Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik denk dat ik dan als het ware een mentaal vangnet opbouw voor het geval het fout gaat. Mentaal voorbereid zijn op een klap is altijd nog beter dan onvoorbereid zo'n klap te vangen, omdat ik van mezelf weet(of denk?) dat ik zo'n klap slecht kan handelen.quote:Op zondag 19 januari 2014 17:08 schreef Gray het volgende:
[..]
Ja, zorgen maken kost energie. En het levert niets op. Waarom doen we het?
Als ik dat heb dan probeer ik me op mn lichaam en ademhaling te concentreren. Proberen je spieren stuk voor stuk te ontspannen. Proberen aan niks te denken daarbij. Dat oefen je dus met yoga ook.quote:
Dat doe je bij mindfullness dus ook, maar dat lukt me nu dus niet meerquote:Op zondag 19 januari 2014 17:32 schreef zomertje het volgende:
[..]
Als ik dat heb dan probeer ik me op mn lichaam en ademhaling te concentreren. Proberen je spieren stuk voor stuk te ontspannen. Proberen aan niks te denken daarbij. Dat oefen je dus met yoga ook.
Nu heb ik zelf een periode gehad dat ik echt helemaal in paniekstand stond de hele tijd. Dan helpen deze ontspanningsoefeningen echt niet meer.
wakker worden is een reden voor mijn gedachten om actief te worden, even eruit is een garantie voor gaan nadenken, dan hoef ik niet meer terug naar bed...quote:Als het ontspannen s nachts niet lukt, dan ga ik er even uit en drink ik een sapje ofzo. Mijn lijf gaat daar dan lekker mee aan de slag en ik slaap dan vaak wel weer
Ik moet zeggen dat het op zich bij mij wel veel lijkt te helpen. Veel dingen in het leven (net zoals heel veel niet) kun je laten afhangen van ratio, een bepaalde mogelijkheid. Stel ik zou op vakantie gaan, nou, dan ga ik niet piekeren. Want ik weet dat de kans dat er wat mis gaat (feitelijk) is gewoon klein. Dan voel ik intern al, dat als ik wel zou piekeren, ik een enorme knuppel zou wezenquote:
Dan ben jij een eenhoorn.quote:Op zondag 19 januari 2014 20:16 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat het op zich bij mij wel veel lijkt te helpen. Veel dingen in het leven (net zoals heel veel niet) kun je laten afhangen van ratio, een bepaalde mogelijkheid. Stel ik zou op vakantie gaan, nou, dan ga ik niet piekeren. Want ik weet dat de kans dat er wat mis gaat (feitelijk) is gewoon klein. Dan voel ik intern al, dat als ik wel zou piekeren, ik een enorme knuppel zou wezen.
Say what now?quote:
En dat, lieve mensen, is waarom pessimisme helemaal zo slecht nog niet is.quote:Op zondag 19 januari 2014 17:12 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik denk dat ik dan als het ware een mentaal vangnet opbouw voor het geval het fout gaat. Mentaal voorbereid zijn op een klap is altijd nog beter dan onvoorbereid zo'n klap te vangen, omdat ik van mezelf weet(of denk?) dat ik zo'n klap slecht kan handelen.
Moet eerlijk zeggen dat ik daar nooit -echt- bij stilgestaan heb.
Welo is het zo dat ik "spontane" negatieve gedachtes wel kan ombuigen, dan ga ik gewoon "piekeren" hoe ik dat probleem kan oplossen. Ik zet de negatieve ideeën voor me aan het werk ipv dat de negatieve ideeën mij aan het werk zetten
Ja dat zei ik ook altijd. Sterkte ...quote:Op zondag 19 januari 2014 19:42 schreef zomertje het volgende:
Vandaag geen optimale stemming. Voor mij maar even geen alcoholische versnaperingen meer. Althans, meer dan 2 ofzo.
Ik voel me indirect uitgemaakt voor knuppel nuquote:Op zondag 19 januari 2014 20:16 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat het op zich bij mij wel veel lijkt te helpen. Veel dingen in het leven (net zoals heel veel niet) kun je laten afhangen van ratio, een bepaalde mogelijkheid. Stel ik zou op vakantie gaan, nou, dan ga ik niet piekeren. Want ik weet dat de kans dat er wat mis gaat (feitelijk) is gewoon klein. Dan voel ik intern al, dat als ik wel zou piekeren, ik een enorme knuppel zou wezen.
Mja, qua die sociale gelegenheden ben ik dan al wel zo'n iemand die dat gewoon op de man af zou vragen. Want, "je geeft me een gevoel" is natuurlijk hartstikke vaag.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:06 schreef minthy het volgende:
[..]
Ik voel me indirect uitgemaakt voor knuppel nu![]()
Je (ik in ieder geval) weet dondersgoed dat je piekert en dat je gedachten niet altijd reëel zijn. Na zo'n bui kan ik dat relativeren, maar op het moment zelf niet. Vanmiddag nog; iemand gaf me het idee niet welkom te zijn. Met zoiets kan ik urenlang bezig zijn en mezelf compleet de put in denken. Die ander heeft daar geen weet van. Onnozel misschien maar dat gebeurt nu eenmaal. Wordt aan gewerkt
Op dat moment voelde ik me afgewezen door een familielid, kon het niet face-to-face doen. En via WhatsApp om duidelijkheid vragen doe ik niet. Bovendien zat ik al in een gal-bui, dan lees ik berichten die zakelijk geschreven zijn al snel als negatief terwijl ik me later bedacht dat diegenen druk zijn met van alles. Achteraf is het gewoon een klein dingetje waarmee m'n kop op de loop gaat.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:12 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Mja, qua die sociale gelegenheden ben ik dan al wel zo'n iemand die dat gewoon op de man af zou vragen. Want, "je geeft me een gevoel" is natuurlijk hartstikke vaag.
Toch?
Toch?
Het is vaag.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:12 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Mja, qua die sociale gelegenheden ben ik dan al wel zo'n iemand die dat gewoon op de man af zou vragen. Want, "je geeft me een gevoel" is natuurlijk hartstikke vaag.
Toch?
Toch?
Ik moet zeggen dat ik wel meer immuun voor dat soort dingen ben geworden. Na dat debacle van 'you know who'. Ik neem dat niet meer zo serieus. En verspil zeker geen energie van mezelf in het piekeren.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:19 schreef minthy het volgende:
[..]
Op dat moment voelde ik me afgewezen door een familielid, kon het niet face-to-face doen. En via WhatsApp om duidelijkheid vragen doe ik niet. Bovendien zat ik al in een gal-bui, dan lees ik berichten die zakelijk geschreven zijn al snel als negatief terwijl ik me later bedacht dat diegenen druk zijn met van alles. Achteraf is het gewoon een klein dingetje waarmee m'n kop op de loop gaat.
Waarom zou je je daardoor dom voelen? Het is toch een oprechte vraag? En een gevoel wat jij oprecht anders had kunnen aanvoelen?quote:Op zondag 19 januari 2014 21:20 schreef kvd het volgende:
[..]
Het is vaag.
Maar nog altijd liever dingen voor me houden dat het enge aangaan door te vragen of je gevoel klopt. En dat dat niet zo blijkt te zijn en ik dan dingen weer verkeerd heb begrepen volgens die persoon. En me daarna dom voelen dat ik zo dacht.
Piekeren is het hoofdingrediënt van een gegeneraliseerde angststoornis. Het is best aardig af te leren maar mogelijk kom ik er nooit vanaf. Ik mocht willen dat ik er geen energie meer in hoefde te steken, je kan beter een dag hard werken dan een uur piekeren. Hondsmoe word je ervanquote:Op zondag 19 januari 2014 21:21 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat ik wel meer immuun voor dat soort dingen ben geworden. Na dat debacle van 'you know who'. Ik neem dat niet meer zo serieus. En verspil zeker geen energie van mezelf in het piekeren.
Piekeren zou ik met name doen bij een ernstige ziekte van een ander persoon, of misschien zelfs wel bij mezelf.
Omdat anderen me dan het idee geven dat ik dom ben. Is voornamelijk bij familie.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:22 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Waarom zou je je daardoor dom voelen? Het is toch een oprechte vraag? En een gevoel wat jij oprecht anders had kunnen aanvoelen?
Die sprongen die je daar maakt met je gedachtegang kan je jezelf aanleren. Op den duur verloopt het proces uit zichzelf en zal je dat soort situaties niet meer als problematisch ervaren.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:19 schreef minthy het volgende:
[..]
Op dat moment voelde ik me afgewezen door een familielid, kon het niet face-to-face doen. En via WhatsApp om duidelijkheid vragen doe ik niet. Bovendien zat ik al in een gal-bui, dan lees ik berichten die zakelijk geschreven zijn al snel als negatief terwijl ik me later bedacht dat diegenen druk zijn met van alles. Achteraf is het gewoon een klein dingetje waarmee m'n kop op de loop gaat.
Eens isquote:Op zondag 19 januari 2014 21:25 schreef minthy het volgende:
[..]
Piekeren is het hoofdingrediënt van een gegeneraliseerde angststoornis. Het is best aardig af te leren maar mogelijk kom ik er nooit vanaf. Ik mocht willen dat ik er geen energie meer in hoefde te steken, je kan beter een dag hard werken dan een uur piekeren. Hondsmoe word je ervan![]()
En dan kan iemand zeggen "dan kap je daar toch gewoon mee?!", maar helaashelaashelaas werkt dat niet zo simpel.
Jij krijgt letterlijk te horen; "Dom dat je zo denkt?"quote:Op zondag 19 januari 2014 21:26 schreef kvd het volgende:
[..]
Omdat anderen me dan het idee geven dat ik dom ben. Is voornamelijk bij familie.
Als ik aangeef hoe ik een bepaalde situatie heb ervaren, dan heb ik altijd de situatie anders ervaren dan de anderen. 'dom dat je zo denkt'.
Ik heb het daar al niet eens meer over gevoelens, want als die ook nog eens als dom worden ervaren door anderen dan zou ik emotioneel gezien een nog groter wrak zijn
Het woord dom is zeer zeker gevallen...vooral als het van familie komt, vind ik dat vrij pijnlijk. Dus ik zeg maar niks meer. En zijn vragen niet, dus dat scheelt.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:29 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jij krijgt letterlijk te horen; "Dom dat je zo denkt?"
Dat zou wel hard zijn. Ik zou er goed mee om kunnen gaan maar kan me voorstellen dat een ander daar issues mee heeft.
Dat is geen zelfvertrouwen. Dat is vertrouwen hebben in het beeld dat anderen van jouw zelf uiten.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:28 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eens is.
Al denk ik wel, dat het ook gewoon enorm veel met zelfvertrouwen heeft te maken. Dat straal je uit en dan weer vicieuze cirkel (naar beneden). En dat zelfvertrouwen kan soms best een boost krijgen door een compliment van een ander. Ik denk serieus dat als er een boel leuke dingen gebeuren, dat dat piekeren vanzelf wel minder gaat worden.
Het is dom dat zij niet accepteren dat niet iedereen als hun denkt. Het is dom dat zij niet zien hoe zulke uitspraken impact hebben op een teer mens als jij. Het is dom dat zij hun familie niet beschermen, maar kwetsen.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:26 schreef kvd het volgende:
[..]
Omdat anderen me dan het idee geven dat ik dom ben. Is voornamelijk bij familie.
Als ik aangeef hoe ik een bepaalde situatie heb ervaren, dan heb ik altijd de situatie anders ervaren dan de anderen. 'dom dat je zo denkt'.
Ik heb het daar al niet eens meer over gevoelens, want als die ook nog eens als dom worden ervaren door anderen dan zou ik emotioneel gezien een nog groter wrak zijn
Daar zijn we nu (oa) hard mee bezig, vooral de cognitieve therapie richt zich daarop. Vaak gaat het goed maar vanmiddag even niet. Mooi weer iets te bespreken morgenquote:Op zondag 19 januari 2014 21:28 schreef Gray het volgende:
[..]
Die sprongen die je daar maakt met je gedachtegang kan je jezelf aanleren. Op den duur verloopt het proces uit zichzelf en zal je dat soort situaties niet meer als problematisch ervaren.
Dat absoluut! Ik heb ook periodes dat het piekeren amper een issue is. Het lastige is dat ik echt geen idee heb hoe met complimenten om te gaan, ik haat ze. Je wordt even in de belangstelling gezet en dat trek ik lastig. Zelfvertrouwen zit hier nog steeds op standje "min 26", maar ook daar wordt aan gewerktquote:Op zondag 19 januari 2014 21:28 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eens is.
Al denk ik wel, dat het ook gewoon enorm veel met zelfvertrouwen heeft te maken. Dat straal je uit en dan weer vicieuze cirkel (naar beneden). En dat zelfvertrouwen kan soms best een boost krijgen door een compliment van een ander. Ik denk serieus dat als er een boel leuke dingen gebeuren, dat dat piekeren vanzelf wel minder gaat worden.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |