[CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 10

08-10-2015

Berg in Marskrater heeft een ‘nat’ fundament


Uitzicht op de Kimberley-formatie op Mars, vastgelegd door de Marsverkenner Curiosity. De lagen op de voorgrond lopen af naar de voet van Mount Sharp, wat erop wijst dat er op de plek waar nu een berg staat een bekken is geweest, dat (verschillende keren) is volgelopen met water. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)

Nieuw onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, heeft bevestigd dat er ooit – meer dan drie miljard jaar geleden – meren waren op de planeet Mars. Dat blijkt uit een analyse van gelaagde sedimenten die zijn aangetroffen aan de voet van Mount Sharp. Mount Sharp is de centrale berg van de Marskrater Gale, waar Curiosity ruim drie jaar geleden is geland (Science, 9 oktober).

Voordat Curiosity in 2012 op Mars landde, bestond er veel discussie over de oorsprong van de sedimenten waarmee de Gale-krater is opgevuld. Volgens sommige wetenschappers bestond al het afgezette materiaal uit stof en zand dat door de wind was aangevoerd. Maar het lijkt er nu sterk op dat in elk geval de onderste lagen van het sediment zijn afgezet door water.

Volgens de onderzoekers heeft de krater overigens niet permanent onder water gestaan. De natte perioden duurden steeds maar honderd tot tienduizend jaar. De onderzochte lagen sediment zouden dus met onderbrekingen zijn opgebouwd. Dit pakket sediment is zeker 150 tot 200 meter dik, maar er zijn aanwijzingen dat de onderste 800 meter van Mount Sharp uit sedimenten bestaat die door water zijn aangevoerd. De rest van de vijf kilometer hoge berg – het overgrote deel dus – lijkt wel uit droge, door de wind aangevoerde sedimenten te bestaan.

De grote vraag is waar het water dat het sediment in de krater heeft afgezet oorspronkelijk vandaan kwam Een deel ervan kan zijn aangevoerd in de vorm van regen of sneeuw. Maar de bestaande modellen voor het vroegere klimaat op Mars wijzen erop dat de atmosfeer van de planeet nooit dicht genoeg is geweest om grote hoeveelheden vloeibaar water in stand te houden.

(allesoversterrenkunde)

21-10-2015

Europese Marslander gaat (waarschijnlijk) naar Oxia Planum



Ergens binnen deze ellipsen zal de Europese Marsrover terecht moeten komen. De oriëntatie van de landingsellips is afhankelijk van het precieze moment van lancering. Elke ellips meet 104 bij 19 kilometer. (ESA/DLR/FU Berlin & NASA MGS MOLA Science Team) De Europees/Russische Marsmissie ExoMars 2018 gaat waarschijnlijk naar Oxia Planum, even ten noorden van de evenaar van Mars. In dit gebied zijn grote afzettingen van kleigesteenten te vinden, die 3,9 miljard jaar geleden onder ‘natte’ omstandigheden moeten zijn gevormd. Aangenomen wordt dat dit een goede voedingsbodem kan zijn geweest voor het ontstaan van leven.

ExoMars 2018 zal bestaan uit een Marsrover en een landingsplatform dat onder meer wordt uitgerust met meteorologische instrumenten. Het is deel twee van het ExoMars-programma. Twee jaar eerder zullen al een orbiter en een kleine ’testlander’ naar Mars worden gestuurd. De lanceringen staan gepland voor respectievelijk maart 2016 en mei 2018.

De Marsrover krijgt als belangrijkste taak om naar sporen van vroeger of nog bestaand leven op Mars te zoeken. Het wagentje wordt onder meer uitgerust met een boor waarmee bodemmonsters van diepten tot twee meter naar boven kunnen worden gehaald. Als er al levende organismen op Mars zijn, moeten ze ondergronds worden gezocht, want het Marsoppervlak staat voortdurend bloot aan dodelijke kosmische straling.

Ook als de lancering van ExoMars 2018 tot 2020 zou worden uitgesteld – wat niet ondenkbeeldig is – is Oxia Planum een mogelijke bestemming. In dat geval komen echter ook nog twee andere gebieden in aanmerking. De definitieve landingsplek wordt pas zes maanden voor de lancering vastgesteld. (EE) -

(allesoversterrenkunde)

Wat gaan ze nu weer aankondigen? Ik wil eigenlijk een keer echt groot nieuws zien maar qua atmosfeer weinig hoop hierop.

ik ben evengoed zeer benieuwd

04-11-2015

NASA belooft nieuwe onthulling over Mars


© reuters.

Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA belooft morgen een nieuwe onthulling over de atmosfeer van Mars. Enkele weken geleden kwam NASA met het nieuws dat het bewijs had gevonden van stromend water op de Rode Planeet, waarmee de hypothese werd gevoed dat er buitenaards leven mogelijk is.

Michael Meyer, hoofdwetenschapper van het Mars Exploration Program, zal de persconferentie morgen om 14 uur lokale tijd (20 uur onze tijd) leiden vanuit het hoofdkwartier van de NASA.

"Opwindende mededeling"
De onthulling over Mars is niet het enige grote nieuws voor NASA deze week. Maandag vierden het ruimtevaartagentschap en diens partners de 15de verjaardag van het permanente verblijf in het ISS. De NASA-astronauten hebben hun Twitter-volgers ook verwittigd dat er morgen een "opwindende mededeling" komt, maar het is niet bekend of ook die betrekking heeft op het Mars-onderzoek.

Momenteel verblijven zes astronauten in het ISS. Die hebben maandag samen een bijzonder diner genuttigd om de 15de verjaardag te vieren. Sinds de eerste bemanning in het ruimtestation zijn intrek nam, op 2 november 2000, verbleven er 220 mensen uit 17 verschillende landen. Te allen tijde is minstens één Amerikaan en één Rus aanwezig. In al die tijd werden meer dan 26.500 maaltijden genuttigd. Het ruimtecomplex is uitgebouwd van 3 naar 13 kamers.

(HLN)

IT'S OFFICIAL: NASA ANNOUNCES MARS' ATMOSPHERE WAS STRIPPED AWAY BY SOLAR WINDS

This is what happened to Mars' water.


We finally have an understanding of how Mars transformed from a once habitable, Earth-like planet into the dry world we see today. NASA researchers have just announced that Mars' once rich atmosphere was stripped away by solar winds in the early days of the Solar System, causing the planet to dry out.

Solar winds blast out from the Sun at around a million miles per hour (about 1.6 million km/h), and fortunately Earth is protected from these by our magnetic field. But although Mars used to have a magnetic field, it lost it as its planet cooled down billions of years ago, and that allowed the ions in its atmosphere to effectively be blown away.

Scientists were able to figure this out using the MAVEN (Mars, Atmosphere and Volatile Evolution) spacecraft, which has been orbiting Mars since 2014. Last year, the probe was lucky enough to be able to observe the direct impact of a solar storm on Mars' atmosphere, and showed that the solar particles were energising the gases in the upper atmosphere, causing them to blast into space – and likely out of our Solar System.

You can see that happening below:


The measurements have also provided some insight into the gases that were lost from the Martian atmosphere, which include hydrogen, oxygen, and carbon dioxide – all things needed to create a habitable world.

And as far as we can tell, Mars really was oh-so habitable back in the day. NASA researchers believe that around 4.3 billion years ago, Mars had incredibly deep oceans that held more water than the Arctic Ocean here on Earth.

From this new research, it appears that Mars' oceans evaporated due to the planet's thinning atmosphere, and then slowly leaked out into space. The results have been published in four papers in Science.

http://www.sciencealert.c(...)atmosphere-right-now

NASA’S RELEASED A PROTOTYPE OF THE SPACESUIT ASTRONAUTS WILL WEAR ON MARS

And it looks so freaking cool.


ICYMI, humans are going to Mars in the mid-2030s, and NASA is about to start recruiting astronauts for the mission. But before it opens those floodgates, the US space agency has provided a little more insight into what those lucky future astronauts will be wearing when they touch down on the Red Planet for the first time.

NASA unveiled its first images of the Z-2 spacesuit advanced prototype last month, and it looks a lot more modern than the white extravehicular mobility unit suits we’re used to seeing on astronauts these days.

That’s because the Z-2 has been designed purely with one purpose in mind - to allow astronauts to explore a foreign planet. The suit won’t be worn during space walks or on board spacecraft, but will be used when humans reach Mars.

"The suit is designed for maximum astronaut productivity on a planetary surface – exploring, collecting samples, and maneuvering in and out of habitats and rovers," NASA explained.

The suit is also made with adjustable shoulders and waste to allow a range of crew members to fit into just one suit. But despite that flexibility, the Z-2 is incredibly tough, and has a solid upper torso.

"The Z-2 uses advanced composites to achieve a light-weight, high-durability suit that can withstand long-duration missions in the harsh environments found on Mars," said NASA.

The prototype has changed quite a bit since its origins. The Z-2 was originally chosen last year as part of a public poll, beating out two other designs to be the suit selected to go Mars.

Here’s what it looked like in the original drawings:



And here’s what it looks like now from the front:



And the back:


NASA


As you can see, the design is still very Tron-inspired, with some cool electroluminescent wiring lighting it up.

And in case you were wondering what’s going on with that Etch A Sketch-looking thing on the back, that’s an entry hatch, which astronauts will use to climb into the garment – think of it more like a spacecraft with which they can explore the planet, rather than a suit.

But even though we now have a prototype built, it doesn’t mean the design is done and dusted.

This Z-2 suit will now be tested here on the ground before it’s tweaked further. But it won’t be going into space because it’s still in non-flight phase, as NASA explains. That means it’s not covered in the fancy materials required in space to block radiation and keep astronauts safe.

So for all you astronaut hopefuls out there, take a good luck at the Z-2. It could be your work uniform one day.



http://www.sciencealert.c(...)ts-will-wear-on-mars

quote:

Op donderdag 12 november 2015 23:55 schreef Kijkertje het volgende:
NASA’S RELEASED A PROTOTYPE OF THE SPACESUIT ASTRONAUTS WILL WEAR ON MARS

And it looks so freaking cool.


ICYMI, humans are going to Mars in the mid-2030s, and NASA is about to start recruiting astronauts for the mission. But before it opens those floodgates, the US space agency has provided a little more insight into what those lucky future astronauts will be wearing when they touch down on the Red Planet for the first time.

NASA unveiled its first images of the Z-2 spacesuit advanced prototype last month, and it looks a lot more modern than the white extravehicular mobility unit suits we’re used to seeing on astronauts these days.

That’s because the Z-2 has been designed purely with one purpose in mind - to allow astronauts to explore a foreign planet. The suit won’t be worn during space walks or on board spacecraft, but will be used when humans reach Mars.

"The suit is designed for maximum astronaut productivity on a planetary surface – exploring, collecting samples, and maneuvering in and out of habitats and rovers," NASA explained.

The suit is also made with adjustable shoulders and waste to allow a range of crew members to fit into just one suit. But despite that flexibility, the Z-2 is incredibly tough, and has a solid upper torso.

"The Z-2 uses advanced composites to achieve a light-weight, high-durability suit that can withstand long-duration missions in the harsh environments found on Mars," said NASA.

The prototype has changed quite a bit since its origins. The Z-2 was originally chosen last year as part of a public poll, beating out two other designs to be the suit selected to go Mars.

Here’s what it looked like in the original drawings:

[ afbeelding ]

And here’s what it looks like now from the front:

[ afbeelding ]

And the back:

[ afbeelding ]
NASA


As you can see, the design is still very Tron-inspired, with some cool electroluminescent wiring lighting it up.

And in case you were wondering what’s going on with that Etch A Sketch-looking thing on the back, that’s an entry hatch, which astronauts will use to climb into the garment – think of it more like a spacecraft with which they can explore the planet, rather than a suit.

But even though we now have a prototype built, it doesn’t mean the design is done and dusted.

This Z-2 suit will now be tested here on the ground before it’s tweaked further. But it won’t be going into space because it’s still in non-flight phase, as NASA explains. That means it’s not covered in the fancy materials required in space to block radiation and keep astronauts safe.

So for all you astronaut hopefuls out there, take a good luck at the Z-2. It could be your work uniform one day.

[ afbeelding ]

http://www.sciencealert.c(...)ts-will-wear-on-mars

Gaaf

20-11-2015

Curiosity bestudeert actief duin op Mars


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 20 november 2015 om 11:49 uur

Een primeur: het is voor het eerst dat een door mensen gebouwd voertuig een buitenaards, bewegend duin bezoekt.

Het gaat om de ‘Bagnold-duinen’ die zich op de noordwestelijke helling van Mount Sharp bevinden. Eén van de duinen die Curiosity bestudeert, is net zo hoog als een gebouw met twee verdiepingen. De duinen zijn bovendien ‘actief’: ze verplaatsen zich per aards jaar ongeveer één meter.

Curiosity maakt niet alleen foto’s van het duin. De rover zal ook een schepje uit het duin nemen en analyseren. Bovendien zal deze met een wiel in het duin rijden om zo het oppervlak van het duin te vergelijken met het binnenste van het duin.

Dat Curiosity een duin op Mars bestudeert, is heel bijzonder. Eerder bestudeerden rovers op Mars al kleinere zandverstuivingen, maar nog nooit richtten ze hun blik op actieve duinen. Sterker nog: nog niet eerder werd een duin in ons zonnestelsel dat zich niet op aarde bevindt, door een door mensen gebouwd voertuig bezocht.

.
Op deze afbeelding zie je de route die Curiosity aflegde en de Bagnold-duinen. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Univ. of Arizona.

(Scientias.nl)

24-11-2015

Phobos maakt van Mars een planeet met ringen


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 24 november 2015 om 10:15 uur

Phobos valt uit elkaar en de kans is groot dat het resulterende puin een ring rond Mars gaat vormen.

Eerder deze maand kon je op Scientias.nl al lezen dat Mars’ maan Phobos geen lang leven meer beschoren is. Op de maan zijn lange groeven zichtbaar die erop wijzen dat deze langzaam door de zwaartekracht van Mars uit elkaar wordt getrokken. Onderzoekers schatten dat Phobos over zo’n dertig tot vijftig miljoen jaar letterlijk in stukken wordt gescheurd. Een nieuw onderzoek – gepubliceerd in het blad Nature Geoscience – geeft een nog gedetailleerder beeld van de ondergang van Phobos en dat leidt tot een opvallende conclusie.

Zwak
De afstand tussen Phobos en Mars wordt steeds kleiner, maar volgens de onderzoekers valt Phobos reeds voordat deze Mars’ atmosfeer raakt, uiteen. Dat komt doordat de maan al eens een flinke inslag te verduren heeft gehad en sinds die inslag flink is verzwakt. “Wij suggereren dat het zwakste materiaal naarmate de maan steeds dichterbij Mars komt te staan zich over twintig tot veertig miljoen jaar verspreidt en een Martiaanse ring vormt,” zo schrijven de onderzoekers.

.
De groeven op Phobos zijn duidelijk zichtbaar. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / University of Arizona.

Dichtheid
Die ring kan tot wel 100 miljoen jaar standhouden, denken de onderzoekers. “En (de ring, red.) zal in eerste instantie een dichtheid hebben die vergelijkbaar is met de dichtheid van de ringen van Saturnus.”

Ons nageslacht zou er zeker goed aan doen om het hele gebeuren op de voet te volgen, zo stellen de onderzoekers. De mensheid krijgt zo een beter beeld van de ondergang van manen die richting een ander hemellichaam bewegen. Het is een scenario dat zich in het jonge zonnestelsel waarschijnlijk veelvuldig heeft afgespeeld.

(HLN)

He jongens, kunnen jullie komen helpen bij het volgende:

W&T / Tweede foto van rat op Mars - een analyse

Edit: nee

[ Bericht 99% gewijzigd door Perrin op 19-12-2015 01:01:55 ]

23-12-2015

NASA stelt robotmissie naar Mars met minstens twee jaar uit


Een tekening van de robot InSight die naar Mars zal reizen. © ap.

Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA gaat zijn missie met de robot InSight naar Mars, die voorzien was voor begin volgend jaar, met minstens twee jaar uitstellen. Een cruciaal onderzoekinstrument dat geleverd werd door de Franse collega's van CNES kan niet op tijd klaargestoomd worden, luidt de verklaring.

De lancering van de robot was voorzien voor maart 2016. De robot zou zes maanden later op de rode planeet landen. Hij moest er onderzoek doen naar de interne structuur van Mars, met name of die vloeibaar of vast is. Zo wilden wetenschappers meer inzicht in het ontstaan van de Aarde.

Maar deze week bleek uit testen dat een van de seismologische meetinstrumenten niet hermetisch afsluitbaar is en dus niet bestand tegen de extreme weersomstandigheden op Mars. "Het is een zware slag", verklaarde de topman van CNES. "Het wijst op de extreem moeilijke job die we doen".

De lancering van de robot moest gebeuren op een moment dat de Aarde en Mars het dichtst bij elkaar liggen, in maart volgend jaar. Het volgende geschikte moment is pas binnen 26 maanden, in mei-juni 2018. NASA gelooft dat het technische probleem tegen dan kan opgelost zijn.

Vraag is hoeveel de vertraging het ruimtevaartagentschap zal kosten. Tot nu toe werd aan de missie al 525 miljoen dollar uitgegeven.

(HLN)

nadeel is dan dat de rest van de instrumenten twee jaar verouderd zijn of niet?

05-01-2016

Curiosity maakt prachtige foto's van duinen op Mars

De rover bestudeert en beklimt de duinen momenteel. Een primeur: nog nooit zijn buitenaardse duinen van zo dichtbij aan een onderzoek onderworpen!

Momenteel bestudeert Cassini de Bagnold-duinen. Dit zijn duinen opgebouwd uit donker zand, te vinden aan de noordwestelijke kant van Mount Sharp. De Bagnold-duinen zijn actief, zo hebben beelden gemaakt vanuit een baan rond Mars aangetoond. Dat wil zeggen dat de duinen zich verplaatsen, soms wel met een meter per jaar.

.
Een duin van ongeveer 4 meter hoog. Curiosity kijkt hier tegen de lijzijde aan. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.

Op de foto hieronder zie je één van de duinen die onderdeel uitmaakt van de Bagnold-duinen. Dit duin hebben onderzoekers Namib-duin gedoopt. Het duintje is ongeveer vijf meter hoog.

.
Namib-duin, tegen de horizon zie je ook Mount Sharp nog. Klik voor een vergroting. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / MSSS.

Hieronder zie je dit duintje nogmaals, maar dit keer van ietsje dichterbij. We kijken hier tegen de lijzijde – oftewel de windluwe zijde – van het duin aan. Zand dat over het duintje waait, wordt eenmaal aan deze zijde aangekomen opeens niet meer aan wind blootgesteld en valt uit de lucht. Het verzamelt zich op deze zijde van het duin, maar op een gegeven moment ligt er zoveel zand dat het gaat schuiven. Curiosity heeft zo’n zandverschuiving nog niet live zien gebeuren, maar op de foto’s die de rover van Namib-duin heeft gemaakt, is duidelijk te zien dat die verschuivingen hebben plaatsgevonden. Deze zijde van het duin zien er dan ook heel anders uit dan de andere zijde die gekenmerkt wordt door golvende ‘rimpels’.

.
Namib-duin. Klik voor een vergroting. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.

Curiosity is alweer bijna 3,5 jaar op Mars. De rover doet onderzoek in de Gale-krater. De rover is met name heel geïnteresseerd in Mount Sharp. Deze berg in de krater bestaat uit verschillende lagen en kan ons mogelijk meer vertellen over de klimaatgeschiedenis van de rode planeet.

(HLN)

25-01-2016

Marsrover Opportunity alweer twaalf jaar op Mars!

Hij lijkt wel onsterfelijk: Marsrover Opportunity – een robot die eigenlijk maar 90 Martiaanse dagen mee moest gaan – viert vandaag zijn twaalfde verjaardag op Mars.

Op 25 januari 2004 landde Marsrover Opportunity op Mars. Zijn doel was duidelijk: hij moest uitzoeken of er ooit leven is geweest op Mars, meer inzicht geven in het klimaat en de geologie van de rode planeet en zo gaandeweg informatie verzamelen die van pas kan komen tijdens bemande missies naar Mars. Geholpen door zijn tweelingbroer – Marsrover Spirit – moest dat allemaal in negentig sols (Martiaanse dagen) gaan gebeuren. Inmiddels zijn we echter meer dan 4000 sols verder en rijdt Opportunity nog altijd op het oppervlak van de rode planeet rond!

Hoe kan dat?
Hoe kan een rover die eigenlijk maar een paar maanden mee moest gaan, nu nog altijd blaken van gezondheid? Nou, allereerst is Opportunity natuurlijk een gedegen ontwerp. Zijn zes wielen maken de rover zeer stabiel, zelfs op vrij steile hellingen. En de rover is natuurlijk gemaakt om dagelijks extreme temperatuurschommelingen (van wel 100 graden) te kunnen overleven. En een groot aantal zonnepanelen stellen de rover in staat om zelf energie op te wekken.

Geluk en creativiteit
Maar een gedegen ontwerp alleen is niet genoeg, zo weten we dankzij Spirit. Het tweelingbroertje van Opportunity is er namelijk niet meer. De rover werd enkele jaren geleden doodverklaard. De rover miste duidelijk iets wat Opportunity wel had: geluk! Want dat Opportunity vandaag de dag nog altijd actief is op de rode planeet, lijkt toch voornamelijk te danken te zijn aan een combinatie van creativiteit en een beetje geluk hebben. Zo moet Opportunity bijvoorbeeld elke winter bijzonder creatief zijn om toch voldoende zonne-energie te blijven verzamelen. De rover brengt de winter dan ook door op een helling, zodat de zonnepanelen keurig gericht zijn op het zwakke winterzonnetje. Maar de rover moet van tijd tot tijd ook een beetje geluk hebben. Zo is het bijzonder stoffig op de rode planeet en raken ook de zonnepanelen met een dikke laag stof bedekt. Gelukkig waait het ook af en toe op de rode planeet en worden de zonnepanelen van Opportunity zo af en toe schoongeveegd, zodat deze toch voldoende zonne-energie op kan blijven wekken.


De Marsrover is voorafgaand aan zijn reis naar Mars natuurijk uitgebreid getest. Afbeelding: NASA / JPL.

Ook heeft Opportunity simpelweg het geluk gehad dat zijn belangrijke onderdelen nog altijd werken. Als zijn opvolger, Marsrover Curiosity – in de problemen belandt, kan deze terugvallen op back-up-systemen. Maar Opportunity heeft die niet. Hij heeft bijvoorbeeld maar één processor. En als die de geest geeft, is het over en uit.

Grote vraag is nu: wanneer is het geluk van Opportunity op? Daar heeft niemand een antwoord op. NASA is zich ervan bewust dat het zomaar een keertje klaar kan zijn. Maar de rover kan ook zomaar nog een aantal jaren rondrijden. Dat laatste zou een cadeautje zijn. Want Opportunity blijft aantonen dat deze zelfs op hoge leeftijd nog belangrijke ontdekkingen kan doen. Een aantal jaren geleden vond de rover bijvoorbeeld nog bewijs dat het klimaat op Mars vier miljard jaar geleden mild en vochtig was. Het zijn ontdekkingen die ervoor zorgen dat het oudje zich nog altijd prima meten kan met de nieuwe generatie.

(scientias.nl)

Prachtig

12 jaar en iets meer dan 43 KM verder...
En de vakantiefoto's komen nog altijd



[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 27-01-2016 22:36:26 ]

Scientists think these strange structures could hint at life on Mars


Cauliflower-esque mineral deposits made from micro-digitate silica

There have been a lot of looney shapes spotted on Mars' geological landscape in recent decades, many of which have stirred wild suggestions that there once was, or still is, Martian life.

However, a new proposal by a pair of scientists might actually be onto something.

In 2008, NASA's Spirit rover captured an image showing lumpy "cauliflower" mineral deposits inside of Mars's Gusev crater.

Smithsonian has reported that scientists are now thinking these innocuous-looking lumps and bumps could be the remnants of life on Mars.

Planetary geologist Steven Ruff and geobiologist Jack Farmer, both of Arizona State University in Tempe, found a distinct similarity between these Martian "micro-digitate silica protrusions" and structures found in the harsh badlands of El Tatio in the Atacama Desert of Chile.

They presented their speculation a couple of months ago in a paper released at the American Geophysical Union.

Over 3 billion years ago, parts of Mars were geyser-filled hydrothermal lands. The region where the silica protrusions were found, near the Gusev crater, is believed to have once housed these hot springs and geysers.

The area of the Atacama Desert the researchers studied is often compared to Mars, not least because of its red soil. The environment is so alike that NASA uses the region to fine-tune their robotics and practice their lander-driving skills. Its high elevation means it receives a large amount of ultraviolet radiation, much like the high levels of radiation experienced on Mars’ surface. Along with this punishing trait, it receives less than 100 millimeters (3.9 inches) of rain per year, and its temperatures teeter between -25°C (-13°F) and 45°C (113°F). El Tatio is also the largest geyser field in the Southern Hemisphere, with around 80 active geysers.

Nearby these geysers in El Tatio, the researchers found similar cauliflower-like structures, which were created by microbial processes. It's this finding that made Ruff and Farmer believe that the "cauliflowers" near the ancient Martian geyser could also have once been formed by microbes.

Lumpy structures formed by microbial life have also been found at the geothermal springs of Yellowstone National Park and New Zealand's Taupo Volcanic Zone.

Unfortunately, the idea that these structures could suggest a past microbial life is still very much a “could” at the moment. As Ruff and Farmer conceded themselves, it’s hard to prove biology from 54.6 million kilometers (33.9 million miles) away. The scientists also encouraged more researchers to look into what these mysterious little lumps could be. In the meantime, making Earthly comparisons is still the best bet we have when trying to find the “footprints” of ancient microorganisms on distant planets.

[H/T: Smithsonian]

quote:

Op woensdag 27 januari 2016 22:27 schreef -CRASH- het volgende:

12 jaar en iets meer dan 43 KM verder...
En de vakantiefoto's komen nog altijd

[ link | afbeelding ]

09-02-2016

Hoe is het nu op Mars? Curiosity stuurt nieuw beeld


Vanuit de huiskamer meekijken hoe het met de rijdende Marsrover Curiosity gaat: het kan nu. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA plaatste maandag een nieuwe video van Curiosity mét rondkijkmogelijkheid op YouTube.

De 3D-panoramavideo is samengesteld uit honderden beelden die werden genomen op 8 december 2015. Op de beelden zijn de Namib duinen te zien, op zo'n zeven meter afstand van de camera.

Op de achtergrond is het Marsgebergte Mount Sharp te zien. Dit zijn de eerste beelden die gemaakt zijn van zandduinen op een andere planeet dan de aarde, verklaart NASA.

De Curiosity Mars Rover is sinds 2012 op Mars voor onderzoek naar het klimaat en het milieu op mars.

Neem hierboven zelf een kijkje op Mars.

(HLN)

Het zou cool zijn als ze een vliegende robot maakten voor mars. Die kan zóveel meer terrein verkennen!

25-02-2016

Wetenschapper vindt manier om in halfuur naar Mars te reizen... en de technologie is nu al beschikbaar


© NASA.

"Dit is géén science fiction", zegt Philip Lubin, kosmoloog aan de University of California. De wetenschapper meent een manier gevonden te hebben die ons toelaat om in amper 30 minuten naar Mars te reizen. Dankzij lasertechnologie zouden we ook ruimtevaartuigen naar nog verder afgelegen gebieden kunnen sturen. De reistijd naar bijvoorbeeld Alpha Centauri, het dichtstbijzijnde zonnestelsel, bedraagt met Lubins theorie 'slechts' 15 jaar. En in tegenstelling tot andere ambitieuze theorieën, is de technologie hiervoor nu al beschikbaar.

Gerichte energievoortdrijving


Een flinterdun ruimtetuig, voortgestuwd door een laser, zou met 26 procent van de lichtsnelheid kunnen reizen. © NASA.

Philip Lubin, die ook werkt voor het 'Innovative Advanced Concepts'-programma (IAC) van de NASA, dokterde een briljante manier uit om razendsnel door de ruimte te reizen. Dankzij 'gerichte energievoortdrijving' ligt Mars, in theorie, op slechts een halfuurtje van de aarde. Door een laser af te vuren op een klein ruimtetuig zou het met een fractie van de lichtsnelheid kunnen reizen.

"We zouden een 100 kilogram zwaar ruimtetuig naar Mars kunnen sturen. Binnen 25 lichtjaren van de aarde kunnen we ook enkele exoplaneten en mogelijke bewoonbare gebieden bezoeken. We weten uiteraard niet of ze bewoonbaar zijn, maar er zijn veel doelwitten om uit te kiezen", aldus Lubin. Het dichtste en interessantste doelwit lijkt Alpha Centauri, het dichtstbijzijnde zonnestelsel, vier lichtjaren van hier.


Het zonnestelsel Alpha Centauri ligt op ruim vier lichtjaren van ons zonnestelsel. © Wikipedia.

26 procent van de lichtsnelheid


In december 2014 bevond de Voyager 1 zich op 19,56 miljard kilometer van de Aarde. © Wikipedia.

In een document getiteld 'A Roadmap to Interstellar Flight' legt Lubin uit hoe we met een flinterdun ruimtetuig tot 26 procent van de lichtsnelheid zouden kunnen bereiken binnen ongeveer 10 minuten. Op die manier zouden we Mars in theorie al na 3 dagen of zelfs 30 minuten kunnen bereiken, ruimtesonde Voyager 1 (in 1977 gelanceerd) al na drie dagen voorbijsteken en aankomen in het Alpha Centauri-stelsel binnen 15 jaar. Die vliegtijden waren tot nu compleet ondenkbaar.

Er zijn voorlopig geen projecten gepland om dit plan in de praktijk te brengen en het lijkt ook niet realistisch dat dat in de nabije toekomst gebeurt, laat staan een bemande vlucht. Maar het doet wetenschappers over de hele wereld wel dromen.

Dit filmpje legt Philip Lubin uit hoe we in theorie waanzinnige snelheden kunnen bereiken.

(HLN)

09-03-2016

Nieuwe lanceerdatum vastgesteld voor Marslander InSight


InSight is de eerste missie waarbij het diepe inwendige van de planeet Mars onderzocht zal worden. (NASA/JPL-Caltech)

Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft een nieuwe datum vastgesteld voor de lancering van de Marsmissie Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport (InSight). Het wordt in principe 5 mei 2018, met een verwachte aankomst op 26 november 2018.

De lancering van de Marslander zou oorspronkelijk deze maand plaatsvinden, maar moest al in december vorig jaar worden uitgesteld. Bij tests op aarde bleek dat er een hardnekkig probleem was met de vacuümhuishouding van de extreem gevoelige seismograaf van InSight. En dat probleem kon niet voor de geplande lanceerdatum worden verholpen.

Lanceringen van ruimtesondes naar Mars kunnen, vanwege de veranderlijke onderlinge stand van de aarde en Mars, niet op elk willekeurig moment plaatsvinden. Slechts eens in de ruim twee jaar zijn de beide planeten zodanig gepositioneerd dat er – binnen een ‘venster’ van enkele weken – een ruimtesonde naar Mars kan vertrekken.

Aan het wetenschappelijke programma van InSight verandert verder niets. De Marslander heeft tot taak om de inwendige structuur van de planeet Mars te onderzoeken. De missie zal minstens twee jaar gaan duren.

Voor volgende week staat overigens wel de lancering gepland voor de Europees/Russische Marsmissie ExoMars. Deze combinatie van Marslander en -orbiter zal – als er niets tussenkomt – op 14 maart a.s. vertrekken. (EE)

(allesoversterrenkunde)

ExoMars klaar voor lancering: we gaan naar Mars vandaag!

quote:

Op maandag 14 maart 2016 08:56 schreef Perrin het volgende:
ExoMars klaar voor lancering: we gaan naar Mars vandaag!

14-03-2016

ExoMars lancering geslaagd: eerste signalen NOMAD ontvangen


© getty.

De lancering van een sonde naar Mars, vanuit de lanceerbasis Bajkonoer in Kazachstan, is geslaagd. Twaalf uur na de start van de Europees-Russische missie ExoMars heeft het controlecentrum in Darmstadt vanavond een eerste signaal van de satelliet ontvangen.

Het signaal werd ontvangen om 22.28 uur Belgische tijd. "We zijn op weg naar Mars", jubelde de chef van het Europese ruimtevaartagentschap ESA, Jan Wörner.

Het project ExoMars, dat meerdere miljarden kost, speurt voor de ESA en zijn Russische partner Roskomos naar sporen van leven op de Rode Planeet. Hiervoor wordt ook een beroep gedaan op een Belgisch instrument: NOMAD.

Als alles volgens plan verloopt zou de lander "Schiaparelli" op 19 oktober in de atmosfeer rond Mars moeten arriveren.

(HLN)

22-03-2016

Nieuwe zwaartekrachtkaart onthult hoe Mars er van binnen uitziet

Drie ruimtevaartuigen in een baan om Mars hebben een zwaartekracht gemaakt van de rode planeet. Dankzij deze kaart leren wetenschappers hoe Mars er van binnen uitziet.

“Net zoals een dokter een röntgenfoto gebruikt om het lichaam van een patiënt te inspecteren, gebruiken astronomen zwaartekrachtkaarten om de binnenkant van een planeet te ontleden”, vertelt onderzoeker Antonio Genova van het MIT. “Dankzij deze kaart kunnen we ruimtevaartuigen nog beter in een baan om Mars plaatsen, omdat we weten op welke plekken de zwaartekracht afwijkt. Ook begrijpen we nu beter hoe mysterieuze gebieden op deze planeet ontstaan.”

De nieuwe zwaartekrachtkaart verklaart hoe sommige landschapskenmerken zijn ontstaan op de grens tussen de relatief vlakke noordelijke laaglanden en de bekraterde zuidelijke hooglanden. De onderzoekers bevestigen daarnaast dat de buitenkern van Mars uit vloeibaar gesteente bestaat. Dit leidden zij af uit de bewegingen van de korst en de mantel van Mars. De twee manen om Mars – Phobos en Deimos – trekken namelijk voortdurend aan de korst en de mantel van de rode planeet, net zoals de maan verantwoordelijk is voor getijden op aarde.

.
Nieuwe zwaartekrachtkaart van Mars. Zoals je ziet is het zwaartekrachtsveld het sterkst (wit/rood) boven bergen en vulkanen, zoals de Olympus Mons.

.
Zwaartekrachtkaart van het noordelijk halfrond.

.
En van het zuidelijk halfrond.

De drie ruimtevaartuigen die de gegevens verzamelden waren de Mars Global Surveyor, Mars Odyssey en de Mars Reconnaissance Orbiter. Hoewel Mars op foto’s er perfect rond uitziet, is de planeet bobbelig. Een ruimtevaartuig in een baan om Mars voelt dit. Zo is de aantrekkingskracht boven een berg sterker dan boven een ravijn. Deze veranderingen dwingen ruimtevaartuigen om kleine baancorrecties uit te voeren. Deze fluctuaties zijn zestien jaar lang bijgehouden, waardoor wetenschappers een kaart hebben kunnen maken van het zwaartekrachtsveld van de rode planeet.

Overigens lijkt het makkelijker dan het is. Er zijn ook andere krachten actief, die de banen van ruimtevaartuigen beïnvloeden. Denk bijvoorbeeld aan de kracht van zonlicht dat op de zonnepanelen van de ruimtevaartuigen valt of het afremmende effect van de atmosfeer van de rode planeet. Wetenschappers zijn twee jaar bezig geweest om deze krachten te filteren, zodat alleen de eigen zwaartekracht van Mars overbleef.

Het zwaartekrachtsveld van Mars verandert voortdurend door het veranderen van de seizoenen. Als het op een halfrond van de rode planeet winter is, dan vriest drie tot vier biljoen ton koolstofdioxide uit de atmosfeer vast op het oppervlak, waardoor er een flinke poolkap ontstaat. Dat is ongeveer 12 tot 16 procent van het totale gewicht van de volledige Martiaanse atmosfeer.


(scientias.nl)

quote:

Europese Marssonde ontsnapt aan explosie

Na de lancering is de Europees-Russische Marssonde ExoMars aan een ontploffing ontsnapt. Een vluchtleider van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA bevestigt op de astronomie-site Universe Today dat er waarschijnlijk iets is misgegaan met de laatste rakettrap.

Kort nadat een Russische rakettrap de sonde definitief op weg naar Mars had gestuurd en was losgekoppeld, lijkt de booster te zijn geëxplodeerd. Die was toen al ver genoeg van de sonde om geen schade aan te richten.

Volgens Michel Denis van ESA is pas zeker of de sonde er ongeschonden van af is gekomen als alle instrumenten zijn gecheckt. Dat zal de komende weken gebeuren.

Gisteren liet ESA weten dat de sonde tot nog toe vlekkeloos functioneert.

Wolk ruimtepuin

De geëxplodeerde rakettrap, Briz-M, had in twee stukken moeten splitsen en zichzelf in een baan moeten manoeuvreren waar het ruimtepuin geen bedreiging vormt voor satellieten.

Maar op foto's gemaakt door de OASI sterrenwacht in Brazilië is te zien dat de trap niet in twee stukken is gesplitst. Er is een wolk van puin te zien, wat op een explosie wijst.
Het is niet voor het eerst dat het misgaat met de rakettrap. In januari ontplofte een Briz-M die een Russische spionagesatelliet in de ruimte had gebracht. Waarschijnlijk was de oorzaak dat overgebleven brandstof aan boord van de rakettrap oververhit raakte door de zon. Een soortgelijk incident gebeurde in oktober 2012.

En ondertussen maakt Opportunity 2 foto's van een dustdevil bij Endeavour Crater
Sol4332

https://www.facebook.com/MarsCuriosity/

quote:

Op zondag 3 april 2016 22:12 schreef -CRASH- het volgende:
En ondertussen maakt Opportunity 2 foto's van een dustdevil bij Endeavour Crater
Sol4332
[ afbeelding ]
https://www.facebook.com/MarsCuriosity/

Wat is dat voor een tornado in de achtergrond met die schaduw naar rechts aan de voet?

quote:

Op zondag 3 april 2016 23:39 schreef Coelho het volgende:

[..]

Wat is dat voor een tornado in de achtergrond met die schaduw naar rechts aan de voet?

Dustdevil... tornado's bestaan niet op mars
En de schaduw is van die dustdevil

04-04-2016

Steile helling blijkt brug te ver voor Marsrover Opportunity

.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.

Opportunity kreeg opdracht een zeer steile helling te beklimmen, maar na drie pogingen bleek dat echt te veel gevraagd.

Het leek NASA wel een goed idee: Opportunity opdracht geven om de steilste helling die ooit door een Marsrover is bedwongen, te beklimmen. Dat het niet gemakkelijk zou worden, wist de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie ook wel. Het gevaar bestond dat de oude Marsrover weg zou slippen. Om dat te voorkomen, kreeg de rover opdracht om zijn zes wielen veel vaker te laten roteren dan normaliter voor het afleggen van een dergelijke afstand nodig is.

De rover ondernam twee pogingen, maar zonder resultaat. NASA besloot het nog één keer te proberen. Maar hoewel de wielen vaak genoeg draaiden om de rover twintig meter verder te helpen, bleek deze – door het slippen – niet veel verder te komen dan 9 centimeter. En daarmee kwam de rover net iets te kort. Na deze drie pogingen besloot NASA om het idee uit het hoofd te zetten en de rover toch maar een andere opdracht te geven.

Hoewel Opportunity er niet in geslaagd is om zijn doel te bereiken, is alle moeite niet helemaal voor niets geweest. Doordat de rover tijdens zijn poging om de helling te bedwingen vrij schuin stond, is wat stof en zand van zijn zonnepanelen gegleden (zie afbeelding hieronder).

(scientias.nl)

quote:

Op zondag 3 april 2016 22:12 schreef -CRASH- het volgende:
En ondertussen maakt Opportunity 2 foto's van een dustdevil bij Endeavour Crater
Sol4332
[ afbeelding ]
https://www.facebook.com/MarsCuriosity/

Zeer mooie foto

04-04-2016

Als er leven op Mars is, dan hier



Een internationale groep sterrenkundigen heeft zich bezig gehouden met een interessante vraag. Als er leven op Mars is, waar hebben we dan de grootste kans dat te vinden? Hun eensgezinde antwoord is te zien op de foto: het Argyre bassin op het zuidelijke halfrond van de rode planeet.

Argyre bevat landschapselementen die veelbelovend zijn vanuit astrobiologisch oogpunt, waaronder hydrothermale afzettingen, heuvels van ijs bedekt met sedimenten en oude gletsjers. Dat zijn plekken waar leven ondanks de barre omstandigheden stand kan houden. De onderzoekers spreken dan niet over kleine groene mannetjes, maar over sporen, schimmels of bacteriën.

Gelukkig is het bassin bovendien relatief makkelijk te bereiken voor toekomstige missies, zo schrijft het team in het vakblad Astrobiology. Die kunnen in de buurt landen en dan gericht op zoek gaan naar leven. Zelfs bemande missies komen daarvoor in aanmerking.

Het bassin ontstond 4 miljard jaar geleden toen een grote asteroïde zich in Mars boorde. De rode planeet had toen nog een atmosfeer en er was stromend water. Dat heeft het gat waarschijnlijk snel gevuld, aangezien er rivieren in de buurt waren. Dat zijn ideale omstandigheden voor leven om te ontstaan, zeker omdat de asteroïde wellicht ook leven bevatte. Veel biologen denken dat het leven op aarde zo ook is begonnen.

(faqt.nl)

quote:

Op woensdag 6 april 2016 09:27 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
04-04-2016

Als er leven op Mars is, dan hier

Een krater die je toelacht

14-04-2016

Europese Marssonde maakt eerste testopname


Testopname van de Trace Gas Orbiter. Twee foto’s van de zuidelijke hemel zijn van elkaar afgetrokken. Doordat de camera tussentijds is gedraaid, zijn de sterren zowel positief als negatief afgebeeld. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)

De Europees/Russische ruimtemissie ExoMars, die op weg is naar de planeet Mars, heeft zijn lancering op 14 maart jl. goed doorstaan. Er is een eerste (weinig spectaculaire) testopname van een stukje sterrenhemel naar de aarde overgeseind.

De afgelopen weken hebben vluchtleiders en wetenschap de beide componenten van ExoMars – de Trace Gas Orbiter (TGO) en de Schiaparelli-testlander – uitvoerig getest. Alles lijkt naar behoren te werken.

Na aankomst bij Mars, op 19 oktober van dit jaar, zal de TGO in een baan om de rode planeet worden gebracht. Van daaruit zal hij de chemische samenstelling van de Marsatmosfeer onderzoeken. Schiaparelli zal een zachte landing op de planeet maken en onderzoeken hoe de grote stofstormen op Mars tot stand komen.

Op dit moment, precies een maand na hun lancering, hebben TGO en Schiaparelli ruim 83 miljoen kilometer afgelegd. Ze hebben nog ruim 400 miljoen kilometer te gaan. (EE)

(allesoversterrenkunde)

Elon Musk wil in 2018 met onbemande capsule naar Mars

Het ruimtevaartbedrijf van Elon Musk, SpaceX, wil in 2018 een onbemande Dragon-capsule op Mars laten landen. Dat heeft het Amerikaanse bedrijf in een tweet bekendgemaakt.

De Red Dragon, een variant van de Dragon-2 capsule die astronauten naar ruimtestation ISS moet gaan brengen, moet een zachte landing maken op de rode planeet. De vlucht is vooral bedoeld om ervaring op te doen voor toekomstige Mars-missies.

27-04-2016

SpaceX wil in 2018 naar Mars


Het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX wil in 2018 een onbemand ruimteschip naar Mars sturen. © reuters.

Het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX wil in 2018 een onbemand ruimteschip naar Mars sturen. Met het project genaamd Red Dragon wil het bedrijf van Elon Musk de technologieën verfijnen die nodig zullen zijn voor een bemande missie naar de Rode Planeet.


© ap.

"Dragon 2 is ontworpen om overal in ons zonnestelsel te kunnen landen'', zei Musk woensdag op Twitter over een van de ruimteschepen die zijn bedrijf eerder ontwierp. "De Red Dragon Mars-missie is de eerste testvlucht."

Maan
Musk, ook de topman van automerk Tesla, voegde eraan toe dat hoewel de Dragon 2 geschikt is voor passagiers, hij er niet verder dan de maan mee zou willen reizen. De Dragon 2 is van binnen ongeveer even groot als een SUV-wagen.

Meer details over de Mars-missie volgen in september op het Internationaal Astronomisch Congres, dat dit jaar in Mexico wordt gehouden.

(HLN)

SpaceX

02-05-2016

Tweede ExoMars-missie naar 2020 uitgesteld


© afp.

Het tweede luik van de Europees-Russische Marsmissie is van 2018 naar 2020 verschoven, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.

Dit luik omvat een Russisch platform en een Europese robotjeep die diep in de Marsbodem zal boren.

De voorbereiding heeft echter dermate vertraging opgelopen dat de lancering beter in juli 2020 zal doorgaan in plaats van in 2018.

Op 14 maart lanceerde een Russische Proton-raket de eerste ExoMars-missie, bestaande uit een "orbiter" en een lander. De aankomst bij de Rode Planeet is voor oktober voorzien.

(HLN)

TRIPJE NAAR MAARS DUURT DANKZIJ NIEUWE AANDRIJVING NOG MAAR 30 MINUTEN

In dertig minuten naar Mars. Het klinkt te mooi om waar te zijn. Maar wetenschappers achten het mogelijk. En wel met een nieuwe aandrijving waar momenteel hard aan wordt gewerkt.

Als mensheid hebben we de afgelopen decennia – want zolang doen we nog niet aan ruimtevaart tenslotte – best wat gepresteerd. Er rijden robots rond op Mars, mensen bezochten de maan, er draait een ruimtesonde rond komeet 67P/C-G en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Maar als we puur kijken naar de afstanden die de mensheid heeft afgelegd, hebben we het helemaal niet zo ver geschopt. Volgens de laatste berichten zijn we er nog niet eens in geslaagd om ons eigen zonnestelsel te verlaten: hoewel ruimtesonde Voyager 1 al meer dan 45 jaar onderweg is, zou deze zich nog altijd niet in de interstellaire ruimte bevinden.

Grote afstanden
Het verlangen om veel grotere afstanden af te leggen en veel verder gelegen bestemmingen te verkennen, is er. Maar de technologie om daar snel te komen, ontbreekt. Het heelal is groot en uitgestrekt. Om daar een goed beeld van te krijgen: een enkele reis naar Mars duurt met de huidige technologie al snel zo’n 250 dagen. En een reis naar de dichtstbijzijnde ster – die zo’n 4,2 lichtjaar van ons verwijderd is – zou met de huidige technologie duizenden jaren duren.

Bijna net zo snel als het licht
Het moge duidelijk zijn: als we ooit werkelijk het heelal willen gaan verkennen, zullen we met een nieuwe aandrijving moeten komen die ons in staat stelt om in korte tijd heel grote afstanden af te leggen. Bij voorkeur een aandrijving die het mogelijk maakt om te reizen met een snelheid die enigszins in de buurt komt van de snelheid van het licht (sneller reizen dan het licht is volgens de speciale relativiteitstheorie sowieso onmogelijk). Het klinkt als sciencefiction. Maar dat is het dankzij een aantal nieuwe ontwikkelingen niet langer. De technologie om te reizen met een snelheid die ongeveer drie keer kleiner is dan de snelheid van het licht is reeds aanwezig en kan de ruimtevaart op z’n kop gaan zetten, zo stellen wetenschappers. “Tien jaar geleden was wat wij voorstellen nog pure fantasie,” zo schrijft Philip Lubin, verbonden aan de University of California, Santa Barbara in dit paper. “Het is niet langer fantasie.”

Zeilen en lasers
Waar heeft hij het over? Over een aandrijving die mede mogelijk gemaakt wordt door licht, afkomstig van lasers. Hij duidt de aanpak aan als ‘photonic propulsion‘. Een ruimtevaartuig dat op deze manier wordt aangedreven, zal uitgerust worden met grote zeilen. Lasers vuren vervolgens – vanuit een baan rond de aarde – fotonen (lichtdeeltjes) op deze zeilen af. Deze lichtdeeltjes hebben geen massa, maar wel energie en impuls. Wanneer de lichtdeeltjes door het zeil gereflecteerd worden, staan ze een kleine hoeveelheid kinetische energie af. Het mooie aan de ruimte is dat het ruimtevaartuig helemaal geen weerstand ondervindt en als lichtdeeltjes het blijven trakteren op kinetische energie, kan het ruimtevaartuig heel geleidelijk uiteindelijk een snelheid bereiken die ongeveer net zo groot is als een derde van de snelheid van het licht.


Een artistieke impressie van een door lasers aangedreven ruimtevaartuig. Afbeelding: Philip Lubin / A Roadmap to Interstellar Flight.


Dertig minuten
In theorie zou een klein ruimtevaartuig (dat ongeveer 100 kilo weegt) met behulp van deze aandrijving in drie dagen op Mars kunnen arriveren. In theorie kan elk ruimtevaartuig – ongeacht de massa – op deze manier worden aangedreven. Maar hoe groter (en zwaarder) een ruimtevaartuig is, hoe langer de reis duurt. In eerste instantie ziet Lubin – met het oog op interstellaire missies – dan ook het meest in wat kleinere ruimtevaartuigjes. Als het systeem helemaal doorontwikkeld is en de lasers maximaal kunnen worden benut, kunnen piepkleine ruimtevaartuigjes het absurd ver schoppen. “Een wafeldun ruimtevaartuig met een 1 meter groot zeil kan in 10 minuten tijd 26 procent van de snelheid van het licht bereiken, Mars in 30 minuten bereiken, Voyager 1 in minder dan drie dagen passeren (…) en Alpha Centauri in zo’n twintig jaar bereiken.”


Waar zit de rem?
Overigens is deze aandrijving niet zo geschikt om een ruimtevaartuig in een baan rond bijvoorbeeld de dichtstbijzijnde ster te brengen. Er is namelijk één probleem: het ruimtevaartuig kan heel moeilijk tot stilstand worden gebracht. In eerste instantie zullen ruimtevaartuigen die op deze manier worden aangedreven dan ook enkel langs objecten in de ruimte kunnen scheren. Maar goed, dat mag de pret niet drukken. New Horizons scheerde ook alleen maar langs Pluto en kijk wat dat opgeleverd heeft!

Hoewel de technologie volgens Lubin voorhanden is, moet er nog wel wat werk verzet worden alvorens de eerste ruimtevaartuigen met behulp van lichtdeeltjes de interstellaire ruimte gaan verkennen. Maar Lubin lijkt vastberaden deze vorm van aandrijving werkelijkheid te laten worden. En ook NASA ziet wel iets in het idee. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie gaf Lubin vorig jaar een beurs om nader onderzoek te doen. Zou het dan zomaar het begin zijn van een nieuw tijdperk in de ruimtevaart? Een tijdperk waarin we kleine ruimtevaartuigjes naar de hoeken van ons zonnestelsel en misschien zelfs wel naar plekken daarbuiten sturen? Als het aan Lubin ligt wel. “Het is tijd om te beginnen aan deze onvermijdelijke reis ver van huis.”

http://www.scientias.nl/t(...)nog-maar-30-minuten/

THE WATER FLOWING ON MARS MIGHT BE *BOILING*

What the hell.


Last year, we all got really excited when scientists announced the most compelling evidence so far that salty, liquid water flows on Mars. Now researchers have revealed that something even more incredible is likely happening on the Red Planet - that flowing water is also boiling.

It sounds crazy, but the hypothesis solves a lot of unanswered questions that were lingering after the initial discovery, and also explains those mysterious, darks streaks we see growing and fading on the surface of the planet each year.

The initial evidence of liquid water came from the discovery of hydrated salt minerals inside these streaks, which run down the slopes of Mars each summer (which is still really cold by Earth's standards), lengthen as the planet heats up, and then fade as they cool.

These lines are so big that we can see those seasonal changes in them from our own satellites and telescopes:



What's been confusing for scientists is how liquid water is able to survive on Mars's surface long enough to etch out these lines. Because, given our understanding of water here on Earth, it should either boil or freeze in the low pressure of the Red Planet's atmosphere.

"The atmospheric pressure on Mars is very low compared to that on the Earth, which means that water boils at a much lower temperature than it does on Earth," one of the researchers, Susan Conway from the University of Nantes in France, told Ria Misra at Gizmodo. "On the Martian surface the pressure is 5 to 10 millibars, meaning that liquid water boils no matter what the temperature is."

That makes sense, but then if the water isn't liquid, what's creating the streaks? To figure this out, the scientists pain-stakingly recreated the conditions on Mars' surface in the lab, and then put a block of ice on a sand-covered slope and watched what happened as it melted.

They found that, under the simulated Martian conditions, the melting ice produced a liquid that started boiling vigorously, blasting up grains of sand and forming deep channels as it flowed down the slope and filtered into the sand.

In the same experiment under Earth conditions, the melting water didn't make much of an impact at all, showing how the flowing water on Mars can etch out those dark streaks:



This new finding is pretty awesome for our understanding of Mars, but it's also bad news for the prospect of discovering life on the Red Planet. While this evidence backs up the idea that there's liquid water on the planet, it also suggests that there's a lot less water than we originally thought.

"[Our results] show much less water is needed and that the water that is produced is very short-lived - therefore not a fabulous environment for micro-organisms," Conway told Gizmodo.

Of course, just because we now know how salty brine flows under Mars-like conditions in the lab, doesn't mean we know how it flows on the Red Planet. One criticism is the fact that these experiments can't mimic Martian gravity.

But the researchers' calculations suggest that, "the boiling effects might be even more intense under Martian gravity", Conway told Space.com.

"[However], indisputable proof that this process indeed happens on the surface of Mars could only be obtained through observations or experiments performed by future explorers, or possibly rovers," she added.

As we learn previously, the rovers we have on Mars right now are too unhygienic to go check out the water themselves, so it's even more reason for us to hurry up and get over to the Red Planet to study the liquid ourselves.

In the meantime, Conway and her co-researchers are going to continue studying the Martian water in the lab, and plan to test how its flow changes with variations in temperature and sediment type. "Our preliminary work suggests even more weird effects happen at higher water-flow rates," says Conway.

http://www.sciencealert.c(...)ars-might-be-boiling

quote:

Op dinsdag 3 mei 2016 14:53 schreef Kijkertje het volgende:
TRIPJE NAAR MAARS DUURT DANKZIJ NIEUWE AANDRIJVING NOG MAAR 30 MINUTEN


[quote][b]Op vrijdag 26 februari 2016 09:00 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
25-02-2016

Wetenschapper vindt manier om in halfuur naar Mars te reizen... en de technologie is nu al beschikbaar
.
(HLN)

03-06-2016

"In 2024 eerste mensen op Mars"



Conceptbeeld van een Dragon-capsule die op Mars landt. © SpaceX.

Ruimtevaart SpaceX-topman Elon Musk zit doorgaans niet om een gewaagde uitspraak verlegen, en ook op de developersconferentie Code 2016 liet hij weer van zich horen. Niet voor het eerst had Musk het over zijn plannen om mensen naar Mars te sturen. Voor het eerst is er nu ook een concrete timing: de eerste Marsreizigers zullen gelanceerd worden in 2024, om een jaar later op de rode planeet te arriveren. Dat meldt Forbes.


SpaceX-topman Elon Musk. © ap.

Musk was op de conferentie aanwezig om de recente ontwikkelingen toe te lichten van zijn pogingen om raketten opnieuw te doen landen. SpaceX is daar dit jaar al meermaals in geslaagd. De bedoeling van het project is delen van een raket te kunnen hergebruiken, om de kosten van ruimtevaart drastisch te doen dalen. Tegen het einde van de zomer hoopt het bedrijf een eerste raket met gerecupereerde onderdelen te lanceren.

Nog dit jaar wil Musk voor het eerst ook de grotere Falcon Heavy-raket lanceren. Die was aanvankelijk gepland voor 2012/2013, maar is nu nog steeds in ontwikkeling. Volgens Musk wordt de Falcon Heavy de krachtigste raket sinds de Saturn V die voor het eerst mensen naar de maan bracht.

Kolonisering

Al deze plannen leiden voor Musk naar het ultieme doel: naar Mars reizen. Tijdens de IAC-conferentie in september zal hij zijn langetermijnplannen voor de kolonisering van Mars bekend maken, maar op Code 2016 lichtte hij al een tipje van de sluier.

Zoals bekend wil Musk in 2018 een Dragon naar Mars sturen. Na die eerste lancering, zo voegde hij er nu aan toe, plant het bedrijf een nieuwe lading naar de rode planeet te sturen telkens als de banen van de aarde en Mars dat toelaten. Die gelegenheid is er eens om de 26 maanden.

In 2024 hoopt het bedrijf dan de eerste mensen naar Mars te sturen. Al moet zelfs Musk toegeven dat er omtrent dat plan nog wat onzekerheden bestaan.

Gesteld dat SpaceX erin slaagt vele mensen op Mars te krijgen, ziet Musk "grote ondernemingskansen" op de planeet, van "de eerste ijzerertsraffinaderij tot de eerste pizzatent". "Wat SpaceX nu probeert te doen, is een klimaat scheppen zodat ondernemers op Mars kunnen bloeien", klinkt het.

(HLN)

07-06-2016

Nog honderd mensen in de running om naar Mars te reizen



Zou jij hier willen wonen? © epa.

Van de 200.000 deelnemers die zich aanmeldden voor het Mars One-project zijn er nog honderd mensen over. De lijst met namen en reden voor een enkeltje naar de rode planeet werd gisteren bekendgemaakt.

De mogelijke ruimtereizigers worden nog vijf dagen lang aan testen onderworpen. Nadien blijven veertig gelukkigen over die naar Mars mogen. Mars One wil er met dit project voor zorgen dat de rode planeet permanent bewoond wordt door mensen. Vanaf 2026 zullen er iedere twee jaar steeds groepjes van vier personen naar de rode planeet vertrekken.

Tijdens de volgende selectieronde ontmoeten de kandidaten elkaar voor het eerst. In teams moeten ze opdrachten gaan uitvoeren. Aangezien de groep nooit meer zal terugkomen naar de aarde moeten ze onder meer in staat zijn om water te vinden en zelf voedsel te verbouwen. Ook moeten de kandidaten aangeven met wie ze het liefst op Mars willen leven.

Criteria
Alle groepen moeten voldoen aan een aantal criteria. Zo moet ieder team uit evenveel mannen als vrouwen bestaan en moet leeftijd en nationaliteit in balans zijn.

Na iedere dag wordt gekeken wat de voorkeuren zijn van de kandidaten en vallen er tien tot twintig gegadigden af. De veertig mensen die dan nog overblijven, gaan door naar de volgende selectieronde die plaatsvindt in september 2016. Voordat de geselecteerden mogen gaan, wordt er van hen verwacht dat ze acht jaar van hun leven wijden aan de voorbereiding van hun missie.

Bijdrage aan de wetenschap

Maar waarom zou je een enkeltje naar Mars boeken? Een van de deelnemers laat weten dat ze op deze manier een grote bijdrage wil leveren aan de wetenschap. Er zal namelijk onderzoek worden gedaan naar de impact van het leven op Mars op het menselijk lichaam.

Andere deelnemers geven aan dat het vroeger hun ultieme droom was om astronaut te worden. Op deze manier wordt dat toch een beetje makkelijker.

Endemol is watching you

Om de eerste vier personen op Mars te krijgen, heeft de organisatie ruim vijf miljard euro nodig. Endemol, het productiebedrijf achter Big Brother, heeft eerder dit jaar gezegd dat zij de selectieprocedure zal vastleggen.

(HLN)

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 00:59 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Endemol, het productiebedrijf achter Big Brother, heeft eerder dit jaar gezegd dat zij de selectieprocedure zal vastleggen.

En dan Orson Welles als regiseur?

Ik snap ook wel dat er ergens geld vandaan moet komen en een firma als Endemol kan een dergelijke gebeurtenis prima ombuigen tot een kijkcijferkanon. Maar of je wetenschappelijke programma's door een entertainment bedrijf moet laten begeleiden....
Marstopia.

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 17:25 schreef qajariaq het volgende:

[..]

En dan Orson Welles als regiseur?

Ik snap ook wel dat er ergens geld vandaan moet komen en een firma als Endemol kan een dergelijke gebeurtenis prima ombuigen tot een kijkcijferkanon. Maar of je wetenschappelijke programma's door een entertainment bedrijf moet laten begeleiden....
Marstopia.

Ik had het ook liever anders gezien

14-06-2016

Marswagen Opportunity verlaat Marathon Valley


Panorama van de Marskrater Endeavour, gemaakt door de Marswagen Opportunity vanuit Marathon Valley. (NASA/JPL-Caltech)

De Amerikaanse Marswagen Opportunity, die in januari 2004 een zachte landing op Mars maakte, gaat binnenkort weer op pad. Sinds juli 2015 heeft Opportunity onderzoek gedaan in Marathon Valley - een vallei die de rand van de 22 kilometer grote krater Endeavour doorsnijdt. Ruimtesondes in een baan om Mars hadden eerder in dat gebied de aanwezigheid van kleimineralen vastgesteld - een aanwijzing dat er in een ver verleden stromend water voorkwam.

Marathon Valley is zo genoemd omdat de 'kilometerteller' van Opportunity bij aankomst op iets meer dan 42 kilometer stond - de lengte van een marathon (inmiddels heeft de Marswagen sinds zijn landing 42,79 kilometer afgelegd).

In Marathon Valley heeft Opportunity onder andere oppervlaktemateriaal gevonden waarin veel magnesiumsulfaat voorkomt. Dat mineraal is vermoedelijk ook onder invloed van vloeibaar water ontstaan.

Het onderzoek in Marathon Valley wordt een dezer dagen afgerond; Opportunity reist in zuidoostelijke richting verder, en viert binnenkort zijn 12,5-jarig verblijf op de rode planeet. (GS)

(allesoversterrenkunde)

16-06-2016

Bunnik op Mars


De 29 kilometer grote Marskrater Bunnik. (IAU/NASA)

Een 29 kilometer grote inslagkrater op de planeet Mars is genoemd naar het Nederlandse dorp Bunnik, iets ten zuidoosten van Utrecht. Dat maakte de Internationale Astronomische Unie (IAU) op 14 juni bekend. Bunnik ligt op het zuidelijk halfrond van de planeet, iets ten oosten van de veel grotere krater Newton, in een relatief dicht bekraterd gebied dat Terra Sirenum heet.

Veel relatief kleine kraters op Mars dragen namen van steden en dorpen over de hele wereld; eerder zijn al Marskraters genoemd naar de Nederlandse steden Amsterdam, Bronkhorst, Edam, Urk, Vaals, Weert en Zutphen. Van deze 'Nederlandse' Marskraters is Zutphen, met een middellijn van 38 kilometer, de grootste. De naam Bunnik is voorgeteld door geofysicus Tjalling de Haas van de Universiteit van Utrecht, die in Bunnik woont. (GS)

(allesoversterrenkunde)