Heb jij de dood van dichtbij meegemaakt?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 15:40 schreef simmu het volgende:
jij ook sterkte joene

quote:

Op maandag 20 januari 2014 14:47 schreef piere het volgende:

[..]

Ik denk dat dat voor iedereen anders is maar in mijn situatie (dochtertje verloren en beide ouders redelijk snel na elkaar) ben ik het met je stelling eens ja. Mijn ouders waren ook redelijk jong maar je kind overleven hoort niet naar mijn idee.

Je kind lijkt me nog veel erger, nog los van de leeftijd. Je kind is toch ja, het meest speciaal.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 16:22 schreef Tha_Duck het volgende:

[..]

Je kind lijkt me nog veel erger, nog los van de leeftijd. Je kind is toch ja, het meest speciaal.

Yeah klopt helemaal. het is nu "al" 4 jaar geleden ongeveer maar zit er nog elke dag wel mee. Het overlijden van mijn ouders kon ik accepteren. Het overlijden van mijn schattige dochtertje van 7 maanden niet.

Goed topic.

Voor het eerst toen ik 10 was - m'n beste vriend uit de buurt (11 jaar oud) had zelfmoord gepleegd. Als kind snap je zoiets als de dood totaal niet en zit je verbaasd 's middags naar de deur te kijken, jezelf afvragend waarom'ie niet meer aan komt bellen om te voetballen.

En dan komt de begrafenis, en valt het kwartje met een gigantische dreun. Maarja, zoals het dan ook wel weer is ben je als kind een paar maanden verdrietig om vervolgens verder te gaan met je leven. Immers, alles waarmee je opgroeit zie je als 'normaal'. Dat soort dingen 'gebeuren'.

Dertien jaar later (hebben we het over 2009) kwam ik er door studieonderzoek naar rouwverwerking onder scholieren pas achter hoe bizar zoiets eigenlijk is. En alles van toen kwam toen nog een keer terug. Leven overhoop, zware depressie, diverse malen erover gedacht om eruit te stappen... maar dankzij veel hard werk, geduld en aandacht van de mensen om me heen toch doorgezet.

En een half jaar later (Mei 2010) was het alsof er een knop omging. Toen besloten rijbewijs te gaan halen en naar het land van m'n dromen (Griekenland) te rijden... en nu is het 2014, en heb ik de reis afgelopen jaar gemaakt


Dat gezegd hebbende verandert zo'n gebeurtenis je leven totaal, maar dat moge wel duidelijk zijn. Als persoon verander je, en hoe je tegen het leven aankijkt verandert ook. Ik leef nu met de gedachte 'dat ik morgen ook onder een bus kan lopen', dus ik doe zoveel mogelijk wat me na aan het hart ligt... ook deels omdat m'n maat van toen het niet meer kan.

Oktober 2012 overleed m'n opa (83) bijvoorbeeld - z'n lichaam was vergeven van de kanker en hem was de keuze voorgelegd om te behandelen, maar hij zei bij z'n volle verstand een prachtig leven gehad te hebben en het wel goed te vinden zo. Zo zou ik ook ooit willen sterven - het maakte z'n uiteindelijke dood een stuk beter te verwerken.

[ Bericht 3% gewijzigd door Dekatria op 20-01-2014 17:56:01 ]

quote:

Op maandag 20 januari 2014 17:15 schreef piere het volgende:

[..]

Yeah klopt helemaal. het is nu "al" 4 jaar geleden ongeveer maar zit er nog elke dag wel mee. Het overlijden van mijn ouders kon ik accepteren. Het overlijden van mijn schattige dochtertje van 7 maanden niet.

Wat was de oorzaak?

Ik heb denk bij rond de 60 mensen bij de kist gestaan. Waarvan een deel familie/bekenden maar het merendeel bij me werk. Werk in de ouderenzorg en daar overlijden elk jaar wel meerdere cliënten. Ik wil zelf ondanks dat ik het nog steeds moeilijk vind toch altijd wel kijken omdat je toch een band opbouwt met mensen, zeker de cliënten waar ik lang voor heb gezorgd.

Het blijft toch elke keer nog weer een heel emotioneel moment. Zelfs na het zoveel keer gezien te hebben went het niet.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 18:59 schreef Tha_Duck het volgende:

[..]

Wat was de oorzaak?

Mijn dochtertje had microcephaly (klein hoofd) en was vatbaarder voor dingen. Al voor de geboorte was dit bekend maar tegen alle horrorverhalen in van de artsen ontwikkelde ze zich als elk normaal kind. Kwam ik haar ophalen op de creche dan was het enige verschil wat ik zag dat de anderen zo'n groot hoofd hadden .

Om een heel lang verhaal kort te maken waren haar hersenen "opgevreten" door de Mexicaanse griep en begonnen al haar basisfuncties uit te vallen. We hebben toen samen met de artsen "moeten" besluiten haar te laten gaan en ze is letterlijk in onze armen gestorven

quote:

Op maandag 20 januari 2014 20:59 schreef piere het volgende:

[..]

Mijn dochtertje had microcephaly (klein hoofd) en was vatbaarder voor dingen. Al voor de geboorte was dit bekend maar tegen alle horrorverhalen in van de artsen ontwikkelde ze zich als elk normaal kind. Kwam ik haar ophalen op de creche dan was het enige verschil wat ik zag dat de anderen zo'n groot hoofd hadden .

Om een heel lang verhaal kort te maken waren haar hersenen "opgevreten" door de Mexicaanse griep en begonnen al haar basisfuncties uit te vallen. We hebben toen samen met de artsen "moeten" besluiten haar te laten gaan en ze is letterlijk in onze armen gestorven

Gadverdarrie Bizar brrr.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 21:07 schreef Tha_Duck het volgende:

[..]

Gadverdarrie Bizar brrr.

Yeah, vooral omdat alles uiteindelijk zo goed ging en er dan zoiets tussendoor komt... Heel heftig en intens. Ook al omdat jij eigenlijk beslist (een keuze waar ik nog steeds achter sta trouwens)

quote:

Op maandag 20 januari 2014 20:59 schreef piere het volgende:

[..]

Mijn dochtertje had microcephaly (klein hoofd) en was vatbaarder voor dingen. Al voor de geboorte was dit bekend maar tegen alle horrorverhalen in van de artsen ontwikkelde ze zich als elk normaal kind. Kwam ik haar ophalen op de creche dan was het enige verschil wat ik zag dat de anderen zo'n groot hoofd hadden .

Om een heel lang verhaal kort te maken waren haar hersenen "opgevreten" door de Mexicaanse griep en begonnen al haar basisfuncties uit te vallen. We hebben toen samen met de artsen "moeten" besluiten haar te laten gaan en ze is letterlijk in onze armen gestorven

Huuu, ik lees dit net nu Wat verschrikkelijk, ik kan het me niet eens voorstellen. Sterkte kerel, ook voor je vrouw/vriendin. Dit wens je niemand toe

quote:

Op maandag 20 januari 2014 23:03 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Huuu, ik lees dit net nu Wat verschrikkelijk, ik kan het me niet eens voorstellen. Sterkte kerel, ook voor je vrouw/vriendin. Dit wens je niemand toe

Tx!

ben mijn ouders verloren, kanker. inmiddels al 8 jaar geleden, ben er nog steeds kapot van maar ik probeer altijd aan de fijne herinneringen te denken. dood hoort nou eenmaal bij het leven.

maar je kind verliezen lijkt me echt afschuwelijk ik kan t me niet eens voorstellen. ik hoop dat de mooie herinneringen het gevoel van verdriet uiteindelijk overheersen!! heel veel sterkte in ieder geval.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 09:57 schreef harrytwatter het volgende:
ben mijn ouders verloren, kanker. inmiddels al 8 jaar geleden, ben er nog steeds kapot van maar ik probeer altijd aan de fijne herinneringen te denken. dood hoort nou eenmaal bij het leven.

maar je kind verliezen lijkt me echt afschuwelijk ik kan t me niet eens voorstellen. ik hoop dat de mooie herinneringen het gevoel van verdriet uiteindelijk overheersen!! heel veel sterkte in ieder geval.

Tx. Het is al een tijdje geleden en ja je kan aan de mooie dingen denken en de verdrietige dagen proberen om te draaien naar mooiere dagen. Haar "verjaardag" vier ik bv met haar broertje. Taart mee, cadeautjes halen en langs haar grafje gaan.

Dat was toen natuurlijk ook een heel groot issue. Hoe leg je een jongen van 5 jaar uit dat zijn zusje gaat sterven? Het is toch dat je een datum plant wanneer het moet gebeuren en je daar dan die hele dag mee bezig bent. Inclusief het broertje wat het allemaal van dichtbij meemaakt....

Ik denk dat we het goed hebben gedaan allemaal maar het blijft klote en niet te accepteren dat het allemaal zo moest lopen...

Beide opa's en oma's verloren en twee oud klasgenoten.
Ouders van mijn pa heb ik amper gekend (ik was 6 jaar) , ouders van ma zal een jaar of 10 geleden zijn.

De twee klasgenoten zijn beide overleden aan een auto ongeluk.
H. kwam om bij een dramatisch en bizar ongeval, nadat hij eerder die avond een ander ongeluk had overleefd.
Om het voertuig weer op de weg te slepen, werd een de Unimog gehaald. Tijdens de bergingswerkzaamheden gleed de unimog naar het andere voertuig. Het slachtoffer raakte beklemd tussen beide voertuigen.

R. was die dag jarig en bracht zijn vriendin later op die avond terug naar huis.
Op de terugweg reed hij terug via de polder om naar de in aanbouw zijnde windmolens te kijken.
Toen hij de auto wilde draaien op een dam gleed hij een brede sloot in.
Het water was ijskoud, het sneeuwde en de auto lag op de kop in de sloot.
Pas de volgende morgen tien uur werd hij gevonden door zijn vader na een zenuwslopende zoektocht die nacht.

Twee goede maten, veel gelachen en lol gehad.

Vandaag mijn vader....

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Kut man, gecondoleerd. Ik weet hoe het voelt!

Hou je taai.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Gecondoleerd
Sterkte! Er is trouwens ook deze reeks: R&P / Omgaan met het overlijden van een dierbare #4

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Sterkte!

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Gecondoleerd.

Een stuk of vijf keer, waarvan drie mensen die ik heb gekend (niet heel goed ofzo, maar toch in mijn jeugd vaak gesproken). Ik haat het om die levenloze lichamen zo te zien. Ik wil het lijk van bijvoorbeeld mijn oma ook nooit te zien krijgen later.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Sterkte!

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Gecondoleerd...

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 04:01 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ja, echt bizar. Het hield maar niet op, elke maand weer één.
Van die jonge mensen waar je gewoon nog mee hoort af te kunnen spreken.
Zo fucking zonde, ze waren stuk voor stuk intelligente vrolijke geliefde mensen met veel potentie. Alledrie klaar om hun stempel op deze aardbol te zetten.
Zo jammer dat ze dat zelf niet zagen

Ik wil niet lullig doen en alles, maar je kan ook overdrijven. Het waren vast geen Einsteins, di Vinci's, King's of Mandela's geweest om maar even een voorbeeldje te noemen van mensen die hun stempel op deze aardbol zette.

Maargoed, RIP ofzo.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 18:02 schreef Geralt het volgende:

[..]

Ik wil niet lullig doen en alles, maar je kan ook overdrijven. Het waren vast geen Einsteins, di Vinci's, King's of Mandela's geweest om maar even een voorbeeldje te noemen van mensen die hun stempel op deze aardbol zette.

Maargoed, RIP ofzo.

Jezus, je snapt toch ook wel dat ik dat niet op die manier bedoel..
Doe eens normaal.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 19:37 schreef Moira. het volgende:

[..]

Jezus, je snapt toch ook wel dat ik dat niet op die manier bedoel..
Doe eens normaal.

Ik snap wel dat je het niet zo bedoelde, maar je schreef het wel zo en als iemand iets op een bepaalde manier schrijft die eigenlijk niet echt multi-interpretabel is, dan kan ik er alleen maar van uit gaan dat die persoon het bedoelt zoals hij of zij het geschreven heeft

Vandaar mijn opmerking

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 17:17 schreef Skillstorm het volgende:
Vandaag mijn vader....

Gecondoleerd..