R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een nichtje van mij heeft ooit kanker gehad. Daar is ze weer van hersteld en nu was ze zwanger en kreeg ze overal last van. Afgelopen week is het kindje weken te vroeg gehaald en die maakt het goed.
Mijn nichtje niet. Ze is te ziek voor chemo en het ziet er niet goed uit.
Nog nooit heb ik leven en lijden zo in een week en in een gezin zien samenkomen.
Mijn nichtje niet. Ze is te ziek voor chemo en het ziet er niet goed uit.
Nog nooit heb ik leven en lijden zo in een week en in een gezin zien samenkomen.
Verkrijgbaar met diverse letter- en cijfercombinaties!
Of het nu familie is, of een vriend(in), of gewoon een kennis, kan niet eens naar de dichte kist kijken tijdens de dienst. Het idee dat diegene daar écht in ligt, dood. Dat vind ik zo raar.
Gelukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat ik mee naar de begraafplaats moest want dan kan ik me een te goed beeld vormen van dat diegene dan helemaal alleen daar onder de grond komt te liggen om vervolgens te vergaan... Om nog maar te zwijgen over het beeld dat ik bij een crematie heb.
Heb mijn opa ooit per ongeluk gezien toen hij dood was omdat ik dacht dat we eerst nog een gang door moesten lopen voor we bij de kamer kwamen waar hij lag (wilde niet mee naar binnen), maar ineens stonden we in de kamer. Schrok me kapot!
Kortom: ben een held op sokken wat dat betreft
Gelukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat ik mee naar de begraafplaats moest want dan kan ik me een te goed beeld vormen van dat diegene dan helemaal alleen daar onder de grond komt te liggen om vervolgens te vergaan...
Om nog maar te zwijgen over het beeld dat ik bij een crematie heb.Heb mijn opa ooit per ongeluk gezien toen hij dood was omdat ik dacht dat we eerst nog een gang door moesten lopen voor we bij de kamer kwamen waar hij lag (wilde niet mee naar binnen), maar ineens stonden we in de kamer. Schrok me kapot!
Kortom: ben een held op sokken wat dat betreft
Ik stond bij mijn oma aan het bed toen ze haar laatste adem uitblies. Heel naar om mee te maken, maar wel een moment wat ik absoluut niet had willen missen, hoe raar dat ook klinkt. Mijn opa was plotseling overleden en daar heb ik geen afscheid van kunnen nemen. Gelukkig wel bij hem geweest nadat hij net was overleden.
Ik heb zowel mijn oma als mijn opa elke dag gezien na overlijden en een kus gegeven als afscheid. Daarmee kon ik het voor mezelf een plekje geven.
Ik heb zowel mijn oma als mijn opa elke dag gezien na overlijden en een kus gegeven als afscheid. Daarmee kon ik het voor mezelf een plekje geven.
Dit was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?
Het werd niet beter. Afgelopen dinsdag is mijn nichtje overleden. Slechts 39 jaar oud. Vandaag is ze begraven.quote:Op donderdag 29 januari 2015 19:10 schreef Kentekenplaat het volgende:
Een nichtje van mij heeft ooit kanker gehad. Daar is ze weer van hersteld en nu was ze zwanger en kreeg ze overal last van. Afgelopen week is het kindje weken te vroeg gehaald en die maakt het goed.
Mijn nichtje niet. Ze is te ziek voor chemo en het ziet er niet goed uit.
Nog nooit heb ik leven en lijden zo in een week en in een gezin zien samenkomen.
Verkrijgbaar met diverse letter- en cijfercombinaties!
Gecondoleerd. Erg naar om te horen. Ik hoop dat je steun in je familie kan vinden.quote:Op zaterdag 7 maart 2015 23:52 schreef Kentekenplaat het volgende:
[..]
Het werd niet beter. Afgelopen dinsdag is mijn nichtje overleden. Slechts 39 jaar oud. Vandaag is ze begraven.
Gecondoleerdquote:
[..]
Het werd niet beter. Afgelopen dinsdag is mijn nichtje overleden. Slechts 39 jaar oud. Vandaag is ze begraven.
. Ik mag dinsdag zelf naar begrafenis nummer 8 in een half jaar tijd, allemaal mensen onder de 60.
Trek het altijd vrij slecht om eerlijk te zijn, maar ben bang dat als ik niet ga daar spijt van krijg achteraf.
T2K; "Je posts zijn leuker dan je lijstje"
-Scorpion_17
-Scorpion_17
1 jaar later en ik heb een crematie mee mogen maken.quote:
Ik heb eigenlijk nog nooit een echte dood van dichtbij meegemaakt, maar er zijn wel een aantal sterfgevallen geweest in de familie. Mijn opa is al 47 jaar dood, overleden toen mijn oma zwanger was van mijn moeder. Dus mijn moeder is opgegroeid zonder een vader en ik heb altijd één opa gehad. Mijn tante was 3 toen ze buiten aan het spelen was met mijn opa in het water, balletje overspelen en dat balletje dreef weg. Toen wilde mijn opa het gaan halen, maar hij kon helemaal niet zwemmen en het water trok mijn opa mee en weg was hij. Uiteindelijk 3 dagen later door de politie teruggevonden, paar kilometers verderop.
Mijn tante (van mijn vaders kant) heeft zelfmoord gepleegd, ze is van het dak van een flatgebouw gesprongen. Ze was al een lange tijd ziek en had volgens mij schizofrenie en uiteindelijk kon ze het niet meer aan. Toen was ik 15. Toen waren mijn ouders al een tijdje gescheiden en had ik ook voor een lange periode ook geen contact met mijn vader en had haar ook al 1,5 jaar niet meer gezien voordat ze 'wegging'. Niet op begrafenis geweest.
Mijn oom (ook van mijn vaders kant) is overleden aan alvleesklierkanker. Ik was toen 17. Zelfde verhaal als hierboven, had hem al paar jaar niet meer gezien voordat hij 'wegging'. Niet op crematie geweest.
En tot slot mijn oma (ook van mijn vaders kant), ze had longkanker en uiteindelijk is hartinfarct haar fataal geworden. Had ik ook een lange tijd niet meer gezien en was ook niet uitgenodigd voor haar begrafenis.
Dus nooit crematie/begrafenis en directe dood meegemaakt.
Mijn andere oma (van mijn moeders kant) heb ik op 1 maart 2014 voor het laatst nog heel vrolijk gezien en meteen de laatste keer. Op 25 maart 2014 is ze overleden. Ze had al jaren wat mankementen, maar iedere keer kwam ze weer bovenop. De laatste maanden voor haar overlijden gingen wel heel erg snel. Zo had ze ineens een hartstilstand, kreeg ze blindedarmontsteking en nog maar op. Ze heeft maanden in het ziekenhuis gelegen. In februari 2014 mocht ze naar een verpleeghuis, iets wat ze echt niet wilde, en het ging ietsje beter. Vervolgens mocht ze naar huis, maar daar heeft ze nog geen een week volgehouden en ze lag weer in het ziekenhuis. Drie weken later was het over.
Toen had ik er niet zoveel moeite mee, want het zat jarenlang aan te komen. Ik was wel een beetje op voorbereid, ondanks ze een belangrijke rol in mijn leven heeft gespeeld vanaf mijn geboorte (iets met ouders). Crematie was mooi.
Huilen deed ik ook niet. Tot ik in januari opeens een 'klap' kreeg dat ze echt weg was omdat ik toentertijd wat problemen had en het zo met haar zou delen. En sindsdien vind ik het nog wel lastig dat ze er niet meer is. We gaan door hè.
Binnenkort weer naar haar graf.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 08-03-2015 00:47:09 ]
Gecondoleerd. Ik wens je veel sterkte toe.quote:
[..]
Het werd niet beter. Afgelopen dinsdag is mijn nichtje overleden. Slechts 39 jaar oud. Vandaag is ze begraven.
Ik herken je verhaal wel een beetje, al was mijn situatie niet vergelijkbaar. In eerste instantie ging het wel redelijk met me nadat ik mijn zus ben verloren (heb in een vorig deel een post geplaatst), maar de klap kwam al snel. Het zijn nu erg moeilijke tijden. Maar inderdaad, we gaan gewoon door.quote:
[..]
1 jaar later en ik heb een crematie mee mogen maken.
Mijn andere oma (van mijn moeders kant) heb ik op 1 maart 2014 voor het laatst nog heel vrolijk gezien en meteen de laatste keer. Op 25 maart 2014 is ze overleden. Ze had al jaren wat mankementen, maar iedere keer kwam ze weer bovenop. De laatste maanden voor haar overlijden gingen wel heel erg snel. Zo had ze ineens een hartstilstand, kreeg ze blindedarmontsteking en nog maar op. Ze heeft maanden in het ziekenhuis gelegen. In februari 2014 mocht ze naar een verpleeghuis, iets wat ze echt niet wilde, en het ging ietsje beter. Vervolgens mocht ze naar huis, maar daar heeft ze nog geen een week volgehouden en ze lag weer in het ziekenhuis. Drie weken later was het over.
Toen had ik er niet zoveel moeite mee, want het zat jarenlang aan te komen. Ik was wel een beetje op voorbereid, ondanks ze een belangrijke rol in mijn leven heeft gespeeld vanaf mijn geboorte (iets met ouders). Crematie was mooi.
Huilen deed ik ook niet. Tot ik in januari opeens een 'klap' kreeg dat ze echt weg was omdat ik toentertijd wat problemen had en het zo met haar zou delen. En sindsdien vind ik het nog wel lastig dat ze er niet meer is. We gaan door hè.
Binnenkort weer naar haar graf.
Veel sterkte toegewenst.
|
|
