Zwangerschap en geboorte deel 1272

Het ging even heel raar met dichtgooien geloof ik....

quote:

Op vrijdag 27 december 2013 22:52 schreef Kyara het volgende:
Het ging even heel raar met dichtgooien geloof ik....

Je bent blauw hè, dan post je zomaar door slotjes heen

Ja, dat was een superpower die ik nog niet eerder had opgemerkt

Postte je door het slotje heen?

Het lijkt me in theorie heel leuk om snel voor een tweede te gaan, maar lichamelijk lijkt het me toch echt wat minder. Ik zal hierna zo blij zijn als ik mijn lichaam weer terug heb .

quote:

Op vrijdag 27 december 2013 20:31 schreef Chanty het volgende:

[..]

Grappig hoe dat ook verschilt, vriendin van me hoeft ook nooit te wegen bij de VK. Waarschijnlijk is het ook helemaal niet zo belangrijk als je maar niet ruim buiten de marges gaat.

Je gewicht is jouw probleem, even lullig gezegd
Ik hoef die 30+ kilo er niet af te lijnen uiteindelijk _{ok dat moet ik wel, maar niet die van jou} ; en als je maar 2 kg aankomt, ook best.

Wat wel belangrijk is, is je bmi vóór de zwangerschap. Bij de intake wordt naar je lengte en gewicht gevraagd, op basis daarvan wordt je bmi bepaald. Is je bmi hoger dan 40 dan ga je voor je controles doorgaans naar de gynaecoloog. Voor de rest is het allemaal regio-afhankelijk qua gewicht. Er zijn regio's waar vrouwen met een bmi van boven de 30 niet meer thuis mogen bevallen maar poliklinisch moeten, in andere regio's is dit bij een bmi van 35. Weer andere regio's houden de grens van 100 kg aan (in hoogzwangere toestand dus!); Dat laatste heeft voornamelijk te maken met het lokale ambulance-protocol en niet zoveel met de verloskundige zorg.

Waarom zoveel verloskundigen nog iedere controle wegen, en vooral waarom er soms zo'n halszaak van gemaakt wordt dat die vrouwen per se op de weegschaal moeten elke keer is mij nog steeds een raadsel, de meesten lijken het zelf ook niet zo goed te weten.

Ik ben echt heel blij dat wij iets langer gewacht hebben met de "tweede". Het is zo makkelijk dat L. al zoveel zelf kan en zeker met twee op komst wordt het zo af en toe denk ik best een logistieke uitdaging allemaal en dan is het denk ik toch fijn als ik me over de oudste niet echt meer zorgen hoef te maken omdat die al zo zelfstandig is.
Aan de andere kant ben je met twee kindjes snel op elkaar wel snel uit de luiers enzo, kortom er valt voor allebei wel wat te zeggen eigenlijk.

en ter toevoeging, veel belangrijker dan je gewicht of je hoeveelheid die je aankomt zijn je leefgewoontes, rook je, drink je, gebruik je drugs, jointjes dat soort dingen.
Maar ook, hoe leef je? rookt je partner? Sport je? Hoe eet je? kook je vers of veel fastfood en afhaal enz. Krijg je voldoende van alle voedingsmiddelen binnen etc.

Ik ken genoeg zwangeren die elke dag aan de fastfood zitten maar keurig 10/12 kg aankomen, en er zijn ook zwangeren die keurig eten en rustig 25+ kg aankomen.

Mignonne, heb jij ervaring met vrouwen die bepaalde behandelingen of controles weigeren? Wordt dat vaak gedaan, en in hoeverre heeft dat invloed op jullie werk, op hoe je de vrouw daarna benadert en hoe je er zelf evt. over denkt?

quote:

Op vrijdag 27 december 2013 23:09 schreef Burdie het volgende:
Mignonne, heb jij ervaring met vrouwen die bepaalde behandelingen of controles weigeren?

jup; De kleine dingen hoor, niet zulke hele spannende dingen
Vrouwen die geen kraamzorg willen, Jehova's getuige die geen bloedtransfusie wilde en wat dames die geen echo's wilden.

quote:

Wordt dat vaak gedaan,

Hangt er vanaf hoe je het definieert denk ik.
Het varieert van vrouwen die niet op de weegschaal willen tot vrouwen die geen kraamzorg willen of vrouwen die van een tweeling thuis bevallen; om maar wat te noemen. Het een komt vaker voor dan het ander; maar het gebeurt met enige regelmaat.

quote:

en in hoeverre heeft dat invloed op jullie werk, op hoe je de vrouw daarna benadert en hoe je er zelf evt. over denkt?

Dat heeft zeker invloed op je werk. In die zin dat je bijvoorbeeld voor de kraamzorg, daar zelf meer werk aan hebt, want eigenlijk moet je dan iedere dag langs gaan om moeder en kind te controleren; maar daar heb je zeker in drukke stadspraktijken lang niet altijd de tijd/mensen voor. En daarnaast is een kraamverzorgster in een gezin je ogen en je oren wat betreft de gezondheid van moeder en baby. Als er geen kraamzorg is dan mis ik best behoorlijk wat informatie wat mijn zorgverlening minder goed maakt.

Het heeft nooit invloed op hoe ik de vrouw benader. Iedereen is wat dat betreft gelijk, ik maak daar geen onderscheid in en ik mag hopen dat dat overal zo is. Of je nou ieder onderzoek aangrijpt wat je kunt krijgen of juist heel overwogen een beslissing maakt om iets niet te doen, dat is je goed recht. Je bent autonoom, jij beslist over jouw lichaam, niet ik.

En hoe ik er zelf over denk; neutraal, I guess, wat moet ik ervan denken? Sommige dingen zijn moeilijk. Jehova's getuigen bijvoorbeeld vind ik soms moeilijk; omdat je weet dat er een reële kans is dat zo iemand overlijdt tijdens of na de bevalling, maar ook dat is een eigen keus. Het enige waar ik moeite mee heb is als mensen een keuze maken gebaseerd op een aanname, of een onjuistheid. Je hebt alle recht van de wereld op jouw keus, maar die moet wel gemaakt zijn op basis van juiste, eerlijke en betrouwbare informatie. Niet op basis van wat je buurvrouw aan je verteld heeft ofzoiets. Daar is ook ruimte voor maar dan op een andere manier.

/rant

Bedankt voor je reactie ik denk wel eens dat ze me maar een rare gaan vinden als ik een bepaald iets niet wil, maar er zijn dus meer raren .

En met dat laatste, hoe je er zelf over denkt, bedoelde ik, komt het wel eens voor dat iemand toelicht waarom ze een bepaald onderzoek niet wil, en dat je daardoor er zelf ook anders tegenaan gaat kijken?

Ik heb een cursus hypnobirthing gedaan, daar wordt e.e.a. toch ook wel heel anders benaderd, wat me weer regelmatig aan het denken zet.

quote:

Op vrijdag 27 december 2013 23:35 schreef Burdie het volgende:
Bedankt voor je reactie ik denk wel eens dat ze me maar een rare gaan vinden als ik een bepaald iets niet wil, maar er zijn dus meer raren .

En met dat laatste, hoe je er zelf over denkt, bedoelde ik, komt het wel eens voor dat iemand toelicht waarom ze een bepaald onderzoek niet wil, en dat je daardoor er zelf ook anders tegenaan gaat kijken?

Ik heb een cursus hypnobirthing gedaan, daar wordt e.e.a. toch ook wel heel anders benaderd, wat me weer regelmatig aan het denken zet.

Hmm nee ik kijk er niet per se anders tegenaan door zo'n voorval. Maar het grappige is dat een hoop vrouwen die onderzoeken niet willen of bijvoorbeeld bepaalde dingen tijdens de bevalling wel of niet willen er per definitie vanuit gaan dat de verloskundige daar wel op tegen zal zijn of dat ze wel moeilijk zal doen. Dat hoeft echt helemaal niet zo te zijn.

Een reden geeft soms wel meer achtergrond en dat is voor iedereen prettig lijkt me.

Wat werd er precies anders benaderd in je cursus?

Ik denk dat de VK wel mee wil gaan in een hoop wensen, wat dat betreft heb ik juist weer weinig vertrouwen in het ziekenhuis .

Hypnobirthing richt heel erg op het positieve en natuurlijke, terwijl er in andere voorlichting juist veel genoemd wordt wat er mis kan gaan, en het veel meer een 'protocol' lijkt te zijn dan een belangrijke levensgebeurtenis. Maar daarin is mijn mening natuurlijk ook gekleurd.

Wij hadden eerst ook een lijst met geboortewensen opgesteld "dit wel, dat niet", maar intussen is dat een half A4tje tekst geworden met wat onze gedachten en gevoelens zijn bij de geboorte, en vooral: waarom. Ik hoop dat het op die manier beter begrepen wordt.

Ah op die manier
Nouja dat wordt er op de opleiding behoorlijk ingeramd allemaal maar het scheelt allicht dat ik het zelf al twee keer mee heb meegemaakt, dat geeft je natuurlijk wel een idee van hoe een impact een bevalling kan hebben op je leven. Dus ik kijk niet op van een bevalplan of andere manieren van wensen aangeven. En als ik je een tip mag meegeven, als er dingen zijn die je gewoon heel graag wilt of juist niet, schrijf dat dan gewoon op, puntsgewijs; als er onverhoopt een waarneemster dienst heeft dan kan ze dat in ieder geval nog lezen. _{en nog een tip, 'ik moet, ik eis etcetera, daar kijk k wel van op dat bevalplan is het halve ziekenhuis doorgegaan met een hoge OMG factor}

Het probleem met zo'n voorlichtingspreekuur is dat je eigenlijk te weinig tijd hebt. Je wilt mensen graag vooral positief die bevalling in laten gaan, maar je wilt ook dat ze je bellen als zich iets voordoet wat niet gewoon is, bijvoorbeeld. En uiteindelijk is dat laatste wel heel belangrijk om mee te geven, waardoor je nooit aan allebei volledig recht kan doen eigenlijk, vind ik.

Whehe, ja ik eis in het ziekenhuis natuurlijk alleen maar coca cola zonder prik en een schaaltje met blauwe M&M's op de kamer .

Nee, het zijn onze wensen, nooit verwachtingen of eisen. Ik hoop gewoon dat het allemaal met zo min mogelijk interventie kan, zo natuurlijk mogelijk. Baren is immers een van de core functies van het vrouwelijk lichaam en 'we' doen het al miljoenen jaren. Ook in de oertijd al, in een hoekje van de grot .

O van dat hoekje in de grot herken ik. Toen ik volop in mijn weeen zat dacht ik nog: mens stel je niet zo aan. In Afrika gaan ze achter een boom zitten en komen dan met een baby terug gelopen. Of: miljoenen vrouwen hebben dit eerder gedaan zonder pijnstilling dus jij moet dat ook kunnen.

Wat voelde het tegelijk heerlijk maar ook als falen toen ze de ruggeprik erin ramden. Heb me nog nooit zo'n watje gevoeld .. alleen maar door een 'beetje' pijn.

Vond dat idee van hypnobirthing heel mooi en geloofde er helemaal in. Tot het moment supreme ..

Ik begin zenuwachtig te worden..

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 08:33 schreef Oksel het volgende:
Ik begin zenuwachtig te worden..

En Oksel, is het begonnen?

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 07:40 schreef Twinkle20 het volgende:
O van dat hoekje in de grot herken ik. Toen ik volop in mijn weeen zat dacht ik nog: mens stel je niet zo aan. In Afrika gaan ze achter een boom zitten en komen dan met een baby terug gelopen. Of: miljoenen vrouwen hebben dit eerder gedaan zonder pijnstilling dus jij moet dat ook kunnen.

Wat voelde het tegelijk heerlijk maar ook als falen toen ze de ruggeprik erin ramden. Heb me nog nooit zo'n watje gevoeld .. alleen maar door een 'beetje' pijn.

Vond dat idee van hypnobirthing heel mooi en geloofde er helemaal in. Tot het moment supreme ..

Weer eentje die voor die nobelprijs gaat voor de anesthesisten?

Ik geloof heel erg in de kracht van je eigen lichaam en ik geloof ook heel erg in het feit dat bepaalde omstandigheden een belemmerend effect kunnen hebben op een bevalling. Iemand die op een kamertje ligt met felle tl-verlichting en om de haverklap iemand die de kamer in en uit loopt, dat ligt doorgaans niet erg ontspannen natuurlijk en dat heeft weer zn weerslag op de bevalling. Hetzelfde geldt voor interventies, met een beetje pech krijg je daardoor een cascade-effect aan vervolg-interventies die ook weer 'nodig' zijn.

Neem maar even die ruggenprik, er kan een bloeddrukdaling optreden en dus moet er vocht toegediend worden. Nuja prima, moeder is pijnvrij dus het gaat allemaal best. Maar de kans is ook vrij groot dat de weeën weer afzwakken en dus gaat er een infuus met wee-opwekkers in, dit kan zn weerslag hebben op de baby dus hops ctg eraan; oh de ruggenprik zit er wel wat lang in, moeder krijgt koorts, hoogstwaarschijnlijk door de ruggenprik maar zeker weten doe je het nooit dus nouja, eventueel start antibiotica en opname van het kind na de geboorte in een couveuse. Door de koorts van moeder gaat hartslag baby omhoog, waarschijnlijk is het niets maarja zeker weten doe je het niet, hoofdje staat diep, er wordt een vacuum gedaan etc. etc.
En weet je het vocht nog wat je kreeg toegediend? Kindjes van moeder die zo'n 2-4 uur voor de geboorte vocht toegediend kregen plassen meer post-partum. Je baby valt sneller af in de kraamweek, bijvoeden, voedingen bijhouden, aanleggen aanleggen aanleggen etc.

Hoeft niet, kans is ook dat je gewoon pijnvrij bent en je baby er zo uitpoept! Dat zie je ook vaak zat, maar helaas zie je toch wel regelmatig dat een interventie in een bevalling al snel vraagt om een volgende interventie.

Aan de andere kant, ik krijg ook wel eens een beetje jeuk van te rooskleurige beelden. Ik wil mensen ook heel graag positief hun bevalling in laten gaan maar wel goed voorgelicht en voorbereid; de lokale yogajuf hier die verkondigt dat vrouwen in Afrika immers ook probleemloos baren en dat wij er dus voor gemaakt zijn, dat al die medische poespas onzin is; die raad ik toch aan eens te gaan kijken in 'probleemloos' barend Afrika.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 00:06 schreef Burdie het volgende:
Whehe, ja ik eis in het ziekenhuis natuurlijk alleen maar coca cola zonder prik en een schaaltje met blauwe M&M's op de kamer .

Nee, het zijn onze wensen, nooit verwachtingen of eisen. Ik hoop gewoon dat het allemaal met zo min mogelijk interventie kan, zo natuurlijk mogelijk. Baren is immers een van de core functies van het vrouwelijk lichaam en 'we' doen het al miljoenen jaren. Ook in de oertijd al, in een hoekje van de grot .

En jij denkt dat vrouwen het vroeger alleen deden of dat ze dat in Afrika ook doen?
Denk zelf dat dat zelden het geval is eigenlijk en dat ze alsnog veel hulp kregen van andere vrouwen in een stam.

En in Afrika is de sterfte onder vrouwen tijdens de bevalling veel groter, en ook van de baby's tijdens de bevalling.
Zo was het hier vroeger ook.

Mignonne ik vind je verhaal over de ruggeprik wel even een eyeopener want ik was me bij lange na niet bewust van al die interventies, behalve dan van de bloeddrukverlaging en uitblijven van weeeen.

sowieso ging ik er de eerste keer heel onbevangen in want wist ik veel. Pas na zo'n eerste bevalling werd ik me bewust van hoe bewerkelijk zoiets is/kan zijn met allerlei complicaties.

quote:

Op vrijdag 27 december 2013 23:04 schreef mignonne het volgende:

[..]

Je gewicht is jouw probleem, even lullig gezegd
Ik hoef die 30+ kilo er niet af te lijnen uiteindelijk _{ok dat moet ik wel, maar niet die van jou} ; en als je maar 2 kg aankomt, ook best.

Wat wel belangrijk is, is je bmi vóór de zwangerschap. Bij de intake wordt naar je lengte en gewicht gevraagd, op basis daarvan wordt je bmi bepaald. Is je bmi hoger dan 40 dan ga je voor je controles doorgaans naar de gynaecoloog. Voor de rest is het allemaal regio-afhankelijk qua gewicht. Er zijn regio's waar vrouwen met een bmi van boven de 30 niet meer thuis mogen bevallen maar poliklinisch moeten, in andere regio's is dit bij een bmi van 35. Weer andere regio's houden de grens van 100 kg aan (in hoogzwangere toestand dus!); Dat laatste heeft voornamelijk te maken met het lokale ambulance-protocol en niet zoveel met de verloskundige zorg.

Waarom zoveel verloskundigen nog iedere controle wegen, en vooral waarom er soms zo'n halszaak van gemaakt wordt dat die vrouwen per se op de weegschaal moeten elke keer is mij nog steeds een raadsel, de meesten lijken het zelf ook niet zo goed te weten.

Enig idee of het dan standaard protocol is in t ziekenhuis vanwege de medische indicatie? Ook al heeft die indicatie niks met gewicht te maken? Mij wegen ze ook iedere keer.

_{ok, ik realiseer me nu dat het wel relevant is, want vanaf de 70kg gaat mij dagelijkse dosis fraxiparine omhoog. Maar de vorige zwangerschap had ik geen gewichtsafhankelijke medicatie oid, en werd ik tóch iedere keer gewogen.}

Ik werd ook gewoon iedere keer de weegschaal opgestuurd Coco. Standaard controle hier in het zkh.
*weer wegsluipt

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 08:58 schreef nummer_zoveel het volgende:
En jij denkt dat vrouwen het vroeger alleen deden of dat ze dat in Afrika ook doen?
Denk zelf dat dat zelden het geval is eigenlijk en dat ze alsnog veel hulp kregen van andere vrouwen in een stam.

Er is niets mis met hulp toch dat zegt toch ook niemand.
Ik denk wel dat het een goed iets kan zijn om iets meer bij de basis te blijven.
Op de hoogte te zijn van wat je lichaam zelf kan en wat pijnstilling doet.

Veel vrouwen werken de weeën heel erg tegen en als je als vrouw graag op een bepaalde manier erin wil gaan en wil ontspannen kan het de bevalling echt heel erg goed doen.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:11 schreef Twinkle20 het volgende:
Mignonne ik vind je verhaal over de ruggeprik wel even een eyeopener want ik was me bij lange na niet bewust van al die interventies, behalve dan van de bloeddrukverlaging en uitblijven van weeeen.

sowieso ging ik er de eerste keer heel onbevangen in want wist ik veel. Pas na zo'n eerste bevalling werd ik me bewust van hoe bewerkelijk zoiets is/kan zijn met allerlei complicaties.

Dat is ook de reden waarom sommige mensen hier af en toe eens roepen dat je ook al ga je er vanuit dat je het niet nodig hebt en het zonder gaat doen je toch moet inlezen.
Veel mensen gaan heel nuchter de bevalling in en dat is deels heel logisch maar met op sommige vlakken wat meer weten kan je een hele nare nasleep voorkomen of een ontevreden gevoel over je beval voorkomen.

Ik ben alleen aan het begin gewogen dat was 60 kg ik denk dat ze zich kapot schrikken als ze mij nu weer wegen

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:14 schreef Cocotrimonium het volgende:

Enig idee of het dan standaard protocol is in t ziekenhuis vanwege de medische indicatie? Ook al heeft die indicatie niks met gewicht te maken? Mij wegen ze ook iedere keer.

Ja, is standaard.
Ik kreeg, bij mijn laatste zwangerschap, een medische indicatie na 30 weken ivm voorliggende placenta. Ik ben eerder in die zwangerschap nooit gewogen, wist ook geen begin gewicht (want ik weeg mezelf nooit) maar sinds die dag moest ik steeds op de weegschaal.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 08:55 schreef mignonne het volgende:

[..]



Weer eentje die voor die nobelprijs gaat voor de anesthesisten?

Ik ben er zo eentje die dat (hier) geroepen heeft.

Weet je, ik heb van tevoren ook geroepen dat ik zonder pijnstilling wilde proberen te bevallen. En mij is het niet gelukt. Vanaf het moment dat ze mijn vliezen hebben gebroken kwam ik in een weeënstorm terecht die urenlang duurde. De laatste periode vóór de prik bijna allemaal zonder pauze tussendoor. Ik had vanwege de pijn serieuze gedachten om uit het raam te springen (als dat kon ) en mijn kind boeide me geen seconde meer, die mochten ze van me afpakken. Bij mij was er overigens geen belemmering in de vorm van paniek o.i.d. Ik was heel erg rustig. Toen de ruggenprik ging werken kon ik wel janken van geluk en dacht ik aan die nobelprijs voor de uitvinder ervan. Lage bloeddruk was wel het gevolg van die prik idd.

Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden voor mijn keuze van dat moment voor verdoving, maar toch voel ik keer op keer de behoefte. Door opmerkingen van tantes, oudtantes of sommigen hier.

Ja, dat het standaard is, dat had ik wel door. Maar waarom? Omdat ze dat dus echt goed in de gaten houden (ivm de medische indicatie) of ook meer uit gewoonte (zoals de vk's lijken te doen)?

N.a.v. lily's opmerking zou je dat eerste verwachten (moet het toch eens navragen, ben nu nieuwsgierig ).

Ik heb bij de vorige zwangerschap nooit op de weegschaal hoeven staan? Was toen de eerste 16 w bij vk en daarna in UMC.

Nu al twee controles gehad in UMC en vanaf het begin daar maar ook niet hoeven wegen?

O en anders ik wel Spees .

Ik zei nog tegen de anesthesist: als ik je mocht kussen dan deed ik het!

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 08:55 schreef mignonne het volgende:

[..]

Aan de andere kant, ik krijg ook wel eens een beetje jeuk van te rooskleurige beelden. Ik wil mensen ook heel graag positief hun bevalling in laten gaan maar wel goed voorgelicht en voorbereid; de lokale yogajuf hier die verkondigt dat vrouwen in Afrika immers ook probleemloos baren en dat wij er dus voor gemaakt zijn, dat al die medische poespas onzin is; die raad ik toch aan eens te gaan kijken in 'probleemloos' barend Afrika.

Die vergelijking met Afrikaanse vrouwen is wat scheef ja Maar na mijn (bijzonder voorspoedige bevalling) heeft mijn verloskundige mij gevraagd om mijn verhaal ook te delen zodat mensen ook horen dat het ook "zo" kan. Zij merkte op dat vooral de horrorverhalen gedeeld worden en veel vrouwen hierdoor angstig de bevalling in gaan

Deze keer ben ik trouwens wel iets zenuwachtiger voor de bevalling. Ik ben bang dat het na de vorige keer alleen maar tegen kan vallen. En ik ben bang dat ik dit keer het ziekenhuis niet haal

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:37 schreef Twinkle20 het volgende:
O en anders ik wel Spees .

Ik zei nog tegen de anesthesist: als ik je mocht kussen dan deed ik het!

Ik weet vooral nog dat ik vooraf de ruggenprik echt een doodeng idee vond. De pijn moest wel heel erg worden wilde ik voor een ruggenprik gaan! Nou, uiteindelijk heb ik m twee keer laten zetten en vond het geen moment eng

En ik heb de anesthesist niet gekust, maar wel met mijn blote tetten om de nek gehangen van de gyn in opleiding _{(dat moest. misschien niet met blote tetten, maar mijn door het ziekenhuis gesponsorde jurk zakte af)}

Zo stom, de bevalling duurde al heel lang toen, ik was enorm suf, maar dáár was ik me wel bewust van. Het boeide me ook niks verder, maar ik realiseerde me wel heel goed hoe ik 'm om z'n nek hing. _{En terwijl ik zo hing, dacht ik bij mezelf "Ik ken jou ergens van! Maar waar ken ik jou van? Van het uitgaan van vroeger? Zal ik dat vragen? Nee! Dat kun je niet maken! Je hangt bevallend met blote tetten om zn nek heen, dat gaat te ver!}

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:37 schreef Twinkle20 het volgende:
O en anders ik wel Spees .

Ik zei nog tegen de anesthesist: als ik je mocht kussen dan deed ik het!

zulke dingen zullen ze wel veel horen

En ik snap het wel hoor! Dat een ruggenprik niet zaligmakend is wanneer je er objectief naar kijkt. Dat er vervelende complicaties op kunnen treden _{(mijn bloeddruk werd 80 over 55)} En dat je weet dat het ook zonder moet kunnen. Maar als zoiets je uit (in mijn geval) pure wanhoop haalt, vertel ik dat er wel bij bij mijn bevallingsverhaal. Op dat moment vond ik het wél zaligmakend.

Coco, die laatste zin

Oh maar lieve Spees, het was niet als kritiek op een ruggenprik bedoelt he! Ik beveel hem ook regelmatig aan bij vrouwen die veel pijn hebben of waarvan ik denk dat ze er baat bij zouden hebben.
Een ruggenprik is alleen wel een mooi instrument om het hele interventie-op-interventie verhaal duidelijk te maken. Ik had ook kunnen vertellen over het uit gewoonte breken van de vliezen maar dat vraagt wat meer uitleg en zegt een hoop wellicht weer wat minder

Ik denk overigens ook nooit minder (of meer) over iemnad die het met/zonder pijnstilling heeft gedaan. Ook niet over dames die een keizersnede hebben gehad, of die nou geplanned is of secundair. Je hebt een kind gekregen, dáár gaat het om. De manier waarop is voor iedereen anders en daar is geen goed of slecht in imho.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:34 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Ik ben er zo eentje die dat (hier) geroepen heeft.

Weet je, ik heb van tevoren ook geroepen dat ik zonder pijnstilling wilde proberen te bevallen. En mij is het niet gelukt. Vanaf het moment dat ze mijn vliezen hebben gebroken kwam ik in een weeënstorm terecht die urenlang duurde. De laatste periode vóór de prik bijna allemaal zonder pauze tussendoor. Ik had vanwege de pijn serieuze gedachten om uit het raam te springen (als dat kon ) en mijn kind boeide me geen seconde meer, die mochten ze van me afpakken. Bij mij was er overigens geen belemmering in de vorm van paniek o.i.d. Ik was heel erg rustig. Toen de ruggenprik ging werken kon ik wel janken van geluk en dacht ik aan die nobelprijs voor de uitvinder ervan. Lage bloeddruk was wel het gevolg van die prik idd.

Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden voor mijn keuze van dat moment voor verdoving, maar toch voel ik keer op keer de behoefte. Door opmerkingen van tantes, oudtantes of sommigen hier.

Ik heb ook echt zitten kijken of uit het raam springen een optie was, ik dacht echt dat ik gek werd. En was blijkbaar voor de buitenwereld nog best kalm volgens vriend. Ik wilde van tevoren ook echt geen pijnstilling en heb dit mijns inziens deze bevalling te lang volgehouden want ik heb nu echt heel, heel negatieve herinneringen aan iets wat denk ik ook mooi kan zijn. En nog steeds probeer ik me altijd nog te verdedigen als ik het vertel (als in, ja, ik heb maar 1,5 uur pijnstilling gehad van de 20, enzo).

Ik heb het wel als een belemmering ervaren dat ik vooraf alleen negatieve dingen over pijnstilling had gelezen in folders (of die vooral had onthouden) waardoor ik het uren heb uitgesteld, de negatieve bijwerkingen opsommend, terwijl het bij deze bevalling, bij mij, op dat moment echt de beste optie was. Ik denk zelfs dat die manuele placentaverwijdering misschien wel samenhangt met de uitputting, al is dat niet met kennis gestaafd.

En qua wegen, het is standaard in die zin dat het vaak gebeurd zonder al teveel achterliggende gedachten. Bij mij in het ziekenhuis gebeurd dat helemaal niet standaard bij iedere controle. Sommige keren wel, andere weer niet. Een beetje random En qua gewone praktijken, ik heb zowel in plaatsen stage gelopen waar het wel gebeurde als in praktijken waar het niet gebeurde. Het is dus ook niet iets wat regio-afhankelijk is want binnen dezelfde regio doet iedereen wat anders.
Er is geen reden om iemand te wegen. Tenzij inderdaad gewichtsafhankelijke medicatie zoals fraxiparine, dan ga je wel iedere keer wegen.

Verdere redenen die ik met enige regelmaat hoor van verloskundigen...

- Dat doen we nu eenmaal (met stip op 1... klinkt als: omdat ik het zeg )
- Omdat we in de gaten moeten houden dat mw niet teveel aankomt (want? wat ga je daarmee doen dan?) Vaak wordt er dan ongevraagd een voedingsadvies uitgegooid zonder dat er gevraagd wordt naar wat iemand eet op een dag enz enz.
- Omdat we wel zeker moeten zijn dat iemand genoeg aankomt. (forcefeeding dan maar?)
- Omdat ik wil weten of mw niet ineens heel veel vocht vast gaat houden en in een week 6 kg aankomt bijvoorbeeld. (Deze seems legit, Over het algemeen zie je dat ook aan mw zelf en zijn er bijkomende klachten. )
- nouja iemand die veel aankomt die stuur ik naar het ziekenhuis voor een test voor zwangerschapsdiabetes. (oh? en de diabeten die normaal aankomen?)
- ja euh? ja, goeie. ja waarom doen we dat eigenlijk (als zeldzame hekkensluiter )

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:51 schreef mignonne het volgende:
Oh maar lieve Spees, het was niet als kritiek op een ruggenprik bedoelt he! Ik beveel hem ook regelmatig aan bij vrouwen die veel pijn hebben of waarvan ik denk dat ze er baat bij zouden hebben.
Een ruggenprik is alleen wel een mooi instrument om het hele interventie-op-interventie verhaal duidelijk te maken. Ik had ook kunnen vertellen over het uit gewoonte breken van de vliezen maar dat vraagt wat meer uitleg en zegt een hoop wellicht weer wat minder

Ik denk overigens ook nooit minder (of meer) over iemnad die het met/zonder pijnstilling heeft gedaan. Ook niet over dames die een keizersnede hebben gehad, of die nou geplanned is of secundair. Je hebt een kind gekregen, dáár gaat het om. De manier waarop is voor iedereen anders en daar is geen goed of slecht in imho.

Oh ja zie je, ik ben veel te gevoelig over opmerkingen over pijnstilling Ik schiet dan in een soort verdedigingstand lijkt wel!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik las te selectief denk ik!

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:57 schreef Spees_Eend het volgende:
Oh ja zie je, ik ben veel te gevoelig over opmerkingen over pijnstilling Ik schiet dan in een soort verdedigingstand lijkt wel!

Juist over die breken van de vliezen
Breken van de vliezen is een interventie, hoe je het ook went of keert. De enige reden/motivatie die ik heb om vliezen te breken is wanneer een bevalling iets stagneert en je wilt dus juist die extra weeën hebben.

Jammer genoeg gebeurd dat, ook om uiteenlopende redenen, met name in het ziekenhuis over het algemeen ook standaard. Soms is er een klinisch verloskundige die dan nog zegt mwah we laten ze lekker staan die vliezen, maar meestal niet.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 11:02 schreef mignonne het volgende:

[..]



Juist over die breken van de vliezen
Breken van de vliezen is een interventie, hoe je het ook went of keert. De enige reden/motivatie die ik heb om vliezen te breken is wanneer een bevalling iets stagneert en je wilt dus juist die extra weeën hebben.

Overigens is er met een medische indicatie juist wel wat voor te zeggen, namelijk de foetale bewaking. En dan heb ik het dus niet over de indicatie 'fluxus in anamnese' natuurlijk.

Bij mijn moeder zijn drie keer de vliezen doorgeprikt bij wijze van inleiding en het heeft drie keer zn werk gedaan binnen een paar uur (zo van om 7 uur vliezen geprikt en om 12 uur weeën en om 2 uur een baby). Ik denk dat dat een van de enige dingen is die ik wel in een plan zou willen zetten, ipv meteen een inleiding met infuus e.d.

Maar wel goed om te lezen hoe het een leidt tot het ander. Ik hoop ook gewoon zo dat het me lukt om alleen bij de vk te bevallen in een rustige kamer. Ik kan me echt enorm goed voorstellen dat ik mezelf tegenhou als er telkens mensen in en uit lopen, zoals een vriendin me ook vertelde. Zij voelde ook echt de baby weer wat naar binnen gaan als er weer iemand de kamer in kwam

[ Bericht 0% gewijzigd door Dot. op 28-12-2013 11:31:34 ]

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 11:15 schreef WupWup het volgende:

[..]



Overigens is er met een medische indicatie juist wel wat voor te zeggen, namelijk de foetale bewaking. En dan heb ik het dus niet over de indicatie 'fluxus in anamnese' natuurlijk.

Ja daar heb je gelijk in, absoluut!
Redenen waarvoor het nodig is je kind te bewaken daarvoor breek je wel de vliezen

Het gaat mij idd vooral om de gevallen b/d, eigen wens indicaties enz enz. Maar ook de eerste lijns verloskundigen, je ziet toch wel best vaak dat vliezen gebroken worden zonder dat daar nu direct aanleiding voor is.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 11:23 schreef Dot. het volgende:
Bij mijn moeder zijn drie keer de vliezen doorgeprikt bij wijzen van inleiding en het heeft drie keer zn werk gedaan binnen een paar uur (zo van om 7 uur vliezen geprikt en om 12 uur weeën en om 2 uur een baby). Ik denk dat dat een van de enige dingen is die ik wel in een plan zou willen zetten, ipv meteen een inleiding met infuus e.d.

Maar wel goed om te lezen hoe het een leidt tot het ander. Ik hoop ook gewoon zo dat het me lukt om alleen bij de vk te bevallen in een rustige kamer. Ik kan me echt enorm goed voorstellen dat ik mezelf tegenhou als er telkens mensen in en uit lopen, zoals een vriendin me ook vertelde. Zij voelde ook echt de baby weer wat naar binnen gaan als er weer iemand de kamer in kwam

Je moet wel een aantal cm's ontsluiting hebben én je baarmoedermond moet 'gunstig' aanvoelen voordat ze je kunnen inleiden door middel van breken van de vliezen.
Meestal krijgt je lijf dan een of twee uur de tijd om de hormonen van die vliezen zn werk te laten doen, anders gaat er toch een infuus bij.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 10:34 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Ik ben er zo eentje die dat (hier) geroepen heeft.

Weet je, ik heb van tevoren ook geroepen dat ik zonder pijnstilling wilde proberen te bevallen. En mij is het niet gelukt. Vanaf het moment dat ze mijn vliezen hebben gebroken kwam ik in een weeënstorm terecht die urenlang duurde. De laatste periode vóór de prik bijna allemaal zonder pauze tussendoor. Ik had vanwege de pijn serieuze gedachten om uit het raam te springen (als dat kon ) en mijn kind boeide me geen seconde meer, die mochten ze van me afpakken. Bij mij was er overigens geen belemmering in de vorm van paniek o.i.d. Ik was heel erg rustig. Toen de ruggenprik ging werken kon ik wel janken van geluk en dacht ik aan die nobelprijs voor de uitvinder ervan. Lage bloeddruk was wel het gevolg van die prik idd.

Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden voor mijn keuze van dat moment voor verdoving, maar toch voel ik keer op keer de behoefte. Door opmerkingen van tantes, oudtantes of sommigen hier.

Ik heb geen pijnstilling gehad, op het moment dat ik begon te roepen dat ik gek werd van de pijn en de weeen zat ik op 9cm ontsluiting. Maar stel ik zat pas op een paar cm en dat zou nog uren duren... Kan me goed voorstellen dat ik dan ook pijnstilling had gedaan.
Je hoeft je niet te verantwoorden tegen niemand, je voelt zelf aan wanneer het te veel is denk ik.
Vroeger hadden ze die ingrepen allemaal niet, maar stierven ook veel meer vrouwen door uitputting tijdens de bevalling.

Hier starten ze tegelijkertijd een infuus op , dat komt dus in mijn plan.

Ik merk overigens wel dat ik een grote tegenstrijdigheid in m'n plan heb, ik wil alles zelf doen met zlm in mogelijk interventies (700 x toucheren vind ik ook onzin, laat me maar gewoon doen tot er signalen zijn dat t ect hard gaat, of dat ik er om vraag). Maar daar tegenover staat wel dat ik als er echt stront aan de knikker is, wil dat er laagdrempelig ingegrepen wordt. Als het niet gaat, mag je best proberen of een vacuümpomp daar verandering in brengt. Maar geen 4x . Rijd me dan maar liever naar de ok, ipv dat dat kind er met alle geweld (en alle gevolgen voor nekje en bekken) uit getrokken wordt.

Is dat raar?

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 11:32 schreef mignonne het volgende:

[..]

Je moet wel een aantal cm's ontsluiting hebben én je baarmoedermond moet 'gunstig' aanvoelen voordat ze je kunnen inleiden door middel van breken van de vliezen.
Meestal krijgt je lijf dan een of twee uur de tijd om de hormonen van die vliezen zn werk te laten doen, anders gaat er toch een infuus bij.

Begrijpelijk Als de situatie het toelaat zou ik het wel een fijn idee vinden om het zo te proberen als het nodig is iig

Maar eerst nog even de echo afwachten of mn placenta voor de uitgang weg is, anders heb ik sowieso weinig te zeggen

Ik heb geen plan, ik zie wel hoe het loopt.

Wat betreft de vacuumpomp, daar zullen ze wel een protocol voor hebben, hoe vaak te proberen voor over te gaan tot een keizersnede.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 11:40 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik heb geen plan, ik zie wel hoe het loopt.

Wat betreft de vacuumpomp, daar zullen ze wel een protocol voor hebben, hoe vaak te proberen voor over te gaan tot een keizersnede.

Vast wel, maar als ik dan zie dat hij bij een vriendin 5 x opnieuw erop gezet is, daar pas ik echt voor. Van die scenes a la de gelukkige huisvrouw zeg maar, no thanks.

quote:

Op zaterdag 28 december 2013 11:23 schreef Dot. het volgende:
Ik kan me echt enorm goed voorstellen dat ik mezelf tegenhou als er telkens mensen in en uit lopen, zoals een vriendin me ook vertelde. Zij voelde ook echt de baby weer wat naar binnen gaan als er weer iemand de kamer in kwam

En ik heb niemand in mijn kamer gehad. Alleen bij de lunch of ik iets wilde eten.
Beide keren was ik alleen tot er iemand nodig was op eigen initiatief.
Jammer dat je er nu vanuit gaat dat er altijd maar mensen in en uitlopen door je vriendin.