Depressie & Angst #77

quote:

Op woensdag 18 december 2013 22:18 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Merk wel een kleine verbetering, maar zoals jij ook al zei houd ik er rekening mee dat het slechts een placebo-effect is. Het helpt niet bij het gevoel van leegte en de onderliggende depressieve symptomen, maar het vermindert wel de donkere gloed waarmee ik naar buiten kijk. Zie het ook als een tijdelijke oplossing terwijl ik aan die onderliggende problemen werk.

Dat is ook precies wat het zou moeten doen. Mensen verwachten er soms te veel van. Het is om die sluier zeg maar weg te halen zodat je helderder bent en aan je problemen kunt gaan werken.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 10:28 schreef kvd het volgende:

[..]

Beetje late reactie van me, maar dat laatste weet ik inderdaad (zelfs naar die samenloop ben ik op zoek geloof ik )
Maar goed, gister laatste intakegesprek gehad, nu afwachten wat er gaat gebeuren (psych nu eerst 2 weken vakantie, dan verslag schrijven, het verslag in het team bespreken en dan een mogelijk behandelplan opstellen). Kon wel een maandje of iets langer duren. Heb bij die instelling ook een afspraak met de fysio van de pijnpoli staan.)

In het kort maar even het verhaal:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dit klinkt meer als een lichamelijke conditie waarbij je geestelijke problemen hebt gekregen, zeker aangezien je tikt dat het met een virus begon.
Vervelend dat de oorzaak (de trigger) nooit achterhaald is.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 23:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit klinkt meer als een lichamelijke conditie waarbij je geestelijke problemen hebt gekregen, zeker aangezien je tikt dat het met een virus begon.
Vervelend dat de oorzaak (de trigger) nooit achterhaald is.

Er spelen ook dingen daarvoor (denk aan slechte thuissituatie, verkeerde rol in gezin, opvangnet voor ouders en zus vanaf 7-jarige leeftijd, geen aandacht voor de echte kvd, geen/laag zelfbeeld, overlijden van ouder, veranderde gezinsdynamiek daardoor waarbij er nog minder waarde aan mij werd gehecht, afkeuring van vriend door familie, pestsituaties op zowel lagere als middelbare school, de bijkomende drang om geaccepteerd te willen worden door naasten, perfectionisme, geen aandacht op mezelf willen in een groep....ga zo maar door...)
Heb het er altijd moeilijk mee gehad, maar altijd gedacht het zelf op te kunnen lossen. De lichamelijke conditie heeft mijn psychische conditie ook aardig aangetast en zal de trigger zijn voor de negatieve gevoelens die ik niet meer kan tegenhouden en kan bevechten. De angst is me qua herkomst niet duidelijk. En na de verslechtering in lichamelijke conditie zijn er ook nog wel fijne dingen gebeurd die niet goed voor me waren...

quote:

Op woensdag 18 december 2013 23:52 schreef kvd het volgende:

[..]

Er spelen ook dingen daarvoor (denk aan slechte thuissituatie, verkeerde rol in gezin, opvangnet voor ouders en zus vanaf 7-jarige leeftijd, geen aandacht voor de echte kvd, geen/laag zelfbeeld, overlijden van ouder, veranderde gezinsdynamiek daardoor waarbij er nog minder waarde aan mij werd gehecht, afkeuring van vriend door familie, pestsituaties op zowel lagere als middelbare school, de bijkomende drang om geaccepteerd te willen worden door naasten, perfectionisme, geen aandacht op mezelf willen in een groep....ga zo maar door...)
Heb het er altijd moeilijk mee gehad, maar altijd gedacht het zelf op te kunnen lossen. De lichamelijke conditie heeft mijn psychische conditie ook aardig aangetast en zal de trigger zijn voor de negatieve gevoelens die ik niet meer kan tegenhouden en kan bevechten. De angst is me qua herkomst niet duidelijk. En na de verslechtering in lichamelijke conditie zijn er ook nog wel fijne dingen gebeurd die niet goed voor me waren...

Oke, dus als ik het goed begrijp, dan lag de (slechte) basis al voor je klaar om getriggered te worden
Jij zal ongetwijfeld wel het 1 en ander meegemaakt hebben

Kennen jullie dat gevoel in je maag dat je nerveus maakt? Soms weet ik niet wat er nou eerder is. Dat gevoel in mijn maag waardoor ik onrustig word, of andersom...

En zegt iemand het hier iets dat je 'zichtveld' wat 'langzamer' beweegt soms? Alsof het lijkt dat er 'frames' ontbreken ofzo? Ik heb dat vaak bij fel kunstlicht en soms bij daglicht als ik (dichtbij) nerveus word.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 16:05 schreef Cue_ het volgende:
Ik wil meer genieten van het leven. Niet meer zo vlak leven als dat ik de laatste jaren doe. Niet enkel meer evt negatieve emoties hebben, maar ook eens grote hoogtepunten kunnen ervaren en dat ook beseffen / ervan kunnen genieten.

Ik wil blij zijn met mezelf, eens een passie hebben of evt een doel, of hoe je het ook wil noemen.

Natuurlijk ook meer sociale contacten en tevreden zijn met m'n uiterlijk.

Veel van deze zaken zijn dingen die ik sowieso zelf in de hand heb. En er nu dus achter ben gekomen dat een peut mij niet dat extra steuntje in de rug kan bieden, of die motivatie kan brengen die die van jou doet.

Dan zou ik eerst eens je rustpunt vinden door leren op jezelf te zijn. Leren je eigen gezelschap te waarderen, zien hoe daar de positieve ervaringen, de negatieve en de passies in leven. Vind die nullijn, en zie wat en wanneer dat verandert, positief én negatief. Wees een goede vriend voor jezelf en denk dan aan anderen.

Wie jouw warmte het meest nodig heeft in de wereld, ben je zelf.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 03:58 schreef Gray het volgende:

Dan zou ik eerst eens je rustpunt vinden door leren op jezelf te zijn. Leren je eigen gezelschap te waarderen, zien hoe daar de positieve ervaringen, de negatieve en de passies in leven. Vind die nullijn, en zie wat en wanneer dat verandert, positief én negatief. Wees een goede vriend voor jezelf en denk dan aan anderen.

Wie jouw warmte het meest nodig heeft in de wereld, ben je zelf.

De theorie klinkt leuk, maar geen idee hoe dat in praktijk te brengen. Ik haal geen plezier uit het alleen zijn, simple as that. Soms is het wel lekker, daar niet van, maar daar houd het ook wel bij op.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 07:11 schreef Cue_ het volgende:

[..]

De theorie klinkt leuk, maar geen idee hoe dat in praktijk te brengen. Ik haal geen plezier uit het alleen zijn, simple as that. Soms is het wel lekker, daar niet van, maar daar houd het ook wel bij op.

Blijven proberen en niet naar andere mensen toe rennen als je alleen bent. Zou zomaar kunnen dat er zich dan ineens dingen aandienen die je leuk vindt om in je up te doen.
Ik heb er ook moeite mee hoor, ga ik weer zitten internetten enzo. Terwijl ik weet dat ik koken, lezen, knutselen etc veel leuker vind. En hardlopen natuurlijk maar dat doe ik meestal wel braaf.
Sowieso vind ik sporten wel een van de meest bevredigende activiteiten, word ik zo lekker moe en voldaan van.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 08:25 schreef Murmeli het volgende:
Ik heb er ook moeite mee hoor, ga ik weer zitten internetten enzo. Terwijl ik weet dat ik koken, lezen, knutselen etc veel leuker vind. En hardlopen natuurlijk maar dat doe ik meestal wel braaf.

Maar dan weet je dat je andere dingen leuker vind. Die andere dingen.. die heb ik niet.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 08:25 schreef Murmeli het volgende:
Blijven proberen en niet naar andere mensen toe rennen als je alleen bent.

Dat doe ik opzich ook niet, want zoveel anderen heb ik niet om naartoe te rennen. Dus ben grotendeels van de week gewoon alleen. Als ik de kroeg niet in ging / niet werkte.. dan de hele week alleen. (op af en toe een afspraak met vrienden na, maar dat is niet wekelijks)

quote:

Op donderdag 19 december 2013 08:28 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Maar dan weet je dat je andere dingen leuker vind. Die andere dingen.. die heb ik niet.

[..]

Dat doe ik opzich ook niet, want zoveel anderen heb ik niet om naartoe te rennen. Dus ben grotendeels van de week gewoon alleen. Als ik de kroeg niet in ging / niet werkte.. dan de hele week alleen. (op af en toe een afspraak met vrienden na, maar dat is niet wekelijks)

Die dingen had ik ook niet. 2 jaar geleden vond ik alles stom. Maar ben toen dingen gaan proberen. Hardlopen dus, taarten maken. Kaarten maken, meer lezen, en ik vond alles best ok. Dat vond ik al heel wat gezien de mega depressie waar ik toen in zat. Het was in ieder geval beter dan op de bank zitten wachten tot ik me beter voelde.

En sowieso, alles met buiten zijn is heel goed voor je, ook al is het pisweer. Ik loop nu ook vaak weer van de metro naar mijn werk ipv op de te volle tram te stappen.

Ik heb trouwens een lijst met dingen die leuk kunnen zijn om te doen. Staan hele stomme dingen op maar ook veel dingen die de moeite zijn om te proberen. Ik zal eens kijken of ik er foto's van kan maken en ze kan posten hier. Misschien heb je er wat aan.
En laat je dan niet afschrikken door de dingen die je stom lijken, maar ga er met een open blik naar kijken. (Dus ff de cynische houding opzij hihi)

Als je dat lijstje zou willen sturen/posten zou dat top zijn.
Ik zal er met open blik naar kijken

quote:

Op donderdag 19 december 2013 08:40 schreef Cue_ het volgende:
Als je dat lijstje zou willen sturen/posten zou dat top zijn.
Ik zal er met open blik naar kijken

Help me ff herinneren als het er morgen nog niet op staat ik vergeet wel ns wat

quote:

Op donderdag 19 december 2013 09:04 schreef Gewas het volgende:
Er moet toch wel iets zijn wat je leuk vind om te doen?

Ik vermaak me altijd wel als ik alleen ben. Ben altijd bezig met muziek luisteren, gitaar spelen, boeken lezen (hoewel de laatste tijd niet meer zo veel). 's Avonds voor de tv hangen en een film kijken vind ik ook heel fijn.

De hele dag op internet zitten probeer ik juist te vermijden want ik kan niet tegen de hele stroom informatie die dan mijn hoofd binnenkomt.

Nouja, muziek luisteren doe ik enkel als ik onderweg of op m'n werk ben. Thuis vind ik dat te saai en moet ik er iets bij doen.
Lezen same. Thuis wel eens gedaan, maar hoogstens leuk voor 1x in de maand ofzo.
Koken vind ik niets
Borduren/breien ofzo dat vind ik meestal een weekje of twee leuk en dan verveeld het voor een jaar weer
Gitaar spelen, hoogstens leuk voor 2 uurtjes in een half jaar.
Tv kijken, tja daar vermaak ik me wel mee, maar om nou te zeggen echt leuk.. neuh. Tis vermaak.
Opruimen / ander huishoudelijk spul kan me echt gestolen worden (heb niet voor niets een schoonmaker aangenomen )
Tja.. dan houd het voor mijn gevoel al snel op met mogelijkheden.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 00:07 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Oke, dus als ik het goed begrijp, dan lag de (slechte) basis al voor je klaar om getriggered te worden
Jij zal ongetwijfeld wel het 1 en ander meegemaakt hebben

Dat is het domme...ja en nee...
Ja ik heb dingen meegemaakt, die mij hebben gevormd tot wie ik nu ben en ik welke toestand ik nu ben. Maar ik heb wel eens gesproken met zus/familie, en die hebben dingen weer anders meegemaakt/ervaren. En dan ga ik wel twijfelen aan mezelf. Is het allemaal wel zo gebeurd als ik in mijn hoofd heb zitten? Heb ik te zwaar aan dingen getild? Heb ik dingen groter en erger gemaakt? Ieder huisje heeft toch zijn kruisje en niet elke huisje loopt bij een psycholoog/psychiater? Wanneer heb je dingen meegemaakt, wat valt daaronder?

Snap je?

quote:

Op donderdag 19 december 2013 02:40 schreef hearmeout het volgende:
Kennen jullie dat gevoel in je maag dat je nerveus maakt? Soms weet ik niet wat er nou eerder is. Dat gevoel in mijn maag waardoor ik onrustig word, of andersom...

En zegt iemand het hier iets dat je 'zichtveld' wat 'langzamer' beweegt soms? Alsof het lijkt dat er 'frames' ontbreken ofzo? Ik heb dat vaak bij fel kunstlicht en soms bij daglicht als ik (dichtbij) nerveus word.

Jep, maag en dan borstkas.
Zicht is hier sowieso prut, vaak vlekken, onderwaterbeeld, trillend beeld, minder zicht aan de rechterkant (alsof een deel van het oog is afgesloten)

Iemand enig idee hoe snel bijwerkingen na het nemen van AD op kunnen treden? Ik heb nu ongeveer een uur geleden voor het eerst 10 mg fluoxetin genomen en begin me nu een beetje raar te voelen. Gespannen kaken (alsof ik speed heb genomen) en het voelt in mijn maag ook raar aan (niet echt misselijk, maar wel een beetje). Ik weet niet of ik me dit nu aanpraat, omdat ik er de hele tijd op zit te letten of dat het echt al zo is.

Wat betreft de AD discussie: ik ben zelf ook zeer sceptisch en weet ook echt niet of dit goed voor mij is of niet. Ik heb er alsnog voor gekozen om het te proberen, want hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld kon voor mij niet meer. Ik wist niet meer hoe ik het moest uithouden. Ik wilde absoluut niet in een kliniek opgenomen worden en daarom heb ik voor AD gekozen. Ik zie het in ieder geval als ondersteuning bij mijn therapie (en niet als dé oplossing) en hoop dat ik het niet al te lang moet gebruiken. En als ik de werking echt te heftig vind, dan stop ik er ook weer mee.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 20:21 schreef minthy het volgende:

[..]

*boks*

Hoe gaat het met jou? Merk je al iets van de bijwerkingen?

quote:

Op donderdag 19 december 2013 08:35 schreef Murmeli het volgende:

[..]
beter dan op de bank zitten wachten tot ik me beter voelde.

Ook wel een kernpunt hier. Wachten met die hoop dat je je plots weer beter gaat voelen. Dat werkt gewoon echt niet. Heb het vaak genoeg gedaan. Hangen op de bank. En soms trek je dan even weg in een beter moment en dan voel je je plots weer crap

quote:

Op donderdag 19 december 2013 11:12 schreef rainbowwarrior het volgende:
Iemand enig idee hoe snel bijwerkingen na het nemen van AD op kunnen treden? Ik heb nu ongeveer een uur geleden voor het eerst 10 mg fluoxetin genomen en begin me nu een beetje raar te voelen. Gespannen kaken (alsof ik speed heb genomen) en het voelt in mijn maag ook raar aan (niet echt misselijk, maar wel een beetje). Ik weet niet of ik me dit nu aanpraat, omdat ik er de hele tijd op zit te letten of dat het echt al zo is.

Wat betreft de AD discussie: ik ben zelf ook zeer sceptisch en weet ook echt niet of dit goed voor mij is of niet. Ik heb er alsnog voor gekozen om het te proberen, want hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld kon voor mij niet meer. Ik wist niet meer hoe ik het moest uithouden. Ik wilde absoluut niet in een kliniek opgenomen worden en daarom heb ik voor AD gekozen. Ik zie het in ieder geval als ondersteuning bij mijn therapie (en niet als dé oplossing) en hoop dat ik het niet al te lang moet gebruiken. En als ik de werking echt te heftig vind, dan stop ik er ook weer mee.

Ik heb paroxetine gehad, binnen 2/3 dagen had ik mijn psycholoog gebeld dat ik mezelf voor een auto wou gooien en dat ik in een park liep net naast de snelweg, in full huil modus. Het enige rationele besef dat ik had is dat paroxetine zelfmoord gedachtes enorm versterkt in de eerste paar dagen/weken dat je het gebruikte. Bijna 2 week lang s'nachts lopen janken in bed met de ijdele hoop dat ik niet wakker zou worden. Toen begon die meuk eindelijk een beetje te werken wat mijn zware gevoelens minderde en mijn goede gevoelens per defenitie vernietigde. Toen ben ik cold turkey gestopt.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 19:11 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Klopt, ze moet het doen met wat ik zeg. En deze prikte er ook niet echt doorheen ofzo. Wat die andere (waar ik eenmalig een gesprek mee had) wel beter kon. Dus misschien was de 'klik' er niet echt, waardoor niet alles eruit kwam zoals je eig zou moeten doen.

Tja, de ene therapeut is inderdaad de andere niet. Ik zelf denk dat het belangrijk is dat er wel een goede vertrouwensband is als basis voor een goede samenwerking. Ik ben best wel blij met mijn therapeut. Ik ben nu ongeveer 10 maanden bij haar en heb nu pas het de indruk dat er een goede samenwerkingsrelatie is ontstaan. Dat zij mij vrij goed kent, weet wat er bij mij is, hoe ik me in situaties gedraag, etc. Zoiets kost wel veel tijd, vind ik.

quote:

Maar zie je die 'ja maars' zelf dan niet? Dat je peut je er ook echt moet op wijzen? Of zie je het wel, maar wijst ze je erop en doordat je erover praat ben je er bewuster mee bezig? En dat het daardoor helpt?

Ik zie het wel, maar niet altijd. Gedachtes heb je niet altijd onder controle en gaan dus niet altijd bewust. Ik denk dat mijn denkmechanismes soms al zo vastgeroest zijn, dat die "ja, maars" automatisch opduiken. Daar wijst mijn therapeute me dan op. Het valt me in ieder geval steeds meer op, omdat ik er ook bewuster mee bezig ben.

quote:

Het liefst los je alle problemen natuurlijk zo graag mogelijk zelf op. En ik ben niet iemand die graag m'n emoties toont aan anderen (lukt vaak allene als ik drank op heb ). Ik kan heel nuchter over m'n problemen praten met mensen (en met de peut). De emoties daarachter houd ik idd liever voor mezelf. Ik hou er niet van om 'zwak'te zijn of dingen niet te kunnen of te weten. NIet dat ik perfectionistisch ben ofzo. Maar hulp krijgen vind ik idd soms wel lastig. Of laten zien dat ik iets niet kan/weet.

Terwijl ik heel goed weet dat het ook geen schande is. En ik juist zelf wel graag andere mensen help.

Tja, jezelf laten zien is denk ik voor heel veel mensen lastig. Met jezelf kwetsbaar opstellen, kun je ook makkelijker pijn gedaan worden. Ik heb best wel veel tijd nodig gehad, voordat ik bij mijn therapeute open en eerlijk kon zijn. Voor mij is het ook echt een belangrijk doel, dat ook bij mijn vrienden en geliefdes te kunnen. Daar oefen ik nu veel mee en het begint wel een beetje zijn vruchten af te werpen moet ik zeggen .

Maar goed Cue, misschien kun je het gewoon nog even laten rusten mbt therapie. Je gaat verhuizen, je hebt een nieuwe baan. Dat zijn veel veranderingen. Misschien dat er door die veranderingen bij jou ook weer dingen gaan veranderen. Als je dan toch merkt dat je weer hulp en ondersteuning nodig hebt, kun je weer een therapeut gaan zoeken.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 11:18 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik heb paroxetine gehad, binnen 2/3 dagen had ik mijn psycholoog gebeld dat ik mezelf voor een auto wou gooien en dat ik in een park liep net naast de snelweg, in full huil modus. Het enige rationele besef dat ik had is dat paroxetine zelfmoord gedachtes enorm versterkt in de eerste paar dagen/weken dat je het gebruikte. Bijna 2 week lang s'nachts lopen janken in bed met de ijdele hoop dat ik niet wakker zou worden. Toen begon die meuk eindelijk een beetje te werken wat mijn zware gevoelens minderde en mijn goede gevoelens per defenitie vernietigde. Toen ben ik cold turkey gestopt.

Oei, dat klinkt super heftig zeg. Fluoxetine kan zelfmoordgedachtes ook erg versterken. Ik ben er nu dus wel op voorbereid, maar ik heb geen idee als die komen, hoe ik me dan daadwerkelijk voel. Daar ben ik wel bang voor, maar gelukkig heb ik wel een aantal mensen om me heen en ik mag mijn therapeute ook altijd bellen.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 11:12 schreef rainbowwarrior het volgende:
Iemand enig idee hoe snel bijwerkingen na het nemen van AD op kunnen treden? Ik heb nu ongeveer een uur geleden voor het eerst 10 mg fluoxetin genomen en begin me nu een beetje raar te voelen. Gespannen kaken (alsof ik speed heb genomen) en het voelt in mijn maag ook raar aan (niet echt misselijk, maar wel een beetje). Ik weet niet of ik me dit nu aanpraat, omdat ik er de hele tijd op zit te letten of dat het echt al zo is.

Wat betreft de AD discussie: ik ben zelf ook zeer sceptisch en weet ook echt niet of dit goed voor mij is of niet. Ik heb er alsnog voor gekozen om het te proberen, want hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld kon voor mij niet meer. Ik wist niet meer hoe ik het moest uithouden. Ik wilde absoluut niet in een kliniek opgenomen worden en daarom heb ik voor AD gekozen. Ik zie het in ieder geval als ondersteuning bij mijn therapie (en niet als dé oplossing) en hoop dat ik het niet al te lang moet gebruiken. En als ik de werking echt te heftig vind, dan stop ik er ook weer mee.

Ik merkte ook na een uur wel wat van de bijwerkingen. Zoiets als de bijwerkingen van Xtc in het begin, maar daar niet de euforie op volgend . Beetje misselijk, beetje stijve kaken, licht zweterig, niet weten of je het nou warm of koud hebt. Zoiets.
Overigens, Ik heb geen zelfmoordgedachten gehad. Uiteindelijk gaat dat niet voor iedereen op, anders was het wel uit de handel genomen......
Wel na een week of 3 dat de vieze donkere brei om me heen iets minder vies werd. Wat het moet doen dus. Daardoor weer wat actiever geworden, en wat nuchterdfer naar mijzelf kunnen kijken, relativeren.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 11:39 schreef seasushi het volgende:

[..]

Ik merkte ook na een uur wel wat van de bijwerkingen. Zoiets als de bijwerkingen van Xtc in het begin, maar daar niet de euforie op volgend . Beetje misselijk, beetje stijve kaken, licht zweterig, niet weten of je het nou warm of koud hebt. Zoiets.
Overigens, Ik heb geen zelfmoordgedachten gehad. Uiteindelijk gaat dat niet voor iedereen op, anders was het wel uit de handel genomen......
Wel na een week of 3 dat de vieze donkere brei om me heen iets minder vies werd. Wat het moet doen dus. Daardoor weer wat actiever geworden, en wat nuchterdfer naar mijzelf kunnen kijken, relativeren.

Ja ik vind het nu ook beetje xtc- / speedachtig. Ach ja, een legaal drugsgevoel eigenlijk .

Klinkt in ieder geval zo dat jij er wel baat bij hebt gehad. Gebruik je het nu nog eigenlijk?

quote:

Op donderdag 19 december 2013 11:28 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Oei, dat klinkt super heftig zeg. Fluoxetine kan zelfmoordgedachtes ook erg versterken. Ik ben er nu dus wel op voorbereid, maar ik heb geen idee als die komen, hoe ik me dan daadwerkelijk voel. Daar ben ik wel bang voor, maar gelukkig heb ik wel een aantal mensen om me heen en ik mag mijn therapeute ook altijd bellen.

Ik was niet bekend met hogere suicidale gevoelens bij Fluoxetine maar bij Paroxetine wist ik er wel van af.


Ik wist er ook van af, en het is heel gek dat je hoofd schreeuwt, gooi jezelf voor die trein/auto/bus whatever wetende dat dat puur door medicatie komt! Ik heb die gevoelens altijd wel gehad maar toen ik met de medicatie begon kon ik het nauwelijks meer onderdrukken..

Hoop dat het met jou beter af gaat! Heb ooit een keer fluoxetine voorgeschreven gekregen na een draak van een psychiator die me na dag 1 het al voorschreef.

Kijk s_e, (hij tekende 2 horizontale lijntjes, 1tje hoog 1tje laag). Als jij nu voor de rest van je leven fluoxetine gaat namen kun je zo happy zijn, doe je het niet, zit je er flink onder.. . Douchebag.