Het was een vrij mooi jaar ondanks dat veel van mijn favoriete artiesten geen nieuw werk afleverden. Een paar verrassingen en teleurstellingen, ieder jaar weer hetzelfde. Met name Arcade Fire, OneRepublic, Hammock en Ulver stelde me wat teleur, maar dat komt natuurlijk door de hoge verwachtingen.
Positief viel Justin Timberlake me op, het eerste deel van The 20/20 Experience stond lang in mijn top 10, maar haalde het eindlijstje net niet.
Nieuwe ontdekkingen ook gelukkig weer voldoende gedaan: Lanterns on the Lake, There will be fireworks en Bvdub zal ik voortaan continu in de gaten houden. Uiteindelijk is mijn top 10 toch weer redelijk gevarieerd geworden.
10.
Kayo Dot - Hubardo Verwachtingen heb ik niet meer bij deze band, niet vanwege hun niveau, maar vanwege hun complexe muziek. Een dubbelalbum leek in eerste instantie misschien iets teveel van het goede maar het bevat wel degelijk een aantal memorabele momenten.
9.
Deafheaven - Sunbather Er was zoveel te doen om deze hoes. Een roze albumhoes! Bij een blackmetal band! Wat een controverse! Mooi dat ze post-rock elementen verweven hebben met de blastbeats van blackmetal. Helaas net wat onevenwichtig om uiteindelijk echt een van m'n favoriete albums te worden.
8.
Oathbreaker - Eros|Anteros Opnieuw een metalband die het niet schuwt andere genre's in de mengpot te gooien. Scheutje shoegaze, scheutje post-rock en een flinke lepel metal. Erg sfeervol!
7.
Bvdub - A Careful Ecstasy Wat een emotionele muziek! Zelden zo'n emoties gehoord in electro muziek als bij Bvdub, de enige reden waarschijnlijk dat deze niet hoger staat is omdat ik eerder All is Forgiven hoorde en die groeide dit jaar uit tot een van m'n favoriete platen.
6.
Jon Hopkins - Immunity Eigenlijk gewoon een erg goede plaat die nergens in uitblinkt als je het grandioze slotstuk zou weglaten. Twintig minuten pure sfeer, heerlijke vocalen, prachtige uitgesponnen melodieen, dat is wat ik zoek in electronische muziek!
![There-Will-Be-Fireworks-The-Dark-Dark-Bright-album-cover-500x450.jpg]()
5.
There Will Be Fireworks - The Dark, Dark Bright Deze plaat pas een week of twee geleden ontdekt, dus de plek zal wel veranderen uiteindelijk. De eerste indruk is echt prachtig. Muziek die zich niet makkelijk laat classificeren, folkrock is waarschijnlijk de beste term, maar post-rock zou je het eigenlijk ook kunnen noemen. Daarnaast is een Schots accent altijd mooi meegenomen.
![col-vertikal.jpg]()
4.
Cult of Luna - Vertikal Cult of Luna goes dubstep! This is madness! Nee ik vind de electro invloeden erg lekker en werkt ook prima in deze epische conceptplaat. Mooi project waar je wel voor in de stemming moet zijn, maar als je dat eenmaal bent dan wordt je ook onmiddellijk opgezogen. Echt een groeiplaat en ik denk stiekem zelfs dat het mijn tweede favoriete plaat van Cult of Luna zal worden.
![kanye-west-yeezus-cover-e1371233703632.jpg?w=489&h=330&crop=1]()
3.
Kanye West - Yeezus Of moet ik Kanye feat Death Grips zeggen? De invloeden zijn duidelijk, maar de kwaliteit van de producties is weer helemaal Kanye. Fenomenaal geluid en schitterende beats. Ik ben nooit zo'n groot liefhebber van teksten in muziek geweest, ik vind de emoties die erin wordt gelegd belangrijker. Laat dat nou precies zijn wat Kanye hier geweldig doet. De woede, de haat, het narcisme, veel dichterbij dan dit kunnen die emoties niet meer komen.
![Jan%20Swerts%20-%20Anatomie%20Van%20De%20Melancholie%20LP.jpg?itok=plSlOmIK]()
2.
Jan Swerts - Anatomie van de Melancholie Ik wil hier eigenlijk niet teveel woorden over kwijt want ik weet niet goed hoe ik moet uitdrukken hoe bijzonder deze plaat is. Prachtig pianospel, maar het zijn met name de toevoegingen van een Jonsi achtige zang, gitaar en allerlei klassieke instrumenten die het geheel naar een hoger niveau tillen. Gaat ongetwijfeld mijn favoriete late night plaat worden.
![c775bd06555da316a05e463c932318fa.jpg?itok=qGhtt4Rf]()
1.
The Weeknd - Kiss Land Ik zie deze plaat als duistere aardse tegenhanger van Total Loss van How to dress well. Lust, seks, jaloezie, depressie, verslaving, prostitutie, verdriet, verlies, het komt allemaal voorbij. Net als bij Yeezus was ik enorm onder de indruk van de producties. Ik wist dat The Weekend daar gevoel voor had, maar dit zag ik niet aankomen. De ene na de andere onvergetelijk beat wordt uit z'n mouw geschud alsof het niks is. Het mooie is ook dat het allemaal echt als een geheel aanvoelt. De nummers lijken elkaar allemaal logisch op te volgen. Iedere keer dat ik deze plaat opzet lijk ik in een hypnotiserende trance te komen.
[ Bericht 7% gewijzigd door Seam op 30-12-2013 21:02:18 ]