Toevallig vanmiddag mijn lijstje en motivaties gemaakt:
Dan het doorgaans moeilijkste lijstje van het jaar. Het was een geweldig muzikaal jaar met veel goede albums en dus is het een hele klus om er 10 uit te kiezen die je het beste vindt en ze in goede volgorde te zetten.
Een aantal albums die ik ook goed vond hebben de lijst net niet gehaald, waaronder (in willekeurige volgorde): Haim - Days are Gone, Rudimental Home, London Grammar - If You Wait, Editors - The Weight Of Your Love, Riverside - Shrine of New Generation Slaves, Sigur Rós - Kveikur, The Joy Formidable - Wolf`s Law en Black Rebel Motorcycle Club - Spectre at The Feast.
De albums die het wel hebben gehaald zijn:
10: Chvrches - The Bones of what you believe
Nee je bent niet terug in de jaren `80. Dit trio uit Glasgow is pas in 2011 opgericht en kwam dit jaar met hun eerste volwaardige album. Onder leiding van frontvrouw Lauren Mayberry storten ze een hele bak synthpop over je uit en zorgen ze er eigenhandig voor dat dat genre weer populair is geworden.
Stuk voor stuk catchy tracks die er voor zorgen dat je niet stil kunt blijven zitten, het album is voorbij je er erg in hebt.
9: The National - Trouble will Find Me
Na High Violet levert The National opnieuw een prachtig album af en betekende Trouble Will Find Me de definitieve doorbraak bij het grotere publiek. Een album waar je even aan moet wennen en een aantal keer moet horen om goed te kunnen doorgronden maar dat zich langzaam maar zeker onder je huid nestelt. Om er vervolgens niet meer weg te gaan.
8: Queens of The Stone Age - ...Like Clockwork
Ze zijn in de loop van de jaren steeds meer mainstream geworden maar dat doet gelukkig niets af aan de constante kwaliteit van hun muziek. Op ...Like Clockwork valt niet veel aan te merken: harde recht-toe-recht-aan rock die het afgelopen jaar menig festival weide in vervoering bracht, met singles als My God is the Sun en I Sat By The Ocean als touwtrekkers. Heerlijk,van begin tot eind.
7: Arctic Monkeys - AM
Al jaren timmeren ze aan de weg en leveren keer op keer goede albums af. Dat heeft er nu, na al die jaren, toe geleid dat ze eindelijk op menig festival (oa. Best Kept Secret en Glastonbury) headliner zijn. Volgend jaar zal dat niet anders zijn, wanneer ze onder andere een dag op Rock Werchter afsluiten.
Dit jaar kwam hun vijfde studio album uit, het simpel getitelde AM. Met sterke basspartijen als leidraad (zoals dat begin van Do I Wanna Know? !)is het een album dat weer anders is dan hun vorige en vernieuwen ze constant, zonder hun typische geluid uit het oog te verliezen.
Met AM tonen ze aan dat zij nog steeds groeiende en wij nog lang niet van ze af zijn. Gelukkig maar!
6: Arcade Fire - Reflektor
Als enige niet-Amerikaanse band ooit wonnen ze met hun vorige album The Suburbs de Grammy voor Album van `t jaar. Nu is het dan eindelijk voor een nieuw album, een dubbel album nog wel. Eigenzinnig en creatief als ze zijn trekt Arcade Fire zich op Reflektor niets aan van de geldende regeltjes in de popmuziek. Ondoorgrondelijk, niet erg radio vriendelijk en de title track die ruim 7 minuten duurt: allemaal is het hier te vinden. Als het dan ook nog eens een mengeling is van heerlijke funky, dansbare en ook af en toe rocky muziek dan is het duidelijk dat deze geweldige plaat thuis hoort in de top 10 van beste albums van het jaar.
5: Daft Punk - Random Access Memories
En de award voor beste marketing campagne van het jaar gaat naar: Daft Punk! Járen werd er gespeculeerd of en zo ja wanneer er nou eindelijk eens een nieuw Daft Punk album zou komen. Dit jaar was het dan eindelijk daar, vooraf gegaan door een geniale marketing campagne. Eén enkel stukje van de melodie lijn van Get Lucky bracht de hele muzikale wereld in vervoering, met zelfs een youtube filmpje waarin dat stukje werd gelooped tot een versie van 10 uur tot gevolg. Toen Get Lucky en vervolgens het hele album dan eindelijk werden uitgebracht vielen muziek "recensenten" over elkaar heen om te vertellen dat het toch echt niet zo goed was als we van de Fransen gewend zijn en allemaal te moeilijk zou zijn.
Allemaal dom gezwam, Random Access Memories is geweldig. Het is waar dat we Get Lucky misschien niet meer kunnen horen omdat het compleet is doodgedraaid maar de rest van de plaat verdiend alle lof. Beyond, Touch en Giorgio by Moroder: allemaal fantastische tracks.
De pers kan zeggen wat ze willen: Daft Punk is terug van nooit geweest en zijn beter dan ooit.
4: Pearl Jam - Lightning Bolt
15 oktober: de datum waar ik al maanden naar uitkeek. Dan zou het nieuwe Pearl Jam album uitkomen. Bevooroordeeld als ik ben had ik verwacht dat het het beste en voor mij meest gedraaide album van het jaar zou worden. Dat werd het "helaas" niet. Na de eerste twee luisterbeurten had ik een gevoel van "hmmm, is dit het nou?". Lichtjes teleurgesteld draaide ik `m nog eens, en nog eens en... beetje bij beetje werd hij beter. En zo bleef deze plaat groeien en vond ik het na -tig keer luisteren toch een sterke plaat. Het is niet het PJ geluid van weleer want met een aantal rustige tracks zal het zeker niet iedereen kunnen bekoren. Gelukkig zitten er ook weer een paar heerlijke rock tracks tussen (Mind your Manners knalt de speakers uit) en doen Eddie en de mannen het dus opnieuw. Lightning Bolt is een "groeiplaat", één die bij mij alsnog is uitgegroeid tot één van de beste van het jaar.
3: Nick Cave and The Bad Seeds - Push The Sky Away
Nooit een groot liefhebber geweest van Nick Cave en dus nam ik ook niet de moeite om Push The Sky Away te luisteren toen het afgelopen mei uitkwam. Had ik dat maar wel gedaan...
Toen een aantal weken geleden de jaarlijstjes begonnen binnen te druppelen en deze in veel van die lijstjes bovenaan te vinden was begon ik toch nieuwsgierig te worden en besloot het toch maar eens te proberen. Na afloop, en eigenlijk al tijdens het luisteren, kon ik maar één woord uitbrengen: WOW! wat was dit mooi! Die geweldige donkere stem, de muziek, het tempo van de nummers: het komt allemaal perfect samen. Vooral het nummer Jubilee Street bezorgde me een brok in m`n keel.
Daarna luisterde ik het album nog veel vaker en schafte de vinyl versie aan,waar het allemaal nog beter tot z`n recht komt.
Nooit verwacht maar dit staat volkomen terecht zo hoog in al die lijstjes, en dus ook in mijn top 3.
2: Disclosure - Settle
De dance sensatie van 2013. Met z`n tweetjes maakten de broertjes Lawrence een fantastische plaat. Om te zeggen dat ze, zoals ik de afgelopen tijd zo vaak heb gelezen, de dance wereld op z`n kop hebben gezet is misschien wat overdreven maar geweldig is het wel. White Noise, Latch, F For You, Simulation: stuk voor stuk heerlijke tracks die overal werken. Zowel thuis op standje burenruzie, in een club of op een festival: overal zorgen ze voor dansende mensen.
Op Werchter zorgden ze voor één van de fijnste shows, ben benieuwd naar de optreden in het Klokgebouw in Eindhoven en naar hun toekomstige werk. Maar voorlopig zal Settle niet snel van de draaitafel verdwijnen.
1: Biffy Clyro - Opposites
Een jaar vol goede albums en voorafgaand lijstje ten spijt, er is maar één album die de titel Album van het Jaar verdiend en dat is (met gigantische voorsprong) zonder enige twijfel Opposites van Biffy f****** Clyro!
De mannen van het jaar voor mij, op muzikaal gebied: één van de beste shows van het jaar (ze hebben dit jaar onder andere op Sziget en Reading and Leeds bewezen dat ze kunnen headlinen dus ik hoop dat we ze komend jaar ook op Pinkpop als headliner kunnen gaan bekijken), de track van het jaar (Opposite) en dus het album van het jaar.
Het is een dubbel album dat zowel op de eerste als de tweede disc geen enkel zwak moment of slecht nummer kent.En het zijn niet de singles die dit album zo goed maken maar juist de album tracks: Sounds Like Balloons, Stringin` Belle, A Girl And His Cat en Accident Without Emergency zijn slechts een paar van de nummers die dit zo`n gigantisch goed album maken.
Als je een cd grijs of kapot zou kunnen draaien dan heb ik dat met dit album gedaan. Het meest gedraaide,mooiste, meest meeslepende en dus volkomen terecht Album van het Jaar 2013: Biffy Clyro - Opposites!