OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
En de kans op doorstroming naar Jeugdzorg zelf wellicht groter! Juist doordat wat jij zegt de gang naar hulp eerder uitgesteld wordt met de eventuele ellende als het niet zelfstandig lukt en je gedwongen hulp krijgt.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 12:54 schreef Leandra het volgende:
[..]
Dit dus, en daarbij is het zo enorm jammer dat al die centra voor jeugd en gezin aan jeugdzorg gekoppeld zijn, want daarmee heb je het gevoel dat je voor een hulpvraag naar jeugdzorg gaat, en dat is eigenlijk een instantie waar je je kinderen helemaal niet wilt hebben.
Wat mij betreft hadden ze die centra voor jeugd en gezin juist niet aan jeugdzorg gekoppeld, en daarmee de kans dat vastlopende ouders hulp bij opvoeden vragen veel groter gemaakt.
“When there is no desire, all things are at peace.”
Het feit dat we binnen 4 pagina's van de vraag of kinderen je leven gelukkig maken op jeugdzorg problemen terecht komen beantwoord de eerste vraag al wel een beetje 
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Het is jammer de BJZ niet beursgenoteerd is! Makkelijk geld verdienenquote:
Het feit dat we binnen 4 pagina's van de vraag of kinderen je leven gelukkig maken op jeugdzorg problemen terecht komen beantwoord de eerste vraag al wel een beetje
Die blijven maar groeien, en of dat een goede zaak is en het waarom is niet geheel duidelijk.
“When there is no desire, all things are at peace.”
Dat is een logisch gevolg als men dingen gaat posten over ouders die helemaal vastlopen in de opvoeding.quote:
Het feit dat we binnen 4 pagina's van de vraag of kinderen je leven gelukkig maken op jeugdzorg problemen terecht komen beantwoord de eerste vraag al wel een beetje
Dan moet je hulp zoeken, en de overheid heeft het liefst dat je hulp zoekt bij het centrum voor jeugd en gezin..... dat je daar als ouder juist niet wilt komen omdat het onderdeel is van jeugdzorg maakt zowel dat jeugdzorg in het topic terechtkomt, als dat ouders langer blijven ploeteren zonder hulp.
Ja, vandaar: het beantwoord de vraag wel een beetjequote:
[..]
Dat is een logisch gevolg als men dingen gaat posten over ouders die helemaal vastlopen in de opvoeding.
Dan moet je hulp zoeken, en de overheid heeft het liefst dat je hulp zoekt bij het centrum voor jeugd en gezin..... dat je daar als ouder juist niet wilt komen omdat het onderdeel is van jeugdzorg maakt zowel dat jeugdzorg in het topic terechtkomt, als dat ouders langer blijven ploeteren zonder hulp.
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Jeugdzorg is onderdeel van CJG, niet andersom.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Krijg je zo niet eerder tunnelvisie binnen zo'n grote organisatie?quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 13:54 schreef Copycat het volgende:
Jeugdzorg is onderdeel van CJG, niet andersom.
“When there is no desire, all things are at peace.”
Het zijn diverse organisaties, die onder een overkoepelende naam samenwerken. Met elkaar, en met andere partners.quote:
Krijg je zo niet eerder tunnelvisie binnen zo'n grote organisatie?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Dat begrijp ik, maar als men werkwijzen en zienswijzen gaan uitwisselen dan wel afstemmen voor een duidelijk beleid en aanpak dan krijg je meen ik een tunnelvisie?quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 13:56 schreef Copycat het volgende:
[..]
Het zijn diverse organisaties, die onder een overkoepelende naam samenwerken. Met elkaar, en met andere partners.
“When there is no desire, all things are at peace.”
Waarom zou dat? Je krijgt imo juist een breder beeld, omdat je vanuit verschillende invalshoeken samen naar hetzelfde kijkt.quote:
Dat begrijp ik, maar als men werkwijzen en zienswijzen gaan uitwisselen dan wel afstemmen voor een duidelijk beleid en aanpak dan krijg je meen ik een tunnelvisie?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik betwijfel het ten zeerste eigenlijk, mijn gok is dat men eerder zoekt naar afstemming dan naar verschillen in die beleving.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 13:59 schreef Copycat het volgende:
[..]
Waarom zou dat? Je krijgt imo juist een breder beeld, omdat je vanuit verschillende invalshoeken samen naar hetzelfde kijkt.
Op papier zijn ze dan wel gescheiden maar hebben dezelfde doelen en aanpak, dat weet ik uit de praktijk. Tussen vervoerders zoekt men ook naar uniformiteit in pallets, zou wat zijn als iedereen zijn eigen pallet ging ontwerpen, dat is niet handig voor de doorstroom van goederen, in dit geval kinderen.
“When there is no desire, all things are at peace.”
Mijn ervaring is een andere, een meer positieve. En die baseer ik niet op gokken of vergelijkingen met de logistieke sector.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik zei toch ook dat ik de praktijk ken.. Het was slechts een voorbeeld.quote:
Mijn ervaring is een andere, een meer positieve. En die baseer ik niet op gokken of vergelijkingen met de logistieke sector.
“When there is no desire, all things are at peace.”
Niet doen als je het zelf niet echt heel graag wilt.
Ik heb twee zoons; 17 en 13. Bij de oudste ben ik tijdens de bevalling van 4 dagen letterlijk bijna gestorven. Ik heb met hart en ziel voor hem gezorgd toen hij klein was; nachtdiensten draaien en overdag voor hem zorgen. het eerste lachje, de eerste woordjes, de eerste stapjes. Ik was er. Ik sliep als ik werkte (7 op 7 af) alleen als hij zijn middagdutje deed. Ik ondernam veel met hem, was actief op zijn basisschool. Toen zijn vader begon te flippen en hem bedreigde ben ik vertrokken, ben samen met mijn zoons 3 maanden aan het zwerven geweest van adres tot adres; 3 maanden zelf niet of nauwelijks gegeten maar hen wel sinterklaascadeaus naar hun wensen kunnen geven. Ik heb ze goed opgevoed, manieren bijgebracht, beleefdheidsvormen, sociale vaardigheden. Hen geholpen met die dingen waar ze op school moeite mee hadden. Hen gesteund en geholpen waar ik kon. Toen wij een paar jaar in een achterstandswijk terecht kwamen heb ik ze dagelijks meegenomen de wijk uit om normale vrienden te leren kennen.
Enfin.. Mijn hele leven heb ik geofferd voor die bengels. Dan, afgelopen zomer, schrijft die oudste zoon van mij de liefste berichten over zijn moeder op facebook om een week later compleet over de zeik voorgoed naar zijn vader te vertrekken omdat zijn dinnetje een keer niet langs mocht komen omdat hij nog zoveel voor te bereiden had voor zijn school.
Na alles wat ik voor hem gedaan heb laat hij mij dus achter met schulden die ik heb moeten maken omdat meneer in de laatste week van zijn school besloot toch maar MBO te gaan doen.
Kinderen? Ondankbare honden zijn het.
Ik heb twee zoons; 17 en 13. Bij de oudste ben ik tijdens de bevalling van 4 dagen letterlijk bijna gestorven. Ik heb met hart en ziel voor hem gezorgd toen hij klein was; nachtdiensten draaien en overdag voor hem zorgen. het eerste lachje, de eerste woordjes, de eerste stapjes. Ik was er. Ik sliep als ik werkte (7 op 7 af) alleen als hij zijn middagdutje deed. Ik ondernam veel met hem, was actief op zijn basisschool. Toen zijn vader begon te flippen en hem bedreigde ben ik vertrokken, ben samen met mijn zoons 3 maanden aan het zwerven geweest van adres tot adres; 3 maanden zelf niet of nauwelijks gegeten maar hen wel sinterklaascadeaus naar hun wensen kunnen geven. Ik heb ze goed opgevoed, manieren bijgebracht, beleefdheidsvormen, sociale vaardigheden. Hen geholpen met die dingen waar ze op school moeite mee hadden. Hen gesteund en geholpen waar ik kon. Toen wij een paar jaar in een achterstandswijk terecht kwamen heb ik ze dagelijks meegenomen de wijk uit om normale vrienden te leren kennen.
Enfin.. Mijn hele leven heb ik geofferd voor die bengels. Dan, afgelopen zomer, schrijft die oudste zoon van mij de liefste berichten over zijn moeder op facebook om een week later compleet over de zeik voorgoed naar zijn vader te vertrekken omdat zijn dinnetje een keer niet langs mocht komen omdat hij nog zoveel voor te bereiden had voor zijn school.
Na alles wat ik voor hem gedaan heb laat hij mij dus achter met schulden die ik heb moeten maken omdat meneer in de laatste week van zijn school besloot toch maar MBO te gaan doen.
Kinderen? Ondankbare honden zijn het.
Helaas zitten ze net in de puberteit en hebben ze zorgen van zichzelf die helaas nu even niet in lijn liggen met jou, en ook hun eigen prioriteiten voor wat betreft scholing, lastige situatie inderdaad.quote:
Niet doen als je het zelf niet echt heel graag wilt.
Ik heb twee zoons; 17 en 13. Bij de oudste ben ik tijdens de bevalling van 4 dagen letterlijk bijna gestorven. Ik heb met hart en ziel voor hem gezorgd toen hij klein was; nachtdiensten draaien en overdag voor hem zorgen. het eerste lachje, de eerste woordjes, de eerste stapjes. Ik was er. Ik sliep als ik werkte (7 op 7 af) alleen als hij zijn middagdutje deed. Ik ondernam veel met hem, was actief op zijn basisschool. Toen zijn vader begon te flippen en hem bedreigde ben ik vertrokken, ben samen met mijn zoons 3 maanden aan het zwerven geweest van adres tot adres; 3 maanden zelf niet of nauwelijks gegeten maar hen wel sinterklaascadeaus naar hun wensen kunnen geven. Ik heb ze goed opgevoed, manieren bijgebracht, beleefdheidsvormen, sociale vaardigheden. Hen geholpen met die dingen waar ze op school moeite mee hadden. Hen gesteund en geholpen waar ik kon. Toen wij een paar jaar in een achterstandswijk terecht kwamen heb ik ze dagelijks meegenomen de wijk uit om normale vrienden te leren kennen.
Enfin.. Mijn hele leven heb ik geofferd voor die bengels. Dan, afgelopen zomer, schrijft die oudste zoon van mij de liefste berichten over zijn moeder op facebook om een week later compleet over de zeik voorgoed naar zijn vader te vertrekken omdat zijn dinnetje een keer niet langs mocht komen omdat hij nog zoveel voor te bereiden had voor zijn school.
Na alles wat ik voor hem gedaan heb laat hij mij dus achter met schulden die ik heb moeten maken omdat meneer in de laatste week van zijn school besloot toch maar MBO te gaan doen.
Kinderen? Ondankbare honden zijn het.
Met een beetje geluk komt dat later weer goed! Vaak ziet men pas veel later wat iemand voor betekend en gedaan heeft. Houd moed!
“When there is no desire, all things are at peace.”
Ik vind dat je van een kind niet kunt eisen dat het dankbaar is voor wat jij voor hem of haar doet of gedaan hebt. Het is als volwassene jouw keuze een kind te krijgen, en te allen tijde jouw verantwoordelijkheid ervoor te zorgen naar je beste vermogen. Dat is niet iets waar je kind dankbaar voor moet zijn, dat is je plicht als ouder. Natuurlijk hoop je dat je kinderen, ooit, op een dag, terugkijken op hun jeugd en denken "die vader en/of moeder van mij, die hebben dat maar mooi voor mij gedaan allemaal" Maar dat kun je niet afdwingen en zeker niet van een puber. Als je in ieder puberconflict (want dat is dit natuurlijk) gaat schermen met alle offers die je hebt gebracht, raak je alleen maar verzuurd. Een kind is niet aan zijn ouders verplicht iets van zijn leven te maken, omdat zij hem bepaalde kansen hebben geboden.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Jeugdzorg bestaat al decennia, die centra voor jeugd en gezin waren het paradepaardje van Rouvoet en moesten toen de plek worden waar je met vragen over opvoeden terecht kunt, de koppeling met jeugdzorg bij diezelfde organisatie had er nooit moeten zijn.quote:
Jeugdzorg is onderdeel van CJG, niet andersom.
Verwachten dat je kinderen dankbaar zijn voor het feit dat je ze op de wereld zet en opvoedt is vrij naïef.quote:
Niet doen als je het zelf niet echt heel graag wilt.
Ik heb twee zoons; 17 en 13. Bij de oudste ben ik tijdens de bevalling van 4 dagen letterlijk bijna gestorven. Ik heb met hart en ziel voor hem gezorgd toen hij klein was; nachtdiensten draaien en overdag voor hem zorgen. het eerste lachje, de eerste woordjes, de eerste stapjes. Ik was er. Ik sliep als ik werkte (7 op 7 af) alleen als hij zijn middagdutje deed. Ik ondernam veel met hem, was actief op zijn basisschool. Toen zijn vader begon te flippen en hem bedreigde ben ik vertrokken, ben samen met mijn zoons 3 maanden aan het zwerven geweest van adres tot adres; 3 maanden zelf niet of nauwelijks gegeten maar hen wel sinterklaascadeaus naar hun wensen kunnen geven. Ik heb ze goed opgevoed, manieren bijgebracht, beleefdheidsvormen, sociale vaardigheden. Hen geholpen met die dingen waar ze op school moeite mee hadden. Hen gesteund en geholpen waar ik kon. Toen wij een paar jaar in een achterstandswijk terecht kwamen heb ik ze dagelijks meegenomen de wijk uit om normale vrienden te leren kennen.
Enfin.. Mijn hele leven heb ik geofferd voor die bengels. Dan, afgelopen zomer, schrijft die oudste zoon van mij de liefste berichten over zijn moeder op facebook om een week later compleet over de zeik voorgoed naar zijn vader te vertrekken omdat zijn dinnetje een keer niet langs mocht komen omdat hij nog zoveel voor te bereiden had voor zijn school.
Na alles wat ik voor hem gedaan heb laat hij mij dus achter met schulden die ik heb moeten maken omdat meneer in de laatste week van zijn school besloot toch maar MBO te gaan doen.
Kinderen? Ondankbare honden zijn het.
quote:
Ik vind dat je van een kind niet kunt eisen dat het dankbaar is voor wat jij voor hem of haar doet of gedaan hebt. Het is als volwassene jouw keuze een kind te krijgen, en te allen tijde jouw verantwoordelijkheid ervoor te zorgen naar je beste vermogen. Dat is niet iets waar je kind dankbaar voor moet zijn, dat is je plicht als ouder. Natuurlijk hoop je dat je kinderen, ooit, op een dag, terugkijken op hun jeugd en denken "die vader en/of moeder van mij, die hebben dat maar mooi voor mij gedaan allemaal" Maar dat kun je niet afdwingen en zeker niet van een puber. Als je in ieder puberconflict (want dat is dit natuurlijk) gaat schermen met alle offers die je hebt gebracht, raak je alleen maar verzuurd. Een kind is niet aan zijn ouders verplicht iets van zijn leven te maken, omdat zij hem bepaalde kansen hebben geboden.
Ik verwacht ook niet op die manier dankbaarheid, niet zoals jullie het lezen. Wat ik er mee bedoel is dat ik 17 jaar (18jaar incl. de zwangerschap) degene was die hij vertrouwde, waar hij zich thuis voelde, die voor hem zorgde. Dat hij regelmatig, zelfs nog vlak voor dat moment, openbaar steeds riep dat hij zo'n geweldige moeder had.. en vlak daarna, om niets eigenlijk, definitief de deur achter zich dicht trekt. Tegen zijn vader zegt dat ik zijn moeder niet meer ben en zo. Eigenlijk zelden woorden en dan out of the blue dit. Dat verdien ik niet.quote:
[..]
Verwachten dat je kinderen dankbaar zijn voor het feit dat je ze op de wereld zet en opvoedt is vrij naïef.
Ik denk dat ik op het verkeerde been werd gezet door de term "ondankbare honden".
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Kom zeg, je bent intelligent genoeg om dit, hoe pijnlijk nu ook, in perspectief te zien. Dit staat imo volkomen los van waar het in dit topic over gaat.quote:
Dat hij regelmatig, zelfs nog vlak voor dat moment, openbaar steeds riep dat hij zo'n geweldige moeder had.. en vlak daarna, om niets eigenlijk, definitief de deur achter zich dicht trekt. Tegen zijn vader zegt dat ik zijn moeder niet meer ben en zo. Eigenlijk zelden woorden en dan out of the blue dit. Dat verdien ik niet.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Als je een kind bij de andere ouder weghaalt, ongeacht de goede bedoelingen en het feit dat je wellicht zijn leven redt door hem bij die andere ouder weg te halen, loop je dat risico altijd.
Ik heb het risico ook genomen en dat is inderdaad het beste voor mijn kind geweest, en mijn mazzel is dat hij dat zelf ook direct inzag toen hij zijn vader uiteindelijk leerde kennen, en mij dus nooit verweten heeft dat ik hem een vader ontnomen heb.
Het had echter ook heel anders kunnen lopen, en dan had hij mij (gezond en wel dankzij mij) verweten dat hij zonder vader opgegroeid was.
Dat risico neem je als moeder op het moment dat je zo'n keuze maakt.
Zolang je voor jezelf weet dat je destijds nog steeds de juiste keuze hebt gemaakt kun je niet anders doen dan afwachten tot hij het ook inziet, je kunt hem echter niet verwijten dat hij dat niet doet.
Ik heb het risico ook genomen en dat is inderdaad het beste voor mijn kind geweest, en mijn mazzel is dat hij dat zelf ook direct inzag toen hij zijn vader uiteindelijk leerde kennen, en mij dus nooit verweten heeft dat ik hem een vader ontnomen heb.
Het had echter ook heel anders kunnen lopen, en dan had hij mij (gezond en wel dankzij mij) verweten dat hij zonder vader opgegroeid was.
Dat risico neem je als moeder op het moment dat je zo'n keuze maakt.
Zolang je voor jezelf weet dat je destijds nog steeds de juiste keuze hebt gemaakt kun je niet anders doen dan afwachten tot hij het ook inziet, je kunt hem echter niet verwijten dat hij dat niet doet.
je hebt de schulden niet 'moeten maken'. Je hebt er voor gekozen.quote:
Niet doen als je het zelf niet echt heel graag wilt.
Ik heb twee zoons; 17 en 13. Bij de oudste ben ik tijdens de bevalling van 4 dagen letterlijk bijna gestorven. Ik heb met hart en ziel voor hem gezorgd toen hij klein was; nachtdiensten draaien en overdag voor hem zorgen. het eerste lachje, de eerste woordjes, de eerste stapjes. Ik was er. Ik sliep als ik werkte (7 op 7 af) alleen als hij zijn middagdutje deed. Ik ondernam veel met hem, was actief op zijn basisschool. Toen zijn vader begon te flippen en hem bedreigde ben ik vertrokken, ben samen met mijn zoons 3 maanden aan het zwerven geweest van adres tot adres; 3 maanden zelf niet of nauwelijks gegeten maar hen wel sinterklaascadeaus naar hun wensen kunnen geven. Ik heb ze goed opgevoed, manieren bijgebracht, beleefdheidsvormen, sociale vaardigheden. Hen geholpen met die dingen waar ze op school moeite mee hadden. Hen gesteund en geholpen waar ik kon. Toen wij een paar jaar in een achterstandswijk terecht kwamen heb ik ze dagelijks meegenomen de wijk uit om normale vrienden te leren kennen.
Enfin.. Mijn hele leven heb ik geofferd voor die bengels. Dan, afgelopen zomer, schrijft die oudste zoon van mij de liefste berichten over zijn moeder op facebook om een week later compleet over de zeik voorgoed naar zijn vader te vertrekken omdat zijn dinnetje een keer niet langs mocht komen omdat hij nog zoveel voor te bereiden had voor zijn school.
Na alles wat ik voor hem gedaan heb laat hij mij dus achter met schulden die ik heb moeten maken omdat meneer in de laatste week van zijn school besloot toch maar MBO te gaan doen.
Kinderen? Ondankbare honden zijn het.
En je kan niet van je kinderen vragen dat ze je eeuwig dankbaar zijn omdat je bijna het leven voor ze liet. Of alles voor de deed. Dat alles is écht je eigen keuze. Als je daar eeuwige dankbaarheid voor terugwil wat was dan je motivatie om je zo in te zetten?
En ja, de puberteit is de leeftijd waarop ze zich losmaken. Dat hoort zo. Het is niet leuk en niet makkelijk. Maar ik geloof vast dat ze straks terugkijken en die jeugd wel waarderen. En weer terugkomen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Mén.. Ik had hier zelfs een stel van die puberjongens rondlopen die liever hier waren dan thuis.. want ondanks mijn zware fulltime baan vonden ze het bij mij altijd zo gezellig en huiselijk omdat ik aandacht voor mijn kinderen had.
En dus zal je eigen kind dat ook wel inzien. Als hij straks een keer tegen de grens van vader aanloopt. En praten zijn vrienden niet meer met hem?quote:
Mén.. Ik had hier zelfs een stel van die puberjongens rondlopen die liever hier waren dan thuis.. want ondanks mijn zware fulltime baan vonden ze het bij mij altijd zo gezellig en huiselijk omdat ik aandacht voor mijn kinderen had.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Als je niet echt een kinderwens hebt dan is het wel belangrijk te beseffen dat het niet vanzelfsprekend is dat je kinderen er later voor jou zullen zijn, hoe goed je ook voor hen bent geweest. Het verhaal dat je zoveel van kinderen terug krijgt gaat in en na de pubertijd vaak niet meer op. Dus je moet het ECHT willen.quote:
[..]
Kom zeg, je bent intelligent genoeg om dit, hoe pijnlijk nu ook, in perspectief te zien. Dit staat imo volkomen los van waar het in dit topic over gaat.
je kan het ook zien: je wil niet echt een kind. Je investeert 18 jaar en dan gaat ieder weer zijn eigen weg.quote:
[..]
Als je niet echt een kinderwens hebt dan is het wel belangrijk te beseffen dat het niet vanzelfsprekend is dat je kinderen er later voor jou zullen zijn, hoe goed je ook voor hen bent geweest. Het verhaal dat je zoveel van kinderen terug krijgt gaat in en na de pubertijd vaak niet meer op. Dus je moet het ECHT willen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Hoe het na de puberteit gaat weet je toch nog helemaal niet? Het kind is 17quote:
[..]
Als je niet echt een kinderwens hebt dan is het wel belangrijk te beseffen dat het niet vanzelfsprekend is dat je kinderen er later voor jou zullen zijn, hoe goed je ook voor hen bent geweest. Het verhaal dat je zoveel van kinderen terug krijgt gaat in en na de pubertijd vaak niet meer op. Dus je moet het ECHT willen.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ja, je moet wel affiniteit met opvoeden hebbenquote:Op dinsdag 22 oktober 2013 15:11 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
je kan het ook zien: je wil niet echt een kind. Je investeert 18 jaar en dan gaat ieder weer zijn eigen weg.
Ik heb de vader van mijn kinderen nooit bij mijn kinderen weggehouden, juist omdat ik wilde dat ze hem echt leerden kennen zoals hij is. Tot hij wegging wilde hij nooit bij zijn vader wonen. Hij is alleen daarheen gerend omdat hij van mij zijn school moest voorbereiden en hij zijn dinnetje wéér wilde uitnodigen waardoor er weer niets van zou komen. En tja.. Paps vindt alles met dinnetje best.. ook als zoonlief dan niets voor school klaar heeft (kaften, merken, OV route en tijden opzoeken..). Normaal bij Paps ook geen probleem omdat ik het dan wel weer op zou lossen.quote:
Als je een kind bij de andere ouder weghaalt, ongeacht de goede bedoelingen en het feit dat je wellicht zijn leven redt door hem bij die andere ouder weg te halen, loop je dat risico altijd.
Ik heb het risico ook genomen en dat is inderdaad het beste voor mijn kind geweest, en mijn mazzel is dat hij dat zelf ook direct inzag toen hij zijn vader uiteindelijk leerde kennen, en mij dus nooit verweten heeft dat ik hem een vader ontnomen heb.
Het had echter ook heel anders kunnen lopen, en dan had hij mij (gezond en wel dankzij mij) verweten dat hij zonder vader opgegroeid was.
Dat risico neem je als moeder op het moment dat je zo'n keuze maakt.
Zolang je voor jezelf weet dat je destijds nog steeds de juiste keuze hebt gemaakt kun je niet anders doen dan afwachten tot hij het ook inziet, je kunt hem echter niet verwijten dat hij dat niet doet.
Kaften is dan ook de meest zinloze bezigheid ooit. Dus ik kan de frustratie wel begrijpen...
Ja doei.
Mwah.. Kind is leerplichtig.. Dan maar naar school sturen zonder boeken, schoolkleding en OV jaarkaart? Weinig keuze denk ik.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 15:08 schreef debuurvrouw het volgende:
je hebt de schulden niet 'moeten maken'. Je hebt er voor gekozen.
Schoolkleding, OV jaarkaart? Gewoon op de fiets in een spijkerbroek.quote:
[..]
Mwah.. Kind is leerplichtig.. Dan maar naar school sturen zonder boeken, schoolkleding en OV jaarkaart? Weinig keuze denk ik.
Maar dat maakt CJG nog steeds geen onderdeel van Jeugdzorg.quote:
Jeugdzorg bestaat al decennia, die centra voor jeugd en gezin waren het paradepaardje van Rouvoet en moesten toen de plek worden waar je met vragen over opvoeden terecht kunt, de koppeling met jeugdzorg bij diezelfde organisatie had er nooit moeten zijn.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoezo verdien jij dat niet?quote:
Omdat jij zijn moeder bent? 
Moeder zijn geeft je geen speciale status of iets dergelijks
Je hebt je kinderen toch niet om aardig gevonden te worden? en dat zijn ze je ook niet verplicht.
Je hebt ze om als ze rond de 18 zijn de wereld in te sturen.
En ze voor die tijd alle skills bij te brengen om het dan alleen te kunnen redden.
Ik vind op een leeftijd van 17 achter kaften aan zitten en de route teveel.
hij is 17 er komt een moment dat hij zijn eigen verantwoordelijkheden moet nemen.
Net als de wekker zetten en optijd naar school gaan dat zal hij allemaal later zelf ook moeten kunnen. Soms leer je veel van vallen en weer opstaan. Zijn school had de eerste dag ook wel gemeld dat hij op tijd moet komen en hem eventueel de lessen uit gezet als hij niet gekaft had.
En hoeveel tijd ben je in hemelsnaam daarmee kwijt? Of met de route uitstippelen van huisdeur naar schoolplein?quote:
Kaften is dan ook de meest zinloze bezigheid ooit. Dus ik kan de frustratie wel begrijpen...
Mijn zus kafte mij boeken altijd. Dat vond ze leuk.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Oud1
Wat eerder ook werd geschreven; het hoort bij de puberteit. Hij moet zich losmaken van jou om erachter te komen wie hij is, wat hij nodig heeft en wat zijn ambities zijn etc.
Met volwassen worden maak je keuzes en ook fouten..daar leer je van.
Helaas kwetst dit jou (wat ik ook logisch vind als ik het verhaal lees) maar misschien helpt het als je je bedenkt dat het erbij hoort (het losmaken en alles anders doen dan 'mama' doet)
Nu ik op mezelf woon en een kindje heb begrijp ik mijn ouders en hun keuzes beter. Ik waardeer het nu ook veel meer en laat ze dit ook weten.
Dat komt vast bij jou zoon ook wel goed, als je het los laat. Mijn ouders hebben nooit om waardering gevraagt en ook nooit geklaagd tijdens het 'los maken' omdat ze wisten dat het erbij hoorde.
Wat eerder ook werd geschreven; het hoort bij de puberteit. Hij moet zich losmaken van jou om erachter te komen wie hij is, wat hij nodig heeft en wat zijn ambities zijn etc.
Met volwassen worden maak je keuzes en ook fouten..daar leer je van.
Helaas kwetst dit jou (wat ik ook logisch vind als ik het verhaal lees) maar misschien helpt het als je je bedenkt dat het erbij hoort (het losmaken en alles anders doen dan 'mama' doet)
Nu ik op mezelf woon en een kindje heb begrijp ik mijn ouders en hun keuzes beter. Ik waardeer het nu ook veel meer en laat ze dit ook weten.
Dat komt vast bij jou zoon ook wel goed, als je het los laat. Mijn ouders hebben nooit om waardering gevraagt en ook nooit geklaagd tijdens het 'los maken' omdat ze wisten dat het erbij hoorde.
Ik heb geen andere keuze hé? Hij is niet meer hier, komt niet meer hier en wil op geen enkele wijze nog contact. Het verjaardags geld stak hij natuurlijk wel in zijn zak, dat wel. Dus nu al 2 maanden nul contact.. hoor alleen wat via anderen. Dus al zou ik willen.. om waardering vragen of klagen gaat niet lukken.quote:
Dat komt vast bij jou zoon ook wel goed, als je het los laat. Mijn ouders hebben nooit om waardering gevraagt en ook nooit geklaagd tijdens het 'los maken' omdat ze wisten dat het erbij hoorde.
5 stomme boeken. De rest was digitaal. Zucht. Ik kan niet zijn hele leven alles voor hem blijven doen.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 15:36 schreef Copycat het volgende:
[..]
En hoeveel tijd ben je in hemelsnaam daarmee kwijt? Of met de route uitstippelen van huisdeur naar schoolplein?
Mijn zus kafte mij boeken altijd. Dat vond ze leuk.
Mwah.. 45 km enkele reis.. en schoolkleding verplicht op school. Heeft me ook nog 4 dagen gekost om te bestellen en op te halen vanwege slechte info van school en winkel.quote:
[..]
Schoolkleding, OV jaarkaart? Gewoon op de fiets in een spijkerbroek.
Daarom. Dat zijn toch geen dingen om je druk om te maken, als ouder van een puber.quote:
5 stomme boeken. De rest was digitaal. Zucht. Ik kan niet zijn hele leven alles voor hem blijven doen.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
quote:
Kiezen voor een kind is wat mij betreft een volledig irrationele keuze. Ik kan geen rationeel argument bedenken om te kiezen voor een kind, wel een hoop emotionele. Wat daarin voor jou het zwaarst weegt (of beter: lijkt te wegen, want je weet op voorhand niet waarvoor je kiest), is zo persoonlijk dat een ander daar geen zinnig woord over kan zeggen.
Misschien wil hij even wat minder verstikkend leven? Dat het alleen om dat vriendinnetje gaat, lijkt me erg stug.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wat voor school zit hij dan dat de schoolboeken niet gratis zijn, de afstand 45 km is en er verplicht schoolkleding gedragen moet worden?quote:
[..]
Mwah.. 45 km enkele reis.. en schoolkleding verplicht op school. Heeft me ook nog 4 dagen gekost om te bestellen en op te halen vanwege slechte info van school en winkel.
Oh, ik zie het al MBO.... misschien een reiskostenvergoeding aanvragen bij de sociale dienst, als je inkomen zo beroerd is dat je schulden moet maken voor de reiskosten?
Waarom verwacht je in godsnaam wel dat hij het doet wanneer het jou uitkomt?quote:
5 stomme boeken. De rest was digitaal. Zucht. Ik kan niet zijn hele leven alles voor hem blijven doen.
Denk je niet dat hij liever andere dingen hoort als jij thuiskomt van je werk.
Je hebt het er altijd over hoe jij zo erg fulltime werkt.
En je hebt recentelijk een nieuwe partner waar spanningen mee zijn omdat hij zo erg jonger is.
Denk je nou werkelijk dat het gaat om die k*tboeken
Sorry, maar je komt op mij nogal slachtofferig over. Als je er voor kiest om kinderen te nemen/krijgen/whatever, weet je dat dat die keuze inhoudt dat je tot hun achttiende voor ze moet zorgen. Dat kun je hun niet achteraf kwalijk nemen of gebruiken als chantagemiddel.quote:
[..]
5 stomme boeken. De rest was digitaal. Zucht. Ik kan niet zijn hele leven alles voor hem blijven doen.
Neemt niet weg dat pubers gewoon sucken natuurlijk.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
En daarbij: ze zegt dat ze hem zo goed heeft opgevoed etc. etc.; als dat inderdaad zo is had ze hem niet eens achter de broek aan hoeven zitten en had hij wel gezorgd dat hij alles op tijd gedaan had. Het vertrouwen in 'm is ook ver te zoeken lijkt het.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 16:06 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Waarom verwacht je in godsnaam wel dat hij het doet wanneer het jou uitkomt?
Denk je niet dat hij liever andere dingen hoort als jij thuiskomt van je werk.
Je hebt het er altijd over hoe jij zo erg fulltime werkt.
En je hebt recentelijk een nieuwe partner waar spanningen mee zijn omdat hij zo erg jonger is.
Denk je nou werkelijk dat het gaat om die k*tboeken
Het houdt niet op, niet vanzelf.... als ze 18 zijn.quote:
[..]
Sorry, maar je komt op mij nogal slachtofferig over. Als je er voor kiest om kinderen te nemen/krijgen/whatever, weet je dat dat die keuze inhoudt dat je tot hun achttiende voor ze moet zorgen. Dat kun je hun niet achteraf kwalijk nemen of gebruiken als chantagemiddel.
Neemt niet weg dat pubers gewoon sucken natuurlijk.
Mwah.. Lijkt me sterk. Gewoon nergens zin in.quote:
Misschien wil hij even wat minder verstikkend leven? Dat het alleen om dat vriendinnetje gaat, lijkt me erg stug.
Nou en, dan gaat ie toch op z'n bek. Leert ie van.quote:
[..]
Mwah.. Lijkt me sterk. Gewoon nergens zin in.
