Wellicht ben ik dom, maar ik snap deze post niet? Waar wordt die vergelijking getrokken? Bedoel je dat andere mensen hier zeggen dat ze hebben gezien dat het wel/niet mogelijk is om gelukkig te zijn met een gehandicapt kind? Dat je dat doet lijkt me niet meer dan logisch. Je wilt toch weten waar je aan begint?quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:42 schreef Koral het volgende:
[..]
Goed in hoeverre een kind kiest om geboren te worden, het snelste zaadje te zijn, lijkt me meer iets wat de natuur bepaald? En ja, dat kan een mens voorkomen door daar bij voorbaat op te anticiperen.
Wat ik niet begrijp, misschien kan iemandmij dat uitleggen, is dat er blijkbaar een vergelijking wordt getrokken naar andere kinderen/gezinnen? Waarom zou je niet af gaan op eigen overtuigingen waarom iets wel zou moeten doen? Is die motivatie om jezelf te beschermen dan zo sterk dat het bestaansrecht van een ongeboren kind er niet meer toe doet? Hoe zit dat? Ik kan daar niet bij...
PS. Ik heb het hier niet over een situatie die naar zekerheid grensende waarschijnlijkheid zal uitmonden in een mensonterende lijdensweg voor het kind (en dus ook voor machteloze liefhebbende ouders).
Ik heb op m'n 44ste nog een kind gekregen, geloof mij maar dat wij ons behoorlijk goed ingelezen hebben qua risico's en gevolgen, en ik onderschat Down absoluut niet.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:44 schreef zatoichi het volgende:
[..]
Daar heb je op zich gelijk in, ware het niet dat je op het moment dat je zwanger bent en niet weet wat de impact een gehandicapt kind is, je daar dus niet over kan oordelen. Juist dan is het voor een vrouw, lijkt me, moeilijk om daar een rationele beslissing over te nemen.
Ik heb het onlangs deze discussie gevoerd met mijn schoonmoeder; zij heeft haar gehandicapte dochter (mijn schoonzus) opgevoed en is duidelijk van mening dat als je de keuze hebt, dan is het beter voor je eigen bestwil, en dat van het kind, om het weg te halen.
Ik deel deze mening, maar vind wel dat je daar van te voren zelf over moet nadenken en dan dus voor de zwangerschap zelf.
En over Down wordt vaak veel te makkelijk gedaan. Het zijn enkele de lichte gevallen die je op TV ziet, terwijl het soms echt heel erg kan zijn. Als je ook ziet hoeveel kinderen er in de steek gelaten zijn door hun ouders als ik in de omgeving van mijn schoonzus kom, dan is dat schrijnend. Puur omdat het toch allemaal moeilijker blijkt te zijn dan men van te voren dacht...
Mijn ouders hadden geen keuze, mijn zusje is op haar 1,5 jarige leeftijd gehandicapt geraakt.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:41 schreef Mystikvm het volgende:
[..]
Je bent wel bekend met het gedachtenexperiment van de gezonde persoon die het ziekenhuis inloopt en met wiens organen 10 doodzieke mensen kunnen worden gered? En waarom we het niet doen?
We geven vrije keus aan het individu. Dat jij in een beschadigd gezin hebt geleefd omwille van de keuze van jouw ouders is jouw probleem. Jammer dan. Maar jij hebt om bovenstaande reden niets te zeggen over de levens van anderen.
Nee de OP lijkt hypothetisch; en laat eigenlijk ook teveel ruimte voor discussie. Ik zou liever kijken naar kwaliteit van leven. Een kind dat maar 12 kan worden maar heel gelukkig is, is natuurlijk iets heel anders dan een kind dat maar 12 kan worden en altijd in het ziekenhuis ligt en pijn moet lijden....quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:48 schreef Leandra het volgende:
Zoals ik al zei; er zijn situaties waarin ik ook voor het afbreken van de zwangerschap zou hebben gekozen, maar de situatie in de OP hoort daar (zonder aanvullende gegevens) niet bij.
Als ik me goed herinner schreef je eerder ergens een zin dat vriendjes van dat kind een langere levensverwachting hebben enzo. daar refereerde ik eigenlijk aan.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:46 schreef Mystikvm het volgende:
[..]
Wellicht ben ik dom, maar ik snap deze post niet? Waar wordt die vergelijking getrokken? Bedoel je dat andere mensen hier zeggen dat ze hebben gezien dat het wel/niet mogelijk is om gelukkig te zijn met een gehandicapt kind? Dat je dat doet lijkt me niet meer dan logisch. Je wilt toch weten waar je aan begint?
De maatschappij dat ben jij, dat ben ik, dat zijn we allemaal. Allemaal accepteren we van elkaar dat we vrije keuze hebben in hoe we ons leven lijden. Dus zullen we ook moeten accepteren dat sommige mensen beslissingen maken die jij of ik niet zouden maken. Dat hoort er nou eenmaal bij. Dus het bedrag wat ik aan zorgpremie betaal, wordt ook gebruikt om de zorg van een ander mee te bekostigen. Dus als jij of jouw kind wat mankeert betaal ik daar ook een klein deel aan mee. Vind ik dat erg? Nee. Helemaal niet.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:30 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Ik heb teveel ellende gezien en meegemaakt met gehandicapte kinderen om nog te geloven in het sprookje van de gelukkige gehandicapte met het blije zorgende liefhebbende gezin er om heen.
Een gehandicapte is per definitie niet gelukkiger dan een gezond/normaal iemand. Ouders van gehandicapte kinderen zijn per definitie minder gelukkig dan ouders van gezonde/normale kinderen. Broertjes en zusjes van zwaar gehandicapte kinderen groeien per definitie in een problematisch gezin op.. alleen benoemen we dat niet zo omdat de gehandicapte er ook niets aan kan doen (broertje of zusje wel dan?).
De keuze voor een gehandicapt kind ipv een abortus is een keuze uit religie (en dan moet de kerk/moskee oid maar betalen) of uit egoïsme.
Ja, ik heb kinderen en ja, ik heb ze laten testen en ja, ik had gekozen voor abortus wanneer ze zwaar gehandicapt zouden zijn geweest.
Wie nooit de dagelijkse zorg voor een gehandicapte heeft gehad kan feitelijk niet (ver)oordelen over die keuze. Ik heb die zorg 12 jaar gehad.. en zou hem nooit vrijwillig op mij en mijn gezin nemen.
De emotionele last van een late abortus weegt in de verste verte niet op tegen de emotionele last van een heel gezin en de financiële last van de maatschappij van een zwaar gehandicapt kind.
Zo denk ik er dus ook over.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:52 schreef zatoichi het volgende:
[..]
Nee de OP lijkt hypothetisch; en laat eigenlijk ook teveel ruimte voor discussie. Ik zou liever kijken naar kwaliteit van leven. Een kind dat maar 12 kan worden maar heel gelukkig is, is natuurlijk iets heel anders dan een kind dat maar 12 kan worden en altijd in het ziekenhuis ligt en pijn moet lijden....
Al blijft het tragisch...
Daar heb ik geen idee van, ik ben het principieel met jou oneens. Wat jij namelijk wil is dat de keuze van een individu beperkt wordt, dat ze economisch worden gedwongen te kiezen voor abortus. Terwijl ze dat misschien niet willen. De rechtvaardiging zoek jij in de schade die het gezin bespaard blijft.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:51 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Mijn ouders hadden geen keuze, mijn zusje is op haar 1,5 jarige leeftijd gehandicapt geraakt.
Lastige is dat die ouders geen idee hebben waar ze aan beginnen. Weet jij dat het percentage scheidingen extreem hoger ligt bij gezinnen met één of meerdere gehandicapte kinderen? Weet jij dat schooluitval e.d. bij hun broertjes en zusjes hoger ligt? En het voortijdig het huis verlaten?
Je zegt wel geen idee te kunnen hebben van de impact van een late abortus op een vrouw omdat je geen vrouw bent maar hoe kan je dan wel een idee hebben van de schade die het houden van zo'n kind voor het hele gezin betekend?
Nu snap ik hetquote:Op donderdag 17 oktober 2013 15:01 schreef Koral het volgende:
[..]
Als ik me goed herinner schreef je eerder ergens een zin dat vriendjes van dat kind een langere levensverwachting hebben enzo. daar refereerde ik eigenlijk aan.
Ik snap dat je wilt weten waar je aan begint, maar valt het bestaansrecht van een ongeboren kind dan alleen bij of het gelijke kansen heeft? Zijn er niet genoeg voorbeelden te bedenken dat kinderen met minder kansen meer uit het leven halen? Uiteraard valt en staat dit ook bij de mate van minder validiteit.
Is dit echt niet door een andere bril te bekijken dan de bril die je nu op hebt,
In 1 woord: hartverscheurend!quote:Op donderdag 17 oktober 2013 15:12 schreef Mystikvm het volgende:
want ik weet niet hoe het is om een abortus te ondergaan.
Bij een gewenste zwangerschap in ieder geval.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 15:44 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
In 1 woord: hartverscheurend!
Ook dat is per persoon verschillend. Net als de keuze om zo'n kind wél te krijgen afschuwelijk kan zijn en je spijt kan opleveren.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 15:44 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
In 1 woord: hartverscheurend!
Ja en? Zullen we die allemaal inspraak geven?quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:33 schreef Ouder1 het volgende:
Iedereen focust zich volledig op de emotionele schade van de moeder bij een abortus en het wel of niet gelukkig zijn van het gehandicapte kind. Maar de komst van en het leven met en gehandicapt kind heeft veel meer impact dan alleen bij de moeder en het kind:
Moeder
Vader
Broer/zus
Opa/oma
Familie
Vriendenkring
Pfffffffffff.. Je slaat wel erg door zeg!quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:36 schreef Leandra het volgende:
[..]
Ja en? Zullen we die allemaal inspraak geven?
Wat hebben die er aan als moeder niet met zichzelf kan leven omdat ze (in haar ogen) haar eigen kind vermoord heeft en dus maar aan een boom gaat hangen?
En misschien, omdat ze het toch al eens gedaan had en ze de kinderen een leven zonder moeder wil besparen, haar kinderen ook meeneemt?
Er zijn nou eenmaal mensen voor wie abortus geen optie is, het zou absurd en asociaal zijn om die mensen te dwingen tot iets wat zijn als moord zien.
Jij besluit anders met het grootste gemak voor de rest van de wereld dat ze er wel mee om zullen kunnen gaan.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:36 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Pfffffffffff.. Je slaat wel erg door zeg!
En andere mensen hun keuze ontnemen omdat jij een kutjeugd hebt gehad in een gebroken gezin, dat is geen doorslaan?quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:36 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Pfffffffffff.. Je slaat wel erg door zeg!
Jij spoort echt niet.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:36 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Pfffffffffff.. Je slaat wel erg door zeg!
Ik ontneem niemand een keuze. Ik zeg alleen dat als je die keuze maakt je ook zelf voor de gevolgen daarvan moet opdraaien.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:42 schreef Mystikvm het volgende:
[..]
En andere mensen hun keuze ontnemen omdat jij een kutjeugd hebt gehad in een gebroken gezin, dat is geen doorslaan?
Je kiest voor abortus, niet kiezen is ook een keuze?quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:57 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Ik ontneem niemand een keuze. Ik zeg alleen dat als je die keuze maakt je ook zelf voor de gevolgen daarvan moet opdraaien.
Dus, een kind maken is OK, maar o wee als het gehandicapt blijkt en je wilt het houden. Dan moet iemand een enorm financieel risico nemen dat eigenlijk door niemand gedragen kan worden.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:57 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Ik ontneem niemand een keuze. Ik zeg alleen dat als je die keuze maakt je ook zelf voor de gevolgen daarvan moet opdraaien.
En waar leg je de grens? Een kindje zonder rechterbeen ook maar aborteren toch. Al die aanpassingen etc. kosten ook klauwen met geld.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 16:57 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Ik ontneem niemand een keuze. Ik zeg alleen dat als je die keuze maakt je ook zelf voor de gevolgen daarvan moet opdraaien.
Ik leg de grens bij wel/niet echt kunnen werken. Er zijn heel veel handicaps waarbij echt werken mogelijk is. Zelfs een lichte vorm van downsyndroom. Maar een zwaar geval van openruggetje bijvoorbeeld niet. Of het verstandelijk vermogen van een kind van 4-5 jaar.. Of volledig verlamd en spastisch..quote:Op donderdag 17 oktober 2013 17:55 schreef mootie het volgende:
[..]
En waar leg je de grens? Een kindje zonder rechterbeen ook maar aborteren toch. Al die aanpassingen etc. kosten ook klauwen met geld.
Gvd... Werken. Dat is inderdaad een enorm goede graadmeter.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 18:00 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Ik leg de grens bij wel/niet echt kunnen werken. Er zijn heel veel handicaps waarbij echt werken mogelijk is. Zelfs een lichte vorm van downsyndroom. Maar een zwaar geval van openruggetje bijvoorbeeld niet. Of het verstandelijk vermogen van een kind van 4-5 jaar.. Of volledig verlamd en spastisch..
je onvermogen tot normaal nadenken en normaal communiceren wordt schrijnend duidelijk in je taalgebruik.quote:
Kom op zeg, je begrijpt toch wel wat ouder1 bedoelt? Als ik naar mijn schoonouders kijk, dan heeft de moeder haar hele leven op moeten geven voor hun relatief licht gehandicapte kind. Geen werk (universitair opgeleid) en geen sociaal leven, wat heeft geresulteerd in geen vrienden.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 18:03 schreef mootie het volgende:
[..]
Gvd... Werken. Dat is inderdaad een enorm goede graadmeter.
Droeftoeter.
Je maakt voor het hele gezin de keuze.. de vader, de moeder en de eventuele broers/zussen.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 18:29 schreef zatoichi het volgende:
Er zitten gewoon grote gevolgen aan vast en je moet voor jezelf de keuze maken.
Maar Ouder1 mag wel even voor iedereen besluiten dat gehandicapte kinderen moeten worden geaborteerd tenzij de ouders zin heb in schuldsanering?quote:Op donderdag 17 oktober 2013 18:29 schreef zatoichi het volgende:
[..]
Kom op zeg, je begrijpt toch wel wat ouder1 bedoelt? Als ik naar mijn schoonouders kijk, dan heeft de moeder haar hele leven op moeten geven voor hun relatief licht gehandicapte kind. Geen werk (universitair opgeleid) en geen sociaal leven, wat heeft geresulteerd in geen vrienden.
Er zitten gewoon grote gevolgen aan vast en je moet voor jezelf de keuze maken. Ik vind ook niet dat je de ander daar zo op mag beoordelenzoals jij dat doet.
Ssssssst dat kan niet, hel en verdoemmenis treft een gezin waar een gehandicapt kind woontquote:Op donderdag 17 oktober 2013 19:31 schreef mootie het volgende:
[..]
Maar Ouder1 mag wel even voor iedereen besluiten dat gehandicapte kinderen moeten worden geaborteerd tenzij de ouders zin heb in schuldsanering?
En ik begrijp het ook niet, ik vind meedraaien op de arbeidsmarkt absoluut een idiote graadmeter.
Wat ik wel snap is dat Ouder1 en jij redeneren vanuit jullie eigen ervaringen. En ook dat is geen goede graadmeter.
Mijn oom en tante hebben een zwaar gehandicapte zoon met destijds een levensverwachting van 12. Hij is nu bijna 27. Mijn universitair geschoolde oom en tante hebben altijd gewerkt en een prima sociaal leven gehad. Zijn broer is nu arts, zielsgelukkig en heeft een heerlijke jeugd gehad.
Oh maar daar heb ik het met mijn kinderen wel eens over gehad. Mijn jongste was er bijna niet geweest; ik kreeg weeën met 26 weken, zomaar uit het niets. De verloskundige wilde me naar het ziekenhuis sturen, ze stond al met de telefoon in de hand om contact te maken met het Sofia; als het dan zou komen kon het direct in de couveuse, per ambulance naar Rotterdam en dan had het 'nog best wat overlevingskansen' (haar woorden). Ik heb dat vriendelijk geweigerd; de vader en ik hadden/hebben beiden het idee dat als een kind zó vroeg geboren gaat worden dat niet voor niets is. Heb een spuit weeënremmers gekregen en ben op bed gaan liggen. Gelukkig stopte het toen allemaal weer en is hij gewoon nog 14 weken blijven zitten. Dat verhaal kent kind ook en ik heb niet het idee dat hij zich daar nou erg ongelukkig over voelt.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 19:36 schreef Leandra het volgende:
[..]
Ssssssst dat kan niet, hel en verdoemmenis treft een gezin waar een gehandicapt kind woont![]()
Wat ik overigens vooral dom vind ik de discussie, en zeker als je ervaring hebt met een kind dat niet meervoudig gehandicapt geboren is, is dat je eigen kinderen dit op een gegeven moment kunnen lezen, misschien zelfs wel als ze ondertussen niet meer gezond zijn en met een handicap een enorme druk op het gezin leggen.... dat ze dan gewoon kunnen lezen dat moeders ze zou hebben weggedaan als ze bij de geboorte al zo'n defect hadden.
Dat vind ik heel iets anders.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 19:50 schreef mrspoeZ het volgende:
[..]
Oh maar daar heb ik het met mijn kinderen wel eens over gehad. Mijn jongste was er bijna niet geweest; ik kreeg weeën met 26 weken, zomaar uit het niets. De verloskundige wilde me naar het ziekenhuis sturen, ze stond al met de telefoon in de hand om contact te maken met het Sofia; als het dan zou komen kon het direct in de couveuse, per ambulance naar Rotterdam en dan had het 'nog best wat overlevingskansen' (haar woorden). Ik heb dat vriendelijk geweigerd; de vader en ik hadden/hebben beiden het idee dat als een kind zó vroeg geboren gaat worden dat niet voor niets is. Heb een spuit weeënremmers gekregen en ben op bed gaan liggen. Gelukkig stopte het toen allemaal weer en is hij gewoon nog 14 weken blijven zitten. Dat verhaal kent kind ook en ik heb niet het idee dat hij zich daar nou erg ongelukkig over voelt.
tis maar net hoe je het noemt. uitbehandeld de beademing uitzetten bv is formeel geen actieve euthenasie.quote:Op woensdag 16 oktober 2013 13:57 schreef LuDann het volgende:
[..]
Hij zal het wel over actieve euthanasie hebben, iets wat in Nederland bij kinderen onder de 12 niet is toegestaan. Wel bestaat er het zogenaamde Groningen-protocol, wat alleen mag worden toegepast bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden.
iemand met down heeft evenveel potentie om gelukkig of ongelukkig te worden als ieder ander. nog buiten het idee dat er heel veel gradaties zijn bij down syndroom. varierend van "kan vmbo aan met wat begeleiding" tot "kwijlende reuzepeuter in een rolstoel"quote:Op woensdag 16 oktober 2013 15:02 schreef snakelady het volgende:
[..]
Dat is een misverstand die veel mensen altijd aanhalen, mensen met down zijn niet gelukkiger, ze zijn vaak helemaal niet gelukkig.
daar zien ze heel veel van dit soort dingen dus niet op.quote:Op woensdag 16 oktober 2013 15:12 schreef snakelady het volgende:
[..]
Het heet de 20 weken echo, dan gaan ze kijken of je kindje gezond is, en die vind plaats tussen de 18 en de 22 weken.
https://www.nutriciavoorj(...)as/20-wekenecho.aspx
Ik neem aan dat het een hypothetische vraag is van TS.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 20:08 schreef simmu het volgende:
[..]
daar zien ze heel veel van dit soort dingen dus niet op.
dus zullen hele volksstammen dan geen testen meer doen, waarmee je feitelijk een omgekeerd effect bereikt. want risico zwangerschappen en geboortes worden dan niet langer tijdig herkend.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 14:08 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Als je bewust een gehandicapt kind op de wereld zet wel. Als het je overkomt niet.
Ik (ik dus, niet bedoeld als veralgemenisering) vind een kind dat er al ís, iets heel anders dan een kind dat er zou kunnen komen. Maar goed, dat is een ander onderwerp.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 19:59 schreef Leandra het volgende:
Ja, typisch zo'n eind goed, al goed verhaaltje... maar als dat kind nu nog wat overkomt waardoor het een enorme belasting voor het gezin gaat zijn, dan weet het kind ook dat je keihard staat te liegen als je tegen hem zegt dat je hem met liefde verzorgt.
manmanman.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 18:00 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Ik leg de grens bij wel/niet echt kunnen werken. Er zijn heel veel handicaps waarbij echt werken mogelijk is. Zelfs een lichte vorm van downsyndroom. Maar een zwaar geval van openruggetje bijvoorbeeld niet. Of het verstandelijk vermogen van een kind van 4-5 jaar.. Of volledig verlamd en spastisch..
ik zou het houden/krijgen als het kans heeft op een gelukkig levenquote:Op woensdag 16 oktober 2013 11:30 schreef Sunshineboy91 het volgende:
Stel je krijgt een kind maar... het kind heeft een aandoening! Het kind moet een hartoperatie ondergaan direct na de geboorte, het wordt waarschijnlijk niet ouder dan 12 en heeft een zeer laag IQ.
Zou je het dan als (echt)paar het weg laten halen? Of zou je dat niet doen
Ik ken best wat mensen met down syndroom dus spreek alleen uit die ervaring en van wat ik heb gelezen en gezien.quote:Op donderdag 17 oktober 2013 20:07 schreef simmu het volgende:
[..]
iemand met down heeft evenveel potentie om gelukkig of ongelukkig te worden als ieder ander. nog buiten het idee dat er heel veel gradaties zijn bij down syndroom. varierend van "kan vmbo aan met wat begeleiding" tot "kwijlende reuzepeuter in een rolstoel"
wat mij steeds verbaast is die focus altijd bij dit soort vragen op down syndroom. er zijn een heleboel heel wat ergere dingen als downsyndroom. het is echt niet zo dat de nicu's en kinderic's vol liggen met kinderen met down hoor.
dat doe je al op het moment dat je besluit zwanger te willen worden. zat kinderen zitten om te beginnen gewoon niet te wachten op een broertje of zusje hoorquote:Op donderdag 17 oktober 2013 18:56 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Je maakt voor het hele gezin de keuze.. de vader, de moeder en de eventuele broers/zussen.
En dan de rest nog die met de gevolgen geconfronteerd worden en daar nooit een keuze in hebben gehad.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |