Pff, nadat ik even dacht goed bezig te zijn (durven posten hier, naar therapie gaan) ging het opeens bergafwaarts nadat ik de enige vriendin die ik sinds een korte tijd weer had, aan de kant heb gezet. Na al die jaren was ze niks veranderd en we klikken gewoon niet. Bovendien sleurde ze me in situaties waar ik niet in wilde komen.
Ben helemaal teruggevallen in het onder de deken zitten, niks doen, huilen, schreeuwen, alle afspraken niet meer nakomen, mn vriend afsnauwen.
Resultaat, een brief van mijn psycholoog dat ze besloot er mee te stoppen, ook omdat ik nu 23 ben, maar ook omdat ik 2 keer niet ben gekomen.

Mijn vriend die aankaart dat mijn psychische problemen nu wel echt heel erg aan hem beginnen te knagen en dat dit moet veranderen. Ik die weer 3 kilo afval en nu ondergewicht heb. ben 1.72 en weeg 52 kilo
En dat alles zorgde alleen maar voor meer depressieve gedachte, ik heb ze nu nog steeds.
Maar er zijn wel weer lichtpunten. Ik heb de 22ste een afspraak met de huisarts voor een verwijzing naar volwassenzorg. Ik moet mijn therapie weer oppakken! Ondertussen heb ik mijn oude beste vriendin benaderd en hebben we al 2 keer afgesproken, wat heel erg goed voelt, maar we zijn heel erg onwennig naar elkaar, durven elkaar bijna niet te appen enzo. Maar als we samen zijn, is de klik van vroeger er weer helemaal, en dat voelt zo fijn!
Ook ga ik deze maand nog verhuizen en kunnen mijn vriend en ik weg uit de nare buurt waar we nu wonen, de te hoge huur van 825 euro excl. vaarwel zeggen, en een heerlijke nieuwe start maken in een nieuwe goedkope woning!
Al dat is fantastisch nieuws, maar toch heb ik moeite met de dagelijkse dingen. Ik pak het nog steeds niet op, en het eerste wat ik doe als ik opsta is achter de laptop duiken en helemaal niks nuttigs doen, niet eens gamen of series kijken... Ik klik maar wat nutteloos rond, en pas wanneer mijn vriend richting huis komt maak ik me klaar omdat ik me lullig voel tegenover hem dat hij alles moet doen. Dus haast ik me als een malle, om vervolgens kapot te zijn want dat trekt mijn lijf niet. Of nog erger, ik zoek een excuus lichamelijk om het helemaal niet te doen. (Mijn vriend weet dat ik dat doe, maar die mafkees accepteert het ipv dat hij er niet aan toegeeft, terwijl ik juist het af wil leren!)
Ik vraag me af of iemand tips heeft die mij kunnen helpen zodat ik mezelf kan motiveren wat van de dag te maken! Er komt binnenkort ook geld vrij om alle dingen te doen die ik wil doen, dus dan kan ik ook geen excuus meer hebben dat er geen geld is, maar ik weet niet hoe ik mezelf die schop onder mn kont moet geven. Dus alle tips zijn van harte welkom!
Verder ga ik voor de 3de keer proberen echt mee te schrijven/lezen/praten met dit topic, ik denk echt dat ik er wat aan heb! En 3 maal is scheepsrecht
Ik wens iedereen een fijne nacht(rust) toe!