Er zijn teveel “onzinbanen”

quote:

Op donderdag 6 november 2014 10:11 schreef KoosVogels het volgende:

[..]

Ga jij nou eerst maar eens een dagje echt werken, drollenstamper. Dan praten we verder.

Dat klinkt niet hilarisch, dus nee bedankt.

quote:

Op zondag 22 september 2013 08:56 schreef skrn het volgende:
Het is zeker een interessant artikel. Ja, er zijn heel veel papierschuivers bijgekomen maar de situatie tegenwoordig is anders dan 100 jaar geleden. Ik werk zelfs als engineer bij een aannemer en wat ik merk is dat er gewoon heel veel mensen nodig zijn voor zaken als veiligheid, het monitoren van geluid tijdens de bouw, eisen voor uitstoot, een plan voor de vrachtwagenroutes, documentatie van het project inclusief een organigram van het projectteam, een aanspreekpunt voor de omgeving, noem het maar op, dan begrijp ik dit artikel wel.

Controle-eisen zijn ook een stuk strenger geworden.

en laten we heel eerlijk zijn: hoe noodzakelijk zijn deze beroepen nu eigenlijk Een inspecteur die het geluid meet tijdens de bouw? Iemand die een organogram maakt? een aanspreekpunt voor de omgeving?

Allemaal verzonnen beroepen om mensen aan het werk te houden. Begrijp mij niet verkeerd, ik snap ook dat dit soort beroepen op Rijksniveau bedacht worden maar desondanks moet er iemand zijn geweest die dacht "weet je wat we gaan doen? We gaan het verplichten om aannemers iemand aan te nemen die de uitstoorregels in de gaten houdt"

Met z'n allen verzinnen "we" allerlei functies die vervolgens van argumenten worden voorzien waarom ze echt noodzakelijk zijn! En met z'n allen vinden "we" dan dat er inderdaad een baan moet zijn die die functie kan invullen. Op een gegeven moment worden dergelijke onzinbanen vanzelf gemeengoed.

De meest onzinnige functie is natuurlijk woorvoerder of persvoorlichter, "Helaas kunnen we daar geen mededelingen over doen".

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:23 schreef RedFever007 het volgende:
en laten we heel eerlijk zijn: hoe noodzakelijk zijn deze beroepen nu eigenlijk Een inspecteur die het geluid meet tijdens de bouw? Iemand die een organogram maakt? een aanspreekpunt voor de omgeving?

Allemaal verzonnen beroepen om mensen aan het werk te houden. Begrijp mij niet verkeerd, ik snap ook dat dit soort beroepen op Rijksniveau bedacht worden maar desondanks moet er iemand zijn geweest die dacht "weet je wat we gaan doen? We gaan het verplichten om aannemers iemand aan te nemen die de uitstoorregels in de gaten houdt"

Nee, die banen zijn echt bedacht uit noodzaak en als het kan zou men daar ook graag op willen bezuinigen.

Projecten moeten echter voldoen aan tal van (wettelijke) voorschriften op gebied van milieu- en overlastbeperkingen. Waarom? Omdat een project gewoon een gigantische impact heeft op de leefomgeving waar mensen in wonen, leven werken. De aannemer heeft als belang dat hij zo snel en goedkoop mogelijk het project neerzet. De rest van de maatschappij heeft als belang dat de aannemer zich netjes aan de regels houdt. Het gevolg? Alles wordt in de gaten gehouden en als de aannemer de regels overtreedt gaat de boel plat. Tjah, dan toch maar een aanspreekpunt voor de omgeving instellen om brandjes te blussen wanneer de bewoners klachten hebben. Anders sta je met de hele club voor de rechter en mag jezelf voor de vertraging op komen draaien.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:29 schreef raptorix het volgende:
De meest onzinnige functie is natuurlijk woorvoerder of persvoorlichter, "Helaas kunnen we daar geen mededelingen over doen".

Voor een bedrijf is een goede woordvoerder goud waard.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:46 schreef KoosVogels het volgende:

[..]

Voor een bedrijf is een goede woordvoerder goud waard.

Bij een goed bedrijf word de woordvoerding gewoon gedaan door de directie dan wel de persoon die het voor het zeggen heeft.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:47 schreef raptorix het volgende:

[..]

Bij een goed bedrijf word de woordvoerding gewoon gedaan door de directie dan wel de persoon die het voor het zeggen heeft.

Dat willen de (grote) bedrijven en organisaties juist niet. Je directeur laat je alleen opdraven als dat absoluut noodzakelijk is, anders houd je hem juist zoveel mogelijk op de achtergrond.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:47 schreef raptorix het volgende:

[..]

Bij een goed bedrijf word de woordvoerding gewoon gedaan door de directie dan wel de persoon die het voor het zeggen heeft.

Een woordvoerder is meer dan alleen een aanspreekpunt voor journalisten. Diegene moet er ook voor zorgen dat het bedrijf positief onder de aandacht wordt gebracht. Persberichten schrijven lijkt mij geen taak voor de directie.

En voor elke vraag de directeur laten opdraven, is hoogst onpraktisch. Voor beide partijen.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:54 schreef Ryon het volgende:

[..]

Dat willen de (grote) bedrijven en organisaties juist niet. Je directeur laat je alleen opdraven als dat absoluut noodzakelijk is, anders houd je hem juist zoveel mogelijk op de achtergrond.

Ja en daar krijg je juist van die mooie horrorsituaties van.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 12:10 schreef KoosVogels het volgende:

[..]

Een woordvoerder is meer dan alleen een aanspreekpunt voor journalisten. Diegene moet er ook voor zorgen dat het bedrijf positief onder de aandacht wordt gebracht. Persberichten schrijven lijkt mij geen taak voor de directie.

En voor elke vraag de directeur laten opdraven, is hoogst onpraktisch. Voor beide partijen.

Persberichten worden hier door marketing gedaan, belangrijke mededelingen direct door de directie zodat een journalist fatsoenlijk zijn werk kan doen.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 12:27 schreef raptorix het volgende:

[..]

Persberichten worden hier door marketing gedaan, belangrijke mededelingen direct door de directie zodat een journalist fatsoenlijk zijn werk kan doen.

Probleem is dat de directie niet altijd tijd heeft om de pers te woord te staan. Dan moet de journalist onnodig lang wachten op het antwoord op een simpele vraag.

En een goede woordvoerder kan prima namens een bedrijf spreken.

Verder begrijp ik dat je vast blijft houden aan je punt. Dit is immers FOK! Maar geloof mij nou maar, een woordvoerder kan heel waardevol zijn voor een bedrijf of instantie. Hoewel ze wat mij betreft allemaal zouden worden ontslagen.

Oh, en persberichten schrijven is nog best een kunst.

Beetje vreemd stuk in de OP.

quote:

In de loop van de afgelopen eeuw is het aantal mensen dat werkzaam was in de huishouding, in de industrie en in de landbouw dramatisch gedaald. Tegelijkertijd is het aantal mensen dat werkzaam was ‘in de vrije beroepen, in de verkoop en dienstverlening en als manager of kantoorbediende’ verdrievoudigd, van ‘een kwart naar drie kwart van de totale werkgelegenheid’. Met andere woorden: productieve banen zijn, precies zoals was voorspeld, weg geautomatiseerd

Ik begrijp hieruit dus dat een bakker, vrachtchauffeur of loodgieter geen productieve baan heeft?

quote:

Op donderdag 6 november 2014 11:29 schreef raptorix het volgende:
De meest onzinnige functie is natuurlijk woorvoerder of persvoorlichter, "Helaas kunnen we daar geen mededelingen over doen".

Dat zou waar zijn als de burger/consument/kiezer enig rationeel denkvermogen had. Dat heeft dit emotionele wezen echter niet, dus beeldvorming is belangrijk. Wat waarheid is doet er zelden toe, vooral wat waarheid lijkt is belangrijk.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 12:59 schreef Monolith het volgende:
Beetje vreemd stuk in de OP.

[..]

Ik begrijp hieruit dus dat een bakker, vrachtchauffeur of loodgieter geen productieve baan heeft?

Alleen als heen muggenzifter bent.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 13:04 schreef Paper_Tiger het volgende:

[..]

Alleen als heen muggenzifter bent.

Integendeel, het is namelijk het centrale argument in het stuk uit de OP om te stellen dat er steeds meer nutteloze banen zijn.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 12:27 schreef raptorix het volgende:

[..]

Ja en daar krijg je juist van die mooie horrorsituaties van.

De horrorsituatie krijg je juist als een van de directeuren bij Nieuwsuur zit. Dat is billenknijpen op en top. Het beleid verkopen aan de aandeelhouders/stakeholders is één ding, het beleid verkopen aan de argeloze kijker/consument is een vak apart. Een vak waar de directeur ook een specialist voor heeft ingehuurd, te weten de woordvoerder.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 12:33 schreef KoosVogels het volgende:

[..]

Probleem is dat de directie niet altijd tijd heeft om de pers te woord te staan. Dan moet de journalist onnodig lang wachten op het antwoord op een simpele vraag.

En een goede woordvoerder kan prima namens een bedrijf spreken.

Verder begrijp ik dat je vast blijft houden aan je punt. Dit is immers FOK! Maar geloof mij nou maar, een woordvoerder kan heel waardevol zijn voor een bedrijf of instantie. Hoewel ze wat mij betreft allemaal zouden worden ontslagen.

Oh, en persberichten schrijven is nog best een kunst.

Precies. De directie heeft wel iets beters te doen dan de hele dag door de pers te woord te staan: namelijk het bedrijf zelf leiden. De externe communicatie delegeer je asap door aan mensen die er verstand van hebben.

Een persbericht schrijven is aardig wat werk en kost de M&C afdeling bij ons een kleine week. De impact die het bericht heeft is deels gebaseerd op hoe goed het bericht is opgesteld en dat zorgt er vaak voor dat de M&C afdeling het de week erna nog 10x keer drukker krijgt.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 13:09 schreef Monolith het volgende:

[..]

Integendeel, het is namelijk het centrale argument in het stuk uit de OP om te stellen dat er steeds meer nutteloze banen zijn.

In tegenstelling tot jou begrijp ik haarfijn de strekking van zijn betoog. We kunnen vragen of hij speciaal voor de beperkte lezers hier even een opsomming van alle denkbare beroepen wil maken gerangschikt naar nuttigheid.

Ik zou willen stellen dat het belang van de 3 C's enorm is toegenomen sinds de tijd dat Keynes nog naar de wereld keek. Die C's zijn: comfort, controle en coordinatie. Het was "vroeger" echt niet beter, maar de beroepen die zich uitsluitend bezig hielden met het coordineren, controleren of het bieden van comfort waren absent. Consumenten zijn tegenwoordig in staat om voor 250% van de "normale" retailprijs een flesje Cola te kopen dat in de koeling ligt en een handzaam formaat heeft, t.o.v. een ongekoelde literfles.

Waar ouders voorheen hun kinderen naar school stuurden en zich absoluut niet bemoeiden met het leerproces, staan ouders nu bij een slecht rapport direct op school en eisen ze uitleg, een plan van aanpak, willen een dyslexie-protocol inzien en claimen hun recht op bijscholing. Dat heeft de behoefte aan ondersteunend personeel doen toenemen; je hebt een zorgcoordinator nodig omdat ouders het comfortabel vinden als hun kinderen gediagnosticeerd zijn en daar adequate (bij)scholing voor krijgen. Directeuren zijn nodig omdat het keuzeproces veel minder snel verloopt; niet de school die in hetzelfde dorp ligt, maar de school dat het beste past bij hun opvoedingsvisie. Ouders willen dus coordinatie en kwaliteitscontrole, omdat ze als de dood zijn dat hun kinderen te weinig aandacht krijgen.

Hetzelfde principe gaat op in het bedrijfsleven; mensen zijn bezig met het afleggen van verantwoording. In de tijd van Keynes bepaalde een directeur nog of hij een dienst/product zou afnemen van leverancier X op basis van intermenselijk contact tussen de twee directieleden. Tegenwoordig is er een investment committee die moet bepalen of er geen conflicterende belangen zijn, moet de accountant er iets over zeggen (ongeacht het presteren van een accountant) en is een jaarverslag een belangrijk instrument om dat onderbuikgevoel te onderbouwen met cijfers. Dit alles omdat de consument niet klakkeloos wil of kan vertrouwen op het individuele oordeel van de winkelier, de docent of de leverancier.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 13:13 schreef Paper_Tiger het volgende:

[..]

In tegenstelling tot jou begrijp ik haarfijn de strekking van zijn betoog. We kunnen vragen of hij speciaal voor de beperkte lezers hier even een opsomming van alle denkbare beroepen wil maken gerangschikt naar nuttigheid.

Ik begrijp het prima hoor. Kantoorwerkers zijn nutteloze luilakken die een echte baan moeten zoeken. Dat is niet zo spannend.
Het gaat natuurlijk om de vraag of hij een punt heeft als het aankomt op het idee dat nuttige banen grotendeels zijn vervangen door zinloos geschuif met papier. Het enige ondersteunde argument op dat gebied is hetgeen ik aanhaalde en wat dus slaat als een lul op een drumstel.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 13:15 schreef GSbrder het volgende:
Ik zou willen stellen dat het belang van de 3 C's enorm is toegenomen sinds de tijd dat Keynes nog naar de wereld keek. Die C's zijn: comfort, controle en coordinatie. Het was "vroeger" echt niet beter, maar de beroepen die zich uitsluitend bezig hielden met het coordineren, controleren of het bieden van comfort waren absent. Consumenten zijn tegenwoordig in staat om voor 250% van de "normale" retailprijs een flesje Cola te kopen dat in de koeling ligt en een handzaam formaat heeft, t.o.v. een ongekoelde literfles.

Waar ouders voorheen hun kinderen naar school stuurden en zich absoluut niet bemoeiden met het leerproces, staan ouders nu bij een slecht rapport direct op school en eisen ze uitleg, een plan van aanpak, willen een dyslexie-protocol inzien en claimen hun recht op bijscholing. Dat heeft de behoefte aan ondersteunend personeel doen toenemen; je hebt een zorgcoordinator nodig omdat ouders het comfortabel vinden als hun kinderen gediagnosticeerd zijn en daar adequate (bij)scholing voor krijgen. Directeuren zijn nodig omdat het keuzeproces veel minder snel verloopt; niet de school die in hetzelfde dorp ligt, maar de school dat het beste past bij hun opvoedingsvisie. Ouders willen dus coordinatie en kwaliteitscontrole, omdat ze als de dood zijn dat hun kinderen te weinig aandacht krijgen.

Hetzelfde principe gaat op in het bedrijfsleven; mensen zijn bezig met het afleggen van verantwoording. In de tijd van Keynes bepaalde een directeur nog of hij een dienst/product zou afnemen van leverancier X op basis van intermenselijk contact tussen de twee directieleden. Tegenwoordig is er een investment committee die moet bepalen of er geen conflicterende belangen zijn, moet de accountant er iets over zeggen (ongeacht het presteren van een accountant) en is een jaarverslag een belangrijk instrument om dat onderbuikgevoel te onderbouwen met cijfers. Dit alles omdat de consument niet klakkeloos wil of kan vertrouwen op het individuele oordeel van de winkelier, de docent of de leverancier.

Heel goed geschreven. Ik ben het er helemaal mee eens. Ik vraag me alleen af wat ertoe geleid heeft dat dit zo is gekomen. Bij het onderwijs begrijp ik het wel maar daar waar markten vrij horen te zijn dan weer helemaal niet.

Stel dat 20% van de beroepsbevolking voldoende produceert aan goederen en diensten, om iedereen te voorzien van
1. De basis behoefte in de meer luxe variant
2. Wat extra luxe, die geen basis behoefte is, naar keuze

Dan zou 80% geen werk hebben, en als we zuiver marktje spelen, ook geen inkomen. Deze gaan dan dood. Dus blijkt dat je niet voor iedereen hoeft te produceren, maar slecht voor 20% van de oorspronkelijke bevolking. En daarvoor is 4% van de oorspronkelijke beroepsbevolking voldoende. Wederom is 16% overbodig en sterft uit, waarna nog na 0.8 % van de oorspronkelijke bevolking nodig is. Etc.... Totdat iedereen is omgekomen door gebrek, als gevolg van een te efficiente productie.

Wat zijn de alternatieven?

1. Het dogma dat de vraag oneindig is.

Dat betekent dat 20% van de bevolking alles produceert wat een comfortabel leven mogelijk maakt, en de rest zoekt naar manieren om zijn medemens te verleiding tot iets geks, iets trendy, iets hypisch... Deze arme mensen moeten maar blijven leuren met spullen die mensen eigenlijk niet nodig hebben, en dus makkelijk vanaf zien.

2. Een herverdeling van werk over de hele beroepsbevolking.

Dan hoeft / mag men nog maar 1 dag in de week werken. Dit maakt gehakt van de hele dwang om keihard te werken, die moralisten nog steeds voortdurend uitdragen.

3. Stoppen met de efficientie te verhogen, en juist inefficient gaan werken. Dat is het einde van het marktmodel, dat mensen drijft tot een toenemende efficientie.

De eerste optie leidt tot een toenemend aantal onzinbanen.