Depressie & Angst #60

quote:

Op woensdag 4 september 2013 02:39 schreef minthy het volgende:

[..]

Jezelf een schop onder je hol geven of het een ander vragen wil nog wel eens helpen

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 07:35 schreef Probability het volgende:
Ik heb Denk je sterk besteld (boek)
Wel interessant

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.

Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 07:59 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ga je het ook lezen? Niet negatief bedoeld, maar ik ken wel een aantal personen die stapels met self-help boeken hebben maar intern nog steeds volledig 'lost' zijn

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:47 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.

Wat jij zegt over; "je mag je kut voelen, je mag even huilen. Het is normaal. Dat is iets wat ik vaak bij mijn psycholoog hoor. Krijg jij dat ook te horen Lex? Dat wanneer jij zegt, ik voel me kut, hij zegt, dat snap ik, dat zou ik ook doen?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:47 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.

Wat jij zegt over; "je mag je kut voelen, je mag even huilen. Het is normaal. Dat is iets wat ik vaak bij mijn psycholoog hoor. Krijg jij dat ook te horen Lex? Dat wanneer jij zegt, ik voel me kut, hij zegt, dat snap ik, dat zou ik ook doen?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 02:17 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik ken de rest van je verhaal niet helaas, maar wil je veel sterkte wensen. Dat kutte gevoel is naar en amper uit te leggen aan anderen. Krijg je momenteel ondersteuning door bijvoorbeeld therapie?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 09:09 schreef Panaewa het volgende:

[..]

Ik krijg geen therapie, nooit gehad. Weet niet goed of ik naar studentenpsycholoog moet gaan of naar huisarts. Ben nu wel weer iets rustiger en heb nu wel weer het idee dat ik het zelf ook wel red, maar dat is gewoon niet waar. Dat denk ik al veel te lang.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:38 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Kom goed en ik ga eens kritisch naar je mail kijken

quote:

Op woensdag 4 september 2013 02:32 schreef minthy het volgende:
Hier even een rotmomentje. Afgelopen nacht nachtmerries gehad die er nu voor zorgen dat ik niet durf te slapen. Ik voel me net een kind, verschrikkelijk
Ik "hoorde en zag" mensen in huis lopen, ook in m'n slaapkamer, gruwelijk eng en echt. Doodsangsten uitgestaan. Lang geleden dat ik zo gedroomd heb, zal ermee te maken hebben dat ik m'n adres aan een wildvreemde heb gegeven omdat ik m'n tv-meubel via internet heb verkocht. Tenminste; dat is de logica die ik erachter zoek. Oude tv ook te koop, mensen kunnen aannemen dat ik een nieuwe heb en inbreken. Voor anderen een irrationele angst misschien maar voor mij op het moment rete-reëel.
Voor nu maar een slaappil ingenomen, misschien helpt het

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:07 schreef aeque het volgende:
Ik kan me inmiddels ook melden in dit topic. Althans dat denk ik.

Korte situatie samenvatting:

Ik ben van het mannelijk geslacht en 25 jaar. Sinds midden mei is mijn relatie van 6,5 jaar voorbij. In die 6,5 jaar heb ik samen met mijn ex haar dochter opgevoed (ik ben dus geen biologische vader). Wat dan ook de reden is geweest dat ik vertrok uit mijn toenmalige woonplaats om zo'n 150 km verderop te gaan wonen met haar.

Nu 3,5 maand verder heb ik mijn eigen huisje waar ik sinds afgelopen zondag een soort van ben ingetrokken. Ik heb amper spullen, weinig geld om te klussen en ook te weinig klus ervaring. Mijn ouders zijn erg behulpzaam met eventuele spullen en dingen doen, maar dit gaat lastig als ze op zo ongeveer 2 uur rijden van je vandaan wonen en zelf ook hun werk hebben.

In de relatie was ik eigenlijk altijd bezig met mijn ex of met mijzelf zodat ik weinig tijd heb gestoken in goede sociale contacten opbouwen. En dat betaald zich nu uit. Daarnaast komt een hoop financieel gezeik om de hoek kijken en van alles wat geregeld moet worden.

Het voelt momenteel hulpeloos, eenzaam en ik heb geen idee of ik hier wel moet blijven. Op dit moment heb ik echt alleen mijn werk. Ik ben naar een plek verhuisd die dichtbij mijn ex is zodat ik onze dochter nog gewoon kon zien. Maar dit is inmiddels door mijn ex ook afgekapt.

Ik heb gewoon geen idee wat ik moet. Ik zit liever op mijn werk, dan dat ik naar huis ga. En zelfs de stad bevalt me niet meer. Dit had ik altijd wel een beetje, maar kon ik mee leven omdat de rest redelijk/goed op orde was.

Misschien dat er hier iemand is die dit kent of herkent en misschien tips of advies kan geven, dan hoor ik het graag.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:10 schreef Cue_ het volgende:
Je zal toch iets voor jezelf moeten zien te vinden om te doen. Wat vind of vond je altijd leuk om te doen, iets van een hobby, sportactiviteit of iets in die geest.
Vanuit daar kan je evt weer nieuwe contacten op doen, wat je ook weer goed zal doen.

Het financiele plaatje is natuurlijk lastig, maar met geduld komt dat ook wel goed lijkt me zo.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:23 schreef aeque het volgende:

[..]

Dat is dus een van de problemen, ik deed alles met mijn ex. Maar dan ook echt alles. In het weekend samen weg en doordeweeks eigenlijk weinig omdat ik een fulltime baan heb en de kleine er natuurlijk was.

Ergens is het ook, denk ik, dat ik het nog steeds niet kan accepteren dat dat leven niet meer van mij is. Terwijl ik dat wel wil. Ja er waren problemen, maar die kunnen opgelost worden vind ik. Zij vond van niet en heeft nu 'mijn' leven aan een ander gegeven.

Ik zeg nu ook vaak: "Ja dat de relatie over is, daar ben ik volgens mij wel overheen" Maar ik merk nu pas dat dat nog lang niet zo ver is.

En tnx Comp_Lex, ik zal eens even kijken daar.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:27 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Je hele leven was om hen heen. Dus dat duurt wel even voordat je weer gewend bent om alles alleen te doen.
Probeer je daarom ook te richten op wat je wel hebt of kunt krijgen en minder op wat je kwijt bent.

Nu kan je dus alles doen wat je graag zou willen doen, waar je vroeger geen tijd voor had omdat je met de kleine / relatie zat. Geen idee of je dergelijke wensen hebt hoor.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:30 schreef Cue_ het volgende:
Grumbl, had mooi gehoopt op een middag alleen op kantoor, blijkt m'n collega te blijven plakken en een andere dag vrij te nemen

Daarbij merk ik steeds meer dat hoe meer ik met m'n gedachten bij dingen zit die ik 'niet' mag/moet doen, ik het juist 'wel' doe. Lekker averechts bezig zijn dus

Wat wel goed is, is dat ik twee goede vrienden nu ook heb verteld van m'n eetstoornis. De ene zelfs via de foon.. wat best vaag is om te doen. Daar eerlijk over zijn, want is toch iets wat je liever verstopt.

Verder ben ik vandaag chagrijnig aan t worden merk ik

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:34 schreef aeque het volgende:
En dan toch mij proberen te helpen. Ik vind je nu al top. Haha

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:33 schreef aeque het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk, het klote is alleen als ik dan kijk naar wat ik heb dan denk ik tja, is ook niet bijzonder noemenswaardig.
En mijn leven 'toen' was eigenlijk wel ok. De dingen waarvan ik nu denk ja, die wil ik nog doen. Zijn allemaal dingen waar die twee bij betrokken zijn.

Ergens ben ik blij dat een hoop zaken zijn gegaan zoals ze nu zijn gegaan. Ik heb ervan geleerd. Ik weet nu wat ik zou moeten gaan veranderen. En juist daarom ben ik gaan inzien hoeveel die twee voor mij betekenen.

Ergens is het beter om het los te laten. Maar ik kan het gewoon niet.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:38 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Het hoeft ook niet gelijk, neem de tijd ervoor. Je hebt 6 jaar samen doorgebracht en bent net weer alleen. Je hebt dus eigenlijk nooit op jezelf gewoond sinds je tieneraf was. Dus dat moet je gewoon leren.

Je bent nog jong, dat scheelt, er ligt nog van alles voor je open. Het heeft allemaal wat minder haast.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 11:01 schreef aeque het volgende:

Ja dat klopt. Het is ook alles wat ineens bij elkaar komt. Normaal kun je nog wel ergens op terug vallen. En dat heb ik nu niet. Of althans weinig. Het zal al een hoop schelen als het huisje af is.

Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik niet weet of ik hier wel wil blijven. Het contact met mijn ouders is ook niet altijd top geweest en dat is het eigenlijk sinds afgelopen november weer wel. En het liefst woon ik daar ook weer dichterbij. Maar dat zou betekenen dat ik wel alles hier moet opgeven, dus werk en de lichte sociale contacten die ik heb.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 11:08 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Tis maar net waar je meer voldoening uithaalt.. contact met je ouders of contact met je vrienden.

Maar je hebt zo te lezen je ouders om op terug te vallen. Misschien niet lijfelijk, maar je kan ze altijd bellen. Je hebt nog een enkel contact zo te lezen. Je hebt je werk nog.
Bekijk het van de positieve kant
Of zoals ik gister in DWDD hoorde.. als iemand vragat hoe het gaat zeg dan "Ik mag niet klagen.. omdat......"" en noem enkele positieve zaken op

quote:

Op woensdag 4 september 2013 08:47 schreef peleetje het volgende:

[..]

Je schrijft elders dat je 80uur in de week werkt. En als je hard en slim werkt je meer vrijheden hebt.

Dat klinkt toch wel als een behoorlijk zakelijke instelling. Misschien heb je dan toch meer gemeen met die zakelijke ondernemers dan je denkt!

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:07 schreef aeque het volgende:
Ik kan me inmiddels ook melden in dit topic. Althans dat denk ik.

Korte situatie samenvatting:

Ik ben van het mannelijk geslacht en 25 jaar. Sinds midden mei is mijn relatie van 6,5 jaar voorbij. In die 6,5 jaar heb ik samen met mijn ex haar dochter opgevoed (ik ben dus geen biologische vader). Wat dan ook de reden is geweest dat ik vertrok uit mijn toenmalige woonplaats om zo'n 150 km verderop te gaan wonen met haar.

Nu 3,5 maand verder heb ik mijn eigen huisje waar ik sinds afgelopen zondag een soort van ben ingetrokken. Ik heb amper spullen, weinig geld om te klussen en ook te weinig klus ervaring. Mijn ouders zijn erg behulpzaam met eventuele spullen en dingen doen, maar dit gaat lastig als ze op zo ongeveer 2 uur rijden van je vandaan wonen en zelf ook hun werk hebben.

In de relatie was ik eigenlijk altijd bezig met mijn ex of met mijzelf zodat ik weinig tijd heb gestoken in goede sociale contacten opbouwen. En dat betaald zich nu uit. Daarnaast komt een hoop financieel gezeik om de hoek kijken en van alles wat geregeld moet worden.

Het voelt momenteel hulpeloos, eenzaam en ik heb geen idee of ik hier wel moet blijven. Op dit moment heb ik echt alleen mijn werk. Ik ben naar een plek verhuisd die dichtbij mijn ex is zodat ik onze dochter nog gewoon kon zien. Maar dit is inmiddels door mijn ex ook afgekapt.

Ik heb gewoon geen idee wat ik moet. Ik zit liever op mijn werk, dan dat ik naar huis ga. En zelfs de stad bevalt me niet meer. Dit had ik altijd wel een beetje, maar kon ik mee leven omdat de rest redelijk/goed op orde was.

Misschien dat er hier iemand is die dit kent of herkent en misschien tips of advies kan geven, dan hoor ik het graag.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 20:30 schreef rednailpolish het volgende:
Ik kan me hier ook melden, helaas.

Ik ben 25, heb sinds mijn kindertijd al last van depressies en angst. Hiervoor rond mijn 20ste medicatie voor gekregen, vorig jaar gestopt, maar ik kan blijkbaar niet zonder. Ik heb het afgelopen jaar een druk jaar gehad, veel sociale verplichtingen en het laatste jaar van mijn studie (gelukkig eindelijk mijn diploma gehaald). Ik leg mezelf teveel verplichtingen op denk ik, want hoewel ik me er redelijk goed doorheen heb geslagen was ik afgelopen vakantie ondanks de leuke dingen helemaal op, en voel ik me de laatste paar weken zo verloren, eenzaam, bang en somber. Ik heb een aantal stomme en impulsieve dingen gedaan, waardoor ik o.a. bang ben dat ik een belangrijke vriendschap heb verpest, maar ik heb ook mezelf best veel schade aangebracht. Ik voel gewoon alsof ik telkens faal, en ik kan mezelf daarom gewoon niet uitstaan.

Ik ben nu onder behandeling bij een psycholoog waar ik EMDR therapie krijg, maar helaas blijkt dat niet de oplossing voor het probleem, dus morgen ga ik langs bij de dokter om medicatie te bespreken. Ik hoop dat ik hiermee een beetje vooruit kan (want ik heb nog een jaar master te gaan, en daarna komt het 'echte' volwassen leven...iets waar ik al spontaan paniek van krijg, want ik zie nu echt niet hoe ik dat zal moeten doen). Misschien gewoon faken dat het goed gaat, dat ik leuk en spontaan ben en dat ik van alles kan, want zo ben ik er tot nu toe ook doorheen gekomen

Anyway, voor nu wilde ik dit gewoon kwijt, uit een soort wanhoop. Iemand die zich herkent in het gevoel van falen en jezelf en dingen kapot maken?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 20:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Jip! En ik zal niet de enige hier zijn!

Welke medicatie hebben we het over btw?

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen

Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.

Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

NY is nog steeds in the pocket. Tijdelijk vrienden overwegen idd . Dingen dit jaar hier in NL afsluiten, nog een paar maand in NL verblijven en dan er van door. Ben nu dus specifiek een studio aan het zoeken in w-nederland. Het gegeven dat de familie er geen trek meer in heeft doet pijn, maar de psycholoog heeft al eens ge-opperd met de vraag waarom ik daar nog energie in steek? Zij zijn toch echt meer het type; "Een relatie is kapot? Een nachtje huilen, kapot drinken en de volgende ochtend weer lekker aan het werk" figuren. Huilen is zwakte, depressief zijn is zwakte. Klagen is zwakte. Gewoon je mond houden en netjes van 8 tot 5 aan het werk tot je pensioen. Het leven is kut "deal with it"..

Burnouts, depressies, etc. zijn onzin-ziektes. Aldus de familie.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen

Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.

Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen

Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.

Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen

quote:

Op donderdag 5 september 2013 14:48 schreef Murmeli het volgende:
Jullie zijn liev! Het gaat al iets beter. Vrienden die zelf ook katten hebben passen op mijn katten, dus dat komt ook goed.
Het ging wel echt flink mis net. Poeh! Ben nu heel moe en mellow daar door,gek hoofd

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.

Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 07:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit is ook zo'n typische no-brainer richting de familie. Ik doe wel leuke dingen, rationeel gezien, maar het doet me verder niks(!). Dat het me verder niks doet, is kut en als ik dingen zeg als, ik voel nergens meer plezier bij krijg ik een antwoord terug van; "Gast wat is er mis met je !"

quote:

Op donderdag 5 september 2013 09:49 schreef Murmeli het volgende:
Rednailpolish... klinkt wel ff echt zwaar voor je allemaal. Wel onwijs goed dat je je studie hebt afgerond!

Goed om nog weer hulp te gaan zoeken, maar probeer het misschien nog even zonder meds. Misschien wat therapie ofzo, afhankelijk van wat de oorzaak is van je depressies.

Ik ben zelf net gestopt met citalopram, ook vanwege de bijwerkingen, en ik merk ook dat het zwaar is. Ik ben weer snel bang, voel me zwaar en vaak somber, zie tegen dingen op, etc etc. Maar ik wil het echt heel graag zonder proberen. Voel me zonder meds veel beter fysiek gezien. Ik slaap weer normaal, geen rare drukke benen etc. En ik wil het gewoon kunnen.
Maar misschien projecteer ik mezelf dan teveel op jou hoor, dat kan.

En domme dingen doen we allemaal wel eens. Probeer het jezelf niet teveel kwalijk te nemen en ga werken aan een oplossing. Kijk of je de vriendschap kan redden, bied waar nodig je excuses aan. En kijk of je de andere schade ook ongedaan kan maken. Vaak kan er veel meer dan je denkt, maar je moet dan wel vechten tegen dat zware gewicht dat jou omlaag ptobeert te duwen.

Succces!

quote:

Op donderdag 5 september 2013 15:49 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dit haat ik zo erg. Zoveel mensen denken dat je je aanstelt of maken gelijk grappen als je iets over je gevoel probeert te zeggen. Zit nu in een nieuwe klas en ben doodsbang, ik denk gelijk dat mensen me niet mogen en durf sociaal geen stappen te nemen. Verder krijg ik door vermoeidheid en kutgevoel totaal niks mee van de lessen dus ik ben maar eerder vertrokken.
Nu zit ik dus thuis + 1 oxazepam en ik voel me weer redelijk ontspannen... Ugh.
Nog een half weekje en ik kan terecht bij mijn nieuwe psych. Ik hoop ECHT dat hij er iets van kan bakken. Voor mijn part een diagnose. Dan wordt het uitleggen tenminste wat makkelijker.

[..]

Ik heb hele begripvolle ouders, mijn vader heeft min of meer hetzelfde en mijn moeder wil zoveel mogelijk helpen. Het lijkt me echt klote als ik dat niet had...
Rest van de familie betreft: Gewoon altijd leuk doen en zeggen dat het goed gaat. Dat doen ze allemaal, want zo hoort dat nou eenmaal

quote:

Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags

quote:

Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags

quote:

Op donderdag 5 september 2013 17:33 schreef aeque het volgende:

[..]

Herkenbaar ja. Ik heb er ook wel moeite mee. Vooral nu, ik moet echt iemand hebben waar ik mijn ei bij kwijt kan. Toevallig via mijn werk een collega, die tijdelijk in dienst is, tegen gekomen waar ik heel goed mee kan praten. Alleen ik ben dan iemand die heel erg gaat piekeren of zij dit alles niet verkeerd opvat.

Ik heb echt zoveel moeite met het alleen wonen en het gebrek aan een sociaal leven. Maar ik heb geen idee hoe ik het oplos. Voor sommige zaken ben ik dan ook weer te 'bang' om het te gaan proberen om mensen te ontmoeten. Maar dit is ook niet houdbaar.

En dan komt er nog bij dat mijn woning verre van af is. En alleen klussen(vooral als je het niet goed kan) is ook gewoon ronduit kut.

Ben blij dat ik dit weekend naar m'n ouders kan.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 18:10 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik zou gewoon kijken of je mensen kan ontmoeten via websites. Je hebt toch al niets te verliezen. Het is of toch proberen om mensen te ontmoeten of het kutgevoel.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags

quote:

Op donderdag 5 september 2013 21:17 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik ken wel de true douchebags. Maar het komt gewoon echt omdat ik shit in m'n vel zit. Ik kan echt totaal niks van de positieve kant zien. Rationeel ja, maar gevoelsmatig ben ik enorm depressief.
Rationeel kan ik alles relativeren maar het veranderd niet zoveel, of alleen tijdelijk.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.

Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 09:14 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Zou gewoon naar de huisarts gaan, die weet t beste (lijkt mij) hoe of wat.. Maar als je een beter gevoel hebt bij de studentenpsych kan je altijd daar naartoe gaan.

Ik heb ook altijd gedacht dat dergelijke zaken me nooit zouden overkomen, ben ik toch te nuchter voor enzo, maar dat bleek ook niet waar. En heb ook de stap gezet om hulp te zoeken. Het kan in ieder geval nooit kwaad

quote:

Op donderdag 5 september 2013 23:28 schreef kuolema het volgende:
Ik heb nu een verschrikkelijke behoefte aan alcohol, janken en mezelf pijn doen
Niet doen! Ik moet die opdracht afmaken!

quote:

Op donderdag 5 september 2013 23:29 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ga maar lekker bezig met je opdracht en laat maar weten of het goed ging
Veel succes!

quote:

Op donderdag 5 september 2013 14:09 schreef Detroit het volgende:

[..]

Je vertelde toch al eens dat jouw familie ook zwaar reli was? Dan is het niet raar dat ze leven volgens het "life sucks and then you die, deal with it!". Zeker in zware reli-kringen is lijden bon ton en iets dat erbij hoort, Calvinisme w00h00! Ik heb niets met zo´n instelling, en jij ook vast niet.
Hopelijk dat je uitspraken van je familie in dat licht kunt bezien en daardoor kunt relativeren. Al begrijp ik dat uitspraken van je familie daarover pijn doen. .

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat is nogal lastig als je hersenen zijn geblokkeerd en je zit te zweten en trillen en misselijk bent. Mijn gedrag slaat echt nergens op .
Is dus niet gelukt, maar ben inmiddels wel rustig (met behulp van een verantwoord tweetal biertjes).
Ga nu maar slapen en morgen bedenken hoe ik dit ga oplossen.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:56 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Zou dat ook zo zijn als iemand op je tenen zou staan en je forceren om het wel te doen? Ik herken wel wat van je 'uitstel' gedrag Zit een soort van perfectionisme in. Bij mij hielp het wel dat iemand het 'er uit ramde'. Niet fysiek, maar iemand die op zijn strepen stond zodat ik het werk kon afkrijgen op tijd.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;

"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.

Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tips Heb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..

En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;

"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.

Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tips Heb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..

En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 17:33 schreef aeque het volgende:

[..]

Herkenbaar ja. Ik heb er ook wel moeite mee. Vooral nu, ik moet echt iemand hebben waar ik mijn ei bij kwijt kan. Toevallig via mijn werk een collega, die tijdelijk in dienst is, tegen gekomen waar ik heel goed mee kan praten. Alleen ik ben dan iemand die heel erg gaat piekeren of zij dit alles niet verkeerd opvat.

Ik heb echt zoveel moeite met het alleen wonen en het gebrek aan een sociaal leven. Maar ik heb geen idee hoe ik het oplos. Voor sommige zaken ben ik dan ook weer te 'bang' om het te gaan proberen om mensen te ontmoeten. Maar dit is ook niet houdbaar.

En dan komt er nog bij dat mijn woning verre van af is. En alleen klussen(vooral als je het niet goed kan) is ook gewoon ronduit kut.

Ben blij dat ik dit weekend naar m'n ouders kan.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 21:17 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik ken wel de true douchebags. Maar het komt gewoon echt omdat ik shit in m'n vel zit. Ik kan echt totaal niks van de positieve kant zien. Rationeel ja, maar gevoelsmatig ben ik enorm depressief.
Rationeel kan ik alles relativeren maar het veranderd niet zoveel, of alleen tijdelijk.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;

"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.

Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tips Heb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..

En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 07:50 schreef kuolema het volgende:

[..]

Jep. Daar word ik nog veel gestrester van. Heb het een keer meegemaakt op school, dat ik moest nablijven en ik werd gedwongen dingen te tekenen (iets wat ik heel moeilijk vind). Uiteindelijk was het gelukt, maar man dat was kut. Dat is niet de juiste manier. Het is onzekerheid en daar kan ik me niet overheen zetten als ik word gedwongen. Dat moet ik uit mezelf doen. Kalmeren dus, maar daar had ik niet genoeg tijd voor gisteravond. Afleiding helpt ook, even aan iets anders denken. Muziekje luisteren, heb gister ook expres grappige filmpjes gekeken; als je vrolijker wordt krijg je meer zelfvertrouwen, weet ik uit ervaring. Maar gister hielp dat niet. Ik heb mijn tentamenfaalangst al overwonnen, wat heel fijn is, maar dit blijft een probleem: open opdrachten, schrijfopdrachten, waarbij je nooit 100% zeker weet of je het goed doet. Perfectionisme idd.
Ik denk dat ik weet waar het probleem lag dit keer. De eerste opdracht van het jaar en ik wilde het zo graag goed doen. Maar juist daarom werd ik al bang als ik eraan dacht, zenuwachtig, en ging ik het uitstellen. Niet goed als je er zo aan begint.

Ik overweeg om hiermee naar een studentenpsycholoog te gaan, want het is een specifiek probleem dat echt in de weg zit bij mijn studie. Gaat nog wel even duren voordat ik in therapie ga namelijk en dan zijn er nog een heleboel andere dingen die behandeld moeten gaan worden. Is dit iets waar een studentenpsycholoog bij zou kunnen helpen? Ik wil hier zo graag vanaf...

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 08:27 schreef Cue_ het volgende:

[..]

ligt er maar net aan wat je bv onder succesvol op je werk zijn bedoelt. Is dat echt altijd carriere maken, waar dus wss heel veel moet wijken, en dus is de rest moeilijker. Maar carriere bouwen, betekend vaak ook dat je je moet ontwikkelen, dus dan heb je ze al samen
Als het gaat dat je plezier in je werk moet hebben. Dan is alle drie zeker mogelijk.

Collega van mij, vrouw van 50 bijna, heeft plezier in haar werk, doet daarnaast nog een studie en heeft een leuke relatie/gezin.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 07:50 schreef kuolema het volgende:

[..]

Jep. Daar word ik nog veel gestrester van. Heb het een keer meegemaakt op school, dat ik moest nablijven en ik werd gedwongen dingen te tekenen ..

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:55 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Yes ik probeer het wel Het zijn inderdaad christen fundi's. Ik noem ze fundi's want als je 1 er van overtuigd bent dat een groter wezen jouw vriendin of vriend heeft uitgekozen (nadat je gescheiden bent ) en je andere mensen van deze onzin wil overtuigen spoor je mijn inziens niet.

quote:

Ik kan het ook mis hebben hoor. Qua overnachting/plekje, ik reis op het moment heel veel af om een studio tot kerst te pakken. Daarna gaan we het land uit. Ik kan daar niet langer op wachten. Maw, we moeten daarvoor echt nog eens weer de kroeg in (incluis Gray).

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 10:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Succesvol op het werk is progressie maken op je werk, meer promotie, meer verantwoordelijkheden en gezien je baan dat je bij een betere werkgever zit ten opzichte van je concurrenten.

1 van de redenen waarom ik het ook zeg is omdat het bij mij van educatief success naar professioneeel success (en ik bleef doorstuderen) ging, en toen 2 die klopte kreeg ik relationeel success (en doorstuderen en werken) maar op een gegeven moment kon ik ze alle 3 niet juggelen, en toen vervloog werk, toen kon ik niet meer studeren en ging de relatie kaput. En ben ik weer bij af

quote:

Op donderdag 5 september 2013 21:45 schreef Thice het volgende:

[..]

Oh dit is wel herkenbaar, zit er nu al bijna 2 jaar in nadat ik ziek ben geworden van mn werk, baan kwijt etc.. Pfff.. veel spanning in mn kop constant, niet kunnen relaxen (slecht slapen ook) en alleen maar een gejaagd gevoel in mn hoofd en lichaam. Ik doe wel is ''leuke'' dingen maar kan er niet echt van genieten, de zon kan ik soms ook niet goed tegen. Sociale leven is totaal niks meer, ben veel bij mn ouders laatste tijd, ik argwaan ook alles en iedereen en durf/kan geen stappen ondernemen, vrienden laat ik vallen etc. Ik slik nu sinds bijna 2 maanden lexapro om ff wat in een betere stemming te komen, want kom er zelf niet meer uit. Heb ook ADD, dus helpt er ook niet bij..

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;

"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.

Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tips Heb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..

En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 09:44 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Een relatie hoeft niet direct volgende week. Laat ik eerst maar eens een fatsoenlijk vriendenclubje opbouwen. Dan gaat de rest ook wel.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 17:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi!

Laatste tijd was ik wat afwezig in dit topic. Ik heb verder niet teruggelezen want dat was een beetje -te- veel!
Het gaat hetzelfde als voorheen, ben met m'n medicatie aan het afbouwen (ben van 10mg naar 7,5mg gegaan), maar ze zijn vergeten de dosis bij m'n laatste recept verder te verlagen naar 5mg, dus zit nog wel even op 7,5 de komende maand.

Ik merk er weinig van dat ik omlaag gegaan ben, op 2 dingen na:
Ik ben iets sneller geirriteerd (bijvoorbeeld als iemand een domme opmerking plaatst). Dan piekt het sneller omhoog dan toen ik nog op 10mg zit
En ik merk een soort bewustzijnsverandering, maar kan dat niet echt plaatsen. Ik voel me gewoon wat anders dan toen ik nog op 10mg zat.

Ik weet, beetje vaag, maar ik kan er ook niks anders van maken wat mijn gevoelens betreft!

Voor de rest was ik afgelopen maand veel aan het gamen. Dat heb ik een beetje losgelaten afgelopen week (heb eigenlijk helemaal niet meer gegamed) en ben me gaan storten op het meehelpen met mijn moeders verhuizing en op het modden van games (specifiek Battlefield 2 voor de kenners).

[..]

Nou..ik weet het niet hoor. Ik heb ondertussen een goeie vriendenkring opgebouwd, maar op relationeel niveau merk ik weinig verbetering!

Ik wil je niet teleurstellen verder hoor btw

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 10:33 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit is dan ook niet een ideale gedwongen situatie. Ik denk eerder aan een ouder of een bf/gf op een vertrouwde locatie die je dwingt.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 09:51 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik zou daar eerst mee naar de studieadviseur gaan.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 11:04 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Zo herkenbaar hè. Dat je nergens van kunt genieten en de hele tijd paranoide bent. Ik heb zelfs het gevoel dat andere mensen allemaal negatieve dingen achter mijn rug om zeggen . En leuke dingen ben ik ook maar gespannen of ik alles wel goed doe enzo.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:22 schreef kuolema het volgende:
Ik merk trouwens dat het best wel nuttig is om hier mijn hart te luchten. Zoveel emotie, en als ik het dan opschrijf, geeft dat wat rust en kan ik er rationeler over denken. Minder doemdenken en meer oplossingsgericht. Fijn is dat. Komt ook omdat mijn stemming de laatste maanden goed is. Ondanks dat verpest ik toch dingen, en hoewel ik er nu redelijk mee om kan gaan ben ik nogal bang dat het ik weer ga terugvallen door dit soort fouten. En dan komt weer die vicieuze cirkel...Ik wil zo graag dat het beter blijft gaan. I try.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:25 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Hier hetzelfde. Al praat ik soms nog wel eens over mijn problemen in een SC en die mensen zijn het zat geworden . Maar ik val ook telkens terug in mijn depressies. Als ik een dag blij ben, ben ik de volgende dag opeens weer heel depressief en down en krijg ik weer allemaal rare gedachtes. Het gaat allemaal in een golfbeweging.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:33 schreef kuolema het volgende:

[..]

Gelukkig kun je hier (bijna) alles kwijt
Bij mij schommelt het idd ook heel erg, van optimisme (het gaat allemaal goed komen, studie is leuk, ik ga mijn best doen en aan mezelf werken) naar zelfhaat en doodswens een paar uur later. Maar een half jaar geleden zat ik echt diep in de put, was ik alleen maar somber zonder goede dagen dus ik ben blij dat ik daaruit ben. Maar dat was niet de eerste depressie en vast ook niet de laatste. Want ik kan echt niet zeggen dat het nu helemaal okee is.

Wat bedoel jij precies met rare gedachtes eigenlijk?

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:37 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Ik zat vorig jaar alleen thuis en toen was ik ook wel vrij depressief, ook omdat ik nauwelijks buiten kwam en weinig contact had. Nu ben ik sinds vorige week begonnen aan mijn nieuwe studie en dat gaat wel prima, goed contact met mensen uit mijn klas enzo. Maar toch ben ik dan weer depressief omdat ik geen vrienden kan maken en dan allemaal onzeker ben over wat ze van me vinden .

En qua zelfhaat, dat heb ik al helemaal. Ik walg echt van mezelf gewoon, qua gedrag en uiterlijk. En zelfmoord denk ik wel eens aan, maar ga ik dus echt niet doen. Al fantaseer ik dan wel zeg maar dat ik overhoop wordt geknald ofzo Dat zijn dus wel rare gedachtes.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 17:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi!

Laatste tijd was ik wat afwezig in dit topic. Ik heb verder niet teruggelezen want dat was een beetje -te- veel!
Het gaat hetzelfde als voorheen, ben met m'n medicatie aan het afbouwen (ben van 10mg naar 7,5mg gegaan), maar ze zijn vergeten de dosis bij m'n laatste recept verder te verlagen naar 5mg, dus zit nog wel even op 7,5 de komende maand.

Ik merk er weinig van dat ik omlaag gegaan ben, op 2 dingen na:
Ik ben iets sneller geirriteerd (bijvoorbeeld als iemand een domme opmerking plaatst). Dan piekt het sneller omhoog dan toen ik nog op 10mg zit
En ik merk een soort bewustzijnsverandering, maar kan dat niet echt plaatsen. Ik voel me gewoon wat anders dan toen ik nog op 10mg zat.

Ik weet, beetje vaag, maar ik kan er ook niks anders van maken wat mijn gevoelens betreft!

Voor de rest was ik afgelopen maand veel aan het gamen. Dat heb ik een beetje losgelaten afgelopen week (heb eigenlijk helemaal niet meer gegamed) en ben me gaan storten op het meehelpen met mijn moeders verhuizing en op het modden van games (specifiek Battlefield 2 voor de kenners).

[..]

Nou..ik weet het niet hoor. Ik heb ondertussen een goeie vriendenkring opgebouwd, maar op relationeel niveau merk ik weinig verbetering!

Ik wil je niet teleurstellen verder hoor btw

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:50 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ja dat heb ik vroeger ook gehad. Ik speelde een filmpje in mijn hoofd af over hoe het zou zijn als ik door een trein aangereden zou worden

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:25 schreef Gray het volgende:
Tja, gedachten komen en gaan, en al lijkt het soms anders, je kan de inhoud niet afdwingen. Hoogstens wel of geen aandacht eraan besteden, wat voor mij doorgaans lijkt te werken. Als een sneetje in de vinger moet je soms het kwalijke negeren, dan geneest het vanzelf.

En geef het af en toe een verzorgend zalfje in de vorm van wat lieve woordjes voor jezelf, een gezonde snack en wat relaxte lichaamsbeweging als een wandeling.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:25 schreef Gray het volgende:
Tja, gedachten komen en gaan, en al lijkt het soms anders, je kan de inhoud niet afdwingen. Hoogstens wel of geen aandacht eraan besteden, wat voor mij doorgaans lijkt te werken. Als een sneetje in de vinger moet je soms het kwalijke negeren, dan geneest het vanzelf.

En geef het af en toe een verzorgend zalfje in de vorm van wat lieve woordjes voor jezelf, een gezonde snack en wat relaxte lichaamsbeweging als een wandeling.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:29 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Hoe kan je nu lieve woordjes tegen jezelf zeggen .

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:33 schreef Gray het volgende:

[..]

Gewoon, in de spiegel.

Hoe kan je immers wel jezelf haten, maar niet jezelf toefluisteren?

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:35 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Ik kan mezelf heel goed haten, elke keer als ik in de spiegel kijk komt dat gevoel op.

Maar hoe verander je dat dan?

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:37 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Ik zat vorig jaar alleen thuis en toen was ik ook wel vrij depressief, ook omdat ik nauwelijks buiten kwam en weinig contact had. Nu ben ik sinds vorige week begonnen aan mijn nieuwe studie en dat gaat wel prima, goed contact met mensen uit mijn klas enzo. Maar toch ben ik dan weer depressief omdat ik geen vrienden kan maken en dan allemaal onzeker ben over wat ze van me vinden .

En qua zelfhaat, dat heb ik al helemaal. Ik walg echt van mezelf gewoon, qua gedrag en uiterlijk. En zelfmoord denk ik wel eens aan, maar ga ik dus echt niet doen. Al fantaseer ik dan wel zeg maar dat ik overhoop wordt geknald ofzo Dat zijn dus wel rare gedachtes.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.

Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.

Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:48 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Dat is best lastig om te doen hoor. Want als mensen mij complimenten geven, bijvoorbeeld over mijn tekenen, schiet ik in de verdediging dat ik het kut vind. En daardoor maak ik geen vrienden

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hmm zoiets dacht ik al. Zelf ben ik ook heel onzeker en hoewel ik aan de ene kant totaal geen zin heb om nieuwe contacten te maken- ik heb een fijne vriendengroep sinds jaren en vind het ook heel prettig om alleen te zijn- voel ik me vaak 'anders', minder sociaal en minderwaardig. Sociale contacten zorgen er meestal voor dat ik me veel slechter ga voelen, over mezelf vooral.
Maar het schept een afstand, en vaak walg ik ook van 'die grote massa'. Daar komen dan bij mij ook zieke gedachtes uit voort...maar daar ga ik het maar niet over hebben Dit heb ik wel minder als ik me goed voel.
Wel grappig om zoveel te herkennen in wat jij typt.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:50 schreef kuolema het volgende:

[..]

Misschien helpt het als je in elk geval doet alsof je het compliment accepteert. Ook wel fijn voor de ander. Je hoeft het niet met ze eens te zijn.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:02 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik heb een vraagje. Was jij niet op latere leeftijd gediagnosticeerd voor het één en ander? Wat vond je daarvan eigenlijk?
Ik vind het verschrikkelijk kut dat mensen mij een lange tijd niet geholpen hebben, inclusief mijn ouders, maar mijn ouders zijn net als ik en ze ondervinden, anders dan ik, daar geen hinder van. Terwijl ik niet eens wist dat ik het soort probleem heb waarvoor ik echt hulp moest gaan zoeken, maar ik wist niet dat ik daarvoor hulp kon krijgen of zoiets. Heb/had jij dat ook?