PTA Planes, Trains & Automobiles
Gemotoriseerd of niet, alles op wielen heeft hier een plek. Van oldtimers tot je nieuwe fiets, van Smart tot brandweerwagen, post het hier!
De CarbageRun!
Een oud barrel, compleet verbouwd, en dan met een stel vrienden een tocht door Europa maken. Diverse opdrachten uitvoeren, mooie plekken zien en veel lol hebben in één week!
Leuk concept, moet nog even een vierde deelnemer vinden en dan gaan we er waarschijnlijk dit jaar voor, eerste keer!
Nog meer mensen die gaan? Of mensen die ervaring hebben?
De Carbagerun, wat is dat?
De Carbagerun is een meerdaagse tocht door Europa. Je gebruikt daarbij een auto uit het jaar 1998 of eerder, met een dagwaarde van maximaal 500 euro. Boven alles is de Carbagerun echter een avontuur!
Klinkt tof! Hoe doe ik mee?
Om mee te doen aan de Carbagerun heb je een team nodig dat bestaat uit minimaal twee personen. Van het team moeten er twee mensen ervaren rijders zijn, wat wil zeggen dat zij minimaal twee jaar in het bezit van een geldig rijbewijs moeten zijn. Heb je een team of denk je een team te kunnen vormen, dan is de volgende stap je in te schrijven als deelnemer. Dat kan via de website. Heb je je nog niet ingeschreven voor de editie van 2013? Dat is dan jammer, want alle beschikbare plaatsen zijn vergeven.
Wat gaat die grap me kosten?
Geld, en waarschijnlijk best wat. Om te beginnen moet je namelijk investeren in een auto, waar waarschijnlijk nog het een en ander aan gedaan moet worden. Daarnaast heb je nog verzekering en wegenbelasting als kostenpost. Tijdens de rit heb je aardig wat brandstof nodig, omdat de trip een paar duizend kilometer lang is en je ook nog terug moet komen. Reserveer ook geld voor verblijf en voor eten en drinken onderweg. Een lidmaatschap van de wegenwacht met pechhulp in het buitenland en vervangend vervoer erbij in is ook niet onverstandig om te nemen. Alles bij elkaar ben je dus een lieve duit kwijt, maar daar krijg je veel voor terug.
Moet ik verder nog wat doen met de auto?
Het is niet verplicht, maar de meeste teams kiezen ervoor om de auto op te leuken. Sommigen houden het bij het schilderen van de buitenkant, anderen bouwen hele licht- en geluidinstallaties in. Je kunt het dus zo gek maken als je zelf wilt.
Waar slaap je tijdens de Carbagerun?
De slaapplaatsen zijn je eigen verantwoordelijkheid. Afhankelijk van je wensen kan je een camping, hostel of hotel in de buurt zoeken. Bij de zomereditie van 2012 bood de organisatie speciale Carbagerun-campings aan. Dat waren geïmproviseerde campings, voorzien van een paar douches en hier een daar een pleemobiel. Erg basic dus, maar wel bij de finishlocatie gesitueerd en voor slechts 5 euro per persoon per nacht.
Wat doe ik met mijn auto na de Carbagerun?
Wat je na afloop met de auto doet verschilt per persoon. De een verkoopt de auto, de ander geeft een schorsing door en huurt een stalling waar de auto kan overwinteren om een jaar later weer met dezelfde bolide mee te doen. Houd er wel rekening mee dat niet iedereen er zin in heeft om in een roze Jaguar met Pink Panther-thema rond te rijden in het dagelijks leven, dus de opbrengst kan tegenvallen. Het is verstandig daar vooraf al rekening mee te houden.
Een oud barrel, compleet verbouwd, en dan met een stel vrienden een tocht door Europa maken. Diverse opdrachten uitvoeren, mooie plekken zien en veel lol hebben in één week!
Leuk concept, moet nog even een vierde deelnemer vinden en dan gaan we er waarschijnlijk dit jaar voor, eerste keer!
Nog meer mensen die gaan? Of mensen die ervaring hebben?
De Carbagerun, wat is dat?
De Carbagerun is een meerdaagse tocht door Europa. Je gebruikt daarbij een auto uit het jaar 1998 of eerder, met een dagwaarde van maximaal 500 euro. Boven alles is de Carbagerun echter een avontuur!
Klinkt tof! Hoe doe ik mee?
Om mee te doen aan de Carbagerun heb je een team nodig dat bestaat uit minimaal twee personen. Van het team moeten er twee mensen ervaren rijders zijn, wat wil zeggen dat zij minimaal twee jaar in het bezit van een geldig rijbewijs moeten zijn. Heb je een team of denk je een team te kunnen vormen, dan is de volgende stap je in te schrijven als deelnemer. Dat kan via de website. Heb je je nog niet ingeschreven voor de editie van 2013? Dat is dan jammer, want alle beschikbare plaatsen zijn vergeven.
Wat gaat die grap me kosten?
Geld, en waarschijnlijk best wat. Om te beginnen moet je namelijk investeren in een auto, waar waarschijnlijk nog het een en ander aan gedaan moet worden. Daarnaast heb je nog verzekering en wegenbelasting als kostenpost. Tijdens de rit heb je aardig wat brandstof nodig, omdat de trip een paar duizend kilometer lang is en je ook nog terug moet komen. Reserveer ook geld voor verblijf en voor eten en drinken onderweg. Een lidmaatschap van de wegenwacht met pechhulp in het buitenland en vervangend vervoer erbij in is ook niet onverstandig om te nemen. Alles bij elkaar ben je dus een lieve duit kwijt, maar daar krijg je veel voor terug.
Moet ik verder nog wat doen met de auto?
Het is niet verplicht, maar de meeste teams kiezen ervoor om de auto op te leuken. Sommigen houden het bij het schilderen van de buitenkant, anderen bouwen hele licht- en geluidinstallaties in. Je kunt het dus zo gek maken als je zelf wilt.
Waar slaap je tijdens de Carbagerun?
De slaapplaatsen zijn je eigen verantwoordelijkheid. Afhankelijk van je wensen kan je een camping, hostel of hotel in de buurt zoeken. Bij de zomereditie van 2012 bood de organisatie speciale Carbagerun-campings aan. Dat waren geïmproviseerde campings, voorzien van een paar douches en hier een daar een pleemobiel. Erg basic dus, maar wel bij de finishlocatie gesitueerd en voor slechts 5 euro per persoon per nacht.
Wat doe ik met mijn auto na de Carbagerun?
Wat je na afloop met de auto doet verschilt per persoon. De een verkoopt de auto, de ander geeft een schorsing door en huurt een stalling waar de auto kan overwinteren om een jaar later weer met dezelfde bolide mee te doen. Houd er wel rekening mee dat niet iedereen er zin in heeft om in een roze Jaguar met Pink Panther-thema rond te rijden in het dagelijks leven, dus de opbrengst kan tegenvallen. Het is verstandig daar vooraf al rekening mee te houden.
Hmz, ik krijg nog steeds een Check Engine melding zo nu en dan tijdens het rijden. Echt last heb je er niet van, behalve dat bij stationair hij dan iets onregelmatig loopt. AIC-klep heb ik al gereinigd dus die was het niet. Andere goedkope oplossingen zijn een flesje injectorreiniger en bougies vervangen, anders is het of de DI-cassette (waar we een reserve van hebben) of de Jetronic-ECU zelf. En die kost 120e of zo voor een gebruikt exemplaar.
welke foutcode heb je ?quote:Op donderdag 27 juni 2013 12:58 schreef Dingest het volgende:
Hmz, ik krijg nog steeds een Check Engine melding zo nu en dan tijdens het rijden. Echt last heb je er niet van, behalve dat bij stationair hij dan iets onregelmatig loopt. AIC-klep heb ik al gereinigd dus die was het niet. Andere goedkope oplossingen zijn een flesje injectorreiniger en bougies vervangen, anders is het of de DI-cassette (waar we een reserve van hebben) of de Jetronic-ECU zelf. En die kost 120e of zo voor een gebruikt exemplaar.
Bij het op het contact zetten geeft hij een dubbele knipper van Check Engine, wat bij de DI/APC staat voor 'internal memory check failed'. Ik weet niet of er nog meer aan dit systeem uit te lezen valt, zo ja dan heb ik er het spul niet voor 
Als Check Engine bij draaiende motor aankomt - wat dus heel willekeurig is en ook niet heel vaak - is dat ook maar voor een een paar seconden tot een half minuutje of zo.
Als Check Engine bij draaiende motor aankomt - wat dus heel willekeurig is en ook niet heel vaak - is dat ook maar voor een een paar seconden tot een half minuutje of zo.
Ik vrees dat we het wel zonder vlaggetjes, zoals op de 126 zitten, gaan stellen. Op zich wel jammer want dat vind ik nou één van de leukere details, maar of het komt zo te zitten dat we een beetje vrezen dat het bij hogere snelheden (want we kunnen nu harder dan 90 
) niet stevig genoeg zit, of dat het juist te stevig zit en dat ik vrees dat het (al dan niet volgens de popo) een gevaar vormt want 'uitstekende scherpen delen'.
En we zijn door ons budget heen
) niet stevig genoeg zit, of dat het juist te stevig zit en dat ik vrees dat het (al dan niet volgens de popo) een gevaar vormt want 'uitstekende scherpen delen'. En we zijn door ons budget heen
De Bird heeft weer verzekering, is niet langer geschorst en het 'Check engine'-lampje doet het weer als vanouds! Tijdens het rijden merk ik alleen niks bijzonders 
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Die kaas niet zien rijdenquote:
Ik vrees dat we het wel zonder vlaggetjes, zoals op de 126 zitten, gaan stellen. Op zich wel jammer want dat vind ik nou één van de leukere details, maar of het komt zo te zitten dat we een beetje vrezen dat het bij hogere snelheden (want we kunnen nu harder dan 90
En we zijn door ons budget heen
? Die heeft echt een grote vlag en die gaat ook rond de 100 Wij gaan het ook proberen op de imperiaal. Wellicht lassen we de ''mast'' wel vast dan kan hoogstens de vlag stuk gaan.
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Er zullen maar weinig fietsers/voetgangers op 2-3 meter hoogte zitten die daaraan kunnen blijven haken En dat ding zal wel behoorlijk goed in de wagen verankerd zijn.
Pal langs/op de voorschermen is toch een ander verhaal, helemaal als je wilt dat het bij 150+ ook goed blijft zitten. Onze 'vlaggen' zijn dan ook eigenlijk plankjes zodat ze altijd getoond zijn. Ding kost een boel, dan gaan die 200 pk ook wel goed gebruikt worden verwacht ik zo
En dat ding zal wel behoorlijk goed in de wagen verankerd zijn. Pal langs/op de voorschermen is toch een ander verhaal, helemaal als je wilt dat het bij 150+ ook goed blijft zitten. Onze 'vlaggen' zijn dan ook eigenlijk plankjes zodat ze altijd getoond zijn. Ding kost een boel, dan gaan die 200 pk ook wel goed gebruikt worden verwacht ik zo
Ze zeggen dat als je heeeeeeel stil bent je af en toe een Thundercat in het wild kan zien. Kijk! Kijk daar!
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Ziet er goed gelukt uit 
Ik heb de hele auto nu ook beplakt. Voorbumper was toch een rottiger karweitje met alle randjes en zo dan ik dacht, heeft nog een uur of 5 gekost
Nou alleen de witte details nog.
Ik heb de hele auto nu ook beplakt. Voorbumper was toch een rottiger karweitje met alle randjes en zo dan ik dacht, heeft nog een uur of 5 gekost
Nou alleen de witte details nog.
quote:
Ze zeggen dat als je heeeeeeel stil bent je af en toe een Thundercat in het wild kan zien. Kijk! Kijk daar!
[ afbeelding ]
fotootjequote:Op maandag 1 juli 2013 23:30 schreef Dingest het volgende:
Ziet er goed gelukt uit
Ik heb de hele auto nu ook beplakt. Voorbumper was toch een rottiger karweitje met alle randjes en zo dan ik dacht, heeft nog een uur of 5 gekost
?
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Pics or it didn't happen!quote:
Ik zal vanmiddag eens wat plaatjes schieten
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Nou alleen nog even al die letters en witte dingen uitknippen
De verstralers komen tijdelijk van de 126 af, maar ze werken nog niet. Dat mag m'n teamgenoot even uitzoeken met z'n multimeter zondag.
Tent heb ik ook gecheckt, en twee stokdelen van vervangen. Vorig jaar op de laatste avond, in Calw, kwamen we terug en had de tent wel een heel vreemd model. Stok geknapt
Voor het geval de andere stok ook nog gaat heb ik nog wat reservedelen erbij gestopt.
Is dat de jouwe? Vet!quote:
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Rijden m'n broertje en een vriend dit jaar in rond. Hoop voor ze dat het niet gaat regenen.quote:
Ja, ik generaliseer.
Hebben zij er pluche op zitten dan? Dan kunnen de prestaties van de auto inderdaad best te lijden hebben van de regenquote:
[..]
Rijden m'n broertje en een vriend dit jaar in rond. Hoop voor ze dat het niet gaat regenen.
Overigens: kudo's voor de dobbelstenen
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Auto is eindelijk af, alleen de verstralers doen het nog niet. Als ik morgen tijd heb ik kijk ik daar nog naar. Morgen het ding even van binnen schoonmaken en inruimen, en het huis nog aan kant maken. Dan vind ik het wel mooi zo. Jammer dat mijn teamgenoot qua voorbereidingen enkel exact twee velgen heeft gelakt
En het resultaat van 2,5 week veel knip-en-plakwerk:
En voor de duidelijkheid wat dus op de achterruit zit, ter herinnering en motivatie:
En het resultaat van 2,5 week veel knip-en-plakwerk:
En voor de duidelijkheid wat dus op de achterruit zit, ter herinnering en motivatie:
De Thundercat heeft vandaag een shakedown gehad: even op en neer van Friesland naar Zeist om de auto te showen aan de familie aldaar. Vlak voor thuiskomst begon het lampje te branden dat de benzine bijna op was, dus toch maar even tanken. Paar liter erbij, instappen, starten en wegwezen.
Althans, dat was de bedoeling. Bij het omdraaien van de sleutel viel alles uit. Starter, licht, radio, the lot. Wat was er aan de hand? Een van de accupolen zat niet helemaal goed vast en maakte geen goed contact meer. Even wat twisten en ik kon weer verder. Niks aan de hand dus, maar niet echt waar je op zit te wachten om 0:30 bij een verlaten tankstation langs de autoweg.
Gelukkig heb ik gedurende de dag wel genoeg leuke reacties gezien. Passagiers in andere auto's die nog even omkijken, kinderen die willen dat je naar ze zwaait, langzaam langs een terras rijden . Vind ik ook mooi: je maakt met een simpel ritje de dag voor tientallen mensen nét even iets bijzonderder.
Wonder boven wonder kwam ik onderweg ook nog een andere Thunderbird tegen van hetzelfde model, waar ik eerder op de dag al een oudere Thunderbird zag . Ik heb er dus drie op 1 dag gezien, maar slechts een van die drie had tijgerstrepen
Althans, dat was de bedoeling. Bij het omdraaien van de sleutel viel alles uit. Starter, licht, radio, the lot. Wat was er aan de hand? Een van de accupolen zat niet helemaal goed vast en maakte geen goed contact meer. Even wat twisten en ik kon weer verder. Niks aan de hand dus, maar niet echt waar je op zit te wachten om 0:30 bij een verlaten tankstation langs de autoweg.
Gelukkig heb ik gedurende de dag wel genoeg leuke reacties gezien
. Passagiers in andere auto's die nog even omkijken, kinderen die willen dat je naar ze zwaait, langzaam langs een terras rijden . Vind ik ook mooi: je maakt met een simpel ritje de dag voor tientallen mensen nét even iets bijzonderder.Wonder boven wonder kwam ik onderweg ook nog een andere Thunderbird tegen van hetzelfde model, waar ik eerder op de dag al een oudere Thunderbird zag
. Ik heb er dus drie op 1 dag gezien, maar slechts een van die drie had tijgerstrepen
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Het gaat altijd mis vlak voor vertrek Ik heb vanmiddag mijn berging uit kunnen ruimen en mijn was bij mijn ouders moeten doen omdat mijn wasmachine was overleden en de boel blank had gezet, ook leuk En daarna lam geschrokken omdat ik de sleutel die wél op het contact werkt niet meer kan vinden. Gelukkig lag hij 'gewoon' in de kofferbak, maar het was even niet grappig
Die blikken en aanspraak krijg ik ook de hele tijd, dat blijft iedere keer wel tof ja
Ik heb vanmiddag mijn berging uit kunnen ruimen en mijn was bij mijn ouders moeten doen omdat mijn wasmachine was overleden en de boel blank had gezet, ook leuk En daarna lam geschrokken omdat ik de sleutel die wél op het contact werkt niet meer kan vinden. Gelukkig lag hij 'gewoon' in de kofferbak, maar het was even niet grappig Die blikken en aanspraak krijg ik ook de hele tijd, dat blijft iedere keer wel tof ja
Hmz, wij willen op de CBR-camping staan maar hebben ons niet aangemeld. Reden: daarvoor was geen mogelijkheid op de site en pas in het handboek (wat we een beetje laat lazen 
) lazen we dat je je aan moet melden voor de camping. Wie heeft hetzelfde probleem ?
) lazen we dat je je aan moet melden voor de camping. Wie heeft hetzelfde probleem ?
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Ik heb in juni keurig een mail gekregen dat het vanaf dat moment mogelijk was te reserveren, en dat heb ik dan ook gedaan. Geen probleem hier dusquote:
Hmz, wij willen op de CBR-camping staan maar hebben ons niet aangemeld. Reden: daarvoor was geen mogelijkheid op de site en pas in het handboek (wat we een beetje laat lazen
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Hoe heb je precies gereserveerd ? Via de site of via de mail ?
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Site, en dan het Merchandise-gedeelte. De inschrijving voor de camping is trouwens pas in mei of juni geopend, dus het kan kloppen dat je het eerder niet gezien hebt.quote:
Hoe heb je precies gereserveerd ? Via de site of via de mail ?
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Wie zet dat dan ook onder merchandisequote:
[..]
Site, en dan het Merchandise-gedeelte. De inschrijving voor de camping is trouwens pas in mei of juni geopend, dus het kan kloppen dat je het eerder niet gezien hebt.
Hoe dan ook: bedankt !
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Zo. Morgen is het zover. Auto is net klaar, nu slapen!
This conversation can serve no purpose anymore. Goodbye.
Hardenberg tussen 9-11, tx
misschien dat ik wat mensen onderweg zie dan. En een vriend in Friedrichshafen ingeschakeld
misschien dat ik wat mensen onderweg zie dan. En een vriend in Friedrichshafen ingeschakeld
@2CV; als je het nog leest, spreek mij even aan als je nog campings zoekt. Wij staan wel op een paar CR-campings, mits de locatie en zo ons bevalt, maar ik heb ook een lijstje met alternatieve campings bij de Start/Finish-locaties (en campinggidsen) 
Auto is ingepakt - en stampvol omdat we nu weer teveel mee hebben Ook de plannen hopelijk voor na de Run uitgewerkt. Nu slapen en dan hopelijk een voorspoedige Run 
Auto is ingepakt - en stampvol omdat we nu weer teveel mee hebben
Ook de plannen hopelijk voor na de Run uitgewerkt. Nu slapen en dan hopelijk een voorspoedige Run
Wij zijn in elk geval binnen en nu weer thuis!
En alle creaties die hierboven staan, heb ik van de week gezien
.
En alle creaties die hierboven staan, heb ik van de week gezien
.
Schip ahoy!
Dingest, nog gelukt met het fixen van jullie wagen? Ik heb met jullie staan praten bij Row14, in de rij voor de hamburgers.
Ja, ik generaliseer.
De bemanning van de Thundercat is ook weer veilig terug in Nederland! Het poesje zelf heeft het er iets minder goed vanaf gebracht, wat te wijten is aan een wel erg krappe parkeergarage in Castelldefels. Het bodywork heeft nu een kleine restyling ondergaan, evenals de laklaag
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Nouja, beter daar dan op een andere autoquote:
De bemanning van de Thundercat is ook weer veilig terug in Nederland! Het poesje zelf heeft het er iets minder goed vanaf gebracht, wat te wijten is aan een wel erg krappe parkeergarage in Castelldefels. Het bodywork heeft nu een kleine restyling ondergaan, evenals de laklaag
Schip ahoy!
Precies! elke keer zo'n grote voorbereidingsthread en dan niks van de reis zelf..quote:
Been tryin' hard not to get into trouble, but I
I've got a war in my mind
I've got a war in my mind
Alles op z'n tijd. Eerst maar even wat bijkomenquote:
[..]
Precies! elke keer zo'n grote voorbereidingsthread en dan niks van de reis zelf..
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Hoppa! Het verslag:
Op maandagochtend 8 juli begon ons avontuur. Met ons toonbeeld van goede smaak en ingetogenheid zetten wij in alle vroegte de tocht naar Hardenberg in. Aldaar werd gecontroleerd of onze papieren in orde waren en of we de verplichte meuk in de auto hadden liggen. Toen dat achter de rug was mochten we wat rondstrunen en enkele van de andere creaties bekijken, om even later te starten. De opdracht voor de eerste dag bestond eruit de juiste plaatsnamen uit raadsels te ontdekken, bij die plaatsen langs te gaan en het plaatsnaambord op de foto te zetten. Even flink internetten dus in Nederland, alvorens de grens over te gaan. Ter voorbereiding had ik de landkaarten van alle landen waar we doorheen zouden rijden alvast op mijn telefoon gezet, zodat we die als GPS konden gebruiken. Helaas bleken beide laders die ik mee had niet heel goed te werken, en na het foto’s maken en internetten was mijn batterij al vrij leeg. Nu is Duitsland vrij groot en dus vrij makkelijk te vinden, maar daarna was het wat lastiger om de juiste weg naar Mengen in te slaan. Mijn beide teamgenoten hadden een iPhone met GPS via internet, maar nog geen buitenlandbundel. Wat dat betreft was het dus niet erg om per ongeluk weer in Nederland uit te komen. Eenmaal daar sloegen we de weg naar Duitsland weer in, waar het eerste technische probleem zich voordeed. De Thunderbird is een auto met automaat, maar het exemplaar dat wij hadden hield er niet heel erg van om lang stil te staan in Drive. Daarbij kon de motor afslaan. Niets aan de hand, even in Neutraal zetten en het bleef allemaal wel draaien. Maar dan moet de pook van de automaat wel te verzetten zijn, en dat was niet langer het geval... we hadden dus een auto die af kon slaan in Drive, die ook niet meer uit Drive gehaald kon worden en die kan starten nog weggeduwd kan worden in Drive. Kortgezegd: als de auto zou afslaan hadden we geen mogelijkheid meer om nog weg te komen. Geen prettige gedachte op de ringweg van een grote stad, waar we dit probleem hadden. Noodgedwongen dus iets assertiever gereden dan normaal (met wat getoeter naar ons toe) en op een rustige plek uitgezocht wat er aan de hand was. Een stukje plastic was afgebroken en zat nu in de weg. Plastic weg, probleem weg. Hoezee!
Nadat we voor de zekerheid nog maar een keer de grens over waren gegaan konden we op pad richting de juiste steden. Nadat we hier en daar foto’s hebben gemaakt kwamen we bij Frankfurt, voor de vijfde en laatste foto van de dag. R. had net zijn eerste etappe gereden en de auto weggezet op een parallelweg. Even een foto maken en terug richting de auto, waarbij er verwarring ontstond over wie de sleutel had. Niemand, bleek het antwoord te zijn. R. was er niet aan gewend de sleutels uit het contact te halen, terwijl ik niet gewend ben dat iemand dat niet doet en voor de zekerheid de centrale vergrendeling had gebruikt om de deuren dicht te doen. De sleutel bevond zich dus aan de verkeerde kant van de deur, en we konden op dat moment niet verder. Na even overwogen te hebben om een ruitje in te tikken besloten we toch maar de pechhulp in te schakelen, al geven die officieel gezien geen dekking tijdens zulke tochten. Gelukkig werd daar niet naar gevraagd en na een hoop gedoe om de precieze locatie door te geven kregen we het bericht dat we binnen twee uur geholpen zouden worden. Althans, dat was de bedoeling.
We hadden een lelijkere plek kunnen treffen om lang stil te staan naast een gesloten auto. We stonden vlakbij een bos en een soort meertje of rivier, waar zo nu en dan wat langs kwam varen. Iets verder naar voren stond een paarse Ford Escort station. Die auto had geen nummerplaten meer, de achterruit was aan gruzelementen en er zat een sticker op het raam met de mededeling dat het niet de bedoeling was om daar een auto te dumpen. Ook lag er een stuk ijzerdraad, waarmee we in elk geval konden proberen om onze eigen auto open te breken op de manier die in films altijd zo gemakkelijk gaat. Nou, dat valt flink tegen in het echte leven. Onderweg kwamen er regelmatig mensen voorbij, maar niemand vroeg waarom wij met zijn drieën bezig waren met een zielige poging om een auto open te breken. De enige opmerking die naar voren kwam, was of we lekker aan het vissen waren.
Na geruime tijd wachten kwam dan onze reddende engel van de ADAC, een soort Duitse ANWB. De man (uiteraard met snor) had aan twee opblaasbare boterhamzakken genoeg om de deur op een kier te krijgen en met een grote fonduevork was de deur vrij snel open. Hoezee! Nog even een papiertje tekenen en we konden weer verder. Ondertussen liep het tegen elf uur ‘s avonds, en bleek de finish nog meer dan 350 kilometer bij ons vandaan te zijn. Vroeg gaan slapen konden we dus wel vergeten...
Eenmaal in de buurt van het juiste plaatsje had de iPhone-GPS geen idee waar het kleine vliegveld lag waar we ons moesten melden. We werden over niet bestaande straten gestuurd en na het missen van een afslag was de beste route volgens de stotterende man in de telefoon om een onverharde en onverlichte weg bergop te nemen. Niet het soort route dat ik zou aanraden, maar vooruit. Na een hoop gedoe vonden we dan eindelijk de juiste locatie, en konden we rond half vier in de nacht onze tent opzetten, waarbij het de bedoeling was om slechts vier uur later alweer alles in te pakken en koers te zetten richting Italië.
De weg naar Italië leidde ons door Zwitserland, waarbij die oplichters erop staan dat je een vignet aanschaft om door het land te mogen rijden. Die dingen zijn minimaal een jaar geldig en kosten ruim 30 euro, ook al zouden we er nog niet eens 24 uur doorbrengen. De route was mooi, het weer iets minder. In een van de heftigste stortbuien die ik dit jaar heb meegemaakt besloten beide ruitenwissers dat keurig recht in het gareel staan maar voor saaie sukkels is, en dat een interessante zwabber de nodige jeu zou toevoegen aan het geheel. Zelf was ik het daar minder mee eens, en heb bij de eerst mogelijke gelegenheid gelijk de tape ter hand genomen en de wissers ervan overtuigd dat dit niet het moment was om hun individualiteit aan te tonen.
Italië is overigens ook niet het meest geschikte land om de GPS van de iPhone te gebruiken. Het programma stond erop dat we een afslag namen die eindigde in een T-splitsing. Rechtsaf was niet toegestaan, dus dan maar linksaf een toch wel erg smal straatje in. Nadere inspectie leerde dat het erg smalle straatje eigenlijk een fietspad was, met een greppel aan beide kanten. Uit ervaring kan ik nu mededelen dat een Thunderbird vrijwel exact even breed is als een Italiaans fietspad en dat het met zorgvuldig rijden mogelijk is heelhuids aan de andere kant uit te komen. Na nog wat zoeken kwamen we aan op de finishlocatie, dit keer zelfs voor middernacht! De weg ernaar toe was niet heel makkelijk, want er liepen allerlei Italianen in de weg die kwamen kijken wat die gekke Hollandesi in vredesnaam aan het uitspoken waren. Nu blijken zij het totaal niet nodig te vinden om naast de weg te gaan lopen in plaats van erop, ook niet wanneer er een auto aankomt. En wanneer ze zelf in een auto zitten is het blijkbaar nergens voor nodig om het groot licht uit te doen. Vrij irritant, maar we zijn er gekomen.
Op dag drie zetten we de tocht in naar het vierde buitenland waar we doorheen zouden komen: Frankrijk. De organisatie had niet overdreven over het muggengevaar, want het stikte van die beesten. Het was een dag zonder al te grote problemen bij mijn team, dus snel door naar dag vier. De finishbestemming: Andorra. Het magische land waar je benzine kan kopen voor 1,27 per liter en waar je per ongeluk een salade met kipingewanden besteld. Volgens de Engelstalige menukaart ging het om gizzard, wat een tweede soort maag schijnt te zijn. De smaak is overigens niet heel verkeerd: het was vooral het idee dat me tegenstond, maar ik heb keurig mijn bordje leeggegeten. Ook in Andorra kreeg ik een cadeautje van een bevriend team: een flesje whisky met het bescheiden prijskaartje van 18 euro en een inhoud van maar liefst 4,5 liter. Dat vroeg natuurlijk om een cadeau terug, en na even zoeken kwam ik voor iets meer dan 3 euro een fles tegen met een vrij bescheiden etiket. Op een blauwe ondergrond stond de tekst ‘Alcohol 96’. Op het label op de achterkant werd bevestigd dat het inderdaad om een drank ging met 96% alcohol, en een waarschuwing dat de inhoud zeer licht ontvlambaar is. Zulke drank is eigenlijk bedoeld om te gebruiken voor zelfgemaakte limoncello en dergelijke, maar is ook gemengd met DubbelFrisss zeer goed te doen. Of puur, maar dan moet je het langzaam drinken
Na Andorra werd de route ingezet naar de finish in Barcelona. De Thunderbird is met zijn V8 meer dan capabel genoeg om met een prettige vaart de bergen over te komen, en de automatische airco hield het binnen heerlijk koel. Klein puntje van zorg was de temperatuurmeter voor de koelvloeistof, die bij een beklimming toch wel erg richting het rode gedeelte kwam. Bergaf rijden gaf voldoende koeling, en dus zijn we ook de Pyreneeën zonder problemen overgekomen.
Helaas zijn we op de bergweg wel de speaker van onze sirene verloren. Daardoor konden we geen irritante sirenes of dierengeluiden meer afspelen, wat toch wel jammer was. Het heeft wel wat om met zo’n auto al miauwend door een stadje te rijden, met andere versierde herriemakers voor en achter je. Later die dag was de finish en de prijsuitreiking en was de Carbagerun afgelopen. Wij hadden echter besloten nog even te blijven, en hadden daartoe een hotel geboekt in het plaatsje Castelldefels. Dat hotel was populair bij de Runners, want er stonden meerdere van die auto’s in de garage. Helaas doen de meeste teams mee met nogal grote auto’s, waardoor de beperkte ruimte nog verder verminderd werd. De garage was er niet echt op gebouwd om overweg te kunnen met auto’s van een meter of vijf in lengte, en dus heeft de Bird daar een kleine restyling ondergaan en zijn territorium afgebakend. Anders gezegd zit er nu een deuk in en iets minder lak op dan toen we vertrokken (niet mijn schuld!)
Eenmaal in Barcelona hebben we lekker de toerist uitgehangen en een paar van de must-sees bekeken, zoals de Sagrada Familia. Een kerk naar ontwerp van Gaudi, waarvan de bouw twee eeuwen geleden is begonnen en nog lang niet is afgerond, en waarbij de audiogids in de bus zei dat het de bedoeling was dat er nog veel meer torens bij zouden komen. Om dat te realiseren was de bouw wel afhankelijk van vrijwillige donaties, onder andere van toeristen. Mijn theorie is dat ze helemaal niet van plan zijn het gebouw af te maken, maar gewoon een goede manier hebben gevonden om toeristen geld uit de zak te kloppen.
Al met al heeft die Gaudi nogal wat ontwerpen gemaakt die niet zouden misstaan in de Efteling. Na het toeristeren in Barcelona zijn we op zondag begonnen aan de terugweg, met nog een overnachting in Frankrijk als extra stop. De aanwezige gasten op de familiecamping leken nogal verbaasd plotseling drie gasten in een asobak met tijgerstrepen te zien, wat ons er weer aan herinnerde dat het toch best een opvallende auto is. Die herinnering kwam eerder al van de vele mensen die ons vroegen of ze de auto op de foto mochten zetten, of wilden weten waar we in hemelsnaam mee bezig waren. Maandagavond laat was het avontuur dan echt ten einde, en waren we allemaal weer veilig thuis in Leeuwarden.
Van de 548 auto’s die aanwezig waren op de start heeft het overgrote deel de finish gehaald, al dan niet met problemen. Alles bij elkaar waren er 35 uitvallers, waarvan sommigen met vervangend vervoer de weg konden vervolgen. Ongetwijfeld hebben veel teams wel een probleem gehad onderweg, maar ik heb niet al te veel van die sterke verhalen meegekregen. In vergelijking met vorig jaar viel het bij mij alleszins mee: de auto wilde dit keer sneller starten, had vaker zin om te reageren op het gaspedaal, de motorkoeling werkte en er zijn geen vitale onderdelen op de snelweg voor zichzelf begonnen. Reputatie van automerken alleen zegt dus niet alles, want die van Subaru is toch wel hoger dan van Amerikaanse Fords. Al met al was het weer een mooi avontuur, en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Op maandagochtend 8 juli begon ons avontuur. Met ons toonbeeld van goede smaak en ingetogenheid zetten wij in alle vroegte de tocht naar Hardenberg in. Aldaar werd gecontroleerd of onze papieren in orde waren en of we de verplichte meuk in de auto hadden liggen. Toen dat achter de rug was mochten we wat rondstrunen en enkele van de andere creaties bekijken, om even later te starten. De opdracht voor de eerste dag bestond eruit de juiste plaatsnamen uit raadsels te ontdekken, bij die plaatsen langs te gaan en het plaatsnaambord op de foto te zetten. Even flink internetten dus in Nederland, alvorens de grens over te gaan. Ter voorbereiding had ik de landkaarten van alle landen waar we doorheen zouden rijden alvast op mijn telefoon gezet, zodat we die als GPS konden gebruiken. Helaas bleken beide laders die ik mee had niet heel goed te werken, en na het foto’s maken en internetten was mijn batterij al vrij leeg. Nu is Duitsland vrij groot en dus vrij makkelijk te vinden, maar daarna was het wat lastiger om de juiste weg naar Mengen in te slaan. Mijn beide teamgenoten hadden een iPhone met GPS via internet, maar nog geen buitenlandbundel. Wat dat betreft was het dus niet erg om per ongeluk weer in Nederland uit te komen. Eenmaal daar sloegen we de weg naar Duitsland weer in, waar het eerste technische probleem zich voordeed. De Thunderbird is een auto met automaat, maar het exemplaar dat wij hadden hield er niet heel erg van om lang stil te staan in Drive. Daarbij kon de motor afslaan. Niets aan de hand, even in Neutraal zetten en het bleef allemaal wel draaien. Maar dan moet de pook van de automaat wel te verzetten zijn, en dat was niet langer het geval... we hadden dus een auto die af kon slaan in Drive, die ook niet meer uit Drive gehaald kon worden en die kan starten nog weggeduwd kan worden in Drive. Kortgezegd: als de auto zou afslaan hadden we geen mogelijkheid meer om nog weg te komen. Geen prettige gedachte op de ringweg van een grote stad, waar we dit probleem hadden. Noodgedwongen dus iets assertiever gereden dan normaal (met wat getoeter naar ons toe) en op een rustige plek uitgezocht wat er aan de hand was. Een stukje plastic was afgebroken en zat nu in de weg. Plastic weg, probleem weg. Hoezee!
Nadat we voor de zekerheid nog maar een keer de grens over waren gegaan konden we op pad richting de juiste steden. Nadat we hier en daar foto’s hebben gemaakt kwamen we bij Frankfurt, voor de vijfde en laatste foto van de dag. R. had net zijn eerste etappe gereden en de auto weggezet op een parallelweg. Even een foto maken en terug richting de auto, waarbij er verwarring ontstond over wie de sleutel had. Niemand, bleek het antwoord te zijn. R. was er niet aan gewend de sleutels uit het contact te halen, terwijl ik niet gewend ben dat iemand dat niet doet en voor de zekerheid de centrale vergrendeling had gebruikt om de deuren dicht te doen. De sleutel bevond zich dus aan de verkeerde kant van de deur, en we konden op dat moment niet verder. Na even overwogen te hebben om een ruitje in te tikken besloten we toch maar de pechhulp in te schakelen, al geven die officieel gezien geen dekking tijdens zulke tochten. Gelukkig werd daar niet naar gevraagd en na een hoop gedoe om de precieze locatie door te geven kregen we het bericht dat we binnen twee uur geholpen zouden worden. Althans, dat was de bedoeling.
We hadden een lelijkere plek kunnen treffen om lang stil te staan naast een gesloten auto. We stonden vlakbij een bos en een soort meertje of rivier, waar zo nu en dan wat langs kwam varen. Iets verder naar voren stond een paarse Ford Escort station. Die auto had geen nummerplaten meer, de achterruit was aan gruzelementen en er zat een sticker op het raam met de mededeling dat het niet de bedoeling was om daar een auto te dumpen. Ook lag er een stuk ijzerdraad, waarmee we in elk geval konden proberen om onze eigen auto open te breken op de manier die in films altijd zo gemakkelijk gaat. Nou, dat valt flink tegen in het echte leven. Onderweg kwamen er regelmatig mensen voorbij, maar niemand vroeg waarom wij met zijn drieën bezig waren met een zielige poging om een auto open te breken. De enige opmerking die naar voren kwam, was of we lekker aan het vissen waren.
Na geruime tijd wachten kwam dan onze reddende engel van de ADAC, een soort Duitse ANWB. De man (uiteraard met snor) had aan twee opblaasbare boterhamzakken genoeg om de deur op een kier te krijgen en met een grote fonduevork was de deur vrij snel open. Hoezee! Nog even een papiertje tekenen en we konden weer verder. Ondertussen liep het tegen elf uur ‘s avonds, en bleek de finish nog meer dan 350 kilometer bij ons vandaan te zijn. Vroeg gaan slapen konden we dus wel vergeten...
Eenmaal in de buurt van het juiste plaatsje had de iPhone-GPS geen idee waar het kleine vliegveld lag waar we ons moesten melden. We werden over niet bestaande straten gestuurd en na het missen van een afslag was de beste route volgens de stotterende man in de telefoon om een onverharde en onverlichte weg bergop te nemen. Niet het soort route dat ik zou aanraden, maar vooruit. Na een hoop gedoe vonden we dan eindelijk de juiste locatie, en konden we rond half vier in de nacht onze tent opzetten, waarbij het de bedoeling was om slechts vier uur later alweer alles in te pakken en koers te zetten richting Italië.
De weg naar Italië leidde ons door Zwitserland, waarbij die oplichters erop staan dat je een vignet aanschaft om door het land te mogen rijden. Die dingen zijn minimaal een jaar geldig en kosten ruim 30 euro, ook al zouden we er nog niet eens 24 uur doorbrengen. De route was mooi, het weer iets minder. In een van de heftigste stortbuien die ik dit jaar heb meegemaakt besloten beide ruitenwissers dat keurig recht in het gareel staan maar voor saaie sukkels is, en dat een interessante zwabber de nodige jeu zou toevoegen aan het geheel. Zelf was ik het daar minder mee eens, en heb bij de eerst mogelijke gelegenheid gelijk de tape ter hand genomen en de wissers ervan overtuigd dat dit niet het moment was om hun individualiteit aan te tonen.
Italië is overigens ook niet het meest geschikte land om de GPS van de iPhone te gebruiken. Het programma stond erop dat we een afslag namen die eindigde in een T-splitsing. Rechtsaf was niet toegestaan, dus dan maar linksaf een toch wel erg smal straatje in. Nadere inspectie leerde dat het erg smalle straatje eigenlijk een fietspad was, met een greppel aan beide kanten. Uit ervaring kan ik nu mededelen dat een Thunderbird vrijwel exact even breed is als een Italiaans fietspad en dat het met zorgvuldig rijden mogelijk is heelhuids aan de andere kant uit te komen. Na nog wat zoeken kwamen we aan op de finishlocatie, dit keer zelfs voor middernacht! De weg ernaar toe was niet heel makkelijk, want er liepen allerlei Italianen in de weg die kwamen kijken wat die gekke Hollandesi in vredesnaam aan het uitspoken waren. Nu blijken zij het totaal niet nodig te vinden om naast de weg te gaan lopen in plaats van erop, ook niet wanneer er een auto aankomt. En wanneer ze zelf in een auto zitten is het blijkbaar nergens voor nodig om het groot licht uit te doen. Vrij irritant, maar we zijn er gekomen.
Op dag drie zetten we de tocht in naar het vierde buitenland waar we doorheen zouden komen: Frankrijk. De organisatie had niet overdreven over het muggengevaar, want het stikte van die beesten. Het was een dag zonder al te grote problemen bij mijn team, dus snel door naar dag vier. De finishbestemming: Andorra. Het magische land waar je benzine kan kopen voor 1,27 per liter en waar je per ongeluk een salade met kipingewanden besteld. Volgens de Engelstalige menukaart ging het om gizzard, wat een tweede soort maag schijnt te zijn. De smaak is overigens niet heel verkeerd: het was vooral het idee dat me tegenstond, maar ik heb keurig mijn bordje leeggegeten. Ook in Andorra kreeg ik een cadeautje van een bevriend team: een flesje whisky met het bescheiden prijskaartje van 18 euro en een inhoud van maar liefst 4,5 liter. Dat vroeg natuurlijk om een cadeau terug, en na even zoeken kwam ik voor iets meer dan 3 euro een fles tegen met een vrij bescheiden etiket. Op een blauwe ondergrond stond de tekst ‘Alcohol 96’. Op het label op de achterkant werd bevestigd dat het inderdaad om een drank ging met 96% alcohol, en een waarschuwing dat de inhoud zeer licht ontvlambaar is. Zulke drank is eigenlijk bedoeld om te gebruiken voor zelfgemaakte limoncello en dergelijke, maar is ook gemengd met DubbelFrisss zeer goed te doen. Of puur, maar dan moet je het langzaam drinken
Na Andorra werd de route ingezet naar de finish in Barcelona. De Thunderbird is met zijn V8 meer dan capabel genoeg om met een prettige vaart de bergen over te komen, en de automatische airco hield het binnen heerlijk koel. Klein puntje van zorg was de temperatuurmeter voor de koelvloeistof, die bij een beklimming toch wel erg richting het rode gedeelte kwam. Bergaf rijden gaf voldoende koeling, en dus zijn we ook de Pyreneeën zonder problemen overgekomen.
Helaas zijn we op de bergweg wel de speaker van onze sirene verloren. Daardoor konden we geen irritante sirenes of dierengeluiden meer afspelen, wat toch wel jammer was. Het heeft wel wat om met zo’n auto al miauwend door een stadje te rijden, met andere versierde herriemakers voor en achter je. Later die dag was de finish en de prijsuitreiking en was de Carbagerun afgelopen. Wij hadden echter besloten nog even te blijven, en hadden daartoe een hotel geboekt in het plaatsje Castelldefels. Dat hotel was populair bij de Runners, want er stonden meerdere van die auto’s in de garage. Helaas doen de meeste teams mee met nogal grote auto’s, waardoor de beperkte ruimte nog verder verminderd werd. De garage was er niet echt op gebouwd om overweg te kunnen met auto’s van een meter of vijf in lengte, en dus heeft de Bird daar een kleine restyling ondergaan en zijn territorium afgebakend. Anders gezegd zit er nu een deuk in en iets minder lak op dan toen we vertrokken (niet mijn schuld!)
Eenmaal in Barcelona hebben we lekker de toerist uitgehangen en een paar van de must-sees bekeken, zoals de Sagrada Familia. Een kerk naar ontwerp van Gaudi, waarvan de bouw twee eeuwen geleden is begonnen en nog lang niet is afgerond, en waarbij de audiogids in de bus zei dat het de bedoeling was dat er nog veel meer torens bij zouden komen. Om dat te realiseren was de bouw wel afhankelijk van vrijwillige donaties, onder andere van toeristen. Mijn theorie is dat ze helemaal niet van plan zijn het gebouw af te maken, maar gewoon een goede manier hebben gevonden om toeristen geld uit de zak te kloppen.
Al met al heeft die Gaudi nogal wat ontwerpen gemaakt die niet zouden misstaan in de Efteling. Na het toeristeren in Barcelona zijn we op zondag begonnen aan de terugweg, met nog een overnachting in Frankrijk als extra stop. De aanwezige gasten op de familiecamping leken nogal verbaasd plotseling drie gasten in een asobak met tijgerstrepen te zien, wat ons er weer aan herinnerde dat het toch best een opvallende auto is. Die herinnering kwam eerder al van de vele mensen die ons vroegen of ze de auto op de foto mochten zetten, of wilden weten waar we in hemelsnaam mee bezig waren. Maandagavond laat was het avontuur dan echt ten einde, en waren we allemaal weer veilig thuis in Leeuwarden.
Van de 548 auto’s die aanwezig waren op de start heeft het overgrote deel de finish gehaald, al dan niet met problemen. Alles bij elkaar waren er 35 uitvallers, waarvan sommigen met vervangend vervoer de weg konden vervolgen. Ongetwijfeld hebben veel teams wel een probleem gehad onderweg, maar ik heb niet al te veel van die sterke verhalen meegekregen. In vergelijking met vorig jaar viel het bij mij alleszins mee: de auto wilde dit keer sneller starten, had vaker zin om te reageren op het gaspedaal, de motorkoeling werkte en er zijn geen vitale onderdelen op de snelweg voor zichzelf begonnen. Reputatie van automerken alleen zegt dus niet alles, want die van Subaru is toch wel hoger dan van Amerikaanse Fords. Al met al was het weer een mooi avontuur, en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Leuk geschreven verhaal, al forceer je het hier en daar wel een beetje. Wel zeer zeker met plezier gelezen
Tevens -purist.
Het is hier PTA, niet LIT
Leuk verhaal, het rakelt bij mij ook wat herinneringen op.
Leuk verhaal, het rakelt bij mij ook wat herinneringen op.
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Nou, even in het algemeen gezegd (om in dit geval Hawaii_Tim niet ten onrechte naar beneden te halen): Al is het ONZ; als iemand een komisch stuk literatuur poogt te produceren, kan hij/zij daar ook inhoudelijk commentaar op verwachten.quote:
Het is hier PTA, niet LIT
Leuk verhaal, het rakelt bij mij ook wat herinneringen op.
Tevens -purist.
welja, ontmoedig mensen maar om een verhaaltje te schrijven..
Kom maar op met de anecdotes, ik lees ze met plezier!
Kom maar op met de anecdotes, ik lees ze met plezier!
Been tryin' hard not to get into trouble, but I
I've got a war in my mind
I've got a war in my mind
Ons team bij de start.
Probleemloze rit gehad. Amerikaanse degelijkheid, onze 24 jaar oude voyager gaf geen krimp op de hellingen van ventoux of andorra. Vervolgens zaterdag in 1 marathonrit teruggereden, 16 uur vrijwel non-stop, en ook dat ging zonder sputteren.
Het ding reed wel 1 op 9, dat was dan weer een beetje jammer.
Probleemloze rit gehad. Amerikaanse degelijkheid, onze 24 jaar oude voyager gaf geen krimp op de hellingen van ventoux of andorra. Vervolgens zaterdag in 1 marathonrit teruggereden, 16 uur vrijwel non-stop, en ook dat ging zonder sputteren.
Het ding reed wel 1 op 9, dat was dan weer een beetje jammer.
Ja, ik generaliseer.
quote:
welja, ontmoedig mensen maar om een verhaaltje te schrijven..
Kom maar op met de anecdotes, ik lees ze met plezier!
Tevens -purist.
* 2cv is reeds bezig met schrijven.
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Dat moet je aan CarBtch zelf vragen
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Zodra het af is
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Wij zijn ook weer thuis - vanochtend stonden we nog 1350 km verder in Verdon 
De Saab heeft: geen thermostaat, twee doorgeluste fan-relais (1 schakelaar in de grille, de ander op waar eerst de Dixie-horn op zat) en een vervangen fan-zekering, een volledig afgebroken uitlaat bij de middendemper waar we 2400 km mee gereden hebben (maar die ik in Verdon wat bij elkaar heb gebeund om het geluid iets tegen te gaan), een fikse deuk linksachter door een gemiste lantaarnpaal op de camping bij Barcelona, een Punto gekust, in een sloot terecht gekomen, een probleem met de ophanging/stuurinrichting waardoor hij wat nerveus is gaan rijden, een flink lek in een slang van de stuurbekrachtiging wat na meerdere pogingen (waaronder op een parkeerplaats in Castellane) soort van lekdicht is gemaakt en een kapotte dynamo waarmee we het exact tot mijn huis hebben gehaald
Morgen willen we hem het liefste de plomp in rijden
[ Bericht 1% gewijzigd door Dingest op 20-07-2013 03:44:06 ]
De Saab heeft: geen thermostaat, twee doorgeluste fan-relais (1 schakelaar in de grille, de ander op waar eerst de Dixie-horn op zat) en een vervangen fan-zekering, een volledig afgebroken uitlaat bij de middendemper waar we 2400 km mee gereden hebben (maar die ik in Verdon wat bij elkaar heb gebeund om het geluid iets tegen te gaan), een fikse deuk linksachter door een gemiste lantaarnpaal op de camping bij Barcelona, een Punto gekust, in een sloot terecht gekomen, een probleem met de ophanging/stuurinrichting waardoor hij wat nerveus is gaan rijden, een flink lek in een slang van de stuurbekrachtiging wat na meerdere pogingen (waaronder op een parkeerplaats in Castellane) soort van lekdicht is gemaakt en een kapotte dynamo waarmee we het exact tot mijn huis hebben gehaald
Morgen willen we hem het liefste de plomp in rijden
[ Bericht 1% gewijzigd door Dingest op 20-07-2013 03:44:06 ]
Hoe krijg je het voor elkaarquote:
Wij zijn ook weer thuis - vanochtend stonden we nog 1350 km verder in Verdon
De Saab heeft: geen thermostaat, twee doorgeluste fan-relais (1 schakelaar in de grille, de ander op waar eerst de Dixie-horn op zat) en een vervangen fan-zekering, een volledig afgebroken uitlaat bij de middendemper waar we 2400 km mee gereden hebben (maar die ik in Verdon wat bij elkaar heb gebeund om het geluid iets tegen te gaan), een fikse deuk linksachter door een gemiste lantaarnpaal op de camping bij Barcelona, een Punto gekust, in een sloot terecht gekomen, een probleem met de ophanging/stuurinrichting waardoor hij wat nerveus is gaan rijden, een flink lek in een slang van de stuurbekrachtiging wat na meerdere pogingen (waaronder op een parkeerplaats in Castellane) soort van lekdicht is gemaakt en een kapotte dynamo waarmee we het exact tot mijn huis hebben gehaald
Morgen willen we hem het liefste de plomp in rijden
Tevens -purist.
Mooi dat jullie het gehaald hebben toch
Maar die deuk, de Punto en de sloot... ik hoop dat je rijstijl normaal gesproken beter is
Maar die deuk, de Punto en de sloot... ik hoop dat je rijstijl normaal gesproken beter is
Schip ahoy!
picsquote:
Wij zijn ook weer thuis - vanochtend stonden we nog 1350 km verder in Verdon
De Saab heeft: geen thermostaat, twee doorgeluste fan-relais (1 schakelaar in de grille, de ander op waar eerst de Dixie-horn op zat) en een vervangen fan-zekering, een volledig afgebroken uitlaat bij de middendemper waar we 2400 km mee gereden hebben (maar die ik in Verdon wat bij elkaar heb gebeund om het geluid iets tegen te gaan), een fikse deuk linksachter door een gemiste lantaarnpaal op de camping bij Barcelona, een Punto gekust, in een sloot terecht gekomen, een probleem met de ophanging/stuurinrichting waardoor hij wat nerveus is gaan rijden, een flink lek in een slang van de stuurbekrachtiging wat na meerdere pogingen (waaronder op een parkeerplaats in Castellane) soort van lekdicht is gemaakt en een kapotte dynamo waarmee we het exact tot mijn huis hebben gehaald
Morgen willen we hem het liefste de plomp in rijden
ik hoor het al, genoeg meegemaakt
Die van mij wil ik het liefst met draaiende motor de shredder in gooien. Ik wil hem horen gillen ondanks dat die minder mankementen vertoond heeft.quote:
Wij zijn ook weer thuis - vanochtend stonden we nog 1350 km verder in Verdon
De Saab heeft: geen thermostaat, twee doorgeluste fan-relais (1 schakelaar in de grille, de ander op waar eerst de Dixie-horn op zat) en een vervangen fan-zekering, een volledig afgebroken uitlaat bij de middendemper waar we 2400 km mee gereden hebben (maar die ik in Verdon wat bij elkaar heb gebeund om het geluid iets tegen te gaan), een fikse deuk linksachter door een gemiste lantaarnpaal op de camping bij Barcelona, een Punto gekust, in een sloot terecht gekomen, een probleem met de ophanging/stuurinrichting waardoor hij wat nerveus is gaan rijden, een flink lek in een slang van de stuurbekrachtiging wat na meerdere pogingen (waaronder op een parkeerplaats in Castellane) soort van lekdicht is gemaakt en een kapotte dynamo waarmee we het exact tot mijn huis hebben gehaald
Morgen willen we hem het liefste de plomp in rijden
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Wij hebben die van ons al 2400 km lang horen bulderen, met die uitlaat
Het was trouwens erg gezellig bij dat tentje in Barcelona!
Maar het was wel weer een bizarre rit
Hoewel, ik was alleen verantwoordelijk voor de deuk Lantaarnpaal op de camping pal in de dode hoek; iets te snel willen vertrekken; niet goed wakker; 'zacht' deel van het plaatwerk met groot gewicht drukken op de juiste hoek en zelfs op 1 meter levert dat een fikse deuk op.
Die andere twee zaken was ik niet, maar dat liep wel allemaal met een sisser af.
Het was trouwens erg gezellig bij dat tentje in Barcelona!
Ik zal vanavond eens wat uitzoekenquote:
[..]
pics
ik hoor het al, genoeg meegemaakt
Maar het was wel weer een bizarre rit
Normaal wel jaquote:
Mooi dat jullie het gehaald hebben toch
Maar die deuk, de Punto en de sloot... ik hoop dat je rijstijl normaal gesproken beter is
Hoewel, ik was alleen verantwoordelijk voor de deuk Lantaarnpaal op de camping pal in de dode hoek; iets te snel willen vertrekken; niet goed wakker; 'zacht' deel van het plaatwerk met groot gewicht drukken op de juiste hoek en zelfs op 1 meter levert dat een fikse deuk op. Die andere twee zaken was ik niet, maar dat liep wel allemaal met een sisser af.
Stuurbekrachtiging kon ook niet echt kapot gaan.quote:
[..]
ondanks dat die minder mankementen vertoond heeft.
Agreed ! Grappig om zo eens Fokkers tegen te komen.quote:Op zaterdag 20 juli 2013 19:14 schreef Dingest het volgende:
Wij hebben die van ons al 2400 km lang horen bulderen, met die uitlaat
Het was trouwens erg gezellig bij dat tentje in Barcelona!
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Is. Wat er niet in/op/aan zit kan ook niet kapot gaan. Maarja, zonder auto vertrekken is ook weer zo wat ...quote:Op zaterdag 20 juli 2013 20:32 schreef CarBtch het volgende:
[..]
Stuurbekrachtiging kon ook niet echt kapot gaan.
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Ik moet mijn manier van verslag schrijven iets aanpassen, mss eerst foto's selecteren en de broodnodige tekst toevoegen. Anders gaat het nog een jaar duren
Die lui van dat eettentje zaten ook de hele tijd met een schuin oog te kijken van 'vertrekken die lui nog een keer, of wat?' We hebben er ook 3,5 uur gezeten of zo.
Jullie waren sowieso het 4de team wat we zagen, maar het was wel heel toevallig dat we jullie daar tegenkwamenquote:
[..]
Agreed ! Grappig om zo eens Fokkers tegen te komen.
Die lui van dat eettentje zaten ook de hele tijd met een schuin oog te kijken van 'vertrekken die lui nog een keer, of wat?' We hebben er ook 3,5 uur gezeten of zo.
Daarom zat ik er met mijn rug naartoe
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
quote:
Wij zijn ook weer thuis - vanochtend stonden we nog 1350 km verder in Verdon
De Saab heeft: geen thermostaat, twee doorgeluste fan-relais (1 schakelaar in de grille, de ander op waar eerst de Dixie-horn op zat) en een vervangen fan-zekering, een volledig afgebroken uitlaat bij de middendemper waar we 2400 km mee gereden hebben (maar die ik in Verdon wat bij elkaar heb gebeund om het geluid iets tegen te gaan), een fikse deuk linksachter door een gemiste lantaarnpaal op de camping bij Barcelona, een Punto gekust, in een sloot terecht gekomen, een probleem met de ophanging/stuurinrichting waardoor hij wat nerveus is gaan rijden, een flink lek in een slang van de stuurbekrachtiging wat na meerdere pogingen (waaronder op een parkeerplaats in Castellane) soort van lekdicht is gemaakt en een kapotte dynamo waarmee we het exact tot mijn huis hebben gehaald
Morgen willen we hem het liefste de plomp in rijden
Mooi avontuur zo! De keuze voor een Saab in plaats van die Polski Fiat lijkt het alleen niet veel makkelijker gemaakt te hebben. Belangrijk is dat jullie het hebben gehaald . Ik heb daar bij de finish toch extra naar gekeken, en daar heb ik ook de auto van Piet gespot. Ben benieuwd wat voor problemen hij nog heeft gehad onderweg
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Wij hadden vooral luxeproblemen: compleet wegbakken in de zon als we 's middags in de file of voor een stoplicht stonden. .
Auto heeft zich perfect gehouden en is eigenlijk alleen maar beter gaan rijden (de lange tijd stilstand was te merken de eerste dag). Scheelt natuurlijk wel dat we de koppakking al vervangen hadden voor vertrek omdat die behoorlijk lekte en we anders Hardenberg niet eens zouden halen (kwamen we helaas pas na de koop achter, anders hadden we 't niet gedaan). Misschien volgend jaar dus voor meer uitdaging gaan: grotere auto met meer vermogen, dan kan er ook meer kapot. Maar eerst bedenken of ik volgend jaar überhaupt mee wil en zo ja, in welke samenstelling.
Ik zag jou, Tim, overigens nog binnenkomen bij de finish, toen waren wij er net. Maar je zag me niet zwaaien
. Auto heeft zich perfect gehouden en is eigenlijk alleen maar beter gaan rijden (de lange tijd stilstand was te merken de eerste dag). Scheelt natuurlijk wel dat we de koppakking al vervangen hadden voor vertrek omdat die behoorlijk lekte en we anders Hardenberg niet eens zouden halen (kwamen we helaas pas na de koop achter, anders hadden we 't niet gedaan). Misschien volgend jaar dus voor meer uitdaging gaan: grotere auto met meer vermogen, dan kan er ook meer kapot
. Maar eerst bedenken of ik volgend jaar überhaupt mee wil en zo ja, in welke samenstelling.Ik zag jou, Tim, overigens nog binnenkomen bij de finish, toen waren wij er net. Maar je zag me niet zwaaien
Schip ahoy!
Ik weet nog wel een grotere auto met meer vermogen te staanquote:
Wij hadden vooral luxeproblemen: compleet wegbakken in de zon als we 's middags in de file of voor een stoplicht stonden.
Auto heeft zich perfect gehouden en is eigenlijk alleen maar beter gaan rijden (de lange tijd stilstand was te merken de eerste dag). Scheelt natuurlijk wel dat we de koppakking al vervangen hadden voor vertrek omdat die behoorlijk lekte en we anders Hardenberg niet eens zouden halen (kwamen we helaas pas na de koop achter, anders hadden we 't niet gedaan). Misschien volgend jaar dus voor meer uitdaging gaan: grotere auto met meer vermogen, dan kan er ook meer kapot
Ben ik erg goed in, mensen niet opmerken die recht voor me staan en naar me zwaaienquote:Ik zag jou, Tim, overigens nog binnenkomen bij de finish, toen waren wij er net. Maar je zag me niet zwaaien
Ligt dus niet aan jou
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Haha ok thanks
De Bird wil ik niet. Da's me te veel boot Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik de inschrijving dit jaar even laat voor wat ie is, tenzij de bestemming echt geniaal is. Ik heb het virus nog wel te pakken, maar moet echt even goed nadenken over teamsamenstelling. En ik heb afgelopen jaar zo vaak nog startbewijzen voorbij zien komen in de maanden aanlopend tot de start, dat ik vermoed dat dat wel goed komt mocht ik alsnog willen. Beetje rust inbouwen is ook wel prima
De Bird wil ik niet
. Da's me te veel boot Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik de inschrijving dit jaar even laat voor wat ie is, tenzij de bestemming echt geniaal is. Ik heb het virus nog wel te pakken, maar moet echt even goed nadenken over teamsamenstelling. En ik heb afgelopen jaar zo vaak nog startbewijzen voorbij zien komen in de maanden aanlopend tot de start, dat ik vermoed dat dat wel goed komt mocht ik alsnog willen. Beetje rust inbouwen is ook wel prima
Schip ahoy!
Nou, een compleet verslag dan maar! In 2 delen zelfs, want het invoerveld kent beperkingen Foto's zijn klikbaar voor grotere versies.
De start in Hardenberg. Dit jaar hadden we veel meer ruimte in de auto, maar dat hebben we allemaal vol weten te stoppen Kofferbak zat vol met kampeermateriaal, gereedschap, liter of 30 aan diverse vloeistoffen en klein grut. De achterbank werd half gevuld door mijn Mobicool koelbox, en de rest was een tent, kussens, slaapzakken, luchtbedden en 5 diverse tassen. In de Fiat hadden we maar de helft bij ons, en nog snap ik niet waar we dat allemaal gelaten hebben toen
Mijn vader was er nog om ons uit te zwaaien, en we troffen een bevriend team dat dit jaar helaas had besloten op het laatste moment niet mee te doen. We waren lekker vroeg weg, zodat we weer langs mijn huis (aan de A37) konden om daar de laatste spullen (zoals de koelbox, die dan nog een paar uurtjes op 230V kon blijven draaien) in te laden. We hadden dit jaar de BVVVV-turbo dus we konden wel wat tijd missen, en dus ook de opdrachten doen. Mijn teamgenoot heeft alle plaatsnamen opgezocht waar we heen moesten, en zo konden we dus op weg
We hadden alles, behalve de bonusopdracht. Maar de organisatie heeft het weer matig gepland op de eerste dag, want het was met het zoeken goede stopplekken voor het maken van de foto's erg tijdrovend. Ook de mededeling 'we mogen na Ulm niet over snelwegen of de B-nummers, zoek het zelf maar uit' hielp niet, net als een wegomleiding in een dorpje dat door de meeste Runners redelijk genegeerd werd zodat je nog verder vast kwam te staan Na ruim 900 km haalden we om 22:30 wel Mengen.
Ons eerst euvel diende zich in Köln aan; hij wilde niet meer starten. Totdat we ontdekten dat hij nog in Drive stond, en daar een startblokkering op zit. Zo'n automaat blijft nog even wennen Tweede schrikmoment was dat onze elektrische ramen wel omlaag gingen, maar toen niet meer omhoog. Motortjes werkten wel en we snapten er eerst niets van. Uiteindelijk concludeerden we dat het probleem in het luizen-plak-rommel zat dat uit de boom voor mijn huis is gekomen; we hadden de ramen wel schoongemaakt, maar dat was allemaal naar beneden gestroomd en opgedroogd, zodat de ramen nu letterlijk vast zaten geplakt. Gaandeweg is dit vanzelf opgelost
De camping in Mengen was een beetje krap zodat alles nogal vast stond ingebouwd, en je de volgende ochtend moest wachten totdat de mensen om je heen weg waren voordat je zelf kon vertrekken. Overigens pluspunten voor de organisatie dat ze het nachtelijke stiltegebod iets meer in acht namen tov vorig jaar Het vertrek was een leuke chaos.
We hadden wat onenigheid over of we binnendoor of via de snelwegen van Zwitserland zouden gaan, maar toen dat eerste niet opschoot ging het vignet er alsnog op. We hebben maar één van de opdrachten gedaan; om 1 uur exact bij een stationsklok staan in een Zwitserse plaats.
Zwitserland is verder een mooi land om doorheen te rijden, maar we waren wel blij toen we eenmaal van de snelweg af waren en de leuke weggetjes begonnen.
Ik heb gehoord dat veel teams bij de Grote Bernard gewoon de tunnel hebben gepakt. Nogal zonde, want de pas is heel erg mooi om te rijden. Ook al was het (voor ons; niet voor het eerst daar) nogal grauw en nat. Gelukkig reden wij niet cabrio
Beide hadden we lange dagen gemaakt voor de start (mijn teamgenoot kwam regelrecht uit Valencia van een conference, ik moest al het voorbereidende werk doen) dus wij besloten op een andere camping te staan voor een nachtje goed slapen en een frisse start in de ochtend. De camping lag alleen nogal ver buiten het dorpje, en na een smal, steil weggetje van 8 km waarvan we niet meer wisten weer we in vredesnaam uitkwamen vonden we het alsnog. Prima camping, maar de eigenaar zei dat hij niet zoveel gasten kreeg want 'niemand heeft zin om dat hele stuk omhoog te rijden'. Joh Daar ook bij het restaurant gegeten, en toen terug naar de Start-Finish om ons te melden. Daar hebben we het team RobertNL ook nog even gesproken. Net toen wij weg gingen kwam er nog zo'n BX binnen rijden...
Op weg naar de camping (dat paadje was nog spannender in het donker...) wilde mijn teamgenoot nog even een foto van het uitzicht maken, waarmee we de halve buurt wakker hebben gemaakt omdat alle honden direct aansloegen op onze aanwezigheid.
De camping, en de dubieuze toeweg:
En weer verder, Italië door richting Frankrijk.
De route volgde weer de fraaie bergwegen met de nodige uitzichtpunten. Daar troffen we de eerste Runners in hun vervangend vervoer-wagen; na 400 km was bij hun Porsche 924 de koppakking er al uit geknald. We hoorden toen ook al dat de ANWB (niet conform hun voorwaarden) bij hulpvragen lastig begon te doen...
Hoewel het onderweg vaak warm en zonnig was, viel er ook wel eens een drupje regen.
Ook vandaag konden we de opdrachten doen - foto's maken van dingen die de organisatie had uitgezocht - maar dat was meer toeval dan actief zoeken. Als er veel Runners ergens stonden, gewoon goed opletten Zo liepen we ook Tim_Hawaii tegen het lijf, terwijl we ook nogal op zoek waren naar een tankstation. Er bleek doen nog maar 4 liter in de tank te zitten, en onze jerrycans met brandstof hadden een tuit die niet in het tankgat paste
De rit ging door naar de Mt. Ventoux, die gevuld was met campers in afwachting van de Tour de France die een halve week later langs zou komen. Nu kregen ze een Tour de Carbage, met een peloton dat zelf ook irritant terug kon toeteren De berg zelf was een beetje lastig te vinden voor de meeste Runners, temeer iedereen volgens de routebeschrijving 'Gault' zocht en dat heette in de praktijk Sault.
Nou liep de Saab altijd al wat warm, met dubieuze fluctuaties in van de temperatuurwijzer, maar de meesten zeiden 'dat doen die oude Saabs altijd'. Bij de beklimming van de Ventoux liep hij echt tot pal tegen het rode, en dat begon ons toch wel wat zorgen te baren... Maar wat beter in de gaten houden dus!
Mijn teamgenoot doet zijn best om esthetische foto's van de Saab te maken, en daar maak ik dan weer een foto van
En wat kom je boven op de berg (die kennelijk sinds de organisatie er geweest was, een meter was gekrompen) tegen?
Bij de aankomst in Camargue - waar de helft van de wereldpopulatie muggen ook leeft - hebben we met halve zin besloten om soort van wat te koken. Daar kwamen we erachter dat één van onze gasflessen (van mijn ouders, eigenlijk) al leeg was en dat we niet gelijktijdig pasta konden koken en de rest konden bakken. Dus dan maar wat halfrauwe pasta carbonara gemaakt
Daarna een rondje over de camping gedaan, nog wat lui gesproken totdat we lek genoeg waren gestoken. We werden echt constant herkend van vorig jaar - 'het team met dat kleine Fiatje' En nog iets bekends gespot:
De volgende ochtend werd mijn teamgenoot wakker op een leeg luchtbed. Gelukkig hadden we een reserve bij ons, dus konden we zonder al te veel zorgen weer op pad door het leuke Franse landschap. Daarna nog met z'n allen in de rij voor nog wat tol, en toen de binnenwegen opzoeken. Nadat het ons niet lukte om een tube Lubrix Anal Gel te vinden, vonden we het wel weer mooi geweest qua opdrachten.
Wederom was er een wegversperring, wat de nodige verwarring opleverde. Bij een iets te haastige keeractie schatte mijn teamgenoot de lengte van de auto verkeerd in, en raakt met de kont de neus van een oud Puntootje
Die had al genoeg krassen en deuken en er was nauwelijks schade, dus we hebben na een korte overweging besloten hem maar gewoon te peren Overigens werkt mijn (vrij nieuwe) TomTom niet bijster goed; 75% van de tijd kan je gewoon geen nieuw adres invoeren, of pakt hij alleen plaatsen/locaties die nog in zijn geheugen staan 
Dan moest je gaan zitten ouwehoeren met de kaartfunctie, en dan handmatig iets aanwijzen om daarheen te navigeren. Wel hadden we 
Brian Blessed als onze spreker, en Brian heeft ons uiteindelijk wel overal gekregen waar we heen wilden.
Op de B-wegen begon de Saab weer nogal warm te lopen, dus besloten we de grille te verwijderen in de hoop op iets meer koeling. We waren niet de enige; de oude Mercedes voor ons moest periodiek koelvloeistof bijvullen
Dankzij de heldere route-instructie dat je niet Foix moest blijven volgen - behalve dat je Foix moest blijven volgen tot Foix en vanaf daar dat je Foix niet moest blijven volgen. Zo reden wij iets om. Mijn teamgenoot zag iets wat hij de foto wilde zetten en reed bij het aan de kant zetten van de auto pardoes met het rechter voorwiel de erg slecht zichtbare sloot in Gelukkig was er verder niets aan de hand en kon hij er ook zo weer uit rijden.
Dit alles tot groot vermaak van wat Franse jongeren achter ons, die de auto ook helemaal geweldig vonden.
Omhoog naar Andorra, wat een erg mooie route was, besloten we een klein stukje om te rijden omdat we anders zo vroeg aan zouden komen. Dat zorgde ervoor dat we een mooi plekje vonden om wat te eten.
En toen ging het 20 km voor de dagfinish mis
De Saab begon al weer erg warm te lopen, akelig dicht bij het rode. Toen moest ik een vrachtwagen inhalen, en dat extra vermogenzetje was teveel van het goede. De meter stond in het rood. De eerste stopmogelijkheid zagen we te laat, de tweede haalden we te laat. De Saab heeft ruim 10 minuten staan te stomen, en er bijna 5 liter kvs uit gegooid...
De retourleiding was 2 keer zo dik als normaal, en dan heb ik nog geluk dat ik het expansievat thuis al vervangen had ivm een minuscuul scheurtje want die zou onder deze druk het helemaal begeven hebben... Mijn gok was toch de thermostaat die niet open ging, want als we de motor probeerde te koelen door warme lucht van de verwarming aan te voeren bleef de verwarming vrij koud. Hoewel er een reserve-thermostaat aanwezig was (ik vertrouwde het niet) besloot ik gewoon de thermostaat eruit te laten, om te kijken hoe goed hij dan zou koelen. Ik had gereedschap, 5 liter kvs en 5 liter water en een digitale Haynes, hoewel die niet echt nodig bleek. Eerste de boel laten afkoelen, en toen kon ik het thermostaathuis eraf halen en de thermostaat eruit.
Erg sympathiek blijft natuurlijk dat iedereen stopt om te helpen. Eén team liet contactgegevens achter zodat we konden bellen als het toch niet lukt
Het thermostaathuis is niet zo toegankelijk en er moeten nogal wat slangen en de AIC-klep los. Ook de carterventilatieslang moest aan de kant, en die was zo uitgedroogd dat hij meteen in 3 stukken brak. Dat hebben we met tape en vloeibare pakking weer aan elkaar gelijmd. Maar na een uurtje gepruts zat alles er weer aan - minus één thermostaat - en konden we verder! Let ook even op de enorme kvs-vlek die onder de auto vandaan komt naar achteren
Die vreugde was van korte duur. We kwamen achter Runners in hun BMW te staan die midden op de pas stil waren komen te liggen. Hun krukassensor raakte volgens hun oververhit en daarmee vielen ze steeds stil. Dan moesten ze die afkoelen met een deobus, konden ze weer starten en 500 meter verderop vielen ze weer stil. We hebben achter ze gezeten en ze afgeschermd totdat ze een veilige plek konden opzoeken.
Twee bochten verderop stond de temperatuurmeter weer tegen het rood en direct over de grens in Andorra gestopt. De normale ventilator heb ik nooit zien draaien en draaide nu nog steeds niet, en ik stelde voor dat we die maar moesten doorlussen want anders wist ik het ook zo snel niet. Relais eruit getrokken, pennetjes plat gemaakt, stukje draad ertussen en er weer ingeplugd. Fan ging draaien, motor gestart en meteen zakte de wijzer tot een meer normale waarde Het was dus geen of-of probleem, maar een en-en. En zo konden we toch nog de Start-Finish halen
We hebben bij een ander team wat mannetjes-kabelschoentjes gescoord en draad hadden we zelf. Ik had zelfs een schakelaartje meegenomen, dus zo konden we een externe schakelaar in de grille verwerken voor de ventilator. Wel moesten we constant dat ding dus handmatig aan-uit zetten, maar daarna koelde hij significant beter.
Na de tent opgezet te hebben nog een rondje gelopen. We stonden op 2400 meter hoogte ongeveer, en dat was best frisjes 's nachts. Eerst een hele tijd bij het Daihatsu Hijet busje gestaan en met leden van RobertNLs team gepraat, en daarna nog bij de deelnemers met hun Skoda 105S (onze keuze voor de originaliteitsprijs, omdat we wel van schrale autootjes houden) staan praten. Daar kwam, vrij laat, ook Driftkikker nog aankakken met een enorme tik in de motor van hun BMW, wat hij afdeed met 'ja, die versies tikken allemaal wat'. Ja, maar niet zo erg Iets met olie en niet op lampjes letten en zo? We zijn nog steeds enorm benieuwd of dat ding het überhaupt het nog gehaald heeft tot Barcelona, laat staan thuis
De volgende ochtend een stukje omhoog gelopen en foto's gemaakt van het bijzondere kampement:
De rit naar Barcelona was weer een erg mooie, leuk met een hele stoet over de kleine bergwegen. Eerst zijn we nog gestopt in Andorra-stad om daar wat te kijken, maar afgezien van de lage benzineprijzen (65 liter getankt voor 75 euro!) en een prima watermeloen bij een supermarkt viel daar eigenlijk niet zoveel te beleven. De opdrachten waren van hetzelfde soort als woensdag, en per toeval spotte we één locatie daarvan maar voor de rest boeide het ons weinig.
We vonden dat blok kaas dat die walmende T4-diesel - die 'wat olie' verbruikte - veel interessanter.
De uitlaat was bij de middendemper al eens voorzien van een laagje Gun Gum uitlaatpasta, maar de boel begon wel weer erg sportief te klinken. Onze camping lag in Vilanova i la Geltru 35 km ten zuiden van de Finish en aangezien we erg vroeg waren, zijn we daar eerst heen gereden om de tent op te zetten. Ik vond toen al dat de uitlaat erg losjes eruit zag en nam mij voor daar bij terugkomst meteen wat aan te doen. Zover is het niet gekomen want 15 km na vertrek (20 km voor de finish) brak het ding compleet in tweeën pal achter de middendemper
De achterdemper hing nog in zijn rubbers en zat bovendien boven de achteras, dus de boel kon er niet zomaar onder weg vallen. IJzerdraadje gespannen en toen was het 'fok it, we kijken morgen wel verder; we gaan gewoon finishen'. En zo, ietwat luid, geschiedde
Gelukkig waren we niet de enige. Na nog wat lui gesproken te hebben in de lange, warme rij voor de prijzige hamburgers - waaronder idd het team van Northside, een ander team met een 9000 dat hun turbo had opgeblazen maar 'zonder reed hij ook nog prima', en een team dat ons vorig jaar geholpen had bij het gedoe in dat zigeunerdorpje in Hongarije - besloten we (en velen met ons) dat het niet zo gezellig was daar en dat we met onze herrie-uitlaat ook niet te laat op de camping wilden zijn. Nog een rondje over de parkeerplaats gedaan, en toen was de Run zelf voor ons afgelopen
Ja hoor...
Overigens begon het bij ons wel al weer te jeuken, ook al dachten we eerst dat dit wel ons laatste jaar zou zijn. Dus wie weet
Wel hoorden we dat de Reliant die meedeed nogal heldhaftig gecrasht is toen ze door hun remmen trapten bij een afdaling in Duitsland, en dat een ander team getorpedeerd is door een Fransman die niet uitkeek bij het opdraaien van de weg. Gelukkig is iedereen er betrekkelijk heelhuids er vanaf gekomen, maar toch.
Onze camping lag op 500 meter van de zee, en 's avonds zijn we nog even weten pootjebaden op het strand. Het was namelijk nogal warm in Spanje
[ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 21-07-2013 21:33:35 ]
Foto's zijn klikbaar voor grotere versies.De start in Hardenberg. Dit jaar hadden we veel meer ruimte in de auto, maar dat hebben we allemaal vol weten te stoppen
Kofferbak zat vol met kampeermateriaal, gereedschap, liter of 30 aan diverse vloeistoffen en klein grut. De achterbank werd half gevuld door mijn Mobicool koelbox, en de rest was een tent, kussens, slaapzakken, luchtbedden en 5 diverse tassen. In de Fiat hadden we maar de helft bij ons, en nog snap ik niet waar we dat allemaal gelaten hebben toen 
Mijn vader was er nog om ons uit te zwaaien, en we troffen een bevriend team dat dit jaar helaas had besloten op het laatste moment niet mee te doen. We waren lekker vroeg weg, zodat we weer langs mijn huis (aan de A37) konden om daar de laatste spullen (zoals de koelbox, die dan nog een paar uurtjes op 230V kon blijven draaien) in te laden. We hadden dit jaar de BVVVV-turbo dus we konden wel wat tijd missen, en dus ook de opdrachten doen. Mijn teamgenoot heeft alle plaatsnamen opgezocht waar we heen moesten, en zo konden we dus op weg
We hadden alles, behalve de bonusopdracht. Maar de organisatie heeft het weer matig gepland op de eerste dag, want het was met het zoeken goede stopplekken voor het maken van de foto's erg tijdrovend. Ook de mededeling 'we mogen na Ulm niet over snelwegen of de B-nummers, zoek het zelf maar uit' hielp niet, net als een wegomleiding in een dorpje dat door de meeste Runners redelijk genegeerd werd zodat je nog verder vast kwam te staan
Na ruim 900 km haalden we om 22:30 wel Mengen.Ons eerst euvel diende zich in Köln aan; hij wilde niet meer starten. Totdat we ontdekten dat hij nog in Drive stond, en daar een startblokkering op zit. Zo'n automaat blijft nog even wennen
Tweede schrikmoment was dat onze elektrische ramen wel omlaag gingen, maar toen niet meer omhoog. Motortjes werkten wel en we snapten er eerst niets van. Uiteindelijk concludeerden we dat het probleem in het luizen-plak-rommel zat dat uit de boom voor mijn huis is gekomen; we hadden de ramen wel schoongemaakt, maar dat was allemaal naar beneden gestroomd en opgedroogd, zodat de ramen nu letterlijk vast zaten geplakt. Gaandeweg is dit vanzelf opgelost De camping in Mengen was een beetje krap zodat alles nogal vast stond ingebouwd, en je de volgende ochtend moest wachten totdat de mensen om je heen weg waren voordat je zelf kon vertrekken. Overigens pluspunten voor de organisatie dat ze het nachtelijke stiltegebod iets meer in acht namen tov vorig jaar
Het vertrek was een leuke chaos.
We hadden wat onenigheid over of we binnendoor of via de snelwegen van Zwitserland zouden gaan, maar toen dat eerste niet opschoot ging het vignet er alsnog op. We hebben maar één van de opdrachten gedaan; om 1 uur exact bij een stationsklok staan in een Zwitserse plaats.
Zwitserland is verder een mooi land om doorheen te rijden, maar we waren wel blij toen we eenmaal van de snelweg af waren en de leuke weggetjes begonnen.
Ik heb gehoord dat veel teams bij de Grote Bernard gewoon de tunnel hebben gepakt. Nogal zonde, want de pas is heel erg mooi om te rijden. Ook al was het (voor ons; niet voor het eerst daar) nogal grauw en nat. Gelukkig reden wij niet cabrio
Beide hadden we lange dagen gemaakt voor de start (mijn teamgenoot kwam regelrecht uit Valencia van een conference, ik moest al het voorbereidende werk doen) dus wij besloten op een andere camping te staan voor een nachtje goed slapen en een frisse start in de ochtend. De camping lag alleen nogal ver buiten het dorpje, en na een smal, steil weggetje van 8 km waarvan we niet meer wisten weer we in vredesnaam uitkwamen vonden we het alsnog. Prima camping, maar de eigenaar zei dat hij niet zoveel gasten kreeg want 'niemand heeft zin om dat hele stuk omhoog te rijden'. Joh
Daar ook bij het restaurant gegeten, en toen terug naar de Start-Finish om ons te melden. Daar hebben we het team RobertNL ook nog even gesproken. Net toen wij weg gingen kwam er nog zo'n BX binnen rijden...
Op weg naar de camping (dat paadje was nog spannender in het donker...) wilde mijn teamgenoot nog even een foto van het uitzicht maken, waarmee we de halve buurt wakker hebben gemaakt omdat alle honden direct aansloegen op onze aanwezigheid.
De camping, en de dubieuze toeweg:
En weer verder, Italië door richting Frankrijk.
De route volgde weer de fraaie bergwegen met de nodige uitzichtpunten. Daar troffen we de eerste Runners in hun vervangend vervoer-wagen; na 400 km was bij hun Porsche 924 de koppakking er al uit geknald. We hoorden toen ook al dat de ANWB (niet conform hun voorwaarden) bij hulpvragen lastig begon te doen...
Hoewel het onderweg vaak warm en zonnig was, viel er ook wel eens een drupje regen.
Ook vandaag konden we de opdrachten doen - foto's maken van dingen die de organisatie had uitgezocht - maar dat was meer toeval dan actief zoeken. Als er veel Runners ergens stonden, gewoon goed opletten
Zo liepen we ook Tim_Hawaii tegen het lijf, terwijl we ook nogal op zoek waren naar een tankstation. Er bleek doen nog maar 4 liter in de tank te zitten, en onze jerrycans met brandstof hadden een tuit die niet in het tankgat paste De rit ging door naar de Mt. Ventoux, die gevuld was met campers in afwachting van de Tour de France die een halve week later langs zou komen. Nu kregen ze een Tour de Carbage, met een peloton dat zelf ook irritant terug kon toeteren
De berg zelf was een beetje lastig te vinden voor de meeste Runners, temeer iedereen volgens de routebeschrijving 'Gault' zocht en dat heette in de praktijk Sault.Nou liep de Saab altijd al wat warm, met dubieuze fluctuaties in van de temperatuurwijzer, maar de meesten zeiden 'dat doen die oude Saabs altijd'. Bij de beklimming van de Ventoux liep hij echt tot pal tegen het rode, en dat begon ons toch wel wat zorgen te baren... Maar wat beter in de gaten houden dus!
Mijn teamgenoot doet zijn best om esthetische foto's van de Saab te maken, en daar maak ik dan weer een foto van
En wat kom je boven op de berg (die kennelijk sinds de organisatie er geweest was, een meter was gekrompen
) tegen?
Bij de aankomst in Camargue - waar de helft van de wereldpopulatie muggen ook leeft - hebben we met halve zin besloten om soort van wat te koken. Daar kwamen we erachter dat één van onze gasflessen (van mijn ouders, eigenlijk) al leeg was en dat we niet gelijktijdig pasta konden koken en de rest konden bakken. Dus dan maar wat halfrauwe pasta carbonara gemaakt
Daarna een rondje over de camping gedaan, nog wat lui gesproken totdat we lek genoeg waren gestoken. We werden echt constant herkend van vorig jaar - 'het team met dat kleine Fiatje'
En nog iets bekends gespot:
De volgende ochtend werd mijn teamgenoot wakker op een leeg luchtbed. Gelukkig hadden we een reserve bij ons, dus konden we zonder al te veel zorgen weer op pad door het leuke Franse landschap. Daarna nog met z'n allen in de rij voor nog wat tol, en toen de binnenwegen opzoeken. Nadat het ons niet lukte om een tube Lubrix Anal Gel te vinden, vonden we het wel weer mooi geweest qua opdrachten.
Wederom was er een wegversperring, wat de nodige verwarring opleverde. Bij een iets te haastige keeractie schatte mijn teamgenoot de lengte van de auto verkeerd in, en raakt met de kont de neus van een oud Puntootje
Die had al genoeg krassen en deuken en er was nauwelijks schade, dus we hebben na een korte overweging besloten hem maar gewoon te peren Overigens werkt mijn (vrij nieuwe) TomTom niet bijster goed; 75% van de tijd kan je gewoon geen nieuw adres invoeren, of pakt hij alleen plaatsen/locaties die nog in zijn geheugen staan Dan moest je gaan zitten ouwehoeren met de kaartfunctie, en dan handmatig iets aanwijzen om daarheen te navigeren. Wel hadden we Brian Blessed als onze spreker, en Brian heeft ons uiteindelijk wel overal gekregen waar we heen wilden.Op de B-wegen begon de Saab weer nogal warm te lopen, dus besloten we de grille te verwijderen in de hoop op iets meer koeling. We waren niet de enige; de oude Mercedes voor ons moest periodiek koelvloeistof bijvullen
Dankzij de heldere route-instructie dat je niet Foix moest blijven volgen - behalve dat je Foix moest blijven volgen tot Foix en vanaf daar dat je Foix niet moest blijven volgen. Zo reden wij iets om. Mijn teamgenoot zag iets wat hij de foto wilde zetten en reed bij het aan de kant zetten van de auto pardoes met het rechter voorwiel de erg slecht zichtbare sloot in
Gelukkig was er verder niets aan de hand en kon hij er ook zo weer uit rijden.
Dit alles tot groot vermaak van wat Franse jongeren achter ons, die de auto ook helemaal geweldig vonden.
Omhoog naar Andorra, wat een erg mooie route was, besloten we een klein stukje om te rijden omdat we anders zo vroeg aan zouden komen. Dat zorgde ervoor dat we een mooi plekje vonden om wat te eten.
En toen ging het 20 km voor de dagfinish mis
De Saab begon al weer erg warm te lopen, akelig dicht bij het rode. Toen moest ik een vrachtwagen inhalen, en dat extra vermogenzetje was teveel van het goede. De meter stond in het rood. De eerste stopmogelijkheid zagen we te laat, de tweede haalden we te laat. De Saab heeft ruim 10 minuten staan te stomen, en er bijna 5 liter kvs uit gegooid...
De retourleiding was 2 keer zo dik als normaal, en dan heb ik nog geluk dat ik het expansievat thuis al vervangen had ivm een minuscuul scheurtje want die zou onder deze druk het helemaal begeven hebben... Mijn gok was toch de thermostaat die niet open ging, want als we de motor probeerde te koelen door warme lucht van de verwarming aan te voeren bleef de verwarming vrij koud. Hoewel er een reserve-thermostaat aanwezig was (ik vertrouwde het niet) besloot ik gewoon de thermostaat eruit te laten, om te kijken hoe goed hij dan zou koelen. Ik had gereedschap, 5 liter kvs en 5 liter water en een digitale Haynes, hoewel die niet echt nodig bleek. Eerste de boel laten afkoelen, en toen kon ik het thermostaathuis eraf halen en de thermostaat eruit.
Erg sympathiek blijft natuurlijk dat iedereen stopt om te helpen. Eén team liet contactgegevens achter zodat we konden bellen als het toch niet lukt
Het thermostaathuis is niet zo toegankelijk en er moeten nogal wat slangen en de AIC-klep los. Ook de carterventilatieslang moest aan de kant, en die was zo uitgedroogd dat hij meteen in 3 stukken brak. Dat hebben we met tape en vloeibare pakking weer aan elkaar gelijmd. Maar na een uurtje gepruts zat alles er weer aan - minus één thermostaat - en konden we verder! Let ook even op de enorme kvs-vlek die onder de auto vandaan komt naar achteren
Die vreugde was van korte duur. We kwamen achter Runners in hun BMW te staan die midden op de pas stil waren komen te liggen. Hun krukassensor raakte volgens hun oververhit en daarmee vielen ze steeds stil. Dan moesten ze die afkoelen met een deobus, konden ze weer starten en 500 meter verderop vielen ze weer stil. We hebben achter ze gezeten en ze afgeschermd totdat ze een veilige plek konden opzoeken.
Twee bochten verderop stond de temperatuurmeter weer tegen het rood en direct over de grens in Andorra gestopt. De normale ventilator heb ik nooit zien draaien en draaide nu nog steeds niet, en ik stelde voor dat we die maar moesten doorlussen want anders wist ik het ook zo snel niet. Relais eruit getrokken, pennetjes plat gemaakt, stukje draad ertussen en er weer ingeplugd. Fan ging draaien, motor gestart en meteen zakte de wijzer tot een meer normale waarde
Het was dus geen of-of probleem, maar een en-en. En zo konden we toch nog de Start-Finish halen We hebben bij een ander team wat mannetjes-kabelschoentjes gescoord en draad hadden we zelf. Ik had zelfs een schakelaartje meegenomen, dus zo konden we een externe schakelaar in de grille verwerken voor de ventilator. Wel moesten we constant dat ding dus handmatig aan-uit zetten, maar daarna koelde hij significant beter.
Na de tent opgezet te hebben nog een rondje gelopen. We stonden op 2400 meter hoogte ongeveer, en dat was best frisjes 's nachts. Eerst een hele tijd bij het Daihatsu Hijet busje gestaan en met leden van RobertNLs team gepraat, en daarna nog bij de deelnemers met hun Skoda 105S (onze keuze voor de originaliteitsprijs, omdat we wel van schrale autootjes houden) staan praten. Daar kwam, vrij laat, ook Driftkikker nog aankakken met een enorme tik in de motor van hun BMW, wat hij afdeed met 'ja, die versies tikken allemaal wat'. Ja, maar niet zo erg
Iets met olie en niet op lampjes letten en zo? We zijn nog steeds enorm benieuwd of dat ding het überhaupt het nog gehaald heeft tot Barcelona, laat staan thuis De volgende ochtend een stukje omhoog gelopen en foto's gemaakt van het bijzondere kampement:
De rit naar Barcelona was weer een erg mooie, leuk met een hele stoet over de kleine bergwegen. Eerst zijn we nog gestopt in Andorra-stad om daar wat te kijken, maar afgezien van de lage benzineprijzen (65 liter getankt voor 75 euro!) en een prima watermeloen bij een supermarkt viel daar eigenlijk niet zoveel te beleven. De opdrachten waren van hetzelfde soort als woensdag, en per toeval spotte we één locatie daarvan maar voor de rest boeide het ons weinig.
We vonden dat blok kaas dat die walmende T4-diesel - die 'wat olie' verbruikte
- veel interessanter.
De uitlaat was bij de middendemper al eens voorzien van een laagje Gun Gum uitlaatpasta, maar de boel begon wel weer erg sportief te klinken. Onze camping lag in Vilanova i la Geltru 35 km ten zuiden van de Finish en aangezien we erg vroeg waren, zijn we daar eerst heen gereden om de tent op te zetten. Ik vond toen al dat de uitlaat erg losjes eruit zag en nam mij voor daar bij terugkomst meteen wat aan te doen. Zover is het niet gekomen want 15 km na vertrek (20 km voor de finish) brak het ding compleet in tweeën pal achter de middendemper
De achterdemper hing nog in zijn rubbers en zat bovendien boven de achteras, dus de boel kon er niet zomaar onder weg vallen. IJzerdraadje gespannen en toen was het 'fok it, we kijken morgen wel verder; we gaan gewoon finishen'. En zo, ietwat luid, geschiedde
Gelukkig waren we niet de enige. Na nog wat lui gesproken te hebben in de lange, warme rij voor de prijzige hamburgers - waaronder idd het team van Northside, een ander team met een 9000 dat hun turbo had opgeblazen maar 'zonder reed hij ook nog prima', en een team dat ons vorig jaar geholpen had bij het gedoe in dat zigeunerdorpje in Hongarije - besloten we (en velen met ons) dat het niet zo gezellig was daar en dat we met onze herrie-uitlaat ook niet te laat op de camping wilden zijn. Nog een rondje over de parkeerplaats gedaan, en toen was de Run zelf voor ons afgelopen
Ja hoor...
Overigens begon het bij ons wel al weer te jeuken, ook al dachten we eerst dat dit wel ons laatste jaar zou zijn. Dus wie weet
Wel hoorden we dat de Reliant die meedeed nogal heldhaftig gecrasht is toen ze door hun remmen trapten bij een afdaling in Duitsland, en dat een ander team getorpedeerd is door een Fransman die niet uitkeek bij het opdraaien van de weg. Gelukkig is iedereen er betrekkelijk heelhuids er vanaf gekomen, maar toch.
Onze camping lag op 500 meter van de zee, en 's avonds zijn we nog even weten pootjebaden op het strand. Het was namelijk nogal warm in Spanje
[ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 21-07-2013 21:33:35 ]
De volgende ochtend bij de campingeigenaar gevraagd of die een garagist voor ons wist, Die kon er eentje vinden, maar die zei dat we maandag pas langs moesten komen. Een andere garage die we per toeval vonden meldde hetzelfde. Dus parkeerden we bij het station, en pakten we de trein naar Barcelona. Aardige stad, maar we vonden een middagje meer dan genoeg. En dan hebben we nog best veel gelopen omdat we eerst naar de verkeerde kerken en kathedralen liepen Bovendien was het nogal warm.
Onderweg hebben we nog 4 andere teams gesproken, die ook de toerist aan het uithangen waren Toen we op een terrasje zaten zagen we aan de overkant een bekend gezicht lopen; uiteindelijk hebben we iets van 3,5 uur met 2CV en zijn reisgenote daar gezellig zitten ouwehoeren
Het was dan ook vrij laat dat we terug waren op de camping, maar we volgden Spaans voorbeeld en gingen gewoon laat eten. Pas om 23:00 ging de eerste lap vlees op de barbecue. Helaas bleek er (aanvankelijk) nog een luchtbed lek. Ik heb één nacht op de grond gelegen, en één nacht heb ik beide 'lekke' luchtbedden op elkaar gelegd. Dat was ook geen succes, het was nogal instabiel. Uiteindelijk bleek dat er iets mis is gegaan met verwisselen tussen de reserve en het lekke luchtbed uit Camargue, en dat er dus in feite nog steeds maar eentje lek was. Gelukkig
Zondag viel er niet veel te doen, behalve proberen de uitlaat wat bij elkaar te beunen met ijzerdraad en wat bierblikjes. Wij spreken geen Spaans en we wilden gewoon dat boel eenvoudig bij elkaar hebben zodat hij wat minder luid was, en we Nederland konden halen. Om er goed bij te kunnen moest het wiel eraf, en de hele kofferbak leeg om bij de krik te komen. Dit tot vermaak van veel campinggasten, die - en dan vooral de kinderen - het sowieso al een briljante auto vonden.
Toevallig stond er nog een Nederlander schuin achter ons, met een Saab 9-5 estate. Die zat ook op het Saabforum en die herkende de auto daarvan
De rest van de dag was luieren met een boekje aan het strand en wat zwemmen in de zee, en dan een restaurantje opzoeken voor de nodige paella. Best prima om een dagje niets te doen!
Maandag vroeg opgestaan, meteen naar de garage. De campingeigenaar had een briefje geschreven met 'dit is een oud barrel, ze willen er eigenlijk alleen maar Nederland mee halen'. Maar de pijp was pal bij de demper afgebroken en dat viel niet meer te lassen. Nieuw onderdeel zou 300e kosten (inclusief montage) en het kon pas de volgende dag. Eigenlijk wilden we door naar Verdon, en het leek ons niet de moeite waard. Mijn teamgenoot vond eerst dat 'het wel kon' qua lawaai, maar rond Barcelona deed hij toch oordopjes in. Op zich was de volume het probleem niet zo, meer de nogal heftige, zware frequentie.
Helemaal schadevrij is de Saab niet gebleven; we waren iets te gehaast bij vertrek op de camping, zodat ik een lantaarnpaal raakte die achter mij pal in de dode hoek stond op hooguit een meter afstand. De hoek en het gewicht van de auto speelden hier vooral de rol tegen het slappe plaatwerk, en dat leverde een fikse deuk op.
Al maakte wij ons meer zorgen om de lantaarnpaal, maar die had eigenlijk niets
Onderweg rammelde de uitlaat wel nogal, dus nog maar een keer geprobeerd de boel wat vaster te zetten.
Doordat we pas rond het middaguur waren vertrokken - en we tolwegen vermeden - lukte het niet meer Verdon in één dag te halen. We hebben in de buurt van Arles gestaan, 30 km van de Start-Finish locatie in Camargue op de camping die ik daarvoor als back-up genoteerd had Daar heb ik ook mijn Coleman Northstar benzinelamp kunnen gebruiken. Dat ding geeft echt licht als een malle 
De Deense overbuurman werd er zelfs een beetje opgewonden van
De volgende ochtend vonden we dat de auto nog steeds snel warm liep. De ventilator heeft een normale stand, en een high speed stand met een eigen relais. Die vertrouwden we niet meer, en ook die werd doorgelust. De gewone ventilator bleef met de schakelaar in de grille, de high speed-stand werd aangesloten op de knop waarop de dixie-claxon zat. De isolatie van de draadjes kwamen ook was los, dus daar moesten we ook opletten om kortsluiting te voorkomen.
Met onze luide uitlaat wisten we via de mooie binnenwegen uiteindelijk het schitterende Lac du Verdon te bereiken
We vonden een plaatsje op een camping iets buiten Moustiers st. Marie, pal aan het begin van de route door de Gorges du Verdon. We zijn eerst naar Moustiers gegaan, een erg fraai maar ook erg toeristisch plaatsje. Daar hebben we een, naar bleek vrij listige, wandeling naar het kerkje gedaan. Mijn teamgenoot zei halverwege pas dat hij nog op slippers liep
De volgende dag stond een route door de Gorges du Verdon op het programma. Maar eerst moest die uitlaat een stukje stiller. Dus weer alles uitgepakt, de auto opgekrikt en vervolgens heb ik met een stukje conservenblik, een bierblikje, enkele meters ijzerdraad om alles goed bij elkaar getrokken te houden en een half bakje Gun Gum uitlaatpasta de boel half gasdicht gebeund. Het resultaat was redelijk; wel merkbaar hoorbaar maar een stuk stiller dan gewoon uitlaat die een demper te vroeg ophield
Ik was er vorig jaar al geweest en ik weet dat de route extreem briljant is om te rijden, en dat de kloof zelf één van de mooiste plekken in Europa is, dus ik had er erg veel zin in.
Het weer, maar vooral de auto, hadden er dan niet zo'n zin in. De zon bleef een beetje achterwegen en zou later overgaan in (mot)regen. Dat was niet erg.
Halverwege de Routes du Verdon begon de stuurbekrachtigingspomp enge geluiden te maken. Dat was wel erg. Bij controle bleek het expansievat al bijna leeg te zijn. Ik had niet veel keuze en moest, zonder stuurbekrachtiging, over de scherp kronkelende bergweg doorrijden naar Castellane. Daar vonden we een tankstation. Mijn vaders teamgenoot is automonteur, en die werd geraadpleegd om te vragen wat voor olie we erin konden gooien. Hij stelde transmissieolie voor de automaat voor, of desnoods motorolie als het echt niet anders kon. Het probleem was dat de pomp via de multiriem ook op waterpomp en dynamo zat. Als de stuurbekrachtigingspomp vast zou lopen, zou dat allemaal meegaan. Want anders hadden we wel zonder stuurbekrachtiging kunnen rijden.
Olie gekocht, bijgevuld en naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen. Bij terugkomst viel in de motregen op dat er meteen een plas olie bij het rechter voorwiel lag, en het niveau alweer gedaald was. Het moest dus direct opgelost worden. De slangen bij het expansievat waren nogal vettig en vies, dus ons vermoeden was dat het lek daar zat. Eerst hebben we het vat leeg geheveld en toen kon ik het staan demonteren op een parkeerplaats in Castellane, tot vermaak van de vele Nederlandse toeristen daar
De slangen kwamen moeizaam van het expansievat los, maar met behulp van remmenreiniger en een wc-rol hebben we alles redelijk goed schoongemaakt. We zagen iets waarvan we vermoedde dat dat het lek kon zijn en hebben dat afgedicht met vloeibare pakking en tape, maar toen de boel er weer inzat lekte het meteen weer. Toen zag ik dat de bovenste slang veel lager nogal lekte, en alles omhoog sproeide zodat het vat de oorzaak leek Kortom, weer de boel leeghalen en demonteren, en toen was de werkelijk oorzaak gevonden
Die slang is jarenlang weg geschuurd over de rand van de dynamo, en nu was hij dan goed door. Wederom met vloeibare pakking, tape, slangklemmen en tie wraps het ding ingewikkeld en bijgevuld. Tegen die tijd was het al 19:00 uur en konden we wel weer richting camping. Onderweg een paar keer gecontroleerd, en het leek het te houden Het begon te regenen dus besloten we eens een goed restaurant in Moustiers st. Marie op te zoeken, waar het kerkje nu mooi verlicht was.
Terug bij de auto lag er weer een plas olie bij het voorwiel Het niveau was wel wat gezakt, maar niet zo extreem als eerst. Die olie is nogal agressief en sijpelt, uiteindelijk, gewoon via de laag tape naar buiten. De volgende ochtend op de camping nog meer tape en tie wraps aangebracht, voordat we de tweede poging aan de Gorges du Verdon waagden. Maar niet voordat we op een haar na de koelbox, auto of het elektriciteitskastje hadden gesloopt: we reden weg met de stekkerdoos nog in de auto, en dat merkten we eigenlijk pas toen de lijn strak tegen de ruit stond gespannen
Eerst weer naar Castellane gereden voor boodschappen, en toen konden we eindelijk de Routes des Crêtes op. Echt een aanrader! Briljante wegen en mooie, bizarre uitkijkpunten, tot honderden meters recht omlaag. De kloof is ook zeer populair bij klimmers.
De Routes des Crêtes loopt van La Palud sur Verdon weer terug naar dezelfde plaats; handig, want dan kan je van bijrijder wisselen en nog een keer het rondje rijden Helaas begon het weer te regenen. Een kans van 30% op 0,5 mm was voorspeld. We hebben 30 minuten zo stil gestaan
En later op de dag nog eens zo'n bui, en de halve avond regen. Maar goed, we konden na ons tweede rondje verder de kloof rond, en daar zijn een paar hele mooie wegen. En daar kwam de BVVVV-turbo goed tot zijn recht Lekker in z'n 2 laten staan, en dan trekt hij als een malle je wel die bergwegen op en door. We hebben wel iets van 1:5 gereden daar, maar het was het waard Nee, met de turbo, het blok en de automaat is verder niets mis!
Nog meer impressies van de kloof
Wederom regende het 's avonds, zodat we uiteindelijk bij een heel vaag restaurantje eindigde. De eigenaresse was overdreven enthousiast (manlief zag eruit als hij gedwongen werd in de hobby van zijn vrouw mee te gaan) en ze ging letterlijk de hele menukaart voor ons vertalen
Heel graag had ik er de 14 km lange Martel wandelroute willen nemen door de kloof, maar het slechte weer gooide roet in het eten. Dus we besloten de volgende ochtend alles in te pakken en kijken of we in één ruk de 1350 km naar huis konden rijden. Voor de laatste maal tie-wraps om de slang aangebracht en bijgevuld - en dat heeft het tot thuis lekloos volgehouden.
Het laatste restje Gun Gum heb ik nog rond de uitlaat gefrot - die was wat luider gaan klinken na al dat geblaas door de kloof, en daarmee moesten we maar naar huis.
Bij een tolpoort stonden er opeens 15 (!) wagens van de Gendarmerie. Maar die schonken geen aandacht aan onze ronkende uitlaat. We moesten ze zelfs teleurstellen, want de gebaarden dat we de dixie-horn even moesten gebruiken Maar ja, die was afgesloten vanwege de high speed fan. Daarmee is de auto nog wel een paar keer warm geworden, maar het bleef dit keer keurig binnen de perken. We hadden nu toch een vignet, dus we kozen ervoor om via Zwitserland terug te gaan ipv de Peage-wegen.
Het stuk naar Grenoble schoot niet op, en het was al 19:00 toen we bij Basel in de file stonden. We hadden nog 10 liter goedkoop Andorra-benzine in jerrycans, dus we hebben een systeempje gemaakt zodat we die nog in de tank konden gooien
Bij een Mac langs de Autobahn werden we zonder enige reden door de Duitse douane nog gecontroleerd; ik moest mijn zakken leeghalen en zet mijn handen uit elkaar van 'verder nog iets', waarop die gast zegt 'nee hoor, we zijn hier niet in Amerika'. Waarop hij al mijn zakken nagaat en mij compleet fouilleert Was een enorm onbeschaafde zak die de halve auto halfbakken overhoop gooide (tassen en kofferbak werden volledig overgeslagen) en toen er vandoor ging. Z'n collega had ook zoiets van 'tsja, van mijn hoefde het ook niet'.
De auto begon nu op lage snelheid ook iets vrij zwalkerig gedrag te vertonen, wat mij doet vermoeden dat er met de ophanging iets niet helemaal jofel meer is. Waarschijnlijk een rubber of kogel met wat speling, maar het werd er niet comfortabeler op. Hoewel de airco en cruise control het prima deden Bij een volgende stop bleek dat de knipperlicht-unit rechts half los hing; die was uit een klemschroef geschoten maar dat kon ik snel weer vastdraaien met behulp van een iets ruimer ringetje. Laat in de avond ging het dimlicht links ook nog eens stuk (hebben we waarschuwinglampjes in het dashboard voor), en die heb ik bij de laatste tankbeurt ook nog vervangen
170 km voor huis was de laatste pitstop. De uitlaat resoneert nogal hoor in de toeren dus 150 was qua niveau het snelste wat we konden gaan. We starten de auto, en opeens blijft het acculampje branden. Voltage kwam niet verder dan 11. Dynamo was ermee op aan het houden Nou ja, het was half 2 's nachts; we gokken het erop. Uiteindelijk hebben we met alle stroomverbruikers uit gereden en heb ik zelfs de zekering uit de ACC-unit getrokken, want die resette zich steeds en sloeg dan aan Vlakbij de grens op de A31, afslag Twist/Coevorden, voegde er een auto in. Was nog een Runner
Tegen de tijd dat we de auto bij mij in de straat parkeerden was het al 3 uur geweest en stond er 8 volt op meter. Er gingen steeds meer lampjes zwak branden op het dashboard; ik parkeerde de auto, zette hem stil en dat was het. Meteen daarna startte hij al niet meer. Tot hier, zei hij, en niet verder
En na 5400 km dachten wij er ongeveer ook zo over, ook al was het verder een geweldige reis
[ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 21-07-2013 21:12:31 ]
Bovendien was het nogal warm.
Onderweg hebben we nog 4 andere teams gesproken, die ook de toerist aan het uithangen waren
Toen we op een terrasje zaten zagen we aan de overkant een bekend gezicht lopen; uiteindelijk hebben we iets van 3,5 uur met 2CV en zijn reisgenote daar gezellig zitten ouwehoeren Het was dan ook vrij laat dat we terug waren op de camping, maar we volgden Spaans voorbeeld en gingen gewoon laat eten. Pas om 23:00 ging de eerste lap vlees op de barbecue. Helaas bleek er (aanvankelijk) nog een luchtbed lek. Ik heb één nacht op de grond gelegen, en één nacht heb ik beide 'lekke' luchtbedden op elkaar gelegd. Dat was ook geen succes, het was nogal instabiel. Uiteindelijk bleek dat er iets mis is gegaan met verwisselen tussen de reserve en het lekke luchtbed uit Camargue, en dat er dus in feite nog steeds maar eentje lek was. Gelukkig
Zondag viel er niet veel te doen, behalve proberen de uitlaat wat bij elkaar te beunen met ijzerdraad en wat bierblikjes. Wij spreken geen Spaans en we wilden gewoon dat boel eenvoudig bij elkaar hebben zodat hij wat minder luid was, en we Nederland konden halen. Om er goed bij te kunnen moest het wiel eraf, en de hele kofferbak leeg om bij de krik te komen. Dit tot vermaak van veel campinggasten, die - en dan vooral de kinderen - het sowieso al een briljante auto vonden.
Toevallig stond er nog een Nederlander schuin achter ons, met een Saab 9-5 estate. Die zat ook op het Saabforum en die herkende de auto daarvan
De rest van de dag was luieren met een boekje aan het strand en wat zwemmen in de zee, en dan een restaurantje opzoeken voor de nodige paella. Best prima om een dagje niets te doen!
Maandag vroeg opgestaan, meteen naar de garage. De campingeigenaar had een briefje geschreven met 'dit is een oud barrel, ze willen er eigenlijk alleen maar Nederland mee halen'. Maar de pijp was pal bij de demper afgebroken en dat viel niet meer te lassen. Nieuw onderdeel zou 300e kosten (inclusief montage) en het kon pas de volgende dag. Eigenlijk wilden we door naar Verdon, en het leek ons niet de moeite waard. Mijn teamgenoot vond eerst dat 'het wel kon' qua lawaai, maar rond Barcelona deed hij toch oordopjes in. Op zich was de volume het probleem niet zo, meer de nogal heftige, zware frequentie.
Helemaal schadevrij is de Saab niet gebleven; we waren iets te gehaast bij vertrek op de camping, zodat ik een lantaarnpaal raakte die achter mij pal in de dode hoek stond op hooguit een meter afstand. De hoek en het gewicht van de auto speelden hier vooral de rol tegen het slappe plaatwerk, en dat leverde een fikse deuk op.
Al maakte wij ons meer zorgen om de lantaarnpaal, maar die had eigenlijk niets
Onderweg rammelde de uitlaat wel nogal, dus nog maar een keer geprobeerd de boel wat vaster te zetten.
Doordat we pas rond het middaguur waren vertrokken - en we tolwegen vermeden - lukte het niet meer Verdon in één dag te halen. We hebben in de buurt van Arles gestaan, 30 km van de Start-Finish locatie in Camargue op de camping die ik daarvoor als back-up genoteerd had
Daar heb ik ook mijn Coleman Northstar benzinelamp kunnen gebruiken. Dat ding geeft echt licht als een malle De Deense overbuurman werd er zelfs een beetje opgewonden van De volgende ochtend vonden we dat de auto nog steeds snel warm liep. De ventilator heeft een normale stand, en een high speed stand met een eigen relais. Die vertrouwden we niet meer, en ook die werd doorgelust. De gewone ventilator bleef met de schakelaar in de grille, de high speed-stand werd aangesloten op de knop waarop de dixie-claxon zat. De isolatie van de draadjes kwamen ook was los, dus daar moesten we ook opletten om kortsluiting te voorkomen.
Met onze luide uitlaat wisten we via de mooie binnenwegen uiteindelijk het schitterende Lac du Verdon te bereiken
We vonden een plaatsje op een camping iets buiten Moustiers st. Marie, pal aan het begin van de route door de Gorges du Verdon. We zijn eerst naar Moustiers gegaan, een erg fraai maar ook erg toeristisch plaatsje. Daar hebben we een, naar bleek vrij listige, wandeling naar het kerkje gedaan. Mijn teamgenoot zei halverwege pas dat hij nog op slippers liep
De volgende dag stond een route door de Gorges du Verdon op het programma. Maar eerst moest die uitlaat een stukje stiller. Dus weer alles uitgepakt, de auto opgekrikt en vervolgens heb ik met een stukje conservenblik, een bierblikje, enkele meters ijzerdraad om alles goed bij elkaar getrokken te houden en een half bakje Gun Gum uitlaatpasta de boel half gasdicht gebeund. Het resultaat was redelijk; wel merkbaar hoorbaar maar een stuk stiller dan gewoon uitlaat die een demper te vroeg ophield
Ik was er vorig jaar al geweest en ik weet dat de route extreem briljant is om te rijden, en dat de kloof zelf één van de mooiste plekken in Europa is, dus ik had er erg veel zin in.
Het weer, maar vooral de auto, hadden er dan niet zo'n zin in. De zon bleef een beetje achterwegen en zou later overgaan in (mot)regen. Dat was niet erg.
Halverwege de Routes du Verdon begon de stuurbekrachtigingspomp enge geluiden te maken. Dat was wel erg. Bij controle bleek het expansievat al bijna leeg te zijn. Ik had niet veel keuze en moest, zonder stuurbekrachtiging, over de scherp kronkelende bergweg doorrijden naar Castellane. Daar vonden we een tankstation. Mijn vaders teamgenoot is automonteur, en die werd geraadpleegd om te vragen wat voor olie we erin konden gooien. Hij stelde transmissieolie voor de automaat voor, of desnoods motorolie als het echt niet anders kon. Het probleem was dat de pomp via de multiriem ook op waterpomp en dynamo zat. Als de stuurbekrachtigingspomp vast zou lopen, zou dat allemaal meegaan. Want anders hadden we wel zonder stuurbekrachtiging kunnen rijden.
Olie gekocht, bijgevuld en naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen. Bij terugkomst viel in de motregen op dat er meteen een plas olie bij het rechter voorwiel lag, en het niveau alweer gedaald was. Het moest dus direct opgelost worden. De slangen bij het expansievat waren nogal vettig en vies, dus ons vermoeden was dat het lek daar zat. Eerst hebben we het vat leeg geheveld en toen kon ik het staan demonteren op een parkeerplaats in Castellane, tot vermaak van de vele Nederlandse toeristen daar
De slangen kwamen moeizaam van het expansievat los, maar met behulp van remmenreiniger en een wc-rol hebben we alles redelijk goed schoongemaakt. We zagen iets waarvan we vermoedde dat dat het lek kon zijn en hebben dat afgedicht met vloeibare pakking en tape, maar toen de boel er weer inzat lekte het meteen weer. Toen zag ik dat de bovenste slang veel lager nogal lekte, en alles omhoog sproeide zodat het vat de oorzaak leek
Kortom, weer de boel leeghalen en demonteren, en toen was de werkelijk oorzaak gevonden 
Die slang is jarenlang weg geschuurd over de rand van de dynamo, en nu was hij dan goed door. Wederom met vloeibare pakking, tape, slangklemmen en tie wraps het ding ingewikkeld en bijgevuld. Tegen die tijd was het al 19:00 uur en konden we wel weer richting camping. Onderweg een paar keer gecontroleerd, en het leek het te houden
Het begon te regenen dus besloten we eens een goed restaurant in Moustiers st. Marie op te zoeken, waar het kerkje nu mooi verlicht was.
Terug bij de auto lag er weer een plas olie bij het voorwiel
Het niveau was wel wat gezakt, maar niet zo extreem als eerst. Die olie is nogal agressief en sijpelt, uiteindelijk, gewoon via de laag tape naar buiten. De volgende ochtend op de camping nog meer tape en tie wraps aangebracht, voordat we de tweede poging aan de Gorges du Verdon waagden. Maar niet voordat we op een haar na de koelbox, auto of het elektriciteitskastje hadden gesloopt: we reden weg met de stekkerdoos nog in de auto, en dat merkten we eigenlijk pas toen de lijn strak tegen de ruit stond gespannen Eerst weer naar Castellane gereden voor boodschappen, en toen konden we eindelijk de Routes des Crêtes op. Echt een aanrader! Briljante wegen en mooie, bizarre uitkijkpunten, tot honderden meters recht omlaag. De kloof is ook zeer populair bij klimmers.
De Routes des Crêtes loopt van La Palud sur Verdon weer terug naar dezelfde plaats; handig, want dan kan je van bijrijder wisselen en nog een keer het rondje rijden
Helaas begon het weer te regenen. Een kans van 30% op 0,5 mm was voorspeld. We hebben 30 minuten zo stil gestaan 
En later op de dag nog eens zo'n bui, en de halve avond regen. Maar goed, we konden na ons tweede rondje verder de kloof rond, en daar zijn een paar hele mooie wegen. En daar kwam de BVVVV-turbo goed tot zijn recht
Lekker in z'n 2 laten staan, en dan trekt hij als een malle je wel die bergwegen op en door. We hebben wel iets van 1:5 gereden daar, maar het was het waard Nee, met de turbo, het blok en de automaat is verder niets mis!Nog meer impressies van de kloof
Wederom regende het 's avonds, zodat we uiteindelijk bij een heel vaag restaurantje eindigde. De eigenaresse was overdreven enthousiast (manlief zag eruit als hij gedwongen werd in de hobby van zijn vrouw mee te gaan) en ze ging letterlijk de hele menukaart voor ons vertalen
Heel graag had ik er de 14 km lange Martel wandelroute willen nemen door de kloof, maar het slechte weer gooide roet in het eten. Dus we besloten de volgende ochtend alles in te pakken en kijken of we in één ruk de 1350 km naar huis konden rijden. Voor de laatste maal tie-wraps om de slang aangebracht en bijgevuld - en dat heeft het tot thuis lekloos volgehouden.
Het laatste restje Gun Gum heb ik nog rond de uitlaat gefrot - die was wat luider gaan klinken na al dat geblaas door de kloof, en daarmee moesten we maar naar huis.
Bij een tolpoort stonden er opeens 15 (!) wagens van de Gendarmerie. Maar die schonken geen aandacht aan onze ronkende uitlaat. We moesten ze zelfs teleurstellen, want de gebaarden dat we de dixie-horn even moesten gebruiken
Maar ja, die was afgesloten vanwege de high speed fan. Daarmee is de auto nog wel een paar keer warm geworden, maar het bleef dit keer keurig binnen de perken. We hadden nu toch een vignet, dus we kozen ervoor om via Zwitserland terug te gaan ipv de Peage-wegen.Het stuk naar Grenoble schoot niet op, en het was al 19:00 toen we bij Basel in de file stonden. We hadden nog 10 liter goedkoop Andorra-benzine in jerrycans, dus we hebben een systeempje gemaakt zodat we die nog in de tank konden gooien
Bij een Mac langs de Autobahn werden we zonder enige reden door de Duitse douane nog gecontroleerd; ik moest mijn zakken leeghalen en zet mijn handen uit elkaar van 'verder nog iets', waarop die gast zegt 'nee hoor, we zijn hier niet in Amerika'. Waarop hij al mijn zakken nagaat en mij compleet fouilleert
Was een enorm onbeschaafde zak die de halve auto halfbakken overhoop gooide (tassen en kofferbak werden volledig overgeslagen) en toen er vandoor ging. Z'n collega had ook zoiets van 'tsja, van mijn hoefde het ook niet'. De auto begon nu op lage snelheid ook iets vrij zwalkerig gedrag te vertonen, wat mij doet vermoeden dat er met de ophanging iets niet helemaal jofel meer is. Waarschijnlijk een rubber of kogel met wat speling, maar het werd er niet comfortabeler op. Hoewel de airco en cruise control het prima deden
Bij een volgende stop bleek dat de knipperlicht-unit rechts half los hing; die was uit een klemschroef geschoten maar dat kon ik snel weer vastdraaien met behulp van een iets ruimer ringetje. Laat in de avond ging het dimlicht links ook nog eens stuk (hebben we waarschuwinglampjes in het dashboard voor), en die heb ik bij de laatste tankbeurt ook nog vervangen 170 km voor huis was de laatste pitstop. De uitlaat resoneert nogal hoor in de toeren dus 150 was qua niveau het snelste wat we konden gaan. We starten de auto, en opeens blijft het acculampje branden. Voltage kwam niet verder dan 11. Dynamo was ermee op aan het houden
Nou ja, het was half 2 's nachts; we gokken het erop. Uiteindelijk hebben we met alle stroomverbruikers uit gereden en heb ik zelfs de zekering uit de ACC-unit getrokken, want die resette zich steeds en sloeg dan aan Vlakbij de grens op de A31, afslag Twist/Coevorden, voegde er een auto in. Was nog een Runner Tegen de tijd dat we de auto bij mij in de straat parkeerden was het al 3 uur geweest en stond er 8 volt op meter. Er gingen steeds meer lampjes zwak branden op het dashboard; ik parkeerde de auto, zette hem stil en dat was het. Meteen daarna startte hij al niet meer. Tot hier, zei hij, en niet verder
En na 5400 km dachten wij er ongeveer ook zo over, ook al was het verder een geweldige reis
[ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 21-07-2013 21:12:31 ]
O, crap. Ze zijn niet klikbaar Momentje.
Nu wel
[ Bericht 29% gewijzigd door Dingest op 21-07-2013 21:34:09 ]
Momentje.Nu wel
[ Bericht 29% gewijzigd door Dingest op 21-07-2013 21:34:09 ]
quote:
Wat een verhalenquote:
Zoveel hebben wij niet meegemaakt
Zal eens kijken of ik ook nog een (mini) verslagje kan brouwen
@Dingest; hoe bedoel je gebruikt olie? Dat hebben we van geen enkel ander team gehoord
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Mooi verhaal Dingest!
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Ik bekijk het positief; de olie vervangt zich zelfquote:
Ik heb Saab 2-takts gezien met schonere lucht uit de uitlaat
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Die klere-BX ook altijd
Heel tof verhaal ! [LIT]Lekker vlot en prettig leesbaar geschreven ook.[/LIT]
Voor lekke slangen: neem vooraan een binnenband van een fiets mee. Zorg er voor dat het ding niet totaal gaar is en dat je weet waar het gaatje (niet te verwarren met het ventiel ) zit. Knip er een stuk af, snijd het in de lengte open, doe het om het lek (eerst tape er over is geen punt, ik denk dat dat zelfs nog beter gaat werken) en dan vast zetten met (nog meer) tape en/of tiewraps.
Ik moet nog aan de woensdag beginnen van ons verslag. Alleen schrijf ik niet zo vlot (en zal het verhaal ook niet zo fijn en vlot weglezen vermoed ik).
Heel tof verhaal ! [LIT]Lekker vlot en prettig leesbaar geschreven ook.[/LIT]
Voor lekke slangen: neem vooraan een binnenband van een fiets mee. Zorg er voor dat het ding niet totaal gaar is en dat je weet waar het gaatje (niet te verwarren met het ventiel
) zit. Knip er een stuk af, snijd het in de lengte open, doe het om het lek (eerst tape er over is geen punt, ik denk dat dat zelfs nog beter gaat werken) en dan vast zetten met (nog meer) tape en/of tiewraps.Ik moet nog aan de woensdag beginnen van ons verslag. Alleen schrijf ik niet zo vlot (en zal het verhaal ook niet zo fijn en vlot weglezen vermoed ik).
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Ja, het doet qua problemen allemaal niet heel veel onder ten opzichte van vorige jaar
Maar omdat we die nu niet hadden, bedachten we dat een afgeknipte vinger van een latex handschoen dan wellicht ook kon werken als het zo erg werd dat het allemaal nog eens overnieuw aangebracht moest worden. Gelukkig werkte het aanbrengen van 100 tie-wraps uiteindelijk ook
Ah, net als bij onze stuurbekrachtigingquote:
[..]
Ik bekijk het positief; de olie vervangt zich zelf
Die binnenband-optie zaten we toen ook aan te denken, toen het bleek dat het afdichten niet helemaal was geluktquote:
Die klere-BX ook altijd
Heel tof verhaal ! [LIT]Lekker vlot en prettig leesbaar geschreven ook.[/LIT]
Voor lekke slangen: neem vooraan een binnenband van een fiets mee. Zorg er voor dat het ding niet totaal gaar is en dat je weet waar het gaatje (niet te verwarren met het ventiel
Ik moet nog aan de woensdag beginnen van ons verslag. Alleen schrijf ik niet zo vlot (en zal het verhaal ook niet zo fijn en vlot weglezen vermoed ik).
Maar omdat we die nu niet hadden, bedachten we dat een afgeknipte vinger van een latex handschoen dan wellicht ook kon werken als het zo erg werd dat het allemaal nog eens overnieuw aangebracht moest worden. Gelukkig werkte het aanbrengen van 100 tie-wraps uiteindelijk ook
respect voor het verslag, toffe route ook na de run. Door een lege batterij van de camera en kapotte foon heb ik heel weinig foto's gemaakt, leuk om 'ons' barrel er een paar keer tussen te zien.
Dat soort dingen neem je toch standaard meequote:
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Leuk verslag!
The styling. And the howl from its V6 engine. In a tunnel, at 4000rpm, it was more sonorous than any music.
It was like having your soul licked by angels.
It was like having your soul licked by angels.
quote:
[..]
Dat soort dingen neem je toch standaard mee
Natuurlijk niet. Een saaB hoort niet stuk te gaan.
Sic nos rodunt omnes gentes et sic erimus egentes. Qui nos rodunt confundantur et cum iustis non scribantur.
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Hoort ...quote:
[..]
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Tsja. Over mijn auto's valt wel eens wat op te merken, maar mijn fietsen zijn gewoon te betrouwbaarquote:
[..]
Dat soort dingen neem je toch standaard mee
Alleen jammer dat door het matige weer en alle pech we maar een klein beetje in Verdon en daarna konden dan van wat eigenlijk de bedoeling was. Dus mogelijk dat we er volgend jaar gewoon voor kiezen met een eigen auto daar weer heen te gaan, en nog meer mooie routes rijden in Italië en Zwitserlandquote:
Ook een stuk beter voor de portemonnee Als het niet meer 30+ graden is zal ik even de reserve DI-cassette testen (mits de auto wil starten) om te kijken of die nog in orde is, en neem ik nog wel contact met je op
De hele auto staat ook op de Saab marktplaats, maar dus duidelijk zonder nieuwe uitlaatdelen
Daarom heb ik ook een set oude binnenbanden bij de fietsenboer gehaaldquote:
[..]
Tsja. Over mijn auto's valt wel eens wat op te merken, maar mijn fietsen zijn gewoon te betrouwbaar
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Dit was ons vervoer. Een Buick Park Avenue. Bergop wat zweterig, dus regelmatig even af laten koelen. Verder geen centje pijn! Een gemiddelde van 1 op 8!
Netjes! Volgens mij hebben we nog een stukje met jullie 'opgereden' op de eerste avond in het donker, totdat jullie ineens een andere route namen. Een cabriootje en een Alfa 155.
Schip ahoy!
Staat me vaag iets van bij ja! Ondergetekende reed toen zelf en heb stevig gas gegeven.quote:
Netjes! Volgens mij hebben we nog een stukje met jullie 'opgereden' op de eerste avond in het donker, totdat jullie ineens een andere route namen. Een cabriootje en een Alfa 155.
Eerste dag vond ik dan ook 3x niks. Te lang (ik zat om 4:30 al in de auto die ochtend), te heet en te omslachtig (verplicht via B-wegen in Zuid-Duitsland). We kwamen pas na 0:00 aan op de camping. Slopend!
Het was ons echter wel gelukt op de foto te gaan met een Robinson heli!
