Depressie & Angst #38

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 13:43 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Op z'n minst ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.

Blijf dat erg interessant vinden. Ik kan me haast niet voorstellen dat zoiets bestaat.

De persoon vermijdt activiteiten waarbij veel persoonlijk contact optreedt uit angst voor kritiek, afkeuring of afwijzing. Maar hier kun je toch vanaf komen door het te doen en te realizeren dat je geen kritiek krijgt?

De persoon heeft behoefte om met mensen om te gaan maar is hier door angstigheid moeilijk toe in staat tenzij hij/zij er zeker van is geaccepteerd te worden. Nou dan moet je het toch gewoon proberen?

De persoon gaat intieme relaties uit de weg uit angst voor vernedering of om belachelijk gemaakt te worden. Maar dat weet je niet. Dus waarom probeer je het niet?

De persoon is gepreoccupeerd met het idee in de sociale omgang kritiek te krijgen of afgewezen te worden. Maar dat weet je niet. Dus waarom probeer je het niet?

De persoon is geremd in sociale contacten door het gevoel tekort te schieten. Maar dat weet je niet.

De persoon ziet zichzelf als sociaal onbeholpen, onaantrekkelijk of inferieur. Dat kun je leren.

Ik weet het, ik weet het. Je probeert vanalles, en je zoekt hulp. Top! Helemaal fantastisch. En ik weet dat ik het veel te gemakkelijk op papier heb gezet. I know. Maar toch, het klinkt(!) echt als iets waar je gemakkelijk af kunt komen. Ik weet dat het niet zo is, en ik suggest dan ook niet dat je je op het moment aan het aanstellen bent. Maar het is gewoon zo moeilijk voor te stellen.

Je bent eenzaam? Zoek je mensen op. Ben je bang dat je niks te brengen hebt? Zorg je dat je dingen te bringen hebt. Wil je een relatie of zoek je een dame, zoek je een dame.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 14:35 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Blijf dat erg interessant vinden. Ik kan me haast niet voorstellen dat zoiets bestaat.

De persoon vermijdt activiteiten waarbij veel persoonlijk contact optreedt uit angst voor kritiek, afkeuring of afwijzing. Maar hier kun je toch vanaf komen door het te doen en te realizeren dat je geen kritiek krijgt?

De persoon heeft behoefte om met mensen om te gaan maar is hier door angstigheid moeilijk toe in staat tenzij hij/zij er zeker van is geaccepteerd te worden. Nou dan moet je het toch gewoon proberen?

De persoon gaat intieme relaties uit de weg uit angst voor vernedering of om belachelijk gemaakt te worden. Maar dat weet je niet. Dus waarom probeer je het niet?

De persoon is gepreoccupeerd met het idee in de sociale omgang kritiek te krijgen of afgewezen te worden. Maar dat weet je niet. Dus waarom probeer je het niet?

De persoon is geremd in sociale contacten door het gevoel tekort te schieten. Maar dat weet je niet.

De persoon ziet zichzelf als sociaal onbeholpen, onaantrekkelijk of inferieur. Dat kun je leren.

Ik weet het, ik weet het. Je probeert vanalles, en je zoekt hulp. Top! Helemaal fantastisch. En ik weet dat ik het veel te gemakkelijk op papier heb gezet. I know. Maar toch, het klinkt(!) echt als iets waar je gemakkelijk af kunt komen. Ik weet dat het niet zo is, en ik suggest dan ook niet dat je je op het moment aan het aanstellen bent. Maar het is gewoon zo moeilijk voor te stellen.

Je bent eenzaam? Zoek je mensen op. Ben je bang dat je niks te brengen hebt? Zorg je dat je dingen te bringen hebt. Wil je een relatie of zoek je een dame, zoek je een dame.

Ik herken me ook in al die kenmerken, eng gewoon

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 14:38 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik herken me ook in al die kenmerken, eng gewoon

Ik herken me er gek genoeg ook wel in..

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 14:35 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Blijf dat erg interessant vinden. Ik kan me haast niet voorstellen dat zoiets bestaat.

De persoon vermijdt activiteiten waarbij veel persoonlijk contact optreedt uit angst voor kritiek, afkeuring of afwijzing. Maar hier kun je toch vanaf komen door het te doen en te realizeren dat je geen kritiek krijgt?

De persoon heeft behoefte om met mensen om te gaan maar is hier door angstigheid moeilijk toe in staat tenzij hij/zij er zeker van is geaccepteerd te worden. Nou dan moet je het toch gewoon proberen?

De persoon gaat intieme relaties uit de weg uit angst voor vernedering of om belachelijk gemaakt te worden. Maar dat weet je niet. Dus waarom probeer je het niet?

De persoon is gepreoccupeerd met het idee in de sociale omgang kritiek te krijgen of afgewezen te worden. Maar dat weet je niet. Dus waarom probeer je het niet?

De persoon is geremd in sociale contacten door het gevoel tekort te schieten. Maar dat weet je niet.

De persoon ziet zichzelf als sociaal onbeholpen, onaantrekkelijk of inferieur. Dat kun je leren.

Ik weet het, ik weet het. Je probeert vanalles, en je zoekt hulp. Top! Helemaal fantastisch. En ik weet dat ik het veel te gemakkelijk op papier heb gezet. I know. Maar toch, het klinkt(!) echt als iets waar je gemakkelijk af kunt komen. Ik weet dat het niet zo is, en ik suggest dan ook niet dat je je op het moment aan het aanstellen bent. Maar het is gewoon zo moeilijk voor te stellen.

Je bent eenzaam? Zoek je mensen op. Ben je bang dat je niks te brengen hebt? Zorg je dat je dingen te bringen hebt. Wil je een relatie of zoek je een dame, zoek je een dame.

Ik heb gerealiseerd dat ik wel kritiek krijg, afgekeurd en afgewezen word. Dat is eigenlijk mijn enige sociale ervaring wat ik in het verleden opgedaan heb. Dus ik weet eigenlijk heel veel dingen al wel. Ik zou eigenlijk het liefst mijn geheugen gewist hebben zodat ik beter kan functioneren.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:02 schreef FAUSTI het volgende:
En ook hoi Comp_Lex..

Hoi Fausti, hoe gaat het met je?

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:01 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

[..]

Oh en ook hoi

Ik ben dan toch niet de enige hier die zich daar totaal niet in kan vinden? Ik heb er zo veel schijt aan wat een andere van me vindt dat het me juist niks doet. Op elk potje past wel een dekseltje en als het de 1 niet is, is het de ander wel.

Mijn gevoelens zijn ook vaak genoeg mee gefucked. Tot op een flinke hoogte. Auw en pijn. Maar als ik geen vrienden of vriendinnetje kon krijgen, waarom zou ik dan nog door gaan in het leven? Werk en centen? Pfft, dat is echt niks.

Ik merk juist van anderen die me dan ook vertellen dat die attitude van mij hun juist ook helpt om mij in vertrouwen te nemen.

En aan al die introverte mensen hier ..... waarom lukt het dan wel op internet?

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben dan toch niet de enige hier die zich daar totaal niet in kan vinden? Ik heb er zo veel schijt aan wat een andere van me vindt dat het me juist niks doet. Op elk potje past wel een dekseltje en als het de 1 niet is, is het de ander wel.

Mijn gevoelens zijn ook vaak genoeg mee gefucked. Tot op een flinke hoogte. Auw en pijn. Maar als ik geen vrienden of vriendinnetje kon krijgen, waarom zou ik dan nog door gaan in het leven? Werk en centen? Pfft, dat is echt niks.

Ik merk juist van anderen die me dan ook vertellen dat die attitude van mij hun juist ook helpt om mij in vertrouwen te nemen.

En aan al die introverte mensen hier ..... waarom lukt het dan wel op internet?

Ik herken niet veel van de angsten.
Maar ik weet wel dat ik me wel wat aantrek van wat andere van me vinden.
Niet zo veel meer als eerst, en ook niet zo zeer wat vreemde van me vinden.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben dan toch niet de enige hier die zich daar totaal niet in kan vinden? Ik heb er zo veel schijt aan wat een andere van me vindt dat het me juist niks doet. Op elk potje past wel een dekseltje en als het de 1 niet is, is het de ander wel.

Mijn gevoelens zijn ook vaak genoeg mee gefucked. Tot op een flinke hoogte. Auw en pijn. Maar als ik geen vrienden of vriendinnetje kon krijgen, waarom zou ik dan nog door gaan in het leven? Werk en centen? Pfft, dat is echt niks.

Ik merk juist van anderen die me dan ook vertellen dat die attitude van mij hun juist ook helpt om mij in vertrouwen te nemen.

En aan al die introverte mensen hier ..... waarom lukt het dan wel op internet?

Het is een Cluster C stoornis. Jij hebt mogelijk problemen met het reguleren van je emoties en je trekt je niks aan van andere mensen. Dat past bij Cluster B stoornissen (borderline, antisociaal, narcistisch en theatraal).

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:01 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

[..]

Oh en ook hoi

Hoooi Fausti

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben dan toch niet de enige hier die zich daar totaal niet in kan vinden? Ik heb er zo veel schijt aan wat een andere van me vindt dat het me juist niks doet. Op elk potje past wel een dekseltje en als het de 1 niet is, is het de ander wel.

Mijn gevoelens zijn ook vaak genoeg mee gefucked. Tot op een flinke hoogte. Auw en pijn. Maar als ik geen vrienden of vriendinnetje kon krijgen, waarom zou ik dan nog door gaan in het leven? Werk en centen? Pfft, dat is echt niks.

Ik merk juist van anderen die me dan ook vertellen dat die attitude van mij hun juist ook helpt om mij in vertrouwen te nemen.

En aan al die introverte mensen hier ..... waarom lukt het dan wel op internet?

Om trouwens even een antwoord te geven op je laatste vraag:

Internet is onpersoonlijker en dus comfortabeler.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 17:21 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

Zat net als een verlegen schoolmeisje bij de apotheker, ik... ik... ik kom voor incontinentiemateriaal ja uhm luiers

Weet je hoe dat voelt? pijnlijk... alles mijn lichaam werkt niet mee. Moest gisteren een MRI scan maken want men weet het niet wat het is. Maar ik wel verdriet van mij vreet mij op, ook de hele tijd een waas in mijn hoofd. Kan op het moment niet eens mijn gevoelens uiten want kan niet eens meer fatsoenlijk praten typen nog wel gelukkig.

En dan krijg je weer de verkeerde rommel aangeleverd, daar ben ik meegeholpen

Wat vervelend Fausti!
Ging de MRI wel goed?

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 13:27 schreef _NZT_ het volgende:
Hello everybody, normaal post ik niet vaak in R&P, maar wil nu iets kwijt/vragen... Weet ook niet zeker of ik helemaal goed zit hier, maar dat zullen we wel zien.

Ik heb de afgelopen periode, meer dan een jaar, iemand in directe omgeving gehad die zwaar depressief was. Al was het soms moeilijk, toch kon ik mezelf er van afsluiten. Maar nu alles weer normaal is begin ik pas te merken wat voor een effect het heeft gehad om met íemand die depressief is onder een dak te wonen.

Ik ben tegenwoordig veel negatiever en dingen kunnen me niet zo snel meer boeien. Ook kan ik me heel moeilijk zelf beheersen. Al een paar keer op het punt te gestaan om mensen te slaan om hele onbenullige dingen.
Daarnaast heb ik een relativeringsvermogen waar ik gewoon niet blij mee ben. Ik onderga de ergste dingen met een stalen gezicht, ik ben gewoon heel hard geworden... Te hard.

Zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal?

Yeah, al was ik toentertijd de depressieveling. Het was de reden dat ik wilde veranderen wie ik ben.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 16:23 schreef Gewas het volgende:

[..]

Als ik dit bericht lees (en je vorige) denk ik dat je er veel te makkelijk over denkt. Mensen die echt last hebben van zo'n stoornis kunnen dat niet 1 2 3 oplossen.

Ik zeg dan ook dat ik er te makkelijk over denk. En of ze dat zo 1-2-3 kunnen oplossen weet ik niet. Zoveel weet ik er nou ook weer niet van. Ik hoor hier en daar wel wat, mijn moeder zit bijv. in een opgesloten psychiatrische inrichting en het is toch lastig om een slachtofferrol te onderscheiden van echt psychiatrische clienten.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 16:28 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Om trouwens even een antwoord te geven op je laatste vraag:

Internet is onpersoonlijker en dus comfortabeler.

Vandaar dat de meeste hier mij toch ook achter de schermen kennen. Dat vind ik dan toch weer makkelijker praten.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 17:21 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

Zat net als een verlegen schoolmeisje bij de apotheker, ik... ik... ik kom voor incontinentiemateriaal ja uhm luiers

Weet je hoe dat voelt? pijnlijk... alles mijn lichaam werkt niet mee. Moest gisteren een MRI scan maken want men weet het niet wat het is. Maar ik wel verdriet van mij vreet mij op, ook de hele tijd een waas in mijn hoofd. Kan op het moment niet eens mijn gevoelens uiten want kan niet eens meer fatsoenlijk praten typen nog wel gelukkig.

En dan krijg je weer de verkeerde rommel aangeleverd, daar ben ik meegeholpen

Geinig dat je dit zo zegt. Hetgeen waar ik dan bijv. last van heb zijn psychomatische klachten tijdens een MRI scan. Bijv. enorme koppijn wat echt nergens op sloeg. En die waas in mijn kop, dat had ik met name tijdens angst/paniek/hyperventilatie aanvallen. Dat was echt zo'n pudding gevoel in je kop. Dat ligt nu wel ver achter me. Ik kan dat wel weer rationalizeren.

Ik probeer het echt te begrijpen, hoe dat moet voelen om je sociaal ongemakkelijk te voelen. Ik praat dan ook met name uit mijn eigen ervaring waar ik tijdens de basisschool en de middelbare school en de universiteit met name de gasten heb gezien die sociaal onbeholpen waren. Gepest werden. In hun eentje zaten, die zijn nu allemaal stuk voor stuk sociaal een stuk sterker geworden terwijl juist een aantal van de 'baasjes' van die periode nu echt geen drol meer voorstellen.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 15:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben dan toch niet de enige hier die zich daar totaal niet in kan vinden? Ik heb er zo veel schijt aan wat een andere van me vindt dat het me juist niks doet. Op elk potje past wel een dekseltje en als het de 1 niet is, is het de ander wel.

Mijn gevoelens zijn ook vaak genoeg mee gefucked. Tot op een flinke hoogte. Auw en pijn. Maar als ik geen vrienden of vriendinnetje kon krijgen, waarom zou ik dan nog door gaan in het leven? Werk en centen? Pfft, dat is echt niks.

Ik merk juist van anderen die me dan ook vertellen dat die attitude van mij hun juist ook helpt om mij in vertrouwen te nemen.

En aan al die introverte mensen hier ..... waarom lukt het dan wel op internet?

Ik las je bericht vanmiddag al, maar mobiel en vervelend om zoveel te typen

Persoonlijk kán ik stikjaloers op je zijn. De hele wereld over, mensen ontmoeten, schijt hebben aan wat men van je vindt. Ik ben het niet, wat jaloezie staat bij mij op dezelfde trede als afgunst. Van jouw manier van in het leven staan zou ik echter wel een karrenvracht willen hebben.

In welke situatie ik ook kom, ik ben bang voor oordelen van anderen. Daarbij ben ik me ontzettend bewust van het feit dat ik die oordelen van tevoren voor hen invul, waardoor ik me een ontzettend naar wijf voel, want je beledigt mensen tot op het bot. Eigenlijk voel ik me alleen veilig bij familie, 1 goede vriendin, 2 goede vrienden en op mijn werk. Aangezien dat laatste nu is weggevallen door een burn-out heb ik alleen dat kleine clubje nog maar over.

De wens is er wel degelijk! Ik heb me bijvoorbeeld al een aantal keren opgegeven voor een meet via dit forum. Vervolgens ga ik me kapot piekeren over wat iedereen wel niet van me zou gaan denken (oud lijk, lelijke kop, dikzak, dom wijf, vul maar aan) en meld ik me jankend af. Daar baal ik echt een paar dagen van, zeker als mensen via Facebookchat tegen je aan beginnen te kletsen over hoe jammer ze het vinden. Dan ga ik helemaal door de grond en schaam ik me kapot. Het gevolg; nu durf ik nooit meer. Want diegenen hebben nu een beeld van mij, ik vul dat negatief in.

Het meest gemakkelijke is om jezelf op te sluiten en dat doe ik dan ook regelmatig. Dan hoef ik niet in te vullen wat het meisje achter de kassa denkt over mij. Vorige week nog een paar van die dagen gehad.
Soms doe ik net of ik er maling aan heb en ga ik ook gewoon overal heen. Het kost moeite, maar dan flik ik het wel. Dan is de invulling ook minder.

Lastig om uit te leggen, ik hoop dat het een beetje duidelijk is

Het is wel duidelijk wat je zegt.. maar je weet ook dat zoals je zegt.. je vult de zaken in voor een ander.
Mbt je aanmeldingen voor meets enzo. Daar heeft men echt geen beeld van je nu hoor. Ja hoe je op het forum bent, gewoon een gezellig wijf, wat soms erg leuk uit de hoek kan komen.
Dat je niet komt is inderdaad zeer jammer, maar daardoor gaat men hier echt niet ineens van alles van j denken. Ze vinden het juist des te leuker als je wel eens komt

En ja dat meen ik oprecht.

Wel goed dat je af en toe doet alsof je er overal maling aan hebt, want dan merk je pas hoe 'makkelijk' het kan zijn en hoe bevrijdend het soms is. En vooral.. hoe weinig mensen eigenlijk over jadenken.

Hier geldt ook weer.. probeer eens vanuit jezelf e kijken en hoe veel jij denkt over andere mensen als ze langs komen lopen etc. Volgens mij ben je meer met jezelf bezig dan met anderen. En dat hebben andere mensen vaak ook

In gevallen van veel reistijd.. dan toch kijken of je ergens halverwege kan afspreken.
En klikt het allemaal erg goed dan een avondje .. weekend bij de ander overnachten.

quote:

Op woensdag 19 juni 2013 23:29 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik las je bericht vanmiddag al, maar mobiel en vervelend om zoveel te typen

Persoonlijk kán ik stikjaloers op je zijn. De hele wereld over, mensen ontmoeten, schijt hebben aan wat men van je vindt. Ik ben het niet, wat jaloezie staat bij mij op dezelfde trede als afgunst. Van jouw manier van in het leven staan zou ik echter wel een karrenvracht willen hebben.

In welke situatie ik ook kom, ik ben bang voor oordelen van anderen. Daarbij ben ik me ontzettend bewust van het feit dat ik die oordelen van tevoren voor hen invul, waardoor ik me een ontzettend naar wijf voel, want je beledigt mensen tot op het bot. Eigenlijk voel ik me alleen veilig bij familie, 1 goede vriendin, 2 goede vrienden en op mijn werk. Aangezien dat laatste nu is weggevallen door een burn-out heb ik alleen dat kleine clubje nog maar over.

De wens is er wel degelijk! Ik heb me bijvoorbeeld al een aantal keren opgegeven voor een meet via dit forum. Vervolgens ga ik me kapot piekeren over wat iedereen wel niet van me zou gaan denken (oud lijk, lelijke kop, dikzak, dom wijf, vul maar aan) en meld ik me jankend af. Daar baal ik echt een paar dagen van, zeker als mensen via Facebookchat tegen je aan beginnen te kletsen over hoe jammer ze het vinden. Dan ga ik helemaal door de grond en schaam ik me kapot. Het gevolg; nu durf ik nooit meer. Want diegenen hebben nu een beeld van mij, ik vul dat negatief in.

Het meest gemakkelijke is om jezelf op te sluiten en dat doe ik dan ook regelmatig. Dan hoef ik niet in te vullen wat het meisje achter de kassa denkt over mij. Vorige week nog een paar van die dagen gehad.
Soms doe ik net of ik er maling aan heb en ga ik ook gewoon overal heen. Het kost moeite, maar dan flik ik het wel. Dan is de invulling ook minder.

Lastig om uit te leggen, ik hoop dat het een beetje duidelijk is

Dom ben je niet, oud natuurlijk wel
Maar ik denk dat er niemand op fok een negatief beeld heeft van jou.
Dus gewoon lekker naar een meet gaan als je daar zin in hebt.