Depressie & Angst #37

quote:

Op donderdag 13 juni 2013 16:38 schreef summer2bird het volgende:
Ik vraag mij zo vaak af of ik mij niet enorm aanstel.
Ik bedoel, vanmorgen was ik totaal aan het flippen, was heel suicidaal en heb mijzelf ook pijn gedaan. Het kostte de leiding 2 uur om mij rustig te krijgen.
En dat na aanleiding van een intake die niet goed lukte.

Ik kan mijzelf niet stoppen, mijn hoofd is dan zo vol en allerlei waanideen schieten voorbij, het is echt eng.
Best moeilijk.

Je hoofd is aan het 'racen'. Mijn peut' zegt altijd dat dat tekenen van burnout/depressie zijn. Niet specifiek, maar dat je je hersenen niet meer onder controle hebt. En daar werken aldus mijn peut, de typerende AD' weer gooed voor.

quote:

Op donderdag 13 juni 2013 15:10 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

Zou tof wezen, foto's het leven is daar anders klopt. Minder hectiek meer rust, al zul je vast een beetje een vreemde eend zijn daar. Is ook typisch dat heel het dorp komt kijken is alleen maar leuk lijkt mij. Probeer er gewoon van te genieten, en neem die rust in je op. En neem hetmee naar huis in een potje bijvoorbeeld

De rust is hier echt bizar. Bussen gaan hier om de 2 uur(!). Er komen hier tractors met die oudjes over de weg, bezopen . Iedereen heeft honden. Uitzicht is fantastisch en het is vooral enorm rustig. Kabbelende beekjes etc. Dat zou wel weer iets voor Grey zijn .

Ze hebben hier in Szaflary in kleine supermarkt. Meer dan de helft(!) is alcohol De rest brood, vlees, kaas en groenten. De typical necessities om hier door te komen.

Hoe voel je je als je daar bent? Als je die rust ziet en dergelijke, voel je dat zelf ook?

quote:

Op donderdag 13 juni 2013 10:07 schreef IntenSiVuS het volgende:

[..]

Wow EricOscuro, dit stukje klinkt wel heel, heel erg herkenbaar. Ik slik zelf geen AD nog maar wellicht dat dat nog komt. Wel kan ik me vinden in het deel dat je beschrijft van het verbergen. Mijn onzekerheid in veel situaties kon ik, met name bij bekenden goed verbergen. Inmiddels ben ik zover dat ik er gewoon over praat met mensen, maar moeilijke situatie vermijd ik als de pest. Dat is heel vervelend omdat je eigenlijk stil blijft staan in je leven terwijl je verder wilt, maar t is zo lekker veilig dus ga je maar niet verder, of die uitdaging aan. Dat is maar moeilijk soms

Zelf ben/was ik dat zat. Met hulp zat ik tot een week of 3 a 4 geleden bijna op een punt dat ik de moeilijke dingen aan wilde proberen te gaan, met name net als in jouw verhaal het veranderen van baan, sollicitatie en dan het gesprek. "Ben ik wel goed genoeg"? die gedachte was een stukje minder aanwezig. Medicatie was ook niet meer nodig, kortom het ging wel OK.

Toen kwam drie weken terug de klap van de relatiebreuk die ik in het vorige topic heb genoemd. Dat heeft me zo ongelooflijk terug naar beneden geschopt. Het probleem waar ik nu tegenaan loop is het scheiden van de gedachten en de emoties naar de juiste reden. Ik heb veel momenten dat me dat gewoon bijna niet lukt. Voel ik me nou klote door mijn lage eigenwaarde, of door t verlies van mijn vriendin en het alleen zijn. Die negatieve spiraal is bijna niet uit te komen dan op sommige momenten. Met name ochtend en de laatste tijd ook soms de avond

Maar met jou gaat het met AD dus een stukje beter nu?

Ik ben niet de beste raadgever in dit soort kwesties... maar ik ben blij dat je jouw situatie in mijn ervaringen bekend voorkomt. Dan heb je er toch nog wat aan.

Ik slik al jaren AD. Niet eens zo sterk en ook maar een pilletje per dag. Ik zou me waarschijnlijk wel prettiger voelen als ik wat sterkere medicijnen zou slikken of wat meer per dag. Toch doe ik dat bewust niet, je kunt er erg afhankelijk van worden. Ik slik gewoon net genoeg om me niet al te slecht te voelen... (als een minimaal 5 je als cijfer op de schaal van gelukkig/ ongelukkig. Alles wat ik daarboven wil bereiken, ben ik dan zelf verantwoordelijk voor).

En dat van jouw verbroken relatie... bij mij eindigde de relatie juist doordat we gingen samenwonen en ik er op een bepaald moment vrijwel alleen voor stond betreft het werk dat nog in de woning moest gebeuren. Mijn vriendin kreeg ischias... haar kinderen deden (nadat alle spullen waren verhuisd) ook bijna niets meer. En na twee fijne weken... was het helemaal op bij mij. En mede daardoor ging het uit, ik moest weer bij mijn ouders intrekken... Ik had dik 75% van het werk gedaan... maar stond met lege handen.
En dat had ik ook nog geen nieuwe huisarts dus had ik ook nog wekenlang geen nieuwe AD gehad.
Dat werd uiteindelijk een ramp, toen ik weer tijdelijk bij mijn ouders woonde.

Maar alles is uiteindelijk wel weer goed gekomen en achteraf is het maar goed geweest dat ik weg was bij mijn ex. De AD sloegen gelukkig weer snel aan, en dan ook nog een vakantie naar Egypte met de familie... dat heeft me er weer wat sneller bovenop geholpen. En sinds een jaar heb ik weer een nieuwe woning met een redelijk grote tuin.

Dus ja, ik kan wel zeggen dat het met mij wel weer prima gaat. Niet uitstekend maar ook niet slecht. En gelukkig heb een katertje die met zijn fratsen me toch dagelijks een paar lachbuien bezorgt.

En wat betreft AD. Ik zou gewoon redelijk licht beginnen met een pilletje per dag. Je hebt weliswaar de kans dat je dan ook stil blijft staan... maar je gaat tenminste niet achteruit.
Succes en geluk gewenst!

quote:

Op donderdag 13 juni 2013 22:01 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

De rust is hier echt bizar. Bussen gaan hier om de 2 uur(!). Er komen hier tractors met die oudjes over de weg, bezopen . Iedereen heeft honden. Uitzicht is fantastisch en het is vooral enorm rustig. Kabbelende beekjes etc. Dat zou wel weer iets voor Grey zijn .

Klinkt super inderdaad.

Tot enkele maanden geleden had ik ook gepland om rond deze tijd zoiets op te zoeken in de omgeving Spanje/Frankrijk. Dat heb ik echter uitgesteld omdat ik het gevoel had hier nog iets te doen. Het is één van de redenen waarom ik ben gestopt als moderator. Het is echter nog niet van de baan, slechts voor onbepaalde tijd uitgesteld.

De laatste tijd ben ik aan het oefenen met meer letten op m'n ademhaling, geïnspireerd door Tich Nhat Han en de Boeddha. Het werkte enorm goed op het moment dat ik me heel erg op liet winden door een liefdesperikel, één van de dingen in het leven die me nog kan laten verzinken in gedachten. Misschien is het ook een tip die van pas kan komen voor mensen hier.

Dat, en mediteren in de trein. Dat kalmeert ook enorm en maakt een terugreis van de bioscoop tot een langdurige glimlach.

Op een mobiel word je helemaal gek van al die tekst

Echt de schijt krijg ik eraan, geen familie en amper vrienden. Genoeg kennissen daar niet van maar daar ga je bepaalde gesprekken niet mee aan. Wat ook zo van baal is dat er ieder keer wel weer iets misgaat en het lijkt wel alsof ik enkel half-labiele mensen aantrek. En dan nog dat mijn cultuur zo verschild met de normale Europese cultuur en daar op afgerekend word. Shitzooi.

Net thuis.. wat opzich een leuke avond had moeten zijn, doet het me enkel meer beseffen wat ik allemaal niet heb en dat ik hier eigenlijk gewoon weg moet. Ergens anders wonen, ergens anders leven, vrienden proberen te maken. Maar ik wee nie hoe of wat ik dat moet doen.
Had ook gewoon gelijk door naar huis moeten gaan ipv de hoop hebben op een leuke avond

morgen nog werken ook, hopelijk kom ik m'n bed uit morgen , want veel slaap zit er niet meer in.

wat ben ik blij dat een collega van mij vanmiddag vrij is.. men wat ik me soms ergeren aan allerlei geluidjes van haar kant
I know, ligt aan mij, maar het maakt me niet vrolijker

quote:

Op donderdag 13 juni 2013 23:13 schreef Senor__Chang het volgende:
Hoe voel je je als je daar bent? Als je die rust ziet en dergelijke, voel je dat zelf ook?

Ik voel inderdaad rust. Complete rust. Deze mensen leven in zo'n langzame maatschappij it's crazy.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 12:59 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik voel inderdaad rust. Complete rust. Deze mensen leven in zo'n langzame maatschappij it's crazy.

Of wij zijn de crazies.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 14:05 schreef Gray het volgende:

[..]

Of wij zijn de crazies.

pfff
net thuis van een leuk dagje vermaak op Volkel, leeg huis en ik stort compleet in... waarom

Ik dacht even dat ik in het "hoe voel je je nu" topic zat

Anyway, ik ga met medicatie afbouwen zodra ik terug ben van vakantie. Ik ga niet helemaal stoppen, maar van 10mg naar iets van 2,5mg en dan kijken hoe het dan loopt.

Wie weet voel ik me dan alleen maar beter en komt de depressie niet terug!

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 18:24 schreef IntenSiVuS het volgende:
pfff
net thuis van een leuk dagje vermaak op Volkel, leeg huis en ik stort compleet in... waarom

Volkel is toch die luchtmachtbasis? Was het een vliegshow? Want een vriend van mij is daar vandaag heengeweest

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 19:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Volkel is toch die luchtmachtbasis? Was het een vliegshow? Want een vriend van mij is daar vandaag heengeweest

yup

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 19:57 schreef minthy het volgende:

[..]

Tja, depressie en angst heeft nu eenmaal veel met gevoel te maken

Mooi dat je het afbouwen gaat proberen

Met heel veel gevoel, ook logisch natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 19:57 schreef minthy het volgende:

[..]

Tja, depressie en angst heeft nu eenmaal veel met gevoel te maken

Mooi dat je het afbouwen gaat proberen

Ja, zat er al vanaf begin dit jaar serieus over na te denken, maar nu gaat het (straks na m'n vakantie) dan ook echt beginnen..het zal mij benieuwen!
Gaat zeker wel spannend worden, ik wil namelijk wel graag m'n oorspronkelijke gevoelens terug (ik word door de medicatie wat vlakker).

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 20:13 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

Met heel veel gevoel, ook logisch natuurlijk.

Gevoel (of het ontbreken daarvan) is juist de reden (de belangrijkste reden) waarom ik met dat spul wil gaan afbouwen

En mocht het niet lukken, dan kan ik altijd nog weer opnieuw gaan opbouwen, no problem

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 20:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja, zat er al vanaf begin dit jaar serieus over na te denken, maar nu gaat het (straks na m'n vakantie) dan ook echt beginnen..het zal mij benieuwen!
Gaat zeker wel spannend worden, ik wil namelijk wel graag m'n oorspronkelijke gevoelens terug (ik word door de medicatie wat vlakker).

[..]

Gevoel (of het ontbreken daarvan) is juist de reden (de belangrijkste reden) waarom ik met dat spul wil gaan afbouwen

En mocht het niet lukken, dan kan ik altijd nog weer opnieuw gaan opbouwen, no problem

Waar jij met medicatie zit, zit zelf dan weer met iets anders, mijn definitieve stap om met pensioen te gaan komt steeds er steeds aan. Zou al in April erin gaan, maar steeds weer uitgesteld. En dan moet je afbouwen in je aantal zaken, iets wat mij niet lekker zit want wie neemt het over.

Al is mijn werk mijn medicijn dan weer, gewoon lastig kan het niet loslaten. En ook de reacties een 26jarige welke daarin gaat is ook niet mals

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 20:11 schreef IntenSiVuS het volgende:

[..]

yup

Die vriend zou morgen eventueel bij me langs komen, maar als het echt zo vermoeiend was, dan zal ie vast wel thuis blijven

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 20:27 schreef FAUSTI het volgende:

[..]

Waar jij met medicatie zit, zit zelf dan weer met iets anders, mijn definitieve stap om met pensioen te gaan komt steeds er steeds aan. Zou al in April erin gaan, maar steeds weer uitgesteld. En dan moet je afbouwen in je aantal zaken, iets wat mij niet lekker zit want wie neemt het over.

Al is mijn werk mijn medicijn dan weer, gewoon lastig kan het niet loslaten. En ook de reacties een 26jarige welke daarin gaat is ook niet mals

Tsja, ik ken je verder niet, dus wat je precies bedoelt te zeggen met je verhaal weet ik ook niet
Je gaat met je 26e met pensioen heb ik begrepen. Daar zal vast wel een verhaal aan vast zitten, maar dat verhaal ken ik verder niet. Kan dus ook niet een bepaalde lading uit jouw verhaal opmaken.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 20:27 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Die vriend zou morgen eventueel bij me langs komen, maar als het echt zo vermoeiend was, dan zal ie vast wel thuis blijven

Niet zozeer vermoeiend, ook wel een beetje maar gewoon leuk, een fijne afleiding.
En dan kom je thuis in een leeg stil huis en dan is t gelijk weer allemaal negatief. Dus dat bedoelde ik met instorten.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 20:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Tsja, ik ken je verder niet, dus wat je precies bedoelt te zeggen met je verhaal weet ik ook niet
Je gaat met je 26e met pensioen heb ik begrepen. Daar zal vast wel een verhaal aan vast zitten, maar dat verhaal ken ik verder niet. Kan dus ook niet een bepaalde lading uit jouw verhaal opmaken.

Klopt zit een verhaal aan vast. Maar ja wat ga ik met al die vrije tijd doen? Wat gaan mogelijk mensen ervan denken? Wat als de nieuweling die mijn taken overneemt het niet aankan?

Val ik niet nog in een veel dieper gat dan nu al het geval is? Brrr... En hoe reageert de omgeving erop en mogelijk mensen die je leert kennen. Hoe leg je het allemaal uit? Dat dus.