Van kleuter tot puber deel 91

Oh als Meike wat heeft geknutseld en ze komt het laten zien dan zeg ik haar wel dat ze dat knap gemaakt heeft hoor.

Het is wel onwijs lastig toepassen, hoor. Ik probeer het nu bij L die zo perfectionistisch is dat ze steeds minder plezier beleeft aan knippen en kleuren en zo. Want het gaat scheef en niet binnen de lijntjes... Dus moet ik het doen. Moeilijk om dan de focus niet op het resultaat te leggen

Hebben jullie het daar hier niet eerder over gehad, perfectionisme? Nog tips toevallig?

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:37 schreef Luigi het volgende:
Na afloop zeg je dan een keer 'goed gedaan hoor!' en klaaaaaarrrrrrrr.

En als je dan geen compliment wil geven dan zou je kunnen zeggen: "Wauw, wat fijn dat je nu kunt fietsen! Dat komt omdat je nu zo hebt geoefend!".....

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:12 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Dat, en gewoon normaal aandacht. 'Er zijn' zeg maar. Ik heb nogal de neiging om de hele dag maar bezig te zijn met van alles behalve hen zeg maar. 'Als je nu even gaat spelen, dan kom ik zo bij je, ik moet eerst even dit afmaken'. Om dan vervolgens te denken 'oh, ze zijn zo lekker bezig, dan kan ik nog wel even dit of dat'.
En dat ging een tijd heel goed, maar sinds ik de mindfulness laat versloffen merk ik dat dat er dus ook weer bij in schiet. Mezelf dus maar weer even in het gareel schoppen wat dat soort dingen betreft dus.

Draai het eens om. Ga eerst even spelen, en daarna pas met je eigen dingen aan de slag. Vaak werkt dat beter!

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:28 schreef -Spring het volgende:

http://www.ontspannenopvoeden.nl/niet-belonen-maar-wat-dan-wel/

Wat een leuke en toegankelijke site Spring!

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:35 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Dat proberen wij ook, maar dan nog vraagt ze expliciet om die laatste bevestiging dat het mooi, goed, lief, wat dan ook is. Dat vind ik dus lastig. Ik reageer dan meestal met een tegenvraag "vind je het zelf mooi?" en op haar eigen bevestiging zeg ik dan dat dat het belangrijkste is. Maar ik vind het wel lastig dat ik haar vraag om bevestiging niet beantwoord.

Het klinkt ook gewoon zo rot, als ze vragen of je het mooi vindt, antwoorden met: "Zo Jij hebt goed je best gedaan." Beetje Hans Teeuwen taferelen.

Toch kan ik me van vroeger juist nog dat soort complimenten herinneren. Dat ik zo nauwkeurig en geconcentreerd kon kleuren bijvoorbeeld. Heerlijk vond ik dat.

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:10 schreef Luigi het volgende:

[..]

Daar zit zeker wat in. Ik zie heel veel ouders in mijn omgeving de hele dag lopen complimenteren en begeleiden, ik krijg daar echt jeuk van. Tuurlijk moet je je kind af en toe een compliment geven en zeggen dat je trots bent maar de hele godganse dag door... pfffffft. Het hakt echt in op hun zelfstandigheid idd.

Ik vind de volgende actie dan wel wat tegenstrijdig...

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:06 schreef Luigi het volgende:
Omdat ze een badje was doorgeschoven mocht ze een (klein) kadootje dus hop, nog ff op de fiets naar de speelgoedwinkel.

Ik ben door how to talk to kids radicaal gestopt met complimenten over 'dingen' en begonnen met het complimenteren van gedrag. Dat kost eerst best veel energie (je moet echt nadenken over elk woord dat je zegt) maar is nu een automatisme.
Tekeningen niet zeggen mooi! Of goed gedaan! Maar: ik zie dat je een paard/spiderman/dino tekende en je hebt binnen de lijntjes gekleurd, of heel veel kleuren gebruikt of de zon schijnt nou íets over wat je ziet. Maar ook over hoe de tekening tot stand kwam. Je was geconcentreerd bezig. Of vragen wat hij zelf van zijn tekening vind en dan complimenten geven voor het zo goed benoemen.
Op deze manier willen ze echt nog steeds laten zien wat ze gemaakt hebben maar niet meer voor de goedkeuring. Oh en waar tekening staat kan ook bouwwerk ofzo staan

Als ze me helpen met iets benoem ik het feit dat ze zo behulpzaam zijn. Vriendelijk, rustig, sportief, geduldig.... En door het te benoemen versterkt het. (Ik heb lang gehinkt met dit, want ja, doen ze dat nou omdat het uit henzelf komt of is het toch een verkapt compliment enzo)
Oudste is echt een doorzetter vind ik. Dus dat vertel ik hem ook. (Bij ik kan niet: het lukt misschien niet in een keer, maar je bent een doorzetter dus ik heb er alle vertrouwen in dat het uiteindelijk lukt!) laatst kwam ie bij me zitten. Jij zegt altijd dat ik een doorzetter ben en ik geloofde er nooit wat van, maar ik geloof nu dat je gelijk hebt!
Je moet het trouwens wél echt vinden ook. Dus niet liegen over de vaardigheid.
Enorm lang verhaal maar ik geloof sterk dat dit de applaus-junk wel tegen gaat. Dat heet positieve faalangst leerde ik vandeweek.
En doen wat je belooft. Júist er eens bij gaan zitten als ze leuk spelen zodat ze minder afhankelijk zijn van 'zeuren'. Om aandacht te krijgen. Been there done that qua valkuil

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:44 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik vind de volgende actie dan wel wat tegenstrijdig...

[..]

Nah, ik ben niet alleen he. Hoe ik er persoonlijk over denk ik niet persé hoe we dingen samen ten uitvoer brengen. En dit was reeds lang geleden afgesproken dus daar kwam ik niet echt onder uit.

Ik vind ook helemaal niks mis met een beloning op zijn tijd maar dat kleffe idoliseren de hele dag door... brrrrrr. En dan ook zo'n kinderachtige toon erbij.

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:42 schreef Moonah het volgende:
Draai het eens om. Ga eerst even spelen, en daarna pas met je eigen dingen aan de slag. Vaak werkt dat beter!

Ja klopt. En dat is ook wat heel goed ging toen ik met die mindfulness training bezig was, maar nu ik dat laat versloffen merk ik dat ik dus ook weer terug glij in oud gedrag.

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:46 schreef Luigi het volgende:

[..]

Nah, ik ben niet alleen he. Hoe ik er persoonlijk over denk ik niet persé hoe we dingen samen ten uitvoer brengen. En dit was reeds lang geleden afgesproken dus daar kwam ik niet echt onder uit.

Herkenbaar! De cadeautjes voor een rapport zijn hier (ook) niet van de lucht.

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:49 schreef Moonah het volgende:

[..]

Herkenbaar! De cadeautjes voor een rapport zijn hier (ook) niet van de lucht.

Mja. Ze heeft hier ook vrij snel door gekregen dat een goed rapport een euro oplevert bij opa en oma . Ach. Zo deed je dat vroeger toch ook denk ik dan... goed rapport, hop, alle familie af, showen en cashen.

Buuf, dat probeer ik idd ook wel te doen, benoemen wat ik zie ipv zeggen dat ik het mooi vind. Toch ook maar weer eens erbij pakken dat boek.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar waar het bijvoorbeeld echt vandaan komt is met je twee-jarige gaan wandelen die dan 'vooo' zegt waar ik dan helemaal lyrisch 'Ja idd, een vogel!' En dat dus bij bushokjes, paardebloemen, brandweerauto's, uithangborden, vlaggen etc. etc. etc.
En die neiging heeft hij nu dus nog steeds.
Daar waar ieder ander denkt 'He, een vogel', zégt hij het dus en verwacht dan minimaal een 'uhuh' of 'ik zie het'. Omdat hij dat zo gewend is zeg maar.

Ik snap dan weer niet dat we zoveel boeken, sites en methodes nodig hebben om onze kinderen groot te brengen... Echt een sign of the times hoor.

Ik doe gewoon dingen zoals ze me goed lijken. En als het niet goed gaat, stuur ik het bij. Welke methode is dat? . We zijn allemaal van die pedagoogjes geworden lijkt het wel. Zo onzeker ook.

Oh pfff, da's lastig idd. En als je dat gedrag dan benoemt? Je houdt van de natuur hè? Je bent heel opmerkzaam. Dat je voeding geeft aan de emotie achter het gedrag zeg maar? Misschien dat bevestiging van die emotie er voor zorgt dat het minder wordt? Je zegt in ieder geval niet ja of ik zag het meer. En de aandacht gaat van de vogel naar hem.

Ik bedenk ook maar wat hoor

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:51 schreef Brighteyes het volgende:

Maar waar het bijvoorbeeld echt vandaan komt is met je twee-jarige gaan wandelen die dan 'vooo' zegt waar ik dan helemaal lyrisch 'Ja idd, een vogel!' En dat dus bij bushokjes, paardebloemen, brandweerauto's, uithangborden, vlaggen etc. etc. etc.
En die neiging heeft hij nu dus nog steeds.
Daar waar ieder ander denkt 'He, een vogel', zégt hij het dus en verwacht dan minimaal een 'uhuh' of 'ik zie het'. Omdat hij dat zo gewend is zeg maar.

Ik denk dat het in die fase van spraak-/taalontwikkeling heel logisch (en belangrijk!) is om enthousiast te reageren op taaluitingen. Maar ook daarbij kun je het 'anders' doen. Dan maak je bv een zin met het woord dat hij heeft benoemd waarbij je benoemt wat je ziet. Dus bv: "Die vogel zit op een tak." Of: "De brandweerauto rijdt heel hard."

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:55 schreef Luigi het volgende:
Ik snap dan weer niet dat we zoveel boeken, sites en methodes nodig hebben om onze kinderen groot te brengen... Echt een sign of the times hoor.

Ik doe gewoon dingen zoals ze me goed lijken. En als het niet goed gaat, stuur ik het bij. Welke methode is dat? . We zijn allemaal van die pedagoogjes geworden lijkt het wel. Zo onzeker ook.

Ik dus ook, maar zoals nu blijkt, is dat dus blijkbaar niet een feilloze methode en dus probeer ik een manier te vinden om hem te helpen iets gebalanceerder (of hoe zeg je dat) te worden. En dat doe ik dan door hier meningen, opties en suggesties te vragen, maar ook door artikelen en boeken te lezen.

Oh ik vind het soms wel echt eyeopeners hoor, die tips uit boeken of sites!

Ook bijv niet vragen of ze de jas willen opruimen, maar benoemen dat je een jas ziet liggen.

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:57 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik denk dat het in die fase van spraak-/taalontwikkeling heel logisch (en belangrijk!) is om enthousiast te reageren op taaluitingen. Maar ook daarbij kun je het 'anders' doen. Dan maak je bv een zin met het woord dat hij heeft benoemd waarbij je benoemt wat je ziet. Dus bv: "Die vogel zit op een tak." Of: "De brandweerauto rijdt heel hard."

Ik merk ook wel dat ik dat bij Oscar wel gedaan heb, en nog wel doe, maar blijkbaar is de aanpak bij Sasha dus anders geweest.

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:55 schreef Luigi het volgende:
Ik snap dan weer niet dat we zoveel boeken, sites en methodes nodig hebben om onze kinderen groot te brengen... Echt een sign of the times hoor.

Ik doe gewoon dingen zoals ze me goed lijken. En als het niet goed gaat, stuur ik het bij. Welke methode is dat? . We zijn allemaal van die pedagoogjes geworden lijkt het wel. Zo onzeker ook.

nou, dit is dus precies wat er gebeurde bij mij. Ik deed ook wat me goed leek. Tot ik alleen nog maar krijsend de vis stond aan te prijzen ik wilde meer ontspannen. Niet aldoor bijsturen en kneden en weet ik veel wat. (Drie jongens hier hè, dat is euh, anders dan meisjes )
Dus bedacht wat ik anders wilde en toen gaan zoeken. Eerst Gordon maar dat paste niet, en dit boek gaf me precies de handvatten die ik nodig had. Dawast, voor de rest doe ik nog steeds wat me goed lijkt. En dit hoort daar bij. (Naast dat ik mijn eigen opvoeding liever niet aan mijn kinderen meegaf, maar ook niet beter wist dan dat)

quote:

Op maandag 22 april 2013 09:57 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik dus ook, maar zoals nu blijkt, is dat dus blijkbaar niet een feilloze methode en dus probeer ik een manier te vinden om hem te helpen iets gebalanceerder (of hoe zeg je dat) te worden. En dat doe ik dan door hier meningen, opties en suggesties te vragen, maar ook door artikelen en boeken te lezen.

Niks mis met tips hoor vraag ik zelf ook wel eens om, getuige dit topic. Maar ik zat pas die thema avond van de VPRO te bekijken (over het verwende kind) en die mensen zaten zo vast in hun methodiek... ongelooflijk. "Ja, we hebben eerst dit geprobeert maar dat paste niet dus nu zijn we helemaal van de huppeldepup nou mensen echt geweldig!". En er dan ook geen mm van afwijken he . Soms vraag ik me echt af hoe wij groot zijn geworden .

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:04 schreef Luigi het volgende:
Soms vraag ik me echt af hoe wij groot zijn geworden .

Af en toe een flink pak slaag.

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:06 schreef PureEvil het volgende:

[..]

Af en toe een flink pak slaag.

Neehoor, ik ben nooit geslagen. Misschien een keer een tik op de billen in het voorbijgaan maar zelfs dat kan ik me amper herinneren. Het was wel veel meer 'niet zeiken maar doen' en die houding mis ik wel eens nu. En ik heb echt een supertoffe en bijna vrije opvoeding gehad hoor.

Fijne post, Buuf. En dat van dat verkapte compliment herken ik wel. Da's ook waarom ik soms toch nog een beetje twijfel over die methode. Want maakt het nou echt zoveel verschil..?

Inderdaad fijne post, buuf.
Ik heb het boek ook gelezen en probeer het ook op die manier te doen. Ik ben wel een beetje huiverig ook voor het vaak benoemen van dezelfde eigenschap, omdat dat ook weer een stickertje opplakt.

En lastig is dat je niet alleen opvoedt, samen met je partner, maar dat er ook een kinderdagverblijf of oma's en opa's zijn die meehelpen. Daar zijn de "goed zo"-s niet van de lucht.

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:06 schreef PureEvil het volgende:

[..]

Af en toe een flink pak slaag.

dit is een grapje, toch?

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:04 schreef Luigi het volgende:

[..]

Niks mis met tips hoor vraag ik zelf ook wel eens om, getuige dit topic. Maar ik zat pas die thema avond van de VPRO te bekijken (over het verwende kind) en die mensen zaten zo vast in hun methodiek... ongelooflijk. "Ja, we hebben eerst dit geprobeert maar dat paste niet dus nu zijn we helemaal van de huppeldepup nou mensen echt geweldig!". En er dan ook geen mm van afwijken he . Soms vraag ik me echt af hoe wij groot zijn geworden .

Ik heb hem opgenomen, ben alleen nog niet toegekomen aan kijken.

Een 'pedagogisch' stuk van Marzano.
http://huystenkrooswijk.nl/documents/306

Oh ja, die wilde ik ook nog zien.

Opvoeden is trachten zei een vriendin lang geleden eens tegen me. Toen kon ik er niet zoveel mee maar t wordt steeds meer waar door de jaren.

Mijn vader zei altijd 'een opvoeder is een stakker die in het duister tast'
Ik zet zelf liever het licht ff aan
Gewoon, door veel te lezen en dan overal uit te pikken wat het beste bij jou en je gezin past

quote:

Op maandag 22 april 2013 11:43 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Mijn vader zei altijd 'een opvoeder is een stakker die in het duister tast'
Ik zet zelf liever het licht ff aan
Gewoon, door veel te lezen en dan overal uit te pikken wat het beste bij jou en je gezin past

Amen.

Ik heb echt helemaal niets met het overanalyseren van je manier van opvoeden tot in den treure vergelijken met anderen. Manieren in boekjes zijn hartstikke leuk en het ziet er ook altijd zo simpel uit, tot je kind niet reageert zoals in het boekje staat.

Ik complimenteer jen best vaak. Vanuit zichzelf is ze vrij onzeker en kijkt ze behoorlijk de kat uit de boom soms. En een beetje aanmoedigen en dan zeggen dat het hartstikke goed is als ze iets probeert dan zie ik het kind gewoon helemaal trots zijn op zichzelf.
Maar ik zeg ook als ik iets niet goed vind. Als ze een paar krassen tekent en naar mij rent mooi he mama? Nee jen ik vind er geen kont aan. Je kan veel mooier kleuren.
Overgang naar badje 2, gezegd dat ik het onwijs goed vond. Meteen papa bellen ook. Juist omdat ze al een paar keer mocht proberen en steeds terug moet omdat ze de opdrachten niet goed begreep. En dan soms heel teleurgesteld in zichzelf aan de kant bleef zitten voor de rest van de les. Elke keer als ze dan dus een les goed haar best doet en niet aan de kant blijft zitten maar gewoon meedoen en proberen dan beloon ik haar dus ook.

Ik denk dat je ook moet kijken wat bij jouw kind past.
Ik geef ook complimenten, niet om de haverklap, maar wel dingen waarvan ik weet dat ze ze lastig vindt.
Vooral de oudste groeit dan weer een paar cm. Als ik haar op die manier kan motiveren om te blijven oefenen met bv zwemmen en fietsen dan doe ik dat graag!
Ik ben er ook niet bewust mee bezig om het wel of juist niet te doen, ik doe het zoals ik denk dat goed voor ze is.