Van kleuter tot puber deel 91

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:15 schreef Troel het volgende:

[..]

Helaas is dat niet altijd te voorkomen

Ja maar irritant is het wel.

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:06 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ja, das wel lastig idd. Had begrepen dat hij helemaal niet meer wilde slapen ineens, begon met zomertijd. En alleen op deze manier wel.

Oh dat was hier natuurlijk ook helemaal shit. Ik ben zo boor afschaffen van zomer en wintertijd. Wat een gezeik is dat toch.

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:19 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ja maar irritant is het wel.

Behoorlijk Vooral omdat het al best heftig is voor een kleintje om toch best veel wisselingen te hebben en dan ook nog overal andere regels.
Ruben geeft hier thuis ook gewoon echt aan dat hij het zo moeilijk vindt dat de regels bij mama anders zijn dan bij papa.

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:20 schreef Troel het volgende:

[..]

Behoorlijk Vooral omdat het al best heftig is voor een kleintje om toch best veel wisselingen te hebben en dan ook nog overal andere regels.
Ruben geeft hier thuis ook gewoon echt aan dat hij het zo moeilijk vindt dat de regels bij mama anders zijn dan bij papa.

Zeker als het van die dingen zijn die bij de ander wel mogen en jij de rotouder bent dat het niet mag.

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:23 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Zeker als het van die dingen zijn die bij de ander wel mogen en jij de rotouder bent dat het niet mag.

Ik ben wel eens stomme mama, maar ik hoor gelukkig niet vaak dat ze dingen bij papa wel mogen en hier niet. Behalve karnemelk met siroop, maar dat is op zich niet raar, dat mag hier in het weekend en laten ze bij papa nou ook in het weekend zitten. Net zoals dat het logischer is dat je in het weekend wat lekkers krijgt dan doordeweeks (vind ik dan). Dus tja, dat is bij papa gewoon vaker dan hier.

Toen we een lijstje gingen maken met de regels hier thuis, was Ruben er wel van overtuigd dat er hier meer regels waren, maar ik weet zeker dat het gros van de regels ook bij papa geldt

Dat vind ik dan wel weer zo onwijs knap van Eva, die heeft gewoon overal andere regels (over kleine dingen dan) en die pikt dat zo op. Bij papa mag het zo, bij mama moet het zo. Dat is dan wel weer fijn aan die hokjesgeest

quote:

Op zondag 14 april 2013 19:10 schreef Lois het volgende:
Dat vind ik dan wel weer zo onwijs knap van Eva, die heeft gewoon overal andere regels (over kleine dingen dan) en die pikt dat zo op. Bij papa mag het zo, bij mama moet het zo. Dat is dan wel weer fijn aan die hokjesgeest

In dit geval zou ik die hokjesgeest ook graag hebben, maar juist hier lijkt ie te ontbreken op dat punt.

quote:

Op vrijdag 12 april 2013 20:48 schreef Nijna het volgende:
Tinu, je komt waarschijnlijk eerst bij de orthoptiste terecht (die kijkt wat ze zien, doet nog een paar testjes waarschijnlijk) en dan druppelen ze de ogen, dat moet een half uurtje inwerken en dan kunnen ze de eventuele brilsterkte meten. Meestal gaat het kind daarna ook nog even naar de oogarts, die bekijkt dan de binnenkant van het oog of dat verder gezond is. Als je een zonnebrilletje hebt, even meenemen op die dag, want ze krijgen van die mooie grote pupillen van die druppels en dan heb je meer last van het licht (en je ziet dichtbij niet goed meer omdat je tijdelijk niet kan scherpstellen ).

Dank voor je uitgebreide post met uitleg en de tip van de zonnebril!

Graag gedaan Tinu .

Over wie heb je het nu Iwanius? Je hebt zelf geen kinderen dacht ik?

quote:

Op zondag 14 april 2013 19:25 schreef Troel het volgende:

[..]

In dit geval zou ik die hokjesgeest ook graag hebben, maar juist hier lijkt ie te ontbreken op dat punt.

ik vind het nadeel van die hokjesgeest dat overduidelijke van het ene hokje in het andere stappen en dat dan het ene al niet meer bestaat.
of eigenlijk nadeel niet, ik vind het soms pijnlijk om te zien dat ik van het ene moment op het andere moment niet meer besta. ik weet dat hij er niets aan kan doen en andersom is het ook zo.

quote:

Op maandag 15 april 2013 21:00 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

ik vind het nadeel van die hokjesgeest dat overduidelijke van het ene hokje in het andere stappen en dat dan het ene al niet meer bestaat.
of eigenlijk nadeel niet, ik vind het soms pijnlijk om te zien dat ik van het ene moment op het andere moment niet meer besta. ik weet dat hij er niets aan kan doen en andersom is het ook zo.

Dat is hier ook niet zo. Hier komt er soms ook gewoon uit dat papa gemist wordt en wordt ook benoemd dat ik werd gemist. Toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag, was dat ook wel heel duidelijk

quote:

Op maandag 15 april 2013 21:04 schreef Troel het volgende:

[..]

Dat is hier ook niet zo. Hier komt er soms ook gewoon uit dat papa gemist wordt en wordt ook benoemd dat ik werd gemist. Toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag, was dat ook wel heel duidelijk

dat is hier absoluut niet. toen ik in het ziekenhuis lag, kwam hij elke dag op bezoek met mijn partner (op initiatief van mijn partner, want L. moest eigenlijk niets van me hebben, praatte alleen tegen me als ik hem uitdrukkelijk wat vroeg en voor de rest negeerde hij me zo veel mogelijk, want ik was op een plek waar ik voor hem niet hoorde.

stel je voor; bij een situatie waar ik grenzen helder wil hebben ..(bijv. een winkel ofzo)
ik zeg "dames .. kom eens hier, ik wil even afspraak maken: ... "

dan reageeert de jongste (4;6 jr) al met:
Ja mam.. niet rennen, niet schreeuwen, geen ruzie, niet naar buiten gaan.

wat moet je dan nog zeggen?

quote:

Op woensdag 17 april 2013 21:52 schreef testa het volgende:
stel je voor; bij een situatie waar ik grenzen helder wil hebben ..(bijv. een winkel ofzo)
ik zeg "dames .. kom eens hier, ik wil even afspraak maken: ... "

dan reageeert de jongste (4;6 jr) al met:
Ja mam.. niet rennen, niet schreeuwen, geen ruzie, niet naar buiten gaan.

wat moet je dan nog zeggen?

"goed dat je het allemaal nog weet kom, nu gaan we dat allemaal ook doen "

quote:

Op woensdag 17 april 2013 21:52 schreef testa het volgende:
stel je voor; bij een situatie waar ik grenzen helder wil hebben ..(bijv. een winkel ofzo)
ik zeg "dames .. kom eens hier, ik wil even afspraak maken: ... "

dan reageeert de jongste (4;6 jr) al met:
Ja mam.. niet rennen, niet schreeuwen, geen ruzie, niet naar buiten gaan.

wat moet je dan nog zeggen?

Gewoon 'goed dat je het weet, gaan jullie nu laten zien dat jullie ook kunnen?'

quote:

Op woensdag 17 april 2013 21:58 schreef simmu het volgende:

[..]

"goed dat je het allemaal nog weet kom, nu gaan we dat allemaal ook doen "

Dat dus

quote:

Op woensdag 17 april 2013 21:52 schreef testa het volgende:
stel je voor; bij een situatie waar ik grenzen helder wil hebben ..(bijv. een winkel ofzo)
ik zeg "dames .. kom eens hier, ik wil even afspraak maken: ... "

dan reageeert de jongste (4;6 jr) al met:
Ja mam.. niet rennen, niet schreeuwen, geen ruzie, niet naar buiten gaan.

wat moet je dan nog zeggen?

"wat moet je dan nog zeggen?" was niet als zo'n letterlijke vraag bedoeld

Even benieuwd, het buitenspeelseizoen komt er natuurlijk volop aan, hoe doen jullie dat met 6/7 jarigen? Wij wonen in een klein en relatief veilig (zo maak ik mezelf wijs ) dorp, niet al te veel verkeer, op zich nog wel wat sociale 'controle', etc. Uiteraard wil de uk er nu op uit, liefst met vriendjes en vriendinnetjes want de achtertuin gaat ook vervelen he.

Ze heeft nog geen benul van tijd of klok en ik moet eerlijk zeggen ook niet van gevaar in de zin van vieze mannen of gevaarlijke volwassenen . Gisteren wel een gesprekje er over gehad en ze weet dat als ze op het speeltuintje is (aan het eind van de straat) ze niet zomaar bij vriendinnen mag gaan spelen (want dan weten we niet waar ze is), dat ze niet met grote mensen mee moet gaan, etc, maar ik was ff benieuwd naar wat jullie 'regels' daaromtrent zijn. Ik zie soms 4/5 jarigen aan de andere kant van het dorp zwerven dat ik denk mja, moet dat nou...

quote:

Op donderdag 18 april 2013 08:49 schreef testa het volgende:

[..]

"wat moet je dan nog zeggen?" was niet als zo'n letterlijke vraag bedoeld

dus verder doe je er niets mee? zonde om zo'n schot voor open doel niet in te trappen

quote:

Op donderdag 18 april 2013 08:57 schreef Luigi het volgende:
Even benieuwd, het buitenspeelseizoen komt er natuurlijk volop aan, hoe doen jullie dat met 6/7 jarigen? Wij wonen in een klein en relatief veilig (zo maak ik mezelf wijs ) dorp, niet al te veel verkeer, op zich nog wel wat sociale 'controle', etc. Uiteraard wil de uk er nu op uit, liefst met vriendjes en vriendinnetjes want de achtertuin gaat ook vervelen he.

Ze heeft nog geen benul van tijd of klok en ik moet eerlijk zeggen ook niet van gevaar in de zin van vieze mannen of gevaarlijke volwassenen . Gisteren wel een gesprekje er over gehad en ze weet dat als ze op het speeltuintje is (aan het eind van de straat) ze niet zomaar bij vriendinnen mag gaan spelen (want dan weten we niet waar ze is), dat ze niet met grote mensen mee moet gaan, etc, maar ik was ff benieuwd naar wat jullie 'regels' daaromtrent zijn. Ik zie soms 4/5 jarigen aan de andere kant van het dorp zwerven dat ik denk mja, moet dat nou...

zeggen dat ze blijft waar ze is iig en dan zelf regelmatig komen controleren?

quote:

Op donderdag 18 april 2013 09:06 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

zeggen dat ze blijft waar ze is iig en dan zelf regelmatig komen controleren?

Mja, ik bedoel meer van stel, de bel gaat en er staan een paar vriendjes op de stoep of Uk komt buitenspelen. Mooi weer, etc. Dus je gevoel zegt, sure. Wat spreek je dan af? Ik heb geen idee waar ze gaan spelen (ok, kun je vragen, maar wat als ze dan iets gaan doen wat je niet zo aanstaat?), hoe lang ze wegblijven, etc. Wil er niet te panisch over doen hoor maar vroeg me gewoon af hoe je die eerste 'loslaat' stapjes maakt qua buiten spelen.

Zal d'r eerst maar eens een horloge geven ofzo liefst met GPS tracker .

Ik vind dat ook nog wel zoeken hoor luigi.
Waar wij vooral op hameren is dat M. (5,5 jaar) even komt vertellen waar ze heen gaat. Ze mag best ergens spelen, maar eerst komen vertellen. En als ze ergens anders heen gaat, ook eerst komen vertellen.

Vorige week ging ze met een vriendinnetje spelen, maar dat meisje dat dwaalt hier in de buurt overal rond, dus dat vond ik wel spannend. Maar ze kwamen het netjes vertellen/vragen toen ze naar het andere speeltuintje mochten.
Gisteren ontstond er in de speeltuin spontaan het idee om met een meisje van school op schattenjacht te gaan... Kwam ze ook vragen, ik vind het dan wel lastig, maar ja dat loslaten moet ook een keer...
En daar gingen ze met zn tweetjes...
Kleine zus was met haar fiets, dus we zijn nog even een rondje gaan fietsen, kon ik toch nog klein oogje in het zeil houden . En nog een keer gezegd dat ze het even moest komen vertellen als ze ergens heen zou gaan, inmiddels ook even gezien waar dat andere meisje woont, ook wel fijn idee.
En toen losgelaten.
Kwartiertje laten kwamen ze hand in hand aanlopen, ze hadden de schat gevonden en wilden nog even bij ons spelen.
Hadden ze ook bij dat meisje thuis gezegd, even laten kwam haar broer haar ophalen.

M. heeft nog niet zo heel veel benul van tijd, dus dat vind ik wel lastig. Maar vorige week heb ik gezegd dat ze tegen de vader/moeder van dat andere kindjes moest zeggen hoe laat ze naar huis moest en dat deed ze netjes.
Dat geeft wel wat vertrouwen.

Wat ik ook wel heel lastig vind is, hoe kan je ze nou "wapenen" tegen mensen met slechte intenties...
Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat ze niet mee gaat als iemand haar lokt met snoepjes of kom naar mijn huis ik heb jonge hondjes (of willekeurig welk ander dier)...
Hoe kan je je kind daar alert op maken, zonder dat ze gelijk angstig wordt zeg maar...

Ik haal nu wel eens wat boekjes uit de bieb, over nee zeggen, over samen spelen, over afspraken maken en dan probeer ik het daarover te hebben met haar.
En we blijven vooral benadrukken dat ze het altijd eerst moet zeggen als ze ergens anders wil gaan spelen!
Ergens wil je ze beschermen, maar je wilt ze ook stukje bij beetje loslaten...
Ik vind het een hele kunst, maar ook wel leuk om te merken dat ze het dus wel ergens opslaat, dat wat we haar proberen te leren .

Jahoor, alles wat je vertelt blijft toch wel redelijk hangen merk ik. En ze weet heel goed dat ze niet met 'grote mensen' mee moet gaan als ze met poesjes/hondjes/snoepjes aankomen. Dat ze dan gelijk naar papa en mama moet komen. Maarja, ik weet ook dat ze erg naief en volgzaam kan zijn... lastig. Ik probeer d'r ook niet bang te maken want ze ziet al achter elke boom een spook . Maar gisteren vroeg ze waaróm dat dan niet mocht... heb maar gezegd dat sommige grote mensen heel stom en vervelend zijn maarja... of dat afdoende is.

Aan de andere kant wil ik ze ook graag die vrijheid geven die bij zo'n klein dorpje hoort, gevoelsmatig. En ik vind dat dat ook moet kunnen, graag zelfs.

Wij wonen ook in een dorp, en in een hele kindvriendelijke wijk. Mijn oudste van 7 speelt al 'alleen' buiten vanaf dat ze een jaar of 4 is en ook mijn middelste van 4 speelde deze zomer alleen buiten.

Ik zeg altijd dat ze het eerst moeten komen zeggen, wanneer ze bij iemand binnen of in de tuin gaan spelen. Of wanneer ze ergens anders heen willen dan het pleintje aan het einde van ons rijtje huizen. Eerlijk is eerlijk, dat is best een paar keer misgegaan. Leuk als je langs de deuren moet om aan te bellen of jouw kind daar is...

Mijn oudste laat ik ook wel eens alleen een boodschapje doen bij de supermarkt, aan het einde van het park. Of naar haar vriendin, waarbij ze 1 redelijk drukke straat over moet steken. Ik vind het heerlijk om te zien hoe vrij ze zijn, dat is wat mij betreft wel een van de voordelen van de wijk en het dorp waar we wonen. Ik vond het ook lastig in het begin, ik kom zelf niet uit dit dorp, maar uit de stad en daar is het toch anders. Mijn man woont al zijn hele leven in dit dorp en deze wijk en is daar altijd iets gemakkelijker in geweest. Ik heb ook altijd gezegd dat ze met niemand mee mogen/bij naar binnen mogen, met wat voor reden of smoes ze ook komen. Meer kun je ook niet, denk ik...

quote:

Op donderdag 18 april 2013 11:00 schreef Nijna het volgende:
Wat ik ook wel heel lastig vind is, hoe kan je ze nou "wapenen" tegen mensen met slechte intenties...
Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat ze niet mee gaat als iemand haar lokt met snoepjes of kom naar mijn huis ik heb jonge hondjes (of willekeurig welk ander dier)...
Hoe kan je je kind daar alert op maken, zonder dat ze gelijk angstig wordt zeg maar...

Ik haal nu wel eens wat boekjes uit de bieb, over nee zeggen, over samen spelen, over afspraken maken en dan probeer ik het daarover te hebben met haar.
En we blijven vooral benadrukken dat ze het altijd eerst moet zeggen als ze ergens anders wil gaan spelen!
Ergens wil je ze beschermen, maar je wilt ze ook stukje bij beetje loslaten...
Ik vind het een hele kunst, maar ook wel leuk om te merken dat ze het dus wel ergens opslaat, dat wat we haar proberen te leren .

Laatst kwam Marlien zelf met een boekje aan van Paul van Loon: Harry en de heks. Dat boekje gaat ook over dat je niet zomaar met een lief en vriendelijk vrouwtje mee moet gaan. Vond ik een mooie aanleiding om er eens over door te spreken.

quote:

Op donderdag 18 april 2013 12:06 schreef Grijs het volgende:

[..]

Laatst kwam Marlien zelf met een boekje aan van Paul van Loon: Harry en de heks. Dat boekje gaat ook over dat je niet zomaar met een lief en vriendelijk vrouwtje mee moet gaan. Vond ik een mooie aanleiding om er eens over door te spreken.

Oh, wat goed! Eens op zoek of de uk in de bieb laten kijken. .

Ik heb met mijn kinderen altijd rollenspellen geoefend. Want hoe combineer je vriendelijk hulpvaardig en beleefd met nee zeggen tegen: wil je helpen want mijn puppy is zoek?
Dus aangeleerd dat ze zeggen: mijn moeder/vader/oppas/oma/noem maar op waar je bent houdt ook erg van puppies/jonge katjes dus die ga ik even halen. En gezegd dat ik de allerbeste zoeker van de aarde ben dus als er iets vermist is dat ze mij moeten halen. meer om een handvat te geven als mensen gaan aandringen als ze niet mee willen. Altijd benadrukt éérst thuis te komen vertellen ook als je bij een vriendje of de buren naar binnen gaat. Ik wil weten waar je bent. En veel verschillende varianten 'oefenen' dat het verrassingseffect eruit is. Nou moet ik helaas wel zeggen dat er bij ons in het dorp zéér regelmatig engerds los lopen en dat er ook elk jaar kinderen aan ten prooi vallen

Eerst was de wereld niet groter dan onze straat, daarna kwam de speeltuin erbij (die bleek via boomwallen door te lopen tot aan het bos, met een 'waterval' een eekhoorn, hutten bouwen, muizen vangen wist ik helemaal niet joh! Wat kinderen niet allemaal ontdekken) en nu oudsten komen nu overal. Jongste fiets wel zelf van en naar vriendjes maar mag nog niet zonder doel door t dorp. Op basis van verdient vertrouwen gaat de grens steeds wat verder. En weer terug als er dingen misgaan. Te laat, niet gezegd waar je bent, dat soort. En niet meteen na 1 'overtreding' maar als structureel de afspraken met voeten getreden worden.

Helder buuf. En die veiligheid van een dorp is ook maar betrekkelijk he. Ook daar kunnen ze in een sloot vallen of onder een auto lopen.

Die kleine van ons is 'm op d'r vijfde wel eens gesmeerd met een vriendinnetje... gewoon de tuin uitgelopen, drukke brug over, stuk gelopen... twee moeders 10 jaar ouder in een half uurtje tijd.