Depressie & Angst #28

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 00:06 schreef Andromache het volgende:
ik denk het eerste want heb het al 24 uur geleden gesmst.

hoe iemand me kan helpen is er af en toe met mij op uit gaan. gewoon wat leuks met een vriendin doen. iedereen om me heen zit zo fokking vastgeplakt aan partner. ik wil dat heus ook wel maar er is totaal geen ruimte voor leuke dingen met vrienden ondernemen. hoe leuk en gezellig ook, de standaard bordspelletjesmiddagen gaan nu vervelen. als ik dingen voorstel, kan men niet, wil men niet, heel vqstgeroest.

verder zou het helpen als iemand in mijn omgeving regelmatig vinger bij me aan de pols houdt hoe het met scriptie gaat, heo solliciteren verloopt, gewoon, hoe het met me is. als ik geen contact opneem, komen ze ook niet naar mij toe. ik mis een stukje interesse op eigen initiatief.

ik denk dat ik ook maar gewoonmmoet verhuizen en een nieuw leven ergens anders moet opbouwen. dat ben ik trouwens sowieso van plan in Utrecht of Amsterdam maar eerst moet studie en werk geregeld worden. moet ik zelf doen.

Je wilt weg uit je huidige situatie? Maar zal dat ook wel een oplossing zijn?

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 00:15 schreef Andromache het volgende:
hoe bedoel je dat?

Richt je op je studie je werk en je verhuisplannen die je daarna hebt.. Blijf daar wel mee bezig en probeer dat als het jou een goed plan lijkt te verwezenlijken. Op die manier ben je bezig met je leven.

Verder natuurlijk vervelend dat je wat meer aandacht zou willen hebben van vriendinnen en dat dat moeilijk aankomt ofzo.

quote:

Op maandag 8 april 2013 23:35 schreef lateralize het volgende:

[..]

Ik weet niet of het dat precies is. Ik hoop dat je gelijk hebt. Soms voel ik me gewoon echt dom en geestelijk gehandicapt. Ik weet dat het hier vast niet altijd zo overkomt, maar het is toch echt zo.

quote:

Op maandag 8 april 2013 23:23 schreef kingtoppie het volgende:
Ik had dat gisteren nog.

Absurd dat een ander gevoel gedachten over iets van 'geweldig idee'' naar ''godverdomme wat denk ik wel niet'' kunnen veranderen in een paar seconden.

Jullie moeten jezelf niet zo serieus nemen. Dat meen ik serieus.

Ik ga eens mijn verhaal doen in dit topic:

Ik ben nu ongeveer 2 jaar af van school en ben nog steeds werkloos. Komt omdat ik niet zo hoogbegaafd ben... Eerder aan de zwakke kant. Ik heb ook een soort van special onderwijs gedaan(in België heet dat B.U.S.O onderwijs. Dat zijn voor mensen met een beperking.

Ik ben naar zulke school gestuurd omdat ik heel licht mentaal gehandicapt ben., Ik zou wel normaal school aankunnen maar dan moet ik echt me best doen.

Overlaatst heb ik een IQ test gedaan en mijn resultaat was iets van 91. Niet supergoed, ook niet heel zwakbegaafd.

Het probleem is om in een speciaal tewerkstelling te kunnen werken moet je bepaalde testen afleggen. Schijnbaar ben ik veel te slim daarvoor.

Maar op de gewone arbeidsmarkt ben ik weer veel te zwak. 1x een werk gedaan en ik kon niet mee, had geen werkinzicht blablabla. Met als gevolg je ontslag.

Nu ben ik al 15 maand werkloos en nog steeds geen job. doordat ik nog geen job heb raak ik in een depressie. Elke dag op de laptop ..... om 4-5 uur slapen s'morgens . om 12-13 uur opstaan..

Heel de dag niets doen en gek genoeg zegt mijn eigen vader er niets van... Enkel een ex stiefmoeder zit achter me...

Mijn echte moeder heeft mij verlaten toen ik 10 jaar was. Niet dood maar ergens in een dorp 10km verderop in café's te zuipen.

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 00:36 schreef Gray het volgende:

[..]

[..]

Jullie moeten jezelf niet zo serieus nemen. Dat meen ik serieus.

Vertel me maar hoe I'm at a loss
Ik heb gewoon echt het gevoel dat dit niet beter gaat worden... Daar word ik best verdrietig van want dat betekent dat ik nooit eens normaal zal kunnen converseren met mensen. Men zegt mij dat hoogstwaarschijnlijk die dingen vanzelf beter gaan juist op het moment dat ik tot zelfacceptatie kom, maar dat vind ik een moeilijke paradox om me overheen te zetten en vertrouwen in te hebben. Overigens blijft de vraag voor mij ook hoe ik oprechte zelfacceptatie bereik. Je kunt wel zeggen 'is goed, doe ik', maar daarmee doe je het nog niet.

[ Bericht 27% gewijzigd door lateralize op 09-04-2013 08:03:50 ]

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 03:17 schreef capuchon_jongen het volgende:
Ik ga eens mijn verhaal doen in dit topic:

Ik ben nu ongeveer 2 jaar af van school en ben nog steeds werkloos. Komt omdat ik niet zo hoogbegaafd ben... Eerder aan de zwakke kant. Ik heb ook een soort van special onderwijs gedaan(in België heet dat B.U.S.O onderwijs. Dat zijn voor mensen met een beperking.

Ik ben naar zulke school gestuurd omdat ik heel licht mentaal gehandicapt ben., Ik zou wel normaal school aankunnen maar dan moet ik echt me best doen.

Overlaatst heb ik een IQ test gedaan en mijn resultaat was iets van 91. Niet supergoed, ook niet heel zwakbegaafd.

Het probleem is om in een speciaal tewerkstelling te kunnen werken moet je bepaalde testen afleggen. Schijnbaar ben ik veel te slim daarvoor.

Maar op de gewone arbeidsmarkt ben ik weer veel te zwak. 1x een werk gedaan en ik kon niet mee, had geen werkinzicht blablabla. Met als gevolg je ontslag.

Nu ben ik al 15 maand werkloos en nog steeds geen job. doordat ik nog geen job heb raak ik in een depressie. Elke dag op de laptop ..... om 4-5 uur slapen s'morgens . om 12-13 uur opstaan..

Heel de dag niets doen en gek genoeg zegt mijn eigen vader er niets van... Enkel een ex stiefmoeder zit achter me...

Mijn echte moeder heeft mij verlaten toen ik 10 jaar was. Niet dood maar ergens in een dorp 10km verderop in café's te zuipen.

Wat jammer zeg, je lijkt wel te willen...
Is eventueel vrijwilligerswerk iets voor je? Om wat ervaring op te doen bijvoorbeeld?
Zijn er niet andere mogelijkheden, mensen die je hiermee kunnen helpen? Lijkt me erg lastig, zo'n beetje "tussen de wal en het schip". Te goed voor het een en net niet mee kunnen komen met het ander... Succes!

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 03:41 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar jij neemt jezelf toch ook wel eens 'te serieus'?

Nooit! :S)

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 07:54 schreef lateralize het volgende:

[..]

Vertel me maar hoe I'm at a loss
Ik heb gewoon echt het gevoel dat dit niet beter gaat worden... Daar word ik best verdrietig van want dat betekent dat ik nooit eens normaal zal kunnen converseren met mensen. Men zegt mij dat hoogstwaarschijnlijk die dingen vanzelf beter gaan juist op het moment dat ik tot zelfacceptatie kom, maar dat vind ik een moeilijke paradox om me overheen te zetten en vertrouwen in te hebben. Overigens blijft de vraag voor mij ook hoe ik oprechte zelfacceptatie bereik. Je kunt wel zeggen 'is goed, doe ik', maar daarmee doe je het nog niet.

Jezelf leren kennen helpt. Observeren, dan registreren, zonder oordelen. En streef niet naar normaal, dat gaat je toch nooit lukken. Bovendien heeft iedereen een andere opvatting van normaal. Besef dat je altijd zoekt naar één juiste weg, en dat alle andere wegen ontelbaar zijn, dus de kans dat je juist zit is vrijwel nul. Lach eens om wat je fout doet, wees eens niet blij met succes. Experimenteer. Onderzoek. Speel.

Nee klopt Gray, maar dat soort normaal bedoelde ik ook niet. Ik bedoel puur het kunnen voeren van een gesprek, al is dat dan op mijn manier. Ik blijf ook erg hangen in het analyseren, omdat ik maar niet duidelijk voor mezelf krijg of mijn nervositeit nou wel echt het probleem is. Is dat wel de reden dat het sociaal niet altijd zo goed gaat? Je zou dan kunnen zeggen: dat maakt niet uit, wanneer je je zorgen maakt wordt het nog alleen maar erger, maar eigenlijk wil ik natuurlijk het probleem oplossen. Dat is verdomd lastig om los te laten. Naar die acceptatie gaan in plaats van dingen willen fixen.
Sowieso ben ik ook heel ongeduldig met mezelf en geef ik snel op. "Het wordt toch niets, dit werkt niet." Ook dat is zeer lastig om je overheen te zetten. Voor mij in ieder geval. En waar ik ook bang voor ben is dat ik steeds nadat ik dit soort momenten heb gehad weer opnieuw begin. Het voelt als een terugval. Alsof ik steeds na een rot moment, of een slechte dag, weer bij 0 opnieuw begin. Misschien is dat niet zo, maar dat is wel hoe het voelt. Vooral omdat ik ook het idee heb dat ik de afgelopen 10 jaar al probeer hier overheen te komen, en in die tijd is het ook niet gelukt. Gewoon door een sterke overtuiging van 'er is iets mis met mij, ik ben niet normaal.'

Deze reeks vind ik erg mooi en ben ik nu aan het kijken. Vooral prettig om te horen dat hij zelf met vergelijkbare problemen heeft gekampt. Dat voegt toch altijd net wat extra overtuigingskracht toe. Maar uiteindelijk zal ik zelf moeten blijven vechten tegen die overtuiging dat er iets mis met mij is. Lastig, want soms verlies je compleet het perspectief en lukt het je gewoon niet te zien dat dat niet zo is. Meestal lukt dat zelfs niet wanneer ik rustig ben trouwens. Dan ben ik wel rustig, maar nog steeds met een overtuiging dat ik een probleem heb dat opgelost moet worden en misschien wel niet eens opgelost kán worden.

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 00:36 schreef Gray het volgende:

[..]

[..]

Jullie moeten jezelf niet zo serieus nemen. Dat meen ik serieus.

Johh,
Hoe moet ik dat dan interpreteren?
Beetje zo denken van: ''dat gevoel het zal allemaal wel'' bedoel je dat?
Dat denk ik ook wel Maar ik ben dit niet van mezelf gewend in ieder geval...

[ Bericht 18% gewijzigd door kingtoppie op 09-04-2013 16:09:05 ]

kijk eens om je heen zou ik zeggen, waarom loopt niet iedereen rond als een ongeinspireerde depressieve nobody? Wat doen hun nou anders dan de zelfverzwolgen in de putzitters , waarom is het leven van iedereen in de wereld geen grote depressieve kankergezwel?

het leven is niet kut, jouw leven is kut

ferme taal. en terecht

Net terug van de huisarts, ik moet zsm naar een therapeut. Daar heb ik al bijna een jaar een verwijzing voor liggen, ik wilde het uitstellen tot na m'n opleiding.
Verder mag ik de komende weken niet in de buurt van m'n werk komen en moet ik leuke dingen gaan doen. Dat gaat nog een uitdaging worden, ik ben gewend aan werken/school/slapen. Triest, maar waar
Morgen kan ik slaapmedicatie halen, fijn

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 17:52 schreef minthy het volgende:
Net terug van de huisarts, ik moet zsm naar een therapeut. Daar heb ik al bijna een jaar een verwijzing voor liggen, ik wilde het uitstellen tot na m'n opleiding.
Verder mag ik de komende weken niet in de buurt van m'n werk komen en moet ik leuke dingen gaan doen. Dat gaat nog een uitdaging worden, ik ben gewend aan werken/school/slapen. Triest, maar waar
Morgen kan ik slaapmedicatie halen, fijn

Sterkte Minthy!

Edit:Heb je zoiets als dit al eens eerder meegemaakt? Of is dit nieuw voor je?
En goed dat je gegaan bent voordat je helemaal instortte, want dat is niet leuk kan ik je vertellen.

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 03:41 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

First of all, wil ik zeggen success! Je geeft onderliggend aan dat je niet in depressie wil raken maar wat ik hier niet helemaal uit kan lezen is ... wat wil je dan wel? Wat wil je?

Dat is eigenlijk de vraag die ik me stel, wat wil ik in het leven...

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:01 schreef capuchon_jongen het volgende:

[..]

Dat is eigenlijk de vraag die ik me stel, wat wil ik in het leven...

je bent niet de enige...

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Inderdaad. Dat is iets wat vandaag ook weer een 205120x in mn hoofd spookte. Veel mensen denken altijd iets zelf te willen, maar worden gewoon gebrainwashed door hetgeen wat ze op tv zien, wat Bieber draagt, wat Linda draagt of wat de ouderen op het nostalgie net zien. Voor ieder wat wils.

Vroeger had ik wel een doel, maar dat is allemaal vergald door wat ik meegemaakt heb en hoe m'n leven is gaan lopen.
Nu zit ik al 10 jaar of zo in het hulpverleningscircuit en er lijkt maar geen end aan te komen. Niet dat er geen vooruitgang geboekt is, dat zeer zeker wel, maar op een gegeven moment wil een mens toch wel weer meer ofzo dan alleen maar patient nummertje 8476828 zijn

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:00 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Sterkte Minthy!

Edit:Heb je zoiets als dit al eens eerder meegemaakt? Of is dit nieuw voor je?
En goed dat je gegaan bent voordat je helemaal instortte, want dat is niet leuk kan ik je vertellen.

Dank je
Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik ben van het "niet lullen maar pellen"-type. Gewoon doorgaan, vooral blijven ademhalen en altijd tegen iedereen zeggen dat alles goed komt. Ook als iemand aan me vraagt hoe het gaat doe ik me beter voor. Ten eerste omdat ik geen aansteller wil zijn, ten tweede omdat ik altijd alles zelf op heb willen lossen.
Tot nu toe lukte dat aardig door de boel op te kroppen en m'n problemen te verdoezelen, maar gisteren viel ik door de mand.

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:02 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Waarom al een jaar een verwijzing voor een therapeut? Waarom zo lang mee lopen wachten?

Ik wilde een heel verhaal typen over drukte en chaos in m'n hoofd, maar dat kan een stuk korter; vluchtgedrag

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:09 schreef minthy het volgende:

[..]

Dank je
Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik ben van het "niet lullen maar pellen"-type. Gewoon doorgaan, vooral blijven ademhalen en altijd tegen iedereen zeggen dat alles goed komt. Ook als iemand aan me vraagt hoe het gaat doe ik me beter voor. Ten eerste omdat ik geen aansteller wil zijn, ten tweede omdat ik altijd alles zelf op heb willen lossen.
Tot nu toe lukte dat aardig door de boel op te kroppen en m'n problemen te verdoezelen, maar gisteren viel ik door de mand.

Tsja, zo was ik vroeger ook

Nogmaals heel veel sterkte gewenst, hopelijk kom je er weer snel bovenop!

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:12 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Mja, kan ik me voorstellen. Ik zou daarin zelf echt knetter gek worden, maar heb gelukkig voldoende aan mijn therapie en slaappillen (tot dusverre).

Ik ben schijtsbenauwd voor morgen, we zullen zien.

Tja...ik denk dat ik te druk bezig was met mezelf om me druk te maken over de verloren tijd.
Jij ook heel veel sterkte
Ik heb een beetje zitten meelezen wat je allemaal getypt hebt de laatste tijd, en dat is niet niks!

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:13 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar waarom dan? Ik doe het zelf ook hoor, en herken me zelfs wel ietwat in je verhalen

Tja, misschien angst? Vrij veel ellende meegemaakt en nooit ergens hulp bij gevraagd of ergens over gepraat. Ik moest het zelf kunnen van mezelf.
Praten gaat lastig worden, ik ben meer een luisteraar als het op problemen aankomt...

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Tsja, zo was ik vroeger ook

Nogmaals heel veel sterkte gewenst, hopelijk kom je er weer snel bovenop!

Dank je wel, mop!

Sterkte Mint, en als er iets is wat je kwijt wilt weet je me te vinden

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 18:38 schreef Pino112 het volgende:
Sterkte Mint, en als er iets is wat je kwijt wilt weet je me te vinden

Ik weet. Ik zal het niet doen, je kent me

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 19:13 schreef sitting_elfling het volgende:
Depressie & Angst ..

(ziet mail van ex binnenkomen ..)

Pffft .. en dat op de nacht voor ik vertrek. Ik krijg letterlijk angst wanneer ik haar naam uberhaupt in mn email inbox zie verschijnen.

Kan je haar niet blokkeren?
Hier heb ik op die manier iemand zoveel mogelijk geblokkeerd. Telefoon, mail, social media

quote:

Op dinsdag 9 april 2013 19:23 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar een email komt ook gewoon in de spambox

Als ik zoiets zou hebben, zou ik het mailadres laten vervallen en een nieuwe aanmaken