Zwanger... en dan gaat het mis #16

FOK!forum / Ouder(s) / Zwanger... en dan gaat het mis #16

Kursor	dinsdag 19 maart 2013 @ 14:39
	Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis. In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt. Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #14...
Hobbesje	woensdag 20 maart 2013 @ 14:22
	lIk schuif er weer op ben ik bang. Na een aantal - langzaam donkerder wordende - positieve testen na een cryo terugplaatsing ben ik afgelopen zondag gaan vloeien (goed 6 weken zwanger). En vandaag ook een flink aantal grotere stolsels verloren. Nu geen buikpijn meer en ik vloei alweer minder dan vanmorgen...
DJMomo	woensdag 20 maart 2013 @ 14:30
	fuk, hobbesje.
zandsculptuur	woensdag 20 maart 2013 @ 14:32
	Noooo Hobbesje, niet weer... . Wanneer weet je meer? .
Hobbesje	woensdag 20 maart 2013 @ 14:42
	DJMomo: je verwoord het exact Na die traag donker wordende streepjes had ik er al een hard hoofd in. Zo traag, dat kan haast niet goed gaan (kans op een miskraam na een cryoterugplaatsing is zowiezo veel groter). En dat blijkt dus wel. Volgende week woensdag, de 27e, hebben we een echo. Maar als het bloedverlies gewoon minder wordt, wil ik deze graag verzetten naar nog een week later zodat we bij onze eigen gyn terug kunnen komen. Bovendien is mijn moeder de 27e dan jarig en is mijn vader net gekatheteriseerd (mag dan niet autorijden en tillen) en dan vind ik het toch al niet handig dat zij oppassen op onze oudste die van school moet worden gehaald en onze jongste die nog in de luiers loopt...
DJMomo	woensdag 20 maart 2013 @ 15:09
	ja, was erg ongenuanceerd, maar ik schrok er gewoon echt van. Wéér een waar het niet goed bij gaat. Deze week eerst happy, nu jij. Echt verdorie zeg. Dat het bij een TP een hogere kans op MK is, dat wist ik niet. Sja, mss ergens wel logisch, omdat je de boel toch wat forceert, en anders is als het lichaam op natuurlijke wijze een embryo een warm nestje biedt. Herken overigens wel je opmerkingen over (te) langzaam donker wordende strepen. Goh, nooit gerealiseerd, maar denk dat ik daardoor ook al zo extreem nerveus was voor eerste echo (iig veel meer dan bij Sjaak). Nouja, al met al, hele dikke meis.
Musique	woensdag 20 maart 2013 @ 15:15
	Shit shit shit, Hobbesje Heel veel sterkte
Musique	vrijdag 22 maart 2013 @ 13:55
	Hier gaat de rollercoaster door. Vanochtend was ik in het plaatselijke ziekenhuis van onze Franse woonplaats. Ik had een walgelijke bruut van een kerel als gynaecoloog, van origine van een Frans eiland denk ik, want ik verstond de helft niet, terwijl mijn Frans vloeiend is. ik raak nog in paniek als ik aan hem denk. Mijn was niet bij me, want ik dacht, even een controle, en dan zeggen ze dat het waarschijnlijk mijn 1e menstruatie was na de miskraam, en dan kan ik weer naar huis. Niets bleek minder waar. Nadat hij met allerlei instrumenten in mijn doos had gezeten, wat al zeer onprettig was, ging hij met het echoapparaat naar binnen. Er zat een vruchtzakje van 0,5 mm, helemaal leeg, en hij beweerde dat het van binnen ontstoken was en dat ik gestofzuigd moest worden (zijn letterlijke woorden). Toen brak ik Hij ging met het echoapparaat naar mijn neus en zei dat ik maar moest ruiken. Ik rook echter niets verrots of ontstoken, maargoed, ik ben dan ook geen gynaecoloog. Ik vertelde hem dat ik in NL een behandeling heb gehad met cytotec en dat er na 5 dagen, bij de nacontrole geen vruchtzakje meer te vinden was, enkel nog wat restweefsel. Nu is het dus zijn woord tegen het woord van het zkh in Nederland. Dat ziekenhuis heb ik net gebeld en gevraagd of er een rapport is van mijn miskraam daar. Dat was er zeker, en daar staat letterlijk ingeschreven dat er GEEN vruchtzakje meer zat. De secretaresse van de gyn afdeling gaat nu vragen aan de gynaecoloog wat het kan zijn. Ik moet haar straks terugbellen. De kans dat het een nieuwe zwangerschap is, bestaat volgens het ziekenhuis in Nederland, al is het onwaarschijnlijk. Volgens die eikel kan het niet, die beweert dat het ontstoken is. Maar de miskraam is nog maar ruim 5 weken geleden en ik heb in tussentijd veel gebloed, dus de kans dat het een nieuwe zwangerschap is, is heel klein. Maar hoe kan het dan dat er een vruchtzakje zit?? Ik weet niet meet wat ik moet denken
zandsculptuur	vrijdag 22 maart 2013 @ 14:17
	Jeetje Musique, wat een onzekerheid... . Als het een nieuwe zwangerschap zou zijn, zou het dan al zichtbaar kunnen zijn op een echo? Hoe laat moet je terugbellen? Ik duim voor je...
DJMomo	vrijdag 22 maart 2013 @ 14:21
	Ach musique wat een slager! Heel veel sterkte. Ik zou met je vent even een second opinion halen.
Musique	vrijdag 22 maart 2013 @ 14:24
	Ja dit is killing heeft vrijgenomen vanmiddag dus gelukkig zijn we samen. Ik heb net het ziekenhuis in NL teruggebeld. De gynaecoloog zegt dat het zeker wel een hele recente nieuwe zwangerschap kan zijn. En dat ik zeker niet moet laten curreteren. Ook al is het ontstoken en een oud vruchtzakje, dan nog is er geen man overboord als ik een week of 2 wacht. Moet hier om 3 uur weer in het zkh zijn voor de uitslag van de bloedtest die ik net heb moeten doen en een eventueel vervolg. Lief gaat gelukkig mee, want ik wil niet meer in mijn eentje naar die bruut. En desnoods rijden we naar Parijs of Dijon voor een second opinion.
zandsculptuur	vrijdag 22 maart 2013 @ 14:27
	Van een ontsteking zou je flink wat pijn moeten hebben, dus dat zou je merken, dunkt me. Heb je al een zwangerschapstest gedaan? Zou dat zin hebben? Hopelijk heb je snel uitsluitsel . Fijn dat je er bij is .
Musique	vrijdag 22 maart 2013 @ 14:35
	Ja ik heb net een test gedaan. Er is, als je buiten gaat staan in de zon, een mini-schaduw van een schaduw van een schaduw van een streepje te zien. Maar alleen als je hem in een bepaalde hoek houdt. Eigenlijk dus hetzelfde als geen streep. Mijn vriend ziet hem dan ook niet. En idd Zand, bij een ontsteking heb je pijn, dat dacht ik ook altijd. Maar ik heb helemaal niets gevoeld qua fysieke pijn de afgelopen dagen/weken. Hoe dan ook, ze hebben hier mijn HCG net getest in een bloedtest, en CRP, wat kan duiden op een ontsteking. Jezus, ik dacht dat ik de mk net een beetje verwerkt had... Komt nu allemaal in alle hevigheid terug. Mocht het wel een hele recente zwangerschap zijn, dan hoop ik dat het vruchtje blijft zitten na al dat gewroet vanochtend. Hij heeft ook nog weefsel weggehaald voor een uitstrijkje.
Sethiwe	vrijdag 22 maart 2013 @ 15:30
	Jeetje Musique, wat een bruut. Dat is toch niet normaal hoe hij doet. Ik zou zeker naar een ander ziekenhuis gaan, want zo kun je toch niet echt vertrouwen in die man krijgen. Het is toch al een achtbaan waar je nu weer instapt en fijn die tegenstrijdige reacties van NL en die man . Heel veel sterkte en ben erg benieuwd wat eruit komt met de bloedtest
Limone	vrijdag 22 maart 2013 @ 15:56
	Wat traumatisch Musique! Vooral dat onder je neus duwen vind ik heel erg akelig Wat een flapdrol.
Babbel1	vrijdag 22 maart 2013 @ 16:36
	Nou idd, zeg, wat een mafketel Fijn dat je lief bij je is! Hoop dat je snel bij een dokter terecht kan waar je wel een goed gevoel bij hebt (merk dat dat hier heel veel scheelt)..
zandsculptuur	vrijdag 22 maart 2013 @ 16:55
	Babbel hoe is het met jou dan?
ProjSkippy	vrijdag 22 maart 2013 @ 16:59
	Jeetje Musique, wat een idioot. En wat een onzekerheid allemaal zo. Bah. Knuffel .
Cwen	vrijdag 22 maart 2013 @ 18:29
	Hobbes, wat erg... En Musique, niet te geloven, wat een bruut! Ik zou het zeker melden bij het ziekenhuis waar je geweest bent, dat je niet op zo'n manier behandeld hoort te worden. Kunnen ze uit het NL ziekenhuis je gegevens niet doorsturen, dat je ze laat vertalen als ze je niet geloven?
Kleurdoos	vrijdag 22 maart 2013 @ 18:44
	Heb je sex gehad dan in de tussentijd? Vlak na je curretage?
Aventura	vrijdag 22 maart 2013 @ 18:57
	quote: Op vrijdag 22 maart 2013 18:44 schreef Kleurdoos het volgende: Heb je sex gehad dan in de tussentijd? Vlak na je curretage? die vraag kwam ook meteen in mij op; jij stelt 'm
Kleurdoos	vrijdag 22 maart 2013 @ 18:59
	Nouja, t zou een hoop misverstandden oplossen. Ook bij een vruchtzakje zou je toch al wel een positieve test moeten hebben. heb je zelf beelden gezien?
Spirit82	vrijdag 22 maart 2013 @ 19:04
	Ik moet even kwijt dat ik die gyneacoloog echt een ongelijke klootviool vind Musique. Je ook nog aan dat echoding laten ruiken In welke eeuw is die gast blijven hangen?! En dat met alle emoties e.d. waar je mee zit, dat snapt die hork toch ook wel? Ik zou een klacht indienen, zekersteweten, ook al heb je daar misschien nu geen zin in. Sterkte in ieder geval met de hele situatie
Musique	vrijdag 22 maart 2013 @ 19:10
	Ik ben niet gecuretteerd, maar heb een behandeling gehad met pillen op 9 februari. We hebben eind februari, begin maart, toen het vloeien even opgehouden was, sex gehad. De dag erna ben ik weer gaan bloeden, voor een dag. Daarna was ik 2 weken bloedvrij en hebben we nog een keer sex gehad. Afgelopen dinsdag ben ik echter weer gaan vloeien, dus toen heb ik het zkh gebeld voor een controle. Dus ja, in theorie zou het kunnen. Maarrrrr. Vanmiddag terug naar dat ziekenhuis. Bloeduitslagen waren binnen. Ik heb helemaal geen ontsteking, bloedwaarden waren helemaal prima. En ik ben ook niet zwanger, HCG is te verwaarlozen. Dus het was een waardeloze paniekaanval voor niets. Hetgeen hij gezien heeft, was waarschijnlijk een klein restje wat is blijven zitten na de mk. Of tóch een vruchtzakje, wat net sinds 1 of 2 dagen ingenesteld is (misschien daardoor de bloeding deze week) waardoor er nog geen HCG waarneembaar is. Ik heb het gezien op de echo, en het had de vorm van een mini vruchtzakje. Maar het zou net zo goed een klein stolseltje kunnen zijn. Dus, dat hij riep dat ik met spoed geopereerd moest worden, niet op vakantie mocht (morgen vertrekken we een weekje op wintersport), dat ik een enorme ontsteking had en dat de vruchtzak er nog inzat, was nergens op gebaseerd. Hij heeft er vanmiddag een beetje omheen gedraaid, maar na de vakantie gaat er een grote klacht naar zowel het ziekenhuis als het Franse genootschap van gynaecologen. Ik kots op hem. Oja, ik heb ook nog allerlei antibiotica en wee-opwekkers voorgeschreven gekregen van hem, die ik komende week maar moet innemen. Antibiotica lijkt me niet nodig gezien er geen ontsteking zit, en wee-opwekkers begin ik ook even niet aan.
DJMomo	vrijdag 22 maart 2013 @ 19:28
	Ach musique, wat een verhaal. Ik hoop dat je een beetje gerust geteld bent, en gewoon lekker van je vakantie kunt genieten!
Hobbesje	vrijdag 22 maart 2013 @ 21:30
	Sjonge Musique, wat een hork zeg! Hoe lomp kun je zijn zeg.... Met die bloeduitslagen kan je de boel lekker laten zoals het is voor nu (en het innemen van al die medicijnen die je hebt is dan ook een beetje overdreven lijkt me idd). Hoop dat je het een beetje los kan laten en kan genieten van je vakantie.
Spirit82	vrijdag 22 maart 2013 @ 21:35
	Goedzo Musique En geniet van je vakantie!
Cwen	vrijdag 22 maart 2013 @ 21:42
	Muaique, als al je bloeduitslagen goed waren, dan zou ik daar van uit gaan en als je echt geen pijn hebt, van jullie vakantie gaan genieten! Klagen lijkt me zeer terecht, zet 'm op!
Babbel1	zaterdag 23 maart 2013 @ 12:56
	quote: Op vrijdag 22 maart 2013 16:55 schreef zandsculptuur het volgende: Babbel hoe is het met jou dan? Ik weet het eigenlijk niet zo goed.. Lichamelijk gaat het steeds beter. Ik vond het echt een soort minibevalling, maar uit de echo bleek dat het bijna schoon was, dus dat gaat wel goed..Ik vind het nog wel heel lastig dat het zomaar ineens 'klaar' is.. Af en toe moet ik zo hard huilen.. Gisteren ben ik een paar uur gaan werken, gewoon om even de 'confrontatie' met mijn collega's, de ouders en de kinderen aan te gaan. Ben blij dat ik dat heb gedaan! Tis ook zo'n bizarre tijd geweest en nu is het ook niet rustig, omdat we volop in de klusweken zitten om over 2 weken te gaan verhuizen.. Nja, daarna zitten we in een mooi huis en kunnen we eindelijk even relaxen..
zandsculptuur	maandag 25 maart 2013 @ 09:17
	Babbel .
zandsculptuur	donderdag 4 april 2013 @ 16:12
	Hoe is het hier, dames? Musique? Babbel?
Kursor	zaterdag 6 april 2013 @ 14:09
	M'n dochter heeft de hele ochtend met baby 'Tella' (een klein beeldje van een baby in een handpalm, vorig jaar van m'n broertje gekregen) gespeeld en voor d'r gezorgd. Het is een enorme poppenmoeder, maar met het beeldje speelt ze eigenlijk nooit. Zingen, wiegen, eten geven, aaien, kusjes geven...zou ze weten/voelen van deze zaterdag precies een jaar geleden? Ik vind het zo frappant, of zend ik die signalen naar haar uit? Ik vind dit namelijk best een moeilijke periode die nu komt. Bij iedere dag de komende twee weken weet ik nog precies hoe het een jaar terug was. Loslaten lukt niet, maar ik probeer wel te blijven denken dat er in ons hart echt nog plek is voor een broertje of zusje.
Hobbesje	zondag 7 april 2013 @ 20:26
	Kursor Heb net je verhaal 'even' teruggezocht.... pfff! Jij krijgt het ook wel voor je kiezen zeg. En wat opvallend dat je meisje uitgerekend nu dat beeldje als speelgoed gebruikt. _{Ik heb hier gemerkt dat het echt wel een tijd kost om dingen een plekje te geven (mijn bevalling van de jongste heb ik denk ik nu pas kunnen plaatsen, ruim 2 jaar later en ik denk dat mijn miskramen ook nog wel regelmatig terug gaan komen). Maar dat is toch ook niet heel gek? Er komen zoveel emoties bij om de hoek kijken...}
Kursor	maandag 8 april 2013 @ 19:47
	Wat lief Hobbesje dat je m'n verhaal hebt teruggelezen. Het staat her en der verspreid in allemaal flarden. Lijkt me moeilijk om er met teruglezen nog wat van te maken. Een plekje geven, het is zo ontzettend moeilijk. Zowel m'n eerste zwangerschap als de molazwangerschap hebben nog geen echt plekje. Sukkel die ik ben denkt dat een 'goede' ervaring ervoor kan zorgen dat het naar de achtergrond gaat. Dat ik er in kan berusten. En laat ik dat nou niet in de hand hebben.
DJMomo	maandag 8 april 2013 @ 19:59
	Ach kursor. Wat moet dit een rottijd voor je zijn. Ik herken je gevoel wel, dat ik pas echt de mk af zal kunnen sluiten bij een dubbele streep. En daarna ws pas bij eerste echo. En voor een controle freak als ik, is dit zwanger word proces echt killing. Nouja, herkenning hier dus. En een dikke knuf voor jou!
Kursor	maandag 8 april 2013 @ 20:01
	En nu moet ik huilen (insert huilsmiley)
Hobbesje	maandag 8 april 2013 @ 22:34
	Kursor:teruglezen was idd even zoeken (ik was niet aanspreekbaar voor mijn man gisterenavond). Maar denk niet dat een goede zwangerschap het gevoel kan wegnemen als ik eerlijk ben... Het zal toch een eigen plekje moeten krijgen. SPOILER Ik merk dat mijn bevalling van Mikai nu pas een plekje krijgt (we zijn hem zo goed als kwijt geweest doordat mijn litteken van de eerste keizersnede scheurde) . Dit is versneld door er nogmaals een paar keer over te praten, terug te zijn bij de mensen/verpleegsters die er toen bij waren (was mijn miskraam toch nog ergens 'goed' voor). Dat heeft mij veel goed gedaan. Ik kan nu veel meer berusten in hoe alles toen is gegaan. Dat zal met de miskraam ook zo zijn denk ik. De gevoelens zullen nog wel een paar keer worden herbeleefd. _{Ik zal blij zijn als ik ooit nog zwanger ben en het einde normaal haal. Maar ik zal nooit meer onbezonnen zwanger kunnen zijn. Als de gyn al zegt dat ik het verloskundig nogal voor m'n kiezen krijg dan hakt dat er wel in... De eerste helft zal ik bezorgd zijn vanwege de late miskraam en de tweede helft niet omdat ik dan alleen maar bezig ga zijn met het litteken (deed de vorige keer ook veel pijn) en of ik weeen heb (want die mag ik niet meer hebben). Ik zal pas opgelucht ademhalen als ik het kleintje gezond en wel in mijn armen heb.} (hoop dat het nog een beetje leesbaar/begrijpelijk is allemaal) En precies wat je zegt: je hebt het allemaal niet in de hand helaas... en dat is iets wat ik iig niet zomaar naast me neer kan leggen - en zo te merken jij ook niet [ Bericht 3% gewijzigd door Hobbesje op 08-04-2013 22:40:15 ]
Musique	zaterdag 4 mei 2013 @ 17:15
	Even een korte update, het is alweer een flinke tijd geleden dat ik hier wat geschreven heb. Mijn miskraam heeft er flink ingehakt, vooral met al het gedoe er omheen, het niet thuis in Frankrijk kunnen verwerken omdat we op vakantie waren in NL, totaal geen privacy tijdens de mk omdat mijn moeder het nodig vond al mijn tantes en de halve buurt in te lichten (heb nog steeds bijna geen contact meer met haar, ik heb nog zóveel boosheid in me...), slecht ziekenhuis in Frankrijk, vreselijke gynaecoloog, weeënopwekkers die ik alsnog heb moeten slikken om de boel tot rust te brengen, bloedingen, etc.. Eigenlijk ben ik best getraumatiseerd door het hele gebeuren en dat is ook de reden waarom ik bewust zo lang niets van me heb laten horen. Sinds een kleine maand gaat het weer beter met me, zowel lichamelijk als geestelijk. We hebben een goed universitair ziekenhuis gevonden in Dijon, waar ik heel vriendelijk en vakkundig geholpen en voorgelicht ben. Na een uitgebreide echo bleek mijn baarmoeder er helemaal netjes bij te liggen en we moesten maar snel doorgaan met kindjes maken. Van een ontsteking, zoals eerder door het andere ziekenhuis beweerd was, is nooit sprake geweest. Dat was een enorme opluchting. Afgelopen maand heb ik de pil geslikt omdat ik geen bloed meer kon zien, ik raakte op een gegeven moment steeds meer in paniek als ik ook maar een druppel bloed ontdekte. Gisteravond heb ik de laatste pil van het stripje opgemaakt en na mijn menstruatie gaan we er weer voor Een hele dikke kus voor alle lieve dames hier
Limone	zaterdag 4 mei 2013 @ 17:40
	Ah Musique, ik vroeg me laatst af hoe het met jou ging. Logisch dat je getraumatisserd bent, een miskraam is al niet niets, maar hoe dat bij jou ging, maakte het allemaal alleen nog maar erger en verdrietiger. Vooral die gynaecoloog moet verschrikkelijk zijn geweest. Had je daartegen nu een klacht ingediend? Sterkte met het laatste restje en veel plezier na de laatste pil!
Musique	zaterdag 4 mei 2013 @ 17:53
	Thanks Limone Ik heb een brief opgesteld die ik komende week ga versturen, ben benieuwd of ik een antwoord zal ontvangen en zo ja, wat ze me gaan antwoorden. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap Hopelijk kan ik je snel volgen naar Z&G!
Suikertante	zaterdag 4 mei 2013 @ 18:27
	Dat is toevallig, ik vroeg me net af hoe het met je ging en nu blijk je net het hele verhaal gepost te hebben. Het is ook niet niks zeg! Vooral je eigen tempo kunnen bepalen en je vertrouwd voelen bij je ziekenhuis zijn echt heel belangrijk. Fijn dat jullie er weer klaar voor zijn, ik duim!
Limone	zaterdag 4 mei 2013 @ 19:24
	Jaaaa gezellig Musique! Ik duim dat je snel weer in Z&G komt posten!
DJMomo	zaterdag 4 mei 2013 @ 21:13
	Knuf voor musique! Je hebt het zo zwaar gehad. Ik snap dat je even geen bloed meer kon zien. Hopelijk snel na dat laatste pillie een mooie cyclus én bevruchting! (En bedankt voor het schopje omhoog.... Ik was ook weer even 'toe' aan dit topic. Maar zit amper op laptop en kon op iPhone en iPad het topic niet zo goed vinden) Hier gaat t niet zo goed. Ook gezeur op het werk, waarbij hele lelijke opmerkingen door leidinggevende zijn gemaakt. Wil er niet te veel hier over zeggen op een openbaar forum, maar het heeft mij echt heel veel pijn gedaan. Zoals we al in WOHTS constateerde: aan de ene kant lijkt mijn MA al zo lang geleden, terwijl het op hetzelfde moment nog zo kort geleden is gebeurd. [ Bericht 0% gewijzigd door DJMomo op 04-05-2013 21:30:32 ]
.Sparkling.	zaterdag 4 mei 2013 @ 21:27
	Musique, ik vind het inderdaad logisch dat je er nog zo'n nasleep van hebt. Het is ook allemaal niet niks! En wat fijn dat je een ziekrnhuis hebt gevonden waar je wel een fijn gevoel bij hebt! Ik hoop dat je je snel weer kan melden met 2 streepjes Djmomo, ook een knuffel voor jou! Het is best lastig dit een plekje te kunnen geven. Ik heb het best ervaren als stil verdriet. Niemand kent je kindje nog, de buitenwereld mist niets en begrijpen vaak ook niet waarom het zo'n pijn doet. Mijn MA is al ruim een jaar geleden maar de herinneringen aan het hele gebeuren zit nog vers in mijn geheugen. Dat ene kamertje waar het slechte nieuws kwam, dat kamertje waar gekeken werd of alles schoon was en ik vol bloed lag. Ik zie al die ruimtes nu ook weer regelmatig maar krijg er nog steeds flashbacks.
DJMomo	zaterdag 4 mei 2013 @ 21:37
	Dat is het zeker sparkling. Mijn vent weet overigens ook niet zo heel goed hoe hij er allemaal (met mij / mijn verdriet) om moet gaan. Hij staat veel positiever of nee, berustender in het leven. Neemt de dingen zoals ze komen, terwijl ik me dus om dingen druk kan maken, ook al ik er feitelijk geen invloed op kan hebben. Oh, musique, hier had ik ook een blabbermouth moeder én schoonmoeder. Mijn schoonmoeder had voor het slechte nieuws al aan ooms en tantes verteld dat er weer een kleinkind kwam. Vind het vooral een raar idee dat zij over een aantal maanden zullen denken: gut, nog geen babynieuws!? Al zal SM wellicht het slechte nieuws ook al gemeld hebben. Maar goed, ze was gewoon zo blij, dat weten we dan maar aan haar enthousiasme. Mijn eigen moeder echter.... Die liep te beweren dat ik niet de best mogelijke medicijnen voor mijn longontsteking had kunnen krijgen, omdat ik zwanger was. Ja was (ook die toevoeging dus zo). Het feit dat dat gewoon aperte onzin is, wat ze heeft lopen verkondigen, stoort/stoorde mij nog het meest. En ik vind het irritant dat ik niet zelf heb kunnen "controleren" wie het weet, dus van wie ik er een reactie over kan verwachten. Al blijkt in praktijk dat niemand je er zomaar openlijk op zal aanspreken. [ Bericht 0% gewijzigd door DJMomo op 04-05-2013 22:22:39 ]
zandsculptuur	maandag 6 mei 2013 @ 12:38
	Musique, wat een verhaal is het uiteindelijk geworden zeg Fijn dat je nu iig een ziekenhuis hebt gevonden waar je je prettig bij voelt, en ik ben erg benieuwd wat ze nog met je klacht gaan doen! En voor straks alvast welkom terug in WOHTS @Limone, heb jij eigenlijk ooit nog een klacht ingediend tegen die hork van een echoscopist? @Momo, herkenbaar wat je schrijft... maar het is nog best recent ook, he. Ik heb er zelf denk ik wel een half jaar voor nodig gehad om het echt soort van af te sluiten. Morgen is mijn UD, ook even zo'n dingetje...
Limone	maandag 6 mei 2013 @ 12:41
	Ja, hij staat klaar om verstuurd te worden. Ik was/ben een beetje bang dat ik mijn zwangerschap nu zou jinxen Sterkte morgen zand
zandsculptuur	zondag 12 mei 2013 @ 10:03
	Moederdag. Ik heb er onverwacht eigenlijk toch enorm moeite mee .
Kursor	zondag 12 mei 2013 @ 10:16
	Knuffel Zand! Ik kan me nog goed voor de geest halen dat ik het vorig jaar ook zo dubbel vond. Limone, ondertussen de klacht al verstuurd? (En iets op gehoord?) Musique, pfff...Pittig allemaal. Hopelijk kan je het nog uitpraten met je moeder. Zou al weer iets schelen (ik ben heel erg blij met hoe m'n moeder, schoonmoeder en m'n leidinggevende me hebben geholpen/opgevangen). Goed dat je nu in een ander ziekenhuis een gyn hebt gevonden waar je vertrouwen in hebt. Ik hoop op den voorspoedige volgende keer voor je. DJMomo, lastig als je omgeving je niet echt kan steunen. Kan je je verhaal bij een vriendin kwijt wanneer het je even teveel wordt? (Past niet in dit topic denk ik, maar ik heb 1,5 week terug de eerste echo gehad om de nieuwe zwangerschap te controleren op molaweefsel. Alles zag er goed uit. Jammer van de afspraak met de arts-assistent daarna die zich compleet niet had verdiept in m'n casus/verkeerde aannames vooraf had/het empathisch vermogen bezat van een mug).
Arizona	zondag 12 mei 2013 @ 19:22
	quote: Op zondag 12 mei 2013 10:03 schreef zandsculptuur het volgende: Moederdag. Ik heb er onverwacht eigenlijk toch enorm moeite mee . Ik moest ook wel ff slikken vanmorgen. Had nu hoogzwanger moeten zijn van nummertje 2, of misschien was hij/zij al wel geboren (UD zou 23 mei zijn geweest). Maar dochterlief heeft een heel mooie taart voor mij gebakken en een zelfgemaakt gedichtje opgeschreven ("de rest schreef het gedicht van het digibord over, maar ik heb zelf wat bedacht mama!" ) dus dat maakte mijn dag weer goed . Kursor, van harte gefeliciteerd met je zwangerschap Musique, hopelijk kun je nu weer met frisse moed aan de slag om een kindje te maken . DJMomo, daarom ben ik heel blij dat we het niet aan mijn ouders / schoonouders hadden verteld dat ik zwanger was. Mijn schoonmoeder vooral is zo'n kletskous, vooral als het medische dingen betreft. (Voorbeeld: mijn oma ligt nu in het zkh en mijn schoonmoeder denkt te weten wat haar medicatie is en wat de vervolgstappen zullen zijn en haar ideeen verkondigt ze als de waarheid, terwijl de artsen nog niet eens goed weten hoe of wat ) Succes en hopelijk kun je je verhaal toch bij iemand kwijt, of anders maar gewoon hier .
Mrs.Peel	zondag 12 mei 2013 @ 19:28
	quote: Op zondag 12 mei 2013 10:03 schreef zandsculptuur het volgende: Moederdag. Ik heb er onverwacht eigenlijk toch enorm moeite mee .
Arizona	dinsdag 21 mei 2013 @ 13:52
	Morgen was mijn uitgerekende datum... En vanavond wordt het oude ledikantje van dochter opgehaald, verkocht via Marktplaats. (We gaan verhuizen en ruimen de zolder dus op.) Voelt toch wel een beetje wrang dit, qua timing .
zandsculptuur	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:11
	Inderdaad, aparte timing zo... .
Hobbesje	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:36
	MaLo en ook voor morgen
DJMomo	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:37
	he, dat is een ongelukkige samenloop van omstandigheden zeg Hier word ik even kriegel. nu in 1 week tijd al twee mensen die menen dat ik zwanger ben. 1 ken ik nota bene niet eens zelf, maar is een kennis van mijn moeder. Kwam een kast ophalen, en vroeg of ik kon tillen "want jij was toch zwanger ofzo?". GRRRRRRRRR. en nu een nicht van mij, die nav een bericht van mij op FB zegt "goh, moet je niet eens wat vertellen!?" Nee. ga weg. /verkeerdekeelgat
ProjSkippy	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:44
	Awwww, Momo! Dat kan ik me heel erg goed voorstellen dat dat niet goed voelt valt. En voor alle andere mensen die het ook kunnen gebruiken: Knuffel.
DJMomo	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:46
	denk dat skip Malo ipv Momo bedoelde? /zo erg is het nou ook weer niet met mij.
ProjSkippy	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:47
	quote: Op dinsdag 21 mei 2013 14:46 schreef DJMomo het volgende: denk dat skip Malo ipv Momo bedoelde? /zo erg is het nou ook weer niet met mij. Zie edit . Ik moet ook niet meerdere dingen tegelijk doen.
DJMomo	dinsdag 21 mei 2013 @ 14:47
	hahaha, ik zag hem. Dank voor medeleven al ben ik er dus al weer wat overheen. /hartgeluchtheeft vanaaf nicht wel even stangen waar haar baby blijft. tenslotte al 2 jaar getrouwd (+1 dag)
zandsculptuur	dinsdag 21 mei 2013 @ 15:09
	Ik moet zeggen dat het mij heel erg mee valt met de 'wordt het niet een keer tijd'-vragen. Onze beider families weten dat we ermee bezig zijn (en dat we een mk hebben gehad met gigantisch lange nasleep), en ze weten ook dat ze of gewoon direct kunnen vragen hoe het er voor staat (en dan een eerlijk antwoord krijgen), of dat ze vanzelf wel horen als het zover is. Tot nog toe kiest bijna iedereen voor die laatste optie, alleen mijn schoonzusje (die zelf zwanger is) vraagt er af en toe naar, maar niet op een vervelende manier . Ook in mijn omgeving niemand die er naar vraagt, ook niet mensen die weten dat we bezig zijn. Kennelijk heb ik een goed opgevoede omgeving (of ze vinden het een goed plan dat ik me niet voortplant )
DJMomo	dinsdag 21 mei 2013 @ 15:10
	ja, dit is gewoon stom nichtje, die ik behalve over FB hier en daar een like nooit spreek.
Arizona	dinsdag 21 mei 2013 @ 19:21
	Thanx allen
DJMomo	woensdag 22 mei 2013 @ 07:38
	Kus vandaag malo!
Kursor	woensdag 22 mei 2013 @ 08:26
	MaLo, rare dagen zo bij elkaar voor je. Is vandaag een dag als alle andere of kan je er wel bij stilstaan? DJMomo, rot dat iedereen zich ermee dient te bemoeien. Zoals Zand schrijft lijkt me prettiger. Bij mij durfde bijna niemand op den duur meer te vragen hoe het met controles en de impact ervan stond (maar wij mochten san ook echt niet verder).
Arizona	woensdag 22 mei 2013 @ 09:45
	Het gaat goed hoor vandaag, het is ff raar nu maar ook niet meer dan dat. Ben lekker druk met de naderende verhuizing . DJMomo, inderdaad rot dat iedereen zich er zo mee bemoeit. En je kunt er zo verdraaid weinig tegen doen .
UsurPia	woensdag 12 juni 2013 @ 12:00
	Bij ons dreigt het nu helaas ook mis te gaan. Mijn vrouw was gisteren, na 3 jaar, 11 weken zwanger. We hadden zondag nog een superfijn gesprek gehad bij de verloskundige en daar hadden we nog afgesloten met de tekst "het lijkt wel echt goed te zitten, want je hebt geen last van buikpijn of bloedverlies etc". De volgende dag kwam ze echter 's ochtends bij het naar de wc gaan achter dat ze bloedverlies had. Niet veel, wat rozig en flink vermengd met de afscheiding die ze al had, maar wel even schrikken. Dus de verloskundige gebeld en die zei dat het waarschijnlijk een vaatje in de baarmoedermond was wat was gesprongen; kan gebeuren. We hadden voor de zekerheid de gynaecoloog ook nog gecontacteerd, maar die was er pas om 10.00 (en zo rond 11.00 zijn we teruggebeld) en die zei ook dat als het niet erger werd het op zich geen probleem was. De afscheiding zou bruin moeten worden als teken dat het was gestold en dat zou het goed zijn. Toch niet helemaal gerust gesteld nogmaals de VK gebeld en die nodigde ons uit voor een echo, gewoon om gerust te stellen. Daar aangekomen kon ze helaas niets zien op de echo. Nu is mijn vrouw aan de zwaardere kant, de echo machine was ook niet een van de jongste en zelfs was niet een echte echoscopiste dus daar werd het op geschoven dat ze niets zag. Maar, geen nood, ze zou het ziekenhuis in Breda bellen want die hadden daar zelfs speciale echo-apparaten voor. Prima, uitstekend geregeld. Enigszins gerustgesteld gingen we naar huis, want in de tussentijd was de afscheiding zoals voorspeld ook bruiner geworden en werd het stukken minder. De volgende echo later die dag was een drama. De echoscopist in kwestie was niet bepaald tactisch en wilde een inwendige echo, maar dat is helaas bij mijn vrouw echt geen optie. Ze heeft nu bekkenbodemtherapie en andere therapieën gehad om dat enigszins te ondergaan en alhoewel ze daar het afgelopen jaar enorme vorderingen in heeft gemaakt, is het nog steeds een behoorlijk traumatische ervaring voor haar. Dat had de VK ook op het briefje geschreven wat we aan de echo-dame hadden gegeven, maar die zat gewoon lekker door te drammen dat ze een inwendige echo wilde doen want uitwendig kon ze niet zo veel zien. Aan het einde van het liedje heeft ze gekeken naar de vruchtzak die ongeveer de grootte had van een zwangerschap van 7 weken, kon ze geen hartje zien en was er ook geen doorbloeding te ontdekken. We werden weggestuurd met de mededeling dat ze het niet kon zien, maar ze verwachtte wel een "lief klein boefje" te zien (alsof we om een pretecho gingen ). Behoorlijk boos (ik dan) naar huis, ondertussen weer contact met de VK en afwachten. Later die avond werden we gebeld dat de kans wel heel erg groot was dat het foute boel was. We hebben gisteren bloedtest gehad, maar dat was eerder een formaliteit. Gisteravond begon het bloedverlies en de krampen en vandaag merken we echt dat dat begint door te zetten. Gelukkig kunnen we er samen goed over praten en krijgen we veel steun van vrienden.
_evenstar_	woensdag 12 juni 2013 @ 12:04
	He dus toch sterkte samen
Pvoesss	woensdag 12 juni 2013 @ 12:06
	Heel veel sterkte! En wat een nare uitspraak van de echoscopist
Arizona	woensdag 12 juni 2013 @ 12:09
	Veel sterkte UsurPia ( + vrouw ) Wat een nare echoscopiste hebben jullie getroffen. Alsof een zwangerschap die misgaat al niet rot genoeg is.
ProjSkippy	woensdag 12 juni 2013 @ 12:19
	Grote knuffel.. En ik word naar van de uitspraken van de echoscopiste..
droomvrouwtje	woensdag 12 juni 2013 @ 12:25
	He bah, heel veel sterkte. En idd wat een nare uitspraken van die echoscopiste. Het is al heftig genoeg, beetje begrip en medeleven had er wel vanaf gekund.
DJMomo	woensdag 12 juni 2013 @ 12:58
	Gats wat een nare ervaring al met al ik ben er stil van. Wat zijn sommige hulpverleners toch tactloos! veel sterkte!
UsurPia	woensdag 12 juni 2013 @ 13:25
	Ja, die echoscopiste.. Ik was furieus op dat moment, maar je doet er niet heel veel aan. Ik ga m'n energie daar momenteel niet in steken, maar als dit verder achter de rug is ga ik nog wel even contact opnemen om mijn onvrede te uiten. Maar gelukkig hebben we een superlieve verloskundige(praktijk). We hebben nu contact met 2 van de 3 verloskundigen en dat was echt fantastisch. Ze praten ons stap voor stap door het proces en geven ons alle informatie en steun die we nodig hebben. Voor mijn vrouw is het nu qua werk allemaal wel geregeld; ze werkt op een basisschool en de directeur had al aangegeven dat ze gewoon d'r tijd moest nemen ook al zitten ze in de afrondende weken. Mijn werkgever daarentegen is absoluut niet flexibel en verwachtte eigenlijk dat ik vandaag al op m'n werk zou verschijnen. Ik heb nu ook duidelijk aangegeven dat dat deze week sowieso niet gaat gebeuren, maar ik vroeg me wel af: wat zijn mijn 'rechten' hierin? Ik heb helaas geen CAO of iets dergelijks dus ga er vanuit dat we dit "in goed overleg" moeten doen, maar het is ondertussen duidelijk dat ik geen compassie hoef te verwachten. Iemand hier verder ervaring mee?
DJMomo	woensdag 12 juni 2013 @ 13:34
	Hmm geen idee of je zorgverlof op kunt nemen. Mijn vent is toen ook een paar dagen vrij geweest, meer omdat ik toen ook doodziek was en echt niet voor zoon kon zorgen, die ook nog eens ziek was. Zijn leidinggevende zei toen: neem je dan vakantie op? Waarop mijn vent zei: weet ik veel. Jij hoort die regels te kennen! Nooit meer wat gehoord. Van de verloskundigen ook heel veel steun en fijne nazorg gehad. Nu vier mnd later ben ik weer zwanger (aldus de tests, geloof het zelf nog niet echt). Ik kom weer bij hetzelfde team terecht. Ben heel benieuwd hoe ze me zullen benaderen. Voor de echo ben ik iig best zenuwachtig, en verwacht dat dat nog toeneemt de komende week naar de echo.
.Sparkling.	woensdag 12 juni 2013 @ 14:47
	UserPia, heel veel sterkte! Heel verdrietig en wat een nare ervaring met de echoscopiste. Neem de tijd om dit samen te verwerken
UsurPia	donderdag 13 juni 2013 @ 00:27
	Bedankt! Het gaat op zich wel goed komen; we kunnen het er goed over hebben dus dat scheelt. Het bloeden en de krampen worden nu steeds heviger dus onze verwachting is dat het morgen/overmorgen gedaan is. Het is dan de vraag wat het met je doet. Dit proces en de eerste teleurstelling kunnen we nog redelijk rationeel verwerken, maar wat hierna komt is nog de vraag. We hebben niet echt een idee wat we moeten/kunnen verwachten...
Hobbesje	donderdag 13 juni 2013 @ 10:06
	UsurPia: denk dat je ook niet echt wat kan of moet willen verwachten. Het gaat jullie zeker niet in de koude kleren zitten, dat staat wel vast. Maar hoe je ermee omgaat en wat het met je doet weet je pas over een tijdje. Maar het kost echt wel een hele tijd om te verwerken en een plekje te geven (helaas). SPOILER ik heb gemerkt dat de reactie en opmeringen op/rondom mijn miskraam (en het verloop daarvan, het ging bij ons niet bepaald makkelijk) van bepaalde mensen mij nu (7 maanden later) nog dwars kan zitten als ik ze zie of tegen kom. En dat ik er bij anderen geen last van heb omdat ze in mijn ogen liever/leuker reageerden). Vrees dat er bij mij iig 1 persoon is waar ik nooit meer normaal naar kan kijken of naast zal kunnen zitten... maar die heb je en die hou je helaas
DJMomo	donderdag 13 juni 2013 @ 10:08
	Herkenning uit de spoiler helaas.
UsurPia	donderdag 13 juni 2013 @ 10:55
	Hobbesje: Dank je wel. Op moment van schrijven hebben we het net een paar uur achter de rug. Mijn vrouw is vanmorgen om 4.00 wakker geworden met stevige krampen die als maar erger werden. We hadden rond 6.30 de verloskundige even gebeld en die is langs geweest om alles te controleren en om advies te geven. Zo rond 7.00 was de piek qua krampen e.d. en om 8.30 was het, na toiletbezoek, voorbij. De krampen (of weeen eigenlijk) begonnen gelijk af te nemen en nu gaat het fysiek wel weer aardig. We zijn er nu opvallend rustig onder en kunnen het aardig onder ogen zien wat er is gebeurd. Uiteraard is het verdrietig en zuur dat het nu mislukt na 3 jaar aanmodderen, maar keerzijde is wel dat we in ieder geval de bevestiging hebben dat het wel kan lukken en dat het elkaar kan vinden en dat houdt ons op de been. Het zal zeker pittig worden, daar ben ik niet bang voor, maar ik heb goede hoop en vertrouwen dat we hier goed doorheen gaan komen. En mijn baas, tsjah.. We kijken wel. Ik weet in ieder geval wat ik wil en dat is klaarstaan voor mijn vrouw de komende periode. Ik kan vanuit thuis werken dus qua werk loopt dat wel los.
Kursor	vrijdag 14 juni 2013 @ 21:45
	UsurPia, heel veel sterkte voor jou en je vrouw . Het is heftig een miskraam. Verder inhoudelijk reageren lukt me nu nog niet. Zal eerst proberen m'n eigen verhaal op te schrijven dit weekend. Is ook nog erg vers allemaal en haalt eerdere ervaringen naar boven.
Mrs.Peel	vrijdag 14 juni 2013 @ 22:14
	quote: Op vrijdag 14 juni 2013 21:45 schreef Kursor het volgende: UsurPia, heel veel sterkte voor jou en je vrouw . Het is heftig een miskraam. Verder inhoudelijk reageren lukt me nu nog niet. Zal eerst proberen m'n eigen verhaal op te schrijven dit weekend. Is ook nog erg vers allemaal en haalt eerdere ervaringen naar boven.
zandsculptuur	vrijdag 14 juni 2013 @ 22:15
	Kursor .
DJMomo	vrijdag 14 juni 2013 @ 22:31
	Kusje voor kursor!
_NIKKI_	vrijdag 14 juni 2013 @ 22:36
	Kursor nee toch!
BE	vrijdag 14 juni 2013 @ 22:47
	Och Kursor...
RockabeIIa	vrijdag 14 juni 2013 @ 22:50
	UsurPia en Kursor, ik leef met jullie mee
Fieder	zaterdag 15 juni 2013 @ 08:55
	Oh Kursor dikke knuffel UsurPia heel veel sterkte, ook voor je vrouw
Sethiwe	zaterdag 15 juni 2013 @ 10:26
	Kursor heel veel sterkte. Userpia en vrouw ook heel veel sterkte
Hobbesje	zaterdag 15 juni 2013 @ 11:29
	Kursor...
Poezebeest	zaterdag 15 juni 2013 @ 11:31
	Kursor; dikke knuffel voor jou
Pinnenmutske	zaterdag 15 juni 2013 @ 11:52
	Knuffs voor iedereen (ik wil niemand vergeten)
Kursor	zondag 16 juni 2013 @ 21:16
	Bij deze dan mijn enorme dagboekpost over de afgelopen rare periode. Ik post hier toch achteraf nog het hele verhaal omdat dit topic de vorige keer een enorme steun is gebleken. Wel onder spoiler. SPOILER 19-04) Een positieve test! En dat op dezelfde vrijdag als waarop vorig jaar de curettage van de mola was (toen 20-04). Het is een begin, maar echt blij durf ik er nog niet mee te zijn. Eerst maar eens zien of er dit keer wel een vruchtje is. Mocht dat er zijn, dan zou de uitgerekende datum 26-12 zijn; de verjaardag van mijn man. Wel heel bizar zo die data. Bij de mola vorig jaar was m’n NOD op mijn eigen verjaardag en vielen alle rariteiten rond de verjaardag van m’n dochter. 03-05) De allereerste echo deze zwangerschap. Al heel erg vroeg (6w1d), want vanwege de eerdere mola moet er gekeken worden of de stijging van hCG veroorzaakt wordt door een zwangerschap en/of groei van molablaasjes. Ik heb namelijk een verhoogd risico op herhaling en dan is het risico op persisteren 50%. Zaak dus om er vroeg bij te zijn. Bij de echo is een piepklein vruchtje te zien van 2.2mm en er lijkt een kloppend hartje te zijn. De echoscopiste durft nog niet heel stellig te zijn, maar grote kans dat het knipperen echt van het hartje is en niet van bewegingen van de echokop. Pfff, spannend zeg. We blijken daarna nog een afspraak te hebben bij een arts-assistent. Tijdens het wachten dringt door dat ik echt in verwachting ben en dat we misschien wel een tweede kindje gaan krijgen deze keer. Maar nog sterker is het besef dat het dan ook mis kan gaan. De twee weken hiervoor bestond het voor mij nog niet, maar nu is het er en kan het verkeerd aflopen. Dat besef is moeilijk. De arts-assistent heeft compleet niet in de gaten dat ik erg emotioneel ben en begint z’n riedeltje over medische indicatie bla, bla, bla. Die heb ik ja, maar alleen voor plaats. Ik word overdonderd door het feit dat ik direct onder controle sta van het ziekenhuis. De begeleiding bij m’n bevalling komt weer boven en dat is zeker niet positief. Toch ben ik in staat voor mezelf op te komen en uit te leggen dat ik het eerder anders uitgelegd heb gekregen. Vervolgens gaat hij in m’n dossier zoeken naar mogelijke indicaties. Pijnlijk. En nee, die indicatie vind hij niet. Met een naar gevoel ga ik naar huis. M’n man vindt dat ik het goed gedaan heb, maar het beetje vertrouwen dat ik weer in ziekenhuispersoneel had gekregen heeft toch weer een flinke deuk opgelopen. 31-05) De termijnecho (10w1d) aan het begin van onze zomervakantie. Maar eerst nog flink wat uurtjes werken. Ik ben ontzettend gespannen en gooi het bij m’n collega’s op pre-vakantie-stress. Ik durf er nog niet op te vertrouwen dat ik halverwege de middag een klein, dansend ‘poppetje’ ga zien op de echo (dat is het beeld dat me is bijgebleven van de eerste echo van m’n dochter). Maar waarom niet? Er is geen aanleiding om te denken dat het mis is; enige dat ik ‘lastig’ vind is dat ik niet doodmoe ben, maar gewoon best wel flink moe. Volgens m’n man heb ik de vermoeidheid die ik bij m’n eerste zwangerschap had in m’n hoofd ‘opgeblazen’. Dat ik de vorige zwangerschap al met vijf weken doodmoe was is van een andere orde, dat telt niet mee. Eindelijk is het zover. Vanwege de termijn wordt gekozen voor een uitwendige echo, maar helaas dat blijkt niet te lukken. Er kan geen goed echobeeld gemaakt worden omdat er ontzettend veel lucht in m’n darmen zit. Niets van gemerkt, maar waarschijnlijk heb ik van de spanning lucht ‘gegeten’. Valse start zo. Ik zucht een keer diep, m’n man pakt even m’n hand vast en ik kleed me uit voor de inwendige echo. Het is eventjes zoeken aangezien m’n baarmoeder erg ver naar achter gekanteld ligt. En dan is er beeld; ik herken de contouren van een hoofdje en een romp, maar onbeweeglijk. De echoscopiste is stil en kijkt en kijkt en kijkt… Ze doet een meting en op het scherm zie ik 8w3d staan. In m’n hoofd is het druk, dit kan echt niet goed zijn. Waarom zegt de echoscopiste niets? Ze kijkt nog steeds. En dan vraagt ze of ik bloedverlies heb gehad. Ik ontken en ga daarna heel hard huilen. “Het is echt niet goed he?” , is het enige dat ik weet uit te brengen en ga nog veel harder huilen, schudden met m’n hoofd, gooi m’n ademhaling in de war en steven af op een paniekaanval. Die kan ik met hulp van zeer duidelijke instructies van m’n man pareren. Mijn hoofd barst voor m’n gevoel uit elkaar van de pijn. De echoscopiste haalt water voor me en ze wil ons naar een apart kamertje brengen, want de wachtkamer lijkt haar nu geen goede plek om te zijn. Lief meegedacht. Als we weglopen krijg ik ineens de helderheid van geest om om een echofoto te vragen. Waarom zou je die alleen bij goed nieuws meekrijgen, ik wil er ook eentje. Het is het enige dat ik ervan kan krijgen, dus ik wil het. Een originele echofoto gaat niet, maar een print van de meting op A4 vind ik ook goed. Na een tijdje apart gezeten te hebben kwam dezelfde arts-assistent als de vorige keer langs. Nu wat meelevender dan de vorige keer gelukkig (“wat ontzettend klote”). In het kort heeft hij de diverse mogelijkheden aangegeven. Ik heb maar gelijk aangegeven dat wij tot net het plan hadden om de volgende ochtend zeer vroeg op vakantie te gaan. Dat vond hij geen enkel probleem, gewoon gaan mochten wij nog willen. Advies was om, mocht het toch spontaan op gang komen, de hoeveelheid bloedverlies goed in de gaten te houden. Als het meer dan 3-4x meer zou zijn dan een menstruatie om dan langs een ziekenhuis te gaan. De vrijdag na de vakantie (twee weken later) weer een echo en een afspraak plannen. Zelf heb ik er een hard hoofd in dat het nog vanzelf gaat komen, want het kindje is al bijna twee weken gestopt met groeien. Daarna hebben we nog een tijdje samen in het kamertje gezeten en heb ik m’n moeder gebeld en zelfs al een afscheidsberichtje in Z&G gezet. En dan…op de fiets naar m’n schoonouders, daar eten en dochter knuffelen. Maar m’n hoofd schoot ook in regelmodus en ik heb direct alles wat nog mogelijk was laat op de vrijdagmiddag afgemeld en m’n leidinggevende gesproken. Ondertussen zag ik ook allemaal lieve berichtjes op Fok! langskomen. ’s Avonds thuis kwamen m’n ouders nog langs en weer tegen een paniekaanval aan. Met een vreselijke hoofdpijn gaan slapen. 01-06) Om 01.30 uur word ik wakker; 2,5 uur geslapen. Ik probeer mezelf rustig te houden door alle berichtjes in Z&G te lezen en ik huil zachtjes. Ineens ben ik bang dat er tijdens onze vakantie ingebroken wordt en de laptop wordt gestolen en we dan alle foto’s van onze dochter kwijt zijn (we maken heus wel eens een back-up, maar wanneer de laatste keer was?). Een enorm drama in m’n hoofd. M’n man wordt wakker van mijn gehuil en maakt om 04.00uur ’s nachts, net voor vertrek nog een back-up van de foto’s en de belangrijkste andere documenten. Bij het naar de wc gaan nog een klein schrikmomentje, bruin slijm bij het afvegen. Ik probeer mezelf gerust te stellen dat dat komt door een adertje dat gesprongen is door het contact van de echokop. Ik hoop heel erg dat er op deze dag reizen naar de Ardeche niets gebeurd. Het blijft gelukkig bij bruin slijm. 02-06) We zijn in de auto de omgeving wat aan het verkennen als ik een raar onderbuikgevoel krijg. Ik moet echt terug naar de camping, ik wil durf niet meer. We rommelen wat aan bij de tent en een paar uur later toch echt rood bloedverlies, maar geen krampen. Maar hoe moet dat voelen? Wat ik gelezen heb is dat het echt heftige menstruatiekrampen kunnen zijn, maar ik daar heb ik normaal nooit last van. En zoveel keer erger dan niets, dat is nog steeds niet. Ik vertrouw m’n lijf niet. En dan herken ik het, geen krampen in m’n buik, maar pijn in m’n onderrug. Zo voelden de eerste weeën bij m’n bevalling ook. Ik probeer te doen alsof ze er niet zijn en lees wat voor de tent, maar dat moet ik toch echt wel af en toe onderbreken en aan m’n gezichtsuitdrukking kan m’n man zien dat het pijn doet. Dan even douchen….ik kies de verkeerde douche; ijskoud. Dan alleen heel snel afspoelen; terug bij de tent begin ik te huilen. Ik vind mezelf ontzettend zielig. Al snel kan ik niet meer op de tuinstoel zitten. In foetushouding (knieën opgetrokken onder m’n borst) ga ik op het ‘bed’ liggen. Zo lukt het nog een beetje om de pijn te kunnen opvangen. M’n man komt ernaast liggen en is er. Ondanks dat hij niets voor me kan doen is dat wel fijn. Dat besef maakt me aan het huilen (alweer ja) , had het drie jaar eerder maar zo gekund. Het lijkt echt op bevallen, dat had ik me vantevoren niet gerealiseerd en het maakt het tegelijk ook moeilijk. De ‘weeën’ worden niet zo heftig dat ik ze weg moet puffen, maar ik vind het wel zwaar. En het is ook nog eens zo ontzettend voor niets, ik krijg helemaal geen kindje, waarom moet het dan zo’n pijn doen en zo lang duren? Het is toch al een aantal uur aan de gang. Ik voel dat ik best wel wat bloed verlies en ik wil het beddengoed niet vies maken. Een tijdje gehurkt op een emmer gezeten en daar troep opgevangen (naar het toiletgebouw lopen durfde ik echt niet meer). Toch maar weer op het bed en zo nog een paar keer gewisseld. Na een uur of vier vanaf het begin aandrang om te poepen, maar de ‘weeën’ waren naar mijn idee echt niet zo sterk dat het persdrang moest zijn. Ik durfde niet. Ik heb wel gelezen over vrouwen die bang zijn om te poepen tijdens de bevalling, maar nu ik tijdens het afstoten van het vruchtje moest vond ik het zelf ook echt te erg. Heb me over een enorme drempel moeten zetten om het toch op die schoonmaakemmer te doen. Zo gênant, maar anders ging echt niet. Zelfs nog goed gekeken of ik er niet toch ook een vruchtje uitgeperst had, maar dat was niet het geval. Wel wat stolsels. En toen stopte het ineens. Ik was best in de war daardoor. Was dit dan allemaal voor niets en zit het vruchtje er toch nog? Bweh! En toen toch maar gaan slapen. 03-06) Flink wat bloedverlies, ook stolseltjes, maar geen ‘weeën’ of krampen en geen vruchtje. Heb ik dan niet goed gekeken en ben ik het vruchtje toch al kwijt? Ik durf de camping niet echt af. 04-06) Ondanks dat er nog steeds aardig wat bloedverlies is proberen we er toch even tussenuit te gaan. ’s Morgens bij het plassen komen er flinke ‘klodders’ bloed en ineens ook iets groots. Ik moest weten wat het was en heb het uit de wc-pot gevist. Doorspoelen kon ik echt niet. Wat een mens allemaal al niet doet in zo’n situatie (ik zou nooit met m’n handen in de wc op een camping gaan graaien en nu deed ik het toch echt). Eindelijk, daar was dan toch ineens het vruchtje. Ik heb het ingepakt in wc-papier en meegenomen naar de tent. Daar in kommetjes water wat ‘gewassen’ en later nog foto’s gemaakt. Het vruchtje hebben we daarna koud bewaard, want we willen het een mooie plekje geven bij de rivier. Het bloedverlies werd al heel snel minder. 10-06) Met z’n drietjes hebben we het vruchtje verstopt tussen de rotsen bij de rivier. Een mooie, rustige plek. Voelde goed. Nu komt toch ook sterk de behoefte op om ook dit ‘kindje’ een naam te geven. Ik had er al wel eerder aan gedacht, maar nu wil ik het ook echt. Het is dan voor mijn idee niet helemaal weg. 13-06) De vakantie is voorbij. ’s Morgens voor vertrek willen we nog even naar het plekje aan de rivier om echt afscheid te nemen, maar onze dochter wil met de buurmeisjes spelen. Ik vraag hun ouders of zij even op haar willen letten omdat wij nog naar de rivier willen en schiet dan helemaal vol (we zijn tijdens de vakantie goed met ze opgetrokken en op een avond dat we een tijd samen hebben zitten praten kon ik niet meer voor me houden wat er was gebeurd). Zo fijn dat dat kan bij mensen die je twee weken terug nog niet kende. Een lieve arm om me heen, daarna even de zorg voor onze dochter. M’n man en ik zijn naar de rivier gelopen en langs het water hebben we elkaar heel goed vastgehouden en gehuild. Vooral ik heb het moeilijk om hier weg te gaan, weer op weg naar het gewone leven. Weer naar het werk, bekenden tegenkomen, uit de ‘luchtbel’ waarin we de afgelopen twee weken hebben gezeten. Daarna drinken we nog een kop thee bij onze lieve buurtjes en gaan op huis aan. 14-06) En we zijn echt weer thuis. Wekker vroeg, dochter naar de crèche (gelukkig konden we extra opvang regelen) en wij naar het ziekenhuis voor weer een echo en een afspraak. Deze keer een vriendelijke arts-assistente (“leuke vakantie gehad?”). Ze wist in ieder geval wat van ons dossier af. En dan de echo om te zien of m’n baarmoeder weer helemaal schoon was. Ik kon helaas niet meekijken op het scherm (niet dat ik verstand heb van wat daar te zien is, maar toch) en het was gissen waarom ze een tijd aan het kijken was. Bleek ze moeite te hebben om m’n baarmoeder te vinden. Voorlopige conclusie van haar was dat er nog een verdikking leek te zijn en ‘holte’ met vocht (exacte omschrijving vergeten). Misschien niets aan de hand, maar toch even overleggen met een gynaecoloog met de fotootjes erbij. Na een tijdje kwam ze terug met de echoscopiste van twee weken eerder. Die heeft zelf opnieuw een echo gemaakt. Alles bleek schoon te zijn en wat er te zien was, was alweer opbouw van het endometrium. M’n cyclus is zelfs alweer op gang aan het komen. Daarna wilde ze overleggen met een gynaecoloog over beleid voor hCG-bepaling in verband met de mola-historie. Dat ging niet, dus nog een tijd in de wachtkamer moeten zitten. Ik bleek gelijk al te mogen laten prikken. Verwachting was dat het nu nog niet negatief zou zijn, maar dan was er vast een indicatie. ’s Middags belde ze me netjes op met de uitslag. Nu een waarde van 24, past netjes bij de missed abortion en over twee weken weer opnieuw prikken. Dan zou het wel negatief moeten zijn. [ Bericht 0% gewijzigd door Kursor op 16-06-2013 21:25:01 ]
Mrs.Peel	zondag 16 juni 2013 @ 21:28
	Jeetje Kursor, wat een heftig verhaal. Ik voelde me koud worden toen ik las hoe je op de camping boven een emmer hebt zitten creperen, om het zo maar even te zeggen. Volgens mij heb je een man uit duizenden! Veel sterkte de komende tijd
DJMomo	zondag 16 juni 2013 @ 21:36
	Kursor. Wat een verhaal. Ik voel je pijn, je verdriet, je gemis, de drempel waar je tegen opziet. Hele dikke voor jou.
_NIKKI_	zondag 16 juni 2013 @ 21:48
	Och jeetje Kursor wat een verhaal. Ik heb het met tranen in mijn ogen zitten lezen, het wc verhaal deed me aan mezelf denken. Het is wel enorm mooi dat jullie het kindje bij de rivier hebben achter kunnen laten, zo heeft het toch een mooi plekje. Natuurlijk had je het veel liever nog bij je gehad, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Heel veel sterkte komende tijd. Ik hoop dat je hcg volgende keer gewoon weer netjes 0 is en jullie weer verder kunnen.
Dyre	zondag 16 juni 2013 @ 21:52
	Kursor jeetje, ik heb er eigenlijk helemaal geen woorden voor, maar wilde wel heel graag reageren op jouw verhaal. Wat ontzettend heftig, maar wat mooi dat jullie het vruchtje bij de rivier een plekje hebben kunnen geven en echt samen een moment van afscheid hebben gehad. Heb je al een naam voor dit kindje gevonden? Misschien iets waar de naam van de rivier in verwerkt is ofzo? Lijkt mij heel mooi. Bizar dat we allebei tegelijkertijd even zwanger hebben mogen zijn en dat daarna toch mis is gegaan. Als ik jouw verhaal vergelijk met de mijne voel ik me bijna schuldig dat mijn miskraam (6 weken) zoveel soepeler ging. Heel veel sterkte de komende tijd! _{Overigens, ik weet niet of je het iets interesseert, maar die holte met vocht waar je de exacte naam van vergeten bent is denk ik de holte van Douglas geweest. Die holte is normaal 'leeg', maar bij bijvoorbeeld baarmoederproblemen kan zich daar vocht gaan verzamelen, vaak wordt daar naar gekeken bij een echo.}
Poezebeest	zondag 16 juni 2013 @ 21:56
	Kursor; wat een verdrietig verhaal, moest zelfs een traantje weg pinken. Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je hebt gevoeld. Knap dat je toch op vakantie bent gegaan. Ik ben juist iemand die op zo'n moment thuis wil zijn. Een hele dikke knuffel voor jou en ik hoop dat het het een plekje kunt geven
Take_A_Picture	maandag 17 juni 2013 @ 09:29
	Och Kursor, wat verdrietig Wel fijn dat je op vakantie bent gegaan, even weg van iedereen. Wel heftig hoe het allemaal is gegaan, die 'minibevalling', en wat heb jij een geweldige man! Veel sterkte jullie
Fieder	maandag 17 juni 2013 @ 10:39
	Och lieve Kursor, wat een verhaal een knuffel dan maar want woorden heb ik even niet
zandsculptuur	maandag 17 juni 2013 @ 14:32
	Kursor dikke knuf... Had gisteren al op m'n mobiel je verhaal gelezen, maar ik wilde even op de PC reageren. Wat schrijf je het helder en duidelijk _{en herkenbaar, die mini-bevalling}. Moest wel even een flinke traan weg pinken toen ik het las . Lief dat jullie ook bij je camping-buren terecht konden en zo nog even afscheid konden nemen van 'jullie plekje' bij de rivier. En nu weer proberen de draad op te pakken . Wanneer moet je terug naar het ZH?
Kursor	maandag 17 juni 2013 @ 21:56
	Dank jullie wel voor de ontzettend lieve reacties . Ik vond het moeilijk om sommige passages op te schrijven en die zou ik niet snel aan anderen kunnen vertellen. Maar prettig om te lezen dat delen herkenbaar zijn voor de ervaringsdeskundigen. M'n man had na het lezen van het stuk ook wel het idee dat ik erg gelukkig met 'm was . Ik vond het vooral heel fijn dat hij er nu wel op alle momenten kon zijn. Bij m'n bevalling heb ik me erg alleen en niet gehoord gevoeld in het ziekenhuis (niet zijn schuld trouwens). Het was denk ik juist goed dat we vakantie hadden. We hebben echt twee weken samen gehad en verder niet over gewone dingen na hoeven denken. Anders was ik toch hoofdzakelijk alleen thuis geweest, dochter naar de opvang en man naar werk. Daar ging ik me vorig jaar zeker niet beter van voelen. Alleen de miskraam zelf en het verliezen van het vruchtje had ik wel liever thuis gedaan. Maar de vakantie afzeggen zo op het laatste moment voelde niet goed. We hadden ons er erg op verheugd en vorig jaar hebben we onze geplande vakantie al moeten uitstellen door de mola. Ik vond dat we het ondanks alles wat er gebeurde 'verdiend' hadden. Dyre, je hoeft je niet schuldig te voelen over het feit dat jouw miskraam 'makkelijker' zou zijn geweest. Het is voor iedereen die het overkomt vervelend/moeilijk/verdrietig/... . Bedankt nog voor de aanvullende info over het 'vochtblaasje', maar ik ben er toch niet zeker van of dat het 'cavum douglasi' bedoeld werd. Een passende naam zijn we nog mee bezig, moet nog even bezinken, maar al wel een goed gevoel over. Ik moet volgende week donderdag weer bloed prikken en de dag erop een telefonische afspraak voor de uitslag. Afhankelijk van de waarde wordt eventueel verder beleid verteld. Maar vooralsnog is de verwachting dat hcg dan negatief is, of net niet negatief en dan nog een keer twee weken later prikken. Vandaag weer voor het eerst op m'n werk geweest, zag er tegenop, maar is wel goed geweest. Met een paar collega's waar ik goed contact mee heb kunnen praten. Was wel prettig, een mooie aanvulling op het van me afschrijven en het heeft me ook weer meer bewust gemaakt van dat het de eerste weken wel goed met me ging. Van m'n leidinggevende nog een heel klein passend beeldje gekregen dat ze van het weekend op een kunstmarkt tegenkwam en waarbij ze direct aan mij moest denken. Zo lief en gelijk huilen natuurlijk. Andere collega's hebben geloof ik niet eens opgemerkt dat ik er weer was/dat ik afwezig was geweest. Beetje rare situatie, maar voor mij niet moeilijk om te bedenken wat ik wel/niet zou vertellen. Kort door de bocht, opluchting dat de 'luchtbel' doorgeprikt. Daarnaast 'blij' met hoe het nu met me gaat. Bij vlagen verdrietig, maar ik heb nog wel vertrouwen in mezelf dat ik een nieuwe zwangerschap aan kan. Het is ook fijn dat dit 'verhaal' nu ook alweer bijna afgelopen is. Het zal nog zeker geregeld in m'n hoofd langskomen. Pas als m'n gezin echt klaar is kan ik er denk ik op terugkijken in plaats van het af en toe beleven. Zo anders dan de herinneringen aan m'n bevalling, de periode erna of aan de mola met nasleep. Dat blijft zo aan de oppervlakte. (en nu maar hopen dat ik niet te vroeg ben met deze stelling)
Asyniur	dinsdag 18 juni 2013 @ 08:01
	Lieve K, wat kut dat het zo moest lopen zeg! En jouw J, voor wat dat betreft sluit ik me bij de rest aan
Hobbesje	dinsdag 18 juni 2013 @ 10:22
	Kursor
maffemuts	vrijdag 21 juni 2013 @ 16:51
	Kursor, met tranen in mijn ogen heb ik je hele verhaal gelezen, mooi omschreven. verder geen woorden, want die schieten tekort dus dan maar een (en uiteraard ook een voor alle anderen die een aandeel in dit topic hebben!)
Arizona	vrijdag 21 juni 2013 @ 17:52
	Kursor, ik vind het zo erg dat het weer mis moest gaan bij jullie . Je hebt het mooi beschreven, hopelijk helpt het van je afschrijven bij het verwerken. Sterkte voor jullie
Kursor	vrijdag 28 juni 2013 @ 14:33
	Dank nog voor de lieve reacties . Net uitslag gekregen van hCG...helaas nog niet <1. Volgens arts-assistent was 2,9 ook ok, maar ik heb het na laten vragen bij de gyn. En inderdaad...nog niet goed. Volgende week maar weer langs de prikpoli.
Kimpossible	vrijdag 28 juni 2013 @ 14:40
	Getverderrie Kursor.. Ik duim voor je dat het volgende week wel echt ok is en dat je lijf zich klaar heeft gemaakt voor nieuwe kansen.
_NIKKI_	vrijdag 28 juni 2013 @ 14:41
	Kursor ik duim voor een waarde onder de 1 volgende week.
DJMomo	vrijdag 28 juni 2013 @ 15:27
	Verdeurie kursor. Hoe kan dat nou!?
Mrs.Peel	vrijdag 28 juni 2013 @ 15:59
	Word je er ongerust van ivm de mola in jouw voorgeschiedenis? Ik duim voor een beter resultaat volgende week!
Kursor	vrijdag 28 juni 2013 @ 19:28
	De laatste loodjes duurden vorig jaar ook het langst. Maar ik had wel gedacht dat het nu negatief zou zijn (3,5 week nadat het vruchtje is afgekomen), gebaseerd op de lage waarde twee weken terug. Even een domper wel. Bij anderen zou de waarde van nu geen probleem zijn, maar in verband met molavoorgeschiedenis maar geen risico's nemen. Ik vind het lastig dat die mola nu eigenlijk de overhand heeft in de nasleep van de missed abortion. Bang voor uitgroei mola ben ik nu niet, ik geloof wel dat het netjes negatief gaat worden. Vertrouwen in het instituut ziekenhuis wordt er niet echt beter op....en ooit 'hoop' ik er toch nog een keer te mogen bevallen. Ontzettend dubbel,
Hobbesje	vrijdag 28 juni 2013 @ 19:41
	Oh Kursor....
Mrs.Peel	vrijdag 28 juni 2013 @ 19:47
	Moeilijk kursor!
Kursor	vrijdag 5 juli 2013 @ 14:53
	Tja...en dan is m'n hCG-waarde nog steeds niet negatief. Wel gehalveerd ten op zichte van vorige week, maar dat is niet voldoende voor groen licht om verder te gaan. Had ik niet echt rekening mee gehouden omdat ik afgelopen zondag alweer ongesteld ben geworden (netjes 26 dagen na verlies van het vruchtje). Dus volgende week maar weer een prikformuliertje ophalen en niet teveel nadenken over waarom het prikken ook alweer moet. Soms zou ik willen dat de wens voor een tweede er niet was.
Shandaly	vrijdag 5 juli 2013 @ 17:04
	Het zit ook nooit eens mee he? Sterkte Kursor!
_NIKKI_	vrijdag 5 juli 2013 @ 17:06
	Kursor.
Kursor	vrijdag 12 juli 2013 @ 21:03
	Nu na zes weken eindelijk negatief en weer groen licht om verder te kunnen. Een dubbel gevoel over, want ik heb het gevoel alsof ik blij zou moeten zijn dat het weer goed is en dat we weer verder mogen, maar ik ben juist nog wel verdrietig over dat het mis is gegaan (niet non-stop hoor, hoop dat jullie de strekking begrijpen) en dan voelt blij zo raar. Het is in m'n hoofd geen feest. En dan maar weer opnieuw beginnen....ook al zo raar.
Kimpossible	vrijdag 12 juli 2013 @ 21:05
	Ik snap t wel hoor, Kursor. Ti's een beetje heen en weer geslingerd worden tussen emoties zo. Wel heel fijn dat je nu in ieder geval fysiek de stap vooruit mag zetten, als je daar mentaal ook klaar voor bent
Hobbesje	vrijdag 12 juli 2013 @ 21:05
	Kursor: heel herkenbaar die gevoelens. Fijn dat je verder kan, maar dat is helemaal niet wat je wil....! Het had anders moeten en kunnen zijn. Denk dat dat iets is dat altijd blijft helaas. Succes/sterkte .
_NIKKI_	vrijdag 12 juli 2013 @ 21:07
	Kursor heel begrijpelijk dat je je zo voelt, het is allemaal niet niks wat er gebeurd is. En toch hoop ik echt dat je snel weer door kunt naar Z&G voor een mooie zwangerschap zonder gedoe.
Mrs.Peel	vrijdag 12 juli 2013 @ 21:08
	quote: Op vrijdag 12 juli 2013 21:03 schreef Kursor het volgende: Nu na zes weken eindelijk negatief en weer groen licht om verder te kunnen. Een dubbel gevoel over, want ik heb het gevoel alsof ik blij zou moeten zijn dat het weer goed is en dat we weer verder mogen, maar ik ben juist nog wel verdrietig over dat het mis is gegaan (niet non-stop hoor, hoop dat jullie de strekking begrijpen) en dan voelt blij zo raar. Het is in m'n hoofd geen feest. En dan maar weer opnieuw beginnen....ook al zo raar. Natuurlijk ben je verdrietig! Je hoeft toch ook niet meteen blij te zijn en te doen? _{Het zou trouwens wel gezellig (niet helemaal het goede woord eigenlijk...) zijn als je in WOHTS verder komt kletsen, maar ik snap het heel goed als je dat liever (nog) niet doet.}
Kursor	dinsdag 6 augustus 2013 @ 08:42
	SPOILER Over het algemeen gaat het best aardig met me, maar op sommige dagen hakt het er toch flink in. De eerste ronde weer zijn we ook echt weer ingegaan. Moeilijk om je aan over te geven, maar het ging steeds 'beter'. Nu pas een paar dagen 'wachten', maar ik vind het nu al te spannend. Niet of die test positief gaat zijn, maar meer omdat er zoveel andere negatieve dingen omtrent zwangerschap in m'n hoofd zitten. Ik wil daar zo snel mogelijk vanaf zijn. Al voor we überhaupt aan een tweede begonnen was ons idee dat langer wachten die gedachten niet minder zou maken...we zijn ondertussen ruim anderhalf jaar verder en het stapeltje associaties is eigenlijk alleen maar groter geworden. Ik ben het wachten zo ontzettend zat, het geeft zoveel spanning. Ik probeer zo mild mogelijk naar mezelf toe te zijn wat eisen stellen betreft om mezelf in de hand te kunnen houden en vaak gaat dat gelukkig goed. En soms even niet. Ik heb het idee dat ik eigenlijk helemaal niet mag klagen. Onze vooruitzichten zijn nog steeds goed. De mola was onwijs veel pech hebben en een miskraam overkomt zoveel mensen. Het staat los van elkaar. Er is vooralsnog geen enkele reden om aan te nemen dat het krijgen van een tweede moeilijk gaat worden bij ons. Voel me zo'n ontzettende zeur....ik moet alleen even geduld hebben. Niks niet MMM waar sommigen een topic verder al veel langer inzitten. Meelezen in andere topics zou ik eigenlijk niet moeten doen, maar ik doe het toch. Het overgrote deel van de posters van hier zijn gelukkig weer in Z&G beland (die conclusie werd daar gisteren ook getrokken, huilen!) en degenen met wie ik in de streepjesregentijd zat begin 2012 en bij wie het ook mis ging (het waren er toen echt veel), posten ondertussen bij de baby's. De mama's die herfst 2012 wel hun kleintje kregen die denken zelfs al na over wanneer aan een tweede beginnen. "Ik sta d'r bij en ik kijk ernaar". Ik betrap mezelf op jaloerse gevoelens en daar voel ik me rot door. Met dat schitterende zomerweer zie je overal bolle buiken. Mij vallen vooral de bolle buiken op met bijvoorbeeld een kind in een fietsstoeltje voorop of een kleintje aan de hand. Hoe graag had ik dat ook gewild...mijn dochter is gewoon al groter dan die kindjes. (niet dat het erg is om meer leeftijdsverschil te hebben, maar het is mijn beleving zo anders en zo gaat het, hopelijk, bij ons nog wel worden [en dan te bedenken dat ik zelf 4,5 jaar scheel met m'n broertje, hoe krom kun je redeneren]). Op m'n werk gaat er binnenkort een collega met verlof. Ik heb dan twee complete zwangerschappen voorbij zien gaan sinds ik de mola gehad heb. Zwangerschappen duren toch lang? Ik vind het nu ze echt bijna weggaat erg confronterend worden. Het is bijna zover. Ik weet nog steeds niet of en wanneer er voor mezelf een einde in zicht is. M'n dochter is nog steeds een enorm zorgzame poppenmoeder en dat is ontzettend mooi om te zien, maar soms staan de tranen in m'n ogen. Ze is dan zo lief. Haar baby is in haar spel soms mijn baby of haar zusje. Ik gun het haar zo om niet alleen met ons te zijn. Gisteren 'brak' ik even en toen was ik haar baby en zij mijn mama. Niet huilen baby, ik jou troosten (armpjes om me heen), jij een hele grote kus krijgen. Heel erg mooi, maar ook erg confronterend. Zo zou het niet moeten zijn. Door deze opsomming lijkt het denk ik net of ik beter maar kan stoppen met zwanger worden omdat het me te zwaar valt, maar begrijp dat hier niet het leven van alledag staat. Ik ben (volgens mij) niet depressief, maar er ligt wel veel op m'n bordje. Ik zou willen dat ik 'm om kon kiepen en weer schoon kon beginnen (zoals mijn man doet, die begint echt weer opnieuw), maar dat krijg ik niet voor elkaar. Het is bij elkaar ook een warrig verhaal, maar ik heb op het moment denk ik het concentratievermogen van een dooie mug (en dat zit me best wel dwars, echt niet handig). In het dagelijks leven kan ik met anderen dan m'n man eigenlijk niet over deze gevoelens praten. Ik schaam me ervoor, het voelt voor mij ook als een taboe om het hier over te hebben.
DJMomo	dinsdag 6 augustus 2013 @ 08:48
	Ach lieve Kursor. Niets warrig, een en al herkenning... Dikke knuffel. Heb je nog psychische begeleiding of nazorg na je mola en mk? Is dat iets wat je zou willen of overwegen. Uiteraard kun je hier (of in ander topic op fok) wel je hart luchten. Maar mss helpt het je als een "professional" je begeleidt in het ordenen van je gedachten?
Kursor	dinsdag 6 augustus 2013 @ 08:59
	Ik heb nog wel (eens in de zoveel weken) telefonisch contact met 'mijn' psycholoog. Ik was al onder behandeling voor de mola, voor iets anders dus, op een gespecialiseerde afdeling. Mola en miskraam en dat ik het moeilijk vind komen wel ter sprake, maar staat voor mijn gevoel los van waar ik in die therapie mee bezig ben geweest. Het voelt dus niet als de goede plaats om daar diep op in te gaan. Maar waar wel? En heb ik dat wel nodig? Gedachten vliegen alle kanten op. Ik krijg het niet onder woorden, ik weet niet goed wat m'n probleem nu is en wat ik wil bereiken met praten. Af en toe toegeven dat het k*t is en dat ik verdrietig mag zijn, maar verder moet ik er toch doorheen.
Limone	dinsdag 6 augustus 2013 @ 09:25
	Lieve Kursor. Ik zou als ik jou was ook professionele hulp overwegen. Ik denk, als ik het bovenstaande zo lees. dat het allemaal te diep zit om zelf te verwerken. Dat is helemaal zo gek niet als je weet wat jij hebt meegemaakt. En je hoeft vast geen jarenlange therapie, maar even je gedachten op een rij lijkt mij wel lekker. Succes Ik vond trouwens deze website, wie weet heb je er wat aan. [ Bericht 8% gewijzigd door Limone op 06-08-2013 09:32:58 ]
Cwen	dinsdag 6 augustus 2013 @ 12:04
	quote: Op dinsdag 6 augustus 2013 09:25 schreef Limone het volgende: Lieve Kursor. Ik zou als ik jou was ook professionele hulp overwegen. Ik denk, als ik het bovenstaande zo lees. dat het allemaal te diep zit om zelf te verwerken. Dat is helemaal zo gek niet als je weet wat jij hebt meegemaakt. En je hoeft vast geen jarenlange therapie, maar even je gedachten op een rij lijkt mij wel lekker. Succes Ik vond trouwens deze website, wie weet heb je er wat aan. Inderdaad. Je klinkt alsof je wel een steuntje extra kan gebruiken en dat is helemaal niet gek en zeker niet iets om je voor te schamen!
Fieder	dinsdag 6 augustus 2013 @ 22:03
	Kursor je zegt dat je er met je man over kunt praten. Maar kun je er met hem wel goed genoeg over praten? Omdat hij het zelf zo makkelijk van zich af zet? Lucht het posten hier ook op? Misschien kan je psycholoog je iemand aanraden. Verder gewoon een hele dikke knuffel het is niet eerlijk
Kursor	woensdag 7 augustus 2013 @ 18:17
	Lief dat jullie nog reageren...ik ben bezig met wat dingen voor mezelf op een rijtje zetten. Een echte reactie volgt nog wel, maar kan nog wel even duren.
Hobbesje	zaterdag 10 augustus 2013 @ 22:05
	Kursor Heel herkenbaar.... (helaas)
DJMomo	zaterdag 10 augustus 2013 @ 22:09
	Alles op zijn tijd kursor.
Kursor	donderdag 22 augustus 2013 @ 18:23
	Veel nagedacht, gepraat, nog wat heuglijk nieuws van diverse mensen gehoord...het gaat niet zo best. Van de week aangegeven bij psycholoog (al eerder geplande belafspraak) en direct actie: begin volgende week langs voor een plan. Denk niet dat het hier nog hoort en voelt ook niet goed om er veel van zomaar op internet te zetten.
_NIKKI_	donderdag 22 augustus 2013 @ 18:25
	Kursor het is ook allemaal niet niks. Ik vind het wel erg knap van je dat je zelf aan de bel hebt getrokken. Ik hoop dat de psycholoog je kan helpen om je gedachten goed op een rijtje en klaar voor de toekomst te krijgen. Heel veel sterkte.
Limone	donderdag 22 augustus 2013 @ 18:40
	Ik vind het heel dapper van je. Sterkte de komende tijd.
Sethiwe	donderdag 22 augustus 2013 @ 18:55
	Kursor heel veel sterkte. Hopelijk helpt het plan met de psycholoog om rust te krijgen in al je gedachten en emotie.
Mrs.Peel	donderdag 22 augustus 2013 @ 19:57
	Veel sterkte, kursor
Shandaly	donderdag 22 augustus 2013 @ 20:41
	Kursor
Burdie	donderdag 22 augustus 2013 @ 20:42
	Kursor, sterkte meis het is ook niet niks wat er allemaal gebeurd is... hopelijk kom je samen met de psycholoog tot een plan en gaat het je verder helpen. _{En mocht je je verhaal kwijt willen, dat kan en mag altijd hier he of per PM}
Cocotrimonium	donderdag 22 augustus 2013 @ 22:48
	Kursor, heel veel sterkte! Hoop dat je over een tijdje weer helemaal lekker in je vel zit en alles een plekje hebt kunnen geven. Zet 'm op meid!
debuurvrouw	donderdag 22 augustus 2013 @ 23:00
	Heel veel sterkte Kursor. goed dat je hulp vraagt. Het is ook veel te veel voor één persoon. Hopelijk helpt het je je gevoelens in banen te leiden.
Cwen	donderdag 22 augustus 2013 @ 23:45
	Heel veel sterkte, Kursor . Het is ook groot allemaal, hopelijk kan het een plekje krijgen.
Hobbesje	vrijdag 23 augustus 2013 @ 11:18
	Kursor
.Sparkling.	vrijdag 23 augustus 2013 @ 11:46
	Kursor, ik kan niet meer zeggen dan iedereen boven mij. Je bent een ontzettend dappere vrouw! Ik gun je echt en oprecht een toekomst waarin de zon volop schijnt voor jou
Poezebeest	vrijdag 23 augustus 2013 @ 14:43
	Kursor; een hele dikke knuffel voor jou
Pinnenmutske	vrijdag 23 augustus 2013 @ 17:42
	Kursor
RockabeIIa	vrijdag 23 augustus 2013 @ 20:38
	Veel sterkte Kursor
Vlinder	vrijdag 23 augustus 2013 @ 21:28
	Och kursor, wat een ellende toch. Sterkte!
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 12:34
	Ik heb een vraag aan mensen die ervaring hebben met het opwekken van de miskraam met behulp van misoprostol. Ik heb die tabletten gisteravond ingebracht en na een paar uur begonnen de krampen. Ik ben toen voornamelijk op het toilet best wel wat bloed en stolsels verloren. Ik heb deze echter niet bestudeerd verder. Nu heb ik nog steeds wel krampen maar bloedverlies is al aanzienlijk minder. Ik begin me nu ernstig zorgen te maken omdat ik nu hele andere verhalen van andere mensen hoor. Over veel meer bloed en ellende enzo. En de gynaecoloog heeft me ook verteld dat ik pas over twee weken op nacontrole kan komen omdat eerder controleren zinloos is, maar ook dat wordt vreemd gevonden door anderen. Is er een reden om me zorgen te maken? Of is het verloop zoals ik dat heb gehad juist normaal en kan ik er van uit gaan dat mijn lichaam heeft gedaan wat het moet doen? Ik wil niet meteen aan de telefoon gaan hangen als het niet nodig is namelijk.... Heeft het zin om te vragen voor een eerdere echo? Alvast bedankt! SPOILER Sommigen kennen me trouwens van mijn inmiddels weer opgeheven kloon, Sleehakschoen. Hoi
Leandra	vrijdag 20 september 2013 @ 12:48
	Ik heb geen idee, bij mij deed het helemaal niets, en ik heb daarna nog een curettage ondergaan, waarna ik alsnog een stolsel ter grootte van een ei verloor Sterkte
_NIKKI_	vrijdag 20 september 2013 @ 12:52
	Stormqueen ik denk dat het niet zoveel uitmaakt wanneer je de echo hebt. Het enige nadeel is misschien dat als over twee weken blijkt dat het nog niet schoon is je weer van voren af aan kunt beginnen. Tenminste ik kreeg als het niet schoon zou zijn de optie om nogmaals de tabletten te doen of anders curettage. Mijn ervaring met de pillen even onder een spoiler SPOILER Ik heb destijds donderdag 's middags de tabletten ingebracht en moest toen de dinsdag erna op controle. Ik heb toen vooral vrijdag krampen gehad en bloedverlies inclusief stolseltjes, maar echt niet zoveel dat ik het idee had dat alles er al uit was. Het bloeden bleef ook ongeveer het hele weekend aanhouden en werd niet echt minder, maar het was echt niet veel. En dinsdag 's morgens net voor die controle verloor ik tijdens het plassen 's morgens ineens een heel stuk "weefsel". Het was echt een langwerpig ding van ongeveer 7-8 cm lang en iets van 2,5-3 cm breed en behoorlijk wat bloed. Ik heb het ding uit de wc gevist , er een foto van gemaakt omdat ik toch onderweg was naar de controle en toen ik het aan de gyn liet zien verwachtte ze wel dat dit het was. Tijdens die controle was trouwens nog niets te zien, want er zat omdat het net gebeurd was nog veel te veel rommel/bloed in mijn baarmoeder. Ik moest later nog een keer terug en toen zat er nog een klein stukje in een hoekje. Dat is na een menstruatie gewoon verdwenen en toen was het klaar. Mijn mk was trouwens ongeveer met dezelfde termijn als jij, iets eerder zelfs, maar ik heb toen het duidelijk was met nog een week of 5-6 afgewacht om te kijken of het vanzelf zou komen. De pillen heb ik dus rond een termijn van 12 wk ingebracht. Al was alles met een week of 6 natuurlijk al gestopt met groeien. Sterkte meid. Ik hoop dat op de echo blijkt dat alles schoon is.
Rijstebuiltje	vrijdag 20 september 2013 @ 13:05
	SQ en BleiBlei 😘 _{Ik wilde je vorige week dm-en of jij idd SHS was! Maar ik durfde dat niet.. Ja dus...} Sterkte!
Hobbesje	vrijdag 20 september 2013 @ 13:05
	Stormqueen het ligt er ook aan hoever je bent wat je gaat verliezen. Hier met de 14 weken een ware slachtpartij en met 6,5 week appeltje eitje. Paar stolseltjes en klontjes en klaar. Sterkte!
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 13:06
	Dankjewel voor je reactie Nikki. Wat een geduld heb jij gehad zeg.... ik was er na een week al wel echt klaar mee! Het kan dus zomaar zijn dat ik nog wat van die glibbers ga verliezen? Ik baal er nu eigenlijk stiekem wel van dat ik 't niet op heb gevangen maar ja, da's nu te laat, ik zat vannacht om twee uur te wiegen op het badkamertoilet en dan denk je daar niet aan.... Een eerdere echo geeft dus evenmin zekerheid? Hmm, dan kijk ik het nog maar even over het weekend aan, en bel ik maandag wel even als ik dat nodig acht.
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 13:07
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 13:05 schreef Hobbesje het volgende: Stormqueen het ligt er ook aan hoever je bent wat je gaat verliezen. Hier met de 14 weken een ware slachtpartij en met 6,5 week appeltje eitje. Paar stolseltjes en klontjes en klaar. Sterkte! Pfff, 14 weken... ja, dat is niet niks! Maar het kan dus alle kanten op... even afwachten dan maar
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 13:29
	het bloedverlies is echt minimaal nu.... ga je toch weer denken "zo weinig kan het toch niet nog zijn na pas 12 uur?"
Burdie	vrijdag 20 september 2013 @ 13:46
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 13:29 schreef Stormqueen het volgende: het bloedverlies is echt minimaal nu.... ga je toch weer denken "zo weinig kan het toch niet nog zijn na pas 12 uur?" Ja maar dat zegt dus niks, het kan ook zijn dat je lijf in een keer blob alles eruit gewerkt heeft en er niet veel bloed meer af te stoten valt.
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 13:49
	Was je toch Sleehakschoen. Wat verdrietig SQ. Volgens mij heb ik bij mijn miskraam destijds ook maar een dag echt flink bloedverlies gehad. Dat was ook wel echt flink bloedverlies, maar de dagen erna heel weinig meer. Bij mij was daarmee wel de miskraam volledig, ik heb geen curettage meer hoeven ondergaan.
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 13:52
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 13:46 schreef Burdie het volgende: [..] Ja maar dat zegt dus niks, het kan ook zijn dat je lijf in een keer blob alles eruit gewerkt heeft en er niet veel bloed meer af te stoten valt. Dat is natuurlijk waar, dat zou zomaar kunnen... quote: Op vrijdag 20 september 2013 13:49 schreef miss_sly het volgende: Was je toch Sleehakschoen. Wat verdrietig SQ. Volgens mij heb ik bij mijn miskraam destijds ook maar een dag echt flink bloedverlies gehad. Dat was ook wel echt flink bloedverlies, maar de dagen erna heel weinig meer. Bij mij was daarmee wel de miskraam volledig, ik heb geen curettage meer hoeven ondergaan. Dat is wel prettig, zo snel al schoon. Na hoeveel dagen had jij een nacontrole?
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 13:56
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 13:52 schreef Stormqueen het volgende: [..] Dat is natuurlijk waar, dat zou zomaar kunnen... [..] Dat is wel prettig, zo snel al schoon. Na hoeveel dagen had jij een nacontrole? Pff, even denken, is vijf jaar geleden inmiddels....Volgens mij een paar weken later, automatisch, want ik liep bij het Infertiliteitscentrum van het VU en start nieuwe ronde betekende ook nieuwe echo. Edit: even teruggelezen en de nacontrole was na twee weken. [ Bericht 4% gewijzigd door miss_sly op 20-09-2013 14:02:16 ]
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 14:05
	okee, dus het ligt er maar net aan welke arts je hebt eigenlijk.
Burdie	vrijdag 20 september 2013 @ 14:09
	Dat denk ik, hier was de controle steeds de dag erna.
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 14:10
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 14:09 schreef Burdie het volgende: Dat denk ik, hier was de controle steeds de dag erna. Maar wat Nikki zegt lijkt me ook wel steekhoudend, dat je BM dan nog en te groot slagveld is om er echt wat van te kunnen zeggen. Er kan nog veel gebeuren in de dagen er na...
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 14:29
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 14:10 schreef Stormqueen het volgende: [..] Maar wat Nikki zegt lijkt me ook wel steekhoudend, dat je BM dan nog en te groot slagveld is om er echt wat van te kunnen zeggen. Er kan nog veel gebeuren in de dagen er na... Ik vind dat ook niet onlogisch, eigenlijk. En zoals ik zei: ik moest ook pas na twee weken op nacontrole. Het is natuurlijk rot als je bang bent dat het niet helemaal weg is, maar ik denk dat ze met een eerdere echo een grotere foutmarge hebben omdat niet alles goed te zien is.
Arizona	vrijdag 20 september 2013 @ 15:54
	Allereerst sterkte Stormqueen! Hier was het ook na volgens mij 2 weken nacontrole nadat ik de pillen had ingebracht. Ik heb wel een aantal dagen gevloeid en nog lang een beetje bloedverlies gehad. Bij mij bleek na 2 weken dat er wellicht nog een restje zat achterin mijn baarmoeder. Om dat "weg" te krijgen moest ik een cyclus de gewone pil slikken. Na 2 dagen de pil floepte er nog een stolseltje uit en dat was het. Het is voor mij alweer bijna een jaar geleden... time flies!
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 16:25
	1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn! Dank voor alle reacties Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 17:00
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 16:25 schreef Stormqueen het volgende: 1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn! Dank voor alle reacties Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten Vaak is een miskraam vrij vroeg in de zwangerschap en hebben mensen nog niet verteld dat ze zwanger zijn. Dus erover praten wordt dan ook moeilijker.
_NIKKI_	vrijdag 20 september 2013 @ 17:07
	Ja erg is dat hè stormqueen. Er heerst toch echt nog wel een soort taboe op miskramen, terwijl heel veel mensen ermee te maken hebben gehad. Ik ben er vrij open over, maar mensen weten vaak ook niet hoe ze moeten reageren. Ik geef dan aan dat er vast iets niet goed was met het kindje en dat het daardoor mis ging. Het hoort nu eenmaal bij het leven. De enige bron van info die je vaak hebt is het internet, maar als je daar op andere fora gaat lezen kom je allerlei spookverhalen en overdreven gedoe tegen, dat is dus eigenlijk geen aanrader. Maar het komt vast allemaal goed hoor, je hebt met de pillen echt een heel grote kans dat alles schoon wordt en er geen curettage meer nodig is.
Burdie	vrijdag 20 september 2013 @ 17:08
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 16:25 schreef Stormqueen het volgende: 1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn! Dank voor alle reacties Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten Ik heb zo bizar veel "dit heb ik ook meegemaakt" verhalen gehoord na mijn miskraam... je denkt op het moment zelf dat je de enige bent met eenzaam verdriet, tot je erover gaat praten en op heel veel herkenning stuit. Ik in elk geval. Helaas ook, overigens, je gunt het niemand .
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 17:13
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 17:00 schreef miss_sly het volgende: [..] Vaak is een miskraam vrij vroeg in de zwangerschap en hebben mensen nog niet verteld dat ze zwanger zijn. Dus erover praten wordt dan ook moeilijker. Ja, dat snap ik. Toch praat ik er nu wel zo veel mogelijk over. Niet alleen zoat het dan beter verwerkt, maar ook zodat mensen weten wat er aan de hand is en er rekening mee kunnen houden. Iedereen die wel eens getrouwd is geweest weet wel hoe vaak je de "En, is de kleine al op komst?" grappen naar je hoofd krijgt het eerste jaar. Los van het feit dat ik zo labiel als een ei ben momenteel. Als ik er niet over praat dan voelt het net of het een vies geheim is, iets wat niet mag bestaan. Daarom heb ik ook bewust mijn kloon maar overboord gegooid. Het is nou eenmaal zoals het is.
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 17:17
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 17:13 schreef Stormqueen het volgende: [..] Ja, dat snap ik. Toch praat ik er nu wel zo veel mogelijk over. Niet alleen zoat het dan beter verwerkt, maar ook zodat mensen weten wat er aan de hand is en er rekening mee kunnen houden. Iedereen die wel eens getrouwd is geweest weet wel hoe vaak je de "En, is de kleine al op komst?" grappen naar je hoofd krijgt het eerste jaar. Los van het feit dat ik zo labiel als een ei ben momenteel. Als ik er niet over praat dan voelt het net of het een vies geheim is, iets wat niet mag bestaan. Daarom heb ik ook bewust mijn kloon maar overboord gegooid. Het is nou eenmaal zoals het is. Ik ben er ook altijd heel open over geweest, hoor. Hoewel ik de eerste paar weken alleen online erover kon praten. Daarbuiten wilde ik sowieso niemand zien behalve mijn lief. Wat je zegt inderdaad, mensen kunnen onbedoeld hele lompe opmerkingen maken. Openheid kan dat voorkomen inderdaad. En jezelf ook voor beschermen tegen kwetsende opmerkingen, ook al zijn ze niet zo bedoeld. Het is gewoon kut. Ik vertelde mezelf ook wel dat er vast iets niet goed was, maar dat maakte niet dat ik er minder verdriet om had.
Kursor	vrijdag 20 september 2013 @ 20:08
	Stormqueen, sterkte met het doormaken van de miskraam en alle ellende die daarbij komt kijken. Zelf geen ervaring met misoprostol, maar wel met de combi bloedverlies en echo. Vijf dagen voor m'n termijnecho flink bloedverlies met stolsels. Contact met verloskundige gehad en de dagen afgewacht. Bij de termijnecho waren er volgens de echoscopiste twee lege vruchtzakjes. Weer vijf dagen later (en tussendoor weer een keer flink bloedverlies) echo in het ziekenhuis. Compleet ander beeld! testbeeld/ruis. Bleken de eerder waargenomen vruchtzakjes niet gestolde bloedklonten te zijn en de miskraam zelf uiteindelijk een mola. Kan me dus wel voorstellen dat het ziekenhuis er een tijd(je) tussen laat zitten. Doe vooral wat voor jou goed voelt. Als dat praten is zeker doen! Reacties kunnen soms heel fijn zijn , maar wees er ook op bedacht dat er genoeg mensen zijn die vreselijk lomp uit de hoek kunnen komen. De rillingen lopen nog over m'n lijf als ik er aan terugdenk wat mensen zeggen. Ik heb helaas geen herkenning getroffen, iedereen kende alleen wel iemand die het had meegemaakt (en daarna gewoon twee gezonde kindertjes kreeg, kots, dat kan ik ook wel bedenken, maar dat doet geen recht aan hoe ik me op dat moment voelde). Bij m 'n tweede miskraam ben ik daardoor selectiever geweest in wie ik het wel en niet verteld heb. Voel je alsjeblieft vrij om hier te posten. Het is zeer zeker geen makkelijke periode die je nu meemaakt.
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 20:19
	Kursor Ja, dat mensen er niet altijd mee om kunnen gaan weet ik, al ben ik vrij nuchter in die dingen hoor, ik word ook niet snel boos daarom tenzij het een heel dierbaar persoon is. Maar het is zelden kwaadschiks. Ik ben wel verdrietig, maar niet kapot van verdriet. Het kan gebeuren, het gebeurt, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik er bij een volgende zwangerschap pas laat van zal kunnen genieten en dat vind ik nu al erg jammer
LuDann	vrijdag 20 september 2013 @ 20:22
	Jeetje, Stormqueen/ Sleehakschoen, sterkte... Ik heb zelf ook een nare ervaring met het moeten verliezen van een vruchtje van 7 weken, nu anderhalf jaar terug. Maar als ik iedereens verhalen hier lees is het mijne er niks bij. Wat een verschrikkelijke ervaringen allemaal! Dit lezen haalt wel weer wat oud zeer omhoog.
Incantrix	vrijdag 20 september 2013 @ 20:37
	Lieve SQ, toch maar uit de kast.. Mijn gok is dat je het ergste gewoon hebt gehad en dat de kans erg aanwezig is dat je nu gewoon schoon bent. Bij mij was het ook vaak 1 a 2 dagen hevig en daarna al vrij snel weer over (mijn menstruaties duurden vaak langer als mijn miskramen ). Ik zit heeeeel hard te denken hoe lang het duurde voor ik dan nacontrole had, maar ik weet het écht niet meer van 1 weet ik nog dat het 2 weken was, omdat de echoscopist niet wilde geloven dat we twee weken ervoor een kloppend hartje hadden gezien verder.. Als je ermee zit gewoon bellen en vragen of het eerder mag toch? Als dat echt niet handig is hoor je het wel. Na G was er wel een placentarest achtergebleven, die is na 3 maanden operatief verwijderd en in die 3 maanden is het vloeien nooit volledig opgehouden. Ik denk dan dat je het wel merkt aan je lijf als het niet ok is (niet 1 dag later natuurlijk), ik voelde me gewoon algeheel niet goed. dear. En Kursor, voor jou ook
Incantrix	vrijdag 20 september 2013 @ 20:40
	Wij hebben er eerst overigens ook voor gekozen om niets te zeggen, pas na een paar keer hebben we het verteld aan onze omgeving. Wij hadden daar, na wat nare ervaringen bij mijn zwangerschap van Stef, heel bewust voor gekozen. Ik denk achteraf wel eens dat we het onszelf zo wel erg moeilijk hebben gemaakt, je mist zo toch een hoop steun uit je omgeving. Goed dat je er veel over praat dus, m.i.
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 21:41
	Overigens kun je je nog steeds héél zielig en héél alleen voelen als veel mensen er van af weten mijn man zit gewoon op zo'n andere golflengte dat het wel een andere planeet lijkt hoe ga je daar mee om?
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 22:21
	Mijn vriend en ik zaten ook op ander golflengten. Hij accepteerde dat ik niets wilde behalve in mijn hoekje op de bank zitten. Hij beantwoordde telefoontjes en zorgde voor me, en liet me. Dat had ik nodig. Hij wilde er eigenlijk meer over praten, dat kwam bij mij pas later. Ik denk dat je niet meer kunt doen dan tegen je partner vertellen wat je wil, van hem. Duidelijk zijn, dan kan hij er iets mee, hoe moeilijk het ook is om daar duidelijk over te zijn.
miss_sly	vrijdag 20 september 2013 @ 22:41
	SQ, ik moet de hele tijd aan je denken. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het misgegaan is
SQ	vrijdag 20 september 2013 @ 23:44
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 22:41 schreef miss_sly het volgende: SQ, ik moet de hele tijd aan je denken. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het misgegaan is Aw
Mrs.Peel	zaterdag 21 september 2013 @ 00:00
	SQ/SHS, wat moeilijk is dat! Een voor jou.
kwakz0r	zaterdag 21 september 2013 @ 10:27
	Dus jij was shs! Wat verdrietig dat het niet goed is gegaan... sterkte
Hobbesje	zaterdag 21 september 2013 @ 10:48
	SQ wij zaten ok op een andere golflengte. En heel lang zelfs. Helaas ga je je daar alleen maar verdrietiger en eenzamer door voelen. Maar ik heb het er laatst allemaal uitgegooid en voel me nu pas begrepen door mijn man. Het is voor de mannen ook lastig, dat weten we wel.... maar je zoekt toch naar begrip. Endat is lastig helaas. Probeer je man niet af/uit sluiten voor je gevoelens, maar ze toch te delen op de een of andere manier. Sterkte!
Arizona	zaterdag 21 september 2013 @ 15:12
	Mijn vriend kon het ook veel makkelijker achter zich laten dan ik. Hij denkt er volgens mij nooit meer aan terwijl het bij mij nog wel af en toe door mijn hoofd spookt. Mannen missen natuurlijk ook de fysieke ervaring van een zwangerschap, miskraam en de bijbehorende hormonen, dus het is ook wel logisch dat ze er anders instaan. Zolang hij maar wel begrip toont als jij (vrouw) het er moeilijk mee hebt, vind ik het goed. Dat hij het er niet zo moeilijk mee heeft, tja, daar kan hij ook niks aan doen .
_NIKKI_	zaterdag 21 september 2013 @ 15:37
	Bij ons was het verdriet eerder andersom. Ik heb er geen traan om gelaten en had er eigenlijk direct vrede mee. Mijn man was boos (waarom wij?) en verdrietig, maar daarin kan ik hem eigenlijk altijd goed steunen. Bij ons werd het wel stukje bij beetje duidelijk dat het mis was, dus eer we het zeker wisten waren we 1.5-2 weken verder dat zorgt ook voor een andere dosis verdriet, je kunt langzaam aan het idee wennen. Al heb ik echt wel een klein sprankje hoop gehouden tot de eerste echo hoor. Verder hebben we al een dochter en ik keek na de mk echt naar wat ik wel had. Zij is in die periode echt vreselijk verwend en dan vooral op aandachtsgebied, soort van mijn manier van verwerken was dat. Het enige punt dat bij mij wel continue door mijn hoofd spookte was dat we op dat moment nog maar 1 IVF/PGD poging over hadden en dus maar 1 kans. Niet dat ik daar verdriet om had, maar ik maakte me er wel zorgen om.
LuDann	zaterdag 21 september 2013 @ 16:34
	Weg. Erg veel sterkte aan iedereen. [ Bericht 93% gewijzigd door LuDann op 21-09-2013 16:54:54 (Niet gepast hier) ]
Burdie	zaterdag 21 september 2013 @ 16:36
	Ik wou net zeggen LuDann, jouw verhaal vind ik niet helemaal gepast hier . [ Bericht 47% gewijzigd door Burdie op 21-09-2013 16:43:14 ]
GotC	zaterdag 21 september 2013 @ 16:42
	SQ Sterkte de komende tijd meid.. Hoop dat jij en je man beiden het goed (samen) kunnen verwerken en er sterker uitkomen.
LuDann	zaterdag 21 september 2013 @ 16:55
	quote: Op zaterdag 21 september 2013 16:36 schreef Burdie het volgende: Ik wou net zeggen LuDann, jouw verhaal vind ik niet helemaal gepast hier . Je hebt helemaal gelijk.
Theeleuter	maandag 23 september 2013 @ 11:34
	quote: Op vrijdag 20 september 2013 23:44 schreef Stormqueen het volgende: [..] Aw SHS/SQ, ik vroeg me laatst ook af hoe het met je ging. Sterkte de komende tijd! Wat betreft mannen, duidelijk maken wat je van hem nodig hebt. Ondanks andere golflengte zijn mannen best bereid en in staat om je emotioneel bij te staan. Zolang zij maar weten wat er van hen verwacht wordt, anders doen ze maar wat
Take_A_Picture	maandag 23 september 2013 @ 14:22
	SQ Die pillen, zijn dat die tabletten die je ingebracht krijgt om alles op gang te helpen? Ik heb ze toen met 16,5 week ingebracht gekregen en na een uur of 4 kwam het kindje. Ik was wel in het ziekenhuis dus had wel begeleiding etc. Heb daarna zeker nog wel anderhalf week gebloed, de ene dag meer dan de andere, lag er ook aan of er nog een stolsel uitkwam of niet. En toen was het ook weer voorbij. In ieder geval veel sterkte de komende tijd
BlueEyes	maandag 23 september 2013 @ 15:50
	Niet verwacht/ gehoopt/ hoe je het noemen wilt, maar moet toch vrees ik even mijn verhaal kwijt hier. Eind juli spiraal laten verwijderen, en 'prompt' na 1 ongesteldheid al zwanger. Dat ging toch allemaal sneller en voorspoediger dan dat ik had verwacht. Dit kon toch niet waar zijn dacht ik steeds, en hoe intens blij ik was, toch vaak stiekem de angst van binnen van dit kan toch niet in 1 keer zo goed gaan, dat zal toch niet, mijzelf kennende.. Volgende week vrijdag zou ik de eerste echo hebben, en tot zo ver ging het allemaal eng flitsend. Geen kwaaltjes, op een wat vol gevoel na, en enorm pijnlijke gezwollen borsten (buikliggen was er echt niet meer bij) Alleen vorige week begon het pijnlijke borsten verhaal af te nemen, en toen kwam er al een klein stemmetje in m'n achterhoofd dat af en toe even zeuren ging. Heb zelfs af en toe overdag nog keihard op mn borsten lopen duwen om te kijken of ze pijn deden, de bevestiging van ben ik nog zwanger. Hoe lekker naief ook. Gistermiddag is mijn vriend voor een week naar het buitenland gegaan voor zijn werk, komt vrijdagavond laat weer terug, en jahoor, vanmorgen was het bal... Opgestaan met enorme menstuatieachtige zeurpijn in mijn onderbuik. In eerste instantie dacht (hoopte?) ik nog dat het kwam doordat ik verstopt zit en mijn darmen aan het opspelen waren. Helaas maar waar is dat dus niet het geval geweest. Veel bloedverlies met een paar ministolseltjes erbij. Meteen dikke tranen, van schrik vooral, en eigenlijk ook meteen het gevoel van dit is het. Contact gehad met de verloskundige, en het enige wat ze kon zeggen was vervelend, ik begrijp je gevoel, maar ik denk dat we uit moeten gaan van ergste (nav mijn klachten/verhaal) Heb de afspraak gemaakt aanstaande donderdag/vrijdag nog contact op te nemen, om dan alles verder te bekijken met een eventuele echo. Nu een echo maken zou geen reëel geven, vanwege mogelijke stolsels die er zitten. Ongeveer 2 uur geleden bij het wisselen van een verbandje ben ik een duidelijk vruchtzakje tegengekomen. Heb er voor de zekerheid een fotootje van gemaakt en gauw weggedaan, wil er niet te lang naar kijken of over nadenken. Het is klaar en over nu, het mocht helaas niet zo zijn. Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand. Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden. Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden. Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken! Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door. En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter. Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu! Heb net mn moeder gebeld, die wist nog niet eens dat ik zwanger was, en wat kan je je dan ineens weer zo intens een klein meisje voelen. Fijn dat ik toch even mijn gevoel heb kunnen ventileren bij haar. Zit alleen nu op de bank (gelukkig net vandaag en morgen vrij) een beetje met mijn ziel onder mn arm. Weet even van rechts of links niet wat ik moet doen. Af en toe rollen er tranen over mn wangen, en zit ik wat suffig tegen een van mijn katten aan te kijken. Alsof die beestjes doorhebben dat er iets is, draaien ze ook al de hele dag om me heen. Nou, dat dus... moest het heel even van me af tikken
SQ	maandag 23 september 2013 @ 15:53
	Oh blueeyes, wat kut of het snel raak was of niet maakt het verdriet echt niet minder
BlueEyes	maandag 23 september 2013 @ 16:02
	SQ, jij trouwens ook nog heel veel sterkte! Had meegelurkt en je verhaal meegekregen. Juist doordat ik wist dat ik de afgelopen week/weken in het moment van nu gaat het hartje kloppen als alles goed gaat, was jouw verhaal ook nog eens heel erg blijven hangen.
SQ	maandag 23 september 2013 @ 16:09
	Ik vind het vooral heel erg voor je dat je helemaal alleen bent Kan je niet even ergens heen? Je moeder, een vriendin? Het is belangrijk om even een arm om je heen te hebben hoor! Het is allemaal al kut genoeg
Hobbesje	maandag 23 september 2013 @ 16:48
	BlueEyes wat vervelend dat ne ook nog eens alleen bent nu. En hetverdriet om het misgaan is altijd groot, snel of niet snel zwanger. Sterkte!
Take_A_Picture	maandag 23 september 2013 @ 16:52
	Blueeyes Enorm kut, en erg naar dat je alleen bent :/ Veel sterkte!
Oognip	maandag 23 september 2013 @ 16:57
	Blueeyes Wat vreselijk jammer en wat kut dat je juist nu alleen zit Kun je inderdaad niet even steun zoeken bij iemand die je een dikke knuffel kunt geven? Veel sterkte ook voor Stormqueen natuurlijk!
SQ	maandag 23 september 2013 @ 20:01
	Ik heb er trouwens wel vertrouwen in dat het goed door heeft gezet hier. Net nog even een testje geplast (ik had er toch nog 20 liggen ) en het duurde nu echt wel even voor er een streepje tevoorschijn kwam, en dat gebeurt volgens mij niet als er nog een vruchtje zit. Verder is het nu echt als een gewone menstruatie.
_NIKKI_	maandag 23 september 2013 @ 20:05
	Dat is dan wel 'fijn' stormqueen. Ik hoop voor je dat bij de controle blijkt dat alles weg is. BlueEyes wat verdrietig. Ik denk niet dat het ertoe doet hoe lang jullie het geprobeerd hebben voor het lukte. Feit blijft gewoon dat je een beeld vormt van hoe het over een x aantal maanden gaat zijn. Je hoopt gewoon op de komst van een kindje en als dat ineens niet meer zo blijkt te zijn is het gewoon enorm verdrietig. En dan ben je ook nog alleen. Sterkte ermee!
Kursor	maandag 23 september 2013 @ 20:28
	Sterkte BlueEyes *:. Ik sluit me bij de anderen aan. Hoe moeilijk of makkelijk zwanger worden ook is, het is en blijft staan dat je je al een toekomstbeeld vormt tijdens de (prille) zwangerschap. Dat dat onderuit gaat is een klap. Hoe ieder daar mee omgaat is heel verschillend. Ik hoop dat je bij iemand terecht kunt in deze moeilijke tijd en plan samen met vriend een rustige periode thuis/weg met z'n tweeën. Dat jullie dit toch op een uitgesteld tijdstip kunnen delen. Stormqueen, 'fijn' dat je het gevoel hebt dat er echt een einde aan lijkt te komen. HCG halveert ongeveer om de dag, dus kan wel kloppen dat je nu nog positief test (intensiteit durf ik niet veel over te zeggen ivm geconcentreerdheid bijvoorbeeld). Na een week of twee na afkomen van het vruchtje nog eens testen. Grote kans dat het niveau dan te laag is om te kunnen detecteren. Maar eerder heb je al de echo en dus duidelijkheid. Heb je ondertussen al wat meer steun van je man kunnen krijgen of aan kunnen geven wat jouw gevoel is en wat je verwachtingen ten aanzien van hem zijn? ook bij ons was het heel verschillend qua beleving. Dat we de tweede keer bijna direct (volgende ochtend heel vroeg) op vakantie gingen en met z'n drietjes twee weken in een 'luchtbel' hebben gezeten was erg prettig. De eerste keer ging zijn leven bijna als normaal verder en mijn wereld stond op z'n kop met onduidelijke diagnoses. Hobbesje, wat ontzettend goed van je dat je nu echt met je man hebt kunnen praten. Succes met het wachten in het nieuwe traject. (En ik vind het maar moeilijk om vertrouwen te hebben in mijn eigen zwangerschap, al iets teveel meegemaakt.)
Cocotrimonium	maandag 23 september 2013 @ 20:47
	quote: Op maandag 23 september 2013 15:50 schreef BlueEyes het volgende: Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand. Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden. Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden. Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken! Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door. En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter. Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu! Ik ben zelf vrij rationeel ingesteld, dus toen ik een miskraam kreeg heb ik mezelf ook die dingen voorgehouden Maar dat je wéét dat het zo misschien 'beter' is, wil niet zeggen dat je niet tegelijkertijd ook heel verdrietig kunt zijn. Voor mijzelf hielp het om dat gevoel even heel intens te beleven. Huilen, troosten, erover praten... En daarna kon ik het een plekje geven, en me weer richten op de weg voor me Alleen is het dan even extra kut dat je partner nu niet bij je is. Hopelijk heb je ook genoeg steun in je verdere omgeving. Veel sterkte!
SQ	maandag 23 september 2013 @ 21:55
	Ja, ik heb er met mijn man nu wel een paar keer over kunnen praten. Ik vond het heel erg dat hij dacht dat ik abnormaal emotioneel reageerde. Maar ja, hij is anders opgevoed. Zo min mogelijk emotie tonen. Ik vind zelf eigenlijk dat ik best nuchter ben, maar ook nuchtere mensen hebben af en toe een rotmoment. Maar we begrijpen elkaar nu ook wel een stukje beter gelukkig
BlueEyes	maandag 23 september 2013 @ 22:08
	Jullie zijn lief! Heb me vanmiddag even boos gemaakt in het voorbestemde kinderkamertje door daar 'lekker' aan het slopen te gaan. Vanavond een rondje sportschool met wat extra zware gewichtstraining waarvan ik nu moe ben was ook even goed om m'n zinnen te verzetten. En verder lieve telefoongesprekken nog gehad met mijn moeder, en uiteindelijk net een heel intens gesprek gehad met mijn vriend via de telefoon. Gelukkig staan we er beide hetzelfde in, en baalt hij misschien nu nog wel erger dat we niet samen kunnen zijn, nadat hij mij al snikkend aan de telefoon had. We gaan vrijdag het er face to face over hebben, en vooral even tegen elkaar aankruipen, gelukkig staat hij me toe nu verdriet te hebben. Het aanstaande weekend is voor ons hebben we net afgesproken, en over ruim 4 weken gaan we een maandje naar Thailand. (was net geboekt toen ik zwanger bleek te zijn) En dan gaan we vanaf dan weer verder met kijken of we samen een miniatuur onsje te creëren. Voor nu is het even het gevoel dat regeert, het verstand komt wel, volgende week ofzo, of de week daarop, en misschien wel eerder. Mag het ook van mezelf toestaan (hormonen doen wat met een mens, ben normaal vrij hard namelijk) nu even verdriet te hebben. Dat potje enorm janken en mn vriend spreken luchtte al een stuk op, en dan hier de bevestiging in het gevoel is ook wel erg prettig, omdat ik niet in mijn omgeving er verder over hebben wil. Dames dankjewel! En zwangere dames, ik lurk gewoon af en toe mee in het Z&G topic, op naar mooie babietjes, maar snap nu nog iets beter de onzekerheden van een zwangerschap en hoe meer onzeker het kan zijn als het al eens mis is gegaan...
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 15:04
	okee, ik durf het bijna niet te vragen maar ik ga het toch doen. SPOILER Ik had net het gevoel dat ik naar de WC moest maar het was nogal hard en ik moest hard persen. Nu heb ik weer buikpijn als een malle en ben ook weer harder aan het vloeien. Is dat iets waar je mee uit moet kijken in het begin? Het voelt haast alsof ik een helende wond stuk heb getrokken
Kursor	dinsdag 24 september 2013 @ 15:13
	Stormqueen, ik kan je het juiste antwoord niet geven, maar alleen maar mee helpen denken. Klopt helemaal dat je een nog helende wond hebt, dus dat daar iets aan kapot gaat kan denk ik wel. Bij mij was het bloedverlies na de curettage (andere situatie) eerst minimaal, maar werd na een week erger. Na vijf weken echt voorbij. Geruststelling...de tweede keer was ik er na de miskraam na anderhalve week vanaf. Wat ook kan is dat het hCG-level nu genoeg gedaald is om ook de laatste restjes opgebouwd 'baarmoederbekleding' af te stoten. Een tweede fase dus. Of er was nog een flink stolsel aanwezig dat de boel blokkeerde. Onduidelijk dus. En dat is wat deze periode ook zo killing maakt. Je weet dat het voorbij is, maar iedere keer weer nare verrassingen. Sterkte. En goed van je dag je het toch hier maar neergooit. Blijven doen
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 15:18
	ja, het zal er wel bij horen maar de verloskundige een uur geleden aan de lijn gehad voor een evaluatiegesprek, zit ik blij te verkondigen dat het bloed en de pijn zo goed als weg zijn, krijg ik dit weer voor elkaar. Stolsel was het trouwens niet... Tnx voor het meedenken -edit- ik vergeet steeds dat ik nu natuurlijk gewoon pijnstillers mag nemen
Kursor	dinsdag 24 september 2013 @ 15:23
	Tuurlijk mag je hier pijnstillers om nemen. Maar houdt de hoeveelheid bloedverlies in de gaten en let ook op koorts (maar zal je vast allemaal wel weten). Kan je de verloskundige nu eventueel nog terugbellen? Werkt misschien geruststellender dan dat zo'n nitwit als ik je wat wijs probeert te maken.
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 15:26
	quote: Op dinsdag 24 september 2013 15:23 schreef Kursor het volgende: Tuurlijk mag je hier pijnstillers om nemen. Maar houdt de hoeveelheid bloedverlies in de gaten en let ook op koorts (maar zal je vast allemaal wel weten). Kan je de verloskundige nu eventueel nog terugbellen? Werkt misschien geruststellender dan dat zo'n nitwit als ik je wat wijs probeert te maken. Nee, want het stroomt er niet uit... en verder weet ik inderdaad wel waar ik op moet letten. Ik denk dat het even fout ging toen ik het weer ging behandelen als een normale menstruatie omdat het die vormen inmiddels had aangenomen, maar dat is het natuurlijk niet
BlueEyes	dinsdag 24 september 2013 @ 16:28
	Stormqueen wat vervelend! Kan me indenken dat je daar even ongerust van wordt, zou willen dat ik je er een antwoord op geven kon. Hoelang vloei je nu eigenlijk al in dagen? En heb jij nog een afspraak staan voor een controle echo om te kijken of alle weefsel weg is? Sterkte iig!!
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 16:33
	quote: Op dinsdag 24 september 2013 16:28 schreef BlueEyes het volgende: Stormqueen wat vervelend! Kan me indenken dat je daar even ongerust van wordt, zou willen dat ik je er een antwoord op geven kon. Hoelang vloei je nu eigenlijk al in dagen? En heb jij nog een afspraak staan voor een controle echo om te kijken of alle weefsel weg is? Sterkte iig!! Het is de nacht van donderdag op vrijdag begonnen, dus nu 5 dagen, niet abnormaal en het zijn ook geen stralen. Beetje als een flinke ongesteldheid. Alleen de eerste nacht echt grote stolsels. Ik heb volgende week woensdag nacontrole. En jij?
Take_A_Picture	dinsdag 24 september 2013 @ 16:50
	SQ, dat herinner ik me ook nog ja, had de dokter aan de telefoon toen en zei ik, 'mjah het bloeden is niet zo heel erg, het golft er niet uit ofzo' en even later golfde het er dus wel uit en had ik onwijs veel pijn Soms kwamen er stolsels mee, en dan deed het enorm veel pijn, maar soms ook gewoon veel bloed na een toiletbezoek. En dat komt idd omdat je toch 'gewoon' een wond heb die moet helen. En soms gaat ie weer open.
marel88	dinsdag 24 september 2013 @ 20:46
	Korte meld maar bluh, wat kan een miskraam k** zijn zeg! SQ en Blueyes, sterkte! Ik kom later wat uitgebreider posten, een ieniemini samenvatting staat in Z&G.
Kursor	dinsdag 24 september 2013 @ 20:51
	quote: Op dinsdag 24 september 2013 20:46 schreef marel88 het volgende: Korte meld maar bluh, wat kan een miskraam k** zijn zeg! SQ en Blueyes, sterkte! Ik kom later wat uitgebreider posten, een ieniemini samenvatting staat in Z&G. Nogmaals sterkte Marel . Ik hoop dat je vannacht een naar omstandigheden redelijke nacht kunt maken. Je wereld staat ineens zo op z'n kop. (Vervelend dat er nu ineens echt aanwas is, maar als je op hetzelfde moment iets redelijk vergelijkbaars doormaakt, dan kan dat ook steun geven. Mij heeft het de eerste keer zeker veel goed gedaan om hier met een aantal te schrijven.)
BlueEyes	dinsdag 24 september 2013 @ 20:58
	Marel Had het gelezen net. Heftig voor je! Leef met je mee, en jah k** it is! Knap gauw op zodat je iig naar huis mag, sterkte Hier gevalletje ene moment dappere dodo die het wel allemaal aankan en volgende moment een sip vogeltje. Kijk ontzettend uit naar vrijdagavond dat mn vriend terug is. Zal dan denk ik wel echt loskomen allemaal qua emotie. Heb af en toe flinke pijnkrampen en dan bloed ik ook enorm. Afgewisseld met momenten dat t lijkt alsof er niets aan de hand is. Heb donderdag belafspraak met de vk, heb sowieso nog mn echo-afspraak staan voor volgende week vrijdag. Hoop dat ze goed vindt dat ik dan kom ipv nu vrijdag omdat ik dan alleen moet gaan..
BlueEyes	dinsdag 24 september 2013 @ 21:18
	quote: Op dinsdag 24 september 2013 20:51 schreef Kursor het volgende: (Vervelend dat er nu ineens echt aanwas is, maar als je op hetzelfde moment iets redelijk vergelijkbaars doormaakt, dan kan dat ook steun geven. Mij heeft het de eerste keer zeker veel goed gedaan om hier met een aantal te schrijven.) Wat ik 'fijn' vind is het gevoel er niet alleen in te staan door het hier te kunnen delen en je vragen kwijt te kunnen of te lezen van ervaringen van anderen. Maar dat maakt het ook meteen zo dubbel omdat doordat je niet de enige bent, het dus zo is dat er helaas meer mensen dit verdriet hebben (gehad?) of nu ook tegelijk doormaken. Nah, weet niet goed hoe ik t nu omschrijven moet. Maar denk dat jullie me wel snappen.
.Sparkling.	dinsdag 24 september 2013 @ 22:04
	Wat zijn er veel nieuwe mensen hier gekomen een miskraam krijgen is zo verdrietig, zo overweldigend. Ik kan nog precies terug halen hoe ik me voelde die keren. En wat Kursor zegt herken ik ook, in de tijd van mijn eerste miskraam zaten er hier ook wat meer dames tegelijk helaas maar ik heb veel steun aan ze gehad. Sterkte! Neem de tijd het een plekje te geven, dat is een hele belangrijke tip die ik jullie echt moet meegeven van mezelf
Cocotrimonium	dinsdag 24 september 2013 @ 22:09
	marel, wat heftig dat je ook nog in het zhuis terecht bent gekomen. Hopelijk snel weer op de been zodat je ook verder kunt met de verwerking. quote: Op dinsdag 24 september 2013 21:18 schreef BlueEyes het volgende: [..] Wat ik 'fijn' vind is het gevoel er niet alleen in te staan door het hier te kunnen delen en je vragen kwijt te kunnen of te lezen van ervaringen van anderen. Maar dat maakt het ook meteen zo dubbel omdat doordat je niet de enige bent, het dus zo is dat er helaas meer mensen dit verdriet hebben (gehad?) of nu ook tegelijk doormaken. Nah, weet niet goed hoe ik t nu omschrijven moet. Maar denk dat jullie me wel snappen. Het is een beetje onze cultuur om vooral niet over dit soort dingen te praten ook. Dus vaak ontdekken mensen pas in een topic als dit (of in ieder geval nadat ze zelf een mk hebben gehad) hoe vaak dit eigenlijk wel niet voorkomt. En het is inderdaad fijn om je ervaringen te kunnen delen. Fijn dat jullie een mooie vakantie in het verschiet hebben liggen. En dan eerst komend weekend even met zn tweeën cocoonen. Lijkt me een prima plan
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 22:12
	Omdat ik er zelf zo open ben merk ik nu hoe bizar veel mensen dit hebben meegemaakt. Echt niet normaal. Voelt ergens toch ook wel fijn/veilig. Dat er veel mensen zijn die het begrijpen.
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 22:13
	Marel, knuffel wat een ellende zeg, ook nog een spoedopname er bij
Cocotrimonium	dinsdag 24 september 2013 @ 22:17
	quote: Op dinsdag 24 september 2013 22:12 schreef Stormqueen het volgende: Omdat ik er zelf zo open ben merk ik nu hoe bizar veel mensen dit hebben meegemaakt. Echt niet normaal. Voelt ergens toch ook wel fijn/veilig. Dat er veel mensen zijn die het begrijpen. Naast begrip, ook gewoon het feit dat het eigenlijk heel 'normaal' is. Ok, geen leuk normaal iets, maar wel normaal. Althans, dat vond ik zelf toch een soort geruststellend idee. Hoe kut ook op dat moment, het is niet ook nog iets abnormaals/vreemds, maar 'gewoon' een van de minder leuke dingen in het leven. Krijg het niet helemaal goed verwoord. Maar goed. SPOILER Hoe gaat t inmiddels met de bloedingen? Alweer minder aan het worden? Geen krampen meer?
SQ	dinsdag 24 september 2013 @ 22:19
	Ik begrijp precies wat je bedoelt coco dat je geen rare faalhaas bent ofzo... Bloeden is weer rustig hier. Toch maar wat minder fanatiek naar de wc de komende dagen
Cocotrimonium	dinsdag 24 september 2013 @ 22:36
	quote: Op dinsdag 24 september 2013 22:19 schreef Stormqueen het volgende: Ik begrijp precies wat je bedoelt coco dat je geen rare faalhaas bent ofzo... Bloeden is weer rustig hier. Toch maar wat minder fanatiek naar de wc de komende dagen Ja, dat dus Kut maar normaal. Normaal kut. Zoiets. Fijn dat t bloeden weer minder is! Misschien maar een paar dagen veel vloeibaars eten ofzo
_NIKKI_	woensdag 25 september 2013 @ 07:23
	Marel hoe is het met je?
marel88	woensdag 25 september 2013 @ 07:42
	Lief, Nikki! Ik kan weer rechtop zitten zonder licht in m'n hoofd te worden, da's fijn. Wel lage hb en bloeddruk, ik hoor straks wat de arts er van vindt, maar ik wil wel naar huis, naar m'n meisje!
SQ	woensdag 25 september 2013 @ 08:10
	Komt dat door het bloedverlies Marel? Ik hoop ook dat je snel naar huis mag
BlueEyes	woensdag 25 september 2013 @ 09:54
	Zometeen maar eens de vk bellen voor advies, ging daarnet gestrekt door de badkamer heen na een enorme kramp met veel bloed als gevolg. En wilde nog wel gewoon straks naar mn werk gaan. Weet alleen even niet of dat verstandig is.. Ben er misselijk en rillerig van. Zo niet ik, ik meld me namelijk nooit ziek
SQ	woensdag 25 september 2013 @ 09:58
	quote: Op woensdag 25 september 2013 09:54 schreef BlueEyes het volgende: Zometeen maar eens de vk bellen voor advies, ging daarnet gestrekt door de badkamer heen na een enorme kramp met veel bloed als gevolg. En wilde nog wel gewoon straks naar mn werk gaan. Weet alleen even niet of dat verstandig is.. Ben er misselijk en rillerig van. Zo niet ik, ik meld me namelijk nooit ziek Even niet proberen stoer te doen maar naar je lichaam luisteren Knock out gaan van de pijn en bloedverlies is niet gezond. Meld je ziek, leg desnoods aan je baas uit wat er aan de hand is. Dat heb ik ook meteen gedaan en ik kreeg meer steun en begrip dan ik had gehoopt! Verder lijkt het me goed als je iemand in de buurt hebt nu... kun je echt nergens heen? Sterkte meis
BlueEyes	woensdag 25 september 2013 @ 15:15
	Gevalletje lage bloeddruk en vasovagale collaps wrs door de enorme krampen. Nu rustig aan, in bed met mn laptopje, filmpjes, series én pepernoten! En de telefoon binnen handbereik. Heb mn manager gesproken en die was zo lief. Mag me ook deze week niet vertonen op het werk, en dat na ruim 2 jaar geen ziekmelding is best vreemd. Collega's denken een simpele braken/diarree en daar hou ik het voor nu even bij. Tot zover nu. Stormqueen en Marel, hoe is het bij jullie?
SQ	woensdag 25 september 2013 @ 15:18
	goed dat je gebeld hebt en je ziek hebt gemeld! Ik hoop voor je dat de week voorbij vliegt en dat je er veel van weg kan slapen hier gaat het eigenlijk best goed, mijn zwangerschapssymptomen zijn gelukkig nagenoeg verdwenen, mijn gevoel voor humor begint alweer terug te komen, en zolang ik voorzichtig naar de wc ga is het bloed te overzien. Ik kruip langzaam uit m'n dal!
Burdie	woensdag 25 september 2013 @ 16:06
	BE rustig aan he meis
_NIKKI_	woensdag 25 september 2013 @ 17:44
	Jeetje BlueEyes en Marel beide zoveel last. Wat naar dames. Doe rustig aan hoor, werk kan wel even wachten nu. Je hebt er niets aan als je straks op je werk onderuit gaat omdat je onwel wordt. Stormqueen fijn dat het bij jou weer wat beter gaat.
BlueEyes	donderdag 26 september 2013 @ 18:17
	Moet toegeven dat jullie gelijk hebben Rustigaan doen was even goed. Liep denk ik beetje weg voor t gevoel. 2 dagen in bed blijven was goed. Bloeden is al stukken minder, duizelig nog wel als ik te snel wil. Volgende week vrijdag echo voor control plus evt Hb controle als ik nog dizzy ben. Nogmaals even dankjewel allemaal voor de opbeurende, meelevende woorden, en het advies uit ervaring
Hobbesje	donderdag 26 september 2013 @ 19:31
	BlueEyes je kan uit voorzorg foliumzuur gaan slikken, dat kreeg ik ook na mijn vele bloedverlies. Marel en BE
SQ	donderdag 26 september 2013 @ 20:23
	Helpt dat? Ik was er meteen mee gestopt na de slechte echo...
Hobbesje	vrijdag 27 september 2013 @ 08:34
	SQ dat helpt bij de aanmaak van nieuwe bloedcellen, dus lekker door blijven slikken.
SQ	vrijdag 27 september 2013 @ 09:06
	Pak ik dat meteen weer op vandaag, thanks!
BlueEyes	vrijdag 27 september 2013 @ 09:52
	Foliumzuur wist ik niet,maar die slik ik gewoon nog door. Heb wel hoge dosering vitamine C erbij genomen ivm betere ijzeropname.
marel88	vrijdag 27 september 2013 @ 20:05
	Wat een goede tips, over foliumzuur! Ga ik ook weer doen. SQ en Blueeyes, hoe is het? Ik ben weer een paar daagjes thuis. Omdat ik het fijn vind om het van me af te schrijven en omdat hier wel gevraagd werd naar het waarom van mijn opname post ik hier mijn mk-verhaal. Bij m'n bevalling heb ik daar nooit behoefte aan gehad maar nu wel, dat zegt denk ik wel wat. Onder spoiler ivm lang... SPOILER Op donderdag ben ik wat roze slijm verloren, op vrijdag wat meer. Op zaterdag wordt het echt bloed, en krijg ik ook bekkenpijn, wat ik ook heb als ik ongesteld moet worden. Ik heb er een slecht gevoel bij, maar ga nog wel met de peuter op de fiets en trein naar een verjaardag voor wat afleiding. Op zondag en maandag blijf ik bloed verliezen, kleine beetjes. Ik heb deze dagen een paar keer met de verloskundige gebeld, zij geeft aan dat ze afwachtend blijven. Ook met bloedverlies kan het nog goed gaan, en dinsdagochtend hebben we een echo. Maandagavond gaat het echt mis, na het eten sta ik op en voel ik echt een golf, die ik op de wc verlies. Echt een bloedbad, bah... Lief en ik schrikken van deze intensiteit. Ik ga douchen en we huilen even samen. Terwijl we peuter in bad stoppen leggen we haar uit dat papa's en mama's ook wel eens verdrietig zijn. En dat mama een au-buik heeft. Terwijl lief de peuter in bed legt ga ik even liggen, ik voel me rot. Dan voel ik weer een golf aankomen, deze keer veel kleiner, maar nog wel best veel, inclusief stolsel. Ik bel met de vk, even overleggen waar ik op moet letten, wat is eigenlijk normaal? Ze geeft aan dat wat ik beschrijf klinkt als normaal verloop, het mag best een liter bloedvelies zijn. Ik moet opletten of ik koorts krijg en dat ik niet duizelig of heel slap word. Het uur erna voel ik steeds golfjes aankomen, dan ga ik even op de wc, verder lig ik op bed. Weinig buikpijn, dat valt me mee, maar veel bloed, dat valt tegen. Nog een keer bellen met de vk, is 6 golfjes ook nog normaal? Ze raadt aan om wat op te vangen en dat doe ik de volgende keer, ik schrik van de hoeveelheid, het is minstens 150 ml, en dat al 6 keer en dan nog die eerste golf, dit gaat harder dan ik dacht. Ik bel de vk, die schrikt ook van de hoeveelheid en zegt dat ze eraan komt om me even te checken. We bellen ook mn zwager, hij stond al op standby om evt bij peuter te blijven en komt eraan. Als ik terugloop naar m'n bed word ik duizelig, ga zweten en ben misselijk. M'n man vertrouwt het niet en belt nogmaals met de vk, samen spreken ze af dat hij alvast een ambulance belt, de vk is er bijna maar ze verwacht dat we hier thuis niet uit gaan komen. Dan gaat het snel, de vk komt binnen en checkt m'n bloeddruk en hartslag, m'n zwager komt binnen en daar achteraan de broeders. M'n waardes zijn niet heel laag gelukkig maar ik moet wel mee, omdat ik zo blijf bloeden vermoedt de vk dat de miskraam niet volledig is, mn lijf blijft proberen het laatste beetje eruit te werken. Er worden 2 infusen aangelegd, ik krijg vocht. Het lukt me om, vastgehouden door de broeders, de trap af te komen. Het valt me mee hoe ik me voel, ik word ingepakt op de brancard en we gaan met de ambulance op pad. Inclusief sirenes, echt zo surreal! In het ziekenhuis krijg ik een echo en er blijkt inderdaad nog wat in m'n baarmoeder te zitten. Het bloeden is wel bijna gestopt gelukkig, en ik voel me weer veilig. De arts probeert met eendenbek-onderzoek de laatste beetjes te verwijderen. Ik voel niet echt pijn en vraag me achteraf echt af wat hij op dat moment aan het doen was. Het lukt hem in ieder geval niet alles er uit te krijgen. Hij vreest dat er een currettage aan te pas moet komen, maar dat kan ook morgen. In de nacht krijg ik medicatie (vaginaal ingebracht) om door middel van krampen het laatste restje wat nog in m'n baarmoeder zit er vanzelf uit te krijgen. In de nacht voel ik weinig kramp en heb ik nauwelijks bloedverlies. Ik slaap een beetje en als ik wakker word stel ik me in op currettage, dit kan nooit opgelost zijn vannacht. Bij de gyn op de echo blijkt dit ook zo te zijn, en ik word ingepland in het ok-schema. Ik ben wrsch pas om 4 u aan de beurt... Terug in m'n kamer ga ik even slapen, lief gaat naar huis om hetzelfde te doen. Om 2 uur word ik wakker gemaakt, ik mag nu naar de ok. Ik bel m'n lief, hij is al onderweg maar ik zeg dat hij rustig aan moet doen, hij zal toch niet op tijd zijn om mij nog te zien voor de ingreep. Dat vinden we allebei niet leuk maar soit...Als ik op de anesthesie lig, komen de tranen. Allerlei mensen stellen zich aan me voor, en ik kan alleen maar huilen. Ze zijn lief, maar ik kan alleen maar huilen, hun medeleven maakt het zo mogelijk nog erger. Ik heb geen verdrietige gedachten, maar het is echt een kraamtranen-ervaring. Dan mag ik naar de ok, huilend met een tissue in m'n hand. In de ok komt de gyn naar me toe. Hij geeft me een prettig gevoel, omdat hij even noemt dat we elkaar over 6 weken weer gaan zien en dat we dan bij de nacontrole ook even vooruit kijken aar een volgende zwangerschap. Tegen die tijd mogen we regelmatig komen voor echo's, en wat er nu gebeurt zal een volgende zwangerschap in principe niet in de weg staan. Zo fijn dat hij hiermee een van mijn angstige gedachten van de afgelopen uren wegneemt, zo vlak voor de ingreep! Dan ga ik onder narcose. Ik word prettig wakker, vraag of alles goed is gegaan, dat is gelukkig zo. Als ik goed wakker ben word ik opgehaald door een verpleegkundige en m'n man. Fijn om hem te zien! Ik heb geen pijn en met een paracetamolspiegel blijf ik vrijwel pijnvrij. Wel ben ik erg licht in m'n hoofd, later blijkt dat ik een bloeddruk heb van 90/45 en een hb van 5,5, dus het is niet meer dan logisch dat rechtop zitten teveel is. De gyn komt aan het eind van z'n dienst nog even op de rand van m'n bed zitten (man van +/- 63, even voor de beeldvorming). Hij vertelt dat de currettage goed is geslaagd en benadrukt opnieuw dat dit vaak gebeurt, het is verdrietig maar hoort ook bij het leven. Bovendien hoeft het echt geen consequenties te hebben voor een volgende zwangerschap en houden ze me tzt wat beter in de gaten. Ik mag naar huis maar mag ook nog blijven. Ik kies voor het laatste en ga vroeg slapen. Na een goede nacht ben ik de volgende dag niet meer licht in m'n hoofd, zolang ik heel rustig aan doe, en ik ga lekker naar huis. Inmiddels ben ik 3 dagen thuis, ik bivakkeer op de bank onder een dekentje en ben door de intensiteit van de mk vooral blij dat ik me weer zo goed voel! Natuurlijk ook verdrietig, maar het valt me mee en we zullen zien wanneer dat evt nog eens op steekt.
GotC	vrijdag 27 september 2013 @ 20:16
	Wat een fijne gyn Marel. Maar wat een heftige aantal dagen heb je gehad! Sterke vrouw.. Doe maar lekker rustig aan en heel veel sterkte met het herstel
_NIKKI_	zaterdag 28 september 2013 @ 01:01
	Marel wat een heftig verhaal, ik heb er nooit notie van gehad dat het er bij een miskraam zo heftig aan toe kan gaan. Doe lekker rustig aan en neem de tijd om alles een plekje te geven.
SQ	zaterdag 28 september 2013 @ 01:52
	Marel, jeetje wat een verhaal, ben er echt even stil van... Gelukkig voel je je in je koppie goed. Ik vind je sterk
BlueEyes	zaterdag 28 september 2013 @ 09:09
	Marel Wat een verhaal zeg. En wat klink je dapper en sterk! Laat je goed vertroetelen door man en peuter
marel88	zaterdag 28 september 2013 @ 10:04
	Dank dames, as we type zit ik onder een dekentje in de tuin, in de zon, dus er wordt goed voor me gezorgd. Heel veel meer moet ik ook nog niet proberen... Voor andere dames met een mk: wanneer was je weer toe aan een nieuwe zwangerschap? En waarom wachten of juist snel weer beginnen? Ik merk dat het me bezig houdt, en kan me er nog geen voorstelling van maken.
_NIKKI_	zaterdag 28 september 2013 @ 12:19
	Marel, wij hebben na de mk die in oktober begon en pas begin januari volledig afgesloten was nog een maand of 5 gewacht. Had er ook mee te maken dat we via de mmm zwanger moesten worden en ik liever niet wilde dat het kindje in december geboren zou worden omdat ik dat een rotmaand vind. We zijn toen in juni dit jaar weer een poging gestart die gelukkig succesvol is gebleken. Doe lekker rustig aan, het is niet niks wat er allemaal gebeurd is met je.
SQ	zaterdag 28 september 2013 @ 13:32
	Dat is ook voor iedereen anders. Ik wil zelf zo snel mogelijk door. Ik sprak gisteren een vrouw die zes weken zwanger was en in april en juni miskramen had gehad. Maar er zijn ook mensen die een paar maanden nodig hebben om zich te herpakken. Ik ga iig niet op geboortedatum timen ofzo
Limone	zaterdag 28 september 2013 @ 13:38
	Ik wilde zelf meteen wel door. Mijn cyclus had wat langer nodig om weer helemaal netjes op gang te komen. Zo'n 4 maanden. Daarna was ik wel weer snel zwanger.
SQ	zaterdag 28 september 2013 @ 13:49
	ik was bijna twee dagen bloedvrij, maar nu toch weer bloed bij afvegen ben er wel een beetje klaar mee eigenlijk.
Burdie	zaterdag 28 september 2013 @ 15:22
	Ik wilde ook zsm weer verder, maar het heeft bijna een half jaar geduurd voor ik weer een cyclus had .
DJMomo	zaterdag 28 september 2013 @ 15:29
	Kusje voor marel!
Burdie	zaterdag 28 september 2013 @ 15:32
	quote: Op zaterdag 28 september 2013 13:49 schreef Stormqueen het volgende: ik was bijna twee dagen bloedvrij, maar nu toch weer bloed bij afvegen ben er wel een beetje klaar mee eigenlijk.
_NIKKI_	zaterdag 28 september 2013 @ 15:34
	Ik denk dat als wij het 'gewoon' konden doen we ook gelijk doorgegaan waren. Maar voor het mmm gedoe moest ik me ook echt weer even opladen. Maar zoals stormqueen zegt, het is voor iedereen anders.
Babbel1	zaterdag 28 september 2013 @ 16:27
	Marel, ik heb in december, maart en juni een miskram gehad. Wij hebben verder niet gewacht. Medisch gezien was daar geen reden voor en ik was toch al heel veel met het zwanger worden bezig. Nu ben ik 13 weken zwanger en ik heb niet het idee dat het nu 'allemaal niet meer uitmaakt', dus dat gaat voor ons niet op, maar ik heb er ook geen spijt van dat we gelijk door zijn gegaan. Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen... knuf voor iedereen hier!
BlueEyes	zaterdag 28 september 2013 @ 16:29
	Wij hebben het er over weer verder te gaan. Moet wel eerlijk toegeven dat ik zeg we gaan er gewoon deze maand niet over nadenken en zien het wel, mijn lichaam het wel weer op als ik er aan toe ben. Mijn vriend heeft zoiets van ho even, wacht eerst een volgende ongesteldheid af en we zien dan wel weer. Vrijdag maar eens de vk vragen wat wijsheid is. Sq wat ruk! Beetje drukker in beweging geweest dan afgelopen dagen dat het daardoor komt? Merk dat dat bij mij wel van invloed heeft na 2 dagen rustig te hebben gedaan en vanmorgen shoppen, boodschappeb erna plus bouwmarktbezoekje.
marel88	zaterdag 28 september 2013 @ 19:08
	Dank voor alle reacties! Dat het heel persoonlijk is, wordt wel duidelijk... Wij gaan er denk ik rustig over nadenken als ik weer fit ben, en ons gevoel volgen. Fijn om te lezen dat snel weer beginnen niet perse een slechte ervaring was! SQ, wat balen dat je weer bloedverlies hebt! Dat lijkt hier helemaal klaar, maar ik doe natuurlijk nog niks...
Kursor	zaterdag 28 september 2013 @ 21:17
	Marel88, goed dat je je ervaringen van de laatste sagen op hebt kunnen schrijven. Fijn dat dat je 'goed' doet. Het is niet niks wat er zo ineens allemaal met je gebeurd. Dat je de tegenwoordigheid van geest had om te meten wat het volume van zo'n guts bloed was zeg... En wat ontzettend goed dat ze je in het ziekenhuis zo'n veilig gevoel hebben kunnen geven. Over hoe verder...probeer heel goed te luisteren naar waar je aan toe bent. Dat zal best nog wel per dag kunnen verschillen. Na mijn eerste miskraam (molazwangerschap) van april 2012 mocht ik vanwege de controles en een potentieel risico voor mezelf zeer zeker niet zwanger worden tot eind 2012. Ik moest zelfs weer aan de pil. ik heb het die periode ontzettend naar gevonden dat ik geen vrije keus had in wat ik zou willen. De optie om voor een zwangerschap te gaan was er niet. Niet dat ik er aan toe was, maar mijn stem deed er niet toe. Toen het weer mocht ben ik daar best flink mee in de knoop geweest, ik was zo ontzettend bang voor alles (combi ervaringen eerste zwangerschap[nasleep] en mola). April 2013 weer zwanger en bij 10 weken slecht nieuws bij de termijnecho. Daarna mocht ik weer niet zwanger worden. Nu gelukkig maar een verbod voor twee maanden. De eerste maand interesseerde me niet, m'n man mocht me nauwelijks enigszins intiem aanraken; absoluut geen polonaise aan mijn lijf! De volgende maand, had niet gerekend op dat m'n bloedwaarden nog niet ok zouden zijn, vond ik wel een teleurstelling dat we niet verder mochten. we waren al zo lang aan het wachten. Daarna toch weer verder, maar dat trok ik erg slecht. Staat zeer beperkt in dit topic. Ben er met hulp achter gekomen dat het niet de angst voor opnieuw een miskraam is (die er begrijpelijk wel is, maar die niet maakte dat ik op m'n tandvlees met moeite kon doen alsof ik functioneerde), maar de angst om weer depressief te worden 'door/na' een zwangerschap. die kennis geeft lucht. Ongeveer gelijkertijd ben ik weer opnieuw zwanger geworden. Zit nu pas op zeven weken en durf het nog niet echt voor mogelijk te houden dat het nu mogelijk goed zou kunnen gaan. SQ, meer activiteit zorgt helaas ook weer voor een 'opleving'. Ik hoop dat het niet heel lang meer duurt voor je. Je kan vast geen maandverband meer zien ondertussen. BlueEyes, is je man ondertussen weer thuis? Het verdriet dan eindelijk samen kunnen doormaken?
SQ	zaterdag 28 september 2013 @ 21:40
	Ja, ik had gisteren een bruiloft en heb uiteindelijk na sloten alcohol nog behoorlijk fanatiek staan dansen dus dat helpt dan natuurlijk niet echt mee Kursor, je terughoudendheid is heel begrijpelijk. Ik vind het wel heel zuur voor je, ik hoop dat je snel goed nieuws krijgt
BlueEyes	maandag 30 september 2013 @ 15:38
	Waar-de-loos! Hele nacht liggen dromen over miskramen, vroeggeboortes en andere ongein qua syndromen en dysmorfe kindjes. Kwam er niet doorheen, zelfs niet met uit bed stappen en naar de wc gaan om dan weer opnieuw in slaap te vallen. Blijft toch heel erg in het achterhoofd doorspoken kennelijk. Heb er de hele dag een onbestemd gevoel van ook. Vandaag een test gedaan en die was 'mooi' wit, alle hormonen die detecteerbaar zijn, zijn dus uit mijn lichaam. Aan m'n borsten die een week voor de mk al minder pijnlijk en opgeblazen werden is ook niets meer te zien. Vrijdag vk voor een echo en dan de laatste bevestiging dat dit klaar is. Hoe suf, ik kijk er zo niet naar uit.. Vandaag lukt het gewoon allemaal even helemaal totaal NIET! ^{( dit moest er even uit)}
SQ	maandag 30 september 2013 @ 15:42
	quote: Op maandag 30 september 2013 15:38 schreef BlueEyes het volgende: Waar-de-loos! Hele nacht liggen dromen over miskramen, vroeggeboortes en andere ongein qua syndromen en dysmorfe kindjes. Kwam er niet doorheen, zelfs niet met uit bed stappen en naar de wc gaan om dan weer opnieuw in slaap te vallen. Blijft toch heel erg in het achterhoofd doorspoken kennelijk. Heb er de hele dag een onbestemd gevoel van ook. Vandaag een test gedaan en die was 'mooi' wit, alle hormonen die detecteerbaar zijn, zijn dus uit mijn lichaam. Aan m'n borsten die een week voor de mk al minder pijnlijk en opgeblazen werden is ook niets meer te zien. Vrijdag vk voor een echo en dan de laatste bevestiging dat dit klaar is. Hoe suf, ik kijk er zo niet naar uit.. Vandaag lukt het gewoon allemaal even helemaal totaal NIET! ^{( dit moest er even uit)} Buh! Die momenten dat het niet lukt zullen er vast nog wel meer komen, het IS ook allemaal niet niks En geef dat ook de tijd... die dromen heb je ook met een reden, al is het helemaal niet leuk Maar wèl fijn dat je nu al (zo goed als) hormoonvrij bent! Want jouw miskraam is toch exact een week geleden? Dat is best snel (Ik piste zaterdag nog een lichte streep na 9 dagen... )
BlueEyes	maandag 30 september 2013 @ 16:26
	Wat betreft die hormonen is inderdaad een week nadien een streeploze test. Maar als ik terugkijk op de signalen van mijn lichaam, is het dat ik achteraf kan beredeneren dat de hormonen al afnamen een week voor dat ik de miskraam kreeg. Signalen werden toen anders. Dit zegt op zo'n moment niet veel (vk haar woorden) maar kan je nu wel terug redeneren. Ik denk dat ik nu al 2 weken aan het afbouwen ben in de hormonen, en gezien het feit dat ik 7 weken zwanger was, hoeveel hormoon heeft zich dan opgebouwd in mijn lichaam? Voor mijn 'gevoel' is het gestopt met groeien bij week 6 en een week later kwam het opgang dat mijn lichaam het is gaan afstoten. Kan alleen niet bedenken of dit de werkelijkheid is en of ik hiermee gelijk heb hoor!
marel88	maandag 30 september 2013 @ 16:28
	Wat balen, BlueEyes! In je lijf kan het al weer op orde zijn, maar in je onderbewuste dus nog niet. Neem er maar de tijd voor, eigenlijk heb je geen keus hè. Ik hoop dat het snel hanteerbaar wordt voor je. SQ, hoe is het met jou? Heb jij ook een nacontrole?
SQ	maandag 30 september 2013 @ 16:37
	quote: Op maandag 30 september 2013 16:26 schreef BlueEyes het volgende: Wat betreft die hormonen is inderdaad een week nadien een streeploze test. Maar als ik terugkijk op de signalen van mijn lichaam, is het dat ik achteraf kan beredeneren dat de hormonen al afnamen een week voor dat ik de miskraam kreeg. Signalen werden toen anders. Dit zegt op zo'n moment niet veel (vk haar woorden) maar kan je nu wel terug redeneren. Ik denk dat ik nu al 2 weken aan het afbouwen ben in de hormonen, en gezien het feit dat ik 7 weken zwanger was, hoeveel hormoon heeft zich dan opgebouwd in mijn lichaam? Voor mijn 'gevoel' is het gestopt met groeien bij week 6 en een week later kwam het opgang dat mijn lichaam het is gaan afstoten. Kan alleen niet bedenken of dit de werkelijkheid is en of ik hiermee gelijk heb hoor! Klinkt aannemelijk, rond de zes weken zou het hartje moeten gaan kloppen en dat is wel een kritiek moment denk ik. quote: Op maandag 30 september 2013 16:28 schreef marel88 het volgende: Wat balen, BlueEyes! In je lijf kan het al weer op orde zijn, maar in je onderbewuste dus nog niet. Neem er maar de tijd voor, eigenlijk heb je geen keus hè. Ik hoop dat het snel hanteerbaar wordt voor je. SQ, hoe is het met jou? Heb jij ook een nacontrole? Ik mag woensdag op controle. Dat bloed van zaterdag was niet echt noemenswaardig, sindsdien weer "schoon". Dus het lijkt positief! En met jou? Kom je al een beetje bij krachten?
marel88	maandag 30 september 2013 @ 16:43
	quote: Op maandag 30 september 2013 16:37 schreef Stormqueen het volgende: Ik mag woensdag op controle. Dat bloed van zaterdag was niet echt noemenswaardig, sindsdien weer "schoon". Dus het lijkt positief! En met jou? Kom je al een beetje bij krachten? Hopelijk is de controle idd ok woensdag. Ik ben niet ontevreden over m'n hoeveelheid energie, maar ik ben supermisselijk. Ik ben gestopt met m'n ijzerpillen, daar kan het een bijwerking van zijn. Maar het wordt nog niet veel minder helaas... Het kunnen ook hormonen zijn, in dat geval is het vooral afwachten. Maar zo misselijk zijn staat weer wat dingen oppakken wel in de weg helaas, ik lig nog vooral op de bank...
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 13:56
	helemaal schoon! Blij!
Rijstebuiltje	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:00
	Woehoe! SQ 😘
marel88	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:02
	Wat goed, SQ! Voel je je ook weer helemaal goed?
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:04
	Ja, ben ook lopend naar het ziekenhuis gegaan (2x 4,5 kilometer) en ik lach nog steeds
GotC	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:05
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 13:56 schreef Stormqueen het volgende: helemaal schoon! Blij! !
marel88	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:05
	Goedzo, ik lachte gisteren ook nog na een loopje bakker (100 meter), dat was mijn mijlpaal
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:06
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 14:05 schreef marel88 het volgende: Goedzo, ik lachte gisteren ook nog na een loopje bakker (100 meter), dat was mijn mijlpaal jij bent ook ongeveer 100 keer zoveel bloed verloren als ik jij komt er ook wel! Ik hoop heel snel!
marel88	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:07
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 14:06 schreef Stormqueen het volgende: [..] jij bent ook ongeveer 100 keer zoveel bloed verloren als ik jij komt er ook wel! Ik hoop heel snel! Tnx! Sinds gisteren heb ik dat gevoel zelf ook, gelukkig.
amaranta	woensdag 2 oktober 2013 @ 14:29
	Das fijn om te horen SQ!
Dot.	woensdag 2 oktober 2013 @ 15:16
	Fijn SQ
Burdie	woensdag 2 oktober 2013 @ 16:10
	Wat fijn SQ!
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 16:38
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 14:07 schreef marel88 het volgende: [..] Tnx! Sinds gisteren heb ik dat gevoel zelf ook, gelukkig. oh, goed om te horen! Dan zul je de meeste hormonen ook wel kwijt zijn nu Tnx @ allemaal. Ik voel me ook echt weer goed gewoon. Da's fijn. Op naar de volgende ronde
ProjSkippy	woensdag 2 oktober 2013 @ 16:47
	Fijn SQ!
_NIKKI_	woensdag 2 oktober 2013 @ 17:41
	SQ wat een fijn nieuws.
Hobbesje	woensdag 2 oktober 2013 @ 19:53
	Fijn sq! Marel dat herstellen van zoveel bloedverlies duurt lang helaas, maar het gaat wel redelijk snel beter heb ik gemerkt. Gek dat je lijf ineens hele gewone dingen niet meer aankan! Hier was het wandelen naar school, ook ca 100 m, ook een heel avontuur in het begin. Na zo'n wandelingetje kon ik gewoon gaan douchen.... zo'n inspanning!
marel88	woensdag 2 oktober 2013 @ 20:11
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 19:53 schreef Hobbesje het volgende: Fijn sq! Marel dat herstellen van zoveel bloedverlies duurt lang helaas, maar het gaat wel redelijk snel beter heb ik gemerkt. Gek dat je lijf ineens hele gewone dingen niet meer aankan! Hier was het wandelen naar school, ook ca 100 m, ook een heel avontuur in het begin. Na zo'n wandelingetje kon ik gewoon gaan douchen.... zo'n inspanning! Wat balen dat jij het ook hebt gehad, Hobbes. Maar wel fijn dat het herkenbaar is. Ik ben nu echt blij met alles wat lukt, een hele nieuwe dimensie
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 20:13
	heb jij eigenlijk bloedtransfusies gehad marel?
marel88	woensdag 2 oktober 2013 @ 20:24
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 20:13 schreef Stormqueen het volgende: heb jij eigenlijk bloedtransfusies gehad marel? Nee, wel veeeeeel vocht via infuus, maar geen bloed.
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 20:25
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 20:24 schreef marel88 het volgende: [..] Nee, wel veeeeeel vocht via infuus, maar geen bloed. Dan zal het sowieso nog wel even duren ja voor je lichaam weer helemaal "bij" is. Wat een gedoe
Hobbesje	woensdag 2 oktober 2013 @ 22:07
	Hier een hb van 5.1 na bloedtransfusuie (4.4 na ok en een bloeddruk van 60/40). Je lijf heeft wel even nodig om te herstellen. Het was net druk met het opbouwen van een zwangerschap en dan moet het ineens druk met wat anders aan de slag. Het duurt echt wel een paar maanden voor je op krachten bent....
SQ	woensdag 2 oktober 2013 @ 22:08
	Paar maanden Ik ben er genadig van af gekomen dan...
BlueEyes	donderdag 3 oktober 2013 @ 07:11
	Fijn dat alles schoon is Sq!! En inderdaad zeg, wat kan dat lang duren zo'n herstel als ik dat zo lees.
marel88	donderdag 3 oktober 2013 @ 08:08
	quote: Op woensdag 2 oktober 2013 22:07 schreef Hobbesje het volgende: Hier een hb van 5.1 na bloedtransfusuie (4.4 na ok en een bloeddruk van 60/40). Je lijf heeft wel even nodig om te herstellen. Het was net druk met het opbouwen van een zwangerschap en dan moet het ineens druk met wat anders aan de slag. Het duurt echt wel een paar maanden voor je op krachten bent.... Dat klinkt heftig, Hobbes. Was dit ook na een miskraam? En wanneer was je weer fit genoeg om zwanger te worden? Al is het bij jou natuurlijk een beetje anders, omdat je via de mmm zwanger wordt (toch?).
Hobbesje	donderdag 3 oktober 2013 @ 08:57
	Het was idd ook na een miskraam (een late, met 14 weken). Hier heeft het wel even geduurd voor ik helemaal schoon was. Dat was al ruim 2 maanden later. Toen hebben we nog 1 ronde moeten wachten ivm het beginnen van de hormonen, maar toen wel meteen weer zwanger geweest van een cryootje, maar dat is al vroeg misgegaan (testen werden vanaf het begin al niet donkerder). Toen voelde ik me al wel weer redelijk goed, maar als ik nu terugkijk was ik nog niet helemaal de oude.
marel88	donderdag 3 oktober 2013 @ 18:47
	quote: Op donderdag 3 oktober 2013 08:57 schreef Hobbesje het volgende: Het was idd ook na een miskraam (een late, met 14 weken). Hier heeft het wel even geduurd voor ik helemaal schoon was. Dat was al ruim 2 maanden later. Toen hebben we nog 1 ronde moeten wachten ivm het beginnen van de hormonen, maar toen wel meteen weer zwanger geweest van een cryootje, maar dat is al vroeg misgegaan (testen werden vanaf het begin al niet donkerder). Toen voelde ik me al wel weer redelijk goed, maar als ik nu terugkijk was ik nog niet helemaal de oude. Gek hoor, dat je lijf van een miskraam een grotere tik kan krijgen dan van een bevalling (zo ervaar ik het tenminste). Maar jouw miskraam was nog later, dus dan is het misschien nog wat pittiger. Ik heb wel een curettage gehad, dus schoon is het waarschijnlijk wel. Nog nacontrole over 4 weken bij de gyn. Maar wanneer je genoeg "de oude" bent om weer een zwangerschap aan te kunnen, lijkt me lastig te beslissen. Nou ja, vandaag was weer een betere dag dan gisteren, dus ik ben al lang blij!
SQ	donderdag 3 oktober 2013 @ 20:13
	met veertien weken is het ook wel een slagje heftiger lijkt me. Zowel fysiek als mentaal. Dan is het ook echt een soort mini-bevalling lijkt me?
Hobbesje	donderdag 3 oktober 2013 @ 20:15
	Ik ben ook gecurreteerd... Mijn lijf kan gewoon niet bevallen. Ik krijg eenvoudig weg geen ontsluiting en met mijn voorgeschiedenis (litteken ks gescheurd tijdens de bevalling) durven ze niet veel medicijnen te geven. Dus er gebeurde vrij weinig. Mijn tante waarschuwde al (2 miskramen, 2 doodgeboren kindjes en 2 gezonde kindjes): je kan beter bevallen dan een miskraam krijgen. En ze heeft zo gelijk helaas. Je lichaam is er niet klaar voor.
marel88	donderdag 3 oktober 2013 @ 21:25
	Ik heb even terug zitten lezen en de lange nasleep van een aantal miskramen, waaronder die van jou Hobbes, is echt wel pittig geweest! Ik heb er wel vertrouwen in dat het bij mij echt schoon is, en heb eigenlijk geen behoefte om te testen om te kijken of er nog hcg is. Is dat gek?
SQ	donderdag 3 oktober 2013 @ 21:56
	quote: Op donderdag 3 oktober 2013 21:25 schreef marel88 het volgende: Ik heb even terug zitten lezen en de lange nasleep van een aantal miskramen, waaronder die van jou Hobbes, is echt wel pittig geweest! Ik heb er wel vertrouwen in dat het bij mij echt schoon is, en heb eigenlijk geen behoefte om te testen om te kijken of er nog hcg is. Is dat gek? nee, in jouw geval zou ik dat ook niet meer hebben denk ik. Maar misschien ben ik wat naïef in mijn vertrouwen in artsen
.Sparkling.	vrijdag 4 oktober 2013 @ 05:14
	Ik heb van mijn eerste miskraam ook een ongeveer net zo lange nasleep gehad als van mijn bevalling (KS). Het vloeien erna heeft bij beide ook even lang geduurd. MK was met 15 weken, vruchtje was overleden bij bijna 9 weken maar de vruchtzak is door blijven groeien tot het bij 15 weken opgewekt werd. Fijn dat alles schoon is SQ! Sterkte allemaal
SQ	vrijdag 4 oktober 2013 @ 07:45
	BlueEyes, succes bij de controle vandaag! Hopelijk ook goed nieuws voor jou
marel88	vrijdag 4 oktober 2013 @ 08:14
	Ik hoop ook mee BlueEyes!
_NIKKI_	vrijdag 4 oktober 2013 @ 08:36
	BlueEyes succes vandaag.
BlueEyes	vrijdag 4 oktober 2013 @ 09:15
	Dankjewel dames! Lief dat jullie meeleven. Moest al vroeg er zijn dus nu al update. Alles mooi schoon, Hb netjes en het fiat gekregen als we willen we het gewoon weer op mogen pakken zwanger te worden. Ze vond het vervelend dat dit juist een eerste zwangerschap is gebeurd, maar ziet verder geen belemmeringen. We gaan het zien, maar de focus is nu eerst een maand naar Thailand. Daarna de gezinsuitbreiding als het kan/mag/lukt.
SQ	vrijdag 4 oktober 2013 @ 09:49
	Wat fijn en goed om te horen BlueEyes! Geniet van je vakantie, rust lekker uit, en daarna een nieuw hoofdstuk!
marel88	vrijdag 4 oktober 2013 @ 20:11
	Wat fijn, BE! Ben je ook gerustgesteld nu? Geniet van je reis, Thailand is te gek! En daarna als jullie er weer aan toe zijn hopelijk een nieuwe zwangerschap <3
BlueEyes	zaterdag 5 oktober 2013 @ 17:57
	Wij gaan gerustgesteld op vakantie ja, vooral mijn vriend geloof ik. Die was erg bezorgd en had veel vragen hoe/wat nu verder plus hoe in de toekomst. Voelt voor mij wel fijn, hij is normaal niet zo heel open, maar sinds het hele kindje-krijgenverhaal is hij toch wel veranderd. Hoe gaat het bij jou Marel, kom je de dagen lichamelijk een beetje door? Slik je de Ferro wel weer of is de misselijkheid nogsteeds aanwezig erdoor?
marel88	zaterdag 5 oktober 2013 @ 19:48
	Hier gaat het steeds beter, tnx. Ik lig nu na een verjaardag voor pampus op de bank, met buikpijn. Ik vind m'n buik nog wel onrustig, daar maak ik me nog wel zorgen over. Meestal is het de maag/darm area (wrsch nasleep van die stomme ijzerpillen), maar soms ook bekkengebied, en dat vind ik niet zo leuk. Dan ga je je toch weer afvragen: heb ik nou gewoon teveel gedaan of is er nog "iets" aan de hand? Herkenbaar, anybody?
DagenNachtdromer	dinsdag 12 november 2013 @ 14:35
	Hey meiden, Ik was van plan om gewoon door te gaan. Proberen positief te blijven, mijn lichaam heeft het goede gedaan... volgende keer beter en dat soort bullshit. Maar soms golft de realisatie over me heen: ik ga geen kindje krijgen. We zijn weer helemaal terug bij af. Ik h er b gren idee hoe lang het gaat duren. Wanneer hey bloeden hoort te stoppen en wanneer ik weer vruchtbaar kan zijn. Hebben jullie de antwoorden al?
marel88	dinsdag 12 november 2013 @ 14:37
	DND, wat jammer dat je dit topic moet opzoeken. Ik reageer even in een nieuwe, ok?