Zwanger... en dan gaat het mis #16

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 14:09 schreef Burdie het volgende:
Dat denk ik, hier was de controle steeds de dag erna.

Maar wat Nikki zegt lijkt me ook wel steekhoudend, dat je BM dan nog en te groot slagveld is om er echt wat van te kunnen zeggen. Er kan nog veel gebeuren in de dagen er na...

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 14:10 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Maar wat Nikki zegt lijkt me ook wel steekhoudend, dat je BM dan nog en te groot slagveld is om er echt wat van te kunnen zeggen. Er kan nog veel gebeuren in de dagen er na...

Ik vind dat ook niet onlogisch, eigenlijk. En zoals ik zei: ik moest ook pas na twee weken op nacontrole. Het is natuurlijk rot als je bang bent dat het niet helemaal weg is, maar ik denk dat ze met een eerdere echo een grotere foutmarge hebben omdat niet alles goed te zien is.

Allereerst sterkte Stormqueen!

Hier was het ook na volgens mij 2 weken nacontrole nadat ik de pillen had ingebracht. Ik heb wel een aantal dagen gevloeid en nog lang een beetje bloedverlies gehad. Bij mij bleek na 2 weken dat er wellicht nog een restje zat achterin mijn baarmoeder. Om dat "weg" te krijgen moest ik een cyclus de gewone pil slikken. Na 2 dagen de pil floepte er nog een stolseltje uit en dat was het.

Het is voor mij alweer bijna een jaar geleden... time flies!

1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn!
Dank voor alle reacties Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 16:25 schreef Stormqueen het volgende:
1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn!
Dank voor alle reacties Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten

Vaak is een miskraam vrij vroeg in de zwangerschap en hebben mensen nog niet verteld dat ze zwanger zijn. Dus erover praten wordt dan ook moeilijker.

Ja erg is dat hè stormqueen. Er heerst toch echt nog wel een soort taboe op miskramen, terwijl heel veel mensen ermee te maken hebben gehad. Ik ben er vrij open over, maar mensen weten vaak ook niet hoe ze moeten reageren. Ik geef dan aan dat er vast iets niet goed was met het kindje en dat het daardoor mis ging. Het hoort nu eenmaal bij het leven. De enige bron van info die je vaak hebt is het internet, maar als je daar op andere fora gaat lezen kom je allerlei spookverhalen en overdreven gedoe tegen, dat is dus eigenlijk geen aanrader. Maar het komt vast allemaal goed hoor, je hebt met de pillen echt een heel grote kans dat alles schoon wordt en er geen curettage meer nodig is.

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 16:25 schreef Stormqueen het volgende:
1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn!
Dank voor alle reacties Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten

Ik heb zo bizar veel "dit heb ik ook meegemaakt" verhalen gehoord na mijn miskraam... je denkt op het moment zelf dat je de enige bent met eenzaam verdriet, tot je erover gaat praten en op heel veel herkenning stuit. Ik in elk geval.
Helaas ook, overigens, je gunt het niemand .

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 17:00 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Vaak is een miskraam vrij vroeg in de zwangerschap en hebben mensen nog niet verteld dat ze zwanger zijn. Dus erover praten wordt dan ook moeilijker.

Ja, dat snap ik. Toch praat ik er nu wel zo veel mogelijk over. Niet alleen zoat het dan beter verwerkt, maar ook zodat mensen weten wat er aan de hand is en er rekening mee kunnen houden. Iedereen die wel eens getrouwd is geweest weet wel hoe vaak je de "En, is de kleine al op komst?" grappen naar je hoofd krijgt het eerste jaar. Los van het feit dat ik zo labiel als een ei ben momenteel.
Als ik er niet over praat dan voelt het net of het een vies geheim is, iets wat niet mag bestaan. Daarom heb ik ook bewust mijn kloon maar overboord gegooid. Het is nou eenmaal zoals het is.

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 17:13 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Ja, dat snap ik. Toch praat ik er nu wel zo veel mogelijk over. Niet alleen zoat het dan beter verwerkt, maar ook zodat mensen weten wat er aan de hand is en er rekening mee kunnen houden. Iedereen die wel eens getrouwd is geweest weet wel hoe vaak je de "En, is de kleine al op komst?" grappen naar je hoofd krijgt het eerste jaar. Los van het feit dat ik zo labiel als een ei ben momenteel.
Als ik er niet over praat dan voelt het net of het een vies geheim is, iets wat niet mag bestaan. Daarom heb ik ook bewust mijn kloon maar overboord gegooid. Het is nou eenmaal zoals het is.

Ik ben er ook altijd heel open over geweest, hoor. Hoewel ik de eerste paar weken alleen online erover kon praten. Daarbuiten wilde ik sowieso niemand zien behalve mijn lief.

Wat je zegt inderdaad, mensen kunnen onbedoeld hele lompe opmerkingen maken. Openheid kan dat voorkomen inderdaad. En jezelf ook voor beschermen tegen kwetsende opmerkingen, ook al zijn ze niet zo bedoeld.

Het is gewoon kut. Ik vertelde mezelf ook wel dat er vast iets niet goed was, maar dat maakte niet dat ik er minder verdriet om had.

Kursor
Ja, dat mensen er niet altijd mee om kunnen gaan weet ik, al ben ik vrij nuchter in die dingen hoor, ik word ook niet snel boos daarom tenzij het een heel dierbaar persoon is. Maar het is zelden kwaadschiks. Ik ben wel verdrietig, maar niet kapot van verdriet.
Het kan gebeuren, het gebeurt, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik er bij een volgende zwangerschap pas laat van zal kunnen genieten en dat vind ik nu al erg jammer

Jeetje, Stormqueen/ Sleehakschoen, sterkte...

Ik heb zelf ook een nare ervaring met het moeten verliezen van een vruchtje van 7 weken, nu anderhalf jaar terug. Maar als ik iedereens verhalen hier lees is het mijne er niks bij.

Wat een verschrikkelijke ervaringen allemaal! Dit lezen haalt wel weer wat oud zeer omhoog.

Lieve SQ, toch maar uit de kast.. Mijn gok is dat je het ergste gewoon hebt gehad en dat de kans erg aanwezig is dat je nu gewoon schoon bent. Bij mij was het ook vaak 1 a 2 dagen hevig en daarna al vrij snel weer over (mijn menstruaties duurden vaak langer als mijn miskramen ). Ik zit heeeeel hard te denken hoe lang het duurde voor ik dan nacontrole had, maar ik weet het écht niet meer van 1 weet ik nog dat het 2 weken was, omdat de echoscopist niet wilde geloven dat we twee weken ervoor een kloppend hartje hadden gezien verder.. Als je ermee zit gewoon bellen en vragen of het eerder mag toch? Als dat echt niet handig is hoor je het wel. Na G was er wel een placentarest achtergebleven, die is na 3 maanden operatief verwijderd en in die 3 maanden is het vloeien nooit volledig opgehouden. Ik denk dan dat je het wel merkt aan je lijf als het niet ok is (niet 1 dag later natuurlijk), ik voelde me gewoon algeheel niet goed.

dear.

En Kursor, voor jou ook

Wij hebben er eerst overigens ook voor gekozen om niets te zeggen, pas na een paar keer hebben we het verteld aan onze omgeving. Wij hadden daar, na wat nare ervaringen bij mijn zwangerschap van Stef, heel bewust voor gekozen. Ik denk achteraf wel eens dat we het onszelf zo wel erg moeilijk hebben gemaakt, je mist zo toch een hoop steun uit je omgeving. Goed dat je er veel over praat dus, m.i.

Overigens kun je je nog steeds héél zielig en héél alleen voelen als veel mensen er van af weten mijn man zit gewoon op zo'n andere golflengte dat het wel een andere planeet lijkt hoe ga je daar mee om?

Mijn vriend en ik zaten ook op ander golflengten. Hij accepteerde dat ik niets wilde behalve in mijn hoekje op de bank zitten. Hij beantwoordde telefoontjes en zorgde voor me, en liet me. Dat had ik nodig. Hij wilde er eigenlijk meer over praten, dat kwam bij mij pas later.

Ik denk dat je niet meer kunt doen dan tegen je partner vertellen wat je wil, van hem. Duidelijk zijn, dan kan hij er iets mee, hoe moeilijk het ook is om daar duidelijk over te zijn.

SQ, ik moet de hele tijd aan je denken. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het misgegaan is

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 22:41 schreef miss_sly het volgende:
SQ, ik moet de hele tijd aan je denken. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het misgegaan is

Aw

SQ/SHS, wat moeilijk is dat! Een voor jou.

Dus jij was shs! Wat verdrietig dat het niet goed is gegaan... sterkte

SQ wij zaten ok op een andere golflengte. En heel lang zelfs. Helaas ga je je daar alleen maar verdrietiger en eenzamer door voelen. Maar ik heb het er laatst allemaal uitgegooid en voel me nu pas begrepen door mijn man. Het is voor de mannen ook lastig, dat weten we wel.... maar je zoekt toch naar begrip. Endat is lastig helaas. Probeer je man niet af/uit sluiten voor je gevoelens, maar ze toch te delen op de een of andere manier. Sterkte!

Mijn vriend kon het ook veel makkelijker achter zich laten dan ik. Hij denkt er volgens mij nooit meer aan terwijl het bij mij nog wel af en toe door mijn hoofd spookt.
Mannen missen natuurlijk ook de fysieke ervaring van een zwangerschap, miskraam en de bijbehorende hormonen, dus het is ook wel logisch dat ze er anders instaan. Zolang hij maar wel begrip toont als jij (vrouw) het er moeilijk mee hebt, vind ik het goed. Dat hij het er niet zo moeilijk mee heeft, tja, daar kan hij ook niks aan doen .

Bij ons was het verdriet eerder andersom. Ik heb er geen traan om gelaten en had er eigenlijk direct vrede mee. Mijn man was boos (waarom wij?) en verdrietig, maar daarin kan ik hem eigenlijk altijd goed steunen. Bij ons werd het wel stukje bij beetje duidelijk dat het mis was, dus eer we het zeker wisten waren we 1.5-2 weken verder dat zorgt ook voor een andere dosis verdriet, je kunt langzaam aan het idee wennen. Al heb ik echt wel een klein sprankje hoop gehouden tot de eerste echo hoor. Verder hebben we al een dochter en ik keek na de mk echt naar wat ik wel had. Zij is in die periode echt vreselijk verwend en dan vooral op aandachtsgebied, soort van mijn manier van verwerken was dat.
Het enige punt dat bij mij wel continue door mijn hoofd spookte was dat we op dat moment nog maar 1 IVF/PGD poging over hadden en dus maar 1 kans. Niet dat ik daar verdriet om had, maar ik maakte me er wel zorgen om.

Weg.

Erg veel sterkte aan iedereen.

[ Bericht 93% gewijzigd door LuDann op 21-09-2013 16:54:54 (Niet gepast hier) ]

Ik wou net zeggen LuDann, jouw verhaal vind ik niet helemaal gepast hier .

[ Bericht 47% gewijzigd door Burdie op 21-09-2013 16:43:14 ]

SQ Sterkte de komende tijd meid.. Hoop dat jij en je man beiden het goed (samen) kunnen verwerken en er sterker uitkomen.

quote:

Op zaterdag 21 september 2013 16:36 schreef Burdie het volgende:
Ik wou net zeggen LuDann, jouw verhaal vind ik niet helemaal gepast hier .

Je hebt helemaal gelijk.

quote:

Op vrijdag 20 september 2013 23:44 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Aw

SHS/SQ, ik vroeg me laatst ook af hoe het met je ging. Sterkte de komende tijd!

Wat betreft mannen, duidelijk maken wat je van hem nodig hebt. Ondanks andere golflengte zijn mannen best bereid en in staat om je emotioneel bij te staan. Zolang zij maar weten wat er van hen verwacht wordt, anders doen ze maar wat

SQ

Die pillen, zijn dat die tabletten die je ingebracht krijgt om alles op gang te helpen?
Ik heb ze toen met 16,5 week ingebracht gekregen en na een uur of 4 kwam het kindje. Ik was wel in het ziekenhuis dus had wel begeleiding etc.
Heb daarna zeker nog wel anderhalf week gebloed, de ene dag meer dan de andere, lag er ook aan of er nog een stolsel uitkwam of niet. En toen was het ook weer voorbij.

In ieder geval veel sterkte de komende tijd

Niet verwacht/ gehoopt/ hoe je het noemen wilt, maar moet toch vrees ik even mijn verhaal kwijt hier.

Eind juli spiraal laten verwijderen, en 'prompt' na 1 ongesteldheid al zwanger.
Dat ging toch allemaal sneller en voorspoediger dan dat ik had verwacht.
Dit kon toch niet waar zijn dacht ik steeds, en hoe intens blij ik was, toch vaak stiekem de angst van binnen van dit kan toch niet in 1 keer zo goed gaan, dat zal toch niet, mijzelf kennende..

Volgende week vrijdag zou ik de eerste echo hebben, en tot zo ver ging het allemaal eng flitsend.
Geen kwaaltjes, op een wat vol gevoel na, en enorm pijnlijke gezwollen borsten (buikliggen was er echt niet meer bij)
Alleen vorige week begon het pijnlijke borsten verhaal af te nemen, en toen kwam er al een klein stemmetje in m'n achterhoofd dat af en toe even zeuren ging.
Heb zelfs af en toe overdag nog keihard op mn borsten lopen duwen om te kijken of ze pijn deden, de bevestiging van ben ik nog zwanger. Hoe lekker naief ook.

Gistermiddag is mijn vriend voor een week naar het buitenland gegaan voor zijn werk, komt vrijdagavond laat weer terug, en jahoor, vanmorgen was het bal...

Opgestaan met enorme menstuatieachtige zeurpijn in mijn onderbuik.
In eerste instantie dacht (hoopte?) ik nog dat het kwam doordat ik verstopt zit en mijn darmen aan het opspelen waren.
Helaas maar waar is dat dus niet het geval geweest.

Veel bloedverlies met een paar ministolseltjes erbij.
Meteen dikke tranen, van schrik vooral, en eigenlijk ook meteen het gevoel van dit is het.
Contact gehad met de verloskundige, en het enige wat ze kon zeggen was vervelend, ik begrijp je gevoel, maar ik denk dat we uit moeten gaan van ergste (nav mijn klachten/verhaal)
Heb de afspraak gemaakt aanstaande donderdag/vrijdag nog contact op te nemen, om dan alles verder te bekijken met een eventuele echo.
Nu een echo maken zou geen reëel geven, vanwege mogelijke stolsels die er zitten.

Ongeveer 2 uur geleden bij het wisselen van een verbandje ben ik een duidelijk vruchtzakje tegengekomen.
Heb er voor de zekerheid een fotootje van gemaakt en gauw weggedaan, wil er niet te lang naar kijken of over nadenken.
Het is klaar en over nu, het mocht helaas niet zo zijn.

Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand.
Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden.
Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden.

Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken!
Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door.
En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter.
Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu!

Heb net mn moeder gebeld, die wist nog niet eens dat ik zwanger was, en wat kan je je dan ineens weer zo intens een klein meisje voelen.
Fijn dat ik toch even mijn gevoel heb kunnen ventileren bij haar.

Zit alleen nu op de bank (gelukkig net vandaag en morgen vrij) een beetje met mijn ziel onder mn arm.
Weet even van rechts of links niet wat ik moet doen.
Af en toe rollen er tranen over mn wangen, en zit ik wat suffig tegen een van mijn katten aan te kijken.
Alsof die beestjes doorhebben dat er iets is, draaien ze ook al de hele dag om me heen.

Nou, dat dus... moest het heel even van me af tikken

Oh blueeyes, wat kut of het snel raak was of niet maakt het verdriet echt niet minder

SQ, jij trouwens ook nog heel veel sterkte!
Had meegelurkt en je verhaal meegekregen. Juist doordat ik wist dat ik de afgelopen week/weken in het moment van nu gaat het hartje kloppen als alles goed gaat, was jouw verhaal ook nog eens heel erg blijven hangen.

Ik vind het vooral heel erg voor je dat je helemaal alleen bent
Kan je niet even ergens heen? Je moeder, een vriendin? Het is belangrijk om even een arm om je heen te hebben hoor! Het is allemaal al kut genoeg

BlueEyes wat vervelend dat ne ook nog eens alleen bent nu. En hetverdriet om het misgaan is altijd groot, snel of niet snel zwanger. Sterkte!

Blueeyes
Enorm kut, en erg naar dat je alleen bent :/
Veel sterkte!

Blueeyes Wat vreselijk jammer en wat kut dat je juist nu alleen zit Kun je inderdaad niet even steun zoeken bij iemand die je een dikke knuffel kunt geven?
Veel sterkte ook voor Stormqueen natuurlijk!

Ik heb er trouwens wel vertrouwen in dat het goed door heeft gezet hier. Net nog even een testje geplast (ik had er toch nog 20 liggen ) en het duurde nu echt wel even voor er een streepje tevoorschijn kwam, en dat gebeurt volgens mij niet als er nog een vruchtje zit. Verder is het nu echt als een gewone menstruatie.

Dat is dan wel 'fijn' stormqueen. Ik hoop voor je dat bij de controle blijkt dat alles weg is.

BlueEyes wat verdrietig. Ik denk niet dat het ertoe doet hoe lang jullie het geprobeerd hebben voor het lukte. Feit blijft gewoon dat je een beeld vormt van hoe het over een x aantal maanden gaat zijn. Je hoopt gewoon op de komst van een kindje en als dat ineens niet meer zo blijkt te zijn is het gewoon enorm verdrietig. En dan ben je ook nog alleen. Sterkte ermee!

quote:

Op maandag 23 september 2013 15:50 schreef BlueEyes het volgende:
Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand.
Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden.
Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden.

Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken!
Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door.
En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter.
Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu!

Ik ben zelf vrij rationeel ingesteld, dus toen ik een miskraam kreeg heb ik mezelf ook die dingen voorgehouden Maar dat je wéét dat het zo misschien 'beter' is, wil niet zeggen dat je niet tegelijkertijd ook heel verdrietig kunt zijn.

Voor mijzelf hielp het om dat gevoel even heel intens te beleven. Huilen, troosten, erover praten... En daarna kon ik het een plekje geven, en me weer richten op de weg voor me

Alleen is het dan even extra kut dat je partner nu niet bij je is. Hopelijk heb je ook genoeg steun in je verdere omgeving.

Veel sterkte!

Ja, ik heb er met mijn man nu wel een paar keer over kunnen praten.
Ik vond het heel erg dat hij dacht dat ik abnormaal emotioneel reageerde. Maar ja, hij is anders opgevoed. Zo min mogelijk emotie tonen. Ik vind zelf eigenlijk dat ik best nuchter ben, maar ook nuchtere mensen hebben af en toe een rotmoment.
Maar we begrijpen elkaar nu ook wel een stukje beter gelukkig

Jullie zijn lief!

Heb me vanmiddag even boos gemaakt in het voorbestemde kinderkamertje door daar 'lekker' aan het slopen te gaan.
Vanavond een rondje sportschool met wat extra zware gewichtstraining waarvan ik nu moe ben was ook even goed om m'n zinnen te verzetten.
En verder lieve telefoongesprekken nog gehad met mijn moeder, en uiteindelijk net een heel intens gesprek gehad met mijn vriend via de telefoon.
Gelukkig staan we er beide hetzelfde in, en baalt hij misschien nu nog wel erger dat we niet samen kunnen zijn, nadat hij mij al snikkend aan de telefoon had.

We gaan vrijdag het er face to face over hebben, en vooral even tegen elkaar aankruipen, gelukkig staat hij me toe nu verdriet te hebben.
Het aanstaande weekend is voor ons hebben we net afgesproken, en over ruim 4 weken gaan we een maandje naar Thailand. (was net geboekt toen ik zwanger bleek te zijn)
En dan gaan we vanaf dan weer verder met kijken of we samen een miniatuur onsje te creëren.

Voor nu is het even het gevoel dat regeert, het verstand komt wel, volgende week ofzo, of de week daarop, en misschien wel eerder.
Mag het ook van mezelf toestaan (hormonen doen wat met een mens, ben normaal vrij hard namelijk) nu even verdriet te hebben.

Dat potje enorm janken en mn vriend spreken luchtte al een stuk op, en dan hier de bevestiging in het gevoel is ook wel erg prettig, omdat ik niet in mijn omgeving er verder over hebben wil.

Dames dankjewel!
En zwangere dames, ik lurk gewoon af en toe mee in het Z&G topic, op naar mooie babietjes, maar snap nu nog iets beter de onzekerheden van een zwangerschap en hoe meer onzeker het kan zijn als het al eens mis is gegaan...

okee, ik durf het bijna niet te vragen maar ik ga het toch doen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

ja, het zal er wel bij horen maar de verloskundige een uur geleden aan de lijn gehad voor een evaluatiegesprek, zit ik blij te verkondigen dat het bloed en de pijn zo goed als weg zijn, krijg ik dit weer voor elkaar.
Stolsel was het trouwens niet...
Tnx voor het meedenken

-edit- ik vergeet steeds dat ik nu natuurlijk gewoon pijnstillers mag nemen

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 15:23 schreef Kursor het volgende:
Tuurlijk mag je hier pijnstillers om nemen. Maar houdt de hoeveelheid bloedverlies in de gaten en let ook op koorts (maar zal je vast allemaal wel weten). Kan je de verloskundige nu eventueel nog terugbellen? Werkt misschien geruststellender dan dat zo'n nitwit als ik je wat wijs probeert te maken.

Nee, want het stroomt er niet uit... en verder weet ik inderdaad wel waar ik op moet letten. Ik denk dat het even fout ging toen ik het weer ging behandelen als een normale menstruatie omdat het die vormen inmiddels had aangenomen, maar dat is het natuurlijk niet

Stormqueen wat vervelend!
Kan me indenken dat je daar even ongerust van wordt, zou willen dat ik je er een antwoord op geven kon. Hoelang vloei je nu eigenlijk al in dagen? En heb jij nog een afspraak staan voor een controle echo om te kijken of alle weefsel weg is?

Sterkte iig!!

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 16:28 schreef BlueEyes het volgende:
Stormqueen wat vervelend!
Kan me indenken dat je daar even ongerust van wordt, zou willen dat ik je er een antwoord op geven kon. Hoelang vloei je nu eigenlijk al in dagen? En heb jij nog een afspraak staan voor een controle echo om te kijken of alle weefsel weg is?

Sterkte iig!!

Het is de nacht van donderdag op vrijdag begonnen, dus nu 5 dagen, niet abnormaal en het zijn ook geen stralen. Beetje als een flinke ongesteldheid. Alleen de eerste nacht echt grote stolsels.
Ik heb volgende week woensdag nacontrole.
En jij?

SQ, dat herinner ik me ook nog ja, had de dokter aan de telefoon toen en zei ik, 'mjah het bloeden is niet zo heel erg, het golft er niet uit ofzo' en even later golfde het er dus wel uit en had ik onwijs veel pijn
Soms kwamen er stolsels mee, en dan deed het enorm veel pijn, maar soms ook gewoon veel bloed na een toiletbezoek. En dat komt idd omdat je toch 'gewoon' een wond heb die moet helen. En soms gaat ie weer open.

Korte meld maar bluh, wat kan een miskraam k** zijn zeg!
SQ en Blueyes, sterkte!
Ik kom later wat uitgebreider posten, een ieniemini samenvatting staat in Z&G.

Marel Had het gelezen net. Heftig voor je!
Leef met je mee, en jah k** it is!
Knap gauw op zodat je iig naar huis mag, sterkte

Hier gevalletje ene moment dappere dodo die het wel allemaal aankan en volgende moment een sip vogeltje.
Kijk ontzettend uit naar vrijdagavond dat mn vriend terug is. Zal dan denk ik wel echt loskomen allemaal qua emotie.
Heb af en toe flinke pijnkrampen en dan bloed ik ook enorm. Afgewisseld met momenten dat t lijkt alsof er niets aan de hand is.
Heb donderdag belafspraak met de vk, heb sowieso nog mn echo-afspraak staan voor volgende week vrijdag. Hoop dat ze goed vindt dat ik dan kom ipv nu vrijdag omdat ik dan alleen moet gaan..

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:51 schreef Kursor het volgende:


(Vervelend dat er nu ineens echt aanwas is, maar als je op hetzelfde moment iets redelijk vergelijkbaars doormaakt, dan kan dat ook steun geven. Mij heeft het de eerste keer zeker veel goed gedaan om hier met een aantal te schrijven.)

Wat ik 'fijn' vind is het gevoel er niet alleen in te staan door het hier te kunnen delen en je vragen kwijt te kunnen of te lezen van ervaringen van anderen.
Maar dat maakt het ook meteen zo dubbel omdat doordat je niet de enige bent, het dus zo is dat er helaas meer mensen dit verdriet hebben (gehad?) of nu ook tegelijk doormaken.

Nah, weet niet goed hoe ik t nu omschrijven moet.
Maar denk dat jullie me wel snappen.

Wat zijn er veel nieuwe mensen hier gekomen een miskraam krijgen is zo verdrietig, zo overweldigend. Ik kan nog precies terug halen hoe ik me voelde die keren. En wat Kursor zegt herken ik ook, in de tijd van mijn eerste miskraam zaten er hier ook wat meer dames tegelijk helaas maar ik heb veel steun aan ze gehad.

Sterkte! Neem de tijd het een plekje te geven, dat is een hele belangrijke tip die ik jullie echt moet meegeven van mezelf

marel, wat heftig dat je ook nog in het zhuis terecht bent gekomen. Hopelijk snel weer op de been zodat je ook verder kunt met de verwerking.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:18 schreef BlueEyes het volgende:

[..]

Wat ik 'fijn' vind is het gevoel er niet alleen in te staan door het hier te kunnen delen en je vragen kwijt te kunnen of te lezen van ervaringen van anderen.
Maar dat maakt het ook meteen zo dubbel omdat doordat je niet de enige bent, het dus zo is dat er helaas meer mensen dit verdriet hebben (gehad?) of nu ook tegelijk doormaken.

Nah, weet niet goed hoe ik t nu omschrijven moet.
Maar denk dat jullie me wel snappen.

Het is een beetje onze cultuur om vooral niet over dit soort dingen te praten ook. Dus vaak ontdekken mensen pas in een topic als dit (of in ieder geval nadat ze zelf een mk hebben gehad) hoe vaak dit eigenlijk wel niet voorkomt. En het is inderdaad fijn om je ervaringen te kunnen delen.

Fijn dat jullie een mooie vakantie in het verschiet hebben liggen. En dan eerst komend weekend even met zn tweeën cocoonen. Lijkt me een prima plan

Omdat ik er zelf zo open ben merk ik nu hoe bizar veel mensen dit hebben meegemaakt. Echt niet normaal. Voelt ergens toch ook wel fijn/veilig. Dat er veel mensen zijn die het begrijpen.

Marel, knuffel wat een ellende zeg, ook nog een spoedopname er bij

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:12 schreef Stormqueen het volgende:
Omdat ik er zelf zo open ben merk ik nu hoe bizar veel mensen dit hebben meegemaakt. Echt niet normaal. Voelt ergens toch ook wel fijn/veilig. Dat er veel mensen zijn die het begrijpen.

Naast begrip, ook gewoon het feit dat het eigenlijk heel 'normaal' is. Ok, geen leuk normaal iets, maar wel normaal. Althans, dat vond ik zelf toch een soort geruststellend idee. Hoe kut ook op dat moment, het is niet ook nog iets abnormaals/vreemds, maar 'gewoon' een van de minder leuke dingen in het leven.

Krijg het niet helemaal goed verwoord. Maar goed.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik begrijp precies wat je bedoelt coco dat je geen rare faalhaas bent ofzo...
Bloeden is weer rustig hier. Toch maar wat minder fanatiek naar de wc de komende dagen

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:19 schreef Stormqueen het volgende:
Ik begrijp precies wat je bedoelt coco dat je geen rare faalhaas bent ofzo...
Bloeden is weer rustig hier. Toch maar wat minder fanatiek naar de wc de komende dagen

Ja, dat dus Kut maar normaal. Normaal kut. Zoiets.

Fijn dat t bloeden weer minder is! Misschien maar een paar dagen veel vloeibaars eten ofzo

Marel hoe is het met je?

Lief, Nikki! Ik kan weer rechtop zitten zonder licht in m'n hoofd te worden, da's fijn. Wel lage hb en bloeddruk, ik hoor straks wat de arts er van vindt, maar ik wil wel naar huis, naar m'n meisje!

Komt dat door het bloedverlies Marel? Ik hoop ook dat je snel naar huis mag

Zometeen maar eens de vk bellen voor advies, ging daarnet gestrekt door de badkamer heen na een enorme kramp met veel bloed als gevolg.

En wilde nog wel gewoon straks naar mn werk gaan. Weet alleen even niet of dat verstandig is..
Ben er misselijk en rillerig van.
Zo niet ik, ik meld me namelijk nooit ziek

quote:

Op woensdag 25 september 2013 09:54 schreef BlueEyes het volgende:
Zometeen maar eens de vk bellen voor advies, ging daarnet gestrekt door de badkamer heen na een enorme kramp met veel bloed als gevolg.

En wilde nog wel gewoon straks naar mn werk gaan. Weet alleen even niet of dat verstandig is..
Ben er misselijk en rillerig van.
Zo niet ik, ik meld me namelijk nooit ziek

Even niet proberen stoer te doen maar naar je lichaam luisteren Knock out gaan van de pijn en bloedverlies is niet gezond. Meld je ziek, leg desnoods aan je baas uit wat er aan de hand is. Dat heb ik ook meteen gedaan en ik kreeg meer steun en begrip dan ik had gehoopt!
Verder lijkt het me goed als je iemand in de buurt hebt nu... kun je echt nergens heen? Sterkte meis

Gevalletje lage bloeddruk en vasovagale collaps wrs door de enorme krampen.
Nu rustig aan, in bed met mn laptopje, filmpjes, series én pepernoten! En de telefoon binnen handbereik.

Heb mn manager gesproken en die was zo lief.
Mag me ook deze week niet vertonen op het werk, en dat na ruim 2 jaar geen ziekmelding is best vreemd.
Collega's denken een simpele braken/diarree en daar hou ik het voor nu even bij.

Tot zover nu.

Stormqueen en Marel, hoe is het bij jullie?

goed dat je gebeld hebt en je ziek hebt gemeld! Ik hoop voor je dat de week voorbij vliegt en dat je er veel van weg kan slapen
hier gaat het eigenlijk best goed, mijn zwangerschapssymptomen zijn gelukkig nagenoeg verdwenen, mijn gevoel voor humor begint alweer terug te komen, en zolang ik voorzichtig naar de wc ga is het bloed te overzien. Ik kruip langzaam uit m'n dal!

BE rustig aan he meis

Jeetje BlueEyes en Marel beide zoveel last. Wat naar dames. Doe rustig aan hoor, werk kan wel even wachten nu. Je hebt er niets aan als je straks op je werk onderuit gaat omdat je onwel wordt.

Stormqueen fijn dat het bij jou weer wat beter gaat.

Moet toegeven dat jullie gelijk hebben
Rustigaan doen was even goed.
Liep denk ik beetje weg voor t gevoel.
2 dagen in bed blijven was goed.
Bloeden is al stukken minder, duizelig nog wel als ik te snel wil.
Volgende week vrijdag echo voor control plus evt Hb controle als ik nog dizzy ben.

Nogmaals even dankjewel allemaal voor de opbeurende, meelevende woorden, en het advies uit ervaring

BlueEyes je kan uit voorzorg foliumzuur gaan slikken, dat kreeg ik ook na mijn vele bloedverlies.

Marel en BE

Helpt dat? Ik was er meteen mee gestopt na de slechte echo...

SQ dat helpt bij de aanmaak van nieuwe bloedcellen, dus lekker door blijven slikken.

Pak ik dat meteen weer op vandaag, thanks!

Foliumzuur wist ik niet,maar die slik ik gewoon nog door.
Heb wel hoge dosering vitamine C erbij genomen ivm betere ijzeropname.

Wat een goede tips, over foliumzuur! Ga ik ook weer doen.
SQ en Blueeyes, hoe is het?
Ik ben weer een paar daagjes thuis. Omdat ik het fijn vind om het van me af te schrijven en omdat hier wel gevraagd werd naar het waarom van mijn opname post ik hier mijn mk-verhaal. Bij m'n bevalling heb ik daar nooit behoefte aan gehad maar nu wel, dat zegt denk ik wel wat. Onder spoiler ivm lang...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Inmiddels ben ik 3 dagen thuis, ik bivakkeer op de bank onder een dekentje en ben door de intensiteit van de mk vooral blij dat ik me weer zo goed voel! Natuurlijk ook verdrietig, maar het valt me mee en we zullen zien
wanneer dat evt nog eens op steekt.

Wat een fijne gyn Marel. Maar wat een heftige aantal dagen heb je gehad! Sterke vrouw..
Doe maar lekker rustig aan en heel veel sterkte met het herstel

Marel wat een heftig verhaal, ik heb er nooit notie van gehad dat het er bij een miskraam zo heftig aan toe kan gaan. Doe lekker rustig aan en neem de tijd om alles een plekje te geven.

Marel, jeetje wat een verhaal, ben er echt even stil van... Gelukkig voel je je in je koppie goed. Ik vind je sterk