OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Stormqueen het ligt er ook aan hoever je bent wat je gaat verliezen. Hier met de 14 weken een ware slachtpartij en met 6,5 week appeltje eitje. Paar stolseltjes en klontjes en klaar. Sterkte!
Dankjewel voor je reactie Nikki. Wat een geduld heb jij gehad zeg.... ik was er na een week al wel echt klaar mee!
Het kan dus zomaar zijn dat ik nog wat van die glibbers ga verliezen? Ik baal er nu eigenlijk stiekem wel van dat ik 't niet op heb gevangen maar ja, da's nu te laat, ik zat vannacht om twee uur te wiegen op het badkamertoilet en dan denk je daar niet aan....
Een eerdere echo geeft dus evenmin zekerheid? Hmm, dan kijk ik het nog maar even over het weekend aan, en bel ik maandag wel even als ik dat nodig acht.
Het kan dus zomaar zijn dat ik nog wat van die glibbers ga verliezen? Ik baal er nu eigenlijk stiekem wel van dat ik 't niet op heb gevangen maar ja, da's nu te laat, ik zat vannacht om twee uur te wiegen op het badkamertoilet en dan denk je daar niet aan....
Een eerdere echo geeft dus evenmin zekerheid? Hmm, dan kijk ik het nog maar even over het weekend aan, en bel ik maandag wel even als ik dat nodig acht.
disclaimer
Pfff, 14 weken... ja, dat is niet niks!quote:Op vrijdag 20 september 2013 13:05 schreef Hobbesje het volgende:
Stormqueen het ligt er ook aan hoever je bent wat je gaat verliezen. Hier met de 14 weken een ware slachtpartij en met 6,5 week appeltje eitje. Paar stolseltjes en klontjes en klaar. Sterkte!
Maar het kan dus alle kanten op... even afwachten dan maar
disclaimer
het bloedverlies is echt minimaal nu.... ga je toch weer denken "zo weinig kan het toch niet nog zijn na pas 12 uur?" 
disclaimer
Ja maar dat zegt dus niks, het kan ook zijn dat je lijf in een keer *blob* alles eruit gewerkt heeft en er niet veel bloed meer af te stoten valt.quote:Op vrijdag 20 september 2013 13:29 schreef Stormqueen het volgende:
het bloedverlies is echt minimaal nu.... ga je toch weer denken "zo weinig kan het toch niet nog zijn na pas 12 uur?"
Was je toch Sleehakschoen.
Wat verdrietig SQ.
Volgens mij heb ik bij mijn miskraam destijds ook maar een dag echt flink bloedverlies gehad. Dat was ook wel echt flink bloedverlies, maar de dagen erna heel weinig meer. Bij mij was daarmee wel de miskraam volledig, ik heb geen curettage meer hoeven ondergaan.
Wat verdrietig SQ.
Volgens mij heb ik bij mijn miskraam destijds ook maar een dag echt flink bloedverlies gehad. Dat was ook wel echt flink bloedverlies, maar de dagen erna heel weinig meer. Bij mij was daarmee wel de miskraam volledig, ik heb geen curettage meer hoeven ondergaan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat is natuurlijk waar, dat zou zomaar kunnen...quote:Op vrijdag 20 september 2013 13:46 schreef Burdie het volgende:
[..]
Ja maar dat zegt dus niks, het kan ook zijn dat je lijf in een keer *blob* alles eruit gewerkt heeft en er niet veel bloed meer af te stoten valt.
Dat is wel prettig, zo snel al schoon. Na hoeveel dagen had jij een nacontrole?quote:
Was je toch Sleehakschoen.
Wat verdrietig SQ.
Volgens mij heb ik bij mijn miskraam destijds ook maar een dag echt flink bloedverlies gehad. Dat was ook wel echt flink bloedverlies, maar de dagen erna heel weinig meer. Bij mij was daarmee wel de miskraam volledig, ik heb geen curettage meer hoeven ondergaan.
disclaimer
Pff, even denken, is vijf jaar geleden inmiddels....Volgens mij een paar weken later, automatisch, want ik liep bij het Infertiliteitscentrum van het VU en start nieuwe ronde betekende ook nieuwe echo.quote:
[..]
Dat is natuurlijk waar, dat zou zomaar kunnen...
[..]
Dat is wel prettig, zo snel al schoon. Na hoeveel dagen had jij een nacontrole?
Edit: even teruggelezen en de nacontrole was na twee weken.
[ Bericht 4% gewijzigd door miss_sly op 20-09-2013 14:02:16 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Maar wat Nikki zegt lijkt me ook wel steekhoudend, dat je BM dan nog en te groot slagveld is om er echt wat van te kunnen zeggen. Er kan nog veel gebeuren in de dagen er na...quote:
Dat denk ik, hier was de controle steeds de dag erna.
disclaimer
Ik vind dat ook niet onlogisch, eigenlijk. En zoals ik zei: ik moest ook pas na twee weken op nacontrole. Het is natuurlijk rot als je bang bent dat het niet helemaal weg is, maar ik denk dat ze met een eerdere echo een grotere foutmarge hebben omdat niet alles goed te zien is.quote:
[..]
Maar wat Nikki zegt lijkt me ook wel steekhoudend, dat je BM dan nog en te groot slagveld is om er echt wat van te kunnen zeggen. Er kan nog veel gebeuren in de dagen er na...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Allereerst sterkte Stormqueen!
Hier was het ook na volgens mij 2 weken nacontrole nadat ik de pillen had ingebracht. Ik heb wel een aantal dagen gevloeid en nog lang een beetje bloedverlies gehad. Bij mij bleek na 2 weken dat er wellicht nog een restje zat achterin mijn baarmoeder. Om dat "weg" te krijgen moest ik een cyclus de gewone pil slikken. Na 2 dagen de pil floepte er nog een stolseltje uit en dat was het.
Het is voor mij alweer bijna een jaar geleden... time flies!
Hier was het ook na volgens mij 2 weken nacontrole nadat ik de pillen had ingebracht. Ik heb wel een aantal dagen gevloeid en nog lang een beetje bloedverlies gehad. Bij mij bleek na 2 weken dat er wellicht nog een restje zat achterin mijn baarmoeder. Om dat "weg" te krijgen moest ik een cyclus de gewone pil slikken. Na 2 dagen de pil floepte er nog een stolseltje uit en dat was het.
Het is voor mij alweer bijna een jaar geleden... time flies!
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen 
Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn!
Dank voor alle reacties
Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten
Ik hoop echt dat het gewoon in 1 keer goed gaat zijn!Dank voor alle reacties
Stelt me toch weer enigszins gerust. Stom eigenlijk over alles wat bij zwangerschap hoort hoor je altijd alle minitieuze details van iedereen, maar over miskramen zwijgt men vaak. Je hebt daardoor geen idee wat je moet verwachten
disclaimer
Vaak is een miskraam vrij vroeg in de zwangerschap en hebben mensen nog niet verteld dat ze zwanger zijn. Dus erover praten wordt dan ook moeilijker.quote:
1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen
Dank voor alle reacties
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja erg is dat hè stormqueen. Er heerst toch echt nog wel een soort taboe op miskramen, terwijl heel veel mensen ermee te maken hebben gehad. Ik ben er vrij open over, maar mensen weten vaak ook niet hoe ze moeten reageren. Ik geef dan aan dat er vast iets niet goed was met het kindje en dat het daardoor mis ging. Het hoort nu eenmaal bij het leven. De enige bron van info die je vaak hebt is het internet, maar als je daar op andere fora gaat lezen kom je allerlei spookverhalen en overdreven gedoe tegen, dat is dus eigenlijk geen aanrader. Maar het komt vast allemaal goed hoor, je hebt met de pillen echt een heel grote kans dat alles schoon wordt en er geen curettage meer nodig is.
Ik heb zo bizar veel "dit heb ik ook meegemaakt" verhalen gehoord na mijn miskraam... je denkt op het moment zelf dat je de enige bent met eenzaam verdriet, tot je erover gaat praten en op heel veel herkenning stuit. Ik in elk geval.quote:
1 cyclus de pil is niet eens een optie voor mij. Ik reageer zo raar op hormoonsupplementen
Dank voor alle reacties
Helaas ook, overigens, je gunt het niemand
.
Ja, dat snap ik. Toch praat ik er nu wel zo veel mogelijk over. Niet alleen zoat het dan beter verwerkt, maar ook zodat mensen weten wat er aan de hand is en er rekening mee kunnen houden. Iedereen die wel eens getrouwd is geweest weet wel hoe vaak je de "En, is de kleine al op komst?" grappen naar je hoofd krijgt het eerste jaar. Los van het feit dat ik zo labiel als een ei ben momenteel.quote:
[..]
Vaak is een miskraam vrij vroeg in de zwangerschap en hebben mensen nog niet verteld dat ze zwanger zijn. Dus erover praten wordt dan ook moeilijker.
Als ik er niet over praat dan voelt het net of het een vies geheim is, iets wat niet mag bestaan. Daarom heb ik ook bewust mijn kloon maar overboord gegooid. Het is nou eenmaal zoals het is.
disclaimer
Ik ben er ook altijd heel open over geweest, hoor. Hoewel ik de eerste paar weken alleen online erover kon praten. Daarbuiten wilde ik sowieso niemand zien behalve mijn lief.quote:
[..]
Ja, dat snap ik. Toch praat ik er nu wel zo veel mogelijk over. Niet alleen zoat het dan beter verwerkt, maar ook zodat mensen weten wat er aan de hand is en er rekening mee kunnen houden. Iedereen die wel eens getrouwd is geweest weet wel hoe vaak je de "En, is de kleine al op komst?" grappen naar je hoofd krijgt het eerste jaar. Los van het feit dat ik zo labiel als een ei ben momenteel.
Als ik er niet over praat dan voelt het net of het een vies geheim is, iets wat niet mag bestaan. Daarom heb ik ook bewust mijn kloon maar overboord gegooid. Het is nou eenmaal zoals het is.
Wat je zegt inderdaad, mensen kunnen onbedoeld hele lompe opmerkingen maken. Openheid kan dat voorkomen inderdaad. En jezelf ook voor beschermen tegen kwetsende opmerkingen, ook al zijn ze niet zo bedoeld.
Het is gewoon kut. Ik vertelde mezelf ook wel dat er vast iets niet goed was, maar dat maakte niet dat ik er minder verdriet om had.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Stormqueen, sterkte met het doormaken van de miskraam en alle ellende die daarbij komt kijken.
Zelf geen ervaring met misoprostol, maar wel met de combi bloedverlies en echo. Vijf dagen voor m'n termijnecho flink bloedverlies met stolsels. Contact met verloskundige gehad en de dagen afgewacht. Bij de termijnecho waren er volgens de echoscopiste twee lege vruchtzakjes. Weer vijf dagen later (en tussendoor weer een keer flink bloedverlies) echo in het ziekenhuis. Compleet ander beeld! testbeeld/ruis. Bleken de eerder waargenomen vruchtzakjes niet gestolde bloedklonten te zijn en de miskraam zelf uiteindelijk een mola. Kan me dus wel voorstellen dat het ziekenhuis er een tijd(je) tussen laat zitten.
Doe vooral wat voor jou goed voelt. Als dat praten is zeker doen! Reacties kunnen soms heel fijn zijn , maar wees er ook op bedacht dat er genoeg mensen zijn die vreselijk lomp uit de hoek kunnen komen. De rillingen lopen nog over m'n lijf als ik er aan terugdenk wat mensen zeggen. Ik heb helaas geen herkenning getroffen, iedereen kende alleen wel iemand die het had meegemaakt (en daarna gewoon twee gezonde kindertjes kreeg, kots, dat kan ik ook wel bedenken, maar dat doet geen recht aan hoe ik me op dat moment voelde). Bij m 'n tweede miskraam ben ik daardoor selectiever geweest in wie ik het wel en niet verteld heb.
Voel je alsjeblieft vrij om hier te posten. Het is zeer zeker geen makkelijke periode die je nu meemaakt.
Zelf geen ervaring met misoprostol, maar wel met de combi bloedverlies en echo. Vijf dagen voor m'n termijnecho flink bloedverlies met stolsels. Contact met verloskundige gehad en de dagen afgewacht. Bij de termijnecho waren er volgens de echoscopiste twee lege vruchtzakjes. Weer vijf dagen later (en tussendoor weer een keer flink bloedverlies) echo in het ziekenhuis. Compleet ander beeld! testbeeld/ruis. Bleken de eerder waargenomen vruchtzakjes niet gestolde bloedklonten te zijn en de miskraam zelf uiteindelijk een mola. Kan me dus wel voorstellen dat het ziekenhuis er een tijd(je) tussen laat zitten.
Doe vooral wat voor jou goed voelt. Als dat praten is zeker doen! Reacties kunnen soms heel fijn zijn , maar wees er ook op bedacht dat er genoeg mensen zijn die vreselijk lomp uit de hoek kunnen komen. De rillingen lopen nog over m'n lijf als ik er aan terugdenk wat mensen zeggen. Ik heb helaas geen herkenning getroffen, iedereen kende alleen wel iemand die het had meegemaakt (en daarna gewoon twee gezonde kindertjes kreeg, kots, dat kan ik ook wel bedenken, maar dat doet geen recht aan hoe ik me op dat moment voelde). Bij m 'n tweede miskraam ben ik daardoor selectiever geweest in wie ik het wel en niet verteld heb.
Voel je alsjeblieft vrij om hier te posten. Het is zeer zeker geen makkelijke periode die je nu meemaakt.
Kursor
Ja, dat mensen er niet altijd mee om kunnen gaan weet ik, al ben ik vrij nuchter in die dingen hoor, ik word ook niet snel boos daarom tenzij het een heel dierbaar persoon is. Maar het is zelden kwaadschiks. Ik ben wel verdrietig, maar niet kapot van verdriet.
Het kan gebeuren, het gebeurt, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik er bij een volgende zwangerschap pas laat van zal kunnen genieten en dat vind ik nu al erg jammer
Ja, dat mensen er niet altijd mee om kunnen gaan weet ik, al ben ik vrij nuchter in die dingen hoor, ik word ook niet snel boos daarom tenzij het een heel dierbaar persoon is. Maar het is zelden kwaadschiks. Ik ben wel verdrietig, maar niet kapot van verdriet.
Het kan gebeuren, het gebeurt, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik er bij een volgende zwangerschap pas laat van zal kunnen genieten en dat vind ik nu al erg jammer
disclaimer
Jeetje, Stormqueen/ Sleehakschoen, sterkte...
Ik heb zelf ook een nare ervaring met het moeten verliezen van een vruchtje van 7 weken, nu anderhalf jaar terug. Maar als ik iedereens verhalen hier lees is het mijne er niks bij.
Wat een verschrikkelijke ervaringen allemaal! Dit lezen haalt wel weer wat oud zeer omhoog.
Ik heb zelf ook een nare ervaring met het moeten verliezen van een vruchtje van 7 weken, nu anderhalf jaar terug. Maar als ik iedereens verhalen hier lees is het mijne er niks bij.
Wat een verschrikkelijke ervaringen allemaal! Dit lezen haalt wel weer wat oud zeer omhoog.
Lieve SQ, toch maar uit de kast.. Mijn gok is dat je het ergste gewoon hebt gehad en dat de kans erg aanwezig is dat je nu gewoon schoon bent. Bij mij was het ook vaak 1 a 2 dagen hevig en daarna al vrij snel weer over (mijn menstruaties duurden vaak langer als mijn miskramen ). Ik zit heeeeel hard te denken hoe lang het duurde voor ik dan nacontrole had, maar ik weet het écht niet meer van 1 weet ik nog dat het 2 weken was, omdat de echoscopist niet wilde geloven dat we twee weken ervoor een kloppend hartje hadden gezien verder.. Als je ermee zit gewoon bellen en vragen of het eerder mag toch? Als dat echt niet handig is hoor je het wel. Na G was er wel een placentarest achtergebleven, die is na 3 maanden operatief verwijderd en in die 3 maanden is het vloeien nooit volledig opgehouden. Ik denk dan dat je het wel merkt aan je lijf als het niet ok is (niet 1 dag later natuurlijk), ik voelde me gewoon algeheel niet goed.
dear.
En Kursor, voor jou ook
). Ik zit heeeeel hard te denken hoe lang het duurde voor ik dan nacontrole had, maar ik weet het écht niet meer van 1 weet ik nog dat het 2 weken was, omdat de echoscopist niet wilde geloven dat we twee weken ervoor een kloppend hartje hadden gezien verder.. Als je ermee zit gewoon bellen en vragen of het eerder mag toch? Als dat echt niet handig is hoor je het wel. Na G was er wel een placentarest achtergebleven, die is na 3 maanden operatief verwijderd en in die 3 maanden is het vloeien nooit volledig opgehouden. Ik denk dan dat je het wel merkt aan je lijf als het niet ok is (niet 1 dag later natuurlijk), ik voelde me gewoon algeheel niet goed. dear.En Kursor, voor jou ook
3!
Wij hebben er eerst overigens ook voor gekozen om niets te zeggen, pas na een paar keer hebben we het verteld aan onze omgeving. Wij hadden daar, na wat nare ervaringen bij mijn zwangerschap van Stef, heel bewust voor gekozen. Ik denk achteraf wel eens dat we het onszelf zo wel erg moeilijk hebben gemaakt, je mist zo toch een hoop steun uit je omgeving. Goed dat je er veel over praat dus, m.i. 
3!
Overigens kun je je nog steeds héél zielig en héél alleen voelen als veel mensen er van af weten mijn man zit gewoon op zo'n andere golflengte dat het wel een andere planeet lijkt hoe ga je daar mee om?
mijn man zit gewoon op zo'n andere golflengte dat het wel een andere planeet lijkt hoe ga je daar mee om?
disclaimer
Mijn vriend en ik zaten ook op ander golflengten. Hij accepteerde dat ik niets wilde behalve in mijn hoekje op de bank zitten. Hij beantwoordde telefoontjes en zorgde voor me, en liet me. Dat had ik nodig. Hij wilde er eigenlijk meer over praten, dat kwam bij mij pas later.
Ik denk dat je niet meer kunt doen dan tegen je partner vertellen wat je wil, van hem. Duidelijk zijn, dan kan hij er iets mee, hoe moeilijk het ook is om daar duidelijk over te zijn.
Ik denk dat je niet meer kunt doen dan tegen je partner vertellen wat je wil, van hem. Duidelijk zijn, dan kan hij er iets mee, hoe moeilijk het ook is om daar duidelijk over te zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
SQ, ik moet de hele tijd aan je denken. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het misgegaan is
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Awquote:
SQ, ik moet de hele tijd aan je denken. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het misgegaan is
disclaimer
SQ wij zaten ok op een andere golflengte. En heel lang zelfs. Helaas ga je je daar alleen maar verdrietiger en eenzamer door voelen. Maar ik heb het er laatst allemaal uitgegooid en voel me nu pas begrepen door mijn man. Het is voor de mannen ook lastig, dat weten we wel.... maar je zoekt toch naar begrip. Endat is lastig helaas. Probeer je man niet af/uit sluiten voor je gevoelens, maar ze toch te delen op de een of andere manier. Sterkte!
Mijn vriend kon het ook veel makkelijker achter zich laten dan ik. Hij denkt er volgens mij nooit meer aan terwijl het bij mij nog wel af en toe door mijn hoofd spookt.
Mannen missen natuurlijk ook de fysieke ervaring van een zwangerschap, miskraam en de bijbehorende hormonen, dus het is ook wel logisch dat ze er anders instaan. Zolang hij maar wel begrip toont als jij (vrouw) het er moeilijk mee hebt, vind ik het goed. Dat hij het er niet zo moeilijk mee heeft, tja, daar kan hij ook niks aan doen
.
terwijl het bij mij nog wel af en toe door mijn hoofd spookt. Mannen missen natuurlijk ook de fysieke ervaring van een zwangerschap, miskraam en de bijbehorende hormonen, dus het is ook wel logisch dat ze er anders instaan. Zolang hij maar wel begrip toont als jij (vrouw) het er moeilijk mee hebt, vind ik het goed. Dat hij het er niet zo moeilijk mee heeft, tja, daar kan hij ook niks aan doen
.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Bij ons was het verdriet eerder andersom. Ik heb er geen traan om gelaten en had er eigenlijk direct vrede mee. Mijn man was boos (waarom wij?) en verdrietig, maar daarin kan ik hem eigenlijk altijd goed steunen. Bij ons werd het wel stukje bij beetje duidelijk dat het mis was, dus eer we het zeker wisten waren we 1.5-2 weken verder dat zorgt ook voor een andere dosis verdriet, je kunt langzaam aan het idee wennen. Al heb ik echt wel een klein sprankje hoop gehouden tot de eerste echo hoor. Verder hebben we al een dochter en ik keek na de mk echt naar wat ik wel had. Zij is in die periode echt vreselijk verwend en dan vooral op aandachtsgebied, soort van mijn manier van verwerken was dat.
Het enige punt dat bij mij wel continue door mijn hoofd spookte was dat we op dat moment nog maar 1 IVF/PGD poging over hadden en dus maar 1 kans. Niet dat ik daar verdriet om had, maar ik maakte me er wel zorgen om.
Het enige punt dat bij mij wel continue door mijn hoofd spookte was dat we op dat moment nog maar 1 IVF/PGD poging over hadden en dus maar 1 kans. Niet dat ik daar verdriet om had, maar ik maakte me er wel zorgen om.
Weg.
Erg veel sterkte aan iedereen.
[ Bericht 93% gewijzigd door LuDann op 21-09-2013 16:54:54 (Niet gepast hier) ]
Erg veel sterkte aan iedereen.
[ Bericht 93% gewijzigd door LuDann op 21-09-2013 16:54:54 (Niet gepast hier) ]
SQ Sterkte de komende tijd meid.. Hoop dat jij en je man beiden het goed (samen) kunnen verwerken en er sterker uitkomen.
Sterkte de komende tijd meid.. Hoop dat jij en je man beiden het goed (samen) kunnen verwerken en er sterker uitkomen.
Je hebt helemaal gelijk.quote:
Ik wou net zeggen LuDann, jouw verhaal vind ik niet helemaal gepast hier
SHS/SQ, ik vroeg me laatst ook af hoe het met je ging. Sterkte de komende tijd!quote:
Wat betreft mannen, duidelijk maken wat je van hem nodig hebt. Ondanks andere golflengte zijn mannen best bereid en in staat om je emotioneel bij te staan. Zolang zij maar weten wat er van hen verwacht wordt, anders doen ze maar wat
SQ
Die pillen, zijn dat die tabletten die je ingebracht krijgt om alles op gang te helpen?
Ik heb ze toen met 16,5 week ingebracht gekregen en na een uur of 4 kwam het kindje. Ik was wel in het ziekenhuis dus had wel begeleiding etc.
Heb daarna zeker nog wel anderhalf week gebloed, de ene dag meer dan de andere, lag er ook aan of er nog een stolsel uitkwam of niet. En toen was het ook weer voorbij.
In ieder geval veel sterkte de komende tijd
Die pillen, zijn dat die tabletten die je ingebracht krijgt om alles op gang te helpen?
Ik heb ze toen met 16,5 week ingebracht gekregen en na een uur of 4 kwam het kindje. Ik was wel in het ziekenhuis dus had wel begeleiding etc.
Heb daarna zeker nog wel anderhalf week gebloed, de ene dag meer dan de andere, lag er ook aan of er nog een stolsel uitkwam of niet. En toen was het ook weer voorbij.
In ieder geval veel sterkte de komende tijd
Tralalalaaa
Niet verwacht/ gehoopt/ hoe je het noemen wilt, maar moet toch vrees ik even mijn verhaal kwijt hier.
Eind juli spiraal laten verwijderen, en 'prompt' na 1 ongesteldheid al zwanger.
Dat ging toch allemaal sneller en voorspoediger dan dat ik had verwacht.
Dit kon toch niet waar zijn dacht ik steeds, en hoe intens blij ik was, toch vaak stiekem de angst van binnen van dit kan toch niet in 1 keer zo goed gaan, dat zal toch niet, mijzelf kennende..
Volgende week vrijdag zou ik de eerste echo hebben, en tot zo ver ging het allemaal eng flitsend.
Geen kwaaltjes, op een wat vol gevoel na, en enorm pijnlijke gezwollen borsten (buikliggen was er echt niet meer bij)
Alleen vorige week begon het pijnlijke borsten verhaal af te nemen, en toen kwam er al een klein stemmetje in m'n achterhoofd dat af en toe even zeuren ging.
Heb zelfs af en toe overdag nog keihard op mn borsten lopen duwen om te kijken of ze pijn deden, de bevestiging van ben ik nog zwanger. Hoe lekker naief ook.
Gistermiddag is mijn vriend voor een week naar het buitenland gegaan voor zijn werk, komt vrijdagavond laat weer terug, en jahoor, vanmorgen was het bal...
Opgestaan met enorme menstuatieachtige zeurpijn in mijn onderbuik.
In eerste instantie dacht (hoopte?) ik nog dat het kwam doordat ik verstopt zit en mijn darmen aan het opspelen waren.
Helaas maar waar is dat dus niet het geval geweest.
Veel bloedverlies met een paar ministolseltjes erbij.
Meteen dikke tranen, van schrik vooral, en eigenlijk ook meteen het gevoel van dit is het.
Contact gehad met de verloskundige, en het enige wat ze kon zeggen was vervelend, ik begrijp je gevoel, maar ik denk dat we uit moeten gaan van ergste (nav mijn klachten/verhaal)
Heb de afspraak gemaakt aanstaande donderdag/vrijdag nog contact op te nemen, om dan alles verder te bekijken met een eventuele echo.
Nu een echo maken zou geen reëel geven, vanwege mogelijke stolsels die er zitten.
Ongeveer 2 uur geleden bij het wisselen van een verbandje ben ik een duidelijk vruchtzakje tegengekomen.
Heb er voor de zekerheid een fotootje van gemaakt en gauw weggedaan, wil er niet te lang naar kijken of over nadenken.
Het is klaar en over nu, het mocht helaas niet zo zijn.
Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand.
Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden.
Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden.
Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken!
Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door.
En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter.
Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu!
Heb net mn moeder gebeld, die wist nog niet eens dat ik zwanger was, en wat kan je je dan ineens weer zo intens een klein meisje voelen.
Fijn dat ik toch even mijn gevoel heb kunnen ventileren bij haar.
Zit alleen nu op de bank (gelukkig net vandaag en morgen vrij) een beetje met mijn ziel onder mn arm.
Weet even van rechts of links niet wat ik moet doen.
Af en toe rollen er tranen over mn wangen, en zit ik wat suffig tegen een van mijn katten aan te kijken.
Alsof die beestjes doorhebben dat er iets is, draaien ze ook al de hele dag om me heen.
Nou, dat dus... moest het heel even van me af tikken
Eind juli spiraal laten verwijderen, en 'prompt' na 1 ongesteldheid al zwanger.
Dat ging toch allemaal sneller en voorspoediger dan dat ik had verwacht.
Dit kon toch niet waar zijn dacht ik steeds, en hoe intens blij ik was, toch vaak stiekem de angst van binnen van dit kan toch niet in 1 keer zo goed gaan, dat zal toch niet, mijzelf kennende..
Volgende week vrijdag zou ik de eerste echo hebben, en tot zo ver ging het allemaal eng flitsend.
Geen kwaaltjes, op een wat vol gevoel na, en enorm pijnlijke gezwollen borsten (buikliggen was er echt niet meer bij)
Alleen vorige week begon het pijnlijke borsten verhaal af te nemen, en toen kwam er al een klein stemmetje in m'n achterhoofd dat af en toe even zeuren ging.
Heb zelfs af en toe overdag nog keihard op mn borsten lopen duwen om te kijken of ze pijn deden, de bevestiging van ben ik nog zwanger. Hoe lekker naief ook.
Gistermiddag is mijn vriend voor een week naar het buitenland gegaan voor zijn werk, komt vrijdagavond laat weer terug, en jahoor, vanmorgen was het bal...
Opgestaan met enorme menstuatieachtige zeurpijn in mijn onderbuik.
In eerste instantie dacht (hoopte?) ik nog dat het kwam doordat ik verstopt zit en mijn darmen aan het opspelen waren.
Helaas maar waar is dat dus niet het geval geweest.
Veel bloedverlies met een paar ministolseltjes erbij.
Meteen dikke tranen, van schrik vooral, en eigenlijk ook meteen het gevoel van dit is het.
Contact gehad met de verloskundige, en het enige wat ze kon zeggen was vervelend, ik begrijp je gevoel, maar ik denk dat we uit moeten gaan van ergste (nav mijn klachten/verhaal)
Heb de afspraak gemaakt aanstaande donderdag/vrijdag nog contact op te nemen, om dan alles verder te bekijken met een eventuele echo.
Nu een echo maken zou geen reëel geven, vanwege mogelijke stolsels die er zitten.
Ongeveer 2 uur geleden bij het wisselen van een verbandje ben ik een duidelijk vruchtzakje tegengekomen.
Heb er voor de zekerheid een fotootje van gemaakt en gauw weggedaan, wil er niet te lang naar kijken of over nadenken.
Het is klaar en over nu, het mocht helaas niet zo zijn.
Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand.
Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden.
Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden.
Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken!
Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door.
En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter.
Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu!
Heb net mn moeder gebeld, die wist nog niet eens dat ik zwanger was, en wat kan je je dan ineens weer zo intens een klein meisje voelen.
Fijn dat ik toch even mijn gevoel heb kunnen ventileren bij haar.
Zit alleen nu op de bank (gelukkig net vandaag en morgen vrij) een beetje met mijn ziel onder mn arm.
Weet even van rechts of links niet wat ik moet doen.
Af en toe rollen er tranen over mn wangen, en zit ik wat suffig tegen een van mijn katten aan te kijken.
Alsof die beestjes doorhebben dat er iets is, draaien ze ook al de hele dag om me heen.
Nou, dat dus... moest het heel even van me af tikken
SQ, jij trouwens ook nog heel veel sterkte!
Had meegelurkt en je verhaal meegekregen. Juist doordat ik wist dat ik de afgelopen week/weken in het moment van nu gaat het hartje kloppen als alles goed gaat, was jouw verhaal ook nog eens heel erg blijven hangen.
Had meegelurkt en je verhaal meegekregen. Juist doordat ik wist dat ik de afgelopen week/weken in het moment van nu gaat het hartje kloppen als alles goed gaat, was jouw verhaal ook nog eens heel erg blijven hangen.
Ik vind het vooral heel erg voor je dat je helemaal alleen bent
Kan je niet even ergens heen? Je moeder, een vriendin? Het is belangrijk om even een arm om je heen te hebben hoor! Het is allemaal al kut genoeg
Kan je niet even ergens heen? Je moeder, een vriendin? Het is belangrijk om even een arm om je heen te hebben hoor! Het is allemaal al kut genoeg
disclaimer
BlueEyes wat vervelend dat ne ook nog eens alleen bent nu. En hetverdriet om het misgaan is altijd groot, snel of niet snel zwanger. Sterkte!
wat vervelend dat ne ook nog eens alleen bent nu. En hetverdriet om het misgaan is altijd groot, snel of niet snel zwanger. Sterkte!
Blueeyes Wat vreselijk jammer en wat kut dat je juist nu alleen zit Kun je inderdaad niet even steun zoeken bij iemand die je een dikke knuffel kunt geven?
Veel sterkte ook voor Stormqueen natuurlijk!
Wat vreselijk jammer en wat kut dat je juist nu alleen zit Kun je inderdaad niet even steun zoeken bij iemand die je een dikke knuffel kunt geven?Veel sterkte
ook voor Stormqueen natuurlijk!
Ik heb er trouwens wel vertrouwen in dat het goed door heeft gezet hier. Net nog even een testje geplast (ik had er toch nog 20 liggen ) en het duurde nu echt wel even voor er een streepje tevoorschijn kwam, en dat gebeurt volgens mij niet als er nog een vruchtje zit. Verder is het nu echt als een gewone menstruatie.
) en het duurde nu echt wel even voor er een streepje tevoorschijn kwam, en dat gebeurt volgens mij niet als er nog een vruchtje zit. Verder is het nu echt als een gewone menstruatie.
disclaimer
Dat is dan wel 'fijn' stormqueen. Ik hoop voor je dat bij de controle blijkt dat alles weg is.
BlueEyes wat verdrietig. Ik denk niet dat het ertoe doet hoe lang jullie het geprobeerd hebben voor het lukte. Feit blijft gewoon dat je een beeld vormt van hoe het over een x aantal maanden gaat zijn. Je hoopt gewoon op de komst van een kindje en als dat ineens niet meer zo blijkt te zijn is het gewoon enorm verdrietig. En dan ben je ook nog alleen. Sterkte ermee!
BlueEyes wat verdrietig. Ik denk niet dat het ertoe doet hoe lang jullie het geprobeerd hebben voor het lukte. Feit blijft gewoon dat je een beeld vormt van hoe het over een x aantal maanden gaat zijn. Je hoopt gewoon op de komst van een kindje en als dat ineens niet meer zo blijkt te zijn is het gewoon enorm verdrietig. En dan ben je ook nog alleen. Sterkte ermee!
Sterkte BlueEyes *:. Ik sluit me bij de anderen aan. Hoe moeilijk of makkelijk zwanger worden ook is, het is en blijft staan dat je je al een toekomstbeeld vormt tijdens de (prille) zwangerschap. Dat dat onderuit gaat is een klap. Hoe ieder daar mee omgaat is heel verschillend. Ik hoop dat je bij iemand terecht kunt in deze moeilijke tijd en plan samen met vriend een rustige periode thuis/weg met z'n tweeën. Dat jullie dit toch op een uitgesteld tijdstip kunnen delen.
Stormqueen, 'fijn' dat je het gevoel hebt dat er echt een einde aan lijkt te komen. HCG halveert ongeveer om de dag, dus kan wel kloppen dat je nu nog positief test (intensiteit durf ik niet veel over te zeggen ivm geconcentreerdheid bijvoorbeeld). Na een week of twee na afkomen van het vruchtje nog eens testen. Grote kans dat het niveau dan te laag is om te kunnen detecteren. Maar eerder heb je al de echo en dus duidelijkheid. Heb je ondertussen al wat meer steun van je man kunnen krijgen of aan kunnen geven wat jouw gevoel is en wat je verwachtingen ten aanzien van hem zijn? ook bij ons was het heel verschillend qua beleving. Dat we de tweede keer bijna direct (volgende ochtend heel vroeg) op vakantie gingen en met z'n drietjes twee weken in een 'luchtbel' hebben gezeten was erg prettig. De eerste keer ging zijn leven bijna als normaal verder en mijn wereld stond op z'n kop met onduidelijke diagnoses.
Hobbesje, wat ontzettend goed van je dat je nu echt met je man hebt kunnen praten. Succes met het wachten in het nieuwe traject.
(En ik vind het maar moeilijk om vertrouwen te hebben in mijn eigen zwangerschap, al iets teveel meegemaakt.)
Stormqueen, 'fijn' dat je het gevoel hebt dat er echt een einde aan lijkt te komen. HCG halveert ongeveer om de dag, dus kan wel kloppen dat je nu nog positief test (intensiteit durf ik niet veel over te zeggen ivm geconcentreerdheid bijvoorbeeld). Na een week of twee na afkomen van het vruchtje nog eens testen. Grote kans dat het niveau dan te laag is om te kunnen detecteren. Maar eerder heb je al de echo en dus duidelijkheid. Heb je ondertussen al wat meer steun van je man kunnen krijgen of aan kunnen geven wat jouw gevoel is en wat je verwachtingen ten aanzien van hem zijn? ook bij ons was het heel verschillend qua beleving. Dat we de tweede keer bijna direct (volgende ochtend heel vroeg) op vakantie gingen en met z'n drietjes twee weken in een 'luchtbel' hebben gezeten was erg prettig. De eerste keer ging zijn leven bijna als normaal verder en mijn wereld stond op z'n kop met onduidelijke diagnoses.
Hobbesje, wat ontzettend goed van je dat je nu echt met je man hebt kunnen praten. Succes met het wachten in het nieuwe traject.
(En ik vind het maar moeilijk om vertrouwen te hebben in mijn eigen zwangerschap, al iets teveel meegemaakt.)
Ik ben zelf vrij rationeel ingesteld, dus toen ik een miskraam kreeg heb ik mezelf ook die dingen voorgehoudenquote:
Ik kan het allemaal heel erg realistisch beredeneren, het mocht niet zo zijn, het is pril al afgestorven, of er heeft nooit een hartje geklopt want er was genetisch iets mee aan de hand.
Het is beter zo dan met weet ik wat voor toestanden.
Echt dit kan ik mezelf héél goed voorhouden.
Maar damn, wat lukt dat even niet om er zo naar te kijken!
Het doet toch verdriet, en juist nu is het enige contact met mn vriend via smsjes tussen zijn vele meetings door.
En dan krijg ik ook nog eens een sms van hem dat we het wel kunnen en een volgende keer beter.
Dat weet ik ook heus wel, maar dat wil ik dan heel even niet horen nu!
Maar dat je wéét dat het zo misschien 'beter' is, wil niet zeggen dat je niet tegelijkertijd ook heel verdrietig kunt zijn. Voor mijzelf hielp het om dat gevoel even heel intens te beleven. Huilen, troosten, erover praten... En daarna kon ik het een plekje geven, en me weer richten op de weg voor me
Alleen is het dan even extra kut dat je partner nu niet bij je is. Hopelijk heb je ook genoeg steun in je verdere omgeving.
Veel sterkte!
