OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Marel, ik heb in december, maart en juni een miskram gehad. Wij hebben verder niet gewacht. Medisch gezien was daar geen reden voor en ik was toch al heel veel met het zwanger worden bezig. Nu ben ik 13 weken zwanger en ik heb niet het idee dat het nu 'allemaal niet meer uitmaakt', dus dat gaat voor ons niet op, maar ik heb er ook geen spijt van dat we gelijk door zijn gegaan. Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen...
knuf voor iedereen hier!
knuf voor iedereen hier!
Wij hebben het er over weer verder te gaan.
Moet wel eerlijk toegeven dat ik zeg we gaan er gewoon deze maand niet over nadenken en zien het wel, mijn lichaam het wel weer op als ik er aan toe ben.
Mijn vriend heeft zoiets van ho even, wacht eerst een volgende ongesteldheid af en we zien dan wel weer.
Vrijdag maar eens de vk vragen wat wijsheid is.
Sq wat ruk!
Beetje drukker in beweging geweest dan afgelopen dagen dat het daardoor komt?
Merk dat dat bij mij wel van invloed heeft na 2 dagen rustig te hebben gedaan en vanmorgen shoppen, boodschappeb erna plus bouwmarktbezoekje.
Moet wel eerlijk toegeven dat ik zeg we gaan er gewoon deze maand niet over nadenken en zien het wel, mijn lichaam het wel weer op als ik er aan toe ben.
Mijn vriend heeft zoiets van ho even, wacht eerst een volgende ongesteldheid af en we zien dan wel weer.
Vrijdag maar eens de vk vragen wat wijsheid is.
Sq wat ruk!
Beetje drukker in beweging geweest dan afgelopen dagen dat het daardoor komt?
Merk dat dat bij mij wel van invloed heeft na 2 dagen rustig te hebben gedaan en vanmorgen shoppen, boodschappeb erna plus bouwmarktbezoekje.
Dank voor alle reacties! Dat het heel persoonlijk is, wordt wel duidelijk... Wij gaan er denk ik rustig over nadenken als ik weer fit ben, en ons gevoel volgen. Fijn om te lezen dat snel weer beginnen niet perse een slechte ervaring was!
SQ, wat balen dat je weer bloedverlies hebt! Dat lijkt hier helemaal klaar, maar ik doe natuurlijk nog niks...
SQ, wat balen dat je weer bloedverlies hebt! Dat lijkt hier helemaal klaar, maar ik doe natuurlijk nog niks...
Marel88, goed dat je je ervaringen van de laatste sagen op hebt kunnen schrijven. Fijn dat dat je 'goed' doet. Het is niet niks wat er zo ineens allemaal met je gebeurd. Dat je de tegenwoordigheid van geest had om te meten wat het volume van zo'n guts bloed was zeg... En wat ontzettend goed dat ze je in het ziekenhuis zo'n veilig gevoel hebben kunnen geven.
Over hoe verder...probeer heel goed te luisteren naar waar je aan toe bent. Dat zal best nog wel per dag kunnen verschillen.
Na mijn eerste miskraam (molazwangerschap) van april 2012 mocht ik vanwege de controles en een potentieel risico voor mezelf zeer zeker niet zwanger worden tot eind 2012. Ik moest zelfs weer aan de pil. ik heb het die periode ontzettend naar gevonden dat ik geen vrije keus had in wat ik zou willen. De optie om voor een zwangerschap te gaan was er niet. Niet dat ik er aan toe was, maar mijn stem deed er niet toe. Toen het weer mocht ben ik daar best flink mee in de knoop geweest, ik was zo ontzettend bang voor alles (combi ervaringen eerste zwangerschap[nasleep] en mola). April 2013 weer zwanger en bij 10 weken slecht nieuws bij de termijnecho. Daarna mocht ik weer niet zwanger worden. Nu gelukkig maar een verbod voor twee maanden. De eerste maand interesseerde me niet, m'n man mocht me nauwelijks enigszins intiem aanraken; absoluut geen polonaise aan mijn lijf! De volgende maand, had niet gerekend op dat m'n bloedwaarden nog niet ok zouden zijn, vond ik wel een teleurstelling dat we niet verder mochten. we waren al zo lang aan het wachten. Daarna toch weer verder, maar dat trok ik erg slecht. Staat zeer beperkt in dit topic. Ben er met hulp achter gekomen dat het niet de angst voor opnieuw een miskraam is (die er begrijpelijk wel is, maar die niet maakte dat ik op m'n tandvlees met moeite kon doen alsof ik functioneerde), maar de angst om weer depressief te worden 'door/na' een zwangerschap. die kennis geeft lucht. Ongeveer gelijkertijd ben ik weer opnieuw zwanger geworden. Zit nu pas op zeven weken en durf het nog niet echt voor mogelijk te houden dat het nu mogelijk goed zou kunnen gaan.
SQ, meer activiteit zorgt helaas ook weer voor een 'opleving'. Ik hoop dat het niet heel lang meer duurt voor je. Je kan vast geen maandverband meer zien ondertussen.
BlueEyes, is je man ondertussen weer thuis? Het verdriet dan eindelijk samen kunnen doormaken?
Over hoe verder...probeer heel goed te luisteren naar waar je aan toe bent. Dat zal best nog wel per dag kunnen verschillen.
Na mijn eerste miskraam (molazwangerschap) van april 2012 mocht ik vanwege de controles en een potentieel risico voor mezelf zeer zeker niet zwanger worden tot eind 2012. Ik moest zelfs weer aan de pil. ik heb het die periode ontzettend naar gevonden dat ik geen vrije keus had in wat ik zou willen. De optie om voor een zwangerschap te gaan was er niet. Niet dat ik er aan toe was, maar mijn stem deed er niet toe. Toen het weer mocht ben ik daar best flink mee in de knoop geweest, ik was zo ontzettend bang voor alles (combi ervaringen eerste zwangerschap[nasleep] en mola). April 2013 weer zwanger en bij 10 weken slecht nieuws bij de termijnecho. Daarna mocht ik weer niet zwanger worden. Nu gelukkig maar een verbod voor twee maanden. De eerste maand interesseerde me niet, m'n man mocht me nauwelijks enigszins intiem aanraken; absoluut geen polonaise aan mijn lijf! De volgende maand, had niet gerekend op dat m'n bloedwaarden nog niet ok zouden zijn, vond ik wel een teleurstelling dat we niet verder mochten. we waren al zo lang aan het wachten. Daarna toch weer verder, maar dat trok ik erg slecht. Staat zeer beperkt in dit topic. Ben er met hulp achter gekomen dat het niet de angst voor opnieuw een miskraam is (die er begrijpelijk wel is, maar die niet maakte dat ik op m'n tandvlees met moeite kon doen alsof ik functioneerde), maar de angst om weer depressief te worden 'door/na' een zwangerschap. die kennis geeft lucht. Ongeveer gelijkertijd ben ik weer opnieuw zwanger geworden. Zit nu pas op zeven weken en durf het nog niet echt voor mogelijk te houden dat het nu mogelijk goed zou kunnen gaan.
SQ, meer activiteit zorgt helaas ook weer voor een 'opleving'. Ik hoop dat het niet heel lang meer duurt voor je. Je kan vast geen maandverband meer zien ondertussen.
BlueEyes, is je man ondertussen weer thuis? Het verdriet dan eindelijk samen kunnen doormaken?
Ja, ik had gisteren een bruiloft en heb uiteindelijk na sloten alcohol nog behoorlijk fanatiek staan dansen dus dat helpt dan natuurlijk niet echt mee 
Kursor, je terughoudendheid is heel begrijpelijk. Ik vind het wel heel zuur voor je, ik hoop dat je snel goed nieuws krijgt
Kursor, je terughoudendheid is heel begrijpelijk. Ik vind het wel heel zuur voor je, ik hoop dat je snel goed nieuws krijgt
disclaimer
Waar-de-loos! 
Hele nacht liggen dromen over miskramen, vroeggeboortes en andere ongein qua syndromen en dysmorfe kindjes.
Kwam er niet doorheen, zelfs niet met uit bed stappen en naar de wc gaan om dan weer opnieuw in slaap te vallen.
Blijft toch heel erg in het achterhoofd doorspoken kennelijk.
Heb er de hele dag een onbestemd gevoel van ook.
Vandaag een test gedaan en die was 'mooi' wit, alle hormonen die detecteerbaar zijn, zijn dus uit mijn lichaam.
Aan m'n borsten die een week voor de mk al minder pijnlijk en opgeblazen werden is ook niets meer te zien.
Vrijdag vk voor een echo en dan de laatste bevestiging dat dit klaar is.
Hoe suf, ik kijk er zo niet naar uit..
Vandaag lukt het gewoon allemaal even helemaal totaal NIET!
( dit moest er even uit)
Hele nacht liggen dromen over miskramen, vroeggeboortes en andere ongein qua syndromen en dysmorfe kindjes.
Kwam er niet doorheen, zelfs niet met uit bed stappen en naar de wc gaan om dan weer opnieuw in slaap te vallen.
Blijft toch heel erg in het achterhoofd doorspoken kennelijk.
Heb er de hele dag een onbestemd gevoel van ook.
Vandaag een test gedaan en die was 'mooi' wit, alle hormonen die detecteerbaar zijn, zijn dus uit mijn lichaam.
Aan m'n borsten die een week voor de mk al minder pijnlijk en opgeblazen werden is ook niets meer te zien.
Vrijdag vk voor een echo en dan de laatste bevestiging dat dit klaar is.
Hoe suf, ik kijk er zo niet naar uit..
Vandaag lukt het gewoon allemaal even helemaal totaal NIET!
(
dit moest er even uit)
Buh!quote:Op maandag 30 september 2013 15:38 schreef BlueEyes het volgende:
Waar-de-loos!
Hele nacht liggen dromen over miskramen, vroeggeboortes en andere ongein qua syndromen en dysmorfe kindjes.
Kwam er niet doorheen, zelfs niet met uit bed stappen en naar de wc gaan om dan weer opnieuw in slaap te vallen.
Blijft toch heel erg in het achterhoofd doorspoken kennelijk.
Heb er de hele dag een onbestemd gevoel van ook.
Vandaag een test gedaan en die was 'mooi' wit, alle hormonen die detecteerbaar zijn, zijn dus uit mijn lichaam.
Aan m'n borsten die een week voor de mk al minder pijnlijk en opgeblazen werden is ook niets meer te zien.
Vrijdag vk voor een echo en dan de laatste bevestiging dat dit klaar is.
Hoe suf, ik kijk er zo niet naar uit..
Vandaag lukt het gewoon allemaal even helemaal totaal NIET!
(
Die momenten dat het niet lukt zullen er vast nog wel meer komen, het IS ook allemaal niet niks 
En geef dat ook de tijd... die dromen heb je ook met een reden, al is het helemaal niet leuk
Maar wèl fijn dat je nu al (zo goed als) hormoonvrij bent! Want jouw miskraam is toch exact een week geleden? Dat is best snel
(Ik piste zaterdag nog een lichte streep na 9 dagen... )
disclaimer
Wat betreft die hormonen is inderdaad een week nadien een streeploze test.
Maar als ik terugkijk op de signalen van mijn lichaam, is het dat ik achteraf kan beredeneren dat de hormonen al afnamen een week voor dat ik de miskraam kreeg.
Signalen werden toen anders. Dit zegt op zo'n moment niet veel (vk haar woorden) maar kan je nu wel terug redeneren.
Ik denk dat ik nu al 2 weken aan het afbouwen ben in de hormonen, en gezien het feit dat ik 7 weken zwanger was, hoeveel hormoon heeft zich dan opgebouwd in mijn lichaam?
Voor mijn 'gevoel' is het gestopt met groeien bij week 6 en een week later kwam het opgang dat mijn lichaam het is gaan afstoten.
Kan alleen niet bedenken of dit de werkelijkheid is en of ik hiermee gelijk heb hoor!
Maar als ik terugkijk op de signalen van mijn lichaam, is het dat ik achteraf kan beredeneren dat de hormonen al afnamen een week voor dat ik de miskraam kreeg.
Signalen werden toen anders. Dit zegt op zo'n moment niet veel (vk haar woorden) maar kan je nu wel terug redeneren.
Ik denk dat ik nu al 2 weken aan het afbouwen ben in de hormonen, en gezien het feit dat ik 7 weken zwanger was, hoeveel hormoon heeft zich dan opgebouwd in mijn lichaam?
Voor mijn 'gevoel' is het gestopt met groeien bij week 6 en een week later kwam het opgang dat mijn lichaam het is gaan afstoten.
Kan alleen niet bedenken of dit de werkelijkheid is en of ik hiermee gelijk heb hoor!
Wat balen, BlueEyes! In je lijf kan het al weer op orde zijn, maar in je onderbewuste dus nog niet. Neem er maar de tijd voor, eigenlijk heb je geen keus hè. Ik hoop dat het snel hanteerbaar wordt voor je.
SQ, hoe is het met jou? Heb jij ook een nacontrole?
SQ, hoe is het met jou? Heb jij ook een nacontrole?
Klinkt aannemelijk, rond de zes weken zou het hartje moeten gaan kloppen en dat is wel een kritiek moment denk ik.quote:
Wat betreft die hormonen is inderdaad een week nadien een streeploze test.
Maar als ik terugkijk op de signalen van mijn lichaam, is het dat ik achteraf kan beredeneren dat de hormonen al afnamen een week voor dat ik de miskraam kreeg.
Signalen werden toen anders. Dit zegt op zo'n moment niet veel (vk haar woorden) maar kan je nu wel terug redeneren.
Ik denk dat ik nu al 2 weken aan het afbouwen ben in de hormonen, en gezien het feit dat ik 7 weken zwanger was, hoeveel hormoon heeft zich dan opgebouwd in mijn lichaam?
Voor mijn 'gevoel' is het gestopt met groeien bij week 6 en een week later kwam het opgang dat mijn lichaam het is gaan afstoten.
Kan alleen niet bedenken of dit de werkelijkheid is en of ik hiermee gelijk heb hoor!
Ik mag woensdag op controle. Dat bloed van zaterdag was niet echt noemenswaardig, sindsdien weer "schoon". Dus het lijkt positief!quote:
Wat balen, BlueEyes! In je lijf kan het al weer op orde zijn, maar in je onderbewuste dus nog niet. Neem er maar de tijd voor, eigenlijk heb je geen keus hè. Ik hoop dat het snel hanteerbaar wordt voor je.
SQ, hoe is het met jou? Heb jij ook een nacontrole?
En met jou? Kom je al een beetje bij krachten?
disclaimer
Hopelijk is de controle idd ok woensdag.quote:Op maandag 30 september 2013 16:37 schreef Stormqueen het volgende:
Ik mag woensdag op controle. Dat bloed van zaterdag was niet echt noemenswaardig, sindsdien weer "schoon". Dus het lijkt positief!
En met jou? Kom je al een beetje bij krachten?
Ik ben niet ontevreden over m'n hoeveelheid energie, maar ik ben supermisselijk. Ik ben gestopt met m'n ijzerpillen, daar kan het een bijwerking van zijn. Maar het wordt nog niet veel minder helaas... Het kunnen ook hormonen zijn, in dat geval is het vooral afwachten. Maar zo misselijk zijn staat weer wat dingen oppakken wel in de weg helaas, ik lig nog vooral op de bank...
!
jij bent ook ongeveer 100 keer zoveel bloed verloren als ikquote:
Goedzo, ik lachte gisteren ook nog na een loopje bakker (100 meter), dat was mijn mijlpaal
jij komt er ook wel! Ik hoop heel snel!
disclaimer
Tnx! Sinds gisteren heb ik dat gevoel zelf ook, gelukkig.quote:Op woensdag 2 oktober 2013 14:06 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
jij bent ook ongeveer 100 keer zoveel bloed verloren als ik
oh, goed om te horen! Dan zul je de meeste hormonen ook wel kwijt zijn nuquote:
[..]
Tnx! Sinds gisteren heb ik dat gevoel zelf ook, gelukkig.
Tnx @ allemaal. Ik voel me ook echt weer goed gewoon. Da's fijn. Op naar de volgende ronde
disclaimer
Fijn sq!
Marel dat herstellen van zoveel bloedverlies duurt lang helaas, maar het gaat wel redelijk snel beter heb ik gemerkt. Gek dat je lijf ineens hele gewone dingen niet meer aankan! Hier was het wandelen naar school, ook ca 100 m, ook een heel avontuur in het begin. Na zo'n wandelingetje kon ik gewoon gaan douchen.... zo'n inspanning!
Marel dat herstellen van zoveel bloedverlies duurt lang helaas, maar het gaat wel redelijk snel beter heb ik gemerkt. Gek dat je lijf ineens hele gewone dingen niet meer aankan! Hier was het wandelen naar school, ook ca 100 m, ook een heel avontuur in het begin. Na zo'n wandelingetje kon ik gewoon gaan douchen.... zo'n inspanning!
Wat balen dat jij het ook hebt gehad, Hobbes. Maar wel fijn dat het herkenbaar is. Ik ben nu echt blij met alles wat lukt, een hele nieuwe dimensiequote:
Fijn sq!
Marel dat herstellen van zoveel bloedverlies duurt lang helaas, maar het gaat wel redelijk snel beter heb ik gemerkt. Gek dat je lijf ineens hele gewone dingen niet meer aankan! Hier was het wandelen naar school, ook ca 100 m, ook een heel avontuur in het begin. Na zo'n wandelingetje kon ik gewoon gaan douchen.... zo'n inspanning!
Nee, wel veeeeeel vocht via infuus, maar geen bloed.quote:
heb jij eigenlijk bloedtransfusies gehad marel?
Dan zal het sowieso nog wel even duren ja voor je lichaam weer helemaal "bij" is. Wat een gedoequote:
[..]
Nee, wel veeeeeel vocht via infuus, maar geen bloed.
disclaimer
Hier een hb van 5.1 na bloedtransfusuie (4.4 na ok en een bloeddruk van 60/40). Je lijf heeft wel even nodig om te herstellen. Het was net druk met het opbouwen van een zwangerschap en dan moet het ineens druk met wat anders aan de slag. Het duurt echt wel een paar maanden voor je op krachten bent....
Fijn dat alles schoon is Sq!!
En inderdaad zeg, wat kan dat lang duren zo'n herstel als ik dat zo lees.
En inderdaad zeg, wat kan dat lang duren zo'n herstel als ik dat zo lees.
Dat klinkt heftig, Hobbes. Was dit ook na een miskraam? En wanneer was je weer fit genoeg om zwanger te worden? Al is het bij jou natuurlijk een beetje anders, omdat je via de mmm zwanger wordt (toch?).quote:
Hier een hb van 5.1 na bloedtransfusuie (4.4 na ok en een bloeddruk van 60/40). Je lijf heeft wel even nodig om te herstellen. Het was net druk met het opbouwen van een zwangerschap en dan moet het ineens druk met wat anders aan de slag. Het duurt echt wel een paar maanden voor je op krachten bent....
Het was idd ook na een miskraam (een late, met 14 weken). Hier heeft het wel even geduurd voor ik helemaal schoon was. Dat was al ruim 2 maanden later. Toen hebben we nog 1 ronde moeten wachten ivm het beginnen van de hormonen, maar toen wel meteen weer zwanger geweest van een cryootje, maar dat is al vroeg misgegaan (testen werden vanaf het begin al niet donkerder). Toen voelde ik me al wel weer redelijk goed, maar als ik nu terugkijk was ik nog niet helemaal de oude.
Gek hoor, dat je lijf van een miskraam een grotere tik kan krijgen dan van een bevalling (zo ervaar ik het tenminste). Maar jouw miskraam was nog later, dus dan is het misschien nog wat pittiger. Ik heb wel een curettage gehad, dus schoon is het waarschijnlijk wel. Nog nacontrole over 4 weken bij de gyn. Maar wanneer je genoeg "de oude" bent om weer een zwangerschap aan te kunnen, lijkt me lastig te beslissen. Nou ja, vandaag was weer een betere dag dan gisteren, dus ik ben al lang blij!quote:
Het was idd ook na een miskraam (een late, met 14 weken). Hier heeft het wel even geduurd voor ik helemaal schoon was. Dat was al ruim 2 maanden later. Toen hebben we nog 1 ronde moeten wachten ivm het beginnen van de hormonen, maar toen wel meteen weer zwanger geweest van een cryootje, maar dat is al vroeg misgegaan (testen werden vanaf het begin al niet donkerder). Toen voelde ik me al wel weer redelijk goed, maar als ik nu terugkijk was ik nog niet helemaal de oude.
met veertien weken is het ook wel een slagje heftiger lijkt me. Zowel fysiek als mentaal. Dan is het ook echt een soort mini-bevalling lijkt me?
disclaimer
Ik ben ook gecurreteerd... Mijn lijf kan gewoon niet bevallen. Ik krijg eenvoudig weg geen ontsluiting en met mijn voorgeschiedenis (litteken ks gescheurd tijdens de bevalling) durven ze niet veel medicijnen te geven. Dus er gebeurde vrij weinig.
Mijn tante waarschuwde al (2 miskramen, 2 doodgeboren kindjes en 2 gezonde kindjes): je kan beter bevallen dan een miskraam krijgen. En ze heeft zo gelijk helaas. Je lichaam is er niet klaar voor.
Mijn tante waarschuwde al (2 miskramen, 2 doodgeboren kindjes en 2 gezonde kindjes): je kan beter bevallen dan een miskraam krijgen. En ze heeft zo gelijk helaas. Je lichaam is er niet klaar voor.
Ik heb even terug zitten lezen en de lange nasleep van een aantal miskramen, waaronder die van jou Hobbes, is echt wel pittig geweest! Ik heb er wel vertrouwen in dat het bij mij echt schoon is, en heb eigenlijk geen behoefte om te testen om te kijken of er nog hcg is. Is dat gek?
nee, in jouw geval zou ik dat ook niet meer hebben denk ik. Maar misschien ben ik wat naïef in mijn vertrouwen in artsenquote:
Ik heb even terug zitten lezen en de lange nasleep van een aantal miskramen, waaronder die van jou Hobbes, is echt wel pittig geweest! Ik heb er wel vertrouwen in dat het bij mij echt schoon is, en heb eigenlijk geen behoefte om te testen om te kijken of er nog hcg is. Is dat gek?
disclaimer
Ik heb van mijn eerste miskraam ook een ongeveer net zo lange nasleep gehad als van mijn bevalling (KS). Het vloeien erna heeft bij beide ook even lang geduurd.
MK was met 15 weken, vruchtje was overleden bij bijna 9 weken maar de vruchtzak is door blijven groeien tot het bij 15 weken opgewekt werd.
Fijn dat alles schoon is SQ!
Sterkte allemaal
MK was met 15 weken, vruchtje was overleden bij bijna 9 weken maar de vruchtzak is door blijven groeien tot het bij 15 weken opgewekt werd.
Fijn dat alles schoon is SQ!
Sterkte allemaal
Dankjewel dames!
Lief dat jullie meeleven.
Moest al vroeg er zijn dus nu al update.
Alles mooi schoon, Hb netjes en het fiat gekregen als we willen we het gewoon weer op mogen pakken zwanger te worden.
Ze vond het vervelend dat dit juist een eerste zwangerschap is gebeurd, maar ziet verder geen belemmeringen.
We gaan het zien, maar de focus is nu eerst een maand naar Thailand.
Daarna de gezinsuitbreiding als het kan/mag/lukt.
Lief dat jullie meeleven.
Moest al vroeg er zijn dus nu al update.
Alles mooi schoon, Hb netjes en het fiat gekregen als we willen we het gewoon weer op mogen pakken zwanger te worden.
Ze vond het vervelend dat dit juist een eerste zwangerschap is gebeurd, maar ziet verder geen belemmeringen.
We gaan het zien, maar de focus is nu eerst een maand naar Thailand.
Daarna de gezinsuitbreiding als het kan/mag/lukt.
Wat fijn en goed om te horen BlueEyes! 
Geniet van je vakantie, rust lekker uit, en daarna een nieuw hoofdstuk!
Geniet van je vakantie, rust lekker uit, en daarna een nieuw hoofdstuk!
disclaimer
Wat fijn, BE! Ben je ook gerustgesteld nu? Geniet van je reis, Thailand is te gek! En daarna als jullie er weer aan toe zijn hopelijk een nieuwe zwangerschap <3
Wij gaan gerustgesteld op vakantie ja, vooral mijn vriend geloof ik. Die was erg bezorgd en had veel vragen hoe/wat nu verder plus hoe in de toekomst.
Voelt voor mij wel fijn, hij is normaal niet zo heel open, maar sinds het hele kindje-krijgenverhaal is hij toch wel veranderd.
Hoe gaat het bij jou Marel, kom je de dagen lichamelijk een beetje door? Slik je de Ferro wel weer of is de misselijkheid nogsteeds aanwezig erdoor?
Voelt voor mij wel fijn, hij is normaal niet zo heel open, maar sinds het hele kindje-krijgenverhaal is hij toch wel veranderd.
Hoe gaat het bij jou Marel, kom je de dagen lichamelijk een beetje door? Slik je de Ferro wel weer of is de misselijkheid nogsteeds aanwezig erdoor?
Hier gaat het steeds beter, tnx. Ik lig nu na een verjaardag voor pampus op de bank, met buikpijn. Ik vind m'n buik nog wel onrustig, daar maak ik me nog wel zorgen over. Meestal is het de maag/darm area (wrsch nasleep van die stomme ijzerpillen), maar soms ook bekkengebied, en dat vind ik niet zo leuk. Dan ga je je toch weer afvragen: heb ik nou gewoon teveel gedaan of is er nog "iets" aan de hand? Herkenbaar, anybody?
Hey meiden,
Ik was van plan om gewoon door te gaan. Proberen positief te blijven, mijn lichaam heeft het goede gedaan... volgende keer beter en dat soort bullshit.
Maar soms golft de realisatie over me heen: ik ga geen kindje krijgen. We zijn weer helemaal terug bij af.
Ik h er b gren idee hoe lang het gaat duren. Wanneer hey bloeden hoort te stoppen en wanneer ik weer vruchtbaar kan zijn. Hebben jullie de antwoorden al?
Ik was van plan om gewoon door te gaan. Proberen positief te blijven, mijn lichaam heeft het goede gedaan... volgende keer beter en dat soort bullshit.
Maar soms golft de realisatie over me heen: ik ga geen kindje krijgen. We zijn weer helemaal terug bij af.
Ik h er b gren idee hoe lang het gaat duren. Wanneer hey bloeden hoort te stoppen en wanneer ik weer vruchtbaar kan zijn. Hebben jullie de antwoorden al?
