Tja, het hangt ervanaf. Want soms weet jezelf niet eens waarom je die angst hebt of waar het uit voort komt.quote:Op zaterdag 17 november 2012 10:24 schreef Danielle83 het volgende:
[..]
Het is ook lastig om aan anderen uit te leggen wat voor angsten je precies hebt. Ik probeer het wel, maar niet iedereen begrijpt het. Misschien is het echt zo dat je het alleen kan begrijpen als je in een soort gelijke situatie zit?
Daar heb jij weer gelijk in. Ik weet dat idd ook nietquote:Op zaterdag 17 november 2012 10:34 schreef cafpow het volgende:
[..]
Tja, het hangt ervanaf. Want soms weet jezelf niet eens waarom je die angst hebt of waar het uit voort komt.
Inderdaad, en als het zelf niet weet is het lastig uit te leggen. Ik heb dat meestal niet met angsten, maar met emoties. Zo kan ik zeer snel last van woede hebben zonder dat ik een duidelijk oorzaak kan aanwijzen of huilbuien...quote:Op zaterdag 17 november 2012 10:47 schreef Danielle83 het volgende:
[..]
Daar heb jij weer gelijk in. Ik weet dat idd ook niet
Ik vind het beiden moeilijk om uit te leggen. Het is zoals je zegt je weet zelf niet waarom. Wel weet ik van mezelf dat ik veel dingen opkrop en het er dan op een vervelende manier uitkomt door paniekaanvallen. Ik heb geen depressie, maar een paniekstoornis..quote:Op zaterdag 17 november 2012 11:07 schreef cafpow het volgende:
[..]
Inderdaad, en als het zelf niet weet is het lastig uit te leggen. Ik heb dat meestal niet met angsten, maar met emoties. Zo kan ik zeer snel last van woede hebben zonder dat ik een duidelijk oorzaak kan aanwijzen of huilbuien...
en om het dan aan iemand die dan in de buurt is uit te leggen...gaat gewoon niet
oh dit herken ik, mag ik vragen hoe oud je bent?quote:Op zaterdag 17 november 2012 09:22 schreef cafpow het volgende:
[..]
Ik bouw de spanning constant op, tot de bom barst door middel van een huilbui en of woedeaanval oid. En dat zorgt ervoor dat ik de spanning juist weer kwijt ben..en dan begin ik weer van vooraf aan
En tja door die aanvallen eindig ik bekaf en dan slaap ik heerlijk.
Maar ik moet zeggen dat als ik me slecht voel en ik dan even slaap ik erna een heel andere kijk erop kan hebben
Ik ben inmiddels 26, moet zegen dat ik hier sinds de puberteit enorme last van kreeg, maar het heeft een logische verklaring. Ik heb langere tijd problemen met het omgaan met emoties en uiten ervan.quote:Op zaterdag 17 november 2012 22:38 schreef new_moon het volgende:
[..]
oh dit herken ik, mag ik vragen hoe oud je bent?
ik heb dit tot kort geleden (enkele jaren) ook heel lang volgehouden
daarna was ik echt klaar met die rollercoaster, ik kon het niet meer...
verdrietig zijn is 1 ding, hysterisch iets anders
en boos zijn is ook zoiets, maar agressieve woedeuitbarstingen kunnen ook een ander treffen,
dus dat wil ik nooit meer
ik denk dat mijn relatie hier ook aan heeft bijgedragen, vraag me wel eens af hoe ik er toe was geweest zonder mijn liefste![]()
af en toe trap ik er nog in, vooral telefoongesprekken met mn moeder of bezoek van/naar ouders lopen nog wel eens dramatisch af, en ik maak me er vantevoren altijd druk om. "wat zullen we nou weer beleven, hopen dat het goed gaat"
Maar meestal huilbuien na tel. gesprek
of uit razernij met deuren smijten
net als vroeger...
Meestal moet je idd een doorverwijzing hebben van de huisarts. En de vergoeding hangt af van het type terapie 1e,2e lijns enz. En uiteraard ook van je verzekering.quote:Op dinsdag 20 november 2012 03:24 schreef TechXP het volgende:
Vrienden zeggen dat ik eens therapie moet gaan nemen. Ik vind het alleen wat lastig om de stap te zetten. Zal vast niet onbekend klinken.
Maar moet je dan eerst naar huisarts toe voor doorverwijzing en worden dit soort dingen met basisverzekering vergoed meestal?
Welk diploma richt je je op? Good luck iig.quote:Op dinsdag 20 november 2012 10:35 schreef summer2bird het volgende:
Hallow,
ik post maar weer eens mee.
Ik zit weer in een flinke dip, gelukkig niet zo heel erg als vorig jaar, maar het wordt er niet bepaald beter op.
Ik moet dit jaar weer naar school, en sinds 3 weken slaap ik slecht (telkens wakker worden+moeilijk in slaap komen), ben ik zo somber als wat, en kan ik mijzelf er niet uit trekken.
Ik woon inmiddels op begeleid wonen, waar men ook niet weet wat ze met mij aanmoeten, school weet ook nergens van.
School is zeer stressvol voor mij, ik ben er doodongelukkig, maar ga wel door, want ik wil en zal en moet mijn diploma halen.
Zometeen heb ik gesprek op school, naar aanleiding van de eerste toetsweek die niet zo denderend ging.
Ik ben zo moe, ik slaap overdag niet, maar ben gewoon heel erg moe.
Iemand tips?
Sowieso niet alleen maar binnen proberen te zitten, ga even naar buiten, het bos o.i.d., even de rust opzoeken.quote:Op dinsdag 20 november 2012 10:35 schreef summer2bird het volgende:
Hallow,
ik post maar weer eens mee.
Ik zit weer in een flinke dip, gelukkig niet zo heel erg als vorig jaar, maar het wordt er niet bepaald beter op.
Ik moet dit jaar weer naar school, en sinds 3 weken slaap ik slecht (telkens wakker worden+moeilijk in slaap komen), ben ik zo somber als wat, en kan ik mijzelf er niet uit trekken.
Ik woon inmiddels op begeleid wonen, waar men ook niet weet wat ze met mij aanmoeten, school weet ook nergens van.
School is zeer stressvol voor mij, ik ben er doodongelukkig, maar ga wel door, want ik wil en zal en moet mijn diploma halen.
Zometeen heb ik gesprek op school, naar aanleiding van de eerste toetsweek die niet zo denderend ging.
Ik ben zo moe, ik slaap overdag niet, maar ben gewoon heel erg moe.
Iemand tips?
Laat je school weten wat er aan de hand is, vele scholen hebben begeleiding voor mensen die faalangst hebben. Met meer begeleiding voel je je misschien wat beter en sterker in je studie en de zwakken de stress symptomen (slapeloosheid, rusteloosheid, depri gevoel, somber) waarschijnlijk wel af!quote:Op dinsdag 20 november 2012 10:35 schreef summer2bird het volgende:
Hallow,
ik post maar weer eens mee.
Ik zit weer in een flinke dip, gelukkig niet zo heel erg als vorig jaar, maar het wordt er niet bepaald beter op.
Ik moet dit jaar weer naar school, en sinds 3 weken slaap ik slecht (telkens wakker worden+moeilijk in slaap komen), ben ik zo somber als wat, en kan ik mijzelf er niet uit trekken.
Ik woon inmiddels op begeleid wonen, waar men ook niet weet wat ze met mij aanmoeten, school weet ook nergens van.
School is zeer stressvol voor mij, ik ben er doodongelukkig, maar ga wel door, want ik wil en zal en moet mijn diploma halen.
Zometeen heb ik gesprek op school, naar aanleiding van de eerste toetsweek die niet zo denderend ging.
Ik ben zo moe, ik slaap overdag niet, maar ben gewoon heel erg moe.
Iemand tips?
Zelfde hier. Al voel ik me nog slechter als ik lees dat velen hier wel gewoon verder gaan met werk of school. Ik ben nu voor de 2e keer gestopt met mijn studie en voel me waardeloos.quote:Op dinsdag 20 november 2012 14:29 schreef Kevin24 het volgende:
zow, voor het eerst dat ik dit topic open en zo herkenbaar allemaal! Ergens toch wel blij dat ik niet de enigste ben met issue's.
Havoquote:Op dinsdag 20 november 2012 11:46 schreef tammepiet het volgende:
[..]
Welk diploma richt je je op? Good luck iig.
quote:Op dinsdag 20 november 2012 12:04 schreef moeraskikker het volgende:
[..]
Sowieso niet alleen maar binnen proberen te zitten, ga even naar buiten, het bos o.i.d., even de rust opzoeken.
Uit eigen ervaring weet ik dat dat behoorlijk moeilijk kan zijn om je daartoe te zetten, maar het helpt wel
Verder heb ik helaas ook niet echt iets.. Ben het zelf ook nog even aan het uitzoeken, haha.
Ik heb school het laten weten, maar ze hebben er geen hulp voor. Wel krijg ik een half uur extra voor tijdens de toetsen. School hangt niet alleen samen met mijn depressiequote:Op dinsdag 20 november 2012 12:07 schreef kahlie het volgende:
[..]
Laat je school weten wat er aan de hand is, vele scholen hebben begeleiding voor mensen die faalangst hebben. Met meer begeleiding voel je je misschien wat beter en sterker in je studie en de zwakken de stress symptomen (slapeloosheid, rusteloosheid, depri gevoel, somber) waarschijnlijk wel af!
Oh, en een studiemaatje wil ook wel helpen.
Hmmm, minder dat de school zo weinig heeft. Op hogescholen/Universiteiten is het beter. Uhm, ok, is er ook geen mentoraat? Mijn mentor koppelde wel mensen om elkaar te helpen. Gaf iedereen rust.quote:Op dinsdag 20 november 2012 19:30 schreef summer2bird het volgende:
[..]
[..]
Ik heb school het laten weten, maar ze hebben er geen hulp voor. Wel krijg ik een half uur extra voor tijdens de toetsen. School hangt niet alleen samen met mijn depressieHet komt door mijn autisme, school, mijn onvermogen om contacten te maken buiten de woonvorm, en nog wat stressfactoren.
Studiemaatjes lukt mij niet, het lukt mij niet om contacten te maken op school, nooit gelukt ook.
Wat zeggen je klasgenoten ervan, of weten ze het nog niet?quote:Op dinsdag 20 november 2012 19:30 schreef summer2bird het volgende:
[..]
[..]
Ik heb school het laten weten, maar ze hebben er geen hulp voor. Wel krijg ik een half uur extra voor tijdens de toetsen. School hangt niet alleen samen met mijn depressieHet komt door mijn autisme, school, mijn onvermogen om contacten te maken buiten de woonvorm, en nog wat stressfactoren.
Studiemaatjes lukt mij niet, het lukt mij niet om contacten te maken op school, nooit gelukt ook.
Hey, diep respect dat je het probeert. Studeren met dit soort dingen is vet lastig.quote:Op dinsdag 20 november 2012 18:49 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Zelfde hier. Al voel ik me nog slechter als ik lees dat velen hier wel gewoon verder gaan met werk of school. Ik ben nu voor de 2e keer gestopt met mijn studie en voel me waardeloos.
Ach, ieder mens is anders, gelukkig maar. Niet te veel aantrekken dat het andere wel lukt. Heck, vriend van vroeger die lag elke week met een andere meid in bed en mij raken ze met een 2km lange stok nog niet aan... Jarenlang rot over gevoeld, nu is de 'acceptatie' er wel dat ik alleen zal blijven. Ookal is dat niet erg goed.quote:Op dinsdag 20 november 2012 18:49 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Zelfde hier. Al voel ik me nog slechter als ik lees dat velen hier wel gewoon verder gaan met werk of school. Ik ben nu voor de 2e keer gestopt met mijn studie en voel me waardeloos.
Nou, ik zit al in een trajectklas, en volg maar 3 vakken +profielwerkstuk.quote:Op dinsdag 20 november 2012 20:44 schreef kahlie het volgende:
[..]
Hmmm, minder dat de school zo weinig heeft. Op hogescholen/Universiteiten is het beter. Uhm, ok, is er ook geen mentoraat? Mijn mentor koppelde wel mensen om elkaar te helpen. Gaf iedereen rust.
Ik kan me voorstellen dat school niet samenhangt met je depressie, maar stress verergert de boel meestal wel. Want van stress voelen de meeste mensen zich nogal kut.
We hebben geen vaste klas, maar veel mensen behandelen mij wel vreemd.quote:Op dinsdag 20 november 2012 20:51 schreef Little_Dolls het volgende:
[..]
Wat zeggen je klasgenoten ervan, of weten ze het nog niet?
Ik kon het me al zo voorstellen op mijn oude school... "Dat is niet eerlijk! Zij wordt wéér eens voorgetrokken!"![]()
Ik moet wel zeggen dat ik ook erg blij ben dat ik nu weet dat ik autisme heb.quote:Op dinsdag 20 november 2012 20:37 schreef cafpow het volgende:
Summerbird
Ik moet zeggen. dat je me erg aan mij doet denken, kamp ook met veel issues mede door autisme, en ook weer depressies..
Het is inderdaad erg frustrerend. Ik ben nu 11 maanden uit de running (studeren, werk). Ben net weer begonnen met 3 dagen in de maand te werken, en dat is al een hele opgave. Het is moeilijk, maar je moet het accepteren, het komt weer goed, maar je moet veel geduld hebben. Ik volg momenteel therapieen tegen sociale fobie, angrofobie en Obsessief-compulsieve stoornis en slik medicatie tegen depressie en deze stoornissen. Ik moet zeggen dat de angst overwinnen in hele hele heleeee kleine stappen gaat, maar er is progressie en hopelijk kan ik eind februari weer mijn studie oppakken. Succes en nogmaals gun je zelf de tijdquote:Op dinsdag 23 oktober 2012 11:18 schreef Danielle83 het volgende:
Ik ben ongeveer een maand niet aan het werk en het frustreert heel erg dat je niet zomaar over je angsten kan komen. Het duurt voor mijn gevoel te lang en blijf teveel hangen nu. Ik heb erg last van paniekaanvallen e.d. Is het echt zo dat je geduld moet hebben en alles stap voor stap moet doen?
Het is heel frustrerend idd. Er is ook een dikke kans dat mijn contract niet verlengd wordt en dan ga ik voor mijn gevoel helemaal weer terug. Aan de andere kant heb ik nu wel tijd om te kijken wat ik nu precies wil qua werk. Ik weet het echt niet. Maar eerst mezelf opkrikken. Ik wil dan gelijk alles tegelijk ofzo. Wat je zelf al zegt het heeft heel cliche tijd nodig. Jij ook veel succes. Alles stap voor stapquote:Op woensdag 21 november 2012 12:25 schreef Hopeee het volgende:
[..]
Het is inderdaad erg frustrerend. Ik ben nu 11 maanden uit de running (studeren, werk). Ben net weer begonnen met 3 dagen in de maand te werken, en dat is al een hele opgave. Het is moeilijk, maar je moet het accepteren, het komt weer goed, maar je moet veel geduld hebben. Ik volg momenteel therapieen tegen sociale fobie, angrofobie en Obsessief-compulsieve stoornis en slik medicatie tegen depressie en deze stoornissen. Ik moet zeggen dat de angst overwinnen in hele hele heleeee kleine stappen gaat, maar er is progressie en hopelijk kan ik eind februari weer mijn studie oppakken. Succes en nogmaals gun je zelf de tijd
Wat een rotte appels zijn dat nu weer. Dus dat zit in het volwassenonderwijs?quote:Op woensdag 21 november 2012 10:17 schreef summer2bird het volgende:
[..]
We hebben geen vaste klas, maar veel mensen behandelen mij wel vreemd.
Denk aan een blaadje afvegen als ik 'm door heb gegeven, niet met mij praten, mij negeren als ik hallo zeg, moeilijk doen als ik naast iemand wil zitten.![]()
Ach ja, ik volg volwassenenonderwijs, en verwacht dat mensen zich eens niet als een stel pubers gedragen.
Het helpt heel erg te weten waardoor je sommige doet, zoals je ze doet(vanwege autisme) omdat je er rekening mee kan houden. En doorjezelf te kennen ben je soepeler, omdat je weet dat het iets is waar je niet mee kan.quote:Op woensdag 21 november 2012 10:20 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Ik moet wel zeggen dat ik ook erg blij ben dat ik nu weet dat ik autisme heb.
Nu snap ik weer wat meer van mijzelf, en er gaan ook veel wegen voor mij open (begeleid wonen, uitkering, meer begrip)
Maar over dat begeleid wonen, ik hoop dat ze mij op de afdeling laten waar ik nu zit, zat er gister behoorlijk doorheen, ben echt bang dat ze mij een keer naar de gesloten afdeling verhuizen voor een nachtje oid.
Tja, dit is logisch, omdat werk minder energie van je vreet doordat het minder moeilijk is. Kan je je meer op jezelf richten. Ik heb toen ik MBO deed na de HAVO pas echt gezegd van genoeg ik moet iets doen aan mezelf. En door 2 jaar MBO heb ik hier een goede start aan kunnen maken.quote:Op woensdag 21 november 2012 10:24 schreef tammepiet het volgende:
Ik heb vmbo gedaan, hierna havo. Daar was ik een verlegen jochie met puistjes en het lieverdje van docenten.
Eigenlijk al vanaf jaar 1 HBO heel anders en vrijer gaan leven. Verlegen ben ik niet meer maar heb totaal geen discipline en concentratie meer. Na verschillende studie's en een propedeuse op zak uiteindelijk besloten te stoppen.
Voor velen onbegrijpelijk maar ben er op dit moment van overtuigt dat ik met medicatie, psycholoog en werk onder mijn niveau meer aan mijzelf werk. Wie weet komt het studeren ooit weer...
Nee geen ervaring mee, kan je je psychiater niet bellen om het te vragen? Kan me voorstellen dat je liefst een beetje een idee hebt hoe lang dit kan duren, hoe lang slik je het nu zo in deze combinatie? Succesquote:Op woensdag 21 november 2012 23:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
heeft iemand ervaring met kruislings op en af bouwen van medicatie?
ik ben paroxetine aan het afbouwen en sertraline opbouwen, ik zit nu op 50 mg sertraline en 5 mg paroxetine,.maar ik wordt een beetje maf vd bijwerkingen!
heb geen energie, vreetbuien afgewisseld met geen honger, bij vlagen labiel, koppijn en kortademig !
iemand enig idee hoelang dit kam duren?
Heb je er enig idee van waarom de mensen zo doen en is het ook besproken met leerkracht(en)?quote:Op woensdag 21 november 2012 19:58 schreef Nijna het volgende:
Nou daar verbaasde ik me dus ook over... volwassenonderwijs... pfff.
Dan zou ik maar eens snel een arts opzoeken als ik van jou was!quote:Op donderdag 22 november 2012 14:32 schreef AnimeFan het volgende:
Ik heb blijkbaar last van depersonalisatie..
Het voelt alsof m'n leven een film is en alles lijkt onecht.
Hebben meer mensen hier last van?
herken ik wel,quote:Op donderdag 22 november 2012 14:32 schreef AnimeFan het volgende:
Ik heb blijkbaar last van depersonalisatie..
Het voelt alsof m'n leven een film is en alles lijkt onecht.
Hebben meer mensen hier last van?
Ja idd..quote:Op donderdag 22 november 2012 16:48 schreef new_moon het volgende:
[..]
herken ik wel,
het is moeilijk te omschrijven
alsof je de dingen van buiten jezelf vandaan bekijkt?
Wat is dit nu weer voor vage reactie, ze vraagt toch gewoon om tips en ervaringen?quote:Op vrijdag 23 november 2012 15:54 schreef Rebecca123 het volgende:
[..]
Zowat iedereen heeft hier last van, deal with it.
Ohquote:Op vrijdag 23 november 2012 16:05 schreef Sylvana het volgende:
Gewoonmezelf, die Rebecca is op oorlogsjacht in R&P, check haar posthistoryNiet op ingaan dus
Misschien ziet je decaan dat wel, leg uit wat er speelt en vraag hem/haar mee te denken omdat je het zelf niet overziet.quote:Op donderdag 22 november 2012 00:13 schreef Myraela het volgende:
Zijn er mensen hier die speciale begeleiding krijgen vanuit hun studie?
Ik doe een hbo opleiding, heb binnenkort een gesprek met mijn decaan, maar zie eigenlijk nog niet op welke manier zij mij zouden kunnen helpen of kunnen begeleiden. En weet ook niet precies welke hulp ik eigenlijk moet vragen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |