R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn vader is 68 en heeft in zijn leven al heel wat meegemaakt. Rond zijn 35ste heeft hij zijn eerste van in totaal 3 hartaanvallen gehad, maar hij heeft ze allemaal overleefd. Op zijn 61ste heeft hij zijn aderen in zijn buik moeten laten vervangen door plastieken aderen. Ook dat overleefde hij ondanks de grote risico's verbonden aan deze operatie.
De laatste jaren sukkelt hij ook met zijn longen én is hij constant buiten adem. Vorig jaar in december is er dan keelkanker ontdekt met uitzaaiïngen naar de longen. Hij is toen in januari gestart met chemo maar na zijn eerste sessie kreeg hij een longontsteking. Hij heeft die ook overleefd en hij heeft daarna nog vier sessies gehad. De chemo sloeg wél aan en de kanker is momenteel onder controle.
Maar daarna kreeg hij weer een longontsteking. En ditmaal kreeg hij complicaties. Eerst kreeg hij een longabces maar op 1 juni ging het plots zéér snel. Hij kreeg ook plots een schimmel in zijn longen, bloed en hersenen waardoor hij nog met héél véél moeite kon ademen en ook zijn nieren waren ondertussen zo goed als gestopt met werken. In het weekend hebben ze hem dan enkel nog morfine beginnen geven, om de pijn te verzachten.
Maandag heeft de arts dan gezegd dat ze ontdekt hadden dat hij dus een schimmel had. Hij kon géén infuus meer krijgen omdat zijn nieren faalden, dus gaven ze hem pillen tegen de schimmelinfectie, echter de arts zei dat we niet moesten hopen dat de pillen nog zouden werken. Er werd ons gezegd dat mijn vader stervende was en dat hij het einde van de week bijna zeker niet meer zou halen. Een beetje later hebben ze dan ook zijn antibiotica weggehaald omdat dit ook verder géén nut meer had bij iemand die stervende is.
Echter boven boven wonder, maandagavond bleek dat de pillen nog wel geholpen hadden. Zijn ademhaling was plots weer beter en ze hebben de antibiotica dan plots teruggehangen. Donderdag werkten ineens zijn nieren terug. Ze hebben mijn vader dan sondevoeding kunnen geven en ze hebben de schimmelpillen ook vervangen door een infuus.
Het is nu 10 juni, én mijn vader is wonder boven wonder nog steeds in leven, terwijl de arts zei dat dit bijna niet mogelijk was. Nu is hij sindsdien ook fysiek sterk vooruitgegaan. Echter geestelijk heeft hij een delirium opgelopen en hij slaat héél vaak de bal mis.
Fysiek lijkt hij nu in betere doen, maar geestelijk is hij plots hard achteruit gegaan. Maar ja, als je een week eerder nog op sterven lag, is het dan niet normaal dat je de bal misslaat? Van een delirium is geweten dat het plots er ineens is.
Als we de arts spreken dan zegt ze dat hij fysiek in dezelfde conditie is als een week geleden en dat hij 0% beter is. Maar is dit de waarheid of blijft ze voorzichtig? Nu haar vorige voorspelling fout blijkt te zijn, kan ik begrijpen dat ze liever voorzichtig blijft over zijn toestand?
De situatie is frustrerend, omdat we dus niet weten hoe dit gaat aflopen.
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 10-06-2012 18:01:22 ]
De laatste jaren sukkelt hij ook met zijn longen én is hij constant buiten adem. Vorig jaar in december is er dan keelkanker ontdekt met uitzaaiïngen naar de longen. Hij is toen in januari gestart met chemo maar na zijn eerste sessie kreeg hij een longontsteking. Hij heeft die ook overleefd en hij heeft daarna nog vier sessies gehad. De chemo sloeg wél aan en de kanker is momenteel onder controle.
Maar daarna kreeg hij weer een longontsteking. En ditmaal kreeg hij complicaties. Eerst kreeg hij een longabces maar op 1 juni ging het plots zéér snel. Hij kreeg ook plots een schimmel in zijn longen, bloed en hersenen waardoor hij nog met héél véél moeite kon ademen en ook zijn nieren waren ondertussen zo goed als gestopt met werken. In het weekend hebben ze hem dan enkel nog morfine beginnen geven, om de pijn te verzachten.
Maandag heeft de arts dan gezegd dat ze ontdekt hadden dat hij dus een schimmel had. Hij kon géén infuus meer krijgen omdat zijn nieren faalden, dus gaven ze hem pillen tegen de schimmelinfectie, echter de arts zei dat we niet moesten hopen dat de pillen nog zouden werken. Er werd ons gezegd dat mijn vader stervende was en dat hij het einde van de week bijna zeker niet meer zou halen. Een beetje later hebben ze dan ook zijn antibiotica weggehaald omdat dit ook verder géén nut meer had bij iemand die stervende is.
Echter boven boven wonder, maandagavond bleek dat de pillen nog wel geholpen hadden. Zijn ademhaling was plots weer beter en ze hebben de antibiotica dan plots teruggehangen. Donderdag werkten ineens zijn nieren terug. Ze hebben mijn vader dan sondevoeding kunnen geven en ze hebben de schimmelpillen ook vervangen door een infuus.
Het is nu 10 juni, én mijn vader is wonder boven wonder nog steeds in leven, terwijl de arts zei dat dit bijna niet mogelijk was. Nu is hij sindsdien ook fysiek sterk vooruitgegaan. Echter geestelijk heeft hij een delirium opgelopen en hij slaat héél vaak de bal mis.
Fysiek lijkt hij nu in betere doen, maar geestelijk is hij plots hard achteruit gegaan. Maar ja, als je een week eerder nog op sterven lag, is het dan niet normaal dat je de bal misslaat? Van een delirium is geweten dat het plots er ineens is.
Als we de arts spreken dan zegt ze dat hij fysiek in dezelfde conditie is als een week geleden en dat hij 0% beter is. Maar is dit de waarheid of blijft ze voorzichtig? Nu haar vorige voorspelling fout blijkt te zijn, kan ik begrijpen dat ze liever voorzichtig blijft over zijn toestand?
De situatie is frustrerend, omdat we dus niet weten hoe dit gaat aflopen.
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 10-06-2012 18:01:22 ]
.
Mijn vader heeft vrijwel hetzelfde meegemaakt. Ook kanker, ook een jaar of 3 er tegen gevochten door chemo en straling, uitzaaingen door zijn hele lichaam, ook een delirium gehad. Aan de morfine, later ook de haldol, oxycontin, morfine pleisters, morfinepomp etc.
Ik wil niet het slechte nieuws brengen maar de arts heeft gelijk, het is bergafwaarts. Tenminste dat is mijn ervaring..
Mijn vader is 11 maanden geleden overleden.
Sterkte
Edit: Zie het als een opleving, niet een weg naar een betere gezondheid. Het nadeel van een delirium is ook dat hij erna geen euthanasie document meer kan/mag tekenen. Dat vonden wij naderhand heel erg, het was beter geweest voor hem als hij dat wel had gedaan. Wij hebben hem tot overlijden thuis verzorgd en de laatste maanden waren mens onterend...
[ Bericht 14% gewijzigd door Belsezar op 10-06-2012 18:11:54 ]
Ik wil niet het slechte nieuws brengen maar de arts heeft gelijk, het is bergafwaarts. Tenminste dat is mijn ervaring..
Mijn vader is 11 maanden geleden overleden.
Sterkte
Edit: Zie het als een opleving, niet een weg naar een betere gezondheid. Het nadeel van een delirium is ook dat hij erna geen euthanasie document meer kan/mag tekenen. Dat vonden wij naderhand heel erg, het was beter geweest voor hem als hij dat wel had gedaan. Wij hebben hem tot overlijden thuis verzorgd en de laatste maanden waren mens onterend...
[ Bericht 14% gewijzigd door Belsezar op 10-06-2012 18:11:54 ]
R.E.B.E.L. - Reaching Everybody By Exposing Lies
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
Klinkt alsof het alsnog een aflopende zaak is, maar dan niet zo supersnel. Hoe dan ook heel veel sterkte, en respect dat je erover kunt praten.
Raak en plezierig.
- Was die delirium tijdelijk? Of heeft hij er daarna altijd last van blijven hebben? (tot ie stierf)quote:Op zondag 10 juni 2012 18:02 schreef Belsezar het volgende:
Mijn vader heeft vrijwel hetzelfde meegemaakt. Ook kanker, ook een jaar of 3 er tegen gevochten door chemo en straling, uitzaaingen door zijn hele lichaam, ook een delirium gehad. Aan de morfine, later ook de haldol, oxycontin, morfine pleisters, morfinepomp etc.
Ik wil niet het slechte nieuws brengen maar de arts heeft gelijk, het is bergafwaarts. Tenminste dat is mijn ervaring..
Mijn vader is 11 maanden geleden overleden.
Sterkte
Edit: Zie het als een opleving, niet een weg naar een betere gezondheid. Het nadeel van een delirium is ook dat hij erna geen euthanasie document meer kan/mag tekenen. Dat vonden wij naderhand heel erg, het was beter geweest voor hem als hij dat wel had gedaan. Wij hebben hem tot overlijden thuis verzorgd en de laatste maanden waren mens onterend...
- Mijn vader heeft enkel uitzaaiïngen in zijn longen, elders (nog) niet (Klemtoon op NOG NIET)
- Ik weet ook wél dat zijn gezondheid nooit echt meer goed zal komen. Na deze complicaties schat ik, dat hij nog maximaal twee tot drie jaar zal hebben.
Echter wat ik bedoel met frustrerend is: gaat hij binnen enkele dagen dood? Binnen enkele weken? Maanden? Of na 2-3 jaar? Op dat vlak zitten we op dit ogenblik dus ook in het ongewisse hé?
Gewoon even minder bot zijn.quote:Op zondag 10 juni 2012 18:10 schreef vosss het volgende:
[..]
[..]
Jezus man. Ik zeg toch niets raars? Iedereen gaat dood, dus stellen dat je niet weet hoe iets af gaat lopen is gewoon naïef. En onwaar. Iedereen weet hoe het uiteindelijk afloopt.
Sterkte TS, ik ben inderdaad ook bang dat dit een tijdelijke opleving is.
Geniet nog van de tijd die jullie samen hebben. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Hoe lang het duurt valt weinig over te zeggen. Bij mijn vader ging het in stappen en de laatste stap kwam voor iedereen (zelfs de doktoren) onverwacht. Ik zou niet rekenen op jaren als ik je verhaal zo lees, eerder op maximaal weken, als het heel goed gaat een paar maanden.quote:
[..]
- Was die delirium tijdelijk? Of heeft hij er daarna altijd last van blijven hebben? (tot ie stierf)
- Mijn vader heeft enkel uitzaaiïngen in zijn longen, elders (nog) niet (Klemtoon op NOG NIET)
- Ik weet ook wél dat zijn gezondheid nooit echt meer goed zal komen. Na deze complicaties schat ik, dat hij nog maximaal twee jaar zal hebben.
Echter wat ik bedoel met frustrerend is: gaat hij binnen enkele dagen dood? Binnen enkele weken? Maanden? Of na 2-3 jaar? Op dat vlak zitten we op dit ogenblik dus ook in het ongewisse hé?
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Het delirium was permanent, hij herkende op het laatst niemand meer, zijn huis niet meer, mijn moeder niet meer, alleen nog mijn stem herkende hij nog.quote:
[..]
- Was die delirium tijdelijk? Of heeft hij er daarna altijd last van blijven hebben? (tot ie stierf)
- Mijn vader heeft enkel uitzaaiïngen in zijn longen, elders (nog) niet (Klemtoon op NOG NIET)
- Ik weet ook wél dat zijn gezondheid nooit echt meer goed zal komen. Na deze complicaties schat ik, dat hij nog maximaal twee tot drie jaar zal hebben.
Echter wat ik bedoel met frustrerend is: gaat hij binnen enkele dagen dood? Binnen enkele weken? Maanden? Of na 2-3 jaar? Op dat vlak zitten we op dit ogenblik dus ook in het ongewisse hé?
Mijn vader begon met prostaat, toen longen, toen alvleesklier, toen darm en toen overal. Tot in zijn botten en bloed. Probeer te genieten van de tijd die er nog is. Ik zou de ergste ruzie tussen mij en mijn vader graag 100 keer willen herleven als het kon.
Zolang je vader nog eet en niet afvalt kan hij het nog een poos volhouden. Mijn vader ging van 95 kilo naar 42 kilo in 3 maanden tijd. Door de darmkanker kon mijn vader niet meer eten, ontlasting kon niet meer weg op de normale manier.
Maar als de artsen het al hebben over uitval van organen, zoals nieren enzo, tsja... Ik zou zeggen misschien haalt je vader de zomer nog, maar meer zou ik niet van uitgaan.
R.E.B.E.L. - Reaching Everybody By Exposing Lies
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
En mijn vader wsa een harde, die deed chemo en bestraling en liet niks merken ervan, zelfs zijn haar viel niet uit. Vroeg je hem hoe voel je je pa? Was zijn antwoord: Beetje kanker maar voel me voor de rest prima.
Ik hoop dat je pa net zo is, dat je nog wat momenten met hem hebt zonder dat je direct denkt aan de ziekte. Dat je hem blijft onthouden zoals hij echt was, niet wat de ziekte van hem maakt.
Ik hoop dat je pa net zo is, dat je nog wat momenten met hem hebt zonder dat je direct denkt aan de ziekte. Dat je hem blijft onthouden zoals hij echt was, niet wat de ziekte van hem maakt.
R.E.B.E.L. - Reaching Everybody By Exposing Lies
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
We hebben nog van die momenten ja. Zijn delirium is niet van die aard, dat hij niet meer weet wie ik ben.
Hij is zich (voorlopig) ook deels van bewust dat hij een delirium heeft. Gisteren was hij aan de telefoon aan het prutsen. Mijn moeder vraagt: Hey wat doe je nu? Mijn vader kijkt verbaasd en zei: Verdorie ik wilde de TV aanzetten maar ipv het kaske heb ik de telefoon vast. Hoe is dat nu mogelijk! Stommerik!
Of hij vroeg mijn moeder: Is dat mijn broer op de gang? Ik hoorde hem. Mijn moeder: Neen, er is niemand. Zegt hij: Allé idioot! Zie je nu dat je je vanalles inbeeldt?
En neen hij at niet meer. Maar ondertussen eet hij wéér beetjes. Niet veel, want het smaakt hem voorlopig niet, maar hij krijgt het nog wel binnen. Met zijn slikker of darmen op zich, zijn in feite géén problemen mee. Zijn ontlasting was waterig vorige week, maar is nu terug normaal.
Hij is zich (voorlopig) ook deels van bewust dat hij een delirium heeft. Gisteren was hij aan de telefoon aan het prutsen. Mijn moeder vraagt: Hey wat doe je nu? Mijn vader kijkt verbaasd en zei: Verdorie ik wilde de TV aanzetten maar ipv het kaske heb ik de telefoon vast. Hoe is dat nu mogelijk! Stommerik!
Of hij vroeg mijn moeder: Is dat mijn broer op de gang? Ik hoorde hem. Mijn moeder: Neen, er is niemand. Zegt hij: Allé idioot! Zie je nu dat je je vanalles inbeeldt?
En neen hij at niet meer. Maar ondertussen eet hij wéér beetjes. Niet veel, want het smaakt hem voorlopig niet, maar hij krijgt het nog wel binnen. Met zijn slikker of darmen op zich, zijn in feite géén problemen mee. Zijn ontlasting was waterig vorige week, maar is nu terug normaal.
Ik heb mezelf beloofd, dat als mijn vader toch nog 'deels' herstelt én toch nog opnieuw naar huis mag, dat ik hem dan elke dag (al is het maar 1 minuut) ga bezoeken. Denk je dat het nog mogelijk is dat hij nog even naar huis mag of is het gewoon hopeloos?quote:
Probeer iig van deze goede momenten te genieten, samen!
Ik besef nu maar pas dat het bijna afgelopen was (of IS) met mijn vader. Daarvoor was hij wel hard ziekjes, maar hij liet het niet merken als ik in de buurt was (het is een harde hé?) en ik dacht dat het wel OK was.
Naar huis kan eigenlijk vrijwel altijd nog. Of dat nu is omdat hij sterker is geworden of omdat hij uitbehandeld is.quote:
[..]
Ik heb mezelf beloofd, dat als mijn vader toch nog 'deels' herstelt én toch nog opnieuw naar huis mag, dat ik hem dan elke dag (al is het maar 1 minuut) ga bezoeken. Denk je dat het nog mogelijk is dat hij nog even naar huis mag of is het gewoon hopeloos?
Ik besef nu maar pas dat het bijna afgelopen was (of IS) met mijn vader. Daarvoor was hij wel hard ziekjes, maar hij liet het niet merken als ik in de buurt was (het is een harde hé?) en ik dacht dat het wel OK was.
Ik zou nergens meer vanuit gaan als ik jou was. De tijd zo goed mogelijk benutten is het beste wat je nu kan doen.
R.E.B.E.L. - Reaching Everybody By Exposing Lies
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
Ik heb dit zelf ook meegemaakt met mijn vader, alweer lang geleden. Het is allemaal niet in te schatten. Maar als er uitzaaiingen zijn, dan is het toch echt vrij uitzichtloos. Probeer daarom niet te ver vooruit te denken, maar pak het moment van nu. En probeer daar ook van te genieten.quote:
[..]
Ik heb mezelf beloofd, dat als mijn vader toch nog 'deels' herstelt én toch nog opnieuw naar huis mag, dat ik hem dan elke dag (al is het maar 1 minuut) ga bezoeken. Denk je dat het nog mogelijk is dat hij nog even naar huis mag of is het gewoon hopeloos?
Ik besef nu maar pas dat het bijna afgelopen was (of IS) met mijn vader. Daarvoor was hij wel hard ziekjes, maar hij liet het niet merken als ik in de buurt was (het is een harde hé?) en ik dacht dat het wel OK was.
Waarom bezoek je hem nu niet iedere dag?
Ik heb een job en het ziekenhuis is nu ook niet meteen bij de deur hé? Mijn moeder is daar wel elke dag.quote:
[..]
Ik heb dit zelf ook meegemaakt met mijn vader, alweer lang geleden. Het is allemaal niet in te schatten. Maar als er uitzaaiingen zijn, dan is het toch echt vrij uitzichtloos. Probeer daarom niet te ver vooruit te denken, maar pak het moment van nu. En probeer daar ook van te genieten.
Waarom bezoek je hem nu niet iedere dag?
In die tijd had ik ook een baan, en het ziekenhuis was op ruim anderhalf uur reizen met de trein, en nog een kwartiertje met de bus. Ik vond dat geen enkel probleem destijds.quote:
[..]
Ik heb een job en het ziekenhuis is nu ook niet meteen bij de deur hé? Mijn moeder is daar wel elke dag.
Sterkte. Weet wat je meemaakt, aangezien volgens de artsen mijn vader ook nog maar enkele weken te leven heeft door uitgezaaide kanker. Probeer het in ieder geval zo snel mogelijk te accepteren en koester de tijd die er nog is. Het "mooie" van dit alles is is dat je die kans nu nog hebt.
Hier is het wel lichtjes anders. Mijn vader is momenteel helemaal niet kritiek vanwege zijn uitzaaiïngen. Die zijn (tijdelijk) onder controle. Hij ligt in kritieke toestand wegens die schimmel en longinfectie. Maar goed, kritiek is nog altijd kritiek.quote:
Sterkte. Weet wat je meemaakt, aangezien volgens de artsen mijn vader ook nog maar enkele weken te leven heeft door uitgezaaide kanker. Probeer het in ieder geval zo snel mogelijk te accepteren en koester de tijd die er nog is. Het "mooie" van dit alles is is dat je die kans nu nog hebt.
TS, het is natuurlijk nogal lastig voor ons om in te schatten of je vader nog naar huis zal kunnen. Veel sterkte gewenst.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
We kunnen natuurlijk weinig zinnigs antwoorden. Ik kan alleen bevestigen dat grote lichamelijke klappen iemand geestelijk ook (tijdelijk) achteruit kunnen laten gaan. De helderheid van iemand kan dan soms zelfs sterk afhangen van het moment van de dag en hoe uitgerust hij is.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
Sorry hoor, maar nee.quote:
je kan meerdere dingen gebruiken als het niet in een ver gevorderd stadium is waaronder luchtgedroogde abrikozenpitten hier meer info :
http://boinnk.nl/blog/abrikozenpitten-met-vit-b17/
gebruik zelf MMS wat ook zeer effectief is :
http://www.miraclemineralsupplement.nl/forums/index.php
TS, onwijs veel sterkte. En ik sluit me aan bij wat Joris85 zegt, het is voor een lichaam niet niks inderdaad, zulke klappen.
Dit is dus de schimmel die bijna fataal afliep bij mijn vader: http://www.demorgen.be/dm(...)s-in-Nederland.dhtml
Hij leeft nog steeds, +-2 weken na besmetting - al is hij nog altijd redelijk kritiek - maar natuurlijk heeft hij lichamelijk en geestelijk een geweldige klap gekregen.
Hij leeft nog steeds, +-2 weken na besmetting - al is hij nog altijd redelijk kritiek - maar natuurlijk heeft hij lichamelijk en geestelijk een geweldige klap gekregen.
Mijn vader heeft dit een tijdje geslikt ten tijde dat hij longkanker had en was toen gestopt omdat het niks uithaalde. Verder heb ik toendertijd uit wetenschappelijke artikelen begrepen dat het vrijwel niks uithaald. Hoewel er natuurlijk mensen zijn die er wel iets aan hebben. Er zijn grootschalige onderzoeken geweest naar de effectiviteit hiervan, onder andere terug te vinden in:quote:
je kan meerdere dingen gebruiken als het niet in een ver gevorderd stadium is waaronder luchtgedroogde abrikozenpitten hier meer info :
http://boinnk.nl/blog/abrikozenpitten-met-vit-b17/
gebruik zelf MMS wat ook zeer effectief is :
http://www.miraclemineralsupplement.nl/forums/index.php
Laetrile for cancer: a systematic review of the clinical evidence (2006)
Deze laat blijken dat er vrijwel geen verschil optrad bij een grote variatie aan patienten met verschillende kanker-aandoeningen. Al om al lijkt het mij daarom verspilde tijd... Natuurlijk zijn er altijd wonderbaarlijke verhalen te vinden op Internet, het is dan ook maar het Internet....... puur subjectief. Bovendien ken je de desbetreffende situatie niet altijd.
A 1991 NCI review of the evidence of Laetrile’s effectiveness stated that "scientific studies were conducted for more than 20 years, starting in the mid-1950s, looking for evidence of antitumor efficacy by Laetrile. In no instance was evidence found that treatment with Laetrile results in any benefit against tumors in animals. Despite this negative record, a clinical trial in humans was conducted in 1981. It did not show any anticancer effect of Laetrile."
The clinical trial of Laetrile on humans was performed between 1979 and 1981 at medical centers around the country. About 175 patients with different types of cancer were treated with a commonly used regimen of Laetrile plus metabolic therapy (see Metabolic Therapy). Published in 1982, it reported that one patient had major tumor shrinkage (a partial response) at first. Of the patients, 91% of their cancers had progressed after 3 months, and median survival was less than 5 months. In all patients, their cancer grew within 8 months of starting treatment.
@TS Hoe dan ook hoop ik dat je vader erbovenop komt! Mijn vader leeft nu alweer 1.5 jaar langer dan verwacht, 4 tumoren waarvan 1 lymfe (longkanker). Medische prognoses zijn niet 100% te vertrouwen. En hoe dan ook, spendeer veel tijd met en bij je vader, dat geeft op zijn beurt ook weer motivatie voor hem om te vechten.
[ Bericht 1% gewijzigd door Kogeltje op 12-06-2012 18:18:53 ]
Update. Sinds maandag is zijn delirium voorbij. Hij is (gelukkig) opnieuw 100% bij zijn positieven. Maandag was hij ook fysiek vrij goed. Hij heeft een beetje in de wandelgangen rondgewandeld. De schimmel in zijn bloed is ook fel verminderd.
Echter sinds dinsdag krijgt hij plots wéér géén adem meer. Blijkbaar is ten gevolge van de schimmel, het zuurstofgehalte in zijn bloed enorm gezakt. (Het is niet omdat de schimmeld verminderd is dat die niet méér van invloed is hé?) Daardoor hebben ze hem gisteren en vandaag extra bloed gegeven, maar tot nu toe merkt mijn vader nog géén verbetering.
Het gaat dus zo'n beetje op en af met mijn vader, maar op dit ogenblik lijkt hij wel niet meer in levensgevaar al is het één groot gesukkel. Alleen doodjammer dat zijn chemo nu op non-actief staat. Dat schiet zo natuurlijk niet op.
Echter sinds dinsdag krijgt hij plots wéér géén adem meer. Blijkbaar is ten gevolge van de schimmel, het zuurstofgehalte in zijn bloed enorm gezakt. (Het is niet omdat de schimmeld verminderd is dat die niet méér van invloed is hé?) Daardoor hebben ze hem gisteren en vandaag extra bloed gegeven, maar tot nu toe merkt mijn vader nog géén verbetering.
Het gaat dus zo'n beetje op en af met mijn vader, maar op dit ogenblik lijkt hij wel niet meer in levensgevaar al is het één groot gesukkel. Alleen doodjammer dat zijn chemo nu op non-actief staat. Dat schiet zo natuurlijk niet op.
Hmmz, veel sterkte iig.
Tombstone shadow, stretchin' across my path.
Every time I get some good news, ooh.
There's a shadow on my back.
Every time I get some good news, ooh.
There's a shadow on my back.
Sterkte , het blijft een zware tijd.
, het blijft een zware tijd.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
een dilerium hoeft ook helemal niet permanent te zijn, als hij zich weer beter gaat voelen zal waarschijnlijk dat ook wel weer genezen... sterke vent hoor die pa van je, ik hoop dat hij nog wel een beetke kwaliteit van leven heeft om het nog fftjes uit te houden
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Op de scans die ze genomen hadden, was nu ook visueel herstel te zien. Zijn organen waren nu terug in betere staat.
M'n vader liep gisteren voor de eerste maal sinds zijn longontsteking (met zware complicaties) zelfstandig rond(daarvoor had hij hulp nodig) en hij begint ook weer vloeibaar voedsel te eten nadat hij 14 dagen lang bijna niets had gegeten.
Wel is hij nog zo slap als een vod. Zo kreeg hij het plastieken deksel van zo'n klein potje met confituur niet eens open én moest ik hem daarbij helpen. Maar ja, hij zal te maken hebben met spierafbraak door zolang niks gegeten te hebben. Wel at hij daarna volledig zelfstandig. De arts overweegt dan ook volgende week de sondevoeding eraf te halen.
Hij wisselt nu slechte met goede dagen af, maar zijn goede dagen worden wel steeds beter. Ondanks het feit dat een longontsteking + schimmelinfectie in het bloed "gemiddeld" dodelijk is in 85-90% van alle gevallen, lijkt hij er toch door te komen.
Te weten dat mijn vader én kanker én een zwak hart én zwakke longen heeft, moet mijn vader toch echt wel een ijzeren wil hebben om er toch door te willen komen. Dit is voor de behandelende artsen ook een totale verrassing én bijna onbegrijpelijk. Maar ja, de wonderen zijn de wereld blijkbaar nog niet uit.
De arts heeft gezegd dat hij wel nog minstens 4 weken zal moeten recupereren in het ziekenhuis vooraleer er pas sprake kan zijn van naar huis te gaan. Hij mag gedurende die tijd ook geen nieuwe ziekte opscharrelen natuurlijk.
Stokoud zie ik mijn vader niet worden, maar elk moment dat hij er nog is, beschouw ik vanaf nu een extra moment hé?
[ Bericht 12% gewijzigd door makila_avatar op 17-06-2012 09:58:52 ]
M'n vader liep gisteren voor de eerste maal sinds zijn longontsteking (met zware complicaties) zelfstandig rond(daarvoor had hij hulp nodig) en hij begint ook weer vloeibaar voedsel te eten nadat hij 14 dagen lang bijna niets had gegeten.
Wel is hij nog zo slap als een vod. Zo kreeg hij het plastieken deksel van zo'n klein potje met confituur niet eens open én moest ik hem daarbij helpen. Maar ja, hij zal te maken hebben met spierafbraak door zolang niks gegeten te hebben. Wel at hij daarna volledig zelfstandig. De arts overweegt dan ook volgende week de sondevoeding eraf te halen.
Hij wisselt nu slechte met goede dagen af, maar zijn goede dagen worden wel steeds beter. Ondanks het feit dat een longontsteking + schimmelinfectie in het bloed "gemiddeld" dodelijk is in 85-90% van alle gevallen, lijkt hij er toch door te komen.
Te weten dat mijn vader én kanker én een zwak hart én zwakke longen heeft, moet mijn vader toch echt wel een ijzeren wil hebben om er toch door te willen komen. Dit is voor de behandelende artsen ook een totale verrassing én bijna onbegrijpelijk. Maar ja, de wonderen zijn de wereld blijkbaar nog niet uit.
De arts heeft gezegd dat hij wel nog minstens 4 weken zal moeten recupereren in het ziekenhuis vooraleer er pas sprake kan zijn van naar huis te gaan. Hij mag gedurende die tijd ook geen nieuwe ziekte opscharrelen natuurlijk.
Stokoud zie ik mijn vader niet worden, maar elk moment dat hij er nog is, beschouw ik vanaf nu een extra moment hé?
[ Bericht 12% gewijzigd door makila_avatar op 17-06-2012 09:58:52 ]
@ TS, heel veel sterkte voor jou, je familie en natuurlijk je vader.
geniet van elk moment samen, en ik zou bijna willen zeggen, fuck je werk en breng elk wakker moment samen met je vader door.
(that is.. als je alleen maar werkt voor jezelf, en niet voor een gezin oid.)
geniet van elk moment samen, en ik zou bijna willen zeggen, fuck je werk en breng elk wakker moment samen met je vader door.
(that is.. als je alleen maar werkt voor jezelf, en niet voor een gezin oid.)
"Pools are perfect for holding water"
Was oprecht bedoeld!quote:
Ik vind het een hoop onzin en het webadres is een draak. Maar misschien haalt ts er iets wijs uit.
De vader van een collega is onlangs overleden. Hij kreeg plots een schimmel in zijn bloed (net zoals mijn vader). In tegenstelling tot mijn vader, had het anti-schimmel middel bij hem géén succes. 6 dagen later is hij reeds overleden, zo snel gaat dat.
Mijn vader ligt ondertss nog steeds in het ziekenhuis. Hij was er gisteren ook niet graag bij. Al wordt hij precies ook wat bedorven. Ik bedoel .. zo wilde hij niet van de soep eten dat hij in het ziekenhuis kreeg. Die rommel eet ik niet, zei hij. Dan had mijn moeder zelfgemaakte soep van thuis meenomen. Dat at hij zonder problemen gewoon op tot de laatste druppel.
één luttele aardappel van het ziekenhuis kreeg hij niet binnen. Dat is té zwaar zei hij. Maar een vol bord dikke brij rijstpap, van thuis, dat at hij dan wéér volledig leeg zonder problemen.
Mijn vader ligt ondertss nog steeds in het ziekenhuis. Hij was er gisteren ook niet graag bij. Al wordt hij precies ook wat bedorven. Ik bedoel .. zo wilde hij niet van de soep eten dat hij in het ziekenhuis kreeg. Die rommel eet ik niet, zei hij. Dan had mijn moeder zelfgemaakte soep van thuis meenomen. Dat at hij zonder problemen gewoon op tot de laatste druppel.
één luttele aardappel van het ziekenhuis kreeg hij niet binnen. Dat is té zwaar zei hij. Maar een vol bord dikke brij rijstpap, van thuis, dat at hij dan wéér volledig leeg zonder problemen.
Ik geef hem groot gelijk dat eten van thuis lekkerder is 
Ik zou hem nog veel voller stoppen met lekkere dingen van thuis
Ik zou hem nog veel voller stoppen met lekkere dingen van thuis
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Goed nieuws! Mijn vader is sinds vorige week zo sterk vooruit gegaan dat hij dit weekend eindelijk terug naar huis mag gaan.
Men heeft wel besloten om zijn zesde en laatste chemosessie niet meer te geven. Het risico is té groot en hij heeft toch 5 van de 6 sessies gehad.
Hij krijgt sinds maandag wel terug zijn wekelijkse chemo om zijn kanker stabiel te houden. (Erbitux)
[ Bericht 5% gewijzigd door makila_avatar op 28-06-2012 07:38:34 ]
Men heeft wel besloten om zijn zesde en laatste chemosessie niet meer te geven. Het risico is té groot en hij heeft toch 5 van de 6 sessies gehad.
Hij krijgt sinds maandag wel terug zijn wekelijkse chemo om zijn kanker stabiel te houden. (Erbitux)
[ Bericht 5% gewijzigd door makila_avatar op 28-06-2012 07:38:34 ]
Mijn vader is drie dagen thuis geweest. Hij zou moeten rusten, maar mijn vader is zo niet. Hij wandelde gezwind rond en gisteren zijn we samen nog naar de garage geweest voor een herstelling aan zijn wagen. Daar zijn we ook naar de nieuwe wagens gaan kijken. Vandaag ging het helaas wéér mis. Misschien heeft hij toch te veel ineens willen doen. Maar ja, we hebben wel een paar uur samen véél lol gehad én we zijn toch beiden tot het besef gekomen dat die dagen erg belangrijk zijn. Elke dag kan namelijk zijn laatste zijn hé?
Hij at goed deze morgen, maar later op de dag kloeg hij plots, dat hij weer zo weinig adem kreeg. We zeiden nog: Dat is normaal, je longen zijn nog niet hersteld, maar mijn vader zei meteen: Ik vertrouw het niet, bel de ziekenwagen op. In het ziekenhuis hebben ze meteen platen genomen van zijn longen. Het verdikt: Een enkelvoudige klaplong. Dus ja, nu zal hij spijtig genoeg, weer een weekje in het ziekenhuis moeten blijven. En daarna zal hij moeten zien dat hij niet te veel hooi op zijn vork neemt, tijdens zijn herstel, want dan gaat hij dit terug krijgen hé?
Chemo is toch een vervelend beestje. Als je ziet welke complicaties mijn vader allemaal krijgt. Maar goed, mijn vader is een harde. Deze klaplong is ironisch genoeg, nog het minst erge van wat hij allemaal al gekregen heeft, en deze tegenslag zal hem zeker niet tegenhouden.
[ Bericht 6% gewijzigd door makila_avatar op 03-07-2012 16:51:15 ]
Hij at goed deze morgen, maar later op de dag kloeg hij plots, dat hij weer zo weinig adem kreeg. We zeiden nog: Dat is normaal, je longen zijn nog niet hersteld, maar mijn vader zei meteen: Ik vertrouw het niet, bel de ziekenwagen op. In het ziekenhuis hebben ze meteen platen genomen van zijn longen. Het verdikt: Een enkelvoudige klaplong. Dus ja, nu zal hij spijtig genoeg, weer een weekje in het ziekenhuis moeten blijven. En daarna zal hij moeten zien dat hij niet te veel hooi op zijn vork neemt, tijdens zijn herstel, want dan gaat hij dit terug krijgen hé?
Chemo is toch een vervelend beestje. Als je ziet welke complicaties mijn vader allemaal krijgt. Maar goed, mijn vader is een harde. Deze klaplong is ironisch genoeg, nog het minst erge van wat hij allemaal al gekregen heeft, en deze tegenslag zal hem zeker niet tegenhouden.
[ Bericht 6% gewijzigd door makila_avatar op 03-07-2012 16:51:15 ]
Fijn dat jullie toch die dagen samen thuis hebben gehad. Dat is ook het belangrijkst. Hopelijk is de klaplong snel weer beter.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Na het lezen van de OP klinken je latere posts als een wonder. Geniet er maar van dat hij er nog is.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik sluit me hierbij aan, fijn dat jullie toch nog wat tijd kunnen hebben die je je straks met vreugde zal herinneren.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Inderdaad. Die schimmel alleen al, is in 85-90% van de gevallen dodelijk (volgens de statistieken). Maar hij heeft véél méér gezondheidsproblemen hé? Dus bij hem was de overlijdenskans normaal gezien nog véél hoger. Dat hij nog leeft (en we kunnen nu ook zeggen dat hij de schimmelaanval overleeft heeft) is dus inderdaad bijna een wonder. Maar goed, des té beter natuurlijkquote:
Na het lezen van de OP klinken je latere posts als een wonder. Geniet er maar van dat hij er nog is.
Maar ja, nu wéér een klaplong. Hij zal ditmaal bijna zeker wel wéér herstellen, maar vroeg of laat is het geluk echt wel op en dan is het gedaan hé? Ooit houdt het een keertje op. Het heeft mij ook doen beseffen dat dit een teken van boven is, dat ik wat méér tijd moet vrijmaken voor mijn vader. De tijd die ons nog rest moeten we nu zo goed mogelijk benutten én die nemen ze ons daarna nooit méér af
M'n vader voelt zich stukken beter en heeft voor de eerste keer in vijf weken, opnieuw een rode kleur in zijn gezicht. Hij heeft ook géén ademhalingsproblemen meer.
De klaplong gaat evenwel helaas niet vanzelf dicht, en opereren durven ze niet. Dus ze gaan morgen talkpoeder rechtsstreeks in dat buisje spuiten terwijl hij wakker is. Heeft iemand hier daarmee ervaring?
Update. Ze gaan hem toch opereren (kijkoperatie). Het gat is zo immens groot dat ze het met poeder in te spuiten vermoedelijk niet gaat lukken.
[ Bericht 8% gewijzigd door makila_avatar op 07-07-2012 19:13:51 ]
De klaplong gaat evenwel helaas niet vanzelf dicht, en opereren durven ze niet. Dus ze gaan morgen talkpoeder rechtsstreeks in dat buisje spuiten terwijl hij wakker is. Heeft iemand hier daarmee ervaring?
Update. Ze gaan hem toch opereren (kijkoperatie). Het gat is zo immens groot dat ze het met poeder in te spuiten vermoedelijk niet gaat lukken.
[ Bericht 8% gewijzigd door makila_avatar op 07-07-2012 19:13:51 ]
Mijn vader heeft de riskante operatie (riskant omdat zijn hart en longen niet goed zijn), vrij goed doorstaan. Ze hebben het ganse gat geplakt.
Hij heeft nu wel véél pijn én hij moet nu vooral rusten. Hopelijk is het gat volledig toe, en kan hij wéér naar huis volgende week.
Hij heeft nu wel véél pijn én hij moet nu vooral rusten. Hopelijk is het gat volledig toe, en kan hij wéér naar huis volgende week.
Fijn dat de operatie goed gegaan isquote:
Mijn vader heeft de riskante operatie (riskant omdat zijn hart en longen niet goed zijn), vrij goed doorstaan. Ze hebben het ganse gat geplakt.
Hij heeft nu wel véél pijn én hij moet nu vooral rusten. Hopelijk is het gat volledig toe, en kan hij wéér naar huis volgende week.
En thuis komen is altijd goed natuurlijk.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Hij ziet nu toch wel geweldig véél af van de operatie. Hij hoest bloed op, moest deze nacht morfine krijgen en twee keer moesten ze extra zuurstof geven omdat hij géén adem meer kon krijgen.
Om dat gat te dichten moesten ze namelijk een infectie veroorzaken en ze mogen daar géén geneesmiddelen voor geven. Maar door zijn slechte longen, wordt hierdoor zijn adem volledig afgesneden.
Dit blijkt een standaard procedure te zijn bij een klaplong? Maar het is wel heftig zo.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 13-07-2012 21:49:39 ]
Om dat gat te dichten moesten ze namelijk een infectie veroorzaken en ze mogen daar géén geneesmiddelen voor geven. Maar door zijn slechte longen, wordt hierdoor zijn adem volledig afgesneden.
Dit blijkt een standaard procedure te zijn bij een klaplong? Maar het is wel heftig zo.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 13-07-2012 21:49:39 ]
Dinsdagavond is hij dus geopereerd. De dagen erna kreeg hij zoveel last van zijn adem dat ze hem morfinespuiten hebben moeten geven en 2x hebben ze met spoed hem extra zuurstof moeten geven. (Zoals ik al aangaf in mijn vorige post) Hij ging visueel razendsnel achteruit ipv vooruit.
Donderdagnamiddag merkten ze dus ineens dat het apparaat dat de lucht moet afzuigen (zodat de long zich terug kan herstellen) doodleuk stuk is. Vermoedelijk was die sinds de operatie al stuk. Ze waren dit gewoon vergeten te controleren!
Géén wonder dat mijn vader ineens géén adem méér kreeg. Omdat de klaplong nog herstellende is, ademde hij 2 dagen lang uit één long (En hij is dus al longpatiënt hé! Ze zeiden voor de operatie al dat mijn vader niet met één long verder kan leven ..). En ja hoor, sinds donderdag gaat hij ineens snel wéér vooruit nadat ze dit hersteld hadden.
Man man man .. dit vind ik toch een zware medische fout! Dit euvel kon zijn dood betekenen.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 16-07-2012 14:49:08 ]
Donderdagnamiddag merkten ze dus ineens dat het apparaat dat de lucht moet afzuigen (zodat de long zich terug kan herstellen) doodleuk stuk is. Vermoedelijk was die sinds de operatie al stuk. Ze waren dit gewoon vergeten te controleren!
Géén wonder dat mijn vader ineens géén adem méér kreeg. Omdat de klaplong nog herstellende is, ademde hij 2 dagen lang uit één long (En hij is dus al longpatiënt hé! Ze zeiden voor de operatie al dat mijn vader niet met één long verder kan leven ..). En ja hoor, sinds donderdag gaat hij ineens snel wéér vooruit nadat ze dit hersteld hadden.
Man man man .. dit vind ik toch een zware medische fout! Dit euvel kon zijn dood betekenen.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 16-07-2012 14:49:08 ]
Ik snap dat je behoorlijk boos bent, ik vraag me af als je actie tot zoiets wilt ondernemen wat je dan moet doen. Behoorlijke misser al zeg ik het zelf. Het had inderdaad zijn dood kunnen zijn.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Verder respect dat je vader zo kan knokken. Zijn er niet veel van.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Tja als hij erdoor komt, valt hier nog weinig aan te doen denk ik. Maar als hij daaraan gestorven was, dan hadden ze misschien wel een probleem gehad hé?quote:
Ik snap dat je behoorlijk boos bent, ik vraag me af als je actie tot zoiets wilt ondernemen wat je dan moet doen. Behoorlijke misser al zeg ik het zelf. Het had inderdaad zijn dood kunnen zijn.
Ik verbaas er nog elke dag van, dat hij nog altijd onder ons is, want dat lijkt me toch niet evident. Alles wat tegen kon vallen, is ook effectief tegengevallen. (Behalve dat hij nog steeds leeft natuurlijk ..) Hij heeft zowat alle complicaties gehad die je effectief kan krijgen van een longontsteking. Sinds eind mei is hij elke dag wél in het ziekenhuis geweest of er gelegen, met uitzondering van één dag. Hijzelf begint dat ook pokkebeu te worden.quote:
Verder respect dat je vader zo kan knokken. Zijn er niet veel van.
PS. Het (grote) gat lijkt 'bijna' gedicht te zijn, maar het apparaat laat nog altijd om de +-10 ademhalingen een paar luchtbellen zien. En ook als hij hoest, brubbelt het apparaat nog. Ik hoop dat het in orde komt en dat ze geen 2de operatie moeten doen om het helemaal te dichten, want het mag toch wel eens stoppen met al die tegenslagen. Het zijn nu wél spannende dagen. Het moet echt helemaal dicht zijn, anders mag hij niet naar huis!!
[ Bericht 5% gewijzigd door makila_avatar op 16-07-2012 15:01:26 ]
Het gat is dus volledig dicht (net van m'n moeder gehoord). Ten laatste gisteren (zondag) moest de long dan normaal terug open geweest zijn. Evenwel gisteren hebben ze platen genomen van de longen van mijn vader. De arts had héél slecht nieuws. De long ging niet meer open en bleef dichtgeklapt. Het langste dat de arts ***ooit*** in zijn 30 jaar ervaring, geweten had dat een long nog opnieuw open ging na de operatie was (5-correctie) 4 dagen. Vermits het reeds (6-correctie) 5 dagen was, besloot hij, dat het praktisch gezien, nog onmogelijk was dat mijn vader zijn long nog zou herstellen.
Omdat het zondag was én ze maandag (vandaag dus) nog finaal een laatste scan zouden doen voor absoluut zekerheid te hebben, heeft mijn moeder dit gisteren niet aan mij verteld. Ze hebben deze morgen dan alles afgekoppeld en mijn vader ***alweer*** opgegeven. Boven boven wonder, nét op dat moment komt de longarts binnen. Goed nieuws én nog nooit meegemaakt in zijn praktijk. Maar de long van mijn vader is plots na 6 dagen toch nog opengegaan.
Dit is toch echt van de gekke !! Mijn vader is toch echt géne normale? Maar ja, toch maar voorzichtig zijn, voor hetzelfde geld is de long morgen wéér dichtgeklapt en dan kunnen de boeken vooralsnog dicht. Maar hoe dan ook, m'n vader lijkt echt wel een ongelofelijke vechter te zijn.
Omdat het zondag was én ze maandag (vandaag dus) nog finaal een laatste scan zouden doen voor absoluut zekerheid te hebben, heeft mijn moeder dit gisteren niet aan mij verteld. Ze hebben deze morgen dan alles afgekoppeld en mijn vader ***alweer*** opgegeven. Boven boven wonder, nét op dat moment komt de longarts binnen. Goed nieuws én nog nooit meegemaakt in zijn praktijk. Maar de long van mijn vader is plots na 6 dagen toch nog opengegaan.
Dit is toch echt van de gekke !! Mijn vader is toch echt géne normale? Maar ja, toch maar voorzichtig zijn, voor hetzelfde geld is de long morgen wéér dichtgeklapt en dan kunnen de boeken vooralsnog dicht. Maar hoe dan ook, m'n vader lijkt echt wel een ongelofelijke vechter te zijn.
Ongeloofelijk nieuws!quote:
Het gat is dus volledig dicht (net van m'n moeder gehoord). Ten laatste gisteren (zondag) moest de long dan normaal terug open geweest zijn. Evenwel gisteren hebben ze platen genomen van de longen van mijn vader. De arts had héél slecht nieuws. De long ging niet meer open en bleef dichtgeklapt. Het langste dat de arts ***ooit*** in zijn 30 jaar ervaring, geweten had dat een long nog opnieuw open ging na de operatie was (5-correctie) 4 dagen. Vermits het reeds (6-correctie) 5 dagen was, besloot hij, dat het praktisch gezien, nog onmogelijk was dat mijn vader zijn long nog zou herstellen.
Omdat het zondag was én ze maandag (vandaag dus) nog finaal een laatste scan zouden doen voor absoluut zekerheid te hebben, heeft mijn moeder dit gisteren niet aan mij verteld. Ze hebben deze morgen dan alles afgekoppeld en mijn vader ***alweer*** opgegeven. Boven boven wonder, nét op dat moment komt de longarts binnen. Goed nieuws én nog nooit meegemaakt in zijn praktijk. Maar de long van mijn vader is plots na 6 dagen toch nog opengegaan.
Dit is toch echt van de gekke !! Mijn vader is toch echt géne normale? Maar ja, toch maar voorzichtig zijn, voor hetzelfde geld is de long morgen wéér dichtgeklapt en dan kunnen de boeken vooralsnog dicht. Maar hoe dan ook, m'n vader lijkt echt wel een ongelofelijke vechter te zijn.
Veel sterkte naar jou, je familie, en doe de groetjes aan je vader! Succes en ik hoop dat alles goed verloopt.
Mijn vader gaat ondanks de geslaagde operatie héél hard achteruit. Dit is niet normaal en dus hebben ze een volledig scan genomen van zijn long.
Blijkt nu dat men steeds de voorkant van de long zag, en die is nog in goede staat en ook gestabiliseerd. Echter zonder dat ze het wisten heeft de aggressieve schimmel zich verder voortgewoekerd aan de achterkant van de long!
De achterkant (en ongeveer de helft van de long) is volledig afgestorven! .. Hierdoor heeft mijn vader nu nog minder dan 20% van zijn normale longinhoud over. De rest is gewoon dood én een longtransplantatie kan niet, daarvoor is mijn vader al jaren niet sterk genoeg meer voor. Dit is dus over en out. Binnen enkele dagen, maximaal weken (maar waarschijnlijk zelfs dat dus niet meer), zal hij er niet meer zijn.
Na een lang gevecht van 2 maanden lang, haalt mijn vader en dus uiteindelijk niet. Dat is een zware tegenslag. Zo hard vechten en dan nog het gevecht verliezen. Ik weet het nu even niet meer.
Ik geef nog wel een update als het zover is.
Blijkt nu dat men steeds de voorkant van de long zag, en die is nog in goede staat en ook gestabiliseerd. Echter zonder dat ze het wisten heeft de aggressieve schimmel zich verder voortgewoekerd aan de achterkant van de long!
De achterkant (en ongeveer de helft van de long) is volledig afgestorven! .. Hierdoor heeft mijn vader nu nog minder dan 20% van zijn normale longinhoud over. De rest is gewoon dood én een longtransplantatie kan niet, daarvoor is mijn vader al jaren niet sterk genoeg meer voor. Dit is dus over en out. Binnen enkele dagen, maximaal weken (maar waarschijnlijk zelfs dat dus niet meer), zal hij er niet meer zijn.
Na een lang gevecht van 2 maanden lang, haalt mijn vader en dus uiteindelijk niet. Dat is een zware tegenslag. Zo hard vechten en dan nog het gevecht verliezen. Ik weet het nu even niet meer.
Ik geef nog wel een update als het zover is.
jeetje, nou dat klinkt niet best, ik hoop dat je dan de laatste paar dagen/weken nog een goede tijd met elkaar kunt hebben
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hij heeft echt gestreden, makila, maar soms wil het dan toch echt niet meer.Het is niet vreemd dat je het gewoon even niet meer weet, woorden schieten hier tekort.
Heel veel sterkte, voor jou, je vader en iedereen die om hem geeft.
Heel veel sterkte, voor jou, je vader en iedereen die om hem geeft.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Tja het was al een half mirakel dat hij tussendoor toch nog één volledige dag thuis is geweest. Hij heeft toen waarschijnlijk enorm hard afgezien en die inspanning is misschien wel z'n dood geweest.
Maar, die dag heeft hij wél voor de volle 100% aan mij besteed. We zijn samen naar z'n grootste hobby (naast diamantbewerker) gaan kijken, namelijk splinternieuwe en dure wagens. Hij keek toen met doffe droevige ogen naar mij en hij staarde in stilte voor zich uit. Toen snapte ik het niet. Nu wél. Hij nam in *stilte* in feite toen reeds afscheid.
En ja, stel dat hij die inspanning niet had geleverd. Dan had hij misschien het nog een weekje langer kunnen rekken? Maar dan had hij die dag met mij niet méér gehad hé?
Het leven is niet eerlijk maar ook niet eeuwig. Dat is nu éénmaal zo. Maar ja .. wat doe je eraan? We hebben tenminste nog afscheid kunnen nemen. Al hoopte ik dat we toch nog een jaartje langer afscheid hadden kunnen nemen. Maar helaas is dat niet zo ..
Zijn er nog mensen hier die hun vader verloren hebben. Hoe hebben jullie dat verwerkt? Of is het iets dat gewoon nooit goed verwerkt en waarmee je gewoon verder mee moet leven als een gapende wonde?
Er zal zowiezo een enorm leeg gat in mijn leven komen. Zijn stoel zal leeg zijn. *stilte*? Ik moet er niet aan denken.
Maar, die dag heeft hij wél voor de volle 100% aan mij besteed. We zijn samen naar z'n grootste hobby (naast diamantbewerker) gaan kijken, namelijk splinternieuwe en dure wagens. Hij keek toen met doffe droevige ogen naar mij en hij staarde in stilte voor zich uit. Toen snapte ik het niet. Nu wél. Hij nam in *stilte* in feite toen reeds afscheid.
En ja, stel dat hij die inspanning niet had geleverd. Dan had hij misschien het nog een weekje langer kunnen rekken? Maar dan had hij die dag met mij niet méér gehad hé?
Het leven is niet eerlijk maar ook niet eeuwig. Dat is nu éénmaal zo. Maar ja .. wat doe je eraan? We hebben tenminste nog afscheid kunnen nemen. Al hoopte ik dat we toch nog een jaartje langer afscheid hadden kunnen nemen. Maar helaas is dat niet zo ..
Zijn er nog mensen hier die hun vader verloren hebben. Hoe hebben jullie dat verwerkt? Of is het iets dat gewoon nooit goed verwerkt en waarmee je gewoon verder mee moet leven als een gapende wonde?
Er zal zowiezo een enorm leeg gat in mijn leven komen. Zijn stoel zal leeg zijn. *stilte*? Ik moet er niet aan denken.
Tja strijden, maar voor wie en wat? Uiteindelijk heeft hij niks anders dan afgezien van zijn chemo. Hij heeft echt héél hard afgezien en waarom. Helemaal voor niks, want hij is de strijd aan het verliezen. Dus dan vraag ik me af. Als je de harde diagnose kanker ongeneesbaar te horen krijgt, waarom dan nog vechten?quote:
Hij heeft echt gestreden, makila, maar soms wil het dan toch echt niet meer.Het is niet vreemd dat je het gewoon even niet meer weet, woorden schieten hier tekort.
Heel veel sterkte, voor jou, je vader en iedereen die om hem geeft.
Je naasten worden mentaal moe en zien je uiteindelijk toch sterven. Jijzelf ziet niks dan af, zonder dat je geneest (is gewoon ijdele hoop). In tegendeel de chemo verkort je leven nog ook en de kwaliteit is waarschijnlijk ook nog eens minder ook.
Denk ik nu té negatief? Of is kanker gewoon die rotte ziekte die alles verwoest binnen een familie?
Denk niet te veel na over wat er anders had gekund want je kunt het niet veranderen. Denk aan de leuke dingen en de goede tijd en stel je in op het einde van zijn lijden en dat hij straks verlost zal zijn van dat lichaam wat niet meer wilde meedoen. In veel gevallen is het sterven uiteindelijk een verlossing en je vader heeft lang genoeg gestreden. Sterkte nog, de laatste loodjes zullen zwaar zijn maar uiteindelijk gaan jullie het samen wel redden.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Kanker is meestal rot ja, chemo is levensverlengend tegen een prijs, maar soms is het geen ijdele hoop. Maar hier was het zo niet, maar koester de goede momentenquote:
[..]
Tja strijden, maar voor wie en wat? Uiteindelijk heeft hij niks anders dan afgezien van zijn chemo. Hij heeft echt héél hard afgezien en waarom. Helemaal voor niks, want hij is de strijd aan het verliezen. Dus dan vraag ik me af. Als je de harde diagnose kanker ongeneesbaar te horen krijgt, waarom dan nog vechten?
Je naasten worden mentaal moe en zien je uiteindelijk toch sterven. Jijzelf ziet niks dan af, zonder dat je geneest (is gewoon ijdele hoop). In tegendeel de chemo verkort je leven nog ook en de kwaliteit is waarschijnlijk ook nog eens minder ook.
Denk ik nu té negatief? Of is kanker gewoon die rotte ziekte die alles verwoest binnen een familie?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik heb zo de indruk dat die fout zijn leven inderdaad gekost heeft. Omdat mijn vader nét voor de operatie wél vrij goed kon ademen. Sinds de operatie is zijn adem niet meer goed gekomen en ineens heeft die schimmel zogezegd de helft van zijn long kapot gemaakt ??quote:
Ik snap dat je behoorlijk boos bent, ik vraag me af als je actie tot zoiets wilt ondernemen wat je dan moet doen. Behoorlijke misser al zeg ik het zelf. Het had inderdaad zijn dood kunnen zijn.
Volgens mij doordat de lucht twee dagen na de operatie niet werd afgezogen, is zijn halve long stuk gegaan. Zijn long heeft twee dagen lang géén zuurstof gekregen hé? Maar ja, met een vingertje wijzen, daar koop ik nu niks meer mee. Dat helpt noch mijn vader, noch mezelf vooruit. Ik kan me er nu beter bij neerleggen en die laatste momenten nog proberen te beleven.
Ik heb mijn vader verloren aan kanker bijna 2 jaar geleden. Het is zwaar en kut. Ik denk nog elk kwartier van de dag aan hem. Maar, er komt een moment dat je aan je pa kunt denken zonder in tranen uit te barsten. Daar heb je nu geen ene kut aan, dat weet ik heel goed, maar toch...dat moment komt.
Heel veel sterkte jong
Heel veel sterkte jong
Breitling - Instruments for Professionals
Bah wat naar om dat te moeten lezen, ik kan me voorstellen dat dit een enorme tegenslag is geweest. Heel veel sterkte voor jou en je familie.
~ The seminar how to handle disappointments, sadly has been cancelled ~
Ze zeiden dat ze mijn vader nog maanden in leven kunnen houden dmv machines. Maar mijn vader wil dat niet, hij heeft dat zo afgetekend. En ik zou dat ook niet willen. Wat voor leven heb je dan nog? Ik blijf er ook bij, dat er zware fouten zijn begaan tijdens of na zijn laatste operatie (een routineoperatie voor een klaplong) die hem uiteindelijk fataal zullen worden.
Maar goed, stel nu dat de operatie wél gelukt was, dan lag hij vermoedelijk binnen enkele dagen of weken gewoon terug in het ziekenhuis. Dat zou dan gewoon uitstel dan executie geweest zijn. Het is gewoon op, dat besef ik gewoon. Zijn lichaam wil niet meer mee. Nu is het nog enkel afwachten op dat laatste telefoontje. De tijd gaat nu wel erg traag vooruit hé?
Enerzijds wil ik hem nog een laatste keer zien, zodat hij zich niet alleen zou voelen? Anderzijds, .. is dat wel een goed idee? Hij reageert naar het schijnt nog amper en ziet er niet meer uit. Misschien wil ik gewoon mijn vader herinneren als die sterke man en als ik hem dan daar zou zien liggen xxx
Maar goed, stel nu dat de operatie wél gelukt was, dan lag hij vermoedelijk binnen enkele dagen of weken gewoon terug in het ziekenhuis. Dat zou dan gewoon uitstel dan executie geweest zijn. Het is gewoon op, dat besef ik gewoon. Zijn lichaam wil niet meer mee. Nu is het nog enkel afwachten op dat laatste telefoontje. De tijd gaat nu wel erg traag vooruit hé?
Enerzijds wil ik hem nog een laatste keer zien, zodat hij zich niet alleen zou voelen? Anderzijds, .. is dat wel een goed idee? Hij reageert naar het schijnt nog amper en ziet er niet meer uit. Misschien wil ik gewoon mijn vader herinneren als die sterke man en als ik hem dan daar zou zien liggen xxx
en je vader dan?... wat zou die denken als hij daar maar alleen is, beetje liggen te sterven...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Misschien voelt hij nog dat je er bent. Je blijft toch altijd die man voor je zien die hij altijd geweest is denk ik. Sterkte kerel.
Trotse mamma :)
Oh boy, je beschrijft hoe ik me voelde. Ik vroeg me ook altijd tijdens zijn ziekte af hoe ik dat moest doen. De dag dat hij overleed in het ziekenhuis ben ik bij het moment zelf ook niet geweest. Ik heb letterlijk om de hoek van de deur gezeten, maar er letterlijk bij zijn kon ik niet.quote:
Ze zeiden dat ze mijn vader nog maanden in leven kunnen houden dmv machines. Maar mijn vader wil dat niet, hij heeft dat zo afgetekend. En ik zou dat ook niet willen. Wat voor leven heb je dan nog? Ik blijf er ook bij, dat er zware fouten zijn begaan tijdens of na zijn laatste operatie (een routineoperatie voor een klaplong) die hem uiteindelijk fataal zullen worden.
Maar goed, stel nu dat de operatie wél gelukt was, dan lag hij vermoedelijk binnen enkele dagen of weken gewoon terug in het ziekenhuis. Dat zou dan gewoon uitstel dan executie geweest zijn. Het is gewoon op, dat besef ik gewoon. Zijn lichaam wil niet meer mee. Nu is het nog enkel afwachten op dat laatste telefoontje. De tijd gaat nu wel erg traag vooruit hé?
Enerzijds wil ik hem nog een laatste keer zien, zodat hij zich niet alleen zou voelen? Anderzijds, .. is dat wel een goed idee? Hij reageert naar het schijnt nog amper en ziet er niet meer uit. Misschien wil ik gewoon mijn vader herinneren als die sterke man en als ik hem dan daar zou zien liggen xxx
En ik was ook bang dat ik m alleen maar zou herinneren zoals hij was toen hij ziek was, en in t begin was dat ook zo. Maar, die herinneringen zijn niet de enige die ik heb. Inmiddels denk ik ook heel vaak aan leuke dingen, die we zo veel hebben mee gemaakt. Dat moment komt, vroeg of laat, maar het komt.
Maar mijn advies is; ga erheen. Zorg dat je er bent. Misschien merkt hij het, misschien niet, maar je met de herinnering hoe slecht hij was op het eind kun je leren leven, maar dat je er niet was toen het einde kwam, dat vergeef je je zelf nooit. Gaan. Zet je pc uit, sta op, en ga.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik heb geen ervaring met de situatie (ik heb wel je topic met veel medeleven gelezen) maar als mijn vader in het ziekenhuis zijn laatste adems aan het uitblazen is zou ik niet thuis bij de telefoon zitten wachten! Ga er heen, niet omdat jij hem beter wil herinneren maar voor hem!
Ga er heen, niet omdat jij hem beter wil herinneren maar voor hem!
Tijdens de dag heeft hij nog nét voldoende adem. Zijn laatste adem zal hij bijna zeker in het midden van de nacht uitblazen. Dus dan kan ik er zowiezo niet bij zijn hé, want ik heb ook nog een job. Ik hoop wel dat ik hem nog te pakken krijg, vooraleer die nacht eraan komt.quote:
Ik heb geen ervaring met de situatie (ik heb wel je topic met veel medeleven gelezen) maar als mijn vader in het ziekenhuis zijn laatste adems aan het uitblazen is zou ik niet thuis bij de telefoon zitten wachten!
Dat doet me eraan denken. Toen mijn moeder even iets gaan halen was vorige week, heeft mijn vader gevraagd of ik haar in zijn naam bloemen kon kopen deze week, omdat ze 40 jaar getrouwd gaan zijn. Ik weet de exacte datum niet, hij had niet de kracht om de datum te zeggen, ergens eind juli ... Ik dacht nu zondag of zo, wat ie vermoedelijk niet meer gaat halen. Dat ben ik evenwel mijn vader nog verschuldigd.
Niet over nadenken want hoe cru het ook klinkt het was een kwestie van tijd. Je moet er niet over nadenken of hij wellicht een paar dagen langer zou hebben gehad als dingen anders waren gedaan, schiet je niets mee op en verpest alleen maar de tijd die jullie nog hebben.quote:
[..]
Ik heb zo de indruk dat die fout zijn leven inderdaad gekost heeft. Omdat mijn vader nét voor de operatie wél vrij goed kon ademen. Sinds de operatie is zijn adem niet meer goed gekomen en ineens heeft die schimmel zogezegd de helft van zijn long kapot gemaakt ??
Volgens mij doordat de lucht twee dagen na de operatie niet werd afgezogen, is zijn halve long stuk gegaan. Zijn long heeft twee dagen lang géén zuurstof gekregen hé? Maar ja, met een vingertje wijzen, daar koop ik nu niks meer mee. Dat helpt noch mijn vader, noch mezelf vooruit. Ik kan me er nu beter bij neerleggen en die laatste momenten nog proberen te beleven.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Als het ziekenhuispersoneel merkt dat de patiënt met zijn laatste uren bezig is (als hij tenminste geleidelijk aan wegzakt) dan krijg je bericht om te komen. Natuurlijk kunnen ze plotseling sterven niet voor zijn maar zodra ze merken dat de laatste uren zijn aangebroken dan zal men er alles aan doen om familieleden te informeren om ze zo de kans te geven om er bij te zijn.quote:
Ik heb geen ervaring met de situatie (ik heb wel je topic met veel medeleven gelezen) maar als mijn vader in het ziekenhuis zijn laatste adems aan het uitblazen is zou ik niet thuis bij de telefoon zitten wachten!
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Deze morgen heb ik telefoon gehad. Mijn vader was helder toen ik arriveerde en hij vond het vreemd dat ik er ineens was. Ik heb gezegd dat ik een dag verlof had. Ze hebben deze morgen de euthanasie procedure in gang gezet om hem niet méér nodeloos te laten lijden (Hij blijkt die papieren dus getekend te hebben). Ze waren begonnen met zijn pijnen weg te nemen door verdovende middelen.
Ongeveer een uurtje geleden hebben ze hem dan een middel gegeven om hem te doen inslapen. Ze hebben eerst nog gevraagd of hij pijn had maar hij zei van niet. Ik heb dan mijn vader gekust en 'tot de volgende keer!' gezegd. Ik heb er wél niet bijgezegd dat dit pas voor over 50 jaar zal zijn. Want dit waren mijn laatste woorden aan hem. Hij glimlachte en zei tot zaterdag!
Ik krijg telefoon als hij gaat overlijden en dan rijd ik nog wel naar hem toe. Maar dat kan nog langer dan 24 uur duren zeiden ze, dus het had géén zin om te wachten. Mijn vader zou zich vragen hebben beginnen stellen én dat moesten we dus vermijden. Hij besefte wel dat het op zijn einde liep, maar vandaag beseft hij denk ik niet dat het DE DAG is.
Mijn moeder zal al die tijd wél bij hem blijven. Ondertussen is hij dus in slaap gevallen en vermoedelijk gaat hij ook niet méér wakker worden.
Ongeveer een uurtje geleden hebben ze hem dan een middel gegeven om hem te doen inslapen. Ze hebben eerst nog gevraagd of hij pijn had maar hij zei van niet. Ik heb dan mijn vader gekust en 'tot de volgende keer!' gezegd. Ik heb er wél niet bijgezegd dat dit pas voor over 50 jaar zal zijn. Want dit waren mijn laatste woorden aan hem. Hij glimlachte en zei tot zaterdag!
Ik krijg telefoon als hij gaat overlijden en dan rijd ik nog wel naar hem toe. Maar dat kan nog langer dan 24 uur duren zeiden ze, dus het had géén zin om te wachten. Mijn vader zou zich vragen hebben beginnen stellen én dat moesten we dus vermijden. Hij besefte wel dat het op zijn einde liep, maar vandaag beseft hij denk ik niet dat het DE DAG is.
Mijn moeder zal al die tijd wél bij hem blijven. Ondertussen is hij dus in slaap gevallen en vermoedelijk gaat hij ook niet méér wakker worden.
Mijn vader zijn ergste vrees was om ooit te sterven zoals zijn vader (mijn grootvader). In die tijd gaven ze nog géén morfine. Hij lag te schreeuwen van de pijn en heeft toen zijn polsen overgesneden. Het ziekenhuispersoneel heeft toen mijn grootvader gered van zelfmoord en hem nog 3 weken laten schreeuwen van de pijn tot hij de pijp uit ging. Was echt heftig.
Mijn vader zijn laatste wens was dan ook, vredig heen te gaan en NIET zoals zijn vader. Ondanks dat hij 6 jaar eerder zal dood gaan (68 vs 74j), zal die laatste wens ten minste ingewilligd worden.
Mijn vader zijn laatste wens was dan ook, vredig heen te gaan en NIET zoals zijn vader. Ondanks dat hij 6 jaar eerder zal dood gaan (68 vs 74j), zal die laatste wens ten minste ingewilligd worden.
Had deze operatie gelukt, dan had hij nog een paar extra weken/maanden gehad. Maar het was een tikkende tijdbom. Je hebt gelijk. Vroeg of laat had hij wéér iets gekregen.quote:
[..]
Niet over nadenken want hoe cru het ook klinkt het was een kwestie van tijd. Je moet er niet over nadenken of hij wellicht een paar dagen langer zou hebben gehad als dingen anders waren gedaan, schiet je niets mee op en verpest alleen maar de tijd die jullie nog hebben.
Het belangrijkste is dat hij comfortabel dood gaat (als je het comfortabel kunt noemen?) en géén pijnen lijdt.
Ze kunnen heel veel doen om pijn te verminderen en comfort te verhogen,. Mochten jullie (je vader en/of je familie) merken dat het onaangenaam wordt is dat altijd bespreekbaar. Bij mijn vader hebben we er ook voor gezorgd dat zijn laatste momenten zo aangenaam als mogelijk waren en dat het uiteindelijke sterven zelf heel snel en zonder ellende voor mijn vader ging. Gewoon bespreken met de artsen en verpleegkundigen.quote:
[..]
Had deze operatie gelukt, dan had hij nog een paar extra weken/maanden gehad. Maar het was een tikkende tijdbom. Je hebt gelijk. Vroeg of laat had hij wéér iets gekregen.
Het belangrijkste is dat hij comfortabel dood gaat (als je het comfortabel kunt noemen?) en géén pijnen lijdt.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Na een strijd van 8 weken tegen een schimmelinfectie ten gevolge van chemotherapie (Gemiddeld sterft men bij deze infectie binnen de 7 dagen - mijn vader heeft dus echt wel hard gevochten!), is mijn vader jammer genoeg overleden. Hij is afgelopen nacht na een lange slepende ziekte (keelkanker), rustig uit het leven gegleden. Ik zal hem héél hard missen. Hij was namelijk mijn grote voorbeeld in dit aardse leven. Mijn aardse 'HERO' zoals ze dat zeggen. Ik hou véél van mijn moeder, alsook van mijn vrouw (nee ik heb géén kinderen), maar hoe raar dit ook mag klinken, mijn vader was toch dé hoofdreden dat ik effectief leefde zoals ik leef.
Over het algemeen haat ik deze planeet gewoon, maar mijn vader gelukkig zien hield me telkens recht en schepte me nog het meeste plezier. En nu heeft mijn grote voorbeeld, ons verlaten. Ik voel me nu toch wel leeg. Vanaf nu zal mijn leven nooit méér hetzelfde zijn. Kinderen wil ik niet denk ik. Hen laten voelen wat ik nu voel is de grootste nachtmerrie. 1 positieve noot. Ik heb tot nu toe altijd bang gehad om te sterven. Maar nu dat mijn vader er niet meer is, heb ik het gevoel dat de wereld best zonder mij verder kan. De schrik is ineens verdwenen. Een last valt van mijn schouders nu dat mijn vader er niet meer is. Ik kon namelijk niet sterven zolang hij leefde, want dat kon ik hem toch niet aan doen?
Maar we moeten voort. Ik heb mijn vader beloofd verder te leven en door te gaan. Mijn hoofddoel is nu zijn herinnering levende houden. Die herinningen zijn, zijn tweede leven in feite. Die verdwijnen niet zolang ik leef en die wil ik koesteren. Ik wil tegen dat ik 120 jaar wordt tegen de media zeggen: Ik leef nog steeds - niet voor mezelf- maar, opdat mensen zouden beseffen wat voor een vader ik had. 1 uit de duizenden!
[ Bericht 4% gewijzigd door makila_avatar op 20-07-2012 07:47:43 ]
Over het algemeen haat ik deze planeet gewoon, maar mijn vader gelukkig zien hield me telkens recht en schepte me nog het meeste plezier. En nu heeft mijn grote voorbeeld, ons verlaten. Ik voel me nu toch wel leeg. Vanaf nu zal mijn leven nooit méér hetzelfde zijn. Kinderen wil ik niet denk ik. Hen laten voelen wat ik nu voel is de grootste nachtmerrie. 1 positieve noot. Ik heb tot nu toe altijd bang gehad om te sterven. Maar nu dat mijn vader er niet meer is, heb ik het gevoel dat de wereld best zonder mij verder kan. De schrik is ineens verdwenen. Een last valt van mijn schouders nu dat mijn vader er niet meer is. Ik kon namelijk niet sterven zolang hij leefde, want dat kon ik hem toch niet aan doen?
Maar we moeten voort. Ik heb mijn vader beloofd verder te leven en door te gaan. Mijn hoofddoel is nu zijn herinnering levende houden. Die herinningen zijn, zijn tweede leven in feite. Die verdwijnen niet zolang ik leef en die wil ik koesteren. Ik wil tegen dat ik 120 jaar wordt tegen de media zeggen: Ik leef nog steeds - niet voor mezelf- maar, opdat mensen zouden beseffen wat voor een vader ik had. 1 uit de duizenden!
[ Bericht 4% gewijzigd door makila_avatar op 20-07-2012 07:47:43 ]
Kinderen brengen je iets heel moois. En ook al lijkt het voor jou nu niet zo, dit gevoel wordt minder. Je komt hier echt wel doorheen, daar ben je sterk genoeg voor.
Heel veel sterkte met alles.
Heel veel sterkte met alles.
Trotse mamma :)
Wonden genezen uiteindelijk wel, maar echt helen zullen ze nooit doen. Maar ja, ik moet verder blijven gaan, al is het maar om zijn herinnering levende te houden.quote:
Kinderen brengen je iets heel moois. En ook al lijkt het voor jou nu niet zo, dit gevoel wordt minder. Je komt hier echt wel doorheen, daar ben je sterk genoeg voor.
Heel veel sterkte met alles.
Gecondoleerd makila 
Heel veel sterkte de komende tijd en gebruik dit topic ook vooral om je hart te luchten als je ergens mee zit. Helaas zijn er teveel mensen, ook op FOK! die hier wel een boekje over open kunnen doen en met je mee kunnen denken of praten.
Anders is er ook altijd nog dit topic: Omgaan met het overlijden van een dierbare #4 .
't Gaat niet zo hard, maar daar zitten in elk geval mensen met een soortgelijke 'ervaring'.
Heel veel sterkte de komende tijd en gebruik dit topic ook vooral om je hart te luchten als je ergens mee zit. Helaas zijn er teveel mensen, ook op FOK! die hier wel een boekje over open kunnen doen en met je mee kunnen denken of praten.
Anders is er ook altijd nog dit topic: Omgaan met het overlijden van een dierbare #4 .
't Gaat niet zo hard, maar daar zitten in elk geval mensen met een soortgelijke 'ervaring'.
Ja doei.
Gecondoleerd. Je vader heeft nu rust. Wees dankbaar voor het feit dat hij je vader was en nog steeds is. Dat neemt niemand je af. Heel veel sterkte.
Breitling - Instruments for Professionals
Gecondoleerd.Je komt er doorheen hoor. Nu lijkt het iets wat je nooit zult overwinnen maar dat gaat gebeuren. Je vader heeft nu geen pijn en ellende meer en zijn strijd is voorbij en je vader leeft nu gewoon verder in je hart.
Nu lijkt het iets wat je nooit zult overwinnen maar dat gaat gebeuren. Je vader heeft nu geen pijn en ellende meer en zijn strijd is voorbij en je vader leeft nu gewoon verder in je hart.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Totdat ze een spuit gaven om hem in coma te brengen, enkele uren voor zijn dood. Daarna is enkel mijn moeder er tot de laatste seconde bijgebleven.quote:
Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst
Ben je erbij geweest toen je vader stierf?
Gecondoleerd en veel sterkte.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik belde mijn vader op, op zijn mobieltje. Hij neemt niet op. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Ik wandel zijn huis binnen. Zet mij in zijn zetel. Ik roep zijn naam. Ik hoor niets. Ik wandel door zijn tuin. Ik roep zijn naam. Maar al wat ik hoor is stilte. Ik wandel naar zijn stoel vanwaar hij naar mij keek als ik het gras voor hem afreed. Ik schreeuw zijn naam. Plots haar ik gekraak. Er is blijkbaar iemand in huis. Ik roep: Vader!!! Maar niemand antwoord. Ik ga naar de keuken en zet mij in zijn stoel. Ik staar naar boven. Maar er is niemand. Ik zie zijn pet liggen. Ik trek die over mijn hoofd. Zijn horloge. Die doe ik aan en ik kijk naar het uur. Ik zie zijn laatste splinternieuwe jas hangen. Ik trek die aan. Verbazend genoeg past die jas terwijl een jas van hem mij NOOIT paste. Heeft hij bewust mijn maat gekozen beseffende dat hij er niet meer ging zijn en wilde hij dat ik dat jasje zou hebben? Evenwel het is en blijft gewoon stil aan de andere kant. Er is niemand meer om tegen té praten. Nu ben IK de spreekbuis. Mijn moeder vraagt raad aan mij, want mijn vader is er niet meer. Toekomstige kinderen zullen raad vragen aan mij. Want ik kan het niet meer vragen aan mijn vader. Zelf hoor ik echter enkel nog de stilte en ik begin het te beseffen: Mijn vader is niet meer. En zal er ook nooit meer zijn.
Mijn vader deelde ook nooit zijn kennis. Een stoel in elkaar zetten. Dat kan ik niet. Mijn vader deed dat! Een vogelkastje in elkaar zetten. Dat kan ik niet, dat deed mijn vader. Iets stom: De meter van de mazoetketel controleren. Dat dat hij. Ik heb geen flauw idee hoe dat dat moet. En toch ben IK nu mijn vader. En mijn vader zijn nu de herinneringen die ik van hem heb. Zo leeft een deel van hem voort in zijn zoon. Ik vind het alleen jammer dat hij zijn ervaringen nooit wilde delen. Maar misschien .. wilde mijn vader dat niet. Het is het deel van hem dat van hem was. Dat niemand hem kon afpakken. Ja zoon het is goed zo. Wat ik wil dat je over mij zegt in de toekomst is hetgeen ik wil hoe andere mensen mij zullen herinneren. Al de rest neem ik mee in mijn graf. Ja het is goed zo zoon. Tot ziens.
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:31:16 ]
Mijn vader deelde ook nooit zijn kennis. Een stoel in elkaar zetten. Dat kan ik niet. Mijn vader deed dat! Een vogelkastje in elkaar zetten. Dat kan ik niet, dat deed mijn vader. Iets stom: De meter van de mazoetketel controleren. Dat dat hij. Ik heb geen flauw idee hoe dat dat moet. En toch ben IK nu mijn vader. En mijn vader zijn nu de herinneringen die ik van hem heb. Zo leeft een deel van hem voort in zijn zoon. Ik vind het alleen jammer dat hij zijn ervaringen nooit wilde delen. Maar misschien .. wilde mijn vader dat niet. Het is het deel van hem dat van hem was. Dat niemand hem kon afpakken. Ja zoon het is goed zo. Wat ik wil dat je over mij zegt in de toekomst is hetgeen ik wil hoe andere mensen mij zullen herinneren. Al de rest neem ik mee in mijn graf. Ja het is goed zo zoon. Tot ziens.
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:31:16 ]
Het ergste vind ik dat ik denk dat hij tot stof vergaan is. Ja misschien is er 'iets' na de dood. Maar hoe kan ik dit 100% zeker weten? Niet dus. In tegendeel. De natuur kennende is de kans véél groter dat er gewoon niets meer is na de dood. We zijn immers maar kleine atoompjes binnen het lichaam van de natuur. Volgens mij is is hij dus echt gewoon opgelost in de eeuwigheid. En het ergste van alles. Hij kon genieten van de allerkleinste dingen. Gewoon nog maar zijn zoon zien en zijn dag was gewoon de beste dag die hij kon beleven. Even van de soep nippen. Meteen een glimlach op zijn gezicht. Of eens de lucht insnuiven. Het was allemaal éénder. Hij genoot 500% van alle kleine pietluttigheden in het leven. Hij was een simplistisch maar zéér gelukkige mens. Maar al die kleine dingen lijken nu helemaal niet meer evident. Het zijn dingen die hij nooit of te nimmer meer zal meemaken. Hij is gewoon tot stof en as vergaan En dat is zéér moeilijk om mee te dragen. Ja, mijn vader bestaat gewoon niet meer. Gevoel, verdriet, allerhande emoties. Zelf het woord vader. Bestaat in feite enkel nog in de herinneringen. In praktijk bestaat zelfs dat niet meer.
En misschien nog erger. Zijn doodsstrijd die 3 dagen duurde. Waarom moest hij daar doorheen gaan? Want mentaal wist hij waarschijnlijk nog tot de allerlaatste seconde dat hij ging sterven. En voor wat? Als er na de dood niets meer is, waarom moet je daarvoor dan nog zoveel afzien. Hij had tijd om nog na te denken. Wat dacht hij toen. Ik moet mijn zoon achterlaten en ik ga er gewoon nooit meer voor hem zijn? Erg hoor ..
Hoe kan je nu verder leven als je beseft dat de allerliefste vader die alles betekende voor jou, gewoon nooit méér bestaat of zal bestaan? En dat de hemel in het slechtste geval gewoon dikke onzin is? Ik weet het niet .. Maar dan denk ik: Hoe heeft mijn vader zijn vader verwerkt? Gewoon door van zijn zoon te houden én hem een goed leven te geven en er niet te veel over na te denken. Er is slechts één verschil. Ik heb géén kinderen. Is dit een teken? Wil mijn vader misschien dat ik kinderen krijg én hen bijbreng wat hij mij bijbracht? Ik heb het gevoel dat de enige manier om zonder mijn vader verder te kunnen is, om een kindje te kopen en mijn liefde door te geven? Want hoe verwerk je dit anders?
[ Bericht 2% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:20:46 ]
En misschien nog erger. Zijn doodsstrijd die 3 dagen duurde. Waarom moest hij daar doorheen gaan? Want mentaal wist hij waarschijnlijk nog tot de allerlaatste seconde dat hij ging sterven. En voor wat? Als er na de dood niets meer is, waarom moet je daarvoor dan nog zoveel afzien. Hij had tijd om nog na te denken. Wat dacht hij toen. Ik moet mijn zoon achterlaten en ik ga er gewoon nooit meer voor hem zijn? Erg hoor ..
Hoe kan je nu verder leven als je beseft dat de allerliefste vader die alles betekende voor jou, gewoon nooit méér bestaat of zal bestaan? En dat de hemel in het slechtste geval gewoon dikke onzin is? Ik weet het niet .. Maar dan denk ik: Hoe heeft mijn vader zijn vader verwerkt? Gewoon door van zijn zoon te houden én hem een goed leven te geven en er niet te veel over na te denken. Er is slechts één verschil. Ik heb géén kinderen. Is dit een teken? Wil mijn vader misschien dat ik kinderen krijg én hen bijbreng wat hij mij bijbracht? Ik heb het gevoel dat de enige manier om zonder mijn vader verder te kunnen is, om een kindje te kopen en mijn liefde door te geven? Want hoe verwerk je dit anders?
[ Bericht 2% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:20:46 ]
Het zal de veerkracht van onze hersenen zijn, het bewustzijn plus de mogelijkheid te reflecteren wat er voor zorgt om hier mee om te kunnen gaan
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik moet me gewoon optrekken aan het feit dat mijn vader wel degelijk een waardig afscheid heeft gekregen. In december is hij ziek gevallen en toen hadden we afgesproken dat we nog samen een volledige dag samen zouden spenderen, vooraleer het té laat zou zijn.
Eind mei had ik mijn eerste vakantie én we keken beiden uit naar die dag. Nét op de eerste dag van mijn vakantie werd hij ziek en een week later lag hij op sterven. De dag samen dreigde in het water te vallen.
Maar hij heeft héél hard gevochten én hij heeft de strijd toen (tijdelijk) gewonnen. Begin juli had ik opnieuw verlof én net dat weekend mocht hij naar huis. Zaterdag en zondag heeft hij véél tijd met mijn moeder gespendeerd en er nog echt van genoten. En maandag hebben we dan samen onze dag gehad. Een beter afscheid kon hij zich niet wensen.
Dinsdag is hij dan spijtig genoeg, terug hervallen en toen is het zéér snel gegaan. Amper 2.5 weken later was hij er niet meer. En ja zijn doodstrijd was véél te lang, en mensonwaardig en dat verdiende hij absoluut niet. Maar hij heeft uiteindelijk toch zijn afscheidsdagen nog gehad, dat kan ook niet iedereen zeggen én zijn gezin heeft tot zijn laatste adem ook aan zijn zijde gestaan. En dat was voor hem héél belangrijk.
Eind mei had ik mijn eerste vakantie én we keken beiden uit naar die dag. Nét op de eerste dag van mijn vakantie werd hij ziek en een week later lag hij op sterven. De dag samen dreigde in het water te vallen.
Maar hij heeft héél hard gevochten én hij heeft de strijd toen (tijdelijk) gewonnen. Begin juli had ik opnieuw verlof én net dat weekend mocht hij naar huis. Zaterdag en zondag heeft hij véél tijd met mijn moeder gespendeerd en er nog echt van genoten. En maandag hebben we dan samen onze dag gehad. Een beter afscheid kon hij zich niet wensen.
Dinsdag is hij dan spijtig genoeg, terug hervallen en toen is het zéér snel gegaan. Amper 2.5 weken later was hij er niet meer. En ja zijn doodstrijd was véél te lang, en mensonwaardig en dat verdiende hij absoluut niet. Maar hij heeft uiteindelijk toch zijn afscheidsdagen nog gehad, dat kan ook niet iedereen zeggen én zijn gezin heeft tot zijn laatste adem ook aan zijn zijde gestaan. En dat was voor hem héél belangrijk.
Ik wilde het toen niet toegeven. Omdat je ergens toch gelooft in dat mirakel. Maar uiteindelijk had je gelijk dat het slechts een kortstondige opleving was. (Maar dat heeft hij dan toch nog gehad) In feite was die opleving op zich, al een half-mirakel. Hij heeft na zijn doodsverklaring, het toch nog een dikke maand kunnen rekken én buiten de laatste week, was zijn levenskwaliteit tevens ook nog menswaardig.quote:
Edit: Zie het als een opleving, niet een weg naar een betere gezondheid. Het nadeel van een delirium is ook dat hij erna geen euthanasie document meer kan/mag tekenen. Dat vonden wij naderhand heel erg, het was beter geweest voor hem als hij dat wel had gedaan. Wij hebben hem tot overlijden thuis verzorgd en de laatste maanden waren mens onterend...
Opmerking ivm euthanasie. Omdat zijn delirium door medicijnen veroorzaakt werd, heeft hij achteraf toch nog de papieren voor euthanasie kunnen tekenen. Daar ben ik wel blij om. Want anders had hij daar nog maanden kunnen liggen, continue naar zijn adem sleuren. Daar had niemand nog beter van geworden.
Uiteindelijk is mijn vader gestorven door morfine en vergif in zijn bloedbanen te pompen. Zijn hart was ondanks drie hartaanvallen nog véél te sterk dus hij kon daar nog maanden liggen creperen in feite. Maar ja, hij was permanent en onomkeerbaar invalide door de mislukte operatie ivm klaplong.
Nu hebben ze dus gewoon aan mijn moeder gevraagd - toen dat er niks meer aan te doen was- ofdat ze de euthanasie procedure die mijn vader getekend had, mochten opstarten. Mijn moeder heeft toen meteen ja gezegd. En dat was volgens mij de juiste beslissing voor mijn vader, hoe erg dat dit ook mag klinken.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 22-07-2012 09:10:43 ]
Gecondoleerd...
Ik heb je nog een pm gestuurd en mocht je willen praten kan dat altijd ;-)
Ik heb je nog een pm gestuurd en mocht je willen praten kan dat altijd ;-)
R.E.B.E.L. - Reaching Everybody By Exposing Lies
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
Gecondoleerd. Mijn vader is een maand geleden ook bezweken aan kanker, dus ik weet (denk ik) hoe je je voelt. Sterkte de komende tijd.
Wat mij in ieder geval helpt is de gedachte dat hij het afscheid heeft gekregen wat hij wou en dat hij beter af is zo. De laatste week was namelijk niet meer om aan te zien.
Het staat hier nu een beetje kil, maar ik denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel.
Wat mij in ieder geval helpt is de gedachte dat hij het afscheid heeft gekregen wat hij wou en dat hij beter af is zo. De laatste week was namelijk niet meer om aan te zien.
Het staat hier nu een beetje kil, maar ik denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel.
De laatste blik die ik gezien heb van mijn vader, was ééntje met een gemeende glimlach van hier tot in Keulen. Ik heb donderdag, een paar uur voor hij stierf, afscheid genomen en gezegd tot ziens. Ik keek naar hem, hij keek naar mij en hij lachte - echt zéér gemeend. Daarna heb ik de deur dichtgetrokken van zijn ziekenhuiskamer. Het is de laatste keer dat ik hem gezien heb.quote:
Gecondoleerd. Mijn vader is een maand geleden ook bezweken aan kanker, dus ik weet (denk ik) hoe je je voelt. Sterkte de komende tijd.
Wat mij in ieder geval helpt is de gedachte dat hij het afscheid heeft gekregen wat hij wou en dat hij beter af is zo. De laatste week was namelijk niet meer om aan te zien.
Het staat hier nu een beetje kil, maar ik denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel.
Oh ja en nog iets zéér belangrijk. Je beseft pas hoe zéér je iemand mist, van het moment dat ze er niet méér zijn. En dan is het té laat én denk je: Had ik maar méér tijd gespendeerd met hem. Maar ik moet ook beseffen, stel dat mijn vader nog 20 jaar had geleeft. Wat had ik dan over 20 jaar gedacht? Nét hetzelfde hé? En ook al spendeer je elke dag van je leven met iemand waarvan je houdt, dan zeg je ook alweer dezelfde woorden. Het leven is gewoon té kort én de tijd samen is nooit voldoende. Dat is nu éénmaal zo.
[ Bericht 3% gewijzigd door makila_avatar op 22-07-2012 10:10:51 ]
Net alles gelezen.
Je vader was een taaie, maar soms is er tegen kanker niet meer op te knokken.
Gecondoleerd met het verlies van je vader en heel veel sterkte.
Je vader was een taaie, maar soms is er tegen kanker niet meer op te knokken.
Gecondoleerd met het verlies van je vader en heel veel sterkte.
Als de moed je in de schoenen zinkt, ga dan eens op je kop staan.
Dat klinkt helemaal niet erg, beter een nog waardig afscheid dan als een kasplantje je laatste maanden/weken/dagen door te brengen.quote:
[..]
Ik wilde het toen niet toegeven. Omdat je ergens toch gelooft in dat mirakel. Maar uiteindelijk had je gelijk dat het slechts een kortstondige opleving was. (Maar dat heeft hij dan toch nog gehad) In feite was die opleving op zich, al een half-mirakel. Hij heeft na zijn doodsverklaring, het toch nog een dikke maand kunnen rekken én buiten de laatste week, was zijn levenskwaliteit tevens ook nog menswaardig.
Opmerking ivm euthanasie. Omdat zijn delirium door medicijnen veroorzaakt werd, heeft hij achteraf toch nog de papieren voor euthanasie kunnen tekenen. Daar ben ik wel blij om. Want anders had hij daar nog maanden kunnen liggen, continue naar zijn adem sleuren. Daar had niemand nog beter van geworden.
Uiteindelijk is mijn vader gestorven door morfine en vergif in zijn bloedbanen te pompen. Zijn hart was ondanks drie hartaanvallen nog véél te sterk dus hij kon daar nog maanden liggen creperen in feite. Maar ja, hij was permanent en onomkeerbaar invalide door de mislukte operatie ivm klaplong.
Nu hebben ze dus gewoon aan mijn moeder gevraagd - toen dat er niks meer aan te doen was- ofdat ze de euthanasie procedure die mijn vader getekend had, mochten opstarten. Mijn moeder heeft toen meteen ja gezegd. En dat was volgens mij de juiste beslissing voor mijn vader, hoe erg dat dit ook mag klinken.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Afscheid aan mijn vader
1944-2012
Mijn liefste vader, ter herinnering
Ik belde mijn vader op, op zijn mobieltje. Hij neemt niet op. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Ik wandel zijn huis binnen. Ik zet mij in zijn zetel. Ik roep zijn naam. Ik hoor niets. Ik wandel door zijn tuin. Ik roep zijn naam. Maar al wat ik hoor is stilte. Ik wandel naar zijn stoel vanwaar hij naar mij keek als ik het gras voor hem afreed. Ik schreeuw zijn naam. Plots haar ik gekraak. Er is blijkbaar iemand in huis. Ik roep: Vader!!! Maar niemand antwoord. Ik ga naar de keuken en zet mij in zijn stoel. Ik staar naar boven. Maar er is niemand.
Ik zie zijn pet liggen. Ik trek die over mijn hoofd. Zijn horloge. Die doe ik aan en ik kijk naar het uur. Ik zie zijn laatste splinternieuwe jas hangen. Ik trek die aan. Verbazend genoeg past die jas terwijl een jas van hem mij NOOIT past. Heeft hij bewust mijn maat gekozen beseffende dat hij er niet meer ging zijn en wilde hij dat ik dat jasje zou hebben? Evenwel het is en blijft gewoon stil aan de andere kant. Er is niemand meer om tegen té praten.
Nu ben IK de spreekbuis. Mijn moeder vraagt raad aan mij,want mijn vader is er niet meer. Toekomstige kinderen zullen raad vragen aan mij. Want ik kan het niet meer vragen aan mijn vader. Zelf hoor ik echter enkel nog de stilte en ik begin het te beseffen: Mijn vader is niet meer. En zal er ook nooit meer zijn.
1944-2012
Mijn liefste vader, ter herinnering
Ik belde mijn vader op, op zijn mobieltje. Hij neemt niet op. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Ik wandel zijn huis binnen. Ik zet mij in zijn zetel. Ik roep zijn naam. Ik hoor niets. Ik wandel door zijn tuin. Ik roep zijn naam. Maar al wat ik hoor is stilte. Ik wandel naar zijn stoel vanwaar hij naar mij keek als ik het gras voor hem afreed. Ik schreeuw zijn naam. Plots haar ik gekraak. Er is blijkbaar iemand in huis. Ik roep: Vader!!! Maar niemand antwoord. Ik ga naar de keuken en zet mij in zijn stoel. Ik staar naar boven. Maar er is niemand.
Ik zie zijn pet liggen. Ik trek die over mijn hoofd. Zijn horloge. Die doe ik aan en ik kijk naar het uur. Ik zie zijn laatste splinternieuwe jas hangen. Ik trek die aan. Verbazend genoeg past die jas terwijl een jas van hem mij NOOIT past. Heeft hij bewust mijn maat gekozen beseffende dat hij er niet meer ging zijn en wilde hij dat ik dat jasje zou hebben? Evenwel het is en blijft gewoon stil aan de andere kant. Er is niemand meer om tegen té praten.
Nu ben IK de spreekbuis. Mijn moeder vraagt raad aan mij,want mijn vader is er niet meer. Toekomstige kinderen zullen raad vragen aan mij. Want ik kan het niet meer vragen aan mijn vader. Zelf hoor ik echter enkel nog de stilte en ik begin het te beseffen: Mijn vader is niet meer. En zal er ook nooit meer zijn.
Je vader missen...
Toen ik moeder werd, slechts enkele jaren nadat mijn vader was overleden. Toen mistte ik hem het meest. Ik had hem zo graag mijn prachtige dochter willen laten zien en kennen. En omgekeerd, zou ik het zo graag hebben gewild, dat ze hem had gekend.
Ik wens je heel veel sterkte met het proces van afscheid nemen, maar nog meer wens ik je mooie herinneringen toe.
Toen ik moeder werd, slechts enkele jaren nadat mijn vader was overleden. Toen mistte ik hem het meest. Ik had hem zo graag mijn prachtige dochter willen laten zien en kennen. En omgekeerd, zou ik het zo graag hebben gewild, dat ze hem had gekend.
Ik wens je heel veel sterkte met het proces van afscheid nemen, maar nog meer wens ik je mooie herinneringen toe.
Nooit fijn om zulke berichten te lezen en pijnlijk om het mee te maken. Gecondoleerd en heel erg veel sterkte!
[ Bericht 16% gewijzigd door #ANONIEM op 15-08-2012 23:26:33 ]
[ Bericht 16% gewijzigd door #ANONIEM op 15-08-2012 23:26:33 ]
Het is bijna 2 jaar geleden dat mijn vader is overleden. Ik heb nog altijd last om voort te leven. Ik ben door mijn ouders en grootouders (langs moederskant - die langs vaderskant heb ik amper gekend) opgevoed en ik heb 37 jaar van mijn leven deze 4 prachtige mensen onder mij mogen hebben.
In juli 2012 is mijn vader overleden. In mei 2013 mijn grootvader en in juni 2013 mijn grootmoeder. Ik heb dan wel mijn vrouw nog en mijn moeder, maar op minder dan een jaar plots 3 van de 5 belangrijkste personen uit mijn leven verliezen is echt hard.
Vroeger als ik moest gaan werken en ik had last om rond 6 uur op te staan. Dan had ik daar een zeer goed trukje voor (alle dacht ik). Ik dacht: Mijn vader die is al om 4 uur naar zijn werk gereden dus als hij het kan, dan kan ik het ook! Hierdoor sprong ik steeds opgewekt het bed uit en kon ik de ganse dag daarop teren.
Maar wat blijkt nu? De klok tikt 6u en ik denk: waarom opstaan? Vader staat ook niet op. In tegendeel hij slaapt nu gewoon voor eeuwig. 7u - 8u - eindelijk ik sta op. Echt motiverend is dat niet meer want zo moet ik laat doorwerken en ben ik 's avonds ook weer moe. En eerlijk? Ik kan sinds 2 jaar maar de helft van de snelheid werken als daarvoor, omdat de goesting er precies sindsdien niet meer is.
Ik heb er soms echt geen zin meer in. Werken interesseert me niet meer. En voor de kindjes moet ik het ook niet doen, die heb ik niet. Dus voor wie of wat? Ik kan het dus gewoon echt geen plaats geven .. zelfs 2 jaar later nog steeds niet ..
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 11-06-2014 19:09:48 ]
In juli 2012 is mijn vader overleden. In mei 2013 mijn grootvader en in juni 2013 mijn grootmoeder. Ik heb dan wel mijn vrouw nog en mijn moeder, maar op minder dan een jaar plots 3 van de 5 belangrijkste personen uit mijn leven verliezen is echt hard.
Vroeger als ik moest gaan werken en ik had last om rond 6 uur op te staan. Dan had ik daar een zeer goed trukje voor (alle dacht ik). Ik dacht: Mijn vader die is al om 4 uur naar zijn werk gereden dus als hij het kan, dan kan ik het ook! Hierdoor sprong ik steeds opgewekt het bed uit en kon ik de ganse dag daarop teren.
Maar wat blijkt nu? De klok tikt 6u en ik denk: waarom opstaan? Vader staat ook niet op. In tegendeel hij slaapt nu gewoon voor eeuwig. 7u - 8u - eindelijk ik sta op. Echt motiverend is dat niet meer want zo moet ik laat doorwerken en ben ik 's avonds ook weer moe. En eerlijk? Ik kan sinds 2 jaar maar de helft van de snelheid werken als daarvoor, omdat de goesting er precies sindsdien niet meer is.
Ik heb er soms echt geen zin meer in. Werken interesseert me niet meer. En voor de kindjes moet ik het ook niet doen, die heb ik niet. Dus voor wie of wat? Ik kan het dus gewoon echt geen plaats geven .. zelfs 2 jaar later nog steeds niet ..
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 11-06-2014 19:09:48 ]
Als je bang bent dat je er zelf niet uit gaat komen, is misschien praten met een psycholoog een optie voor je? Het verlies van drie geliefden zo relatief kort na elkaar is zwaar, en sommigen doen er gewoon langer over om dat te verwerken dan anderen. Maar als je echt denkt er niet uit te kunnen komen, zoek dan (professionele) hulp, deze mensen zijn immers opgeleid om je hiermee te kunnen helpen.
In elk geval sterkte, je komt er uiteindelijk echt wel bovenop!
In elk geval sterkte, je komt er uiteindelijk echt wel bovenop!
En ik maar zeuren dat m'n pa COPD heeft in fase 4... Sterkte gozer, vooral de geestelijke achteruitgang lijkt me heel lastig om mee om te gaan.
Kijk even naar de data van de posts.quote:
En ik maar zeuren dat m'n pa COPD heeft in fase 4... Sterkte gozer, vooral de geestelijke achteruitgang lijkt me heel lastig om mee om te gaan.
The love you take is equal to the love you make.
|
|
