R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dinsdagavond is hij dus geopereerd. De dagen erna kreeg hij zoveel last van zijn adem dat ze hem morfinespuiten hebben moeten geven en 2x hebben ze met spoed hem extra zuurstof moeten geven. (Zoals ik al aangaf in mijn vorige post) Hij ging visueel razendsnel achteruit ipv vooruit.
Donderdagnamiddag merkten ze dus ineens dat het apparaat dat de lucht moet afzuigen (zodat de long zich terug kan herstellen) doodleuk stuk is. Vermoedelijk was die sinds de operatie al stuk. Ze waren dit gewoon vergeten te controleren!
Géén wonder dat mijn vader ineens géén adem méér kreeg. Omdat de klaplong nog herstellende is, ademde hij 2 dagen lang uit één long (En hij is dus al longpatiënt hé! Ze zeiden voor de operatie al dat mijn vader niet met één long verder kan leven ..). En ja hoor, sinds donderdag gaat hij ineens snel wéér vooruit nadat ze dit hersteld hadden.
Man man man .. dit vind ik toch een zware medische fout! Dit euvel kon zijn dood betekenen.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 16-07-2012 14:49:08 ]
Donderdagnamiddag merkten ze dus ineens dat het apparaat dat de lucht moet afzuigen (zodat de long zich terug kan herstellen) doodleuk stuk is. Vermoedelijk was die sinds de operatie al stuk. Ze waren dit gewoon vergeten te controleren!
Géén wonder dat mijn vader ineens géén adem méér kreeg. Omdat de klaplong nog herstellende is, ademde hij 2 dagen lang uit één long (En hij is dus al longpatiënt hé! Ze zeiden voor de operatie al dat mijn vader niet met één long verder kan leven ..). En ja hoor, sinds donderdag gaat hij ineens snel wéér vooruit nadat ze dit hersteld hadden.
Man man man .. dit vind ik toch een zware medische fout! Dit euvel kon zijn dood betekenen.
[ Bericht 1% gewijzigd door makila_avatar op 16-07-2012 14:49:08 ]
Ik snap dat je behoorlijk boos bent, ik vraag me af als je actie tot zoiets wilt ondernemen wat je dan moet doen. Behoorlijke misser al zeg ik het zelf. Het had inderdaad zijn dood kunnen zijn.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Verder respect dat je vader zo kan knokken. Zijn er niet veel van.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Tja als hij erdoor komt, valt hier nog weinig aan te doen denk ik. Maar als hij daaraan gestorven was, dan hadden ze misschien wel een probleem gehad hé?quote:Op maandag 16 juli 2012 14:48 schreef CantFazeMe het volgende:
Ik snap dat je behoorlijk boos bent, ik vraag me af als je actie tot zoiets wilt ondernemen wat je dan moet doen. Behoorlijke misser al zeg ik het zelf. Het had inderdaad zijn dood kunnen zijn.
Ik verbaas er nog elke dag van, dat hij nog altijd onder ons is, want dat lijkt me toch niet evident. Alles wat tegen kon vallen, is ook effectief tegengevallen. (Behalve dat hij nog steeds leeft natuurlijk ..) Hij heeft zowat alle complicaties gehad die je effectief kan krijgen van een longontsteking. Sinds eind mei is hij elke dag wél in het ziekenhuis geweest of er gelegen, met uitzondering van één dag. Hijzelf begint dat ook pokkebeu te worden.quote:
Verder respect dat je vader zo kan knokken. Zijn er niet veel van.
PS. Het (grote) gat lijkt 'bijna' gedicht te zijn, maar het apparaat laat nog altijd om de +-10 ademhalingen een paar luchtbellen zien. En ook als hij hoest, brubbelt het apparaat nog. Ik hoop dat het in orde komt en dat ze geen 2de operatie moeten doen om het helemaal te dichten, want het mag toch wel eens stoppen met al die tegenslagen. Het zijn nu wél spannende dagen. Het moet echt helemaal dicht zijn, anders mag hij niet naar huis!!
[ Bericht 5% gewijzigd door makila_avatar op 16-07-2012 15:01:26 ]
Het gat is dus volledig dicht (net van m'n moeder gehoord). Ten laatste gisteren (zondag) moest de long dan normaal terug open geweest zijn. Evenwel gisteren hebben ze platen genomen van de longen van mijn vader. De arts had héél slecht nieuws. De long ging niet meer open en bleef dichtgeklapt. Het langste dat de arts ***ooit*** in zijn 30 jaar ervaring, geweten had dat een long nog opnieuw open ging na de operatie was (5-correctie) 4 dagen. Vermits het reeds (6-correctie) 5 dagen was, besloot hij, dat het praktisch gezien, nog onmogelijk was dat mijn vader zijn long nog zou herstellen.
Omdat het zondag was én ze maandag (vandaag dus) nog finaal een laatste scan zouden doen voor absoluut zekerheid te hebben, heeft mijn moeder dit gisteren niet aan mij verteld. Ze hebben deze morgen dan alles afgekoppeld en mijn vader ***alweer*** opgegeven. Boven boven wonder, nét op dat moment komt de longarts binnen. Goed nieuws én nog nooit meegemaakt in zijn praktijk. Maar de long van mijn vader is plots na 6 dagen toch nog opengegaan.
Dit is toch echt van de gekke !! Mijn vader is toch echt géne normale? Maar ja, toch maar voorzichtig zijn, voor hetzelfde geld is de long morgen wéér dichtgeklapt en dan kunnen de boeken vooralsnog dicht. Maar hoe dan ook, m'n vader lijkt echt wel een ongelofelijke vechter te zijn.
Omdat het zondag was én ze maandag (vandaag dus) nog finaal een laatste scan zouden doen voor absoluut zekerheid te hebben, heeft mijn moeder dit gisteren niet aan mij verteld. Ze hebben deze morgen dan alles afgekoppeld en mijn vader ***alweer*** opgegeven. Boven boven wonder, nét op dat moment komt de longarts binnen. Goed nieuws én nog nooit meegemaakt in zijn praktijk. Maar de long van mijn vader is plots na 6 dagen toch nog opengegaan.
Dit is toch echt van de gekke !! Mijn vader is toch echt géne normale? Maar ja, toch maar voorzichtig zijn, voor hetzelfde geld is de long morgen wéér dichtgeklapt en dan kunnen de boeken vooralsnog dicht. Maar hoe dan ook, m'n vader lijkt echt wel een ongelofelijke vechter te zijn.
Ongeloofelijk nieuws!quote:
Het gat is dus volledig dicht (net van m'n moeder gehoord). Ten laatste gisteren (zondag) moest de long dan normaal terug open geweest zijn. Evenwel gisteren hebben ze platen genomen van de longen van mijn vader. De arts had héél slecht nieuws. De long ging niet meer open en bleef dichtgeklapt. Het langste dat de arts ***ooit*** in zijn 30 jaar ervaring, geweten had dat een long nog opnieuw open ging na de operatie was (5-correctie) 4 dagen. Vermits het reeds (6-correctie) 5 dagen was, besloot hij, dat het praktisch gezien, nog onmogelijk was dat mijn vader zijn long nog zou herstellen.
Omdat het zondag was én ze maandag (vandaag dus) nog finaal een laatste scan zouden doen voor absoluut zekerheid te hebben, heeft mijn moeder dit gisteren niet aan mij verteld. Ze hebben deze morgen dan alles afgekoppeld en mijn vader ***alweer*** opgegeven. Boven boven wonder, nét op dat moment komt de longarts binnen. Goed nieuws én nog nooit meegemaakt in zijn praktijk. Maar de long van mijn vader is plots na 6 dagen toch nog opengegaan.
Dit is toch echt van de gekke !! Mijn vader is toch echt géne normale? Maar ja, toch maar voorzichtig zijn, voor hetzelfde geld is de long morgen wéér dichtgeklapt en dan kunnen de boeken vooralsnog dicht. Maar hoe dan ook, m'n vader lijkt echt wel een ongelofelijke vechter te zijn.
Veel sterkte naar jou, je familie, en doe de groetjes aan je vader! Succes en ik hoop dat alles goed verloopt.
Mijn vader gaat ondanks de geslaagde operatie héél hard achteruit. Dit is niet normaal en dus hebben ze een volledig scan genomen van zijn long.
Blijkt nu dat men steeds de voorkant van de long zag, en die is nog in goede staat en ook gestabiliseerd. Echter zonder dat ze het wisten heeft de aggressieve schimmel zich verder voortgewoekerd aan de achterkant van de long!
De achterkant (en ongeveer de helft van de long) is volledig afgestorven! .. Hierdoor heeft mijn vader nu nog minder dan 20% van zijn normale longinhoud over. De rest is gewoon dood én een longtransplantatie kan niet, daarvoor is mijn vader al jaren niet sterk genoeg meer voor. Dit is dus over en out. Binnen enkele dagen, maximaal weken (maar waarschijnlijk zelfs dat dus niet meer), zal hij er niet meer zijn.
Na een lang gevecht van 2 maanden lang, haalt mijn vader en dus uiteindelijk niet. Dat is een zware tegenslag. Zo hard vechten en dan nog het gevecht verliezen. Ik weet het nu even niet meer.
Ik geef nog wel een update als het zover is.
Blijkt nu dat men steeds de voorkant van de long zag, en die is nog in goede staat en ook gestabiliseerd. Echter zonder dat ze het wisten heeft de aggressieve schimmel zich verder voortgewoekerd aan de achterkant van de long!
De achterkant (en ongeveer de helft van de long) is volledig afgestorven! .. Hierdoor heeft mijn vader nu nog minder dan 20% van zijn normale longinhoud over. De rest is gewoon dood én een longtransplantatie kan niet, daarvoor is mijn vader al jaren niet sterk genoeg meer voor. Dit is dus over en out. Binnen enkele dagen, maximaal weken (maar waarschijnlijk zelfs dat dus niet meer), zal hij er niet meer zijn.
Na een lang gevecht van 2 maanden lang, haalt mijn vader en dus uiteindelijk niet. Dat is een zware tegenslag. Zo hard vechten en dan nog het gevecht verliezen. Ik weet het nu even niet meer.
Ik geef nog wel een update als het zover is.
jeetje, nou dat klinkt niet best, ik hoop dat je dan de laatste paar dagen/weken nog een goede tijd met elkaar kunt hebben
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hij heeft echt gestreden, makila, maar soms wil het dan toch echt niet meer.Het is niet vreemd dat je het gewoon even niet meer weet, woorden schieten hier tekort.
Heel veel sterkte, voor jou, je vader en iedereen die om hem geeft.
Heel veel sterkte, voor jou, je vader en iedereen die om hem geeft.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Tja het was al een half mirakel dat hij tussendoor toch nog één volledige dag thuis is geweest. Hij heeft toen waarschijnlijk enorm hard afgezien en die inspanning is misschien wel z'n dood geweest.
Maar, die dag heeft hij wél voor de volle 100% aan mij besteed. We zijn samen naar z'n grootste hobby (naast diamantbewerker) gaan kijken, namelijk splinternieuwe en dure wagens. Hij keek toen met doffe droevige ogen naar mij en hij staarde in stilte voor zich uit. Toen snapte ik het niet. Nu wél. Hij nam in *stilte* in feite toen reeds afscheid.
En ja, stel dat hij die inspanning niet had geleverd. Dan had hij misschien het nog een weekje langer kunnen rekken? Maar dan had hij die dag met mij niet méér gehad hé?
Het leven is niet eerlijk maar ook niet eeuwig. Dat is nu éénmaal zo. Maar ja .. wat doe je eraan? We hebben tenminste nog afscheid kunnen nemen. Al hoopte ik dat we toch nog een jaartje langer afscheid hadden kunnen nemen. Maar helaas is dat niet zo ..
Zijn er nog mensen hier die hun vader verloren hebben. Hoe hebben jullie dat verwerkt? Of is het iets dat gewoon nooit goed verwerkt en waarmee je gewoon verder mee moet leven als een gapende wonde?
Er zal zowiezo een enorm leeg gat in mijn leven komen. Zijn stoel zal leeg zijn. *stilte*? Ik moet er niet aan denken.
Maar, die dag heeft hij wél voor de volle 100% aan mij besteed. We zijn samen naar z'n grootste hobby (naast diamantbewerker) gaan kijken, namelijk splinternieuwe en dure wagens. Hij keek toen met doffe droevige ogen naar mij en hij staarde in stilte voor zich uit. Toen snapte ik het niet. Nu wél. Hij nam in *stilte* in feite toen reeds afscheid.
En ja, stel dat hij die inspanning niet had geleverd. Dan had hij misschien het nog een weekje langer kunnen rekken? Maar dan had hij die dag met mij niet méér gehad hé?
Het leven is niet eerlijk maar ook niet eeuwig. Dat is nu éénmaal zo. Maar ja .. wat doe je eraan? We hebben tenminste nog afscheid kunnen nemen. Al hoopte ik dat we toch nog een jaartje langer afscheid hadden kunnen nemen. Maar helaas is dat niet zo ..
Zijn er nog mensen hier die hun vader verloren hebben. Hoe hebben jullie dat verwerkt? Of is het iets dat gewoon nooit goed verwerkt en waarmee je gewoon verder mee moet leven als een gapende wonde?
Er zal zowiezo een enorm leeg gat in mijn leven komen. Zijn stoel zal leeg zijn. *stilte*? Ik moet er niet aan denken.
Tja strijden, maar voor wie en wat? Uiteindelijk heeft hij niks anders dan afgezien van zijn chemo. Hij heeft echt héél hard afgezien en waarom. Helemaal voor niks, want hij is de strijd aan het verliezen. Dus dan vraag ik me af. Als je de harde diagnose kanker ongeneesbaar te horen krijgt, waarom dan nog vechten?quote:
Hij heeft echt gestreden, makila, maar soms wil het dan toch echt niet meer.Het is niet vreemd dat je het gewoon even niet meer weet, woorden schieten hier tekort.
Heel veel sterkte, voor jou, je vader en iedereen die om hem geeft.
Je naasten worden mentaal moe en zien je uiteindelijk toch sterven. Jijzelf ziet niks dan af, zonder dat je geneest (is gewoon ijdele hoop). In tegendeel de chemo verkort je leven nog ook en de kwaliteit is waarschijnlijk ook nog eens minder ook.
Denk ik nu té negatief? Of is kanker gewoon die rotte ziekte die alles verwoest binnen een familie?
Denk niet te veel na over wat er anders had gekund want je kunt het niet veranderen. Denk aan de leuke dingen en de goede tijd en stel je in op het einde van zijn lijden en dat hij straks verlost zal zijn van dat lichaam wat niet meer wilde meedoen. In veel gevallen is het sterven uiteindelijk een verlossing en je vader heeft lang genoeg gestreden. Sterkte nog, de laatste loodjes zullen zwaar zijn maar uiteindelijk gaan jullie het samen wel redden. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Kanker is meestal rot ja, chemo is levensverlengend tegen een prijs, maar soms is het geen ijdele hoop. Maar hier was het zo niet, maar koester de goede momentenquote:
[..]
Tja strijden, maar voor wie en wat? Uiteindelijk heeft hij niks anders dan afgezien van zijn chemo. Hij heeft echt héél hard afgezien en waarom. Helemaal voor niks, want hij is de strijd aan het verliezen. Dus dan vraag ik me af. Als je de harde diagnose kanker ongeneesbaar te horen krijgt, waarom dan nog vechten?
Je naasten worden mentaal moe en zien je uiteindelijk toch sterven. Jijzelf ziet niks dan af, zonder dat je geneest (is gewoon ijdele hoop). In tegendeel de chemo verkort je leven nog ook en de kwaliteit is waarschijnlijk ook nog eens minder ook.
Denk ik nu té negatief? Of is kanker gewoon die rotte ziekte die alles verwoest binnen een familie?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik heb zo de indruk dat die fout zijn leven inderdaad gekost heeft. Omdat mijn vader nét voor de operatie wél vrij goed kon ademen. Sinds de operatie is zijn adem niet meer goed gekomen en ineens heeft die schimmel zogezegd de helft van zijn long kapot gemaakt ??quote:
Ik snap dat je behoorlijk boos bent, ik vraag me af als je actie tot zoiets wilt ondernemen wat je dan moet doen. Behoorlijke misser al zeg ik het zelf. Het had inderdaad zijn dood kunnen zijn.
Volgens mij doordat de lucht twee dagen na de operatie niet werd afgezogen, is zijn halve long stuk gegaan. Zijn long heeft twee dagen lang géén zuurstof gekregen hé? Maar ja, met een vingertje wijzen, daar koop ik nu niks meer mee. Dat helpt noch mijn vader, noch mezelf vooruit. Ik kan me er nu beter bij neerleggen en die laatste momenten nog proberen te beleven.
Ik heb mijn vader verloren aan kanker bijna 2 jaar geleden. Het is zwaar en kut. Ik denk nog elk kwartier van de dag aan hem. Maar, er komt een moment dat je aan je pa kunt denken zonder in tranen uit te barsten. Daar heb je nu geen ene kut aan, dat weet ik heel goed, maar toch...dat moment komt.
Heel veel sterkte jong
Heel veel sterkte jong
Breitling - Instruments for Professionals
Bah wat naar om dat te moeten lezen, ik kan me voorstellen dat dit een enorme tegenslag is geweest. Heel veel sterkte voor jou en je familie.
~ The seminar how to handle disappointments, sadly has been cancelled ~
Ze zeiden dat ze mijn vader nog maanden in leven kunnen houden dmv machines. Maar mijn vader wil dat niet, hij heeft dat zo afgetekend. En ik zou dat ook niet willen. Wat voor leven heb je dan nog? Ik blijf er ook bij, dat er zware fouten zijn begaan tijdens of na zijn laatste operatie (een routineoperatie voor een klaplong) die hem uiteindelijk fataal zullen worden.
Maar goed, stel nu dat de operatie wél gelukt was, dan lag hij vermoedelijk binnen enkele dagen of weken gewoon terug in het ziekenhuis. Dat zou dan gewoon uitstel dan executie geweest zijn. Het is gewoon op, dat besef ik gewoon. Zijn lichaam wil niet meer mee. Nu is het nog enkel afwachten op dat laatste telefoontje. De tijd gaat nu wel erg traag vooruit hé?
Enerzijds wil ik hem nog een laatste keer zien, zodat hij zich niet alleen zou voelen? Anderzijds, .. is dat wel een goed idee? Hij reageert naar het schijnt nog amper en ziet er niet meer uit. Misschien wil ik gewoon mijn vader herinneren als die sterke man en als ik hem dan daar zou zien liggen xxx
Maar goed, stel nu dat de operatie wél gelukt was, dan lag hij vermoedelijk binnen enkele dagen of weken gewoon terug in het ziekenhuis. Dat zou dan gewoon uitstel dan executie geweest zijn. Het is gewoon op, dat besef ik gewoon. Zijn lichaam wil niet meer mee. Nu is het nog enkel afwachten op dat laatste telefoontje. De tijd gaat nu wel erg traag vooruit hé?
Enerzijds wil ik hem nog een laatste keer zien, zodat hij zich niet alleen zou voelen? Anderzijds, .. is dat wel een goed idee? Hij reageert naar het schijnt nog amper en ziet er niet meer uit. Misschien wil ik gewoon mijn vader herinneren als die sterke man en als ik hem dan daar zou zien liggen xxx
en je vader dan?... wat zou die denken als hij daar maar alleen is, beetje liggen te sterven...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Misschien voelt hij nog dat je er bent. Je blijft toch altijd die man voor je zien die hij altijd geweest is denk ik. Sterkte kerel.
Trotse mamma :)
Oh boy, je beschrijft hoe ik me voelde. Ik vroeg me ook altijd tijdens zijn ziekte af hoe ik dat moest doen. De dag dat hij overleed in het ziekenhuis ben ik bij het moment zelf ook niet geweest. Ik heb letterlijk om de hoek van de deur gezeten, maar er letterlijk bij zijn kon ik niet.quote:
Ze zeiden dat ze mijn vader nog maanden in leven kunnen houden dmv machines. Maar mijn vader wil dat niet, hij heeft dat zo afgetekend. En ik zou dat ook niet willen. Wat voor leven heb je dan nog? Ik blijf er ook bij, dat er zware fouten zijn begaan tijdens of na zijn laatste operatie (een routineoperatie voor een klaplong) die hem uiteindelijk fataal zullen worden.
Maar goed, stel nu dat de operatie wél gelukt was, dan lag hij vermoedelijk binnen enkele dagen of weken gewoon terug in het ziekenhuis. Dat zou dan gewoon uitstel dan executie geweest zijn. Het is gewoon op, dat besef ik gewoon. Zijn lichaam wil niet meer mee. Nu is het nog enkel afwachten op dat laatste telefoontje. De tijd gaat nu wel erg traag vooruit hé?
Enerzijds wil ik hem nog een laatste keer zien, zodat hij zich niet alleen zou voelen? Anderzijds, .. is dat wel een goed idee? Hij reageert naar het schijnt nog amper en ziet er niet meer uit. Misschien wil ik gewoon mijn vader herinneren als die sterke man en als ik hem dan daar zou zien liggen xxx
En ik was ook bang dat ik m alleen maar zou herinneren zoals hij was toen hij ziek was, en in t begin was dat ook zo. Maar, die herinneringen zijn niet de enige die ik heb. Inmiddels denk ik ook heel vaak aan leuke dingen, die we zo veel hebben mee gemaakt. Dat moment komt, vroeg of laat, maar het komt.
Maar mijn advies is; ga erheen. Zorg dat je er bent. Misschien merkt hij het, misschien niet, maar je met de herinnering hoe slecht hij was op het eind kun je leren leven, maar dat je er niet was toen het einde kwam, dat vergeef je je zelf nooit. Gaan. Zet je pc uit, sta op, en ga.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik heb geen ervaring met de situatie (ik heb wel je topic met veel medeleven gelezen) maar als mijn vader in het ziekenhuis zijn laatste adems aan het uitblazen is zou ik niet thuis bij de telefoon zitten wachten! Ga er heen, niet omdat jij hem beter wil herinneren maar voor hem!
Ga er heen, niet omdat jij hem beter wil herinneren maar voor hem!
Tijdens de dag heeft hij nog nét voldoende adem. Zijn laatste adem zal hij bijna zeker in het midden van de nacht uitblazen. Dus dan kan ik er zowiezo niet bij zijn hé, want ik heb ook nog een job. Ik hoop wel dat ik hem nog te pakken krijg, vooraleer die nacht eraan komt.quote:
Ik heb geen ervaring met de situatie (ik heb wel je topic met veel medeleven gelezen) maar als mijn vader in het ziekenhuis zijn laatste adems aan het uitblazen is zou ik niet thuis bij de telefoon zitten wachten!
Dat doet me eraan denken. Toen mijn moeder even iets gaan halen was vorige week, heeft mijn vader gevraagd of ik haar in zijn naam bloemen kon kopen deze week, omdat ze 40 jaar getrouwd gaan zijn. Ik weet de exacte datum niet, hij had niet de kracht om de datum te zeggen, ergens eind juli ... Ik dacht nu zondag of zo, wat ie vermoedelijk niet meer gaat halen. Dat ben ik evenwel mijn vader nog verschuldigd.
Niet over nadenken want hoe cru het ook klinkt het was een kwestie van tijd. Je moet er niet over nadenken of hij wellicht een paar dagen langer zou hebben gehad als dingen anders waren gedaan, schiet je niets mee op en verpest alleen maar de tijd die jullie nog hebben.quote:
[..]
Ik heb zo de indruk dat die fout zijn leven inderdaad gekost heeft. Omdat mijn vader nét voor de operatie wél vrij goed kon ademen. Sinds de operatie is zijn adem niet meer goed gekomen en ineens heeft die schimmel zogezegd de helft van zijn long kapot gemaakt ??
Volgens mij doordat de lucht twee dagen na de operatie niet werd afgezogen, is zijn halve long stuk gegaan. Zijn long heeft twee dagen lang géén zuurstof gekregen hé? Maar ja, met een vingertje wijzen, daar koop ik nu niks meer mee. Dat helpt noch mijn vader, noch mezelf vooruit. Ik kan me er nu beter bij neerleggen en die laatste momenten nog proberen te beleven.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Als het ziekenhuispersoneel merkt dat de patiënt met zijn laatste uren bezig is (als hij tenminste geleidelijk aan wegzakt) dan krijg je bericht om te komen. Natuurlijk kunnen ze plotseling sterven niet voor zijn maar zodra ze merken dat de laatste uren zijn aangebroken dan zal men er alles aan doen om familieleden te informeren om ze zo de kans te geven om er bij te zijn.quote:
Ik heb geen ervaring met de situatie (ik heb wel je topic met veel medeleven gelezen) maar als mijn vader in het ziekenhuis zijn laatste adems aan het uitblazen is zou ik niet thuis bij de telefoon zitten wachten!
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Deze morgen heb ik telefoon gehad. Mijn vader was helder toen ik arriveerde en hij vond het vreemd dat ik er ineens was. Ik heb gezegd dat ik een dag verlof had. Ze hebben deze morgen de euthanasie procedure in gang gezet om hem niet méér nodeloos te laten lijden (Hij blijkt die papieren dus getekend te hebben). Ze waren begonnen met zijn pijnen weg te nemen door verdovende middelen.
Ongeveer een uurtje geleden hebben ze hem dan een middel gegeven om hem te doen inslapen. Ze hebben eerst nog gevraagd of hij pijn had maar hij zei van niet. Ik heb dan mijn vader gekust en 'tot de volgende keer!' gezegd. Ik heb er wél niet bijgezegd dat dit pas voor over 50 jaar zal zijn. Want dit waren mijn laatste woorden aan hem. Hij glimlachte en zei tot zaterdag!
Ik krijg telefoon als hij gaat overlijden en dan rijd ik nog wel naar hem toe. Maar dat kan nog langer dan 24 uur duren zeiden ze, dus het had géén zin om te wachten. Mijn vader zou zich vragen hebben beginnen stellen én dat moesten we dus vermijden. Hij besefte wel dat het op zijn einde liep, maar vandaag beseft hij denk ik niet dat het DE DAG is.
Mijn moeder zal al die tijd wél bij hem blijven. Ondertussen is hij dus in slaap gevallen en vermoedelijk gaat hij ook niet méér wakker worden.
Ongeveer een uurtje geleden hebben ze hem dan een middel gegeven om hem te doen inslapen. Ze hebben eerst nog gevraagd of hij pijn had maar hij zei van niet. Ik heb dan mijn vader gekust en 'tot de volgende keer!' gezegd. Ik heb er wél niet bijgezegd dat dit pas voor over 50 jaar zal zijn. Want dit waren mijn laatste woorden aan hem. Hij glimlachte en zei tot zaterdag!
Ik krijg telefoon als hij gaat overlijden en dan rijd ik nog wel naar hem toe. Maar dat kan nog langer dan 24 uur duren zeiden ze, dus het had géén zin om te wachten. Mijn vader zou zich vragen hebben beginnen stellen én dat moesten we dus vermijden. Hij besefte wel dat het op zijn einde liep, maar vandaag beseft hij denk ik niet dat het DE DAG is.
Mijn moeder zal al die tijd wél bij hem blijven. Ondertussen is hij dus in slaap gevallen en vermoedelijk gaat hij ook niet méér wakker worden.
Mijn vader zijn ergste vrees was om ooit te sterven zoals zijn vader (mijn grootvader). In die tijd gaven ze nog géén morfine. Hij lag te schreeuwen van de pijn en heeft toen zijn polsen overgesneden. Het ziekenhuispersoneel heeft toen mijn grootvader gered van zelfmoord en hem nog 3 weken laten schreeuwen van de pijn tot hij de pijp uit ging. Was echt heftig.
Mijn vader zijn laatste wens was dan ook, vredig heen te gaan en NIET zoals zijn vader. Ondanks dat hij 6 jaar eerder zal dood gaan (68 vs 74j), zal die laatste wens ten minste ingewilligd worden.
Mijn vader zijn laatste wens was dan ook, vredig heen te gaan en NIET zoals zijn vader. Ondanks dat hij 6 jaar eerder zal dood gaan (68 vs 74j), zal die laatste wens ten minste ingewilligd worden.
Had deze operatie gelukt, dan had hij nog een paar extra weken/maanden gehad. Maar het was een tikkende tijdbom. Je hebt gelijk. Vroeg of laat had hij wéér iets gekregen.quote:
[..]
Niet over nadenken want hoe cru het ook klinkt het was een kwestie van tijd. Je moet er niet over nadenken of hij wellicht een paar dagen langer zou hebben gehad als dingen anders waren gedaan, schiet je niets mee op en verpest alleen maar de tijd die jullie nog hebben.
Het belangrijkste is dat hij comfortabel dood gaat (als je het comfortabel kunt noemen?) en géén pijnen lijdt.
Ze kunnen heel veel doen om pijn te verminderen en comfort te verhogen,. Mochten jullie (je vader en/of je familie) merken dat het onaangenaam wordt is dat altijd bespreekbaar. Bij mijn vader hebben we er ook voor gezorgd dat zijn laatste momenten zo aangenaam als mogelijk waren en dat het uiteindelijke sterven zelf heel snel en zonder ellende voor mijn vader ging. Gewoon bespreken met de artsen en verpleegkundigen.quote:
[..]
Had deze operatie gelukt, dan had hij nog een paar extra weken/maanden gehad. Maar het was een tikkende tijdbom. Je hebt gelijk. Vroeg of laat had hij wéér iets gekregen.
Het belangrijkste is dat hij comfortabel dood gaat (als je het comfortabel kunt noemen?) en géén pijnen lijdt.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Na een strijd van 8 weken tegen een schimmelinfectie ten gevolge van chemotherapie (Gemiddeld sterft men bij deze infectie binnen de 7 dagen - mijn vader heeft dus echt wel hard gevochten!), is mijn vader jammer genoeg overleden. Hij is afgelopen nacht na een lange slepende ziekte (keelkanker), rustig uit het leven gegleden. Ik zal hem héél hard missen. Hij was namelijk mijn grote voorbeeld in dit aardse leven. Mijn aardse 'HERO' zoals ze dat zeggen. Ik hou véél van mijn moeder, alsook van mijn vrouw (nee ik heb géén kinderen), maar hoe raar dit ook mag klinken, mijn vader was toch dé hoofdreden dat ik effectief leefde zoals ik leef.
Over het algemeen haat ik deze planeet gewoon, maar mijn vader gelukkig zien hield me telkens recht en schepte me nog het meeste plezier. En nu heeft mijn grote voorbeeld, ons verlaten. Ik voel me nu toch wel leeg. Vanaf nu zal mijn leven nooit méér hetzelfde zijn. Kinderen wil ik niet denk ik. Hen laten voelen wat ik nu voel is de grootste nachtmerrie. 1 positieve noot. Ik heb tot nu toe altijd bang gehad om te sterven. Maar nu dat mijn vader er niet meer is, heb ik het gevoel dat de wereld best zonder mij verder kan. De schrik is ineens verdwenen. Een last valt van mijn schouders nu dat mijn vader er niet meer is. Ik kon namelijk niet sterven zolang hij leefde, want dat kon ik hem toch niet aan doen?
Maar we moeten voort. Ik heb mijn vader beloofd verder te leven en door te gaan. Mijn hoofddoel is nu zijn herinnering levende houden. Die herinningen zijn, zijn tweede leven in feite. Die verdwijnen niet zolang ik leef en die wil ik koesteren. Ik wil tegen dat ik 120 jaar wordt tegen de media zeggen: Ik leef nog steeds - niet voor mezelf- maar, opdat mensen zouden beseffen wat voor een vader ik had. 1 uit de duizenden!
[ Bericht 4% gewijzigd door makila_avatar op 20-07-2012 07:47:43 ]
Over het algemeen haat ik deze planeet gewoon, maar mijn vader gelukkig zien hield me telkens recht en schepte me nog het meeste plezier. En nu heeft mijn grote voorbeeld, ons verlaten. Ik voel me nu toch wel leeg. Vanaf nu zal mijn leven nooit méér hetzelfde zijn. Kinderen wil ik niet denk ik. Hen laten voelen wat ik nu voel is de grootste nachtmerrie. 1 positieve noot. Ik heb tot nu toe altijd bang gehad om te sterven. Maar nu dat mijn vader er niet meer is, heb ik het gevoel dat de wereld best zonder mij verder kan. De schrik is ineens verdwenen. Een last valt van mijn schouders nu dat mijn vader er niet meer is. Ik kon namelijk niet sterven zolang hij leefde, want dat kon ik hem toch niet aan doen?
Maar we moeten voort. Ik heb mijn vader beloofd verder te leven en door te gaan. Mijn hoofddoel is nu zijn herinnering levende houden. Die herinningen zijn, zijn tweede leven in feite. Die verdwijnen niet zolang ik leef en die wil ik koesteren. Ik wil tegen dat ik 120 jaar wordt tegen de media zeggen: Ik leef nog steeds - niet voor mezelf- maar, opdat mensen zouden beseffen wat voor een vader ik had. 1 uit de duizenden!
[ Bericht 4% gewijzigd door makila_avatar op 20-07-2012 07:47:43 ]
Kinderen brengen je iets heel moois. En ook al lijkt het voor jou nu niet zo, dit gevoel wordt minder. Je komt hier echt wel doorheen, daar ben je sterk genoeg voor.
Heel veel sterkte met alles.
Heel veel sterkte met alles.
Trotse mamma :)
Wonden genezen uiteindelijk wel, maar echt helen zullen ze nooit doen. Maar ja, ik moet verder blijven gaan, al is het maar om zijn herinnering levende te houden.quote:
Kinderen brengen je iets heel moois. En ook al lijkt het voor jou nu niet zo, dit gevoel wordt minder. Je komt hier echt wel doorheen, daar ben je sterk genoeg voor.
Heel veel sterkte met alles.
Gecondoleerd makila 
Heel veel sterkte de komende tijd en gebruik dit topic ook vooral om je hart te luchten als je ergens mee zit. Helaas zijn er teveel mensen, ook op FOK! die hier wel een boekje over open kunnen doen en met je mee kunnen denken of praten.
Anders is er ook altijd nog dit topic: Omgaan met het overlijden van een dierbare #4 .
't Gaat niet zo hard, maar daar zitten in elk geval mensen met een soortgelijke 'ervaring'.
Heel veel sterkte de komende tijd en gebruik dit topic ook vooral om je hart te luchten als je ergens mee zit. Helaas zijn er teveel mensen, ook op FOK! die hier wel een boekje over open kunnen doen en met je mee kunnen denken of praten.
Anders is er ook altijd nog dit topic: Omgaan met het overlijden van een dierbare #4 .
't Gaat niet zo hard, maar daar zitten in elk geval mensen met een soortgelijke 'ervaring'.
Ja doei.
Gecondoleerd. Je vader heeft nu rust. Wees dankbaar voor het feit dat hij je vader was en nog steeds is. Dat neemt niemand je af. Heel veel sterkte.
Breitling - Instruments for Professionals
Gecondoleerd.Je komt er doorheen hoor. Nu lijkt het iets wat je nooit zult overwinnen maar dat gaat gebeuren. Je vader heeft nu geen pijn en ellende meer en zijn strijd is voorbij en je vader leeft nu gewoon verder in je hart.
Nu lijkt het iets wat je nooit zult overwinnen maar dat gaat gebeuren. Je vader heeft nu geen pijn en ellende meer en zijn strijd is voorbij en je vader leeft nu gewoon verder in je hart.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Totdat ze een spuit gaven om hem in coma te brengen, enkele uren voor zijn dood. Daarna is enkel mijn moeder er tot de laatste seconde bijgebleven.quote:
Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst
Ben je erbij geweest toen je vader stierf?
Gecondoleerd en veel sterkte.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik belde mijn vader op, op zijn mobieltje. Hij neemt niet op. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Ik wandel zijn huis binnen. Zet mij in zijn zetel. Ik roep zijn naam. Ik hoor niets. Ik wandel door zijn tuin. Ik roep zijn naam. Maar al wat ik hoor is stilte. Ik wandel naar zijn stoel vanwaar hij naar mij keek als ik het gras voor hem afreed. Ik schreeuw zijn naam. Plots haar ik gekraak. Er is blijkbaar iemand in huis. Ik roep: Vader!!! Maar niemand antwoord. Ik ga naar de keuken en zet mij in zijn stoel. Ik staar naar boven. Maar er is niemand. Ik zie zijn pet liggen. Ik trek die over mijn hoofd. Zijn horloge. Die doe ik aan en ik kijk naar het uur. Ik zie zijn laatste splinternieuwe jas hangen. Ik trek die aan. Verbazend genoeg past die jas terwijl een jas van hem mij NOOIT paste. Heeft hij bewust mijn maat gekozen beseffende dat hij er niet meer ging zijn en wilde hij dat ik dat jasje zou hebben? Evenwel het is en blijft gewoon stil aan de andere kant. Er is niemand meer om tegen té praten. Nu ben IK de spreekbuis. Mijn moeder vraagt raad aan mij, want mijn vader is er niet meer. Toekomstige kinderen zullen raad vragen aan mij. Want ik kan het niet meer vragen aan mijn vader. Zelf hoor ik echter enkel nog de stilte en ik begin het te beseffen: Mijn vader is niet meer. En zal er ook nooit meer zijn.
Mijn vader deelde ook nooit zijn kennis. Een stoel in elkaar zetten. Dat kan ik niet. Mijn vader deed dat! Een vogelkastje in elkaar zetten. Dat kan ik niet, dat deed mijn vader. Iets stom: De meter van de mazoetketel controleren. Dat dat hij. Ik heb geen flauw idee hoe dat dat moet. En toch ben IK nu mijn vader. En mijn vader zijn nu de herinneringen die ik van hem heb. Zo leeft een deel van hem voort in zijn zoon. Ik vind het alleen jammer dat hij zijn ervaringen nooit wilde delen. Maar misschien .. wilde mijn vader dat niet. Het is het deel van hem dat van hem was. Dat niemand hem kon afpakken. Ja zoon het is goed zo. Wat ik wil dat je over mij zegt in de toekomst is hetgeen ik wil hoe andere mensen mij zullen herinneren. Al de rest neem ik mee in mijn graf. Ja het is goed zo zoon. Tot ziens.
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:31:16 ]
Mijn vader deelde ook nooit zijn kennis. Een stoel in elkaar zetten. Dat kan ik niet. Mijn vader deed dat! Een vogelkastje in elkaar zetten. Dat kan ik niet, dat deed mijn vader. Iets stom: De meter van de mazoetketel controleren. Dat dat hij. Ik heb geen flauw idee hoe dat dat moet. En toch ben IK nu mijn vader. En mijn vader zijn nu de herinneringen die ik van hem heb. Zo leeft een deel van hem voort in zijn zoon. Ik vind het alleen jammer dat hij zijn ervaringen nooit wilde delen. Maar misschien .. wilde mijn vader dat niet. Het is het deel van hem dat van hem was. Dat niemand hem kon afpakken. Ja zoon het is goed zo. Wat ik wil dat je over mij zegt in de toekomst is hetgeen ik wil hoe andere mensen mij zullen herinneren. Al de rest neem ik mee in mijn graf. Ja het is goed zo zoon. Tot ziens.
[ Bericht 0% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:31:16 ]
Het ergste vind ik dat ik denk dat hij tot stof vergaan is. Ja misschien is er 'iets' na de dood. Maar hoe kan ik dit 100% zeker weten? Niet dus. In tegendeel. De natuur kennende is de kans véél groter dat er gewoon niets meer is na de dood. We zijn immers maar kleine atoompjes binnen het lichaam van de natuur. Volgens mij is is hij dus echt gewoon opgelost in de eeuwigheid. En het ergste van alles. Hij kon genieten van de allerkleinste dingen. Gewoon nog maar zijn zoon zien en zijn dag was gewoon de beste dag die hij kon beleven. Even van de soep nippen. Meteen een glimlach op zijn gezicht. Of eens de lucht insnuiven. Het was allemaal éénder. Hij genoot 500% van alle kleine pietluttigheden in het leven. Hij was een simplistisch maar zéér gelukkige mens. Maar al die kleine dingen lijken nu helemaal niet meer evident. Het zijn dingen die hij nooit of te nimmer meer zal meemaken. Hij is gewoon tot stof en as vergaan En dat is zéér moeilijk om mee te dragen. Ja, mijn vader bestaat gewoon niet meer. Gevoel, verdriet, allerhande emoties. Zelf het woord vader. Bestaat in feite enkel nog in de herinneringen. In praktijk bestaat zelfs dat niet meer.
En misschien nog erger. Zijn doodsstrijd die 3 dagen duurde. Waarom moest hij daar doorheen gaan? Want mentaal wist hij waarschijnlijk nog tot de allerlaatste seconde dat hij ging sterven. En voor wat? Als er na de dood niets meer is, waarom moet je daarvoor dan nog zoveel afzien. Hij had tijd om nog na te denken. Wat dacht hij toen. Ik moet mijn zoon achterlaten en ik ga er gewoon nooit meer voor hem zijn? Erg hoor ..
Hoe kan je nu verder leven als je beseft dat de allerliefste vader die alles betekende voor jou, gewoon nooit méér bestaat of zal bestaan? En dat de hemel in het slechtste geval gewoon dikke onzin is? Ik weet het niet .. Maar dan denk ik: Hoe heeft mijn vader zijn vader verwerkt? Gewoon door van zijn zoon te houden én hem een goed leven te geven en er niet te veel over na te denken. Er is slechts één verschil. Ik heb géén kinderen. Is dit een teken? Wil mijn vader misschien dat ik kinderen krijg én hen bijbreng wat hij mij bijbracht? Ik heb het gevoel dat de enige manier om zonder mijn vader verder te kunnen is, om een kindje te kopen en mijn liefde door te geven? Want hoe verwerk je dit anders?
[ Bericht 2% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:20:46 ]
En misschien nog erger. Zijn doodsstrijd die 3 dagen duurde. Waarom moest hij daar doorheen gaan? Want mentaal wist hij waarschijnlijk nog tot de allerlaatste seconde dat hij ging sterven. En voor wat? Als er na de dood niets meer is, waarom moet je daarvoor dan nog zoveel afzien. Hij had tijd om nog na te denken. Wat dacht hij toen. Ik moet mijn zoon achterlaten en ik ga er gewoon nooit meer voor hem zijn? Erg hoor ..
Hoe kan je nu verder leven als je beseft dat de allerliefste vader die alles betekende voor jou, gewoon nooit méér bestaat of zal bestaan? En dat de hemel in het slechtste geval gewoon dikke onzin is? Ik weet het niet .. Maar dan denk ik: Hoe heeft mijn vader zijn vader verwerkt? Gewoon door van zijn zoon te houden én hem een goed leven te geven en er niet te veel over na te denken. Er is slechts één verschil. Ik heb géén kinderen. Is dit een teken? Wil mijn vader misschien dat ik kinderen krijg én hen bijbreng wat hij mij bijbracht? Ik heb het gevoel dat de enige manier om zonder mijn vader verder te kunnen is, om een kindje te kopen en mijn liefde door te geven? Want hoe verwerk je dit anders?
[ Bericht 2% gewijzigd door makila_avatar op 21-07-2012 11:20:46 ]
Het zal de veerkracht van onze hersenen zijn, het bewustzijn plus de mogelijkheid te reflecteren wat er voor zorgt om hier mee om te kunnen gaan
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik moet me gewoon optrekken aan het feit dat mijn vader wel degelijk een waardig afscheid heeft gekregen. In december is hij ziek gevallen en toen hadden we afgesproken dat we nog samen een volledige dag samen zouden spenderen, vooraleer het té laat zou zijn.
Eind mei had ik mijn eerste vakantie én we keken beiden uit naar die dag. Nét op de eerste dag van mijn vakantie werd hij ziek en een week later lag hij op sterven. De dag samen dreigde in het water te vallen.
Maar hij heeft héél hard gevochten én hij heeft de strijd toen (tijdelijk) gewonnen. Begin juli had ik opnieuw verlof én net dat weekend mocht hij naar huis. Zaterdag en zondag heeft hij véél tijd met mijn moeder gespendeerd en er nog echt van genoten. En maandag hebben we dan samen onze dag gehad. Een beter afscheid kon hij zich niet wensen.
Dinsdag is hij dan spijtig genoeg, terug hervallen en toen is het zéér snel gegaan. Amper 2.5 weken later was hij er niet meer. En ja zijn doodstrijd was véél te lang, en mensonwaardig en dat verdiende hij absoluut niet. Maar hij heeft uiteindelijk toch zijn afscheidsdagen nog gehad, dat kan ook niet iedereen zeggen én zijn gezin heeft tot zijn laatste adem ook aan zijn zijde gestaan. En dat was voor hem héél belangrijk.
Eind mei had ik mijn eerste vakantie én we keken beiden uit naar die dag. Nét op de eerste dag van mijn vakantie werd hij ziek en een week later lag hij op sterven. De dag samen dreigde in het water te vallen.
Maar hij heeft héél hard gevochten én hij heeft de strijd toen (tijdelijk) gewonnen. Begin juli had ik opnieuw verlof én net dat weekend mocht hij naar huis. Zaterdag en zondag heeft hij véél tijd met mijn moeder gespendeerd en er nog echt van genoten. En maandag hebben we dan samen onze dag gehad. Een beter afscheid kon hij zich niet wensen.
Dinsdag is hij dan spijtig genoeg, terug hervallen en toen is het zéér snel gegaan. Amper 2.5 weken later was hij er niet meer. En ja zijn doodstrijd was véél te lang, en mensonwaardig en dat verdiende hij absoluut niet. Maar hij heeft uiteindelijk toch zijn afscheidsdagen nog gehad, dat kan ook niet iedereen zeggen én zijn gezin heeft tot zijn laatste adem ook aan zijn zijde gestaan. En dat was voor hem héél belangrijk.
|
|
