OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik voelde bij mijn miskraam vanaf het begin af aan dat het niet goed zat. Bij deze zwangerschap voelde het meteen goed en gaat het gelukkig ook hartstikke goed. Genieten in onzekerheid is heel moeilijk, maar probeer het Fieder! Zo vaak maak je het niet mee. Dikke 
voor jou, want ik hoop dat je begrijpt dat dit alles geen aanval naar jou is!
voor jou, want ik hoop dat je begrijpt dat dit alles geen aanval naar jou is!
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
So true! Want dit geldt voor alles in het leven!quote:Op maandag 9 juli 2012 21:18 schreef simmu het volgende:
moraal van het verhaal: shit happens en je weet nooit precies wanneer. geniet dus nou maar gewoon van wat je hebt
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Ik was tot het eerste bloedverlies blij met mezelf...dat het goed met me ging ondanks alle angsten en twijfels vooraf. Ik had ook het idee dat het met mij goed zou blijven gaan ondanks dat het een zware tijd zou gaan worden. Ik had er zowaar vertrouwen in en dat had ik vooraf nooit verwacht.
Ik voel me gestraft voor het feit dat ik het aangedurfd heb om voor een tweede te gaan. Ik weet dat ik dat echt niet mag denken, maar zo voel ik het bij vlagen wel en ik ben bang dat dat niet begrepen wordt. Ik ben bang om alles nog van de eerste zwangerschap nog eens mee te maken, maar ik wil zo graag nog een kind.
Ga maar eens douchen voor ik mezelf echt weer helemaal gek maak.
Ik voel me gestraft voor het feit dat ik het aangedurfd heb om voor een tweede te gaan. Ik weet dat ik dat echt niet mag denken, maar zo voel ik het bij vlagen wel en ik ben bang dat dat niet begrepen wordt. Ik ben bang om alles nog van de eerste zwangerschap nog eens mee te maken, maar ik wil zo graag nog een kind.
Ga maar eens douchen voor ik mezelf echt weer helemaal gek maak.
Het is geen aanval maar meer een poging om haar van de zwarte wolk af te krijgen zeg maar. Dat iedereen anders in elkaar zit is algemeen bekend maar je kan er natuurlijk ook zelf wel iets aan doen en niet constant uitgaan van het ergste ook juist voor je eigen gemoedsrust? Het zijn zoveel mooie weken in een gezonde situatie maar dit lijkt er niet op dat het mooie weken zijn.quote:
Ik vind het erg jammer dat hoe iemand iets ervaart en voelt wordt weggeredeneerd. Iedereen zit anders in elkaar, en er is daarin geen goed of verkeerd, naar mijn mening.
Als ze echt op een zwarte wolk zit, lukt het echt niet zomaar om daarvan af te stappen omdat anderen zeggen dat ze dat beter kan doen. Gevoel en ratio zijn niet altijd in balans, en je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee juist daarom de tip om misschien een het depressief door hormonen topic door te lezen voor misschien wat handvatten of herkenning want die vind ze hier niet want in de topic-gang gaat het niet over zwangeren dames maar miskramen en in z & g niet omdat ze niet vind wat ze zoekt.
In het juiste topic gaan zitten helpt al om dat het gaat mis gevoel wat naar de achtergrond te dringen lijkt me.quote:
Als ze echt op een zwarte wolk zit, lukt het echt niet zomaar om daarvan af te stappen omdat anderen zeggen dat ze dat beter kan doen. Gevoel en ratio zijn niet altijd in balans, en je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen.
Maar het depressief-topic is ook niet het juiste als ik het zo zie, ze is gewoon stikonzeker. Eig zou er een topic moeten zijn over hoe je het vertrouwen in je lijf en je intuitie weer terugkrijgt na zo'n ervaring. En de een heeft daar meer moeite mee dan de ander, dus de behoefte aan zo'n topic zal ook varieren.
***
Mja, weet ik niet. Ik vond het ook erg moeilijk m in Z&G mee te posten in het begin. Allemaal blije mensen, maar hoewel ik me had voorgenomen om vanaf het begin zoveel mogelijk te genieten, viel dat nog niet mee.quote:Op maandag 9 juli 2012 21:27 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
[..]
In het juiste topic gaan zitten helpt al om dat het gaat mis gevoel wat naar de achtergrond te dringen lijkt me.
Ik denk dat Fieder zelf wel voelt wanneer ze wel fijn mee kan posten daar. Ze zal ook liever niet negatief doen maar als dat nou is hoe je je voelt?
Depressief door de hormonen lijkt me niet aan de orde. Onzekerheid en angst, omdat het allemaal nog vers is en je je zo ontzettend bewust bent geworden van het feit dat het echt wonderbaarlijk is als er een gezond kindje geboren wordt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Inderdaad, het past allemaal net niet...
Misschien een 'zwanger na een miskraam' topic o.i.d.
Misschien een 'zwanger na een miskraam' topic o.i.d.
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Precies!quote:
Maar het depressief-topic is ook niet het juiste als ik het zo zie, ze is gewoon stikonzeker. Eig zou er een topic moeten zijn over hoe je het vertrouwen in je lijf en je intuitie weer terugkrijgt na zo'n ervaring. En de een heeft daar meer moeite mee dan de ander, dus de behoefte aan zo'n topic zal ook varieren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat dus!quote:
Maar het depressief-topic is ook niet het juiste als ik het zo zie, ze is gewoon stikonzeker. Eig zou er een topic moeten zijn over hoe je het vertrouwen in je lijf en je intuitie weer terugkrijgt na zo'n ervaring. En de een heeft daar meer moeite mee dan de ander, dus de behoefte aan zo'n topic zal ook varieren.
Goed punt, maar je weet ook dat 't niet helpt als mensen je niet proberen te helpen om ook de mooie dingen te zien toch?quote:
Als ze echt op een zwarte wolk zit, lukt het echt niet zomaar om daarvan af te stappen omdat anderen zeggen dat ze dat beter kan doen. Gevoel en ratio zijn niet altijd in balans, en je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen.
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Je hebt helpen en helpen. Ik vind niet alle posts nu getuigen van empathie en op een dergelijke hulp zou ik niet zitten te wachten. Wat nu dan voor Fieder heel vervelend is, want nu kan ze dus nergens meer terecht. Lijkt me dat dat ook niet de bedoeling is?quote:
[..]
Goed punt, maar je weet ook dat 't niet helpt als mensen je niet proberen te helpen om ook de mooie dingen te zien toch?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Een ander topic zou niet gek zijn idd.
Ik vind het best cru om in een miskraam topic te posten als je een knipper hebt. Zowel t.o.v. je kindje als de dames die hier vol in hun verdriet zitten.
Ik vind het best cru om in een miskraam topic te posten als je een knipper hebt. Zowel t.o.v. je kindje als de dames die hier vol in hun verdriet zitten.
Fieder, je bent meer dan welkom om zo'n topic te openen. 'Zwanger na een miskraam. Hoe ga je er mee om?' oid.
Ik wil het ook wel doen, maar dat is zo gek als het daarna leeg blijft.
Ik wil het ook wel doen, maar dat is zo gek als het daarna leeg blijft.
***
Ik heb vandaag geleerd dat angst en depressie wel dichter bij elkaar liggen dan dat ik eigenlijk dacht. Een angststoornis en een depressie tijdens zwangerschap gaan hetzelfde traject in, heb ik begrepen. Fieder, als je je zo rot voelt, zou je dan misschien evn van je af kunnen kletsen bij de huisarts?
3!
Oh zo'n topic lijkt me heel mooi! Ik denk dat heel veel mensen de angsten na een miskraam herkennen en (nog) niet zo goed in Z&G durven posten. Fieder, als je denkt daar iets aan te hebben zou ik hem openen! Ik hoor er nog niet, anders waren we er samen gaan zitten
Zeker! Ik had er tot vandaag ook graag gebruik van gemaakt. Hoewel je blij bent, hou je toch meer een slag om de arm en post je misschien minder snel in Z&G, ik wel in ieder geval.
Nu ik vandaag weer een goede echo had, hoor ik natuurlijk wel thuis in Z&G, maar ik als uber-lurker durf me nergens in de lijst te laten zetten. Dan schrijven ze over drie maanden "wie is die Isis dan?"
Nu ik vandaag weer een goede echo had, hoor ik natuurlijk wel thuis in Z&G, maar ik als uber-lurker durf me nergens in de lijst te laten zetten. Dan schrijven ze over drie maanden "wie is die Isis dan?"
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
quote:
Ik heb vandaag geleerd dat angst en depressie wel dichter bij elkaar liggen dan dat ik eigenlijk dacht. Een angststoornis en een depressie tijdens zwangerschap gaan hetzelfde traject in, heb ik begrepen. Fieder, als je je zo rot voelt, zou je dan misschien evn van je af kunnen kletsen bij de huisarts?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik lees hier van veel dames dat ze wisten dat het niet goed zat, omdat het een bepaald gevoel was oid.
Daar herken ik totaal niks van. Ik ging met vol vertrouwen mijn eerste zwangerschap in, vol naiviteit en onbezorgdheid. Nooit heb ik het gevoel gehad dat het niet goed was, ook niet als mensen zeiden dat mijn buik wel erg klein was voor iemand die 16 weken zwanger was. Zelfs toen een verpleegkundige op een echo kon zien dat mijn kindje wel erg klein was voor 16 weken had ik er nog vertrouwen in dat het goed was, het lag vast aan het apparaat. Mijn gevoel was hier dus volledig fout.
Bij mijn tweede zwangerschap heb ik meerdere malen de angst gehad dat het fout zat, rond 7 weken wist ik het vrijwel zeker en een keer tijdens het autorijden kreeg ik zo'n kramp dat ik bang was voor een miskraam. En toch ligt dat frummeltje nu momenteel bij opa en oma te pitten.
Ook was hier mijn gevoel volledig fout, gelukkig, in dit geval.
Wat ik hiermee wil zeggen is, en niet om mensen voor hun schenen te schoppen of terecht te wijzen of whatever, maar ik lees bij Fieder dat ze het gevoel heeft dat het niet goed zit en wat later zie ik posts waarin staat dat ze bij hun miskramen het gewoon wisten. Ik zou daar zelf, als ik zo'n angst had dat het weer fout zou gaan, heel bang van worden. Denk ik. Niet dat je het niet mag opschrijven, want ik heb er wel vaker over gehoord, dat men gewoon wist dat het fout zou gaan ofzo. Maar ik hoop dat Fieder die ervaringen niet perse op zichzelf betrekt. Zeg ik dit allemaal goed? Ik bedoel het in ieder geval goed en niet belerend tegenover iemand hier in dit topic!
Kortom, Fieder: Je gevoel kan het ook fout hebben. Soms regeert de angst en dat is mijns inziens normaal. Heel mijn zwangerschap heb ik angstmomentjes gehad. Gelukkig kon ik er wel meer van gaan genieten naarmate mijn buik groeide, ik haar voelde en ik haar ook kon horen dmv de doptone.
Maar helemaal gerust was ik pas toen ik dat frummeltje hoorde schreeuwen en ze op mn buik gelegd werd.
Daar herken ik totaal niks van. Ik ging met vol vertrouwen mijn eerste zwangerschap in, vol naiviteit en onbezorgdheid. Nooit heb ik het gevoel gehad dat het niet goed was, ook niet als mensen zeiden dat mijn buik wel erg klein was voor iemand die 16 weken zwanger was. Zelfs toen een verpleegkundige op een echo kon zien dat mijn kindje wel erg klein was voor 16 weken had ik er nog vertrouwen in dat het goed was, het lag vast aan het apparaat. Mijn gevoel was hier dus volledig fout.
Bij mijn tweede zwangerschap heb ik meerdere malen de angst gehad dat het fout zat, rond 7 weken wist ik het vrijwel zeker en een keer tijdens het autorijden kreeg ik zo'n kramp dat ik bang was voor een miskraam. En toch ligt dat frummeltje nu momenteel bij opa en oma te pitten.
Ook was hier mijn gevoel volledig fout, gelukkig, in dit geval.
Wat ik hiermee wil zeggen is, en niet om mensen voor hun schenen te schoppen of terecht te wijzen of whatever, maar ik lees bij Fieder dat ze het gevoel heeft dat het niet goed zit en wat later zie ik posts waarin staat dat ze bij hun miskramen het gewoon wisten. Ik zou daar zelf, als ik zo'n angst had dat het weer fout zou gaan, heel bang van worden. Denk ik. Niet dat je het niet mag opschrijven, want ik heb er wel vaker over gehoord, dat men gewoon wist dat het fout zou gaan ofzo. Maar ik hoop dat Fieder die ervaringen niet perse op zichzelf betrekt. Zeg ik dit allemaal goed? Ik bedoel het in ieder geval goed en niet belerend tegenover iemand hier in dit topic!
Kortom, Fieder: Je gevoel kan het ook fout hebben. Soms regeert de angst en dat is mijns inziens normaal. Heel mijn zwangerschap heb ik angstmomentjes gehad. Gelukkig kon ik er wel meer van gaan genieten naarmate mijn buik groeide, ik haar voelde en ik haar ook kon horen dmv de doptone.
Maar helemaal gerust was ik pas toen ik dat frummeltje hoorde schreeuwen en ze op mn buik gelegd werd.
Tralalalaaa
Poe ik heb nogal wat stof doen opwaaien. Kijken of ik het een en ander recht kan zetten.
Ik probeer hier heel rustig onder te blijven maar soms komt het even boven. Ik heb niet het geveol dat ik mezelf gek maak, juist dat ik door het te posten dingen los kan laten.
BE, bedankt voor je aanbod, ik zit waarschijnlijk inderdaad tussen meerdere topics in. Ik denk er nog even over na.
Nogmaals: het was niet mijn bedoeling mensen hier te kwetsen in dit zeer gevoelige topic. Mijn excuses als dit toch gebeurt is.
quote:
[..]
Maar het is toch logisch dat als mensen in soms al vele jaren tijd nog nooit een tweede streepje hebben gezien, ze al superblij zijn met die eerste (toch ook grote) stap? Dit is dierbare vrienden van mij onlangs overkomen en natuurlijk kennen zij de risico's en zijn zij zeer nerveus over de komende weken, maar er niet ontzettend blij mee zijn zou voor hun juist heel gek zijn.
Verder wens ik jullie ontzettend veel sterkte & duim ik hard voor jullie allen!
Ik was vandaag de gelukkige die weer een knipper mocht zien, morgen 12 weken.
Dat van blij zijn met een positieve test bedoelde ik niet dat ik dat stom vond ofzo, of dat ik dat niet begrijp van hun kant. Gewoon dat ik daar jaloers op ben. Omdat ik dat gevoel nooit gehad heb. Ik ken dat gevoel niet. Ik ben inderdaad van mezelf nogal een doemdenker, dus bij zo'n test ga ik meteen piekeren.quote:
Ik begrijp Fieder ook hoor, maar ik begrijp niet dat zij mensen niet begrijpt die blij zijn met een positieve test
Dat dus jaquote:
Ik begreep uit de tekst van Fieder niet zozeer dat zij het niet begrijpt, meer dat ze er juist moeite mee heeft dat zij dat gevoel van pure blijdschap niet herkent.
quote:
Ja maar je kan je zelf ook gek maken. Waarom in een miskraam topic gaan zitten als het geen miskraam is??
Daar ga je je niet beter van voelen lijkt me.
quote:
Ik voelde bij mijn miskraam vanaf het begin af aan dat het niet goed zat. Bij deze zwangerschap voelde het meteen goed en gaat het gelukkig ook hartstikke goed. Genieten in onzekerheid is heel moeilijk, maar probeer het Fieder! Zo vaak maak je het niet mee. Dikke
Misschien is het inderdaad niet passend dat ik zwanger hier post. Maar al mijn twijfels en angsten in z&g posten vind ik ook niet goed voelen. Bovendien voelt het voor mij hier vertrouwd omdat ik hier mijn vorige miskraam met een aantal meiden heb doorgemaakt, heb het gevoel dat ik hier begrepen wordt. Het is allemaal nog heel vers en ook al heb ik het vreselijke geluk dat ik snel weer zwanger ben (want dat besef ik me ook), toch ben ik gewoon ook heel bang.quote:
Fieder, je bent meer dan welkom om zo'n topic te openen. 'Zwanger na een miskraam. Hoe ga je er mee om?' oid.
Ik wil het ook wel doen, maar dat is zo gek als het daarna leeg blijft.
Ik probeer hier heel rustig onder te blijven maar soms komt het even boven. Ik heb niet het geveol dat ik mezelf gek maak, juist dat ik door het te posten dingen los kan laten.
BE, bedankt voor je aanbod, ik zit waarschijnlijk inderdaad tussen meerdere topics in. Ik denk er nog even over na.
Nogmaals: het was niet mijn bedoeling mensen hier te kwetsen in dit zeer gevoelige topic. Mijn excuses als dit toch gebeurt is.
Take_A_Picture ik heb precies hetzelfde, ik heb ook nooit het gevoel gehad dat het niet goed zat, dat m'n vliezen ineens gebroken waren kwam dan ook heel erg onverwachts!
De hele zwangerschap had ik ( ondanks het af en toe bloedverlies ) een heel positief gevoel en heb ik ook echt wel genoten....
En nu... nu weet ik niet wat ik voel, eigenlijk voel ik me vrij mat, de momenten dat ik denk zet ik mezelf gelijk weer op de grond doordat ik weet dat dat gevoel gewoon niks zegt...
Ik leef een beetje van dag tot dag, ik zie wel hoe het loopt, echt heel erg genieten doe/durf ik niet omdat ik bang ben dat de klap dan een keer zo hard aankomt, wat eigenlijk niet uitmaakt, want als het verkeerd gaat komt die klap hoe dan ook wel...
De hele zwangerschap had ik ( ondanks het af en toe bloedverlies ) een heel positief gevoel en heb ik ook echt wel genoten....
En nu... nu weet ik niet wat ik voel, eigenlijk voel ik me vrij mat, de momenten dat ik denk
zet ik mezelf gelijk weer op de grond doordat ik weet dat dat gevoel gewoon niks zegt...Ik leef een beetje van dag tot dag, ik zie wel hoe het loopt, echt heel erg genieten doe/durf ik niet omdat ik bang ben dat de klap dan een keer zo hard aankomt, wat eigenlijk niet uitmaakt, want als het verkeerd gaat komt die klap hoe dan ook wel...
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
En dit is nou precies waar ik zo'n moeite mee heb. Nee, de angst hoort niet te regeren. En als dat zo is, dan kan je daar weinig aan doen en dan is dat heel vervelend, maar het heeft gewoon geen zin om daarom maar helemaal in zak en as te gaan zitten. Zoek dan hulp, blijf niet hangen in het negatieve, ga niet uren google'n om net dat ene verhaal te vinden waarin het ook fout ging. Het heeft gewoon geen zin, je voelt je er niet beter door en ook niet geruster. Wat je mist is een klein beetje genieten van een bijzondere tijd. En als geniet je maar een minuutje, dan is dat in mijn ogen nog altijd beter dan er heilig van overtuigd blijven dat het misgaat als echo's bewijzen dat het niet zo is.quote:
Soms regeert de angst en dat is mijns inziens normaal.
Maar goed, ik ben waarschijnlijk gewoon te nuchter en ik zal wel weer een heleboel mensen voor hun schenen shoppen. Prima, maar dit is gewoon zoals ik er in sta. Je kan wel 100% zekerheid willen,maar die krijg je niet, nooit. Je kindje kan 3 seconden na de laatste echo overlijden en je kan morgen ook onder een trein komen.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik vind je gebrek aan empathisch vermogen in deze inderdaad een beetje jammer.quote:
[..]
En dit is nou precies waar ik zo'n moeite mee heb. Nee, de angst hoort niet te regeren. En als dat zo is, dan kan je daar weinig aan doen en dan is dat heel vervelend, maar het heeft gewoon geen zin om daarom maar helemaal in zak en as te gaan zitten. Zoek dan hulp, blijf niet hangen in het negatieve, ga niet uren google'n om net dat ene verhaal te vinden waarin het ook fout ging. Het heeft gewoon geen zin, je voelt je er niet beter door en ook niet geruster. Wat je mist is een klein beetje genieten van een bijzondere tijd. En als geniet je maar een minuutje, dan is dat in mijn ogen nog altijd beter dan er heilig van overtuigd blijven dat het misgaat als echo's bewijzen dat het niet zo is.
Maar goed, ik ben waarschijnlijk gewoon te nuchter en ik zal wel weer een heleboel mensen voor hun schenen shoppen. Prima, maar dit is gewoon zoals ik er in sta. Je kan wel 100% zekerheid willen,maar die krijg je niet, nooit. Je kindje kan 3 seconden na de laatste echo overlijden en je kan morgen ook onder een trein komen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
O en voor mensen die nu gaan roepen dat ik niet weet wat het is: ik weet heel goed wat het is. Ik was diegene die bij haar eerste zwangerschap uren heeft lopen google'en, die nu nog zo de link naar voren kan toveren over lengte van het vruchtje en de kansberekening dat het dan in die week fout gaat. En weet je, het heeft me geen millimeter vooruit geholpen.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Hoe kan jij er nou moeite mee hebben dat een ander angstig is en dat hier ventileert?quote:
[..]
En dit is nou precies waar ik zo'n moeite mee heb. Nee, de angst hoort niet te regeren. En als dat zo is, dan kan je daar weinig aan doen en dan is dat heel vervelend, maar het heeft gewoon geen zin om daarom maar helemaal in zak en as te gaan zitten. Zoek dan hulp, blijf niet hangen in het negatieve, ga niet uren google'n om net dat ene verhaal te vinden waarin het ook fout ging. Het heeft gewoon geen zin, je voelt je er niet beter door en ook niet geruster. Wat je mist is een klein beetje genieten van een bijzondere tijd. En als geniet je maar een minuutje, dan is dat in mijn ogen nog altijd beter dan er heilig van overtuigd blijven dat het misgaat als echo's bewijzen dat het niet zo is.
Maar goed, ik ben waarschijnlijk gewoon te nuchter en ik zal wel weer een heleboel mensen voor hun schenen shoppen. Prima, maar dit is gewoon zoals ik er in sta. Je kan wel 100% zekerheid willen,maar die krijg je niet, nooit. Je kindje kan 3 seconden na de laatste echo overlijden en je kan morgen ook onder een trein komen.
Ik ben ook supernuchter, te nuchter hoor ik ook nog wel eens, maar ik snap volledig dat als je al eens zomaar zonder dat je dat verwachtte een miskraam hebt gehad je het verdomd moeilijk vind om er vertrouwen in te hebben. Juist omdat het zoiets ongrijpbaars is waar je zelf helemaal niets aan kan doen. Het zit er en je moet maar gewoon hopen dat het blijft zitten en meer kan je niet doen.
En de een kan zich nou eenmaal wat makkelijker tot positieve gedachten zetten dan de ander, maar om hier maar even zo neer te gooien dat een ander niet in zak en as moet gaan zitten omdat het toch geen zin heeft is wel heel erg kort door de bocht. Als het allemaal zo simpel was dan kon de hele psychologie wel opdoeken toch?
***
Miss, ik denk dat dat het grote verschil is tussen jou en mij (en tussen anderen en mij). Ik zie het zo, jij ziet het anders, maar verwijt me niet dat ik me niet kan inleven, want dat kan ik wel.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
En dus omdat jij het ook gedaan hebt, hoeft en mág een ander het niet meer doen? Jij hebt het allemaal al eens ervaren en kan nu dus aan een ander gaan vertellen hoe ze zich wel of niet moeten voelen.quote:
O en voor mensen die nu gaan roepen dat ik niet weet wat het is: ik weet heel goed wat het is. Ik was diegene die bij haar eerste zwangerschap uren heeft lopen google'en, die nu nog zo de link naar voren kan toveren over lengte van het vruchtje en de kansberekening dat het dan in die week fout gaat. En weet je, het heeft me geen millimeter vooruit geholpen.
***
Of je het kan, zou ik niet weten, want dat klinkt op geen enkele manier uit je post.quote:
Miss, ik denk dat dat het grote verschil is tussen jou en mij (en tussen anderen en mij). Ik zie het zo, jij ziet het anders, maar verwijt me niet dat ik me niet kan inleven, want dat kan ik wel.
En dan ook nog zeggen dat jij dat allemaal ook al gedaan hebt, het hielp niet, dus moet een ander het ook maar niet doen? Laat iedereen zijn eigen manier van verwerken en zijn eigen ervaringen opdoen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Weet je,laat maar. Flugel mag hier wel neerzetten dat ze vind dat het niet opschiet om maar in het negatieve te blijven hangen, ik niet.
En die
zijn al helemaal nergens voor nodig.
En die
zijn al helemaal nergens voor nodig.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Dat is toch geen gebrek aan emathisch vermogen, dat is gewoon een 'levensinstelling', denk ik. Mefke kiest ervoor en dwingt zichzelf om er anders mee om te gaan en heeft moeite met deze minder optimistische en minder nuchtere inslag (waar angst en doomdenken regeren).
Ze erkent volgens mij best de angsten, maar probeert aan te geven dat daarnaaar leven weinig zin heeft.
Ik kan heel empathisch zijn, heb zelf veel ansten (gekend), maar kies ervoor waar dat lukt toch echt om ze te verdringen.
Ze erkent volgens mij best de angsten, maar probeert aan te geven dat daarnaaar leven weinig zin heeft.
Ik kan heel empathisch zijn, heb zelf veel ansten (gekend), maar kies ervoor waar dat lukt toch echt om ze te verdringen.
Groofsken, dat is het! Fijn dat jij het effe net wat beter omschrijft dan ik.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Verder oordeel ik ook nergens over in dit topic hoor 
. Ik heb het niet eens nagelezen. Alleen interpreteerde ik die ene specifieke post van mefke niet zo, that's all.
. Ik heb het niet eens nagelezen. Alleen interpreteerde ik die ene specifieke post van mefke niet zo, that's all.
Maar er daarbij vanuit gaan dat een ander die levensinstelling ook maar moet hebben omdat het voor jou (jullie?) werkt, is dan wel weer jammer. Ik vind juist dat je je bewust moet zijn van je angsten en die zo af en toe ook moet uitspreken om het daarna weer even los te kunnen laten. En imo is dat wat fieder doet. En ja, dat het dan overkomt dat ze negatief is en op een zwarte wolk zit is logisch, maar niet per definitie waar.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
flugel krijgt ook vaak zat commentaar als ze wat kort door de bocht post. jij ookquote:
Weet je,laat maar. Flugel mag hier wel neerzetten dat ze vind dat het niet opschiet om maar in het negatieve te blijven hangen, ik niet.
En die
weet je; jij bent jij. en dat jij op een bepaalde manier reageert wil nog niet zeggen dat iedereen dat dan maar moet doen. wat voor jou werkt, kan voor een ander best averechts werken. nog buiten dat; rouw is een proces. het is niet zo dat iemand op een dag wakker wordt en zich bedenkt "oh. gister was ik heel angstig en onzeker, weet je wat! dat gaan we niet meer doen" en klaar. zo werken dingen niet en dat weet je best.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Nee, dat is ook onzin natuurlijk. Ik weet niet of Mefke dat zegt (niet goed meegelezen), maar dat is in elk geval niet wat ik bedoel te zeggen. Helemaal niet zelfs!
Een miskraam lijkt me heel erg rot en de onzekerheid die dat met zich meebregnt lijkt me ook erg zwaar bij een volgende zwangerschap.
Een andere levensinstelling is prima, maar ik vind de manier waarop er gereageerd wordt inderdaad weinig empathisch. Iemand is kort na een miskraam nog erg onzeker over een zwangerschap en uit dat op Fok. Misschien is dit niet het meest geschikte topic ervoor, maar zoals gezegd: welk topic dan wel? De tip van BE om een nieuw topic te openen, vond ik ook een erg goede, voor nu en de toekomst. Maar hoe iemand hier zich uit over onzekerheden, zegt toch helemaal niet dat ze zich laat regeren door angst en alleen maar doemdenkt? Ik ben alleen maar blij dat er ergens de ruimte is om wel te ventileren hoe je je voelt, daar is in het echte leven lang niet altijd ruimte voor.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
En ik zeg ook nergens dat iedereen het zo moet doen. Ik zeg alleen dat IK het jammer vind dat mensen zo negatief blijven terwijl de feiten positief zijn.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Feiten zijn feiten. Het is niet alsof je angsten daarop gebaseerd zijn of opeens verdwijnen als je die weet. Iedereen weet wel dat je geen garantie hebt op een gezond kind of op zelfs maar een kindje als je zwanger bent. De een is daar helemaal niet mee bezig en super positief na een test, de ander begint vanaf het begin zich al zorgen te maken. Iedereen is anders.quote:
En ik zeg ook nergens dat iedereen het zo moet doen. Ik zeg alleen dat IK het jammer vind dat mensen zo negatief blijven terwijl de feiten positief zijn.
Mijn zus zit nu in haar zesde zwangerschap (en heeft nog steeds geen gevuld wiegje gehad) en deze loopt verre van vlekkeloos. Bloedverlies en nu groeiachterstand met mogelijke problemen (het is nu wachten op de groeiecho). Ja, ze heeft moeite met angsten en verdriet. Af en toe overheersen die en dan moet ze me gewoon bellen en janken en roepen en dan probeer ik haar te kalmeren, gerust te stellen en weer te laten lachen. Een dag daarna krijg ik een blij berichtje dat ze het kindje heeft voelen bewegen. Een lach en een traan zit zo dichtbij.
Ik vind dat iedere vrouw dit op haar eigen manier doet. Fieder klinkt als m'n zus in een slechte bui, maar ik ga er vanuit dat ze ook de blije buien heeft. Alleen, die kan je makkelijk met iedereen delen... die slechte wat minder.
Ik weet niet of het nou allemaal nog over mij gaat, of over dit topic in het algemeen maar ik heb zelf niet het idee dat ik alleen maar bang ben hoor. Ik heb ook goede momenten en kan mn rust vrij goed bewaren. Maar af en toe sluipt die twijfel terug. En die kan ik hier dan kwijt. Mijn blije momenten deel ik idd met mijn omgeving. Dus Kahlie zit redelijk goed.
Net trouwens de oplossing in de brievenbus:
"Zou u graag elke ochtend opstaan met blije, positieve gedachten?" van de Jehovah's. Toeval?
Net trouwens de oplossing in de brievenbus:
"Zou u graag elke ochtend opstaan met blije, positieve gedachten?" van de Jehovah's. Toeval?
Fieder, zo lang je maar ook momenten hebt dat het goed is, dan is het toch prima? Op mij kwam iig gisteren over dat dat niet zo was en dat zou ik zo zonde vinden. Dat is het enige dat ik probeer te zeggen. Einde discussie wat mij betreft.
O en die oplossing: briljant! Vast geen toeval
O en die oplossing: briljant! Vast geen toeval
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik was er bij de eerste zwangerschap ook helemaal niet vanuit gegaan dat het niet goed zat. Tot ik weer zwanger was en dat wel goed ging. Toen merkte ik duidelijk verschil tussen de 2 zwangerschappen. De miskramen die daarna volgden wist ik het ook. Het voelde niet zoals bij de zwangerschap van Mikael. De zwangerschap van Leander voelde meteen weer heel goed. De miskraam tussen Leander en Matthias in wist ik ook meteen dat het niet goed zat. En bij deze voelde het ook meteen weer goed.
Ik ben gelukkig niet iemand die lang kan treuren om de miskramen. Bij de eerste keer niet en de keren daarna ook niet.
Ik ben gelukkig niet iemand die lang kan treuren om de miskramen. Bij de eerste keer niet en de keren daarna ook niet.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Dat de angst soms kan regeren, betekent niet dat het ALTIJD regeert. Dat is iets heel anders (zit 'm in het woordje 'soms', he ). Maar soms ben je wel bang, en dan vooral in het prille begin (is mijn ervaring).
Ik merkte dat naar mate mijn 2e zwangerschap vorderde, dat de angst minder werd.
Helemaal 100% zorgeloos ben ik niet geweest, maar ik heb zeker wel kunnen genieten. Maar dat heeft tijd nodig! Het is zoiets ongrijpbaars, zwanger zijn. Je doet je best en soms heb je domme pech en gaat het fout. Daar kun je niks aan doen. Als je dan weer het wonder mag meemaken, dan gaat dat vaak wat minder zorgeloos omdat je er de keer (of keren) ervoor niks aan kon doen. En dus blijf je op je hoede.
). Maar soms ben je wel bang, en dan vooral in het prille begin (is mijn ervaring).Ik merkte dat naar mate mijn 2e zwangerschap vorderde, dat de angst minder werd.
Helemaal 100% zorgeloos ben ik niet geweest, maar ik heb zeker wel kunnen genieten. Maar dat heeft tijd nodig! Het is zoiets ongrijpbaars, zwanger zijn. Je doet je best en soms heb je domme pech en gaat het fout. Daar kun je niks aan doen. Als je dan weer het wonder mag meemaken, dan gaat dat vaak wat minder zorgeloos omdat je er de keer (of keren) ervoor niks aan kon doen. En dus blijf je op je hoede.
Tralalalaaa
Dat de angst soms kan regeren is hier ook herkenbaar overigens... Wat dat betreft omschrijft TAP het heel mooi...
Overigens Mef, ik krijg het ook wel eens over me heen omda'k nie zo heul erg empathisch zou zijn hoor, daar klaag ik ook altijd over
Enfin; het ging mij niet om het willen downgraden van iemand, maar puur om de negatieve stemming. Je zit met z'n allen in een spiraal die steeds dieper en dieper wegzakt, dat begrijp ik heel goed, maar je hebt er zo verdomd weinig aan. Dat probeerde ik te uiten hier, misschien krijg ik ook wel een verkeerd beeld doordat hier alleen de vervelende verhalen terecht komen, maar voor mijn gevoel blijft het een beetje hangen. De reden waarom ik zelf ook niet meer zo vaak in dit topic te vinden ben, ik ben altijd min of meer vertrouwen blijven houden dat het ooit wel zou lukken. (waarbij ik dan niet wist of die ooit dan de zwangerschap van dat moment was ) Op een bepaald moment heb ik besloten dat ik zwanger was als de test positief aangaf, maar dat ik pas bij 12 weken 'in verwachting' zou zijn en om te genieten van elke seconde van de zwangerschap omdat ze me die in elk geval niet meer af konden nemen, zelfs al ging het mis. Eigenlijk zo'n beetje hetzelfde als simmu hier eerder al aangaf.
Ergo; ik begrijp het verdriet en zelfs de zwarte wolk, maar een tegengeluid hier af en toe is ook fijn, vandaar mijn reacties zoals ik 'm hier plaatste.
Overigens Mef, ik krijg het ook wel eens over me heen omda'k nie zo heul erg empathisch zou zijn hoor, daar klaag ik ook altijd over
Enfin; het ging mij niet om het willen downgraden van iemand, maar puur om de negatieve stemming. Je zit met z'n allen in een spiraal die steeds dieper en dieper wegzakt, dat begrijp ik heel goed, maar je hebt er zo verdomd weinig aan. Dat probeerde ik te uiten hier, misschien krijg ik ook wel een verkeerd beeld doordat hier alleen de vervelende verhalen terecht komen, maar voor mijn gevoel blijft het een beetje hangen. De reden waarom ik zelf ook niet meer zo vaak in dit topic te vinden ben, ik ben altijd min of meer vertrouwen blijven houden dat het ooit wel zou lukken. (waarbij ik dan niet wist of die ooit dan de zwangerschap van dat moment was
) Op een bepaald moment heb ik besloten dat ik zwanger was als de test positief aangaf, maar dat ik pas bij 12 weken 'in verwachting' zou zijn en om te genieten van elke seconde van de zwangerschap omdat ze me die in elk geval niet meer af konden nemen, zelfs al ging het mis. Eigenlijk zo'n beetje hetzelfde als simmu hier eerder al aangaf. Ergo; ik begrijp het verdriet en zelfs de zwarte wolk, maar een tegengeluid hier af en toe is ook fijn, vandaar mijn reacties zoals ik 'm hier plaatste.
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Mooi zoals je het schrijft TAP, klopt precies!
Ik denk dat de negatieve sfeer hier voornamelijk komt doordat je hier post op momenten dat je het moeilijk hebt, als ik vanuit mezelf kijk. Ik heb hier veel gepost net na de miskraam en verder heb ik nu niet zo vaak de behoefte meer. Maar soms ben ik ineens toch erg verdrietig en ik wil mijn angsten en verdriet niet spuien in het wachten op het tweede streepje topic.
Ik denk dat de negatieve sfeer hier voornamelijk komt doordat je hier post op momenten dat je het moeilijk hebt, als ik vanuit mezelf kijk. Ik heb hier veel gepost net na de miskraam en verder heb ik nu niet zo vaak de behoefte meer. Maar soms ben ik ineens toch erg verdrietig en ik wil mijn angsten en verdriet niet spuien in het wachten op het tweede streepje topic.
Was er niet ooit een topic over zwanger zijn na een miskraam? Staat me wel iets van bij namelijk!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het ging de afgelopen tijd best aardig, maar sinds zaterdag is het weer 
. Wachten, wachten, wachten, het duurt ineens weer allemaal veel te lang. Zie enorm op tegen een nieuwe zwangerschap. Ik wil geen nieuwe zwangerschap, ik was al zwanger. Ben weer even de weg kwijt helaas. Ik rammel, maar voel me bij de rammelaars ook niet op m'n plaats (of maak ik daar een denkfout?). Ik zit weer vast in mezelf en weet niet wat ik kwijt wil en waar ik het kwijt zou moeten...
Kursor:
Ik denk dat je op zich best mee kunt posten in het rammelaars topic als je daar behoefte aan hebt. Je rammelt, en door omstandigheden kun je daar nog even niet aan toegeven, net als de andere rammelaars in dat topic. Het zijn alleen wat andere omstandigheden waardoor je moet wachten.
Ik denk dat je op zich best mee kunt posten in het rammelaars topic als je daar behoefte aan hebt. Je rammelt, en door omstandigheden kun je daar nog even niet aan toegeven, net als de andere rammelaars in dat topic. Het zijn alleen wat andere omstandigheden waardoor je moet wachten.
Ik kom toch maar weer een keertje langs..."even" wat van me afschrijven. Ik kruip nu weer langzaam omhoog uit het dal waar ik bijna twee weken in vast zat. Er hoeft maar iets te zijn of het gaat weer mis, maar ook in mijn hoofd schijnt weer zo sporadisch de zon. Op m'n werk lukt het nog wel om de schijn op te houden, maar thuis gaat het toch regelmatig mis.
Er spookt veel te veel door m'n hoofd. Ik ben vreselijk bang voor een nieuwe zwangerschap/bevalling (hoe het gaat met mij, fysiek/psychisch, hoe ik begeleid ga worden). Ik had voor deze zwangerschap de keuze gemaakt en nu moet ik me er als het ware opnieuw toe zetten. En die wachttijd...die maakt het niet makkelijk. Eind augustus heb ik een afspraak met de gyn over m'n vorige bevalling en over hoe het een eventuele volgende keer anders moet. Maar dat ik daar nu al over in de stress zit is niet echt gezond.
Komende donderdag weer bloedprikken. Ook al was de vorige keer negatief, toch al wel weer wat zenuwen (die nergens voor nodig zijn nu). Dat ik flink last heb van een doorbraakbloeding stelt me niet echt gerust, maar dat kan natuurlijk best in de eerste maanden. Ik baal er in ieder geval flink van. Nu alweer een week en morgen slik ik pas de laatste van deze strip. (en heel de vorige strip ook al bloedverlies gehad. sinds half april hooguit vier weken zonder)
Waarom schrijf ik dit ook eigenlijk?
Er spookt veel te veel door m'n hoofd. Ik ben vreselijk bang voor een nieuwe zwangerschap/bevalling (hoe het gaat met mij, fysiek/psychisch, hoe ik begeleid ga worden). Ik had voor deze zwangerschap de keuze gemaakt en nu moet ik me er als het ware opnieuw toe zetten. En die wachttijd...die maakt het niet makkelijk. Eind augustus heb ik een afspraak met de gyn over m'n vorige bevalling en over hoe het een eventuele volgende keer anders moet. Maar dat ik daar nu al over in de stress zit is niet echt gezond.
Komende donderdag weer bloedprikken. Ook al was de vorige keer negatief, toch al wel weer wat zenuwen (die nergens voor nodig zijn nu). Dat ik flink last heb van een doorbraakbloeding stelt me niet echt gerust, maar dat kan natuurlijk best in de eerste maanden. Ik baal er in ieder geval flink van. Nu alweer een week en morgen slik ik pas de laatste van deze strip. (en heel de vorige strip ook al bloedverlies gehad. sinds half april hooguit vier weken zonder)
Waarom schrijf ik dit ook eigenlijk?
Omdat het helpt om het kwijt te zijn?quote:
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik zou kunnen zeggen om het ietsjes makkelijker voor je te maken. Ik vind dat je je er razend knap doorheen slaat tot nu toe, en af en toe een 'terugval' lijkt mij heel normaal in dit soort 'rouwprocessen'. Sterkte!
Mama van Lars & Femke
Lieve Kursor, ik sluit me volledig aan bij Shandaly. Sterkte!
Hier schrijven mag altijd, ook al vraag jij je af waarom je het doet. Als jij jouw verhaal kwijt wil is dat al reden genoeg om hier te posten.
Met mij gaat het de laatste week wat heen en weer hoe ik me voel. 19 september komt hard dichterbij en wat wil ik die datum graag overslaan. De dag waarop (of nou ja, rond) mijn man en ik papa en mama zouden worden. Het leek steeds zo ver weg, het idee dat we ouders zouden worden. Maar ineens besef ik het en dat doet verrekte pijn.
Is het herkenbaar voor anderen dat die datum moeilijk is?
En de wens voor een nieuwe zwangerschap is zo verschrikkelijk sterk ook. Ik wil nog eens dat gevoel hebben van op straat lopen en bedenken dat ik stiekem het mooiste bij me heb dat ik me kan wensen en dat niemand het nog weet.
En ik word ook steeds geconfronteerd met hoe het had kunnen zijn. Mijn neef die (Uiteraad!) vol trots berichtjes en foto's plaatst van de vorderingen van de zwangerschap van zijn vrouw die 17 september uitgerekend is. Dat maakt het nog extra tastbaar. Ik ben zo blij voor ze maar zie ook erg op tegen het moment dat de baby geboren is..
Nou ja, mijn man en ik zijn aan het kijken een week weg te gaan rond 19 september, een beetje afleiding en even samen zijn.
Hier schrijven mag altijd, ook al vraag jij je af waarom je het doet. Als jij jouw verhaal kwijt wil is dat al reden genoeg om hier te posten.
Met mij gaat het de laatste week wat heen en weer hoe ik me voel. 19 september komt hard dichterbij en wat wil ik die datum graag overslaan. De dag waarop (of nou ja, rond) mijn man en ik papa en mama zouden worden. Het leek steeds zo ver weg, het idee dat we ouders zouden worden. Maar ineens besef ik het en dat doet verrekte pijn.
Is het herkenbaar voor anderen dat die datum moeilijk is?
En de wens voor een nieuwe zwangerschap is zo verschrikkelijk sterk ook. Ik wil nog eens dat gevoel hebben van op straat lopen en bedenken dat ik stiekem het mooiste bij me heb dat ik me kan wensen en dat niemand het nog weet.
En ik word ook steeds geconfronteerd met hoe het had kunnen zijn. Mijn neef die (Uiteraad!) vol trots berichtjes en foto's plaatst van de vorderingen van de zwangerschap van zijn vrouw die 17 september uitgerekend is. Dat maakt het nog extra tastbaar. Ik ben zo blij voor ze maar zie ook erg op tegen het moment dat de baby geboren is..
Nou ja, mijn man en ik zijn aan het kijken een week weg te gaan rond 19 september, een beetje afleiding en even samen zijn.
Dank jullie!
Je gevoel is heel herkenbaar Sparkling. Ik heb zoveel herinneringen van mijn vorige zwangerschap als referentiekader. Ik weet hoe het toen bij een bepaalde termijn was, wat er gebeurde, hoe ik me voelde....en dat is er nu allemaal niet, maar had er wel kunnen zijn. Ik had nu zo graag een echt buikje gehad en zomerse positiekleding gekocht (vorige keer met 26 weken in de kerstvakantie positiekleding geshopt) en met m'n hand op m'n buik m'n kindje voelen. Vanaf dat moment deed m' n bekken het ook merkbaar steeds slechter en slechter (bij de mola al bij 5-6 weken). Dat is juist iets waar ik niet naar terug verlang, maar nu juist nog weer meer tegenop ga zien. Als het goed was gegaan, dan zat ik daar middenin en kon ik bij wijze van spreken al uitkujken naar ooit weer herstellen (ik denk vaak veel en veel teveel). Ik had graag uit willen kijken naar de komst van een nieuw kindje en nu weet ik dat wij nooit een echte Stella zullen krijgen, alleen in gedachten is ze er, maar bestaan heeft ze niet. (nog steeds een moeilijk idee)
Ik weet nog niet wat te doen met de datum. Vooralsnog moet ik gewoon werken en zijn we net een paar weken terug van onze uitgestelde zomervakantie. Misschien neem ik wel vrij, maar thuis met m'n ziel onder m'n arm zitten lijkt me ook geen goed plan. Sparkling, als jij graag weg wilt en het kan, doen.
[ Bericht 8% gewijzigd door Kursor op 29-07-2012 00:02:25 ]
Je gevoel is heel herkenbaar Sparkling. Ik heb zoveel herinneringen van mijn vorige zwangerschap als referentiekader. Ik weet hoe het toen bij een bepaalde termijn was, wat er gebeurde, hoe ik me voelde....en dat is er nu allemaal niet, maar had er wel kunnen zijn. Ik had nu zo graag een echt buikje gehad en zomerse positiekleding gekocht (vorige keer met 26 weken in de kerstvakantie positiekleding geshopt) en met m'n hand op m'n buik m'n kindje voelen. Vanaf dat moment deed m' n bekken het ook merkbaar steeds slechter en slechter (bij de mola al bij 5-6 weken). Dat is juist iets waar ik niet naar terug verlang, maar nu juist nog weer meer tegenop ga zien. Als het goed was gegaan, dan zat ik daar middenin en kon ik bij wijze van spreken al uitkujken naar ooit weer herstellen (ik denk vaak veel en veel teveel). Ik had graag uit willen kijken naar de komst van een nieuw kindje en nu weet ik dat wij nooit een echte Stella zullen krijgen, alleen in gedachten is ze er, maar bestaan heeft ze niet. (nog steeds een moeilijk idee)
Ik weet nog niet wat te doen met de datum. Vooralsnog moet ik gewoon werken en zijn we net een paar weken terug van onze uitgestelde zomervakantie. Misschien neem ik wel vrij, maar thuis met m'n ziel onder m'n arm zitten lijkt me ook geen goed plan. Sparkling, als jij graag weg wilt en het kan, doen.
[ Bericht 8% gewijzigd door Kursor op 29-07-2012 00:02:25 ]
Meld
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Met 8 weken is het kindje gestopt met groeien. We hadden vanmorgen de termijnecho en ik zag direct dat het mis was, veel te klein en geen hartactie.
Ik vind het doodeng wat er nu gaat gebeuren, ik weet niet wat ik moet verwachten en wanneer. Doet het pijn, voelt het eng, ziet het er eng uit.
Ik vind het doodeng wat er nu gaat gebeuren, ik weet niet wat ik moet verwachten en wanneer. Doet het pijn, voelt het eng, ziet het er eng uit.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Oh twinkly..... wat naar!!!
Ik kan je niet helpen met wat je te wachten staat, maar wil je wel heel veel sterkte toewensen
wat naar!!! Ik kan je niet helpen met wat je te wachten staat, maar wil je wel heel veel sterkte toewensen
Emotioneel gezien doet het waarschijnlijk veel pijn.. helaas.. maar lichamelijk heb ik er toendertijd eigenlijk niets van gevoeld. Heb je al een afspraak met een gyn over hoe nu verder? (Ik heb een curettage gehad, PM maar als je meer wilt weten)
Sterkte meid.. dit zou niemand mee moeten hoeven maken...
Sterkte meid.. dit zou niemand mee moeten hoeven maken...
Mama van Lars & Femke
Twinkly, neeee. Wat een rotnieuws.
wat nu is ook een beetje aan jou. Ik wilde niet meer wachten en heb toen voor een curretage + ruggenprik gekozen. Van de ingreep zelf kreeg ik eigenlijk niets mee en door de prik was ik niet ziek van de narcose. Ik heb toen nog om pillen gevraagd, maar dat deden ze hier in het ziekenhuis niet. Denk er goed over na, doe het vooral op je eigen manier. Sterkte
Wat een rotnieuws. wat nu is ook een beetje aan jou. Ik wilde niet meer wachten en heb toen voor een curretage + ruggenprik gekozen. Van de ingreep zelf kreeg ik eigenlijk niets mee en door de prik was ik niet ziek van de narcose. Ik heb toen nog om pillen gevraagd, maar dat deden ze hier in het ziekenhuis niet. Denk er goed over na, doe het vooral op je eigen manier. Sterkte
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Twinkly
Wat een k*tzooi!
Ik kan me voorstellen dat je daar nu nog niet teveel over na wil denken. Laat het bezinken en neem geen overhaaste beslissing. Ik werd toendertijd heen en weer geslingerd wat betreft het vervolg, maar uiteindelijk ben ik tot het besluit gekomen om het te proberen met tabletten.
Als je het er over wilt hebben, m'n pm staat open voor je.
Veel sterkte!
Wat een k*tzooi!
Ik kan me voorstellen dat je daar nu nog niet teveel over na wil denken. Laat het bezinken en neem geen overhaaste beslissing. Ik werd toendertijd heen en weer geslingerd wat betreft het vervolg, maar uiteindelijk ben ik tot het besluit gekomen om het te proberen met tabletten.
Als je het er over wilt hebben, m'n pm staat open voor je.
Veel sterkte!
vragen mag!
Inderdaad wat mefke zegt, doe het op je eigen manier. En in je eigen tempo. Niemand kan dit voor jou beslissen, hoe shit het ook is.
vragen mag!
Ondertussen vreet ik mezelf op. Ik had me zo voorgenomen om wederom 'gewoon' te genieten van mijn streepjes. Maar nu het zo ver is, ben ik alleen maar heel zenuwachtig en bang.
De keer dat het mis ging, toen deed ik een week na mijn laatste test opnieuw een test (voor de zekerheid, ik had heel licht bloedverlies) en toen was mijn tweede streepje weg...
Nu heb ik al 4 dagen oprij een test gedaan 's ochtends en ik ben nu heel onzeker of ie wel donkerder is, hij lijkt al 3 dagen min of meer even licht/donker. Het verschil tussen dag 1 en dag 2 is duidelijk. Bij dag 3 leek ie een fractie donkerder, maar niet overtuigend. En vandaag lijkt ie gewoon weer even donker als gisteren.
Daarnaast (bijgelovigheid, gaat nergens over, maar toch) vorige keer dook dit topic omhoog, ik schrok er toen hele erg van. Ik hoopte dat het bij mij goed zou gaan. Maar binnen een paar dagen was het hier mis. Nu dacht ik: Zolang het topic niet opduikt *fingers crossed*.......
Ik kan echt alleen maar huilen, en dan maar weer wachten tot morgenochtend en heel hard hopen dat mijn tweede streepje iets donkerder is.
Jemig, ik schaam me dood.... Sorry...
De keer dat het mis ging, toen deed ik een week na mijn laatste test opnieuw een test (voor de zekerheid, ik had heel licht bloedverlies) en toen was mijn tweede streepje weg...
Nu heb ik al 4 dagen oprij een test gedaan 's ochtends en ik ben nu heel onzeker of ie wel donkerder is, hij lijkt al 3 dagen min of meer even licht/donker. Het verschil tussen dag 1 en dag 2 is duidelijk. Bij dag 3 leek ie een fractie donkerder, maar niet overtuigend. En vandaag lijkt ie gewoon weer even donker als gisteren.
Daarnaast (bijgelovigheid, gaat nergens over, maar toch) vorige keer dook dit topic omhoog, ik schrok er toen hele erg van. Ik hoopte dat het bij mij goed zou gaan. Maar binnen een paar dagen was het hier mis. Nu dacht ik: Zolang het topic niet opduikt *fingers crossed*.......
Ik kan echt alleen maar huilen, en dan maar weer wachten tot morgenochtend en heel hard hopen dat mijn tweede streepje iets donkerder is.
Jemig, ik schaam me dood.... Sorry...
Lieve bellelena, je hcg verdubbelt ongeveer om de dag he... jouw streepje is overmorgen gewoon donkerderquote:
Ondertussen vreet ik mezelf op. Ik had me zo voorgenomen om wederom 'gewoon' te genieten van mijn streepjes. Maar nu het zo ver is, ben ik alleen maar heel zenuwachtig en bang.
De keer dat het mis ging, toen deed ik een week na mijn laatste test opnieuw een test (voor de zekerheid, ik had heel licht bloedverlies) en toen was mijn tweede streepje weg...
Nu heb ik al 4 dagen oprij een test gedaan 's ochtends en ik ben nu heel onzeker of ie wel donkerder is, hij lijkt al 3 dagen min of meer even licht/donker. Het verschil tussen dag 1 en dag 2 is duidelijk. Bij dag 3 leek ie een fractie donkerder, maar niet overtuigend. En vandaag lijkt ie gewoon weer even donker als gisteren.
Daarnaast (bijgelovigheid, gaat nergens over, maar toch) vorige keer dook dit topic omhoog, ik schrok er toen hele erg van. Ik hoopte dat het bij mij goed zou gaan. Maar binnen een paar dagen was het hier mis. Nu dacht ik: Zolang het topic niet opduikt *fingers crossed*.......
Ik kan echt alleen maar huilen, en dan maar weer wachten tot morgenochtend en heel hard hopen dat mijn tweede streepje iets donkerder is.
Jemig, ik schaam me dood.... Sorry...
maar ik snap je angst! Probeer maar om de dag te testen, om jezelf niet helemaal gek te maken.
Heel begrijpelijk Belle... het lijkt mij ook doodeng om weer zwanger te zijn na een miskraam. Ik wil héél graag, maar vind het ook doodeng... En die testen verschillen natuurlijk ook per test he? En afhankelijk van hoeveel je gedronken hebt, en etc etc...
Mama van Lars & Femke
Live Twinkly, dit is zooo verdrietig heel erg veel sterkte gewenst en weet dat als ik wat kan doen voor je, je maar een gil moet geven om bijv Niels even hier te laten spelen of een boodschapje te doen of wat dan ook.
Ik hoop dat het 'straks'' mee valt allemaal
Kus
heel erg veel sterkte gewenst en weet dat als ik wat kan doen voor je, je maar een gil moet geven om bijv Niels even hier te laten spelen of een boodschapje te doen of wat dan ook.Ik hoop dat het 'straks'' mee valt allemaal
Kus
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Oh Twinkly wat vreselijk klote dit heel veel sterkte met het verwerken van dit alles.. *knuffel*
wat vreselijk klote dit heel veel sterkte met het verwerken van dit alles.. *knuffel*
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Belle, dikke kus Ik weet even niets te zeggen om je beter te laten voelen maar probeer je niet al te veel te focussen op de dikte van het streepje hè, in het begin heb je nog zo weinig HCG.. Ik duim voor je!
Ik weet even niets te zeggen om je beter te laten voelen maar probeer je niet al te veel te focussen op de dikte van het streepje hè, in het begin heb je nog zo weinig HCG.. Ik duim voor je!
L0t: Ik herken jouw gevoel van blijheid nog zo van de vorige keer, toen voelde ik me ook zo. Ik nam me voor om me nu weer zo te voelen, gewoon omdat het voor zover ik er nu over denk, een eenmalig iets is. Ik wil van elke dag genieten! En dan dit...
Ook nogmaals heel veel sorry, ik wil niet het topic kapen, maar ik weet even niet meer waar ik met mijn gevoelens heen moest. Ik denk dat ik het zo aan mijn ouders ga vertellen, dan kan ik met ze praten.
Ook nogmaals heel veel sorry, ik wil niet het topic kapen, maar ik weet even niet meer waar ik met mijn gevoelens heen moest. Ik denk dat ik het zo aan mijn ouders ga vertellen, dan kan ik met ze praten.
Twinkly, heel veel sterkte gewenst... Neem de tijd om alles te accepteren en te verwerken, zorg goed voor jezelf en laat je maar verwennen door je partner
Er zijn -helaas- genoeg vrouwen die dit hebben meegemaakt, ook hier op fok, waaronder ikzelf (met 8 weken spontane miskraam). Dus als je erover wilt praten of je hart wilt luchten, dan kun je uiteraard in dit topic terecht maar mijn inbox staat ook altijd open!
Er zijn -helaas- genoeg vrouwen die dit hebben meegemaakt, ook hier op fok, waaronder ikzelf (met 8 weken spontane miskraam). Dus als je erover wilt praten of je hart wilt luchten, dan kun je uiteraard in dit topic terecht maar mijn inbox staat ook altijd open!
Bell, je bent jezelf vooral heel gek aan het maken. Niet heel vreemd overigens, en ik herken het zelf ook wel hoor. Ik probeerde me gewoon altijd voor te houden dat ik er niks aan had om zo negatief te denken, en áls het weer mis zou gaan, dan zou ik er toch niks aan kunnen veranderen. Niet dat die gedachtegang altijd even goed hielp hoor
Ik zou wel proberen om in ieder geval niet dagelijks te testen; zoals Shandaly en LadyBlack al zeggen: HCG verdubbelt dagelijks en de dikte van het streepje is van meerdere factoren afhankelijk. En praat er inderdaad met je ouders over. Gewoon praten kan al opluchten. En wellicht kunnen zij je helpen met relativeren.
Sterkte in ieder geval, en probeer toch wat te genieten. En ook voor jou: mijn inbox staat open!
Ik probeerde me gewoon altijd voor te houden dat ik er niks aan had om zo negatief te denken, en áls het weer mis zou gaan, dan zou ik er toch niks aan kunnen veranderen. Niet dat die gedachtegang altijd even goed hielp hoor Ik zou wel proberen om in ieder geval niet dagelijks te testen; zoals Shandaly en LadyBlack al zeggen: HCG verdubbelt dagelijks en de dikte van het streepje is van meerdere factoren afhankelijk. En praat er inderdaad met je ouders over. Gewoon praten kan al opluchten. En wellicht kunnen zij je helpen met relativeren.
Sterkte in ieder geval, en probeer toch wat te genieten. En ook voor jou: mijn inbox staat open!
Twinkly, veel sterkte! Wat verdrietig Wat de andere dames ook al zeggen. Neem je rust en je tijd om dit te verwerken..
Bellelena, ook ik herken je gevoelens. Ik heb een hele vroege miskraam gehad bij 5 weken, en toch deed me dat ook heel veel verdriet. Toen ik daarna weer zwanger raakte was ik er echt niet meteen op gerust, en had ook moeite met genieten. Om eerlijk te zijn kon ik er vanaf de goede 12 weken echo pas echt van gaan genieten. Mijn advies is om afleiding te zoeken en er niet teveel mee bezig te zijn. Ik zou ook niet elke dag gaan testen, laat het maar op zijn beloop.. En als je er klaar voor bent kom je naar z&g om mee te kletsen. Dikke voor jou!
Wat de andere dames ook al zeggen. Neem je rust en je tijd om dit te verwerken..Bellelena, ook ik herken je gevoelens. Ik heb een hele vroege miskraam gehad bij 5 weken, en toch deed me dat ook heel veel verdriet. Toen ik daarna weer zwanger raakte was ik er echt niet meteen op gerust, en had ook moeite met genieten. Om eerlijk te zijn kon ik er vanaf de goede 12 weken echo pas echt van gaan genieten. Mijn advies is om afleiding te zoeken en er niet teveel mee bezig te zijn. Ik zou ook niet elke dag gaan testen, laat het maar op zijn beloop.. En als je er klaar voor bent kom je naar z&g om mee te kletsen. Dikke
voor jou!
Twinkly wat vreselijk verdrietig. Heel veel sterkte de komende tijd, vooral met beslissen hoe verder Ook hier een curettage, mocht je iets willen vragen
Bellelena ik begrijp je zo goed. Je mag me pm'en als je wilt spuien hoor En je ouders vertellen lijkt mij een goed idee.
Bel ook meteen de vk dat je weer zwanger bent, dan mag je wss voor een vroege echo.
Ook hier een curettage, mocht je iets willen vragenBellelena ik begrijp je zo goed. Je mag me pm'en als je wilt spuien hoor
En je ouders vertellen lijkt mij een goed idee.Bel ook meteen de vk dat je weer zwanger bent, dan mag je wss voor een vroege echo.
Twinkly.. Ik hoopte zo geen nieuwe mensen te begroeten hier. Neem de tijd om alles op een rijtje te zetten, huil, wees boos, laat je gevoelens gaan en laat door niemand bepalen wat jij moet doen. Doe waar jij je goed bij voelt. Sterkte!
Belle, lieverd toch ik begrijp je onzekerheid heel goed en waarschijnlijk blijft die angst voorlopig. Wat Fieder zegt, misschien de VK bellen?
Probeer te genieten, hoe moeilijk ook. En als je wil praten mag je altijd bij mij terecht!
Belle, lieverd toch
ik begrijp je onzekerheid heel goed en waarschijnlijk blijft die angst voorlopig. Wat Fieder zegt, misschien de VK bellen? Probeer te genieten, hoe moeilijk ook. En als je wil praten mag je altijd bij mij terecht!
Twinkly, wat een verdrietig nieuws
Heel begrijpelijk dat je nu met veel vragen zit. Heb je ondertussen al met de verloskundige gesproken en ben al globaal geinformeerd over de mogelijkheden? Wanneer kan je in het ziekenhuis terecht? Bij mij zat er veel tijd tussen het slechte nieuws bij de termijnecho en de afspraak in het ziekenhuis. Ik ben ook gaan vragen in dit topic. Veel reacties en overwegingen van diverse users (een deel heeft al op je gereageerd) gekregen. Misschien een idee om terug te lezen. Het gaat dan om de posts vanaf 12 april 2012.
Ikzelf heb helaas niet zelf een keuze kunnen maken, maar op basis daarvan me wel een beeld kunnen vormen van wat me te wachten ging staan. Ik moest een curettage ondergaan (zonder misoprostol, middel dat de baarmoeder alvast wat week maakt [als ik het goed begrepen heb). Over het algemeen gebeurt een curettage onder narcose. Daar heb je eigenlijk nog het meeste last van na het wakker worden en de dag erop. Op basis van eerdere ervaringen was ik bang voor een ziekenhuisopname op zich. Ik heb dat aangegeven en er werd goed mee omgegaan. Ik had geen ervaring met operaties, daardoor was ik heel gespannen/nerveus over wat er allemaal ging gebeuren. Ik had dat graag een keer onder minder zware omstandigheden gezien. Dit is natuurlijk allemaal heel persoonlijk. Ik hoop niet dat ik het op deze manier alleen maar erger maak. Ik probeer te helpen, maar spiegel misschien m'n eigen ervaringen teveel.
Van andere orde, maar heb je wel een echo-foto? Mocht je die niet hebben, misschien wel waardevol om die bij de echo in het ziekenhuis alsnog te vragen.
Bellelena...ik vind je gevoel heel begrijpelijk, maar wat de anderen al zeggen, van dagelijks testen wordt je niet heel veel wijzer. hCG stijgt inderdaad ongeveer iedere 48 uur en ik denk dat het ook wel uitmaakt hoe verdund het is. Verder verschilt het sterk in niveau van vrouw tot vrouw.
en dan moet ik helemaal niet zeggen dat ik echt een mega-knal-positieve test had op dag 28
Vandaag maar weer bloed wezen prikken. Verder gaat het nog steeds zwaar kl*te. Avond aan avond aan het huilen en een week "alleen" thuis in het vooruitzicht. Ik maak mezelf al weken helemaal gek. Zoals het nu gaat ben ik denk ik eind november nog niet eens klaar voor opnieuw proberen (als het dan weer zou mogen). En ik vind dat ik mezelf weer op de rit moet hebben en dat ik denk dat ik het aan kan. Ik krijg het niet uitgelegd... Voor nu draai ik op de automatische piloot, maar als iemand echt vraagt hoe het gaat of als ik even de tijd krijg om na te denken dan gaat het mis.
Heel begrijpelijk dat je nu met veel vragen zit. Heb je ondertussen al met de verloskundige gesproken en ben al globaal geinformeerd over de mogelijkheden? Wanneer kan je in het ziekenhuis terecht? Bij mij zat er veel tijd tussen het slechte nieuws bij de termijnecho en de afspraak in het ziekenhuis. Ik ben ook gaan vragen in dit topic. Veel reacties en overwegingen van diverse users (een deel heeft al op je gereageerd) gekregen. Misschien een idee om terug te lezen. Het gaat dan om de posts vanaf 12 april 2012.
Ikzelf heb helaas niet zelf een keuze kunnen maken, maar op basis daarvan me wel een beeld kunnen vormen van wat me te wachten ging staan. Ik moest een curettage ondergaan (zonder misoprostol, middel dat de baarmoeder alvast wat week maakt [als ik het goed begrepen heb). Over het algemeen gebeurt een curettage onder narcose. Daar heb je eigenlijk nog het meeste last van na het wakker worden en de dag erop. Op basis van eerdere ervaringen was ik bang voor een ziekenhuisopname op zich. Ik heb dat aangegeven en er werd goed mee omgegaan. Ik had geen ervaring met operaties, daardoor was ik heel gespannen/nerveus over wat er allemaal ging gebeuren. Ik had dat graag een keer onder minder zware omstandigheden gezien. Dit is natuurlijk allemaal heel persoonlijk. Ik hoop niet dat ik het op deze manier alleen maar erger maak. Ik probeer te helpen, maar spiegel misschien m'n eigen ervaringen teveel.
Van andere orde, maar heb je wel een echo-foto? Mocht je die niet hebben, misschien wel waardevol om die bij de echo in het ziekenhuis alsnog te vragen.
Bellelena...ik vind je gevoel heel begrijpelijk, maar wat de anderen al zeggen, van dagelijks testen wordt je niet heel veel wijzer. hCG stijgt inderdaad ongeveer iedere 48 uur en ik denk dat het ook wel uitmaakt hoe verdund het is. Verder verschilt het sterk in niveau van vrouw tot vrouw.
en dan moet ik helemaal niet zeggen dat ik echt een mega-knal-positieve test had op dag 28
Vandaag maar weer bloed wezen prikken. Verder gaat het nog steeds zwaar kl*te. Avond aan avond aan het huilen en een week "alleen" thuis in het vooruitzicht. Ik maak mezelf al weken helemaal gek. Zoals het nu gaat ben ik denk ik eind november nog niet eens klaar voor opnieuw proberen (als het dan weer zou mogen). En ik vind dat ik mezelf weer op de rit moet hebben en dat ik denk dat ik het aan kan. Ik krijg het niet uitgelegd... Voor nu draai ik op de automatische piloot, maar als iemand echt vraagt hoe het gaat of als ik even de tijd krijg om na te denken dan gaat het mis.
twinkly wat ontzettend verdrietig
Heel veel sterkte met de tijd die komen gaat
Heel veel sterkte met de tijd die komen gaat
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Nee Twinkly
Wat er verder gaat gebeuren ligt er ook aan wat je zelf wil en wat er afgesproken is.
Bij mij kwam het niet vanzelf. Ik heb 2 curettages gehad. Bij de eerste wel een poosje, iets van drie weken geloof ik, gewacht maar het kwam niet vanzelf.
Bij de tweede miskraam raadde ze me in het ziekenhuis aan om niet al te lang te wachten aangezien het vrij veel weefsel zou zijn al (tweeling).
Ik weet dus niet echt hoe het voelt als het vanzelf zou komen, maar na de eerste curettage heb ik regelmatig een soort van weeen gehad (wel een stuk lichter).
Heel veel sterkte
Wat er verder gaat gebeuren ligt er ook aan wat je zelf wil en wat er afgesproken is.
Bij mij kwam het niet vanzelf. Ik heb 2 curettages gehad. Bij de eerste wel een poosje, iets van drie weken geloof ik, gewacht maar het kwam niet vanzelf.
Bij de tweede miskraam raadde ze me in het ziekenhuis aan om niet al te lang te wachten aangezien het vrij veel weefsel zou zijn al (tweeling).
Ik weet dus niet echt hoe het voelt als het vanzelf zou komen, maar na de eerste curettage heb ik regelmatig een soort van weeen gehad (wel een stuk lichter).
Heel veel sterkte
Wat een lieve reacties. Dankjulliewel Kursor
Ook zo begrijpelijk dat het er zo inhakt... Een week alleen thuis, heb je wel iemand in de buurt die je eventueel kunt bellen, ter afleiding als het echt niet lukt/gaat? Heb je verder iemand om te praten? Professioneel of juist een vriend? Ik zou zo willen dat ik iets voor je kon doen!En Twinkly blijft ook maar door mijn hoofd spoken. Veel sterkte, kracht en licht toegewenst
Oneerlijk...
Hey lieve Twinks, wat ongelooflijk naar en bah en klote Weet je, ik vond het gewoon echt super om samen met jou in Z&G te zitten en nu ben je ineens weg.. Mijn ervaring is dat met wat bedenktijd je vanzelf een wat duidelijker beeld krijgt van hoe je wil dat de dingen verlopen en gedaan zullen worden, ik hoop voor jou dat je de keuzes kunt maken die bij jouw gevoel passen. Heel veel sterkte lieverd, en ook van mij: je weet me te vinden he?
Kursor, jemig, wat een rotgevoel zo alles bij elkaar. Geef jezelf de tijd he, november is nog even weg en er kómt een punt dat het beter gaat. Het is echt zo'n dooddoener, maar het is echt waar..
Bellelena, tussen hoop en vrees is een vervelende plek om te toeven. Hoop dat je je snel beter voelt..
Weet je, ik vond het gewoon echt super om samen met jou in Z&G te zitten en nu ben je ineens weg.. Mijn ervaring is dat met wat bedenktijd je vanzelf een wat duidelijker beeld krijgt van hoe je wil dat de dingen verlopen en gedaan zullen worden, ik hoop voor jou dat je de keuzes kunt maken die bij jouw gevoel passen. Heel veel sterkte lieverd, en ook van mij: je weet me te vinden he? Kursor, jemig, wat een rotgevoel zo alles bij elkaar. Geef jezelf de tijd he, november is nog even weg en er kómt een punt dat het beter gaat. Het is echt zo'n dooddoener, maar het is echt waar..
Bellelena, tussen hoop en vrees is een vervelende plek om te toeven. Hoop dat je je snel beter voelt..
3!
Twinkly... ik raak er gewoon effe door van slag, jeetje. Heb er geen worden voor, behalve veel nare maar die passen niet. Sterkte meis!
ik raak er gewoon effe door van slag, jeetje. Heb er geen worden voor, behalve veel nare maar die passen niet. Sterkte meis!
Ik wist helemaal niet dat jij miskramen gehad hebt, jemig wat heftig!quote:
Nee Twinkly
Wat er verder gaat gebeuren ligt er ook aan wat je zelf wil en wat er afgesproken is.
Bij mij kwam het niet vanzelf. Ik heb 2 curettages gehad. Bij de eerste wel een poosje, iets van drie weken geloof ik, gewacht maar het kwam niet vanzelf.
Bij de tweede miskraam raadde ze me in het ziekenhuis aan om niet al te lang te wachten aangezien het vrij veel weefsel zou zijn al (tweeling).
Ik weet dus niet echt hoe het voelt als het vanzelf zou komen, maar na de eerste curettage heb ik regelmatig een soort van weeen gehad (wel een stuk lichter).
Heel veel sterkte
Twinkly, ik moet de hele tijd aan je denken, zo'n vervelende brok in mn keel die maar niet weg gaat.. (heb je geen f*ck aan ik weet t..)
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Ochhh Twinkly Wat ongelooflijk jammer! Heel veel sterkte met t maken van die omschakeling en t langzaam een plekje geven, ik hoop dat t allemaal een beetje rustig zal verlopen, maar volg je gevoel! Er is zowel voor de curettage als voor misoprostol heel veel te zeggen
Lieve Bellelena, maak jezelf niet gek meis, het is zo zonde om straks over een jaartje terug te kijken op deze zwangerschap en die smet te zien op t eerste deel! Die testen zeggen zo weinig! Sommige mensen plassen NOOIT een hele dikke streep en blijven hartstikke zwanger. Het gaat ook puur om de concentratie in je urine. Zolang je niet bloed en geen krampende buikpijn hebt ben je gewoon hartstikke zwanger, ik hoop heel hard voor je dat je die knop in je hoofd durft om te zetten. En bel een VKpraktijk met t verhaal dat je eerder een miskraam gehad hebt en heel graag een echo wil rond 7 weken om in ieder geval ter geruststelling alvast een hartje te zien kloppen, dan komt die termijnecho later wel. De meeste praktijken met eigen echo apparaat zullen daar niet moeilijk over doen!! Zet m op meis, probeer die knop te vinden...voor jezelf!
Wat ongelooflijk jammer! Heel veel sterkte met t maken van die omschakeling en t langzaam een plekje geven, ik hoop dat t allemaal een beetje rustig zal verlopen, maar volg je gevoel! Er is zowel voor de curettage als voor misoprostol heel veel te zeggen Lieve Bellelena, maak jezelf niet gek meis, het is zo zonde om straks over een jaartje terug te kijken op deze zwangerschap en die smet te zien op t eerste deel! Die testen zeggen zo weinig! Sommige mensen plassen NOOIT een hele dikke streep en blijven hartstikke zwanger. Het gaat ook puur om de concentratie in je urine. Zolang je niet bloed en geen krampende buikpijn hebt ben je gewoon hartstikke zwanger, ik hoop heel hard voor je dat je die knop in je hoofd durft om te zetten. En bel een VKpraktijk met t verhaal dat je eerder een miskraam gehad hebt en heel graag een echo wil rond 7 weken om in ieder geval ter geruststelling alvast een hartje te zien kloppen, dan komt die termijnecho later wel. De meeste praktijken met eigen echo apparaat zullen daar niet moeilijk over doen!! Zet m op meis, probeer die knop te vinden...voor jezelf!
* Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje...*
Twee keer meteen na het stoppen met de pil zwanger geraakt (1x voor Kyllian en 1x voor Dyon), die keren gingen dus mis. Gelukkig ben ik heel snel zwanger en dus ook beiden keren weer snel opnieuw zwanger geraakt (nadat menstruatie weer op gang was gekomen 1-2 maanden weer zwanger).quote:
[..]
Ik wist helemaal niet dat jij miskramen gehad hebt, jemig wat heftig!
Denk dat het daardoor voor mij ook wat makkelijker was om weer verder te gaan en de miskramen achter me te laten. Alhoewel ik nog weleens die echo foto van 'de tweeling' zie en me dan wel bedenk hoe dat had kunnen zijn (hartjes waren tussen 8-9 weken gestopt).
Och Twinks toch...
Neem even de rust om na te denken over de vervolgstappen, ik vond de cytotec (misoprostol) destijds minder vervelend klinken dan een curretage, vandaar dat ik daar toen voor koos. Maar dat is helemaal aan jezelf. Met een beetje rust merk je vanzelf wat voor jou passender voelt...
Heel, heel veel sterkte meis
Neem even de rust om na te denken over de vervolgstappen, ik vond de cytotec (misoprostol) destijds minder vervelend klinken dan een curretage, vandaar dat ik daar toen voor koos. Maar dat is helemaal aan jezelf. Met een beetje rust merk je vanzelf wat voor jou passender voelt...
Heel, heel veel sterkte meis
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
