Zwanger... en dan gaat het mis #11

Kursor:

Ik denk dat je op zich best mee kunt posten in het rammelaars topic als je daar behoefte aan hebt. Je rammelt, en door omstandigheden kun je daar nog even niet aan toegeven, net als de andere rammelaars in dat topic. Het zijn alleen wat andere omstandigheden waardoor je moet wachten.

Kursor, wat klote voor je...

Ik kom toch maar weer een keertje langs..."even" wat van me afschrijven. Ik kruip nu weer langzaam omhoog uit het dal waar ik bijna twee weken in vast zat. Er hoeft maar iets te zijn of het gaat weer mis, maar ook in mijn hoofd schijnt weer zo sporadisch de zon. Op m'n werk lukt het nog wel om de schijn op te houden, maar thuis gaat het toch regelmatig mis.

Er spookt veel te veel door m'n hoofd. Ik ben vreselijk bang voor een nieuwe zwangerschap/bevalling (hoe het gaat met mij, fysiek/psychisch, hoe ik begeleid ga worden). Ik had voor deze zwangerschap de keuze gemaakt en nu moet ik me er als het ware opnieuw toe zetten. En die wachttijd...die maakt het niet makkelijk. Eind augustus heb ik een afspraak met de gyn over m'n vorige bevalling en over hoe het een eventuele volgende keer anders moet. Maar dat ik daar nu al over in de stress zit is niet echt gezond.

Komende donderdag weer bloedprikken. Ook al was de vorige keer negatief, toch al wel weer wat zenuwen (die nergens voor nodig zijn nu). Dat ik flink last heb van een doorbraakbloeding stelt me niet echt gerust, maar dat kan natuurlijk best in de eerste maanden. Ik baal er in ieder geval flink van. Nu alweer een week en morgen slik ik pas de laatste van deze strip. (en heel de vorige strip ook al bloedverlies gehad. sinds half april hooguit vier weken zonder)

Waarom schrijf ik dit ook eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 28 juli 2012 19:15 schreef Kursor het volgende:
...
Waarom schrijf ik dit ook eigenlijk?

Omdat het helpt om het kwijt te zijn?

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik zou kunnen zeggen om het ietsjes makkelijker voor je te maken. Ik vind dat je je er razend knap doorheen slaat tot nu toe, en af en toe een 'terugval' lijkt mij heel normaal in dit soort 'rouwprocessen'. Sterkte!

Lieve Kursor, ik sluit me volledig aan bij Shandaly. Sterkte!
Hier schrijven mag altijd, ook al vraag jij je af waarom je het doet. Als jij jouw verhaal kwijt wil is dat al reden genoeg om hier te posten.

Met mij gaat het de laatste week wat heen en weer hoe ik me voel. 19 september komt hard dichterbij en wat wil ik die datum graag overslaan. De dag waarop (of nou ja, rond) mijn man en ik papa en mama zouden worden. Het leek steeds zo ver weg, het idee dat we ouders zouden worden. Maar ineens besef ik het en dat doet verrekte pijn.
Is het herkenbaar voor anderen dat die datum moeilijk is?
En de wens voor een nieuwe zwangerschap is zo verschrikkelijk sterk ook. Ik wil nog eens dat gevoel hebben van op straat lopen en bedenken dat ik stiekem het mooiste bij me heb dat ik me kan wensen en dat niemand het nog weet.
En ik word ook steeds geconfronteerd met hoe het had kunnen zijn. Mijn neef die (Uiteraad!) vol trots berichtjes en foto's plaatst van de vorderingen van de zwangerschap van zijn vrouw die 17 september uitgerekend is. Dat maakt het nog extra tastbaar. Ik ben zo blij voor ze maar zie ook erg op tegen het moment dat de baby geboren is..

Nou ja, mijn man en ik zijn aan het kijken een week weg te gaan rond 19 september, een beetje afleiding en even samen zijn.

Dank jullie!

Je gevoel is heel herkenbaar Sparkling. Ik heb zoveel herinneringen van mijn vorige zwangerschap als referentiekader. Ik weet hoe het toen bij een bepaalde termijn was, wat er gebeurde, hoe ik me voelde....en dat is er nu allemaal niet, maar had er wel kunnen zijn. Ik had nu zo graag een echt buikje gehad en zomerse positiekleding gekocht (vorige keer met 26 weken in de kerstvakantie positiekleding geshopt) en met m'n hand op m'n buik m'n kindje voelen. Vanaf dat moment deed m' n bekken het ook merkbaar steeds slechter en slechter (bij de mola al bij 5-6 weken). Dat is juist iets waar ik niet naar terug verlang, maar nu juist nog weer meer tegenop ga zien. Als het goed was gegaan, dan zat ik daar middenin en kon ik bij wijze van spreken al uitkujken naar ooit weer herstellen (ik denk vaak veel en veel teveel). Ik had graag uit willen kijken naar de komst van een nieuw kindje en nu weet ik dat wij nooit een echte Stella zullen krijgen, alleen in gedachten is ze er, maar bestaan heeft ze niet. (nog steeds een moeilijk idee)

Ik weet nog niet wat te doen met de datum. Vooralsnog moet ik gewoon werken en zijn we net een paar weken terug van onze uitgestelde zomervakantie. Misschien neem ik wel vrij, maar thuis met m'n ziel onder m'n arm zitten lijkt me ook geen goed plan. Sparkling, als jij graag weg wilt en het kan, doen.

[ Bericht 8% gewijzigd door Kursor op 29-07-2012 00:02:25 ]

Sterkte meiden! Ik denk aan jullie

Meld

Ach nee.. Twinkly!
Wat is er gebeurd?

Och Twinks!

Met 8 weken is het kindje gestopt met groeien. We hadden vanmorgen de termijnecho en ik zag direct dat het mis was, veel te klein en geen hartactie.
Ik vind het doodeng wat er nu gaat gebeuren, ik weet niet wat ik moet verwachten en wanneer. Doet het pijn, voelt het eng, ziet het er eng uit.

Oh twinkly..... wat naar!!!

Ik kan je niet helpen met wat je te wachten staat, maar wil je wel heel veel sterkte toewensen

Oh nee, Twinkly......

heel veel sterkte.....

Twinkly nee
Bah wat verdrietig! sterkte
(k zat laatst nog aan je te denken)

Emotioneel gezien doet het waarschijnlijk veel pijn.. helaas.. maar lichamelijk heb ik er toendertijd eigenlijk niets van gevoeld. Heb je al een afspraak met een gyn over hoe nu verder? (Ik heb een curettage gehad, PM maar als je meer wilt weten)

Sterkte meid.. dit zou niemand mee moeten hoeven maken...

Heel veel sterkte Twinkly

Twinkly, neeee. Wat een rotnieuws.

wat nu is ook een beetje aan jou. Ik wilde niet meer wachten en heb toen voor een curretage + ruggenprik gekozen. Van de ingreep zelf kreeg ik eigenlijk niets mee en door de prik was ik niet ziek van de narcose. Ik heb toen nog om pillen gevraagd, maar dat deden ze hier in het ziekenhuis niet. Denk er goed over na, doe het vooral op je eigen manier. Sterkte

twinkly heel veel sterkte

Oh, nee toch!

Twinkly, wat enorm verdrietig, veel sterkte gewenst.

Twinkly, wat ontzettend verdrietig

Oh Twinkly

Wat een verdriet. Heel veel sterkte

Twinkly
Wat een k*tzooi!

Ik kan me voorstellen dat je daar nu nog niet teveel over na wil denken. Laat het bezinken en neem geen overhaaste beslissing. Ik werd toendertijd heen en weer geslingerd wat betreft het vervolg, maar uiteindelijk ben ik tot het besluit gekomen om het te proberen met tabletten.
Als je het er over wilt hebben, m'n pm staat open voor je.
Veel sterkte!

Inderdaad wat mefke zegt, doe het op je eigen manier. En in je eigen tempo. Niemand kan dit voor jou beslissen, hoe shit het ook is.

Ondertussen vreet ik mezelf op. Ik had me zo voorgenomen om wederom 'gewoon' te genieten van mijn streepjes. Maar nu het zo ver is, ben ik alleen maar heel zenuwachtig en bang.
De keer dat het mis ging, toen deed ik een week na mijn laatste test opnieuw een test (voor de zekerheid, ik had heel licht bloedverlies) en toen was mijn tweede streepje weg...

Nu heb ik al 4 dagen oprij een test gedaan 's ochtends en ik ben nu heel onzeker of ie wel donkerder is, hij lijkt al 3 dagen min of meer even licht/donker. Het verschil tussen dag 1 en dag 2 is duidelijk. Bij dag 3 leek ie een fractie donkerder, maar niet overtuigend. En vandaag lijkt ie gewoon weer even donker als gisteren.

Daarnaast (bijgelovigheid, gaat nergens over, maar toch) vorige keer dook dit topic omhoog, ik schrok er toen hele erg van. Ik hoopte dat het bij mij goed zou gaan. Maar binnen een paar dagen was het hier mis. Nu dacht ik: Zolang het topic niet opduikt *fingers crossed*.......

Ik kan echt alleen maar huilen, en dan maar weer wachten tot morgenochtend en heel hard hopen dat mijn tweede streepje iets donkerder is.

Jemig, ik schaam me dood.... Sorry...

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 16:52 schreef bellelena het volgende:
Ondertussen vreet ik mezelf op. Ik had me zo voorgenomen om wederom 'gewoon' te genieten van mijn streepjes. Maar nu het zo ver is, ben ik alleen maar heel zenuwachtig en bang.
De keer dat het mis ging, toen deed ik een week na mijn laatste test opnieuw een test (voor de zekerheid, ik had heel licht bloedverlies) en toen was mijn tweede streepje weg...

Nu heb ik al 4 dagen oprij een test gedaan 's ochtends en ik ben nu heel onzeker of ie wel donkerder is, hij lijkt al 3 dagen min of meer even licht/donker. Het verschil tussen dag 1 en dag 2 is duidelijk. Bij dag 3 leek ie een fractie donkerder, maar niet overtuigend. En vandaag lijkt ie gewoon weer even donker als gisteren.

Daarnaast (bijgelovigheid, gaat nergens over, maar toch) vorige keer dook dit topic omhoog, ik schrok er toen hele erg van. Ik hoopte dat het bij mij goed zou gaan. Maar binnen een paar dagen was het hier mis. Nu dacht ik: Zolang het topic niet opduikt *fingers crossed*.......

Ik kan echt alleen maar huilen, en dan maar weer wachten tot morgenochtend en heel hard hopen dat mijn tweede streepje iets donkerder is.

Jemig, ik schaam me dood.... Sorry...

Lieve bellelena, je hcg verdubbelt ongeveer om de dag he... jouw streepje is overmorgen gewoon donkerder _{maar ik snap je angst!} Probeer maar om de dag te testen, om jezelf niet helemaal gek te maken.

Heel begrijpelijk Belle... het lijkt mij ook doodeng om weer zwanger te zijn na een miskraam. Ik wil héél graag, maar vind het ook doodeng... En die testen verschillen natuurlijk ook per test he? En afhankelijk van hoeveel je gedronken hebt, en etc etc...

Live Twinkly, dit is zooo verdrietig heel erg veel sterkte gewenst en weet dat als ik wat kan doen voor je, je maar een gil moet geven om bijv Niels even hier te laten spelen of een boodschapje te doen of wat dan ook.
Ik hoop dat het 'straks'' mee valt allemaal
Kus

Oh Twinkly wat vreselijk klote dit heel veel sterkte met het verwerken van dit alles.. *knuffel*

Dankje Ladyblack en Shandaly

Belle, dikke kus Ik weet even niets te zeggen om je beter te laten voelen maar probeer je niet al te veel te focussen op de dikte van het streepje hè, in het begin heb je nog zo weinig HCG.. Ik duim voor je!

L0t: Ik herken jouw gevoel van blijheid nog zo van de vorige keer, toen voelde ik me ook zo. Ik nam me voor om me nu weer zo te voelen, gewoon omdat het voor zover ik er nu over denk, een eenmalig iets is. Ik wil van elke dag genieten! En dan dit...

_{Ook nogmaals heel veel sorry, ik wil niet het topic kapen, maar ik weet even niet meer waar ik met mijn gevoelens heen moest. Ik denk dat ik het zo aan mijn ouders ga vertellen, dan kan ik met ze praten.}

Twinkly, heel veel sterkte gewenst... Neem de tijd om alles te accepteren en te verwerken, zorg goed voor jezelf en laat je maar verwennen door je partner

Er zijn -helaas- genoeg vrouwen die dit hebben meegemaakt, ook hier op fok, waaronder ikzelf (met 8 weken spontane miskraam). Dus als je erover wilt praten of je hart wilt luchten, dan kun je uiteraard in dit topic terecht maar mijn inbox staat ook altijd open!

Bell, je bent jezelf vooral heel gek aan het maken. Niet heel vreemd overigens, en ik herken het zelf ook wel hoor. Ik probeerde me gewoon altijd voor te houden dat ik er niks aan had om zo negatief te denken, en áls het weer mis zou gaan, dan zou ik er toch niks aan kunnen veranderen. Niet dat die gedachtegang altijd even goed hielp hoor

Ik zou wel proberen om in ieder geval niet dagelijks te testen; zoals Shandaly en LadyBlack al zeggen: HCG verdubbelt dagelijks en de dikte van het streepje is van meerdere factoren afhankelijk. En praat er inderdaad met je ouders over. Gewoon praten kan al opluchten. En wellicht kunnen zij je helpen met relativeren.

Sterkte in ieder geval, en probeer toch wat te genieten. En ook voor jou: mijn inbox staat open!

Twinkly, veel sterkte! Wat verdrietig Wat de andere dames ook al zeggen. Neem je rust en je tijd om dit te verwerken..

Bellelena, ook ik herken je gevoelens. Ik heb een hele vroege miskraam gehad bij 5 weken, en toch deed me dat ook heel veel verdriet. Toen ik daarna weer zwanger raakte was ik er echt niet meteen op gerust, en had ook moeite met genieten. Om eerlijk te zijn kon ik er vanaf de goede 12 weken echo pas echt van gaan genieten. Mijn advies is om afleiding te zoeken en er niet teveel mee bezig te zijn. Ik zou ook niet elke dag gaan testen, laat het maar op zijn beloop.. En als je er klaar voor bent kom je naar z&g om mee te kletsen. Dikke voor jou!

Twinkly wat vreselijk verdrietig. Heel veel sterkte de komende tijd, vooral met beslissen hoe verder _{Ook hier een curettage, mocht je iets willen vragen}

Bellelena ik begrijp je zo goed. Je mag me pm'en als je wilt spuien hoor En je ouders vertellen lijkt mij een goed idee.
Bel ook meteen de vk dat je weer zwanger bent, dan mag je wss voor een vroege echo.

Twinkly.. Ik hoopte zo geen nieuwe mensen te begroeten hier. Neem de tijd om alles op een rijtje te zetten, huil, wees boos, laat je gevoelens gaan en laat door niemand bepalen wat jij moet doen. Doe waar jij je goed bij voelt. Sterkte!

Belle, lieverd toch ik begrijp je onzekerheid heel goed en waarschijnlijk blijft die angst voorlopig. Wat Fieder zegt, misschien de VK bellen?
Probeer te genieten, hoe moeilijk ook. En als je wil praten mag je altijd bij mij terecht!

Twinkly, wat een verdrietig nieuws

Heel begrijpelijk dat je nu met veel vragen zit. Heb je ondertussen al met de verloskundige gesproken en ben al globaal geinformeerd over de mogelijkheden? Wanneer kan je in het ziekenhuis terecht? Bij mij zat er veel tijd tussen het slechte nieuws bij de termijnecho en de afspraak in het ziekenhuis. Ik ben ook gaan vragen in dit topic. Veel reacties en overwegingen van diverse users (een deel heeft al op je gereageerd) gekregen. Misschien een idee om terug te lezen. Het gaat dan om de posts vanaf 12 april 2012.

Ikzelf heb helaas niet zelf een keuze kunnen maken, maar op basis daarvan me wel een beeld kunnen vormen van wat me te wachten ging staan. Ik moest een curettage ondergaan (zonder misoprostol, middel dat de baarmoeder alvast wat week maakt [als ik het goed begrepen heb). Over het algemeen gebeurt een curettage onder narcose. Daar heb je eigenlijk nog het meeste last van na het wakker worden en de dag erop. Op basis van eerdere ervaringen was ik bang voor een ziekenhuisopname op zich. Ik heb dat aangegeven en er werd goed mee omgegaan. Ik had geen ervaring met operaties, daardoor was ik heel gespannen/nerveus over wat er allemaal ging gebeuren. Ik had dat graag een keer onder minder zware omstandigheden gezien. Dit is natuurlijk allemaal heel persoonlijk. _{Ik hoop niet dat ik het op deze manier alleen maar erger maak. Ik probeer te helpen, maar spiegel misschien m'n eigen ervaringen teveel}.

Van andere orde, maar heb je wel een echo-foto? Mocht je die niet hebben, misschien wel waardevol om die bij de echo in het ziekenhuis alsnog te vragen.

Bellelena...ik vind je gevoel heel begrijpelijk, maar wat de anderen al zeggen, van dagelijks testen wordt je niet heel veel wijzer. hCG stijgt inderdaad ongeveer iedere 48 uur en ik denk dat het ook wel uitmaakt hoe verdund het is. Verder verschilt het sterk in niveau van vrouw tot vrouw.

_{en dan moet ik helemaal niet zeggen dat ik echt een mega-knal-positieve test had op dag 28}

Vandaag maar weer bloed wezen prikken. Verder gaat het nog steeds zwaar kl*te. Avond aan avond aan het huilen en een week "alleen" thuis in het vooruitzicht. Ik maak mezelf al weken helemaal gek. Zoals het nu gaat ben ik denk ik eind november nog niet eens klaar voor opnieuw proberen (als het dan weer zou mogen). En ik vind dat ik mezelf weer op de rit moet hebben en dat ik denk dat ik het aan kan. Ik krijg het niet uitgelegd... Voor nu draai ik op de automatische piloot, maar als iemand echt vraagt hoe het gaat of als ik even de tijd krijg om na te denken dan gaat het mis.

Och arme Kursor...

twinkly wat ontzettend verdrietig
Heel veel sterkte met de tijd die komen gaat

Nee Twinkly
Wat er verder gaat gebeuren ligt er ook aan wat je zelf wil en wat er afgesproken is.
Bij mij kwam het niet vanzelf. Ik heb 2 curettages gehad. Bij de eerste wel een poosje, iets van drie weken geloof ik, gewacht maar het kwam niet vanzelf.
Bij de tweede miskraam raadde ze me in het ziekenhuis aan om niet al te lang te wachten aangezien het vrij veel weefsel zou zijn al (tweeling).
Ik weet dus niet echt hoe het voelt als het vanzelf zou komen, maar na de eerste curettage heb ik regelmatig een soort van weeen gehad (wel een stuk lichter).

Heel veel sterkte

Wat een lieve reacties. Dankjulliewel

Kursor Ook zo begrijpelijk dat het er zo inhakt... Een week alleen thuis, heb je wel iemand in de buurt die je eventueel kunt bellen, ter afleiding als het echt niet lukt/gaat? Heb je verder iemand om te praten? Professioneel of juist een vriend? Ik zou zo willen dat ik iets voor je kon doen!

En Twinkly blijft ook maar door mijn hoofd spoken. Veel sterkte, kracht en licht toegewenst Oneerlijk...

Hey lieve Twinks, wat ongelooflijk naar en bah en klote Weet je, ik vond het gewoon echt super om samen met jou in Z&G te zitten en nu ben je ineens weg.. Mijn ervaring is dat met wat bedenktijd je vanzelf een wat duidelijker beeld krijgt van hoe je wil dat de dingen verlopen en gedaan zullen worden, ik hoop voor jou dat je de keuzes kunt maken die bij jouw gevoel passen. Heel veel sterkte lieverd, en ook van mij: je weet me te vinden he?

Kursor, jemig, wat een rotgevoel zo alles bij elkaar. Geef jezelf de tijd he, november is nog even weg en er kómt een punt dat het beter gaat. Het is echt zo'n dooddoener, maar het is echt waar..

Bellelena, tussen hoop en vrees is een vervelende plek om te toeven. Hoop dat je je snel beter voelt..

Twinkly... ik raak er gewoon effe door van slag, jeetje. Heb er geen worden voor, behalve veel nare maar die passen niet. Sterkte meis!

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 21:08 schreef Meimeltje het volgende:
Nee Twinkly
Wat er verder gaat gebeuren ligt er ook aan wat je zelf wil en wat er afgesproken is.
Bij mij kwam het niet vanzelf. Ik heb 2 curettages gehad. Bij de eerste wel een poosje, iets van drie weken geloof ik, gewacht maar het kwam niet vanzelf.
Bij de tweede miskraam raadde ze me in het ziekenhuis aan om niet al te lang te wachten aangezien het vrij veel weefsel zou zijn al (tweeling).
Ik weet dus niet echt hoe het voelt als het vanzelf zou komen, maar na de eerste curettage heb ik regelmatig een soort van weeen gehad (wel een stuk lichter).

Heel veel sterkte

Ik wist helemaal niet dat jij miskramen gehad hebt, jemig wat heftig!

Twinkly, ik moet de hele tijd aan je denken, zo'n vervelende brok in mn keel die maar niet weg gaat.. (heb je geen f*ck aan ik weet t..)

Twinkly
Sterkte en dikke knuffel

Ochhh Twinkly Wat ongelooflijk jammer! Heel veel sterkte met t maken van die omschakeling en t langzaam een plekje geven, ik hoop dat t allemaal een beetje rustig zal verlopen, maar volg je gevoel! Er is zowel voor de curettage als voor misoprostol heel veel te zeggen

Lieve Bellelena, maak jezelf niet gek meis, het is zo zonde om straks over een jaartje terug te kijken op deze zwangerschap en die smet te zien op t eerste deel! Die testen zeggen zo weinig! Sommige mensen plassen NOOIT een hele dikke streep en blijven hartstikke zwanger. Het gaat ook puur om de concentratie in je urine. Zolang je niet bloed en geen krampende buikpijn hebt ben je gewoon hartstikke zwanger, ik hoop heel hard voor je dat je die knop in je hoofd durft om te zetten. En bel een VKpraktijk met t verhaal dat je eerder een miskraam gehad hebt en heel graag een echo wil rond 7 weken om in ieder geval ter geruststelling alvast een hartje te zien kloppen, dan komt die termijnecho later wel. De meeste praktijken met eigen echo apparaat zullen daar niet moeilijk over doen!! Zet m op meis, probeer die knop te vinden...voor jezelf!

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 22:21 schreef Poppejans het volgende:

[..]

Ik wist helemaal niet dat jij miskramen gehad hebt, jemig wat heftig!

Twee keer meteen na het stoppen met de pil zwanger geraakt (1x voor Kyllian en 1x voor Dyon), die keren gingen dus mis. Gelukkig ben ik heel snel zwanger en dus ook beiden keren weer snel opnieuw zwanger geraakt (nadat menstruatie weer op gang was gekomen 1-2 maanden weer zwanger).
Denk dat het daardoor voor mij ook wat makkelijker was om weer verder te gaan en de miskramen achter me te laten. Alhoewel ik nog weleens die echo foto van 'de tweeling' zie en me dan wel bedenk hoe dat had kunnen zijn (hartjes waren tussen 8-9 weken gestopt).

Och Twinks toch...

Neem even de rust om na te denken over de vervolgstappen, ik vond de cytotec (misoprostol) destijds minder vervelend klinken dan een curretage, vandaar dat ik daar toen voor koos. Maar dat is helemaal aan jezelf. Met een beetje rust merk je vanzelf wat voor jou passender voelt...

Heel, heel veel sterkte meis

Och Twinkly, meis toch
Wat een verdrietig nieuws. Heel veel sterkte de komende tijd

Twinkly een hele dikke knuffel voor jou...