Zwanger... en dan gaat het mis #11

Ik voelde bij mijn miskraam vanaf het begin af aan dat het niet goed zat. Bij deze zwangerschap voelde het meteen goed en gaat het gelukkig ook hartstikke goed. Genieten in onzekerheid is heel moeilijk, maar probeer het Fieder! Zo vaak maak je het niet mee. Dikke voor jou, want ik hoop dat je begrijpt dat dit alles geen aanval naar jou is!

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:18 schreef simmu het volgende:

moraal van het verhaal: shit happens en je weet nooit precies wanneer. geniet dus nou maar gewoon van wat je hebt

So true! Want dit geldt voor alles in het leven!

Ik was tot het eerste bloedverlies blij met mezelf...dat het goed met me ging ondanks alle angsten en twijfels vooraf. Ik had ook het idee dat het met mij goed zou blijven gaan ondanks dat het een zware tijd zou gaan worden. Ik had er zowaar vertrouwen in en dat had ik vooraf nooit verwacht.

Ik voel me gestraft voor het feit dat ik het aangedurfd heb om voor een tweede te gaan. Ik weet dat ik dat echt niet mag denken, maar zo voel ik het bij vlagen wel en ik ben bang dat dat niet begrepen wordt. Ik ben bang om alles nog van de eerste zwangerschap nog eens mee te maken, maar ik wil zo graag nog een kind.

Ga maar eens douchen voor ik mezelf echt weer helemaal gek maak.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:18 schreef miss_sly het volgende:

Ik vind het erg jammer dat hoe iemand iets ervaart en voelt wordt weggeredeneerd. Iedereen zit anders in elkaar, en er is daarin geen goed of verkeerd, naar mijn mening.

Het is geen aanval maar meer een poging om haar van de zwarte wolk af te krijgen zeg maar. Dat iedereen anders in elkaar zit is algemeen bekend maar je kan er natuurlijk ook zelf wel iets aan doen en niet constant uitgaan van het ergste ook juist voor je eigen gemoedsrust? Het zijn zoveel mooie weken in een gezonde situatie maar dit lijkt er niet op dat het mooie weken zijn.

Als ze echt op een zwarte wolk zit, lukt het echt niet zomaar om daarvan af te stappen omdat anderen zeggen dat ze dat beter kan doen. Gevoel en ratio zijn niet altijd in balans, en je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen.

Nee juist daarom de tip om misschien een het depressief door hormonen topic door te lezen voor misschien wat handvatten of herkenning want die vind ze hier niet want in de topic-gang gaat het niet over zwangeren dames maar miskramen en in z & g niet omdat ze niet vind wat ze zoekt.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:24 schreef miss_sly het volgende:
Als ze echt op een zwarte wolk zit, lukt het echt niet zomaar om daarvan af te stappen omdat anderen zeggen dat ze dat beter kan doen. Gevoel en ratio zijn niet altijd in balans, en je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen.

In het juiste topic gaan zitten helpt al om dat het gaat mis gevoel wat naar de achtergrond te dringen lijkt me.

Maar het depressief-topic is ook niet het juiste als ik het zo zie, ze is gewoon stikonzeker. Eig zou er een topic moeten zijn over hoe je het vertrouwen in je lijf en je intuitie weer terugkrijgt na zo'n ervaring. En de een heeft daar meer moeite mee dan de ander, dus de behoefte aan zo'n topic zal ook varieren.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:27 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:

[..]

In het juiste topic gaan zitten helpt al om dat het gaat mis gevoel wat naar de achtergrond te dringen lijkt me.

Mja, weet ik niet. Ik vond het ook erg moeilijk m in Z&G mee te posten in het begin. Allemaal blije mensen, maar hoewel ik me had voorgenomen om vanaf het begin zoveel mogelijk te genieten, viel dat nog niet mee.

Ik denk dat Fieder zelf wel voelt wanneer ze wel fijn mee kan posten daar. Ze zal ook liever niet negatief doen maar als dat nou is hoe je je voelt?

Depressief door de hormonen lijkt me niet aan de orde. Onzekerheid en angst, omdat het allemaal nog vers is en je je zo ontzettend bewust bent geworden van het feit dat het echt wonderbaarlijk is als er een gezond kindje geboren wordt.

Inderdaad, het past allemaal net niet...
Misschien een 'zwanger na een miskraam' topic o.i.d.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:29 schreef Brighteyes het volgende:
Maar het depressief-topic is ook niet het juiste als ik het zo zie, ze is gewoon stikonzeker. Eig zou er een topic moeten zijn over hoe je het vertrouwen in je lijf en je intuitie weer terugkrijgt na zo'n ervaring. En de een heeft daar meer moeite mee dan de ander, dus de behoefte aan zo'n topic zal ook varieren.

Precies!

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:29 schreef Brighteyes het volgende:
Maar het depressief-topic is ook niet het juiste als ik het zo zie, ze is gewoon stikonzeker. Eig zou er een topic moeten zijn over hoe je het vertrouwen in je lijf en je intuitie weer terugkrijgt na zo'n ervaring. En de een heeft daar meer moeite mee dan de ander, dus de behoefte aan zo'n topic zal ook varieren.

Dat dus!

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:24 schreef miss_sly het volgende:
Als ze echt op een zwarte wolk zit, lukt het echt niet zomaar om daarvan af te stappen omdat anderen zeggen dat ze dat beter kan doen. Gevoel en ratio zijn niet altijd in balans, en je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen.

Goed punt, maar je weet ook dat 't niet helpt als mensen je niet proberen te helpen om ook de mooie dingen te zien toch?

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:32 schreef flugeltje het volgende:

[..]

Goed punt, maar je weet ook dat 't niet helpt als mensen je niet proberen te helpen om ook de mooie dingen te zien toch?

Je hebt helpen en helpen. Ik vind niet alle posts nu getuigen van empathie en op een dergelijke hulp zou ik niet zitten te wachten. Wat nu dan voor Fieder heel vervelend is, want nu kan ze dus nergens meer terecht. Lijkt me dat dat ook niet de bedoeling is?

Een ander topic zou niet gek zijn idd.
Ik vind het best cru om in een miskraam topic te posten als je een knipper hebt. Zowel t.o.v. je kindje als de dames die hier vol in hun verdriet zitten.

Fieder, je bent meer dan welkom om zo'n topic te openen. 'Zwanger na een miskraam. Hoe ga je er mee om?' oid.
_{Ik wil het ook wel doen, maar dat is zo gek als het daarna leeg blijft.}

Ik heb vandaag geleerd dat angst en depressie wel dichter bij elkaar liggen dan dat ik eigenlijk dacht. Een angststoornis en een depressie tijdens zwangerschap gaan hetzelfde traject in, heb ik begrepen. Fieder, als je je zo rot voelt, zou je dan misschien evn van je af kunnen kletsen bij de huisarts?

Oh zo'n topic lijkt me heel mooi! Ik denk dat heel veel mensen de angsten na een miskraam herkennen en (nog) niet zo goed in Z&G durven posten. Fieder, als je denkt daar iets aan te hebben zou ik hem openen! Ik hoor er nog niet, anders waren we er samen gaan zitten

Zeker! Ik had er tot vandaag ook graag gebruik van gemaakt. Hoewel je blij bent, hou je toch meer een slag om de arm en post je misschien minder snel in Z&G, ik wel in ieder geval.

Nu ik vandaag weer een goede echo had, hoor ik natuurlijk wel thuis in Z&G, maar ik als uber-lurker durf me nergens in de lijst te laten zetten. Dan schrijven ze over drie maanden "wie is die Isis dan?"

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:39 schreef Incantrix het volgende:
Ik heb vandaag geleerd dat angst en depressie wel dichter bij elkaar liggen dan dat ik eigenlijk dacht. Een angststoornis en een depressie tijdens zwangerschap gaan hetzelfde traject in, heb ik begrepen. Fieder, als je je zo rot voelt, zou je dan misschien evn van je af kunnen kletsen bij de huisarts?

Ik lees hier van veel dames dat ze wisten dat het niet goed zat, omdat het een bepaald gevoel was oid.
Daar herken ik totaal niks van. Ik ging met vol vertrouwen mijn eerste zwangerschap in, vol naiviteit en onbezorgdheid. Nooit heb ik het gevoel gehad dat het niet goed was, ook niet als mensen zeiden dat mijn buik wel erg klein was voor iemand die 16 weken zwanger was. Zelfs toen een verpleegkundige op een echo kon zien dat mijn kindje wel erg klein was voor 16 weken had ik er nog vertrouwen in dat het goed was, het lag vast aan het apparaat. Mijn gevoel was hier dus volledig fout.

Bij mijn tweede zwangerschap heb ik meerdere malen de angst gehad dat het fout zat, rond 7 weken wist ik het vrijwel zeker en een keer tijdens het autorijden kreeg ik zo'n kramp dat ik bang was voor een miskraam. En toch ligt dat frummeltje nu momenteel bij opa en oma te pitten.
Ook was hier mijn gevoel volledig fout, gelukkig, in dit geval.

Wat ik hiermee wil zeggen is, en niet om mensen voor hun schenen te schoppen of terecht te wijzen of whatever, maar ik lees bij Fieder dat ze het gevoel heeft dat het niet goed zit en wat later zie ik posts waarin staat dat ze bij hun miskramen het gewoon wisten. Ik zou daar zelf, als ik zo'n angst had dat het weer fout zou gaan, heel bang van worden. Denk ik. Niet dat je het niet mag opschrijven, want ik heb er wel vaker over gehoord, dat men gewoon wist dat het fout zou gaan ofzo. Maar ik hoop dat Fieder die ervaringen niet perse op zichzelf betrekt. Zeg ik dit allemaal goed? Ik bedoel het in ieder geval goed en niet belerend tegenover iemand hier in dit topic!

Kortom, Fieder: Je gevoel kan het ook fout hebben. Soms regeert de angst en dat is mijns inziens normaal. Heel mijn zwangerschap heb ik angstmomentjes gehad. Gelukkig kon ik er wel meer van gaan genieten naarmate mijn buik groeide, ik haar voelde en ik haar ook kon horen dmv de doptone.
Maar helemaal gerust was ik pas toen ik dat frummeltje hoorde schreeuwen en ze op mn buik gelegd werd.

Poe ik heb nogal wat stof doen opwaaien. Kijken of ik het een en ander recht kan zetten.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 19:36 schreef __Isis__ het volgende:

[..]

Maar het is toch logisch dat als mensen in soms al vele jaren tijd nog nooit een tweede streepje hebben gezien, ze al superblij zijn met die eerste (toch ook grote) stap? Dit is dierbare vrienden van mij onlangs overkomen en natuurlijk kennen zij de risico's en zijn zij zeer nerveus over de komende weken, maar er niet ontzettend blij mee zijn zou voor hun juist heel gek zijn.

Verder wens ik jullie ontzettend veel sterkte & duim ik hard voor jullie allen!
Ik was vandaag de gelukkige die weer een knipper mocht zien, morgen 12 weken .

quote:

Op maandag 9 juli 2012 20:55 schreef __Isis__ het volgende:
Ik begrijp Fieder ook hoor, maar ik begrijp niet dat zij mensen niet begrijpt die blij zijn met een positieve test

Dat van blij zijn met een positieve test bedoelde ik niet dat ik dat stom vond ofzo, of dat ik dat niet begrijp van hun kant. Gewoon dat ik daar jaloers op ben. Omdat ik dat gevoel nooit gehad heb. Ik ken dat gevoel niet. Ik ben inderdaad van mezelf nogal een doemdenker, dus bij zo'n test ga ik meteen piekeren.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 20:58 schreef .Sparkling. het volgende:
Ik begreep uit de tekst van Fieder niet zozeer dat zij het niet begrijpt, meer dat ze er juist moeite mee heeft dat zij dat gevoel van pure blijdschap niet herkent.

Dat dus ja

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:03 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Ja maar je kan je zelf ook gek maken. Waarom in een miskraam topic gaan zitten als het geen miskraam is??

Daar ga je je niet beter van voelen lijkt me.

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:18 schreef __Isis__ het volgende:
Ik voelde bij mijn miskraam vanaf het begin af aan dat het niet goed zat. Bij deze zwangerschap voelde het meteen goed en gaat het gelukkig ook hartstikke goed. Genieten in onzekerheid is heel moeilijk, maar probeer het Fieder! Zo vaak maak je het niet mee. Dikke voor jou, want ik hoop dat je begrijpt dat dit alles geen aanval naar jou is!

quote:

Op maandag 9 juli 2012 21:35 schreef Brighteyes het volgende:
Fieder, je bent meer dan welkom om zo'n topic te openen. 'Zwanger na een miskraam. Hoe ga je er mee om?' oid.
_{Ik wil het ook wel doen, maar dat is zo gek als het daarna leeg blijft.}

Misschien is het inderdaad niet passend dat ik zwanger hier post. Maar al mijn twijfels en angsten in z&g posten vind ik ook niet goed voelen. Bovendien voelt het voor mij hier vertrouwd omdat ik hier mijn vorige miskraam met een aantal meiden heb doorgemaakt, heb het gevoel dat ik hier begrepen wordt. Het is allemaal nog heel vers en ook al heb ik het vreselijke geluk dat ik snel weer zwanger ben (want dat besef ik me ook), toch ben ik gewoon ook heel bang.

Ik probeer hier heel rustig onder te blijven maar soms komt het even boven. Ik heb niet het geveol dat ik mezelf gek maak, juist dat ik door het te posten dingen los kan laten.

BE, bedankt voor je aanbod, ik zit waarschijnlijk inderdaad tussen meerdere topics in. Ik denk er nog even over na.

Nogmaals: het was niet mijn bedoeling mensen hier te kwetsen in dit zeer gevoelige topic. Mijn excuses als dit toch gebeurt is.

Take_A_Picture ik heb precies hetzelfde, ik heb ook nooit het gevoel gehad dat het niet goed zat, dat m'n vliezen ineens gebroken waren kwam dan ook heel erg onverwachts!
De hele zwangerschap had ik ( ondanks het af en toe bloedverlies ) een heel positief gevoel en heb ik ook echt wel genoten....
En nu... nu weet ik niet wat ik voel, eigenlijk voel ik me vrij mat, de momenten dat ik denk zet ik mezelf gelijk weer op de grond doordat ik weet dat dat gevoel gewoon niks zegt...
Ik leef een beetje van dag tot dag, ik zie wel hoe het loopt, echt heel erg genieten doe/durf ik niet omdat ik bang ben dat de klap dan een keer zo hard aankomt, wat eigenlijk niet uitmaakt, want als het verkeerd gaat komt die klap hoe dan ook wel...

quote:

Op dinsdag 10 juli 2012 09:22 schreef Take_A_Picture het volgende:

Soms regeert de angst en dat is mijns inziens normaal.

En dit is nou precies waar ik zo'n moeite mee heb. Nee, de angst hoort niet te regeren. En als dat zo is, dan kan je daar weinig aan doen en dan is dat heel vervelend, maar het heeft gewoon geen zin om daarom maar helemaal in zak en as te gaan zitten. Zoek dan hulp, blijf niet hangen in het negatieve, ga niet uren google'n om net dat ene verhaal te vinden waarin het ook fout ging. Het heeft gewoon geen zin, je voelt je er niet beter door en ook niet geruster. Wat je mist is een klein beetje genieten van een bijzondere tijd. En als geniet je maar een minuutje, dan is dat in mijn ogen nog altijd beter dan er heilig van overtuigd blijven dat het misgaat als echo's bewijzen dat het niet zo is.

Maar goed, ik ben waarschijnlijk gewoon te nuchter en ik zal wel weer een heleboel mensen voor hun schenen shoppen. Prima, maar dit is gewoon zoals ik er in sta. Je kan wel 100% zekerheid willen,maar die krijg je niet, nooit. Je kindje kan 3 seconden na de laatste echo overlijden en je kan morgen ook onder een trein komen.

quote:

Op dinsdag 10 juli 2012 10:04 schreef mefke79 het volgende:

[..]

En dit is nou precies waar ik zo'n moeite mee heb. Nee, de angst hoort niet te regeren. En als dat zo is, dan kan je daar weinig aan doen en dan is dat heel vervelend, maar het heeft gewoon geen zin om daarom maar helemaal in zak en as te gaan zitten. Zoek dan hulp, blijf niet hangen in het negatieve, ga niet uren google'n om net dat ene verhaal te vinden waarin het ook fout ging. Het heeft gewoon geen zin, je voelt je er niet beter door en ook niet geruster. Wat je mist is een klein beetje genieten van een bijzondere tijd. En als geniet je maar een minuutje, dan is dat in mijn ogen nog altijd beter dan er heilig van overtuigd blijven dat het misgaat als echo's bewijzen dat het niet zo is.

Maar goed, ik ben waarschijnlijk gewoon te nuchter en ik zal wel weer een heleboel mensen voor hun schenen shoppen. Prima, maar dit is gewoon zoals ik er in sta. Je kan wel 100% zekerheid willen,maar die krijg je niet, nooit. Je kindje kan 3 seconden na de laatste echo overlijden en je kan morgen ook onder een trein komen.

Ik vind je gebrek aan empathisch vermogen in deze inderdaad een beetje jammer.