W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
01-07-2012
Nederlandse astronaut André Kuipers terug op aarde
© ap.
UPDATE De Nederlandse astronaut André Kuipers en zijn twee collega's zijn om 10.14 uur geland in de steppe in Kazachstan. Een grote parachute zette de capsule met een plofje neer in een veld, bijna precies op de beoogde tijd en plaats. Twee Russische helikopters met medisch personeel waren enkele seconden later ter plaatse.
De terugvlucht vanuit het ruimtestation ISS verliep volgens schema, aldus de vluchtleiding. Kuipers (53) was circa drie uur eerder vertrokken uit het ruimtestation, waar hij 193 dagen verbleef. De lengte is een record voor een Europese astronaut.
De capsule bracht ook de ruimtevaarders Oleg Kononenko (Rusland) en Don Pettit (VS) terug naar de aarde. Kuipers gaat na een medische controle per vliegtuig naar het Amerikaanse Houston. Daar wordt hij herenigd met zijn vrouw en kinderen.
(HLN)
Nederlandse astronaut André Kuipers terug op aarde
© ap.
UPDATE De Nederlandse astronaut André Kuipers en zijn twee collega's zijn om 10.14 uur geland in de steppe in Kazachstan. Een grote parachute zette de capsule met een plofje neer in een veld, bijna precies op de beoogde tijd en plaats. Twee Russische helikopters met medisch personeel waren enkele seconden later ter plaatse.
De terugvlucht vanuit het ruimtestation ISS verliep volgens schema, aldus de vluchtleiding. Kuipers (53) was circa drie uur eerder vertrokken uit het ruimtestation, waar hij 193 dagen verbleef. De lengte is een record voor een Europese astronaut.
De capsule bracht ook de ruimtevaarders Oleg Kononenko (Rusland) en Don Pettit (VS) terug naar de aarde. Kuipers gaat na een medische controle per vliegtuig naar het Amerikaanse Houston. Daar wordt hij herenigd met zijn vrouw en kinderen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-06-2012
Spektakel in beeld: reis van de sterren
© Lincoln Harrison.
Australische fotograaf Lincoln Harrison trok naar Lake Eppalock in Victoria om de sterren vast te leggen in een sessie die maar liefst 15 uur in beslag nam. Achteraf creëerde hij deze prachtige 'Startrails' door de beelden over elkaar te leggen.
© Lincoln Harrison.
De beelden tonen de indrukwekkende spiralen die gevormd worden door de sterren en de rotatie van de aarde. Ze doen bovendien ook denken aan de sterrijke nachtschilderijen van de impressionist Vincent van Gogh.
Amateur
Geloof het of niet, maar de 37-jarige Lincoln Harrison is nog maar sinds oktober 2010 in de fotografie gedoken nadat hij wat kleren had gefotografeerd die hij op eBay wou verkopen. Niet veel later kreeg hij de kriebel te pakken en kocht hij een reeks lenzen voor zijn Nikon D3100. Voor meer spectaculaire 'Startrails' kan u terecht op Harrisons website: lincolnharrison.com.
© Lincoln Harrison.
(HLN)
Spektakel in beeld: reis van de sterren
© Lincoln Harrison.
Australische fotograaf Lincoln Harrison trok naar Lake Eppalock in Victoria om de sterren vast te leggen in een sessie die maar liefst 15 uur in beslag nam. Achteraf creëerde hij deze prachtige 'Startrails' door de beelden over elkaar te leggen.
© Lincoln Harrison.
De beelden tonen de indrukwekkende spiralen die gevormd worden door de sterren en de rotatie van de aarde. Ze doen bovendien ook denken aan de sterrijke nachtschilderijen van de impressionist Vincent van Gogh.
Amateur
Geloof het of niet, maar de 37-jarige Lincoln Harrison is nog maar sinds oktober 2010 in de fotografie gedoken nadat hij wat kleren had gefotografeerd die hij op eBay wou verkopen. Niet veel later kreeg hij de kriebel te pakken en kocht hij een reeks lenzen voor zijn Nikon D3100. Voor meer spectaculaire 'Startrails' kan u terecht op Harrisons website: lincolnharrison.com.
© Lincoln Harrison.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
Mogelijk oceaan van water onder oppervlak Saturnusmaan Titan
Titan, een van de manen van Saturnus. © epa.
Titan, de grootste maan van de planeet Saturnus, herbergt onder zijn ijskorst mogelijk een uitgestrekte oceaan van vloeibaar water met misschien ook enkele pockets methaan, zo heeft de NASA bekendgemaakt op gezag van metingen door de ruimtesonde Cassini.
Titan draait in slechts zestien dagen rondom Saturnus. Wetenschappers hebben de vorm van de maan op verschillende momenten in die baan kunnen bestuderen.
Titan is niet volkomen bolvormig, maar eerder langwerpig. De maan rekt zich uit bij het naderen van de planeet om bij verwijdering dan weer te contracteren en bijna rond te worden.
Dit is te verklaren door de zwaartekracht van Saturnus en laat denken dat er onder de ijskap een oceaan steekt.
Indien het binnenste uit star gesteente en ijs zou bestaan, dan zouden die veranderingen zich volgens de wetenschappers niet voordoen.
Getijden
Ook stelden de vorsers vast dat Titan grote getijden aan zijn ijsoppervlak kent, wat alweer een bewijs is dat er binnenin water steekt. De vermoedelijke laag water kan het oppervlak meer dan tien meter verwringen. Indien het binnenste vast zou zijn, zou het verschil geen meter bedragen.
Berekeningen geven aan dat de vermoedelijke oceaan maximaal 250 kilometer diep kan zijn en dat de ijskorst een kilometer of vijftig dik is.
Op basis van wiskundige modellen en metingen door de Europese sonde Huygens van het elektromagnetisch veld van Titan was reeds de aanwezigheid van een uitgestrekte oceaan bevroed.
Water geldt als noodzakelijk voor het ontstaan van microbiologisch leven, maar is niet de enige voorwaarde.
(HLN)
Mogelijk oceaan van water onder oppervlak Saturnusmaan Titan
Titan, een van de manen van Saturnus. © epa.
Titan, de grootste maan van de planeet Saturnus, herbergt onder zijn ijskorst mogelijk een uitgestrekte oceaan van vloeibaar water met misschien ook enkele pockets methaan, zo heeft de NASA bekendgemaakt op gezag van metingen door de ruimtesonde Cassini.
Titan draait in slechts zestien dagen rondom Saturnus. Wetenschappers hebben de vorm van de maan op verschillende momenten in die baan kunnen bestuderen.
Titan is niet volkomen bolvormig, maar eerder langwerpig. De maan rekt zich uit bij het naderen van de planeet om bij verwijdering dan weer te contracteren en bijna rond te worden.
Dit is te verklaren door de zwaartekracht van Saturnus en laat denken dat er onder de ijskap een oceaan steekt.
Indien het binnenste uit star gesteente en ijs zou bestaan, dan zouden die veranderingen zich volgens de wetenschappers niet voordoen.
Getijden
Ook stelden de vorsers vast dat Titan grote getijden aan zijn ijsoppervlak kent, wat alweer een bewijs is dat er binnenin water steekt. De vermoedelijke laag water kan het oppervlak meer dan tien meter verwringen. Indien het binnenste vast zou zijn, zou het verschil geen meter bedragen.
Berekeningen geven aan dat de vermoedelijke oceaan maximaal 250 kilometer diep kan zijn en dat de ijskorst een kilometer of vijftig dik is.
Op basis van wiskundige modellen en metingen door de Europese sonde Huygens van het elektromagnetisch veld van Titan was reeds de aanwezigheid van een uitgestrekte oceaan bevroed.
Water geldt als noodzakelijk voor het ontstaan van microbiologisch leven, maar is niet de enige voorwaarde.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bij mij is er te veel straatverlichting om Mars nog te kunnen zien na zonsondergang.quote:Op zaterdag 30 juni 2012 23:07 schreef Pietverdriet het volgende:
Mars en saturnus zijn prachtig te zien aan de zuidelijke westelijke hemel, op 248 graden en op 223 graden
Ik neem deze dagen mijn eerste schuchtere stapjes met de telescoop (met een maximale vergrotingsfactor - Barlowlens in acht genomen - van zo'n 80) Welke clusters zijn er goed voor beginners?
Ik heb gisteren mijn kans gewaagd met de "Grote Cluster in Hercules" (M13-NGC 6205), ergens tussen Vega en Arcturus, maar zag eigenlijk niets dat op cluster moest gelijken (misschien verwacht ik het verkeerde?)
Wat is de diameter van het objectief van je telescoop?quote:
[..]
Bij mij is er te veel straatverlichting om Mars nog te kunnen zien na zonsondergang.
Ik neem deze dagen mijn eerste schuchtere stapjes met de telescoop (met een maximale vergrotingsfactor - Barlowlens in acht genomen - van zo'n 80) Welke clusters zijn er goed voor beginners?
Ik heb gisteren mijn kans gewaagd met de "Grote Cluster in Hercules" (M13-NGC 6205), ergens tussen Vega en Arcturus, maar zag eigenlijk niets dat op cluster moest gelijken (misschien verwacht ik het verkeerde?)
Het gaat in mijn geval om deze telescoop:quote:
[..]
Wat is de diameter van het objectief van je telescoop?
http://www.telescoop-expert.be/meade-etx80-telescoop-autostar
De diameter van het objectief is 80 mm, en de diameter van het ocular is 1,25 inch.
03-07-2012
NASA presenteert: 'De maan' in HD
Het zal nog wel een hele tijd enkel voor de allerrijksten weggelegd zijn om de maan van dichtbij te gaan bekijken, maar NASA brengt die droom toch een beetje naderbij dankzij deze gedetailleerde beelden van onze bovenbuur in HD.
We krijgen ook de donkere kant van de maan te zien. Die is van hieruit niet zichtbaar en bezit één van de grootste kraters in ons zonnestelsel. Dit deel van de maan werd nog nooit op de grond onderzocht. Voorts zien we ook de plaats waar Apollo 17 geland is, de laatste missie naar de maan.
(HLN)
NASA presenteert: 'De maan' in HD
Het zal nog wel een hele tijd enkel voor de allerrijksten weggelegd zijn om de maan van dichtbij te gaan bekijken, maar NASA brengt die droom toch een beetje naderbij dankzij deze gedetailleerde beelden van onze bovenbuur in HD.
We krijgen ook de donkere kant van de maan te zien. Die is van hieruit niet zichtbaar en bezit één van de grootste kraters in ons zonnestelsel. Dit deel van de maan werd nog nooit op de grond onderzocht. Voorts zien we ook de plaats waar Apollo 17 geland is, de laatste missie naar de maan.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-07-2012
Vijfde maan ontdekt bij dwergplaneet Pluto
Astronomen hebben, met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop, een vijfde maan ontdekt bij de verre dwergplaneet Pluto. Het maantje is naar schatting 10 tot 25 kilometer groot en cirkelt op een afstand van 95.000 kilometer om Pluto. Waarschijnlijk ligt zijn omloopbaan ruwweg in hetzelfde vlak als de banen van de vier overige manen.
De ontdekkers verbazen zich erover dat zo'n kleine ijsplaneet zo'n grote verzameling manen kan hebben. Vermoed wordt dat het overblijfselen zijn van een botsing tussen Pluto en een soortgelijk hemellichaam, die miljarden jaren geleden zou hebben plaatsgevonden.
Pluto's eerste en grootste maan, Charon, werd in 1978 opgespoord. De nummers 2 en 3, Nix en Hydra, werden in 2006 door Hubble ontdekt. En in 2011 volgde het nog naamloze maantje P4. Het vijfde maantje heeft de officiële aanduiding S/2012 (134340) 1, maar zal ook kortweg bekend staan als P5.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Vijfde maan ontdekt bij dwergplaneet Pluto
Astronomen hebben, met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop, een vijfde maan ontdekt bij de verre dwergplaneet Pluto. Het maantje is naar schatting 10 tot 25 kilometer groot en cirkelt op een afstand van 95.000 kilometer om Pluto. Waarschijnlijk ligt zijn omloopbaan ruwweg in hetzelfde vlak als de banen van de vier overige manen.
De ontdekkers verbazen zich erover dat zo'n kleine ijsplaneet zo'n grote verzameling manen kan hebben. Vermoed wordt dat het overblijfselen zijn van een botsing tussen Pluto en een soortgelijk hemellichaam, die miljarden jaren geleden zou hebben plaatsgevonden.
Pluto's eerste en grootste maan, Charon, werd in 1978 opgespoord. De nummers 2 en 3, Nix en Hydra, werden in 2006 door Hubble ontdekt. En in 2011 volgde het nog naamloze maantje P4. Het vijfde maantje heeft de officiële aanduiding S/2012 (134340) 1, maar zal ook kortweg bekend staan als P5.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-07-2012
Voor het eerst zijn donkere sterrenstelsels waargenomen
© ESO.
Voor het eerst zijn donkere sterrenstelsels waargenomen. Dat is een vroege, theoretisch voorspelde fase in het ontstaan van sterrenstelsels. Zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) bekendgemaakt. Deze objecten zijn in wezen gasrijke sterrenstelsels zonder sterren.
Donkere sterrenstelsels zijn kleine, gasrijke stelsels in het vroege heelal die niet erg bedreven zijn in het produceren van sterren. Hun bestaan wordt voorspeld door theorieën over de vorming van sterrenstelsels: ze gelden als de bouwstenen van de huidige, heldere stelsels, die rijk zijn aan sterren. Astronomen denken dat zij deze grote stelsels wellicht van het gas hebben voorzien waarmee zij later hun huidige sterren hebben geproduceerd.
Omdat ze weinig of geen sterren bevatten, zenden de donkere stelsels niet veel licht uit en zijn ze moeilijk waarneembaar.
Jarenlange onderzoek
Al jaren proberen astronomen technieken te ontwikkelen om het bestaan van deze stelsels te bevestigen. De eerste aanwijzingen voor hun bestaan waren kleine absorptiedipjes in de spectra van lichtbronnen op de achtergrond.
Met behulp van de gigantische VTL-telescoop van de ESO is een internationaal onderzoeksteam er nu in geslaagd die ongrijpbare objecten te detecteren via de gloed die zij vertonen doordat zij door een quasar worden aangelicht. Het licht van quasar HE 0109-3518 brengt deze stelsels aan het gloeien op een manier die vergelijkbaar is met hoe witte kleding oplicht onder de uv-lampen in een nachtclub, verduidelijkt ESO.
Twaalf donkere sterrenstelsels
Het team spoorde bijna honderd gasachtige objecten op binnen een straal van enkele miljoenen lichtjaren rond de quasar. Na zorgvuldige analyse bleven er uiteindelijk twaalf donkere sterrenstelsels over.
(HLN)
Voor het eerst zijn donkere sterrenstelsels waargenomen
© ESO.
Voor het eerst zijn donkere sterrenstelsels waargenomen. Dat is een vroege, theoretisch voorspelde fase in het ontstaan van sterrenstelsels. Zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) bekendgemaakt. Deze objecten zijn in wezen gasrijke sterrenstelsels zonder sterren.
Donkere sterrenstelsels zijn kleine, gasrijke stelsels in het vroege heelal die niet erg bedreven zijn in het produceren van sterren. Hun bestaan wordt voorspeld door theorieën over de vorming van sterrenstelsels: ze gelden als de bouwstenen van de huidige, heldere stelsels, die rijk zijn aan sterren. Astronomen denken dat zij deze grote stelsels wellicht van het gas hebben voorzien waarmee zij later hun huidige sterren hebben geproduceerd.
Omdat ze weinig of geen sterren bevatten, zenden de donkere stelsels niet veel licht uit en zijn ze moeilijk waarneembaar.
Jarenlange onderzoek
Al jaren proberen astronomen technieken te ontwikkelen om het bestaan van deze stelsels te bevestigen. De eerste aanwijzingen voor hun bestaan waren kleine absorptiedipjes in de spectra van lichtbronnen op de achtergrond.
Met behulp van de gigantische VTL-telescoop van de ESO is een internationaal onderzoeksteam er nu in geslaagd die ongrijpbare objecten te detecteren via de gloed die zij vertonen doordat zij door een quasar worden aangelicht. Het licht van quasar HE 0109-3518 brengt deze stelsels aan het gloeien op een manier die vergelijkbaar is met hoe witte kleding oplicht onder de uv-lampen in een nachtclub, verduidelijkt ESO.
Twaalf donkere sterrenstelsels
Het team spoorde bijna honderd gasachtige objecten op binnen een straal van enkele miljoenen lichtjaren rond de quasar. Na zorgvuldige analyse bleven er uiteindelijk twaalf donkere sterrenstelsels over.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-07-2012
Stuiptrekkingen van een stervende ster gekiekt
De Hubble-telescoop heeft een fantastische foto gemaakt van de ster Camelopardalis. De ster nadert het einde van zijn leven en doet dat op werkelijk spectaculaire wijze.
Dat blijkt wel uit de foto die NASA onlangs vrijgaf. We zien de ster die omringd wordt door een enorme gasbel.
Kuch
Die gasbel hangt nauw samen met het feit dat de ster ten dode is opgeschreven. De brandstof van de ster is bijna op en de ster wordt nu instabiel. Als de laag helium rond zijn kern begint te fuseren, ‘kucht’ de ster een flinke hoeveelheid gas weg. Dat gebeurt ongeveer één keer in de duizend jaar. Wat we hier zien, is het resultaat van zo’n laatste kuch.
Bijna perfect
Wat de ster zo bijzonder maakt, is dat deze omringd wordt door een bijna perfecte cirkelvormige wolk gas. Er zijn meer sterren die gas wegpuffen, maar zelden vormt dat gas zo’n mooie ronde wolk.
Kleintje
De foto doet het lijken alsof Camelopardalis enorm is. Maar schijn bedriegt. De ster zelf neemt slechts één pixel in het centrum van de foto in beslag. Maar omdat de ster zo helder is, raken de receptoren van de camera helemaal verzadigd en lijkt de ster veel groter.
Camelopardalis is een koolstofster. Zulke sterren zijn tamelijk zeldzaam. Hun atmosfeer bevat meer koolstof dan zuurstof. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Giraffe.
(scientias.nl)
Stuiptrekkingen van een stervende ster gekiekt
De Hubble-telescoop heeft een fantastische foto gemaakt van de ster Camelopardalis. De ster nadert het einde van zijn leven en doet dat op werkelijk spectaculaire wijze.
Dat blijkt wel uit de foto die NASA onlangs vrijgaf. We zien de ster die omringd wordt door een enorme gasbel.
Kuch
Die gasbel hangt nauw samen met het feit dat de ster ten dode is opgeschreven. De brandstof van de ster is bijna op en de ster wordt nu instabiel. Als de laag helium rond zijn kern begint te fuseren, ‘kucht’ de ster een flinke hoeveelheid gas weg. Dat gebeurt ongeveer één keer in de duizend jaar. Wat we hier zien, is het resultaat van zo’n laatste kuch.
Bijna perfect
Wat de ster zo bijzonder maakt, is dat deze omringd wordt door een bijna perfecte cirkelvormige wolk gas. Er zijn meer sterren die gas wegpuffen, maar zelden vormt dat gas zo’n mooie ronde wolk.
Kleintje
De foto doet het lijken alsof Camelopardalis enorm is. Maar schijn bedriegt. De ster zelf neemt slechts één pixel in het centrum van de foto in beslag. Maar omdat de ster zo helder is, raken de receptoren van de camera helemaal verzadigd en lijkt de ster veel groter.
Camelopardalis is een koolstofster. Zulke sterren zijn tamelijk zeldzaam. Hun atmosfeer bevat meer koolstof dan zuurstof. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Giraffe.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het poollicht (Aurora Boralis) laat van zich horen.
quote:The northern lights of Earth are more than just dazzling light shows — they also generate their own strange applause too, a new study reveals.
The same energetic particles that create the dancing, dazzling northern lights high up in Earth's atmosphere also produce strange "clapping" noises just 230 feet (70 meters) from the ground, researchers said.
The results vindicate folktales and reports by wilderness travelers, which have long described sounds associated with the northern lights (which are also known as the aurora
"In the past, researchers thought that the aurora borealis was too far away for people to hear the sounds it made," Unto Laine, from Aalto University in Finland, said in a statement released today (July 9).
"This is true," Laine added. "However, our research proves that the source of the sounds that are associated with the aurora borealis we see is likely caused by the same energetic particles from the sun that create the northern lights far away in the sky. These particles or the geomagnetic disturbance produced by them seem to create sound much closer to the ground."
Laine and his colleagues determined the location of the clapping noise by comparing sounds captured by three microphones set up at a site with high auroral activity. Simultaneous measurements made by the Finnish Meteorological Institute showed a typical pattern of northern lights episodes at the time, researchers said.
Aurora sounds don't occur during every northern lights outburst, and they're usually brief and faint, requiring careful listening and a minimum of background noise to be heard.
Scientists still aren't sure exactly how the auroral sounds are created. They can be quite variable, ranging from claps and crackles to muffled bangs and sputtering sounds. Because of this sonic diversity, several different mechanisms might be at work, researchers said.
Auroras have captivated skywatchers for thousands of years. They result when charged particles from the sun collide with molecules in Earth's atmosphere, generating a glow. Earth's magnetic field lines funnel these particles over the planet's poles, causing the northern lights in the Northern Hemisphere and the southern lights, or aurora australis, in the south.
The new study will be published in the proceedings of the 19th International Congress on Sound and Vibration, a conference that's meeting in Vilnius, Lithuania from July 8 through July 12.
Editor's note: If you have an amazing northern lights photo you'd like to share for a possible story or image gallery, please contact managing editor Tariq Malik at tmalik@space.com.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
16-07-2012
Rusland wil naar de maan
© epa.
Rusland plant nieuwe missies naar de maan, staat op Russianspaceweb.com. Aan het eind van de jaren zestig verloor de toenmalige Sovjetunie de race naar de maan, hoewel Moskou toch twee robotjeeps kon laten werken op de natuurlijke satelliet van onze planeet.
Rusland denkt eraan omstreeks 2015 een sonde in een baan rond de maan te brengen, als voorloper van een lander. Wanneer dit Lunar-Glob-project lukt, wil Rusland een Indiase robotjeep op het Maanoppervlak neer te zetten. Deze Luna-Resurs missie zou dan plaatsvinden in 2017.
Indien ook dit lukt, is de weg geëffend voor een missie waarbij in 2019 stalen van de maan naar de aarde worden gebracht. Dan is er ook een stevige basis om stalen van de Marsmaan Phobos op te halen, waarmee dan toch het doel zou worden bereikt van de Russische Phobos-Grunt missie die vorig jaar danig is mislukt. Dit zou dan na 2024 moeten uitmonden in het brengen van stalen van Mars zelf naar laboratoria op onze eigen planeet, aldus nog het gezaghebbende Russianspaceweb.com.
(HLN)
Rusland wil naar de maan
© epa.
Rusland plant nieuwe missies naar de maan, staat op Russianspaceweb.com. Aan het eind van de jaren zestig verloor de toenmalige Sovjetunie de race naar de maan, hoewel Moskou toch twee robotjeeps kon laten werken op de natuurlijke satelliet van onze planeet.
Rusland denkt eraan omstreeks 2015 een sonde in een baan rond de maan te brengen, als voorloper van een lander. Wanneer dit Lunar-Glob-project lukt, wil Rusland een Indiase robotjeep op het Maanoppervlak neer te zetten. Deze Luna-Resurs missie zou dan plaatsvinden in 2017.
Indien ook dit lukt, is de weg geëffend voor een missie waarbij in 2019 stalen van de maan naar de aarde worden gebracht. Dan is er ook een stevige basis om stalen van de Marsmaan Phobos op te halen, waarmee dan toch het doel zou worden bereikt van de Russische Phobos-Grunt missie die vorig jaar danig is mislukt. Dit zou dan na 2024 moeten uitmonden in het brengen van stalen van Mars zelf naar laboratoria op onze eigen planeet, aldus nog het gezaghebbende Russianspaceweb.com.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
In Sovjet Russia, moon comes to you
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-07-2012
Extreem ver spiraalstelsel ontdekt
Astronomen hebben een spiraalvormig sterrenstelsel ontdekt op een afstand van bijna 11 miljard lichtjaar (Nature, 19 juli). Het is voor het eerst dat zo'n 'modern' lijkend stelsel op zo'n grote afstand is opgespoord. Het bestaan van het spiraalstelsel, dat de aanduiding BX442 heeft gekregen, kwam aan het licht bij het maken van opnamen van ruim driehonderd zeer verre sterrenstelsels met de Hubble-ruimtetelescoop.
De ontdekking komt als een verrassing. Het licht van BX442 heeft er bijna 11 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. En dat betekent dat dit stelsel al ongeveer drie miljard jaar na de oerknal zijn spiraalvorm had, terwijl verreweg de meeste stelsels uit die tijd er nogal vormeloos uitzien.
Eigenlijk gaan astronomen ervan uit dat sterrenstelsels zo 'kort' na de oerknal nog te turbulent waren om een duidelijke spiraalstructuur te ontwikkelen. De vraag is dan ook waarom het BX422 wél is gelukt.
Een mogelijk aanknopingspunt is dat het stelsel een dwergstelsel als begeleider heeft. Computerberekeningen laten zien dat de zwaartekrachtsinteractie tussen beide stelsels de spiraalstructuur van BX422 kan hebben veroorzaakt. Diezelfde berekeningen laten echter ook zien dat deze structuur van tijdelijke aard is: binnen honderd miljoen jaar is BX422 waarschijnlijk weer net zo vormeloos als de meeste van zijn soortgenoten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Extreem ver spiraalstelsel ontdekt
Astronomen hebben een spiraalvormig sterrenstelsel ontdekt op een afstand van bijna 11 miljard lichtjaar (Nature, 19 juli). Het is voor het eerst dat zo'n 'modern' lijkend stelsel op zo'n grote afstand is opgespoord. Het bestaan van het spiraalstelsel, dat de aanduiding BX442 heeft gekregen, kwam aan het licht bij het maken van opnamen van ruim driehonderd zeer verre sterrenstelsels met de Hubble-ruimtetelescoop.
De ontdekking komt als een verrassing. Het licht van BX442 heeft er bijna 11 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. En dat betekent dat dit stelsel al ongeveer drie miljard jaar na de oerknal zijn spiraalvorm had, terwijl verreweg de meeste stelsels uit die tijd er nogal vormeloos uitzien.
Eigenlijk gaan astronomen ervan uit dat sterrenstelsels zo 'kort' na de oerknal nog te turbulent waren om een duidelijke spiraalstructuur te ontwikkelen. De vraag is dan ook waarom het BX422 wél is gelukt.
Een mogelijk aanknopingspunt is dat het stelsel een dwergstelsel als begeleider heeft. Computerberekeningen laten zien dat de zwaartekrachtsinteractie tussen beide stelsels de spiraalstructuur van BX422 kan hebben veroorzaakt. Diezelfde berekeningen laten echter ook zien dat deze structuur van tijdelijke aard is: binnen honderd miljoen jaar is BX422 waarschijnlijk weer net zo vormeloos als de meeste van zijn soortgenoten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-07-2012
Nieuw ontdekte gammapulsar versnelt rotatie
Sterrenkundigen van het Duitse Albert Einstein Instituut voor zwaartekrachtsonderzoek hebben in waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Fermi een nieuwe gammapulsar ontdekt. Gammapulsars zijn compacte, snel roterende neutronen die geen zichtbaar licht, radiostraling of röntgenstraling uitzenden, maar uitsluitend pulsjes van energierijke gammastraling. De nieuwe gammapulsar, J1838-0537 geheten, staat in het sterrenbeeld Schild, is vermoedelijk slechts ca. 5000 jaar oud, en heeft een rotatiesnelheid van 7 omwentelingen per seconde.
Bij de analyse van de Fermi-metingen, met behulp van grote supercomputers, ontdekten de astronomen dat de pulsar in september 2009 plotseling leek te zijn verdwenen. Nader onderzoek wees uit dat de pulsar er nog steeds is, maar dat hij - vermoedelijk als gevolg van een sterbeving - plotseling iets sneller is gaan roteren. De pulsar maakt nu in een periode van ca. 8 uur één omwenteling méér dan vóór september 2009. Dat lijkt een klein verschil, maar een dergelijk grote verandering in de rotatieperiode van een (gamma)pulsar is nooit eerder waargenomen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Nieuw ontdekte gammapulsar versnelt rotatie
Sterrenkundigen van het Duitse Albert Einstein Instituut voor zwaartekrachtsonderzoek hebben in waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Fermi een nieuwe gammapulsar ontdekt. Gammapulsars zijn compacte, snel roterende neutronen die geen zichtbaar licht, radiostraling of röntgenstraling uitzenden, maar uitsluitend pulsjes van energierijke gammastraling. De nieuwe gammapulsar, J1838-0537 geheten, staat in het sterrenbeeld Schild, is vermoedelijk slechts ca. 5000 jaar oud, en heeft een rotatiesnelheid van 7 omwentelingen per seconde.
Bij de analyse van de Fermi-metingen, met behulp van grote supercomputers, ontdekten de astronomen dat de pulsar in september 2009 plotseling leek te zijn verdwenen. Nader onderzoek wees uit dat de pulsar er nog steeds is, maar dat hij - vermoedelijk als gevolg van een sterbeving - plotseling iets sneller is gaan roteren. De pulsar maakt nu in een periode van ca. 8 uur één omwenteling méér dan vóór september 2009. Dat lijkt een klein verschil, maar een dergelijk grote verandering in de rotatieperiode van een (gamma)pulsar is nooit eerder waargenomen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-07-2012
Universum valt mogelijk sneller uiteen dan gedacht
Ons universum ontstond uit de Big Bang en verdwijnt mogelijk door de Big Rip. Tot zover niets nieuws. Maar nu blijkt uit nieuw onderzoek dat die Big Rip wel eens eerder kan plaatsvinden dan gedacht.
De Big Rip is een theorie. Of het echt zo gebeuren gaat? Daar zijn de onderzoekers het nog niet helemaal over eens. Wel lijkt nu vast te staan dat als de Big Rip plaatsvindt, deze veel sneller dan gedacht al zal optreden.
Big Rip
Het universum groeit hard. Als het met dezelfde snelheid blijft groeien, wordt de afstand tussen objecten in de ruimte (bijvoorbeeld sterrenstelsels) steeds groter. Het resultaat? Die sterrenstelsels vallen uit elkaar. Maar datzelfde gebeurt ook op een veel kleiner niveau: zelfs atomen en hun kernen zullen uiteindelijk uit elkaar vallen. Wat overblijft is een koud en leeg universum.
Wanneer?
Wanneer dit doemscenario zich precies zou gaan voltrekken, was niet helemaal duidelijk. Het is mede afhankelijk van de snelheid waarmee het universum zich blijft uitbreiden. Maar onderzoekers verwachtten dat de Big Rip met zo’n 20 tot 22 miljard jaar wel werkelijkheid zou zijn.
Het lot van ons universum is nog altijd een puzzel. Afbeelding: Lynette Cook (via NASA).
Te optimistisch
Veel te optimistisch, zo stellen onderzoekers nu in een paper. Als de Big Rip werkelijk plaats gaat vinden, dan gebeurt het waarschijnlijk veel eerder dan gepland. Met zo’n 16,7 miljard jaar zou het universum al vergaan. Ook blijkt uit hun onderzoek dat dat geen geleidelijk gebeuren is. In plaats daarvan gaat het vrij snel en zullen heel wat planeten en sterren het nog meemaken. De aarde ook? Dat is niet heel aannemelijk. Waarschijnlijk is die tegen die tijd al door de zon verorberd. Maar stel dat onze aarde en onze Melkweg er over een dikke 16 miljard jaar nog zijn, dan zou het doemscenario zich in het ergste geval volgens dit nieuwe onderzoek als volgt voltrekken. 32,9 miljoen jaar voor de Big Rip wordt de Melkweg vernietigd. Twee maanden voor de Big Rip wordt de maan van de aarde weggehaald, de zon wordt 29 minuten voor de Big Rip vernietigd en 16 minuten voor het einde explodeert de aarde.
Geen paniek
Maar: geen reden voor paniek. Althans: nu nog niet. Ten eerste duurt het nog even. De ondergang van het universum is dan wel zo’n 6 miljard jaar dichterbij gekomen: het duurt nog steeds bijna 17 miljard jaar. Ten tweede is het maar een theorie. Het is nog niet bewezen dat ons universum op deze wijze vergaat. En ten derde is de kans dat ons verre nageslacht dat allemaal nog mee moet maken, uitzonderlijk klein. Tegen die tijd is ons aarde hoogstwaarschijnlijk al door een andere doemscenario (bijvoorbeeld dat van een uitdijende zon die de aarde opslokt) verdwenen.
De onderzoekers zijn zich ervan bewust dat hun studie wel wat fronsende wenkbrauwen op zal leveren. Vooral omdat er nog zoveel onzekere factoren zijn. En omdat het over een enorm tijdsbestek gaat. “Men kan natuurlijk stellen dat een voorspelling die de toekomst van het universum betreft niet getest kan worden en dus niet zonder modellen kan,” zo schrijven de onderzoekers. “Desalniettemin hebben wij het idee dat het, aangezien het uiteindelijke lot van het universum nauw samenhangt met donkere energie (de drijvende kracht achter de versnelde uitbreiding van het universum, red.), heel natuurlijk is om de toekomst van het universum af te leiden van de huidige detectie van de eigenschappen van donkere energie. De vraag ‘waar gaan we heen’ is een oneindig thema voor de mens, dus we zouden de moed moeten hebben om dat thema te onderzoeken.”
(scientias.nl)
Universum valt mogelijk sneller uiteen dan gedacht
Ons universum ontstond uit de Big Bang en verdwijnt mogelijk door de Big Rip. Tot zover niets nieuws. Maar nu blijkt uit nieuw onderzoek dat die Big Rip wel eens eerder kan plaatsvinden dan gedacht.
De Big Rip is een theorie. Of het echt zo gebeuren gaat? Daar zijn de onderzoekers het nog niet helemaal over eens. Wel lijkt nu vast te staan dat als de Big Rip plaatsvindt, deze veel sneller dan gedacht al zal optreden.
Big Rip
Het universum groeit hard. Als het met dezelfde snelheid blijft groeien, wordt de afstand tussen objecten in de ruimte (bijvoorbeeld sterrenstelsels) steeds groter. Het resultaat? Die sterrenstelsels vallen uit elkaar. Maar datzelfde gebeurt ook op een veel kleiner niveau: zelfs atomen en hun kernen zullen uiteindelijk uit elkaar vallen. Wat overblijft is een koud en leeg universum.
Wanneer?
Wanneer dit doemscenario zich precies zou gaan voltrekken, was niet helemaal duidelijk. Het is mede afhankelijk van de snelheid waarmee het universum zich blijft uitbreiden. Maar onderzoekers verwachtten dat de Big Rip met zo’n 20 tot 22 miljard jaar wel werkelijkheid zou zijn.
Het lot van ons universum is nog altijd een puzzel. Afbeelding: Lynette Cook (via NASA).
Te optimistisch
Veel te optimistisch, zo stellen onderzoekers nu in een paper. Als de Big Rip werkelijk plaats gaat vinden, dan gebeurt het waarschijnlijk veel eerder dan gepland. Met zo’n 16,7 miljard jaar zou het universum al vergaan. Ook blijkt uit hun onderzoek dat dat geen geleidelijk gebeuren is. In plaats daarvan gaat het vrij snel en zullen heel wat planeten en sterren het nog meemaken. De aarde ook? Dat is niet heel aannemelijk. Waarschijnlijk is die tegen die tijd al door de zon verorberd. Maar stel dat onze aarde en onze Melkweg er over een dikke 16 miljard jaar nog zijn, dan zou het doemscenario zich in het ergste geval volgens dit nieuwe onderzoek als volgt voltrekken. 32,9 miljoen jaar voor de Big Rip wordt de Melkweg vernietigd. Twee maanden voor de Big Rip wordt de maan van de aarde weggehaald, de zon wordt 29 minuten voor de Big Rip vernietigd en 16 minuten voor het einde explodeert de aarde.
Geen paniek
Maar: geen reden voor paniek. Althans: nu nog niet. Ten eerste duurt het nog even. De ondergang van het universum is dan wel zo’n 6 miljard jaar dichterbij gekomen: het duurt nog steeds bijna 17 miljard jaar. Ten tweede is het maar een theorie. Het is nog niet bewezen dat ons universum op deze wijze vergaat. En ten derde is de kans dat ons verre nageslacht dat allemaal nog mee moet maken, uitzonderlijk klein. Tegen die tijd is ons aarde hoogstwaarschijnlijk al door een andere doemscenario (bijvoorbeeld dat van een uitdijende zon die de aarde opslokt) verdwenen.
De onderzoekers zijn zich ervan bewust dat hun studie wel wat fronsende wenkbrauwen op zal leveren. Vooral omdat er nog zoveel onzekere factoren zijn. En omdat het over een enorm tijdsbestek gaat. “Men kan natuurlijk stellen dat een voorspelling die de toekomst van het universum betreft niet getest kan worden en dus niet zonder modellen kan,” zo schrijven de onderzoekers. “Desalniettemin hebben wij het idee dat het, aangezien het uiteindelijke lot van het universum nauw samenhangt met donkere energie (de drijvende kracht achter de versnelde uitbreiding van het universum, red.), heel natuurlijk is om de toekomst van het universum af te leiden van de huidige detectie van de eigenschappen van donkere energie. De vraag ‘waar gaan we heen’ is een oneindig thema voor de mens, dus we zouden de moed moeten hebben om dat thema te onderzoeken.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
watquote:
24-07-2012
Ten tweede is het maar een theorie.
25-07-2012
Ver planetenstelsel is net zo 'netjes' als het onze
Astronomen van een aantal Amerikaanse instituten hebben het planetenstelsel rond de ster Kepler-30 onder de loep genomen. Dat stelsel blijkt duidelijke overeenkomsten met ons eigen zonnestelsel te vertonen (Nature, 26 juli).
Kepler-30 is een ster op een afstand van 10.000 lichtjaar, die net zo helder en zwaar is als onze zon. Om hem heen draaien - voor zover bekend - drie planeten. Een nauwkeurige analyse van gegevens van de Kepler-satelliet, waarmee deze planeten ook ontdekt zijn, laat zien dat hun omloopbanen vrijwel in één en hetzelfde vlak liggen. Bovendien staat de rotatie-as van de centrale ster loodrecht op dat vlak, en draaien de planeten in dezelfde richting om hun ster als de ster om haar as.
Dat alles maakt het aannemelijk dat het planetenstelsel van Kepler-30 op dezelfde manier is ontstaan als het onze: door samenklontering van gas en stof in een schijf van materie die rond de ster draaide. Overigens zijn lang niet alle planetenstelsels zo 'netjes'. Bij veel sterren zijn zware Jupiter-achtige planeten ontdekt die maar heel weinig afstand tot hun moederster houden en de meest wilde banen volgen. Vermoed wordt dat deze stelsels al kort na hun ontstaan in beroering zijn gebracht doordat twee of meer grote planeten te dicht bij elkaar kwamen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ver planetenstelsel is net zo 'netjes' als het onze
Astronomen van een aantal Amerikaanse instituten hebben het planetenstelsel rond de ster Kepler-30 onder de loep genomen. Dat stelsel blijkt duidelijke overeenkomsten met ons eigen zonnestelsel te vertonen (Nature, 26 juli).
Kepler-30 is een ster op een afstand van 10.000 lichtjaar, die net zo helder en zwaar is als onze zon. Om hem heen draaien - voor zover bekend - drie planeten. Een nauwkeurige analyse van gegevens van de Kepler-satelliet, waarmee deze planeten ook ontdekt zijn, laat zien dat hun omloopbanen vrijwel in één en hetzelfde vlak liggen. Bovendien staat de rotatie-as van de centrale ster loodrecht op dat vlak, en draaien de planeten in dezelfde richting om hun ster als de ster om haar as.
Dat alles maakt het aannemelijk dat het planetenstelsel van Kepler-30 op dezelfde manier is ontstaan als het onze: door samenklontering van gas en stof in een schijf van materie die rond de ster draaide. Overigens zijn lang niet alle planetenstelsels zo 'netjes'. Bij veel sterren zijn zware Jupiter-achtige planeten ontdekt die maar heel weinig afstand tot hun moederster houden en de meest wilde banen volgen. Vermoed wordt dat deze stelsels al kort na hun ontstaan in beroering zijn gebracht doordat twee of meer grote planeten te dicht bij elkaar kwamen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-07-2012
Vijf van de zes vlaggen op de maan staan nog altijd recht
© thinkstock.
Vijf van de zes Amerikaanse vlaggen die bij de verschillende maanlandingen in de maanbodem zijn geplant, staan nog steeds recht. Alleen de vlag van de eerste maanlanding ligt omver. Dat blijkt uit zeer gedetailleerde beelden die werden genomen door een ruimtetuig van het Amerikaanse ruimteagentschap NASA, zo bericht de Britse nieuwszender BBC op zijn website.
Tijdens verschillende Apollo-missies tussen 1969 en 1972 werden zes Amerikaanse vlaggen op de maan geplant. Uit de beelden die de Lunar Reconnaissance Orbiter Camera (LROC) nam, blijkt dat op vijf landingssites de vlaggen nog altijd rechtstaan en een schaduw werpen op het maanoppervlak.
Alleen waar de Apollo 11 landde in 1969 staat de vlag niet meer recht. Die vaststelling bevestigt de bewering van astronaut Buzz Aldrin dat de vlag werd omvergeblazen door de motoren van de Apollo 11 toen die opsteeg van op de maan.
"Ik was erg verbaasd dat de vlaggen de ultraviolette stralen en de ruwe temperaturen aan het maanoppervlak hebben overleefd. De vraag is in welke toestand ze zich nu bevinden. Mogelijk zijn de kleuren enigszins vervaagd", aldus wetenschapper Mark Robinson, die de LROC-beelden analyseerde.
(HLN)
Vijf van de zes vlaggen op de maan staan nog altijd recht
© thinkstock.
Vijf van de zes Amerikaanse vlaggen die bij de verschillende maanlandingen in de maanbodem zijn geplant, staan nog steeds recht. Alleen de vlag van de eerste maanlanding ligt omver. Dat blijkt uit zeer gedetailleerde beelden die werden genomen door een ruimtetuig van het Amerikaanse ruimteagentschap NASA, zo bericht de Britse nieuwszender BBC op zijn website.
Tijdens verschillende Apollo-missies tussen 1969 en 1972 werden zes Amerikaanse vlaggen op de maan geplant. Uit de beelden die de Lunar Reconnaissance Orbiter Camera (LROC) nam, blijkt dat op vijf landingssites de vlaggen nog altijd rechtstaan en een schaduw werpen op het maanoppervlak.
Alleen waar de Apollo 11 landde in 1969 staat de vlag niet meer recht. Die vaststelling bevestigt de bewering van astronaut Buzz Aldrin dat de vlag werd omvergeblazen door de motoren van de Apollo 11 toen die opsteeg van op de maan.
"Ik was erg verbaasd dat de vlaggen de ultraviolette stralen en de ruwe temperaturen aan het maanoppervlak hebben overleefd. De vraag is in welke toestand ze zich nu bevinden. Mogelijk zijn de kleuren enigszins vervaagd", aldus wetenschapper Mark Robinson, die de LROC-beelden analyseerde.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Volgende week maandag land er een nieuwe rover op mars
http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Science_Laboratory
Gaan de Gale krater verkennen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Gale_(crater)
http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Science_Laboratory
Gaan de Gale krater verkennen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Gale_(crater)
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
quote:
32,9 miljoen jaar voor de Big Rip wordt de Melkweg vernietigd. Twee maanden voor de Big Rip wordt de maan van de aarde weggehaald, de zon wordt 29 minuten voor de Big Rip vernietigd en 16 minuten voor het einde explodeert de aarde.
_!
Mars Revisited - Curiosity (6 Aug 2012) Zal voor, tijdens, en na de landing het gespreks topic zijn.quote:
Volgende week maandag land er een nieuwe rover op mars
http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Science_Laboratory
MARS - De Missies! Deel 8 Als er beeld materiaal beschikbaar komt.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
31-07-2012
China stuurt in 2013 een rover naar de maan
De Chinezen zijn niet te houden: de ene na de andere ambitie die ze met betrekking tot de ruimtevaart koesteren, komt uit. Zo ook de ambitie om een ruimtesonde op de maan te laten landen: dat gaat volgend jaar al gebeuren.
Dat meldt het Chinese staatspersbureau Xinhua. De voorbereidingen voor de missie zijn al even in gang: China stuurde de afgelopen jaren al meerdere sondes richting de maan. Het is echter voor het eerst dat het land ook daadwerkelijk een sonde op de maan gaat laten landen.
Chang’e 1 & 2
In 2007 lanceerde China de eerste maansonde: Chang’e 1. Deze werd in een baan om de maan gebracht. In 2010 volgde maansonde Chang’e 2. Ook deze werd in een baan om de maan gebracht en moest gegevens gaan verzamelen voor de volgende stap. Die volgende stap is Chang’e 3: een maansonde die op de maan gaat landen.
Chang’e 3
Die derde maansonde wordt nu ontwikkeld. Volgens de Chinese overheid verloopt de ontwikkeling van de sonde helemaal volgens plan en dat betekent dat er volgend jaar al gelanceerd kan worden. De maansonde bestaat uit een maanlander en een maanrover. De rover zal zich op het maanoppervlak gaan verplaatsen en daar onderzoek doen. Naar verwachting wordt Chang’e 3 in de tweede helft van 2013 gelanceerd.
China haalt de laatste tijd regelmatig het nieuws als het om de ruimtevaart gaat. Zo lanceerde het onlangs de eerste vrouwelijke Chinese astronaut. En wist het land voor het eerst een bemand ruimtevaartuig aan een Chinees ruimtelab te koppelen. Naast een bezoekje aan de maan heeft China nog meer ambities. Zo zou het ook graag een eigen ruimtestation willen hebben. Daar wordt al aan gewerkt: het moet tegen 2020 volledig operationeel zijn.
(scientias.nl)
China stuurt in 2013 een rover naar de maan
De Chinezen zijn niet te houden: de ene na de andere ambitie die ze met betrekking tot de ruimtevaart koesteren, komt uit. Zo ook de ambitie om een ruimtesonde op de maan te laten landen: dat gaat volgend jaar al gebeuren.
Dat meldt het Chinese staatspersbureau Xinhua. De voorbereidingen voor de missie zijn al even in gang: China stuurde de afgelopen jaren al meerdere sondes richting de maan. Het is echter voor het eerst dat het land ook daadwerkelijk een sonde op de maan gaat laten landen.
Chang’e 1 & 2
In 2007 lanceerde China de eerste maansonde: Chang’e 1. Deze werd in een baan om de maan gebracht. In 2010 volgde maansonde Chang’e 2. Ook deze werd in een baan om de maan gebracht en moest gegevens gaan verzamelen voor de volgende stap. Die volgende stap is Chang’e 3: een maansonde die op de maan gaat landen.
Chang’e 3
Die derde maansonde wordt nu ontwikkeld. Volgens de Chinese overheid verloopt de ontwikkeling van de sonde helemaal volgens plan en dat betekent dat er volgend jaar al gelanceerd kan worden. De maansonde bestaat uit een maanlander en een maanrover. De rover zal zich op het maanoppervlak gaan verplaatsen en daar onderzoek doen. Naar verwachting wordt Chang’e 3 in de tweede helft van 2013 gelanceerd.
China haalt de laatste tijd regelmatig het nieuws als het om de ruimtevaart gaat. Zo lanceerde het onlangs de eerste vrouwelijke Chinese astronaut. En wist het land voor het eerst een bemand ruimtevaartuig aan een Chinees ruimtelab te koppelen. Naast een bezoekje aan de maan heeft China nog meer ambities. Zo zou het ook graag een eigen ruimtestation willen hebben. Daar wordt al aan gewerkt: het moet tegen 2020 volledig operationeel zijn.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-08-2012
Omgeving ruimtesonde Voyager 1 verandert snel
Al een tijdje is duidelijk dat ruimtesonde Voyager 1 op het punt staat om de invloedssfeer van onze zon te verlaten, en de interstellaire ruimte te betreden. Twee van de drie indicatoren die naar verwachting het passeren van de 'drempel' zullen verraden, vertonen de laatste tijd grotere veranderingen dan de zeven jaar daarvóór.
De Voyager 1 werd op 5 september 1977 gelanceerd, scheerde langs de planeten Jupiter en Saturnus en is nu, bijna 35 jaar later, nog steeds operationeel. Zijn afstand tot zon en aarde bedraagt inmiddels ruwweg 18 miljard kilometer.
De afgelopen jaren wordt met spanning uitgekeken naar de meetgegevens die de ruimtesonde naar de aarde zendt. Op 28 juli mat hij een sterke stijging van de energierijke kosmische straling die van buiten het zonnestelsel afkomstig is. Nog diezelfde dag daalde het aantal minder energierijke deeltjes dat uit het zonnestelsel zelf kwam met de helft. Drie dagen later waren de meetwaarden weer zo'n beetje op hun normale niveau.
Volgens wetenschappers wijzen zulke sterke fluctuaties erop dat Voyager 1 de interplanetaire ruimte dicht is genaderd. Als het echt zo ver is, moet ook een derde indicator omslaan: de richting van het magnetische veld in de omgeving van de ruimtesonde.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Omgeving ruimtesonde Voyager 1 verandert snel
Al een tijdje is duidelijk dat ruimtesonde Voyager 1 op het punt staat om de invloedssfeer van onze zon te verlaten, en de interstellaire ruimte te betreden. Twee van de drie indicatoren die naar verwachting het passeren van de 'drempel' zullen verraden, vertonen de laatste tijd grotere veranderingen dan de zeven jaar daarvóór.
De Voyager 1 werd op 5 september 1977 gelanceerd, scheerde langs de planeten Jupiter en Saturnus en is nu, bijna 35 jaar later, nog steeds operationeel. Zijn afstand tot zon en aarde bedraagt inmiddels ruwweg 18 miljard kilometer.
De afgelopen jaren wordt met spanning uitgekeken naar de meetgegevens die de ruimtesonde naar de aarde zendt. Op 28 juli mat hij een sterke stijging van de energierijke kosmische straling die van buiten het zonnestelsel afkomstig is. Nog diezelfde dag daalde het aantal minder energierijke deeltjes dat uit het zonnestelsel zelf kwam met de helft. Drie dagen later waren de meetwaarden weer zo'n beetje op hun normale niveau.
Volgens wetenschappers wijzen zulke sterke fluctuaties erop dat Voyager 1 de interplanetaire ruimte dicht is genaderd. Als het echt zo ver is, moet ook een derde indicator omslaan: de richting van het magnetische veld in de omgeving van de ruimtesonde.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vanavond sinds het donker werd naar de hemel gekeken
- geen enkele vallende ster gezien
+ een prachtige iridium flash gezien
- geen enkele vallende ster gezien
+ een prachtige iridium flash gezien
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Aanvullend, nog tot half 1 ongeveer in de tuin gezeten, welgeteld 1 vallende ster gezien.
Heb achter elkaar fotos geschoten met een fisheye op de camera, en natuurlijk zat de ene vallende ster net tussen 2 opnames.
Heb niets bijzonders op de fotos gezien nu ik ze terugkijk, 4 a 5 vliegtuigen die over komen. Wel kan ik denk ik een kort timelaps fimpje maken van de wolkjes die overtrekken in een stuk of 30 fotos
Heb achter elkaar fotos geschoten met een fisheye op de camera, en natuurlijk zat de ene vallende ster net tussen 2 opnames.
Heb niets bijzonders op de fotos gezien nu ik ze terugkijk, 4 a 5 vliegtuigen die over komen. Wel kan ik denk ik een kort timelaps fimpje maken van de wolkjes die overtrekken in een stuk of 30 fotos
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
06-08-2012
Curiosity landt succesvol op Mars
Na een 567 miljoen kilometer lange reis is de Curiosity-rover vanochtend om 7:31 uur geland op Mars. De landing verliep zonder problemen. Op dit moment stuurt de rover de eerste foto’s door.
Eén van de eerste foto’s van Curiosity op Mars.
De landing was één van de meest spannende gebeurtenissen. In een paar minuten tijd remde de rover af naar een snelheid van 75 centimeter per seconde. Een parachute zorgde ervoor dat de sonde met daarin Curiosity boven het oppervlak van Mars kwam te hangen. Vervolgens viel Curiosity naar beneden, waarna een hitteschild en een parachute de rover lieten afremmen. Vervolgens werd Curiosity naar beneden getakeld door een luchtkraan.
De landing leek totaal niet op de landingen van de rovers Opportunity en Spirit in 2004. Deze rovers stuiterden namelijk over het oppervlak van Mars. Zo’n soortgelijke landing bleek niet mogelijk te zijn voor Curiosity, omdat Curiosity te zwaar is.
Curiosity landde in de Gale-krater, dicht bij de berg Mount Sharp (Aeolis Mons). De Gale-krater heeft een doorsnee van 154 kilometer en is circa 3,5 tot 3,8 miljard jaar oud. Op satellietbeelden van de Gale-krater zijn verschillende kanalen te zien. Wetenschappers vermoeden dat dit een bewijs is dat er ooit water stroomde in de Gale-krater. Curiosity gaat dit onderzoeken.
Curiosity is een rover met fantastische mogelijkheden. De twee Mast camera’s kunnen foto’s met een grootte van 1200 bij 1200 pixels maken. Daarnaast kunnen de camera’s HD-video’s maken (720p) met een framerate van tien beelden per seconde. De Curiosity-rover zendt kleine thumbnails ter grootte van 200 bij 150 pixels naar de aarde. Wetenschappers kiezen vervolgens welke foto’s ze graag groter willen zien. Deze foto’s worden vervolgens van het 8 GB grote interne geheugen geplukt.
“We zijn weer op Mars, fantastisch!” vertelt NASA-baas Charlie Bolden. “Het is fijn om te horen dat Curiosity heelhuids op de grond is gekomen en in zo’n goede conditie is.”
De komende uren en dagen kunnen we veel foto’s verwachten. De eerste foto’s zijn waarschijnlijk nogal stoffig door de harde landing van Curiosity op het Marsoppervlak. Wanneer het stof daalt, zijn er meer details zichtbaar.
Live
7:37 uur – Op de eerste foto’s is een wiel van Curiosity op het oppervlak van Mars zichtbaar.
7:35 uur – De eerste foto’s komen binnen, slechts een paar minuten na de landing!
7:31 uur – Touchdown confirmed!
7:31 uur – Curiosity wordt nu naar beneden getakeld door de luchtkraan. Afstand tot oppervlak 20 meter. Snelheid: 75 centimeter per seconde.
7:30 uur – Snelheid nu 90 meter per seconde. En dalende… Afstand tot oppervlak is 4 kilometer.
7:28 uur – Parachute wordt uitgeworpen. Afstand tot Mars-oppervlak is 11,5 kilometer. Nog vier minuten tot landing.
7:26 uur – Er is verbinding met de Mars Odyssey-ruimtesonde, maar er komt nog geen data binnen.
7:25 uur – Curiosity wordt nu sterk afgeremd door het hitteschild. Het hitteschild bereikt een temperatuur van circa 2.000 graden Celsius.
7:24 uur – Curiosity twittert: “Entering Mars’ atmosphere. 7. Minutes. Of. Terror. Starts. NOW. #MSL”
7:24 uur – Curiosity is in de atmosfeer van Mars.
7:23 uur – 90 seconden tot binnenkomst in de atmosfeer.
7:21 uur – Govert Schilling twittert: “Snelheid van Curiosity bij binnendringen Marsdampkring is 600x de snelheid van Usain Bolt op 100 m gisteren!”
7:20 uur – Vijf minuten tot binnenkomst in de dampkring van Mars.
7:18 uur – De snelheid van Curiosity neemt toe, omdat Mars aan de rover trekt.
7:15 uur – Cruise stage separation is voltooid.
7:14 uur – Nog geen problemen met de rover.
7:14 uur – Afstand tot de landingsplek minder dan 5.000 kilometer.
7:13 uur – “Odyssey is go for EDL comm support. Applaus in Mission Control.
7:12 uur – De landing – ook wel ‘seven minutes of terror’ – bestaat uit een aantal cruciale stappen. Eerst zal een hitteschild de capsule afremmen. Een taak die later wordt overgenomen door de parachutes. De landing begint om 7:24 uur.
7:01 uur – Er worden gezouten pinda’s gegeten in Mission Control. Dit is een 48 jaar oude traditie bij NASA. In 1964 werden voor het eerst pinda’s gegeten bij NASA, namelijk tijdens de Ranger 7-missie. Ironisch: de eerste zes Ranger-missies faalden, maar Ranger 7 slaagde er wel in om foto’s van het maanoppervlak te maken.
7:01 uur – Nog 30 minuten tot de landing van Curiosity op Mars.
6:58 uur – NASA twittert: “@MarsCuriosity has transitioned to EDL main — which means that that we move to the next series of commands progressing toward landing.” Oftewel, alles lijkt goed te gaan met de rover en NASA gaat door met de landing van Curiosity op Mars.
6:53 uur – Curiosity twittert: “I’m glad it’s you on the line, @CanberraDSN. Thanks for being my ears on the Earth tonight #MSL”. @CanberraDSN maakt deel uit van NASA’s Deep Space Network.
6:34 uur – Op Eyes.NASA.gov is de landing van Curiosity live te volgen in de vorm van een computeranimatie. Bekijk ook NASA TV.
6:33 uur – 14.500 kilometer tot het oppervlak van Mars.
6:31 uur – De teams van de Mars Reconnaissance Orbiter en Mars Odyssey zitten klaar om te luisteren of Curiosity veilig op Mars landt.
6:24 uur – Het kan tot drie dagen duren voordat we na de landing iets van de rover horen.
6:11 uur – Curiosity bevindt zich nu in de baan van Deimos, één van de twee manen van Mars. De afstand tot Mars bedraagt ruim 20.000 kilometer.
6:10 uur – NASA schakelt communicatie met de rover uit. Dit betekent dat Curiosity nu een kleine 1,5 uur zonder begeleiding vliegt.
Populairste berichten
OV-reiziger gaat ver om contact met ander te voorkomen
6 5.529 Vlaggen op de maan: ze staan nog steeds (op eentje na)!
20 2.002 Landing van Marsrover Curiosity: dat wordt nagelbijten
6 1.585 Daarom leven vrouwen langer dan mannen
7 1.547 Ons brein ziet vrouw als pakketje lichaamsdelen
7 1.478 De Perseïden: de mooiste meteorenzwerm van het jaar
0 1.436 Prachtig beeld uit IJzertijd ontdekt in Turkije
0 1.357 Wetenschap zoekt nageslacht van Dracula
0 1.053 Nu op Twitter
EERSTE FOTO BINNEN VAN CURIOSITY! http://t.co/uMAL3YnO 21 minutes ago
Curiosity is succesvol geland op Mars. http://t.co/8F3j2nGw 22 minutes ago
TOUCHDOWN CONFIRMED! #curiosity 24 minutes ago
(scientias.nl)
MARS - De Missies! Deel 8
Mars Revisited - Curiosity (6 Aug 2012)
Mars Revisited - Curiosity (6 Aug 2012) - TOUCHDOWN!
Curiosity landt succesvol op Mars
Na een 567 miljoen kilometer lange reis is de Curiosity-rover vanochtend om 7:31 uur geland op Mars. De landing verliep zonder problemen. Op dit moment stuurt de rover de eerste foto’s door.
Eén van de eerste foto’s van Curiosity op Mars.
De landing was één van de meest spannende gebeurtenissen. In een paar minuten tijd remde de rover af naar een snelheid van 75 centimeter per seconde. Een parachute zorgde ervoor dat de sonde met daarin Curiosity boven het oppervlak van Mars kwam te hangen. Vervolgens viel Curiosity naar beneden, waarna een hitteschild en een parachute de rover lieten afremmen. Vervolgens werd Curiosity naar beneden getakeld door een luchtkraan.
De landing leek totaal niet op de landingen van de rovers Opportunity en Spirit in 2004. Deze rovers stuiterden namelijk over het oppervlak van Mars. Zo’n soortgelijke landing bleek niet mogelijk te zijn voor Curiosity, omdat Curiosity te zwaar is.
Curiosity landde in de Gale-krater, dicht bij de berg Mount Sharp (Aeolis Mons). De Gale-krater heeft een doorsnee van 154 kilometer en is circa 3,5 tot 3,8 miljard jaar oud. Op satellietbeelden van de Gale-krater zijn verschillende kanalen te zien. Wetenschappers vermoeden dat dit een bewijs is dat er ooit water stroomde in de Gale-krater. Curiosity gaat dit onderzoeken.
Curiosity is een rover met fantastische mogelijkheden. De twee Mast camera’s kunnen foto’s met een grootte van 1200 bij 1200 pixels maken. Daarnaast kunnen de camera’s HD-video’s maken (720p) met een framerate van tien beelden per seconde. De Curiosity-rover zendt kleine thumbnails ter grootte van 200 bij 150 pixels naar de aarde. Wetenschappers kiezen vervolgens welke foto’s ze graag groter willen zien. Deze foto’s worden vervolgens van het 8 GB grote interne geheugen geplukt.
“We zijn weer op Mars, fantastisch!” vertelt NASA-baas Charlie Bolden. “Het is fijn om te horen dat Curiosity heelhuids op de grond is gekomen en in zo’n goede conditie is.”
De komende uren en dagen kunnen we veel foto’s verwachten. De eerste foto’s zijn waarschijnlijk nogal stoffig door de harde landing van Curiosity op het Marsoppervlak. Wanneer het stof daalt, zijn er meer details zichtbaar.
Live
7:37 uur – Op de eerste foto’s is een wiel van Curiosity op het oppervlak van Mars zichtbaar.
7:35 uur – De eerste foto’s komen binnen, slechts een paar minuten na de landing!
7:31 uur – Touchdown confirmed!
7:31 uur – Curiosity wordt nu naar beneden getakeld door de luchtkraan. Afstand tot oppervlak 20 meter. Snelheid: 75 centimeter per seconde.
7:30 uur – Snelheid nu 90 meter per seconde. En dalende… Afstand tot oppervlak is 4 kilometer.
7:28 uur – Parachute wordt uitgeworpen. Afstand tot Mars-oppervlak is 11,5 kilometer. Nog vier minuten tot landing.
7:26 uur – Er is verbinding met de Mars Odyssey-ruimtesonde, maar er komt nog geen data binnen.
7:25 uur – Curiosity wordt nu sterk afgeremd door het hitteschild. Het hitteschild bereikt een temperatuur van circa 2.000 graden Celsius.
7:24 uur – Curiosity twittert: “Entering Mars’ atmosphere. 7. Minutes. Of. Terror. Starts. NOW. #MSL”
7:24 uur – Curiosity is in de atmosfeer van Mars.
7:23 uur – 90 seconden tot binnenkomst in de atmosfeer.
7:21 uur – Govert Schilling twittert: “Snelheid van Curiosity bij binnendringen Marsdampkring is 600x de snelheid van Usain Bolt op 100 m gisteren!”
7:20 uur – Vijf minuten tot binnenkomst in de dampkring van Mars.
7:18 uur – De snelheid van Curiosity neemt toe, omdat Mars aan de rover trekt.
7:15 uur – Cruise stage separation is voltooid.
7:14 uur – Nog geen problemen met de rover.
7:14 uur – Afstand tot de landingsplek minder dan 5.000 kilometer.
7:13 uur – “Odyssey is go for EDL comm support. Applaus in Mission Control.
7:12 uur – De landing – ook wel ‘seven minutes of terror’ – bestaat uit een aantal cruciale stappen. Eerst zal een hitteschild de capsule afremmen. Een taak die later wordt overgenomen door de parachutes. De landing begint om 7:24 uur.
7:01 uur – Er worden gezouten pinda’s gegeten in Mission Control. Dit is een 48 jaar oude traditie bij NASA. In 1964 werden voor het eerst pinda’s gegeten bij NASA, namelijk tijdens de Ranger 7-missie. Ironisch: de eerste zes Ranger-missies faalden, maar Ranger 7 slaagde er wel in om foto’s van het maanoppervlak te maken.
7:01 uur – Nog 30 minuten tot de landing van Curiosity op Mars.
6:58 uur – NASA twittert: “@MarsCuriosity has transitioned to EDL main — which means that that we move to the next series of commands progressing toward landing.” Oftewel, alles lijkt goed te gaan met de rover en NASA gaat door met de landing van Curiosity op Mars.
6:53 uur – Curiosity twittert: “I’m glad it’s you on the line, @CanberraDSN. Thanks for being my ears on the Earth tonight #MSL”. @CanberraDSN maakt deel uit van NASA’s Deep Space Network.
6:34 uur – Op Eyes.NASA.gov is de landing van Curiosity live te volgen in de vorm van een computeranimatie. Bekijk ook NASA TV.
6:33 uur – 14.500 kilometer tot het oppervlak van Mars.
6:31 uur – De teams van de Mars Reconnaissance Orbiter en Mars Odyssey zitten klaar om te luisteren of Curiosity veilig op Mars landt.
6:24 uur – Het kan tot drie dagen duren voordat we na de landing iets van de rover horen.
6:11 uur – Curiosity bevindt zich nu in de baan van Deimos, één van de twee manen van Mars. De afstand tot Mars bedraagt ruim 20.000 kilometer.
6:10 uur – NASA schakelt communicatie met de rover uit. Dit betekent dat Curiosity nu een kleine 1,5 uur zonder begeleiding vliegt.
Populairste berichten
OV-reiziger gaat ver om contact met ander te voorkomen
6 5.529 Vlaggen op de maan: ze staan nog steeds (op eentje na)!
20 2.002 Landing van Marsrover Curiosity: dat wordt nagelbijten
6 1.585 Daarom leven vrouwen langer dan mannen
7 1.547 Ons brein ziet vrouw als pakketje lichaamsdelen
7 1.478 De Perseïden: de mooiste meteorenzwerm van het jaar
0 1.436 Prachtig beeld uit IJzertijd ontdekt in Turkije
0 1.357 Wetenschap zoekt nageslacht van Dracula
0 1.053 Nu op Twitter
EERSTE FOTO BINNEN VAN CURIOSITY! http://t.co/uMAL3YnO 21 minutes ago
Curiosity is succesvol geland op Mars. http://t.co/8F3j2nGw 22 minutes ago
TOUCHDOWN CONFIRMED! #curiosity 24 minutes ago
(scientias.nl)
MARS - De Missies! Deel 8
Mars Revisited - Curiosity (6 Aug 2012)
Mars Revisited - Curiosity (6 Aug 2012) - TOUCHDOWN!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2012
Mogelijk een supernova in de maak ontdekt
Wetenschappers hebben een ster ontdekt die mogelijk over niet al te lange tijd uit gaat groeien tot een supernova. Gaat deze ster ons dan vertellen hoe een supernova exact tot stand komt?
Hoewel onderzoekers nog nooit een supernova tot stand hebben zien komen, hebben ze wel ideeën over hoe deze ontstaat. Twee sterren draaien om elkaar heen. Eén van de sterren is een witte dwerg die materie van de andere ster ontvangt. Wanneer de witte dwerg een massa heeft die 1,4 keer groter is dan die van de zon, explodeert deze en wordt een supernova.
Vragen
Hoewel dat grofweg wel aangeeft hoe een supernova ontstaat, zijn er nog veel vragen omtrent dit hele proces. Hoe kan de witte dwerg zijn massa nu laten toenemen? En hoe ziet de andere ster die materie aan de witte dwerg geeft, eruit? Om dat te achterhalen, zullen we een supernova in wording moeten zoeken. En dat is precies wat onderzoekers hebben gedaan.
Natriumgas
Uit recent onderzoek is gebleken dat rondom een supernova vaak natriumgas terug te vinden is. Dit gas komt van de ster die materie weggeeft en hangt vaak nog rond een ster wanneer deze reeds geëxplodeerd is en een supernova is geworden. De onderzoekers gingen op zoek naar een systeem waarin dit gas terug te vinden was. Ze vonden een dubbelster genaamd QU Carinae. Deze bestaat uit een witte dwerg die razendsnel materie van een andere ster afhaalt. Ook vonden ze natrium rondom de twee sterren.
Supernova
En daarmee heeft QU Carinae eigenlijk alle ingrediënten in huis om uit te groeien tot een supernova. “We zijn echt heel opgewonden dat we zo’n systeem hebben gevonden,” vertelt onderzoeker Stella Kafka. “Door deze systemen, de aard van deze twee sterren, de manier waarop massa wordt uitgewisseld en hun ontwikkeling op lange termijn te begrijpen, krijgen we een goed beeld van hoe dubbelsterren één van de meest belangrijke explosies in het universum kunnen veroorzaken.”
Supernova’s zijn heel belangrijk voor wetenschappers. Door te kijken naar de helderheid van supernova’s worden afstanden in het heelal vastgesteld. Ook waren het supernova’s die wetenschappers erop wezen dat het universum steeds sneller uitdijt.
(scientias.nl)
Mogelijk een supernova in de maak ontdekt
Wetenschappers hebben een ster ontdekt die mogelijk over niet al te lange tijd uit gaat groeien tot een supernova. Gaat deze ster ons dan vertellen hoe een supernova exact tot stand komt?
Hoewel onderzoekers nog nooit een supernova tot stand hebben zien komen, hebben ze wel ideeën over hoe deze ontstaat. Twee sterren draaien om elkaar heen. Eén van de sterren is een witte dwerg die materie van de andere ster ontvangt. Wanneer de witte dwerg een massa heeft die 1,4 keer groter is dan die van de zon, explodeert deze en wordt een supernova.
Vragen
Hoewel dat grofweg wel aangeeft hoe een supernova ontstaat, zijn er nog veel vragen omtrent dit hele proces. Hoe kan de witte dwerg zijn massa nu laten toenemen? En hoe ziet de andere ster die materie aan de witte dwerg geeft, eruit? Om dat te achterhalen, zullen we een supernova in wording moeten zoeken. En dat is precies wat onderzoekers hebben gedaan.
Natriumgas
Uit recent onderzoek is gebleken dat rondom een supernova vaak natriumgas terug te vinden is. Dit gas komt van de ster die materie weggeeft en hangt vaak nog rond een ster wanneer deze reeds geëxplodeerd is en een supernova is geworden. De onderzoekers gingen op zoek naar een systeem waarin dit gas terug te vinden was. Ze vonden een dubbelster genaamd QU Carinae. Deze bestaat uit een witte dwerg die razendsnel materie van een andere ster afhaalt. Ook vonden ze natrium rondom de twee sterren.
Supernova
En daarmee heeft QU Carinae eigenlijk alle ingrediënten in huis om uit te groeien tot een supernova. “We zijn echt heel opgewonden dat we zo’n systeem hebben gevonden,” vertelt onderzoeker Stella Kafka. “Door deze systemen, de aard van deze twee sterren, de manier waarop massa wordt uitgewisseld en hun ontwikkeling op lange termijn te begrijpen, krijgen we een goed beeld van hoe dubbelsterren één van de meest belangrijke explosies in het universum kunnen veroorzaken.”
Supernova’s zijn heel belangrijk voor wetenschappers. Door te kijken naar de helderheid van supernova’s worden afstanden in het heelal vastgesteld. Ook waren het supernova’s die wetenschappers erop wezen dat het universum steeds sneller uitdijt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2012
Pionier Bernard Lovell van radio-astronomie gestorven
© getty.
Eén van de belangrijkste pioniers van de radio-astronomie, sir Bernard Lovell, is gisteren op zowat een maand voor zijn 99ste verjaardag in zijn woning overleden. Lovell werd een specialist inzake kosmische straling.
Tijdens de Tweede Wereloorlog werkte hij aan radarsystemen om Duitse bommenwerpers te detecteren en ontdekte hij ook mysterieuze radarecho's. Na de oorlog klaarde hij uit dat die afkomstig waren van meteoren die opbrandden in de atmosfeer.
Uiteindelijk stichtte hij de beroemde Jodrell Bank radiotelescoop in Cheshire en werd zijn naam verbonden aan de 76 meter wijde telescoopschotel. Die traceerde ook de eerste satelliet in de ruimte, de Sovjetrussische Spoetnik-1, en de eerste bemande Maanmissie Apollo-11.
© getty.
(HLN)
Pionier Bernard Lovell van radio-astronomie gestorven
© getty.
Eén van de belangrijkste pioniers van de radio-astronomie, sir Bernard Lovell, is gisteren op zowat een maand voor zijn 99ste verjaardag in zijn woning overleden. Lovell werd een specialist inzake kosmische straling.
Tijdens de Tweede Wereloorlog werkte hij aan radarsystemen om Duitse bommenwerpers te detecteren en ontdekte hij ook mysterieuze radarecho's. Na de oorlog klaarde hij uit dat die afkomstig waren van meteoren die opbrandden in de atmosfeer.
Uiteindelijk stichtte hij de beroemde Jodrell Bank radiotelescoop in Cheshire en werd zijn naam verbonden aan de 76 meter wijde telescoopschotel. Die traceerde ook de eerste satelliet in de ruimte, de Sovjetrussische Spoetnik-1, en de eerste bemande Maanmissie Apollo-11.
© getty.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-08-2012
Astronomen presenteren grootste driedimensionale hemelkaart
Astronomen hebben de grootste driedimensionale kaart van sterrenstelsels gepresenteerd die ooit is gemaakt. De nieuwe kaart bestrijkt een volume dat het equivalent is van een kubus van 4 miljard bij 4 miljard bij 4 miljard lichtjaren en toont de posities en afstanden van meer dan een miljoen sterrenstelsels.
De kaart, gebaseerd op gegevens van de Sloan Digital Sky Survey III (SDSS-III), is het tussenresultaat van een zesjarige hemelsurvey, die nu voor een derde is voltooid. De verste sterrenstelsels die bij deze survey zijn waargenomen, bevinden zich op een afstand van ongeveer zes miljard lichtjaar. Daarnaast zijn ook 150.000 quasars waargenomen - kolossale zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels die enorme hoeveelheden energie produceren. De verste daarvan zijn ongeveer twaalf miljard lichtjaar van ons verwijderd.
De 3D-kaart zal worden gebruikt om de laatste zes miljard jaar van de kosmische geschiedenis te reconstrueren. Het uiteindelijke doel is om erachter te komen hoeveel donkere materie - materie die wel zwaartekracht uitoefent maar geen licht uitzendt - het heelal bevat. Ook willen de astronomen meer inzicht krijgen in de versnellende uitdijing van het heelal, die wordt toegeschreven aan de zogeheten donkere energie.
Alle gegevens die vandaag zijn gepresenteerd, zijn niet alleen toegankelijk voor beroepsastronomen, maar ook voor amateurs, leraren en studenten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen presenteren grootste driedimensionale hemelkaart
Astronomen hebben de grootste driedimensionale kaart van sterrenstelsels gepresenteerd die ooit is gemaakt. De nieuwe kaart bestrijkt een volume dat het equivalent is van een kubus van 4 miljard bij 4 miljard bij 4 miljard lichtjaren en toont de posities en afstanden van meer dan een miljoen sterrenstelsels.
De kaart, gebaseerd op gegevens van de Sloan Digital Sky Survey III (SDSS-III), is het tussenresultaat van een zesjarige hemelsurvey, die nu voor een derde is voltooid. De verste sterrenstelsels die bij deze survey zijn waargenomen, bevinden zich op een afstand van ongeveer zes miljard lichtjaar. Daarnaast zijn ook 150.000 quasars waargenomen - kolossale zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels die enorme hoeveelheden energie produceren. De verste daarvan zijn ongeveer twaalf miljard lichtjaar van ons verwijderd.
De 3D-kaart zal worden gebruikt om de laatste zes miljard jaar van de kosmische geschiedenis te reconstrueren. Het uiteindelijke doel is om erachter te komen hoeveel donkere materie - materie die wel zwaartekracht uitoefent maar geen licht uitzendt - het heelal bevat. Ook willen de astronomen meer inzicht krijgen in de versnellende uitdijing van het heelal, die wordt toegeschreven aan de zogeheten donkere energie.
Alle gegevens die vandaag zijn gepresenteerd, zijn niet alleen toegankelijk voor beroepsastronomen, maar ook voor amateurs, leraren en studenten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-08-2012
Hubble neemt spectaculaire foto van Tarantulanevel
© NASA.
De Hubble-ruimtetelescoop heeft een nieuwe indrukwekkende foto gemaakt van de Tarantulanevel. Het is een close-up van de belangrijkste wolk van de nevel. NASA omschrijft de wolken op de foto als "onregelmatige blauw- en aqua-kleurige wolken, doorweven met donkere filamenten en doorsneden met brandende sterren".
De Tarantulanevel is een wolk van gloeiend gas waarin stervorming plaatsvindt (een H-II-gebied), en is onderdeel van de Grote Magelhaense Wolk, een onregelmatig sterrenstelsel. Het centrum van de Tarantulanevel ligt op een afstand van 170.000 lichtjaar van de aarde. Het is één van de actiefste stervormige regio's van de groep sterrenstelsels. Door de extreem felle nevel is het ook een van de opvallendste.
De felle piekerige structuren zijn kenmerkend voor een omgeving die rijk is aan geïoniseerd waterstofgas. In werkelijkheid lijken deze gebieden rood, maar door de blootstelling aan zowel zichtbaar als infrarood licht tijdens het fotograferen, verschijnt het gas in het groen, aldus Nasa.
De Tarantulanevel is continu in beweging en zodra nieuwe sterren worden gevormd, maakt de 'Hubble' nieuwe beelden. Een van de bekendste foto's die de Hubble eerder nam, is die van de Adelaarsnevel. (Zie hieronder)
© NASA.
(HLN)
Hubble neemt spectaculaire foto van Tarantulanevel
© NASA.
De Hubble-ruimtetelescoop heeft een nieuwe indrukwekkende foto gemaakt van de Tarantulanevel. Het is een close-up van de belangrijkste wolk van de nevel. NASA omschrijft de wolken op de foto als "onregelmatige blauw- en aqua-kleurige wolken, doorweven met donkere filamenten en doorsneden met brandende sterren".
De Tarantulanevel is een wolk van gloeiend gas waarin stervorming plaatsvindt (een H-II-gebied), en is onderdeel van de Grote Magelhaense Wolk, een onregelmatig sterrenstelsel. Het centrum van de Tarantulanevel ligt op een afstand van 170.000 lichtjaar van de aarde. Het is één van de actiefste stervormige regio's van de groep sterrenstelsels. Door de extreem felle nevel is het ook een van de opvallendste.
De felle piekerige structuren zijn kenmerkend voor een omgeving die rijk is aan geïoniseerd waterstofgas. In werkelijkheid lijken deze gebieden rood, maar door de blootstelling aan zowel zichtbaar als infrarood licht tijdens het fotograferen, verschijnt het gas in het groen, aldus Nasa.
De Tarantulanevel is continu in beweging en zodra nieuwe sterren worden gevormd, maakt de 'Hubble' nieuwe beelden. Een van de bekendste foto's die de Hubble eerder nam, is die van de Adelaarsnevel. (Zie hieronder)
© NASA.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-08-2012
Astronomen bootsen heelal na
Astronomen uit Duitsland en de VS hebben een nieuw computermodel gemaakt dat het ontstaan en de evolutie van duizenden sterrenstelsels kan nabootsen. Voor het eerst is het daarbij gelukt om het door ons waargenomen heelal nauwkeurig te reproduceren.
Onze kosmische omgeving wemelt van de grote spiraalstelsels - soortgenoten van onze Melkweg, zoals het Andromedastelsel of het Draaikolkstelsel. Met eerdere computersimulaties lukte het niet goed om deze populatie van spiraalstelsel na te bootsen. In plaats daarvan leverden de modellen grote aantallen bolvormige stelsels af, zonder schijf of spiraalarmen.
Het nieuwe model, Arepo geheten, lost dat probleem op. Eerdere simulaties deelden de ruimte op in kubussen van vaste grootte. In plaats daarvan maakt Arepo bij zijn berekeningen gebruik van een flexibel raster, wat een veel realistischer resultaat oplevert.
Met de waargenomen restgloed van de oerknal als uitgangspunt is het met Arepo gelukt om de 14 miljard jaar durende evolutie van een stukje heelal in een paar maanden door te rekenen. Uiteindelijk willen de astronomen een nog veel groter deel van het heelal nabootsen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen bootsen heelal na
Astronomen uit Duitsland en de VS hebben een nieuw computermodel gemaakt dat het ontstaan en de evolutie van duizenden sterrenstelsels kan nabootsen. Voor het eerst is het daarbij gelukt om het door ons waargenomen heelal nauwkeurig te reproduceren.
Onze kosmische omgeving wemelt van de grote spiraalstelsels - soortgenoten van onze Melkweg, zoals het Andromedastelsel of het Draaikolkstelsel. Met eerdere computersimulaties lukte het niet goed om deze populatie van spiraalstelsel na te bootsen. In plaats daarvan leverden de modellen grote aantallen bolvormige stelsels af, zonder schijf of spiraalarmen.
Het nieuwe model, Arepo geheten, lost dat probleem op. Eerdere simulaties deelden de ruimte op in kubussen van vaste grootte. In plaats daarvan maakt Arepo bij zijn berekeningen gebruik van een flexibel raster, wat een veel realistischer resultaat oplevert.
Met de waargenomen restgloed van de oerknal als uitgangspunt is het met Arepo gelukt om de 14 miljard jaar durende evolutie van een stukje heelal in een paar maanden door te rekenen. Uiteindelijk willen de astronomen een nog veel groter deel van het heelal nabootsen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-08-2012
Hubble ontdekt sterrenhopen op ramkoers
Astronomen hebben twee sterrenhopen vol extreem heldere sterren ontdekt die op het punt staan samen te smelten. De sterrenhopen bevinden zich in de Grote Magelhaense Wolk, een klein satelliet-stelsel van onze Melkweg op een afstand van 170.000 lichtjaar. Het onderzoeksresultaat, waaraan de Nederlandse astronomen Mark Gieles (Universiteit van Cambridge, VK) en Selma de Mink (Space Telescope Science Institute, Baltimore, VS) hebben meegewerkt, is onlangs gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal Letters.
Wat altijd leek op één enkele sterrenhoop in het stervormingsgebied 30 Doradus blijkt in werkelijkheid een samenstelling te zijn van twee sterrenhopen, die in leeftijd een miljoen jaar verschillen. Met de Hubble-ruimtetelescoop konden voor het eerst de lichtzwakke sterren in dat gebied worden waargenomen. Tijdens het onderzoek bleek er iets vreemds aan de hand met de sterrenhoop. Die is niet bolvormig, zoals verwacht, maar bestaat uit twee delen. Eén van de delen is vervormd en uitgerekt als gevolg van zwaartekrachtswerking, en dat is precies wat je verwacht wanneer twee sterrenhopen op het punt staan om samen te smelten.
Tijdens het samensmelten van twee sterrenhopen worden veel sterren weggeslingerd, soms met snelheden van meer dan 100.000 km per uur. Dit kan een verklaring zijn voor het verrassend grote aantal zeer zware sterren dat in de omgeving van de botsende sterrenhopen is waargenomen.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrnekunde)
Hubble ontdekt sterrenhopen op ramkoers
Astronomen hebben twee sterrenhopen vol extreem heldere sterren ontdekt die op het punt staan samen te smelten. De sterrenhopen bevinden zich in de Grote Magelhaense Wolk, een klein satelliet-stelsel van onze Melkweg op een afstand van 170.000 lichtjaar. Het onderzoeksresultaat, waaraan de Nederlandse astronomen Mark Gieles (Universiteit van Cambridge, VK) en Selma de Mink (Space Telescope Science Institute, Baltimore, VS) hebben meegewerkt, is onlangs gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal Letters.
Wat altijd leek op één enkele sterrenhoop in het stervormingsgebied 30 Doradus blijkt in werkelijkheid een samenstelling te zijn van twee sterrenhopen, die in leeftijd een miljoen jaar verschillen. Met de Hubble-ruimtetelescoop konden voor het eerst de lichtzwakke sterren in dat gebied worden waargenomen. Tijdens het onderzoek bleek er iets vreemds aan de hand met de sterrenhoop. Die is niet bolvormig, zoals verwacht, maar bestaat uit twee delen. Eén van de delen is vervormd en uitgerekt als gevolg van zwaartekrachtswerking, en dat is precies wat je verwacht wanneer twee sterrenhopen op het punt staan om samen te smelten.
Tijdens het samensmelten van twee sterrenhopen worden veel sterren weggeslingerd, soms met snelheden van meer dan 100.000 km per uur. Dit kan een verklaring zijn voor het verrassend grote aantal zeer zware sterren dat in de omgeving van de botsende sterrenhopen is waargenomen.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-08-2012
Vorm van de zon nauwkeurig gemeten
Uit nauwkeurige metingen blijkt dat de zon een vrijwel volmaakte bol is. En de geringe afplatting die zij vertoont, is opmerkelijk constant (Science, 17 augustus).
De zon doorloopt een min of meer regelmatige cyclus van elf jaar, tijdens welke het aantal donkere vlekken op het zonsoppervlak flink toeneemt om vervolgens weer sterk terug te vallen. Tot nu toe gingen astronomen ervan uit dat de veranderlijke inwendige stromingen die deze cyclus veroorzaken ook gevolgen zouden hebben voor de vorm van de zon. Maar metingen die de afgelopen vijftig jaar waren gedaan, konden daar geen uitsluitsel over geven.
Sinds enkele jaren beschikken astronomen echter over een satelliet waarmee nauwkeurigere metingen kunnen worden gedaan: de Solar Dynamics Observatory. Daarmee is in de periode 2010-2012 de vorm van de zon gemeten, juist toen deze haar activiteitsminimum achter de rug had. Tegen de verwachting in lijkt de toenemende zonnevlekkenactiviteit echter geen invloed te hebben gehad op de vorm van de zon.
De metingen bevestigen de resultaten van eerdere onderzoeken die lieten zien dat de zon vrijwel exact bolvormig is: haar breedte langs de evenaar is slechts een kilometer of tien groter dan de afstand van pool tot pool. Theoretisch zou een bal van gas die in ongeveer vier weken om zijn as draait sterker afgeplat moeten zijn. Welke krachten ervoor zorgen dat de zon haar ronde vorm behoudt, is nog onduidelijk.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Vorm van de zon nauwkeurig gemeten
Uit nauwkeurige metingen blijkt dat de zon een vrijwel volmaakte bol is. En de geringe afplatting die zij vertoont, is opmerkelijk constant (Science, 17 augustus).
De zon doorloopt een min of meer regelmatige cyclus van elf jaar, tijdens welke het aantal donkere vlekken op het zonsoppervlak flink toeneemt om vervolgens weer sterk terug te vallen. Tot nu toe gingen astronomen ervan uit dat de veranderlijke inwendige stromingen die deze cyclus veroorzaken ook gevolgen zouden hebben voor de vorm van de zon. Maar metingen die de afgelopen vijftig jaar waren gedaan, konden daar geen uitsluitsel over geven.
Sinds enkele jaren beschikken astronomen echter over een satelliet waarmee nauwkeurigere metingen kunnen worden gedaan: de Solar Dynamics Observatory. Daarmee is in de periode 2010-2012 de vorm van de zon gemeten, juist toen deze haar activiteitsminimum achter de rug had. Tegen de verwachting in lijkt de toenemende zonnevlekkenactiviteit echter geen invloed te hebben gehad op de vorm van de zon.
De metingen bevestigen de resultaten van eerdere onderzoeken die lieten zien dat de zon vrijwel exact bolvormig is: haar breedte langs de evenaar is slechts een kilometer of tien groter dan de afstand van pool tot pool. Theoretisch zou een bal van gas die in ongeveer vier weken om zijn as draait sterker afgeplat moeten zijn. Welke krachten ervoor zorgen dat de zon haar ronde vorm behoudt, is nog onduidelijk.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-08-2012
Prachtige foto van mysterieuze Pijpnevel
De Wide Field Imager op de MPG/ESO 2.2-meter telescoop heeft een ongeëvenaard kiekje van een deel van de mysterieuze en superdonkere Pijpnevel gemaakt.
De Pijpnevel bevindt zich op zo’n 600 tot 700 lichtjaar van de aarde. Op de foto zien we het mondstuk van de pijp: Barnard 59. De gehele Pijpnevel bestaat uit Barnard 65, 66, 67 en 78.
De Pijpnevel is pikzwart. Lang dachten astronomen daarom dat hier geen sterren voorkwamen. Maar dat bleek een vergissing: de sterren zijn er wel, maar ze zijn onzichtbaar. De Pijpnevel bestaat uit dik opeengepakte interstellair stof en onttrekt de sterren zo aan het zicht.
De pijpnevel. Foto: ESO.
Met de nieuwe foto gunnen astronomen ons een ongeëvenaard kijkje in een stukje van de nevel. Er is van alles te zien. In het midden van de duisternis zien we bijvoorbeeld nieuwe sterren ontstaan. Ook ziet u als u goed kijkt, op tal van plekken op deze foto kleine blauwe, groene en rode streepjes. Het zijn asteroïden van enkele kilometers breed.
Het is zeker aan te raden om de foto nog eens beter te bestuderen. Dat kan aan de hand van dit filmpje. Of via deze link waar u de foto een maatje groter aantreft.
(scientias.nl)
Prachtige foto van mysterieuze Pijpnevel
De Wide Field Imager op de MPG/ESO 2.2-meter telescoop heeft een ongeëvenaard kiekje van een deel van de mysterieuze en superdonkere Pijpnevel gemaakt.
De Pijpnevel bevindt zich op zo’n 600 tot 700 lichtjaar van de aarde. Op de foto zien we het mondstuk van de pijp: Barnard 59. De gehele Pijpnevel bestaat uit Barnard 65, 66, 67 en 78.
De Pijpnevel is pikzwart. Lang dachten astronomen daarom dat hier geen sterren voorkwamen. Maar dat bleek een vergissing: de sterren zijn er wel, maar ze zijn onzichtbaar. De Pijpnevel bestaat uit dik opeengepakte interstellair stof en onttrekt de sterren zo aan het zicht.
De pijpnevel. Foto: ESO.
Met de nieuwe foto gunnen astronomen ons een ongeëvenaard kijkje in een stukje van de nevel. Er is van alles te zien. In het midden van de duisternis zien we bijvoorbeeld nieuwe sterren ontstaan. Ook ziet u als u goed kijkt, op tal van plekken op deze foto kleine blauwe, groene en rode streepjes. Het zijn asteroïden van enkele kilometers breed.
Het is zeker aan te raden om de foto nog eens beter te bestuderen. Dat kan aan de hand van dit filmpje. Of via deze link waar u de foto een maatje groter aantreft.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-08-2012
De speech die Richard Nixon liggen had voor eventueel drama met Apollo 11
’In Event of Moon Disaster’
© photo news.
In de archieven van de Amerikaanse overheid zijn ongetwijfeld bijzonder veel interessante documenten te vinden. Een van die pareltjes is de toespraak die president Richard Nixon laten voorbereiden had voor het geval dat Apollo 11 in 1969 de maan niet meer zou kunnen verlaten.
© archives.gov.
© archives.gov.
De volledige tekst:
IN EVENT OF MOON DISASTER:
Fate has ordained that the men who went to the moon to explore in peace will stay on the moon to rest in peace.
These brave men, Neil Armstrong and Edwin Aldrin, know that there is no hope for their recovery. But they also know that there is hope for mankind in their sacrifice.
These two men are laying down their lives in mankind's most noble goal: the search for truth and understanding.
They will be mourned by their families and friends; they will be mourned by their nation; they will be mourned by the people of the world; they will be mourned by a Mother Earth that dared send two of her sons into the unknown.
In their exploration, they stirred the people of the world to feel as one; in their sacrifice, they bind more tightly the brotherhood of man.
In ancient days, men looked at stars and saw their heroes in the constellations. In modern times, we do much the same, but our heroes are epic men of flesh and blood.
Others will follow, and surely find their way home. Man's search will not be denied. But these men were the first, and they will remain the foremost in our hearts.
For every human being who looks up at the moon in the nights to come will know that there is some corner of another world that is forever mankind.
PRIOR TO THE PRESIDENT'S STATEMENT:
The President should telephone each of the widows-to-be.
AFTER THE PRESIDENT'S STATEMENT, AT THE POINT WHEN NASA ENDS COMMUNICATIONS WITH THE MEN:
A clergyman should adopt the same procedure as a burial at sea, commending their souls to "the deepest of the deep," concluding with the Lord's Prayer.
(HLN)
De speech die Richard Nixon liggen had voor eventueel drama met Apollo 11
’In Event of Moon Disaster’
© photo news.
In de archieven van de Amerikaanse overheid zijn ongetwijfeld bijzonder veel interessante documenten te vinden. Een van die pareltjes is de toespraak die president Richard Nixon laten voorbereiden had voor het geval dat Apollo 11 in 1969 de maan niet meer zou kunnen verlaten.
© archives.gov.
© archives.gov.
De volledige tekst:
IN EVENT OF MOON DISASTER:
Fate has ordained that the men who went to the moon to explore in peace will stay on the moon to rest in peace.
These brave men, Neil Armstrong and Edwin Aldrin, know that there is no hope for their recovery. But they also know that there is hope for mankind in their sacrifice.
These two men are laying down their lives in mankind's most noble goal: the search for truth and understanding.
They will be mourned by their families and friends; they will be mourned by their nation; they will be mourned by the people of the world; they will be mourned by a Mother Earth that dared send two of her sons into the unknown.
In their exploration, they stirred the people of the world to feel as one; in their sacrifice, they bind more tightly the brotherhood of man.
In ancient days, men looked at stars and saw their heroes in the constellations. In modern times, we do much the same, but our heroes are epic men of flesh and blood.
Others will follow, and surely find their way home. Man's search will not be denied. But these men were the first, and they will remain the foremost in our hearts.
For every human being who looks up at the moon in the nights to come will know that there is some corner of another world that is forever mankind.
PRIOR TO THE PRESIDENT'S STATEMENT:
The President should telephone each of the widows-to-be.
AFTER THE PRESIDENT'S STATEMENT, AT THE POINT WHEN NASA ENDS COMMUNICATIONS WITH THE MEN:
A clergyman should adopt the same procedure as a burial at sea, commending their souls to "the deepest of the deep," concluding with the Lord's Prayer.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
NASA is samen met Planetary Resources al bezig met de eerste prototypes te bouwen om astroiden te mijnen.
Zeer uitgebreid artikel hier:
http://www.popularmechani(...)an-asteroid-11644811
Zeer uitgebreid artikel hier:
http://www.popularmechani(...)an-asteroid-11644811
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Lijkt mij dat ze zoiets wel voor alle Mercury/Gemeni/Apollo/Space Shuttle missies klaar hadden/hebben liggenquote:
20-08-2012
De speech die Richard Nixon liggen had voor eventueel drama met Apollo 11
[ afbeelding ]
’In Event of Moon Disaster’
© photo news.
In de archieven van de Amerikaanse overheid zijn ongetwijfeld bijzonder veel interessante documenten te vinden. Een van die pareltjes is de toespraak die president Richard Nixon laten voorbereiden had voor het geval dat Apollo 11 in 1969 de maan niet meer zou kunnen verlaten.
[ afbeelding ]
© archives.gov.
[ afbeelding ]
© archives.gov.
De volledige tekst:
IN EVENT OF MOON DISASTER:
Fate has ordained that the men who went to the moon to explore in peace will stay on the moon to rest in peace.
These brave men, Neil Armstrong and Edwin Aldrin, know that there is no hope for their recovery. But they also know that there is hope for mankind in their sacrifice.
These two men are laying down their lives in mankind's most noble goal: the search for truth and understanding.
They will be mourned by their families and friends; they will be mourned by their nation; they will be mourned by the people of the world; they will be mourned by a Mother Earth that dared send two of her sons into the unknown.
In their exploration, they stirred the people of the world to feel as one; in their sacrifice, they bind more tightly the brotherhood of man.
In ancient days, men looked at stars and saw their heroes in the constellations. In modern times, we do much the same, but our heroes are epic men of flesh and blood.
Others will follow, and surely find their way home. Man's search will not be denied. But these men were the first, and they will remain the foremost in our hearts.
For every human being who looks up at the moon in the nights to come will know that there is some corner of another world that is forever mankind.
PRIOR TO THE PRESIDENT'S STATEMENT:
The President should telephone each of the widows-to-be.
AFTER THE PRESIDENT'S STATEMENT, AT THE POINT WHEN NASA ENDS COMMUNICATIONS WITH THE MEN:
A clergyman should adopt the same procedure as a burial at sea, commending their souls to "the deepest of the deep," concluding with the Lord's Prayer.
(HLN)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
22-08-2012
Oerknal zag er mogelijk heel anders uit dan gedacht
De oerknal wordt gezien als het begin van alles. Onterecht, zo suggereren wetenschappers nu in een nieuw onderzoek. Het begon allemaal anders: als water dat bevroor en ijs werd. Tijd om alle boeken te herschrijven?
Het onderzoek van de wetenschappers is tot op heden nog maar gebaseerd op theorie. Of het allemaal echt zo gebeurd is, moet nog blijken uit experimenten.
De filosofen
Oude Griekse filosofen vroegen zich af waar materie van gemaakt was: was het gemaakt van één substantie of bestond het uit individuele atomen? legt onderzoeker James Quach uit. Met hele krachtige microscopen kunnen we nu zien dat materie is gemaakt van atomen.
Einstein
Duizenden jaren later stelde Albert Einstein dat ruimte en tijd voortduren en heel vloeiend bewegen, maar nu geloven we dat dit op hele kleine schaal niet klopt. Een nieuwe theorie bekend als kwantumgravitatie suggereert dat de ruimte bestaat uit ondeelbare bouwblokken, net als kleine atomen. Deze ondeelbare blokken kun je vergelijken met pixels die samen een beeld op een scherm vormen. De uitdaging bestaat nu uit het feit dat de bouwblokken heel klein zijn en dus onmogelijk direct te zien zijn.
Bouwblokken
Maar toch denkt Quach nu een manier gevonden te hebben om die bouwblokken waar te nemen. Beeld je in dat het vroege universum een vloeistof is. Wanneer het universum afkoelt, kristalliseert het in de drie ruimtelijke dimensies en de ene tijddimensie die we nu kennen. Als het universum afkoelt, zouden we mogen verwachten dat zich scheuren vormen: net zoals zich scheuren vormen wanneer water bevriest en ijs wordt. En die scheuren moeten te zien zijn. Bijvoorbeeld doordat lichtdeeltjes er door afgebogen of gereflecteerd worden.
Bewijs
De onderzoekers hebben nu berekend hoe bijvoorbeeld die afgebogen lichtdeeltjes eruit zouden zien. Nu hopen ze op zoek te gaan naar deze gereflecteerde of afgebogen lichtdeeltjes om zo hun theorie te bewijzen.
Als hun theorie klopt, komt ons huidige beeld van de oerknal op losse schroeven te staan. De oerknal is dan niet langer het moment waarop enorme hoeveelheden energie vrijkwamen en waarbij de drie dimensies ontstonden, maar eerder een moment waarop het universum (vergelijkbaar met een vloeistof) een andere fase (afkoeling en bevriezing) binnenstapte. Voor die tijd waren de bouwblokken net als vloeibaar water: ze hadden geen structuur. Maar wanneer de temperaturen daalden, kristalliseerden ze en vormden ze de vier dimensies die we vandaag de dag kennen.
(scientias.nl)
[ Bericht 75% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 24-08-2012 09:31:11 ]
Oerknal zag er mogelijk heel anders uit dan gedacht
De oerknal wordt gezien als het begin van alles. Onterecht, zo suggereren wetenschappers nu in een nieuw onderzoek. Het begon allemaal anders: als water dat bevroor en ijs werd. Tijd om alle boeken te herschrijven?
Het onderzoek van de wetenschappers is tot op heden nog maar gebaseerd op theorie. Of het allemaal echt zo gebeurd is, moet nog blijken uit experimenten.
De filosofen
Oude Griekse filosofen vroegen zich af waar materie van gemaakt was: was het gemaakt van één substantie of bestond het uit individuele atomen? legt onderzoeker James Quach uit. Met hele krachtige microscopen kunnen we nu zien dat materie is gemaakt van atomen.
Einstein
Duizenden jaren later stelde Albert Einstein dat ruimte en tijd voortduren en heel vloeiend bewegen, maar nu geloven we dat dit op hele kleine schaal niet klopt. Een nieuwe theorie bekend als kwantumgravitatie suggereert dat de ruimte bestaat uit ondeelbare bouwblokken, net als kleine atomen. Deze ondeelbare blokken kun je vergelijken met pixels die samen een beeld op een scherm vormen. De uitdaging bestaat nu uit het feit dat de bouwblokken heel klein zijn en dus onmogelijk direct te zien zijn.
Bouwblokken
Maar toch denkt Quach nu een manier gevonden te hebben om die bouwblokken waar te nemen. Beeld je in dat het vroege universum een vloeistof is. Wanneer het universum afkoelt, kristalliseert het in de drie ruimtelijke dimensies en de ene tijddimensie die we nu kennen. Als het universum afkoelt, zouden we mogen verwachten dat zich scheuren vormen: net zoals zich scheuren vormen wanneer water bevriest en ijs wordt. En die scheuren moeten te zien zijn. Bijvoorbeeld doordat lichtdeeltjes er door afgebogen of gereflecteerd worden.
Bewijs
De onderzoekers hebben nu berekend hoe bijvoorbeeld die afgebogen lichtdeeltjes eruit zouden zien. Nu hopen ze op zoek te gaan naar deze gereflecteerde of afgebogen lichtdeeltjes om zo hun theorie te bewijzen.
Als hun theorie klopt, komt ons huidige beeld van de oerknal op losse schroeven te staan. De oerknal is dan niet langer het moment waarop enorme hoeveelheden energie vrijkwamen en waarbij de drie dimensies ontstonden, maar eerder een moment waarop het universum (vergelijkbaar met een vloeistof) een andere fase (afkoeling en bevriezing) binnenstapte. Voor die tijd waren de bouwblokken net als vloeibaar water: ze hadden geen structuur. Maar wanneer de temperaturen daalden, kristalliseerden ze en vormden ze de vier dimensies die we vandaag de dag kennen.
(scientias.nl)
[ Bericht 75% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 24-08-2012 09:31:11 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-08-2012
"Planeet volledig 'opgeslokt' door ster"
Foto van onze zon, met daarnaast een afbeelding van de Aarde om de verhouding aan te geven. © NASA.
Astronomen hebben aanwijzingen gevonden dat een planeet volledig is opgeslokt door een ster, wat nieuwe inzichten biedt in het lot dat de Aarde over enkele miljarden jaren wellicht te wachten staat.
Als onze zon een rode gigant wordt, zouden planeten die binnen ons zonnestelsel dichtbij de zon staan hetzelfde lot te wachten kunnen staan
Professor Alexander WolszczanEen Amerikaans-Pools-Spaans team deed deze ontdekking toen ze de BD+48 740 nader onderzochten. Dit is een ster die een zogenoemde 'rode reus' is. Door naar de chemie van de ster te kijken, heeft het team de signatuur van een planeet gevonden die is 'opgegeten', zo schrijft de BBC. Een 'overlevende' planeet zou hierdoor in een onwaarschijnlijke baan rond de gigantische zon kunnen zijn terecht gekomen. Details van het onderzoek zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Enorm groeien
De stijgende temperatuur in de directe omgeving van rode reuzen zorgt ervoor dat deze oude sterren enorm groeien, een proces waarbij planeten die in de buurt liggen, kunnen worden vernietigd.
"Als onze zon een rode reus wordt, zouden planeten die binnen ons zonnestelsel dichtbij de zon staan hetzelfde lot te wachten kunnen staan", aldus co-auteur professor Alexander Wolszczan van de Amerikaanse Pennsylvania Universiteit. De zon zou, naar schatting, over vijf miljard jaar zoveel kunnen groeien, dat ze reikt tot de plek waar de Aarde op dit moment in een baan rond de zon draait.
Een eerste aanwijzing voor het bestaan van de 'vermiste' planeet was de opmerkelijke chemische samenstelling van BD+48 470. De zon bleek abnormaal veel lithium te bevatten, een zeldzaam element dat vooral 14 miljard jaar geleden, tijdens de Big Bang, is gecreëerd. Omdat lithium relatief gemakkelijk wordt vernietigd in sterren, was het zeer ongebruikelijk dat deze stof in zulke grote hoeveelheden werd aangetroffen in BD+ 48 740.
Volgens professor Wolszczan zijn er naast de Big Bang slechts een paar specifieke gebeurtenissen waardoor er lithium kan ontstaan in een ster. "In het geval van BD+48 740 is het waarschijnlijk dat de productie is getriggerd door een massa, zo groot als een planeet, die door de ster werd opgenomen en opwarmde totdat het werd verteerd", aldus Wolszczan.
Elliptisch-vormige baan
Een tweede bewijs was de elliptisch-vormige baan die een nieuw ontdekte planeet (die zeker 1,6 keer zo groot is als Jupiter) rond de oude zon maakt. De baan die deze planeet rond BD+48 740 maakt, zou zelfs de meest elliptische zijn die ooit is gedetecteerd.
Zwaartekracht-interacties tussen planeten zijn meestal verantwoordelijk voor dergelijke opmerkelijke banen en de astronomen denken dat 'de duik' die de 'vermiste' planeet naar de zon heeft gemaakt voordat deze een rode reus werd, hiervoor verantwoordelijk zou kunnen zijn.
(HLN)
"Planeet volledig 'opgeslokt' door ster"
Foto van onze zon, met daarnaast een afbeelding van de Aarde om de verhouding aan te geven. © NASA.
Astronomen hebben aanwijzingen gevonden dat een planeet volledig is opgeslokt door een ster, wat nieuwe inzichten biedt in het lot dat de Aarde over enkele miljarden jaren wellicht te wachten staat.
Als onze zon een rode gigant wordt, zouden planeten die binnen ons zonnestelsel dichtbij de zon staan hetzelfde lot te wachten kunnen staan
Professor Alexander WolszczanEen Amerikaans-Pools-Spaans team deed deze ontdekking toen ze de BD+48 740 nader onderzochten. Dit is een ster die een zogenoemde 'rode reus' is. Door naar de chemie van de ster te kijken, heeft het team de signatuur van een planeet gevonden die is 'opgegeten', zo schrijft de BBC. Een 'overlevende' planeet zou hierdoor in een onwaarschijnlijke baan rond de gigantische zon kunnen zijn terecht gekomen. Details van het onderzoek zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Enorm groeien
De stijgende temperatuur in de directe omgeving van rode reuzen zorgt ervoor dat deze oude sterren enorm groeien, een proces waarbij planeten die in de buurt liggen, kunnen worden vernietigd.
"Als onze zon een rode reus wordt, zouden planeten die binnen ons zonnestelsel dichtbij de zon staan hetzelfde lot te wachten kunnen staan", aldus co-auteur professor Alexander Wolszczan van de Amerikaanse Pennsylvania Universiteit. De zon zou, naar schatting, over vijf miljard jaar zoveel kunnen groeien, dat ze reikt tot de plek waar de Aarde op dit moment in een baan rond de zon draait.
Een eerste aanwijzing voor het bestaan van de 'vermiste' planeet was de opmerkelijke chemische samenstelling van BD+48 470. De zon bleek abnormaal veel lithium te bevatten, een zeldzaam element dat vooral 14 miljard jaar geleden, tijdens de Big Bang, is gecreëerd. Omdat lithium relatief gemakkelijk wordt vernietigd in sterren, was het zeer ongebruikelijk dat deze stof in zulke grote hoeveelheden werd aangetroffen in BD+ 48 740.
Volgens professor Wolszczan zijn er naast de Big Bang slechts een paar specifieke gebeurtenissen waardoor er lithium kan ontstaan in een ster. "In het geval van BD+48 740 is het waarschijnlijk dat de productie is getriggerd door een massa, zo groot als een planeet, die door de ster werd opgenomen en opwarmde totdat het werd verteerd", aldus Wolszczan.
Elliptisch-vormige baan
Een tweede bewijs was de elliptisch-vormige baan die een nieuw ontdekte planeet (die zeker 1,6 keer zo groot is als Jupiter) rond de oude zon maakt. De baan die deze planeet rond BD+48 740 maakt, zou zelfs de meest elliptische zijn die ooit is gedetecteerd.
Zwaartekracht-interacties tussen planeten zijn meestal verantwoordelijk voor dergelijke opmerkelijke banen en de astronomen denken dat 'de duik' die de 'vermiste' planeet naar de zon heeft gemaakt voordat deze een rode reus werd, hiervoor verantwoordelijk zou kunnen zijn.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-08-2012
'Volmaakte' evenbeelden van Melkweg ontdekt
Bij onderzoek dat vandaag bij de algemene vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Peking is gepresenteerd, zijn twee groepjes sterrenstelsels ontdekt die veel weghebben van ons eigen Melkwegstelsel en zijn twee naaste begeleiders, de Magelhaense Wolken. De ontdekking is het resultaat van een gerichte zoekactie: de Galaxy and Mass Assembly survey (GAMA).
Onze Melkweg is een vrij normaal spiraalvormig sterrenstelsel, dat vele soortgenoten heeft. Maar tot nog toe was nog geen echt evenbeeld van de Melkweg en zijn Magelhaense Wolken ontdekt. Heel verwonderlijk is dat niet, want zulke satellietstelsels zijn op afstanden van miljoenen lichtjaren heel moeilijk waarneembaar.
Bij de GAMA-verkenning zijn nu honderdduizenden sterrenstelsels onder de loep genomen. Ongeveer drie procent van deze stelsels blijkt begeleiders van het type 'Magelhaense Wolk' te hebben, maar slechts twee ervan zijn vrijwel identiek aan ons eigen stelsel en zijn beide begeleiders.
Uit het onderzoek blijkt ook dat hoewel nabije begeleiders zoals de Magelhaense Wolken vrij zeldzaam zijn, ze bijna altijd worden aangetroffen bij sterrenstelsels die veel op Melkweg lijken. Dat zou kunnen betekenen dat er een verband bestaat tussen de specifieke vorm van sterrenstelsels als het onze en de aanwezigheid van nabije satellietstelsels.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
'Volmaakte' evenbeelden van Melkweg ontdekt
Bij onderzoek dat vandaag bij de algemene vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Peking is gepresenteerd, zijn twee groepjes sterrenstelsels ontdekt die veel weghebben van ons eigen Melkwegstelsel en zijn twee naaste begeleiders, de Magelhaense Wolken. De ontdekking is het resultaat van een gerichte zoekactie: de Galaxy and Mass Assembly survey (GAMA).
Onze Melkweg is een vrij normaal spiraalvormig sterrenstelsel, dat vele soortgenoten heeft. Maar tot nog toe was nog geen echt evenbeeld van de Melkweg en zijn Magelhaense Wolken ontdekt. Heel verwonderlijk is dat niet, want zulke satellietstelsels zijn op afstanden van miljoenen lichtjaren heel moeilijk waarneembaar.
Bij de GAMA-verkenning zijn nu honderdduizenden sterrenstelsels onder de loep genomen. Ongeveer drie procent van deze stelsels blijkt begeleiders van het type 'Magelhaense Wolk' te hebben, maar slechts twee ervan zijn vrijwel identiek aan ons eigen stelsel en zijn beide begeleiders.
Uit het onderzoek blijkt ook dat hoewel nabije begeleiders zoals de Magelhaense Wolken vrij zeldzaam zijn, ze bijna altijd worden aangetroffen bij sterrenstelsels die veel op Melkweg lijken. Dat zou kunnen betekenen dat er een verband bestaat tussen de specifieke vorm van sterrenstelsels als het onze en de aanwezigheid van nabije satellietstelsels.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-08-2012
Heelal is homogeen op schaal van meer dan 350 miljoen lichtjaar
De structuur van het heelal wordt gekenmerkt door inhomogeniteiten: sterrenstelsels zijn gegroepeerd in groepen en clusters; clusters weer in superclusters, etc. Een groot onderzoeksproject, verricht met Australische telescopen, heeft nu echter laten zien dat het heelal op een schaal van meer dan 350 miljoen lichtjaar echt homogeen is - precies zoals voorspeld wordt door de huidige theorieën over de opbouw en de evolutie van het heelal. Voor het project, WiggleZ geheten, zijn de ruimtelijke posities gemeten van ca. 200.000 sterrenstelsels, verdeeld over een gebied met een volume van zo'n drie miljard kubieke lichtjaar. De onderzoeksresultaten worden gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkude)
Heelal is homogeen op schaal van meer dan 350 miljoen lichtjaar
De structuur van het heelal wordt gekenmerkt door inhomogeniteiten: sterrenstelsels zijn gegroepeerd in groepen en clusters; clusters weer in superclusters, etc. Een groot onderzoeksproject, verricht met Australische telescopen, heeft nu echter laten zien dat het heelal op een schaal van meer dan 350 miljoen lichtjaar echt homogeen is - precies zoals voorspeld wordt door de huidige theorieën over de opbouw en de evolutie van het heelal. Voor het project, WiggleZ geheten, zijn de ruimtelijke posities gemeten van ca. 200.000 sterrenstelsels, verdeeld over een gebied met een volume van zo'n drie miljard kubieke lichtjaar. De onderzoeksresultaten worden gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkude)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-08-2012
Waarom staan er niet meer sterren aan de hemel?
Volgens de meeste modellen die gaan over de totstandkoming van sterren zouden er nog veel meer sterren moeten zijn dan het geval is. Maar waarom zijn die extra sterren er niet? Een onderzoeker denkt dat nu te weten.
Sterren ontstaan wanneer grote wolken gas en stof samenklonteren en door toedoen van de zwaartekracht uiteindelijk één dichte kern vormen. Modellen voorspellen dat dit proces regelmatig optreedt en dat er dus ook veel sterren moeten bestaan. Sterker nog: eigenlijk zouden er tien keer meer sterren moeten zijn dan in werkelijkheid het geval is. Maar hoe komt het dat die sterren helemaal niet ontstaan?
Om dat te achterhalen bestudeerde onderzoeker Rob Marchwinski samen met zijn collega’s een gaswolk die zich zo’n 6000 lichtjaar van de aarde bevindt. De wolk is enorm: dertig bij 120 lichtjaar groot. De wolk bevat bovendien 17.000 keer de massa van de zon aan gas en stof. Opvallend genoeg is het magnetisch veld van de wolk niet zo sterk: ongeveer 100.000 keer zwakker dan het magnetisch veld van de aarde.
In de wolk troffen de onderzoekers ook zeven dichte kernen aan met een gemiddelde massa die zo’n 100 keer groter was dan de massa van de zon. Deze kernen zouden normaal gesproken uiteindelijk uitgroeien tot nieuwe sterren. Maar hier is dat niet het geval. De kernen bevatten een iets sterker magnetisch veld: dit magnetische veld is net sterk genoeg om te voorkomen dat de kern ineenstort. “Het is verrassend dat magnetische velden zo zwak als deze in staat zijn om het stervormingsproces te verstoren, maar dat schijnt toch het geval te zijn in deze wolk.” Blijkbaar kan een zwak magnetisch veld al de totstandkoming van sterren voorkomen en dat zou kunnen verklaren waarom er veel minder sterren aan de hemel staan dan sommige modellen ons willen doen geloven.
(scientias.nl)
Waarom staan er niet meer sterren aan de hemel?
Volgens de meeste modellen die gaan over de totstandkoming van sterren zouden er nog veel meer sterren moeten zijn dan het geval is. Maar waarom zijn die extra sterren er niet? Een onderzoeker denkt dat nu te weten.
Sterren ontstaan wanneer grote wolken gas en stof samenklonteren en door toedoen van de zwaartekracht uiteindelijk één dichte kern vormen. Modellen voorspellen dat dit proces regelmatig optreedt en dat er dus ook veel sterren moeten bestaan. Sterker nog: eigenlijk zouden er tien keer meer sterren moeten zijn dan in werkelijkheid het geval is. Maar hoe komt het dat die sterren helemaal niet ontstaan?
Om dat te achterhalen bestudeerde onderzoeker Rob Marchwinski samen met zijn collega’s een gaswolk die zich zo’n 6000 lichtjaar van de aarde bevindt. De wolk is enorm: dertig bij 120 lichtjaar groot. De wolk bevat bovendien 17.000 keer de massa van de zon aan gas en stof. Opvallend genoeg is het magnetisch veld van de wolk niet zo sterk: ongeveer 100.000 keer zwakker dan het magnetisch veld van de aarde.
In de wolk troffen de onderzoekers ook zeven dichte kernen aan met een gemiddelde massa die zo’n 100 keer groter was dan de massa van de zon. Deze kernen zouden normaal gesproken uiteindelijk uitgroeien tot nieuwe sterren. Maar hier is dat niet het geval. De kernen bevatten een iets sterker magnetisch veld: dit magnetische veld is net sterk genoeg om te voorkomen dat de kern ineenstort. “Het is verrassend dat magnetische velden zo zwak als deze in staat zijn om het stervormingsproces te verstoren, maar dat schijnt toch het geval te zijn in deze wolk.” Blijkbaar kan een zwak magnetisch veld al de totstandkoming van sterren voorkomen en dat zou kunnen verklaren waarom er veel minder sterren aan de hemel staan dan sommige modellen ons willen doen geloven.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Neil Armstrong, first man on the moon, dead at 82 
August 25, 2012 3:25 PM
Last Updated 3:32 p.m. ET
(CBS News) Neil Armstrong, the Apollo 11 astronaut who became the first human being to set foot on another world, has died. He was 82.
In a statement his family said Armstrong had passed away following complications resulting from cardiovascular procedures.
The family described him as a loving husband, father, grandfather, brother and friend, and also as "a reluctant American hero who always believed he was just doing his job."
That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind.
When Armstrong set foot on the moon on July 20, 1969, he fulfilled the goal that had been set by President John F. Kennedy just eight years earlier.
[ Bericht 13% gewijzigd door -CRASH- op 26-08-2012 03:57:34 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
RIPquote:
[ afbeelding ]
August 25, 2012 3:25 PM
Last Updated 3:32 p.m. ET
(CBS News) Neil Armstrong, the Apollo 11 astronaut who became the first human being to set foot on another world, has died. He was 82.
In a statement his family said Armstrong had passed away following complications resulting from cardiovascular procedures.
The family described him as a loving husband, father, grandfather, brother and friend, and also as "a reluctant American hero who always believed he was just doing his job."
That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind.
When Armstrong set foot on the moon on July 20, 1969, he fulfilled the goal that had been set by President John F. Kennedy just eight years earlier.
82 is een mooie leeftijd
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-08-2012
De 11 mannen die na Neil Armstrong voet op de maan zetten
Astronauten Buzz Aldrin en Neil Armstrong bij het planten van de Amerikaanse vlag op de maan. © getty.
De Amerikaanse astronaut Neil Armstrong, die gisteren op 82-jarige leeftijd overleed, zal altijd de eerste mens blijven die voet zette op de maan. Hij is echter niet de enige. Sinds de befaamde 21 juli 1969 landden in totaal zes Apollo-expedities op de maan; twaalf astronauten zetten ook voet op het maanoppervlak. Een overzicht.
Nummer 2: Edwin Aldrin
Op 21 juli 1969 ziet zowat een half miljard kijkers wereldwijd hoe Neil Armstrong uit de maanlandingsmodule van de Apollo 11-missie klimt, die is geland in Mare Tranquilitatis.
Wanneer Armstrong zijn linkervoet op de maan plant, spreekt hij de legendarische woorden: "That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind" ("Dat is een kleine stap voor een mens, maar een grote stap voor de mensheid").
Twintig minuten later zet ook Edwin "Buzz" Aldrin voet op de maan.
Vier maanden later: drie en vier
19 november 1969. Amper vier maanden later bereikt ook Apollo 12 de maan, met een landing in Oceanus Procellarum. Charles Conrad en Alan Bean wandelen op het maanoppervlak.
Nummer 6 speelt golf
5 februari 1971. De Apollo 14-missie bereikt landingsplaats Fra Mauro. Edgar Mitchell en Alan Shephard stappen uit de maanlander. Shephard speelt zelfs een beetje golf.
7 en 8 verzamelen stenen
30 juli 1971. Aan boord van de Apollo 15 gaat voor het eerst een maanwagen mee. David Scott en James Irvin verkennen daarmee de omgeving van de landingsplek Hadley Rille en verzamelen bijna 80 kilo aan stenen van het maanoppervlak.
Met de maanwagen voor negen en tien
21 april 1972. De Apollo 16-missie heeft als landingsplaats de Descartes Highlands. John Young en Charles Duke verkennen de hoogvlakte op de maan en rijden bijna 27 kilometer met een maanwagen.
De laatste
11 december 1972. Als voorlopig laatste bemande missie landt Apollo 17 op de maan. Ook Eugene Cernan en Harrison Schmitt trekken er met de maanwagen op uit in de buurt van hun landingsplaats Taurus-Littrow. De camera van de maanwagen filmt het vertrek van Apollo 17 naar de aarde.
Tussendoor mislukt de Apollo 13-missie in april 1970. Na een zware ontploffing aan boord moet de bemanning naar de aarde terugkeren, zonder maanlanding.
(HLN)
De 11 mannen die na Neil Armstrong voet op de maan zetten
Astronauten Buzz Aldrin en Neil Armstrong bij het planten van de Amerikaanse vlag op de maan. © getty.
De Amerikaanse astronaut Neil Armstrong, die gisteren op 82-jarige leeftijd overleed, zal altijd de eerste mens blijven die voet zette op de maan. Hij is echter niet de enige. Sinds de befaamde 21 juli 1969 landden in totaal zes Apollo-expedities op de maan; twaalf astronauten zetten ook voet op het maanoppervlak. Een overzicht.
Nummer 2: Edwin Aldrin
Op 21 juli 1969 ziet zowat een half miljard kijkers wereldwijd hoe Neil Armstrong uit de maanlandingsmodule van de Apollo 11-missie klimt, die is geland in Mare Tranquilitatis.
Wanneer Armstrong zijn linkervoet op de maan plant, spreekt hij de legendarische woorden: "That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind" ("Dat is een kleine stap voor een mens, maar een grote stap voor de mensheid").
Twintig minuten later zet ook Edwin "Buzz" Aldrin voet op de maan.
Vier maanden later: drie en vier
19 november 1969. Amper vier maanden later bereikt ook Apollo 12 de maan, met een landing in Oceanus Procellarum. Charles Conrad en Alan Bean wandelen op het maanoppervlak.
Nummer 6 speelt golf
5 februari 1971. De Apollo 14-missie bereikt landingsplaats Fra Mauro. Edgar Mitchell en Alan Shephard stappen uit de maanlander. Shephard speelt zelfs een beetje golf.
7 en 8 verzamelen stenen
30 juli 1971. Aan boord van de Apollo 15 gaat voor het eerst een maanwagen mee. David Scott en James Irvin verkennen daarmee de omgeving van de landingsplek Hadley Rille en verzamelen bijna 80 kilo aan stenen van het maanoppervlak.
Met de maanwagen voor negen en tien
21 april 1972. De Apollo 16-missie heeft als landingsplaats de Descartes Highlands. John Young en Charles Duke verkennen de hoogvlakte op de maan en rijden bijna 27 kilometer met een maanwagen.
De laatste
11 december 1972. Als voorlopig laatste bemande missie landt Apollo 17 op de maan. Ook Eugene Cernan en Harrison Schmitt trekken er met de maanwagen op uit in de buurt van hun landingsplaats Taurus-Littrow. De camera van de maanwagen filmt het vertrek van Apollo 17 naar de aarde.
Tussendoor mislukt de Apollo 13-missie in april 1970. Na een zware ontploffing aan boord moet de bemanning naar de aarde terugkeren, zonder maanlanding.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
BBC 2 (22:00 – 21:00 23:00): Horizon
Bij de poging om het universum in kaart te brengen deden experts een vreemde ontdekking: zo zou het universum geen allesomvattende identiteit zijn, maar slechts het begin van iets veel groters. In Horizon doen ze hun verhaal
Ik ga iig kijken!quote:How Big is the Universe?
Image for How Big is the Universe?
Episode 4 of 6, 2012-2013
Duration: 59 minutes
It is one of the most baffling questions that scientists can ask: how big is the Universe that we live in?
Horizon follows the cosmologists who are creating the most ambitious map in history - a map of everything in existence. And it is stranger than anyone had imagined - a Universe without end that stretches far beyond what the eye can ever see.
And, if the latest research proves true, our Universe may just be the start of something even bigger. Much bigger
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Was het wat?, ik heb het moeten missenquote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-08-2012
Nieuw filmpje bewijst dat de zon echt wakker wordt
Volgend jaar is het zover: dan breekt het zonnemaximum aan. Gedurende korte tijd is de zon dan superactief. Een nieuw filmpje laat zien dat de zon zich nu al opmaakt voor al die drukte.
In het filmpje zien we links hoe de zon zich in augustus 2009 gedroeg. De beelden laten zien dat de ster in die tijd vrij rustig was. Rechts zien we de zon in augustus van dit jaar. En op die beelden maakt de ster een hoop extra drukte.
Elf jaar
De zon kent een cyclus van elf jaar. In die elf jaar kent de zon een hoogtepunt (zonnemaximum) en een dieptepunt (zonneminimum). Het zonnemaximum staat voor 2013 gepland en is de periode waarin de zon het meest actief is.
Zonnevlam
Het magnetisch veld van de zon is tijdens het zonnemaximum zwakker, hierdoor kunnen gemakkelijker zonnevlammen ontstaan. Deze zonnevlammen spugen geladen deeltjes in de ruimte. Die deeltje haasten zich onder meer naar de aarde. Wanneer ze in botsing komen met het magnetisch veld van onze planeet kan dat fraaie beelden opleveren. Denk bijvoorbeeld aan het noorderlicht. Maar het kan ook anders uitpakken. Zo kunnen de deeltjes er ook voor zorgen dat apparatuur verstoord raakt. Zo kunnen satellieten kapot gaan of tijdelijk niet (goed) functioneren, waardoor communiceren en navigeren via satellieten lastig of onmogelijk wordt. Ook kan de stroom uitvallen.
1859
De laatste keer dat de zon voor echt grote problemen zorgde, was in 1859. Toen zorgde een sterke zonnestorm ervoor dat telegraafdraden knapten en er op diverse plekken kortsluiting en brand ontstond.
Niet alleen het filmpje – gemaakt door een observatorium van NASA – bewijst dat de zon wakker aan het worden is. De laatste tijd zijn ook steeds meer (sterke) zonnevlammen waargenomen. Het is de opmaat voor een druk jaar op de zon.
(scientias.nl)
Nieuw filmpje bewijst dat de zon echt wakker wordt
Volgend jaar is het zover: dan breekt het zonnemaximum aan. Gedurende korte tijd is de zon dan superactief. Een nieuw filmpje laat zien dat de zon zich nu al opmaakt voor al die drukte.
In het filmpje zien we links hoe de zon zich in augustus 2009 gedroeg. De beelden laten zien dat de ster in die tijd vrij rustig was. Rechts zien we de zon in augustus van dit jaar. En op die beelden maakt de ster een hoop extra drukte.
Elf jaar
De zon kent een cyclus van elf jaar. In die elf jaar kent de zon een hoogtepunt (zonnemaximum) en een dieptepunt (zonneminimum). Het zonnemaximum staat voor 2013 gepland en is de periode waarin de zon het meest actief is.
Zonnevlam
Het magnetisch veld van de zon is tijdens het zonnemaximum zwakker, hierdoor kunnen gemakkelijker zonnevlammen ontstaan. Deze zonnevlammen spugen geladen deeltjes in de ruimte. Die deeltje haasten zich onder meer naar de aarde. Wanneer ze in botsing komen met het magnetisch veld van onze planeet kan dat fraaie beelden opleveren. Denk bijvoorbeeld aan het noorderlicht. Maar het kan ook anders uitpakken. Zo kunnen de deeltjes er ook voor zorgen dat apparatuur verstoord raakt. Zo kunnen satellieten kapot gaan of tijdelijk niet (goed) functioneren, waardoor communiceren en navigeren via satellieten lastig of onmogelijk wordt. Ook kan de stroom uitvallen.
1859
De laatste keer dat de zon voor echt grote problemen zorgde, was in 1859. Toen zorgde een sterke zonnestorm ervoor dat telegraafdraden knapten en er op diverse plekken kortsluiting en brand ontstond.
Niet alleen het filmpje – gemaakt door een observatorium van NASA – bewijst dat de zon wakker aan het worden is. De laatste tijd zijn ook steeds meer (sterke) zonnevlammen waargenomen. Het is de opmaat voor een druk jaar op de zon.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wat moet ik hiervan denken? Ik zie wat wetenschappers afgewisseld met wat mensen waarvan ik denken...ehh.ja...
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
29-08-2012
Opmerkelijke ontdekking van suiker bij jonge ster
De suiker lijkt op die we in de koffie doen. © thinkstock.
Een team van Europese astronomen heeft voor het eerst suikermoleculen ontdekt in het gas rond een jonge, zonachtige ster op 400 lichtjaar van ons. Dat meldt de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO.
Met de ALMA-radiotelescoop in Chili stootten de astronomen op moleculen van glycolaldehyde - een vorm van suiker - in het gas rond IRAS 16293-2422, een jonge dubbelster ongeveer net zo zwaar als de zon.
Planeetvorming
Glycolaldehyde is al eens eerder in de interstellaire ruimte waargenomen, maar nu voor het eerst zo dicht bij een zonachtige ster, op afstanden vergelijkbaar met die tussen de zon en de planeet Uranus. De ontdekking bewijst dat sommige van de chemische bestanddelen die nodig zijn voor het ontstaan van leven bij deze ster al op het moment van planeetvorming aanwezig waren, beklemtoont de ESO.
Dit molecuul is een van de ingrediënten voor de vorming van RNA dat, net als het verwante DNA, een van de bouwstenen van het leven is
Bouwsteen leven
"Glycolaldehyde is een eenvoudige vorm van suiker die niet veel verschilt van de suiker die we in koffie doen", zegt Jes Jørgensen van het Deense Niels Bohr Instituut, hoofdauteur van een artikel in het vakblad Astrophysical Journal Letters. "Dit molecuul is een van de ingrediënten voor de vorming van RNA dat, net als het verwante DNA, een van de bouwstenen van het leven is".
Opvallend
"Wat zo opwindend is aan onze bevindingen, is dat (..) de suikermoleculen naar een van de sterren in het stelsel toe vallen", zegt teamlid Cécile Favre van de Universiteit van Aarhus. "De suikermoleculen bevinden zich niet alleen op de juiste plek om op een planeet terecht te komen, maar bewegen ook de goede kant op".
(HLN)
Opmerkelijke ontdekking van suiker bij jonge ster
De suiker lijkt op die we in de koffie doen. © thinkstock.
Een team van Europese astronomen heeft voor het eerst suikermoleculen ontdekt in het gas rond een jonge, zonachtige ster op 400 lichtjaar van ons. Dat meldt de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO.
Met de ALMA-radiotelescoop in Chili stootten de astronomen op moleculen van glycolaldehyde - een vorm van suiker - in het gas rond IRAS 16293-2422, een jonge dubbelster ongeveer net zo zwaar als de zon.
Planeetvorming
Glycolaldehyde is al eens eerder in de interstellaire ruimte waargenomen, maar nu voor het eerst zo dicht bij een zonachtige ster, op afstanden vergelijkbaar met die tussen de zon en de planeet Uranus. De ontdekking bewijst dat sommige van de chemische bestanddelen die nodig zijn voor het ontstaan van leven bij deze ster al op het moment van planeetvorming aanwezig waren, beklemtoont de ESO.
Dit molecuul is een van de ingrediënten voor de vorming van RNA dat, net als het verwante DNA, een van de bouwstenen van het leven is
Bouwsteen leven
"Glycolaldehyde is een eenvoudige vorm van suiker die niet veel verschilt van de suiker die we in koffie doen", zegt Jes Jørgensen van het Deense Niels Bohr Instituut, hoofdauteur van een artikel in het vakblad Astrophysical Journal Letters. "Dit molecuul is een van de ingrediënten voor de vorming van RNA dat, net als het verwante DNA, een van de bouwstenen van het leven is".
Opvallend
"Wat zo opwindend is aan onze bevindingen, is dat (..) de suikermoleculen naar een van de sterren in het stelsel toe vallen", zegt teamlid Cécile Favre van de Universiteit van Aarhus. "De suikermoleculen bevinden zich niet alleen op de juiste plek om op een planeet terecht te komen, maar bewegen ook de goede kant op".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-08-2012
Ruimtetelescoop ontdekt miljoenen zwarte gaten in kosmos
© epa.
De Amerikaanse ruimtetelescoop Wise heeft miljoenen tot nu toe onbekende zwarte gaten in de kosmos gevonden, zo heeft de NASA vandaag meegedeeld.
© afp.
© ap.
© afp.
In totaal repertorieerden de wetenschappers 2,5 miljoen actieve en extreem massarijke zwarte gaten, tot afstanden van meer dan tien miljard lichtjaar. Ongeveer twee derde van deze objecten zijn tevoren nooit waargenomen omdat stof hun zichtbaar licht blokkeert.
'Hot DOG's'
Daarbovenop ontdekte het ruimte-observatorium een nieuwe klasse van sterrenstelsels die tot de helderste ooit gevonden objecten in het heelal behoren. Het gaat om zowat 1.000 zogenaamde 'hot DOG's' die tot duizend keren helderder oplichten dan onze Melkweg. Ze zitten echter verhuld in zo'n dichte stof dat zij in het zichtbare licht niet te zien zijn.
"Eieren voor kuikens"
Gezien de Wise in het infrarood werkt, lukte het ze op te sporen in het verhitte stof. Volgens de NASA gaat het vermoedelijk om een zeldzame ontwikkelingsfase van sterrenstelsels in het jonge universum. Ook deze versluierde sterrenstelsels bevatten in hun kern een supermassarijk zwart gat. Het zou kunnen dat dit nog voor het leeuwendeel van de in het stelsel aanwezige sterren is gevormd. "Eieren waren aldus voor de kuikens", zegt Peter Eiesenhardt van één van de onderzoeksteams.
De in 2009 gelanceerde Wise heeft op twee jaar tijd de hele nachthemel twee keer in het infrarood in kaart gebracht
(HLN)
Ruimtetelescoop ontdekt miljoenen zwarte gaten in kosmos
© epa.
De Amerikaanse ruimtetelescoop Wise heeft miljoenen tot nu toe onbekende zwarte gaten in de kosmos gevonden, zo heeft de NASA vandaag meegedeeld.
© afp.
© ap.
© afp.
In totaal repertorieerden de wetenschappers 2,5 miljoen actieve en extreem massarijke zwarte gaten, tot afstanden van meer dan tien miljard lichtjaar. Ongeveer twee derde van deze objecten zijn tevoren nooit waargenomen omdat stof hun zichtbaar licht blokkeert.
'Hot DOG's'
Daarbovenop ontdekte het ruimte-observatorium een nieuwe klasse van sterrenstelsels die tot de helderste ooit gevonden objecten in het heelal behoren. Het gaat om zowat 1.000 zogenaamde 'hot DOG's' die tot duizend keren helderder oplichten dan onze Melkweg. Ze zitten echter verhuld in zo'n dichte stof dat zij in het zichtbare licht niet te zien zijn.
"Eieren voor kuikens"
Gezien de Wise in het infrarood werkt, lukte het ze op te sporen in het verhitte stof. Volgens de NASA gaat het vermoedelijk om een zeldzame ontwikkelingsfase van sterrenstelsels in het jonge universum. Ook deze versluierde sterrenstelsels bevatten in hun kern een supermassarijk zwart gat. Het zou kunnen dat dit nog voor het leeuwendeel van de in het stelsel aanwezige sterren is gevormd. "Eieren waren aldus voor de kuikens", zegt Peter Eiesenhardt van één van de onderzoeksteams.
De in 2009 gelanceerde Wise heeft op twee jaar tijd de hele nachthemel twee keer in het infrarood in kaart gebracht
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mja... Ik denk dat ze bedoelen dat ze niet te zien zijn omdat zichtbaar licht niet door de stof komt, en je dus ook de aanwezigheid van de gaten niet kunt afleiden uit de verbuiging van het zichtbare licht van achter het gat... Of natuurlijk het zichtbare licht van het sterrenstelsel waarin zij zich bevinden.quote:Op donderdag 30 augustus 2012 15:19 schreef Parafernalia het volgende:
Stof blokkeert het zichtbare licht van een zwart gat?
Het ware nieuws zou anders zijn dat zwarte gaten zichtbaar licht uitstralen.
quote:
[ afbeelding ]
Genomen op 6 mei door Cassini. Erg indrukwekkend.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-08-2012
Ruimtesonde Dawn vertrekt op 4 september
De ruimtesonde Dawn, die sinds juli 2011 om de grote planetoïde Vesta cirkelt, begint op 4 september aan haar lange reis naar de dwergplaneet Ceres. Dat heeft NASA vandaag bekendgemaakt. Eigenlijk had Dawn al onderweg moeten zijn, maar een probleem met haar standregelsysteem zorgde voor wat oponthoud.
Het afscheid van Vesta gebeurt bijna onopgemerkt. Met behulp van haar ionenmotor spiraalt Dawn steeds verder van de planetoïde vandaan. Zo'n ionenmotor heeft veel minder vermogen dan een conventionele raketmotor, maar is heel efficiënt en kan maanden achtereen blijven werken.
Het is de bedoeling dat Dawn begin 2015 bij Ceres arriveert en daar het succes van de verkenning van Vesta evenaart. Uit het Vesta-onderzoek is onder meer gebleken dat Vesta ooit volledig gesmolten is geweest en meer weg heeft van een kleine, gehavende planeet dan van een doorsnee planetoïde.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ruimtesonde Dawn vertrekt op 4 september
De ruimtesonde Dawn, die sinds juli 2011 om de grote planetoïde Vesta cirkelt, begint op 4 september aan haar lange reis naar de dwergplaneet Ceres. Dat heeft NASA vandaag bekendgemaakt. Eigenlijk had Dawn al onderweg moeten zijn, maar een probleem met haar standregelsysteem zorgde voor wat oponthoud.
Het afscheid van Vesta gebeurt bijna onopgemerkt. Met behulp van haar ionenmotor spiraalt Dawn steeds verder van de planetoïde vandaan. Zo'n ionenmotor heeft veel minder vermogen dan een conventionele raketmotor, maar is heel efficiënt en kan maanden achtereen blijven werken.
Het is de bedoeling dat Dawn begin 2015 bij Ceres arriveert en daar het succes van de verkenning van Vesta evenaart. Uit het Vesta-onderzoek is onder meer gebleken dat Vesta ooit volledig gesmolten is geweest en meer weg heeft van een kleine, gehavende planeet dan van een doorsnee planetoïde.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nice, welke maan is dat?quote:
[ afbeelding ]
Genomen op 6 mei door Cassini. Erg indrukwekkend.
Die foto's zien er altijd uit alsof ze nep zijn...snapdat nietquote:
[ afbeelding ]
Genomen op 6 mei door Cassini. Erg indrukwekkend.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Voor zover ik kan terugvinden is het een samenstelling van 6 foto's, maar verder redelijk onbewerkt. Een aantal artikelen omschrijft de genomen foto's als 'natural-color photos'.quote:
[..]
Die foto's zien er altijd uit alsof ze nep zijn...snapdat niet
Maar onwerkelijk zijn ze zeker.
Niet meer aanwezig in dit forum.
The Radiation Belt Storm Probes
quote:August 30, 2012: Since the dawn of the Space Age, mission planners have tried to follow one simple but important rule: Stay out of the van Allen Belts. The two doughnut-shaped regions around Earth are filled with “killer electrons,” plasma waves, and electrical currents dangerous to human space travelers and their spacecraft. Lingering is not a good idea.
So much for the old rules. NASA has launched two spacecraft directly into the radiation belts--and this time they plan to stay a while.
NASA's Radiation Belt Storm Probes blasted off from Cape Canaveral on August 30th, 2012. Bristling with sensors, the heavily-shielded spacecraft are on a 2-year mission to discover what makes the radiation belts so dangerous and so devilishly unpredictable.
"We've known about the Van Allen Belts for decades yet they continue to surprise us with unexpected storms of 'killer electrons' and other phenomena," says mission scientist David Sibeck, "The Storm Probes will help us understand what's going on out there."
When the radiation belts were discovered in 1958, they upended orthodox ideas. Most people assumed the space around Earth was empty. America's first satellite, Explorer 1, proved otherwise. The tiny spacecraft was equipped with a Geiger tube for counting energetic protons and electrons. Circling Earth, Explorer 1 found so many charged particles that the counter registered off-scale most of the time.
Back in the 1950s the radiation belts had little effect on ordinary people. Today they are crucial to our high-tech society. Hundreds of satellites used for everything from weather prediction to GPS to television routinely skim the belts, subjecting themselves to energetic particles that can damage solar panels and short-circuit sensitive electronics. During geomagnetic storms when the belts are swollen by solar activity, whole fleets of satellites can be engulfed, imperiling the technological underpinnings of daily life on the planet below.
"The Radiation Belt Storm Probes directly address these down-to-Earth problems," says Lika Guhathakurta, the lead program scientist of NASA's Living with a Star Program, which manages the mission. "RBSP is a unique mix of pure science and practical application."
One of the biggest mysteries of the radiation belts is the crazy way they react to solar storms. "Almost anything can happen," says Sibeck.
When a storm cloud from the sun hits the radiation belts, they often respond in counterintuitive ways. One possible outcome is that the radiation belts fill with energetic particles such as the potent "killer electrons" that worry mission planners. However, just as often the opposite happens. A solar storm can cause the belts to lose their killer particles, temporarily making them a safer place. And sometimes nothing happens! The belts remain completely unchanged.
"The problem is, there is no unified idea of what phenomena are most important inside the belts," says Sibeck. He describes attending scientific conferences on the subject: "If there are 100 people at a meeting, there will be 100 different answers for every question. How are killer electrons energized? Some say plasma waves do it; others point to solar wind shocks; others favor diffusion. The list goes on and on."
Researchers hope RBSP will narrow the possibilities. During storms, the probes can sample electric and magnetic fields, count the number of energetic particles, and detect plasma waves of many frequencies. The inner workings of the Van Allen Belts will be an open book to the two spacecraft, providing data for predictive models that tell forecasters when it’s safe to enter the belts, perform spacewalks, and operate sensitive electronics.
“The Van Allen Belts are part of our home in space,” adds Guhathakurta. “RBSP will help us learn how to live there.”
So much for the old rules, indeed.
Author: Dr. Tony Phillips| Production editor: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
03-09-2012
Zon slingert gas weg in spectaculaire nieuwe video
De zon wordt langzaam wakker. Hierdoor zien we steeds vaker spectaculaire gebeurtenissen op het oppervlak van de zon. NASA’s Solar Dynamics Observatory heeft een nieuwe video gemaakt waarop te zien is hoe de zon grote hoeveelheden gas de ruimte in slingert.
Op de video is te zien hoe een filament instort en vervolgens explodeert. Een filament is een lange magnetische structuur, hoog boven het oppervlak van de zon. Een filament is gevuld met koud plasma. Omdat een filament kouder is dan de chromosfeer van de zon, ziet het er vanaf de aarde uit als een donkere slang op de zon.
Hieronder de desbetreffende video, gemaakt op 31 augustus. Het observatorium maakte de foto in extreem ultraviolet licht. De scene van 0:04 tot 0:17 duurde in werkelijkheid bijna drie uur.
NOAA verwacht dat de wolk met geladen deeltjes op 3 september bij de aarde aankomt. Maar geen paniek, waarschijnlijk gaat het om een kleine tot gemiddelde geomagnetische storm. Er zal dus geen poollicht te zien zijn in de Benelux en er zullen geen elektrische systemen beschadigd worden.
(scientias.nl)
Zon slingert gas weg in spectaculaire nieuwe video
De zon wordt langzaam wakker. Hierdoor zien we steeds vaker spectaculaire gebeurtenissen op het oppervlak van de zon. NASA’s Solar Dynamics Observatory heeft een nieuwe video gemaakt waarop te zien is hoe de zon grote hoeveelheden gas de ruimte in slingert.
Op de video is te zien hoe een filament instort en vervolgens explodeert. Een filament is een lange magnetische structuur, hoog boven het oppervlak van de zon. Een filament is gevuld met koud plasma. Omdat een filament kouder is dan de chromosfeer van de zon, ziet het er vanaf de aarde uit als een donkere slang op de zon.
Hieronder de desbetreffende video, gemaakt op 31 augustus. Het observatorium maakte de foto in extreem ultraviolet licht. De scene van 0:04 tot 0:17 duurde in werkelijkheid bijna drie uur.
NOAA verwacht dat de wolk met geladen deeltjes op 3 september bij de aarde aankomt. Maar geen paniek, waarschijnlijk gaat het om een kleine tot gemiddelde geomagnetische storm. Er zal dus geen poollicht te zien zijn in de Benelux en er zullen geen elektrische systemen beschadigd worden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-09-2012
Eerste zware sterrenstelsels in heelal ontstonden zeer snel
De allereerste zware sterrenstelsels in het heelal ontstonden in zeer korte tijd. Dat concluderen onderzoekers op basis van metingen van de 10-meter South Pole Telescope, een instrument voor millimeterstraling op de geografische zuidpool. De straling van die jonge, actieve sterrenstelsels was energierijk genoeg om het neutrale waterstofgas in de intergalactische ruimte te ioniseren. De wijze waarop dat reïonmisatieproces zich precies voltrok is van groot belang voor een beter begrip van de allervroegste evolutie van het heelal.
In een artikel in The Astrophysical Journal stellen de astronomen, van de University of California in Berkeley, dat het reïonisatietijdperk begon toen het heelal ca. 250 miljoen jaar oud was en dat het zo'n 500 miljoen jaar later alweer achter de rug was, ofwel ca. 13 miljard jaar geleden. Eerdere schattingen leken te wijzen op een duur van het reïonisatietijdperk van ca. 750 miljoen jaar, terwijl er veel onzekerheid bestond over het moment waarop de reïonisatie begon.
Om tot hun conclusies te komen combineerden de onderzoekers de metingen van de South Pole Telescope met die van de Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP), een kunstmaan die eveneens waarnemingen heeft verricht aan de kosmische achtergrondstraling. In de toekomst zullen ook de waarnemingen van de Europese Herschel-satelliet bij de analyse worden betrokken.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Eerste zware sterrenstelsels in heelal ontstonden zeer snel
De allereerste zware sterrenstelsels in het heelal ontstonden in zeer korte tijd. Dat concluderen onderzoekers op basis van metingen van de 10-meter South Pole Telescope, een instrument voor millimeterstraling op de geografische zuidpool. De straling van die jonge, actieve sterrenstelsels was energierijk genoeg om het neutrale waterstofgas in de intergalactische ruimte te ioniseren. De wijze waarop dat reïonmisatieproces zich precies voltrok is van groot belang voor een beter begrip van de allervroegste evolutie van het heelal.
In een artikel in The Astrophysical Journal stellen de astronomen, van de University of California in Berkeley, dat het reïonisatietijdperk begon toen het heelal ca. 250 miljoen jaar oud was en dat het zo'n 500 miljoen jaar later alweer achter de rug was, ofwel ca. 13 miljard jaar geleden. Eerdere schattingen leken te wijzen op een duur van het reïonisatietijdperk van ca. 750 miljoen jaar, terwijl er veel onzekerheid bestond over het moment waarop de reïonisatie begon.
Om tot hun conclusies te komen combineerden de onderzoekers de metingen van de South Pole Telescope met die van de Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP), een kunstmaan die eveneens waarnemingen heeft verricht aan de kosmische achtergrondstraling. In de toekomst zullen ook de waarnemingen van de Europese Herschel-satelliet bij de analyse worden betrokken.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-09-2012
Voyager na 35 jaar dicht bij grens zonnestelsel
Een tekening van hoe de sonde door de ruimte klieft. © ap.
Voyager 1, de ruimtesonde die de Nasa in 1977 lanceerde, nadert het einde van ons zonnestelsel en "danst misschien al op de grens" met de interstellaire ruimte. Dat melden poëtische wetenschappers naar aanleiding van de 35ste verjaardag van het project.
© afp.
Ze stellen dat het "dagen, maanden of jaren" kan duren vooraleer de sonde de interstellaire ruimte betreedt. In mei namen de wetenschappers een sterke stijging van kosmische straling op het toestel waar, waardoor ze dachten dat de sonde zich in de buurt van de heliopauze zou kunnen bevinden. Die wordt beschouwd als de grens tussen ons zonnestelsel en de interstellaire ruimte.
Nasa noemde Voyager 1, die zich momenteel op 18 miljard kilometer van de zon bevindt, en Voyager 2 "de meest afgelegen actieve vertegenwoordigers van de mensheid en haar verlangen om te ontdekken".
(HLN)
Voyager na 35 jaar dicht bij grens zonnestelsel
Een tekening van hoe de sonde door de ruimte klieft. © ap.
Voyager 1, de ruimtesonde die de Nasa in 1977 lanceerde, nadert het einde van ons zonnestelsel en "danst misschien al op de grens" met de interstellaire ruimte. Dat melden poëtische wetenschappers naar aanleiding van de 35ste verjaardag van het project.
© afp.
Ze stellen dat het "dagen, maanden of jaren" kan duren vooraleer de sonde de interstellaire ruimte betreedt. In mei namen de wetenschappers een sterke stijging van kosmische straling op het toestel waar, waardoor ze dachten dat de sonde zich in de buurt van de heliopauze zou kunnen bevinden. Die wordt beschouwd als de grens tussen ons zonnestelsel en de interstellaire ruimte.
Nasa noemde Voyager 1, die zich momenteel op 18 miljard kilometer van de zon bevindt, en Voyager 2 "de meest afgelegen actieve vertegenwoordigers van de mensheid en haar verlangen om te ontdekken".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-09-2012
Meteoroïden veranderen atmosferen van planeten
De atmosferen van planeten kunnen veranderen door meteoroïden. Dit beweren wetenschappers van de universiteit van Boston. Wanneer een meteoroïde door een atmosfeer reist, dan wordt de ionosfeer verrijkt met zwaardere, exotische elementen als magnesium, silicium en ijzer.
Wanneer een meteoroïde in de atmosfeer van een planeet komt, dan wordt het object verhit. Hierdoor komen er meer zwaardere elementen vrij. Ook vallen moleculen in de atmosfeer uiteen. Bijvoorbeeld: een molecuul 02 valt door hitte uiteen in twee atomen O. Deze vallen vervolgens weer uiteen in positief geladen ionen en negatieve elektronen: een plasma.
Ionosferen van Mars en Venus
Wetenschappers houden de ionosferen van Mars, Venus en de aarde goed in de gaten. De ionosfeer is een laag rond een planeet waar deeltjes door de straling van de zon worden geïoniseerd. Vreemd genoeg lijken de ionosferen van Mars en Venus op een hoogte van 100 kilometer op elkaar. Als de zon de drijvende kracht is achter het ionisatieproces, dan zou Venus meer deeltjes in deze regio moeten hebben dan Mars. Venus bevindt zich immers dichter bij de zon. Wellicht dat de rol van meteoroïden in het ionosatieproces niet onderschat mag worden.
Hoe worden ionosferen gemeten?
Onderzoekers leren steeds meer over de ionosferen van andere planeten. Ruimtesondes hoeven niet uitgerust te zijn met dure apparatuur om de ionosferen van planeten te onderzoeken. Wanneer een ruimtesonde zijn radiosignaal door de ionosfeer van een planeet naar de aarde stuurt, kunnen onderzoekers op aarde veranderingen in het signaal eruit filteren. Deze veranderingen ontstaan door de plasma in de ionosfeer van een planeet.
Simulaties
De afgelopen jaren hebben wetenschappers genoeg data verzameld om de ionosferen van Venus en Mars goed te bestuderen. Er zijn nog geen simulaties uitgevoerd, maar onderzoekers hopen dat dit binnenkort gaat gebeuren. Dankzij zulke simulaties leren wetenschappers meer over de gevolgen van veranderingen in een ionosfeer, bijvoorbeeld op de circulatie en dynamiek van wind in de atmosfeer.
(scientias.nl)
Meteoroïden veranderen atmosferen van planeten
De atmosferen van planeten kunnen veranderen door meteoroïden. Dit beweren wetenschappers van de universiteit van Boston. Wanneer een meteoroïde door een atmosfeer reist, dan wordt de ionosfeer verrijkt met zwaardere, exotische elementen als magnesium, silicium en ijzer.
Wanneer een meteoroïde in de atmosfeer van een planeet komt, dan wordt het object verhit. Hierdoor komen er meer zwaardere elementen vrij. Ook vallen moleculen in de atmosfeer uiteen. Bijvoorbeeld: een molecuul 02 valt door hitte uiteen in twee atomen O. Deze vallen vervolgens weer uiteen in positief geladen ionen en negatieve elektronen: een plasma.
Ionosferen van Mars en Venus
Wetenschappers houden de ionosferen van Mars, Venus en de aarde goed in de gaten. De ionosfeer is een laag rond een planeet waar deeltjes door de straling van de zon worden geïoniseerd. Vreemd genoeg lijken de ionosferen van Mars en Venus op een hoogte van 100 kilometer op elkaar. Als de zon de drijvende kracht is achter het ionisatieproces, dan zou Venus meer deeltjes in deze regio moeten hebben dan Mars. Venus bevindt zich immers dichter bij de zon. Wellicht dat de rol van meteoroïden in het ionosatieproces niet onderschat mag worden.
Hoe worden ionosferen gemeten?
Onderzoekers leren steeds meer over de ionosferen van andere planeten. Ruimtesondes hoeven niet uitgerust te zijn met dure apparatuur om de ionosferen van planeten te onderzoeken. Wanneer een ruimtesonde zijn radiosignaal door de ionosfeer van een planeet naar de aarde stuurt, kunnen onderzoekers op aarde veranderingen in het signaal eruit filteren. Deze veranderingen ontstaan door de plasma in de ionosfeer van een planeet.
Simulaties
De afgelopen jaren hebben wetenschappers genoeg data verzameld om de ionosferen van Venus en Mars goed te bestuderen. Er zijn nog geen simulaties uitgevoerd, maar onderzoekers hopen dat dit binnenkort gaat gebeuren. Dankzij zulke simulaties leren wetenschappers meer over de gevolgen van veranderingen in een ionosfeer, bijvoorbeeld op de circulatie en dynamiek van wind in de atmosfeer.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2012
Neil Armstrong krijgt zeemansgraf
Een foto van de jonge Armstrong staat op een herdenkingsceremonie. © ap.
Astronaut Neil Armstrong krijgt een zeemansgraf. "Neil Armstrong wordt zo ver mogelijk van de ruimte begraven, op de bodem van de oceaan", zegt zijn familie. Waar de begrafenis op zee zal plaatsvinden, is niet vermeld.
De eerste man op de maan stierf op 25 augustus op 82-jarige leeftijd. In de Washington National Cathedral wordt volgende week donderdag een openbare herdenking gehouden, nadat er eerder al een privédienst was in Ohio, Armstrongs thuisstaat.
Veteranen bij de Amerikaanse marine krijgen vaak een zeemansgraf, en Armstrong was gevechtspiloot bij de marine voor hij in 1962 astronaut werd.
(HLN)
Neil Armstrong krijgt zeemansgraf
Een foto van de jonge Armstrong staat op een herdenkingsceremonie. © ap.
Astronaut Neil Armstrong krijgt een zeemansgraf. "Neil Armstrong wordt zo ver mogelijk van de ruimte begraven, op de bodem van de oceaan", zegt zijn familie. Waar de begrafenis op zee zal plaatsvinden, is niet vermeld.
De eerste man op de maan stierf op 25 augustus op 82-jarige leeftijd. In de Washington National Cathedral wordt volgende week donderdag een openbare herdenking gehouden, nadat er eerder al een privédienst was in Ohio, Armstrongs thuisstaat.
Veteranen bij de Amerikaanse marine krijgen vaak een zeemansgraf, en Armstrong was gevechtspiloot bij de marine voor hij in 1962 astronaut werd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2012
Dawn verlaat asteroïde Vesta
NASA’s Dawn-ruimtesonde heeft de asteroïde Vesta verlaten. De sonde reist nu naar zijn tweede doel: de dwergplaneet Ceres.
Sinds 15 juli 2011 bevindt Dawn zich in een baan om Vesta. Wetenschappers gebruikte de sonde om het oppervlak van de asteroïde te fotograferen en om de bouwstenen van het zonnestelsel te onderzoeken.
“We zeggen vaarwel tegen Vesta en kijken terug op een aantal mooie ontdekkingen”, zegt Robert Mase, projectmanager van Dawn. “Daarnaast kijken we uit naar Ceres. Wat voor mooie ontdekkingen wachten daar op ons?”
In de onderstaande video worden een paar hoogtepunten uitgelicht. Zo was Dawn de eerste ruimtesonde die in een baan om een object in de asteroïdengordel draaide. Ook ontdekte Dawn dat Vesta meer op een planeet lijkt dan andere asteroïden. Verder leerden wetenschappers dat Vesta vroeger ooit helemaal gesmolten was.
Begin 2015 komt Dawn aan bij de dwergplaneet Ceres. Dit betekent dat 2015 een leuk jaar wordt, want in datzelfde jaar komt New Horizons aan bij Pluto.
(scientias.nl)
Dawn verlaat asteroïde Vesta
NASA’s Dawn-ruimtesonde heeft de asteroïde Vesta verlaten. De sonde reist nu naar zijn tweede doel: de dwergplaneet Ceres.
Sinds 15 juli 2011 bevindt Dawn zich in een baan om Vesta. Wetenschappers gebruikte de sonde om het oppervlak van de asteroïde te fotograferen en om de bouwstenen van het zonnestelsel te onderzoeken.
“We zeggen vaarwel tegen Vesta en kijken terug op een aantal mooie ontdekkingen”, zegt Robert Mase, projectmanager van Dawn. “Daarnaast kijken we uit naar Ceres. Wat voor mooie ontdekkingen wachten daar op ons?”
In de onderstaande video worden een paar hoogtepunten uitgelicht. Zo was Dawn de eerste ruimtesonde die in een baan om een object in de asteroïdengordel draaide. Ook ontdekte Dawn dat Vesta meer op een planeet lijkt dan andere asteroïden. Verder leerden wetenschappers dat Vesta vroeger ooit helemaal gesmolten was.
Begin 2015 komt Dawn aan bij de dwergplaneet Ceres. Dit betekent dat 2015 een leuk jaar wordt, want in datzelfde jaar komt New Horizons aan bij Pluto.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zover mogelijk weg van de ruimte.... Op de oceaanbodem.....quote:
06-09-2012
Neil Armstrong krijgt zeemansgraf
[ afbeelding ]
Een foto van de jonge Armstrong staat op een herdenkingsceremonie. © ap.
Astronaut Neil Armstrong krijgt een zeemansgraf. "Neil Armstrong wordt zo ver mogelijk van de ruimte begraven, op de bodem van de oceaan", zegt zijn familie. Waar de begrafenis op zee zal plaatsvinden, is niet vermeld.
De eerste man op de maan stierf op 25 augustus op 82-jarige leeftijd. In de Washington National Cathedral wordt volgende week donderdag een openbare herdenking gehouden, nadat er eerder al een privédienst was in Ohio, Armstrongs thuisstaat.
Veteranen bij de Amerikaanse marine krijgen vaak een zeemansgraf, en Armstrong was gevechtspiloot bij de marine voor hij in 1962 astronaut werd.
(HLN)
Dat kan maar op 1 plaats..... De Marianentrog
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Apart. Had eerder verwacht dat ze hem richting de zon zouden schieten. Zou ik wel een mooie dood vinden. Je lichaam komt dan circa 8 minuten later alweer terug naar aarde in de vorm van puur licht 
Alleen wel een duur grapje...
Alleen wel een duur grapje...
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
De zon!?!?quote:Op zondag 9 september 2012 00:39 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Apart. Had eerder verwacht dat ze hem richting de zon zouden schieten. Zou ik wel een mooie dood vinden. Je lichaam komt dan circa 8 minuten later alweer terug naar aarde in de vorm van puur licht
De eerste mens op de maan zou terug naar de maan moeten.
De kosten hoeven niet duur te zijn
Als China (ooit eens) naar de maan gaat... Hadden die misschien de urn met N.A. as mee kunnen nemen als eerbetoon.
(als N.A. wenst was om gecremeerd te worden)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Dat zou wel fucking vet geweest zijn jaquote:
[..]
De zon!?!?
De eerste mens op de maan zou terug naar de maan moeten.
De kosten hoeven niet duur te zijn
Als China (ooit eens) naar de maan gaat... Hadden die misschien de urn met N.A. as mee kunnen nemen als eerbetoon.
(als N.A. wenst was om gecremeerd te worden)
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
fantastische docu!quote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Geweldig niet, hoe men zwarte materie in kaart brengt!quote:
[..]
fantastische docu!
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
EXPLOSION ON JUPITER:
Apparently, something hit Jupiter during the early hours of Sept. 10th (11:35 UT), igniting a ferocious fireball in the giant planet's cloudtops. Amateur astronomer Dan Peterson Racine, Wisconsin, saw it first through his Meade 12" LX200 telescope. "It was a bright white flash that lasted only 1.5 - 2 seconds," he reports. Another amateur astronomer, George Hall of Dallas, Texas, was video-recording Jupiter at the time, and he confirmed the fireball with this video screenshot:
The fireball was probably caused by a small asteroid or comet hitting Jupiter. Similar impacts were observed in June and August 2010. An analysis of those earlier events suggests that Jupiter is frequently struck by 10 meter-class asteroids--one of the hazards of orbiting near the asteroid belt and having such a strong gravitational pull.
Astronomers around the world will now begin monitoring the impact site for signs of debris--either the cindery remains of the impactor or material dredged up from beneath Jupiter's cloud tops. Some impacts do produce such debris, while others don't. Researchers aren't sure why; perhaps this event will provide some clues. Stay tuned for news about what happens next.
Update:
George Hall has posted a complete video of the explosion on Flickr.
Apparently, something hit Jupiter during the early hours of Sept. 10th (11:35 UT), igniting a ferocious fireball in the giant planet's cloudtops. Amateur astronomer Dan Peterson Racine, Wisconsin, saw it first through his Meade 12" LX200 telescope. "It was a bright white flash that lasted only 1.5 - 2 seconds," he reports. Another amateur astronomer, George Hall of Dallas, Texas, was video-recording Jupiter at the time, and he confirmed the fireball with this video screenshot:
The fireball was probably caused by a small asteroid or comet hitting Jupiter. Similar impacts were observed in June and August 2010. An analysis of those earlier events suggests that Jupiter is frequently struck by 10 meter-class asteroids--one of the hazards of orbiting near the asteroid belt and having such a strong gravitational pull.
Astronomers around the world will now begin monitoring the impact site for signs of debris--either the cindery remains of the impactor or material dredged up from beneath Jupiter's cloud tops. Some impacts do produce such debris, while others don't. Researchers aren't sure why; perhaps this event will provide some clues. Stay tuned for news about what happens next.
Update:
George Hall has posted a complete video of the explosion on Flickr.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Indrukwekkend om te zien jaquote:
[..]
Geweldig niet, hoe men zwarte materie in kaart brengt!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Best heftigquote:
EXPLOSION ON JUPITER:
Apparently, something hit Jupiter during the early hours of Sept. 10th (11:35 UT), igniting a ferocious fireball in the giant planet's cloudtops. Amateur astronomer Dan Peterson Racine, Wisconsin, saw it first through his Meade 12" LX200 telescope. "It was a bright white flash that lasted only 1.5 - 2 seconds," he reports. Another amateur astronomer, George Hall of Dallas, Texas, was video-recording Jupiter at the time, and he confirmed the fireball with this video screenshot:
[ afbeelding ]
The fireball was probably caused by a small asteroid or comet hitting Jupiter. Similar impacts were observed in June and August 2010. An analysis of those earlier events suggests that Jupiter is frequently struck by 10 meter-class asteroids--one of the hazards of orbiting near the asteroid belt and having such a strong gravitational pull.
Astronomers around the world will now begin monitoring the impact site for signs of debris--either the cindery remains of the impactor or material dredged up from beneath Jupiter's cloud tops. Some impacts do produce such debris, while others don't. Researchers aren't sure why; perhaps this event will provide some clues. Stay tuned for news about what happens next.
Update:
George Hall has posted a complete video of the explosion on Flickr.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Die impact vind ik er niet echt overtuigend uitzien, zeker omdat er daarna geen sporen in de wolken te zien zijn. Vergelijk shoemaker levi 9
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
12-09-2012
Donkere energie bestaat vrijwel zeker
De donkere energie, de mysterieuze kracht die het heelal steeds sneller doet uitdijen, bestaat echt. Dat concluderen astronomen uit Engeland en Duitsland na twee jaar onderzoek.
Dat het heelal versneld uitdijt, is ontdekt in 1998. Sindsdien is duidelijk geworden dat bijna driekwart van de totale hoeveelheid massa en energie in het heelal voor rekening komt van 'iets' dat bij gebrek aan beter maar donkere energie is genoemd.
Dat de donkere energie echt bestaat, volgt nu uit onderzoek van het zogeheten Sachs-Wolfe-effect. Dat effect, in 1967 voorspeld door Rainer Sachs en Arthur Wolfe, zorgt ervoor dat de kosmische achtergrondstraling - de overgebleven warmtestraling van de oerknal - een beetje 'blauwer' oftewel energierijker wordt als zij het zwaartekrachtsveld van een grote materieconcentratie passeert. Deze kleine veranderingen in de energie van het licht zouden meetbaar zijn door de temperatuurverdeling van de achtergrondstraling nauwkeurig te vergelijken met de verdeling van sterrenstelsels in het lokale heelal.
In een heelal zonder donkere energie zouden deze verdelingen geen enkele overeenkomst moeten vertonen. Maar al in 2003 bleek er wel degelijk een kleine correlatie tussen hen te bestaan. Toen kon echter nog niet met zekerheid worden vastgesteld dat het waargenomen effect geen andere oorzaak had.
Het nieuwe onderzoek, waarvan de resultaten in het tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society zijn gepubliceerd, laat echter weinig ruimte meer voor twijfel. Volgens de astronomen is het voor meer dan 99,99 procent zeker dat de warmere plekken in de kosmische achtergrondstraling door donkere energie worden veroorzaakt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Donkere energie bestaat vrijwel zeker
De donkere energie, de mysterieuze kracht die het heelal steeds sneller doet uitdijen, bestaat echt. Dat concluderen astronomen uit Engeland en Duitsland na twee jaar onderzoek.
Dat het heelal versneld uitdijt, is ontdekt in 1998. Sindsdien is duidelijk geworden dat bijna driekwart van de totale hoeveelheid massa en energie in het heelal voor rekening komt van 'iets' dat bij gebrek aan beter maar donkere energie is genoemd.
Dat de donkere energie echt bestaat, volgt nu uit onderzoek van het zogeheten Sachs-Wolfe-effect. Dat effect, in 1967 voorspeld door Rainer Sachs en Arthur Wolfe, zorgt ervoor dat de kosmische achtergrondstraling - de overgebleven warmtestraling van de oerknal - een beetje 'blauwer' oftewel energierijker wordt als zij het zwaartekrachtsveld van een grote materieconcentratie passeert. Deze kleine veranderingen in de energie van het licht zouden meetbaar zijn door de temperatuurverdeling van de achtergrondstraling nauwkeurig te vergelijken met de verdeling van sterrenstelsels in het lokale heelal.
In een heelal zonder donkere energie zouden deze verdelingen geen enkele overeenkomst moeten vertonen. Maar al in 2003 bleek er wel degelijk een kleine correlatie tussen hen te bestaan. Toen kon echter nog niet met zekerheid worden vastgesteld dat het waargenomen effect geen andere oorzaak had.
Het nieuwe onderzoek, waarvan de resultaten in het tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society zijn gepubliceerd, laat echter weinig ruimte meer voor twijfel. Volgens de astronomen is het voor meer dan 99,99 procent zeker dat de warmere plekken in de kosmische achtergrondstraling door donkere energie worden veroorzaakt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-09-2012
MySky: een professionele telescoop voor iedereen
Een telescoop vergroot uw wereld: letterlijk en figuurlijk. Toch heeft niet iedereen het geld om een telescoop te kopen. Een goede amateur-telescoop kost al snel duizend euro. En niet iedereen woont in de buurt van een sterrenwacht. Gelukkig komt er een oplossing aan in de vorm van een app: MySky.
Gisteren verscheen het bericht op Scientias.nl dat Jupiter is getroffen door een ruimteobject. U wilt graag zien hoe het nu is met de grote gasplaneet en of er al littekens in de atmosfeer zichtbaar zijn. Start de MySky-applicatie op uw iPad en kies Jupiter als doel. Binnen 20 minuten krijgt u een foto van de gasplaneet te zien, die gemaakt is door één van de Slooh-telescopen. Via de applicatie bestuurt u dus een professionele telescoop.
Het Slooh-netwerk bestaat momenteel uit drie observatoria, die zich bevinden op Tenerife, in Chili en in Australië.
Om de applicatie te realiseren is 150.000 dollar nodig. Dit bedrag wordt gebruikt om het netwerk van Slooh-telescopen te automatiseren en om de iPad-applicatie te ontwikkelen. Op dit moment is er ruim 1.300 dollar opgehaald. Iedereen kan zijn bijdrage leveren aan het MySky-project.
De iPad-applicatie wordt gratis beschikbaar voor iedereen. Toch gaat het 0,79 euro kosten om een aanvraag in te dienen bij een telescoop. Logisch, anders gaat iedereen foto’s aanvragen, waardoor de wachttijd oploopt. Wanneer de foto gemaakt is, ontvangt u deze in uw mailbox. Alle gegevens staan op de foto, zoals de naam van het observatorium, de naam van het object, de datum en de tijd.
Als het geldbedrag van 150.000 dollar binnen is, zal de applicatie in november in de App Store verschijnen. Volgend jaar komt het Slooh Space Camera-team met een applicatie voor Android.
.
(scientias.nl)
MySky: een professionele telescoop voor iedereen
Een telescoop vergroot uw wereld: letterlijk en figuurlijk. Toch heeft niet iedereen het geld om een telescoop te kopen. Een goede amateur-telescoop kost al snel duizend euro. En niet iedereen woont in de buurt van een sterrenwacht. Gelukkig komt er een oplossing aan in de vorm van een app: MySky.
Gisteren verscheen het bericht op Scientias.nl dat Jupiter is getroffen door een ruimteobject. U wilt graag zien hoe het nu is met de grote gasplaneet en of er al littekens in de atmosfeer zichtbaar zijn. Start de MySky-applicatie op uw iPad en kies Jupiter als doel. Binnen 20 minuten krijgt u een foto van de gasplaneet te zien, die gemaakt is door één van de Slooh-telescopen. Via de applicatie bestuurt u dus een professionele telescoop.
Het Slooh-netwerk bestaat momenteel uit drie observatoria, die zich bevinden op Tenerife, in Chili en in Australië.
Om de applicatie te realiseren is 150.000 dollar nodig. Dit bedrag wordt gebruikt om het netwerk van Slooh-telescopen te automatiseren en om de iPad-applicatie te ontwikkelen. Op dit moment is er ruim 1.300 dollar opgehaald. Iedereen kan zijn bijdrage leveren aan het MySky-project.
De iPad-applicatie wordt gratis beschikbaar voor iedereen. Toch gaat het 0,79 euro kosten om een aanvraag in te dienen bij een telescoop. Logisch, anders gaat iedereen foto’s aanvragen, waardoor de wachttijd oploopt. Wanneer de foto gemaakt is, ontvangt u deze in uw mailbox. Alle gegevens staan op de foto, zoals de naam van het observatorium, de naam van het object, de datum en de tijd.
Als het geldbedrag van 150.000 dollar binnen is, zal de applicatie in november in de App Store verschijnen. Volgend jaar komt het Slooh Space Camera-team met een applicatie voor Android.
.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
gelukkig vangt Jupiter het één en ander aan asteroïden en meteoren voor ons weg, die kunnen hier in ieder geval niet meer neerstorten, opgeruimd staat netjesquote:
EXPLOSION ON JUPITER:
Apparently, something hit Jupiter during the early hours of Sept. 10th (11:35 UT), igniting a ferocious fireball in the giant planet's cloudtops. Amateur astronomer Dan Peterson Racine, Wisconsin, saw it first through his Meade 12" LX200 telescope. "It was a bright white flash that lasted only 1.5 - 2 seconds," he reports. Another amateur astronomer, George Hall of Dallas, Texas, was video-recording Jupiter at the time, and he confirmed the fireball with this video screenshot:
[ afbeelding ]
The fireball was probably caused by a small asteroid or comet hitting Jupiter. Similar impacts were observed in June and August 2010. An analysis of those earlier events suggests that Jupiter is frequently struck by 10 meter-class asteroids--one of the hazards of orbiting near the asteroid belt and having such a strong gravitational pull.
Astronomers around the world will now begin monitoring the impact site for signs of debris--either the cindery remains of the impactor or material dredged up from beneath Jupiter's cloud tops. Some impacts do produce such debris, while others don't. Researchers aren't sure why; perhaps this event will provide some clues. Stay tuned for news about what happens next.
Update:
George Hall has posted a complete video of the explosion on Flickr.
Wacht maar tot zo'n steentje de Aarde raaktquote:
Die impact vind ik er niet echt overtuigend uitzien, zeker omdat er daarna geen sporen in de wolken te zien zijn. Vergelijk shoemaker levi 9
[ afbeelding ]
Dat kleine licht-flitsje is iets van 1/4 de grootte van de aardkloot
Calm down, please!
quote:
12-09-2012
MySky: een professionele telescoop voor iedereen
[ afbeelding ]
Een telescoop vergroot uw wereld: letterlijk en figuurlijk. Toch heeft niet iedereen het geld om een telescoop te kopen. Een goede amateur-telescoop kost al snel duizend euro. En niet iedereen woont in de buurt van een sterrenwacht. Gelukkig komt er een oplossing aan in de vorm van een app: MySky.
Gisteren verscheen het bericht op Scientias.nl dat Jupiter is getroffen door een ruimteobject. U wilt graag zien hoe het nu is met de grote gasplaneet en of er al littekens in de atmosfeer zichtbaar zijn. Start de MySky-applicatie op uw iPad en kies Jupiter als doel. Binnen 20 minuten krijgt u een foto van de gasplaneet te zien, die gemaakt is door één van de Slooh-telescopen. Via de applicatie bestuurt u dus een professionele telescoop.
Het Slooh-netwerk bestaat momenteel uit drie observatoria, die zich bevinden op Tenerife, in Chili en in Australië.
Om de applicatie te realiseren is 150.000 dollar nodig. Dit bedrag wordt gebruikt om het netwerk van Slooh-telescopen te automatiseren en om de iPad-applicatie te ontwikkelen. Op dit moment is er ruim 1.300 dollar opgehaald. Iedereen kan zijn bijdrage leveren aan het MySky-project.
De iPad-applicatie wordt gratis beschikbaar voor iedereen. Toch gaat het 0,79 euro kosten om een aanvraag in te dienen bij een telescoop. Logisch, anders gaat iedereen foto’s aanvragen, waardoor de wachttijd oploopt. Wanneer de foto gemaakt is, ontvangt u deze in uw mailbox. Alle gegevens staan op de foto, zoals de naam van het observatorium, de naam van het object, de datum en de tijd.
Als het geldbedrag van 150.000 dollar binnen is, zal de applicatie in november in de App Store verschijnen. Volgend jaar komt het Slooh Space Camera-team met een applicatie voor Android.
.
(scientias.nl)
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
13-09-2012
ESO fotografeert kleurrijke potloodnevel
De Europese Zuidelijke Sterrenwacht heeft een foto gemaakt van de scherpe potloodnevel. 11.000 jaar geleden vond er een supernova-explosie plaats. De potloodnevel is een klein overblijfsel van deze energierijke explosie.
Nog nooit van de potloodnevel gehoord? Zo gek is dat niet, want NGC 2736 bevindt zich in het zuidelijke sterrenbeeld Zeilen. Dit betekent dat dit sterrenbeeld niet zichtbaar is in de Benelux.
De potloodnevel maakt deel uit van het grotere Vela-supernovarestant. In het centrum van dit restant bevindt zich een pulsar, die meer dan tien keer per seconde om zijn as draait. De potloodnevel is in 1834 ontdekt en bevindt zich op een afstand van ruim 800 lichtjaar bij de aarde vandaan.
De nieuwe foto vertelt astronomen wat er in het gebied plaatsvindt. Zo geven de kleuren de temperatuur van het gas aan. Sommige gebieden zijn zo heet, dat zuurstofatomen geioniseerd worden. Dit verklaart de blauwe gloed op de foto. De rode kleur wordt veroorzaakt door de emissie van waterstof.
(scientias.nl)
ESO fotografeert kleurrijke potloodnevel
De Europese Zuidelijke Sterrenwacht heeft een foto gemaakt van de scherpe potloodnevel. 11.000 jaar geleden vond er een supernova-explosie plaats. De potloodnevel is een klein overblijfsel van deze energierijke explosie.
Nog nooit van de potloodnevel gehoord? Zo gek is dat niet, want NGC 2736 bevindt zich in het zuidelijke sterrenbeeld Zeilen. Dit betekent dat dit sterrenbeeld niet zichtbaar is in de Benelux.
De potloodnevel maakt deel uit van het grotere Vela-supernovarestant. In het centrum van dit restant bevindt zich een pulsar, die meer dan tien keer per seconde om zijn as draait. De potloodnevel is in 1834 ontdekt en bevindt zich op een afstand van ruim 800 lichtjaar bij de aarde vandaan.
De nieuwe foto vertelt astronomen wat er in het gebied plaatsvindt. Zo geven de kleuren de temperatuur van het gas aan. Sommige gebieden zijn zo heet, dat zuurstofatomen geioniseerd worden. Dit verklaart de blauwe gloed op de foto. De rode kleur wordt veroorzaakt door de emissie van waterstof.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mooie geanimeerde doc. over het zonnestelsel, de melkweg tot aan de oerknal, anderhalf uur kijkplezier 
![Journey to the Edge of the Universe [Full - HD 1080p]](http://i.ytimg.com/vi/wGCOmVQiRNY/default.jpg)
http://www.astroversum.nl(...)-niet-onrealistisch/quote:Onderzoekers: ‘Warp-drive niet onrealistisch’
Volgens fysici zou een warp-drive, een concept uit de bekende Star Trek-franchise waarmee men sneller dan het licht kan reizen, niet zo onrealistisch zijn als eerder werd gedacht. De realisatie van een eerste concept voor de warp-drive, in 1994 gepubliceerd door de Mexicaanse wiskundige Miguel Alcubierre, werd tot voorheen niet voor mogelijk gehouden, omdat een dergelijke aandrijving een enorme hoeveelheid energie zou vereisen. Daar lijkt nu echter verandering in te zijn gekomen.
17-09-2012
Duitsers komen met bezemwagen voor in de ruimte
De Duitse ruimtevaartorganisatie DLR gaat bezemwagens voor in de ruimte ontwikkelen. De bezemwagens gaan op drift geraakte satellieten opsporen, indien mogelijk herstellen of van nieuwe brandstof voorzien.
En wanneer satellieten echt niet meer te repareren zijn, zorgt het paradepaardje van de Duitsers ervoor dat de satelliet geen problemen gaat veroorzaken. Heel concreet betekent dat dat de bezemwagen de satelliet vastgrijpt en vervolgens gecontroleerd in de atmosfeer van de aarde laat verbranden. Zo wordt voorkomen dat de satelliet op aarde neerstort of toekomstige ruimtemissies letterlijk in de weg zit door ongecontroleerd in een baan om de aarde te blijven zweven.
DEOS
De bezemwagen van de Duitsers heeft vooralsnog de naam DEOS gekregen. Dat staat voor Deutsche Orbitale Servicing Mission. Vorige week werden de nodige contracten getekend en daarmee gaat DEOS nu de ontwerpfase in. Naar verwachting duurt deze fase ongeveer een jaar. Daarna kan gestart worden met de bouw van de hardware.
Lastig
De Duitse ruimtevaartorganisatie krijgt ongetwijfeld nog een hele dobber aan het ontwikkelen van de bezemwagen. De bezemwagen moet kapotte satellieten kunnen opsporen. Ook moet deze satellieten (die met grote snelheid in een baan om de aarde bewegen) kunnen vastgrijpen om deze te repareren of van brandstof te voorzien. Hoe lang het gaat duren voor de bezemwagen echt de ruimte in gaat, is nog onbekend. Maar het kan nog wel even duren. Na de ontwerpfase en het ontwikkelen van de hardware, zullen eerst ook de nodige experimenten moeten plaatsvinden alvorens DEOS echt aan de slag kan gaan.
Het initiatief van de Duitsers is zeker geen overbodige luxe. De hoeveelheid kapotte satellieten in een baan om de aarde neemt toe. En al dat ruimteafval brengt risico’s met zich mee. Zo stortten nu al regelmatig kapotte satellieten en sondes op aarde neer en moet het ISS regelmatig uitwijken voor rondvliegend afval. Ook toekomstige ruimtemissies lopen gevaar door het ruimteafval: alvorens sondes zich in de ruimte kunnen begeven, moeten ze eerst zonder kleerscheuren door al het ruimteafval heenbewegen. De Duitsers zijn overigens niet de enigen die zich om het ruimteafval bekommeren. Ook Zwitserland werkt aan een vuilniswagen voor in de ruimte: CleanSpaceOne.
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 19-09-2012 09:11:13 ]
Duitsers komen met bezemwagen voor in de ruimte
De Duitse ruimtevaartorganisatie DLR gaat bezemwagens voor in de ruimte ontwikkelen. De bezemwagens gaan op drift geraakte satellieten opsporen, indien mogelijk herstellen of van nieuwe brandstof voorzien.
En wanneer satellieten echt niet meer te repareren zijn, zorgt het paradepaardje van de Duitsers ervoor dat de satelliet geen problemen gaat veroorzaken. Heel concreet betekent dat dat de bezemwagen de satelliet vastgrijpt en vervolgens gecontroleerd in de atmosfeer van de aarde laat verbranden. Zo wordt voorkomen dat de satelliet op aarde neerstort of toekomstige ruimtemissies letterlijk in de weg zit door ongecontroleerd in een baan om de aarde te blijven zweven.
DEOS
De bezemwagen van de Duitsers heeft vooralsnog de naam DEOS gekregen. Dat staat voor Deutsche Orbitale Servicing Mission. Vorige week werden de nodige contracten getekend en daarmee gaat DEOS nu de ontwerpfase in. Naar verwachting duurt deze fase ongeveer een jaar. Daarna kan gestart worden met de bouw van de hardware.
Lastig
De Duitse ruimtevaartorganisatie krijgt ongetwijfeld nog een hele dobber aan het ontwikkelen van de bezemwagen. De bezemwagen moet kapotte satellieten kunnen opsporen. Ook moet deze satellieten (die met grote snelheid in een baan om de aarde bewegen) kunnen vastgrijpen om deze te repareren of van brandstof te voorzien. Hoe lang het gaat duren voor de bezemwagen echt de ruimte in gaat, is nog onbekend. Maar het kan nog wel even duren. Na de ontwerpfase en het ontwikkelen van de hardware, zullen eerst ook de nodige experimenten moeten plaatsvinden alvorens DEOS echt aan de slag kan gaan.
Het initiatief van de Duitsers is zeker geen overbodige luxe. De hoeveelheid kapotte satellieten in een baan om de aarde neemt toe. En al dat ruimteafval brengt risico’s met zich mee. Zo stortten nu al regelmatig kapotte satellieten en sondes op aarde neer en moet het ISS regelmatig uitwijken voor rondvliegend afval. Ook toekomstige ruimtemissies lopen gevaar door het ruimteafval: alvorens sondes zich in de ruimte kunnen begeven, moeten ze eerst zonder kleerscheuren door al het ruimteafval heenbewegen. De Duitsers zijn overigens niet de enigen die zich om het ruimteafval bekommeren. Ook Zwitserland werkt aan een vuilniswagen voor in de ruimte: CleanSpaceOne.
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 19-09-2012 09:11:13 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-09-2012
Eerste beelden van Dark Energy Camera
De Dark Energy Camera op de 4-meter Blanco-telescoop op het Cerro Tololo Inter-american Observatory in Chili heeft afgelopen week de eerste opnamen van de sterrenhemel gemaakt. De 570 megapixel-camera, zo groot als een telefooncel, gaat vanaf december 2012 gebruikt worden voor het vervaardigen van een driedimensionale kaart van de verdeling v an ca. 300 miljoen sterrenstelsels en 100.000 clusters van sterrenstelsels. T
evens zullen tijdens deze Dark Energy Survey naar verwachting zo'n 4000 supernova-explosies worden gedetecteerd. Uit de meetresultaten hopen sterrenkundigen meer inzicht te verkrijgen in de ware aard van de mysterieuze donkere energie, die de oorzaak is van de versnellende uitdijing van het heelal.
De Dark Energy Camera is een Amerikaans-Brits project, geleid door het natuurkundelaboratorium Fermilab in Chicago.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Eerste beelden van Dark Energy Camera
De Dark Energy Camera op de 4-meter Blanco-telescoop op het Cerro Tololo Inter-american Observatory in Chili heeft afgelopen week de eerste opnamen van de sterrenhemel gemaakt. De 570 megapixel-camera, zo groot als een telefooncel, gaat vanaf december 2012 gebruikt worden voor het vervaardigen van een driedimensionale kaart van de verdeling v an ca. 300 miljoen sterrenstelsels en 100.000 clusters van sterrenstelsels. T
evens zullen tijdens deze Dark Energy Survey naar verwachting zo'n 4000 supernova-explosies worden gedetecteerd. Uit de meetresultaten hopen sterrenkundigen meer inzicht te verkrijgen in de ware aard van de mysterieuze donkere energie, die de oorzaak is van de versnellende uitdijing van het heelal.
De Dark Energy Camera is een Amerikaans-Brits project, geleid door het natuurkundelaboratorium Fermilab in Chicago.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat vind ik ook
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-09-2012
Ruimtetelescopen sporen 'ultra-ver' sterrenstelsel op
Geholpen door een kosmische 'loep' hebben de ruimtetelescopen Spitzer en Hubble een sterrenstelsel ontdekt dat waarschijnlijk het verste stelsel is dat ooit is waargenomen (Nature, 20 september). Het licht dat nu van het onooglijke rode vlekje is opgevangen, is uitgezonden toen het heelal amper 500 miljoen jaar oud was. Anders gezegd: het stelsel bevindt zich op een afstand van meer dan 13 miljard lichtjaar.
Dit wijst erop dat het stelsel al bestond aan het einde van het zogeheten donkere tijdperk van het heelal. Dat tijdperk begon ongeveer 400.000 jaar na de oerknal, toen de temperatuur in het heelal zo ver was gedaald dat elementaire deeltjes zich konden samenvoegen tot neutraal waterstofgas, dat de vrije doorgang van licht belemmerde.
Het heelal werd pas 'doorzichtig' toen de energierijke straling van de eerste sterren en sterrenstelsels ervoor zorgde dat de meeste waterstofatomen in het heelal hun elektron kwijtraakten oftewel ioniseerden. Ook nu nog verkeert dit waterstofgas in geïoniseerde toestand.
Normaal gesproken zijn deze piepjonge sterrenstelsels niet waarneembaar met de huidige telescopen. Maar bij toeval bevindt het nu waargenomen stelsel zich achter een grote cluster van nabijere stelsels. De zwaartekracht van deze cluster fungeert als een soort lens die het licht van het 'ultra-verre' stelsel ongeveer vijftien keer versterkt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ruimtetelescopen sporen 'ultra-ver' sterrenstelsel op
Geholpen door een kosmische 'loep' hebben de ruimtetelescopen Spitzer en Hubble een sterrenstelsel ontdekt dat waarschijnlijk het verste stelsel is dat ooit is waargenomen (Nature, 20 september). Het licht dat nu van het onooglijke rode vlekje is opgevangen, is uitgezonden toen het heelal amper 500 miljoen jaar oud was. Anders gezegd: het stelsel bevindt zich op een afstand van meer dan 13 miljard lichtjaar.
Dit wijst erop dat het stelsel al bestond aan het einde van het zogeheten donkere tijdperk van het heelal. Dat tijdperk begon ongeveer 400.000 jaar na de oerknal, toen de temperatuur in het heelal zo ver was gedaald dat elementaire deeltjes zich konden samenvoegen tot neutraal waterstofgas, dat de vrije doorgang van licht belemmerde.
Het heelal werd pas 'doorzichtig' toen de energierijke straling van de eerste sterren en sterrenstelsels ervoor zorgde dat de meeste waterstofatomen in het heelal hun elektron kwijtraakten oftewel ioniseerden. Ook nu nog verkeert dit waterstofgas in geïoniseerde toestand.
Normaal gesproken zijn deze piepjonge sterrenstelsels niet waarneembaar met de huidige telescopen. Maar bij toeval bevindt het nu waargenomen stelsel zich achter een grote cluster van nabijere stelsels. De zwaartekracht van deze cluster fungeert als een soort lens die het licht van het 'ultra-verre' stelsel ongeveer vijftien keer versterkt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Eh? Ik heb altijd gedacht dat het andersom was?quote:
19-09-2012
Ruimtetelescopen sporen 'ultra-ver' sterrenstelsel op
[ afbeelding ]
Dit wijst erop dat het stelsel al bestond aan het einde van het zogeheten donkere tijdperk van het heelal. Dat tijdperk begon ongeveer 400.000 jaar na de oerknal, toen de temperatuur in het heelal zo ver was gedaald dat elementaire deeltjes zich konden samenvoegen tot neutraal waterstofgas, dat de vrije doorgang van licht belemmerde.
Het heelal werd pas 'doorzichtig' toen de energierijke straling van de eerste sterren en sterrenstelsels ervoor zorgde dat de meeste waterstofatomen in het heelal hun elektron kwijtraakten oftewel ioniseerden. Ook nu nog verkeert dit waterstofgas in geïoniseerde toestand.
Door het afstoten van elektronen en fotonen in het plasma voor de 'dark ages' was het heelal ondoorzichtig wit. Door afkoeling konden elektronen weer gevangen worden en werd het heelal doorzichtig (zwart), maar er waren nog geen lichtbronnen dus er was letterlijk niets te zien. Na verloop van tijd hoopten de atomen genoeg samen om voldoende energie uit te stralen om een deel van de waterstof opnieuw te ionizeren, en lichtbronnen te creeren.
Er stond een uur geleden iemand voor m'n deur die het einde der tijden kwam voorspellen, of iets dergelijksquote:
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Geef 'm een googol jaren en hij krijgt nog gelijk ookquote:
[..]
Er stond een uur geleden iemand voor m'n deur die het einde der tijden kwam voorspellen, of iets dergelijks
Calm down, please!
