quote:
Op woensdag 11 april 2012 09:13 schreef Norrage het volgende:[..]
Verkeerde generatie?

Langs mij is het ook een beetje heen gegaan. Toen was ik ongeveer 12 jaar, en was ik niet zo van die feestjes

Nu vind ik het echter geniaal (enige soort feestjes waar ik plezier kan hebben is waar dit soort muziek gedraaid wordt, samen met slechte apres-ski muziek), maar zoals gezegd zou ik niks bij naam kunnen noemen.

Mijn eerste zelfverdiende aankoop.Ik had dat jaar voor het eerst een baantje voor mezelf verzonnen: Ik bezorgde folders.
Het verdiende gemiddeld 2,5 cent (guldencenten dus, voor de guppies in dit topic: dat is waar Wilders
het nogal vaak over heeft of die ene tante van je als ze weer eens klaagt hoe duur alles is) per folder, maar ik was zo slim om folders van 5 verschillende bedrijven te bezorgen waardoor het ongeveer 7 gulden per uur verdiende.
Met het geld dat ik in die zomer verdiende kocht ik een radio met cd-speler en cassettedeck. Dat was nodig, omdat al mijn vrienden er ook een hadden.
Als er een geweldig nummer uitkwam dan kochten we massaal het singletje. Kwam niet vaak voor, want meestal kopierde we het van een verzamel-cd of gewoon van de radio.
Verzamel-cd's waren het beste. Iedereen van mijn vriendengroep werdt het zo'n beetje verplicht gesteld om 1 a 2 keer per jaar een verzamel-cd te kopen. Zodat de rest het dus op cassette kon overzetten.
Tim Kuik en zijn criminele vriendjes kenden we nog niet. Misschien had onze Tim zelfs een baan waarmee hij zichzelf s'morgens in de spiegel kon aankijken. In elk geval verdiende alle popsterren meer dan genoeg om gewoon muziek te maken zonder dat ze kopieerheffingen nodig hadden.
Zo'n kopieerheffing hadden we zelf al verzonnen. Als er een verzamel-cd was uitgekomen waar wel enkele leuke nummers op stonden, maar die eigenlijk niemand wou dan betaalde we allemaal een gulden mee, zodat diegene hem voor half geld kon kopen. Andersom gebeurde uiteraard ook. Een te gekke verzamel-cd die geliefd was onder meerdere van ons groepje leverde steevast problemen op.
Er was er maar een die hem mocht kopen.
Een keer werd deze regel overtreden. Na 2 dagen van geruzie besloten 2 vrienden van het groepje om dezelfde cd te kopen (album van 2-Unlimited geloof ik). Het gevolg was dat we een week lang steevast met een speler minder waren bij het voetballen. De cd leende je in die week bij diegene van de 2 die je het meeste mocht.
Mijn eerste aankoop voor mijn nieuwe radio was de verzamel cd van Dune. Dit ter nostalgische verklaring van mijn top 5 keuze.