Opvoeding niet naar leeftijd

Hallo,

Ten eerste wil ik even sorry zeggen als ik deze topic bij het verkeerde onderwerp heb gezet, maar dit is dus het probleem.

Ik ben een 17 jarige jongen en woon alleen samen met mijn moeder. Sinds kleins af aan is me moeder een beetje te beschermend geweest wat ik ook wel begrijp hoor. Maar daarmee bedoel ik dingen als: niet te ver van het huis, tot op late leeftijd niet naar het winkelcentrum mogen, niet naar de speeltuin 2 flats verder, niet naar de voetbalkooi 1 straat verder, niet naar het park die 5 minute van ons huis vandaan is en zo nog meer dingen. Na een tijd mocht ik deze dingen wel, maar het was een beetje laat voor me leeftijd als jullie snappen wat ik bedoel?
Ik bedoel dus dat ik ongeveer pas rond eind brugklas alleen naar de stad mocht terwijl de meeste leeftijdsgenoten en vrienden al op de basisschool mochten. Ik mocht pas naar de winkelcentrum in de buurt toen ik in groep 7 of 6 zat terwijl me buurmeisje van 6 of jonger zelfs er al heen mocht of naar de speeltuin waar ik zelf al laat heen mocht.
Ook mocht ik heel de basisschool lang niet naar buiten als me moeder aan het werk was(wat ik ook wel snap) ze werkte elke dag tot half 5 en ik moest in de zomer 6/7 uur thuis zijn terwijl me vrienden in de zomer om 10 soms zelf 11 uur kwamen aanbellen. In de brugklas, de 2e en het jaar daarop veranderde dit in 8 uur in de zomer, maar in de winter was het nog steeds voor het donker werd. Mijn moeder zegt dat het mijn eigen schuld en keuze was omdat ik niet meer naar de dagopvang wou en wou stoppen met Judo en Karate, maarja dat kwam omdat ik het niet meer leuk vond.
Ik heb ook nooit een ruime keuze gehad met sport. Ik wou graag op voetbal aangezien ik toch een redelijk talentje was op straat op die leeftijd, maar omdat mijn moeder me niet kon brengen en me ook niet wou laten meefietsen met vrienden is dat niet door gegaan.. pas vorig jaar en groep 8 mocht ik erop, maar je begrijpt dat je dan ver achterloop op je leeftijdsgenoten en een beetje word gepest.

Ook is mijn moeder niet zo gastvrij. Ik mocht vroeger bijvoorbeeld nooit me buurjongens binnenlaten of andere vrienden. Er zijn maar twee vrienden die ooit bij me binnen konden komen en dat was altijd na een afspraak van een week van tevoren. Vorig jaar mocht wel een van die jongens soms binnen komen als die aanbelde. Mijn moeder gaf altijd aan dat ik te jong was voor dingen en dat ik niet laat thuis kon komen, Elk jaar als ik jarig werd veranderde er niks aan de regels. Na een tijdje kwam bijna niemand meer aanbellen om te vragen of ik buiten kwam omdat ze toch wiste dat ik niet kwam of dat ik over een half uurtje toch al binnen moest zijn.
Ik was dus best vriendloos en eenzaam tot anderhalf jaar geleden.
Ik heb hier eerlijk gezegd vaak om gehuild etc. omdat ik mijn jeugd niet leuk vind. Dus besloot ik maar in overleg met me moeder om naar een andere stad te verhuizen om een nieuwe start te krijgen met nieuwe mensen. Het viel zwaar tegen en hier werden me emotionele problemen steeds erger. Vaak ruzie met mijn moeder en nog steeds mag ik door de weeks niet naar buiten, alleen als ik ga trainen, stage of ff snel iets moet doen. Vrijdag en zaterdag 11 uur thuis.
Ik mag niet uitgaan in Rotterdam of iets anders terwijl al mijn vrienden dat doen.
Ik heb mijn moeder vaak gezegd dat ze nog in der eigen tijd leeft, maar dat wilt ze niet toegeven. Ik krijg veel aandacht van de meisjes en er zijn ook jongens die bevriend met me willen raken, maar door mijn moeder heb ik het idee dat ik niet van mijn jeugd kan genieten.. Ik begin een terugtrekkende haarlijn te krijgen (Ja vroeg ik weet het) en ik denk dat het over 2 jaar echt duidelijk te zien is. Door dit vind ik echt dat ik geen jeugd heb gehad omdat ik over 2 jaar zelfs me looks kwijt ben terwijl dat het enige is waar ik eigenlijk echt blij mee ben terwijl ik er niks mee heb kunnen doen. En ik zal dan ook flink gepest worden, want andere jongens die dat hebben worden echt veel gepest op social dingen als twitter en hyves, maar ook in het echt.


Ik ben naar de psycholoog geweest omdat het erg slecht ging met mij. Zij dacht dat ik te bang ben om dingen aan me moeder te vragen omdat ik der reactie al weer. Dat klopt ook. Als ik der iets wil vragen weet ik al dat het nee is met een hele boze preek erachter aan. Onze band is ook niet meer als vroeger wat ik heel jammer vind, maar heb er zelf voor gekozen want van praten komt ruzie dus sluit ik mezelf vaak verdrietig op in mijn kamer. Laatst vroeg ik der of ik mee met me vrienden mocht om uit te gaan waarop ze boos reageerde met "ik kan me niet voorstellen dat hun ouder hun laat uitgaan tot laat blijf gewoon thuis of ga even naar buiten tot 11 als andere mensen op je leeftijd"

Heel me leven lang moet ik ookal doordeweeks 8 uur in bed liggen alleen is dat sinds dat we zijn verhuist 1 jaar geleden een afwijkende regel.Soms geld die wel en soms weer niet..Als ik ga trainen bijvoorbeeld moet ik 9 uur wel thuis zijn. Als ik stage heb kan ik pas om 11 thuis zijn maar daar kan ze niks tegen doen omdat het moet.

Ik zit vaak saai binnen of ik ben gaan fitnessen (of ik rij leveloos rondjes in de bus met mijn busabbonement) Door al deze dingen bij elkaar huil ik vaak, maar mijn moeder weet het niet. Ik heb echt een klote jeugd gehad vind ik, maar als ik erover praat word mijn moeder emotioneel en zegt ze dat ik der haat wat HELEMAAL NIET zo is.
Ik wil nog van mijn jeugd kunnen genieten nu ik nog haar heb en er goed uitzie.
Ik heb mijn leven maar even samengevat en ik wou vragen wat jullie nou terecht vinden/vonden of dat jullie vinden dat mijn moeder toch in der eigen tijd leef en een beetje te streng.
Maar voor mijn gevoel heb ik niet eens een jeugd gehad!

[ Bericht 0% gewijzigd door chadson95 op 20-02-2012 15:58:23 ]

veel getyped.. ik weet het, maar ik wou ook gewoon het hele verhaal vertellen

quote:

Op zondag 19 februari 2012 22:52 schreef maffemuts het volgende:
Persoonlijk denk ik dat je moeder daar een goede reden voor heeft, al eens naar gevraagd ?
Natuurlijk kan ik me voorstellen dat ze wil weten waar je uithangt, ik bedoel we leven simpelweg niet meer in de tijd dat iedereen elkaar kent en dat iedereen maar goede bedoelingen heeft.
Probeer desnoods eens een afspraak bij de Psycholoog samen met je moeder te maken ?en praat er daar over onder begeleiding.

Tuurlijk, dat is normaal als je wilt weten waar je kind is. En ja de eerste afspraak was met mijn moeder daar, maar ik heb gelijk gezegd dat ik liever alleen wilde komen omdat mijn moeder de hele tijd aan het woord bleef en emotioneel werd terwijl het eigenlijk allemaal om mij draaide en voor mij was...

quote:

Op zondag 19 februari 2012 22:56 schreef maffemuts het volgende:

[..]

Iets moet jouw moeder bewegen tot deze (radicale) beslissing/regels, als haar bijvoorbeeld iets ergs is overkomen vroeger, zal ze jou daarvoor willen beschermen, dat is moeder eigen. Maar dat zal dan eerst wel naar boven moeten komen voor jouw probleem opgelost kan worden.
Kortom, er speelt vaak meer mee dan jij

Nee er is niks met mijn moeder gebeurt vroeger, maar wel door dingen op het nieuws en allerlei dingen als verkrachting in een park op opsporingsverzocht hebben der wel zo laten denken denk ik

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:05 schreef Jellereppe het volgende:
Wat moet ik hierop zeggen. We kunnen moeilijk zien wat er meespeelt bij je moeder dat ze jou zo beperkt in je doen en laten.

Maar op een gegeven moment moet ze je wel vrijlaten. Je bent niet haar bezit. Ouders voeden hun kind(eren) op en op een gegeven moment moet je ze beetje bij beetje loslaten.

Probeer er met haar over te praten; of anderzins een oplossing te zoeken. Misschien familie erbij betrekken.

Ik denk dat ze me pas loslaat als ik uit huis woon... En familie erbij halen is wel vaker gebeurt alleen ze weten niet dat ik ongelukkig ben en ik wil ook niet dat ze weten dat ik dat ben dus dat word lastig..

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:23 schreef Jellereppe het volgende:

[..]

Misschien aan je opa en oma vertellen dat je je ongelukkig voelt. Misschien kunnen zij iets voor je doen.

Mijn oma is lange tijd geleden overleden.. En mijn opa woont in het buitenland. Ik denk zelf ook wel dat het beter was geweest als mijn oma er nog was want dan had ik waarschijnlijk daar gewoont

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:23 schreef Nemephis het volgende:

[..]

Misschien toch eens laten merken dat je er ongelukkig van wordt.

Als ik je OP lees ben ik het met je eens dat je moeder veeeeel te beschermend is.

Ja ik heb het al een keer tegen mijn tantes gezegd, maar ze zijn wel eerlijk en willen het van twee kanten horen. En als ik kritiek heb op mijn moeder zegt ze dat ik der haat en dat ik der een slechte moeder vind en gaat ze erdoor huilen en dat zeggen tegen de familie terwijl ik het niet negatief bedoel.

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:29 schreef Jellereppe het volgende:

[..]

Dat maakt het er niet makkelijker op. Een andere familielid die je echt vertrouwt. Een tante misschien.

Mijn broer, maar die koos niet echt een kant toen ik het hem vertelde. Hij begrijpt me wel, maar hij gaat niet tegen me moeder in als je snap wat ik bedoel

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:37 schreef CafeRoker het volgende:
Moeder meenemen naar die psycholoog lijkt me wel een goede. Ik heb in m'n omgeving wel van meer mensen met problemen die voortkomen uit de opvoeding gehoord dat dat goed gewerkt heeft.

Al gedaan, maar ik vond dat echt niet goed omdat ik bijna niet aan het woord kwam.

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:43 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Wie wel? Je moeder? En wat zei de psycholoog?

Ja mijn moeder nam de hele tijd het woord.

Ze luisterde vooral.. Na een tijdje dat ze zag dat ik me irriteerde vroeg ze of ik voortaan alleen wilde komen. Ik zei gelijk ja!

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:47 schreef Jellereppe het volgende:

[..]

Dan houd je weinig opties over. Je moet je moeder misschien duidelijk proberen te maken dat je wat vrijer wil zijn. Hoe moeilijk ook.

En probeer aan de psycholoog duidelijk te maken dat je je ongelukkig voelt. En dat je graag vrijer wilt zijn in je doen en laten.

Met mijn moeder valt niet te praten ze gebruikt als argumenten dat andere kinderen ook zo worden opgevoed. Wanneer ik zeg maar, "naam" "naam" "naam""naam en oojaa "naam" worde niet zo opgevoed antwoord ze met "je moet niet letten op anderen"

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:50 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

en hoe liep het verder dan, buiten dat je bang zou zijn voor haar reactie?

Niet echt een resultaat, want die vrouw bleef alleen maar vragen stellen en geen echte conclusies.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 14:58 schreef jeroen25 het volgende:

[..]

Dat is ook belangrijk.
Is hij ouder of jonger? Kreeg hij meer of minder vrijheid?

[..]

Maar wat had je moeder dan te vertellen?

Is het niet gewoon eens tijd dat TS in opstand komt?
Ga gewoon wat ondernemen en vrienden zoeken ongeacht wat je moeder er van zegt.

Ik weet neit hoe zijn opvoeding ging..

En me moeder had alleen te zeggen dat ze het beste met me voor heeft en dat ik teveel kijk naar anderen en zoals hun wil zijn wat ik dus nergens op vind slaan

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:12 schreef jeroen25 het volgende:

[..]

Daar kun je dan toch op inhaken?
Zij denkt misschien dat het het beste voor jou is om je binnen te houden maar jij voelt je daardoor geisoleerd en in je ontwikkeling geremd.
Zeg tegen haar dat je meer vrijheid nodig hebt en neem die ook.

Vaak genoeg gedaan. Heb zelfs na 5 jaar gezegd dat ik ongelukkig word van deze jeugd zo. Ze geeft echt niks toe. Als ik zeg "je bent wel een goede moeder maar te beschermend" verstaat ze het als "Je hebt mijn leven verpest ik haat jou bla bla"

Als ik een goede argument hebt negeert ze en zegt ze dat het haar huis is..

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:14 schreef Cue_ het volgende:

[..]

[..]

Maar dat is toch juist goed? Dan kom je tenminste achter de redenen waarom je moeder zo is.. en kan je haar misschien meer begrijpen.
In andere sessies kan de therapeut weer meer aan jou vragen zodat je moeder een beter beeld krijgt van jou.

Ze geeft geen redenen..
Ze weet dat als ze een reden geef dat ik dan een goede argument tegen heb.
Dus dan zegt ze alleen dingen als dat het haar huis is endat ik haar regels moet volgens omdat zij weet dat dat het beste is. En omdat ik nog minderjarig ben.

Als ik zeg dat ze in der eigen tijd leef zegt ze dat dat niet zo is

ik had dit eerst in deze topic gezet, en later in een andere omdat eht anders te groot was. Maar de andere topic is gesloten en ik vind dit toch erg belangrijk dus plaats ik het hier:

Hallo,
Ik zit met een probleem met mijn moeder over het meenemen van meisjes
ik heb vriendinnen gehad en mee naar huis genomen, maar mijn moeder is daar ook echt moeilijk in en niet gastvrij.
Als ik vraag is het goed dat me vriendin langskomt? reageert ze met een geirriteerde zucht en vraagt ze al meteen hoelaat ze weggaat? Ze wil niet eens dat we in mijn kamer gaan en als dat wel mag(na lange gezeur) wilt ze wel dat de deur open blijft. Mijn vriendin voelt zich ook niet op der gemak in de woonkamer en in mijn kamer met de deur open ook niet echt.. Dit ging dus ook fout bij mijn vorige vriendin omdat ze niet meer langs wilde komen omdat ze dacht dat mijn moeder der niet mocht. Ze hoorde een keer dat mijn moeder me riep en boos fluisterde hoelaat ze weggaat en dat ze niet lang kan blijven(dit heb ik nooit tegen me moeder gezegd).

Bij de eerste ontmoeting tussen mijn moeder en vriendin maakte ze kennis en toen ze klaar waren wilde ik dus naar mijn kamer met haar, maar mijn moeder blokkeerde "onopgemerkt" de trap waarna ze zei "loop maar door naar de woonkamer".Ook bij mijn ex dan riep mijn moeder me gewoon terwijl ik met haar zat om dat vragen wanneer ze weggaat en dat ze niet te lang moet blijven.
En als ze dan weg is komt mijn moeder boos mijn kamer binnen dat ze wilt dat ik voortaan in de woonkamer zit met der en dat ik der niet in de avond langs moet laten komen en dat een meisje niet bij een jongen langs hoort te gaan, maar ik juist bij haar bla bla terwijl ik niet eens laat buiten mag zijn. Ik zeg altijd dat mijn moeder nog in der eigen tijd leeft en dat ze een beetje overdrijft want ze vind niet dat een meisje in het donker op straat moet zijn (ookal is het 6 uur wintertijd) terwijl zoveeeel dat doen hier. In de 3e klas vroeg ze me ook een keer of ik met mijn toendertijdse vriendin gezoend had, ik zei ja waarop ze best geschokt op reageerde.
Ook heeft mijn moeder een beeld dat je niks met je meisje kan doen. Kijk maar naar wat ik zei over dat zoenen.

Ik heb in mijn hele leven 3 vriendinnen mee naar huis genomen.De eerste was niet eens een echte relatie dus dat tel ik niet mee en de tweede relatie duurde 6 maanden maar ze is maar een paar keer langsgekomen. En de andere relatie is nog gaande.
Maar hoe denken jullie hierover

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:19 schreef jeroen25 het volgende:
Maar doe je ook wat?
Zeggen dat je graag wat meer vrijheid wil heeft geen zin als je vervolgens braaf thuisblijft omdat zij zegt dat je dat moet.

Ik heb eens een woede uitbarsting gekregen hier in huis waardoor ik een tijdje uit huis ben gegaan bij familie. En tja ik weet dat als ik iets zou doen als n iet naar huis komen dat mijn moeder me schreeuwens opbelt, wat ze al doet als ik 2x niet op heb kunnen nemen of niet heb gereageert op een sms, en vraag waar ik ben en als ik dan nog steeds niet kom? hahaa jaa dan gaat de deur gewoon op slot.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:20 schreef RockabeIIa het volgende:
Misschien heb je haar vertrouwen erg beschaamd?

Niet dat ik weet, ben nooit in aanraking gekomen met de politie of zo iets. Het ging wel een tijd slecht met school omdat ik het vwo niet aankon en doordat ik me slecht voelde niet kon leren. Nu gaat het veel beter mijn cijfers zijn echt goed, maar heb er niks voor terug gekregen

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:29 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Neem aan dat je therapeut er wel meer uit moet kunnen trekken.. of haar inzichten kan geven in waarom/hoe het ook anders kan etc.
En tja als je ma niet wil luisteren / van mening wil veranderen dan kan jij je er enkel aan schikken totdat je het huis uit bent.

Ja ze was er alleen bij, bij de eerste spraak hey.
De sessies zijn ook afgelopen. Ik vond het best nutteloos, want ze stelde alleen maar vragen. Ze stelde wel voor dat ik meer met mijn moeder moet praten over dingen die ik heb gedaan. Bijvoorbeeld of ik wel of niet ooit heb gerookt, seks, drank of iets crimineels. Niet dat ik dat allemaal stiekem heb gedaan hoor maar je snap wat ik bedoel.

Ik heb daar nog steeds niet met mijn moeder over gesproken want ze reageert al geschokt als ze hoort dat de vader van mijn vriend rookt...
En ja onze band is niet meer zo goed.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:30 schreef jeroen25 het volgende:

[..]

Je hebt geen eigen sleutel?

Jawel, maar je hebt toch ook van die klemsloten aan de binnenkant.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:36 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Logisch toch dat bij een eerste sessie vooral vragen worden gesteld en geen conclussies worden getrokken? Je therapeut moet eerst weten hoe en wat tussen jullie.
En als t zinloos is moet je je afvragen of het wel een juiste therapeut was of misschien een ander beter zou zijn.

en tja, het zit hem toch in de communicatie tussen jullie. En als t niet werkt.. dan moet je het huis uit gaan.

Niet alleen de eerste afspraak was zo. Alle sessies gingen zo. De gene vroeg iets en ik antwoordde.

Uit huis gaan is misschien een mogelijkheid, maar ik ga pas over 1.5 jaar naar het HBO en om nu fulltime te werken om de huur te betalen lijkt me niet goed voor mijn school..

quote:

Op maandag 20 februari 2012 15:40 schreef Cue_ het volgende:

[..]

En dat waren geen vragen waar je door eigen beantwoordingen misschien zelf inzicht zou moeten krijgen in de situatie?

1,5 jaar uitzingen is geen optie?

uhm ja het ging meer zo. therapeut: ga je wel eens uit met vrienden op een vrijdag avond en hoelaat ben je dan thuis? ik: ik mag niet uitgaan en als ik uit huis ga moet ik 11 uur thuis zijn. therapeut: Maar dat is toch normaal voor je leeftijd want ik begrijp dat je vrienden ook gaan? ik: ja maar mijn moeder is hier echt op tegen. Therapeut: Praat met je moeder hier anders over. ik: Al vaak genoeg gedaan en daardoor komen die ruzies. therapeut: oo oke ik begrijp het *volgende vraag*

Dusja veel zin vond ik het niet hebben.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 16:00 schreef jeroen25 het volgende:

[..]

Je moet ook niet verwachten dat zo'n psycholoog na een paar vragen met een kantenklare oplossing komt.

Het is jouw leven en jij zult je eigen keuzes moeten maken.
Als je meer vrijheid wil dan moet je dat aan je moeder duidelijk maken maar ook gewoon die vrijheid nemen. Ook al levert dat conflicten met je moeder op.

En als je een betere relatie met je moeder wil dan zul je ook daar aan moeten werken.
Blijf doorvragen totdat je wel een bevredigend antwoord krijgt.

[..]

School en een baan en zelfstandig wonen is niet gemakkelijk te combineren.
Maar dat geldt evengoed wanneer je op het HBO zit.

Zoals je zei heb ik dingen vaak doorgevraagd, maar het liep 99% uit tot ruzie. Dus heb ik een besluit genomen op afstand te nemen.

Ik sluit mezelf vaak op in mijn kamer en soms zeg ik maar 8 woorden op een dag tegen me moeder en is het voor mij genoeg.

En ja als ik op het hbo zit krijg ik studiefinanciering plus verdien ik als 18 jarige meer als ik zou werken.

Ja, ik wat je bedoel want vanaf kleins al verzin ik smoesjes als ik bijvoorbeeld naar huis moest of niet weg kan van huis.

Maarja ik denk wel dat ze het door hebben en me uitlachen achter mijn rug om.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 17:36 schreef NoralyZ het volgende:
Waarom antwoord je steeds niet op mijn vragen?

oops sorry zie het nu pas! maar ja ik ben de jongste en ben nooit met broers in huis opgegroeid. De leeftijd verschillen zijn erg groot.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 17:40 schreef pqrstuvw het volgende:

[..]

Kreeg je ook weleens straf om lullige dingen?

En inderdaad, je hebt nog niemand verteld of jij, net als ik, de jongste was bijvoorbeeld.

oja had je andere vraag nog niet beantwoord, maar echt straf kreeg ik nooit echt maar wel als ik 10 minute te laat thuis kwam ofso. Doordat ik altijd zo vroeg thuis moest zijn, want je bent dan met vrienden en dan vergeet je de tijd. Als ik niet opneem doordat ik me telefoon niet hoorde of te laat kom omdat ik de bus heb gemist kan ik al boze ogen verwachten als ik binnen kom

quote:

Op maandag 20 februari 2012 18:36 schreef zusterclivia het volgende:
Het lijkt me een verstikkend leven zo TS.

En het is ook idd niet meer van deze tijd, die tijden van je moeder.

Wel jammer dat er geen gesprek te voeren valt hierover.
Ik weet niet of je een goede band hebt met je huisarts, maar anders zou je na eerst alleen te zijn gegaan, samen met je moeder op afspraak kunnen gaan en de huisarts laten bemiddelen. Of bij het Maatschappelijk werk, daar zullen ze jullie ook vast verder kunnen helpen dmv b.v. gezinsgesprekken.
En geef openlijk toe tijdens deze gesprekken dat je haar absoluut niet wil kwetsen maar dat je dood ongelukkig wordt van haar regels en gedrag.
Het is de "toon" waarop een gesprek kan lopen of juist niet, oefen daar wat mee en laat je door haar geblaas niet van de wijs maken, blijf op dezelfde toon het gesprek voortzetten, je bent dan nog wel niet volwassen/meerderjarig, maar t.o. iemand van 17 jaar mag een ouder/volwassen zich ook gewoon normaal gedragen hoor, het is kinderachtig van je moeder dat ze bij niet winnen van de discussie gaat huilen en jammeren.......kom op zeg... dat is geen normaal gedrag voor een ouder.

Ik vind wel een beetje dat ze je jonge jaren aan het verpesten is door haar eigen angsten, wie weet
komt dit tijdens coachende gesprekken meer naar boven......"wat nu eigenlijk haar motivatie is" om jou niet los te kunnen laten. Als dat duidelijk zou zijn is de oplossing makkelijker voorhanden lijkt mij.

Nou ts ik wens je zeker meer vrijheid toe en ik hoop echt dat je moeder wat milder gaat worden voor jou, maar nog meer voor haarzelf.

succes ermee

jaa het is een verstikkend en saai leven ja..
En ik denk niet dat ik het uit der kan halen, maar dat ze zelf maatschappelijk hulp zoekt zou wel een mogelijkheid zijn. Alleen denk ik niet dat ze dat doet omdat ze weer zo trots doet

quote:

Op maandag 20 februari 2012 19:19 schreef Ripley het volgende:
TS, Heb je geen mentor op school met wie je dit zou kunnen bespreken of een ander vertrouwenspersoon zoals een tante of zoiets dergelijks?

Ik kan me voorstellen dat het een moeilijke situatie is om te doorbreken als je zo opgegroeid bent en ik denk dat je daar hulp van buitenaf voor nodig hebt. Ik denk overigens niet dat je een rotjeugd hebt, maar wel dat dit te beschermend en te verstikkend is. Dat is al een andere insteek.

Zoek hulp van buitenaf. Het huis uitgaan en voor jezelf zorgen is trouwens misschien wel weer een hele grote verandering in 1 keer. Misschien zou je een tijdje begeleid wonen kunnen doen oid?

Ik heb wel een rotjeugd gehad, want sinds de basisschool ben ik eenzaam en afgesloten van de rest. Kreeg velen kansen om vrienden te maken die toch weg zijn gegaan doordat ik niet kon komen of saaie tijden had. Nu begint mijn haar ook uit te vallen terwijl ik nog een kind ben. nou echt een droomjeugd hoor!

Wat jullie niet weten is dat ik de pc aan liet gister. Ik heb dit op 2 forums gepost en mijn moeder heeft het gelezen.
Ik vroeg haar er net aan, omdat ze op forum viva zelfs een antwoord heeft neergezet onder mijn account :S
Ik zei net tegen der of ze wel ziet hoe mensen over haar aanpak denken? en hoe ze erover praten?
Zij gaf als reden: "het zijn Nederlanders die komen uit een andere cultuur dan ons"
Nou ik ben antilliaans en geen haatneigingen naar Nederlanders hoor, maar ik vind toch zelf ook wel dat Antillianen zelfs losser zijn in opvoeding dan Nederlanders

Dus wat ze nu zegt vind ik gewoon echt nergens op slaan!

quote:

Op maandag 20 februari 2012 19:58 schreef Ripley het volgende:

[..]

Nee, maar je moeder beschuldigen van het je een rotjeugd geven, dat vind ik ook niet eerlijk. Ze heeft jou niet willen beschadigen en je juist een veilige jeugd willen geven. Daar is ze alleen enorm in doorgeschoten. Ik besef dat jij daardoor tegen veel problemen bent aangelopen, maar onthou ook dat je moeder het waarschijnlijk goed bedoelt.

Door zo beschuldigend uit de hoek te komen krijg je ook nooit de reactie die je zou willen - ga zelf maar na wat je doet als je je aangevallen voelt, dan ga je in de verdediging. Geef je moeder een inzicht in hoe dit leven je doet voelen zonder haar te beschuldigen en kijk of je samen naar een betere vorm kan werken.

Ze heeft me zien huilen van verdriet.. Ze heeft me gewoon echt beschadigt gezien, maar toch denkt zij dat ze er niks mee te maken heeft???

Ik val der ook niet aan, maar elk kleine puntje kritiek vat zij op als een hele aanval van alle kanten

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:34 schreef zusterclivia het volgende:
Ik wou net voorstellen om je moeder het te laten lezen...
Het is een harde noot om te kraken ts.

Ga iig wel voor je haaruitval langs je huisarts, sommige mannen zijn vroeg hun haar kwijt, maar 17 is imo wel heel erg vroeg. Het kan een gevolg van de stress zijn.

Al gedaan het begon op mijn 15e ongeveer al. Ik heb op me hoofd plekken waar ik iets minder haar heb en dat je zo mijn hoofdhuid kan raken. En bij de plekken waar de inhammen komen is mijn haar al iets dunner geworden. Mijn haarlijn is iets naar achter gegaan. Je ziet het nog niet hoor,maar mijn dermatoloog zei dat het rond mijn 19e misschien al ver gevorderd is. Hij stuurde me naar een haarkliniek ergens in Nederland waar ze foto's maakte van mijn haar en me een aantal vragen stelde en ja het is mannelijke kaalheid...

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 13:17 schreef Ripley het volgende:

[..]

Van stress kun je volgens mij ook alopecia ontwikkelen?

Ja, maar dan krijg geen inhammen toch, maar juist kale plekken overal op je hoofd. Kaalheid was een tijdje een obsessie voor me geworden dusja ik weet er denk ik wel veel van..

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 13:31 schreef Staal het volgende:

[..]

Dat heeft hij al wel gedaan en gaat zelf nog steeds.

I

De sessies zijn afgelopen, maar ja ik ging wel. Alleen de eerste afspraak was met mijn moeder de rest alleen.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 17:42 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Als kaalheid een obsessie voor je was.. Of is.. Want je hebt het er nog best veel over in je topic. Kun je ook kaalheid zien waar geen kaalheid is. Zoals een meisje met bijv een slecht zelfbeeld vet ziet waar geen vet zit.

Hahaha ik ben ervoor naar de huisarts, dermatoloog en haarkliniek gegaan. Dus ben best zejer dat ik geen spoken zie

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 18:18 schreef JohannesKozijn het volgende:
Je klacht is terecht. Ze is inderdaad te beschermend en dat is niet ok. Het is een slechte manier van opvoeden. Ik ben licht autistisch en heb daardoor heel veel moeite moeten doen om een goede sociale omgang met mensen te krijgen en zo vrienden te krijgen. Vrienden hebben is heel belangrijk en haar overgrote bescherming veroorzaakt dat je te weinig vrienden hebt en daarom is ZIJ heel fout bezig. Sommige jongeren krijgen zelfmoordneigingen als ze onder zo'n beschermd beleid leven.

Mijn conclusie uit dit verhaal is dat het misschien beter was geweest als je ergens anders dan bij je moeder zou hebben gewoond: jeugdzorg had er wel iets aan kunnen doen ofzo.

Je moeder heeft ook echt niet het recht zo boos te reageren, want het is logisch dat je die vrijheid wil en ZIJ maakt jou kapot van binnen: jij verdient op dat moment geen boze reactie.

Als je straks 18 bent en NOG NIET DIE VRIJHEID HEBT, dan raad je aan om zo snel mogelijk te verhuizen. Voor zover ik weet heb je op je achttiende het recht om te verhuizen en van dat recht moet je ook gebruik maken: ongeacht wat je moeder zegt. Ik ben nu 18, heb een wajong-uitkering en woon daarmee op mezelf in een huurkamer

Eindelijk iemand die mij snapt! Ze word boos, omdat ik verdrietig ben..

En kan je die wajong-uitkering uitleggen?