Ja, weer een topic over dit fenomeen. Moet ondertussen toch wel de duizendste zijn, maakt niet uit, het onderwerp blijft actueel aangezien die frappante schepsels het maar niet willen afleren.
Kijk, af en toe kom je eens een vrouw tegen, nou, vooruit, heel af en toe, we zitten immers toch op FOK!, moet me even aanpassen aan de doelgroep. Goed, je spreekt een vrouw aan en je raakt ermee aan de praat, je vertelt even wat goede verhalen en je schudt wat sterke teksten uit je mouw, niks aan de hand, helemaal prima, ze lacht wat, jij lacht wat, helemaal genot. Dan heb je alleen soms het probleem dat de vrouw ook sterke verhalen wil vertellen of, nog veel erger, een grap wil vertellen. Dit zijn altijd pijnlijke momenten. Je komt keer op keer tot de conclusie dat vrouwen gewoonweg niet grappig zijn. Gewoon totaal niet grappig. Je moet onderhand met je vingers je mondhoeken uit elkaar trekken, want vanzelf gaat het niet.
Natuurlijk moeten wij mannen wel vaak lachen om vrouwen, maar dat zal nooit komen door een goede grap van een vrouw. Let maar eens op, als jij lacht om een vrouw, is het omdat ze iets belachelijk doms doet of omdat ze gek doet. Een grap zal jij niet vaak van een vrouw horen en als je al een grap hoort zal deze nooit grappig zijn. Wanneer wij lachen om een vrouw, komt het omdat ze een verhaal vertelt waarin ze zelf iets ontzettend doms heeft gedaan, of iets heel geks, of dat ze een verhaal vertelt over iemand anders die iets doms, geks of grappigs heeft gedaan. Het zijn altijd kutverhalen, waarin het er op neer komt dat zij of iemand anders in principe gewoon een debiel is. Ontzettend grappig, maar niet omdat ze een gevoel voor humor heeft, nee, omdat ze een gans is met gekke fratsen.
Vrouwen die grappen vertellen, gelukkig zie je ze niet zo vaak. Erg pijnlijke situaties zijn dat. Tegen haar zeggen dat het echt totaal niet grappig is doe je ook niet zo snel, beetje lullig. Zo maakte ik laatst dit mee. Een meid vertelde een grap tegen mij. De grap ging als volgt:
Er staan twee pinguïns op een bergtop, zegt de een tegen de ander: mag ik je eraf duwen?
Zegt de ander: nee..
Mijn mondhoeken krulden nog geen milimeter omhoog, eerder een paar milimeter naar beneden. Dit, dames en heren, heeft helemaal niets met humor te maken. Dit is gewoon heel erg slecht. Een bedroevend laag niveau. Er zit helemaal niets in deze 'grap', geen clue, geen humor, geen verband. Nu hoeft er niet altijd een clue te zijn, of een verband, maar in dit geval is de grap zo slecht dat je er gewoon bijna van moet huilen. Wat het dan nog een beetje pijnlijker maakt, is dat de dame in kwestie, die deze grap vertelde, het wèl een hele grappige grap vindt. Ze moet er zelf toch behoorlijk hard om lachen. Dat is vrij apart, maar bevestigt wel mijn punt dat vrouwen niet grappig zijn.
Voor de vrouwen die dit lezen, mocht je ooit een grap willen maken: Niet doen! Je doet er niemand een plezier mee. Vertel dan liever nog maar een keer dat je door een poedel bent aangevallen en toen uit pure schrik op de grond viel en dat dat beestje toen je hele gezicht begon te likken waardoor je make up helemaal naar de knoppen ging en dat je toen keihard om je moeder riep en dat later bleek dat er een stuk of 35 mensen naar je aan het kijken waren die je allemaal aan het uitlachen waren en dat je jezelf toen behoorlijk voor schut vond staan. Dat zijn de verhalen waar we nog wel om kunnen lachen, maar verhalen verzinnen of grappen vertellen, dames, dat kunnen jullie niet en moeten jullie dus ook niet doen.
Welterusten.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.