'Heb' je een stoornis of omschrijft de stoornis wie je bent?

't is toch maar een woord? stoornis... of afwijking, of ziekte of aandoening, wat je er ook voor gebruikt?

ik ben Piet en ik heb COPD, ik ben Clara en ik heb astma, Ik ben Gert en ik heb PTSD.. of zit je te denken dat psychische ziektes anders zouden moeten worden benoemd?

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 08:54 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Een psychische ziekte verandert je persoonlijkheid, een ziekte als astma niet. Vandaar dat borderline of schizofrenie bepaalt wie je bent, en een ziekte als astma niet.
Of althans, zo zie ik het .

bullshit

het ligt natuurlijk geheel aan de ziekte, hoe het zich manifesteert, waar de knelpunten liggen en hoe iemand er mee omgaat, of dat nou een fysieke of psychische ziekte is

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 00:47 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Maar wel voor een deel, toch?
Ik verwacht dat DSM steeds meer uitgebreid gaat worden en uiteindelijk de hele menselijke psyche omvat, zodat we exact kunnen omschrrijven wat voor persoon iemand is. Met zijn nukken en zijn mikkemakken, maar ook met zijn positieve kanten.

Lijkt me niet dat zo iets gaat gebeuren, veel te veel werk omdat per persoon te doen. Sowieso de opmerking van RE hierboven geeft het goed weer. Zo een stoornis is ook nog eens bij bijna iedereen anders en dan speelt het ook nog heel erg mee hoe de persoon hier zelf mee om gaat. Nee een ziekte definieert niet de persoon, een persoon kan zich wel door de ziekte laten defineren.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 16:38 schreef Maanvis het volgende:
Ik hoor veel mensen praten over de stoornis die ze hebben. Ik vind 'een stoornis hebben' zo'n rare zinsnede, alsof het een ziekte is die vanzelf weer over gaat of een afwijking die buiten jezelf staat.
Wetenschappelijk bekeken is het ook waarschijnlijk een ziekte, een afwijking.
Maar een stoornis is in mijn ogen een groot deel van de omschrijving van hoe je bent.
Een labeltje dus. Net zoals je op een blik erwten kunt zetten dat er erwten in zitten. Of je kunt het specifieker maken. "Ertwen op sap" Of "Doperwten op sap". De omschrijving wordt dus gedetailleerder, en je weet beter 'wat er in zit'.
Laat maar weten wat jullie hiervan denken. Waarschijnlijk niet hetzelfde als ik natuurlijk.

Moeilijke vraag.

Je kunt zeggen "Ik heb blauwe ogen" maar je kunt ook zeggen "Ik ben blauw-ogig". Is er dan een wezenlijk verschil tussen die 2?
Ik denk 't niet.

Een stoornis heb je, kun je niet zijn. Druk zijn is geen stoornis, maar je kunt ADHD hebben, je kunt het niet zijn:)

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 16:50 schreef Loodje het volgende:
Een stoornis heb je, kun je niet zijn. Druk zijn is geen stoornis, maar je kunt ADHD hebben, je kunt het niet zijn:)

Je kunt toch een ADHD-er zijn?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 16:49 schreef Lienekien het volgende:
Hoe je bent omvat zoveel meer dan dat stukje dat op een of andere manier afwijkt van een soort gemiddelde en de stempel van stoornis krijgt. Dus nee, niet met je eens.

Dat. Je persoonlijkheid omvat nog altijd meer dan alleen een etiketje. Elk mens is uniek.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 16:54 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Dat. Je persoonlijkheid omvat nog altijd meer dan alleen een etiketje. Elk mens is uniek.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 16:50 schreef Loodje het volgende:
Een stoornis heb je, kun je niet zijn.

Een stoornis kan wel degelijk doorwerken op je karakter of je wil.
En dat is intrinsiek.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 16:56 schreef Specularium het volgende:

[..]

Een stoornis kan wel degelijk doorwerken op je karakter of je wil.
En dat is intrinsiek.

Het beïnvloed zeker wel je karakter en je wil. Het is een soort rode draad die door je leven loopt.
Afhankelijk van de stoornis zelf kan dat weinig uitmaken of daadwerkelijk allesbepalend zijn, om maar even 2 uitersten te noemen

quote:

Op maandag 9 januari 2012 16:46 schreef boyv het volgende:
Ik vind het sowieso al vreemd om over jezelf te zeggen dat je een stoornis hebt. Ten opzichte van wat? Als je ermee bent geboren is het inherent aan je persoon en dus per definitie geen stoornis, slechts een unieke eigenschap.

Tja. Als je met een arm minder geboren bent maakt het weinig uit hoe je het noemt, je mist wel wat. Neemt niet weg dat je prima gelukkig kan zijn, maar ik snap niet dat mensen zich er zo druk over maken hoe je jezelf noemt.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 19:48 schreef DuTank het volgende:

[..]

Ten derde, stoornissen zijn cultuur gebonden. In oosterse culturen komt bijvoorbeeld geen anorexia voor, omdat zij niet aan van die fucked up ideaalbeelden doen zoals in het westen.

of (zo hoorde ik laatst van een 'oosterling') ze hebben het wel maar schuiven het onder de mat omdat 'het niet normaal is en de buren dat niet mogen weten'
dus word het een soort van intern geregeld,
toegegeven de cijfers die ze me gaf lagen wel lager dan in het 'westen'

verder om even te reageren op de hoeveelheid stoornissen die er 'tegenwoordig' zijn
vroeger waren ze er ook
maar als je als kind 'adhd' had kon je dat 'eruit' rennen op een open veld,
waardoor je thuis de concentratie had om netjes aan tafel te zitten,
en vervolgens weer buiten te gaan bewegen (waarmee ik niet zeg dat er geen ernstige gevallen zijn voor wie dit geen oplossing is etc)

tegenwoordig mag die energie er minder uit door tijd-en ruimtegebrek
en is een kind al snel 'lastig' als het niet de hele middag netjes achter de computer zit,
ook konden kinderen die slecht leren vroeger makkelijker een vak leren
(techniek/timmerman/loodgieter) dat ook nog echt gerespecteerd werd,

@TS,
als je een stoornis hebt, betekend dat niet dat dat is wie je bent, omdat je leert om er anders naar te kijken,
bijv
als je veel geld hebt betekend het niet dat je rijk bent als je rijk zijn telt in de vorm van gezondheid, en vriendschap,
het is een onderdeel van het rijk zijn, maar niet het hele plaatje,

zo ook met een stoornis,
als je alleen de stoornis ziet doe je de persoon die eromheen zit tekort,

Persoonlijkheidsstoornissen hebben wel te maken met je karakter, het woord zegt het al. Maar stel als iemand iets verkeerds doe (in de zin van crimineel gedrag) hoeft dat niet gelijk door borderline te komen of door een bipolaire stoornis. Een mens kan dit ook uit zichzelf doen, zonder een stoornis en/of ziekte. Dus iemand die psychisch ziek is, is gewoon zichzelf, met symptonen waar die last van heeft (wat invloed op de karakter of persoonlijkheid kan hebben en hoe iemand leeft) maar gedeeltelijk dus.

Eigenlijk is dat heel logisch.

Dus om antwoord op je vraag te stellen; Je hebt een stoornis, die voor enkele of meerdere symptonen zorgt bij een persoon dat die er last van heeft, maar omschrijft zeker niet hoe iemand is.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 19:09 schreef Skitzofrenix het volgende:
Dus om antwoord op je vraag te stellen; Je hebt een stoornis, die voor enkele of meerdere symptonen zorgt bij een persoon dat die er last van heeft, maar omschrijft zeker niet hoe iemand is.

Daar heb je volgens mij gelijk in, maar ik moet er wel de kanttekening bij zetten dat het hebben van een stoornis (ik heb er 1 helaas) wel effect heeft op je karakter.
Bij mij uit zich dat in onder andere angstklachten en moeilijk uit m'n woorden kunnen komen in groepen. En ook met bijvoorbeeld versieren

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 19:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Daar heb je volgens mij gelijk in, maar ik moet er wel de kanttekening bij zetten dat het hebben van een stoornis (ik heb er 1 helaas) wel effect heeft op je karakter.
Bij mij uit zich dat in onder andere angstklachten en moeilijk uit m'n woorden kunnen komen in groepen. En ook met bijvoorbeeld versieren

Dat zijn dan de symptonen waar je last van hebt, een enkele karakter/persoonlijkheidstrekken.
Met goede therapie kan je er mee leren omgaan, en het zegt dus nog steeds niet veel over jou hele persoon zijnde, want je hebt nog veel meer karakter trekken, die helemaal niks met je stoornis te maken hebben.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 19:28 schreef Skitzofrenix het volgende:

[..]

Dat zijn dan de symptonen waar je last van hebt, een enkele karakter/persoonlijkheidstrekken.
Met goede therapie kan je er mee leren omgaan, en het zegt dus nog steeds niet veel over jou hele persoon zijnde, want je hebt nog veel meer karakter trekken, die helemaal niks met je stoornis te maken hebben.

Daar ben ik het wel met je eens.
Wel is het zo dat iets als bijvoorbeeld autisme doordringt in je hele "zijn". Het bepaalt voor een groot deel je hobbies, hoe je je gedraagt, in hoeverre je kunt samenwerken met mensen en ga zo maar door

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 18:12 schreef werty het volgende:

[..]

of (zo hoorde ik laatst van een 'oosterling') ze hebben het wel maar schuiven het onder de mat omdat 'het niet normaal is en de buren dat niet mogen weten'
dus word het een soort van intern geregeld,
toegegeven de cijfers die ze me gaf lagen wel lager dan in het 'westen'

ik heb in China meegemaakt dat volgens de westerse maatstaven zo'n beetje alle vrouwen tussen 10 en 40 anorexia zouden hebben. Ze praten er niet over, maar het ideaalbeeld van een chinees meisje is een wit botje. Ze eten ontzettend weinig (alleen rijst of groente, vaak maar 1x per dag), sporten heel veel en zijn er continu mee bezig. Een heel normale opmerking als je een meisje een tijd niet hebt gezien is 'hoi, je bent dikker geworden!'. Wat niet gemeen bedoeld is, maar als motivatie om nog dunner te worden...

Beide. De stoornis valt te herleiden naar biologische factoren en gebeurtenissen, maar uiteindelijk omschrijft het ook gewoon je persoonlijkheid in het geval van bijvoorbeeld persoonlijkheidsstoornissen. Autist ben je en autisme heb je. In hoeverre je een stoornis zoals autisme je leven laat bepalen zal beinvloeden in hoeverre je je ook autist voelt. Althans, zo zie ik het.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 18:11 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Astma en Alzheimer zijn dus ook geen ziektes, maar lichamelijke eigenschappen?

Wat een onzin.
Dat stoornissen bestaan, is allang bewezen d.m.v. tweelingstudies, hersenscans en afwijkingen op genen.

Dat "argument" dat in Afrika ook "niemand" een stoornis heeft, is ook totale onzin. Ten eerste gebruiken mensen Afrika nooit als voorbeeld zoals de wereld zou moeten zijn, tenzij het over dit onderwerp gaat. Dat zegt dus al genoeg. En tweede zijn er daar ook meer dan genoeg mensen met psychiatrische stoornissen, maar die worden niet herkend/wordt er gedacht dat ze bovennatuurlijke krachten hebben/worden ze verbrand als heks.

Dat is inderdaad het tegenargument. De vraag is waar die grens dan getrokken wordt. Want vrijwel al je eigenschappen vallen toe te schrijven aan genen, biologische factoren en je ervaringen. In hoeverre ben je bepaalde eigenschappen dan wel en anderen niet? Je bent dus enkel wat je functioneren niet belemmert? Ik heb er zelf geen antwoord op, maar ik vind het wel interessant.

Je bent een dementerend persoon en je hebt dementie...

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 20:20 schreef -Strawberry- het volgende:

Je bent een dementerend persoon en je hebt dementie...

ben ik niet mee eens. Toen mijn tante nog leefde en aan het dementeren was, zag ik mijn tante met dementie en niet een dementerend persoon. Ik blijf erbij, als je je gaat identificeren met wat je hebt, wordt je dat inplaats van dat jejezelf blijft.

Misschien is het al gezegd, maar: soms is het erkennen (bekennen?) van een stoornis ook een gemakkelijk excuus.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 22:06 schreef Gray het volgende:
Misschien is het al gezegd, maar: soms is het erkennen (bekennen?) van een stoornis ook een gemakkelijk excuus.

Hangt helemaal af van de situatie en de ernst van de stoornis.
Als je dingen steelt en het afschuift op je PDD-NOS, is het gewoon een waardeloos excuus, maar als je om niks woedeaanvallen hebt door je borderline, is het vaak wel een geldig "excuus".

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 22:12 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Hangt helemaal af van de situatie en de ernst van de stoornis.
Als je dingen steelt en het afschuift op je PDD-NOS, is het gewoon een waardeloos excuus, maar als je om niks woedeaanvallen hebt door je borderline, is het vaak wel een geldig "excuus".

Een excuus dus.

Ik vind dat een stoornis nooit omschrijft wie je bent, maar dat je wel soms storing ondervindt aan wie je bent. Wat een afweging is tussen wat de wereld van je vind, en wat je zelf vindt.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 22:28 schreef Gray het volgende:

[..]

Een excuus dus.

Ik vind dat een stoornis nooit omschrijft wie je bent, maar dat je wel soms storing ondervindt aan wie je bent. Wat een afweging is tussen wat de wereld van je vind, en wat je zelf vindt.

Ik denk dat wat Madame_paon bedoelt is dat de hinder die iemand als "excuus" wilt gebruiken wel relevant moet zijn.

Elke stoornis belet je om volledig te zijn wie je echt ben, dus zegt een stoornis dan juist iets over wie je niet bent?