Vind je? Ouders die met ouders praten over alleenstaande ouder-zijn, lijkt me wel iets voor OUD.quote:
nou ja, niet perse alleenstaandquote:Op zondag 20 november 2011 21:45 schreef RenRen- het volgende:
[..]
Vind je? Ouders die met ouders praten over alleenstaande ouder-zijn, lijkt me wel iets voor OUD.
Ik heb bijvoorbeeld een nieuwe partner, maar ik merk dat ik soms best moeite heb met het gedrag van mijn ex, ten opzichte van mij, maar ook en voornamelijk van de kinderen. Dat vind ik meer iets voor oud dan voor r&p inderdaad.
Als je alleen bent, kun je aan lopen tegen het feit dat je alle beslissingen alleen moet maken, dat je altijd zelf iets moet regelen als je kind ziek is, dat je niemand hebt om op terug te vallen als het even teveel wordt, of het feit dat er niet altijd iemand is om de leuke dingen mee te delen. Genoeg om over de praten lijkt me.
In dat geval zou een alleenstaande ouder topic beter op z'n plaats zijn. Er zijn namelijk ook moeders die bewust alleenstaand moeder zijn, en tegen dezelfde problemen aan kunnen lopen. In het geval van gescheiden ouders zijn er vaak hoe dan ook zaken die toch samen geregeld moeten worden. je zou bv een topic kunnen maken ala (kinderen) van gescheiden of alleenstaande ouders (tt-inspiratie door het topic (ouders van) kinderen met autisme topic). Ik weet alleen niet of er echt animo voor is in OUD, omdat de meeste vragen toch ook wel in één van de andere eveneens relevante topics gepost kunnen worden.quote:Op zondag 20 november 2011 22:18 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
nou ja, niet perse alleenstaand
Ik heb bijvoorbeeld een nieuwe partner, maar ik merk dat ik soms best moeite heb met het gedrag van mijn ex, ten opzichte van mij, maar ook en voornamelijk van de kinderen. Dat vind ik meer iets voor oud dan voor r&p inderdaad.
Als je alleen bent, kun je aan lopen tegen het feit dat je alle beslissingen alleen moet maken, dat je altijd zelf iets moet regelen als je kind ziek is, dat je niemand hebt om op terug te vallen als het even teveel wordt, of het feit dat er niet altijd iemand is om de leuke dingen mee te delen. Genoeg om over de praten lijkt me.
Vlgs mij is zo'n topic er niet omdat er simpelweg nog nooit iemand eentje geopend heeft...quote:
Waarom is er eindelijk geen gescheiden ouders waarin je kan praten over alles wat je bezig houdt mbt de kinderen en de ex oid? Er zijn topics voor alle leeftijden, kwaaltjes, enzovoorts, maar niet voor gescheiden ouders. Of wordt dat teveel een verbitterd klaagtopic?
Het is iig niet zo dat het niet zou mogen oid.
Ik denk wel dat vers gescheiden users er over het algemeen niet mee te koop lopen dus dat de drempel tot het openen van een topic wat groter is.
Er zijn in de loop van de tijd wel wat individuele topics geweest met vragen, oa over het omgaan met een nieuwe partner, maar het is nooit echt tot een reeks uitgegroeid.
Gedrag van je ex tov jou hoort natuurlijk wel in R&P.
Nou ja, ik zou dat dus niet gauw doen. Omdat ik sowieso niet veel in oud kom, en de dingen die ik zou willen zeggen/vragen toch wel heel specifiek hiermee te maken hebben.quote:Op zondag 20 november 2011 22:30 schreef DJMO het volgende:
[..]
In dat geval zou een alleenstaande ouder topic beter op z'n plaats zijn. Er zijn namelijk ook moeders die bewust alleenstaand moeder zijn, en tegen dezelfde problemen aan kunnen lopen. In het geval van gescheiden ouders zijn er vaak hoe dan ook zaken die toch samen geregeld moeten worden. je zou bv een topic kunnen maken ala (kinderen) van gescheiden of alleenstaande ouders (tt-inspiratie door het topic (ouders van) kinderen met autisme topic). Ik weet alleen niet of er echt animo voor is in OUD, omdat de meeste vragen toch ook wel in één van de andere eveneens relevante topics gepost kunnen worden.
Alleenstaande ouders is verder ook prima natuurlijk.
Dat je dat niet doet zo gauw je gescheiden bent, snap ik, alleen ben je daar op een gegeven moment wel aan gewend en dan is het niet meer zo pijnlijk.quote:
[..]
Vlgs mij is zo'n topic er niet omdat er simpelweg nog nooit iemand eentje geopend heeft...
Het is iig niet zo dat het niet zou mogen oid.
Ik denk wel dat vers gescheiden users er over het algemeen niet mee te koop lopen dus dat de drempel tot het openen van een topic wat groter is.
Er zijn in de loop van de tijd wel wat individuele topics geweest met vragen, oa over het omgaan met een nieuwe partner, maar het is nooit echt tot een reeks uitgegroeid.
Gedrag van je ex tov jou hoort natuurlijk wel in R&P.
Dat laatste klopt, alleen zijn het vaak dingen die wel betrekking hebben op de kinderen, dat maakt het gebied wat grijs af en toe.
Overiens was het vooralsnog een balletje opgooien en ben in benieuwd of er animo voor is.
Voor de rest kan ik prima af in de gewone topics
x2quote:Op maandag 21 november 2011 19:42 schreef Troel het volgende:
Ik ben een gescheiden ouder en zit er niet echt op te wachten om een apart topic te hebben eigenlijk. Tuurlijk zijn er soms wel punten die te maken hebben met de scheiding, maar dat zijn nou meestal juist niet de dingen die ik graag op een internetforum wil hebben
Voor de rest kan ik prima af in de gewone topics
Gewone topics voldoen ook voor mij prima.
ok, das duidelijk dan. Ik zal eens wat vaker in oud gaan posten danquote:
[..]
x2
Gewone topics voldoen ook voor mij prima.
Want ik wil e geen topic voor openen, maar soms wel mijn ei kwijt.
Er valt trouwens ook weinig te vertellen. Het gaat eigenlijk altijd goed
Ook ik meld me dan wel in de andere topics of de SC.
Er is ook een hoe gaat het met ons topic als je echt iets kwijt wilt over thuis.
Imho ben je dan nog wel alleenstaande ouder, mijn moeder heeft nieuwe partners gehad, maar die hebben absoluut niets over mij te zeggen. Dan sta je er nog alleen voor in mijn ogen, als ouder.quote:
[..]
nou ja, niet perse alleenstaand
Ik heb bijvoorbeeld een nieuwe partner, maar ik merk dat ik soms best moeite heb met het gedrag van mijn ex, ten opzichte van mij, maar ook en voornamelijk van de kinderen. Dat vind ik meer iets voor oud dan voor r&p inderdaad.
Als je alleen bent, kun je aan lopen tegen het feit dat je alle beslissingen alleen moet maken, dat je altijd zelf iets moet regelen als je kind ziek is, dat je niemand hebt om op terug te vallen als het even teveel wordt, of het feit dat er niet altijd iemand is om de leuke dingen mee te delen. Genoeg om over de praten lijkt me.
Ook als je dingen kan delen met iemand, of zelf bij kan uithuilen, of die even soms iets op vangt.
Overigens vind ik dat als je dan toch samen woont en nieuwe kinderen maakt die man ook wel als volledige vader gezien mag worden en zeker wat te zeggen heeft
Ook dan had hij niets over me te zeggen of beslissen hoor. En dat kwam niet van mij uit, zij hebben gewoon niets te zeggen over mijn opvoeding. Als ik bij je moet uithuilen ben je meer een broer dan een vaderfiguur.quote:Op dinsdag 22 november 2011 09:40 schreef Pvoesss het volgende:
Nou ik denk dat er zeker bij het samenwonen met een nieuwe vriend toch wel een heel verschil zit.
Ook als je dingen kan delen met iemand, of zelf bij kan uithuilen, of die even soms iets op vangt.
Hij heeft me ook een keer straf gegeven, dat viel ook niet lekker, bij niemand. Ik was geen puber, dus dat was het niet, ik was 8/9, maar hij was gewoon niet mijn vader, dus ik vind het echt nogsteeds hetzelfde, samenwonen of alleen wonen.
JaniesBrownie er zijn wel een paar specifieke fora voor alleenstaande ouders op internet te vinden, ik kan je wel een paar linkjes geven. Persoonlijk heb ik daar alleen nooit echt aansluiting gevonden omdat de groep te klein was of omdat je moest betalen om uberhaupt toegang te krijgen
Dat dus, een nieuwe partner, ongeacht in welk huishouden, heeft ook gewoon mee te beslissen over de regels in dat huis. Ook als er nog geen "eigen" kinderen in het spel zijn trouwens. Tv wel of niet aan tijdens het eten, douchen met warm of met koud water, noem maar opquote:
Ja maar het hangt ook af van de leeftijd dat je bij elkaar komt denk ik.
Overigens vind ik dat als je dan toch samen woont en nieuwe kinderen maakt die man ook wel als volledige vader gezien mag worden en zeker wat te zeggen heeft
Die heeft letterlijk gevraagd : want you be my daddy
Opvoeding gaat in overleg en we zitten prima op 1 lijn
!Tja, ik ervaar hier dat het niet uitmaakt. Zelfs iemand die veel over de vloer komt, als vriend, niet eens als partner, laat staan als nieuwe vader, zal aangeven dat als ze bijvoorbeeld op de banken aan het springen zijn, dat dat niet mag. Als er ooit een nieuwe partner zou komen, zou ik het niet meer dan normaal vinden dat de jongens ook daar naar zouden luisteren.quote:
[..]
Ook dan had hij niets over me te zeggen of beslissen hoor. En dat kwam niet van mij uit, zij hebben gewoon niets te zeggen over mijn opvoeding. Als ik bij je moet uithuilen ben je meer een broer dan een vaderfiguur.
Hij heeft me ook een keer straf gegeven, dat viel ook niet lekker, bij niemand. Ik was geen puber, dus dat was het niet, ik was 8/9, maar hij was gewoon niet mijn vader, dus ik vind het echt nogsteeds hetzelfde, samenwonen of alleen wonen.
Voor mij zit er een subtiel verschil tussen huisregels (die maak je met de mensen die in 1 huis wonen) en echte opvoedingskwesties (daar gaan alleen de biologische ouders over). Maar ik heb misschien makkelijk praten vanuit de theorie, bij mij is er geen nieuwe liefde in het spel en ik moet er niet aan denken om alweer te gaan samenwonenquote:Dat dus, een nieuwe partner, ongeacht in welk huishouden, heeft ook gewoon mee te beslissen over de regels in dat huis. Ook als er nog geen "eigen" kinderen in het spel zijn trouwens. Tv wel of niet aan tijdens het eten, douchen met warm of met koud water, noem maar op
Ik was ook geen lastig kind, en als het dus wel iets was wat ik verkeerd deed, was het vaak niet zo makkelijk als expres glazen laten vallen en op de banken springen. Ik heb echt nooit naar hem geluisterd, hij vroeg weleens iets, maar dat was gewoon wat normale familie ook doet, 'zet jij glazen op tafel?', maar dat is geen vader/partnertaak, dat is gewoon vragen.quote:
[..]
Tja, ik ervaar hier dat het niet uitmaakt. Zelfs iemand die veel over de vloer komt, als vriend, niet eens als partner, laat staan als nieuwe vader, zal aangeven dat als ze bijvoorbeeld op de banken aan het springen zijn, dat dat niet mag. Als er ooit een nieuwe partner zou komen, zou ik het niet meer dan normaal vinden dat de jongens ook daar naar zouden luisteren.
Net als mijn stiefmoeder geloof ik, maar die relatie is sowieso iets gecompliceerder dan de gemiddelde stiefmoeder-dochter relatie.
Maar wel bijv tips over hoe Doe je de school zaken regelen en hoe introduceer je bijv. Nieuwe partner etc.
Maar zoiets was er toch? Weet nog dat ik daar in gepost had toen ik R leerde kennen. Toen kwam er nog een discussie omdat Mikael geen papa tegen mijn lief mocht zeggen enzo!!quote:
Oh en Ik denk dat een topic hoe met bepaalde zaken om te gaan wel fijn is , En best waardevol kan zijn.. Zolang get geen verbitterde tendens gaat krijgen.
Maar wel bijv tips over hoe Doe je de school zaken regelen en hoe introduceer je bijv. Nieuwe partner etc.
Volgens mij bedoelen we hetzelfde. Je zegt het al zelf; jij overlegt met de biologische vader en bent degene die het besluit neemtquote:
Echte opvoedkwesties heeft mijn lief net zo goed in mee te beslissen. We praten er goed over, ik overleg met mijn ex en dan ben ik degene die een uiteindelijk besluit neemt!!
Niet over alle algemene opvoedinszaken zoals school/voeding/opvoeding etc.
Ja maar mijn lief mag zijn menig ook geven. En die telt net zo zwaar als de mening van mijn ex. Zo bedoel ik dat. Ik hoor van alle kanten de keuzes aan en kijk dan wat het beste is voor onze zoon!!quote:
[..]
Volgens mij bedoelen we hetzelfde. Je zegt het al zelf; jij overlegt met de biologische vader en bent degene die het besluit neemt
Oh dat zou ook idd kunnen ja.quote:
Ja volgens mij ooit door mij geopend.. Maar dat was specifiek over partner introduceren/nieuwe liefde.
Niet over alle algemene opvoedinszaken zoals school/voeding/opvoeding etc.
Nou hier dus een topic voor al je vragen
Dan zien we het inderdaad toch een klein beetje anders. Persoonlijk zou ik de mening van een nieuwe liefde niet zo zwaar laten wegen als de mening van de andere ouder. Maar zoals ik al zeg, dat is misschien alleen maar theoretisch leuk bedacht en in de praktijk niet uitvoerbaar.quote:Ja maar mijn lief mag zijn menig ook geven. En die telt net zo zwaar als de mening van mijn ex. Zo bedoel ik dat. Ik hoor van alle kanten de keuzes aan en kijk dan wat het beste is voor onze zoon!!
Ik durf bijna geen naam te noemen (ik wil niemand een scheiding aanpratenquote:
Ja volgens mij ooit door mij geopend.. Maar dat was specifiek over partner introduceren/nieuwe liefde.
Niet over alle algemene opvoedinszaken zoals school/voeding/opvoeding etc.
), maar had LadyS heeft dacht ik ook eens zoiets geopend.
Ik heb de TT ietsje aangepast, hoewel ik me kan voorstellen dat (al dan niet bewust) alleenstaande ouders weer tegen andere dingen aan lopen dan specifiek gescheiden ouder kwesties.
Maar goed, eerst maar eens zo proberen?
Dat je je nieuwe lief betrekt erbij vind Ik heel goed, maar snap niet waarom je jezelf als uiteindelijk beslissende persoon opstelt. Ga je denk Ik toch vaker op de lijn die jij en je lief stellen af en heeft K. eigenlijk maar te doen wat jij blieft.
En Ik bedoel het niet lullig oid, maar zo komt het iig wel over op me..
LadyS heeft dat topic omhoog geschopt.
spuit elf reactie[ Bericht 45% gewijzigd door _evenstar_ op 22-11-2011 10:20:42 ]
Het zou er misschien ook aan liggen hoe oud je kind zou zijn als er een nieuwe partner in het spel komt. Mikael was nog maar 1,5. Hij is nu 5. Mijn lief ziet hem vaker dan mijn ex. En ik vind zijn mening daarom net zo belangrijk. We hebben ondertussen ook zelf 2 kinderen samen en dingen die voor de oudste gelden komt ook weer op de jongste 2 uit. Daarom vind ik zijn mening ook meetellen!!quote:
[..]
Dan zien we het inderdaad toch een klein beetje anders. Persoonlijk zou ik de mening van een nieuwe liefde niet zo zwaar laten wegen als de mening van de andere ouder. Maar zoals ik al zeg, dat is misschien alleen maar theoretisch leuk bedacht en in de praktijk niet uitvoerbaar.
Nee is niet zo hoor. Op papier ben ik degene die uiteindelijke beslissingen neem. Zijn er dingen waar we echt niet met zijn 3en uitkomen belsis ik. En soms heb ik pech, soms R en soms K. Ik kijk naar wat op dat moment het beste is voor Mikael. Maar we komen er eigenlijk altijd wel uit met zijn 3en. Dus tis niet dat ik maar steeds mijn zin doordrijf. Mikael gaat voor!!quote:
Ik vraag me ook af waarom jou oordeel zwaarder telt als die van K.
Dat je je nieuwe lief betrekt erbij vind Ik heel goed, maar snap niet waarom je jezelf als uiteindelijk beslissende persoon opstelt. Ga je denk Ik toch vaker op de lijn die jij en je lief stellen af en heeft K. eigenlijk maar te doen wat jij blieft.
En Ik bedoel het niet lullig oid, maar zo komt het iig wel over op me..
Soms zijn K en R het met elkaar eens en sta ik alleen. Dan kan ik wel eigenwijs zijn want ik beslis maar zo werkt het niet.
Ik had het niet over hoe dat bij jou thuis was.quote:
[..]
Ook dan had hij niets over me te zeggen of beslissen hoor. En dat kwam niet van mij uit, zij hebben gewoon niets te zeggen over mijn opvoeding. Als ik bij je moet uithuilen ben je meer een broer dan een vaderfiguur.
Hij heeft me ook een keer straf gegeven, dat viel ook niet lekker, bij niemand. Ik was geen puber, dus dat was het niet, ik was 8/9, maar hij was gewoon niet mijn vader, dus ik vind het echt nogsteeds hetzelfde, samenwonen of alleen wonen.
Ik had het over menicole die kinderen heeft met haar nieuwe vriend en een gezin vormt.
En ik denk dat je niet echt snapt wat een verschil het is om alles alleen te doen.
Of ook dingen uit handen te geven, hulp te krijgen al is het maar bij kleine dingen.
Zeker emotionele steun en een gesprek met een ander volwassen persoon maakt veel uit.
Mijn dochter kotste gister haar hele bed onder.
Als ik op dat moment alleen thuis was geweest had ik; Eerst haar alleen uit moeten kleden. en alleen haar bed moeten verschonen. Haar moeten wassen, en oja mijn zoontje was ook wakker.
En oja ik moest eigenlijk ook nog even mijn eten op eten. Mijn zoontje nog verschoenen en noem maar op.
Een extra paar handen in huis maakt gigantisch veel uit.
Al moet ik zeggen dat ik nu nog in een fase zit dat ik de emotionele kanten van de scheiding een stuk lastiger vind dan de praktische.
En tegen de tijd dat de emotionele kant weer rustig is is de praktische kant ook al geregeld. Dat had ik hier tenminste. Maar ik had toen ook maar 1 kind.quote:
Al moet ik zeggen dat ik nu nog in een fase zit dat ik de emotionele kanten van de scheiding een stuk lastiger vind dan de praktische.
En de emotionele kant was hier al voordat we gingen scheiden. Dus toen we echt uit elkaar waren was dat al zo'n beetje klaar.
Zeker niet met 2, want hoe doe je dat als de kdvtijden niet matchen met de naschoolse opvang.
En je werk en verschillende vrije dagen van de kinderen? De 1 moet zwemmen de ander mag niet mee.
Ik ben wat dat betreft blij met mijn netwerk hier, vaak is het uiteindelijk wel te regelen (sommige dingen zitten ze in dezelfde leeftijdcategorie en mogen ze dus tegelijkertijd doen zoals peutergym), en anders heb ik altijd mensen achter de hand.
Dat soort dingen had ik toen geen last van. Mikael ging nog nergens heen.quote:
De praktische kant is nooit geregeld denk ik.
Zeker niet met 2, want hoe doe je dat als de kdvtijden niet matchen met de naschoolse opvang.
En je werk en verschillende vrije dagen van de kinderen? De 1 moet zwemmen de ander mag niet mee.
Ik bedoelde eigenlijk ook meer dat tegen de tijd dat je emotioneel alles weer op een rijtje hebt dat je dan al een tijdje verder bent en dan de meeste praktische zaken ook geregeld zijn.quote:
Nee precies daarom ontkrachtte ik even je dan is de praktische kant ook geregeld.
Top dat het hier staat, en logisch dat je op moet passen met een soortgelijk topic. Want het ontaard makkelijk in "afgeven op de ex-partner" monoloog.
Waar ik wel nieuwsgierig naar ben: hoe gaan de mede-fokkers om met een verschil in de opvoeding, vooral als beide partijen niet met elkaar door 1 deur kunnen?
Ik denk dat dat ook niet waar is, maar heb geen zin om dat toe te lichtenquote:
[..]
Ik bedoelde eigenlijk ook meer dat tegen de tijd dat je emotioneel alles weer op een rijtje hebt dat je dan al een tijdje verder bent en dan de meeste praktische zaken ook geregeld zijn.
Ja weet niet hoor. Zoals ik eerder al zei was er bij mij weinig te regelen want alles liep gewoon door zoals het ging maar dan zonder K erbij. Mikael ging nog gewoon naar opa en oma als ik moest werken. Enige wat er veranderde qau praktisch was dat ik met de bus naar het werk moest.quote:
[..]
Ik denk dat dat ook niet waar is, maar heb geen zin om dat toe te lichten
1 kind is een heel stuk anders dan 2 wat betreft praktische zaken.
Met 1 kind doe je alles een stuk makkelijker. En is er weinig afspraken conflict.
Dan is het echt allemaal niet zo simpel hoor.
Daarbij alle belangrijke beslissingen moet je ook in je eentje nemen en als je dan de verkeerde beslissing neemt ( je bent ook maar een mens..) ga je veel sneller aan jezelf twijfelen en jezelf de schuld geven.. Althans had ik.. Of dat je naar bepaalde mensen toe meer toeliet dan je zou willen omdat je zo toe bent aan een keertje bijslapen.. Om maar wat zijstraatjes te noemen..
Hoe bedoel je dat?quote:
Of dat je naar bepaalde mensen toe meer toeliet dan je zou willen o
Maar dat is met 2 ouders meestal niet anders toch? F kan niet zomaar vrij nemen op woensdag omdat 1 van de moet sporten bijv. Daarom ben ik ook gestopt met babyzwemmen.quote:
De praktische kant is nooit geregeld denk ik.
Zeker niet met 2, want hoe doe je dat als de kdvtijden niet matchen met de naschoolse opvang.
En je werk en verschillende vrije dagen van de kinderen? De 1 moet zwemmen de ander mag niet mee.
Nee, maar als jij 's avonds naar een vergadering moet of iets dergelijks, heb je (ervan uitgaande dat F. die avond niets heeft), geen oppas nodig. Dus voor dat soort zaken en dingen in het weekend, is het gewoon meer geregeld. Hier komt dat er op neer dat mijn sociale leven dus gewoon redelijk wat tandjes naar beneden is bijgesteld omdat vooral Ruben het heel moeilijk heeft als ik er niet ben of 's avonds wegga. Of ik dat als een probleem ervaar is een tweede overigensquote:
[..]
Maar dat is met 2 ouders meestal niet anders toch? F kan niet zomaar vrij nemen op woensdag omdat 1 van de moet sporten bijv. Daarom ben ik ook gestopt met babyzwemmen.
Soms mis ik het wel, maar sommige vergaderingen kunnen ook gewoon hier thuis plaatsvinden bijvoorbeeld. Maar lekker stappen zit er niet in. O wacht, dat deed ik toch al nooit En daar lijkt me, zoals MeNicole zegt, bij een scheiding, als je allebei in dezelfde stad blijft wonen natuurlijk, weinig aan hoeven veranderen.
Maar voor de onverwachten en spontane dingen is het idd allemaal minder makkelijk.
Ik moet het ook wel met thuis afstemmen natuurlijk, maar er ís iig iets af te stemmen, ik hoef niet meteen op zoek naar een oppas.
[ Bericht 28% gewijzigd door BE op 24-11-2011 08:27:45 ]
Absoluut natuurlij.quote:
[..]
Maar dat is met 2 ouders meestal niet anders toch? F kan niet zomaar vrij nemen op woensdag omdat 1 van de moet sporten bijv. Daarom ben ik ook gestopt met babyzwemmen.
Ik denk alleen dat het voor een alleenstaande moeder iets vaker voor komt (zeker met 2 kids)
Dingen waarbij je maar 1 kind mee kan of wil nemen zijn er best veel.
Zo moet V. overal mee naar toe als X. iets moet en dat is soms heel zwaar voor hem.
En andersom moet X. ook dit weekend mee naar gebarentaal.
Ik doelde meer op de woorden dat het praktische wel goed zit als het eenmaal geregeld is en ik denk dat dit soort praktische zaken wel zal blijven tot de leeftijd dat ze alleen thuis kunnen blijven.
Ja, daar heb je zeker gelijk in denk ik.
Toen ik alleen was en ik had 's avonds iets dan moest ie maar mee. Nee niet altijd praktisch maar ik moest het maar doen met wat ik op dat moment had.
En het is idd ok wel beetje wat evenstar zei, soms laat je andere mensen dichterbij dan je eigenlijk zou willen. Ik heb ook wel eens mensen op laten passen die ik normaal nooit gevraagt zou hebben. Maar het was geval van nood en dan moest het wel.
Maar moet wel zeggen dat ik veel repect heb voor ouders die het steeds maar alleen doen allemaal. Helemaal met meerdere kinderen.
Dat heeft iedere ouder toch? ik denk ook niet dat het dit soort dingen zijn die het zwaar kunnen maken. Maar als er een man aanwezig is en je oudste moet naar scouting om 09:00 dan kan je de jongste gewoon laten slapen, of als er zwemles is om 20:00 idem ditto.quote:
Tis denk ik ook hoe je er zelf in staat. Tuurlijk zijn veel dingen niet praktisch. Maar ik vind het nu bv ook niet praktisch dat ik steeds Leander en Matthias mee moet nemen als Mikael van en naar school moet/gaat. Maar tis niet anders.
Ik wou trouwens dat ik mijn kinderen naar school kon brengen maar ik moet wel veel werken
Ja dat is weer een nadeel van alleen zijnquote:
[..]
Ik wou trouwens dat ik mijn kinderen naar school kon brengen maar ik moet wel veel werken
Ik kon toen niet meer uren draaien bij mijn werk toen. Via uwv moest ik toen ander werk zoeken en hun zouden dan de opvan betalen. Na beetje rekenwerk kwamen ze erachter dat het toch goedkoper was om me een bijstanduitkering te geven voor de uren dat ik niet werkte. Anders moest ik mijn vaste baan opgeven voor uitzendwerk en dat was ook weer niet handig. Tegen de tijd dt de uitkering rond was trok lief al bij me in en was het niet meer nodig 
Kreeg toen nog wel al het achterstallige 
Ik wil heel graag werken hoor, maar de regels zijn heel krom.
En dat is gewoon kut. Wetende dat je van de overheid meer dan het dubbele van een uitkering krijgt om de kinderopvang te betalen en ze als je misschien ernstig ziek bent (wat ik misschien ben)
een uitbrander geven omdat je zo niet in staat bent om deel te nemen aan de arbeidsmarkt.
ik heb verdorie altijd gewerkt ook tot 36 weken zwanger ik werk 4 dagen in de week.En dan nu is het een probleem dat ik ziek ben, en dan nog beschudligen ook van gut misschien doe ik het wel zodat ik lekker thuis kan blijven.. klote uwv
Maar dat is offtopic, maar juist voor dit soort dingen is een partner zo fijn al is het maar lat.
Ik heb af en toe ook wel dat ik het gewoon even niet weet, en dan is het inderdaad heel fijn om samen te zijn...quote:
Maar dat is offtopic, maar juist voor dit soort dingen is een partner zo fijn al is het maar lat.
Ook is mijn ex nogal wispelturig en weet ik niet altijd wat ik daarmee aan moet, mbt de kinderen.
Ik overleg niets met hem, maar beslis alles zelf, in het begin probeerde ik wel met hem te praten over alles, maar hij bleef maar met verwijten komen en als ik zwart zei, zei hij wit. We waren niet getrouwd en hij heeft geen ouderlijk gezag, ik ben dat dus ook niet verplicht, wat ik dan weer prettig vind, want dat werkte dus echt niet.
Ik heb het altijd voor hem opgenomen, als hij de bezoekregeling weer eens aanpaste, zei ik dat hij weinig tijd had, dat soort dingen, maar ik merk dus ook dat ik daar geen zin meer in heb. Ik wil niet meer voor hem opkomen naar de kinderen toe. Ik vraag hen wat zij ervan vinden als hij weer een andere vriendin heeft en vooral de jongste vindt het soms best erg dat ze ineens de vorige ex niet meer ziet.
Soms twijfel ik om hem erop aan te spreken, ik vind het belangrijk dat ze weten dat ik voor hen opkom als dat nodig is, maar aan de andere kant heb ik geen behoefte aan meer gezeik van zijn kant.
Wat mij betreft, ik heb geen last van hem, hij is moeilijk en wordt regelmatig persoonlijk, maar dat kan ik vrij goed van me afzetten tegenwoordig, daar gaat het me ook niet om. Het is puur: Wat moet ik zeggen tegen de kinderen?
De laatste ontwikkelingen: Zijn ex is zwanger van hem, hij is psychisch in de war en stopt zsm met het betalen van de alimentatie. De kinderen weten dit nog niet en ik weet niet of hij van plan is het ze te vertellen, maar dit gaat ook invloed hebben op hen en ik heb weinig zin om weer eens uit te leggen dat papa het moeilijk heeft oid. Ik vind dat zijn taak. Moet ik hem aanspreken of niet? Mag ik laten merken dat ik het niet eens ben met de manier waarop hij met vrouwen omgaat? (Ik wil nl niet dat ze denken dat dat normaal is)
Nou ja, heel verhaal dus. Hoe ga ik om met de wispelturigheid van mijn ex als het gaat om wat de kinderen ervan moeten weten en de andere kant op: moet ik hem laten weten dat zij moeite hebben met het feit dat hij steeds andere vriendinnen heeft en dat hij hen geen schuldgevoel aan moet proberen te praten omdat ze bij mij wonen...
Meestal denk ik dat ik me er niet mee moet bemoeien, maar het verandert niet, ook al hebben de kinderen allebei al aangegeven dat ze het niet leuk vinden als hij bepaalde dingen doet of zegt.
Ik vind dat lastig. en in OUD thuishoren
Het klinkt niet makkelijk allemaal. Zelf zou ik zeggen dat het belangrijk is om informatie van de kinderen door te spreken met je ex. Als ze bij hem een rot dag zouden hebben gehad of ziekteverschijnselen vertonen of boos/angstig zijn of hem dingen vragen over jou, zou jij het toch ook fijn vinden als hij het zou aankaarten?quote:
[knip van heel verhaal]
Nou ja, heel verhaal dus. Hoe ga ik om met de wispelturigheid van mijn ex als het gaat om wat de kinderen ervan moeten weten en de andere kant op: moet ik hem laten weten dat zij moeite hebben met het feit dat hij steeds andere vriendinnen heeft en dat hij hen geen schuldgevoel aan moet proberen te praten omdat ze bij mij wonen...
Meestal denk ik dat ik me er niet mee moet bemoeien, maar het verandert niet, ook al hebben de kinderen allebei al aangegeven dat ze het niet leuk vinden als hij bepaalde dingen doet of zegt.
Ik vind dat lastig. en in OUD thuishoren
Ik zou dus zeker aangeven dat de kinderen aan jou hebben aangegeven dat het wisselen van partner moeilijk is. Zelf niet op ingaan wat jij er van vindt, maar gewoon aangeven wat de kinderen je hebben verteld. Zo neutraal mogelijk houden dus.
Je kinderen vormen zich toch wel een beeld van hun vader. Negatief beinvloeden door nare dingen te zeggen is not done, maar positieve dingen vind ik ook redelijk not done. Anders is het net alsof je het gedrag goedkeurt, terwijl je dat eigenlijk niet doet. De vraag blijft of geldzaken kinderen aangaan, dat ligt denk ik ook wel aan de leeftijd.
Just some thoughts...
Dat zou ik fijn vinden, maar die hoop heb ik al lang opgegeven.quote:
[..]
Het klinkt niet makkelijk allemaal. Zelf zou ik zeggen dat het belangrijk is om informatie van de kinderen door te spreken met je ex. Als ze bij hem een rot dag zouden hebben gehad of ziekteverschijnselen vertonen of boos/angstig zijn of hem dingen vragen over jou, zou jij het toch ook fijn vinden als hij het zou aankaarten?
De laatste tijd heb ik inderdaad het idee dat ik dit wel moet gaan aangeven, ik vind dat alleen lastig, mede omdat ik zoveel mogelijk afstand probeer te houden, omdat ik toch al veel verwijten krijg.quote:Ik zou dus zeker aangeven dat de kinderen aan jou hebben aangegeven dat het wisselen van partner moeilijk is. Zelf niet op ingaan wat jij er van vindt, maar gewoon aangeven wat de kinderen je hebben verteld. Zo neutraal mogelijk houden dus.
Je kinderen vormen zich toch wel een beeld van hun vader. Negatief beinvloeden door nare dingen te zeggen is not done, maar positieve dingen vind ik ook redelijk not done. Anders is het net alsof je het gedrag goedkeurt, terwijl je dat eigenlijk niet doet. De vraag blijft of geldzaken kinderen aangaan, dat ligt denk ik ook wel aan de leeftijd.
Just some thoughts...
Ze zijn overigens 9 en 10, dat maakt het wel gemakkelijker, ze zien dingen zelf ook nu.
En dan ben ik aan het typen en dan vraag ik me af of ik niet overkom als een of andere trut die het haar ex zo moeilijk mogelijk probeert te maken.
Nu Rubens beste vriendje (bijna even oud, broertje bijna net zo oud als Jochem) nu in januari/februari weer een broertje of zusje krijgt, wil Ruben dat natuurlijk ook. Niet zo heel erg, behalve dat hij er heel erg mee bezig is, ook als hij het betreffende vriendje niet net gezien heeft.
Hij heeft het al helemaal uitgedacht: hij wil een broertje, die mag bij Ruben op de matras slapen en als het broertje de hele nacht huilt dan mag de grote lamp aan, want dan hoeft hij niet te huilen.
Hij lijkt niet te snappen (of te willen snappen) dat je voor broertjes een papa en een mama nodig hebt. Je eet namelijk als mama het broertje op en dan komt het er vanzelf uit. (Was het maar zo makkelijk mensen!) Punt is, als ik begin over dat er een mama en een papa nodig is, hij zegt dat hij toch een papa heeft en dat "we" die papa toch kunnen vragen. Hoe kan ik nou op een fatsoenlijke manier (voor een bijna 4-jarige) uitleggen dat je kindjes niet zomaar opeet om geboren te laten worden en vooral dat papa en mama niet meer nog meer kindjes gaan maken? Zou het duidelijk genoeg zijn om enkel te zeggen dat papa en mama niet meer in hetzelfde huis wonen en dat je dan niet samen een kindje kan krijgen? Ik durf dat nu niet zomaar op te brengen, want als hij het niet "pikt" weet ik niet hoe ik het anders zou kunnen brengen.
Hoe had je het dan aangepakt?
mijn advies zeker omdat het voor ruben natuurlijk wat complexer ligt , bespreek dit eens met een juf/meester/begeleider van zijn groep?
Nee, ook nietquote:
stel jezelf eerst eens de vraag wat als jullie nog wel samen waren, had je dan wel voor een broertje gegaan? puur omdat Ruben dat wil???
Hoe had je het dan aangepakt?
mijn advies zeker omdat het voor ruben natuurlijk wat complexer ligt , bespreek dit eens met een juf/meester/begeleider van zijn groep?
praktisch gezien inmiddels ook onmogelijk, maar dat verhaal aan Ruben uitleggen vind ik zeker veel te ver gaan Ik volg de rest van OUD niet, dus sorry voor de domme vraag, maar heb je nog goed contact met je ex?quote:
Hij lijkt niet te snappen (of te willen snappen) dat je voor broertjes een papa en een mama nodig hebt. Je eet namelijk als mama het broertje op en dan komt het er vanzelf uit. (Was het maar zo makkelijk mensen!) Punt is, als ik begin over dat er een mama en een papa nodig is, hij zegt dat hij toch een papa heeft en dat "we" die papa toch kunnen vragen. Hoe kan ik nou op een fatsoenlijke manier (voor een bijna 4-jarige) uitleggen dat je kindjes niet zomaar opeet om geboren te laten worden en vooral dat papa en mama niet meer nog meer kindjes gaan maken? Zou het duidelijk genoeg zijn om enkel te zeggen dat papa en mama niet meer in hetzelfde huis wonen en dat je dan niet samen een kindje kan krijgen? Ik durf dat nu niet zomaar op te brengen, want als hij het niet "pikt" weet ik niet hoe ik het anders zou kunnen brengen.
Indien van wel, dan zou ik samen met hem en Ruben om tafel gaan zitten. Uitleggen dat papa en mama samen moeten beslissen of er een broertje of zusje komt en dat jullie nu samen hebben besloten van niet. In principe dan hopen dat hij er net zo mee omgaat als met andere dingen die hij van jullie niet krijgt en hem lekker uit laten jengelen indien nodig. Bij meer zeuren refereren aan het gesprek en zeggen dat het nu klaar is.
Ik zou het hele technische verhaal eruit halen en het hele emotionele verhaal ook. Indien je niet meer samen met je ex door 1 deur kan, dan kun je het in je eentje doen.
Mijn man en ik gaan zoals het er nu uitziet scheiden (of er moet 1 of ander amazing wonder gebeuren).
Zitten hier ook co ouders? Naar die ervaringen ben ik namelijk heel benieuwd. Het is iets dat wij graag zouden willen, maar hoe vul je dit in? Ik werk onregelmatig, zowel aan uren als dagen. Dus het gaat een heel geregel worden.
Hoe doen anderen dit?
Wij hebben ook co ouderschap voor de oudste.quote:
Ik heb een kloon aangemaakt voor dit topic, maar ben niet onbekend hier.
Mijn man en ik gaan zoals het er nu uitziet scheiden (of er moet 1 of ander amazing wonder gebeuren).
Zitten hier ook co ouders? Naar die ervaringen ben ik namelijk heel benieuwd. Het is iets dat wij graag zouden willen, maar hoe vul je dit in? Ik werk onregelmatig, zowel aan uren als dagen. Dus het gaat een heel geregel worden.
Hoe doen anderen dit?
Wij hebben niet om de week zoals vaak gebeurd. Wij vonden onze zoon toen we gingen scheiden nog te jong om een hele week zonder vader of moeder te zijn. We wisselen dus op de donderdag en dan zaterdag of zondag weer. Ondertussen heeft mijn ex ook zijn werkdagen daarop afgestemd dus laten we het zo. Anders moet er weer van alles verandert worden en zoals het nu loopt is het eigenlijk goed.
Waar zijn je kinderen nou als je moet werken? Want dat hoeft dan in principe niet te veranderen.
Maar over co ouderschap moet je goed nadenken. Niet alle kinderen kunnen dat. Wij hebben ook vaak getwijfeld of we het wel zo moesten laten. Het heeft voordelen en nadelen.
* Hij moet elke keer weer omschakelen. Elke woensdag is ie bv heel anders dan de rest van de week. Slecht luisteren enzo. Bij zijn vader heeft ie dan ook de dag voordat ie weer naar huis moet.quote:
Welke nadelen vind jij dan dat er zijn?
* Omdat zijn vader werkt op de dagen dat Mikael hier is is er weinig ruimte om eens te wisselen ivm feestjes enzo.
En ook dingen nu ie op school zit bv:
* Hij heeft donderdag en vrijdag een andere juf die ik dus nooit zie.
* Zijn vriendjes willen niet bij hem spelen als ie bij zijn vader is.
* Hij moet steeds alles heen en weer slepen. "Huiswerk" en brieven die ie eind van de week mee krijgt enzo. (Niet dat hij daar zelf aan hoeft te denken nog maar die dingen worden door ons ook gewoon weleens vergeten)
En soms is het ook dat er bv ouderavond of weekafsluiting is op school. Dat staat dan aangeplakt. Ik ga ervan uit dat mijn ex dat ziet als ie Mikael naar school brengt of haalt. Maar dat is vaak niet zo en zo zit ik weer alleen te kijken. (En nee ik blijf idd niet mijn ex bellen en smsen dat er weer iets te doen is op school want hij komt daar net zoveel als ik dus hij kan dat net zo goed zelf lezen)
En zo zijn er nog wel meer kleine dingen!
Van mijn kinderen gaat er 1 naar school, de ander volgend jaar pas.
Op dit moment is het zo dat als ik werk, mijn man 's morgens de kinderen uit bed haalt en wegbrengt naar school/ opvang/ opa/oma, dit omdat ik om half 8 al werk. In de late diensten is hij alweer thuis om ze op te halen van school/ opvang etc.
Verder werk ik om het weekend. Waar ik mee zit is bijvoorbeeld die vroege diensten, hoe gaan we dat oplossen? We zullen dan tot een overeenkomst moeten komen dat of mijn man dan 's morgens komt voor de kinderen, of dat ze die dagen bij hem zijn.
Meest ideaal zou zijn om maandelijks om de tafel te gaan en roosters af te stemmen met de dagen met de kinderen, maar ik ben bang dat het dan heel verwarrend wordt voor ze. Het is voor mij niet mogelijk om vaste werkdagen te krijgen, ik kan het redelijk zelf plannen, maar het blijft werken in de zorg met wisselende diensten.
Het liefste wil ik ook geen extra opvang voor de kinderen, ze gaan nu 1 dag naar opa en oma en 2 dagen naar het kdv/ bso.
Hoe flexibeler je er zelf mee om gaat, hoe meer je kinderen dat ook doen.
Ik denk dat een maand/ weekschema inderdaad een goede oplossing zou zijn. De komende tijd maar alles goed laten bezinken en aan de slag met alles...
Ik hoop dat je er uit komt: dat maakt het voor iedereen duidelijker en makkelijker. De meeste problemen stammen na de scheiding toch meestal voort uit het niet goed bijhouden van afspraken.quote:
Fijn om dat te horen!
Ik denk dat een maand/ weekschema inderdaad een goede oplossing zou zijn. De komende tijd maar alles goed laten bezinken en aan de slag met alles...
Zo heb ik al geprobeerd een schema neer te leggen bij mijn ex. En zij slaat dit af. Erg vervelend, en je blijft je dan afvragen waar je aan toe bent.
Wat mij ook erg tegenvalt is (en blijft) het verschil in opvoeding. Vooral in hoe met cadeau's om te gaan. Mijn zoontje vroeg me laatst al waarom ik niet zo'n goede vader ben als de nieuwe vriend van mijn ex. Ik vroeg waarom?. Nou, omdat ik niet zovaal cadeautjes voor hem kocht als dat hij van de nieuwe papa kreeg. Erg vervelend.
Ik ben inmiddels al ruim anderhalf jaar weg bij de vader van mijn zoontjes, en na een moeizame start (wat logisch is bij een scheiding) kan ik met recht zeggen dat mijn ex en ik gelukkig gescheiden zijn. We gingen lachend de rechtszaal in, en kwamen er lachend weer uit. De rechter vroeg (terecht??) aan ons wat we er in hemelsnaam kwamen doen, omdat we er volgens hen prima samen uit konden komen.
De bezoekregeling is 'standaard' (één keer in de twee weken van vrijdag tot zondag) en ik breng én haal ze op. Echter, als ik een keer iets heb, is het geen probleem om een weekend te ruilen of zelfs om ze een weekend extra te brengen (bv: dit weekend is standaard bezoek, maar volgende week heb ik op zaterdag bezoek aan mijn dochter. ik heb een dagretourtje voor hem geregeld, dus hij komt volgende week vrijdag even kennismaken op de school en de peuterspeelzaal van de jongens, en neemt ze daarna mee naar huis voor een extra weekend, zodat ik rustig naar m'n dochter kan) Verjaardagen en feestdagen worden om en om gevierd, de vakanties gaan in overleg (met in totaal vier ouders: mij, m'n ex, papabear en zijn ex, aangezien die samen ook twee kinderen hebben).
Gisteren ben ik ze met mijn gezinswerker van Parlan jeugd en opvoedhulp wezen brengen naar hem, en ik kreeg meteen te horen dat wij het zo prima en goed geregeld hadden en dat ze het ook wel eens anders meemaakte. Voor mij voel het gewoon als normaal, ook al ben ik me er terdege van bewust dat het ook anders kan gaan als je ouders zijn gescheiden. Mijn ex en ik kunnen nu gewoon samen door één deur en hij accepteert Papabear alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Hij vind het ook niet erg als hij erbij is om de kinderen op te halen.
Ik geloof dat ik mag constateren dat ik een 'droomscheiding' achter de rug heb en dat het zowel voor mij als voor de kinderen de beste beslissing is geweest die ik ooit heb kunnen nemen.
Zo, ik wou ook eens een positieve noot aan het verhaal echtscheiding geven; bij deze
Dit verscheurt mijn hart .. een nieuwe papa??? hou op .. kinderen hebben maar één papa en dat is hun echte papa. mijn kinderen noemen mijn nieuwe vriend gewoon bij zijn voornaam en ook al voedt hij ze méé op, hij zal nooit hun vader worden ..quote:
Mijn zoontje vroeg me laatst al waarom ik niet zo'n goede vader ben als de nieuwe vriend van mijn ex. Ik vroeg waarom?. Nou, omdat ik niet zovaal cadeautjes voor hem kocht als dat hij van de nieuwe papa kreeg. Erg vervelend.
Holy ghost from the past batman!quote:
[..]
Dit verscheurt mijn hart .. een nieuwe papa??? hou op .. kinderen hebben maar één papa en dat is hun echte papa. mijn kinderen noemen mijn nieuwe vriend gewoon bij zijn voornaam en ook al voedt hij ze méé op, hij zal nooit hun vader worden ..
Mmmhhh om je niet te laten schrikken.... ik was als papa al afgeserveerd (het werd papa Ordos in plaats van papa, de nieuwe vriend, nu echtegenoot, was papa) na een kleine drie/vier maanden nadat ik het huis verliet (en we waren nog niet gescheiden!)
en hoe gaat het nu dan? zie je je kind(eren) nog wel?quote:
[..]
Holy ghost from the past batman!
Mmmhhh om je niet te laten schrikken.... ik was als papa al afgeserveerd (het werd papa Ordos in plaats van papa, de nieuwe vriend, nu echtegenoot, was papa) na een kleine drie/vier maanden nadat ik het huis verliet (en we waren nog niet gescheiden!)
Nu, iets meer dan twee jaar verder, zie ik mijn zoontje een tijdje niet, dit is een besluit wat ik zelf heb moeten nemen.quote:
[..]
en hoe gaat het nu dan? zie je je kind(eren) nog wel?
Maar er is een heel gedoe aan vooraf gegaan. Zo ben ik, kort na het schrijven van de post in December van 2011, met een advocaat in de weer geweest om überhaupt informatie te krijgen over mijn zoon van mijn ex direct. Ik hoor namelijk niks van haar. Niet of hij iets bij de huisarts heeft, niets over vriendjes en blijven slapen, niks over zijn bankrekening. Niet zijn sportkeuze NOCH hoe het met hem gaat op school. Enkel wat hij mij vertelt als ik hem eens in de twee weken (als ze hem niet achter wilde houden) 6 uurtjes zag.
Helaas had mijn ex gefinanceerde rechtshulp. Oftewel, ik kon even ¤150 eur aftikken voor een brief, en mevrouw kon traineren voor welgeteld ¤90 voor de duur van het hele gebeuren. Aan het eind van de rit waren we geen stap verder, ik weer een duizend of twee euro lichter, en alleen een stap naar de rechter was over (maar die procedurekosten kan ik niet betalen, plus dat mijn advocaat het halve land moest doorreizen..... betaal je geld voor niks).
Na veel gesteggel heb ik de directeur van de school van mijn zoontje te pakken gekregen. Nu krijg ik in ieder geval informatie over hoe het met mijn zoontje gaat (helaas was het niet zo afgesproken in het convenant..... maar blijkbaar gelden alleen de regels als ze op mij betrekking hebben, vice versa is het niet van toepassing).
Het nadeel is: in 2012 verloor ik mijn leaseauto. Sindsdien rij ik met mijn eigen Auto 500 km heen en terug (ca 250 km 1 kant op) om hem maar 6 uurtjes te mogen zien. Dus je zit de hele tijd op je horloge te kijken. En tot ze mijn vriendin ontmoet heeft en het huis heeft gezien weigert ze mij met hem een band op te laten bouwen of met mijn vriendin een band op te laten bouwen. Dit terwijl haar huidige man, voorheen mijn collega, al voor dat ik het huis uit ging voorgesteld werd (terwijl ik aan het werk was) aan mijn zoontje.
Omdat het zo ver rijden is (ik ben 5 tot 6 uur aan het rijden op zo een Zaterdag), ik meer geld kwijt ben aan vervoer dan aan kinderalimentatie, en ik gebroken van de stress en vermoeidheid terug kom (laat staan dat ik geen band met hem opbouw in die korte tijd), heb ik de bezoekregeling een maand of twee stopgezet tot zij haar afspraak nakomt en het hier komt bekijken zodat hij een volledig weekend door kan brengen. En dat we elkaar halverwege met vervoer tegemoet komen want het is nu een beetje absurd (naast het feit dat haar huidige man een leaseauto heeft. Ik wordt geacht te rijden, omdat ten tijde van het convenant ik een leasauto had, en beide advocaten het een goed idee vonden dat ik alleen zou rijden, om zo extra tijd met mijn zoontje door te brengen).
En op het hele papa gebeuren, hij is slim. Als ik hem ophaal dan zegt hij eerst Ordos, daarna papa Ordos, en dan papa. En hij benoemt de nieuwe man van mijn ex als K. als hij bij mij is. Maar het doet pijn als hij naar de deur rent en K. staat in de deur en hij roept papa. Zijn moeder stimuleert het. Ik heb meegemaakt dat ik hem afzette terwijl zij in de deur stond. Leuk om te horen dat hij doei papa zegt, zij hem geërgerd aankijkt en zegt dat ze Ordos moet zwaaien, en dat papa binnen zit.
Anyway Ik bel hem nog wel, en ik lach altijd als ik elke week weer foto's van zijn school zie, hoe hij er nu weer bij loopt. Ik mis hem en het bloed dat ik een moeilijke beslissing heb moeten nemen, maar ik blijf altijd hoop houden.
Zo en dat was een hele infodump, voor de tl;dr crowd: nee op dit moment zie ik hem even niet in de hoop hem langer te kunnen zien in de toekomst (het hele weekend)
Wat doet dit verhaal pijn om te lezen, laat staan als je het mee moet maken .. Ik vind je heel sterk overkomen. wat er ook gebeurt blijf vechten voor je zoontje ! er komt een tijd dat hij de ware aard van zijn moeder leert kennen ...quote:
Dat, en niet bij de pakken (meer) neer gaan zitten.quote:
[..]
Wat doet dit verhaal pijn om te lezen, laat staan als je het mee moet maken .. Ik vind je heel sterk overkomen. wat er ook gebeurt blijf vechten voor je zoontje ! er komt een tijd dat hij de ware aard van zijn moeder leert kennen ...
Voordeel, als hier iemand een vervelende ex heeft kan ik je alle trucjes aanwijzen om het die ex zo lastig mogelijk te maken. Want ik ken de klappen van de zweep.
(positief blijven he
)Ik vind, als je al ergens boos op zou moeten worden tijdens een scheiding, is het als een ouder zich willens en wetens onttrekt aan zijn kind, als de andere ouder wel welwillend is om de ex-partner overal bij te betrekken.quote:
gelukkig heb ik die trucjes niet nodig, mijn ex en ik zouden model kunnen staan voor de ideale scheiding
Zoals ik het lees, wil ze je liever helemaal kwijt, ben je niet bang dat ze niet komt en het feit dat jij nu 'geen moeite voor hem doet' tégen je gaat gebruiken? (Je wilde hem die 2 mnd niet zien, dan nu ook niet!)
Daarom is het ook een moeilijk besluit. Ga ik elke maand dieper het rood in om heen en weer te rijden, voor 6 uur waarin je niks opbouwt, of ga je voor de toezegging die gedaan is (geschreven). De situatie zoals die er nu ligt kan alleen via de rechtbank, en we weten allemaal wat dat op gaat leveren -- gaat mij een smak geld kosten zonder uitkomst (helaas) want IK ben toch uit hun woonplaats weggegaan?. Dus.quote:
Denk je dat ze ook echt langs gaat komen om te kijken dan?
Zoals ik het lees, wil ze je liever helemaal kwijt, ben je niet bang dat ze niet komt en het feit dat jij nu 'geen moeite voor hem doet' tégen je gaat gebruiken? (Je wilde hem die 2 mnd niet zien, dan nu ook niet!)
De tijd zal het zeggen. Hoewel ze net een tweeling heeft gehad, en als het een beetje gaat als met mijn zoon zit haar huidige man de hele nacht op om voor ze te zorgen. Als die daar mee ophoudt, dan zit mijn zoontje in de weg. Je kan gewoon niet veel als de ex-vrouw gehaaid wil gaan doen.
Het is niet een "roll-over and die" beleid van mijn kant, maar wel 1 van maar weer proberen omdat er wel schot in moet, maar niet over de kop van mijn zoon. Die mag hier niks van meekrijgen (ik praat ook nooit slecht over hun thuissituatie met hem. Nooit).
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was en mijn zusje 6. Ik ging net naar de middelbare school, dus de timing was niet fijn voor mij (ik ben niet zo van veranderingen). Achteraf gezien was dat de minste periode van alles.
Mijn ouders zijn in heel goed overleg uit elkaar gegaan met oog op mij en mijn zusje. Dat is m.i. hetgeen wat vaak ontbreekt, ze denken meer aan zichzelf dan aan de kinderen. Wij bleven met zijn drietjes (mam, ik, zusje,) in hetzelfde huis wonen en alles bleef hetzelfde. Geen gezeur over meubels verdelen, mijn vader zou alles later nieuw kopen.
Omgangsregeling was in het begin 1x pw een weekend bij vader. Later toen we wat ouder werden 1 weekend per 2 weken. Ondertussen konden we gewoon telefonisch contact behouden met elkaar.
Tot op de dag van vandaag brengt mijn vader elke vrijdag wat boodschapjes bij mijn moeder (ook omdat mijn zusje daar nog woont) omdat ze het niet breed hebben.
Misschien klinkt dit te mooi om waar te zijn voor sommigen, maar het kan dus ook anders en in goede harmonie.
Moraal van het verhaal en ook tip: denk bij een scheiding niet teveel aan jezelf (kan lastig zijn), maar kijk naar het welzijn van de kinderen. Het maakt het echt zoveel makkelijker. Een scheiding is nooit leuk, begrijp me niet verkeerd. Maar het (onnodig) moeilijk maken daar is echt niemand bij gebaat.
hoe lang wil je dat volhouden dan? Neem aan dat je uiteindelijk wel weer gaat rijden, ook als ze niet komt...quote:
[..]
Daarom is het ook een moeilijk besluit. Ga ik elke maand dieper het rood in om heen en weer te rijden, voor 6 uur waarin je niks opbouwt, of ga je voor de toezegging die gedaan is (geschreven). De situatie zoals die er nu ligt kan alleen via de rechtbank, en we weten allemaal wat dat op gaat leveren -- gaat mij een smak geld kosten zonder uitkomst (helaas) want IK ben toch uit hun woonplaats weggegaan?. Dus.
De tijd zal het zeggen. Hoewel ze net een tweeling heeft gehad, en als het een beetje gaat als met mijn zoon zit haar huidige man de hele nacht op om voor ze te zorgen. Als die daar mee ophoudt, dan zit mijn zoontje in de weg. Je kan gewoon niet veel als de ex-vrouw gehaaid wil gaan doen.
Het is niet een "roll-over and die" beleid van mijn kant, maar wel 1 van maar weer proberen omdat er wel schot in moet, maar niet over de kop van mijn zoon. Die mag hier niks van meekrijgen (ik praat ook nooit slecht over hun thuissituatie met hem. Nooit).
Lastige situatie wel. Snap vrouwen niet die hun kinderen hun vader ontzeggen (dat is het, niet andersom!)
Ik kan er ook absoluut niet bij. Wat een krengen heb je erbij zitten (sorry ik heb voor dat soort vrouwen echt geen goed woord over).quote:
[..]
hoe lang wil je dat volhouden dan? Neem aan dat je uiteindelijk wel weer gaat rijden, ook als ze niet komt...
Lastige situatie wel. Snap vrouwen niet die hun kinderen hun vader ontzeggen (dat is het, niet andersom!)
Maar, misschien 1 klein voordeel, later als hij groot is en het verhaal in al zijn waarheid hoort bestaat er een kans dat hij meer naar de vader trekt. En terecht.
Ik vind wel dat je de gemakkelijke weg kiest. Even 2 maanden niet heb je een kind enorm mee.. en als je dan weer wel gaat rijden snapt het kind het heus niet beter..
En als je idd zo ver weg bent gaan wonen dan weet je toch dat er bijkomende kosten bij kunnen komen..
De weg die je nu kiest vind ik iig niet slim.
Dat mag je inderdaad vinden. Realiseer je dat als de kop van de moeder er niet naar staat, ze met gemak (als ik al bijna bij mijn ex aangekomen ben) ze meld dat hij "ziek is", of dat ze er niet zijn. Met regelmaat heb ik hem al anderhalve maand of langer niet gezien omdat zij het niet wilde en op het allerlaatste moment af zei.quote:
Grappig ik zie het anders..
Ik vind wel dat je de gemakkelijke weg kiest. Even 2 maanden niet heb je een kind enorm mee.. en als je dan weer wel gaat rijden snapt het kind het heus niet beter..
En als je idd zo ver weg bent gaan wonen dan weet je toch dat er bijkomende kosten bij kunnen komen..
De weg die je nu kiest vind ik iig niet slim.
Dat geeft wellicht meer context?
Dat is voor jou heel zuur en voor je kind ook absoluut maar even zelf een pauze inlassen is net zo zuur.
Ik zou mijn kind niet in de ogen kunnen kijken als ik het niet toch elke keer zou proberen.
Los van wat moeder doet. En ik zou professionele hulp zoeken bij dit probleem.
Langs jeugdzorg, spoedprocedure omgangsregeling etc etc (en ja dat is duur. )
Ik begrijp je reactie. Het zou ook voor veel uitleggen etc. fijn zijn als je bij iemand anders in het hoofd kon kijken, dan was veel ineens duidelijk.quote:
Nee maakt het voor mij niet anders.
Dat is voor jou heel zuur en voor je kind ook absoluut maar even zelf een pauze inlassen is net zo zuur.
Ik zou mijn kind niet in de ogen kunnen kijken als ik het niet toch elke keer zou proberen.
Los van wat moeder doet. En ik zou professionele hulp zoeken bij dit probleem.
Langs jeugdzorg, spoedprocedure omgangsregeling etc etc (en ja dat is duur. )
Ik wil niet in de verdediging schieten, maar toch deels mijn zegje doen. Want ook al heb ik veel neergekwakt hier, het is zoals gezegd, maar het topje van de ijsberg. Er zit zo verschrikkelijk veel meer onder wat ook van invloed is. En ik heb veel wegen behandeld, veel advocaten gesproken (wat me al ondertussen boven de tienduizend euro gekost heeft), en het komt er op neer dat ik gewoon pat sta. Ik kan van alles willen maar mijn kansen (zoals de laatste advocaat aangaf) zijn nul.
Goed, woorden kunnen gevoelens slecht overdragen in sommige gevallen. Ik heb hier lang over gepiekerd en veel voor gevochten. Maar hij wordt niet mishandeld, wel verwend, hij krijgt eten, hij gaat naar school en heeft schone (hoop ik) kleren aan. Pfff ik wordt een beetje machteloos om uit te leggen dat ik iets besloten heb wat niet populair is en als je het zo sec leest als een zwaktebod overkomt (wat het nu net niet is).
Als jij denkt dat dit kan werken, snap ik de stap. Ookal klinkt het niet als een plan dat veel kans van slagen heeft imo (geziene beschrijving van de situatie vindt ze het nl juist wel prima als hij jou niet ziet)
Heb het tot nu toe nooit gedaan omdat het probleem zichzelf steeds oploste, maar nu hoor ik weer over knallende ruzies, dreigen met politie en door de kamer vliegende vorken...
Nou ja, en dan is het nu alweer n tijdje rustig daar en twijfel ik dus. Heb me voorgenomen erover te beginnen als ik weer iets dergelijks hoor, al ben ik bang dat er dan weer een hoop drama en gedoe van zijn kant zal volgen, terwijl het nu een jaar ofzo gewoon rustig is...
Vind het lastig.
Ja. Daar heeft hij dus steeds ruzie mee en daar zijn zij dan gewoon bij.quote:
Vandaar mijn vraagquote:
[..]
Ja. Daar heeft hij dus steeds ruzie mee en daar zijn zij dan gewoon bij.
Ik snap jou frustratie,quote:
[..]
Ik begrijp je reactie. Het zou ook voor veel uitleggen etc. fijn zijn als je bij iemand anders in het hoofd kon kijken, dan was veel ineens duidelijk.
Ik wil niet in de verdediging schieten, maar toch deels mijn zegje doen. Want ook al heb ik veel neergekwakt hier, het is zoals gezegd, maar het topje van de ijsberg. Er zit zo verschrikkelijk veel meer onder wat ook van invloed is. En ik heb veel wegen behandeld, veel advocaten gesproken (wat me al ondertussen boven de tienduizend euro gekost heeft), en het komt er op neer dat ik gewoon pat sta. Ik kan van alles willen maar mijn kansen (zoals de laatste advocaat aangaf) zijn nul.
Goed, woorden kunnen gevoelens slecht overdragen in sommige gevallen. Ik heb hier lang over gepiekerd en veel voor gevochten. Maar hij wordt niet mishandeld, wel verwend, hij krijgt eten, hij gaat naar school en heeft schone (hoop ik) kleren aan. Pfff ik wordt een beetje machteloos om uit te leggen dat ik iets besloten heb wat niet populair is en als je het zo sec leest als een zwaktebod overkomt (wat het nu net niet is).
Ik ben een stiefmoeder en hoor vaker dit soort nijpende verhalen.
Ik ben al heel blij dat de school je informatie zend.
Dit kun je ook vande huisarts en adere hulpverleners eisen.
Daarnaast zou je eens kunnen proberen bureau jeugzorg te bezoeken en via hen proberen een normale omgangsregeling af te dwingen of in ieder geval iets te regelen.
Nu kan ik dat wel tegen hen zeggen, maar ik kan niet bepalen wat ze daar wel en niet mogen. Zijn nieuwe vriendin vindt het maar wát leuk en al zouden ze zelf komen met: misschien geen goed idee ofzo, dan zou zij ze ws proberen over te halen om het wél te doen en m'n ex geeft er gewoon geen bal om.
'Het is ervoor geknipt, dan moet het ook genaaid worden!' type.
Ik twijfel heel hard om contact op te nemen en het uit te leggen aan hem, of dat te proberen althans, maar ik durf niet
Hoe ouder ze worden, hoe meer ze daar mogen, wat op zich logisch is, maar wat mij betreft gaat het echt te ver...
Wat moet ik me daarbij voorstellen?
kinderen van 12 tm 16 die naar een disco gaan met harde muziek, schuren en cola.quote:Op zondag 2 maart 2014 22:06 schreef Troel het volgende:
Een frisfeestje?
Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Jongste is nét 12, oudste net 13 en ik vertrouw dat gewoon niet (jongens doen condooms aan in hun broek zodat ze bij t schuren klaar kunnen komen zonder viezigheid
) natuurlijk gebeurt dat niet altijd of overal en zullen het niet mijn kinderen zijn die daaraan meedoen ( ) maar ik wil ze er al liever niet aan blootstellen. Hoe kom je aan die informatie?
Mijn middelste gaat ook naar frisfeestjes. Niet vaak maar de vrijdag voor de vakantie. Hij is 12,5
Die van 16 feesten heus in een andere zaal dan die van 12 hoor.
dat is niet duidelijk na m'n tweede post zojuist?quote:
Wat jongens uit Woensel West (getuige het handgebaar dat ze nabootsen
) die denken dat ze stoer zijn.Ik zou ook niet heel happig zijn om ze daarheen te laten gaan JB
Het is overigens de moeder van een van hen die de foto op fb zet.
ja, de organisatie gaat natuurlijk niet zeggen dat er nogal wat afgezoend en geschuurd wordt enzoquote:
Kom ook heel andere stukken tegen...
Hoe weet jij dat?
nou ja, zo'n type is hun 'stiefmoeder' dus ook. Die vindt make up, naveltruitjes en hotpants met tijgerprints enzo alleen maar leukquote:
Ik heb weleens wat foto's gezien op Facebook.
Wat jongens uit Woensel West (getuige het handgebaar dat ze nabootsen
Ik zou ook niet heel happig zijn om ze daarheen te laten gaan JB
Het is overigens de moeder van een van hen die de foto op fb zet.
Nou ben ik nogal van de preutsige en nette.
maar echt hoor, kinderen van 12 komen daar niet zomaar mee in aanraking.was op een gegeven moment in t nieuwsquote:
Dat van dat schuren dat wist ik niet. Viess
Hoe weet jij dat?
http://www.rtlnieuws.nl/editienl/schuren-de-disco-verboden
dat laatste weet ik dus niet, maar dan nog houd ik ze er liever vandaan. Bovendien zijn ze allebei langer dan ik en met wat make up, kunnen ze doorgaan voor n paar jaar ouder... T zijn ook mooie meiden, dus die krijgen echt wel aandacht. Vind het maar moeilijkquote:
Ja, nou ja, ik ging naar de bierdisco en daar gebeurde ook van alles.
Nou ben ik nogal van de preutsige en nette.
En vertelt dus hoe de 15 en 16 jarigen een andere zaal hebben waar een andere sfeer is.
De eigenaren kijken wel link uit om zo'n naam of reputatie te krijgen. Helemaal nu de drankleeftijd omhoog is gegaan. Veel ouders vertrouwen toch hierop.
En ja, ik weet niet wat jij deed in de disco toen je 16 was?
kan wel zo zijn, maar ik geloof ook niet alles wat m'n nichtje, of de buurvrouw d'r zoon zegt. En al zou ik dat wel doen, ik vind ze gewoon nog te jong.quote:
En hoezo wat ik deed toen ik 16 was? Dat zijn zij toch nog niet?
Noem me achterdochtig of ouderwets, wat mij betreft mogen ze nog even wachten met dit soort feestjes.
Ik vind het gewoon rot dat we daar zó anders in staan en dat ik er niet over durf te praten met hem. Vraag me steeds af of ik het niet gewoon moet proberen, maar als ik alleen al aangeef dat hij de alimentatie is vergeten, word ik al kinderachtig genoemd en zit ik te schooien om geld. En dat is dan nog een 'onschuldig' iets waarbij ik niet moeilijk doe over wat hij in zíjn weekend met de kinderen doet. Ben zo bang dat hij begint te zeiken over dat ik weg ben gegaan en hem alles afgenomen heb en dat ik ze dan maar beter weg kan houden oid, dat ik dat niet durf dus
je laat je anders uitspelen en je kinderen zullen misschien dingen voor je gaan verzwijgen.
ik heb ook wel eens met opgetrokken wenkbrauwen dingen gehoord die bij mijn ex voorvielen, maar wat moet ik ermee? erop aanspreken? waar bemoei ik me mee? als het kind het maar leuk had gehad.
nou, dat vind ik wel heel simpel gezegd. Ik kan natuurlijk niet bepalen wat er daar gebeurt, maar ik vind het eigenlijk heel normaal dat je erover kan praten wat je (beiden) wel of niet wil hebben. Ook als je gescheiden bent zou het fijn zijn als je 1 lijn kan trekken.quote:
ik zou me er zo min mogelijk mee bemoeien. wat daar is, is daar en wat hier is, is hier.
je laat je anders uitspelen en je kinderen zullen misschien dingen voor je gaan verzwijgen.
ik heb ook wel eens met opgetrokken wenkbrauwen dingen gehoord die bij mijn ex voorvielen, maar wat moet ik ermee? erop aanspreken? waar bemoei ik me mee? als het kind het maar leuk had gehad.
En hoezo 'als het kind het maar leuk gehad heeft'? Wat mij betreft zijn er echt wel dingen die ze leuk kunnen vinden, maar die eigenlijk gewoon niet kunnen. En als ze het niet leuk hebben gehad, mag je er ineens wel wat van zeggen?
ik heb in het begin ook vreselijk geruzied over van alles en nog wat, maar ik schoot er geen reet mee op. dan maar de schade zo veel mogelijk beperken.
voorbeeldje? ik wilde dat het kind (toen nog een jaar of 5) bijtijds terugkwam zodat hij tijd had om bij te komen en op tijd in bed te liggen.
mijn ex vond dat complete onzin en bracht het kind niet voor 8 uur thuis. ikzelf over de zeik, kind over de zeik en een gniffelende ex die de boel weer eens lekker over ze kling gejaagd had.
daar was ik snel mee klaar. ik zei er niks meer over en zette het kind bij aankomst rustig op de bank en liet hem bijkomen.
de lol was er snel af
Dat kan ik niet met m'n ex, net als jij, dus tot nu toe heb ik dat ook eigenlijk niet geprobeerd. En anders dan jij heb ik ook nooit ruzie met hem gemaakt over de kinderen (we zijn zes jaar uit elkaar) maar nu kom ik dingen tegen waar ik gewoon écht moeite mee heb en vind ik dat ik het wellicht weer eens zou moeten proberen.
Praten dus, niet ruziemaken. Ben alleen bang dat dat niet gaat lukken. Wat dus een reden is dat ik het niet eens probeer. Waaraan ik dus weer twijfel.
ik verwacht niet dat pa hem zal weerhouden van drinken, maar ik vertrouw op mijn kind zijn eigen gezonde verstand.