Hm, nou is/was mijn situatie een beetje anders dan gemiddeld maar soit.
Feitelijk is een jaar geleden besloten tot uit elkaar gaan, en dan dus door scheiding uit elkaar.
We hadden wel afspraken gemaakt omtrent het introduceren van een eventuele nieuwe liefde, bedoel je weet nooit wanneer dat gebeuren kan , en dat was voor beiden duidelijk.
Nu is de papa dus overleden, dat maakt het voor mij denk ik wel anders in die zin hoe gaat dat later in combinatie met arwen.
Ze is nu wel de weekenden weg ( dit wordt wel per direct langzaam aan afgebouwd tot een weekendje in de maand bij de grootouders van zijn kant ) aangezien ik de ouder ben en niet zij.
Nu heb ik dus sinds een poosje een nieuwe

en ja dat gaat allemaal wel goed etc. fijn, ook heel betrokken bij Arwen zoverre dat kan.
Maar goed Arwen heeft hem alleen op foto;s nog gezien en aan de telefoon eventjes " gekletst"
Nu is het nog allemaal niet zover dat er samenwoon plannen oid zijn. gewoon lekker rustig aan doen en genieten en zien hoe het allemaal loopt.
Toch zet het me wel vaak tot denken... Arwen is strakjes te jong om haar papa te herinneren.. blijft het goed gaan etc. dan zal hij wel de paparol vullen.
Maar is het da raar als ze hem papa noemt, moet je daar dan in mee gaan of gewoon aanleren hem bij zijn naam te noemen?
Nu herinnert ze zich papa nog wel, is het raar als ik hem een knuffel/kus geef oid in arwens bij zijn, bedoel de normale genegenheid die je open toont. Stoot ik haar daar neit mee tegen het hoofd?
Ik merk dat ik dat soms wel lastige dingen vind.
En vraag me af hoe anderen met dat soort dingen omgaan
beetje warrig uitgelegd misschien maar goed