Ronald Koeman is "Het" kwijt.Koeman en Feyenoord: op het eerste gezicht een ideaal huwelijk. Een trainer die, na een aantal mislukte avonturen en anderhalf jaar van tevergeefse open sollicitaties, eindelijk weer aan de slag mag; een selectie, getraumatiseerd door de grootste oorwassing uit de clubgeschiedenis. Samen hadden ze iets recht te zetten.
Hoe ver kom je met revanchegevoelens, gekrenkte ego's, een wolkje kwaliteit en de wil om te hard werken? Tot ergens in Oktober, is het blijkbaar antwoord. De wittebroodsweken voorbij, beginnen sommige zaken te schuren. Irritaties lopen op en ego's krijgen nieuwe deuken.
Toen Koemand aantrad dacht ik: Okee, dit kan werken - hij én Feyenoord hebben iets recht te zetten, dat is een vruchtbare bodem. Als Ronald maar niet teveel zijn stempel wil drukken, dan gaat het meestal mis...
In de media werd Ronald geprezen, men vond dat Koeman rustiger geworden was, gegroeid was als trainer, en inderdaad: zolang hij zich wat op de achtergrond hield, ging het eigenlijk prima. Alleen maakte Ronald één fout: toen Feyenoord eenmaal in de top-5 stond, dacht hij dat ze daar ook echt thuishoorden, én, dat vooral
hij daar debet aan was. Hij zei het niet hard op, maar je zag het hem denken. En dromen. Wie weet... Misschien wel... Het zal toch niet...?
Tussen de wedstrijd tegen Ajax en die in Groningen regende het persberichten, interviews met AD en Telegraaf vol gevraagde en ongevraagde reacties op van alles en nog wat. Bekerlotingen, Leroy Fer en andere randzaken. Meteen ging er een belletje in mijn achterhoofd: dit is nicht okay. Ronald implodeert..
quote:
"Uiteindelijk speel je een verloren wedstrijd, en dan probeer je in ieder geval nog de organisatie zo neer te zetten dat je in ieder geval probeert nog een goal te maken en in ieder geval niet de boel open te zetten. Nou ja, dat is redelijk gelukt - met tien man werd het wat moeilijker omdat ik De Vrij moet wisselen omdat hij duizelig was. Ja, en dan zijn er nog twee momenten, maar dat vind ik niet zo belangrijk want vier of 6-0, dat vind ik niet zo interessant."
Koeman was in ieder geval opvallend eerlijk; oprecht verslagen deed hij weinig méér, dan het verloop van de wedstrijd navertellen aan plaatselijke pers. Alsof hij zelf de film nu pas écht voorbij zag komen. Hoe, wat, waar, wie - huh?.. Zes. Zés?!
quote:
"Het heeft ook geen enkele zin om individueel hier zwarte pieten uit te delen, want het was een collectief probleem en een collectief falen. Het heeft ook weinig zin om nu als trainer door de porseleinen kast heen te slaan."
Volgens mij is hij júist sinds kort bezig met het slaan van kasten, en is dát mede oorzaak van het vertoonde spel van Feyenoord in afgelopen twee wedstrijden. Spelers die al op hun tenen lopen en dolblij zijn met de plek op de ranglijst, worden in één twee zinnetjes afgeserveerd. (Over Vlaar: "Ik weet niet of hij het ziet." Guidetti: "Hij moet meer brengen") Het woord doorselecteren valt meermaals en spelers voelen zich niet meer zeker van hun plek, voelen nauwelijks waardering voor hun prestatie tot nu toe. Zelfs nu het best lekker gaat, moet er blijkbaar wéér van alles veranderen...
quote:
"We gaan verder, we moeten verder. Het is alleen wel dat soort momenten die wij dit seizoen zullen gaan gebruiken en ook door zullen door gaan selecteren - waar we al een beetje mee bezig zijn."
quote:
"Ik wil eerst een compleet beeld hebben. Maar het mag duidelijk zijn dat ik voor doorselecteren ben. De winterstop kan straks de periode zijn om jonge spelers definitief door te laten stromen.
Om gek van te worden. Spelers hebben behoefte aan duidelijkheid. Hier zegt Ronald dat hij gaat doorselecteren in de winterstop, én dat hij daar al mee bezig is. Vrij vertaald: 'Spelers, ik zaag alvast in stilte aan jullie stoelpoten. Het moet beter, nog veel beter. '
Ronald Koeman weet het niet. En zijn spelers weten dat hij het nooit geweten heeft. Dat de resultaten tot nu toe meer te maken hebben met de voetballers, hun wilskracht en die van het publiek - en een beetje geluk. Ronald mag de lijnen uitzetten, de spelers doen verder het grootste deel zelf. Maar nu komt hij dichtbij, té dichtbij. En niemand zit te wachten op een hijgende Ronald Koeman in je nek. Dat is vervelend en contraproductief.
Een onzekere keeper die net een béétje zijn draai lijkt te vinden passeren voor de beker, bekritiseren in de pers en erbij zeggen dat hij tegen Groningen gewoon weer speelt.
quote:
"Zeker thuis wil Groningen druk zetten en vooruit spelen", weet Koeman. "Het zal een echte wedstrijd worden, waarin wij goed moeten zijn om ons op te kunnen trekken aan Groningen."
Een nogal onthutsende quote. Tuurlijk: Groningen-uit is geen eitje, maar zo maak je jezelf wel érg klein. Als wij een goede dag hebben kunnen we ons misschien optrekken aan het niveau van Groningen. Het is alsof je de trainer van een 2e klasser hoort praten voor een bekerwedstrijd tegen de noorderlingen.
Als motivator schiet Koeman te kort. Wat Mario misschien teveel deed (schouderklopjes, aaien over bollen) doet Ronald te weinig. Als resultaattrainer denkt hij enkel aan verder-hoger-beter en heeft hij nauwelijks realistisch oog voor wat er achter hem ligt. Hij neemt de punten voor lief, realiseert zich niet dát en hóé de selectie boven zichzelf uitgestegen is en ziet plek 5 als een logische plaats op de ranglijst.
En dan is de afgelopen week natuurlijk een koude douche. Want Ronald moet terug naar wat er eerder goed ging. En dat is lastig, nu hij nét begonnen was met de puntjes op de 'i' te zetten, door middel van kritiek op spelers en hogere eisen aan het voetballend niveau van zijn selectie. Aan alles merk je dat hij geen flauw idee heeft. Hij is er net zo kapot van als zijn spelers. Misschien een voordeel bij een nadeel...
Een vreemde paradox: ómdat Koeman is doorgeslagen in het hands-on leiden van zijn team, heeft dat team juist nu, meer dan ooit, behoefte aan een sterke leider. En juist die beoogde leider komt er achter dan zijn "stap 2" in het coachingsplan een totaal averechts effect heeft op de prestaties van zijn spelers. Het vertrouwen is binnen 7 dagen volledig zoek. Goede raad is duur...
Wat ik niet begrijp is waarom Koeman de druk op zijn selectie zo heeft opgevoerd na Ajax. Ongetwijfeld heeft hij gedacht dat er meer inzat, zowel qua spel als qua resultaten. Ergens is dat bijzonder naief, want hij heeft een team dat niet beter, en misschien kwalitatief wel minder is dan dat van Mario. Als die semi-lekker gaan, moet je ze zoveel mogelijk met rust laten. En niet het onmogelijke eisen.
Na de 1-1 bij Ajax zei Stefan de Vrij dit:
quote:
"Ik denk dat trainer Ronald Koeman daar een heel grote rol in heeft gespeeld. Natuurlijk moeten wij het uiteindelijk zelf doen op het veld, maar de trainer brengt de tactiek van tevoren steeds heel goed op ons over. We weten allemaal precies wat we moeten doen als we het veld op gaan. (...) “We moeten gewoon blijven gaan voor Europees voetbal en de stijgende lijn doortrekken. Tot nu toe liggen we lekker op schema."
Realistisch gezien zijn de plaatsen 1-4 voor AZ, Twente, PSV en Ajax. Dan blijven de play-off’s over. Als Feyenoord die haalt en wint is het seizoen geslaagd, kan er
doorgeselecteerd worden en heb je straks weer de handen vrij op de transfermarkt. Daar zou ik het als Feyenoorder voor doen. Als je meer verwacht dan dat, maar je het jezelf onnodig moeilijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door HuffTheTalbot op 31-10-2011 17:53:50 ]