Ze zei tegen me dat ik beter ontslag kon nemen en voor een uitzendbureau kon gaan werken en dat ik, als ik iets tegen de leiding zou ondernemen altijd aan het kortste eind zou trekken. Zelfs als ik een rechter zou inschakelen kon ik nooit tegen zo’n groot ziekenhuis op. Ze vertelde me dat ze het gesprek zou terugkoppelen naar P@O en dat dit gesprek niet bevorderlijk zou zijn voor mijn dossieropbouw. Ze vond dat het wat moois zou worden als er moest worden geluisterd naar personeel dat iets over de managers te melden had.
Gister heb ik de Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement en Organisatieontwikkeling gebeld omdat ik nog steeds geen bericht van P@O heb ontvangen . Ik hoorde daar dat de werkgever na een sollicitatiegesprek altijd een gemotiveerde brief hoort te sturen. Ze waarschuwde me ook voor spelletjes van de werkgever.
Nou ja, ik denk dat ik nog een weekje wacht en dan maar, met kromme tenen, een mail naar de P@O’er stuur met de vraag waarom ik niets meer gehoord heb.
Goed gelezen.quote:
Andere afdeling misschien?quote:Op zaterdag 29 oktober 2011 09:13 schreef Brentmeister het volgende:
Ik begrijp het niet helemaal, je mag er niet terugkeren, maar je hebt wel gesolliciteerd?
Dus ook wanneer je niet wordt ingeroosterd bijvoorbeeld moet je blijven communiceren dat je werkwillend bent en graag ingerootsterd wil worden.
Wat wel raar is dat je solliciteert bij je werkgever die je wegens een conflict op non-actief heeft gesteld.
Als je daarop met je mond vol tanden zat, vraag ik me af of je het gesprek wel voorbereid hebt. Tevens zou ik dan zeker niet beginnen over een conflict elders.
Op de afdeling waar ik werkte mag ik niet terugkeren. Ik ben dus nu intern aan het solliciteren bij andere afdelingen.quote:
Ik begrijp het niet helemaal, je mag er niet terugkeren, maar je hebt wel gesolliciteerd?
De baan waar ik op solliciteerde was voor minder uren en in een lagere salarisschaal. Het is geen passende functie maar ik wil het wel proberen. Nou ja, ik zal wel moeten. Misschien straalde ik dat uit.quote:Op zaterdag 29 oktober 2011 09:20 schreef MevrouwPuff het volgende:
Waarom je ergens wil werken lijkt me een heel belangrijke vraag in een sollicitatiegesprek.
Nou heb ik inmiddels ook ontdekt degene die aan het reintegreren is op mijn werkplek, problemen heeft op de afdeling waar ik gesolliciteerd heb.
Misschien reageerde de leidinggevende daarom als door een adder gebeten, geen idee.
Het lijkt me sowieso goed om dit even langs een expert te halen. Het ziekenhuis moet je een andere positie aanbieden dat past bij je 'waardigheid'. Dit houdt in dat je een soort gelijke functie elders moet krijgen of dat ze je moeten ontslaan (inclusief de bijbehorende kosten).quote:
[..]
Op de afdeling waar ik werkte mag ik niet terugkeren. Ik ben dus nu intern aan het solliciteren bij andere afdelingen.
Wel zou ik je adviseren om bij het solliciteren alleen positieve punten naar voren te brengen.
Daar ben ik nog steeds mee bezig. Intern dan he en in opdracht van de werkgever. Daar gebeurde ook een keer iets vreemds. Er zou een driegesprek met de loopbaanadviseur en mijn casemanager plaatsvinden. In de mailbox van mijn werk zag ik dat de mevrouw van de afdeling casuistiek (degene die mij samen met de leidinggevende en haar informant uit mijn baan wil donderenquote:
In een ander topic lees ik dat je een sollicitatietraining gehad hebt?
) daar zonder mij erin te kennen ook voor was uitgenodigd. Ze noemen elkaar bij de voornaam, allemaal erg informeel.Ik heb hierover een mail gestuurd en gezegd dat ik het allemaal niet zo netjes vond dat dit buiten mij om geregeld werd, toen is er excuus gemaakt en heeft het gesprek alsnog zonder die mevrouw plaatsgevonden.
Unieke verkooppunten, valkuilen, allergieen, het complete pakket. Diep in mijn hart vraag me af waar ik mee bezig ben, met een sollicitatietraining of met een toelatingsexamen voor de toneelschool.
Met alle respect, bij een sollicitatie heb je een beperkte hoeveelheid tijd om de ander te overtuigen dat jij geschikt bent voor een baan. Zelfs meer geschikt dan een ander. Dit heeft niets te maken met toneel, maar wel alles met de beste eigenschappen kunnen onderstrepen.quote:
Unieke verkooppunten, valkuilen, allergieen, het complete pakket. Diep in mijn hart vraag me af waar ik mee bezig ben, met een sollicitatietraining of met een toelatingsexamen voor de toneelschool.
De cursus gaat op deze manier niets voor jou bijbrengen, want blijkbaar zie je niet in wat je fout doet. Zelfs al ga je dingen toepassen die je in de cursus leert, ga je er een poppenkast van maken waar iedereen zo doorheen prikt.
Wellicht heb je gelijk maar ik heb nou eenmaal niet de verbeelding dat ik van mezelf meen dat ik geschikter ben dan ieder ander voor allerlei functies. Ik heb mijn kwaliteiten, maar er is tot op heden nog geen vacature geplaatst waar speciaal naar die kwaliteiten werd gevraagd en mijn droombaan zat er al helemaal niet bij.quote:
[..]
Met alle respect, bij een sollicitatie heb je een beperkte hoeveelheid tijd om de ander te overtuigen dat jij geschikt bent voor een baan. Zelfs meer geschikt dan een ander. Dit heeft niets te maken met toneel, maar wel alles met de beste eigenschappen kunnen onderstrepen.
De cursus gaat op deze manier niets voor jou bijbrengen, want blijkbaar zie je niet in wat je fout doet. Zelfs al ga je dingen toepassen die je in de cursus leert, ga je er een poppenkast van maken waar iedereen zo doorheen prikt.
Ik ben al eens een halfjaar weggeweest (op eigen verzoek) en heb na terugkomst vanwege het vernederend gedrag van de leidinggevende al diverse malen gesolliciteerd als ik een baan zag die wel bij me paste maar dan besloot ik vaak zelf, toch maar te blijven op mijn "eigen" plekje en de vernederingen voor lief te nemen. Dit ging goed tot ik het vanwege mijn gezondheid echt voor mezelf moest opnemen.
Waarom toch maar blijven met al die 'vernederingen' als er andere perspectieven zijn? Dat snap ik dan ook al niet.quote:
Ik ben al eens een halfjaar weggeweest (op eigen verzoek) en heb na terugkomst vanwege het vernederend gedrag van de leidinggevende al diverse malen gesolliciteerd als ik een baan zag die wel bij me paste maar dan besloot ik vaak zelf, toch maar te blijven op mijn "eigen" plekje en de vernederingen voor lief te nemen. Dit ging goed tot ik het vanwege mijn gezondheid echt voor mezelf moest opnemen.
Het rollenspel is er alleen maar voor om jou te laten oefenen met je communicatie en jezelf vertrouwen te geven dat je dit kan doen.
Het was een hele leuke baan en de manager was vaak afwezig. Ik werkte voor de artsen die heel tevreden over me waren en niet voor de manager. Ik merkte eigenlijk alleen maar dat ze er was als er mails kwamen over cursussen of bijeenkomsten. Ik mocht bijvoorbeeld als enige de sleutel van mijn kamertje niet meenemen; die moest ik in het sleutelkastje hangen. Nou ja, dan loop ik toch iedere ochtend en avond eerst even naar het steutelkastje? Of...... de hele afdeling kreeg nieuwe stoelen alleen ik niet. Toen ik een stoel vroeg mocht ik uit de stoelen die klaarstonden om weggehaald te worden in een kamer van de arts-assistenten, een stoel uitkiezen. Dan had ik in ieder geval een nieuwere. Dat soort dingen.quote:Op zaterdag 29 oktober 2011 10:33 schreef Copycat het volgende:
[..]
Waarom toch maar blijven met al die 'vernederingen' als er andere perspectieven zijn? Dat snap ik dan ook al niet.
Dat zijn dingen die niet goed voelen maar die ik wel kan wegslikken als het werk erg leuk is.
[ Bericht 0% gewijzigd door idefixo op 29-10-2011 10:51:18 ]
Er gaat geen verbetering meer komen, dus ik zou het opgeven en ergens anders gaan werken. Je kunt blijven strijden tot je blauw ziet, maar wat wil je daarmee bereiken?
Dit dus. Ik heb aardig wat sollicitatiegesprekken gehad voor mijn huidige baan en bij elk gesprek werd me gevraagd hoe graag ik die baan wilde hebben en waarom. Ik geloof niet dat je enig idee hebt hoe solliciteren werkt. En da's logisch, aangezien je al 18 jaar dezelfde baan hebt. Maar ik denk wel dat je instelling in deze zo niet gaat werken.quote:
[..]
Met alle respect, bij een sollicitatie heb je een beperkte hoeveelheid tijd om de ander te overtuigen dat jij geschikt bent voor een baan. Zelfs meer geschikt dan een ander. Dit heeft niets te maken met toneel, maar wel alles met de beste eigenschappen kunnen onderstrepen.
De cursus gaat op deze manier niets voor jou bijbrengen, want blijkbaar zie je niet in wat je fout doet. Zelfs al ga je dingen toepassen die je in de cursus leert, ga je er een poppenkast van maken waar iedereen zo doorheen prikt.
Hier gaat het voor jouw toch niets meer worden.
Geen enkele werkgever zit te springen op werknemers die vervolgens alleen maar lopen te klagen en klokkenluider lopen te spelen.
Bij dezelfde werkgever blijven solliciteren is gewoon struisvogelpolitiek.
Omdat het voor mij op mijn leeftijd moeilijk is om werk te vinden en omdat ik moet meewerken aan mijn reintegratie.quote:
Uit het gesprek is dus al gebleken dat dit 'm niet gaat worden, waarom wil je dan met alle geweld nog iets van P&O horen?
Iets met sollicitatiecode enzo?
In de eerste plaats kijk ik wel bij andere werkgevers maar voor het werk wat ik doe worden geen mensen gevraagd. Daarnaast verlies ik al mijn opgebouwde rechten. Ik wil dat mijn werkgever dit netjes afhandelt. Ik heb altijd aantoonbaar goed gewerkt en (ook weer aantoonbaar) hoeveelheden werk verzet waar ze nu wel 3 of 4 ft's voor nodig hebben op die afdeling. Er liggen gigantische achterstanden.quote:
Ik zou zeggen solliciteer eens bij een andere werkgever.
Daarnaast is het maar de vraag of ik, gezien mijn lichamelijke klachten waardoor de strijd begon, wel weer 36 uur kan werken.
Mijn vader had een eigen zaak en hij waarschuwde me jaren geleden al dat ik niet zo hard moest werken binnen dat Academische Ziekenhuis. De ambtenaren cultuur vindt dat niet leuk en krijgt het gevoel dat ze dan ook harder moeten. "Vandaag of morgen keert zich dat tegen je en dan werken ze je weg", zei hij altijd.
Ik ben er echt van overtuigd dat je dit conflict op dit moment niet genoeg los kan laten om bij dezelfde werkgever te blijven werken. Je zult het toch op moeten kunnen brengen om enthousiasme voor een andere functie uit te stralen. Dat lukt je op dit moment gewoon niet.
Ik snap je angst voor de toekomst wel, maar het lijkt me echt ook voor jou het beste als je het elders gaat zoeken.
Is het dat waard? Hou de eer aan jezelf en doe wat het beste is voor jezelf. Als je aantoonbaar goed gewerkt hebt, hoe kun je dat aantonen dan? Je zegt dat je geen 36 uur meer kunt werken, maar je wilt wel je baan terug?
Ik ben bang dat je je teveel vastklemt aan iets wat nooit gaat gebeuren.
Een nieuwe manager vroeg mij op persoonlijk gesprek want hij begreep nix van de weerstand op de werkvloer.
De vakbond heeft voor mij bemiddeld en met een fraaie vertrekpremie ben ik elders doorgegaan en aan een opleiding begonnen op mijn 42e.
Mijn zorg voor pt. was "té goed"
Het heeft mij jaren dwars gezeten.
Het interesseert hullie geen ruk!
Advies aan TS wegwezen. Binnenkomen is er niet meer bij.
Uit de jaargesprekken, de verklaringen van de artsen en de verklaringen van de leidinggevenden zelf. In december 2010 had ik een jaargesprek. Daarin werd nog gezegd dat ik zoveel werk verzette en zo goed werkte en in februari begon de strijd over mijn lichamelijke klachten.quote:
Als je aantoonbaar goed gewerkt hebt, hoe kun je dat aantonen dan?
systeem op te zetten.
Uiterste tevredenheid en een bonus !
Nog geen twee maanden later op een gouden dienblaadje naar de achteruitgang gedirigeerd.
De frustratie en onterechtheid etc.etc. Het vrat aan hem.
Zorg dat je eruit springt met hulp van vakbond - ben je lid - ombudsman of juridisch loket.
Een rbv. Voor arbeidsrecht.
Echt , het Is voorlopig heel lastig om het zakelijk en objectief te bekijken.
Hopelijk kun je een onderhandelaar vinden.
Succes.
[ Bericht 1% gewijzigd door AnneX op 29-10-2011 15:40:33 ]
Solliciteer je omdat je graag in deze organisatie verder wil of omdat het moet in het kader van de re-integratie of gewoon omdat je een baan wil? Op deze manier gaat hem dat niet worden, ben ik bang.
Ow, en in antwoord op je vraag in de OP: volgens mij hoeft een werkgever je geen verklaring te sturen. Wel een bevestiging van afwijzing. Het is netjes als ze de reden op schrift stellen of je ervoor bellen, maar een verplichting om er inhoudelijk op in te gaan is er zeker niet.
Bij werving en selectie hanteren de UMC’s de Sollicitatiecode van de Nederlandsequote:
Ow, en in antwoord op je vraag in de OP: volgens mij hoeft een werkgever je geen verklaring te sturen. Wel een bevestiging van afwijzing. Het is netjes als ze de reden op schrift stellen of je ervoor bellen, maar een verplichting om er inhoudelijk op in te gaan is er zeker niet.
Vereniging voor Personeelbeleid (NVP) en daarin staat:
quote:AFWIJZING, AFRONDING SOLLICITATIE-
PROCEDURE EN AANSTELLING
6.1 Indien de arbeidsorganisatie, in enige fase van de
sollicitatieprocedure, besluit dat een sollicitant niet in
aanmerking komt voor de vervulling van de vacature,
ontvangt deze binnen twee weken na dit besluit
schriftelijk of elektronisch bericht. De afwijzing wordt zo
goed mogelijk gemotiveerd.
http://www.nvp-plaza.nl/site/nl/kennis.phtml?p=sollicitatiecode
Zou je niet meer kans hebben bij een andere werkgever?
Misschien met omscholing. Mensen die het werk doen wat ik deed worden nauwelijks gevraagd en de banen liggen niet voor het oprapen.quote:
Het komt op mij over alsof je tegen windmolens aan het vechten bent, TS. Ik denk niet dat je veel kansen hebt binnen een organisatie waar je al niet lekker ligt - om wat voor reden dan ook want daar weet ik het fijne niet van.
Zou je niet meer kans hebben bij een andere werkgever?
Wie heeft er nog zin in iemand van tussen de 50-60 die is uitgevallen met lichamelijke klachten?
Ik was te kritisch en we mochten niet praten over ongenoegens. Binnen die afdeling heersten de leidinggevenden, het personeel mocht geen afwijkende mening ventileren.quote:
om wat voor reden dan ook want daar weet ik het fijne niet van.
Als de leiding met het personeel in vergadering wilde of als er een traininkje of flutcursusje was of een taartje moest worden gegeten, werd de hoorn naast de telefoon gelegd en als er door onnodige afwezigheid van personeel niemand was om een afspraak met een patient te maken, dan moest de arts zelf maar een afspraak maken of de patienten moesten later maar bellen. De teamleiders vonden dat de artsen de onderzoeksresultaten zelf in de status moesten stoppen op de juiste plaats en dan vroeg ik waarom er zoveel administratief personeel was. Dat soort dingen, maar ja, het was onwenselijk om daar iets van te zeggen. De zorgmanager, die vaker af- dan aanwezig was, liet het personeel als zij dat nodig vond de hoorn van de haak leggen wat tot gevolg heeft dat het personeel dat gedrag tijdens haar regelmatige afwezigheid ging kopieren. Stapels brieven die klaar lagen voor verzending bleven soms wel zes weken liggen.
Ik heb wel eens gezegd dat het in een sociale werkplaats beter is geregeld dan op die afdeling en daar zijn ze misschien wel boos over. De leidinggevenden vonden me naar eigen zeggen, te confronterend.
Nou ja, ik heb denk ik een goede advocaat maar wil hem, vanwege de kosten, niet teveel belasten. Hij is meegeweest naar een gesprek en over 3 maanden willen ze een vaststellingsovereenkomst maken dus dan neem ik hem wel weer mee. Intussen wacht ik deze week maar even af of ik een brief krijg over mijn sollicitatie.
Als je voor een bedrijf kiest krijg je de organisatiecultuur erbij. Pa had je er al voor gewaarschuwd. In je eentje krijg je die cultuur niet veranderd dus zul je dit soort dingen toch echt van je af moeten laten glijden. Je blijft heel erg hangen in het feit dat jij gelijk hebt en zij ongelijk. Ik vind persoonlijk dat de werkelijkheid wat genuanceerder ligt. Jij past gewoon niet in die cultuur daar, en bent toch blijven zitten en hebt je eigen plan getrokken. Dan moet je niet verbaasd zijn als dat weerstand oproept.quote:
[..]
Ik was te kritisch en we mochten niet praten over ongenoegens. Binnen die afdeling heersten de leidinggevenden, het personeel mocht geen afwijkende mening ventileren.
Als de leiding met het personeel in vergadering wilde of als er een traininkje of flutcursusje was of een taartje moest worden gegeten, werd de hoorn naast de telefoon gelegd en als er door onnodige afwezigheid van personeel niemand was om een afspraak met een patient te maken, dan moest de arts zelf maar een afspraak maken of de patienten moesten later maar bellen. De teamleiders vonden dat de artsen de onderzoeksresultaten zelf in de status moesten stoppen op de juiste plaats en dan vroeg ik waarom er zoveel administratief personeel was. Dat soort dingen, maar ja, het was onwenselijk om daar iets van te zeggen. De zorgmanager, die vaker af- dan aanwezig was, liet het personeel als zij dat nodig vond de hoorn van de haak leggen wat tot gevolg heeft dat het personeel dat gedrag tijdens haar regelmatige afwezigheid ging kopieren. Stapels brieven die klaar lagen voor verzending bleven soms wel zes weken liggen.
Ik heb wel eens gezegd dat het in een sociale werkplaats beter is geregeld dan op die afdeling en daar zijn ze misschien wel boos over. De leidinggevenden vonden me naar eigen zeggen, te confronterend.
Nou ja, ik heb denk ik een goede advocaat maar wil hem, vanwege de kosten, niet teveel belasten. Hij is meegeweest naar een gesprek en over 3 maanden willen ze een vaststellingsovereenkomst maken dus dan neem ik hem wel weer mee. Intussen wacht ik deze week maar even af of ik een brief krijg over mijn sollicitatie.
De val waar je nu in vast zit is dat je ofwel dit niet van je af kon laten glijden, ofwel politiek niet gehaaid genoeg bent om ermee om te gaan. Welke van de twee is niet eens zo heel belangrijk, je hebt om het maar eens bot te zeggen gefaald om je aan te passen aan de situatie. Dat, en alleen dat, is de reden dat je nu in de puree zit. Het is allemaal heel goed bedoeld geweest van je, en ik ben het met je eens dat het daar een compleet zieke cultuur is, maar het is niet anders. Dus hou op met dat 'zij zijn gemeen' en ga verder.
Het wordt op deze werkplek echt nooit meer iets. Vergeet dat gemekker over leeftijd en ga naar een organisatie waar je je wel mee kunt verenigen. Het zal vast moeilijk zijn maar het lijkt er op dat je domweg geen keus hebt, en dan kun je het beter op je 57ste dan op je 63ste doen. Kijk ook eens naar je huishoudboekje. Het gaat niet altijd alleen maar omhoog. Hoeveel salaris zou je in kunnen leveren om iets te gaan doen wat je wel leuk vindt? Er zijn tegenwoordig kleine thuiszorgorganisaties in opkomst die zich afzetten tegen het massale van de reguliere zorg. Op basis van wat je allemaal schrijft denk ik dat je op zo'n plek veel beter tot je recht komt. Zou zoiets niet iets kunnen zijn?
Werken daar gaat naar mijn mening toch niks meer worden, mss kun je aan goede artsen -die je mochten- of zij een referentie willen zijn bij een toekomstige baan?
En verder, wellicht puur uit principieel en moreel standpunt, kijken of je iets tegen die wantoestanden kunt doen. Het is net geen sensatie genoeg voor 'Undercover in Nederland'. Maar mss wat anders?
Dat leid er vaak toe dat je een standaardbriefje krijgt met "andere kandidaten passen beter in het team" of een variant daarop. Daar heb je dus ook weinig aan.quote:
[..]
Bij werving en selectie hanteren de UMC’s de Sollicitatiecode van de Nederlandse
Vereniging voor Personeelbeleid (NVP) en daarin staat:
[..]
Nou ja, we moeten ons natuurlijk ook wel realiseren dat dit een verhaal is wat we maar van één kant horen, dus het lijkt me te ver gaan om dit soort dingen te adviseren. Sterker nog, ik ben er van overtuigd dat het voor TS het beste zou zijn om haar energie te steken in het vinden van een nieuwe baan buiten de UMC in plaats van om de energie te steken in het gevecht.quote:
Ik moet zeggen dat ik die cultuur echt schrikbarend vind. 't Is toch verschrikkelijk dat leidinggevenden zo handelen?
Werken daar gaat naar mijn mening toch niks meer worden, mss kun je aan goede artsen -die je mochten- of zij een referentie willen zijn bij een toekomstige baan?
En verder, wellicht puur uit principieel en moreel standpunt, kijken of je iets tegen die wantoestanden kunt doen. Het is net geen sensatie genoeg voor 'Undercover in Nederland'. Maar mss wat anders?
Aan de leden van de Raad van Toezicht heb ik een brief geschreven waarin ik hen verzoek een en ander eens te onderzoeken. Dat heb ik niet voor niets gedaan.quote:
Ik moet zeggen dat ik die cultuur echt schrikbarend vind. 't Is toch verschrikkelijk dat leidinggevenden zo handelen?
Werken daar gaat naar mijn mening toch niks meer worden, mss kun je aan goede artsen -die je mochten- of zij een referentie willen zijn bij een toekomstige baan?
En verder, wellicht puur uit principieel en moreel standpunt, kijken of je iets tegen die wantoestanden kunt doen. Het is net geen sensatie genoeg voor 'Undercover in Nederland'. Maar mss wat anders?
Een van de artsen heeft mij geschreven dat ze haar ongerustheid over mijn onverwachte vertrek heeft geuit en een ander heeft me geschreven dat ik het moet laten weten als ze iets voor me kan doen. Verder kreeg ik een mail van iemand die schreef dat hij geen controle over de situatie had en op straat kwam ik iemand tegen die van mij wilde horen waar ik was gebleven en wat er gebeurd was.
Echt Livelink, ik ben het helemaal met je eens. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal en eigen belevingswereld.quote:
[..]
Nou ja, we moeten ons natuurlijk ook wel realiseren dat dit een verhaal is wat we maar van één kant horen, dus het lijkt me te ver gaan om dit soort dingen te adviseren. Sterker nog, ik ben er van overtuigd dat het voor TS het beste zou zijn om haar energie te steken in het vinden van een nieuwe baan buiten de UMC in plaats van om de energie te steken in het gevecht.
Daarom ben ik blij dat er een aantal zaken op papier staan, dat ik de vrijheid heb om stukken, zolang ik de namen weglaat en rekening houd met smaad en laster, online te zetten en dat we in een land leven waar de zakelijke gesprekken waar je zelf aan deelneemt (voor eigen gebruik) mogen worden opgenomen. Ook binnen de UMC’s geldt het Nederlandse recht en ook binnen de UMC’s geldt de vrijheid van meningsuiting.
Ik besef dat ik vermoedelijk ergens anders moet gaan werken maar betekent dat dan ook dat ik mijn mond moet houden over misstanden en scheefgegroeid personeelsbeleid?
http://forum.www.trosrada(...)5b27e43ce9926e5c78fd
In de brief aan mijn advocaat staat bijvoorbeeld dat mediation of terugkeer niet tot de mogelijkheden behoort omdat ik een klacht tegen mijn leidinggevende heb ingediend. Dus…….. het is allemaal eenzijdig en de werknemer heeft geen rechten?
Nogmaals, dat ik hier over schrijf betekent niet dat ik me vastbijt in terugkeer. Ik moet er inmiddels trouwens ook niet aan denken ……..maanden achterstand wegwerken voor meer dan 30 artsen zeker. Toen ik er kwam werken heb ik een halfjaar achterstand weggewerkt. Om daar nu weer aan te beginnen…….ik weet niet eens of ik dat fysiek nog wel kan. Mijn lichamelijk klachten zijn sinds een paar maanden nadat ik gestopt ben met werken, helemaal verdwenen.
Mijn directe collega (die overigens toen de problemen begonnen van de leiding opdracht kreeg om niet meer met me te praten) vertelde me een paar weken geleden dat ze alleen al met het werk wat er nu ligt, ondanks de hulp die ze krijgt, door kan tot aan haar pensioen.
Wel als ik een WW-uitkering moet aanvragen of als het een rechtszaak wordt. Ik zal toch ook van mijn kant moeten laten zien dat ik dingen heb ondernomen. Nou ja, ik heb een mail gestuurd en een berichtje gekregen. Ik had ook nog een andere sollicitatie lopen bij dezelfde medewerker werving en selectie waar ik ook niets meer van gehoord had. Gister heb ik ook daarover een mail gestuurd, waarop ze me opbelde. Nou ja, ik heb even met haar gesproken. Ze was niet eens onaardig en ik heb haar een en ander uitgelegd. Vervolgens kreeg ik een keurig bedankje met uitleg.quote:
[..]
Dat leid er vaak toe dat je een standaardbriefje krijgt met "andere kandidaten passen beter in het team" of een variant daarop. Daar heb je dus ook weinig aan.
Maar dan ben je toch gewoon bedankjes en uitleg aan het verzamelen? Wat schiet je daar concreet mee op?quote:
[..]
Wel als ik een WW-uitkering moet aanvragen of als het een rechtszaak wordt. Ik zal toch ook van mijn kant moeten laten zien dat ik dingen heb ondernomen. Nou ja, ik heb een mail gestuurd en een berichtje gekregen. Ik had ook nog een andere sollicitatie lopen bij dezelfde medewerker werving en selectie waar ik ook niets meer van gehoord had. Gister heb ik ook daarover een mail gestuurd, waarop ze me opbelde. Nou ja, ik heb even met haar gesproken. Ze was niet eens onaardig en ik heb haar een en ander uitgelegd. Vervolgens kreeg ik een keurig bedankje met uitleg.
Je hebt echt geen idee he!quote:
[..]
Maar dan ben je toch gewoon bedankjes en uitleg aan het verzamelen? Wat schiet je daar concreet mee op?
Nee blijkbaar niet, anders zou ik het niet vragen. Zoals ik al eerder zei ben ik bang dat je een totaal zinloze strijd aan het voeren bent en jezelf alleen maar nog dieper in de problemen brengt. Ik zou het laten gaan en me richten op de toekomst, maar dat is mijn mening.quote:
Dat doe ik ook en intussen volg ik het advies van de advocaat op. Ik gooi mijn opgebouwde zekerheden waar ik jaren premie voor heb betaald niet zomaar aan de kant. Gek he?quote:
[..]
Nee blijkbaar niet, anders zou ik het niet vragen. Zoals ik al eerder zei ben ik bang dat je een totaal zinloze strijd aan het voeren bent en jezelf alleen maar nog dieper in de problemen brengt. Ik zou het laten gaan en me richten op de toekomst, maar dat is mijn mening.
Nee dat is niet gek, maar ik zou het aan een advocaat overlaten of in ieder geval iemand die er objectief naar kan kijken en kennis van zaken heeft. Misschien ben je zelf te zeer betrokken of te emotioneel om de dingen te doen die moeten gebeuren.quote:
[..]
Dat doe ik ook en intussen volg ik het advies van de advocaat op. Ik gooi mijn opgebouwde zekerheden waar ik jaren premie voor heb betaald niet zomaar aan de kant. Gek he?
En wíl je wel doorgaan met dit soort werk of zou je iets anders willen doen (indien mogelijk)? Of is wat je nu doet wellicht zo uniek dat je het bij niet veel andere bedrijven vindt?
Mijn werkzaamheden zijn vrij specifiek; er zijn zeker tegenwoordig niet veel mensen die dit werk nog doen. Ook de afdeling waar ik werkte was, vanwege de vele subspecialismen, afwisselend en bleef daarom leuk. De conclusie van de loopbaanadviseur was, net als in 2003, dat ik het meest geschikt ben voor dit werk. Of ik het nu fysiek nog aankan is de grote vraag, ik kreeg lichamelijke klachten wegens overbelasting........quote:
Heeft TS wel een beetje concreet idee waar het buiten de huidige werkgever te zoeken? Ik bedoel qua richting, branche etc. Zo niet, dan is het al lastiger de huidige problemen los te laten/te relativeren en de focus te verschuiven naar 'het nieuwe/volgende'.
En wíl je wel doorgaan met dit soort werk of zou je iets anders willen doen (indien mogelijk)? Of is wat je nu doet wellicht zo uniek dat je het bij niet veel andere bedrijven vindt?
In 2006 ben ik op eigen initiatief een halfjaar weggeweest en door de leidinggevende (vermoedelijk onder druk van een aantal artsen die wat te vertellen hadden in dat ziekenhuis) destijds teruggenomen met salarisverhoging etc. etc. en ik kreeg er, mede voor de fysieke afwisseling, een paar taken bij. Door het vertrek van een van de twee hoogleraren waar ik voor werkte naar een ander ziekenhuis, en omdat ik van de leidinggevende ineens geen vergaderingen meer hoefde te notuleren, werd de baan onofficieel weer gedeeltelijk uitgekleed maar het werk waar ik ijzersterk in ben/was en wat ik met veel liefde en plezier tot volle tevredenheid van alle artsen deed, bleef. Maar ja, het ego van de managers is belangrijker dan goede zorg voor patienten en het afleveren van “ een goed product”.
Dat kan alleen in een Academisch Ziekenhuis. De burger betaalt en de zorgkosten kunnen wel wat meer omhoog.
Wat is dan dat 'speciale' wat je doet?quote:
[..]
Mijn werkzaamheden zijn vrij specifiek; er zijn zeker tegenwoordig niet veel mensen die dit werk nog doen. Ook de afdeling waar ik werkte was, vanwege de vele subspecialismen, afwisselend en bleef daarom leuk. De conclusie van de loopbaanadviseur was, net als in 2003, dat ik het meest geschikt ben voor dit werk. Of ik het nu fysiek nog aankan is de grote vraag, ik kreeg lichamelijke klachten wegens overbelasting........
In 2006 ben ik op eigen initiatief een halfjaar weggeweest en door de leidinggevende (vermoedelijk onder druk van een aantal artsen die wat te vertellen hadden in dat ziekenhuis) destijds teruggenomen met salarisverhoging etc. etc. en ik kreeg er, mede voor de fysieke afwisseling, een paar taken bij. Door het vertrek van een van de twee hoogleraren waar ik voor werkte naar een ander ziekenhuis, en omdat ik van de leidinggevende ineens geen vergaderingen meer hoefde te notuleren, werd de baan onofficieel weer gedeeltelijk uitgekleed maar het werk waar ik ijzersterk in ben/was en wat ik met veel liefde en plezier tot volle tevredenheid van alle artsen deed, bleef. Maar ja, het ego van de managers is belangrijker dan goede zorg voor patienten en het afleveren van “ een goed product”.
Dat kan alleen in een Academisch Ziekenhuis. De burger betaalt en de zorgkosten kunnen wel wat meer omhoog.
Uiteindelijk zal het je meer aan stress, spanning en energie kosten dan die opgebouwde 'zekerheden' je op zullen leveren.quote:
[..]
Dat doe ik ook en intussen volg ik het advies van de advocaat op. Ik gooi mijn opgebouwde zekerheden waar ik jaren premie voor heb betaald niet zomaar aan de kant. Gek he?
grow up.Nou ja, vooruit dan maar. Ingesproken patientbrieven uitwerken voor kinderartsen. Op de woensdag dat ik naar huis ben gegaan en de reden dat ik ben ontslagen was ik naar de huisarts geweest die mij adviseerde thuis te blijven vanwege het sinds mijn lichamelijke klachten ernstig uit de hand gelopen gepest en getreiter van de leidinggevenden. Omdat er op dinsdag altijd kinderen met aangeboren afwijkingen worden besproken door de kinderartsen uit drie Academische Ziekenhuizen en die brieven de volgende dag door mij worden uitgewerkt, ben ik toch naar mijn werk teruggegaan.quote:
[..]
Wat is dan dat 'speciale' wat je doet?
Toen ik, vlak voordat ik naar huis zou gaan, bij de telelift op een door mij uitgewerkte spoedbrief over een kind dat in een ander Academisch Ziekenhuis moest worden geopereerd stond te wachten, moest ik ineens meekomen met de teamleider. Ze wilde dat ik een paar verrichtingenformulieren 60-70 keer dubbelzijdig ging kopieren. Het is mijn werk niet eens.
Ik ben overstuur naar huis gegaan, de brief vergeten, heb mij collega diverse malen gemaild of ze de brief wilde afhandelen en kreeg vervolgens een oproep om op mijn werk te komen.
We gaan het contract beeindigen.
En toch nog een advies. Begin in sollicitatiegesprekken met andere werkgevers ook niet over je frustraties met het UMC.
Wij hebben deze week een sollicitant afgewezen omdat ze over haar huidige werkgever was aan het klagen. Bij een simpele vraag leek het alsof er een beerput open ging. Dat is echt dodelijk in een sollicitatiegesprek.
Wat voor vraag stel je dan? Persoonlijk zou ik nooit gaan klagen over vorige werkgevers als ik solliciteer.quote:
Wij hebben deze week een sollicitant afgewezen omdat ze over haar huidige werkgever was aan het klagen. Bij een simpele vraag leek het alsof er een beerput open ging. Dat is echt dodelijk in een sollicitatiegesprek.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Ah oke op die manier. Dan ben ik het met je eens. Je kunt best zeggen dat je bent vertrokken vanwege een conflict, maar een complete emotionele scene is dan weer niet nodig.quote:
De vraag was waarom ze gesolliciteerd had. Elk nietszeggend antwoord van 'nieuwe uitdaging', 'dichterbij' of 'meer passend bij mijn kwaliteiten' had in principe volstaan. Je verwacht niet als antwoord een klaagzang over collega's, werkgever en zo.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Je meent het echt he!quote:
De vraag was waarom ze gesolliciteerd had. Elk nietszeggend antwoord van 'nieuwe uitdaging', 'dichterbij' of 'meer passend bij mijn kwaliteiten' had in principe volstaan. Je verwacht niet als antwoord een klaagzang over collega's, werkgever en zo.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Ik vind "niet meer passend bij mijn kwaliteiten" overigens niet conform de waarheid.
Bij het sollicitatiegesprek waar ik kwam vroeg de leidinggevende waarom ik geen twinkeling in mijn ogen had en ze vroeg me hoe graag ik die baan wilde. Toen ik haar daarop vreemd aankeek zei ze: " ik vraag dat omdat ik al twee sollicitanten heb gehad die de baan heeeel graag willen". Toen vertelde ik dat ik een arbeidsconflict had en dat ik toch wat moest. De baan leek me ook niet echt passend maar ja, je probeert wat he! Nadat ze het gesprek had beeindigd, ging ze me vragen stellen over waarom ik al zolang thuiszat enzo waarop ik vertelde dat ik zonder pardon uit mijn baan ben gegooid en dat ik een klacht tegen de leiding had ingediend. Toen werd ze woedend.
Ik hoop dat je dat niet echt gezegd hebt, want dat klinkt wel bijzonder ongeinteresseerd. Ik kan me voorstellen dat je dan minpunten krijgt.quote:Op vrijdag 4 november 2011 09:24 schreef idefixo het volgende:
Toen vertelde ik dat ik een arbeidsconflict had en dat ik toch wat moest. De baan leek me ook niet echt passend maar ja, je probeert wat he!
Hmmm ja en dat is ook niet heel slim om te zeggen. Dan word je meteen weggezet als een onruststoker of een zeikerd die bij elke tegenslag gaat klagen.quote:Nadat ze het gesprek had beeindigd, ging ze me vragen stellen over waarom ik al zolang thuiszat enzo waarop ik vertelde dat ik zonder pardon uit mijn baan ben gegooid en dat ik een klacht tegen de leiding had ingediend. Toen werd ze woedend.
Jij bent mevrouw S?quote:
Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Ik ben erg voor eerlijkheid in een sollicitatiegesprek, maar je weet gewoon dat er een aantal van dat soort vragen erbij zitten. Als het goed gaat komt een gesprek op die manier een beetje op gang.
Als ik mevrouw S was geweest had ik me vast heel ongemakkelijk gevoeld bij jou, ja.quote:
Ik ga er vanuit dat mevrouw S. gewoon een enthousiaste medewerker wil.
Ja helaas, dat heb ik wel gezegd. Ik zei dat het werk wel eens gedaan had. Ik vond het toen niet zo leuk, omdat je vaak zit te niksen en ik nogal pro-actief ben heb ik ook nog gezegd.quote:
[..]
Ik hoop dat je dat niet echt gezegd hebt, want dat klinkt wel bijzonder ongeinteresseerd. Ik kan me voorstellen dat je dan minpunten krijgt.
Ik moet eerst naar de toneelschool.
Het was intern, dan is het niet zo gek dat de (zorg)managers voor elkaar opkomenquote:
Dus een manager werd woedend omdat jij naar eigen zeggen zonder pardon uit je baan bent gegooid en je een klacht hebt ingediend? Waarom geloof ik dit verhaal niet?
Jaja, dat zei ze ook. Ze zei iets van, het zou toch wat moois worden als werknemers kritiek gaan leveren op leidinggevenden.quote:
Hmmm ja en dat is ook niet heel slim om te zeggen. Dan word je meteen weggezet als een onruststoker of een zeikerd die bij elke tegenslag gaat klagen.
Als je continu kritiek zou hebben zou ik je ook niet aannemen. Je wordt aangenomen om je werk te doen namelijk. Niet om bij elke tegenslag maar je kont in de krib te gooien en te gaan klagen.quote:
[..]
Jaja, dat zei ze ook. Ze zei iets van, het zou toch wat moois worden als werknemers kritiek gaan leveren op leidinggevenden.
Je hoeft het ook niet te geloven. Ik schreef al eerder dat er binnen dat ziekenhuis een aparte cultuur is met op sommige afdelingen extreem laag opgeleide leidinggevenden die niet naar het belang van de patienten maar naar hun eigen belang kijken.quote:
Dus een manager werd woedend omdat jij naar eigen zeggen zonder pardon uit je baan bent gegooid en je een klacht hebt ingediend? Waarom geloof ik dit verhaal niet?
Overigens, ik heb de stukken zwart op wit. In december 2010 had ik een goed jaargesprek. In februari ben ik korter gaan werken wegens lichamelijke klachten. Dit was afgesproken met de bedrijfsarts. Toen de leidinggevende terugkwam van haar afwezigheid zei ze dat ik wel moest komen. Ging ik eerder naar huis, dat zou dat werkweigering zijn. Mijn rechtsbijstandverzekering heeft haar een brief gestuurd. Daarna heeft ze niets meer gezegd en ben ik uren gaan opbouwen. Intussen kreeg mijn collega opdracht om niet meer met mij te praten en werd ik ineens buiten de gesprekken over spraakherkenning gehouden. (Dit hoorde ik later van mijn collega). In maart gebeurde de rest.
Toneelschool heeft er niets mee te maken, je moet alleen leren om sommige dingen niet te zeggen of anders te zeggen. Als ik een sollicitant zie die bij voorbaat al zegt dat het werk ruk is en het eigenlijk geen bal voorstelt, dan denk ik "Wat doe je hier dan?"quote:
[..]
Ja helaas, dat heb ik wel gezegd. Ik zei dat het werk wel eens gedaan had. Ik vond het toen niet zo leuk, omdat je vaak zit te niksen en ik nogal pro-actief ben heb ik ook nog gezegd.
Ik moet eerst naar de toneelschool.
Kritiek is niets mis mee, zelfs niet op leidinggevenden. Maar constant alleen maar kritiek leveren zonder er iets aan te doen of een keer op te houden, daar krijgt iedereen genoeg van. Dan is het alleen maar zeiken om het zeiken.quote:
[..]
Jaja, dat zei ze ook. Ze zei iets van, het zou toch wat moois worden als werknemers kritiek gaan leveren op leidinggevenden.
Nou ja, zo zei ik het ook niet hoor, ik zei ook dat ik het best wel wilde proberen. Maar eerlijk is eerlijk, ik solliciteerde omdat ik dacht: "misschien is het wat voor mij en ik moet toch meewerken aan mijn reintegratie en solliciteren" en niet omdat ik dacht: "dit is de baan van mijn dromen".quote:
Als ik een sollicitant zie die bij voorbaat al zegt dat het werk ruk is en het eigenlijk geen bal voorstelt, dan denk ik "Wat doe je hier dan?"
Mocht je onterecht ontslagen zijn zorg er gewoon voor dat je daarvoor een financiele genoegdoening eruit haalt, en laat dat desnoods door een advocaat en via de rechter regelen, maar ga er in godsnaam niet zo 'emotioneel' over doen en ga het niet zien als 'kruistocht' die je gaat voeren tegen en instelling en alle personen die er werken...
Domweg omdat je daarmee enkel jezelf hebt; Pak zoiets juist zakelijk en resultaat-gericht aan. en zie ook een eventuele afwikkeling liefst zo emotie-loos mogelijk.
In dit geval komt het idee om die sollicitaie-procedure aan te gaan eerder over als een emotionele beslissing en daarmee kom je dan niet zoveel verder en kun je zelfs juist je eigen zaak eerder schade aandoen, en ook juist je eigen beroepsmatige toekomst eerder steeds moeilijker kane omdat je al snel in een 'verleden' blijft leven...
Overigens wil dit niet zeggen dat het geen 'natuurlijke' reactie is, en ook niet dat je in je recht staat, enkel raad ik je aan nar je eigen toekomst te kijken en je niet dood te blijven staren op je verleden en hoezeer je ooit 'in je gelijk stond' ...
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
Als een sollicitant zegt "het best wel te willen proberen" dan zegt dat ook genoeg natuurlijk.quote:
[..]
Nou ja, zo zei ik het ook niet hoor, ik zei ook dat ik het best wel wilde proberen. Maar eerlijk is eerlijk, ik solliciteerde omdat ik dacht: "misschien is het wat voor mij en ik moet toch meewerken aan mijn reintegratie en solliciteren" en niet omdat ik dacht: "dit is de baan van mijn dromen".
Bedankt voor het advies en de welgemeende tips .quote:
hoe 'interssant' het ook lijkt om 'gevoelsmatig' je gelijk te willen halen, is het een verspilling van energie om dat enkel op emotioneel vlak te willen bereiken...
Mocht je onterecht ontslagen zijn zorg er gewoon voor dat je daarvoor een financiele genoegdoening eruit haalt, en laat dat desnoods door een advocaat en via de rechter regelen, maar ga er in godsnaam niet zo 'emotioneel' over doen en ga het niet zien als 'kruistocht' die je gaat voeren tegen en instelling en alle personen die er werken...
Domweg omdat je daarmee enkel jezelf hebt; Pak zoiets juist zakelijk en resultaat-gericht aan. en zie ook een eventuele afwikkeling liefst zo emotie-loos mogelijk.
In dit geval komt het idee om die sollicitaie-procedure aan te gaan eerder over als een emotionele beslissing en daarmee kom je dan niet zoveel verder en kun je zelfs juist je eigen zaak eerder schade aandoen, en ook juist je eigen beroepsmatige toekomst eerder steeds moeilijker kane omdat je al snel in een 'verleden' blijft leven...
Overigens wil dit niet zeggen dat het geen 'natuurlijke' reactie is, en ook niet dat je in je recht staat, enkel raad ik je aan nar je eigen toekomst te kijken en je niet dood te blijven staren op je verleden en hoezeer je ooit 'in je gelijk stond' ...
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
Voelt het goed Mishu, met lege en nergens op gebaseerde opmerkingen mensen bashen?quote:
Ts klinkt een beetje wereldvreemd/autistisch.. Lijkt me dat zijn problemen niet zomaar uit de lucht komen vallen en dat ze te maken hebben met zijn moeizame ongang met andere mensen.
Idefix is het hondje van Obelix, maar die naam was al bezet, nou ja, jij kunt ook niet alles begrijpen.quote:Mjah en z'n naam is dan ook wel typisch: idee fixe
Wilde ook al zoiets posten, goed verwoord. Hoe moeilijk ook, probeer op 1 of andere manier het gelijk-gedeelte los te laten. Je hèbt ms wel gelijk (lastig te beoordelen want we zien maar 1 kant van het verhaal, maar ik herken er zelf helaas wel dingen in), je gaat het ws alleen niet krijgen, en dáár gaat het om in dit soort machtsstructuren. Althans, niet van de mensen waarvan jij het graag zou zien. Áls je het al voor elkaar zou krijgen om soort van gelijk te krijgen dan is door deze hele situatie de arbeidsrelatie al dusdanig verstoord, dat je daarna echt geen prettige werksituatie meer hoeft te verwachten.quote:
*knip*
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
Ik zou je zelf aanraden om eens te kijken of een arbeidspsycholoog ms wat voor je kan betekenen. Maar dan wel 1 waar je zelf heen gaat, die je zelf uitzoekt, na verwijzing door je huisarts ofzo, geheel zonder tussenkomst/bemoeienis/bemiddeling van je huidige werkgever. Want zodra je baas zoiets voor je gaat regelen, kan je er vanuit gaan dat de therapeut waar je dan terecht komt een dubbele agenda zal hebben, en ws betaald wordt door je baas, dus die zit daar dan niet voor jou, maar voor je baas. En jouw baas interesseert het verder geen reet of jij je werk 's avonds nog in je hoofd hebt zitten, die wil alleen maar een werknemer waar ie wat aan heeft.
Denk namelijk wel dat je de zaken waar je nu moeite mee hebt (onrechtvaardigheid, de (naar jouw idee) verkeerde mensen op de verkeerde functies, etc.), ook bij andere bedrijven tegen zou kunnen komen.
Ik heb ooit 1 ding geleerd van zo'n arbopsych, nl. dat veel mensen op leidinggevende posities ook echt gewoon simpelweg (teveel) de baas willen zijn (zie ook transactionele analyse), omdat dat al enigszins in hun karakter zit, met bepaald gedrag als gevolg, wat de de relatie werkgever/werknemer bepaald niet altijd beter maakt.
Echter, dat soort zaken heb je als werknemer maar in beperkte mate invloed op. Je (=men) kan eens praten met andere collega's of die dat ook zo zien (zou je positie in principe sterker maken), en het bespreken op een hoger niveau (wat je ook niet altijd in dank wordt afgenomen) bv. Maar daar ongeveer houdt het wel op. Als je het dan nog niet voor elkaar hebt gekregen, blijven er eik maar 2 dingen over: óf je probeert zulke ergernissen te relativeren om je werk leuk te houden, óf als je dat niet kan en/of wil, dan moet je gewoon bij dat bedrijf weg. Ja, óf de 3e optie, je gaat gewoon door met die ergernissen en hebt uiteindelijk alleen jezelf daarmee. JIJ zit dan op een gegeven moment weer ziek thuis en bij therapeuten etc. En die baas waar je zo'n probleem mee hebt slaapt er geen minuut minder om. You do the math.
Bijna iedereen die hier en in het voorgaande topic reageerde zei eik een beetje hetzelfde. Die boodschap lijk je wel te begrijpen, maar er daadwerkelijk naar gaan handelen moet echt oprecht uit jezelf komen, als je daar nog niet klaar voor bent omdat je er (onbewust?) nog niet genoeg achter staat, loop je het risico dat sollicitaiegesprekken e.d. weer hetzelfde zullen verlopen als die waar je over vertelde.
Met degenen waar ik mee werk heb ik geen problemen en ik ben de enige niet, dat is het nou juist. Een van de oudere verpleegkundigen (ze is nog geridderd maar dat terzijde) is ook zo aangepakt door de leidinggevende, ze zat wel eens te huilen. Ze is vervroegd met pensioen gegaan. Er zijn ook artsen die er vanaf weten.quote:Op vrijdag 4 november 2011 17:21 schreef Modus het volgende:
je gaat het ws alleen niet krijgen, en dáár gaat het om in dit soort machtsstructuren. Althans, niet van de mensen waarvan jij het graag zou zien. Áls je het al voor elkaar zou krijgen om soort van gelijk te krijgen dan is door deze hele situatie de arbeidsrelatie al dusdanig verstoord, dat je daarna echt geen prettige werksituatie meer hoeft te verwachten.
Drie jaar geleden stond de leidinggevende nog stampvoetend voor mijn deur ten overstaan van artsen en patienten te gillen dat ze me zou ontslaan. Natuurlijk zijn er mensen die denken dat het niet waar is en dat begrijp ik deze draad doorlezend, inmiddels ook wel. De schrijver werkt in een Academisch Ziekenhuis (dat toevallig ook nog buiten de bevoegdheden van de Nationale Ombudsman valt) en in een Academisch Ziekenhuis gebeuren dit soort dingen niet. Bovendien doen leidinggevenden dit soort dingen niet, kom nou zeg.
Dat geloof ik meteen. Misschien heeft het feit dat deze leidinggevende erg laag opgeleid en incompetent is er ook mee te maken. Er zijn ook afdelingen waar de leidinggevenden niet door hun grote bek maar door hun opleiding op bepaalde posities zijn gekomen (in mijn eerste jaren werkte ik op zo'n afdeling) en die leidinggevenden hebben door hun kennis veel meer overzicht en dwingen respect af zodat ze dienend kunnen leidinggeven. De machtswellustelingen en psychopaten moeten het meestal niet hebben van hun papieren, dat zie je op andere plekken in de maatschappij ook terug.quote:Ik heb ooit 1 ding geleerd van zo'n arbopsych, nl. dat veel mensen op leidinggevende posities ook echt gewoon simpelweg (teveel) de baas willen zijn (zie ook transactionele analyse), omdat dat al enigszins in hun karakter zit, met bepaald gedrag als gevolg, wat de de relatie werkgever/werknemer bepaald niet altijd beter maakt.
Tuurlijk, dat kun je overal tegenkomen maar bij de Overheid is de kans groter. In het bedrijfsleven wordt men afgerekend op slechte prestaties, de directie zit niet op rommel te wachten en daarom is men in het bedrijfsleven veel resultaatgerichter, dat weet ik nog wel uit de jaren dat ik voor uitzendbureaus heb gewerkt.quote:Denk namelijk wel dat je de zaken waar je nu moeite mee hebt (onrechtvaardigheid, de (naar jouw idee) verkeerde mensen op de verkeerde functies, etc.), ook bij andere bedrijven tegen zou kunnen komen
Haha, wat je nu zegt komt me bekend voor. Ik heb de boodschap begrepen maar er nog niet naar gehandeld. Je bent niet de eerste die dat zegt, ook in mijn priveleven hoor ik deze opmerking. Vermoedelijk heb je helemaal gelijk.quote:Bijna iedereen die hier en in het voorgaande topic reageerde zei eik een beetje hetzelfde. Die boodschap lijk je wel te begrijpen, maar er daadwerkelijk naar gaan handelen moet echt oprecht uit jezelf komen, als je daar nog niet klaar voor bent omdat je er (onbewust?) nog niet genoeg achter staat, loop je het risico dat sollicitaiegesprekken e.d. weer hetzelfde zullen verlopen als die waar je over vertelde.
Nou ja, ik heb mijn kant van het verhaal verteld (dat kon ik namelijk mbt dit conflict niet bij P@O) en zal proberen het te laten voor wat het is.
En oh ja, Modus en de mensen die echt serieus op mijn reacties ingingen, heel erg bedankt voor de feed back (laat ik dat woord dan ffs ook maar eens gebruiken) en de waardevolle tips. Ik zal deze draad vast nog eens doorlezen en laat nog wel eens weten hoe het is allemaal is afgelopen.
Nogmaals, je hebt vast helemaal gelijk en die anderen oook. En je kunt ongetwijfeld nóg 35 posts doen met vergelijkbare voorbeelden om je gelijk aan ons aan te tonen. Dat je die frustraties kwijt moet, ook begrijpelijk. Maar het gaat je niet verder helpen, niet op korte noch op lange termijn. Het gaat je uiteindelijk geen gelijk opleveren. Het enige wat jij er nog aan kan veranderen is uit deze specifieke (werk)situatie stappen, definitief.quote:
Met degenen waar ik mee werk heb ik geen problemen en ik ben de enige niet, dat is het nou juist. Een van de oudere verpleegkundigen (ze is nog geridderd maar dat terzijde) is ook zo aangepakt door de leidinggevende, ze zat wel eens te huilen. Ze is vervroegd met pensioen gegaan. Er zijn ook artsen die er vanaf weten.
Drie jaar geleden stond de leidinggevende nog stampvoetend voor mijn deur ten overstaan van artsen en patienten te gillen dat ze me zou ontslaan. Natuurlijk zijn er mensen die denken dat het niet waar is en dat begrijp ik deze draad doorlezend, inmiddels ook wel. De schrijver werkt in een Academisch Ziekenhuis (dat toevallig ook nog buiten de bevoegdheden van de Nationale Ombudsman valt) en in een Academisch Ziekenhuis gebeuren dit soort dingen niet. Bovendien doen leidinggevenden dit soort dingen niet, kom nou zeg.
Zie boven. Heb ik ook last van, en ja dat frustreert mij ook, maar ik kan er niks meer aan doen. Zaken waar ik geen invloed op heb, het weer bijv. Daar kan ik echt niks aan doen. Dus laat ik mijn humeur daar nooit door beïnvloeden. In zaken als dit echter, gaat het gewoon om mensen en die zouden dingen kunnen veranderen. In de ideale wereld zou je je leidinggevende moeten kunnen passeren en een niveau hoger aankloppen, om de vermeende misstanden aan te kunnen kaarten. Alleen, die persoon kan net zo in elkaar zitten als degene waar jij juist over komt praten. Kom je dus weer geen steek verder mee.quote:Dat geloof ik meteen. Misschien heeft het feit dat deze leidinggevende erg laag opgeleid en incompetent is er ook mee te maken. Er zijn ook afdelingen waar de leidinggevenden niet door hun grote bek maar door hun opleiding op bepaalde posities zijn gekomen (in mijn eerste jaren werkte ik op zo'n afdeling) en die leidinggevenden hebben door hun kennis veel meer overzicht en dwingen respect af zodat ze dienend kunnen leidinggeven. De machtswellustelingen en psychopaten moeten het meestal niet hebben van hun papieren, dat zie je op andere plekken in de maatschappij ook terug.
Met uitzendkrachten is dat natuurlijk sowieso veel makkelijker, bevallen ze niet dan hoeven ze de volgende dag niet meer terug te komen. Met vaste mensen is dat niet mogelijk. en 'slechte prestaties' is een nogal breed in te vullen begrip. Wat in jouw ogen slechte prestaties kan zijn, hoeft een leidinggevende nog niet te vinden, en die gaat er uiteindelijk over. Als een bedrijf iemand echt kwijt wil, lukt ze dat uiteindelijk heus wel, linksom of rechtsom.quote:Tuurlijk, dat kun je overal tegenkomen maar bij de Overheid is de kans groter. In het bedrijfsleven wordt men afgerekend op slechte prestaties, de directie zit niet op rommel te wachten en daarom is men in het bedrijfsleven veel resultaatgerichter, dat weet ik nog wel uit de jaren dat ik voor uitzendbureaus heb gewerkt.
Dat het bij bedrijven gemiddeld ws minder zal voorkomen, geloof ik wel, maar denk niet dat je hete helemaal niet zal tegenkomen. Overal speelt vriendjespolitiek, incompetentie etc.
Da's verder ook geen verwijt, maar gewoon een constatering. Zolang je zelf niet genoeg overtuigd bent van het idee dat je alleen dingen moet aanpakken die je zèlf kunt veranderen, en je je blijft focusen op zaken die volgens jou 'zouden moeten veranderen', gaat het niet werken. Je mag wel vinden dat er iets zou moeten veranderen maar die gedachte moet niet zo gaan overheersen zoals het nu doet, and it's killing you. Zoals ik al zei, jij zit met zooo'n nek thuis en de mensen waar je je over opwindt gaan fluitend naar huis 's middags. Heel frustrerend en ms wel onrechtvaardig maar je kunt er zo goed als niks aan doen.quote:Haha, wat je nu zegt komt me bekend voor. Ik heb de boodschap begrepen maar er nog niet naar gehandeld. Je bent niet de eerste die dat zegt, ook in mijn priveleven hoor ik deze opmerking. Vermoedelijk heb je helemaal gelijk.
Laat deze reply geen aanleiding voor je zijn om weer nieuwe voorbeelden van frustraties te melden (want die liggen vast op je tong), probeer die behoefte te in te houden.
En ga echt eens praten met een arbopsych, die hebben alleen maar te maken met zaken zoals deze, al is het maar een keer een inleidend gesprek om te horen wat die mensen zoal doen en te bieden hebben. Zolang je maar geen pasklare oplossing van hun verwacht, want die kunnen ze je niet geven, maar ze kunnen je wel wijzen op denkfouten en -patronen waar je niet verder mee komt, en je nieuwe inzichten laten ontdekken.
Die van mij was het met me eens dat in dit soort zaken leidinggevenden of andere collega's wel degelijk gewoon de oorzaak kunnen zijn en dat je zelf niks fout doet (ik weet niet of je dat herkent, het idee dat jij iets bij jezelf moet gaan veranderen terwijl de oorzaak zo duidelijk ergens anders ligt, wat nogal kan frustreren, omdat het dan lijkt alsof je zelf iets 'fout' doet). Het zou mooi zijn als je op 1 of andere manier een 3e onafhankelijke partij in kan schakelen die de situatie onbevooroordeeld bekijkt en ook de bevoegdheid heeft in te grijpen. Dat is er alleen niet en komt er vast ook nooit. Het meest onafhankelijke wat je kan inschakelen is een vertrouwenspersoon of bedrijfsarts maar die blijken in de praktijk toch altijd wat minder objectief dan je zou hopen (want op 1 of andere manier altijd toch wel gerelateerd aan het bedrijf waar jij het conflict mee hebt).
Een arbopsych zal je dan helpen zaken te benoemen die wèl binnen je eigen invloedssfeer liggen.
Als je nou bv. heel goed bent in een specifiek vakgebied (of omdat je een enorme drive hebt naar een bepaald doel) en daardoor vergelijkbare banen elders zo voor het oprapen liggen, dan is het al veel makkelijker om daarmee aan de slag te gaan. Als je dat echter minder sterk of helemaal niet hebt (weet niet hoe dat bij jou nou precies zit), is het natuurlijk veel lastiger op die zaken te focusen.
Verder is een sollicitatiegesprek geen therapie. Je moet NOOIT negatief praten over je vorige baas of bedrijf. Dit werkt altijd tegen je. Zeg dat de situatie niet meer werkbaar was of dat er een conflict was bij het management en jij hier last van had. Verder niet over uitweiden en vooral je motivatie voor de functie waarop je solliciteert uitgebreid geven.
Veel sterkte en succes.
Ja oke, oke, dat begrijp ik allemaal wel en natuurlijk waren mijn leidinggevende en ik niet dol op elkaar, maar ik kwam daar om te werken en de zaak was hanteerbaar omdat de leidinggevende er toch meestal niet was. Haar informant, degene die wijdbeens met haar handen in haar zij stond en daarna met haar armen ging zwaaien en dan ging roepen "ik draag die en die wel op om dit of dat te doen" en "de meiden dit en dat" zit al vanaf de zomer thuis.quote:
Die van mij was het met me eens dat in dit soort zaken leidinggevenden of andere collega's wel degelijk gewoon de oorzaak kunnen zijn en dat je zelf niks fout doet (ik weet niet of je dat herkent, het idee dat jij iets bij jezelf moet gaan veranderen terwijl de oorzaak zo duidelijk ergens anders ligt, wat nogal kan frustreren, omdat het dan lijkt alsof je zelf iets 'fout' doet). Het zou mooi zijn als je op 1 of andere manier een 3e onafhankelijke partij in kan schakelen die de situatie onbevooroordeeld bekijkt en ook de bevoegdheid heeft in te grijpen.
Er zijn gewoon egobeslissingen genomen die ten koste van de afdeling gaan.........
Ook het gegeven dat me door een andere leidinggevende wordt meegedeeld dat ik het "altijd zal verliezen" alsof de leidinggevenden in zo'n ziekenhuis bij voorbaat boven de wet staan en kunnen doen en laten wat ze willen... erg verontrustend allemaal in een land als Nederland.
"Egobeslissingen" kan je niet in een wet ondervangen. Ik snap helemaal wat je bedoelt, maak zelf ook zulke dingen mee helaas.quote:
Ja oke, oke, dat begrijp ik allemaal wel en natuurlijk waren mijn leidinggevende en ik niet dol op elkaar, maar ik kwam daar om te werken en de zaak was hanteerbaar omdat de leidinggevende er toch meestal niet was. Haar informant, degene die wijdbeens met haar handen in haar zij stond en daarna met haar armen ging zwaaien en dan ging roepen "ik draag die en die wel op om dit of dat te doen" en "de meiden dit en dat" zit al vanaf de zomer thuis.
Er zijn gewoon egobeslissingen genomen die ten koste van de afdeling gaan.........
Ook het gegeven dat me door een andere leidinggevende wordt meegedeeld dat ik het "altijd zal verliezen" alsof de leidinggevenden in zo'n ziekenhuis bij voorbaat boven de wet staan en kunnen doen en laten wat ze willen... erg verontrustend allemaal in een land als Nederland.
Punt is, jouw leidinggevenden mogen best vinden dat 1+1=5, zolang ze jou persoonlijk daar niet wettelijk mee benadelen. Het zou natuurlijk ook nog kunnen zijn dat ze met zulke standpunten bedrijfsbreed wel wetten overtreden, maar of je daar als individu echt een helder beeld van krijgt is maar de vraag, je weet nooit het hele verhaal. En op die manier word je een klokkenluider.
Je weet zelf ook dat klokkenluiders eik altijd aan het kortste eind trekken, of dat nou terecht is of niet. Grote organisaties hebben helaas veel meer juridische kennis èn mogelijkheden, dat is niet onmogelijk maar wel bijzonder lastig om als individu op de juiste manier tegen te strijden.
De vraag is dan dus ook of je er tijd en moeite en zweet in wilt steken om dat soort dingen te proberen te veranderen. Het is een strijd die je niet kan winnen, dat zijn zaken die alleen de politiek kan veranderen, als ze zouden willen.
Ik heb het gevoel (correct me if I'm wrong) dat je ook niet een heel duidelijk beeld hebt waar je het anders zou moeten zoeken, qua vervolg loopbaan buiten dit bedrijf....
Tsja, komt vast door de slechte opvoeding van je ouders. Je bent nu echt totaal ontspoort en nutteloos voor deze samenleving.quote:
Maandag heb ik gesolliciteerd in het Academisch Ziekenhuis waar ik al 18 jaar werk en waar ik wegens een conflict met de leidinggevende niet meer mag terugkeren. Het gesprek liep helemaal fout.
quote:
Tsja, komt vast door de slechte opvoeding van je ouders. Je bent nu echt totaal ontspoort en nutteloos voor deze samenleving.
.quote:
Mensen die slecht werk leveren, niet weten waarom ze ergens willen werken en dan gaan huilen als ze niet meer terug hoeven te komen
.Hele zinnige toevoegingen. NOT.
Hoe kan jij daar nou over oordelen?quote:
Mensen die slecht werk leveren, niet weten waarom ze ergens willen werken en dan gaan huilen als ze niet meer terug hoeven te komen
Omdat je van mij geen gelijk krijgt in een ander onderwerp kom je hier even bashen? Hoe oud ben je?
quote:
[..]
Tsja, komt vast door de slechte opvoeding van je ouders. Je bent nu echt totaal ontspoort en nutteloos voor deze samenleving.
Nog niet echt nee.quote:
Ik heb het gevoel (correct me if I'm wrong) dat je ook niet een heel duidelijk beeld hebt waar je het anders zou moeten zoeken, qua vervolg loopbaan buiten dit bedrijf....
quote:
[..]
Tsja, komt vast door de slechte opvoeding van je ouders. Je bent nu echt totaal ontspoort en nutteloos voor deze samenleving.
Ja, dat zien wequote:
Werkwoorden en tafels stampen klinkt misschien niet heel gezellig, maar ik kan nu wel gewoon mijn werkwoorden vervoegen zonder d en dt fouten te maken.
whaha, suf.quote:
Op 
Omdat ik niet weet hoeveel van deze gesprekken er nog komen (het kan best kostbaar worden om voor elke uitnodiging een advocaat mee te nemen) heb ik ze dit keer meegedeeld dat ik het gesprek als geheugensteun ga opnemen.
Niets meer gehoord. Nou ja, ik zet dat ding aan en stop het in mijn tas. Ze kunnen me moeilijk mijn tas afpakken.
Mijn moeder werkt al bijna 40 jaar bij de zelfde werkgever. Door bezuinigingen moet ze naar 40 jaar een schaal lager. Je bent gewoon een nummertje. Mensen die al 20 jaar bij de zelfde baas werkten werden ontslagen. Jongere mensen werden aangenomen die het werk niet aankunnen en nu ziek thuis zitten.quote:
Woensdag willen ze met me praten over “hoe het gegaan is en hoe nu verder”. Na het eerste gesprek heb ik in verband met een foutieve weergave van het gesprek een voicerecorder gekocht. Het tweede gesprek heb ik heimelijk opgenomen. Nadat er ook dit keer dingen in het verslag stonden die bij mijn weten niet zijn gezegd en die ook niet op de door mij gemaakte opname waren terug te vinden heb ik ze dit geschreven. Ook vroeg ik of ik het gesprek de volgende keer mocht opnemen. Ze waren woedend. Opnemen was niet bespreekbaar, onacceptabel. Exemplarisch voor hoe ik ben enzo. Ik heb toen maar een advocaat meegenomen.
Omdat ik niet weet hoeveel van deze gesprekken er nog komen (het kan best kostbaar worden om voor elke uitnodiging een advocaat mee te nemen) heb ik ze dit keer meegedeeld dat ik het gesprek als geheugensteun ga opnemen.
Niets meer gehoord. Nou ja, ik zet dat ding aan en stop het in mijn tas. Ze kunnen me moeilijk mijn tas afpakken.
Wat ik geleerd heb is je bek houden en alleen maar positief praten. Zodra je 1 opmerking maakt over hoe het beter kan ben je gewoon de sjaak tegenwoordig. Ze mikken je bij het minste of geringste uit de zaak. En ja dit is alleen zorg en welzijn gerelateerd.
Ik merk wel dat dit soort problemen vooral in deze werkgebieden liggen. En zelf baal ik er van dat ik geen timmerman ofzo geworden ben want mannen zeuren gewoon tegen je en niet achter je rug om.
Wen er maar dit is de toekomst, hopelijk krijg je ooit je gelijk nog. Maar ik zou toch echt een anderebaan gaan zoeken. Want dit komt nooit meer goed. Zelf al zou je er blijven werken. Er wordt altijd de pik op jouw genomen.
Zij hebben blijkbaar beter door hoe je bent dan jezelf, misschien kun je beter een psygoloog in de arm nemen i.p.v. een advocaat.quote:
Woensdag willen ze met me praten over “hoe het gegaan is en hoe nu verder”. Na het eerste gesprek heb ik in verband met een foutieve weergave van het gesprek een voicerecorder gekocht. Het tweede gesprek heb ik heimelijk opgenomen. Nadat er ook dit keer dingen in het verslag stonden die bij mijn weten niet zijn gezegd en die ook niet op de door mij gemaakte opname waren terug te vinden heb ik ze dit geschreven. Ook vroeg ik of ik het gesprek de volgende keer mocht opnemen. Ze waren woedend. Opnemen was niet bespreekbaar, onacceptabel. Exemplarisch voor hoe ik ben enzo. Ik heb toen maar een advocaat meegenomen.
Omdat ik niet weet hoeveel van deze gesprekken er nog komen (het kan best kostbaar worden om voor elke uitnodiging een advocaat mee te nemen) heb ik ze dit keer meegedeeld dat ik het gesprek als geheugensteun ga opnemen.
Niets meer gehoord. Nou ja, ik zet dat ding aan en stop het in mijn tas. Ze kunnen me moeilijk mijn tas afpakken.
Zo begon het:quote:
Het is dus nog veel erger dan ik al dacht. Dit gaat echt nooit nooit nooit nooit meer goed komen, dat moet je ook gewoon simpelweg niet willen. Echt z.s.m. wegwezen daar is de enige optie, wel een aantal zaken afwegend i.v.m. wat je rechten en mogelijkheden zijn, dus op welke manier je weggaat. Dan kan zo'n advocaat nog heel handig zijn.
En deze brief heb ik doorgestuurd naar de leidinggevende.quote:Citaat:
“Geachte mevrouw……….
Hierbij bevestig ik u ons telefonisch onderhoud van hedenmorgen.
U heeft sinds enige tijd last van een tennisarm. Daartoe is een diagnose gesteld door de huisarts.
Na een volledige ziekmelding heeft u weer gedeeltelijk hervat. Door de bedrijfsarts is afgelopen vrijdag geadviseerd het werk geleidelijk op te bouwen in overleg met de leidinggevende.
U werkt nu in plaats van 4x9 4x5 uren/week. Uw leidinggevende heeft vanmorgen u aangegeven dat zij u opdraagt weer het werk volledig te hervatten. U heeft aangegeven dat niet te kunnen op medische gronden. Door uw leidinggevende is aangegeven dat u bij vertrek werkweigering zou plegen. Kennelijk beoogt zij daarmee een ontslag of wat dan ook.
In overleg opbouwen kan niet betekenen dat de leidinggevende zich kan opstellen zoals zij dat thans doet. In de eerste plaats komt mij dat als klachtwaardig handelen van de leidinggevende vanwege misbruik van bevoegdheden en intimidatie. In de tweede plaats treedt de leidinggevende in de plaats van de bedrijfsarts, wat een onbevoegd uitoefenen van de medische praktijk impliceert.
U dient mee te werken aan hervatting van het werk, maar anderzijds moet de werkgever u in de gelegenheid stellen om aan uw herstel te werken. Dat laatste negeert de leidinggevende.
Ingeval zij meent dat u volledig kunt werken dient zij u te laten onderzoeken door de bedrijfsarts en die daaromtrent advies te laten uitbrengen.
Dat advies dient de werkgever op te volgen. Ingeval u het niet eens zou zijn met het advies van de bedrijfsarts kunt u bij het UWV een zogeheten second opinion aanvragen.
Ik adviseer u dit bericht door te zenden aan de leidinggevende. Daarbij geef ik uitdrukkelijk aan dat ingeval zij persisteert in haar opvattingen we de mogelijkheden om via een zogeheten kort geding zullen bezien teneinde haar op andere gedachten te brengen.
Ik vertrouw er op u afdoende te hebben geinformeerd en zie de reactie met belangstelling tegemoet.
Met vriendelijke groet,
………..
Daarna kon ik opdonderen.
En ja, ik begrijp dat terugkeren, ondanks het feit dat de artsen en mijn collega willen dat ik terugkom moeilijk is. Ook het feit dat het op de afdeling waar ik werkte nu een grote puinhoop is, speelt geen rol.
Toch wil ik wel datgene waar ik recht op heb. Het feit dat daar een leidinggevende zit die niets te maken heeft met de rechten van haar werknemers, wil niet zeggen dat ik me daar bij neer moet leggen.
Dat vind ik ook, hoe het ook gelopen is en wat de uitkomst ook mag zijn, je moet je nooit laten piepelen door zulke figurenquote:
Toch wil ik wel datgene waar ik recht op heb. Het feit dat daar een leidinggevende zit die niets te maken heeft met de rechten van haar werknemers, wil niet zeggen dat ik me daar bij neer moet leggen.
Voor jezelf kiezen betekent natuurlijk niet dat je maar van jouw rechten af hoeft te zien. Blijkbaar heeft TS de keuze gemaakt om te strijden voor haar zaak. In hoever ze daar wil gaan is inderdaad af te vragen, maar ik zou ook niet zonder slag of stoot het bijltje erbij neer gooien als ik het gevoel zou hebben dat ik in mijn recht sta en mij onrecht is aangedaan.quote:
Dat moet idd niet nee, maar het is een afweging die je moet maken. Jij dagindaguit met ZO'N nek en geen idee hoe lang dat nog gaat duren (en of daar überhaupt een eind aan komt in jouw voordeel) vs. VOOR JEZELF KIEZEN en de eer aan jezelf houden. Heeft het allemaal niet gewoon al lang genoeg geduurd?
Ik begrijp wel wat je bedoelt en ik ben het ook wel met je eens, maar blijkbaar heeft TS zo'n sterk rechtvaardigheidsgevoel dat ze dit wil doordrijven en dat kan ik ook begrijpen.quote:
Het gaat erom dat TS door dit hele verhaal al ziek thuis zit, je kan je afvragen hoe slim het dan is nog veel langer zo door te willen gaan, ook al heb je dan ms wel gelijk. Zoals al eerder aangegeven door niet alleen mij, het gaat niet om gelijk hebben, het gaat in dit soort kwesties om gelijk KRIJGEN.
Dan loopt je leidinggevende niet tegen een muur op en ze weet presies waar ze aan toe is. Omdat ze dit zelf hoort van de bedrijfsarts. Dan heeft ze geen poot om op te staan.
En je laat zien dat je toch bereid bent om weer terug aan de slag te gaan tot zo ver je kunt. Dit komt positiever over dan nee ik kan niet meer werken want de bedrijfsarts zegt het, dus klaar, ik doe er verder ook geen moeite voor.
Zo bedoel je het mischien niet maar zo komt het wel over als ik de brief zo lees.
Ben benieuwd hoe dit afloopt.
Misschien doe ik dat ook nog wel. Ik zet het niet voor niets op de website. Er is echt van alles aan de hand op die afdeling.quote:
Mail anders dit verhaal naar Zembla of Argos, dan kunnen we daar nog eens een leuke uitzending over krijgen.
OK goed dat je het zegt. Ik was nooit een dag ziek, dat is ook gedocumenteerd bij de bedrijfsarts en ik had al 1,5 jaar last van mijn arm. Ook dat is gedocumenteerd. Ik heb een uitgebreid hartonderzoek gehad in augustus het jaar ervoor en ik ben in maart, ook het jaar ervoor, gestopt met rokenquote:
En je laat zien dat je toch bereid bent om weer terug aan de slag te gaan tot zo ver je kunt. Dit komt positiever over dan nee ik kan niet meer werken want de bedrijfsarts zegt het, dus klaar, ik doe er verder ook geen moeite voor.
ik zocht een verklaring voor mijn armklachten.Met degene die onder die autoritaire leidinggevende stond en de bedrijfsarts was afgesproken dat ik het werk rustig weer zou opbouwen. Er is zelf een ondertekend schrijven over maar die autoritaire leidinggevende had daar niets mee te maken en kwam, toen ze terugkwam van haar ziekte of afwezigheid (ze is zelf meer dan 3 maanden per jaar afwezig
) eisen dat ik hele dagen kwam werken.Toen ik na de brief mijn werk rustig kon opbouwen en inmiddels weer 7 uur werkte, gebeurde datgene waar ik eerder over schreef. Het was niet meer te harden, mijn collega kwam me vertellen dat ze niet meer met me mocht praten. Gewoon eruit getreiterd omdat ik tegen de leidinggevende in durfde te gaan. Geen mediation, helemaal niets.
Vandaar dat ik de gesprekken met de mensen die me eruit gaan zetten ben gaan opnemen, dan kunnen er geen dingen gebeuren die zich alleen in mijn belevingswereld afspelen.
Wat een kinderachtig spelletje is die leidinggevende aan het spelen zeg, belachelijk voor woorden. Hopelijk komt het recht jouw tegemoet !quote:
[..]
Misschien doe ik dat ook nog wel. Ik zet het niet voor niets op de website. Er is echt van alles aan de hand op die afdeling.
[..]
OK goed dat je het zegt. Ik was nooit een dag ziek, dat is ook gedocumenteerd bij de bedrijfsarts en ik had al 1,5 jaar last van mijn arm. Ook dat is gedocumenteerd. Ik heb een uitgebreid hartonderzoek gehad in augustus het jaar ervoor en ik ben in maart, ook het jaar ervoor, gestopt met roken
Met degene die onder die autoritaire leidinggevende stond en de bedrijfsarts was afgesproken dat ik het werk rustig weer zou opbouwen. Er is zelf een ondertekend schrijven over maar die autoritaire leidinggevende had daar niets mee te maken en kwam, toen ze terugkwam van haar ziekte of afwezigheid (ze is zelf meer dan 3 maanden per jaar afwezig
Toen ik na de brief mijn werk rustig kon opbouwen en inmiddels weer 7 uur werkte, gebeurde datgene waar ik eerder over schreef. Het was niet meer te harden, mijn collega kwam me vertellen dat ze niet meer met me mocht praten. Gewoon eruit getreiterd omdat ik tegen de leidinggevende in durfde te gaan. Geen mediation, helemaal niets.
Vandaar dat ik de gesprekken met de mensen die me eruit gaan zetten ben gaan opnemen, dan kunnen er geen dingen gebeuren die zich alleen in mijn belevingswereld afspelen.
Omdat ze een gesprek (waarvan de werkgever met de verslaglegging loopt te rommelen) opneemt, is ze rijp voor de psycholoog?quote:
[..]
Zij hebben blijkbaar beter door hoe je bent dan jezelf, misschien kun je beter een psygoloog in de arm nemen i.p.v. een advocaat.
SPOILERAch kom toch
Niemand sprak meer over mijn mail waarin ik ze meedeelde dat ik het gesprek zou opnemen.
Het Academisch Ziekenhuis wil over 3 maanden het contract beëindigen en stuurt me een vaststellingsovereenkomst. Voor de komende drie maanden willen ze een job-hunter inschakelen.
Of ik voor 1 december wil laten weten of ik met de vaststellingsovereenkomst akkoord ga. Ze vertelden erbij dat ze in ieder geval ontbinding gaan aanvragen. Nou ja, ik heb gezegd dat ik hun voorstel eerst met de advocaat moet bespreken; ik weet nog niet eens wat er in de vaststellingsovereenkomst staat. De mevrouw van de afdeling casuïstiek vertelde me ook dat de afdeling Werving en Selectie me niet meer gaat uitnodigen voor een gesprek. Die leidinggevende waar ik op sollicitatiegesprek was heeft dat vermoedelijk, zoals ze beloofd had in het sollicitatiegesprek (ze kennen elkaar) geregeld. Ik heb de NVP hierover vanmorgen een mail gestuurd, gewoon om te informeren of dat allemaal zomaar kan.
De leidinggevenden dekken elkaar en zitten de helft van de tijd thuis op kosten van de zorgbetaler. Het moderne thuiswerken. Een leidinggevende hoort immers niet op de werkvloer aanwezig te zijn, wat is dat nou voor raars.
Zeker in een ziekenhuis is het totaal overbodig om mensen daar te laten werken, dat kan net zo goed thuis.Gister kwam ik overigens een collega tegen die me vertelde dat een andere collega ( iemand waar ik me nog van kan herinneren dat ze ooit hartklachten had) ziek was. De leidinggevende schijnt haar te hebben gezegd dat als ze niet komt werken, ze een arbeidsconflict heeft.
Tja, als je je wilt blijven handhaven in een angstcultuur dan moet je zo nu en dan een voorbeeld stellen nietwaar?
Laat het los. Waarom wil je nou weer een gesprek afdwingen bij mensen waarvan allang duidelijk is dat ze van je af willen? Zodat je daar weer lekker tegen iedereen over kunt klagen? Daar wordt je toch niet gelukkig van! Neem dat aanbod (als het enigszins fair is) en ga een nieuwe uitdaging met wat positieve energie zoeken. Dan voel je je vast veel beter.
Joh, ik wil helemaal niets afdwingen en dat ik overkom als iemand die klaagt...... nou ja, dat is dan zo en ook niet zo vreemd denk ik. Ik wil de mensen die zo'n grote mond hebben zelf nog wel eens horen als ze zoiets overkomt. Niemand kan ik de toekomst kijken en wat gij niet wilt dat u geschiedt ........denk ik dan maar.quote:
Ze zouden jou directeur van het ziekenhuis moeten maken idefixo!
Laat het los. Waarom wil je nou weer een gesprek afdwingen bij mensen waarvan allang duidelijk is dat ze van je af willen? Zodat je daar weer lekker tegen iedereen over kunt klagen? Daar wordt je toch niet gelukkig van! Neem dat aanbod (als het enigszins fair is) en ga een nieuwe uitdaging met wat positieve energie zoeken. Dan voel je je vast veel beter.
Ik ga er nog eventjes over door omdat ik niet wil dat dit onder het tapijt wordt geveegd.
Het gaat heel erg slecht op die afdeling sinds begin dit jaar; dat is een als een paal boven water staand feit en zal pas volgend jaar uit de cijfers blijken. Verder, als het aanbod fair is zal ik er zeker op ingaan, dat is voor iedereen beter maar dat betekent niet dat er niet over deze gebeurtenissen en gang van zaken gesproken mag worden.
En als het aanbod niet fair is, ga ik door tot de rechter.
Haha, ik denk wel dat het beter zou zijn gelopen op die afdeling met mij aan het roer. Ik kom uit een ondernemersgezin en weet hoe het werkt. Geen tijd voor geneuzel.quote:
Ze zouden jou directeur van het ziekenhuis moeten maken idefixo!
Ben niet geschikt voor een leidinggevende functie, daar moet je een bepaald type voor zijn en bepaalde karaktereigenschappen voor hebben, zeker als je jezelf vanuit een laag opgeleide positie omhoog werkt moet je een goede ruggenklimmer zijn.
Wel een beetje he?quote:Op donderdag 24 november 2011 13:21 schreef Copycat het volgende:
Gelukkig heeft het je verder niet verbitterd.
Nou ja, misschien is het binnenkort afgelopen.
Dat hoop ik voor je. En vooral dat je het dan ook volledig los kunt laten. Die windmolens staan samen namelijk best sterkquote:
Wel een beetje he?
Nou ja, misschien is het binnenkort afgelopen.
.Geloof mij, het gebeurt wel degelijk. Met name in de non-profit sector worden er geregeld mensen (ook voorbeeldige), die het hoofd boven het maaiveld uitsteken, opgeofferd ten bate van het "algemeen belang".quote:
Ik geloof echt niet dat mensen zomaar worden ontslagen. Dan doe je het gewoon niet goed. Tuurlijk, mensen die ontslagen worden zullen dat zelf nooit toegeven maar als je eens met hun collega's gaat praten hoor je hele andere verhalen.
Hoe naïef.quote:
Ik geloof echt niet dat mensen zomaar worden ontslagen. Dan doe je het gewoon niet goed. Tuurlijk, mensen die ontslagen worden zullen dat zelf nooit toegeven maar als je eens met hun collega's gaat praten hoor je hele andere verhalen.
.Maar het is gewoon niet slim. Je kan je manager nou eenmaal niet veranderen. Je kan net zo goed schoonmaker worden in een bedrijf waar je de kraan in de keuken niet kan dichtdraaien. En dan alsnog de kraan willen dichtdraaien. Gewoon omdat dat het principe is. En je draait en draait maar, alleen gaat de kraan niet dicht. En dan, als je een beetje meewerking krijgt doordat ze je contract bij dat fictieve bedrijf niet willen verlengen gewoon alsnog terug proberen te komen.
Aan de andere kant, als het water je tot aan de lippen staat, is het begrijpelijk dat je aan die kraan blijft draaien.quote:
Tsja je kunt willen vechten en je recht willen halen. Lijkt me ook een logische reactie.
Maar het is gewoon niet slim. Je kan je manager nou eenmaal niet veranderen. Je kan net zo goed schoonmaker worden in een bedrijf waar je de kraan in de keuken niet kan dichtdraaien. En dan alsnog de kraan willen dichtdraaien. Gewoon omdat dat het principe is. En je draait en draait maar, alleen gaat de kraan niet dicht. En dan, als je een beetje meewerking krijgt doordat ze je contract bij dat fictieve bedrijf niet willen verlengen gewoon alsnog terug proberen te komen.
Nou ik denk dat ik in dat geval eerder naar een uitgang zou zoeken. Op een gegeven moment zou ik wel zoiets hebben van okee, dichtdraaien werkt niet, wat nu? Als mijn gezondheid in gevaar komt, zet ik mijn principes wel even aan de kant.quote:
[..]
Aan de andere kant, als het water je tot aan de lippen staat, is het begrijpelijk dat je aan die kraan blijft draaien.
Als ik TS goed begrepen heb, zal zij (als er een uitgang is) ook voor de uitgang kiezen. Maar zolang de uitgang nog op slot zit, is af en toe ook nog eens aan die kraan sjorren een heel menselijke reactie.quote:
[..]
Nou ik denk dat ik in dat geval eerder naar een uitgang zou zoeken. Op een gegeven moment zou ik wel zoiets hebben van okee, dichtdraaien werkt niet, wat nu? Als mijn gezondheid in gevaar komt, zet ik mijn principes wel even aan de kant.
De theorie snap ik allemaal wel, kan het zo opdreunen, met meerdere arbeidspsychologen aan de slag geweest, maar ja... Ze vertellen ook alleen dát je het moet loslaten, maar niet hoe.
Na de post vandaag van TS denk ik dat we nog weken tegen haar aan kunnen blijven praten, maar ik zie haar neus voorlopig nog niet de andere kant op gaan (dat is overigens geen verwijt).
Volgens mij zijn de meesten doorgestroomde verplegers met een omhooggevallen ego.quote:
Bwehe 18 jaar in dienst, dat wordt diep in de buidel tasten voor het ziekenhuis. Met verbazing dit topic gelezen, waarom is 80% van die zorgmanagers in Nederland toch dikke bagger? Kwamen ze niet aan de bak in het bedrijfsleven ofzo? :'h
[ Bericht 1% gewijzigd door Bigs op 24-11-2011 20:20:08 (overbodige belediging weggehaald) ]
Owja dat is idd het grootste gedeelte, wat een gefaalquote:
[..]
Volgens mij zijn de meesten doorgestroomde verplegers met een omhooggevallen ego.
Waarom laat je dit niet gaan? De rest van je gevecht kan ik me voorstellen, maar dit is toch gewoon de realiteit. Jij wil daar niet meer werken en kan jezelf niet motiveren voor een sollicitatiegesprek en zij willen je ook niet meer. Dan vind ik dit een juiste en eerlijke stap. Beter dat ze het je eerlijk zeggen dan dat ze dat niet doen en je gewoon iedere keer afwijzen.quote:
--
De mevrouw van de afdeling casuïstiek vertelde me ook dat de afdeling Werving en Selectie me niet meer gaat uitnodigen voor een gesprek. Die leidinggevende waar ik op sollicitatiegesprek was heeft dat vermoedelijk, zoals ze beloofd had in het sollicitatiegesprek (ze kennen elkaar) geregeld. Ik heb de NVP hierover vanmorgen een mail gestuurd, gewoon om te informeren of dat allemaal zomaar kan.
--
[..]
Waarom laat je dit niet gaan? De rest van je gevecht kan ik me voorstellen, maar dit is toch gewoon de realiteit. Jij wil daar niet meer werken en kan jezelf niet motiveren voor een sollicitatiegesprek en zij willen je ook niet meer. Dan vind ik dit een juiste en eerlijke stap. Beter dat ze het je eerlijk zeggen dan dat ze dat niet doen en je gewoon iedere keer afwijzen.
[/quote]
ik ben het volledig eens met bovenstaande quote. Waarom nog zoveel energie stoppen in een voor beiden verloren zaak?
Stuur aan op ontbinding, pak het geld aan en gebruik dat om je te oriënteren op een nieuwe baan bij een andere werkgever.
@terugkoppeling:quote:
By the way, ik werk op HR (P&O) en een schriftelijke reactie na een sollicitatiegesprek is niet verplicht. Terugkoppeling wel maar dit kan ook mondeling of per mail. De manager van de functie geeft ook vaak een terugkoppeling na het gesprek ipv P&O.
Verplicht in de zin van? Van rechtswege?
Je hebt gelijk Livelink.quote:
[..]
Waarom laat je dit niet gaan? De rest van je gevecht kan ik me voorstellen, maar dit is toch gewoon de realiteit. Jij wil daar niet meer werken en kan jezelf niet motiveren voor een sollicitatiegesprek en zij willen je ook niet meer. Dan vind ik dit een juiste en eerlijke stap. Beter dat ze het je eerlijk zeggen dan dat ze dat niet doen en je gewoon iedere keer afwijzen.
Er zijn een paar dingen waar ik over zit na te denken maar ik wil weten waar ik sta en wie kan me dat beter vertellen dat de NVP? Omdat ik uit ervaring al wist dat het op die afdeling ongewenst is dat personeelsleden zelf uitzoeken wat hun rechten zijn en omdat ik niet weet hoe ver men buiten die afdeling in het vertrappen van de rechten van de personeelsleden gaat, heb ik contact opgenomen met de NVP.Ha daar is het woord terugkoppelen weer. Is er naast een serie cursussen coachen al een cursus terugkoppelen?quote:
By the way, ik werk op HR (P&O) en een schriftelijke reactie na een sollicitatiegesprek is niet verplicht. Terugkoppeling wel maar dit kan ook mondeling of per mail. De manager van de functie geeft ook vaak een terugkoppeling na het gesprek ipv P&O.
Ik laat het van de advocaat afhangen. De kans dat ik op mijn leeftijd een andere baan krijg is minimaal en ik heb altijd goed en hard gewerkt. Dat weten mijn collega's, zo ongeveer 40 kinderartsen plus alle artsen en arts-assistenten die niet meer in dat ziekenhuis werken. Ze kwamen allemaal bij mij en het werk werd meteen gedaan, ze konden er op wachten.quote:
quote:
ik ben het volledig eens met bovenstaande quote. Waarom nog zoveel energie stoppen in een voor beiden verloren zaak?
Stuur aan op ontbinding, pak het geld aan en gebruik dat om je te oriënteren op een nieuwe baan bij een andere werkgever.
Als dit netjes wordt afgehandeld ga ik echt wel akkoord, anders ga ik door. Ik heb inmiddels een paar door de leidinggevende en haar informant in elkaar gedraaide leugens (over eentje kan echt geen misverstand bestaan) op papier en daar is een rechter vermoedelijk niet blij mee. Ik begrijp nu ook waarom die leidinggevende nooit op papier reageert en geen discussies over de mail wilde: als je liegt kom je altijd klem te zitten. Ze hebben een paar dingen gewoon verzonnen en ik kan het aantonen.
Tja.
Hij/zij kan je wel helpen om een zo hoog mogelijk bedrag mee te krijgen. Op latere leeftijd is een nieuwe baan vinden lastig maar niet onmogelijk.
Nee, dat snap ik. Daarvoor hebben we in Nederland rechters.quote:
Goed dat je een advocaat hebt. Die gaat er niet voor zorgen dat je de baan houdt of een andere baan binnen het academisch ziekenhuis krijgt.
.quote:Hij/zij kan je wel helpen om een zo hoog mogelijk bedrag mee te krijgen. Op latere leeftijd is een nieuwe baan vinden lastig maar niet onmogelijk
Inmiddels heb ik het gespreksverslag ontvangen en doorgestuurd naar de advocaat. Een akkoord komt er mijnerzijds sowieso niet meer voor 1 december. De weergave van de gebeurtenissen was in het begin al niet conform de waarheid maar ik vraag nu toch in alle ernst af hoe de medewerker van de afdeling casuistiek het voor elkaar krijgt om zoveel feitelijke onjuistheden, die door mij ook nog eens heel eenvoudig zijn te weerleggen, in één verslag te zetten? Zou ze niet snappen dat ik de gevoerde mailcorrespondentie bewaar of zou ze zich echt zo vaak vergissen.
De leidinggevende en haar informant maakten ook al een paar van die makkelijk te weerleggen uitglijers.
Nou ja, in de brief staat dat ik mijn recht op WW en verlengde uitkering niet verlies. Ik was bang dat dit ziekenhuis buiten de regeling van de verlengde uitkering viel maar dat is niet zo en daar ben ik blij om.
De zich opstapelende al dan niet opzettelijk gemaakte foutieve vermeldingen en klachten zijn zo verschillend; hoe kan zo’n slecht en onmogelijk persoon als ik het fgs zo lang volhouden in zo’n ziekenhuis?
Ik begrijp nu wel waarom er bij de afdeling P@O zo’n groot verloop is. Integere mensen trekken dit niet, die krijgen last van hun geweten.
Ik snap deze opmerking niet zo goed. Het probleem ligt toch bij het management en niet bij P&O? Mijn ervaring is dat het verloop bij HR of P&O juist laag is. P&O is er vooral om het management te adviseren. Daarom voelthet voor jou misschien of P&O tegen je is.quote:
Ik begrijp nu wel waarom er bij de afdeling P@O zo’n groot verloop is. Integere mensen trekken dit niet, die krijgen last van hun geweten.
De verplichte sollicitaties zijn even frustrerend als de periode die je achter je hebt.
Iedere keer een herinnering .
Tot aan het pensioen.
Kan de advocaat er anders nog een vut regeling uitslepen als dat nog mogelijk is?
Bestaat trouwens de "verlengde regeling" nog?
Blijkbaar gaat iemand tot het gaatje, ondanks alle goedbedoelde adviezen van fok en de omgeving.
Niemand weet hoe een rechter beslist; of het verstandig is om de baan terug te eisen, is een ander verhaal.quote:
Ook een rechter gaat er niet voor zorgen dat je de baan houdt of een andere baan binnen hetzelfde ziekenhuis krijgt.
Iemand die onafhankelijk is en niet werkt in opdracht van....quote:Voorwaarde is natuurlijk wel dat je zelf de loopbaanbegeleider mag kiezen.
.Omscholen is ook nog een optie.
Nou ja, ik ga binnenkort met de advocaat praten, dan hoor ik het allemaal wel.
Ja die verlengde regeling bestaat nog. Omdat de Nationale Ombudsman deze zaak niet in behandeling kon nemen vanwege het feit dat dit ziekenhuis niet is verbonden aan een openbare universiteit dacht ik dat die verlengde regeling misschien voor dit ziekenhuis ook niet zou gelden. Maar dat valt dus mee.quote:
Verkijk je niet op de vertrek/ ontslag regeling! Verlengd of niet!
De verplichte sollicitaties zijn even frustrerend als de periode die je achter je hebt.
Iedere keer een herinnering .
Tot aan het pensioen.
Kan de advocaat er anders nog een vut regeling uitslepen als dat nog mogelijk is?
Bestaat trouwens de "verlengde regeling" nog?
Blijkbaar gaat iemand tot het gaatje, ondanks alle goedbedoelde adviezen van fok en de omgeving.
AnneX,
Zeg, bedankt voor de tip, ik zal die vervroegde VUT-regeling bij de advocaat opperen, ik ben eigenlijk nog maar sinds een paar dagen (het gesprek) in mijn hoofd echt begonnen met de volgende stap.
Ik heb het niet over de afdeling werving en selectie. Die kunnen er ook niets aan doen. De mevrouw van casuistiek zit er nog niet zo lang, de P@O adviseurs die binnen dat cluster voortdurend wisselden, zitten er niet (meer) voor het personeel, tenminste dat vertelde deze mevrouw me begin dit jaar zelf. Ze heeft me toen nog een mail gestuurd om een paar dingen die ik wilde weten uiteen te zetten, maar dat weet ze vermoedelijk zelf niet meer. Ik heb de mail nog wel; hij ligt bij de advocaat.quote:
[..]
Ik snap deze opmerking niet zo goed. Het probleem ligt toch bij het management en niet bij P&O? Mijn ervaring is dat het verloop bij HR of P&O juist laag is. P&O is er vooral om het management te adviseren. Daarom voelthet voor jou misschien of P&O tegen je is.
Ik wist niet wat me overkwam in maart toen ik dat drie-tegen-een gesprek kreeg. Hoe kunnen mensen gezamenlijk zo vals zijn, ik kon er met mijn verstand niet bij en kon het niet geloven. Eerst dacht ik nog dat mijn leidinggevende en haar informant (degene die met haar handen in haar zij en gespreide benen midden op de afdeling gaat staan, met haar armen gaat zwaaien en dan gaat roepen hoeveel meiden zij beschikbaar heeft
) het spel samen speelden ("ik heb van hogerhand opdracht om jou in topconditie te brengen, gnagna") en dat die mevrouw van casuistiek hen geloofde, maar inmiddels, en zeker na de laatste brief weet ik beter. Verder denk ik ook dat het aan het management ligt en dan in het bijzonder aan het clustermanagement. Er gaan al jaren hardnekkige geruchten over vriendjespolitiek binnen dat cluster. Als ik goed ben geinformeerd heeft een van de weinige medici die het management van dat cluster telde, zijn functie in januari heeft neergelegd. Daarna ben ik eruit getrapt.
http://nos.nl/artikel/322(...)isch-centrum-vu.htmlquote:Alarm over ic in medisch centrum VU
Specialisten van het VU medisch centrum in Amsterdam luiden de noodklok over de zorg op de ic. Ze zeggen dat artsen van de intensive care niet luisteren naar adviezen van medisch specialisten. Ook zou er een angstcultuur heersen
Tja, er zijn er dus meer klachten over een angstcultuur in dat ziekenhuis. Op de afdeling waar ik werkte is het precies hetzelfde. Jaren geleden ben ik al eens door een hoogleraar gewaarschuwd om vooral niet tegen de leiding in te gaan want ik zou het altijd verliezen.
Goed om te lezen dat er meer mensen zijn die aan de bel trekken, er zijn echt misstanden in dat ziekenhuis, het gaat in veel gevallen om de ego's en de machtsspelletjes van de vaak incompetente leidinggevenden; of een afdeling goed loopt is minder belangrijk. Het mag wat kosten als de leidinggevenden dat nodig vinden, en dat is dus niet alleen voor wat betreft de financiele kant. De leidinggevenden staan, hoe fout ze ook zijn, boven de wet: altijd.
Zo wordt er met ons gemeenschapsgeld omgegaan.
Gelukkig reageer jij,quote:
nu is het geen monoloog meer. je hebt het er ook al moeilijk mee?quote:
Pfffffff, hopelijk kan je binnenkort verder met je leven, want dit is ook geen leven.
Nog niet echt, ik ben bij de advocaat geweest om het voorstel van het ziekenhuis te bespreken,quote:
zijn er verder nog ontwikkelingen geweest dan?
hij gaat ermee verder.