WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Geen officiële brief van P&O na extreem kort sollicitatiegesprek.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat een loopbaanadviseur zegt dat maar 1 specifieke baan (je huidige dus) het beste voor je zou zijn, eerlijk gezegd.
De vraag was waarom ze gesolliciteerd had. Elk nietszeggend antwoord van 'nieuwe uitdaging', 'dichterbij' of 'meer passend bij mijn kwaliteiten' had in principe volstaan. Je verwacht niet als antwoord een klaagzang over collega's, werkgever en zo.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ah oke op die manier. Dan ben ik het met je eens. Je kunt best zeggen dat je bent vertrokken vanwege een conflict, maar een complete emotionele scene is dan weer niet nodig.quote:Op vrijdag 4 november 2011 09:11 schreef livelink het volgende:
De vraag was waarom ze gesolliciteerd had. Elk nietszeggend antwoord van 'nieuwe uitdaging', 'dichterbij' of 'meer passend bij mijn kwaliteiten' had in principe volstaan. Je verwacht niet als antwoord een klaagzang over collega's, werkgever en zo.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Je meent het echt he!quote:
De vraag was waarom ze gesolliciteerd had. Elk nietszeggend antwoord van 'nieuwe uitdaging', 'dichterbij' of 'meer passend bij mijn kwaliteiten' had in principe volstaan. Je verwacht niet als antwoord een klaagzang over collega's, werkgever en zo.
Het is wel heel eerlijk, dat wel. Maar de ervaring leert wel dat als iets nog zo hoog zit dat ook impact heeft in het huidige functioneren. Het is geen probleem om te vertellen dat er zoiets heeft gespeeld en dat je daarom naar een andere baan zoekt. Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Ik vind "niet meer passend bij mijn kwaliteiten" overigens niet conform de waarheid.
Bij het sollicitatiegesprek waar ik kwam vroeg de leidinggevende waarom ik geen twinkeling in mijn ogen had en ze vroeg me hoe graag ik die baan wilde. Toen ik haar daarop vreemd aankeek zei ze: " ik vraag dat omdat ik al twee sollicitanten heb gehad die de baan heeeel graag willen". Toen vertelde ik dat ik een arbeidsconflict had en dat ik toch wat moest. De baan leek me ook niet echt passend maar ja, je probeert wat he! Nadat ze het gesprek had beeindigd, ging ze me vragen stellen over waarom ik al zolang thuiszat enzo waarop ik vertelde dat ik zonder pardon uit mijn baan ben gegooid en dat ik een klacht tegen de leiding had ingediend. Toen werd ze woedend.
Dus een manager werd woedend omdat jij naar eigen zeggen zonder pardon uit je baan bent gegooid en je een klacht hebt ingediend? Waarom geloof ik dit verhaal niet?
Sollicitatie gaat er om dat ze jou gaan aannemen denk je niet. Waarom zou ze jou aannemen als je het zelf niet eens wil.
Ik hoop dat je dat niet echt gezegd hebt, want dat klinkt wel bijzonder ongeinteresseerd. Ik kan me voorstellen dat je dan minpunten krijgt.quote:Op vrijdag 4 november 2011 09:24 schreef idefixo het volgende:
Toen vertelde ik dat ik een arbeidsconflict had en dat ik toch wat moest. De baan leek me ook niet echt passend maar ja, je probeert wat he!
Hmmm ja en dat is ook niet heel slim om te zeggen. Dan word je meteen weggezet als een onruststoker of een zeikerd die bij elke tegenslag gaat klagen.quote:Nadat ze het gesprek had beeindigd, ging ze me vragen stellen over waarom ik al zolang thuiszat enzo waarop ik vertelde dat ik zonder pardon uit mijn baan ben gegooid en dat ik een klacht tegen de leiding had ingediend. Toen werd ze woedend.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Jij bent mevrouw S?quote:
Dat is eigenlijk op zich heel goed, dat is ook wat ik Idefixo de hele tijd heb aangeraden.
Maar zij bracht het echt nog met de emoties erbij en dat maakt dat je je er ongemakkelijk bij voelt aan de andere kant van de tafel.
Ja, ik meen het. Dat zijn van die obligate vragen en daar krijg je ook vaak van die obligate antwoorden op. Deel van het rollenspel denk ik dan.
Ik ben erg voor eerlijkheid in een sollicitatiegesprek, maar je weet gewoon dat er een aantal van dat soort vragen erbij zitten. Als het goed gaat komt een gesprek op die manier een beetje op gang.
Ik ben erg voor eerlijkheid in een sollicitatiegesprek, maar je weet gewoon dat er een aantal van dat soort vragen erbij zitten. Als het goed gaat komt een gesprek op die manier een beetje op gang.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Als ik mevrouw S was geweest had ik me vast heel ongemakkelijk gevoeld bij jou, ja.quote:
Ik ga er vanuit dat mevrouw S. gewoon een enthousiaste medewerker wil.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja helaas, dat heb ik wel gezegd. Ik zei dat het werk wel eens gedaan had. Ik vond het toen niet zo leuk, omdat je vaak zit te niksen en ik nogal pro-actief ben heb ik ook nog gezegd.quote:
[..]
Ik hoop dat je dat niet echt gezegd hebt, want dat klinkt wel bijzonder ongeinteresseerd. Ik kan me voorstellen dat je dan minpunten krijgt.
Ik moet eerst naar de toneelschool.
Het was intern, dan is het niet zo gek dat de (zorg)managers voor elkaar opkomenquote:Op vrijdag 4 november 2011 09:26 schreef Scorpie het volgende:
Dus een manager werd woedend omdat jij naar eigen zeggen zonder pardon uit je baan bent gegooid en je een klacht hebt ingediend? Waarom geloof ik dit verhaal niet?
And the man in the back said Everyone attack and it turned into a ballroomblitz
Jaja, dat zei ze ook. Ze zei iets van, het zou toch wat moois worden als werknemers kritiek gaan leveren op leidinggevenden.quote:
Hmmm ja en dat is ook niet heel slim om te zeggen. Dan word je meteen weggezet als een onruststoker of een zeikerd die bij elke tegenslag gaat klagen.
Je hoeft niet naar de toneelschool. Je moet gewoon alleen maar solliciteren op functies die je echt wil gaan doen. Dan heb je geen toneelschool nodig.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Als je continu kritiek zou hebben zou ik je ook niet aannemen. Je wordt aangenomen om je werk te doen namelijk. Niet om bij elke tegenslag maar je kont in de krib te gooien en te gaan klagen.quote:
[..]
Jaja, dat zei ze ook. Ze zei iets van, het zou toch wat moois worden als werknemers kritiek gaan leveren op leidinggevenden.
Je hoeft het ook niet te geloven. Ik schreef al eerder dat er binnen dat ziekenhuis een aparte cultuur is met op sommige afdelingen extreem laag opgeleide leidinggevenden die niet naar het belang van de patienten maar naar hun eigen belang kijken.quote:
Dus een manager werd woedend omdat jij naar eigen zeggen zonder pardon uit je baan bent gegooid en je een klacht hebt ingediend? Waarom geloof ik dit verhaal niet?
Overigens, ik heb de stukken zwart op wit. In december 2010 had ik een goed jaargesprek. In februari ben ik korter gaan werken wegens lichamelijke klachten. Dit was afgesproken met de bedrijfsarts. Toen de leidinggevende terugkwam van haar afwezigheid zei ze dat ik wel moest komen. Ging ik eerder naar huis, dat zou dat werkweigering zijn. Mijn rechtsbijstandverzekering heeft haar een brief gestuurd. Daarna heeft ze niets meer gezegd en ben ik uren gaan opbouwen. Intussen kreeg mijn collega opdracht om niet meer met mij te praten en werd ik ineens buiten de gesprekken over spraakherkenning gehouden. (Dit hoorde ik later van mijn collega). In maart gebeurde de rest.
Toneelschool heeft er niets mee te maken, je moet alleen leren om sommige dingen niet te zeggen of anders te zeggen. Als ik een sollicitant zie die bij voorbaat al zegt dat het werk ruk is en het eigenlijk geen bal voorstelt, dan denk ik "Wat doe je hier dan?"quote:
[..]
Ja helaas, dat heb ik wel gezegd. Ik zei dat het werk wel eens gedaan had. Ik vond het toen niet zo leuk, omdat je vaak zit te niksen en ik nogal pro-actief ben heb ik ook nog gezegd.
Ik moet eerst naar de toneelschool.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Kritiek is niets mis mee, zelfs niet op leidinggevenden. Maar constant alleen maar kritiek leveren zonder er iets aan te doen of een keer op te houden, daar krijgt iedereen genoeg van. Dan is het alleen maar zeiken om het zeiken.quote:
[..]
Jaja, dat zei ze ook. Ze zei iets van, het zou toch wat moois worden als werknemers kritiek gaan leveren op leidinggevenden.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Nou ja, zo zei ik het ook niet hoor, ik zei ook dat ik het best wel wilde proberen. Maar eerlijk is eerlijk, ik solliciteerde omdat ik dacht: "misschien is het wat voor mij en ik moet toch meewerken aan mijn reintegratie en solliciteren" en niet omdat ik dacht: "dit is de baan van mijn dromen".quote:
Als ik een sollicitant zie die bij voorbaat al zegt dat het werk ruk is en het eigenlijk geen bal voorstelt, dan denk ik "Wat doe je hier dan?"
hoe 'interssant' het ook lijkt om 'gevoelsmatig' je gelijk te willen halen, is het een verspilling van energie om dat enkel op emotioneel vlak te willen bereiken...
Mocht je onterecht ontslagen zijn zorg er gewoon voor dat je daarvoor een financiele genoegdoening eruit haalt, en laat dat desnoods door een advocaat en via de rechter regelen, maar ga er in godsnaam niet zo 'emotioneel' over doen en ga het niet zien als 'kruistocht' die je gaat voeren tegen en instelling en alle personen die er werken...
Domweg omdat je daarmee enkel jezelf hebt; Pak zoiets juist zakelijk en resultaat-gericht aan. en zie ook een eventuele afwikkeling liefst zo emotie-loos mogelijk.
In dit geval komt het idee om die sollicitaie-procedure aan te gaan eerder over als een emotionele beslissing en daarmee kom je dan niet zoveel verder en kun je zelfs juist je eigen zaak eerder schade aandoen, en ook juist je eigen beroepsmatige toekomst eerder steeds moeilijker kane omdat je al snel in een 'verleden' blijft leven...
Overigens wil dit niet zeggen dat het geen 'natuurlijke' reactie is, en ook niet dat je in je recht staat, enkel raad ik je aan nar je eigen toekomst te kijken en je niet dood te blijven staren op je verleden en hoezeer je ooit 'in je gelijk stond' ...
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
Mocht je onterecht ontslagen zijn zorg er gewoon voor dat je daarvoor een financiele genoegdoening eruit haalt, en laat dat desnoods door een advocaat en via de rechter regelen, maar ga er in godsnaam niet zo 'emotioneel' over doen en ga het niet zien als 'kruistocht' die je gaat voeren tegen en instelling en alle personen die er werken...
Domweg omdat je daarmee enkel jezelf hebt; Pak zoiets juist zakelijk en resultaat-gericht aan. en zie ook een eventuele afwikkeling liefst zo emotie-loos mogelijk.
In dit geval komt het idee om die sollicitaie-procedure aan te gaan eerder over als een emotionele beslissing en daarmee kom je dan niet zoveel verder en kun je zelfs juist je eigen zaak eerder schade aandoen, en ook juist je eigen beroepsmatige toekomst eerder steeds moeilijker kane omdat je al snel in een 'verleden' blijft leven...
Overigens wil dit niet zeggen dat het geen 'natuurlijke' reactie is, en ook niet dat je in je recht staat, enkel raad ik je aan nar je eigen toekomst te kijken en je niet dood te blijven staren op je verleden en hoezeer je ooit 'in je gelijk stond' ...
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Als een sollicitant zegt "het best wel te willen proberen" dan zegt dat ook genoeg natuurlijk.quote:
[..]
Nou ja, zo zei ik het ook niet hoor, ik zei ook dat ik het best wel wilde proberen. Maar eerlijk is eerlijk, ik solliciteerde omdat ik dacht: "misschien is het wat voor mij en ik moet toch meewerken aan mijn reintegratie en solliciteren" en niet omdat ik dacht: "dit is de baan van mijn dromen".
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Bedankt voor het advies en de welgemeende tips .quote:
hoe 'interssant' het ook lijkt om 'gevoelsmatig' je gelijk te willen halen, is het een verspilling van energie om dat enkel op emotioneel vlak te willen bereiken...
Mocht je onterecht ontslagen zijn zorg er gewoon voor dat je daarvoor een financiele genoegdoening eruit haalt, en laat dat desnoods door een advocaat en via de rechter regelen, maar ga er in godsnaam niet zo 'emotioneel' over doen en ga het niet zien als 'kruistocht' die je gaat voeren tegen en instelling en alle personen die er werken...
Domweg omdat je daarmee enkel jezelf hebt; Pak zoiets juist zakelijk en resultaat-gericht aan. en zie ook een eventuele afwikkeling liefst zo emotie-loos mogelijk.
In dit geval komt het idee om die sollicitaie-procedure aan te gaan eerder over als een emotionele beslissing en daarmee kom je dan niet zoveel verder en kun je zelfs juist je eigen zaak eerder schade aandoen, en ook juist je eigen beroepsmatige toekomst eerder steeds moeilijker kane omdat je al snel in een 'verleden' blijft leven...
Overigens wil dit niet zeggen dat het geen 'natuurlijke' reactie is, en ook niet dat je in je recht staat, enkel raad ik je aan nar je eigen toekomst te kijken en je niet dood te blijven staren op je verleden en hoezeer je ooit 'in je gelijk stond' ...
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
Voelt het goed Mishu, met lege en nergens op gebaseerde opmerkingen mensen bashen?quote:
Ts klinkt een beetje wereldvreemd/autistisch.. Lijkt me dat zijn problemen niet zomaar uit de lucht komen vallen en dat ze te maken hebben met zijn moeizame ongang met andere mensen.
Idefix is het hondje van Obelix, maar die naam was al bezet, nou ja, jij kunt ook niet alles begrijpen.quote:Mjah en z'n naam is dan ook wel typisch: idee fixe
Wilde ook al zoiets posten, goed verwoord. Hoe moeilijk ook, probeer op 1 of andere manier het gelijk-gedeelte los te laten. Je hèbt ms wel gelijk (lastig te beoordelen want we zien maar 1 kant van het verhaal, maar ik herken er zelf helaas wel dingen in), je gaat het ws alleen niet krijgen, en dáár gaat het om in dit soort machtsstructuren. Althans, niet van de mensen waarvan jij het graag zou zien. Áls je het al voor elkaar zou krijgen om soort van gelijk te krijgen dan is door deze hele situatie de arbeidsrelatie al dusdanig verstoord, dat je daarna echt geen prettige werksituatie meer hoeft te verwachten.quote:
*knip*
Zelfs als je in een beroepsconflict een zaak overduidelijk wint en een fikse financiele afkoopsom ontvangt hoef je niet te verwachten dat de ex-werkgever toe zal geven dat hij je eigen slecht behandeld heeft, ook al is dat iets wat veel mensen (terecht) graag zouden willen... dàt kan een rechter echter niet afdwingen en gebeurt gewoon praktisch nooit.
Ik zou je zelf aanraden om eens te kijken of een arbeidspsycholoog ms wat voor je kan betekenen. Maar dan wel 1 waar je zelf heen gaat, die je zelf uitzoekt, na verwijzing door je huisarts ofzo, geheel zonder tussenkomst/bemoeienis/bemiddeling van je huidige werkgever. Want zodra je baas zoiets voor je gaat regelen, kan je er vanuit gaan dat de therapeut waar je dan terecht komt een dubbele agenda zal hebben, en ws betaald wordt door je baas, dus die zit daar dan niet voor jou, maar voor je baas. En jouw baas interesseert het verder geen reet of jij je werk 's avonds nog in je hoofd hebt zitten, die wil alleen maar een werknemer waar ie wat aan heeft.
Denk namelijk wel dat je de zaken waar je nu moeite mee hebt (onrechtvaardigheid, de (naar jouw idee) verkeerde mensen op de verkeerde functies, etc.), ook bij andere bedrijven tegen zou kunnen komen.
Ik heb ooit 1 ding geleerd van zo'n arbopsych, nl. dat veel mensen op leidinggevende posities ook echt gewoon simpelweg (teveel) de baas willen zijn (zie ook transactionele analyse), omdat dat al enigszins in hun karakter zit, met bepaald gedrag als gevolg, wat de de relatie werkgever/werknemer bepaald niet altijd beter maakt.
Echter, dat soort zaken heb je als werknemer maar in beperkte mate invloed op. Je (=men) kan eens praten met andere collega's of die dat ook zo zien (zou je positie in principe sterker maken), en het bespreken op een hoger niveau (wat je ook niet altijd in dank wordt afgenomen) bv. Maar daar ongeveer houdt het wel op. Als je het dan nog niet voor elkaar hebt gekregen, blijven er eik maar 2 dingen over: óf je probeert zulke ergernissen te relativeren om je werk leuk te houden, óf als je dat niet kan en/of wil, dan moet je gewoon bij dat bedrijf weg. Ja, óf de 3e optie, je gaat gewoon door met die ergernissen en hebt uiteindelijk alleen jezelf daarmee. JIJ zit dan op een gegeven moment weer ziek thuis en bij therapeuten etc. En die baas waar je zo'n probleem mee hebt slaapt er geen minuut minder om. You do the math.
Bijna iedereen die hier en in het voorgaande topic reageerde zei eik een beetje hetzelfde. Die boodschap lijk je wel te begrijpen, maar er daadwerkelijk naar gaan handelen moet echt oprecht uit jezelf komen, als je daar nog niet klaar voor bent omdat je er (onbewust?) nog niet genoeg achter staat, loop je het risico dat sollicitaiegesprekken e.d. weer hetzelfde zullen verlopen als die waar je over vertelde.
Met degenen waar ik mee werk heb ik geen problemen en ik ben de enige niet, dat is het nou juist. Een van de oudere verpleegkundigen (ze is nog geridderd maar dat terzijde) is ook zo aangepakt door de leidinggevende, ze zat wel eens te huilen. Ze is vervroegd met pensioen gegaan. Er zijn ook artsen die er vanaf weten.quote:Op vrijdag 4 november 2011 17:21 schreef Modus het volgende:
je gaat het ws alleen niet krijgen, en dáár gaat het om in dit soort machtsstructuren. Althans, niet van de mensen waarvan jij het graag zou zien. Áls je het al voor elkaar zou krijgen om soort van gelijk te krijgen dan is door deze hele situatie de arbeidsrelatie al dusdanig verstoord, dat je daarna echt geen prettige werksituatie meer hoeft te verwachten.
Drie jaar geleden stond de leidinggevende nog stampvoetend voor mijn deur ten overstaan van artsen en patienten te gillen dat ze me zou ontslaan. Natuurlijk zijn er mensen die denken dat het niet waar is en dat begrijp ik deze draad doorlezend, inmiddels ook wel. De schrijver werkt in een Academisch Ziekenhuis (dat toevallig ook nog buiten de bevoegdheden van de Nationale Ombudsman valt) en in een Academisch Ziekenhuis gebeuren dit soort dingen niet. Bovendien doen leidinggevenden dit soort dingen niet, kom nou zeg.
Dat geloof ik meteen. Misschien heeft het feit dat deze leidinggevende erg laag opgeleid en incompetent is er ook mee te maken. Er zijn ook afdelingen waar de leidinggevenden niet door hun grote bek maar door hun opleiding op bepaalde posities zijn gekomen (in mijn eerste jaren werkte ik op zo'n afdeling) en die leidinggevenden hebben door hun kennis veel meer overzicht en dwingen respect af zodat ze dienend kunnen leidinggeven. De machtswellustelingen en psychopaten moeten het meestal niet hebben van hun papieren, dat zie je op andere plekken in de maatschappij ook terug.quote:Ik heb ooit 1 ding geleerd van zo'n arbopsych, nl. dat veel mensen op leidinggevende posities ook echt gewoon simpelweg (teveel) de baas willen zijn (zie ook transactionele analyse), omdat dat al enigszins in hun karakter zit, met bepaald gedrag als gevolg, wat de de relatie werkgever/werknemer bepaald niet altijd beter maakt.
Tuurlijk, dat kun je overal tegenkomen maar bij de Overheid is de kans groter. In het bedrijfsleven wordt men afgerekend op slechte prestaties, de directie zit niet op rommel te wachten en daarom is men in het bedrijfsleven veel resultaatgerichter, dat weet ik nog wel uit de jaren dat ik voor uitzendbureaus heb gewerkt.quote:Denk namelijk wel dat je de zaken waar je nu moeite mee hebt (onrechtvaardigheid, de (naar jouw idee) verkeerde mensen op de verkeerde functies, etc.), ook bij andere bedrijven tegen zou kunnen komen
Haha, wat je nu zegt komt me bekend voor. Ik heb de boodschap begrepen maar er nog niet naar gehandeld. Je bent niet de eerste die dat zegt, ook in mijn priveleven hoor ik deze opmerking. Vermoedelijk heb je helemaal gelijk.quote:Bijna iedereen die hier en in het voorgaande topic reageerde zei eik een beetje hetzelfde. Die boodschap lijk je wel te begrijpen, maar er daadwerkelijk naar gaan handelen moet echt oprecht uit jezelf komen, als je daar nog niet klaar voor bent omdat je er (onbewust?) nog niet genoeg achter staat, loop je het risico dat sollicitaiegesprekken e.d. weer hetzelfde zullen verlopen als die waar je over vertelde.
Nou ja, ik heb mijn kant van het verhaal verteld (dat kon ik namelijk mbt dit conflict niet bij P@O) en zal proberen het te laten voor wat het is.
En oh ja, Modus en de mensen die echt serieus op mijn reacties ingingen, heel erg bedankt voor de feed back (laat ik dat woord dan ffs ook maar eens gebruiken) en de waardevolle tips. Ik zal deze draad vast nog eens doorlezen en laat nog wel eens weten hoe het is allemaal is afgelopen.
Nogmaals, je hebt vast helemaal gelijk en die anderen oook. En je kunt ongetwijfeld nóg 35 posts doen met vergelijkbare voorbeelden om je gelijk aan ons aan te tonen. Dat je die frustraties kwijt moet, ook begrijpelijk. Maar het gaat je niet verder helpen, niet op korte noch op lange termijn. Het gaat je uiteindelijk geen gelijk opleveren. Het enige wat jij er nog aan kan veranderen is uit deze specifieke (werk)situatie stappen, definitief.quote:
Met degenen waar ik mee werk heb ik geen problemen en ik ben de enige niet, dat is het nou juist. Een van de oudere verpleegkundigen (ze is nog geridderd maar dat terzijde) is ook zo aangepakt door de leidinggevende, ze zat wel eens te huilen. Ze is vervroegd met pensioen gegaan. Er zijn ook artsen die er vanaf weten.
Drie jaar geleden stond de leidinggevende nog stampvoetend voor mijn deur ten overstaan van artsen en patienten te gillen dat ze me zou ontslaan. Natuurlijk zijn er mensen die denken dat het niet waar is en dat begrijp ik deze draad doorlezend, inmiddels ook wel. De schrijver werkt in een Academisch Ziekenhuis (dat toevallig ook nog buiten de bevoegdheden van de Nationale Ombudsman valt) en in een Academisch Ziekenhuis gebeuren dit soort dingen niet. Bovendien doen leidinggevenden dit soort dingen niet, kom nou zeg.
Zie boven. Heb ik ook last van, en ja dat frustreert mij ook, maar ik kan er niks meer aan doen. Zaken waar ik geen invloed op heb, het weer bijv. Daar kan ik echt niks aan doen. Dus laat ik mijn humeur daar nooit door beïnvloeden. In zaken als dit echter, gaat het gewoon om mensen en die zouden dingen kunnen veranderen. In de ideale wereld zou je je leidinggevende moeten kunnen passeren en een niveau hoger aankloppen, om de vermeende misstanden aan te kunnen kaarten. Alleen, die persoon kan net zo in elkaar zitten als degene waar jij juist over komt praten. Kom je dus weer geen steek verder mee.quote:Dat geloof ik meteen. Misschien heeft het feit dat deze leidinggevende erg laag opgeleid en incompetent is er ook mee te maken. Er zijn ook afdelingen waar de leidinggevenden niet door hun grote bek maar door hun opleiding op bepaalde posities zijn gekomen (in mijn eerste jaren werkte ik op zo'n afdeling) en die leidinggevenden hebben door hun kennis veel meer overzicht en dwingen respect af zodat ze dienend kunnen leidinggeven. De machtswellustelingen en psychopaten moeten het meestal niet hebben van hun papieren, dat zie je op andere plekken in de maatschappij ook terug.
Met uitzendkrachten is dat natuurlijk sowieso veel makkelijker, bevallen ze niet dan hoeven ze de volgende dag niet meer terug te komen. Met vaste mensen is dat niet mogelijk. en 'slechte prestaties' is een nogal breed in te vullen begrip. Wat in jouw ogen slechte prestaties kan zijn, hoeft een leidinggevende nog niet te vinden, en die gaat er uiteindelijk over. Als een bedrijf iemand echt kwijt wil, lukt ze dat uiteindelijk heus wel, linksom of rechtsom.quote:Tuurlijk, dat kun je overal tegenkomen maar bij de Overheid is de kans groter. In het bedrijfsleven wordt men afgerekend op slechte prestaties, de directie zit niet op rommel te wachten en daarom is men in het bedrijfsleven veel resultaatgerichter, dat weet ik nog wel uit de jaren dat ik voor uitzendbureaus heb gewerkt.
Dat het bij bedrijven gemiddeld ws minder zal voorkomen, geloof ik wel, maar denk niet dat je hete helemaal niet zal tegenkomen. Overal speelt vriendjespolitiek, incompetentie etc.
Da's verder ook geen verwijt, maar gewoon een constatering. Zolang je zelf niet genoeg overtuigd bent van het idee dat je alleen dingen moet aanpakken die je zèlf kunt veranderen, en je je blijft focusen op zaken die volgens jou 'zouden moeten veranderen', gaat het niet werken. Je mag wel vinden dat er iets zou moeten veranderen maar die gedachte moet niet zo gaan overheersen zoals het nu doet, and it's killing you. Zoals ik al zei, jij zit met zooo'n nek thuis en de mensen waar je je over opwindt gaan fluitend naar huis 's middags. Heel frustrerend en ms wel onrechtvaardig maar je kunt er zo goed als niks aan doen.quote:Haha, wat je nu zegt komt me bekend voor. Ik heb de boodschap begrepen maar er nog niet naar gehandeld. Je bent niet de eerste die dat zegt, ook in mijn priveleven hoor ik deze opmerking. Vermoedelijk heb je helemaal gelijk.
Laat deze reply geen aanleiding voor je zijn om weer nieuwe voorbeelden van frustraties te melden (want die liggen vast op je tong), probeer die behoefte te in te houden.
En ga echt eens praten met een arbopsych, die hebben alleen maar te maken met zaken zoals deze, al is het maar een keer een inleidend gesprek om te horen wat die mensen zoal doen en te bieden hebben. Zolang je maar geen pasklare oplossing van hun verwacht, want die kunnen ze je niet geven, maar ze kunnen je wel wijzen op denkfouten en -patronen waar je niet verder mee komt, en je nieuwe inzichten laten ontdekken.
Die van mij was het met me eens dat in dit soort zaken leidinggevenden of andere collega's wel degelijk gewoon de oorzaak kunnen zijn en dat je zelf niks fout doet (ik weet niet of je dat herkent, het idee dat jij iets bij jezelf moet gaan veranderen terwijl de oorzaak zo duidelijk ergens anders ligt, wat nogal kan frustreren, omdat het dan lijkt alsof je zelf iets 'fout' doet). Het zou mooi zijn als je op 1 of andere manier een 3e onafhankelijke partij in kan schakelen die de situatie onbevooroordeeld bekijkt en ook de bevoegdheid heeft in te grijpen. Dat is er alleen niet en komt er vast ook nooit. Het meest onafhankelijke wat je kan inschakelen is een vertrouwenspersoon of bedrijfsarts maar die blijken in de praktijk toch altijd wat minder objectief dan je zou hopen (want op 1 of andere manier altijd toch wel gerelateerd aan het bedrijf waar jij het conflict mee hebt).
Een arbopsych zal je dan helpen zaken te benoemen die wèl binnen je eigen invloedssfeer liggen.
Als je nou bv. heel goed bent in een specifiek vakgebied (of omdat je een enorme drive hebt naar een bepaald doel) en daardoor vergelijkbare banen elders zo voor het oprapen liggen, dan is het al veel makkelijker om daarmee aan de slag te gaan. Als je dat echter minder sterk of helemaal niet hebt (weet niet hoe dat bij jou nou precies zit), is het natuurlijk veel lastiger op die zaken te focusen.
Als de werkrelatie binnen het academische ziekenhuis zo verstoord is lijkt het me niet verstandig om intern te zoeken naar een andere baan. Iedereen kent elkaar en die verhalen gaan gewoon mee naar de volgende afdeling. Verder is het probleem bij jou niet opgelost. Je kunt dan beter bij andere ziekenhuizen solliciteren of een andere zorginstelling. Dan maak je echt een nieuwe start.
Verder is een sollicitatiegesprek geen therapie. Je moet NOOIT negatief praten over je vorige baas of bedrijf. Dit werkt altijd tegen je. Zeg dat de situatie niet meer werkbaar was of dat er een conflict was bij het management en jij hier last van had. Verder niet over uitweiden en vooral je motivatie voor de functie waarop je solliciteert uitgebreid geven.
Veel sterkte en succes.
Verder is een sollicitatiegesprek geen therapie. Je moet NOOIT negatief praten over je vorige baas of bedrijf. Dit werkt altijd tegen je. Zeg dat de situatie niet meer werkbaar was of dat er een conflict was bij het management en jij hier last van had. Verder niet over uitweiden en vooral je motivatie voor de functie waarop je solliciteert uitgebreid geven.
Veel sterkte en succes.
Ja oke, oke, dat begrijp ik allemaal wel en natuurlijk waren mijn leidinggevende en ik niet dol op elkaar, maar ik kwam daar om te werken en de zaak was hanteerbaar omdat de leidinggevende er toch meestal niet was. Haar informant, degene die wijdbeens met haar handen in haar zij stond en daarna met haar armen ging zwaaien en dan ging roepen "ik draag die en die wel op om dit of dat te doen" en "de meiden dit en dat" zit al vanaf de zomer thuis.quote:
Die van mij was het met me eens dat in dit soort zaken leidinggevenden of andere collega's wel degelijk gewoon de oorzaak kunnen zijn en dat je zelf niks fout doet (ik weet niet of je dat herkent, het idee dat jij iets bij jezelf moet gaan veranderen terwijl de oorzaak zo duidelijk ergens anders ligt, wat nogal kan frustreren, omdat het dan lijkt alsof je zelf iets 'fout' doet). Het zou mooi zijn als je op 1 of andere manier een 3e onafhankelijke partij in kan schakelen die de situatie onbevooroordeeld bekijkt en ook de bevoegdheid heeft in te grijpen.
Er zijn gewoon egobeslissingen genomen die ten koste van de afdeling gaan.........
Ook het gegeven dat me door een andere leidinggevende wordt meegedeeld dat ik het "altijd zal verliezen" alsof de leidinggevenden in zo'n ziekenhuis bij voorbaat boven de wet staan en kunnen doen en laten wat ze willen... erg verontrustend allemaal in een land als Nederland.
"Egobeslissingen" kan je niet in een wet ondervangen. Ik snap helemaal wat je bedoelt, maak zelf ook zulke dingen mee helaas.quote:
Ja oke, oke, dat begrijp ik allemaal wel en natuurlijk waren mijn leidinggevende en ik niet dol op elkaar, maar ik kwam daar om te werken en de zaak was hanteerbaar omdat de leidinggevende er toch meestal niet was. Haar informant, degene die wijdbeens met haar handen in haar zij stond en daarna met haar armen ging zwaaien en dan ging roepen "ik draag die en die wel op om dit of dat te doen" en "de meiden dit en dat" zit al vanaf de zomer thuis.
Er zijn gewoon egobeslissingen genomen die ten koste van de afdeling gaan.........
Ook het gegeven dat me door een andere leidinggevende wordt meegedeeld dat ik het "altijd zal verliezen" alsof de leidinggevenden in zo'n ziekenhuis bij voorbaat boven de wet staan en kunnen doen en laten wat ze willen... erg verontrustend allemaal in een land als Nederland.
Punt is, jouw leidinggevenden mogen best vinden dat 1+1=5, zolang ze jou persoonlijk daar niet wettelijk mee benadelen. Het zou natuurlijk ook nog kunnen zijn dat ze met zulke standpunten bedrijfsbreed wel wetten overtreden, maar of je daar als individu echt een helder beeld van krijgt is maar de vraag, je weet nooit het hele verhaal. En op die manier word je een klokkenluider.
Je weet zelf ook dat klokkenluiders eik altijd aan het kortste eind trekken, of dat nou terecht is of niet. Grote organisaties hebben helaas veel meer juridische kennis èn mogelijkheden, dat is niet onmogelijk maar wel bijzonder lastig om als individu op de juiste manier tegen te strijden.
De vraag is dan dus ook of je er tijd en moeite en zweet in wilt steken om dat soort dingen te proberen te veranderen. Het is een strijd die je niet kan winnen, dat zijn zaken die alleen de politiek kan veranderen, als ze zouden willen.
Ik heb het gevoel (correct me if I'm wrong) dat je ook niet een heel duidelijk beeld hebt waar je het anders zou moeten zoeken, qua vervolg loopbaan buiten dit bedrijf....
Tsja, komt vast door de slechte opvoeding van je ouders. Je bent nu echt totaal ontspoort en nutteloos voor deze samenleving.quote:
Maandag heb ik gesolliciteerd in het Academisch Ziekenhuis waar ik al 18 jaar werk en waar ik wegens een conflict met de leidinggevende niet meer mag terugkeren. Het gesprek liep helemaal fout.
|
|
Geen officiële brief van P&O na extreem kort sollicitatiegesprek.
