Wellicht heb ik dit al 'ns verteld (zo'n soort topic komt eens in de zoveel tijd terug).
Jaaaaren terug, zou ik gaan solliciteren bij een groot, professioneel (dacht ik) consultancybedrijf in Eindhoven. Was geregeld via een W&S-bureau. Gesprek was gepland aan het eind van de dag, om vijf uur, zodat het me geen hele werkdag zou kosten.
Afijn, gedoe met de treinen en ik kon niet bellen (het was 10 jaar geleden nog niet gebruikelijk dat ieder jong broekie een gsm van de zaak kreeg). Dus ik heb in Eindhoven een taxi genomen naar het betreffende bedrijventerrein en kon er zo nog nét op tijd zijn. Pfoe!
Kom ik daar in een van God en iedereen verlaten hal. Niemand achter de balie en alle deuren - die verder het gebouw in leiden - waren afgesloten. Dus... ehm, tja? Wat nu? Zat niks anders op dan te wachten. Hopen dat degene met wie ik een afspraak had wist dat de balie niet bezet was, en zelf zou komen kijken of ik er was.
Goed, er kwam dus niemand. Een kwartier zitten wachten en toen kwam er iemand uit een deur, die naar huis ging. Die persoon heb ik aangesproken en gevraagd of-ie de persoon waarmee ik een afspraak had kon laten weten dat ik er was.
Vervolgens nog een kwartier gewacht - met groeiende ergernis - tot ik werd opgehaald. Doe ik m'n uiterste best om er op tijd te zijn, met een dure taxi en alles, kun je daar een half uur uit je neus gaan zitten vreten.
Uiteindelijk kom ik bij een of andere recruiter in d'r kantoortje terecht. Die schuift me een sollicitatieformulier onder m'n neus. Een formulier van een pagina of tien. Of ik dat eerst even in wil vullen. Ik opperde nog dat ze m'n CV al gehad had en dat ik dus vast wel wat vragen over kon slaan, maar dat was niet het geval. Graag volledig invullen.
Dus ik heb daar een kwartier braaf alles zitten beantwoorden, terwijl zij niks anders deed dan me onafgebroken aanstaren. Niet echt fijn, die priemende oogjes, als je bijv probeert in je netste handschrift een antwoord te priegelen op de beschikbare regeltjes voor je motivatie.
Toen het formulier was ingevuld kon dan toch eindelijk het echte gesprek beginnen. Ze had toen dus 1. mijn CV en 2. dat formulier voor zich liggen. Desondanks verliep het gesprek in deze trant;
- "Ik wilde beginnen met je opleiding. Je hebt architectuur gestu.."
"Bouwkunde."
- "bouwkunde gestudeerd in Delft."
"Eindhoven."
- Juist. En toen je in 2000 afstu.."
"1999".
- "in 1999 afstudeerde.."
Ze was duidelijk totaal onvoorbereid en wist niets van mij af. Ook over de baan kon ze niets vertellen. Ze wist wel iets over welke functies ze zoal hadden, maar voor welke daarvan ik dan eigenlijk kwam? Ach ja, dat zou allemaal wel komen als ik door de eerste ronde heen was.
Is niks geworden.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 06-07-2011 18:25:25 ]