abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_99605193
heb ik ook. wat van mij is hoeft niemand aan te komen
pi_99612351
Weer even een berichtje van deze kant, Afgelopen vrijdag is mijn zus getrouwd, en ik had nogal wat taken op mijn bord liggen waardoor het best een zware dag zou worden, waar ik van tevoren ook best tegen op zag, maar lang leve de adrenaline! Om 6 uur s'ochtends waren de bruid en ik wakker, waarna we naar beneden zijn gegaan en zijn gaan ontbijten, en vanaf het moment dat de kapster er om 7.15 was ging alles in stroomversnelling, De dag is voorbij gevlogen, en ik heb het gered, ik heb zelfs s'nachts nog naar huis gereden! vervolgens lag ik om half 4 pas in bed, en heb daarna ook echt wel 2 dagen nodig gehad om een beetje bij te komen, en zaterdag werd ik beloond met een enorme migraine-aanval door de spanning e.d.
Ik ben nu nog steeds heel moe, maar dat wist ik van tevoren, een burn-out en een bruiloft regelen gaan gewoon niet zo goed samen, maar ik heb het gered! en ik heb een geweldige dag gehad, Ik was heel trots op mijn zus, want ze was prachtig!!

Ik heb vorige week een bos bloemen gehad van de directie! totaal onverwacht, maar wel heel leuk!
Nu wordt het leven voor mij weer iets rustiger, en kan ik weer beter aan mezelf denken, De komende 3 weken hoef ik nog niet te werken, dus heb ik echt nog even rust! De laatste week gaat het allemaal wel redelijk, Vriend en ik hopen op goed bericht van de woningbouw, want we zouden toch wel heel graag gaan samenwonen, maar goed het is afwachten!
Al met al mag ik niet klagen!
S. 2014
J. 2016
pi_99613106
Ik heb de angst om burgerlijk te worden... voel me al sinds een maand depressief na mijn studie, en dan denk ik van: keek ik werkelijk hier mijn hele leven naar uit?

Vroeger was het makkelijk, toen droomde je dat je een ton kreeg per jaar na je studie O+
Nu...
pi_99613259
quote:
0s.gif Op maandag 18 juli 2011 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Weer even een berichtje van deze kant, Afgelopen vrijdag is mijn zus getrouwd, en ik had nogal wat taken op mijn bord liggen waardoor het best een zware dag zou worden, waar ik van tevoren ook best tegen op zag, maar lang leve de adrenaline! Om 6 uur s'ochtends waren de bruid en ik wakker, waarna we naar beneden zijn gegaan en zijn gaan ontbijten, en vanaf het moment dat de kapster er om 7.15 was ging alles in stroomversnelling, De dag is voorbij gevlogen, en ik heb het gered, ik heb zelfs s'nachts nog naar huis gereden! vervolgens lag ik om half 4 pas in bed, en heb daarna ook echt wel 2 dagen nodig gehad om een beetje bij te komen, en zaterdag werd ik beloond met een enorme migraine-aanval door de spanning e.d.
Ik ben nu nog steeds heel moe, maar dat wist ik van tevoren, een burn-out en een bruiloft regelen gaan gewoon niet zo goed samen, maar ik heb het gered! en ik heb een geweldige dag gehad, Ik was heel trots op mijn zus, want ze was prachtig!!

Ik heb vorige week een bos bloemen gehad van de directie! totaal onverwacht, maar wel heel leuk!
Nu wordt het leven voor mij weer iets rustiger, en kan ik weer beter aan mezelf denken, De komende 3 weken hoef ik nog niet te werken, dus heb ik echt nog even rust! De laatste week gaat het allemaal wel redelijk, Vriend en ik hopen op goed bericht van de woningbouw, want we zouden toch wel heel graag gaan samenwonen, maar goed het is afwachten!
Al met al mag ik niet klagen!
Nice :)

quote:
0s.gif Op maandag 18 juli 2011 11:38 schreef DuijgHuisen het volgende:
Ik heb de angst om burgerlijk te worden... voel me al sinds een maand depressief na mijn studie, en dan denk ik van: keek ik werkelijk hier mijn hele leven naar uit?

Vroeger was het makkelijk, toen droomde je dat je een ton kreeg per jaar na je studie O+
Nu...
Misschien goed moment om op zoek te gaan wat jou als de persoon die jij bent echt gelukkig zou maken in het leven, als ik iemand hoor zeggen ''ik wordt niet meer gelukkig van (dromen over) veel geld'' is mijn 1e reactie ''Mooi! Kan je nu uitgaan vinden wie je echt bent'' ;)
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
pi_99613547
quote:
0s.gif Op maandag 18 juli 2011 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Weer even een berichtje van deze kant, Afgelopen vrijdag is mijn zus getrouwd, en ik had nogal wat taken op mijn bord liggen waardoor het best een zware dag zou worden, waar ik van tevoren ook best tegen op zag, maar lang leve de adrenaline! Om 6 uur s'ochtends waren de bruid en ik wakker, waarna we naar beneden zijn gegaan en zijn gaan ontbijten, en vanaf het moment dat de kapster er om 7.15 was ging alles in stroomversnelling, De dag is voorbij gevlogen, en ik heb het gered, ik heb zelfs s'nachts nog naar huis gereden! vervolgens lag ik om half 4 pas in bed, en heb daarna ook echt wel 2 dagen nodig gehad om een beetje bij te komen, en zaterdag werd ik beloond met een enorme migraine-aanval door de spanning e.d.
Ik ben nu nog steeds heel moe, maar dat wist ik van tevoren, een burn-out en een bruiloft regelen gaan gewoon niet zo goed samen, maar ik heb het gered! en ik heb een geweldige dag gehad, Ik was heel trots op mijn zus, want ze was prachtig!!

Ik heb vorige week een bos bloemen gehad van de directie! totaal onverwacht, maar wel heel leuk!
Nu wordt het leven voor mij weer iets rustiger, en kan ik weer beter aan mezelf denken, De komende 3 weken hoef ik nog niet te werken, dus heb ik echt nog even rust! De laatste week gaat het allemaal wel redelijk, Vriend en ik hopen op goed bericht van de woningbouw, want we zouden toch wel heel graag gaan samenwonen, maar goed het is afwachten!
Al met al mag ik niet klagen!
Mooi dat je het hebt uitgehouden.
Verder geniet van deze momenten waarop je nog even niet hoeft te werken om goed bij te komen.

Hier gaat het ook wel redelijk, alleen kom ik vandaag echt niet goed op gang. Overmorgen vertrekken we voor 2 weken op vakantie en er moet dus nog het nodige gedaan worden, oa. stofzuigen, koffer pakken, wat laatste dingen kopen.
Maar het is inmiddels al bijna 12 uur en ik zit nog in mijn pijama achter de pc, heb echt helemaal geen zin om vandaag nog wat te doen.Op dit moment zou ik gewoon het liefst weer mijn bed inkruipen.
Verder heb ik de afgelopen 1,5 week echt weinig tijd voor mezelf gehad ivm. het geregel van studie en studiefinanciering en het is zo'n rompslomp dat ik er gewoon moe van word.

Verder had ik gehoop op morgen een gesprek met de psycholoog maar die is nu voor de 2e keer afgezegd, en nu met de vakantie voor de boed en alles rondom studie enzo kon ik het wel goed gebruiken. Maar goed, dat word nog even wachten :)
pi_99614120
Goed gesprek met de thuisbegeleiding gehad vanmorgen, althans... mn wederhelft sprak het meest, maar ik denk dat het wel heel goed is geweest... volgende week weer aan de slag... *slik*

We zijn inmiddels op vakantie geweest, niet mijn ding als ik me niet ok voel.
Maar goed, dat zit er weer op gelukkig.
Fake it till you make it...
pi_99616656
ze komen ons iedere morgend wekken om kwart voor acht
en dan doen ze die gordijnen open zo irritant!
blijkbaar is er vandaag een uitstapje met een huifkar maar ben niet meegegaan.
aangezien ik ni weet naar waar en hoeveel mensen er gingen zijn
en voor fitness had ik helemaal geen fut. lig nog steeds in bed.
heb geen zin om uit bed te kopen het voelt zo koud biuten
  maandag 18 juli 2011 @ 21:29:38 #208
283276 Gesmoltenkaas
Plakkend aan je gehemelte
pi_99637580
quote:
0s.gif Op woensdag 13 juli 2011 00:33 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Dat zijn waarschijnlijk de zogenaamde "pammetjes", oftewel benzodiazepimen, zoals oxazepam, diazepam, temazepam, clonazepam, lorazepam, etc.
Die moet je inderdaad zo min mogelijk gebruiken, omdat ze inderdaad verslavend werken en je anders binnen de kortste keren telkens een hogere dosis nodig hebt.
Pammetjes werken kalmerend en/of als slaapmiddel.

Gebruikt je vader ook een antipsychoticum, zoals risperidon (risperdal), quetiapine (seroquel), olanzapine (zyprexa), o.i.d.?
Ja hij gebruikt ook Antipsychoticum, welke weet ik niet, mn moeder bergt het op :P

quote:
0s.gif Op vrijdag 15 juli 2011 10:35 schreef MissVanity het volgende:
Pfff. Herkenbaar Gesmoltenkaas. Mijn beste vriend is ook psychotisch.
Hij is nu ook al 2 weken aan de medicatie. En het gaat een stuk beter :D
Maar we hebben ons wel vreselijke zorgen gemaakt. Iemand die je zo goed kent die zich ineens heel anders gaat gedragen is heel eng om te zien. Gelukkig is het goed te behandelen :D
Ik wil je graag even heel veel sterkte wensen en je moeder ook natuurlijk.
Woow, jij ook sterkte dan! M'n vader schrijft nu zijn hele complot theorie uit. Hij kan er niet over in huis praten want hij wordt overal afgeluisterd, de dingen die hij verzint gaan echt heel erg ver. Zijn dosis antidepressiva is nu verhoogd naar 400mg per dag (van 300mg). Vooral omdat hij veel angstaanvallen had en erg slecht sliep. Nu met de verhoogde dosis slaapt hij eigenlijk een stuk beter! Hij is ook meer aanspreekbaar dan eerst. Het enige wat in mijn ogen nog echt een obstakel is is zijn hele manier van denken (complot theorien). Gaat dit op den duur weg?

Bedankt! jij ook veel sterkte!
pi_99638091
in mijn andere instelling was er ook zo iemand altijd wel vriendelijk enzo maar die kon van de ene moment op de andere ineens omslaan en dan ook zeggen dat iedereen in het complot zat en dat wij probeerden zijn eten te vergiftigen enzo. en dat we afgeluisterd werden en dat er over camera's hangden. op deze afdeling zit hier ook een oudere vrouw en die is dan altijd onvriendelijk en die zit echt continue te zagen begint ze altijd over haar man en haar zus dat een complot tegen haar hadden en dat die samen iets hebben en dat ze haar daarom hier hebben gestoken. en die moet dan nog eens altijd roepen de hele dag door.
pi_99641522
Hallo Madame en Red :)
ik lees even mee en zie sowieso al 1 keer gezegd worden dat de psychiaters het ook niet echt weten.
Ik neem aan dat jullie zelf ook veel googlen, hebben jullie niet zelf zoiets van dat je wat anders wilt proberen ofzo?
Dat jezelf ook op zoek bent naar hoe het beter kan gaan zegmaar?
pi_99642602
quote:
0s.gif Op maandag 18 juli 2011 22:34 schreef DeZoektocht het volgende:
Hallo Madame en Red :)
ik lees even mee en zie sowieso al 1 keer gezegd worden dat de psychiaters het ook niet echt weten.
Ik neem aan dat jullie zelf ook veel googlen, hebben jullie niet zelf zoiets van dat je wat anders wilt proberen ofzo?
Dat jezelf ook op zoek bent naar hoe het beter kan gaan zegmaar?
probleem is eigenlijk dat ik structuur nodig heb en ik denk 'madame' ook.
ik kan wel een planning maken met wat ik allemaal zou willen doen maar ik kan me daar niet aan houden. dus ik heb altijd iemand nodig die me zou motiveren en meegaat.
ik durfde bijvoorbeeld niet naar de kermis gaan maar iemand bleef lang genoeg aandringen en me schuldig te laten voelen door te zeggen dat ik zijn kermis zou afnemen als ik niet mee zou gaan.
maar voor mij is al een hele stap om in die drukte rond te lopen maar gaat wel iets makkelijker als ik iemand bij heb dan dat ik bijvoorbeeld alleen zou moeten gaan want dan had ik dat nooit gedaan. komt er nog eens bij dat dat voor mij keiveel schrik teweeg brengt en veel energie. als ik ene keer buiten ben geweest kom ik voor een hele tijd nietmeer buiten. maar zowel ik als madame weten wel dat we het anders willen en een normaal leven willen maar zolang we niet de nodige hulp krijgen gaat dat ook niet lukken. als je die brochures leest van de psychiatrie dan denk je van ah leuk het programma word op mij aangepast. wat dus helemaal niet waar is. iedereen krijgt dus hetzelfde en bij sommige mensen word er wat weggelaten. maar t'is niet zo van af jij wilt dat dat en dat dan gaan wij daarvoor zorgen. dus op dat opzicht bent ik wel teleurgesteld in de hulp dat ik nu krijg en vind ik dat niet genoeg. ik vind eigenlijk dat ik iemand nodig heb die continue met me bezig is die me kan motiveren om buiten te komen en onder de mensen te komen en die ik kan leren vertrouwen.
pi_99647027
quote:
0s.gif Op maandag 18 juli 2011 22:52 schreef redboyke het volgende:

[..]

probleem is eigenlijk dat ik structuur nodig heb en ik denk 'madame' ook.
ik kan wel een planning maken met wat ik allemaal zou willen doen maar ik kan me daar niet aan houden. dus ik heb altijd iemand nodig die me zou motiveren en meegaat.
ik durfde bijvoorbeeld niet naar de kermis gaan maar iemand bleef lang genoeg aandringen en me schuldig te laten voelen door te zeggen dat ik zijn kermis zou afnemen als ik niet mee zou gaan.
maar voor mij is al een hele stap om in die drukte rond te lopen maar gaat wel iets makkelijker als ik iemand bij heb dan dat ik bijvoorbeeld alleen zou moeten gaan want dan had ik dat nooit gedaan. komt er nog eens bij dat dat voor mij keiveel schrik teweeg brengt en veel energie. als ik ene keer buiten ben geweest kom ik voor een hele tijd nietmeer buiten. maar zowel ik als madame weten wel dat we het anders willen en een normaal leven willen maar zolang we niet de nodige hulp krijgen gaat dat ook niet lukken. als je die brochures leest van de psychiatrie dan denk je van ah leuk het programma word op mij aangepast. wat dus helemaal niet waar is. iedereen krijgt dus hetzelfde en bij sommige mensen word er wat weggelaten. maar t'is niet zo van af jij wilt dat dat en dat dan gaan wij daarvoor zorgen. dus op dat opzicht bent ik wel teleurgesteld in de hulp dat ik nu krijg en vind ik dat niet genoeg. ik vind eigenlijk dat ik iemand nodig heb die continue met me bezig is die me kan motiveren om buiten te komen en onder de mensen te komen en die ik kan leren vertrouwen.
Hmm..dit stuk is best herkenbaar, alleen dan niet zo extreem. Naar buiten gaan vermoeid mij ook veel. Ivm. met alle prikkeld en ik onderneem niet heel veel dingen. En kan weinig initiatief tonen en als ik eenmaal door iemand overgehaald en meegesluerd ben, valt het wel mee.


hier gaat even mis, en word het allemaal een beetje veel. Stiekem ben ik toch bang voor de vakantie ivm. oa. confrontatie met mijn depressie oorzaak.
En het is nu duidelijk dat hetgene dat ik het meest wil, nu totaal van de baan is. En ik heb gewoon soms van die momenten waar ik zoiets heb, van Shit, waar ben ik aan begonnen.
En ik heb het er moeilijk mee, en op bepaalde momenten nog erger.
En ik heb nu echt gigantische twijfels en mede daardoor had ik gehoopt dit alles met mijn hulpverlener te bespreken want er zag dit al aankomen, want dit is altijd zo. Alleen doordat ik nu net een besluit heb genomen is het nog erger. Maar de hulpverlener is dus niet beschikbaar..en verder kan ik er ook niet over praten met iemand, dus krop ik alles op..tot i kbarst.
en door de keuze was ik dus begonnen met het genezingsproces van de wond, maar het is net als wanneer de kortst eraf gaat en de hele wond weer terug bij het begin is. En zo gaat het constant bij mij...
En de persoonlijke situatie helpt ook niet al te veel mee.

Maar goed, ik moest dit even kwijt...nu ga ik even een serie kijken om wat afleiding te zoeken..en hopelijk goed en genoeg te slapen.
  dinsdag 19 juli 2011 @ 00:30:16 #213
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_99647268
Ik zoek heel veel dingen online op, maar ik heb nog steeds niks gewonden wat mij zou kunnen helpen.
Helaas.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_99649465
quote:
0s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 00:30 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik zoek heel veel dingen online op, maar ik heb nog steeds niks gewonden wat mij zou kunnen helpen.
Helaas.
Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.
  dinsdag 19 juli 2011 @ 01:40:57 #215
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_99649604
quote:
1s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 01:36 schreef cafpow het volgende:

[..]

Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.
Ik heb echt geen idee ...
Als je nagaat wat ik allemaal al voor hulp heb gehad (emotieregulatietraining, cognitieve therapie, sociale vaardigsheidstraining, psychotherapie, gesprekstherapie, psychomotorische therapie, mindfullness, muziektherapie, .. ) en de verschillende soorten medicijnen (2 soorten antipsychotica, 2 soorten antidepressiva), weet ik niet wat er nog overblijft.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_99649742
quote:
1s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 01:36 schreef cafpow het volgende:

[..]

Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.
niet weten wat je nodig hebt is als geblinddoekt een puzzel moeten maken.
je weet wel dat je die puzzel af wil hebben maarr je weet niet waar alles hoort.
  dinsdag 19 juli 2011 @ 01:50:33 #217
310327 L-ascorbinezuur
Procrastination Guru.
pi_99649887
quote:
0s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 01:40 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ik heb echt geen idee ...
Als je nagaat wat ik allemaal al voor hulp heb gehad (emotieregulatietraining, cognitieve therapie, sociale vaardigsheidstraining, psychotherapie, gesprekstherapie, psychomotorische therapie, mindfullness, muziektherapie, .. ) en de verschillende soorten medicijnen (2 soorten antipsychotica, 2 soorten antidepressiva), weet ik niet wat er nog overblijft.
Ik heb niet alles gelezen, maar sport je?
Hey, learn to take a compliment.
[i]Thanks. [/i]
  dinsdag 19 juli 2011 @ 01:57:39 #218
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_99650071
quote:
3s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 01:50 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Ik heb niet alles gelezen, maar sport je?
Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had. _O-
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
  dinsdag 19 juli 2011 @ 02:08:53 #219
310327 L-ascorbinezuur
Procrastination Guru.
pi_99650365
quote:
0s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 01:57 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had. _O-
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.
Oké, goed bezig! ^O^

Ik las laatst dat Inositol zou kunnen helpen bij OCD.
quote:
In a single double-blind study on 13 patients, Myo-inositol (18 grams daily) has been found to reduce the symptoms of obsessive-compulsive disorder (OCD) significantly, with effectiveness equal to SSRIs and virtually without side-effects.[22] In a double-blind, controlled trial, myo-inositol (18 grams daily) was superior to fluvoxamine for decreasing the number of panic attacks and other side-effects.[20] http://en.wikipedia.org/wiki/Inositol
Misschien kun je 't eens bespreken/overwegen.
Hey, learn to take a compliment.
[i]Thanks. [/i]
pi_99650527
een studie met 13 personen vind ik toch wel niet representatief
pi_99810358
------Verkeerde topic------
pi_99896094
hoi, hoe gaat het met iedereen?

hier wel goed, ben iedere avond bekaf maar dat krijg je op vakantie, minpunt is dat ik gebeten ben door een kwal en dat toch lichte paniekaanval veroorzaakte, maar goed, die is voorbij.
Verder was ik de eerste dag echt mega depressies maar ik was dan ook oververmoeid, maar nu gaat het wel redelijk :)
  maandag 25 juli 2011 @ 00:48:06 #223
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_99904966
Ik heb niet zo'n goede dag. Eigenlijk niet zo'n goede week.
Smetvrees wordt weer erger en voor de rest voel ik me ook niet fantastisch.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
  maandag 25 juli 2011 @ 00:49:25 #224
310793 Mishu
Fok verslaafde
pi_99905011
quote:
0s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 01:57 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had. _O-
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.
Misschien heb je wel even geen therapie nodig en moet je gewoon leuke dingen gaan doen. Beetje rondfietsen, filmpje pakken, creatieve foto's maken.
  maandag 25 juli 2011 @ 00:53:28 #225
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_99905170
Was het maar zo simpel.
Dat kan helpen bij mensen die hooguit een beetje depressief zijn, maar ik heb zoveel psychische problemen dat ik er volledig arbeidsongeschikt door ben geraakt.
Dat gaat helaas niet over met een stukje fietsen.
Volgens mij staat mijn psychiater het niet eens toe dat ik geen therapie meer volg. Niet dat het iets helpt, maar goed.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
  maandag 25 juli 2011 @ 01:01:00 #226
310793 Mishu
Fok verslaafde
pi_99905451
Ik kreeg het idee dat je een beetje therapiemoe was namelijk.

Op een gegeven moment ben je dat systematische praten wel weer eventjes zat lijkt mij.

Het is ook handig als je er omheen nog een beetje kan leven, wat gewoon aanrommelen.
  maandag 25 juli 2011 @ 01:06:30 #227
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_99905678
Ik ben er zat van dat niks helpt, maar ik blijf toch naar therapie gaan, anders krijg je weer die mensen die gaan beweren dat je er ook niks aan doet.
Een paar jaar geleden was ik wel uitgepraat, maar ondertussen zijn er zoveel dingen gebeurd en zijn er zo ontzettend veel klachten bijgekomen, dat ik er makkelijk uren over kan praten.

En ik zou graag leuke dingen willen doen, dat doe ik ook heel soms, maar dat zorgt wel voor enorme stress en paniekaanvallen.
Dan vind ik 't het meestal niet meer waard. Een paar uurtjes een leuke activiteit om vervolgens dagenlang nog meer stress te hebben.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_99994794
He bah.
Het gaat wat beter met mij zelf :) maar verder.. die stress van mn ouders, huisarts wou oxazepam niet herhalen ik moet vanmiddag langs komen ah doe ik dat wel toch :)
Die minachtende glimlach vd huisarts assistente :r
pi_100040188
Hm redelijk goed gesprek gehad toch :)
pi_100188912
hoi allemaal, ben weer terug van vakantie, heeft me echt goed gedaan.
Ik ga het snel eens ff bijlezen hier!
pi_100189938
mooizo ^O^ waar ben je heen geweest als ik vragen mag?
Ik vertrek morgen naar turkije.
ene kant zie ik er best tegenop ook met vliegen enz, ben zeg maar een beetje benauwd dat ik benauwd wordt :P
Maar aan de andere kant heb ik er ook veel zin in *O*
pi_100191762
Fijn om te lezen Spacekitten!

DeZoektocht, fijne vakantie!
Fake it till you make it...
pi_100229442
@DeZoektocht: ik was naar engeland en had beter weer dan er hier in nederland was :D en fijne vakantie!
pi_100247317
Nou, dan maar even mijn verhaal na wat lurken hier.. Of na ja, mijn verhaal, even m’n kronkels van nu, misschien komt de rest later. Hoewel ik eigenlijk nog niet echt een etiketje heb... M’n vorige psychologe waar ik tot een maand geleden heen ging vertelde me dat zij mij depressief vond. Ik, depressief? Wel nee. Dus nog even aangeklooid en na een half jaar van vechten tegen mezelf (nav een ongeluk), moest ik toegeven: er was met het ongeluk wat meer losgekomen dan ik dacht. Ik trok het niet meer en heb me ziek gemeld. Na 3 weken ben ik weer een beetje gaan werken en werk nu 6 uur per week.

Ik heb die 3 weken me vreselijk gevoeld. Ik wilde niets meer dan in bed liggen en niets doen. Had geen trek, wilde niet naar buiten, gewoon niets en af en toe internetten of tv kijken. Verder was alles teveel. Ik stopte maar niet met piekeren, voelde me superschuldig, somber, niets waard, dat ik niets kan etc.
Kortom, niet echt goed. Het stomme is dat ik me sinds eind vorige week opeens weer beter voel. Waar het door komt, ik heb echt geen idee. Opeens was het gewoon wat helderder in m’n hoofd. Het blijft wel zo dat ik diep in mij nog steeds wel een negatief zelfbeeld heb en denk dat ik niets kan, etc etc. Daar moet dus ook echt iets aan gebeuren (en daar ben ik 10 jaar geleden al eens mee aan de slag geweest, dus ik weet al waar de gedachten vandaan komen).

Maar ik voel me dus nu wel ok. Ik doe vanalles, geniet van de zon van vandaag, ga met een vriendin lunchen, doe dingen in huis. En dan denk ik: waarom werk ik niet? Er is toch niets mis met mij? Ben ik niet gewoon lui? En wat moet ik nu aan m’n collega’s zeggen?

Kortom, ik twijfel over mij. Ik moet volgende week terug naar de huisarts met m’n 4DKL vragenlijstje. Als ik die vorige week had ingevuld was deze zeer zeker heel negatief geweest. Als ik hem nu in zou vullen, komt er wellicht niet zo veel (of minder ‘erg’) iets uit. Wat moet ik daar nou mee?

En dan ben ik weer bang dat ik alles gewoon weg duw ofzo. Dat ik denk: ik ga gewoon weer verder, want dat is het meest gemakkelijk. *zucht* Op zoek naar iemand die me kan helpen me iets meer te doorgronden....
  woensdag 3 augustus 2011 @ 01:19:36 #235
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100257314
Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.

quote:
Stress en gen maakt gevoelig voor depressie

NIJMEGEN - Onderzoekster Lotte Gerritsen van het UMC St Radboud heeft ontdekt dat mensen met een afwijkend gen, het zogeheten BDNF-gen, in combinatie met stress gevoeliger zijn voor het krijgen van een depressie.

Het BDNF-gen maakt een groeifactor die belangrijk is voor de hersenontwikkeling. Gerritsen concludeert dat in geval van stress een variant van dit gen kennelijk minder goed functioneert, want het hersengebied waar de emoties worden gereguleerd ontwikkelt zich dan niet optimaal. Hierdoor lopen ze een grotere kans op depressie.

Stressvolle gebeurtenissen in de kindertijd, zoals het scheiden van de ouders of het overlijden van een broer of zus, verhogen de kans op een depressie op latere leeftijd. Daarnaast lijken ook bepaalde variaties in het BDNF-gen een grotere kans te geven op een depressie. Dit bleek al uit meerdere studies. Maar tot nu toe was het onbekend of er een verband tussen beide factoren bestaat.

Geen verschil
Uit het onderzoek bleek dat het in de anatomie van de hersenen niet of nauwelijks was terug te zien of iemand een normaal of afwijkend gen had. Net zo min of iemand in zijn kindertijd wel of geen stressvolle gebeurtenissen had meegemaakt.
Maar had iemand een afwijkend gen én stressvolle gebeurtenissen meegemaakt, dan zagen de onderzoekers wél een duidelijk verschil. Bij hen was een hersengebied in de prefrontale cortex duidelijk kleiner dan bij de andere vrijwilligers. En uitgerekend dit hersengebied, dat belangrijk is voor het afstemmen van emoties, wordt vaak in verband gebracht met depressies.

Invloed van stress
Het onderzoek van Gerritsen is belangrijk, omdat het voor depressieve aandoeningen laat zien hoe stress de werking van genen beïnvloedt. De resultaten van het onderzoek zijn online gepubliceerd in Molecular Psychiatry.

Bron: http://www.gezondheidsnet(...)oelig-voor-depressie
Het zou wel mooi zijn als ze daar een oplossing voor zouden vinden.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100257556
Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !
  woensdag 3 augustus 2011 @ 01:35:23 #237
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100257677
Bezondiazepinen zíjn ook verslavend.
Ik neem het hoogstens een paar keer per jaar, en ik merk zelfs al dat het minder goed werkt dan eerst.
De dosis moet dus steeds worden verhoogd om het gewenste effect te bereiken, en op een gegeven moment kan dat niet meer, want dan is het giftig.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100257756
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 01:29 schreef ScarFace- het volgende:
Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !
Oxazepam is volgens mij niet geindiceerd als middel tegen depressie? Er zijn wel andere middelen die prima werkten maar door de gepatenteerde ssri pillen volledig zijn weggevaagd uit de receptenwereld.
pi_100260514
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 01:19 schreef Madame_Paon het volgende:
Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.

Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.

Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.

Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH
  woensdag 3 augustus 2011 @ 11:13:29 #240
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100263757
quote:
1s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 08:37 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.

Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.

Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH
Een piekeraar?
Maar je hebt deze gevoelens pas sinds dat ongeluk?
Want een traumatische ervaring kan ook een depressie uitlokken.
Heb je nog last van negatieve gevoelens t.o.v. dat ongeluk?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100265432
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 11:13 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Een piekeraar?
Maar je hebt deze gevoelens pas sinds dat ongeluk?
Want een traumatische ervaring kan ook een depressie uitlokken.
Heb je nog last van negatieve gevoelens t.o.v. dat ongeluk?
Piekern kan ik als de beste..

Nee, ik heb van het ongeluk zelf geen last meer gelukkig. Wel merkte ik daarna vanalles: ik voelde me heel alleen omdat niemand, behalve m'n vriend, me begreep wat het voor mij had betekend. Het deed me herinneren aan vroeger, toen ik ook vaak alleen was, terwijl er allemaal mensen om je heen zijn. Alsof het niet boeit wat je zegt en helemaal niet wat je voelt (deels door opvoeding en beetje gepest). Ik heb daar dus ongeveer 10 jaar geleden in zitten graven en toen ben ik me gaan beseffen dat ik vaak heel negatief over mezelf denk. Het is daarna wel iets verbeterd, maar blijkbaar zit het er nog erg in.

Op m'n werk na het ongeluk voelde ik me ook alleen en werken ging ,door het ongeluk, ook nog niet helemaal. Ik werkte 75% en bleef zo moe, ondanks dat ik geen last meer had van het ongeluk. Het lukte allemaal niet en begon te denken dat ik het allemaal niet kan en anderen om me heen veel beter zijn (en dat vind ik ook echt, al langer), ik draag niet echt iets bij etc.

Als ik dan ging nadenken of ik buiten m'n werk nog wat bij droeg, kon ik dat ook niet zien. Wat boei ik nou? En dat versterkte alles nogal. Totdat het een soort van barstte en ik me dus helemaal heb ziek gemeld..

Overigens heb ik net weer even gewerkt en voel me meteen weer niet echt ok, omdat alle bovenstaande gedachten weer door m'n hoofd begonnen te spoken.

En nu is dit ook nog veel langer geworden dan ik wilde. Sorry

L
pi_100267236
Hoi Nyota,

Wat klinkt het me bekend in de oren, ook hier een piekeraar van de bovenste plank.
Wat vooral belangrijk is (denk ik, ben geen psych) is dat je alles op een rijtje kunt krijgen, wat wil je en waar voel je je goed bij. Meestal als je de rust hebt verder te kijken dan de basis dingen dan pas kom je erachter wat je echt dwars zit. Loop je trouwens nu nog steeds bij een psycholoog?
Jammer genoeg is een negatief zelfbeeld niet zomaar afgeleerd, helemaal niet als je het jaren hebt.

Ik heb tenminste als ik me dan goed voel over mezelf, dat ik me schuldig voel erom, want ik heb mijn "doelen" niet bereikt...

Nou ja, beetje wazig en waarschijnlijk kun je er niets mee :@ , maar toch veel sterkte gewenst en succes bij de huisarts
pi_100268168
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 12:51 schreef Spacekitten het volgende:
Hoi Nyota,

Wat klinkt het me bekend in de oren, ook hier een piekeraar van de bovenste plank.
Wat vooral belangrijk is (denk ik, ben geen psych) is dat je alles op een rijtje kunt krijgen, wat wil je en waar voel je je goed bij. Meestal als je de rust hebt verder te kijken dan de basis dingen dan pas kom je erachter wat je echt dwars zit. Loop je trouwens nu nog steeds bij een psycholoog?
Jammer genoeg is een negatief zelfbeeld niet zomaar afgeleerd, helemaal niet als je het jaren hebt.

Ik heb tenminste als ik me dan goed voel over mezelf, dat ik me schuldig voel erom, want ik heb mijn "doelen" niet bereikt...

Nou ja, beetje wazig en waarschijnlijk kun je er niets mee :@ , maar toch veel sterkte gewenst en succes bij de huisarts
Nee, hoor niet wazig, ook wel enige herkenning... Ik ging naar een psycholoog en daarna naar een psychotherapeute. Ben daar 2 keer geweest, maar dat klikte niet en voelde me echt niet op mijn gemak (en stond de 3e keer dus zo weer buiten). Nu denk ik: shit, wat moet ik nu? Ik denk dat een cognitief gedragstherapeut voor mij het beste is, maar ja, vind die maar eens op korte termijn. Of ik denk toch , net als eerder, aan een GGZ instelling, maar ja, daar is ook een wachttijd...

Dus volgende week naar de huisarts, misschien heeft zij nog suggesties. Ik zat zelf nog wel te denken dat mindfulness voor mijn wellicht nog iets is. Jij, als pieker-koningin, daar ervaring mee? Dat is dus ook zoiets: ik zit al verschillende mogelijkheden te bedenken om er iets aan te doen, bijt me daar helemaal in vast, maar uiteindelijk lijkt er niets te gebeuren en ben ik meer aan het regelen dan dat ik echt aan mezelf kan werken. Me ook druk te maken over dat ik weer zo snel mogelijk moet gaan werken (zeker omdat ik dus al heel lang minder heb gewerkt en nu bijna helemaal niet meer...)

Wat een eye-opener trouwens dat er ook mensen zijn die veel minder piekeren (ik dacht dat dat wat ik doe best normaal was). Wat moet dat lekker rustig zijn...
pi_100276865
goedenmiddag, ik ben er ook weer. Terug van vakantie, en het was wel lekker, hoewel ook mindere momenten had.
Nu gaat het dus wel goed, maar tegelijk minder goed. Omdat het aanpassen voor mij zeer moeilijk is. En ik kijk momenteel heel erg tegen alles op.
maar dat komt deels weer doordat ik sinds kind af, moeite met routines had en eigenlijk onbewust en ongewild er tegen verzette.

Maar goed, komende dagen ga ik wel weer bijlezen, nu even bijkomen. En wennen aangezien ik echt bekaf ben :)
pi_100277163
spacekitten, wat fijn dat je genoten hebt van de vakantie! Top

Dezoektocht, jij een fijne vakantie gewenst!

Verder zit ik op dit moment vol met frustratie! Ik zit thuis met een burn-out en natuurlijk gevolg van de ziektewet is dat ik ook naar een arbo-arts moet, prima, nu heb ik geen arbo-arts maar een maatschappelijk werkster toegewezen gekregen en wat een ongevoelige en dove heks is dat zeg, echt ongelooflijk!! Ik heb haar nu 2x gezien maar ze kan precies vertellen hoe ik in elkaar zit, en volgens mij had ze het handboek van de burn-outs erbij gepakt, en aangezien ik niet (meer) hele dagen depressief in bed lig, maar me ook nog wel kan verheugen op dingen heb ik geen burn-out maar zijn het spanningsklachten!

Even voor het beeld: op deze site staan allerlei sypmtomen en bij zeg 90% kan ik zeggen dat ik het in meer of mindere maten heb http://mens-en-gezondheid(...)lachten-profiel.html

ook mijn psycholoog heeft het als zijnde een burn-out bevestigd, maar als ik tegen de koe van de arbo zeg dat ze dan misschien mijn psych eens moet bellen, doet ze dat niet! Toen kwamen we op de hartkloppingen en slapeloosheid, dus ik vertel dat ik nog minimaal 3x in de week op slaapmiddelen slaap, om toch voldoende rust te pakken, en dat ik nog minimaal 4 dagen in de week hartkloppingen heb, Waarom deze koe zegt, oh dus het gaat wel goed?! HUH? sinds wanneer zijn hartkloppingen normaal?

Anyway zij vond dat ik best weer aan het werk kon, om te beginnen met 6 uurtjes, Op dat moment was ik helemaal dichtgeklapt en om niet te gaan huilen heb ik alleen maar geknikt, Maar toch zat het mij niet helemaal lekker, en had ik ook het gevoel dat ik er eigenlijk helemaal nog niet klaar voor was, Zij willen dat om de drempel laag te houden en dat is prima, maar dan ga ik wel 1x in de week koffie drinken, VRIJBLIJVEND! diezelfde avond had ik een paniekaanval als nooit tevoren, ik had pure paniek omdat ik het nog niet aankan!maar ik voelde mij er wel toe gedwongen, Durf ik eindelijk voor mezelf te kiezen en heel voorzichtig te zeggen dat het niet zo goed gaat, en ik word niet serieus genomen, en daar word ik dan weer verdrietig van!!!

Ik ben vandaag koffie wezen drinken op mijn werk, ik ben er 2 uur geweest, en daarna was ik letterlijk ziek van vermoeidheid, ik heb van 1-4 geslapen en heb nog niets gegeten! Misselijk duizelig hartkloppingen en gewoon zoooo moe! Ik heb dit net besproken met mijn leidinggevende want op deze manier zie ik het helemaal niet zitten, Die kon zich daar gelukkig wel in vinden en heeft mij gevraagd het op de mail te zetten naar de arbo dienst, dus dat heb ik net gedaan, Mijn psycholoog is met vakantie, daar kan ik pas 16 augustus weer terecht, en daar heb ik nu ook wel behoefte aan! Gelukkig heb ik een hele lieve familie en hele lieve vrienden en mijn geweldige partner, die gelukkig weten hoe ik in elkaar zit, en wanneer ik zeg dat iets niet gaat, ik allang op 80 manieren geprobeerd heb of het toch niet gaat! Nee het gaat nog niet!

Goed het is misschien een beetje wazig verhaal maar ik moest het even kwijt!
S. 2014
J. 2016
pi_100286962
Niks geen wazig verhaal gewoonmezelf... wat frustrerend als je zo'n mens treft zeg. En dan heeft zij nog een aardige vinger in de pap ook... heel goed om het op de mail te zetten! Heel goed dat je het met je leidinggevende hebt besproken. Pas goed op jezelf en blijf praten met de mensen om je heen :*
Fake it till you make it...
pi_100289873
Ik ben inmiddels bezig met gesprekken tussen mij en een pyscholoog over mijn jeugd en wat daarin is gebeurd, Het lucht op en je denkt altijd dat jezelf de foute was het neemt toch wel wat angst weg merk ik maar het doet wel veel heel pijn om je ziel zo open te leggen.
pi_100308022
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 20:55 schreef Nijna het volgende:
Niks geen wazig verhaal gewoonmezelf... wat frustrerend als je zo'n mens treft zeg. En dan heeft zij nog een aardige vinger in de pap ook... heel goed om het op de mail te zetten! Heel goed dat je het met je leidinggevende hebt besproken. Pas goed op jezelf en blijf praten met de mensen om je heen :*
Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!
S. 2014
J. 2016
pi_100308340
quote:
0s.gif Op donderdag 4 augustus 2011 11:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!
Echt, WTF! Wat vervelend zeg. Ik begrijp het maar niet: dan ben je al ziek en dat moet je ook nog hiermee blijven vechten. Dat kost verdorie energie die je liever in jezelf wil stoppen!!
Wat zegt je werkgever hiervan (of weet die het nog niet?) en voor wanneer heb je de afspraak staan?
pi_100308524
quote:
0s.gif Op donderdag 4 augustus 2011 11:45 schreef Nyota het volgende:

[..]

Echt, WTF! Wat vervelend zeg. Ik begrijp het maar niet: dan ben je al ziek en dat moet je ook nog hiermee blijven vechten. Dat kost verdorie energie die je liever in jezelf wil stoppen!!
Wat zegt je werkgever hiervan (of weet die het nog niet?) en voor wanneer heb je de afspraak staan?
hier ben ik het dus mee eens.
quote:
0s.gif Op donderdag 4 augustus 2011 11:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!
ik zou zeggen ga naar die onafhankelijke arts, en stel je daar gewoon flink aan. Zorg er desnoods voor dat je daar een hele heftige paniekaanval hebt..en dat je overal last van heb die dag. Ook al doe je maar alsof. ;)
pi_100308726
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 13:15 schreef Nyota het volgende:

[..]
Dus volgende week naar de huisarts, misschien heeft zij nog suggesties. Ik zat zelf nog wel te denken dat mindfulness voor mijn wellicht nog iets is. Jij, als pieker-koningin, daar ervaring mee? Dat is dus ook zoiets: ik zit al verschillende mogelijkheden te bedenken om er iets aan te doen, bijt me daar helemaal in vast, maar uiteindelijk lijkt er niets te gebeuren en ben ik meer aan het regelen dan dat ik echt aan mezelf kan werken. Me ook druk te maken over dat ik weer zo snel mogelijk moet gaan werken (zeker omdat ik dus al heel lang minder heb gewerkt en nu bijna helemaal niet meer...)

Wat een eye-opener trouwens dat er ook mensen zijn die veel minder piekeren (ik dacht dat dat wat ik doe best normaal was). Wat moet dat lekker rustig zijn...
Mindfullness kan heel fijn werken, maar ik ben totaal niet van zweverig gedoe.
Ik moet wel zeggen dat ik heel blij ben met een tijdschrift dat wel wat met mindfullness te maken heeft, maar het op een praktische manier toepast. (flow)
Voor ieder werkt natuurlijk weer iets anders. Ik schrijf nu heel veel van me af, heb ook overal schriftjes liggen, dan hoef ik er niet meer aan te denken en kan ik het terug zoeken als ik dat wil.

@gewoonmezelf: wat erg zeg, dat je gewoon moet bewijzen dat je het nog niet aakan. Alsof zij met één gesprek kan zien hoe jij in elkaar zit en wat je wel en niet kunt doen! En inderdaad maar gewoon een beetje overdrijven, of gewoon een nacht slecht slapen, reageer je al gevoeliger op dingen ;) Maar vooral in jezelf geloven, alleen jij kan aanvoelen wat je wel en niet kan!!!

@cafpow: welkom terug van vakantie! :)
pi_100309015
Ik weet nog niet wanneer ik die afspraak heb, Ik weet wel dat ik er inderdaad flink moe van wordt, Ik heb al heel weinig energie, en nu moet ik zo hard vechten om voor mezelf te kiezen, Zij geeft aan dat ik best kan werken omdat ik soms ook nog leuke dingen kan doen, en daardoor denkt mijn werkgever dat ik mij misschien aanstel, Heeft zij echt letterlijk gevraagd aan mijn leidinggevende, Denk jij dat het echt is?? Gelukkig heeft hij mij gezien en weet hij dat ik mij niet aanstel maar ik ben er wel mee bezig in mijn hoofd,
Dat mokkel bij de arbo vind 4x per week een paniekaanval ook heel normaal, Ik niet! En wat betreft leuke dingen, ja die doe ik, niet altijd van harte, maar omdat mijn psycholoog het aanraadt, want dat schijnt goed te zijn! Nou ik merk er weinig van op dit moment!

Ik ben benieuwd wat die arts er over te zeggen heeft, Mijn vriend, moeder en zus staan in ieder geval op hun achterste poten en willen allemaal mee, om aan te geven dat het niet goed gaat met mij! Gisterenavond, wilde ik weg, me verstoppen en zo klein mogelijk maken, Ik wilde niet aangeraakt worden, en niet gezien worden, Ik heb mijn vriend bijna geslagen omdat hij mij niet los wilde laten! Maar verder gaat het prima hoor :P

Het is gewoon heel frustrerend!
S. 2014
J. 2016
  donderdag 4 augustus 2011 @ 13:23:22 #253
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100311307
Dat is inderdaad waardeloos.
Omdat je het niet aan de buitenkant kunt zien, is het zogenaamd geen echt probleem.
Die mensen die dat zeggen, hebben duidelijk nog nooit psychische problemen gehad.

Ik ben de laatste tijd nogal gestresst ... ik heb nu ook weer last van m'n ademhaling.
En ik weet niet eens waar het door komt. :?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100311999
Nou, ik was net ook bij de ba, maar die is het andere uiterste. Die zou me nog thuis laten zitten met een verkoudheid. Maar goed.
Ik heb zelf het initiatief genomen om weer te gaan werken 2 weken geleden en dat houden we dus maar even zo op 2 uur per dag over 4 dagen.
En dan maar wachten op start van een behandeling (hoewel aangemeld bij een psychotherapeut ik nog niet ben) en dat kan maanden duren.

Tja, en dan sta je weer buiten.
pi_100335005
quote:
0s.gif Op donderdag 4 augustus 2011 13:44 schreef Nyota het volgende:
Nou, ik was net ook bij de ba, maar die is het andere uiterste. Die zou me nog thuis laten zitten met een verkoudheid. Maar goed.
Ik heb zelf het initiatief genomen om weer te gaan werken 2 weken geleden en dat houden we dus maar even zo op 2 uur per dag over 4 dagen.
En dan maar wachten op start van een behandeling (hoewel aangemeld bij een psychotherapeut ik nog niet ben) en dat kan maanden duren.

Tja, en dan sta je weer buiten.
het is wel positief dat je probeert te werken. Ik heb zelf ongeveer 2 jaar uit de roulatie gezeten en ik moet zeggen dat nu ik weer met school ga beginnen ik er toch wel wat angst voor heb hoor.
Maar goed, hopen dat je behandeling snel starten.

Hier gaat het momenteel dubbel. Na de vakantie terug gekomen en gelijk allerlei papieren en afspraken.
Gelijk weer een afspraak met de psycholoog gemaakt voor volgende week, omdat ik sinds de vakantie weer lichtelijk last heb van paniek momenten en ook heel erg aan het dromen ben(onprettige dromen maar niet echt nachtmerries) ivm. het weer naar school gaan..en angst voor herhaling van vroeger.
Ik was altijd het buitenbeentje en degene die nergens aansluiting kon vinden en de pauzes maar gebruikte om te gaan leren..omdat als ik bij een groepje probeerde aan te sluiten ik er eigenlijk voor jan doedel bij stond.
En dat veroorzaakt toch weer stress. En ik ben dus door een kwal gebeten op vakantie en toen merkte ik dat ik toen echt over de rooie ging..ik was angstig en de hele vakantie heb ik in zee naar kwallen gezocht }:| ;(
Maar toch heb ik er enorm van genoten en nu begint alles in te hakken.
De keuze die ik heb genomen, ik weet dat het de verstandigste is, maar nu tijdens al dat geregel en gedoe en gemail om dingen voor elkaar te krijgen..heb ik soms echt zoiets van: "shit ik had toch beter de andere optie kunnen nemen" en die momenten zijn er vaak genoeg en die momenten zakt mijn stemming zo omlaag...dat ik op het randje sta van nooit mijn uit te willen komen.
En ik moet voor start van het schooljaar nadenken over speciale voorzieningen die ik kan gebruiken, ivm. het studeren met autisme..en ik heb echt geen idee...
ik heb altijd wel redelijk mee kunnen komen alleen heb ik sneller stress gehad dan anderen...maar daar kan de opleiding weinig aan doen... :{
Maar goed, ik heb bijna alles geregeld, nu alleen nog laatste dingen met de DUO en dan de bijstand stop zetten volgende week een voortgangsgesprek met mijn klantmanger.
En het startgesprek voor de opleiding is ook alvast geregeld...
dus nu kan ik hopelijk een beetje tot rust zien te komen :Y
pi_100343184
Ja, dat werken is wel ok. Ik merkte dat ik na 2 weken niet te zijn geweest het al heel erg spannend vond, maar uiteindelijk viel dat (natuurlijk) echt 100% mee. Het is nu eigenljk bijna 'erger' omdat ik het gevoel heb er maar een beetje overbodig zit te zijn.

Maar jij gaat weer naar school dus: ook heel spannend, ik kan me dat heel goed voorstellen. Ook die angsten naar aanleiding van eerdere ervaringen kan ik me goed voorstellen. Dat is niet vreemd, maar probeer te bedenken dat het mee kan vallen! Stel je open en wees jezelf (makkelijk gezegd he) en als het dan wel lukt, wat voor goed gevoel dat wel niet kan geven :Y

Wanneer ga je precies weer starten?
pi_100343207
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 augustus 2011 08:01 schreef Nyota het volgende:
Ja, dat werken is wel ok. Ik merkte dat ik na 2 weken niet te zijn geweest het al heel erg spannend vond, maar uiteindelijk viel dat (natuurlijk) echt 100% mee. Het is nu eigenljk bijna 'erger' omdat ik het gevoel heb er maar een beetje overbodig zit te zijn.

Maar jij gaat weer naar school dus: ook heel spannend, ik kan me dat heel goed voorstellen. Ook die angsten naar aanleiding van eerdere ervaringen kan ik me goed voorstellen. Dat is niet vreemd, maar probeer te bedenken dat het mee kan vallen! Stel je open en wees jezelf (makkelijk gezegd he) en als het dan wel lukt, wat voor goed gevoel dat wel niet kan geven :Y

Wanneer ga je precies weer starten?
Regel zelf nuttige werkzaamheden erbij als dat geen probleem is ^O^
pi_100343324
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 augustus 2011 08:01 schreef Nyota het volgende:
Ja, dat werken is wel ok. Ik merkte dat ik na 2 weken niet te zijn geweest het al heel erg spannend vond, maar uiteindelijk viel dat (natuurlijk) echt 100% mee. Het is nu eigenljk bijna 'erger' omdat ik het gevoel heb er maar een beetje overbodig zit te zijn.

Maar jij gaat weer naar school dus: ook heel spannend, ik kan me dat heel goed voorstellen. Ook die angsten naar aanleiding van eerdere ervaringen kan ik me goed voorstellen. Dat is niet vreemd, maar probeer te bedenken dat het mee kan vallen! Stel je open en wees jezelf (makkelijk gezegd he) en als het dan wel lukt, wat voor goed gevoel dat wel niet kan geven :Y

Wanneer ga je precies weer starten?
Ik start aankomennd schooljaar, dus 1 september weer :)
pi_100345006
spannend hoor, een nieuwe opleiding!

Hier gaat het redelijk goed, de vakantie had echt rust gebracht (al duurde dat bijna een week) Nu ben ik weer terug op het werk en moet ik echt moeite doen niet in mijn oude gewoontes te vallen. Het is me al wel gelukt weer wat van mijn handelingen voor het slapen gaan te verminderen. Moet zeggen dat ik daar wel trots op ben!

Wel veel alleen meteen weer, dat mis ik echt van de vakantie, daar was ik gewoon niet alleen en nu weer aan t werk en lief ook aan het werk en ja dan zit je weer regelmatig alleen te lunchen enzo...
pi_100347958
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 augustus 2011 10:00 schreef Spacekitten het volgende:
spannend hoor, een nieuwe opleiding!

Hier gaat het redelijk goed, de vakantie had echt rust gebracht (al duurde dat bijna een week) Nu ben ik weer terug op het werk en moet ik echt moeite doen niet in mijn oude gewoontes te vallen. Het is me al wel gelukt weer wat van mijn handelingen voor het slapen gaan te verminderen. Moet zeggen dat ik daar wel trots op ben!

Wel veel alleen meteen weer, dat mis ik echt van de vakantie, daar was ik gewoon niet alleen en nu weer aan t werk en lief ook aan het werk en ja dan zit je weer regelmatig alleen te lunchen enzo...
Goed dat je niet helemaal terug valt in oude gewoontes... ^O^

niet zoals ik, ik begin weer helemaal terug te vallen. En begin me weer super te irriteren aan mijn ma, en aan het thuiszitten.
En het enige wat ik wil is weer naar school om uit huis weg te zijn, want ik ben thuis, maar om de een of andere voel ik me gewoon niet thuis..mischien omdat mijn ma gewoon een overbezorgd iemand is, die haast alles van mij laat afhangen.
Zo hebben we het over volgende zomer op bezoek gaan bij familie en ik wil dus echt niet met mijn ma samen reizen, omdat dat voor mij te stressvol is, dus had ik zoiets van aangezien mijn moeder weinig geld heeft kan zij in het goedkope seizoen gaan..maar nee hoor, dat doet ze niet omdat ze mij niet alleen wil laten.
Net alsof ik niet voor mezelf kan zorgen }:| en alsof een maandje alleen thuis zijn zo'n drama is.

Dus het word voor mij alleen maar duidelijker dat ik op mezelf moet gaan wil ik me echt thuis en vrij voelen, maar dat word lastig aangezien ik alleen van studifinanciering ga moeten leven }:| en ik begin dus weer teveel te piekeren, over dingen die niet eens dichtbij zijn :N

[ Bericht 37% gewijzigd door cafpow op 05-08-2011 15:34:50 ]
pi_100372650
Het ging nog best goed vandaag, dat werken. Eigenlijk al met al een best goede dag. Een vriend belde me spontaan en in de zon zitten praten over vanalles en nog wat en ook hoe ik me voeld. Een onverwacht cadeautje.
En toen een onverwachte, onaangename verrassing. Een mail van een vriendin: haar vriend heeft kanker. GVD, wat is dat voor onzin! Fucking halverwege de 30. Wat is dat voor onzin? Heel hun leven op z'n kop. Dat is niet eerlijk. En waar zit ik me dan dagen zogenaamd druk om te maken? Dat is niks in vergelijking hiermee.
En wat is dat toch met jonge mensen en die kutziekte? Eerder dit jaar iemand al verloren: 35, 3 maanden na de diagnose overleden. En nu die vriend. Waarom hij? Waarom moet zijn leven, iemand die altijd zo positief en vrolijk is, dit overkomen?

Wat een onzettende slecht grap is het soms toch allemaal? Aan de ene kant denk ik nu: geniet van elke dag en gooi al die nutteloze piekergedachten opzij en LEEF, maar aan de andere kant denk ik: zie je, waarom nog je best doen als het zo loopt? Het is gewoon een grote klotezooi.

Sorry, moest er even uit.
  vrijdag 5 augustus 2011 @ 22:36:25 #262
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100373447
Kanker is niet te vergelijken met psychische beperkingen. Het is een heel ander soort lijden.
Maar ik hoop dat die man het haalt!

@cafpow: Herkenbaar. Ik ben al een paar jaar uit huis, maar mijn moeder belt me alsnog elke dag.
Toen ik 16 was, mocht ik niet eens alleen met de trein reizen ... :{
Terwijl mijn zus dat op haar 12e al mocht.
Volgens mij dacht ze echt dat ik bij de eerste de beste in de auto zou stappen.
Wat een belediging eigenlijk.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100375781
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 augustus 2011 22:17 schreef Nyota het volgende:
Het ging nog best goed vandaag, dat werken. Eigenlijk al met al een best goede dag. Een vriend belde me spontaan en in de zon zitten praten over vanalles en nog wat en ook hoe ik me voeld. Een onverwacht cadeautje.
En toen een onverwachte, onaangename verrassing. Een mail van een vriendin: haar vriend heeft kanker. GVD, wat is dat voor onzin! Fucking halverwege de 30. Wat is dat voor onzin? Heel hun leven op z'n kop. Dat is niet eerlijk. En waar zit ik me dan dagen zogenaamd druk om te maken? Dat is niks in vergelijking hiermee.
En wat is dat toch met jonge mensen en die kutziekte? Eerder dit jaar iemand al verloren: 35, 3 maanden na de diagnose overleden. En nu die vriend. Waarom hij? Waarom moet zijn leven, iemand die altijd zo positief en vrolijk is, dit overkomen?

Wat een onzettende slecht grap is het soms toch allemaal? Aan de ene kant denk ik nu: geniet van elke dag en gooi al die nutteloze piekergedachten opzij en LEEF, maar aan de andere kant denk ik: zie je, waarom nog je best doen als het zo loopt? Het is gewoon een grote klotezooi.

Sorry, moest er even uit.
tja, alleen maar goed dat je het eruit gooit. Kanker is idd slopend, maar psychische stoornissen ook.
Je moet proberen bij het positieve te blijven, tegenwoordig is de medische wereld zo ver vooruit dat kanker best overwonnen kan worden hoor. Mijn ma heeft een vriendin die heeft longkanker gehad, is bijna letterlijk gestorven tussen haar 30e en 40e e en ze is nu ruim 10 richting de 15 jaar verder, en totaal kankervrij. En deels heeft haar geholpen om beslissingen te nemen die ze anders nooit had gedurfd..en waardoor ze alleen maar ongelukkig zou zijn.

quote:
0s.gif Op vrijdag 5 augustus 2011 22:36 schreef Madame_Paon het volgende:
Kanker is niet te vergelijken met psychische beperkingen. Het is een heel ander soort lijden.
Maar ik hoop dat die man het haalt!

@cafpow: Herkenbaar. Ik ben al een paar jaar uit huis, maar mijn moeder belt me alsnog elke dag.
Toen ik 16 was, mocht ik niet eens alleen met de trein reizen ... :{
Terwijl mijn zus dat op haar 12e al mocht.
Volgens mij dacht ze echt dat ik bij de eerste de beste in de auto zou stappen.
Wat een belediging eigenlijk.
tja, bij ons is mijn ma altijd overbezorgd geweest, omdat ik altijd aan haar bleef hangen..maar dat kwam doordat ik niet wist wat te doen met alles wat buiten op me af kwam, en heb als het ware rond mijn 14e een soort stop in mijn ontwikkeling gezet, doordat ik mede door mijn pdd-nos totaal klem zat. Maar de laatste jaren heb ik een inhaalsprong gemaakt.
Alleen deels snap ik het wel hoor, we zijn totaal op elkaar aangewezen hier, we hebben geen andere familie/goede vrienden of wat dan ook, dus als ze dan super ver weg is, dan is het alleen lastig als er iets is.
Mede daarom wil ik ook op mezelf, want dan moet ze wel zelf beslissen, dan moet ze wel gaan wanneer zij wil en niet wanneer ik wel of niet wil. Want dan heb ik mijn eigen leven..en word ik niet zo meezogen door haar.
Maar voorlopig moet ik het maar uithouden...en proberen die overbezorgdheid met een korrel zout te nemen, hoewel dat makkelijker gezegd dan gedaan is :{
  zaterdag 6 augustus 2011 @ 00:34:33 #264
349996 Nonverbaal
never eat yellow snow
pi_100378793
Omdat wij langzaam kapot gemaakt worden door tuig dat overal ter wereld het voor het zeggen heeft en ons langzaam vergiftigen,in ons eten,onze lucht,producten die we dagelijks gebruiken,de meeste mensen sterven aan kanker in onze maatschappij.....om moe van te worden af en toe grrrr maak dus verstandige keuzes met wat je binnen krijgt en wat voor producten je gebruikt!!!!
  zaterdag 6 augustus 2011 @ 03:45:39 #265
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100383081
Kanker heeft altijd al voor een groot deel van de doden gezorgd, ook voordat de lucht vervuild was.

Ik weet niet wat het is, maar ik heb nog steeds last van m'n ademhaling. :{
Onbewust gestresst dus ....
Nouja, onbewust ...
Wel weer last van lichte paniekaanvallen en pijn in m'n vingers van de stress.
Behoorlijk vervelend.

[ Bericht 13% gewijzigd door Madame_Paon op 06-08-2011 03:55:54 ]
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100384562
Kanker... Ik heb het vorig jaar meegemaakt, een oom en een goede vriend van een collega, de laatste heeft t niet gehaald. Daardoor kreeg ik echt veel paniek aanvallen en toen ben ik maar een naar de huisarts gestapt. En dus in mijn huidig traject gekomen. Mijn oom is er goed vanaf gekomen, nou ja goed... Was mondkanker en hij mist dus zijn kaak en kon niet meer praten, al gaat dat weer beter.

Hier gaat t wat minder, blijf last houden van een dikke enkel, al een half jaar, de huisarts zei dat t waarschijnlijk gewoon vocht was, maar niets helpt! En nu heb ik er genoeg van, moet vrijdag toch naar de huisarts voor een verwijzing, dus dan ga ik ook maar ff naar die enkel laten kijken en zeggen dat ik meer onderzoek wil. Alleen jammer dat ik dan weer enorm in de stress schiet, nou ja zo lekker sporten (zover t gaat met mn verkoudheid)

Sorry voor t lange verhaal!
pi_100384993
Kanker... onlangs een buur aan verloren, 34, veel te jong nog.
Nyota, je gedachten zijn herkenbaar...
Als ik dan zie dat er weer iemand gaat die wel wilde en positief in het leven staat... dan vind ik mezelf soms wel eens ondankbaar, dat ik het zo'n strijd vind om gewoon te zorgen dat ik overeind blijf...
Fake it till you make it...
pi_100414841
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 augustus 2011 10:14 schreef Nijna het volgende:
Nyota, je gedachten zijn herkenbaar...
Als ik dan zie dat er weer iemand gaat die wel wilde en positief in het leven staat... dan vind ik mezelf soms wel eens ondankbaar, dat ik het zo'n strijd vind om gewoon te zorgen dat ik overeind blijf...
Ja, precies ja! En ik wil er ook voor hen zijn en dan niet over mezelf lopen "miemelen" (ik weet het, zo moet ik dat niet zien). Hoe moet je aan iemand met kanker uitleggen die vecht voor z'n leven dat jij er eigenlijk allemaal even niet zo'n zin in hebt? Dat je vindt dat er niks is, dat je niets bent, jezelf moet dwingen iets te doen maar lichamelijk wel gezond bent?

Eigenlijk is er misschien toch wel een overeenkomst te vinden: ik wil ook graag leven! Ik wil niet dood, maar voelen dat ik leef! Echt leven, maar hoe... En hij ook!! En daar vechten we beide voor (en gelukkig hij niet met mijn negatieve gedachten, maar een heel positieve blik)!

Zat ook nog te denken aan dat gepieker en hoe dat wat te minderen. Actief bezig zijn is sowieso lekker. Nu zei de ba dus, dat tennissen wel goed is(want focus op bal) en wandelen minder geschikt omdat je dan eerder gaat malen. Zo zei hij dat het spelen van een stom computerspelletje ook om focus vraagt dus dat ook iets is...
Volgens mij is dat laatste wel waar, maar echt gelukkig word je daar ook niet van. Hoe langer ik er over denk, hoe meer ik echt een andere ba overweeg...
pi_100415804
Er zijn ook wel overeenkomsten, ik vind het alleen wel lastig als sommige mensen zo oordelen over een depressie of niet goed in je vel zitten.
Alsof je ervoor kiest om je zo te voelen...
Fake it till you make it...
pi_100415908
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 10:32 schreef Nijna het volgende:
Er zijn ook wel overeenkomsten, ik vind het alleen wel lastig als sommige mensen zo oordelen over een depressie of niet goed in je vel zitten.
Alsof je ervoor kiest om je zo te voelen...
Tia, voor een buitenstaander is het ook lastig. Omdat zij dingen positief zien, en dat maakt het inleven alleen lastiger.

Verder moet ik zeggen dat het wel klopt dat door dingen waarbij je je moet focussen je je gepieker achterwege laat. Allee. Is het net als met zoveel maar een tijdelijke oplossing zolang je er mee bezig bent.
pi_100434657
Ik raad deze site ten harte aan, aan allen die vaak met negatieve gevoelens zitten. U kunt ervoor kiezen om vrij en onbevangen te leven.

http://www.levenskwaliteit.nl/script/
  zondag 7 augustus 2011 @ 20:49:09 #272
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100434731
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 20:47 schreef Me_Master het volgende:
Ik raad deze site ten harte aan, aan allen die vaak met negatieve gevoelens zitten. U kunt ervoor kiezen om vrij en onbevangen te leven.

http://www.levenskwaliteit.nl/script/
Daar kies je niet voor.
Als het zo makkelijk was, zou niemand antidepressiva en therapie nodig hebben.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100434805
Snap ik.. Maar deze site kan wellicht helpen de negatieve gevoelens te verminderen. Bij mij werkt het iig wel deels.
pi_100436583
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!

Even een kleine update van mijn kant,

Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de trein O+ Ik ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies! :{w
S. 2014
J. 2016
pi_100437248
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!

Even een kleine update van mijn kant,

Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker,
Heel fijn, ga je er toch weer met een iets beter gevoel weg toch? Herkenbaar hoor, maar niet leuk :N

quote:
en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de trein O+ Ik ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
Hmm, ik moet misschien even teruglezen, maar: wat is er precies gebeurd met je vakantieuren? Gezeur of zulk soort dingen wil je er nu ook nog niet bij hebben he...

quote:
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies! :{w
Misschien bedoelde hij het echt goed, maar iedereen is anders en ervaart dingen anders. Dus nee, jij kiest hier zelf niet voor :*
pi_100437368
gewoonmezelf87 ik jaag ook altijd iedereen weg en achteraf heb ik er dan spijt van.
aan de ene kant wil ik wel veel vrienden hebben maar aan de andere kant dan juist weer niet.
vind vrienden hebben een heel vermoeiend iets eigenlijk.
altijd je pokerface opzetten enzo. ben nu op punt gekomen dat ik liever niemand om me heen heb
pi_100437722
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:31 schreef Nyota het volgende:

[..]

Heel fijn, ga je er toch weer met een iets beter gevoel weg toch? Herkenbaar hoor, maar niet leuk :N

[..]

Hmm, ik moet misschien even teruglezen, maar: wat is er precies gebeurd met je vakantieuren? Gezeur of zulk soort dingen wil je er nu ook nog niet bij hebben he...

[..]

Misschien bedoelde hij het echt goed, maar iedereen is anders en ervaart dingen anders. Dus nee, jij kiest hier zelf niet voor :*
Ik zit nu sinds mei in de ziektewet en officieel zou ik met ingang van volgende week 3 weken vakantie hebben, dus ik gaf dat door aan de ba, eigenlijk omdat ik de laatste week een weekje weg ben, dus zij zegt dat ik dat officieel aan mijn werkgever moet doorgeven, dus dat heb ik gedaan, en zij melden mij dat ze me dan voor 3 weken beter melden en daarna week ziek melden, dus kost het me mijn eigen uren, maar dat mag dus niet aangezien ik inj de ziektewet zit. staat in de CAO! Er zijn heel veel tekenen dat ik eruit getrapt wordt als mijn contract in september afloopt, en dan zou ik dus geen uren hebben die ze uit moeten betalen. Raar spelletje
S. 2014
J. 2016
pi_100437903
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:33 schreef redboyke het volgende:
gewoonmezelf87 ik jaag ook altijd iedereen weg en achteraf heb ik er dan spijt van.
aan de ene kant wil ik wel veel vrienden hebben maar aan de andere kant dan juist weer niet.
vind vrienden hebben een heel vermoeiend iets eigenlijk.
altijd je pokerface opzetten enzo. ben nu op punt gekomen dat ik liever niemand om me heen heb
Mijn vriend wil ik helemaal niet wegjagen, ik wil ook niet zonder hem, ik vind er nooit meer zo 1! maar gewoon puur bescherming omdat ik bang ben dat hij er genoeg van gaat krijgen. ofzo...
wat betreft vrienden, ik heb er in de laatste maanden een aantal verloren, maar dat waren blijkbaar geen echte vrienden, ik heb er nu nog 2 die ik gemiddeld 2x per week zie, en die mij ook dwingen om leuke dingen te doen of er gewoon even uit te gaan, en ik ben heel blij emt die 2, ik kan ook gewoon een middag op de bank hangen, en gewoon mezelf zijn. Zou niet zonder ze willen.,
S. 2014
J. 2016
pi_100438261
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:38 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik zit nu sinds mei in de ziektewet en officieel zou ik met ingang van volgende week 3 weken vakantie hebben, dus ik gaf dat door aan de ba, eigenlijk omdat ik de laatste week een weekje weg ben, dus zij zegt dat ik dat officieel aan mijn werkgever moet doorgeven, dus dat heb ik gedaan, en zij melden mij dat ze me dan voor 3 weken beter melden en daarna week ziek melden, dus kost het me mijn eigen uren, maar dat mag dus niet aangezien ik inj de ziektewet zit. staat in de CAO! Er zijn heel veel tekenen dat ik eruit getrapt wordt als mijn contract in september afloopt, en dan zou ik dus geen uren hebben die ze uit moeten betalen. Raar spelletje
Oh, als dat in de CAO staat, is dat wel een beetje gemeen ja... Goed dat je er tegenin gaat!
Ik werk zelf nog wel een aantal uur en wil binnenkort ook met vakantie. Ik heb begrepen dat als je helemaal ziek bent dit dan wel van je vakantieuren af gaat, maar als je nog wel een beetje werkt, je naar rato verlof op moet nemen (dus ik werk nu 8 uur per week, dus hoef ook maar voor 1 week 8 uur vakantie op te nemen). Maar als ik dus niet zou werken, zou het me 40 uur kosten (lees ik op wat sites). Zo vreemd.

Dus toen ik jou bericht las, dacht ik eerst: logisch dat het van je vakantiedagen af gaat, maar als er dus iets anders in de CAO staat is het een naaistreek. Fijn dat je mensen om je heen hebt die je helpen!
pi_100438447
Als je deels werkt gaat het inderdaad naar ratio, maar als je volledig in de ziektewet zit mogen ze er niet aankomen, mijn zus is bekend met arbeidsrecht en heeft het helemaal uitgezocht :) Wel is het zo dat als je langer dan 6 maanden in de ziektewet zit, je geen vakantieuren meer opbouwt, maar dan blijft wel staan wat je al hebt.
S. 2014
J. 2016
pi_100438481
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:41 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Mijn vriend wil ik helemaal niet wegjagen, ik wil ook niet zonder hem, ik vind er nooit meer zo 1! maar gewoon puur bescherming omdat ik bang ben dat hij er genoeg van gaat krijgen. ofzo...
wat betreft vrienden, ik heb er in de laatste maanden een aantal verloren, maar dat waren blijkbaar geen echte vrienden, ik heb er nu nog 2 die ik gemiddeld 2x per week zie, en die mij ook dwingen om leuke dingen te doen of er gewoon even uit te gaan, en ik ben heel blij emt die 2, ik kan ook gewoon een middag op de bank hangen, en gewoon mezelf zijn. Zou niet zonder ze willen.,
Wow, dat is wel heel fijn hoor! Dat met m'n vriend en denken hem weg te jagen is wel heel herkenbaar.
En fijn dat je vrienden je dwingen wat leuks te gaan doen. Ik heb een vriendin die wel begrijpt waar ik in zit en me af en toe ook een beetje mee sleept. Een andere vriendin daarentegen weet niet zo goed hoe ze met mijn situatie om moet gaan geloof ik en daar hoor ik nauwelijks wat van (en ik probeer wel contact te krijgen en haar af en toe te mailen/sms en soms te zien etc, wilde alleen dat het even andersom was...).

Heb je ook veel steun aan je familie (al las ik net iets over je moeder O+ )?
pi_100438589
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:51 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Als je deels werkt gaat het inderdaad naar ratio, maar als je volledig in de ziektewet zit mogen ze er niet aankomen, mijn zus is bekend met arbeidsrecht en heeft het helemaal uitgezocht :) Wel is het zo dat als je langer dan 6 maanden in de ziektewet zit, je geen vakantieuren meer opbouwt, maar dan blijft wel staan wat je al hebt.
Superzus! Ja, die 6 maanden geldt als je helemaal niet werkt ja. Als je wel een beetje werkt, bouw je ook naar rato op (en dat schiet natuurlijk ook niet echt op met 8 uur per week, dus is het eigenlijk wel 'schappelijk' dat je dan bij vakantie ook naar rato mag opnemen).

Maar in 2012 verandert er vanalles he? (hoewel ik hoop dat we dan beiden al weer wat verder dan nu zijn :* )
pi_100438735
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:52 schreef Nyota het volgende:

[..]

Wow, dat is wel heel fijn hoor! Dat met m'n vriend en denken hem weg te jagen is wel heel herkenbaar.
En fijn dat je vrienden je dwingen wat leuks te gaan doen. Ik heb een vriendin die wel begrijpt waar ik in zit en me af en toe ook een beetje mee sleept. Een andere vriendin daarentegen weet niet zo goed hoe ze met mijn situatie om moet gaan geloof ik en daar hoor ik nauwelijks wat van (en ik probeer wel contact te krijgen en haar af en toe te mailen/sms en soms te zien etc, wilde alleen dat het even andersom was...).

Heb je ook veel steun aan je familie (al las ik net iets over je moeder O+ )?
Mijn moeder is mijn steun en toeverlaat, ik zou echt niet weten wat ik zonder die vrouw zou moeten doen!maar ook de rest van mijn directe familie is geweldig, en staan allemaal naast en achter mij. Nemen het over en gaan het gevecht aan als ik dat even niet kan! Voor mij weer eens het bewijs hoe belangrijk familie is.

Heb je ook je vriend wel eens weggejaagd? :')
En wat je schrijft over vrienden die het niet begrijpen, dat herken ik ook, ik heb er na een tijd geen energie meer in gestoken, ze wilde het niet begrijpen, en wilde alleen maar pronken met haar eigen geluk, ik stak er energie in en op het moment dat ik daar mee stopte (nu 7 weken terug) heb ik niks meer gehoord. klaar dan
S. 2014
J. 2016
pi_100444407
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!

Even een kleine update van mijn kant,

Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de trein O+ Ik ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies! :{w
Hé wat een vervelend verhaal allemaal. Tja ik weet niet echt goed wat te zeggen hierop.
Behalve dat je toch echt super fijne ouders(ma) hebt. Wou dat ik zo'n ma zou hebben, maar die maakt bij paniek of woede of wat voor aanval dan ook alleen erger, door het te willen analyseren en bespreken op het moemnt.
En als ik jou was echt goed vast zou houden aan die vriend. Want zulke mensen zijn lastig te vinden, en die moet je echt als goud behandelen.

Verder probeer de komende daagjes je wat af te sluiten van dat gedoe rondom de arbo dienst, want je kan er niet veel aan veranderen. Behalve te vechten voor wat jou "toebehoord" en als die werkgever moeilijk gaat doen en je willen ontslaan, nog beter dat ze dan dingen doen die niet mogen, werkt in zo'n geval alleen in je voordeel, zolang je een onafhankelijke arts en instantie achter je hebt staan die kunnen bewijzen dat je nog steeds "ziek" bent.


Hier een kort updatje, alles gaat wel redelijk. Alleen stress ik enorm kwa wat komen gaat, ik stress ivm. de economische situatie en dat op mezelf wonen zeer lastig gaat worden met alleen stufi. En dat het dan kiezen word tussen 2 dingen en een van die dingen is voor mij fundamenteel, maar thuis hou ik het echt niet nog 2 tot 3 jaar uit. En dan nog de studie, ik moet boeken gaan kopen, maar weet neit eens welke boeken ik ga gebruiken, en daar komt weer mijn ass bij kijken, ik heb de zekerheid nodig dat ik de boeken heb als het schooljaar begint, maar het is een lijst van 500 euro, en ik weet dat je 9 van de 10x niet alle boeken gebruikt. Onder tussen moet ik voor de introductie uit 2 activiteiten kiezen, een geen een spreekt me echt aan,maar gezien contact maken lastig is, is het handig om mee te doen.
Tussen door nog aan het vechten met de DUO ivm. hoogte van mijn stufi die niet klopt, en weer dat mens van het CWI die nu wil weten hoe het zit, hoe hoog mijn toelage is enz...

het word gewoon iets teveel, tussendoor worstel ik met mezelf dat ik weer thuis ben maar me niet echt thuisvoel, en worstel met mezelf om niet weer helemaal onderuit te zakken en moet mezelf om de zoveel tijd weer herinneren dat ik toch goed bezig ben ook heb ik om de zoveel tijd zoiets van "shit dit wil ik niet", want het is het beste voor mij op dit moment.

en ondertussen verschuil ik mij achter de pc en constant bezig zijn om niet te denken en niet in "slechte" gewoontes terug te vallen. En ben zo onrustig als maar kan, terwijl iedereen die mij ziet mij super rustig vind :X
pi_100453929
cafpow is er niet iemand die jou een beetje kan helpen met de voorbereidingen? welke studie ga je doen? wat betreft introductiedagen, dat stelt niet zoveel voor is mijn ervaring maar ik zou wel gaan als ik jou was, anders plaats je jezelf al direct iets buiten de groep, op zo'n dag is iedereen een beetje gespannen en iedereen staat voor een nieuw begin dus je bent de enige niet! :) wat vervelend dat je een strijd moet leveren met instanties, ik ervaar dat altijd als vermoeiend! sterkte in ieder geval
S. 2014
J. 2016
pi_100454800
quote:
1s.gif Op maandag 8 augustus 2011 10:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
cafpow is er niet iemand die jou een beetje kan helpen met de voorbereidingen? welke studie ga je doen? wat betreft introductiedagen, dat stelt niet zoveel voor is mijn ervaring maar ik zou wel gaan als ik jou was, anders plaats je jezelf al direct iets buiten de groep, op zo'n dag is iedereen een beetje gespannen en iedereen staat voor een nieuw begin dus je bent de enige niet! :) wat vervelend dat je een strijd moet leveren met instanties, ik ervaar dat altijd als vermoeiend! sterkte in ieder geval
em, tja echt iemand die helpt heb ik niet. Ik heb wel mijn psycholoog, waar ik dingen mee bespreek en mij een beetje helpt met hoe dingen te doen hoewel ik het alleen wel ok doe. maar de psycholoog heb ik ivm. vakantie al bijna 1 maand niet gezien want eerst was ik 2 weekjes weg en nu de psych.
Maar over het algemeen gaat het wel ok. Alleen de DUo(ib-groep)maken overal een zooitje van :)
pi_100455244
Iemand die voldoende stuurkracht heeft kan kiezen, heeft iemand dat niet dan zit iemand vast en zou de hulp er dan ook op gericht moeten zijn om die stuurkracht weer terug te vinden. Ik heb in ieder geval niet het idee dat ik ooit voor een ander zou kunnen zeggen of diegene een keuze heeft of niet, ik ben die ander niet en ik kan niet weten hoe diegene zichzelf en het leven ervaart. Kan me daarom ook wel voorstellen dat de uitspraak ''het is een keuze'' verkeerd kan vallen. Daarnaast kan ik ook wel begrijpen waarom het voor een ander moeilijk voor te stellen is hoe het is om die stuurkracht niet (meer) te hebben, als diegene zoiets zelf niet heeft meegemaakt. En we hebben allemaal nog nooit meegemaakt hoe het is om een ander te zijn, vandaar dat ik oordelen over zoiets nooit echt op z'n plaats vind.

Je hebt wel de keuze met je situatie aan de slag te gaan en dat doen we allemaal, dus wat dat betreft is dat een keuze die we gemaakt hebben, we willen allemaal stuurkracht om de keuzes te maken die we echt willen en voor we daar zijn doen we ons best om weer in die positie te komen, wat vaak een hele lange weg is want je raakt die stuurkracht niet zomaar kwijt. Geldt natuurlijk voor alle problematiek, niet alleen angst en/of depressie.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
pi_100456190
pff, moest even bijlezen!

@gewoonmezelf:
Wat een gedoe joh, met je werk en de ba! Ik heb het zelf gelukkig nog niet meegemaakt, maar mijn ouders wel en dat heb ik toen ook meegekregen. Het is altijd zo erg dat ze van die vieze spelletjes gaan spelen! Wel super fijn dat je zoveel steun krijgt!

Vrienden heb ik helaas niet (veel); 2 meiden met wie ik af en toe wat doe, waarvan ik er bij eentje altijd zelf achteraan moet, want op een of andere manier kan zij dit niet uit haar eigen (ondanks dat ik haar al 22 jaar ken!) en de ander is moeder dus die kan ook niet zomaar ff .

@cafpow, een nieuwe studie is altijd stress, en dan helpt je situatie natuurlijk helemaal niet mee! Ik maakte altijd lijstjes en werkte dat dan af, hield ik in ieder geval wat overzicht. Heel veel sterkte met je geregel!

Hier gaat het nu wel redelijk, heb weer wat sneller paniekmomenten als tijdens de vakantie, maar voel het nu wel beter aankomen en denk dan snel aan iets anders. Heb alleen wel erg t gevoel dat ik iedereen tot last ben de laatste tijd, aangezien ik maar met een paar mensen erover kan praten en worden die nu merkbaar echt gek van me. Hopelijk helpt het gesprek met de psych van de week weer iets.
pi_100458458
quote:
0s.gif Op zondag 7 augustus 2011 21:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!

Even een kleine update van mijn kant,

Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de trein O+ Ik ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies! :{w
Ik zeg niet dat je er zelf voor kiest. Dat zegt het script. En ik heb de link alleen erbij gezet om als hulpmiddel te laten dienen voor mensen met negatieve gevoelens. Omdat ik er zelf ook veel aan heb gehad.

Eerst had ik nooit momenten van rust, maar nu kan ik die momenten dus wel krijgen. d.m.v meditatie. Begrijp me niet verkeerd, ik was altijd zeer sceptisch tegenover mediteren. Maar na het lezen van die script ben ik wel heel anders erover gaan denken. En ik had fundamentele denkfouten waar ik achter ben gekomen wat enorm veel stress bij mij bezorgde. Daar ben ik voor een deel vanaf.

Zie mij niet als iemand die kritiek heeft of "het wel even beter weet".. Nee absoluut niet. Uiteindelijk weten we helemaal niks. Ik ook niet.
pi_100459324
mediteren kan helpen, maar zeker niet in alle gevallen
pi_100469135
Na een hele hoop te hebben gelezen besloot ik zelf ook maar eens iets te schrijven.

Ik ben driekwart jaar geleden voor het eerst bij een psycholoog/ psychotherapeut geweest.
Vanwege een moeilijke thuissituatie liep ik tegen nogal wat problemen aan in het dagelijks leven, totdat ik een depressieve periode kreeg en niks anders deed dan piekeren en voor me uit staren. Met een (kleine) schop onder mn kont ben ik uiteindelijk naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen. Ik had er vaker over gedacht om met iemand te gaan praten maar ik dacht altijd: wat helpt dat nou?
Achteraf gezien was ik denk ik vooral heel bang. Hoewel het stom klinkt was ik bang dat het niet zou helpen, want stel dat het inderdaad niet helpt, wat dan nog?

Maar goed, ik ben heel snel van mening veranderd. Het heeft me echt enorm geholpen, zowel de gesprekken als de EMDR therapie die ik gehad heb. Na een aantal behandelingen stelde mijn psychologe voor om het voorlopig af te sluiten. Ik was zoveel vooruit gegaan en het ging zo goed dat het mij ook niet meer nodig leek.

Sinds februari liep ik echter steeds tegen allerlei kleine, vervelende kwaaltjes aan die op zich niks voorstellen maar elkaar haast continu opvolgden: grieperig, verkouden, keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid etc.

Wederom op naar de huisarts, maar niks te vinden. Na een wat langer gesprek (ik heb wegens verhuizing een andere huisarts dan voorheen) wees hij mij erop dat het allemaal stress gerelateerde klachten zijn. Maar ik heb geen stress, waar zou ik nu stress van moeten hebben? riep ik. Nu bestaat het sterke vermoeden dat mijn hele voorgeschiedenis nog steeds een sterke mate van stress veroorzaakt en wederom mag ik naar de psycholoog. Komende woensdag heb ik mijn eerste afspraak (ook bij een andere psycholoog).

Ik vraag me af of er meer mensen zijn met deze somatisatie klachten?
  maandag 8 augustus 2011 @ 17:40:53 #292
340799 Madame_Paon
We're gonna die young
pi_100469268
Jep.
Depressie, stress en andere psychische klachten hebben ook effect op je lichaam.
Het kan je stofwisseling vertragen, je stoelgang in de war gooien, hoofdpijn veroorzaken, etc.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
pi_100469573
quote:
0s.gif Op maandag 8 augustus 2011 17:37 schreef Vicas het volgende:
Na een hele hoop te hebben gelezen besloot ik zelf ook maar eens iets te schrijven.

Ik ben driekwart jaar geleden voor het eerst bij een psycholoog/ psychotherapeut geweest.
Vanwege een moeilijke thuissituatie liep ik tegen nogal wat problemen aan in het dagelijks leven, totdat ik een depressieve periode kreeg en niks anders deed dan piekeren en voor me uit staren. Met een (kleine) schop onder mn kont ben ik uiteindelijk naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen. Ik had er vaker over gedacht om met iemand te gaan praten maar ik dacht altijd: wat helpt dat nou?
Achteraf gezien was ik denk ik vooral heel bang. Hoewel het stom klinkt was ik bang dat het niet zou helpen, want stel dat het inderdaad niet helpt, wat dan nog?

Maar goed, ik ben heel snel van mening veranderd. Het heeft me echt enorm geholpen, zowel de gesprekken als de EMDR therapie die ik gehad heb. Na een aantal behandelingen stelde mijn psychologe voor om het voorlopig af te sluiten. Ik was zoveel vooruit gegaan en het ging zo goed dat het mij ook niet meer nodig leek.

Sinds februari liep ik echter steeds tegen allerlei kleine, vervelende kwaaltjes aan die op zich niks voorstellen maar elkaar haast continu opvolgden: grieperig, verkouden, keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid etc.

Wederom op naar de huisarts, maar niks te vinden. Na een wat langer gesprek (ik heb wegens verhuizing een andere huisarts dan voorheen) wees hij mij erop dat het allemaal stress gerelateerde klachten zijn. Maar ik heb geen stress, waar zou ik nu stress van moeten hebben? riep ik. Nu bestaat het sterke vermoeden dat mijn hele voorgeschiedenis nog steeds een sterke mate van stress veroorzaakt en wederom mag ik naar de psycholoog. Komende woensdag heb ik mijn eerste afspraak (ook bij een andere psycholoog).

Ik vraag me af of er meer mensen zijn met deze somatisatie klachten?
hmmm...zoals jij het beschrijft heb ik geen last van somatisatie klachten. Maar ik merk wel dat bijv. mijn migraine nu eigenlijk vooral spannischgshoofpijn is en ik daar echt dagen of weken mee kan rondlopen, en nu weer. Maar vreemd genoeg had ik op vakantie maar 2x een migraine aanval, vanwege combinatie van hitte+vermoeidheid en na goed slapen was het weer over.
Maar nu is het dus dat ik zoveel lkan rusten als ik wil maar de pijn blijft, en dan heb ik er dagen of weken last van en is het net als het opeens verschijnt opeens weg, en heeft allemaal te maken met spanning...
pi_100469737
Het vreemde is dat ik lichamelijke klachten krijg op het moment dat ik me redelijk ontspannen voel. Maar blijkbaar komt dat vaker voor. Op het moment dat je niet zozeer bezig bent met 'overleven' maar met leven uit de stress zich pas. Ik blijf dat vreemd vinden....
pi_100473258
Wat een klotedag zeg. Ik heb echt het idee dat ik maar een beetje aanklooi met alles. Ik ben even op mijn werk, maar vraag me eigenlijk af wat ik er doe. Wat boeit het nou?
Een BA waar ik niks aan heb en nog geen psychotherapeute op het oog. Ik wil wat doen!! Nu een externe coach door mijn werkgever te overwegen met als doel wellicht toch iets beter te functioneren. En misschien zelfs dat ik uit mijn werk weer een beetje gevoel van nut haal. Natuurlijk moet dat niet het enige zijn, maar toch...

Van de week nog mijn huisarts: hopelijk heeft zij misschien nog goed advies. Want op deze manier weet ik zeker dat ik er nooit uit ga komen en ik mezelf volkomen nutteloos blijf voelen.
pi_100477665
Nyota, kun je op je werk wel dingen doen die je leuk vind? Of is het puur de associatie met wat er allemaal gebeurt is?

Vicas, je had zo mijn verhaal hebben kunnen schrijven voor een groot deel, ik heb/had ook veel pijntjes, maar zodra ik doe wat ik leuk vind lijken ze te verminderen, misschien heb je gewoon een situatie waar je niet helemaal happy mee bent? Veel succes bij de psycholoog in ieder geval!

Hier gaat t goed, net een crea bui gehad, alleen wel jammer dat vriendlief (die normaal op maandag weg is) het een paar keer kwam verstoren, of ik nog naar beneden kwam! Terwijl ik normaal lekker mijn ding kan doen, nou ja, tis niet anders
pi_100478281
quote:
0s.gif Op maandag 8 augustus 2011 20:54 schreef Spacekitten het volgende:
Nyota, kun je op je werk wel dingen doen die je leuk vind? Of is het puur de associatie met wat er allemaal gebeurt is?[\quote]

Ik weet even niet zo goed wat ik leuk vind.. Het is wel werk wat nog echt van "mij" is en dus niet van die stomme toegeschoven domme klusjes. Maar verder boeit het ook niemand echt geloof ik. Ik voel me er gewoon behoorlijk alleen: dat is ook de cultuur een beetje. Het maakt niet uit waar of wanneer je werkt, als je je werk maar af hebt. Daarom weet ook bijna niemand van elkaar wat ze aan het doen zijn. Ik vind het dus wel lastig. Zat te denken dat de bedrijfsmaatschappelijk werker misschien nog iets is: iemand ervaring mee?

[quote]
Hier gaat t goed, net een crea bui gehad, alleen wel jammer dat vriendlief (die normaal op maandag weg is) het een paar keer kwam verstoren, of ik nog naar beneden kwam! Terwijl ik normaal lekker mijn ding kan doen, nou ja, tis niet anders
wat was je aan et crea bea-en??
pi_100478389
Hmm, quoten via je mobiel lukt niet echt lekker getuigt mijn vorige berichtje :(
pi_100480843
Terug van vakantie :)
Vliegangst gehad maar terug ging al stukken beter dan heen.
Vakantie zelf 1e dag in een dip en mezelf veel verwijten maken dat ik het leuk moet houden voor degene met wie ik op vakantie ben.
Totdat ik me besefte dat dit grote onzin was en dat ik mezelf gewoon wijsmaak zodat ik het niet voor mezelf hoef te doen.
Toen ik dit besef had gehad, me voorgenomen om er voor mezelf te zijn en juist niet bezig te zijn met anderen enz. en heb echt een supervakantie gehad *O*
pi_100483800
Spacekitten, de ha vermoedt dat n kwestie is van 'onderhoud' is, zoals hij dat zo mooi zei. Hij vermoedde in ieder geval dat met de vorige behandeling wel wat directe problemen zijn opgelost, maar dat het effect van een onveilige thuissituatie te grootbis om in korte tijd opgelost te worden.
Anyweg, ik merk t woensdag wel weer. Maak me stiekem wel wat nerveus... ;)
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')