Nicequote:Op maandag 18 juli 2011 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Weer even een berichtje van deze kant, Afgelopen vrijdag is mijn zus getrouwd, en ik had nogal wat taken op mijn bord liggen waardoor het best een zware dag zou worden, waar ik van tevoren ook best tegen op zag, maar lang leve de adrenaline! Om 6 uur s'ochtends waren de bruid en ik wakker, waarna we naar beneden zijn gegaan en zijn gaan ontbijten, en vanaf het moment dat de kapster er om 7.15 was ging alles in stroomversnelling, De dag is voorbij gevlogen, en ik heb het gered, ik heb zelfs s'nachts nog naar huis gereden! vervolgens lag ik om half 4 pas in bed, en heb daarna ook echt wel 2 dagen nodig gehad om een beetje bij te komen, en zaterdag werd ik beloond met een enorme migraine-aanval door de spanning e.d.
Ik ben nu nog steeds heel moe, maar dat wist ik van tevoren, een burn-out en een bruiloft regelen gaan gewoon niet zo goed samen, maar ik heb het gered! en ik heb een geweldige dag gehad, Ik was heel trots op mijn zus, want ze was prachtig!!
Ik heb vorige week een bos bloemen gehad van de directie! totaal onverwacht, maar wel heel leuk!
Nu wordt het leven voor mij weer iets rustiger, en kan ik weer beter aan mezelf denken, De komende 3 weken hoef ik nog niet te werken, dus heb ik echt nog even rust! De laatste week gaat het allemaal wel redelijk, Vriend en ik hopen op goed bericht van de woningbouw, want we zouden toch wel heel graag gaan samenwonen, maar goed het is afwachten!
Al met al mag ik niet klagen!
Misschien goed moment om op zoek te gaan wat jou als de persoon die jij bent echt gelukkig zou maken in het leven, als ik iemand hoor zeggen ''ik wordt niet meer gelukkig van (dromen over) veel geld'' is mijn 1e reactie ''Mooi! Kan je nu uitgaan vinden wie je echt bent''quote:Op maandag 18 juli 2011 11:38 schreef DuijgHuisen het volgende:
Ik heb de angst om burgerlijk te worden... voel me al sinds een maand depressief na mijn studie, en dan denk ik van: keek ik werkelijk hier mijn hele leven naar uit?
Vroeger was het makkelijk, toen droomde je dat je een ton kreeg per jaar na je studie
Nu...
Mooi dat je het hebt uitgehouden.quote:Op maandag 18 juli 2011 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Weer even een berichtje van deze kant, Afgelopen vrijdag is mijn zus getrouwd, en ik had nogal wat taken op mijn bord liggen waardoor het best een zware dag zou worden, waar ik van tevoren ook best tegen op zag, maar lang leve de adrenaline! Om 6 uur s'ochtends waren de bruid en ik wakker, waarna we naar beneden zijn gegaan en zijn gaan ontbijten, en vanaf het moment dat de kapster er om 7.15 was ging alles in stroomversnelling, De dag is voorbij gevlogen, en ik heb het gered, ik heb zelfs s'nachts nog naar huis gereden! vervolgens lag ik om half 4 pas in bed, en heb daarna ook echt wel 2 dagen nodig gehad om een beetje bij te komen, en zaterdag werd ik beloond met een enorme migraine-aanval door de spanning e.d.
Ik ben nu nog steeds heel moe, maar dat wist ik van tevoren, een burn-out en een bruiloft regelen gaan gewoon niet zo goed samen, maar ik heb het gered! en ik heb een geweldige dag gehad, Ik was heel trots op mijn zus, want ze was prachtig!!
Ik heb vorige week een bos bloemen gehad van de directie! totaal onverwacht, maar wel heel leuk!
Nu wordt het leven voor mij weer iets rustiger, en kan ik weer beter aan mezelf denken, De komende 3 weken hoef ik nog niet te werken, dus heb ik echt nog even rust! De laatste week gaat het allemaal wel redelijk, Vriend en ik hopen op goed bericht van de woningbouw, want we zouden toch wel heel graag gaan samenwonen, maar goed het is afwachten!
Al met al mag ik niet klagen!
Ja hij gebruikt ook Antipsychoticum, welke weet ik niet, mn moeder bergt het opquote:Op woensdag 13 juli 2011 00:33 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Dat zijn waarschijnlijk de zogenaamde "pammetjes", oftewel benzodiazepimen, zoals oxazepam, diazepam, temazepam, clonazepam, lorazepam, etc.
Die moet je inderdaad zo min mogelijk gebruiken, omdat ze inderdaad verslavend werken en je anders binnen de kortste keren telkens een hogere dosis nodig hebt.
Pammetjes werken kalmerend en/of als slaapmiddel.
Gebruikt je vader ook een antipsychoticum, zoals risperidon (risperdal), quetiapine (seroquel), olanzapine (zyprexa), o.i.d.?
Woow, jij ook sterkte dan! M'n vader schrijft nu zijn hele complot theorie uit. Hij kan er niet over in huis praten want hij wordt overal afgeluisterd, de dingen die hij verzint gaan echt heel erg ver. Zijn dosis antidepressiva is nu verhoogd naar 400mg per dag (van 300mg). Vooral omdat hij veel angstaanvallen had en erg slecht sliep. Nu met de verhoogde dosis slaapt hij eigenlijk een stuk beter! Hij is ook meer aanspreekbaar dan eerst. Het enige wat in mijn ogen nog echt een obstakel is is zijn hele manier van denken (complot theorien). Gaat dit op den duur weg?quote:Op vrijdag 15 juli 2011 10:35 schreef MissVanity het volgende:
Pfff. Herkenbaar Gesmoltenkaas. Mijn beste vriend is ook psychotisch.
Hij is nu ook al 2 weken aan de medicatie. En het gaat een stuk beter
Maar we hebben ons wel vreselijke zorgen gemaakt. Iemand die je zo goed kent die zich ineens heel anders gaat gedragen is heel eng om te zien. Gelukkig is het goed te behandelen
Ik wil je graag even heel veel sterkte wensen en je moeder ook natuurlijk.
probleem is eigenlijk dat ik structuur nodig heb en ik denk 'madame' ook.quote:Op maandag 18 juli 2011 22:34 schreef DeZoektocht het volgende:
Hallo Madame en Red
ik lees even mee en zie sowieso al 1 keer gezegd worden dat de psychiaters het ook niet echt weten.
Ik neem aan dat jullie zelf ook veel googlen, hebben jullie niet zelf zoiets van dat je wat anders wilt proberen ofzo?
Dat jezelf ook op zoek bent naar hoe het beter kan gaan zegmaar?
Hmm..dit stuk is best herkenbaar, alleen dan niet zo extreem. Naar buiten gaan vermoeid mij ook veel. Ivm. met alle prikkeld en ik onderneem niet heel veel dingen. En kan weinig initiatief tonen en als ik eenmaal door iemand overgehaald en meegesluerd ben, valt het wel mee.quote:Op maandag 18 juli 2011 22:52 schreef redboyke het volgende:
[..]
probleem is eigenlijk dat ik structuur nodig heb en ik denk 'madame' ook.
ik kan wel een planning maken met wat ik allemaal zou willen doen maar ik kan me daar niet aan houden. dus ik heb altijd iemand nodig die me zou motiveren en meegaat.
ik durfde bijvoorbeeld niet naar de kermis gaan maar iemand bleef lang genoeg aandringen en me schuldig te laten voelen door te zeggen dat ik zijn kermis zou afnemen als ik niet mee zou gaan.
maar voor mij is al een hele stap om in die drukte rond te lopen maar gaat wel iets makkelijker als ik iemand bij heb dan dat ik bijvoorbeeld alleen zou moeten gaan want dan had ik dat nooit gedaan. komt er nog eens bij dat dat voor mij keiveel schrik teweeg brengt en veel energie. als ik ene keer buiten ben geweest kom ik voor een hele tijd nietmeer buiten. maar zowel ik als madame weten wel dat we het anders willen en een normaal leven willen maar zolang we niet de nodige hulp krijgen gaat dat ook niet lukken. als je die brochures leest van de psychiatrie dan denk je van ah leuk het programma word op mij aangepast. wat dus helemaal niet waar is. iedereen krijgt dus hetzelfde en bij sommige mensen word er wat weggelaten. maar t'is niet zo van af jij wilt dat dat en dat dan gaan wij daarvoor zorgen. dus op dat opzicht bent ik wel teleurgesteld in de hulp dat ik nu krijg en vind ik dat niet genoeg. ik vind eigenlijk dat ik iemand nodig heb die continue met me bezig is die me kan motiveren om buiten te komen en onder de mensen te komen en die ik kan leren vertrouwen.
Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 00:30 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik zoek heel veel dingen online op, maar ik heb nog steeds niks gewonden wat mij zou kunnen helpen.
Helaas.
Ik heb echt geen idee ...quote:Op dinsdag 19 juli 2011 01:36 schreef cafpow het volgende:
[..]
Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.
niet weten wat je nodig hebt is als geblinddoekt een puzzel moeten maken.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 01:36 schreef cafpow het volgende:
[..]
Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.
Ik heb niet alles gelezen, maar sport je?quote:Op dinsdag 19 juli 2011 01:40 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ik heb echt geen idee ...
Als je nagaat wat ik allemaal al voor hulp heb gehad (emotieregulatietraining, cognitieve therapie, sociale vaardigsheidstraining, psychotherapie, gesprekstherapie, psychomotorische therapie, mindfullness, muziektherapie, .. ) en de verschillende soorten medicijnen (2 soorten antipsychotica, 2 soorten antidepressiva), weet ik niet wat er nog overblijft.
Ja, elke dag.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 01:50 schreef L-ascorbinezuur het volgende:
[..]
Ik heb niet alles gelezen, maar sport je?
Oké, goed bezig!quote:Op dinsdag 19 juli 2011 01:57 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had.
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.
Misschien kun je 't eens bespreken/overwegen.quote:In a single double-blind study on 13 patients, Myo-inositol (18 grams daily) has been found to reduce the symptoms of obsessive-compulsive disorder (OCD) significantly, with effectiveness equal to SSRIs and virtually without side-effects.[22] In a double-blind, controlled trial, myo-inositol (18 grams daily) was superior to fluvoxamine for decreasing the number of panic attacks and other side-effects.[20] http://en.wikipedia.org/wiki/Inositol
Misschien heb je wel even geen therapie nodig en moet je gewoon leuke dingen gaan doen. Beetje rondfietsen, filmpje pakken, creatieve foto's maken.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 01:57 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had.
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.
Het zou wel mooi zijn als ze daar een oplossing voor zouden vinden.quote:Stress en gen maakt gevoelig voor depressie
NIJMEGEN - Onderzoekster Lotte Gerritsen van het UMC St Radboud heeft ontdekt dat mensen met een afwijkend gen, het zogeheten BDNF-gen, in combinatie met stress gevoeliger zijn voor het krijgen van een depressie.
Het BDNF-gen maakt een groeifactor die belangrijk is voor de hersenontwikkeling. Gerritsen concludeert dat in geval van stress een variant van dit gen kennelijk minder goed functioneert, want het hersengebied waar de emoties worden gereguleerd ontwikkelt zich dan niet optimaal. Hierdoor lopen ze een grotere kans op depressie.
Stressvolle gebeurtenissen in de kindertijd, zoals het scheiden van de ouders of het overlijden van een broer of zus, verhogen de kans op een depressie op latere leeftijd. Daarnaast lijken ook bepaalde variaties in het BDNF-gen een grotere kans te geven op een depressie. Dit bleek al uit meerdere studies. Maar tot nu toe was het onbekend of er een verband tussen beide factoren bestaat.
Geen verschil
Uit het onderzoek bleek dat het in de anatomie van de hersenen niet of nauwelijks was terug te zien of iemand een normaal of afwijkend gen had. Net zo min of iemand in zijn kindertijd wel of geen stressvolle gebeurtenissen had meegemaakt.
Maar had iemand een afwijkend gen én stressvolle gebeurtenissen meegemaakt, dan zagen de onderzoekers wél een duidelijk verschil. Bij hen was een hersengebied in de prefrontale cortex duidelijk kleiner dan bij de andere vrijwilligers. En uitgerekend dit hersengebied, dat belangrijk is voor het afstemmen van emoties, wordt vaak in verband gebracht met depressies.
Invloed van stress
Het onderzoek van Gerritsen is belangrijk, omdat het voor depressieve aandoeningen laat zien hoe stress de werking van genen beïnvloedt. De resultaten van het onderzoek zijn online gepubliceerd in Molecular Psychiatry.
Bron: http://www.gezondheidsnet(...)oelig-voor-depressie
Oxazepam is volgens mij niet geindiceerd als middel tegen depressie? Er zijn wel andere middelen die prima werkten maar door de gepatenteerde ssri pillen volledig zijn weggevaagd uit de receptenwereld.quote:Op woensdag 3 augustus 2011 01:29 schreef ScarFace- het volgende:
Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !
Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.quote:Op woensdag 3 augustus 2011 01:19 schreef Madame_Paon het volgende:
Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.
Een piekeraar?quote:Op woensdag 3 augustus 2011 08:37 schreef Nyota het volgende:
[..]
Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.
Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.
Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH
Piekern kan ik als de beste..quote:Op woensdag 3 augustus 2011 11:13 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Een piekeraar?
Maar je hebt deze gevoelens pas sinds dat ongeluk?
Want een traumatische ervaring kan ook een depressie uitlokken.
Heb je nog last van negatieve gevoelens t.o.v. dat ongeluk?
Nee, hoor niet wazig, ook wel enige herkenning... Ik ging naar een psycholoog en daarna naar een psychotherapeute. Ben daar 2 keer geweest, maar dat klikte niet en voelde me echt niet op mijn gemak (en stond de 3e keer dus zo weer buiten). Nu denk ik: shit, wat moet ik nu? Ik denk dat een cognitief gedragstherapeut voor mij het beste is, maar ja, vind die maar eens op korte termijn. Of ik denk toch , net als eerder, aan een GGZ instelling, maar ja, daar is ook een wachttijd...quote:Op woensdag 3 augustus 2011 12:51 schreef Spacekitten het volgende:
Hoi Nyota,
Wat klinkt het me bekend in de oren, ook hier een piekeraar van de bovenste plank.
Wat vooral belangrijk is (denk ik, ben geen psych) is dat je alles op een rijtje kunt krijgen, wat wil je en waar voel je je goed bij. Meestal als je de rust hebt verder te kijken dan de basis dingen dan pas kom je erachter wat je echt dwars zit. Loop je trouwens nu nog steeds bij een psycholoog?
Jammer genoeg is een negatief zelfbeeld niet zomaar afgeleerd, helemaal niet als je het jaren hebt.
Ik heb tenminste als ik me dan goed voel over mezelf, dat ik me schuldig voel erom, want ik heb mijn "doelen" niet bereikt...
Nou ja, beetje wazig en waarschijnlijk kun je er niets mee, maar toch veel sterkte gewenst en succes bij de huisarts
Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!quote:Op woensdag 3 augustus 2011 20:55 schreef Nijna het volgende:
Niks geen wazig verhaal gewoonmezelf... wat frustrerend als je zo'n mens treft zeg. En dan heeft zij nog een aardige vinger in de pap ook... heel goed om het op de mail te zetten! Heel goed dat je het met je leidinggevende hebt besproken. Pas goed op jezelf en blijf praten met de mensen om je heen
Echt, WTF! Wat vervelend zeg. Ik begrijp het maar niet: dan ben je al ziek en dat moet je ook nog hiermee blijven vechten. Dat kost verdorie energie die je liever in jezelf wil stoppen!!quote:Op donderdag 4 augustus 2011 11:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!
hier ben ik het dus mee eens.quote:Op donderdag 4 augustus 2011 11:45 schreef Nyota het volgende:
[..]
Echt, WTF! Wat vervelend zeg. Ik begrijp het maar niet: dan ben je al ziek en dat moet je ook nog hiermee blijven vechten. Dat kost verdorie energie die je liever in jezelf wil stoppen!!
Wat zegt je werkgever hiervan (of weet die het nog niet?) en voor wanneer heb je de afspraak staan?
ik zou zeggen ga naar die onafhankelijke arts, en stel je daar gewoon flink aan. Zorg er desnoods voor dat je daar een hele heftige paniekaanval hebt..en dat je overal last van heb die dag. Ook al doe je maar alsof.quote:Op donderdag 4 augustus 2011 11:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!
Mindfullness kan heel fijn werken, maar ik ben totaal niet van zweverig gedoe.quote:Op woensdag 3 augustus 2011 13:15 schreef Nyota het volgende:
[..]
Dus volgende week naar de huisarts, misschien heeft zij nog suggesties. Ik zat zelf nog wel te denken dat mindfulness voor mijn wellicht nog iets is. Jij, als pieker-koningin, daar ervaring mee? Dat is dus ook zoiets: ik zit al verschillende mogelijkheden te bedenken om er iets aan te doen, bijt me daar helemaal in vast, maar uiteindelijk lijkt er niets te gebeuren en ben ik meer aan het regelen dan dat ik echt aan mezelf kan werken. Me ook druk te maken over dat ik weer zo snel mogelijk moet gaan werken (zeker omdat ik dus al heel lang minder heb gewerkt en nu bijna helemaal niet meer...)
Wat een eye-opener trouwens dat er ook mensen zijn die veel minder piekeren (ik dacht dat dat wat ik doe best normaal was). Wat moet dat lekker rustig zijn...
het is wel positief dat je probeert te werken. Ik heb zelf ongeveer 2 jaar uit de roulatie gezeten en ik moet zeggen dat nu ik weer met school ga beginnen ik er toch wel wat angst voor heb hoor.quote:Op donderdag 4 augustus 2011 13:44 schreef Nyota het volgende:
Nou, ik was net ook bij de ba, maar die is het andere uiterste. Die zou me nog thuis laten zitten met een verkoudheid. Maar goed.
Ik heb zelf het initiatief genomen om weer te gaan werken 2 weken geleden en dat houden we dus maar even zo op 2 uur per dag over 4 dagen.
En dan maar wachten op start van een behandeling (hoewel aangemeld bij een psychotherapeut ik nog niet ben) en dat kan maanden duren.
Tja, en dan sta je weer buiten.
Regel zelf nuttige werkzaamheden erbij als dat geen probleem isquote:Op vrijdag 5 augustus 2011 08:01 schreef Nyota het volgende:
Ja, dat werken is wel ok. Ik merkte dat ik na 2 weken niet te zijn geweest het al heel erg spannend vond, maar uiteindelijk viel dat (natuurlijk) echt 100% mee. Het is nu eigenljk bijna 'erger' omdat ik het gevoel heb er maar een beetje overbodig zit te zijn.
Maar jij gaat weer naar school dus: ook heel spannend, ik kan me dat heel goed voorstellen. Ook die angsten naar aanleiding van eerdere ervaringen kan ik me goed voorstellen. Dat is niet vreemd, maar probeer te bedenken dat het mee kan vallen! Stel je open en wees jezelf (makkelijk gezegd he) en als het dan wel lukt, wat voor goed gevoel dat wel niet kan geven
Wanneer ga je precies weer starten?
Ik start aankomennd schooljaar, dus 1 september weerquote:Op vrijdag 5 augustus 2011 08:01 schreef Nyota het volgende:
Ja, dat werken is wel ok. Ik merkte dat ik na 2 weken niet te zijn geweest het al heel erg spannend vond, maar uiteindelijk viel dat (natuurlijk) echt 100% mee. Het is nu eigenljk bijna 'erger' omdat ik het gevoel heb er maar een beetje overbodig zit te zijn.
Maar jij gaat weer naar school dus: ook heel spannend, ik kan me dat heel goed voorstellen. Ook die angsten naar aanleiding van eerdere ervaringen kan ik me goed voorstellen. Dat is niet vreemd, maar probeer te bedenken dat het mee kan vallen! Stel je open en wees jezelf (makkelijk gezegd he) en als het dan wel lukt, wat voor goed gevoel dat wel niet kan geven
Wanneer ga je precies weer starten?
Goed dat je niet helemaal terug valt in oude gewoontes...quote:Op vrijdag 5 augustus 2011 10:00 schreef Spacekitten het volgende:
spannend hoor, een nieuwe opleiding!
Hier gaat het redelijk goed, de vakantie had echt rust gebracht (al duurde dat bijna een week) Nu ben ik weer terug op het werk en moet ik echt moeite doen niet in mijn oude gewoontes te vallen. Het is me al wel gelukt weer wat van mijn handelingen voor het slapen gaan te verminderen. Moet zeggen dat ik daar wel trots op ben!
Wel veel alleen meteen weer, dat mis ik echt van de vakantie, daar was ik gewoon niet alleen en nu weer aan t werk en lief ook aan het werk en ja dan zit je weer regelmatig alleen te lunchen enzo...
tja, alleen maar goed dat je het eruit gooit. Kanker is idd slopend, maar psychische stoornissen ook.quote:Op vrijdag 5 augustus 2011 22:17 schreef Nyota het volgende:
Het ging nog best goed vandaag, dat werken. Eigenlijk al met al een best goede dag. Een vriend belde me spontaan en in de zon zitten praten over vanalles en nog wat en ook hoe ik me voeld. Een onverwacht cadeautje.
En toen een onverwachte, onaangename verrassing. Een mail van een vriendin: haar vriend heeft kanker. GVD, wat is dat voor onzin! Fucking halverwege de 30. Wat is dat voor onzin? Heel hun leven op z'n kop. Dat is niet eerlijk. En waar zit ik me dan dagen zogenaamd druk om te maken? Dat is niks in vergelijking hiermee.
En wat is dat toch met jonge mensen en die kutziekte? Eerder dit jaar iemand al verloren: 35, 3 maanden na de diagnose overleden. En nu die vriend. Waarom hij? Waarom moet zijn leven, iemand die altijd zo positief en vrolijk is, dit overkomen?
Wat een onzettende slecht grap is het soms toch allemaal? Aan de ene kant denk ik nu: geniet van elke dag en gooi al die nutteloze piekergedachten opzij en LEEF, maar aan de andere kant denk ik: zie je, waarom nog je best doen als het zo loopt? Het is gewoon een grote klotezooi.
Sorry, moest er even uit.
tja, bij ons is mijn ma altijd overbezorgd geweest, omdat ik altijd aan haar bleef hangen..maar dat kwam doordat ik niet wist wat te doen met alles wat buiten op me af kwam, en heb als het ware rond mijn 14e een soort stop in mijn ontwikkeling gezet, doordat ik mede door mijn pdd-nos totaal klem zat. Maar de laatste jaren heb ik een inhaalsprong gemaakt.quote:Op vrijdag 5 augustus 2011 22:36 schreef Madame_Paon het volgende:
Kanker is niet te vergelijken met psychische beperkingen. Het is een heel ander soort lijden.
Maar ik hoop dat die man het haalt!
@cafpow: Herkenbaar. Ik ben al een paar jaar uit huis, maar mijn moeder belt me alsnog elke dag.
Toen ik 16 was, mocht ik niet eens alleen met de trein reizen ...![]()
Terwijl mijn zus dat op haar 12e al mocht.
Volgens mij dacht ze echt dat ik bij de eerste de beste in de auto zou stappen.
Wat een belediging eigenlijk.
Ja, precies ja! En ik wil er ook voor hen zijn en dan niet over mezelf lopen "miemelen" (ik weet het, zo moet ik dat niet zien). Hoe moet je aan iemand met kanker uitleggen die vecht voor z'n leven dat jij er eigenlijk allemaal even niet zo'n zin in hebt? Dat je vindt dat er niks is, dat je niets bent, jezelf moet dwingen iets te doen maar lichamelijk wel gezond bent?quote:Op zaterdag 6 augustus 2011 10:14 schreef Nijna het volgende:
Nyota, je gedachten zijn herkenbaar...
Als ik dan zie dat er weer iemand gaat die wel wilde en positief in het leven staat... dan vind ik mezelf soms wel eens ondankbaar, dat ik het zo'n strijd vind om gewoon te zorgen dat ik overeind blijf...
Tia, voor een buitenstaander is het ook lastig. Omdat zij dingen positief zien, en dat maakt het inleven alleen lastiger.quote:Op zondag 7 augustus 2011 10:32 schreef Nijna het volgende:
Er zijn ook wel overeenkomsten, ik vind het alleen wel lastig als sommige mensen zo oordelen over een depressie of niet goed in je vel zitten.
Alsof je ervoor kiest om je zo te voelen...
Daar kies je niet voor.quote:Op zondag 7 augustus 2011 20:47 schreef Me_Master het volgende:
Ik raad deze site ten harte aan, aan allen die vaak met negatieve gevoelens zitten. U kunt ervoor kiezen om vrij en onbevangen te leven.
http://www.levenskwaliteit.nl/script/
Heel fijn, ga je er toch weer met een iets beter gevoel weg toch? Herkenbaar hoor, maar niet leukquote:Op zondag 7 augustus 2011 21:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!
Even een kleine update van mijn kant,
Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker,
Hmm, ik moet misschien even teruglezen, maar: wat is er precies gebeurd met je vakantieuren? Gezeur of zulk soort dingen wil je er nu ook nog niet bij hebben he...quote:en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de treinIk ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
Misschien bedoelde hij het echt goed, maar iedereen is anders en ervaart dingen anders. Dus nee, jij kiest hier zelf niet voorquote:pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies!
Ik zit nu sinds mei in de ziektewet en officieel zou ik met ingang van volgende week 3 weken vakantie hebben, dus ik gaf dat door aan de ba, eigenlijk omdat ik de laatste week een weekje weg ben, dus zij zegt dat ik dat officieel aan mijn werkgever moet doorgeven, dus dat heb ik gedaan, en zij melden mij dat ze me dan voor 3 weken beter melden en daarna week ziek melden, dus kost het me mijn eigen uren, maar dat mag dus niet aangezien ik inj de ziektewet zit. staat in de CAO! Er zijn heel veel tekenen dat ik eruit getrapt wordt als mijn contract in september afloopt, en dan zou ik dus geen uren hebben die ze uit moeten betalen. Raar spelletjequote:Op zondag 7 augustus 2011 21:31 schreef Nyota het volgende:
[..]
Heel fijn, ga je er toch weer met een iets beter gevoel weg toch? Herkenbaar hoor, maar niet leuk
[..]
Hmm, ik moet misschien even teruglezen, maar: wat is er precies gebeurd met je vakantieuren? Gezeur of zulk soort dingen wil je er nu ook nog niet bij hebben he...
[..]
Misschien bedoelde hij het echt goed, maar iedereen is anders en ervaart dingen anders. Dus nee, jij kiest hier zelf niet voor
Mijn vriend wil ik helemaal niet wegjagen, ik wil ook niet zonder hem, ik vind er nooit meer zo 1! maar gewoon puur bescherming omdat ik bang ben dat hij er genoeg van gaat krijgen. ofzo...quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:33 schreef redboyke het volgende:
gewoonmezelf87 ik jaag ook altijd iedereen weg en achteraf heb ik er dan spijt van.
aan de ene kant wil ik wel veel vrienden hebben maar aan de andere kant dan juist weer niet.
vind vrienden hebben een heel vermoeiend iets eigenlijk.
altijd je pokerface opzetten enzo. ben nu op punt gekomen dat ik liever niemand om me heen heb
Oh, als dat in de CAO staat, is dat wel een beetje gemeen ja... Goed dat je er tegenin gaat!quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:38 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Ik zit nu sinds mei in de ziektewet en officieel zou ik met ingang van volgende week 3 weken vakantie hebben, dus ik gaf dat door aan de ba, eigenlijk omdat ik de laatste week een weekje weg ben, dus zij zegt dat ik dat officieel aan mijn werkgever moet doorgeven, dus dat heb ik gedaan, en zij melden mij dat ze me dan voor 3 weken beter melden en daarna week ziek melden, dus kost het me mijn eigen uren, maar dat mag dus niet aangezien ik inj de ziektewet zit. staat in de CAO! Er zijn heel veel tekenen dat ik eruit getrapt wordt als mijn contract in september afloopt, en dan zou ik dus geen uren hebben die ze uit moeten betalen. Raar spelletje
Wow, dat is wel heel fijn hoor! Dat met m'n vriend en denken hem weg te jagen is wel heel herkenbaar.quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:41 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Mijn vriend wil ik helemaal niet wegjagen, ik wil ook niet zonder hem, ik vind er nooit meer zo 1! maar gewoon puur bescherming omdat ik bang ben dat hij er genoeg van gaat krijgen. ofzo...
wat betreft vrienden, ik heb er in de laatste maanden een aantal verloren, maar dat waren blijkbaar geen echte vrienden, ik heb er nu nog 2 die ik gemiddeld 2x per week zie, en die mij ook dwingen om leuke dingen te doen of er gewoon even uit te gaan, en ik ben heel blij emt die 2, ik kan ook gewoon een middag op de bank hangen, en gewoon mezelf zijn. Zou niet zonder ze willen.,
Superzus! Ja, die 6 maanden geldt als je helemaal niet werkt ja. Als je wel een beetje werkt, bouw je ook naar rato op (en dat schiet natuurlijk ook niet echt op met 8 uur per week, dus is het eigenlijk wel 'schappelijk' dat je dan bij vakantie ook naar rato mag opnemen).quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:51 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Als je deels werkt gaat het inderdaad naar ratio, maar als je volledig in de ziektewet zit mogen ze er niet aankomen, mijn zus is bekend met arbeidsrecht en heeft het helemaal uitgezochtWel is het zo dat als je langer dan 6 maanden in de ziektewet zit, je geen vakantieuren meer opbouwt, maar dan blijft wel staan wat je al hebt.
Mijn moeder is mijn steun en toeverlaat, ik zou echt niet weten wat ik zonder die vrouw zou moeten doen!maar ook de rest van mijn directe familie is geweldig, en staan allemaal naast en achter mij. Nemen het over en gaan het gevecht aan als ik dat even niet kan! Voor mij weer eens het bewijs hoe belangrijk familie is.quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:52 schreef Nyota het volgende:
[..]
Wow, dat is wel heel fijn hoor! Dat met m'n vriend en denken hem weg te jagen is wel heel herkenbaar.
En fijn dat je vrienden je dwingen wat leuks te gaan doen. Ik heb een vriendin die wel begrijpt waar ik in zit en me af en toe ook een beetje mee sleept. Een andere vriendin daarentegen weet niet zo goed hoe ze met mijn situatie om moet gaan geloof ik en daar hoor ik nauwelijks wat van (en ik probeer wel contact te krijgen en haar af en toe te mailen/sms en soms te zien etc, wilde alleen dat het even andersom was...).
Heb je ook veel steun aan je familie (al las ik net iets over je moeder)?
Hé wat een vervelend verhaal allemaal. Tja ik weet niet echt goed wat te zeggen hierop.quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!
Even een kleine update van mijn kant,
Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de treinIk ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies!
em, tja echt iemand die helpt heb ik niet. Ik heb wel mijn psycholoog, waar ik dingen mee bespreek en mij een beetje helpt met hoe dingen te doen hoewel ik het alleen wel ok doe. maar de psycholoog heb ik ivm. vakantie al bijna 1 maand niet gezien want eerst was ik 2 weekjes weg en nu de psych.quote:Op maandag 8 augustus 2011 10:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
cafpow is er niet iemand die jou een beetje kan helpen met de voorbereidingen? welke studie ga je doen? wat betreft introductiedagen, dat stelt niet zoveel voor is mijn ervaring maar ik zou wel gaan als ik jou was, anders plaats je jezelf al direct iets buiten de groep, op zo'n dag is iedereen een beetje gespannen en iedereen staat voor een nieuw begin dus je bent de enige niet!wat vervelend dat je een strijd moet leveren met instanties, ik ervaar dat altijd als vermoeiend! sterkte in ieder geval
Ik zeg niet dat je er zelf voor kiest. Dat zegt het script. En ik heb de link alleen erbij gezet om als hulpmiddel te laten dienen voor mensen met negatieve gevoelens. Omdat ik er zelf ook veel aan heb gehad.quote:Op zondag 7 augustus 2011 21:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!
Even een kleine update van mijn kant,
Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de treinIk ben nu weer even lekker thuis, lekker met mijn eigen spullen, met mijn moeder bij de hand, en gewoon thuis! Ik mis mijn vriend wel hoor, maar we zien elkaar donderdag weer, Dat is ook de dag dat ik weer naar de arbo dienst moet, maar op aanraden van die vriend heb ik alles opgeschreven, voor het geval ik dichtklap, en mijn moeder gaat mee, En dan kan ik ook nog gaan vechten met mijn werkgever om mijn vakantie-uren, zij willen mij gaan beter melden voor die 3 weken dat ik officieel vakantie zou hebben en daarna weer ziek melden, maar dit mag helemaal niet, mijn zus weet dit en heeft er de cao op nagekeken, maar het ziet ernaar uit dat ze me gaan ontslaan en als ze me dan die uren moeten uitbetalen kost het ze zo'n 600 euro dus nu proberen ze hetr maar zo.
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies!
hmmm...zoals jij het beschrijft heb ik geen last van somatisatie klachten. Maar ik merk wel dat bijv. mijn migraine nu eigenlijk vooral spannischgshoofpijn is en ik daar echt dagen of weken mee kan rondlopen, en nu weer. Maar vreemd genoeg had ik op vakantie maar 2x een migraine aanval, vanwege combinatie van hitte+vermoeidheid en na goed slapen was het weer over.quote:Op maandag 8 augustus 2011 17:37 schreef Vicas het volgende:
Na een hele hoop te hebben gelezen besloot ik zelf ook maar eens iets te schrijven.
Ik ben driekwart jaar geleden voor het eerst bij een psycholoog/ psychotherapeut geweest.
Vanwege een moeilijke thuissituatie liep ik tegen nogal wat problemen aan in het dagelijks leven, totdat ik een depressieve periode kreeg en niks anders deed dan piekeren en voor me uit staren. Met een (kleine) schop onder mn kont ben ik uiteindelijk naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen. Ik had er vaker over gedacht om met iemand te gaan praten maar ik dacht altijd: wat helpt dat nou?
Achteraf gezien was ik denk ik vooral heel bang. Hoewel het stom klinkt was ik bang dat het niet zou helpen, want stel dat het inderdaad niet helpt, wat dan nog?
Maar goed, ik ben heel snel van mening veranderd. Het heeft me echt enorm geholpen, zowel de gesprekken als de EMDR therapie die ik gehad heb. Na een aantal behandelingen stelde mijn psychologe voor om het voorlopig af te sluiten. Ik was zoveel vooruit gegaan en het ging zo goed dat het mij ook niet meer nodig leek.
Sinds februari liep ik echter steeds tegen allerlei kleine, vervelende kwaaltjes aan die op zich niks voorstellen maar elkaar haast continu opvolgden: grieperig, verkouden, keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid etc.
Wederom op naar de huisarts, maar niks te vinden. Na een wat langer gesprek (ik heb wegens verhuizing een andere huisarts dan voorheen) wees hij mij erop dat het allemaal stress gerelateerde klachten zijn. Maar ik heb geen stress, waar zou ik nu stress van moeten hebben? riep ik. Nu bestaat het sterke vermoeden dat mijn hele voorgeschiedenis nog steeds een sterke mate van stress veroorzaakt en wederom mag ik naar de psycholoog. Komende woensdag heb ik mijn eerste afspraak (ook bij een andere psycholoog).
Ik vraag me af of er meer mensen zijn met deze somatisatie klachten?
wat was je aan et crea bea-en??quote:Op maandag 8 augustus 2011 20:54 schreef Spacekitten het volgende:
Nyota, kun je op je werk wel dingen doen die je leuk vind? Of is het puur de associatie met wat er allemaal gebeurt is?[\quote]
Ik weet even niet zo goed wat ik leuk vind.. Het is wel werk wat nog echt van "mij" is en dus niet van die stomme toegeschoven domme klusjes. Maar verder boeit het ook niemand echt geloof ik. Ik voel me er gewoon behoorlijk alleen: dat is ook de cultuur een beetje. Het maakt niet uit waar of wanneer je werkt, als je je werk maar af hebt. Daarom weet ook bijna niemand van elkaar wat ze aan het doen zijn. Ik vind het dus wel lastig. Zat te denken dat de bedrijfsmaatschappelijk werker misschien nog iets is: iemand ervaring mee?
[quote]
Hier gaat t goed, net een crea bui gehad, alleen wel jammer dat vriendlief (die normaal op maandag weg is) het een paar keer kwam verstoren, of ik nog naar beneden kwam! Terwijl ik normaal lekker mijn ding kan doen, nou ja, tis niet anders
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |