R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
gewoonmezelf87 ik jaag ook altijd iedereen weg en achteraf heb ik er dan spijt van.
aan de ene kant wil ik wel veel vrienden hebben maar aan de andere kant dan juist weer niet.
vind vrienden hebben een heel vermoeiend iets eigenlijk.
altijd je pokerface opzetten enzo. ben nu op punt gekomen dat ik liever niemand om me heen heb
aan de ene kant wil ik wel veel vrienden hebben maar aan de andere kant dan juist weer niet.
vind vrienden hebben een heel vermoeiend iets eigenlijk.
altijd je pokerface opzetten enzo. ben nu op punt gekomen dat ik liever niemand om me heen heb
Ik zit nu sinds mei in de ziektewet en officieel zou ik met ingang van volgende week 3 weken vakantie hebben, dus ik gaf dat door aan de ba, eigenlijk omdat ik de laatste week een weekje weg ben, dus zij zegt dat ik dat officieel aan mijn werkgever moet doorgeven, dus dat heb ik gedaan, en zij melden mij dat ze me dan voor 3 weken beter melden en daarna week ziek melden, dus kost het me mijn eigen uren, maar dat mag dus niet aangezien ik inj de ziektewet zit. staat in de CAO! Er zijn heel veel tekenen dat ik eruit getrapt wordt als mijn contract in september afloopt, en dan zou ik dus geen uren hebben die ze uit moeten betalen. Raar spelletjequote:Op zondag 7 augustus 2011 21:31 schreef Nyota het volgende:
[..]
Heel fijn, ga je er toch weer met een iets beter gevoel weg toch? Herkenbaar hoor, maar niet leuk
[..]
Hmm, ik moet misschien even teruglezen, maar: wat is er precies gebeurd met je vakantieuren? Gezeur of zulk soort dingen wil je er nu ook nog niet bij hebben he...
[..]
Misschien bedoelde hij het echt goed, maar iedereen is anders en ervaart dingen anders. Dus nee, jij kiest hier zelf niet voor
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Mijn vriend wil ik helemaal niet wegjagen, ik wil ook niet zonder hem, ik vind er nooit meer zo 1! maar gewoon puur bescherming omdat ik bang ben dat hij er genoeg van gaat krijgen. ofzo...quote:
gewoonmezelf87 ik jaag ook altijd iedereen weg en achteraf heb ik er dan spijt van.
aan de ene kant wil ik wel veel vrienden hebben maar aan de andere kant dan juist weer niet.
vind vrienden hebben een heel vermoeiend iets eigenlijk.
altijd je pokerface opzetten enzo. ben nu op punt gekomen dat ik liever niemand om me heen heb
wat betreft vrienden, ik heb er in de laatste maanden een aantal verloren, maar dat waren blijkbaar geen echte vrienden, ik heb er nu nog 2 die ik gemiddeld 2x per week zie, en die mij ook dwingen om leuke dingen te doen of er gewoon even uit te gaan, en ik ben heel blij emt die 2, ik kan ook gewoon een middag op de bank hangen, en gewoon mezelf zijn. Zou niet zonder ze willen.,
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Oh, als dat in de CAO staat, is dat wel een beetje gemeen ja... Goed dat je er tegenin gaat!quote:
[..]
Ik zit nu sinds mei in de ziektewet en officieel zou ik met ingang van volgende week 3 weken vakantie hebben, dus ik gaf dat door aan de ba, eigenlijk omdat ik de laatste week een weekje weg ben, dus zij zegt dat ik dat officieel aan mijn werkgever moet doorgeven, dus dat heb ik gedaan, en zij melden mij dat ze me dan voor 3 weken beter melden en daarna week ziek melden, dus kost het me mijn eigen uren, maar dat mag dus niet aangezien ik inj de ziektewet zit. staat in de CAO! Er zijn heel veel tekenen dat ik eruit getrapt wordt als mijn contract in september afloopt, en dan zou ik dus geen uren hebben die ze uit moeten betalen. Raar spelletje
Ik werk zelf nog wel een aantal uur en wil binnenkort ook met vakantie. Ik heb begrepen dat als je helemaal ziek bent dit dan wel van je vakantieuren af gaat, maar als je nog wel een beetje werkt, je naar rato verlof op moet nemen (dus ik werk nu 8 uur per week, dus hoef ook maar voor 1 week 8 uur vakantie op te nemen). Maar als ik dus niet zou werken, zou het me 40 uur kosten (lees ik op wat sites). Zo vreemd.
Dus toen ik jou bericht las, dacht ik eerst: logisch dat het van je vakantiedagen af gaat, maar als er dus iets anders in de CAO staat is het een naaistreek. Fijn dat je mensen om je heen hebt die je helpen!
Als je deels werkt gaat het inderdaad naar ratio, maar als je volledig in de ziektewet zit mogen ze er niet aankomen, mijn zus is bekend met arbeidsrecht en heeft het helemaal uitgezocht 
Wel is het zo dat als je langer dan 6 maanden in de ziektewet zit, je geen vakantieuren meer opbouwt, maar dan blijft wel staan wat je al hebt.
Wel is het zo dat als je langer dan 6 maanden in de ziektewet zit, je geen vakantieuren meer opbouwt, maar dan blijft wel staan wat je al hebt.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Wow, dat is wel heel fijn hoor! Dat met m'n vriend en denken hem weg te jagen is wel heel herkenbaar.quote:
[..]
Mijn vriend wil ik helemaal niet wegjagen, ik wil ook niet zonder hem, ik vind er nooit meer zo 1! maar gewoon puur bescherming omdat ik bang ben dat hij er genoeg van gaat krijgen. ofzo...
wat betreft vrienden, ik heb er in de laatste maanden een aantal verloren, maar dat waren blijkbaar geen echte vrienden, ik heb er nu nog 2 die ik gemiddeld 2x per week zie, en die mij ook dwingen om leuke dingen te doen of er gewoon even uit te gaan, en ik ben heel blij emt die 2, ik kan ook gewoon een middag op de bank hangen, en gewoon mezelf zijn. Zou niet zonder ze willen.,
En fijn dat je vrienden je dwingen wat leuks te gaan doen. Ik heb een vriendin die wel begrijpt waar ik in zit en me af en toe ook een beetje mee sleept. Een andere vriendin daarentegen weet niet zo goed hoe ze met mijn situatie om moet gaan geloof ik en daar hoor ik nauwelijks wat van (en ik probeer wel contact te krijgen en haar af en toe te mailen/sms en soms te zien etc, wilde alleen dat het even andersom was...).
Heb je ook veel steun aan je familie (al las ik net iets over je moeder
)?
Superzus! Ja, die 6 maanden geldt als je helemaal niet werkt ja. Als je wel een beetje werkt, bouw je ook naar rato op (en dat schiet natuurlijk ook niet echt op met 8 uur per week, dus is het eigenlijk wel 'schappelijk' dat je dan bij vakantie ook naar rato mag opnemen).quote:
Als je deels werkt gaat het inderdaad naar ratio, maar als je volledig in de ziektewet zit mogen ze er niet aankomen, mijn zus is bekend met arbeidsrecht en heeft het helemaal uitgezocht
Maar in 2012 verandert er vanalles he? (hoewel ik hoop dat we dan beiden al weer wat verder dan nu zijn
)
Mijn moeder is mijn steun en toeverlaat, ik zou echt niet weten wat ik zonder die vrouw zou moeten doen!maar ook de rest van mijn directe familie is geweldig, en staan allemaal naast en achter mij. Nemen het over en gaan het gevecht aan als ik dat even niet kan! Voor mij weer eens het bewijs hoe belangrijk familie is.quote:
[..]
Wow, dat is wel heel fijn hoor! Dat met m'n vriend en denken hem weg te jagen is wel heel herkenbaar.
En fijn dat je vrienden je dwingen wat leuks te gaan doen. Ik heb een vriendin die wel begrijpt waar ik in zit en me af en toe ook een beetje mee sleept. Een andere vriendin daarentegen weet niet zo goed hoe ze met mijn situatie om moet gaan geloof ik en daar hoor ik nauwelijks wat van (en ik probeer wel contact te krijgen en haar af en toe te mailen/sms en soms te zien etc, wilde alleen dat het even andersom was...).
Heb je ook veel steun aan je familie (al las ik net iets over je moeder
Heb je ook je vriend wel eens weggejaagd?
En wat je schrijft over vrienden die het niet begrijpen, dat herken ik ook, ik heb er na een tijd geen energie meer in gestoken, ze wilde het niet begrijpen, en wilde alleen maar pronken met haar eigen geluk, ik stak er energie in en op het moment dat ik daar mee stopte (nu 7 weken terug) heb ik niks meer gehoord. klaar dan
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Hé wat een vervelend verhaal allemaal. Tja ik weet niet echt goed wat te zeggen hierop.quote:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!
Even een kleine update van mijn kant,
Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de trein
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies!
Behalve dat je toch echt super fijne ouders(ma) hebt. Wou dat ik zo'n ma zou hebben, maar die maakt bij paniek of woede of wat voor aanval dan ook alleen erger, door het te willen analyseren en bespreken op het moemnt.
En als ik jou was echt goed vast zou houden aan die vriend. Want zulke mensen zijn lastig te vinden, en die moet je echt als goud behandelen.
Verder probeer de komende daagjes je wat af te sluiten van dat gedoe rondom de arbo dienst, want je kan er niet veel aan veranderen. Behalve te vechten voor wat jou "toebehoord" en als die werkgever moeilijk gaat doen en je willen ontslaan, nog beter dat ze dan dingen doen die niet mogen, werkt in zo'n geval alleen in je voordeel, zolang je een onafhankelijke arts en instantie achter je hebt staan die kunnen bewijzen dat je nog steeds "ziek" bent.
Hier een kort updatje, alles gaat wel redelijk. Alleen stress ik enorm kwa wat komen gaat, ik stress ivm. de economische situatie en dat op mezelf wonen zeer lastig gaat worden met alleen stufi. En dat het dan kiezen word tussen 2 dingen en een van die dingen is voor mij fundamenteel, maar thuis hou ik het echt niet nog 2 tot 3 jaar uit. En dan nog de studie, ik moet boeken gaan kopen, maar weet neit eens welke boeken ik ga gebruiken, en daar komt weer mijn ass bij kijken, ik heb de zekerheid nodig dat ik de boeken heb als het schooljaar begint, maar het is een lijst van 500 euro, en ik weet dat je 9 van de 10x niet alle boeken gebruikt. Onder tussen moet ik voor de introductie uit 2 activiteiten kiezen, een geen een spreekt me echt aan,maar gezien contact maken lastig is, is het handig om mee te doen.
Tussen door nog aan het vechten met de DUO ivm. hoogte van mijn stufi die niet klopt, en weer dat mens van het CWI die nu wil weten hoe het zit, hoe hoog mijn toelage is enz...
het word gewoon iets teveel, tussendoor worstel ik met mezelf dat ik weer thuis ben maar me niet echt thuisvoel, en worstel met mezelf om niet weer helemaal onderuit te zakken en moet mezelf om de zoveel tijd weer herinneren dat ik toch goed bezig ben ook heb ik om de zoveel tijd zoiets van "shit dit wil ik niet", want het is het beste voor mij op dit moment.
en ondertussen verschuil ik mij achter de pc en constant bezig zijn om niet te denken en niet in "slechte" gewoontes terug te vallen. En ben zo onrustig als maar kan, terwijl iedereen die mij ziet mij super rustig vind
cafpow is er niet iemand die jou een beetje kan helpen met de voorbereidingen? welke studie ga je doen? wat betreft introductiedagen, dat stelt niet zoveel voor is mijn ervaring maar ik zou wel gaan als ik jou was, anders plaats je jezelf al direct iets buiten de groep, op zo'n dag is iedereen een beetje gespannen en iedereen staat voor een nieuw begin dus je bent de enige niet! wat vervelend dat je een strijd moet leveren met instanties, ik ervaar dat altijd als vermoeiend! sterkte in ieder geval
wat vervelend dat je een strijd moet leveren met instanties, ik ervaar dat altijd als vermoeiend! sterkte in ieder geval
S. 2014
J. 2016
J. 2016
em, tja echt iemand die helpt heb ik niet. Ik heb wel mijn psycholoog, waar ik dingen mee bespreek en mij een beetje helpt met hoe dingen te doen hoewel ik het alleen wel ok doe. maar de psycholoog heb ik ivm. vakantie al bijna 1 maand niet gezien want eerst was ik 2 weekjes weg en nu de psych.quote:Op maandag 8 augustus 2011 10:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
cafpow is er niet iemand die jou een beetje kan helpen met de voorbereidingen? welke studie ga je doen? wat betreft introductiedagen, dat stelt niet zoveel voor is mijn ervaring maar ik zou wel gaan als ik jou was, anders plaats je jezelf al direct iets buiten de groep, op zo'n dag is iedereen een beetje gespannen en iedereen staat voor een nieuw begin dus je bent de enige niet!
Maar over het algemeen gaat het wel ok. Alleen de DUo(ib-groep)maken overal een zooitje van
Iemand die voldoende stuurkracht heeft kan kiezen, heeft iemand dat niet dan zit iemand vast en zou de hulp er dan ook op gericht moeten zijn om die stuurkracht weer terug te vinden. Ik heb in ieder geval niet het idee dat ik ooit voor een ander zou kunnen zeggen of diegene een keuze heeft of niet, ik ben die ander niet en ik kan niet weten hoe diegene zichzelf en het leven ervaart. Kan me daarom ook wel voorstellen dat de uitspraak ''het is een keuze'' verkeerd kan vallen. Daarnaast kan ik ook wel begrijpen waarom het voor een ander moeilijk voor te stellen is hoe het is om die stuurkracht niet (meer) te hebben, als diegene zoiets zelf niet heeft meegemaakt. En we hebben allemaal nog nooit meegemaakt hoe het is om een ander te zijn, vandaar dat ik oordelen over zoiets nooit echt op z'n plaats vind.
Je hebt wel de keuze met je situatie aan de slag te gaan en dat doen we allemaal, dus wat dat betreft is dat een keuze die we gemaakt hebben, we willen allemaal stuurkracht om de keuzes te maken die we echt willen en voor we daar zijn doen we ons best om weer in die positie te komen, wat vaak een hele lange weg is want je raakt die stuurkracht niet zomaar kwijt. Geldt natuurlijk voor alle problematiek, niet alleen angst en/of depressie.
Je hebt wel de keuze met je situatie aan de slag te gaan en dat doen we allemaal, dus wat dat betreft is dat een keuze die we gemaakt hebben, we willen allemaal stuurkracht om de keuzes te maken die we echt willen en voor we daar zijn doen we ons best om weer in die positie te komen, wat vaak een hele lange weg is want je raakt die stuurkracht niet zomaar kwijt. Geldt natuurlijk voor alle problematiek, niet alleen angst en/of depressie.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
pff, moest even bijlezen!
@gewoonmezelf:
Wat een gedoe joh, met je werk en de ba! Ik heb het zelf gelukkig nog niet meegemaakt, maar mijn ouders wel en dat heb ik toen ook meegekregen. Het is altijd zo erg dat ze van die vieze spelletjes gaan spelen! Wel super fijn dat je zoveel steun krijgt!
Vrienden heb ik helaas niet (veel); 2 meiden met wie ik af en toe wat doe, waarvan ik er bij eentje altijd zelf achteraan moet, want op een of andere manier kan zij dit niet uit haar eigen (ondanks dat ik haar al 22 jaar ken!) en de ander is moeder dus die kan ook niet zomaar ff .
@cafpow, een nieuwe studie is altijd stress, en dan helpt je situatie natuurlijk helemaal niet mee! Ik maakte altijd lijstjes en werkte dat dan af, hield ik in ieder geval wat overzicht. Heel veel sterkte met je geregel!
Hier gaat het nu wel redelijk, heb weer wat sneller paniekmomenten als tijdens de vakantie, maar voel het nu wel beter aankomen en denk dan snel aan iets anders. Heb alleen wel erg t gevoel dat ik iedereen tot last ben de laatste tijd, aangezien ik maar met een paar mensen erover kan praten en worden die nu merkbaar echt gek van me. Hopelijk helpt het gesprek met de psych van de week weer iets.
@gewoonmezelf:
Wat een gedoe joh, met je werk en de ba! Ik heb het zelf gelukkig nog niet meegemaakt, maar mijn ouders wel en dat heb ik toen ook meegekregen. Het is altijd zo erg dat ze van die vieze spelletjes gaan spelen! Wel super fijn dat je zoveel steun krijgt!
Vrienden heb ik helaas niet (veel); 2 meiden met wie ik af en toe wat doe, waarvan ik er bij eentje altijd zelf achteraan moet, want op een of andere manier kan zij dit niet uit haar eigen (ondanks dat ik haar al 22 jaar ken!) en de ander is moeder dus die kan ook niet zomaar ff .
@cafpow, een nieuwe studie is altijd stress, en dan helpt je situatie natuurlijk helemaal niet mee! Ik maakte altijd lijstjes en werkte dat dan af, hield ik in ieder geval wat overzicht. Heel veel sterkte met je geregel!
Hier gaat het nu wel redelijk, heb weer wat sneller paniekmomenten als tijdens de vakantie, maar voel het nu wel beter aankomen en denk dan snel aan iets anders. Heb alleen wel erg t gevoel dat ik iedereen tot last ben de laatste tijd, aangezien ik maar met een paar mensen erover kan praten en worden die nu merkbaar echt gek van me. Hopelijk helpt het gesprek met de psych van de week weer iets.
Ik zeg niet dat je er zelf voor kiest. Dat zegt het script. En ik heb de link alleen erbij gezet om als hulpmiddel te laten dienen voor mensen met negatieve gevoelens. Omdat ik er zelf ook veel aan heb gehad.quote:
Sorry hoor, maar daar kan ik dus helemaal niks mee! Wij kiezen er niet voor om ons zo ongelooflijk klote te voelen, En een ieder die het heeft meegemaakt weet dat!
Even een kleine update van mijn kant,
Sinds het gezeik met ba, ben ik weer naar beneden gedonderd, ik val van de ene paniekaanval in de andere, en ik weet echt niet meer welke kant ik op moet! Gisteren heb ik een gesprek gehad met een vriend van mijn vriend, Die is psycholoog en heeft mij ook zijn hulp aangeboden in de strijd met de arbo, en gewoon een tijdje zitten praten, Ik was redelijk rustig toen ik daar weg ging, Maar s'avonds ging het weer helemaal mis, Ik had bedacht dat ik het maar uit moest maken, want ik kost mijn partner alleen maar energie, en ik huil heel veel de laatste tijd, dus ik zei tegen mijn lief, dat het beter zou zijn als we elkaar voorlopig niet zouden zien, Daar reageerde hij heel geschokt en boos op, en met de woorden ik kies er zelf voor om er voor je jou te zijn, en ik wil er ook zijn als het kut gaat met jou! Maar goed ik zat helemaal in mijn eigen paniek, en mijn gevoel dat ik mensen tot last was, dat ik mijn spullen ging pakken, en toen overviel mij weer dat allesoverheersende gevoel van verdriet en angst, Ik heb mijn moeder gebeld, helemaal over de rooie en alles eruit gegooid, Ik wilde het helemaal niet uitmaken, maar ik wil hem beschermen voor mij, en het gevecht met de arbo zit ook heel hoog, alles kwam eruit, Mijn vriend was beetje boos op mij, omdat ik voor hem dacht, en mijn moeder heeft op mij in zitten praten, Uiteindelijk heb ik met mijn moeder afgesproken dat ik vandaag naar huis zou komen,eerst heb ik het bijgelegd met mijn vriend, en daarna een tijdje stom zitten gamen maar wel lekker, en toen vanmiddag stonden mijn ouders voor de deur, want dan hoefde ik niet met de trein
pfffft wat een strijd en gezeik, en dan zegt meneer Me-master dat ik daar ook nog zelf voor kies!
Eerst had ik nooit momenten van rust, maar nu kan ik die momenten dus wel krijgen. d.m.v meditatie. Begrijp me niet verkeerd, ik was altijd zeer sceptisch tegenover mediteren. Maar na het lezen van die script ben ik wel heel anders erover gaan denken. En ik had fundamentele denkfouten waar ik achter ben gekomen wat enorm veel stress bij mij bezorgde. Daar ben ik voor een deel vanaf.
Zie mij niet als iemand die kritiek heeft of "het wel even beter weet".. Nee absoluut niet. Uiteindelijk weten we helemaal niks. Ik ook niet.
Na een hele hoop te hebben gelezen besloot ik zelf ook maar eens iets te schrijven.
Ik ben driekwart jaar geleden voor het eerst bij een psycholoog/ psychotherapeut geweest.
Vanwege een moeilijke thuissituatie liep ik tegen nogal wat problemen aan in het dagelijks leven, totdat ik een depressieve periode kreeg en niks anders deed dan piekeren en voor me uit staren. Met een (kleine) schop onder mn kont ben ik uiteindelijk naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen. Ik had er vaker over gedacht om met iemand te gaan praten maar ik dacht altijd: wat helpt dat nou?
Achteraf gezien was ik denk ik vooral heel bang. Hoewel het stom klinkt was ik bang dat het niet zou helpen, want stel dat het inderdaad niet helpt, wat dan nog?
Maar goed, ik ben heel snel van mening veranderd. Het heeft me echt enorm geholpen, zowel de gesprekken als de EMDR therapie die ik gehad heb. Na een aantal behandelingen stelde mijn psychologe voor om het voorlopig af te sluiten. Ik was zoveel vooruit gegaan en het ging zo goed dat het mij ook niet meer nodig leek.
Sinds februari liep ik echter steeds tegen allerlei kleine, vervelende kwaaltjes aan die op zich niks voorstellen maar elkaar haast continu opvolgden: grieperig, verkouden, keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid etc.
Wederom op naar de huisarts, maar niks te vinden. Na een wat langer gesprek (ik heb wegens verhuizing een andere huisarts dan voorheen) wees hij mij erop dat het allemaal stress gerelateerde klachten zijn. Maar ik heb geen stress, waar zou ik nu stress van moeten hebben? riep ik. Nu bestaat het sterke vermoeden dat mijn hele voorgeschiedenis nog steeds een sterke mate van stress veroorzaakt en wederom mag ik naar de psycholoog. Komende woensdag heb ik mijn eerste afspraak (ook bij een andere psycholoog).
Ik vraag me af of er meer mensen zijn met deze somatisatie klachten?
Ik ben driekwart jaar geleden voor het eerst bij een psycholoog/ psychotherapeut geweest.
Vanwege een moeilijke thuissituatie liep ik tegen nogal wat problemen aan in het dagelijks leven, totdat ik een depressieve periode kreeg en niks anders deed dan piekeren en voor me uit staren. Met een (kleine) schop onder mn kont ben ik uiteindelijk naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen. Ik had er vaker over gedacht om met iemand te gaan praten maar ik dacht altijd: wat helpt dat nou?
Achteraf gezien was ik denk ik vooral heel bang. Hoewel het stom klinkt was ik bang dat het niet zou helpen, want stel dat het inderdaad niet helpt, wat dan nog?
Maar goed, ik ben heel snel van mening veranderd. Het heeft me echt enorm geholpen, zowel de gesprekken als de EMDR therapie die ik gehad heb. Na een aantal behandelingen stelde mijn psychologe voor om het voorlopig af te sluiten. Ik was zoveel vooruit gegaan en het ging zo goed dat het mij ook niet meer nodig leek.
Sinds februari liep ik echter steeds tegen allerlei kleine, vervelende kwaaltjes aan die op zich niks voorstellen maar elkaar haast continu opvolgden: grieperig, verkouden, keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid etc.
Wederom op naar de huisarts, maar niks te vinden. Na een wat langer gesprek (ik heb wegens verhuizing een andere huisarts dan voorheen) wees hij mij erop dat het allemaal stress gerelateerde klachten zijn. Maar ik heb geen stress, waar zou ik nu stress van moeten hebben? riep ik. Nu bestaat het sterke vermoeden dat mijn hele voorgeschiedenis nog steeds een sterke mate van stress veroorzaakt en wederom mag ik naar de psycholoog. Komende woensdag heb ik mijn eerste afspraak (ook bij een andere psycholoog).
Ik vraag me af of er meer mensen zijn met deze somatisatie klachten?
Jep.
Depressie, stress en andere psychische klachten hebben ook effect op je lichaam.
Het kan je stofwisseling vertragen, je stoelgang in de war gooien, hoofdpijn veroorzaken, etc.
Depressie, stress en andere psychische klachten hebben ook effect op je lichaam.
Het kan je stofwisseling vertragen, je stoelgang in de war gooien, hoofdpijn veroorzaken, etc.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
hmmm...zoals jij het beschrijft heb ik geen last van somatisatie klachten. Maar ik merk wel dat bijv. mijn migraine nu eigenlijk vooral spannischgshoofpijn is en ik daar echt dagen of weken mee kan rondlopen, en nu weer. Maar vreemd genoeg had ik op vakantie maar 2x een migraine aanval, vanwege combinatie van hitte+vermoeidheid en na goed slapen was het weer over.quote:
Na een hele hoop te hebben gelezen besloot ik zelf ook maar eens iets te schrijven.
Ik ben driekwart jaar geleden voor het eerst bij een psycholoog/ psychotherapeut geweest.
Vanwege een moeilijke thuissituatie liep ik tegen nogal wat problemen aan in het dagelijks leven, totdat ik een depressieve periode kreeg en niks anders deed dan piekeren en voor me uit staren. Met een (kleine) schop onder mn kont ben ik uiteindelijk naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen. Ik had er vaker over gedacht om met iemand te gaan praten maar ik dacht altijd: wat helpt dat nou?
Achteraf gezien was ik denk ik vooral heel bang. Hoewel het stom klinkt was ik bang dat het niet zou helpen, want stel dat het inderdaad niet helpt, wat dan nog?
Maar goed, ik ben heel snel van mening veranderd. Het heeft me echt enorm geholpen, zowel de gesprekken als de EMDR therapie die ik gehad heb. Na een aantal behandelingen stelde mijn psychologe voor om het voorlopig af te sluiten. Ik was zoveel vooruit gegaan en het ging zo goed dat het mij ook niet meer nodig leek.
Sinds februari liep ik echter steeds tegen allerlei kleine, vervelende kwaaltjes aan die op zich niks voorstellen maar elkaar haast continu opvolgden: grieperig, verkouden, keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid etc.
Wederom op naar de huisarts, maar niks te vinden. Na een wat langer gesprek (ik heb wegens verhuizing een andere huisarts dan voorheen) wees hij mij erop dat het allemaal stress gerelateerde klachten zijn. Maar ik heb geen stress, waar zou ik nu stress van moeten hebben? riep ik. Nu bestaat het sterke vermoeden dat mijn hele voorgeschiedenis nog steeds een sterke mate van stress veroorzaakt en wederom mag ik naar de psycholoog. Komende woensdag heb ik mijn eerste afspraak (ook bij een andere psycholoog).
Ik vraag me af of er meer mensen zijn met deze somatisatie klachten?
Maar nu is het dus dat ik zoveel lkan rusten als ik wil maar de pijn blijft, en dan heb ik er dagen of weken last van en is het net als het opeens verschijnt opeens weg, en heeft allemaal te maken met spanning...
Het vreemde is dat ik lichamelijke klachten krijg op het moment dat ik me redelijk ontspannen voel. Maar blijkbaar komt dat vaker voor. Op het moment dat je niet zozeer bezig bent met 'overleven' maar met leven uit de stress zich pas. Ik blijf dat vreemd vinden....
Wat een klotedag zeg. Ik heb echt het idee dat ik maar een beetje aanklooi met alles. Ik ben even op mijn werk, maar vraag me eigenlijk af wat ik er doe. Wat boeit het nou?
Een BA waar ik niks aan heb en nog geen psychotherapeute op het oog. Ik wil wat doen!! Nu een externe coach door mijn werkgever te overwegen met als doel wellicht toch iets beter te functioneren. En misschien zelfs dat ik uit mijn werk weer een beetje gevoel van nut haal. Natuurlijk moet dat niet het enige zijn, maar toch...
Van de week nog mijn huisarts: hopelijk heeft zij misschien nog goed advies. Want op deze manier weet ik zeker dat ik er nooit uit ga komen en ik mezelf volkomen nutteloos blijf voelen.
Een BA waar ik niks aan heb en nog geen psychotherapeute op het oog. Ik wil wat doen!! Nu een externe coach door mijn werkgever te overwegen met als doel wellicht toch iets beter te functioneren. En misschien zelfs dat ik uit mijn werk weer een beetje gevoel van nut haal. Natuurlijk moet dat niet het enige zijn, maar toch...
Van de week nog mijn huisarts: hopelijk heeft zij misschien nog goed advies. Want op deze manier weet ik zeker dat ik er nooit uit ga komen en ik mezelf volkomen nutteloos blijf voelen.
Nyota, kun je op je werk wel dingen doen die je leuk vind? Of is het puur de associatie met wat er allemaal gebeurt is?
Vicas, je had zo mijn verhaal hebben kunnen schrijven voor een groot deel, ik heb/had ook veel pijntjes, maar zodra ik doe wat ik leuk vind lijken ze te verminderen, misschien heb je gewoon een situatie waar je niet helemaal happy mee bent? Veel succes bij de psycholoog in ieder geval!
Hier gaat t goed, net een crea bui gehad, alleen wel jammer dat vriendlief (die normaal op maandag weg is) het een paar keer kwam verstoren, of ik nog naar beneden kwam! Terwijl ik normaal lekker mijn ding kan doen, nou ja, tis niet anders
Vicas, je had zo mijn verhaal hebben kunnen schrijven voor een groot deel, ik heb/had ook veel pijntjes, maar zodra ik doe wat ik leuk vind lijken ze te verminderen, misschien heb je gewoon een situatie waar je niet helemaal happy mee bent? Veel succes bij de psycholoog in ieder geval!
Hier gaat t goed, net een crea bui gehad, alleen wel jammer dat vriendlief (die normaal op maandag weg is) het een paar keer kwam verstoren, of ik nog naar beneden kwam! Terwijl ik normaal lekker mijn ding kan doen, nou ja, tis niet anders
wat was je aan et crea bea-en??quote:
Nyota, kun je op je werk wel dingen doen die je leuk vind? Of is het puur de associatie met wat er allemaal gebeurt is?[\quote]
Ik weet even niet zo goed wat ik leuk vind.. Het is wel werk wat nog echt van "mij" is en dus niet van die stomme toegeschoven domme klusjes. Maar verder boeit het ook niemand echt geloof ik. Ik voel me er gewoon behoorlijk alleen: dat is ook de cultuur een beetje. Het maakt niet uit waar of wanneer je werkt, als je je werk maar af hebt. Daarom weet ook bijna niemand van elkaar wat ze aan het doen zijn. Ik vind het dus wel lastig. Zat te denken dat de bedrijfsmaatschappelijk werker misschien nog iets is: iemand ervaring mee?
[quote]
Hier gaat t goed, net een crea bui gehad, alleen wel jammer dat vriendlief (die normaal op maandag weg is) het een paar keer kwam verstoren, of ik nog naar beneden kwam! Terwijl ik normaal lekker mijn ding kan doen, nou ja, tis niet anders
Terug van vakantie
Vliegangst gehad maar terug ging al stukken beter dan heen.
Vakantie zelf 1e dag in een dip en mezelf veel verwijten maken dat ik het leuk moet houden voor degene met wie ik op vakantie ben.
Totdat ik me besefte dat dit grote onzin was en dat ik mezelf gewoon wijsmaak zodat ik het niet voor mezelf hoef te doen.
Toen ik dit besef had gehad, me voorgenomen om er voor mezelf te zijn en juist niet bezig te zijn met anderen enz. en heb echt een supervakantie gehad
Vliegangst gehad maar terug ging al stukken beter dan heen.
Vakantie zelf 1e dag in een dip en mezelf veel verwijten maken dat ik het leuk moet houden voor degene met wie ik op vakantie ben.
Totdat ik me besefte dat dit grote onzin was en dat ik mezelf gewoon wijsmaak zodat ik het niet voor mezelf hoef te doen.
Toen ik dit besef had gehad, me voorgenomen om er voor mezelf te zijn en juist niet bezig te zijn met anderen enz. en heb echt een supervakantie gehad
Spacekitten, de ha vermoedt dat n kwestie is van 'onderhoud' is, zoals hij dat zo mooi zei. Hij vermoedde in ieder geval dat met de vorige behandeling wel wat directe problemen zijn opgelost, maar dat het effect van een onveilige thuissituatie te grootbis om in korte tijd opgelost te worden.
Anyweg, ik merk t woensdag wel weer. Maak me stiekem wel wat nerveus...
Anyweg, ik merk t woensdag wel weer. Maak me stiekem wel wat nerveus...
