Depressie & Angst #7

quote:

Op maandag 18 juli 2011 22:52 schreef redboyke het volgende:

[..]

probleem is eigenlijk dat ik structuur nodig heb en ik denk 'madame' ook.
ik kan wel een planning maken met wat ik allemaal zou willen doen maar ik kan me daar niet aan houden. dus ik heb altijd iemand nodig die me zou motiveren en meegaat.
ik durfde bijvoorbeeld niet naar de kermis gaan maar iemand bleef lang genoeg aandringen en me schuldig te laten voelen door te zeggen dat ik zijn kermis zou afnemen als ik niet mee zou gaan.
maar voor mij is al een hele stap om in die drukte rond te lopen maar gaat wel iets makkelijker als ik iemand bij heb dan dat ik bijvoorbeeld alleen zou moeten gaan want dan had ik dat nooit gedaan. komt er nog eens bij dat dat voor mij keiveel schrik teweeg brengt en veel energie. als ik ene keer buiten ben geweest kom ik voor een hele tijd nietmeer buiten. maar zowel ik als madame weten wel dat we het anders willen en een normaal leven willen maar zolang we niet de nodige hulp krijgen gaat dat ook niet lukken. als je die brochures leest van de psychiatrie dan denk je van ah leuk het programma word op mij aangepast. wat dus helemaal niet waar is. iedereen krijgt dus hetzelfde en bij sommige mensen word er wat weggelaten. maar t'is niet zo van af jij wilt dat dat en dat dan gaan wij daarvoor zorgen. dus op dat opzicht bent ik wel teleurgesteld in de hulp dat ik nu krijg en vind ik dat niet genoeg. ik vind eigenlijk dat ik iemand nodig heb die continue met me bezig is die me kan motiveren om buiten te komen en onder de mensen te komen en die ik kan leren vertrouwen.

Hmm..dit stuk is best herkenbaar, alleen dan niet zo extreem. Naar buiten gaan vermoeid mij ook veel. Ivm. met alle prikkeld en ik onderneem niet heel veel dingen. En kan weinig initiatief tonen en als ik eenmaal door iemand overgehaald en meegesluerd ben, valt het wel mee.


hier gaat even mis, en word het allemaal een beetje veel. Stiekem ben ik toch bang voor de vakantie ivm. oa. confrontatie met mijn depressie oorzaak.
En het is nu duidelijk dat hetgene dat ik het meest wil, nu totaal van de baan is. En ik heb gewoon soms van die momenten waar ik zoiets heb, van Shit, waar ben ik aan begonnen.
En ik heb het er moeilijk mee, en op bepaalde momenten nog erger.
En ik heb nu echt gigantische twijfels en mede daardoor had ik gehoopt dit alles met mijn hulpverlener te bespreken want er zag dit al aankomen, want dit is altijd zo. Alleen doordat ik nu net een besluit heb genomen is het nog erger. Maar de hulpverlener is dus niet beschikbaar..en verder kan ik er ook niet over praten met iemand, dus krop ik alles op..tot i kbarst.
en door de keuze was ik dus begonnen met het genezingsproces van de wond, maar het is net als wanneer de kortst eraf gaat en de hele wond weer terug bij het begin is. En zo gaat het constant bij mij...
En de persoonlijke situatie helpt ook niet al te veel mee.

Maar goed, ik moest dit even kwijt...nu ga ik even een serie kijken om wat afleiding te zoeken..en hopelijk goed en genoeg te slapen.

Ik zoek heel veel dingen online op, maar ik heb nog steeds niks gewonden wat mij zou kunnen helpen.
Helaas.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 00:30 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik zoek heel veel dingen online op, maar ik heb nog steeds niks gewonden wat mij zou kunnen helpen.
Helaas.

Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 01:36 schreef cafpow het volgende:

[..]

Heb je zelf ene idee van wat je mischien zou kunnen helpen? Want het is makkelijker zoeken als je een idee hebt van waar jij baat bij hebt.

Ik heb echt geen idee ...
Als je nagaat wat ik allemaal al voor hulp heb gehad (emotieregulatietraining, cognitieve therapie, sociale vaardigsheidstraining, psychotherapie, gesprekstherapie, psychomotorische therapie, mindfullness, muziektherapie, .. ) en de verschillende soorten medicijnen (2 soorten antipsychotica, 2 soorten antidepressiva), weet ik niet wat er nog overblijft.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 01:40 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ik heb echt geen idee ...
Als je nagaat wat ik allemaal al voor hulp heb gehad (emotieregulatietraining, cognitieve therapie, sociale vaardigsheidstraining, psychotherapie, gesprekstherapie, psychomotorische therapie, mindfullness, muziektherapie, .. ) en de verschillende soorten medicijnen (2 soorten antipsychotica, 2 soorten antidepressiva), weet ik niet wat er nog overblijft.

Ik heb niet alles gelezen, maar sport je?

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 01:50 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Ik heb niet alles gelezen, maar sport je?

Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had.
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 01:57 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had.
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.

Oké, goed bezig!

Ik las laatst dat Inositol zou kunnen helpen bij OCD.

quote:

In a single double-blind study on 13 patients, Myo-inositol (18 grams daily) has been found to reduce the symptoms of obsessive-compulsive disorder (OCD) significantly, with effectiveness equal to SSRIs and virtually without side-effects.[22] In a double-blind, controlled trial, myo-inositol (18 grams daily) was superior to fluvoxamine for decreasing the number of panic attacks and other side-effects.[20] http://en.wikipedia.org/wiki/Inositol

Misschien kun je 't eens bespreken/overwegen.

------Verkeerde topic------

hoi, hoe gaat het met iedereen?

hier wel goed, ben iedere avond bekaf maar dat krijg je op vakantie, minpunt is dat ik gebeten ben door een kwal en dat toch lichte paniekaanval veroorzaakte, maar goed, die is voorbij.
Verder was ik de eerste dag echt mega depressies maar ik was dan ook oververmoeid, maar nu gaat het wel redelijk

Ik heb niet zo'n goede dag. Eigenlijk niet zo'n goede week.
Smetvrees wordt weer erger en voor de rest voel ik me ook niet fantastisch.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 01:57 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ja, elke dag.
Ik doe sowieso alles op de fiets, omdat ik geen rijbewijs heb.
Ik heb zelfs mijn laptop op de fiets mee naar huis genomen toen ik 'm gekocht had.
Elke dag zit ik ook minimaal 30 minuten op de hometrainer en ik drink elke dag anderhalf liter water en eet gezond (volkoren brood, 200 gram groente op een dag, twee stuks fruit, schaaltje yoghurt).
Dus aan mijn levenswijze ligt het niet.

Misschien heb je wel even geen therapie nodig en moet je gewoon leuke dingen gaan doen. Beetje rondfietsen, filmpje pakken, creatieve foto's maken.

Was het maar zo simpel.
Dat kan helpen bij mensen die hooguit een beetje depressief zijn, maar ik heb zoveel psychische problemen dat ik er volledig arbeidsongeschikt door ben geraakt.
Dat gaat helaas niet over met een stukje fietsen.
Volgens mij staat mijn psychiater het niet eens toe dat ik geen therapie meer volg. Niet dat het iets helpt, maar goed.

Ik kreeg het idee dat je een beetje therapiemoe was namelijk.

Op een gegeven moment ben je dat systematische praten wel weer eventjes zat lijkt mij.

Het is ook handig als je er omheen nog een beetje kan leven, wat gewoon aanrommelen.

Ik ben er zat van dat niks helpt, maar ik blijf toch naar therapie gaan, anders krijg je weer die mensen die gaan beweren dat je er ook niks aan doet.
Een paar jaar geleden was ik wel uitgepraat, maar ondertussen zijn er zoveel dingen gebeurd en zijn er zo ontzettend veel klachten bijgekomen, dat ik er makkelijk uren over kan praten.

En ik zou graag leuke dingen willen doen, dat doe ik ook heel soms, maar dat zorgt wel voor enorme stress en paniekaanvallen.
Dan vind ik 't het meestal niet meer waard. Een paar uurtjes een leuke activiteit om vervolgens dagenlang nog meer stress te hebben.

He bah.
Het gaat wat beter met mij zelf maar verder.. die stress van mn ouders, huisarts wou oxazepam niet herhalen ik moet vanmiddag langs komen ah doe ik dat wel toch
Die minachtende glimlach vd huisarts assistente

Hm redelijk goed gesprek gehad toch

hoi allemaal, ben weer terug van vakantie, heeft me echt goed gedaan.
Ik ga het snel eens ff bijlezen hier!

mooizo waar ben je heen geweest als ik vragen mag?
Ik vertrek morgen naar turkije.
ene kant zie ik er best tegenop ook met vliegen enz, ben zeg maar een beetje benauwd dat ik benauwd wordt
Maar aan de andere kant heb ik er ook veel zin in

@DeZoektocht: ik was naar engeland en had beter weer dan er hier in nederland was en fijne vakantie!

Nou, dan maar even mijn verhaal na wat lurken hier.. Of na ja, mijn verhaal, even m’n kronkels van nu, misschien komt de rest later. Hoewel ik eigenlijk nog niet echt een etiketje heb... M’n vorige psychologe waar ik tot een maand geleden heen ging vertelde me dat zij mij depressief vond. Ik, depressief? Wel nee. Dus nog even aangeklooid en na een half jaar van vechten tegen mezelf (nav een ongeluk), moest ik toegeven: er was met het ongeluk wat meer losgekomen dan ik dacht. Ik trok het niet meer en heb me ziek gemeld. Na 3 weken ben ik weer een beetje gaan werken en werk nu 6 uur per week.

Ik heb die 3 weken me vreselijk gevoeld. Ik wilde niets meer dan in bed liggen en niets doen. Had geen trek, wilde niet naar buiten, gewoon niets en af en toe internetten of tv kijken. Verder was alles teveel. Ik stopte maar niet met piekeren, voelde me superschuldig, somber, niets waard, dat ik niets kan etc.
Kortom, niet echt goed. Het stomme is dat ik me sinds eind vorige week opeens weer beter voel. Waar het door komt, ik heb echt geen idee. Opeens was het gewoon wat helderder in m’n hoofd. Het blijft wel zo dat ik diep in mij nog steeds wel een negatief zelfbeeld heb en denk dat ik niets kan, etc etc. Daar moet dus ook echt iets aan gebeuren (en daar ben ik 10 jaar geleden al eens mee aan de slag geweest, dus ik weet al waar de gedachten vandaan komen).

Maar ik voel me dus nu wel ok. Ik doe vanalles, geniet van de zon van vandaag, ga met een vriendin lunchen, doe dingen in huis. En dan denk ik: waarom werk ik niet? Er is toch niets mis met mij? Ben ik niet gewoon lui? En wat moet ik nu aan m’n collega’s zeggen?

Kortom, ik twijfel over mij. Ik moet volgende week terug naar de huisarts met m’n 4DKL vragenlijstje. Als ik die vorige week had ingevuld was deze zeer zeker heel negatief geweest. Als ik hem nu in zou vullen, komt er wellicht niet zo veel (of minder ‘erg’) iets uit. Wat moet ik daar nou mee?

En dan ben ik weer bang dat ik alles gewoon weg duw ofzo. Dat ik denk: ik ga gewoon weer verder, want dat is het meest gemakkelijk. *zucht* Op zoek naar iemand die me kan helpen me iets meer te doorgronden....

Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.

quote:

Stress en gen maakt gevoelig voor depressie

NIJMEGEN - Onderzoekster Lotte Gerritsen van het UMC St Radboud heeft ontdekt dat mensen met een afwijkend gen, het zogeheten BDNF-gen, in combinatie met stress gevoeliger zijn voor het krijgen van een depressie.

Het BDNF-gen maakt een groeifactor die belangrijk is voor de hersenontwikkeling. Gerritsen concludeert dat in geval van stress een variant van dit gen kennelijk minder goed functioneert, want het hersengebied waar de emoties worden gereguleerd ontwikkelt zich dan niet optimaal. Hierdoor lopen ze een grotere kans op depressie.

Stressvolle gebeurtenissen in de kindertijd, zoals het scheiden van de ouders of het overlijden van een broer of zus, verhogen de kans op een depressie op latere leeftijd. Daarnaast lijken ook bepaalde variaties in het BDNF-gen een grotere kans te geven op een depressie. Dit bleek al uit meerdere studies. Maar tot nu toe was het onbekend of er een verband tussen beide factoren bestaat.

Geen verschil
Uit het onderzoek bleek dat het in de anatomie van de hersenen niet of nauwelijks was terug te zien of iemand een normaal of afwijkend gen had. Net zo min of iemand in zijn kindertijd wel of geen stressvolle gebeurtenissen had meegemaakt.
Maar had iemand een afwijkend gen én stressvolle gebeurtenissen meegemaakt, dan zagen de onderzoekers wél een duidelijk verschil. Bij hen was een hersengebied in de prefrontale cortex duidelijk kleiner dan bij de andere vrijwilligers. En uitgerekend dit hersengebied, dat belangrijk is voor het afstemmen van emoties, wordt vaak in verband gebracht met depressies.

Invloed van stress
Het onderzoek van Gerritsen is belangrijk, omdat het voor depressieve aandoeningen laat zien hoe stress de werking van genen beïnvloedt. De resultaten van het onderzoek zijn online gepubliceerd in Molecular Psychiatry.

Bron: http://www.gezondheidsnet(...)oelig-voor-depressie

Het zou wel mooi zijn als ze daar een oplossing voor zouden vinden.

Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !

Bezondiazepinen zíjn ook verslavend.
Ik neem het hoogstens een paar keer per jaar, en ik merk zelfs al dat het minder goed werkt dan eerst.
De dosis moet dus steeds worden verhoogd om het gewenste effect te bereiken, en op een gegeven moment kan dat niet meer, want dan is het giftig.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 01:29 schreef ScarFace- het volgende:
Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !

Oxazepam is volgens mij niet geindiceerd als middel tegen depressie? Er zijn wel andere middelen die prima werkten maar door de gepatenteerde ssri pillen volledig zijn weggevaagd uit de receptenwereld.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 01:19 schreef Madame_Paon het volgende:
Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.

Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.

Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.

Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 08:37 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.

Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.

Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH

Een piekeraar?
Maar je hebt deze gevoelens pas sinds dat ongeluk?
Want een traumatische ervaring kan ook een depressie uitlokken.
Heb je nog last van negatieve gevoelens t.o.v. dat ongeluk?