Depressie & Angst #7

Ik kreeg het idee dat je een beetje therapiemoe was namelijk.

Op een gegeven moment ben je dat systematische praten wel weer eventjes zat lijkt mij.

Het is ook handig als je er omheen nog een beetje kan leven, wat gewoon aanrommelen.

Ik ben er zat van dat niks helpt, maar ik blijf toch naar therapie gaan, anders krijg je weer die mensen die gaan beweren dat je er ook niks aan doet.
Een paar jaar geleden was ik wel uitgepraat, maar ondertussen zijn er zoveel dingen gebeurd en zijn er zo ontzettend veel klachten bijgekomen, dat ik er makkelijk uren over kan praten.

En ik zou graag leuke dingen willen doen, dat doe ik ook heel soms, maar dat zorgt wel voor enorme stress en paniekaanvallen.
Dan vind ik 't het meestal niet meer waard. Een paar uurtjes een leuke activiteit om vervolgens dagenlang nog meer stress te hebben.

He bah.
Het gaat wat beter met mij zelf maar verder.. die stress van mn ouders, huisarts wou oxazepam niet herhalen ik moet vanmiddag langs komen ah doe ik dat wel toch
Die minachtende glimlach vd huisarts assistente

Hm redelijk goed gesprek gehad toch

hoi allemaal, ben weer terug van vakantie, heeft me echt goed gedaan.
Ik ga het snel eens ff bijlezen hier!

mooizo waar ben je heen geweest als ik vragen mag?
Ik vertrek morgen naar turkije.
ene kant zie ik er best tegenop ook met vliegen enz, ben zeg maar een beetje benauwd dat ik benauwd wordt
Maar aan de andere kant heb ik er ook veel zin in

@DeZoektocht: ik was naar engeland en had beter weer dan er hier in nederland was en fijne vakantie!

Nou, dan maar even mijn verhaal na wat lurken hier.. Of na ja, mijn verhaal, even m’n kronkels van nu, misschien komt de rest later. Hoewel ik eigenlijk nog niet echt een etiketje heb... M’n vorige psychologe waar ik tot een maand geleden heen ging vertelde me dat zij mij depressief vond. Ik, depressief? Wel nee. Dus nog even aangeklooid en na een half jaar van vechten tegen mezelf (nav een ongeluk), moest ik toegeven: er was met het ongeluk wat meer losgekomen dan ik dacht. Ik trok het niet meer en heb me ziek gemeld. Na 3 weken ben ik weer een beetje gaan werken en werk nu 6 uur per week.

Ik heb die 3 weken me vreselijk gevoeld. Ik wilde niets meer dan in bed liggen en niets doen. Had geen trek, wilde niet naar buiten, gewoon niets en af en toe internetten of tv kijken. Verder was alles teveel. Ik stopte maar niet met piekeren, voelde me superschuldig, somber, niets waard, dat ik niets kan etc.
Kortom, niet echt goed. Het stomme is dat ik me sinds eind vorige week opeens weer beter voel. Waar het door komt, ik heb echt geen idee. Opeens was het gewoon wat helderder in m’n hoofd. Het blijft wel zo dat ik diep in mij nog steeds wel een negatief zelfbeeld heb en denk dat ik niets kan, etc etc. Daar moet dus ook echt iets aan gebeuren (en daar ben ik 10 jaar geleden al eens mee aan de slag geweest, dus ik weet al waar de gedachten vandaan komen).

Maar ik voel me dus nu wel ok. Ik doe vanalles, geniet van de zon van vandaag, ga met een vriendin lunchen, doe dingen in huis. En dan denk ik: waarom werk ik niet? Er is toch niets mis met mij? Ben ik niet gewoon lui? En wat moet ik nu aan m’n collega’s zeggen?

Kortom, ik twijfel over mij. Ik moet volgende week terug naar de huisarts met m’n 4DKL vragenlijstje. Als ik die vorige week had ingevuld was deze zeer zeker heel negatief geweest. Als ik hem nu in zou vullen, komt er wellicht niet zo veel (of minder ‘erg’) iets uit. Wat moet ik daar nou mee?

En dan ben ik weer bang dat ik alles gewoon weg duw ofzo. Dat ik denk: ik ga gewoon weer verder, want dat is het meest gemakkelijk. *zucht* Op zoek naar iemand die me kan helpen me iets meer te doorgronden....

Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.

quote:

Stress en gen maakt gevoelig voor depressie

NIJMEGEN - Onderzoekster Lotte Gerritsen van het UMC St Radboud heeft ontdekt dat mensen met een afwijkend gen, het zogeheten BDNF-gen, in combinatie met stress gevoeliger zijn voor het krijgen van een depressie.

Het BDNF-gen maakt een groeifactor die belangrijk is voor de hersenontwikkeling. Gerritsen concludeert dat in geval van stress een variant van dit gen kennelijk minder goed functioneert, want het hersengebied waar de emoties worden gereguleerd ontwikkelt zich dan niet optimaal. Hierdoor lopen ze een grotere kans op depressie.

Stressvolle gebeurtenissen in de kindertijd, zoals het scheiden van de ouders of het overlijden van een broer of zus, verhogen de kans op een depressie op latere leeftijd. Daarnaast lijken ook bepaalde variaties in het BDNF-gen een grotere kans te geven op een depressie. Dit bleek al uit meerdere studies. Maar tot nu toe was het onbekend of er een verband tussen beide factoren bestaat.

Geen verschil
Uit het onderzoek bleek dat het in de anatomie van de hersenen niet of nauwelijks was terug te zien of iemand een normaal of afwijkend gen had. Net zo min of iemand in zijn kindertijd wel of geen stressvolle gebeurtenissen had meegemaakt.
Maar had iemand een afwijkend gen én stressvolle gebeurtenissen meegemaakt, dan zagen de onderzoekers wél een duidelijk verschil. Bij hen was een hersengebied in de prefrontale cortex duidelijk kleiner dan bij de andere vrijwilligers. En uitgerekend dit hersengebied, dat belangrijk is voor het afstemmen van emoties, wordt vaak in verband gebracht met depressies.

Invloed van stress
Het onderzoek van Gerritsen is belangrijk, omdat het voor depressieve aandoeningen laat zien hoe stress de werking van genen beïnvloedt. De resultaten van het onderzoek zijn online gepubliceerd in Molecular Psychiatry.

Bron: http://www.gezondheidsnet(...)oelig-voor-depressie

Het zou wel mooi zijn als ze daar een oplossing voor zouden vinden.

Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !

Bezondiazepinen zíjn ook verslavend.
Ik neem het hoogstens een paar keer per jaar, en ik merk zelfs al dat het minder goed werkt dan eerst.
De dosis moet dus steeds worden verhoogd om het gewenste effect te bereiken, en op een gegeven moment kan dat niet meer, want dan is het giftig.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 01:29 schreef ScarFace- het volgende:
Over stress gesproken.
Oxazepam verlaagt de stress, cortisol gehalte.
Oxazepam, of andere(ja heel verslavend stop maar eens met je AD grapjas das marketing) benzo"'s geven rust, relativering en verminderen of laten nachtmerries compleet verdwijnen.
Bovendien, itt bb anti psychotica is het geen chemische troep waar je organen behoorlijk wat door te verduren krijgen)uitzonderingen daar gelaten)
Maar nee hoor nieuwe middelen daar kijken psychiaters jaren op uit en meteen testen op een patiënt zodra het opde markt is.
Bah bah bah en dan nog die markering en corruptie v de farmaceutische industrie en het systeem met zijn richtlijnen, kinderen die zelfmoord plegen "dankzij" een voorschrift voor anti depressiva door dik betaalde psychiater.
Nee deze markt is echt een heel grote puinhoop als je het mij vraagt. Diagnostiseren, volproppen met medicatie enz volgende patiënt.
een tip voor alle mensen hier de film Requiem for a Dream !

Oxazepam is volgens mij niet geindiceerd als middel tegen depressie? Er zijn wel andere middelen die prima werkten maar door de gepatenteerde ssri pillen volledig zijn weggevaagd uit de receptenwereld.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 01:19 schreef Madame_Paon het volgende:
Dan ben je waarschijnlijk gevoeliger voor depressies dan de meeste mensen.
Dan kan alles goedgaan, maar kun je je nog steeds kut voelen.

Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.

Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.

Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 08:37 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, zou dat het zijn? Ik heb nou niet echt het idee dat alles goed gaat. Ik heb meer het idee dat ik maar gewoon verder ga, maar als ik echt een stil sta bij mezelf dat ik over dingen ontvreden ben of bang ben voor dingen en mezelf altijd heel negatief benader MAAR dit veelal goed verberg.

Dat was dus even niet meer houdbaar, maar ben nu bang weer hetzelfde te doen als altijd: gewoon weer verder gaan en niet te veel nadenken over toekomst of relaties met de mensen om je heen.

Hmm, misschien maar eens met m'n huisarts over hebben. En ik ga niet meteen fulltime werken, is misschien toch ook niet zo verstandig... AARGH

Een piekeraar?
Maar je hebt deze gevoelens pas sinds dat ongeluk?
Want een traumatische ervaring kan ook een depressie uitlokken.
Heb je nog last van negatieve gevoelens t.o.v. dat ongeluk?

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 11:13 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Een piekeraar?
Maar je hebt deze gevoelens pas sinds dat ongeluk?
Want een traumatische ervaring kan ook een depressie uitlokken.
Heb je nog last van negatieve gevoelens t.o.v. dat ongeluk?

Piekern kan ik als de beste..

Nee, ik heb van het ongeluk zelf geen last meer gelukkig. Wel merkte ik daarna vanalles: ik voelde me heel alleen omdat niemand, behalve m'n vriend, me begreep wat het voor mij had betekend. Het deed me herinneren aan vroeger, toen ik ook vaak alleen was, terwijl er allemaal mensen om je heen zijn. Alsof het niet boeit wat je zegt en helemaal niet wat je voelt (deels door opvoeding en beetje gepest). Ik heb daar dus ongeveer 10 jaar geleden in zitten graven en toen ben ik me gaan beseffen dat ik vaak heel negatief over mezelf denk. Het is daarna wel iets verbeterd, maar blijkbaar zit het er nog erg in.

Op m'n werk na het ongeluk voelde ik me ook alleen en werken ging ,door het ongeluk, ook nog niet helemaal. Ik werkte 75% en bleef zo moe, ondanks dat ik geen last meer had van het ongeluk. Het lukte allemaal niet en begon te denken dat ik het allemaal niet kan en anderen om me heen veel beter zijn (en dat vind ik ook echt, al langer), ik draag niet echt iets bij etc.

Als ik dan ging nadenken of ik buiten m'n werk nog wat bij droeg, kon ik dat ook niet zien. Wat boei ik nou? En dat versterkte alles nogal. Totdat het een soort van barstte en ik me dus helemaal heb ziek gemeld..

Overigens heb ik net weer even gewerkt en voel me meteen weer niet echt ok, omdat alle bovenstaande gedachten weer door m'n hoofd begonnen te spoken.

En nu is dit ook nog veel langer geworden dan ik wilde. Sorry

L

Hoi Nyota,

Wat klinkt het me bekend in de oren, ook hier een piekeraar van de bovenste plank.
Wat vooral belangrijk is (denk ik, ben geen psych) is dat je alles op een rijtje kunt krijgen, wat wil je en waar voel je je goed bij. Meestal als je de rust hebt verder te kijken dan de basis dingen dan pas kom je erachter wat je echt dwars zit. Loop je trouwens nu nog steeds bij een psycholoog?
Jammer genoeg is een negatief zelfbeeld niet zomaar afgeleerd, helemaal niet als je het jaren hebt.

Ik heb tenminste als ik me dan goed voel over mezelf, dat ik me schuldig voel erom, want ik heb mijn "doelen" niet bereikt...

Nou ja, beetje wazig en waarschijnlijk kun je er niets mee , maar toch veel sterkte gewenst en succes bij de huisarts

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 12:51 schreef Spacekitten het volgende:
Hoi Nyota,

Wat klinkt het me bekend in de oren, ook hier een piekeraar van de bovenste plank.
Wat vooral belangrijk is (denk ik, ben geen psych) is dat je alles op een rijtje kunt krijgen, wat wil je en waar voel je je goed bij. Meestal als je de rust hebt verder te kijken dan de basis dingen dan pas kom je erachter wat je echt dwars zit. Loop je trouwens nu nog steeds bij een psycholoog?
Jammer genoeg is een negatief zelfbeeld niet zomaar afgeleerd, helemaal niet als je het jaren hebt.

Ik heb tenminste als ik me dan goed voel over mezelf, dat ik me schuldig voel erom, want ik heb mijn "doelen" niet bereikt...

Nou ja, beetje wazig en waarschijnlijk kun je er niets mee , maar toch veel sterkte gewenst en succes bij de huisarts

Nee, hoor niet wazig, ook wel enige herkenning... Ik ging naar een psycholoog en daarna naar een psychotherapeute. Ben daar 2 keer geweest, maar dat klikte niet en voelde me echt niet op mijn gemak (en stond de 3e keer dus zo weer buiten). Nu denk ik: shit, wat moet ik nu? Ik denk dat een cognitief gedragstherapeut voor mij het beste is, maar ja, vind die maar eens op korte termijn. Of ik denk toch , net als eerder, aan een GGZ instelling, maar ja, daar is ook een wachttijd...

Dus volgende week naar de huisarts, misschien heeft zij nog suggesties. Ik zat zelf nog wel te denken dat mindfulness voor mijn wellicht nog iets is. Jij, als pieker-koningin, daar ervaring mee? Dat is dus ook zoiets: ik zit al verschillende mogelijkheden te bedenken om er iets aan te doen, bijt me daar helemaal in vast, maar uiteindelijk lijkt er niets te gebeuren en ben ik meer aan het regelen dan dat ik echt aan mezelf kan werken. Me ook druk te maken over dat ik weer zo snel mogelijk moet gaan werken (zeker omdat ik dus al heel lang minder heb gewerkt en nu bijna helemaal niet meer...)

Wat een eye-opener trouwens dat er ook mensen zijn die veel minder piekeren (ik dacht dat dat wat ik doe best normaal was). Wat moet dat lekker rustig zijn...

goedenmiddag, ik ben er ook weer. Terug van vakantie, en het was wel lekker, hoewel ook mindere momenten had.
Nu gaat het dus wel goed, maar tegelijk minder goed. Omdat het aanpassen voor mij zeer moeilijk is. En ik kijk momenteel heel erg tegen alles op.
maar dat komt deels weer doordat ik sinds kind af, moeite met routines had en eigenlijk onbewust en ongewild er tegen verzette.

Maar goed, komende dagen ga ik wel weer bijlezen, nu even bijkomen. En wennen aangezien ik echt bekaf ben

spacekitten, wat fijn dat je genoten hebt van de vakantie! Top

Dezoektocht, jij een fijne vakantie gewenst!

Verder zit ik op dit moment vol met frustratie! Ik zit thuis met een burn-out en natuurlijk gevolg van de ziektewet is dat ik ook naar een arbo-arts moet, prima, nu heb ik geen arbo-arts maar een maatschappelijk werkster toegewezen gekregen en wat een ongevoelige en dove heks is dat zeg, echt ongelooflijk!! Ik heb haar nu 2x gezien maar ze kan precies vertellen hoe ik in elkaar zit, en volgens mij had ze het handboek van de burn-outs erbij gepakt, en aangezien ik niet (meer) hele dagen depressief in bed lig, maar me ook nog wel kan verheugen op dingen heb ik geen burn-out maar zijn het spanningsklachten!

Even voor het beeld: op deze site staan allerlei sypmtomen en bij zeg 90% kan ik zeggen dat ik het in meer of mindere maten heb http://mens-en-gezondheid(...)lachten-profiel.html

ook mijn psycholoog heeft het als zijnde een burn-out bevestigd, maar als ik tegen de koe van de arbo zeg dat ze dan misschien mijn psych eens moet bellen, doet ze dat niet! Toen kwamen we op de hartkloppingen en slapeloosheid, dus ik vertel dat ik nog minimaal 3x in de week op slaapmiddelen slaap, om toch voldoende rust te pakken, en dat ik nog minimaal 4 dagen in de week hartkloppingen heb, Waarom deze koe zegt, oh dus het gaat wel goed?! HUH? sinds wanneer zijn hartkloppingen normaal?

Anyway zij vond dat ik best weer aan het werk kon, om te beginnen met 6 uurtjes, Op dat moment was ik helemaal dichtgeklapt en om niet te gaan huilen heb ik alleen maar geknikt, Maar toch zat het mij niet helemaal lekker, en had ik ook het gevoel dat ik er eigenlijk helemaal nog niet klaar voor was, Zij willen dat om de drempel laag te houden en dat is prima, maar dan ga ik wel 1x in de week koffie drinken, VRIJBLIJVEND! diezelfde avond had ik een paniekaanval als nooit tevoren, ik had pure paniek omdat ik het nog niet aankan!maar ik voelde mij er wel toe gedwongen, Durf ik eindelijk voor mezelf te kiezen en heel voorzichtig te zeggen dat het niet zo goed gaat, en ik word niet serieus genomen, en daar word ik dan weer verdrietig van!!!

Ik ben vandaag koffie wezen drinken op mijn werk, ik ben er 2 uur geweest, en daarna was ik letterlijk ziek van vermoeidheid, ik heb van 1-4 geslapen en heb nog niets gegeten! Misselijk duizelig hartkloppingen en gewoon zoooo moe! Ik heb dit net besproken met mijn leidinggevende want op deze manier zie ik het helemaal niet zitten, Die kon zich daar gelukkig wel in vinden en heeft mij gevraagd het op de mail te zetten naar de arbo dienst, dus dat heb ik net gedaan, Mijn psycholoog is met vakantie, daar kan ik pas 16 augustus weer terecht, en daar heb ik nu ook wel behoefte aan! Gelukkig heb ik een hele lieve familie en hele lieve vrienden en mijn geweldige partner, die gelukkig weten hoe ik in elkaar zit, en wanneer ik zeg dat iets niet gaat, ik allang op 80 manieren geprobeerd heb of het toch niet gaat! Nee het gaat nog niet!

Goed het is misschien een beetje wazig verhaal maar ik moest het even kwijt!

Ik ben inmiddels bezig met gesprekken tussen mij en een pyscholoog over mijn jeugd en wat daarin is gebeurd, Het lucht op en je denkt altijd dat jezelf de foute was het neemt toch wel wat angst weg merk ik maar het doet wel veel heel pijn om je ziel zo open te leggen.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 20:55 schreef Nijna het volgende:
Niks geen wazig verhaal gewoonmezelf... wat frustrerend als je zo'n mens treft zeg. En dan heeft zij nog een aardige vinger in de pap ook... heel goed om het op de mail te zetten! Heel goed dat je het met je leidinggevende hebt besproken. Pas goed op jezelf en blijf praten met de mensen om je heen

Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 11:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!

Echt, WTF! Wat vervelend zeg. Ik begrijp het maar niet: dan ben je al ziek en dat moet je ook nog hiermee blijven vechten. Dat kost verdorie energie die je liever in jezelf wil stoppen!!
Wat zegt je werkgever hiervan (of weet die het nog niet?) en voor wanneer heb je de afspraak staan?

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 11:45 schreef Nyota het volgende:

[..]

Echt, WTF! Wat vervelend zeg. Ik begrijp het maar niet: dan ben je al ziek en dat moet je ook nog hiermee blijven vechten. Dat kost verdorie energie die je liever in jezelf wil stoppen!!
Wat zegt je werkgever hiervan (of weet die het nog niet?) en voor wanneer heb je de afspraak staan?

hier ben ik het dus mee eens.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 11:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Inmiddels heeft zij mij doorverwezen naar een onafhankelijke uwv arts, want zij blijft van mening dat ik best kan werken, en door haar denkt mijn werkgever nu dat ik mij aanstel! echt heeeel fijn!

ik zou zeggen ga naar die onafhankelijke arts, en stel je daar gewoon flink aan. Zorg er desnoods voor dat je daar een hele heftige paniekaanval hebt..en dat je overal last van heb die dag. Ook al doe je maar alsof.