PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #79 It's a mad mad world

Ik kreeg dit deel al in my AT terwijl ik nog niet gepost had...

Voorzienigheid

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 01:15 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik kreeg dit deel al in my AT terwijl ik nog niet gepost had...

Voorzienigheid

Ja dat is nieuw met reeksen waar je in hebt gepost, kan best handig zijn.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 01:24 schreef Auti het volgende:

[..]

Ja dat is nieuw met reeksen waar je in hebt gepost, kan best handig zijn.

Dat is ook inderdaad wel handig ja

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 01:06 schreef Bargehassus het volgende:
Sorry, had ik ook nog de lapo...

En het is voor het eerst dat ik een nieuw topic open, dus als er dingen gedaan moeten worden, roept u maar....

Jou bijdrage
Misschien aan een modje vragen voor een andere topictitel, verzin iets leuks!

@Bargehassus ; vervang de ontmoetingsplaats door Fok! en je hebt mijn verhaal

Hier een linkje naar een artikel in de Trouw over ADHD en ASS: het zijn geen nieuwe ziektes. (Niks geen modegril dus!)

http://www.ggznederland.n(...)04-2011_09-42-55.pdf

quote uit dit artikel:
"Kinderen en volwassen met mildere vormen van ADHD en ASS hebben nu meer last van hun ziekte. De hoge eisen die aan mensen worden gesteld door het razend tempo van het moderne leven, de enorme toename van prikkels en afname van structuur en voorspelbaarheid, maken dat mensen die vroeger op school en in een vastomlijnde werkkring goed mee konden, nu buiten de boot komen te vallen"

Ik heb hier vaak genoeg aangegeven dat het voor ASS-ers 50 jaar geleden veel makkelijker zou zijn geweest, omdat de maatschappij toen normale eisen stelden aan mensen ipv de absurde eisen vandaag de dag.

Dit artikel is niet van een incompetente journalist, maar is geschreven door deskundigen die weten waar ze over praten.

Laten de ambtenaren van SZW en de rechtse poltiek in het bijzonder deze quote maar eens goed doordringen. VRAAG DE MENSEN OM WIE HET GAAT NIET HET ONMOGELIJKE!

[ Bericht 4% gewijzigd door EchtGaaf op 26-04-2011 11:56:15 ]

Tja bingo! ding ding ding ding ding! Ik zeg toch.. de meer meer meer en veel veel veel maatschappij. Ik kan dat niet, ik ben dat niet en ik hou het niet meer bij.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 11:53 schreef Auti het volgende:
Tja bingo! ding ding ding ding ding! Ik zeg toch.. de meer meer meer en veel veel veel maatschappij. Ik kan dat niet, ik ben dat niet en ik hou het niet meer bij.

Exact

Deze maatschappij maakt meer kapot dan je lief is......

Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de AD(H)D-ers en ASS-ers er alleen last van hebben. De mensen die ik om me heen om zie vallen zijn vooral de 'gezonde' mensen die door complete stress en werkdruk overspannen raken.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 11:57 schreef Ceased2Be het volgende:
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de AD(H)D-ers en ASS-ers er alleen last van hebben. De mensen die ik om me heen om zie vallen zijn vooral de 'gezonde' mensen die door complete stress en werkdruk overspannen raken.

Daar heb je gelijk in. De idioterie van deze maatschappij treft zelf vele NT-ers. Maar ASS-ers vallen eerder met bosjes uit.

Waarom willen we dit eigenlijk met zijn allen

Aan de andere kant ben ik bang dat sommige diagnoses ook wel erg snel getrokken worden tegenwoordig. Iedereen moet speciaal zijn, zijn ze niet hyperintelligent dat hebben ze wel een lichamelijk excuus waardoor ze niet uitblinken want (god verbied!) je kind zou maar in de middenmoot vallen.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 11:57 schreef Ceased2Be het volgende:
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de AD(H)D-ers en ASS-ers er alleen last van hebben. De mensen die ik om me heen om zie vallen zijn vooral de 'gezonde' mensen die door complete stress en werkdruk overspannen raken.

Dat is ook zeker waar, normale mensen kunnen erg psychisch in de knoop raken door overbelasting. Zo zou je sommige vormen van overspannen/stress/overwerkt best wel kunnen vergelijken met een ASS overload. Best wel een beetje boel eigenlijk.

Dat brengt mij ook weer op het puntje dat je naast de schone en imposante linkedin profielen en showoff gedrag lang niet altijd kan zien wat er achter de schermen gebeurd. Vaak krijgt zo iemand een moment in zijn leven waarin hij een keiharde klap krijgt te verwerken of zichzelf heel erg tegenkomt. Of echtscheidingen, wegbezuinigd worden, faillisementen etc.

Heel veel mensen krijgen ook de zgn midlife crisis e.d. Dan zijn ze zichzelf in de haast voorbijgelopen. Wat dat allemaal betreft heeft het zeker raakvlakken, ware het niet dat deze mensen wel onbelemmerd aan hun carriere/leven hebben kunnen beginnen en dit lang vol hebben weten te houden.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:00 schreef EchtGaaf het volgende:

Waarom willen we dit eigenlijk met zijn allen

Vader van m'n ex zit al 20 jaar overspannen thuis, die was bank-directeur... die man is zodanig weggepest dat hij tegenwoordig al in paniek raakt als ie aan het stofzuigen is en de telefoon gaat.

Gezond zijn != gezond blijven natuurlijk

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:01 schreef Ceased2Be het volgende:
Aan de andere kant ben ik bang dat sommige diagnoses ook wel erg snel getrokken worden tegenwoordig. Iedereen moet speciaal zijn, zijn ze niet hyperintelligent dat hebben ze wel een lichamelijk excuus waardoor ze niet uitblinken want (god verbied!) je kind zou maar in de middenmoot vallen.

Het is een kwestie van oorzaak en gevolg...

Het is echt niet zo dat ouders staan te springen om een labeltje voor hun kind. Natuurlijk niet. Dat er meer diagnoses worden gesteld heeft alles te maken dat ASS in de huidige doorgeschoten maatschappij van presteren en sociaal functioneren, problemen veel eerder aan het licht brengen:

quote uit het artikel:

"Tegenwoordig moeten kleuters al in staat zijn om zich in een overladen omgeving te concentreren op taken die zij bij voorkeur in groepjes moeten uitvoeren. Een onmogelijk opgave voor kinderen met al een lichte vorm van ADHD en/of ASS"

Halleluja Volsterkt idioot. Kleuters n.b. Straks baby's=

En dan gebeurt er dit : de juf signaleert dan dan een kind niet goed mee kan doen. ( gek he? ) Hoppa kind belandt in het traject---->diagnose.

En dan denken dat ze met een pilletje en therapie het probleem wel kunnen oplossen. Want de maatschappij is toch maakbaar?

[ Bericht 0% gewijzigd door EchtGaaf op 26-04-2011 12:41:17 ]

quote:

Op maandag 25 april 2011 22:17 schreef Pandora73 het volgende:

@Auti: Ik moest lachen om die dames in de achtertuin... Ik stel me dan helemaal voor dat je die een paar dagen later bij de bakker of de supermarkt tegenkomt en dan nét iets te luid op wat pikante details terugkomt... (Maar even eerlijk: dat dénk ik dan wel, maar dat dúrf ik dan ook weer niet hoor.)

Oh dat zou ik ook niet 123 durven hoor. Ik heb mij ook gewoon stil gehouden, de gesprekstof was machtig interessant Zo'n inwijding in de vrouwelijke geest maak je zelden mee .
Toen ze zich een beetje geneerde en giechelend schamend hardop afvroegen wie het allemaal wel niet gehoord zou moeten hebben wou ik ook echt graag hard roepen; nou, de hele buurt hoor!
Maar dat heb ik niet gedaan.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:14 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is een kwestie van oorzaak en gevolg...

Het is echt niet zo dat ouders staan te springen om een labeltje voor hun kind. Natuurlijk niet. Dat er meer diagnoses worden gesteld heeft alles te maken dat ASS in de huidige doorgeschoten maatschappij van presteren en sociaal functioneren, problemen veel eerder aan het licht brengen:

quote uit het artikel:

"Tegenwoordig moeten kleuters al in staat zijn om zich in een overladen omgeving te concentreren op taken die zij bij voorkeur in groepjes moeten uitvoeren. Een onmogelijk opgave voor kinderen met al een lichte vorm van ADHD eb/of ASS"

Halleluja Volsterkt idioot.

En dan gebeurt er dit : de juf signaleert dan dan ene kind niet goed mee kan doen. Hoppa kind beland in het traject.

En dan denken dat ze met een pilletje en therapie het probleem wle kunne oplossen. Want de maatschappij is toch maakbaar?

De horror ja. In groep 3 had ik ook meer aandacht nodig dan de rest van de klas. Kost teveel energie, dus hoppa, door de molen

Trouwens, EchtGaaf, ik vond je eerst maar een rare kwast ( ) maar nu begrijp ik je een stuk beter Niet alleen dit specifieke onderwerp, maar op zijn algemeen

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:19 schreef robuust89 het volgende:

[..]

De horror ja. In groep 3 had ik ook meer aandacht nodig dan de rest van de klas. Kost teveel energie, dus hoppa, door de molen

Trouwens, EchtGaaf, ik vond je eerst maar een rare kwast ( ) maar nu begrijp ik je een stuk beter Niet alleen dit specifieke onderwerp, maar op zijn algemeen

Dank je

Ik probeer mijn best te doen.

Ik waardeer je eerlijkheid en uitgesprokenheid.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:14 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is een kwestie van oorzaak en gevolg...

Het is echt niet zo dat ouders staan te springen om een labeltje voor hun kind. Natuurlijk niet. Dat er meer diagnoses worden gesteld heeft alles te maken dat ASS in de huidige doorgeschoten maatschappij van presteren en sociaal functioneren, problemen veel eerder aan het licht brengen:

quote uit het artikel:

"Tegenwoordig moeten kleuters al in staat zijn om zich in een overladen omgeving te concentreren op taken die zij bij voorkeur in groepjes moeten uitvoeren. Een onmogelijk opgave voor kinderen met al een lichte vorm van ADHD eb/of ASS"

Halleluja Volsterkt idioot. Kleuters n.b. Straks baby's

En dan gebeurt er dit : de juf signaleert dan dan een kind niet goed mee kan doen. ( gek he? ) Hoppa kind beland in het traject---->diagnose.

En dan denken dat ze met een pilletje en therapie het probleem wle kunne oplossen. Want de maatschappij is toch maakbaar?

Ik denk dat het van alles een beetje is... de klassen zijn (althans op mijn oude basisschool) kleiner dan voorheen... waar wij met 30 koters in een klas zaten zitten ze er nu met 15 a 20 (max).
Als je dus een beetje een degelijke leraar heeft heeft hij/zij ook beter inzicht in de kinderen. Ik werd neergezet als 'Mark is zeer stil, het is dat we een rapport moesten schrijven voor hem anders hadden we niet door dat hij er was'.

Daar is verder nooit wat mee gedaan, je had rustige en drukke kinderen en dat was het dan. Daar werden geen labeltjes op geplakt verder.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:14 schreef EchtGaaf het volgende:

"Tegenwoordig moeten kleuters al in staat zijn om zich in een overladen omgeving te concentreren op taken die zij bij voorkeur in groepjes moeten uitvoeren. Een onmogelijk opgave voor kinderen met al een lichte vorm van ADHD eb/of ASS"[/i]

Groep 2, basisschool, daar zat ik vaak in een hoekje of onder een bureau. Veel tekenen en de automatische puntenslijper was mijn vriend. Wat een mooi apparaat! Daar zijn dan ook heel wat potloden in verdwenen
En ik vond het allemaal stomme kinderen die allemaal domme dingen deden en irritante spelletjes. Maar ik had mijn puntenslijper. Tot op een dag een meisje ging zeggen dat mijn moeder een dikke kont had.. en toen had ik haar in haar kont geprikt met een scherp potlood en zei ik dat ze zelf een dikke kont had.. Toen was er geen puntenslijper meer

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:22 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Ik denk dat het van alles een beetje is... de klassen zijn (althans op mijn oude basisschool) kleiner dan voorheen... waar wij met 30 koters in een klas zaten zitten ze er nu met 15 a 20 (max).
Als je dus een beetje een degelijke leraar heeft heeft hij/zij ook beter inzicht in de kinderen. Ik werd neergezet als 'Mark is zeer stil, het is dat we een rapport moesten schrijven voor hem anders hadden we niet door dat hij er was'.

Daar is verder nooit wat mee gedaan, je had rustige en drukke kinderen en dat was het dan. Daar werden geen labeltjes op geplakt verder.

Dat klopt. Maar toen waren de eisen aan kinderen stukken lager dan nu het geval is... Ik verwijs je nog even naar het artikel. Er was in die tijd ook veel minder over de onderliggende oorzaken bekend..laat staan dat ze gediagnosticeerd werden.

Hoewel Asperger in de jaren 40 was beschreven door de gelijknamige arts, is het syndroom tot begin jaren 80 (!) in de bureaula blijven liggen. Ergens in de jaren 80 belandde het pas in de DSM (IV) .

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:19 schreef robuust89 het volgende:

Trouwens, EchtGaaf, ik vond je eerst maar een rare kwast ( )

Een rare kwast!

Dan mag je wel Robuust zijn, maar ik zie je toch echt niet snel een volwassen kerel in een pot verf dopen om er vervolgens mee te gaan schilderen
Een rare kwast.. ik had er wel van gehoord hoor, maar toch.. waar komt dat dan vandaan vraag ik mij dan af? Maar ik ben dan ook een maffe hamer

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:29 schreef Auti het volgende:

[..]

Groep 2, basisschool, daar zat ik vaak in een hoekje of onder een bureau. Veel tekenen en de automatische puntenslijper was mijn vriend. Wat een mooi apparaat! Daar zijn dan ook heel wat potloden in verdwenen
En ik vond het allemaal stomme kinderen die allemaal domme dingen deden en irritante spelletjes. Maar ik had mijn puntenslijper. Tot op een dag een meisje ging zeggen dat mijn moeder een dikke kont had.. en toen had ik haar in haar kont geprikt met een scherp potlood en zei ik dat ze zelf een dikke kont had.. Toen was er geen puntenslijper meer

Zeer herkenbaar hoor. Nooit meedoen met de meute maar altijd bezig met `andere op zichzelf gerichte dingetjes` Apart.

Maar wat heb jij met potloden?

Toen ik klein was speelden mijn neefjes en nichtjes buiten. Ik zat altijd in de meterkast. Eindeloos kijken naar de meters

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:34 schreef Auti het volgende:

[..]

Een rare kwast!

Dan mag je wel Robuust zijn, maar ik zie je toch echt niet snel een volwassen kerel in een pot verf dopen om er vervolgens mee te gaan schilderen
Een rare kwast.. ik had er wel van gehoord hoor, maar toch.. waar komt dat dan vandaan vraag ik mij dan af? Maar ik ben dan ook een maffe hamer

Bij ons gebruiken ze die uitdrukking ook

Een maf kanon vind ik ook wel leuk

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:35 schreef EchtGaaf het volgende:

Maar wat heb jij met potloden?

Toen ik klein was speelden mijn neefjes en nichtjes buiten. Ik zat altijd in de meterkast. Eindeloos kijken naar de meters

Oh dat was vroeger.. ik heb er nu niet veel meer mee, maar potloden moeten wel goed zijn.
Maar het heeft ook wel te maken met mijn opa denk ik en dat ik daar vroeger veel "les" van kreeg. Ik wist toen ook alles van hardheid en had ook alles, dat is nu een stuk minder maar kan het zo weer bijspijkeren. Was vroeger ook wel bezig met houtskool, allemaal door "Oop".
Maar in de tijd van groep 2 was het vooral de puntenslijpmachine... het geluid, het resultaat.. ik vond het geweldig!

Haha @ meterkast, ik had zoiets met de wasmachine en molens. Mo noemde ik dat dan, maakte ook niet uit waar je was of hoe ver een molen ook stond of wat dan ook.. Zaten we in de auto en dan was het inene; MOOO!!! MO!!! MO!!! en mijn ouders ???? maar verrek... ergens heel klein in de verte stond er dan inderdaad een "mo" (niet mijn molen, vriend! )
Het draait heh.. dat is wel heel typisch geloof ik, kan nu ook nog steeds staren naar een plaffondventilator ofzo

Moet ik nog kopen trouwens; newton's cradle... ook mooi, mijn opa had een mooie.
Weet je dat ik dan ook veel beter kan denken, als ik naar een molen kijk oid? Raar heh?

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:30 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Dat klopt. Maar toen waren de eisen aan kinderen stukken lager dan nu het geval is... Ik verwijs je nog even naar het artikel. Er was in die tijd ook veel minder over de onderliggende oorzaken bekend..laat staan dat ze gediagnosticeerd werden.

Hoewel Asperger in de jaren 40 was beschreven door de gelijknamige arts, is het syndroom tot begin jaren 80 (!) in de bureaula blijven liggen. Ergens in de jaren 80 belandde het pas in de DSM (IV) .

De eisen waren wellicht minder, de groepsactiviteiten niet... dat is altijd al 1 van de pilaren geweest van het basisschoolonderwijs. Misschien bagatelliseer ik nu e.e.a. maar ik heb niet het idee dat mijn neefje/nichtje (10 / 12 jaar jonger) het nu zoveel drukker hadden op de basisschool.
Natuurlijk kregen ze wat andere dingen (geen breien/haken/punniken meer maar wel computeronderwijs). Maar de werkdruk daar lag niet hoger...
Op de MAVO/HAVO/VWO is er ook weinig veranderd wat ik heb meegekregen, het probleem daar ligt hem er vooral in dat structuur is ingeruild voor vrij in te vullen studie-uren e.d. daar zullen de ASS-ers het dan weer moeilijk mee hebben, maar de algehele werkdruk is daar nagenoeg niet veranderd (wat ik ook heb begrepen van vrienden die leraar/lerares zijn).

Het enige wat ik heb zien veranderen is de mate waarin ouders willen dat hun kroost speciaal is en de hoeveelheid labeltjes die er in elke klas zaten (ADHD, ASS, Dyslectisch etc.)
En onderschat ook de rol van de ouders niet in de werkdruk die de kinderen wordt opgelegd... naast school moeten ze ook nog lid zijn van 1 (liefst 2) sportverenigingen, hun zwemdiploma halen etc etc.

in het kort; ik denk dat het eisenpakket aan de kinderen vanuit de scholen niet zozeer veranderd is, maar de drang om te presteren (en indirect dus de drang om BETER te zijn dan anderen) zoveel druk bij iedereen neerlegt dat ze er uiteindelijk aan onderdoor gaan.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:35 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Zeer herkenbaar hoor. Nooit meedoen met de meute maar altijd bezig met `andere op zichzelf gerichte dingetjes` Apart.

Maar wat heb jij met potloden?

Toen ik klein was speelden mijn neefjes en nichtjes buiten. Ik zat altijd in de meterkast. Eindeloos kijken naar de meters

Hehe, ik was gefascineerd door de tv... vooral het testbeeld en de 'sneeuw'.

btw wellicht nog leuk leesvoer voor hier:

http://www.amazon.com/Mee(...)tients/dp/0553278320

Ik kom later nog even terug op jullie reacties

Maar het geposte artikel door Friek in POL/SC kan ik even niet onthouden :

[POLCafe#1882] [optioneel]

Auti....Think Different is hierop van toepassing.

_{De Bom van Doe Maar.... nostalgie}

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 11:42 schreef EchtGaaf het volgende:
Hier een linkje naar een artikel in de Trouw over ADHD en ASS: het zijn geen nieuwe ziektes. (Niks geen modegril dus!)

http://www.ggznederland.n(...)04-2011_09-42-55.pdf

quote uit dit artikel:
"Kinderen en volwassen met mildere vormen van ADHD en ASS hebben nu meer last van hun ziekte. De hoge eisen die aan mensen worden gesteld door het razend tempo van het moderne leven, de enorme toename van prikkels en afname van structuur en voorspelbaarheid, maken dat mensen die vroeger op school en in een vastomlijnde werkkring goed mee konden, nu buiten de boot komen te vallen"

Ik heb hier vaak genoeg aangegeven dat het voor ASS-ers 50 jaar geleden veel makkelijker zou zijn geweest, omdat de maatschappij toen normale eisen stelden aan mensen ipv de absurde eisen vandaag de dag.

Dit artikel is niet van een incompetente journalist, maar is geschreven door deskundigen die weten waar ze over praten.

Laten de ambtenaren van SZW en de rechtse poltiek in het bijzonder deze quote maar eens goed doordringen. VRAAG DE MENSEN OM WIE HET GAAT NIET HET ONMOGELIJKE!

ik vind het nog steeds apart dat ASS een ziekte word genoemd, ik heb er zelf namelijk weinig last van. het zijn andere die er problemen mee hebben en er moeilijk over gaan doen. voor mij word het pas irritant als ik er bewust van word dat ik niet zo gezien word als ik zelf denk dat ik ben.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 13:01 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik kom later nog even terug op jullie reacties

Maar het geposte artikel door Friek in POL/SC kan ik even niet onthouden :

[POLCafe#1882] [optioneel]

Auti....Think Different is hierop van toepassing.

_{De Bom van Doe Maar.... nostalgie}

Dank voor het artikel, het beschrijft precies mijn ervaring met vele mede-studenten (bedrijfskunde).

Oppervlakige type's die geilen op goede cijfers en complete CV-hengsten zijn, ze doen allerlei bestuursfuncties omwille hun CV en niet hun eigen interesse.
Niet alleen qua carriere, maar ook qua vrije tijd doen ze alleen dat waarvan ze denken dat het "cool" is. Allemaal bezoeken ze dezelfde feesten, doen ze dezelfde rondreis door Azie of Australie enz. enz.

Het doen en laten van veel van die mensen wordt bepaald door wat ze denken wat hun vooruit brengt en niet meer door hun eigen interesse of nieuwschierigheid. Heel erg jammer, vooral omdat deze mensen ook niet in staat zijn om buiten hun eigen denken uit te breken.

Goede cijferlijst, paar relevante baantjes erbij en dat is het.

Saaie mensen zijn dat, grijze muizen. Maar precies wat grote organisaties zoeken, mensen die (op hoog niveau) in feite nog standaard productiewerk doen. Heb een paar clubgenoten die straks bij PWC / Ernst & Young etc. gaan werken als accountant......vreselijk saai lijkt me dat en met 30.000 bruto per jaar (beginsalaris) verdient het ook nog eens geen flikker.

Zelf zou ik het niet kunnen, ik zou compleet kapot gaan in een (werk)omgeving waar alles alleen maar om oppervlakkige status gaat en in een baan waar je je eigen creativiteit (in mijn geval ondernemerschap) niet kwijt kunt. Vorige week een leuk idee gehad en vanavond maar eens met een vriend daarover bellen, mischien dat het de eerste stap tot een eigen onderneming en mijn ontsnapping aan de verstikking van het grote bedrijfsleven vormt.

Gelukkig kom je af en toe op de uni ook nog wel eens een interessant persoon tegen, die heeft meestal ook dezelfde (teleurstellende) ervaring meegemaakt. Alleen daarmee kan je dan wel lekker eindeloos wegpraten over de meest uiteenlopende onderwerpen.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 01:07 schreef Bargehassus het volgende:
Voor de zekerheid mijn laatste post ook nog maar een keertje.

quote van Von Preussen:
Dat is niet zo heel mooi, soms ben ik daar wel erg mee bezig, een vriendin die echt van me houdt zou wel fijn zijn. Maar aan de andere kant, of ik in staat ben om een relatie te hebben dat weet ik ook niet.


Laat ik vooropstellen dat ik jou niet ken en dat iedere situatie, iedere persoon uniek is. Maar ik wil dit toch even kwijt, misschien dat het jou en anderen een hart onder de riem steekt.

In 2001 heb ik op Chatplaza mijn vriendin leren kennen. Het klikte al vrij snel, we "praatten " veel en vaak. Dan komt het moment dat je een keer in real life wilt afspreken. Daar was ze heel erg terughoudend over. Afspreken, dan op het laatste moment weer afzeggen van haar kant, bellen wilde ze niet. Ik werd er een beetje wanhopig van op een gegeven moment.

Totdat, uiteindelijk, het hoge woord er uitkwam en ze vertelde dat ze autisme had en bang was dat ik haar in het echt niet leuk zou vinden. Daar veel over gepraat uiteraard, en na ongeveer 17 maanden nadat we elkaar voor het eerst gesproken hadden, elkaar voor het eerst ontmoet.

Tijdens het chatten had ik al gemerkt, en daar hadden we ook uitvoerig over gesproken, dat ik heel veel dingen bij haar herkende, alleen had zij het dan wat "zwaarder". Het je niet thuis voelen in grote mensenmassa's, niet graag in een grote groep mensen het woord voeren (terwijl 1 op 1 juist wel heel behoorlijk gaat), de rust die je nodig hebt om bij te komen na een drukke dag met veel indrukken, de vaste structuren die nodig zijn, de zogenaamde fiepdingetjes, ga zo maar door...

Zoals gezegd, ik herkende het. Ik wil mijzelf niet het label opplakken, maar ik begrijp wel beter waar het vandaan komt nu ik mij er ook meer in hebt verdiept.

Inmiddels zijn we ruim 8 jaar verder en zijn we nog steeds heel erg gelukkig samen. Ik weet wat zij nodig heeft en vind het zelf eigenlijk ook best prettig. En we leren van elkaar, gek genoeg. Soms fiept zij (mathematische astrofysica, alstublieft...) en de andere keer ik. (meestal auto's) Dan kijken we elkaar soms aan en schieten in de lach als we door hebben dat we teveel doordraven.

Ik besef dat ik veel geluk heb gehad. En niet om mezelf op een voetstuk te plaatsen, maar ik denk dat zij het ook heeft gehad. We leren van elkaar, en ik heb de indruk dat het met haar beter gaat dan toen ik haar leerde kennen. Heeft volgens mij ook veel te maken met vertrouwen in dit geval. Natuurlijk, de kans dat het overgaat is klein. Maar we kunnen er nu allebei steeds beter mee omgaan. Dat is een leerproces.

Zo, dat was een flink lange post. Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen dat ik hier heb gepost.

Dank voor jouw verhaal, het doet me deugd om te zien dat er toch ook positieve voorbeelden zijn.

Alleen merk ik dat het me ongerust maakt dat dit iets is waar ik geen controle over heb, je kan immers niet afdwingen iemand tegen te komen die "leuk" is.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 13:30 schreef von_Preussen het volgende:

[..]

Dank voor jouw verhaal, het doet me deugd om te zien dat er toch ook positieve voorbeelden zijn.

Alleen merk ik dat het me ongerust maakt dat dit iets is waar ik geen controle over heb, je kan immers niet afdwingen iemand tegen te komen die "leuk" is.

Je kunt het niet afdwingen, je kunt wel de kansen vergroten in jouw voordeel... ben mijn huidige vriendin/aanstaande tegengekomen in het muziekforum hier op fok bijv.
Ik hoef ze niet in een drukke kroeg te gaan zoeken en dan teleurgesteld thuis te komen.

Zal ik de volgende keer gewoon weg lopen als ik een andere behandelaar krijg bij de GGZ ipv mijn eigen behandelaar?
Heb dus geen klote aan het gesprek gehad vandaag.

Zeg ik tegen haar mijn werkgever geloofd mijn ASS en ADHD diagnose niet en helpt nu ook niet echt met aanpassingen wat dat betreft.

Zegt ze zal ik met je werkgever gaan praten?

Dat kan ik zelf ook wel maar mijn vraag aan haar was hoe kan het dat mijn werkgever niet geloofd dat ik een diagnose heb.
Daar kon ze geen antwoord op geven.

En ondertussen loopt het lekker op mn werk maar niet heus.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:38 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Bij ons gebruiken ze die uitdrukking ook

Een maf kanon vind ik ook wel leuk

Mafkees dat werd een keer tegen mij gezegd op het MBO door een medeleerling. De leraar die Kees heette vond dat niet zo leuk

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 19:16 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Mafkees dat werd een keer tegen mij gezegd op het MBO door een medeleerling. De leraar die Kees heette vond dat niet zo leuk

Kees heeft zo wel z'n nadelen

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 13:08 schreef badisbad het volgende:

[..]

ik vind het nog steeds apart dat ASS een ziekte word genoemd, ik heb er zelf namelijk weinig last van. het zijn andere die er problemen mee hebben en er moeilijk over gaan doen. voor mij word het pas irritant als ik er bewust van word dat ik niet zo gezien word als ik zelf denk dat ik ben.

Je beschrijft hier Autisme ten Top. In dit geval niet als verwijzing naar LinkedIn bedoeld

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 13:29 schreef von_Preussen het volgende:

[..]

Dank voor het artikel, het beschrijft precies mijn ervaring met vele mede-studenten (bedrijfskunde).

Oppervlakige type's die geilen op goede cijfers en complete CV-hengsten zijn, ze doen allerlei bestuursfuncties omwille hun CV en niet hun eigen interesse.
Niet alleen qua carriere, maar ook qua vrije tijd doen ze alleen dat waarvan ze denken dat het "cool" is. Allemaal bezoeken ze dezelfde feesten, doen ze dezelfde rondreis door Azie of Australie enz. enz.

Het doen en laten van veel van die mensen wordt bepaald door wat ze denken wat hun vooruit brengt en niet meer door hun eigen interesse of nieuwschierigheid. Heel erg jammer, vooral omdat deze mensen ook niet in staat zijn om buiten hun eigen denken uit te breken.

Goede cijferlijst, paar relevante baantjes erbij en dat is het.

Saaie mensen zijn dat, grijze muizen. Maar precies wat grote organisaties zoeken, mensen die (op hoog niveau) in feite nog standaard productiewerk doen. Heb een paar clubgenoten die straks bij PWC / Ernst & Young etc. gaan werken als accountant......vreselijk saai lijkt me dat en met 30.000 bruto per jaar (beginsalaris) verdient het ook nog eens geen flikker.

Zelf zou ik het niet kunnen, ik zou compleet kapot gaan in een (werk)omgeving waar alles alleen maar om oppervlakkige status gaat en in een baan waar je je eigen creativiteit (in mijn geval ondernemerschap) niet kwijt kunt. Vorige week een leuk idee gehad en vanavond maar eens met een vriend daarover bellen, mischien dat het de eerste stap tot een eigen onderneming en mijn ontsnapping aan de verstikking van het grote bedrijfsleven vormt.

Gelukkig kom je af en toe op de uni ook nog wel eens een interessant persoon tegen, die heeft meestal ook dezelfde (teleurstellende) ervaring meegemaakt. Alleen daarmee kan je dan wel lekker eindeloos wegpraten over de meest uiteenlopende onderwerpen.

Dacht ik de enige te zijn die het land heeft aan conformisme.

Ik zou nog bijna fan worden van het gekke USA

Ik geloof ook dat je je hart moet volgen als het gaat om interesses. En het mooiste is als je dat ten geld kan maken.

Ik geloof niet in geënsceneerde/niet authentieke interesses puur bedoeld voor het opleuken van een c.v. Dat houdt niemand vol zou ik zeggen. C.V hengsten inderdaad

Dan zijn mensen met ASS juist in het voordeel in extreme interesses die ze hele diep kunnen beleven en een geweldige flow kunnen ervaren. Het is jammer dat daar zo weinig gebruik van wordt gemaakt. Ik geloof dat de VS wat dat betreft veel meer openstaan voor excentriekelingen dan in het conformistisch- doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg- mentaliteit die hier de boventoon voert.

Wat dat betreft zou je hopen op een cultuur omslag.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 12:44 schreef Ceased2Be het volgende:

En onderschat ook de rol van de ouders niet in de werkdruk die de kinderen wordt opgelegd... naast school moeten ze ook nog lid zijn van 1 (liefst 2) sportverenigingen, hun zwemdiploma halen etc etc.

Die vergat ik nog. Je vraagt je af of de ouders dit voor zichzelf doen of voor de kinderen om wie het gaat. Stel dat voor dat je buren er naar vragen...

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 20:18 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Je beschrijft hier Autisme ten Top. In dit geval niet als verwijzing naar LinkedIn bedoeld

huh ik snap je niet helemaal?

quote:

Op woensdag 27 april 2011 09:58 schreef badisbad het volgende:

[..]

huh ik snap je niet helemaal?

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 13:08 schreef badisbad het volgende:

[..]

ik vind het nog steeds apart dat ASS een ziekte word genoemd, ik heb er zelf namelijk weinig last van. het zijn andere die er problemen mee hebben en er moeilijk over gaan doen. voor mij word het pas irritant als ik er bewust van word dat ik niet zo gezien word als ik zelf denk dat ik ben.

Niet (geheel) bewust zijn hoe je bij anderen overkomt...of sterker nog: niet in de gaten hebben. De assumptie "niet ik maar de anderen vormen zijn het probleem "

quote:

Op woensdag 27 april 2011 10:51 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

[..]

Niet (geheel) bewust zijn hoe je bij anderen overkomt...of sterker nog: niet in de gaten hebben. De assumptie "niet ik maar de anderen vormen zijn het probleem "

.
ah ja, dat is idd op en top autisme, ook dat ik je niet gelijk begrijp ...

maargoed, ik heb jaren lang gedacht dat ik normaal was, dus moet ik me nu ineens zorgen gaan maken over het feit dat ik toch anders ben? ja ik probeer er zoveel mogelijk rekening mee te houden, maar ik ga ook weer niet teveel bij mezelf weg mensen kunnen mekaar best accepteren zoals ze zijn, ook al is dat soms een beetje vreemd. het lijkt misschien of ik de verantwoording nu vooral bij anderen leg, niks is minder waar! ik ben al jaren bezig om meer inzicht te krijgen in sociale zaken en begin nu ook beter te begrijpen hoe de werkelijkheid in elkaar zit.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 12:55 schreef badisbad het volgende:

[..]

.
ah ja, dat is idd op en top autisme, ook dat ik je niet gelijk begrijp ...

maargoed, ik heb jaren lang gedacht dat ik normaal was, dus moet ik me nu ineens zorgen gaan maken over het feit dat ik toch anders ben? ja ik probeer er zoveel mogelijk rekening mee te houden, maar ik ga ook weer niet teveel bij mezelf weg mensen kunnen mekaar best accepteren zoals ze zijn, ook al is dat soms een beetje vreemd. het lijkt misschien of ik de verantwoording nu vooral bij anderen leg, niks is minder waar! ik ben al jaren bezig om meer inzicht te krijgen in sociale zaken en begin nu ook beter te begrijpen hoe de werkelijkheid in elkaar zit.

QFT

Ik ben bijna 32 en na het lezen van een biografie van een jongen met Asperger had ik pas zoiets van 'hmmm dat past eigenlijk perfect bij alles waar ik 'last' van had de afgelopen 30 jaar'.
Op mijn werk wordt ik neergezet als een beetje typische maar aardige gozer, vrienden houden schijnbaar al jaren rekening met hoe ik reageer op bepaalde dingen dus feitelijk verandert er niets.
Alleen heb ik nu voor mezelf een bevestiging dat ik niet anders ben dan iedereen, alleen wat anders dan de norm met een labeltje... en dat labeltje was voor mezelf nodig om dingen een plaats te kunnen geven.
Probeer voor mezelf wat dingen te doen die ik compleet niet zie zitten om wat grenzen op te zoeken (alleen voor m'n werk naar Polen gegaan om daar nieuwe collegae in te werken en dus klassikaal les te geven voor 15 man) of om eindelijk eens een nieuwe baan te zoeken.

De meeste sociale interacties heb ik inmiddels wel door hoe ze werken en wat er verlangd wordt hoe je ergens moet reageren. Mensen waarderen het als je vraagt hoe het met de baby is als ze net vader/moeder zijn geworden enzo... ook al boeit het me niets scoor je toch pluspunten en val je niet buiten de boot.
En zo zijn er legio situaties, als je het eenmaal doorhebt kun je zo goed verbloemen hoe sociaal inept je eigenlijk wel niet bent

Maar dan ben je dus voortdurend bezig een rolletje te spelen. En daar dan in overal mee rekening houden en gescript inspelen op situaties.. dat vreet toch energie..
En daarnaast is het gewoon een vreselijk clownsmasker.

Begeleiding, fuck yeah!

quote:

Op woensdag 27 april 2011 13:24 schreef Auti het volgende:
Maar dan ben je dus voortdurend bezig een rolletje te spelen. En daar dan in overal mee rekening houden en gescript inspelen op situaties.. dat vreet toch energie..
En daarnaast is het gewoon een vreselijk clownsmasker.

Werken vreet sowieso energie, dan kan ik beter zorgen dat het nog enigszins werkbaar blijft. Mijn afdeling is redelijk klein en afgeschermd van de rest dus de enige input die ik krijg is van mijn directe collegae (waar ik met 3 aan een bureau zit). En daar kan ik het gewoon hartstikke goed mee vinden, kost me alleen een paar maanden om ergens op gang te komen.
BIj nieuwe mensen ben ik wat afstandelijker en kom ik op een gegeven moment wel los met flauwe woordgrapjes.

En clownsmasker ben ik dan weer niet met je eens... ik doe me over het algemeen niet anders voor dan ik ben, maar in apartere situaties doe ik na wat iedereen doet om niet buiten de boot te vallen.
Dingen zoals teamuitjes e.d. vermijd ik doorgaands weer als de pest... maar daar ben ik niet de enige in.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 13:48 schreef robuust89 het volgende:
Begeleiding, fuck yeah!

Als in? Dat je dat nu krijgt?

quote:

Op woensdag 27 april 2011 13:52 schreef Ceased2Be het volgende:

Werken vreet sowieso energie, dan kan ik beter zorgen dat het nog enigszins werkbaar blijft. Mijn afdeling is redelijk klein en afgeschermd van de rest dus de enige input die ik krijg is van mijn directe collegae (waar ik met 3 aan een bureau zit). En daar kan ik het gewoon hartstikke goed mee vinden, kost me alleen een paar maanden om ergens op gang te komen.
BIj nieuwe mensen ben ik wat afstandelijker en kom ik op een gegeven moment wel los met flauwe woordgrapjes.

En clownsmasker ben ik dan weer niet met je eens... ik doe me over het algemeen niet anders voor dan ik ben, maar in apartere situaties doe ik na wat iedereen doet om niet buiten de boot te vallen.
Dingen zoals teamuitjes e.d. vermijd ik doorgaands weer als de pest... maar daar ben ik niet de enige in.

Ja ik begrijp het wel, en het was ook niet persoonlijk bedoeld of gericht maar meer in het algemeen over het "camoufleren" of zogezegd het gescript inspelen op situaties. Zoals jij het voorbeeld van een stel met verse baby aanhaalde. Ik kom weer eens niet uit mijn woorden maar het "meespelen" heeft mij niet veel gebracht behalve frustraties en ergenissen. En dan bedoel ik dus echt 24/7 meespelen en overal maar rekening mee houden behalve met mijzelf.

Maar ik bedoelde niet jou specifiek met dat clownsmasker, hoor. Je hebt wel een coole baard!

quote:

Op woensdag 27 april 2011 14:00 schreef Auti het volgende:

[..]

Ja ik begrijp het wel, en het was ook niet persoonlijk bedoeld of gericht maar meer in het algemeen over het "camoufleren" of zogezegd het gescript inspelen op situaties. Zoals jij het voorbeeld van een stel met verse baby aanhaalde. Ik kom weer eens niet uit mijn woorden maar het "meespelen" heeft mij niet veel gebracht behalve frustraties en ergenissen. En dan bedoel ik dus echt 24/7 meespelen en overal maar rekening mee houden behalve met mijzelf.

Maar ik bedoelde niet jou specifiek met dat clownsmasker, hoor. Je hebt wel een coole baard!

24/7 doe ik het ook niet meer... bij babies kijken mensen nog wel eens raar op als ik 'nee' zeg als ze vragen of ik hem/haar vast wil houden, maar daar moeten ze maar tegen kunnen
Voor de rest ben ik vooral op mijn huidige werkplek gewend dat ik lekker m'n eigen ding kan doen, heb ik een dag geen zin in geklets zet ik lekker m'n koptelefoon op en werk ik ongestoord in m'n eigen wereld en niemand die daar moeilijk over doet.
Per 1 Juni een nieuwe werkgever, dat zal wel weer stressen zijn in het begin maar dat is goed voor me... houdt me scherp.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 14:12 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

24/7 doe ik het ook niet meer... bij babies kijken mensen nog wel eens raar op als ik 'nee' zeg als ze vragen of ik hem/haar vast wil houden, maar daar moeten ze maar tegen kunnen
Voor de rest ben ik vooral op mijn huidige werkplek gewend dat ik lekker m'n eigen ding kan doen, heb ik een dag geen zin in geklets zet ik lekker m'n koptelefoon op en werk ik ongestoord in m'n eigen wereld en niemand die daar moeilijk over doet.
Per 1 Juni een nieuwe werkgever, dat zal wel weer stressen zijn in het begin maar dat is goed voor me... houdt me scherp.

Ik snap het. Zelf vind ik babies raar Kan er niets mee, ik vind kinderen leuker als er wat meer bewustzijn in zit. Sommige 4-6 jarige kinderen komen met briljante dingen of grappige dingen en dat vind ik leuk om mee te doen en op te reageren, ik kan dat ook best wel goed.
Een baby hoef ik ook niet vast te houden want ik heb er sowieso al geen connectie mee en ik vind het alleen maar eng en gevaarlijk en niet nodig.
Heel grof gezegd is een baby voor mij een soort van stronttube
(totdat ik zelf vader wordt, wellicht)

Het is wel belangrijk dat je op je werk je eigen ding kan doen in rust of cq jezelf kan zijn. Ik heb ook banen gehad waarin ik best wel goed kon werken en bij de banen die ik het langste volhield was ik ook baas van mijn eigen afdeling en werkte ik alleen of met 1 collega. Maar dan kwam er wel weer iets van bovenaf of iets externs bij kijken wat roet in het eten gooide. Al heeft het ook wel een paar keer echt puur aan mijzelf gelegen dat ik het niet vol kon houden.

Dat scherp houden herken ik ook, en spanning opzoeken zeg maar..
Maar dan heb ik een serieuse vraag voor jou; Ga je bij je nieuwe baan er meteen vol in en cijfer je jezelf daarbij weg (dus even doorbijten) of ga je er bewust rustig in en geef je duidelijk aan waar je grenzen liggen zodat je je tijd kan nemen om aan te passen?

quote:

Op woensdag 27 april 2011 14:23 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik snap het. Zelf vind ik babies raar Kan er niets mee, ik vind kinderen leuker als er wat meer bewustzijn in zit. Sommige 4-6 jarige kinderen komen met briljante dingen of grappige dingen en dat vind ik leuk om mee te doen en op te reageren, ik kan dat ook best wel goed.
Een baby hoef ik ook niet vast te houden want ik heb er sowieso al geen connectie mee en ik vind het alleen maar eng en gevaarlijk en niet nodig.
Heel grof gezegd is een baby voor mij een soort van stronttube
(totdat ik zelf vader wordt, wellicht)

Mijn vader noemt ze nog steeds strontfabrieken... weet van m'n moeder dat ie ons echt ook niet interessant vond tot we begonnen te praten

quote:

Het is wel belangrijk dat je op je werk je eigen ding kan doen in rust of cq jezelf kan zijn. Ik heb ook banen gehad waarin ik best wel goed kon werken en bij de banen die ik het langste volhield was ik ook baas van mijn eigen afdeling en werkte ik alleen of met 1 collega. Maar dan kwam er wel weer iets van bovenaf of iets externs bij kijken wat roet in het eten gooide. Al heeft het ook wel een paar keer echt puur aan mijzelf gelegen dat ik het niet vol kon houden.

Dat scherp houden herken ik ook, en spanning opzoeken zeg maar..
Maar dan heb ik een serieuse vraag voor jou; Ga je bij je nieuwe baan er meteen vol in en cijfer je jezelf daarbij weg (dus even doorbijten) of ga je er bewust rustig in en geef je duidelijk aan waar je grenzen liggen zodat je je tijd kan nemen om aan te passen?

Nou ja ik heb een proeftijd van 2 maanden dus ik moet mezelf wel bewijzen natuurlijk. Nu weet ik van mezelf dat als ik in het diepe word gegooid ik het beste functioneer gek genoeg.
Heel de nieuwe omgeving uitpluizen, documenteren en inlezen... data verzamelen en ordenen gaat dan heerlijk. Dus daar verwacht ik geen problemen eerlijk gezegd.
Alleen even uitkijken dat ik nog niet teveel foute grappen eruit flap... wil nog steeds te snel zeggen wat ik denk

quote:

Op woensdag 27 april 2011 13:54 schreef Auti het volgende:

[..]

Als in? Dat je dat nu krijgt?

[ Bericht 9% gewijzigd door klappert101 op 27-04-2011 16:08:45 (verkeerde opmerking excuses) ]

quote:

Op woensdag 27 april 2011 13:54 schreef Auti het volgende:

[..]

Als in? Dat je dat nu krijgt?

Als in, goed gesprek gehad En jongedame is een goede begeleidster, ze gaat ook echt achter dingen aan enzo!

quote:

Op woensdag 27 april 2011 13:24 schreef Auti het volgende:
Maar dan ben je dus voortdurend bezig een rolletje te spelen. En daar dan in overal mee rekening houden en gescript inspelen op situaties.. dat vreet toch energie..
En daarnaast is het gewoon een vreselijk clownsmasker.

Het ligt er aan in hoeverre iemand autistisch wil overkomen of niet. Je hebt zolderkamerautisten, maar ook mensen met autisme die sociaal behoorlijk participeren. Hoeveel energie het vergt, varieert sterk per persoon en hangt af van diens voorkeur. Bepaalde vaardigheden zijn ook aan te leren, en soms is er veel mogelijk.

[ Bericht 6% gewijzigd door schaal_9 op 27-04-2011 19:11:18 ]

Ik vind baby's wel weer leuk.

Ik hou ze ook vast. Dat is altijd een hele speciale ervaring.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 20:47 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik vind baby's wel weer leuk.

Ik hou ze ook vast. Dat is altijd een hele speciale ervaring.

Vasthouden ja ubertof, een klein beetje leven in je armen

quote:

Op woensdag 27 april 2011 20:49 schreef robuust89 het volgende:

[..]

Vasthouden ja ubertof, een klein beetje leven in je armen

Precies.

Ik ben juist bang voor kinderen, omdat je er niet rationeel mee kunt praten weet ik totaal niet wat ik ermee aan moet. Dat zorgt voor onvoorspelbaarheid en daar kan ik erg slecht tegen.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 20:57 schreef von_Preussen het volgende:
Ik ben juist bang voor kinderen, omdat je er niet rationeel mee kunt praten weet ik totaal niet wat ik ermee aan moet. Dat zorgt voor onvoorspelbaarheid en daar kan ik erg slecht tegen.

Dat laatste kan ik mij alles bij voorstellen.

Maar kindjes kunnen wel weer lekker direct zijn. Ze praten nl minder "tussen de regels" door. En ze zeggen gewoon zonder omhaal wat ze van iets vinden. Bij volwassenen moet je dan vaak weer gissen en gokken...

quote:

Op woensdag 27 april 2011 21:00 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik mij alles bij voorstellen.

Maar kindjes kunnen wel weer lekker direct zijn. Ze praten nl minder "tussen de regels" door. En ze zeggen gewoon zonder omhaal wat ze van iets vinden. Bij volwassenen moet je dan vaak weer gissen en gokken...

Daar heb je gelijk ik, maar ik kan mij totaal niet met de belevingswereld van kinderen identificeren. En met kinderen kan ik niet over politiek / ondernemen / auto's / maatschappelijke thema's praten.

En het verhaal dat het kind in het bos een eikel heeft gevonden, ja, dat interesseert me eerlijk gezegd geen ene flikker.

Wél was ik een keertje erg ontroerd van de zoon (3 jaar) van goede kennissen van ons. Die hadden toen een racebaan voor de kinderen gekocht (waar vader en ik ook mee speelden....) en ik zat met die kleine jongen te spelen. Z'n zusje (8 jaar) zat ook mee te kijken en ik dacht "als jongeman kan je het niet maken met het speelgoed van anderen te spelen", dus ik gaf haar de joystick. Wat doet die kleine man, die trekt het uit haar hand, komt naar mij en geeft het aan mij.

Dat gaf toch een bepaald, wel aangenaam, gevoel. Dat zo een kleine man toch op die manier wat interactie met je heeft, op een positieve manier (ook al was het eventjes lullig voor het meisje).

Ik weet het niet, een kind kost ook weer zoveel moeite en aandacht, ik ben erg bang om mijn vrijheid compleet te verliezen. Maar een zoon en dat van dit soort kleine, lieve dingen.....ik weet het niet.

Belangrijker is eerst om mijn studie af te maken, dan een goede baan te vinden of zelfs een bron van bestaan op te bouwen en dan hopelijk nog eens een leuk meisje vinden. Kinderen staan wel helemaal achteraan wat dat aangaat, eerst zekerheid hebben in de vorm van financien / huisje / stabiele relatie etc.

Hoewel ik me er niet voor aanzie, eventueel dat er toch eens kinderen zouden kunnen komen.

Kinderen daar heb ik echt niets mee.

kinderen worden pas leuk als ze terug praten en een eigen wil krijgen.
eerder heb ik er echt niks mee.

Ik had er ook echt absoluut niets mee, met kinderen. Was zelfs eind 2008 bezig geweest met artsen om me te laten steriliseren. Wegens geldgebrek ging dat toen niet door.
En toen, in het voorjaar van 2009, werd ik verliefd op een zwangere vrouw (die 100% lesbisch is alleen een enorme kinderwens had en met behulp van een donor zwanger was geworden)... Na de bevalling was ik echt helemaal van mijn stuk door dat kleine ventje... Zo heftig zelfs dat toen het tussen mij en die vrouw uitging (ze kreeg een soort van postnatale depressie-achtig iets waardoor ze volledig in zichzelf keerde en ik niet meer welkom was - en dat heeft me heel veel pijn gedaan) ik met mijn eigen medicatie ben gestopt (ik heb een chronische darmziekte waar ik eigenlijk mijn leven lang medicijnen voor moet slikken) en me serieus heb afgevraagd of ik niet zelf een kindje wilde. Uiteindelijk is dat er niet van gekomen, ook weer vooral omdat ik het financieel niet zag zitten en omdat mijn grootste angst is dat ik mezelf iets aandoe en daardoor een kind levenslang ongelukkig zal maken. Maar het feit dat ik, na 35 jaar, opeens heel serieus met een kinderwens aan de slag was...

Het moment dat die kleine me voor het eerst écht aankeek - onuitwisbaar. Onvoorwaardelijke accepatie, dat is het een beetje. En als je zoveel afwijzing in je leven hebt gehad, is dat echt heel bijzonder.

/sentimentele-sok-modus uit

quote:

Op woensdag 27 april 2011 21:25 schreef tijnbrein het volgende:
Kinderen daar heb ik echt niets mee.

Ik ook niet.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 21:12 schreef von_Preussen het volgende:

Belangrijker is eerst om mijn studie af te maken, dan een goede baan te vinden of zelfs een bron van bestaan op te bouwen en dan hopelijk nog eens een leuk meisje vinden. Kinderen staan wel helemaal achteraan wat dat aangaat, eerst zekerheid hebben in de vorm van financien / huisje / stabiele relatie etc.

Hoewel ik me er niet voor aanzie, eventueel dat er toch eens kinderen zouden kunnen komen.

Alles op zijn tijd. Je bent nog jong, kerel!

Je maakt nu een cruciale levensfase door, je hebt het geluk dat je in dit stadium je diagnose heeft en daar nu maximaal op in kan spelen. Velen krijgen de diagnose pas na hun studie op latere leeftijd en struikelend na tig banen er achter komen dat ze ASS hebben....

De grens van de twee kanten van "de streep" is flinterdun. Omdat je blijk geeft veel inzicht te hebben wat impact is van het syndroom, en de mogelijkheid om er in dit stadium op in te spelen, ben ik eigenlijk best optimistisch over jouw kansen.

[ Bericht 0% gewijzigd door EchtGaaf op 28-04-2011 10:49:37 ]

http://www.nujij.nl/bezui(...)ieken.12143268.lynkx

Ik ga echt steeds beter in mijn vel zitten zeg
Ik zie steeds meer en meer mijn toekomst wegvallen.
Je bouwt iets op maar er breekt meer af dan je lief is.
Fijn om te weten dat het alleen nog maar slechter zal worden.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 11:08 schreef Auti het volgende:
http://www.nujij.nl/bezui(...)ieken.12143268.lynkx

Ik ga echt steeds beter in mijn vel zitten zeg
Ik zie steeds meer en meer mijn toekomst wegvallen.
Je bouwt iets op maar er breekt meer af dan je lief is.
Fijn om te weten dat het alleen nog maar slechter zal worden.

Tijdgeest, Auti.

Als dit land een VVD tot de grootste maakt, dan krijg je dit.....

Ik begrijp de kiezer ook niet meer.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 12:09 schreef EchtGaaf het volgende:

Tijdgeest, Auti.

Als dit land een VVD tot de grootste maakt, dan krijg je dit.....

Ik begrijp de kiezer ook niet meer.

Joh ik begin steeds minder te begrijpen, of toch niet.. Ik kan er niet overuit.
Blijkt toch dat zo'n HBO opleiding helemaal niets voorsteld, goh.. kan je meteen een link leggen naar de vele falende "professionals".
En daar kan ik steeds minder tegen. Kreeg eergister een brief van het Woningbedrijf.. ging om die woning in Velsen Noord van 1 jaar terug. Daar heb ik nooit gewoond, nooit een contract getekend en ook nooit huur voor betaald. Krijg ik een bericht dat ze de servicekosten 2010 hebben berekend en dat ik 1,06 euro retour krijg... Maar ze hebben mijn rekeningnummer niet..

WTF??!!! Wat is dat voor administratie? Sowieso klopt het bedrag niet, en ze hebben mijn rekeningnummer WEL!! En ze zijn ook verplicht om dat soort info te bewaren en het lijkt mij ook dat je zoiets goed bewaard.. Maar nee..

En dan ondertussen de fijne woorden van onze MP

quote:

Op Koninginnedag is het overal feest, zitten de terrassen vol en zijn er overal vrijmarkten waar buren aan elkaar voor een appel en een ei de oude spullen proberen te verkopen. Dat kan alleen in Nederland, en iedereen doet eraan mee. Koninginnedag is eigenlijk Nederland op z'n best.

Die boodschap sprak premier Mark Rutte zaterdagochtend op televisie uit kort voor het begin van Koninginnedag 2011,

Nee korpskut met je kwallenbek, het is geen feest. Vreselijk walgelijk ventje.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 12:09 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Tijdgeest, Auti.

Als dit land een VVD tot de grootste maakt, dan krijg je dit.....

Ik begrijp de kiezer ook niet meer.

Jij legt de schuld wel constant bij de VVD, maar slaat daarmee de plank totaal mis.

Het is juist de PVV die krampachtig aan bepaalde sociale zekerheden vasthoudt waardoor het kabinet het geld weer ergens anders vandaan moet plukken.

De VVD is mischien de uitvoerder van de bezuingiging, maar de oorzaak ligt bij de "ach zo sociale" PVV.

nah, alsof het alleen maar aan de politiek ligt. Het is gewoon de algemene algehele mentaliteit.
Het interesseert mensen ook geen reet totdat ze er daadwerkelijk zelf mee geconfronteerd worden.

Daar heb je helemaal gelijk in, en die onverschilligheid heeft zeker zijn weerslag op de politiek en het gevoerde beleid.

http://misc.classpc.nl/koningsplein.php = webcam Amsterdam.

Wat een circus..
Come by, Come by, AWAY!!

Ik zit echt weer te hikken en een beetje in een zeikmodus maar ik heb wel gelijk.
Ik zie dingen die anderen niet zien, of ze maken zich er niet zo druk over, en dat vreet als een malle gek. MATCH!

De afgelopen dagen is echt een miepje al genoeg om nog net niet te gaan flippen. (dus ik ga maandag even spoeddingetje doen bij de huisarts, altijd leuk want als ze niet luisteren of addequaat reageren dan zou het wel eens een interventie kunnen worden )
Ik zit mij zo vreselijk te ergeren aan dingen, en dat is niet goed maar ik kan het niet uitzetten heh.. ik kan het gewoon NIET uitzetten! fuuuuuuuuuuuu.
Dus dan ga ik typen, uitlaatkleppie.. want PSN doet het ook al 10 dgn niet! En in deze staat mag/kan ik ook niet schieten en ik kan geen kant op. Vastnaaiert die de cillinder ff mutileert.
Want die kop die ramt wel door weetje wel... Zucht.

Vandaag ook heh, in de LIDL... Ging ik even speechen Maar ik kreeg nog applaus ook!
Het is natuurlijk rustig ivm Qdag (wat een idioterie btw) en er was 1 kassa open en niet zoveel mensen in de winkel. Kom ik bij die kassa, kapt dat ding ermee... Softwarematig!
Ik weet niet meer wat de exacte aanleiding was, iemand riep een oorzaak terwijl ik alleen maar Reboot stond te mompelen en toen zei ik inene hardop dat het probleem ligt aan de automatisering. En toen had ik volle aandacht.
"het ligt aan de automatisering, het is allemaal echt schitterend begonnen maar tegenwoordig gaat men veel te snel en wil men ook nog eens teveel keuzes en diversiteit waardoor ook weer concurentie ontstaat en compatibliteitsproblemen. Het is 1 onsamenhangende chaos geworden terwijl het een infrastructuur behoord te zijn. Kijk voor de grap eens naar website bouwers, die mogen tegenwoordig rekening houden met 20 verschillende browsers.. En dit werkt niet op dat en dat werkt niet op dit, het is een zooitje en nog voordat iets daadwerkelijk geimplenteerd is, wordt het al weer doorontwikkeld. Onder de noemer van gebruikersgemak "

En dat LIDL volk begreep het gewoon heh!
Kassagozer; maar wat kan ik nu doen dan?
Auti: "heb je al aan en uit geprobeerd? "

DONE.

Gaan jullie eigenlijk anders met dingen om sinds jullie je diagnose hebben? (verschilt natuurlijk wel of dat al op je 4e of, zoals bij mij, op je 29e is )

Als ik bedenk hoe vaak ik wel niet 'doe niet zo moeilijk', 'verdiep je eens wat meer in anderen' en 'richt je eens op wat meer dan dat ene ding' heb gehoord, dan voelt het ergens wel bevrijdend dat ik daar nu een soort verklaring voor heb, en mijn SPV-er zei ook al dat ik er niet op moet rekenen daar ooit vanaf te komen omdat het bij me hoort.. Accepteren dus..
Maar aan de andere kant wil ik me ook weer niet achter een diagnose verschuilen, dat als anderen kritiek op me hebben ik zoiets heb van 'sorry, autisme.. kom ik niet van af!'.

Die hele strijd tussen niet te lief voor mezelf zijn maar ook geen onredelijk dingen van mezelf verwachten is eigenlijk al jaren hetgene waar ik het meest mee worstel.. er is natuurlijk érgens een middenweg, maar waar dan?

(Sorry overigens als 't ongebruikelijk is dit topic lukraak met mijn verhaal binnen te stormen.. Topic heeft ook deels wat van een slowchat weg, dus al ik me eerst nog ff voor moet stellen laat maar horen!'

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 18:11 schreef Maartel het volgende:
Gaan jullie eigenlijk anders met dingen om sinds jullie je diagnose hebben? (verschilt natuurlijk wel of dat al op je 4e of, zoals bij mij, op je 29e is )

Diagnose op 28/29e en ik ga er anders mee om in de zin van dat ik weet dat het ergens aan ligt en dat ik er op veel vlakken rekening mee kan houden, al blijft het dus vreselijk moeilijk om sommige dingen kenmaar te maken tegenover vreemden. Dat is het grootste probleem.
Maar ik ben niet anders geworden, dat kan ook niet..ik ben ik. Maar ik weet nu wel waar ik aan moet werken en dat ik soms gewoon echt duidelijk moet maken dat ik anders ben omdat het anders echt niet gaat werken. Dat werkt bevrijdend maar tegelijkertijd bots je tegen veel kaders aan. Het is moeilijk.

En ik kan heel negatief overkomen en maak mij heel druk over dingen, maar inmiddels ben ik "achter de schermen" al weer ziekelijk hard aan het "progressen"

Over van een koude kermis thuiskomen gesproken.
Na een flinke reis met de trein start ik mijn computer op en dan zegt=ie:

Configuration des mises à jour de Windows
N'éteignez par l'ordinateur.

0% effectués

Hij hangt nu al 5 minuten op 0%
Hallo... tijd = geld, computer! En als je dan op de reset-knop drukt, begint het hele liedje gewoon opnieuw.

Wat was ie aan 't doen dan?
Ik heb ook wel eens denk 'handig, ik laat 'm gewoon even formatteren/renderen of wat dan ook terwijl ik een dagje weg ben'.. kom ik terug, had ik nog ergens op ja moeten drukken

Kan me wel voorstellen dat, al komt zo'n diagnose laat, dat er op dat moment dingen op hun plek vallen. Dat je altijd wel hebt geweten dat er iets niet helemaal klopte, maar dan heeft het ook een naam. En dan ben je niet de enige.
Maar wat doe je daarna? Zijn de volwassen hier, die pas laat te horen hebben gekregen dan ze (een vorm van) autisme hebben ook anders gaan leven of bijv. er meer over zijn gaan lezen?

Tja, ik ben dus nog erg zoekende..
Aan de ene kant denk ik van sommige dingen nu 'aaah, ik kan er dus niet veel aan doen', maar ondertussen ook 'aaaargh, ik kan er dus nooit wat aan veranderen??'
En je gaat toch anders tegen jezelf aankijken.. Ik ben er nog niet helemaal uit of 'het weten' me tot dusver goed heeft gedaan..

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 22:53 schreef schaal_9 het volgende:
Over van een koude kermis thuiskomen gesproken.
Na een flinke reis met de trein start ik mijn computer op en dan zegt=ie:

Configuration des mises à jour de Windows
N'éteignez par l'ordinateur.

0% effectués

Hij hangt nu al 5 minuten op 0%
Hallo... tijd = geld, computer! En als je dan op de reset-knop drukt, begint het hele liedje gewoon opnieuw.

Even geduld aub.

Goedeavond,

Na het doorbladeren van wat forums op fok! ben ik ineens hier beland. Wist niet dat dit er was en zal uberhaupt ook de eerste keer zijn dat ik in R&P kom . Toch even paar vorige van deze topics doorgelezen en ik vind hier toch heel veel herkenning, voorbeeld is wat von_Preussen in een vorige topic noemde over werken met een wapen. Dat is bij mij exact hetzelfde. Ik hoop hier nog meer kennis en ervaring van medemensen te kunnen halen. Zal me daarom ook even introduceren. Zal wel een lang verhaal worden maar dat zullen jullie hier inmiddels wel gewend zijn . Samenvatten is nooit mn beste vak geweest

Ben 19 jr en kom uit t midden des lands. Op de basisschool werd ik al snel als 'hoogbegaafd' bestempeld, met als resultaat dat mn ouders werd voorgesteld om mij groep 5 over te laten slaan. Vonden ze toen nog geen goed idee omdat ze vonden dat ik 'sociaal emotioneel' nog niet heel sterk was. Toen ik in groep 6 ongeveer al het werk van gr. 7 al gedaan had is wederom voorgesteld om een groep over te slaan. Mn ouders hebben er toen voor gekozen om mij door een pedagoog (-in opleiding) te laten testen (klinkt zo gaar ). Daar kwam al snel naar voren dat ik Asperger heb. Toch gr. 7 overgeslagen en dat jaar met zeer hoge score de cito gehaald, om vervolgens naar het TVWO te verkassen. Ging de eerste 2 jaar eigenlijk prima, was in sommige vakken erg goed, in sommige wat minder. In de 3e ging het toch wat minder lopen. Werd uiteindelijk voor de keus gesteld om of 3 TVWO over te doen, of een stapje terug te doen naar 4 havo. Na een hoop gepraat met leraren het toch voor mekaar gekregen om naar 4 VWO te gaan. De laatste 3 jaar eigenlijk constant de kantjes eraf moeten lopen, waarbij eigenlijk elk jaar kantje boord was qua overgaan. Mn eindexamens ging ik ook best slecht in wat betreft mijn lijst, maar tegen alle verwachtingen in toch best aardig geslaagd. Mijn interesses lagen toen, en trouwens nu nog steeds, bij luchtvaart en defensie.

Na een uitgebreide orientatie bij de Koninklijke Luchtmacht uitgekomen, waar ook de testfase voor ben in gegaan. Na een paar maanden een bureaubaantje te hebben gehad, wat ik qua werk eigenlijk niet veel aan vond, maar qua salaris, collega's een structuur super vond, op de KMA opgekomen voor officier luchtverkeersleiding bij de KLu. De opleiding bood mij absoluut een hoop dingen die ik top vond. Toch een duidelijke structuur en veel vastigheid, en natuurlijk een volledige aanvulling op mijn intressegebied. Toch zijn hier al gauw de, laat ik het zeggen nadelen, aan het licht gekomen. Het socialiseren met de mede cadetten ging erg goed. Is trouwens ook nooit echt een probleem voor me geweest, als ik tussen gemotiveerde mensen met de zelfde intresses terecht kom kan ik altijd wel mijn plekkie vinden. Een probleem dat naar voren kwam was het in korte tijd goed aanleren van belangrijke handelingen, bijvoorbeeld met wapens. Hier kwam vaak een stukje stressbestendigheid bij kijken, en daar viel ik dan vaak door de mand. Overigens heb ik de met meeste van die dingen, nadat ik me er eigen mee heb kunnen maken, geen enkel probleem meer mee. In tegenstelling zelfs. Ook kwam er al snel in stuk communicatie en emoties bij kijken. Het kwam bij mij vaak veels te laat binnen dat er, zowel door kader als soms meden-cadetten, kritiek geleverd werd. Daarbij was ik fysiek ook nog eens kilo uniform tango (om het maar even in def-taal uit te drukken ) Uiteindelijk heeft dit er mede voor gezorgd dat mijn kader er voor gekozen heeft mij uit de opleiding te ontzetten. Uiteindelijk van de 18 weken opleiding er toch 16 volgemaakt. Na meerdere keren zowel mijn mentale als fysieke grenzen kilometers te hebben verlegd (letterlijk) was het toch einde verhaal voor mij. Over de inhoud van de opleiding zul je van mijn kant niets dan lof horen. Ik heb echt een super tijd bij defensie als beroeps gehad. Ik baalde er daarom ook enorm van. Toch weer thuis zitten....

Gelukkig toch bij defensie kunnen blijven als reservist, wat me tot nu toe heel erg bevalt. En na opnieuw te zijn begonnen met met orienteren uitgekomen op Internationale Betrekkingen en Organisaties aan de Uni Leiden. Ik hoop hier dan ook in september te kunnen beginnen.

Als ik zo terugscroll zie ik dat ik weer een veels te lang verhaal heb zitten tikken, maargoed .

Nou, als allereerst zou ik willen zeggen dat ik het knap vind dat je door de keuring bent gekomen. Dat zegt veel over je persoon, ze zagen zoveel potentie dat je toch een kans hebt gekregen.
En dat je nu nog "nastresser" bent ( ) zegt ook dat je nog wel stevig op je poten staat.
Dat vind ik echt knap voor een Aspie

quote:

Op zondag 1 mei 2011 01:46 schreef Auti het volgende:
Nou, als allereerst zou ik willen zeggen dat ik het knap vind dat je door de keuring bent gekomen. Dat zegt veel over je persoon, ze zagen zoveel potentie dat je toch een kans hebt gekregen.
En dat je nu nog "nastresser" bent ( ) zegt ook dat je nog wel stevig op je poten staat.
Dat vind ik echt knap voor een Aspie

Naja het is opzich wel een apart verhaal. Ik heb aan het eind van het bijna 2 uur durende keuringsgesprek met de psycholoog, wat echt super liep, toch maar aangegeven dat asperger bij mij was vastgesteld. Die man zij letterlijk tegen mij: "het is dat je het zegt, ik heb er niets van gemerkt". Ik heb ook van mijn instructeur op de KMA nog een 'compliment' gekregen, nadat ik ontheven was, dat het mij mij nooit aan de motivatie heeft gelegen. Achteraf denk ik zelf dat zij hadden verwacht dat ik er eerder al zelf uitgestapt zou zijn. Het is gelogen als ik zeg dat ik daar niet aan heb gedacht, maargoed ik denk eerlijk gezegd dat iedereen dat een keer denkt als je bijna 24 uur niet geslapen hebt, en daarin zo'n 55km, waarvan 30 te voet (die bij mij overigens gebroken was, kwam ik daarna pas achter), hebt afgelegd.

En dat van de Natres was snel geregeld. Via iemand van fok! aan telnr. van de hoofd werving/selectie gekomen en daarna is het allemaal snel gegaan. Uiteindelijk feitelijk niet eens bij defensie weg geweest omdat de 2 verschillende contracten elkaar opvolgden.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 23:52 schreef Maartel het volgende:
Tja, ik ben dus nog erg zoekende..
Aan de ene kant denk ik van sommige dingen nu 'aaah, ik kan er dus niet veel aan doen', maar ondertussen ook 'aaaargh, ik kan er dus nooit wat aan veranderen??'
En je gaat toch anders tegen jezelf aankijken.. Ik ben er nog niet helemaal uit of 'het weten' me tot dusver goed heeft gedaan..

Welkom bij de club!
Je schrijft bijna het klassieke verhaal, 99% van de mensen met Asperger en een late diagnose kampt hiermee. Mensen met Asperger zijn over het algemeen minder gelukkig doordat ze veel nadenken. Sommigen analyseren zichzelf helemaal. Het geluk is met dommen, zou je kunnen zeggen. Het hebben van werk kan een voordeel zijn, omdat je dan minder tijd hebt om jezelf te analyseren. Detaildenken zal daar ook debet aan zijn, denk ik.

Je hebt een verklaring, maar je hoort ineens ook bij een groep waarvan je je misschien afvraagt: wil ik daar graag bijhoren of juist niet.

Haat aan autisten vooral aan auti's die gek worden omdat PSN het niet doet :'D
Een vraag: waarom gaan auti's altijd in Nederland op vakantie?

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 23:35 schreef Leigh het volgende:
Kan me wel voorstellen dat, al komt zo'n diagnose laat, dat er op dat moment dingen op hun plek vallen. Dat je altijd wel hebt geweten dat er iets niet helemaal klopte, maar dan heeft het ook een naam. En dan ben je niet de enige.
Maar wat doe je daarna? Zijn de volwassen hier, die pas laat te horen hebben gekregen dan ze (een vorm van) autisme hebben ook anders gaan leven of bijv. er meer over zijn gaan lezen?

Leren omgaan met je beperking en verder leven.
Ik ben er iig niet echt anders door gaan leven. Ik weet nu beter waar mijn zwakke plekken liggen en ben nog bezig daar beter mee leren om te gaan.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 11:09 schreef knikkebol het volgende:
Haat aan autisten vooral aan auti's die gek worden omdat PSN het niet doet :'D
Een vraag: waarom gaan auti's altijd in Nederland op vakantie?

Een zeer goeie vraag

@hoogvlieger, ik zit momenteel op mijn telefoon dus ik zal vanavond een wat uitgebreidere reactie geven. Luchtvaart en defensie vallen ook binnen mijn interesse gebied, dus ik vind het leuk om je verhaal te lezen.

Zelf dub ik al een hele tijd of ik me niet ook voor de natres zou aanmelden, alleen mijn slechte conditie weerhoudt me er momenteel van. Maar als ik het goed begrijp vormt Asperger geen bezwaar voor defensie?

Momenteel zit ik nog bij de studentenweerbaarheid en kan mijn interesse in defensie op die manier uitleven, maar aangezien ik 1 rustig jaar heb in 2012 zou de natres eventueel toch een leuke invulling kunnen worden.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 23:35 schreef Leigh het volgende:
Kan me wel voorstellen dat, al komt zo'n diagnose laat, dat er op dat moment dingen op hun plek vallen. Dat je altijd wel hebt geweten dat er iets niet helemaal klopte, maar dan heeft het ook een naam. En dan ben je niet de enige.
Maar wat doe je daarna? Zijn de volwassen hier, die pas laat te horen hebben gekregen dan ze (een vorm van) autisme hebben ook anders gaan leven of bijv. er meer over zijn gaan lezen?

Niet ander gaan leven, maar wel meer bewust worden van bepaalde situaties. Voor mijn diagnose kwam ik altijd zeer emotioneel thuis van therapie. Ik wist niet waar het vandaan kwam en op therapie dachten ze dat ik veel van andere aantrok. Dat is dus niet zo en dat wist ik zelf ook wel. Wat wel het probleem bleek te zijn is dat ik slecht tegen te veel prikkels kan en als ik naar huis ga, moet ik een half uur door de drukke stad fietsen. Nu weet ik dat ik gewoon even moet rusten.
Verder dat er ook een hoop dingen voor mij begrijpelijk worden en dan vooral over dingen uit het verleden.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 16:13 schreef Auti het volgende:
Ik zit echt weer te hikken en een beetje in een zeikmodus maar ik heb wel gelijk.
Ik zie dingen die anderen niet zien, of ze maken zich er niet zo druk over, en dat vreet als een malle gek. MATCH!

De afgelopen dagen is echt een miepje al genoeg om nog net niet te gaan flippen. (dus ik ga maandag even spoeddingetje doen bij de huisarts, altijd leuk want als ze niet luisteren of addequaat reageren dan zou het wel eens een interventie kunnen worden )
Ik zit mij zo vreselijk te ergeren aan dingen, en dat is niet goed maar ik kan het niet uitzetten heh.. ik kan het gewoon NIET uitzetten! fuuuuuuuuuuuu.
Dus dan ga ik typen, uitlaatkleppie.. want PSN doet het ook al 10 dgn niet! En in deze staat mag/kan ik ook niet schieten en ik kan geen kant op. Vastnaaiert die de cillinder ff mutileert.
Want die kop die ramt wel door weetje wel... Zucht.

Vandaag ook heh, in de LIDL... Ging ik even speechen Maar ik kreeg nog applaus ook!
Het is natuurlijk rustig ivm Qdag (wat een idioterie btw) en er was 1 kassa open en niet zoveel mensen in de winkel. Kom ik bij die kassa, kapt dat ding ermee... Softwarematig!
Ik weet niet meer wat de exacte aanleiding was, iemand riep een oorzaak terwijl ik alleen maar Reboot stond te mompelen en toen zei ik inene hardop dat het probleem ligt aan de automatisering. En toen had ik volle aandacht.
"het ligt aan de automatisering, het is allemaal echt schitterend begonnen maar tegenwoordig gaat men veel te snel en wil men ook nog eens teveel keuzes en diversiteit waardoor ook weer concurentie ontstaat en compatibliteitsproblemen. Het is 1 onsamenhangende chaos geworden terwijl het een infrastructuur behoord te zijn. Kijk voor de grap eens naar website bouwers, die mogen tegenwoordig rekening houden met 20 verschillende browsers.. En dit werkt niet op dat en dat werkt niet op dit, het is een zooitje en nog voordat iets daadwerkelijk geimplenteerd is, wordt het al weer doorontwikkeld. Onder de noemer van gebruikersgemak "

En dat LIDL volk begreep het gewoon heh!
Kassagozer; maar wat kan ik nu doen dan?
Auti: "heb je al aan en uit geprobeerd? "

DONE.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 11:08 schreef Auti het volgende:
http://www.nujij.nl/bezui(...)ieken.12143268.lynkx

Ik ga echt steeds beter in mijn vel zitten zeg
Ik zie steeds meer en meer mijn toekomst wegvallen.
Je bouwt iets op maar er breekt meer af dan je lief is.
Fijn om te weten dat het alleen nog maar slechter zal worden.

Waarom bezuinigt de regering altijd op de verkeerde dingen? Zorg, onderwijs etc.

quote:

Op zondag 1 mei 2011 15:50 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Waarom bezuinigt de regering altijd op de verkeerde dingen? Zorg, onderwijs etc.

Zou het door al die etiketjes komen dat het budget voor het PGB opraakt? Degenen die echt hulp nodig hebben worden hierdoor in feite de dupe.

quote:

Op woensdag 27 april 2011 12:55 schreef badisbad het volgende:

[..]

.
ah ja, dat is idd op en top autisme, ook dat ik je niet gelijk begrijp ...

maargoed, ik heb jaren lang gedacht dat ik normaal was, dus moet ik me nu ineens zorgen gaan maken over het feit dat ik toch anders ben? ja ik probeer er zoveel mogelijk rekening mee te houden, maar ik ga ook weer niet teveel bij mezelf weg mensen kunnen mekaar best accepteren zoals ze zijn, ook al is dat soms een beetje vreemd. het lijkt misschien of ik de verantwoording nu vooral bij anderen leg, niks is minder waar! ik ben al jaren bezig om meer inzicht te krijgen in sociale zaken en begin nu ook beter te begrijpen hoe de werkelijkheid in elkaar zit.

Dank voor je verhelderende reactie!

Fatsoen begint wmb ook inderdaad bij het accepteren van een ander om wie hij/zij is....(niet te verwarren wat hij /zij doet...)

We hebben alhier 1 probleem: deze maatschappij geeft de voorkeur aan conformisme. Ik verwees eerder naar een column, waarbij de nodige kanttekenigen werden geplaatst met dit saaie kuddegedrag.

De maatschappij zou juist meer mensen moeten hebben die wat hebben "out of the box" (denken). Mensen met ASS zouden wel eens daarin "iets"voor kunnen hebben op NT-ers.

Ik zou voorstander zijn om ASS wat een in een positiever daglicht te stellen. De nadruk wordt tegenwoordig veel te veel gelegd op "sociaal functioneren" en werknemers worden teveel beoordeeld aan "conformisme gedrag".

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 12:21 schreef von_Preussen het volgende:

[..]

Jij legt de schuld wel constant bij de VVD, maar slaat daarmee de plank totaal mis.

Het is juist de PVV die krampachtig aan bepaalde sociale zekerheden vasthoudt waardoor het kabinet het geld weer ergens anders vandaan moet plukken.

De VVD is mischien de uitvoerder van de bezuingiging, maar de oorzaak ligt bij de "ach zo sociale" PVV.

Iedereen heeft uiteraard recht of zijn/haar mening, maar ik kan mij totaal niet vinden in de filosofie van de VVD als het gaat om het "liberalisme", "kapitalisme" en "individualisme".

Ik begin steeds meer sympathie te krijgen van de filosofie van Amitai Etzioni, het communitarisme. (Latijn: communio, "gemeenschap")

Deze is kritisch naar het kapitalisme en liberalisme. Kernwoord van het communitarisme: GEMEENSCHAPSZIN. Niet alleen kijken naar rechten van burgers, maar ook naar de plichten die individueen naar elkaar hebben. (dat is wat anders dan ikke, ikke...). Ik ben groot fan het het Christelijk Sociaal denken.

Ook oud-premier Balkenende liet zich inspireren in de werken van Edzioni.

Algemeen: politiek = keuzes maken. Ja, ik stop het geld liever in de ondersteuning van de zwakkeren in plaats van de zoveelste onzin missie in het buitenland!

[ Bericht 0% gewijzigd door EchtGaaf op 01-05-2011 19:04:56 ]

Hallo,

Ik vroeg mij af of mensen met autisme meer moeite hebben op het gebied van contact leggen en flirten. Ik heb een ontzettend leuke jongen leren kennen, (collega) en hij heeft autisme. Omdat ik vroeger wat vrienden had die het een stuk erger hadden dan hij, heb ik daar nog wel wat van geleerd qua omgang. Zo ben ik bijna altijd de eerste die een gesprek met hem begint, maar wanneer ik dat eenmaal gedaan heb, merk ik wel degelijk dat hij het ook hartstikke gezellig vindt. Dan is hij niet meer te stoppen.

Het lijkt wel alsof het hem nogal moeite kost om een gesprek met me te beginnen. Dan draait ie wat om me heen en glimlacht gewoon heel vaak. Ik weet niet zo goed hoe ik daar op moet reageren.

Zou graag een beter idee krijgen over het contact leggen met mensen met autisme en ik dacht misschien kunnen jullie mij daar wat meer over vertellen.... want het is een hartstikke leuke jongen.

[ Bericht 1% gewijzigd door LuckyRose op 01-05-2011 22:13:05 (slordig) ]

quote:

Op zondag 1 mei 2011 10:15 schreef schaal_9 het volgende:
Sommigen analyseren zichzelf helemaal.

Dat gebeurt denk ik, met name bij mensen die op latere leeftijd ene diagnose hebben gekregen. Vooraf een diagnose is er vaak sprake van een zekere mate van lijden. Dat kan bijvoorbeeld zijn dat iemand - na een succesvolle studie - het maar niet lukt om een passende functie te vinden en/of te behouden en dientengevolge in een veel te lage maatschappelijke positie terecht komt of zelf is een isolement belandt. Gevolg: lijdensdruk, geestelijk ongemak als stress en depressie, traject gezondheidszorg, signalering, diagnostiek.....en dan "BAM!, het is waar?!."

Dat "zelfananlyseren"zou wel eens een onderdeel kunnen zijn van een verwerkingsproces. Het is een proces waarin de stukjes van de puzzel op zijn plaats vallen. Een definitieve bevestiging dat je "anders bent" dan "de rest".

Een diagnose is een voldongen feit, vermits die op juiste gronden is gesteld. Diegenen gaan niet over 1 nacht ijs. Het echte proces voor je begint dan...het moet nl een plek krijgen.

Eea is denk ik wel te vergelijken met ene rouwproces. Het verlies van je oude ik?

quote:

Op zondag 1 mei 2011 22:11 schreef LuckyRose het volgende:
Hallo,

Ik vroeg mij af of mensen met autisme meer moeite hebben op het gebied van contact leggen en flirten. Ik heb een ontzettend leuke jongen leren kennen, (collega) en hij heeft autisme. Omdat ik vroeger wat vrienden had die het een stuk erger hadden dan hij, heb ik daar nog wel wat van geleerd qua omgang. Zo ben ik bijna altijd de eerste die een gesprek met hem begint, maar wanneer ik dat eenmaal gedaan heb, merk ik wel degelijk dat hij het ook hartstikke gezellig vindt. Dan is hij niet meer te stoppen.

Het lijkt wel alsof het hem nogal moeite kost om een gesprek met me te beginnen. Dan draait ie wat om me heen en glimlacht gewoon heel vaak. Ik weet niet zo goed hoe ik daar op moet reageren.

Zou graag een beter idee krijgen over het contact leggen met mensen met autisme en ik dacht misschien kunnen jullie mij daar wat meer over vertellen.... want het is een hartstikke leuke jongen.

Dat is 1 van de kenmerken, dat iemand met Asperger niet zo'n ster is in contact maken en onderhouden. Dit verschilt natuurlijk per persoon.

Mwah persoonlijk vind ik dat wel heel zwaar EchtGaaf
Het 'rouwproces' (so to speak) hebben we al wel gehad, ik weet inmiddels hoe (en waar) ik wel/niet functioneer en hoe ik met bepaalde situaties om moet gaan.
Ik heb nu een officiële diagnose aangevraagd omdat ik er (na bijna 32 jaar) achter ben gekomen dat alles waar ik de afgelopen 20 / 25 jaar moeite mee heb gehad zijn te relateren aan Asperger, dit spookt nu een half jaar door m'n hoofd en moet ik gewoon even uit m'n systeem hebben.