PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #75

quote:

Op zondag 27 februari 2011 18:18 schreef Auti het volgende:
Dank je wel, maar in situaties als deze heb ik echt wel mijn momentjes hoor. Al lopen er figuren rond die echt gestoord doordraaien en de vreselijkste dingen uithalen, ik niet. Maar ik kom ook geen stap verder, althans niet in de progressie die ik zou willen. En ik wéét gewoon dat er nog iets op mijn pad komt, dat is onmiskenbaar en daarom weiger ik op simpele wijze op te geven.
Maar ik kan het echter niet alleen, ik heb hulp nodig en ik hoop dat ze mij hier doorheen weten te trekken. Ik kan momenteel niet veel meer doen dan wachten.

Succes ermee. Ik herken me wel in je verhaal, maar ik kan het moeilijk omschrijven. Ben inmiddels al weer een half jaar van de academie en nog steeds niks mee gedaan. Zonder vlotte babbel is het gewoon moeilijk in de kunstwereld. Ik heb zoveel ideeën, maar helaas niet de ruimte en geld ervoor. Hopelijk komt ook ooit mijn tijd.

quote:

Op zondag 27 februari 2011 20:15 schreef Auti het volgende:

[..]

Hou op schei uit! Ik zit mij al dik een half uur in te houden om geen filmpjes tirade te posten

te laat jonguh..


BAM!! i want one

Its time to take over the world!

quote:

Op zondag 27 februari 2011 20:17 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Succes ermee. Ik herken me wel in je verhaal, maar ik kan het moeilijk omschrijven. Ben inmiddels al weer een half jaar van de academie en nog steeds niks mee gedaan. Zonder vlotte babbel is het gewoon moeilijk in de kunstwereld. Ik heb zoveel ideeën, maar helaas niet de ruimte en geld ervoor. Hopelijk komt ook ooit mijn tijd.

Oh kunst, ja.. Maar dat moet je niet doen voor het commerciele of voor het brood. Dat werkt niet, letterlijk en figuurlijk. Kunst is statements droppen op een uiterst sophisticated wijze, dat verkoop je niet... dat breng je.
Kunst is mooi, ik ben er fan van, in alle soorten en maten, maar je kan er geen baan van maken.
Zelfs de meest lucratieve sector, muziek, is harde business. Daarom moet men gewoon lekker jammen.

Kunst is geen werk/baan, wel een lifestyle, een hele mooie

quote:

Op zondag 27 februari 2011 20:23 schreef Auti het volgende:

[..]

Oh kunst, ja.. Maar dat moet je niet doen voor het commerciele of voor het brood. Dat werkt niet, letterlijk en figuurlijk. Kunst is statements droppen op een uiterst sophisticated wijze, dat verkoop je niet... dat breng je.
Kunst is mooi, ik ben er fan van, in alle soorten en maten, maar je kan er geen baan van maken.
Zelfs de meest lucratieve sector, muziek, is harde business. Daarom moet men gewoon lekker jammen.

Kunst is geen werk/baan, wel een lifestyle, een hele mooie

Ben ik wel mee eens, maar het wordt helaas steeds meer als een commercieel iets gezien. Vandaar dat ik veel postmoderne kunst in musea en galeries niet interessant vind. Ik heb ook geen behoefte om er geld mee te verdienen. Het is meer dat ik mijn fantasieën aan de buitenwereld wil tonen.

quote:

Op zondag 27 februari 2011 21:01 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Ben ik wel mee eens, maar het wordt helaas steeds meer als een commercieel iets gezien. Vandaar dat ik veel postmoderne kunst in musea en galeries niet interessant vind. Ik heb ook geen behoefte om er geld mee te verdienen. Het is meer dat ik mijn fantasieën aan de buitenwereld wil tonen.

Ik kan er veel over vertellen.. Kunst is mooi, ben er mee opgegroeid en heb/had er vrienden in en ik hou zelf ook van knutselen/rommelen en frutselen. Creatiefiteit is een sleutel
Maar je vind geen grond, het is geen werk, wel een overtuiging en meer dan een hobby, maar het is geen werk.. Dat past niet in de maatschappij en dat pakt soms heel verkeerd uit. Want het moet ook niet zo zijn dat elke hippie zomaar met subsidie de "kunstenaar" uit kan hangen. En zo wordt er tegenwoordig naar kunst gekeken.

Terwijl in mijn ogen kunst een toppunt van intelligentie en vrijheid van geest betekent.
Ik wil zelf ook weer gaan tekenen en als ik geld heb voor spullen ook weer beats/muziek gaan maken, gewoon omdat het essentie is. En zoals jij zegt, je fantasie aan de buitenwereld kan tonen.
Dat is kunde, en dat is mooi.. het is een uitweg die niet verloren mag gaan.

Ik hou zelf meer van muzikale vormen, maar kan ook genieten van beeld.
En in muziek hou ik van veel vormen en stijlen, maar rap/hiphop en die beats dat trekt mij het meest omdat je daar heel veel emotie in kan leggen maar gelijktijdig ook veel info en dat allemaal in ritme.
Dit is een actueel nummer wat ik helemaal te gek vind en waar ik kippenvel van krijg, het is gewoon af;


Dat is gewoon echt kippenvel en uiterst goed afgemixed, en als ik dat zeg dan zegt dat wat

Het is niet zo dat iedereen zomaar een subsidie kan krijgen. Het is nog altijd een klein groepje die bepaald wat wel of niet onder 'kunst' valt en daar kan ik dus niet tegen. Niet dat iedereen maar zomaar een subsidie moet krijgen, maar naar mijn mening is kunst veel meer dan wat je tegenwoordig in galeries ziet. Dat moet vooral verkoopbaar zijn.
Tijdens mijn studie heb ik ook geleerd hoe het echt gaat. Te afwijkend is niet goed, want dan begrijpen die 'kunstmensen' het niet. Tijdens de schoolexpo waren het ook vooral jongeren die mijn werk mooi vonden, terwijl de lui van galeries iets hadden van . Aan de ene kant ben ik er wel blij mee omdat ik geen werk wil gaan maken voor de elite, maar het is natuurlijk wel een klap voor je kop als je zo weer in de realiteit gebracht wordt.

Je merkt dan ook dat er een generatieverschil is. Een aantal docenten op school vonden mijn werk wel interessant, maar een deel begreep het gewoon niet. Ik wilde nieuwe werelden creëren op een manier wat je niet vaak ziet op academies. Zo heb ik met legopoppetjes een politiestaat gemaakt en een ruimte nagemaakt uit het spel GTA.

Ik wil wel weer installaties maken, maar daar heb ik de ruimte niet voor. Begin eerst wat kleiner. zo heb ik bijvoorbeeld het idee om levels van games na te maken met strijkkralen en zo'n kraal te gebruiken als pixel. Ook wil ik doorgaan in 3D omgevingen te maken. Je ziet vaak foto's van verlaten omgevingen, maar door het met 3D programma na te maken, wordt de omgeving nog killer.

Maar ja, ik zie het allemaal wel.

quote:

Op zondag 27 februari 2011 21:21 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik kan er veel over vertellen.. Kunst is mooi, ben er mee opgegroeid en heb/had er vrienden in en ik hou zelf ook van knutselen/rommelen en frutselen. Creatiefiteit is een sleutel
Maar je vind geen grond, het is geen werk, wel een overtuiging en meer dan een hobby, maar het is geen werk.. Dat past niet in de maatschappij en dat pakt soms heel verkeerd uit. Want het moet ook niet zo zijn dat elke hippie zomaar met subsidie de "kunstenaar" uit kan hangen. En zo wordt er tegenwoordig naar kunst gekeken.

Terwijl in mijn ogen kunst een toppunt van intelligentie en vrijheid van geest betekent.
Ik wil zelf ook weer gaan tekenen en als ik geld heb voor spullen ook weer beats/muziek gaan maken, gewoon omdat het essentie is. En zoals jij zegt, je fantasie aan de buitenwereld kan tonen.
Dat is kunde, en dat is mooi.. het is een uitweg die niet verloren mag gaan.

Ik hou zelf meer van muzikale vormen, maar kan ook genieten van beeld.
En in muziek hou ik van veel vormen en stijlen, maar rap/hiphop en die beats dat trekt mij het meest omdat je daar heel veel emotie in kan leggen maar gelijktijdig ook veel info en dat allemaal in ritme.
Dit is een actueel nummer wat ik helemaal te gek vind en waar ik kippenvel van krijg, het is gewoon af;

Diggy Dex ft. Jenny Lane - Dezelfde spijt

Dat is gewoon echt kippenvel en uiterst goed afgemixed, en als ik dat zeg dan zegt dat wat

Gast, wat een plaat! Kippenvel.

Het is echt ongelofelijk: alweer de godganse dag geen straaltje zon

Een gebrek aan genot dus, wat dan weer op een andere manier moet worden gecompenseerd.
Verder hier wel alles op orde. Ik merk dat ik wel dat je eigenlijk wel vrijwel continu oog moet hebben voor je omgeving en dat is weleens vermoeiend ;-)

Toch een autistisch trekje?
Voorbeeld: als ik een beetje moe ben, en denk... eindelijk rust. dan ineens een bekende tegenkomen op het station. Soms loop ik per ongeluk bekenden voorbij omdat mijn ogen recht vooruit gericht zijn (en ik vrij snel loop).

[ Bericht 44% gewijzigd door schaal_9 op 28-02-2011 15:50:48 ]

Daar heb ik zo'n hekel aan, als onbekende mensen je groeten als je hem/haar voorbijloopt/fietst. Zij kennen jou wel maar jij hen niet, en meestal ben je nog te laat om iets terug te zeggen.

En het is vandaag lekker weer, temperatuur goed en mooie bewolkt.

ik raak al paniekerig van de gedachte...
Over het algemeen heb ik helemaal geen zin in plotselinge opgedwongen en gespeelde nepgesprekjes //(ik schat de kans dat ik toevallig een interessante bekende die ik een tijd niet heb gesproken tegenkom bijzonder klein in) .
Zeker niet als ik behoefte heb aan rust of ergens naar op weg ben.
Ik kap zoiets graag snel af, en dat is best aso maar ik kan er bijna niet anders op inspelen.

Ik kom ook wel eens vrienden van vroeger tegen, en dan raak je aan de praat en wordt je spontaan uitgenodigd en zit ik inene ongepland bij iemand door te zakken en diepe gesprekken te voeren, dan ga ik weg met de belofte dat we online contact gaan onderhouden en daar hou ik mij tot nog toe nooit aan.

quote:

Op zondag 27 februari 2011 21:39 schreef Captain_Maximum het volgende:
Het is niet zo dat iedereen zomaar een subsidie kan krijgen. Het is nog altijd een klein groepje die bepaald wat wel of niet onder 'kunst' valt en daar kan ik dus niet tegen. Niet dat iedereen maar zomaar een subsidie moet krijgen, maar naar mijn mening is kunst veel meer dan wat je tegenwoordig in galeries ziet. Dat moet vooral verkoopbaar zijn.
Tijdens mijn studie heb ik ook geleerd hoe het echt gaat. Te afwijkend is niet goed, want dan begrijpen die 'kunstmensen' het niet. Tijdens de schoolexpo waren het ook vooral jongeren die mijn werk mooi vonden, terwijl de lui van galeries iets hadden van . Aan de ene kant ben ik er wel blij mee omdat ik geen werk wil gaan maken voor de elite, maar het is natuurlijk wel een klap voor je kop als je zo weer in de realiteit gebracht wordt.

Je merkt dan ook dat er een generatieverschil is. Een aantal docenten op school vonden mijn werk wel interessant, maar een deel begreep het gewoon niet. Ik wilde nieuwe werelden creëren op een manier wat je niet vaak ziet op academies. Zo heb ik met legopoppetjes een politiestaat gemaakt en een ruimte nagemaakt uit het spel GTA.

Ik wil wel weer installaties maken, maar daar heb ik de ruimte niet voor. Begin eerst wat kleiner. zo heb ik bijvoorbeeld het idee om levels van games na te maken met strijkkralen en zo'n kraal te gebruiken als pixel. Ook wil ik doorgaan in 3D omgevingen te maken. Je ziet vaak foto's van verlaten omgevingen, maar door het met 3D programma na te maken, wordt de omgeving nog killer.

Maar ja, ik zie het allemaal wel.

Dat is wel cool, ik zie leuke gave ideeen Super! Welke academie heb je gezeten? en welke software gebruik je? En het strijkkraaltjes idee vind ik ook fantastisch
Heb je nooit gedacht aan game-design dan? Gezien je ideeen, 3d werk en inspiraties?

quote:

Op maandag 28 februari 2011 15:05 schreef robuust89 het volgende:

[..]

Gast, wat een plaat! Kippenvel.

Bazenspul BENG!
Zo simpel maar zo treffend. En echt alles klopt en is goed, simpele maar geniale beat, de Edith Piaf tik en de stem van Jenny Lane, en een goede maar ouderwetse standaard flow die weer helemaal goed wordt gemaakt door de tekst ansich.
Ik vind het een meesterwerk in het genre right on the spot

quote:

Op maandag 28 februari 2011 16:51 schreef Auti het volgende:

[..]

Dat is wel cool, ik zie leuke gave ideeen Super! Welke academie heb je gezeten? en welke software gebruik je? En het strijkkraaltjes idee vind ik ook fantastisch
Heb je nooit gedacht aan game-design dan? Gezien je ideeen, 3d werk en inspiraties?

Bij de HKU.
Ik heb ook nog aan game-design gedacht, maar ik was bang dat het te zwaar zou worden. Bij beeldende kunst is het ook nog zo dat je je eigen media mag kiezen. Zo werkte ik vooral met de programma's zoals 3D Studio Max, Photoshop, Director, Flash en Illustrator.

Voor de kunstacademie had ik nog multimedia vormgeven aan het GLU gevolgd.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 19:42 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Bij de HKU.
Ik heb ook nog aan game-design gedacht, maar ik was bang dat het te zwaar zou worden. Bij beeldende kunst is het ook nog zo dat je je eigen media mag kiezen. Zo werkte ik vooral met de programma's zoals 3D Studio Max, Photoshop, Director, Flash en Illustrator.

Voor de kunstacademie had ik nog multimedia vormgeven aan het GLU gevolgd.

Netjes. Dat is voor mij wel een klein beetje bekend. Ruim 5 jaar geleden waren vrienden van mij daar ook mee bezig. 2 van de 3 waren daar echt goed mee bezig. Heb ik ook nog mee zitten brainstormen over een game concept voor toelating op de HKU en Rietveld. Ze zijn alleen nooit aangenomen voor de opleiding. Alles hebben ze zelf geleerd en hebben beide meegewerkt aan een grote populaire mod voor een bestaand spel door veel 3d modellen te leveren.

In die tijd waren er nog grote plannen, dat is helaas een beetje ingekakt. Die gasten waren bezig met digitaal kleien in 3d studio Max en in Maya en ik was bezig met muziek en Unreal scripts .
Verloren projecten, erg zonde. De 1 werkt nu in Engeland, heb ik geen contact meer mee en de ander heb ik soms nog contact mee en die is een mediabedrijfje gestart. Web-design of 3d presentaties en dat soort. Hij had voor SEGA kunnen werken maar heeft daarvoor bedankt

Ik hoop voor je dat jij ook iets kan vinden waar je jouw vaardigheden goed in kan gebruiken en kwijt kan Dit soort dingen vind ik mooi en je hebt echt goede ideeen.
Vooral ook in 3d omgevingen namaken, dat is wellicht iets voor in de bouw/projectontwikkeling.
Erg leuk om zoveel creativiteit te zien

quote:

Op zondag 27 februari 2011 20:07 schreef robuust89 het volgende:
Hieperdefiep.

Draaiende voorwerpen vind ik fascinerend. Zeker turbopropmotoren.

Wat ben je als mens toch gezegend als je een vliegtuig kan en mag besturen.

Dat is eigenlijk nog moeilijke dan een relatie krijgen. (wat het allerhoogste goed is)

Een relatie hebben is echt niet het allerhoogste goed hoor.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 12:54 schreef DeHovenier het volgende:
Een relatie hebben is echt niet het allerhoogste goed hoor.

Op sociaal gebied vind ik dat weer wel

Maar ja, eerlijk, het is maar hoe je er tegen aan kijkt.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 15:36 schreef schaal_9 het volgende:
Het is echt ongelofelijk: alweer de godganse dag geen straaltje zon

Een gebrek aan genot dus, wat dan weer op een andere manier moet worden gecompenseerd.
Verder hier wel alles op orde. Ik merk dat ik wel dat je eigenlijk wel vrijwel continu oog moet hebben voor je omgeving en dat is weleens vermoeiend ;-)

Toch een autistisch trekje?
Voorbeeld: als ik een beetje moe ben, en denk... eindelijk rust. dan ineens een bekende tegenkomen op het station. Soms loop ik per ongeluk bekenden voorbij omdat mijn ogen recht vooruit gericht zijn (en ik vrij snel loop).

Tja, dat weer.... Heeft iedereen wel last van denk ik. Iedereen wordt daar wel somber van.

Ik loop bekenden ook straal voorbij. Als ik ze al uberhaupt herken, waar ik veel moeite mee heb.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 12:54 schreef DeHovenier het volgende:
Een relatie hebben is echt niet het allerhoogste goed hoor.

het kan een autist wel nieuwe inzichten en energie geven. dat is voor mij wel gebeurt iig (ik HAD een relatie van 7 maanden). ik ben wel gaan zien dat een relatie niet het allerbelangrijkste is, maar dat het wel fijn is om je leven met iemand te delen. je weet dan ook dat er ten minste één iemand echt van je houd om wie je bent en niet omdat ze bijv. familie zijn.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 12:54 schreef DeHovenier het volgende:
Een relatie hebben is echt niet het allerhoogste goed hoor.

+1
Een relatie kan een aanvulling zijn op je leven, geen invulling.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 13:58 schreef ramakandra het volgende:

[..]

het kan een autist wel nieuwe inzichten en energie geven. dat is voor mij wel gebeurt iig (ik HAD een relatie van 7 maanden). ik ben wel gaan zien dat een relatie niet het allerbelangrijkste is, maar dat het wel fijn is om je leven met iemand te delen. je weet dan ook dat er ten minste één iemand echt van je houd om wie je bent en niet omdat ze bijv. familie zijn.

Dat is zo. Hoe is het uitgegaan?

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 14:28 schreef robuust89 het volgende:

[..]

+1
Een relatie kan een aanvulling zijn op je leven, geen invulling.

Idd, het moet ook geen invulling worden.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 01:42 schreef Auti het volgende:

[..]

Netjes. Dat is voor mij wel een klein beetje bekend. Ruim 5 jaar geleden waren vrienden van mij daar ook mee bezig. 2 van de 3 waren daar echt goed mee bezig. Heb ik ook nog mee zitten brainstormen over een game concept voor toelating op de HKU en Rietveld. Ze zijn alleen nooit aangenomen voor de opleiding. Alles hebben ze zelf geleerd en hebben beide meegewerkt aan een grote populaire mod voor een bestaand spel door veel 3d modellen te leveren.

In die tijd waren er nog grote plannen, dat is helaas een beetje ingekakt. Die gasten waren bezig met digitaal kleien in 3d studio Max en in Maya en ik was bezig met muziek en Unreal scripts .
Verloren projecten, erg zonde. De 1 werkt nu in Engeland, heb ik geen contact meer mee en de ander heb ik soms nog contact mee en die is een mediabedrijfje gestart. Web-design of 3d presentaties en dat soort. Hij had voor SEGA kunnen werken maar heeft daarvoor bedankt

Ik hoop voor je dat jij ook iets kan vinden waar je jouw vaardigheden goed in kan gebruiken en kwijt kan Dit soort dingen vind ik mooi en je hebt echt goede ideeen.
Vooral ook in 3d omgevingen namaken, dat is wellicht iets voor in de bouw/projectontwikkeling.
Erg leuk om zoveel creativiteit te zien

Dank u wel.

Ik kan trouwens wel voorstellen dat hij niet bij Sega wilt werken, al lijkt mij dat ook wel gaaf. Game-designer schijnt een zwaar beroep te zijn en je hebt vaak niet veel invloed. Het is eigenlijk net als voor Pixar werken.
Zelf moet ik even kijken welk werk het beste bij me past en als het goed is krijg ik ook een work coage bij Centrum Autisme. Ik heb wel eens bij een reclamebureau gewerkt, maar daar ging ik ten onder.

quote:

Op zondag 27 februari 2011 17:54 schreef schaal_9 het volgende:

@EchtGaaf:
Kijk, ik vind niet zo gauw herkenning in mensen met Asperger. Juist in die moeilijke tijd leerde ik via een toevallige (?) ontmoeting God kennen en ook veel nieuwe mensen. Toen had ik trouwens nog geen diagnose.

Mooi verhaal

Die ontmoeting met God is waarschijnlijk niet zo toevallig als op het eerste gezicht lijkt.

Niks is toevallig. Buiten religie denk ik dat determinisme een feit is. Dat je persoonlijke keuzemogelijkheden slecht binnen zekere kaders mogelijk zijn.

Zes jaar is erg lang... Toch denk ik dat je je huidige baan toch een beloning is. Een soort beloofde land. Invulling van je leven. etc.

quote:

Een paar jaar later leerde ik via de post iemand kennen met wie het in het begin redelijk klikte. Mijn vermoeden (dat die jongen misschien wel autistisch is) werd later bevestigd. Vanaf dat moment maakte ik mij geen zorgen meer over mijn situatie. Ik kwam tot de ontdekking dat ik niet eens zo slecht af was. Dat sommige tistjes hun financiën aan hun ouders overlaten.

Tja, het refereren aan anderen kan in dat opzicht inderdaad je eigen situatie wat milder doen stemmen. Toch is dat lastig. In mijn studententijd leerde ik in de academische wereld de crème de la crème kennen. Dat is dan je referentiekader. Het is dan vreselijk om dan tussen het plebs te belanden. Mensen die jou niet begrijpen en omgekeerd.

quote:

Hier vond ik een interessant stukje over hiërarchie binnen de groep mensen met een beperking en de relatie tot zo normaal mogelijk overkomen:
Hiërarchie en status binnen de groep gehandicapten

Geschreven door een hoogopgeleid iemand die echt wel schaal 11 in zich heeft, maar helaas nog niet aan de bak is gekomen...

Ga ik lezen.

Edit: dit stukje kende ik al Zeer confronterend. Onderaan in de hiërarchie (hoog opgeleid of niet)

Vreselijk, ik weet uit ervaring wat het is om er buiten te vallen. Maar ik vind het voor jou leuk dat jij je stek wel hebt.

Ik loop al een tijdje rond met het idee dat ik asperger heb (of HSP voor zover dat een aandoening is), eigenlijk alles wat ik erover lees herken ik wel. Ik pen gewoon even mijn verhaal neer, misschien dat mensen zich erin herkennen.

Ben altijd al een rustig persoon geweest die nooit zoveel van sociale gebeurtenissen hield. Echter dacht ik (en mijn omgeving waarschijnlijk), dat is verlegenheid/onzekerheid gaat later wel over. Ben nu 22 en er is niet zo heel veranderd. Maar wel door steeds hogere verwachtingen vanwege het ouder worden loop ik steeds meer tegen problemen aan op o.a. school en werk en begint het m'n leven eigenlijk wel te beïnvloeden op een manier die me niet bevalt.

Wat dingen:

- Ben in grote groepen snel overprikkeld, als een leraar een verhaal houdt in een groep zit ik snel vol, kan ik me moeilijk concentreren, veel gaat het andere door snel weer uit.
- Prikkels komen hard aan, bewegingen van mensen om me heen, hoor vaak meerdere gesprekken tegelijk. Lopen in een volle winkelstraat bijv is geen pretje als ik geen afleiding heb.
- Sinds de middelbare school eigenlijk heb ik niet echt meer een vriendengroep, enkel wat losse vrienden/kennissen af en toe
- Onderhouden van sociale contacten is niet mn sterkste punt, maar ervaar het ook niet altijd (soms wel) als een heel groot gemis, kan prima alleen zijn. Verwonder me vaak over hoe vaak mensen maar anderen op blijven zoeken.
- Wat betreft sociale omgang en sociale regels voel ik me een buitenaards wezen. Wat voor anderen vanzelf gaat moet ik allemaal met mijn verstand doen zo voelt het.
- Ik heb soms een idee in een groep dat ik de helft mis vanwege non-verbale communicatie die ik niet opvang.
- Kan het ene moment heel erg in mezelf gekeerd zijn en het andere moment wel mensen opzoeken. Heeft vaak ook met hoeveelheid slaap te maken. Voor andere mensen volgens mij heel verwarrend.
- Wordt vaak gevraagd: "vind je het wel leuk" omdat ik zo bedachtzaam zit te kijken of stil ben. Terwijl ik het 9/10 keer dan wel leuk vind.
- Had problemen met rijlessen, als ik meerdere handelingen tegelijk moet doen gaat het niet in combinatie met vele prikkels van het verkeer.
- Kom sollicitaties voor baantjes niet door vanwege gebrek aan enthousiasme, en het idee dat ik maar half zit te luisteren (wat niet zo is, maar dus wel zo overkomt).
- Ik kan heel lang wikken en weken voordat ik een keuze maak. Kan bijv. 2 minuten stilstaan en nadenken voordat ik verder gaan, of heel lang blijven staan voor een rek in de supermarkt.
- In de supermarkt neem ik vaak dezelfde weg en vaak ook ongeveer dezelfde producten
- Sommige handelingen gaan niet automatisch maar moet ik heel erg voor nadenken. Bijvoorbeeld pinnen in de supermarkt, het pasje uit mijn portemonnee halen, door dat ding halen etc. Elke keer denk ik weer heel bewust na welke handeling ik na welke handeling moet verrichten.
- Als iets onlogisch is snap ik het niet
- Neem dingen vaak letterlijk
- Tijdens mijn studie (creatieve studie) loop ik er nu tegen aan dat ik op school nogal snel moe/gestressed wordt en daardoor mijn hoofd niet leeg is waardoor ik niet echt aan werken toekom.

Dit stuk herken ik ook volledig: http://www.delta.tudelft.(...)eindelijk-door/17679

Wel twee dingen: ik had vroeger als kind nooit echt veel problemen, gewoon vriendjes en partijtjes etc. Thuis waar mensen me goed kennen ervaar ik ook geen problemen. In een groep van verlegen mensen kan ik juis weer heel aanwezig zijn.

Wat is nu de beste manier om mezelf te testen? Denk dat ik eerst maar eens naar een decaan ga ofzo. Wat is jullie eerste stap geweest?

[ Bericht 0% gewijzigd door Arrow89 op 01-03-2011 19:00:10 ]

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 13:58 schreef ramakandra het volgende:

[..]

het kan een autist wel nieuwe inzichten en energie geven. dat is voor mij wel gebeurt iig (ik HAD een relatie van 7 maanden). ik ben wel gaan zien dat een relatie niet het allerbelangrijkste is, maar dat het wel fijn is om je leven met iemand te delen. je weet dan ook dat er ten minste één iemand echt van je houd om wie je bent en niet omdat ze bijv. familie zijn.

Precies wat jij zegt, daar ben ik het helemaal mee eens.

Wat voor mij juist erg belangrijk zou zijn is liefde en genegenheid, gewoon van zulke simpele dingetjes als even elkaars handje vasthouden of een knuffel krijgen. Ik weet dat dat nu mischien erg suf klinkt, maar het zet bij mij iig wel endorfine vrij.

Liefde en genegenheid kun je niet kopen, sex wel, alleen tussen die twee zaken zit een wereldgroot verschil.

En, het kan natuurlijk ook een motivatie zijn om nog eventjes een tandje hoger te gaan en door te zetten om iets te bereiken wat mischien in je eentje onbereikbaar lijkt.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 18:21 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Tja, het refereren aan anderen kan in dat opzicht inderdaad je eigen situatie wat milder doen stemmen. Toch is dat lastig. In mijn studententijd leerde ik in de academische wereld de crème de la crème kennen. Dat is dan je referentiekader. Het is dan vreselijk om dan tussen het plebs te belanden. Mensen die jou niet begrijpen en omgekeerd.

[..]

Edit: dit stukje kende ik al Zeer confronterend. Onderaan in de hiërarchie (hoog opgeleid of niet)

Vreselijk, ik weet uit ervaring wat het is om er buiten te vallen. Maar ik vind het voor jou leuk dat jij je stek wel hebt.

Voordat ik mijn huidige baan had, werkte ik net een half jaar bij een groothandel; was er dus nog niet direct op ingesteld. Binnenkort heb ik weer contact met het bureau dat mij toen begeleid heeft (in het kader van ‘best practices’). Ze bemiddelen trouwens mensen van alle leeftijden.

Was het inderdaad crème de la crème tijdens je studie in de zin van geld en carrière?

Anno 2011 heb ik wel een prettig referentiekader. Ik sta er weer voor open om met vrienden over loopbaan te praten, en kijk af en toe op Intermediair.nl om de ontwikkelingen een beetje te volgen. Maar het verleden zal ik niet gauw vergeten. Als het op mijn werk over het minimumloon gaat, dan is dat voor mij nog steeds een redelijk bedrag, in de ogen van mijn collega’s is het bijzonder weinig.

Apart trouwens dat je ook moeite hebt met gezichten herkennen. Dat hoort ook wel bij Asperger. Volgens mij hebben we afgezien van het werk best veel met elkaar gemeen, omdat je al in meerdere dingen bij mij herkenning vindt (dacht ik...).

Grappig dat je het stukje al kende. Kom je weleens op sites als PAS Nederland en de Nederlandse Vereniging voor Autisme?

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 18:33 schreef Arrow89 het volgende:
Wat is nu de beste manier om mezelf te testen? Denk dat ik eerst maar eens naar een decaan ga ofzo. Wat is jullie eerste stap geweest?

Je kunt ook naar de huisarts gaan en je klachten voorleggen. Zeg dat je aan autisme denkt en dan kan hij/zij je doorsturen naar een specialist. Overigens kan dat soms wel een eventjes duren i.v.m. een wachtlijst.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 22:20 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Voordat ik mijn huidige baan had, werkte ik net een half jaar bij een groothandel; was er dus nog niet direct op ingesteld. Binnenkort heb ik weer contact met het bureau dat mij toen begeleid heeft (in het kader van ‘best practices’). Ze bemiddelen trouwens mensen van alle leeftijden.

Wat deed je daar voor werk, bij die groothandel?

quote:

Was het inderdaad crème de la crème tijdens je studie in de zin van geld en carrière?

Nee, puur het niveau van de studie. Ik heb later nooit meer contact met ze gehad. Ik weet dus ook niet hoe ze terecht gekomen zijn. Dat wil ik ook niet weten. Want dat is alleen maar een slag in mijn gezicht.

quote:

Anno 2011 heb ik wel een prettig referentiekader. Ik sta er weer voor open om met vrienden over loopbaan te praten, en kijk af en toe op Intermediair.nl om de ontwikkelingen een beetje te volgen.

Dat is mooi.

quote:

Maar het verleden zal ik niet gauw vergeten. Als het op mijn werk over het minimumloon gaat, dan is dat voor mij nog steeds een redelijk bedrag, in de ogen van mijn collega’s is het bijzonder weinig.

Ik vind het ook erg weinig hoor. Maar ja, ik had altijd een zeer luxe leven voor ogen toen ik nog studeerde. Ik voelde me wel erg thuis in dat wereldje. Ik droomde vaak van een prachtige villa en grote auto en mooie maatpakken. En natuurlijk een pracht netwerk. Tja.

Tja, ik geloof niet dat het een straf van God is dat het allemaal niet uitgekomen is. (soms denk ik dat wel) Wat de bedoeling ervan is, ik weet het niet. Jarenlange soort van ballingschap... (wat is daar de bedoeling van)

quote:

Apart trouwens dat je ook moeite hebt met gezichten herkennen. Dat hoort ook wel bij Asperger.

Helemaal. Prosopagnosia (bet. letterlijk geen gezichten herkennen) heb ik zeer sterk. Bekenden, vooral vrouwen, herken ik niet op straat. Heel vervelend, ze denken dan dat je iemand niet wilt zien. Vaak heb ik ook abuis als ik mensen tegen kom.

Het liefste kom ik mensen tegen als ze in een auto zitten. Ik herken ze dan aan het kenteken en type auto.

quote:

Volgens mij hebben we afgezien van het werk best veel met elkaar gemeen, omdat je al in meerdere dingen bij mij herkenning vindt (dacht ik...).

Ik herken zeer veel in je. Dat maakt dat we denk ik vaker op elkaar "aanslaan"

quote:

Grappig dat je het stukje al kende. Kom je weleens op sites als PAS Nederland en de Nederlandse Vereniging voor Autisme?

Ja.

Vooral toen ik uitzocht wat de verschillen zijn tussen HB en ASS.

[ Bericht 0% gewijzigd door EchtGaaf op 02-03-2011 11:31:10 ]

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 18:33 schreef Arrow89 het volgende:
Ik loop al een tijdje rond met het idee dat ik asperger heb (of HSP voor zover dat een aandoening is), eigenlijk alles wat ik erover lees herken ik wel. Ik pen gewoon even mijn verhaal neer, misschien dat mensen zich erin herkennen.

Ben altijd al een rustig persoon geweest die nooit zoveel van sociale gebeurtenissen hield. Echter dacht ik (en mijn omgeving waarschijnlijk), dat is verlegenheid/onzekerheid gaat later wel over. Ben nu 22 en er is niet zo heel veranderd. Maar wel door steeds hogere verwachtingen vanwege het ouder worden loop ik steeds meer tegen problemen aan op o.a. school en werk en begint het m'n leven eigenlijk wel te beïnvloeden op een manier die me niet bevalt.

Wat dingen:

- Ben in grote groepen snel overprikkeld, als een leraar een verhaal houdt in een groep zit ik snel vol, kan ik me moeilijk concentreren, veel gaat het andere door snel weer uit.
- Prikkels komen hard aan, bewegingen van mensen om me heen, hoor vaak meerdere gesprekken tegelijk. Lopen in een volle winkelstraat bijv is geen pretje als ik geen afleiding heb.
- Sinds de middelbare school eigenlijk heb ik niet echt meer een vriendengroep, enkel wat losse vrienden/kennissen af en toe
- Onderhouden van sociale contacten is niet mn sterkste punt, maar ervaar het ook niet altijd (soms wel) als een heel groot gemis, kan prima alleen zijn. Verwonder me vaak over hoe vaak mensen maar anderen op blijven zoeken.
- Wat betreft sociale omgang en sociale regels voel ik me een buitenaards wezen. Wat voor anderen vanzelf gaat moet ik allemaal met mijn verstand doen zo voelt het.
- Ik heb soms een idee in een groep dat ik de helft mis vanwege non-verbale communicatie die ik niet opvang.
- Kan het ene moment heel erg in mezelf gekeerd zijn en het andere moment wel mensen opzoeken. Heeft vaak ook met hoeveelheid slaap te maken. Voor andere mensen volgens mij heel verwarrend.
- Wordt vaak gevraagd: "vind je het wel leuk" omdat ik zo bedachtzaam zit te kijken of stil ben. Terwijl ik het 9/10 keer dan wel leuk vind.
- Had problemen met rijlessen, als ik meerdere handelingen tegelijk moet doen gaat het niet in combinatie met vele prikkels van het verkeer.
- Kom sollicitaties voor baantjes niet door vanwege gebrek aan enthousiasme, en het idee dat ik maar half zit te luisteren (wat niet zo is, maar dus wel zo overkomt).
- Ik kan heel lang wikken en weken voordat ik een keuze maak. Kan bijv. 2 minuten stilstaan en nadenken voordat ik verder gaan, of heel lang blijven staan voor een rek in de supermarkt.
- In de supermarkt neem ik vaak dezelfde weg en vaak ook ongeveer dezelfde producten
- Sommige handelingen gaan niet automatisch maar moet ik heel erg voor nadenken. Bijvoorbeeld pinnen in de supermarkt, het pasje uit mijn portemonnee halen, door dat ding halen etc. Elke keer denk ik weer heel bewust na welke handeling ik na welke handeling moet verrichten.
- Als iets onlogisch is snap ik het niet
- Neem dingen vaak letterlijk
- Tijdens mijn studie (creatieve studie) loop ik er nu tegen aan dat ik op school nogal snel moe/gestressed wordt en daardoor mijn hoofd niet leeg is waardoor ik niet echt aan werken toekom.

Dit stuk herken ik ook volledig: http://www.delta.tudelft.(...)eindelijk-door/17679

Wel twee dingen: ik had vroeger als kind nooit echt veel problemen, gewoon vriendjes en partijtjes etc. Thuis waar mensen me goed kennen ervaar ik ook geen problemen. In een groep van verlegen mensen kan ik juis weer heel aanwezig zijn.

Wat is nu de beste manier om mezelf te testen? Denk dat ik eerst maar eens naar een decaan ga ofzo. Wat is jullie eerste stap geweest?

Deze signalen wijzen wel in de richting. (ik vind ze vrij sterk..)

Er zijn allerlei zelftestjes op internet te vinden. Ook vele lijstjes waaruit je eea kunt herkennen.

Een gesprek met de huisarts zou je kunnen doen, hij kan je eventueel verder verwijzen. Een GGZ kan bijvoorbeeld de diagnose doen. Als je dat zou willen tenminste. Het is nogal confronterend en je moet ook goed nadenken of het stempel je niet kan benadelen in je latere leven. (Het heeft nl z'n eigen dynamiek. ) Voordelen heeft het ook: de puzzel stukken vallen op zijn plek.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 15:56 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Dat is zo. Hoe is het uitgegaan?

ik wilde intiemiteit en zij niet, we zouden hierover met begeleiders praten (zij heeft een mentale achterstand, ik een ASS) maar op de dag van de waarheid wilde zij niet meer. mischien om mij te testen, maar ik was haar tegen die tijd al zo kots beu... ze moest altijd over alles zeuren, niks was ooit haar schuld/verantwoordelijkheid en afspraken werden steeds afgezegd.

ik zal hier zelf ook wel niet de beste vriend zijn geweest, maar ik probeerde het tenminste. anyway, we waren niet bestemd voor elkaar dus hield de liefde op een gegeven moment op zowel voor haar als voor mij.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 18:36 schreef von_Preussen het volgende:

[..]

Precies wat jij zegt, daar ben ik het helemaal mee eens.

Wat voor mij juist erg belangrijk zou zijn is liefde en genegenheid, gewoon van zulke simpele dingetjes als even elkaars handje vasthouden of een knuffel krijgen. Ik weet dat dat nu mischien erg suf klinkt, maar het zet bij mij iig wel endorfine vrij.

Liefde en genegenheid kun je niet kopen, sex wel, alleen tussen die twee zaken zit een wereldgroot verschil.

En, het kan natuurlijk ook een motivatie zijn om nog eventjes een tandje hoger te gaan en door te zetten om iets te bereiken wat mischien in je eentje onbereikbaar lijkt.

je klinkt helemaal niet suf, iedereen zoekt dat of ze het zelf nou weten of niet. wat ik zelf sowieso fijn vind aan een relatie is dat je liefde krijgt van iemand die daar eigenlijk helemaal geen reden voor heeft (behalve dan dat hij/zij verliefd op je is). en dat doet je inderdaad een tandje hoger varen.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 11:52 schreef ramakandra het volgende:

[..]

ik wilde intiemiteit en zij niet, we zouden hierover met begeleiders praten (zij heeft een mentale achterstand, ik een ASS) maar op de dag van de waarheid wilde zij niet meer. mischien om mij te testen, maar ik was haar tegen die tijd al zo kots beu... ze moest altijd over alles zeuren, niks was ooit haar schuld/verantwoordelijkheid en afspraken werden steeds afgezegd.

ik zal hier zelf ook wel niet de beste vriend zijn geweest, maar ik probeerde het tenminste. anyway, we waren niet bestemd voor elkaar dus hield de liefde op een gegeven moment op zowel voor haar als voor mij.

Ernstig. Ik ken een jongen wiens vriendin ook niet intimiteit wilde omdat dat een regel was van de kerk waar ze bij zat. Die regel was dat je eerst 2 maanden met elkaar moest praten en elkaar beter leren kennen voordat je uberhaupt mocht zoenen

Hij was er al snel klaar mee.

Dus zo te horen was de liefde allang vertrokken bij jullie.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 12:05 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Ernstig. Ik ken een jongen wiens vriendin ook niet intimiteit wilde omdat dat een regel was van de kerk waar ze bij zat. Die regel was dat je eerst 2 maanden met elkaar moest praten en elkaar beter leren kennen voordat je uberhaupt mocht zoenen

Hij was er al snel klaar mee.

Dus zo te horen was de liefde allang vertrokken bij jullie.

dat is ook lekker klote je zou denken dat religie tegenwoordig niet meer zo een grote rol speelt.

en ja de liefde was al een maand of 3 weg voordat de relatie uit ging en dat was in november :p
ik ben ook echt blij om van haar af te zijn, alleen maar gezeik moet je nie hebben in een relatie

Idd, mensen die zeuren

Je gaat je steeds meer ergeren en op een gegeven moment is de maat vol.

quote:

Een gesprek met de huisarts zou je kunnen doen, hij kan je eventueel verder verwijzen. Een GGZ kan bijvoorbeeld de diagnose doen. Als je dat zou willen tenminste. Het is nogal confronterend en je moet ook goed nadenken of het stempel je niet kan benadelen in je latere leven. (Het heeft nl z'n eigen dynamiek. ) Voordelen heeft het ook: de puzzel stukken vallen op zijn plek.

Wat bedoel je met eigen dynamiek? Ik wil het wel gewoon weten omdat ik mezelf dan beter leer kennen en kan accepteren. Maarja de vraag is of ik daarvoor naar de huisarts moet, wel voor 100% zekerheid in ieder geval.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 11:20 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Wat deed je daar voor werk, bij die groothandel?

[..]

Nee, puur het niveau van de studie. Ik heb later nooit meer contact met ze gehad. Ik weet dus ook niet hoe ze terecht gekomen zijn. Dat wil ik ook niet weten. Want dat is alleen maar een slag in mijn gezicht.

[..]

Dat is mooi.

[..]

Ik vind het ook erg weinig hoor. Maar ja, ik had altijd een zeer luxe leven voor ogen toen ik nog studeerde. Ik voelde me wel erg thuis in dat wereldje. Ik droomde vaak van een prachtige villa en grote auto en mooie maatpakken. En natuurlijk een pracht netwerk. Tja.
[..]

Ik herken zeer veel in je. Dat maakt dat we denk ik vaker op elkaar "aanslaan"

Hoogopgeleiden met autisme hebben misschien ook wel veel overeenkomsten. Ik weet bijna zeker dat ik herkenning blijf vinden in mensen met Asperger. Zelfs al zou ik verder groeien qua carrière, dan nog heb ik na mijn werk weinig energie om nog van alles te doen (en wie vinden daar herkenning in? Vooral ASS-ers).

Wat dat vooruitzicht op het luxe leven betreft, had je ten tijde van je studie eigenlijk al Asperger (lees: een diagnose) of ben je daar in een later stadium achtergekomen? Het schijnt hoe later de diagnose, hoe moeilijker het te verwerken is.

Een prachtnetwerk is leuk en interessant. Maar je hebt ook tijd en energie nodig om het te onderhouden. Ideaal als het netwerk in je werkkring ligt, want dan ben je die tijd toch al kwijt

Net gestemd

Nog niet eens zo’n eenvoudige keuze. Een overheid kan via inkomenspolitiek moeilijk voor de belangen van sterk uiteenlopende groepen opkomen. Omdat de VVD sterk voor mensen met hoge(re) inkomens in het bedrijfsleven opkomt en fors wil bezuinigen op de overheid, viel die partij meteen af.

Mijn keuze viel op de PvdA, omdat die partij ook een aanvaardbare levenstandaard waarborgt voor mensen die wel hun mogelijkheden benutten, maar het financieel toch krap hebben.

Vandaag kwam dan eindelijk de "doodsteek" , maar die gelijktijdig ook uitsluitsel en duidelijkheid biedt en daar ben ik dan weer heel erg content mee. De komende jaren staat mijn leventje dus, zoals wel verwacht maar helaas dan niet in een eigen woning, "on hold".

Het gaat de WSNP worden, daardoor heb ik geen recht op PGB en kan ik dus ook geen woonbegeleiding krijgen van Voorzet Wonen. Maar dat was toch al niet helemaal duidelijk omdat ik dus plotseling geen recht/kans meer heb op een woning en van de Gemeente en Woningbedrijf alleen nog maar op mijzelf mag wonen met begeleiding.
Dus zonder begeleiding geen huis, en zonder huis geen status of mogelijkheid tot werken. Nu was dat laatste toch al erg lastig, understatement, maar dat is nu gewoon echt kansloos en dus de stempel "onbemiddelbaar". Mijn IRO is stopgezet.

Ik ga de komende jaren veel lezen en ik ga proberen een boek, of misschien wel meer dan één, te schrijven. En héél véél denken, maar dan helemaal teruggetrokken en zonder haast of prikkels.
Ik heb heel veel ideeen, ik moet er alleen 1 vinden die ik helemaal kan realiseren en waar ik dan ook helemaal zelf achtersta. Welicht kan ik dan over een jaartje of 5 een eigen bedrijfje beginnen.

Ik las laatst ook een verhaal over een jonge kerel die ADD heeft en moeilijke jeugd etc etc, triest verhaal en moeilijk lerend en eigenlijk zeg maar een kansloos iemand. Raakte gefaccineerd door het internet en zijn computer en ging een webwinkel beginnen. Allekabels.nl (geen spam) , en dat is in vrij korte tijd uitgegroeid tot een superbedrijf. Omzet 2 miljoen per jaar, 700 bestellingen per dag. En hij groeit nog steeds als een malle, neemt elke maand een nieuw personeelslid aan en wilt internationaal gaan uitbreiden.

Dat zijn de echte bazen Miljonair worden zonder opleiding door gewoon heel simpel en heel goed te denken en te durven. Het kan.

http://www.fdye.nl/2011/d(...)-met-miljoenenomzet/

Ik bedoel maar. Dat hedde gij goed gedaan kut!
Daar wordt ik nou vrolijk van.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 12:42 schreef Arrow89 het volgende:

[..]

Wat bedoel je met eigen dynamiek? Ik wil het wel gewoon weten omdat ik mezelf dan beter leer kennen en kan accepteren. Maarja de vraag is of ik daarvoor naar de huisarts moet, wel voor 100% zekerheid in ieder geval.

Voor 100% duidelijkheid en dus een diagnose, zal je naar een psychiater moeten. Dus je moet inderdaad naar de huisarts voor een doorverwijzing.
Je kan een zelfanalyse doen en testjes op internet, maar dat heb je eigenlijk al gedaan of ben je nu mee bezig door hier in dit topic je vraag en verhaal te doen en erkenning te zoeken. Dus de volgende stap is je afvragen of je behoefte hebt aan een diagnose en daarmee ook een stempel voor de rest van je leven maar ook mogelijkheden/begeleiding die je kunnen helpen, of dat je genoegen neemt met een meer dan ernstig vermoeden en daar dan op eigen wijze op inspelen en mee om te gaan.
Leren leven, kan je dat leren?

Net als EG herken ik veel in je verhaal, behalve dan de rijlessen maar ik ben gewoon een excellent driver .. ik raak wel gefrustreerd van het verkeer maar ik had geen extreme moeite met rijlessen en ik heb in de jaren daarna ook aardig wat km's gereden. Ook beroepsmatig. Autorijden is iets wat ik zonder problemen kan, want gefrustreerd van het verkeer dat raakt iedereen wel eens. Ik kan alleen dan wel eens uren van slag zijn en helemaal boos omdat mensen zich niet aan regels houden of als idioten rijden, ik erger mij dan echt bijna een hartaanval. Ik kan mij daar heel druk om maken, maar ik doe niet aan verkeersruzies.

Zou je je schamen als blijkt dat je een lichte vorm van autisme hebt?

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 12:42 schreef Arrow89 het volgende:

[..]

Wat bedoel je met eigen dynamiek?

Het is een stempel met zijn eigen dynamiek. Hoe kijken vrienden, kennissen, collega's daar tegen aan? (=nadeel).

quote:

Ik wil het wel gewoon weten omdat ik mezelf dan beter leer kennen en kan accepteren. Maarja de vraag is of ik daarvoor naar de huisarts moet, wel voor 100% zekerheid in ieder geval.

Als je het zeker wilt weten, dan moet je naar een instelling die bevoegd is diagnoses te stellen. Bij mij weten heb je dan een verwijzing nodig.

Een huisarts kan sowieso adviseren of eea verstandig is.

Maar het blijft voor en nadelen behouden.

Ik hou helemaal niet van stempels. Van mag iedereen gewoon uniek zijn. Typisch Nederlands om iedereen in een hok te douwen.

Maatschappelijk is het verder onzinnig om iedereen conformistisch te laten zijn. De energie kan beter worden besteedt om het positieve uit iemand te halen. En werkgevers mogen zich ook wat meer solidair opstellen en maatschappelijk verantwoordelijkheid nemen.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 17:39 schreef EchtGaaf het volgende:

Typisch Nederlands om iedereen in een hok te douwen.

Maatschappelijk is het verder onzinnig om iedereen conformistisch te laten zijn. De energie kan beter worden besteedt om het positieve uit iemand te halen. En werkgevers mogen zich ook wat meer solidair opstellen en maatschappelijk verantwoordelijkheid nemen.

Dat eerste is niet waar. Dat komt imho vanuit Amerika. Wij waren ooit dat uber vriendelijke molenvolkje op klompen waarbij je kon aankloppen om een kopje suiker. Dát is hollands. Niet dat multiculturele en hip moderne quasi protestante nepvolk.

Dat laatste stukje ben ik het volwaardig mee eens, solidair is een mooi verloren woord.
Onze geschiedenis is niet vlekkeloos, de VOC mentalitiet wat die knurft ophekelde was echt een mooi voorbeeld. Maar die kant moeten we niet opgaan.

Nederland was nuchter, járen lang.. totdat, en daar moet ik zelf ook nog achter komen.. waar ligt de fout? Vandaag is toch stemdag? ik heb godzijdank geen stempas mogen ontvangen, leuke bijkomstigheid van dat trage achterlijke systeem. Maar ik zou nooit en te nimmer meer stemmen, puur uit principe. Lebbis heeft daar de allermooiste verklaring voor en ik ben het meer dan grondig met hem eens. Die bewering komt dan niet puur uit mijn eigen zak maar ik kan het zelf niet beter verwoorden.

Wát een nare mensen..
"Wat dat betreft geef ik Extince groot gelijk; beter hang ik in mijn eenjte...
scheelt een hoop gezeik"

Gatverdamme wat ben ik zuur. Ik heb geen VOC mentaliteit..
Godzijdank, want dan had ik op zeker vastgezeten of TBS...

Sorry als ik weer eens in mijn eentje lul, is ook niet voor het eerst en ik zal vast wel weer niet begrepen worden of dat mensen het verkeerd opvatten. Story of my life, en ik trek het bijzonder slecht.. En dáárom lukt het mij keer op keer niet om mee te kunnen draaien. En ik vind het niet erg om anders te zijn, ik hou juist van anders. Maar het past niet meer in de "maatschappij" en dat is echt achterlijk!

AAAAARGHHHH!!!!!

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 11:52 schreef ramakandra het volgende:

[..]

ik wilde intiemiteit en zij niet, we zouden hierover met begeleiders praten (zij heeft een mentale achterstand, ik een ASS) maar op de dag van de waarheid wilde zij niet meer. mischien om mij te testen, maar ik was haar tegen die tijd al zo kots beu... ze moest altijd over alles zeuren, niks was ooit haar schuld/verantwoordelijkheid en afspraken werden steeds afgezegd.

ik zal hier zelf ook wel niet de beste vriend zijn geweest, maar ik probeerde het tenminste. anyway, we waren niet bestemd voor elkaar dus hield de liefde op een gegeven moment op zowel voor haar als voor mij.

Zoiets is bij mij ook gebeurd. Dingen bespreekbaar maken was erg moeilijk zo niet onmogelijk. En alles ging altijd over haar hobby's/leven niet erg omdat ik zelf weinig vertel.
Het gebrek aan communicatie kwam van beide kanten. Ik ASS en zij een verstandelijke beperking. Gelukkig was intiemiteit geen probleem. Toen ik het uit maakte gaf zij ook toe dat het te vaak over haar ging en dat zij niet open stond voor mijn interesses.

Hier heb ik van geleerd dat ik volgende keer meer en beter moet communiceren.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 14:44 schreef Auti het volgende:
...

Wat vreemd dat je IRO is stopgezet. Zag UWV geen mogelijkheden meer? Als de Wajong nu al was aangescherpt had je misschien nog wel bij dat ICT-bedrijf gewerkt, zij het met bloed, zweet en tranen.

Mooi om te lezen dat er wel degelijk mensen zijn met ADD of autisme die succesvol zijn, en dat je je door hen laat inspireren. Heb je een zwak voor mensen met AD(H)D of autisme? Sja, ambities... ik moet eerlijk zijn dat ik sommige mensen met ASS ook wel een beetje als voorbeeld hanteer om te kijken wat er mogelijk is. Normale mensen hebben bepaalde (zachte) competenties waar ik moeilijk aan zou kunnen doen.

Petje af dus dat je ondanks de ergst denkbare positie (de bijstand is er niets bij) hoop houdt!

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 19:23 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Wat vreemd dat je IRO is stopgezet. Zag UWV geen mogelijkheden meer? Als de Wajong nu al was aangescherpt had je misschien nog wel bij dat ICT-bedrijf gewerkt, zij het met bloed, zweet en tranen.

Mooi om te lezen dat er wel degelijk mensen zijn met ADD of autisme die succesvol zijn, en dat je je door hen laat inspireren. Heb je een zwak voor mensen met AD(H)D of autisme? Sja, ambities... ik moet eerlijk zijn dat ik sommige mensen met ASS ook wel een beetje als voorbeeld hanteer om te kijken wat er mogelijk is. Normale mensen hebben bepaalde (zachte) competenties waar ik moeilijk aan zou kunnen doen.

Petje af dus dat je ondanks de ergst denkbare positie (de bijstand is er niets bij) hoop houdt!

Ik ken dat gevoel van hoop wel. Toen ik een gesprek bij Centrum autisme had en vertelde over mijn werk, zei die vrouw dat ze ook een andere vrouw met AS kende die ver is gekomen met haar kunst. Dat gaf mij het gevoel dat er misschien voor mijn werk ook ooit een plekje komt.

Ik zie Marnix van Rij op tv.

Dan baal ik.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 19:54 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Ik ken dat gevoel van hoop wel. Toen ik een gesprek bij Centrum autisme had en vertelde over mijn werk, zei die vrouw dat ze ook een andere vrouw met AS kende die ver is gekomen met haar kunst. Dat gaf mij het gevoel dat er misschien voor mijn werk ook ooit een plekje komt.

Het zou mooi zijn.

De werkgelegenheid is helaas niet zo groot, maar als je creatief bent kun je er een leuke boterham mee verdienen. Voordeel als je werk hebt dat een beetje loopt, je je ambities ook weer wat omhoog bij kunt stellen. Vroeg genoeg beginnen met werken is een pré.

Ik val in de herhaling, maar ik vind het belachelijk als je goed geschoold bent, het toch met minder moet doen dan een vmbo’er.

Diploma's zijn dan ook geen sodemieter meer waard. Heb ik daar al die moeite voor gedaan

Een grote verliespost.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 20:59 schreef EchtGaaf het volgende:
Diploma's zijn dan ook geen sodemieter meer waard. Heb ik daar al die moeite voor gedaan

Een grote verliespost.

Toen je nog werkte, had je in die tijd wel een goed salaris?
Anders kun je nog altijd software tester worden

En... nog naar de stembus geweest?

[ Bericht 13% gewijzigd door schaal_9 op 02-03-2011 21:14:22 ]

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 21:01 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Toen je nog werkte, had je in die tijd wel een goed salaris?

Nee. Ver, ver beneden het niveau om de opleiding terug te verdienen. Dat is dan ook nooit gelukt. En zelfs dan geen enkele baantje kunnen behouden.

Maar goed, dat is ook voorgoed geweest.

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 21:01 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Anders kun je nog altijd software tester worden

En... nog naar de stembus geweest?

Tja, moet je wel een groot concentratie hebben. En dat verlies ik juist als ik routinehandelingen moet doen. Ik kan dat zeker niet volhouden. Ik ben daar dus zeker niet geschikt voor.

Ik moet me maar neerleggen dat ik geen mogelijkheden zie. Al was het maar dat de wereld en arbeidsklimaat veel en veel te snel voor mij is. Ik pas totaal niet in deze tijdgeest.

Ik moet je andere post nog doen, moet even nadenken

Stembus geweest net als jij PvdA gestemd . Ik vind je overweging daarin hartverwarmend