Voordat ik mijn huidige baan had, werkte ik net een half jaar bij een groothandel; was er dus nog niet direct op ingesteld. Binnenkort heb ik weer contact met het bureau dat mij toen begeleid heeft (in het kader van best practices). Ze bemiddelen trouwens mensen van alle leeftijden.quote:Op dinsdag 1 maart 2011 18:21 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Tja, het refereren aan anderen kan in dat opzicht inderdaad je eigen situatie wat milder doen stemmen. Toch is dat lastig. In mijn studententijd leerde ik in de academische wereld de crème de la crème kennen. Dat is dan je referentiekader. Het is dan vreselijk om dan tussen het plebs te belanden. Mensen die jou niet begrijpen en omgekeerd.
[..]
Edit: dit stukje kende ik alZeer confronterend. Onderaan in de hiërarchie (hoog opgeleid of niet)
Vreselijk, ik weet uit ervaring wat het is om er buiten te vallen. Maar ik vind het voor jou leuk dat jij je stek wel hebt.
Je kunt ook naar de huisarts gaan en je klachten voorleggen. Zeg dat je aan autisme denkt en dan kan hij/zij je doorsturen naar een specialist. Overigens kan dat soms wel een eventjes duren i.v.m. een wachtlijst.quote:Op dinsdag 1 maart 2011 18:33 schreef Arrow89 het volgende:
Wat is nu de beste manier om mezelf te testen? Denk dat ik eerst maar eens naar een decaan ga ofzo. Wat is jullie eerste stap geweest?
Wat deed je daar voor werk, bij die groothandel?quote:Op dinsdag 1 maart 2011 22:20 schreef schaal_9 het volgende:
[..]
Voordat ik mijn huidige baan had, werkte ik net een half jaar bij een groothandel; was er dus nog niet direct op ingesteld. Binnenkort heb ik weer contact met het bureau dat mij toen begeleid heeft (in het kader van best practices). Ze bemiddelen trouwens mensen van alle leeftijden.
Nee, puur het niveau van de studie. Ik heb later nooit meer contact met ze gehad. Ik weet dus ook niet hoe ze terecht gekomen zijn. Dat wil ik ook niet weten. Want dat is alleen maar een slag in mijn gezicht.quote:Was het inderdaad crème de la crème tijdens je studie in de zin van geld en carrière?
Dat is mooi.quote:Anno 2011 heb ik wel een prettig referentiekader. Ik sta er weer voor open om met vrienden over loopbaan te praten, en kijk af en toe op Intermediair.nl om de ontwikkelingen een beetje te volgen.
Ik vind het ook erg weinig hoor. Maar ja, ik had altijd een zeer luxe leven voor ogen toen ik nog studeerde. Ik voelde me wel erg thuis in dat wereldje. Ik droomde vaak van een prachtige villa en grote auto en mooie maatpakken.quote:Maar het verleden zal ik niet gauw vergeten. Als het op mijn werk over het minimumloon gaat, dan is dat voor mij nog steeds een redelijk bedrag, in de ogen van mijn collegas is het bijzonder weinig.
Helemaal. Prosopagnosia (bet. letterlijk geen gezichten herkennen) heb ik zeer sterk. Bekenden, vooral vrouwen, herken ik niet op straat. Heel vervelend, ze denken dan dat je iemand niet wilt zien. Vaak heb ik ook abuis als ik mensen tegen kom.quote:Apart trouwens dat je ook moeite hebt met gezichten herkennen. Dat hoort ook wel bij Asperger.
Ik herken zeer veel in je.quote:Volgens mij hebben we afgezien van het werk best veel met elkaar gemeen, omdat je al in meerdere dingen bij mij herkenning vindt (dacht ik...).
Ja.quote:Grappig dat je het stukje al kende. Kom je weleens op sites als PAS Nederland en de Nederlandse Vereniging voor Autisme?
Deze signalen wijzen wel in de richting.quote:Op dinsdag 1 maart 2011 18:33 schreef Arrow89 het volgende:
Ik loop al een tijdje rond met het idee dat ik asperger heb (of HSP voor zover dat een aandoening is), eigenlijk alles wat ik erover lees herken ik wel. Ik pen gewoon even mijn verhaal neer, misschien dat mensen zich erin herkennen.
Ben altijd al een rustig persoon geweest die nooit zoveel van sociale gebeurtenissen hield. Echter dacht ik (en mijn omgeving waarschijnlijk), dat is verlegenheid/onzekerheid gaat later wel over. Ben nu 22 en er is niet zo heel veranderd. Maar wel door steeds hogere verwachtingen vanwege het ouder worden loop ik steeds meer tegen problemen aan op o.a. school en werk en begint het m'n leven eigenlijk wel te beïnvloeden op een manier die me niet bevalt.
Wat dingen:
- Ben in grote groepen snel overprikkeld, als een leraar een verhaal houdt in een groep zit ik snel vol, kan ik me moeilijk concentreren, veel gaat het andere door snel weer uit.
- Prikkels komen hard aan, bewegingen van mensen om me heen, hoor vaak meerdere gesprekken tegelijk. Lopen in een volle winkelstraat bijv is geen pretje als ik geen afleiding heb.
- Sinds de middelbare school eigenlijk heb ik niet echt meer een vriendengroep, enkel wat losse vrienden/kennissen af en toe
- Onderhouden van sociale contacten is niet mn sterkste punt, maar ervaar het ook niet altijd (soms wel) als een heel groot gemis, kan prima alleen zijn. Verwonder me vaak over hoe vaak mensen maar anderen op blijven zoeken.
- Wat betreft sociale omgang en sociale regels voel ik me een buitenaards wezen. Wat voor anderen vanzelf gaat moet ik allemaal met mijn verstand doen zo voelt het.
- Ik heb soms een idee in een groep dat ik de helft mis vanwege non-verbale communicatie die ik niet opvang.
- Kan het ene moment heel erg in mezelf gekeerd zijn en het andere moment wel mensen opzoeken. Heeft vaak ook met hoeveelheid slaap te maken. Voor andere mensen volgens mij heel verwarrend.
- Wordt vaak gevraagd: "vind je het wel leuk" omdat ik zo bedachtzaam zit te kijken of stil ben. Terwijl ik het 9/10 keer dan wel leuk vind.
- Had problemen met rijlessen, als ik meerdere handelingen tegelijk moet doen gaat het niet in combinatie met vele prikkels van het verkeer.
- Kom sollicitaties voor baantjes niet door vanwege gebrek aan enthousiasme, en het idee dat ik maar half zit te luisteren (wat niet zo is, maar dus wel zo overkomt).
- Ik kan heel lang wikken en weken voordat ik een keuze maak. Kan bijv. 2 minuten stilstaan en nadenken voordat ik verder gaan, of heel lang blijven staan voor een rek in de supermarkt.
- In de supermarkt neem ik vaak dezelfde weg en vaak ook ongeveer dezelfde producten
- Sommige handelingen gaan niet automatisch maar moet ik heel erg voor nadenken. Bijvoorbeeld pinnen in de supermarkt, het pasje uit mijn portemonnee halen, door dat ding halen etc. Elke keer denk ik weer heel bewust na welke handeling ik na welke handeling moet verrichten.
- Als iets onlogisch is snap ik het niet
- Neem dingen vaak letterlijk
- Tijdens mijn studie (creatieve studie) loop ik er nu tegen aan dat ik op school nogal snel moe/gestressed wordt en daardoor mijn hoofd niet leeg is waardoor ik niet echt aan werken toekom.
Dit stuk herken ik ook volledig: http://www.delta.tudelft.(...)eindelijk-door/17679
Wel twee dingen: ik had vroeger als kind nooit echt veel problemen, gewoon vriendjes en partijtjes etc. Thuis waar mensen me goed kennen ervaar ik ook geen problemen. In een groep van verlegen mensen kan ik juis weer heel aanwezig zijn.
Wat is nu de beste manier om mezelf te testen? Denk dat ik eerst maar eens naar een decaan ga ofzo. Wat is jullie eerste stap geweest?
ik wilde intiemiteit en zij niet, we zouden hierover met begeleiders praten (zij heeft een mentale achterstand, ik een ASS) maar op de dag van de waarheid wilde zij niet meer. mischien om mij te testen, maar ik was haar tegen die tijd al zo kots beu... ze moest altijd over alles zeuren, niks was ooit haar schuld/verantwoordelijkheid en afspraken werden steeds afgezegd.quote:
je klinkt helemaal niet suf, iedereen zoekt dat of ze het zelf nou weten of niet. wat ik zelf sowieso fijn vind aan een relatie is dat je liefde krijgt van iemand die daar eigenlijk helemaal geen reden voor heeft (behalve dan dat hij/zij verliefd op je is). en dat doet je inderdaad een tandje hoger varen.quote:Op dinsdag 1 maart 2011 18:36 schreef von_Preussen het volgende:
[..]
Precies wat jij zegt, daar ben ik het helemaal mee eens.
Wat voor mij juist erg belangrijk zou zijn is liefde en genegenheid, gewoon van zulke simpele dingetjes als even elkaars handje vasthouden of een knuffel krijgen. Ik weet dat dat nu mischien erg suf klinkt, maar het zet bij mij iig wel endorfine vrij.
Liefde en genegenheid kun je niet kopen, sex wel, alleen tussen die twee zaken zit een wereldgroot verschil.
En, het kan natuurlijk ook een motivatie zijn om nog eventjes een tandje hoger te gaan en door te zetten om iets te bereiken wat mischien in je eentje onbereikbaar lijkt.
Ernstig. Ik ken een jongen wiens vriendin ook niet intimiteit wilde omdat dat een regel was van de kerk waar ze bij zat. Die regel was dat je eerst 2 maanden met elkaar moest praten en elkaar beter leren kennen voordat je uberhaupt mocht zoenenquote:Op woensdag 2 maart 2011 11:52 schreef ramakandra het volgende:
[..]
ik wilde intiemiteit en zij niet, we zouden hierover met begeleiders praten (zij heeft een mentale achterstand, ik een ASS) maar op de dag van de waarheid wilde zij niet meer. mischien om mij te testen, maar ik was haar tegen die tijd al zo kots beu... ze moest altijd over alles zeuren, niks was ooit haar schuld/verantwoordelijkheid en afspraken werden steeds afgezegd.
ik zal hier zelf ook wel niet de beste vriend zijn geweest, maar ik probeerde het tenminste. anyway, we waren niet bestemd voor elkaar dus hield de liefde op een gegeven moment op zowel voor haar als voor mij.
dat is ook lekker klotequote:Op woensdag 2 maart 2011 12:05 schreef DeHovenier het volgende:
[..]
Ernstig. Ik ken een jongen wiens vriendin ook niet intimiteit wilde omdat dat een regel was van de kerk waar ze bij zat. Die regel was dat je eerst 2 maanden met elkaar moest praten en elkaar beter leren kennen voordat je uberhaupt mocht zoenen
Hij was er al snel klaar mee.
Dus zo te horen was de liefde allang vertrokken bij jullie.
Wat bedoel je met eigen dynamiek? Ik wil het wel gewoon weten omdat ik mezelf dan beter leer kennen en kan accepteren. Maarja de vraag is of ik daarvoor naar de huisarts moet, wel voor 100% zekerheid in ieder geval.quote:Een gesprek met de huisarts zou je kunnen doen, hij kan je eventueel verder verwijzen. Een GGZ kan bijvoorbeeld de diagnose doen. Als je dat zou willen tenminste. Het is nogal confronterend en je moet ook goed nadenken of het stempel je niet kan benadelen in je latere leven. (Het heeft nl z'n eigen dynamiek.) Voordelen heeft het ook: de puzzel stukken vallen op zijn plek.
![]()
Hoogopgeleiden met autisme hebben misschien ook wel veel overeenkomsten. Ik weet bijna zeker dat ik herkenning blijf vinden in mensen met Asperger. Zelfs al zou ik verder groeien qua carrière, dan nog heb ik na mijn werk weinig energie om nog van alles te doen (en wie vinden daar herkenning in? Vooral ASS-ers).quote:Op woensdag 2 maart 2011 11:20 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Wat deed je daar voor werk, bij die groothandel?
[..]
Nee, puur het niveau van de studie. Ik heb later nooit meer contact met ze gehad. Ik weet dus ook niet hoe ze terecht gekomen zijn. Dat wil ik ook niet weten. Want dat is alleen maar een slag in mijn gezicht.
[..]
Dat is mooi.
[..]
Ik vind het ook erg weinig hoor. Maar ja, ik had altijd een zeer luxe leven voor ogen toen ik nog studeerde. Ik voelde me wel erg thuis in dat wereldje. Ik droomde vaak van een prachtige villa en grote auto en mooie maatpakken.En natuurlijk een pracht netwerk. Tja.
![]()
[..]
Ik herken zeer veel in je.Dat maakt dat we denk ik vaker op elkaar "aanslaan"
Voor 100% duidelijkheid en dus een diagnose, zal je naar een psychiater moeten. Dus je moet inderdaad naar de huisarts voor een doorverwijzing.quote:Op woensdag 2 maart 2011 12:42 schreef Arrow89 het volgende:
[..]
Wat bedoel je met eigen dynamiek? Ik wil het wel gewoon weten omdat ik mezelf dan beter leer kennen en kan accepteren. Maarja de vraag is of ik daarvoor naar de huisarts moet, wel voor 100% zekerheid in ieder geval.
Het is een stempel met zijn eigen dynamiek. Hoe kijken vrienden, kennissen, collega's daar tegen aan? (=nadeel).quote:
Als je het zeker wilt weten, dan moet je naar een instelling die bevoegd is diagnoses te stellen. Bij mij weten heb je dan een verwijzing nodig.quote:Ik wil het wel gewoon weten omdat ik mezelf dan beter leer kennen en kan accepteren. Maarja de vraag is of ik daarvoor naar de huisarts moet, wel voor 100% zekerheid in ieder geval.
Dat eerste is niet waar. Dat komt imho vanuit Amerika. Wij waren ooit dat uber vriendelijke molenvolkje op klompen waarbij je kon aankloppen om een kopje suiker. Dát is hollands. Niet dat multiculturele en hip moderne quasi protestante nepvolk.quote:Op woensdag 2 maart 2011 17:39 schreef EchtGaaf het volgende:
Typisch Nederlands om iedereen in een hok te douwen.
Maatschappelijk is het verder onzinnig om iedereen conformistisch te laten zijn. De energie kan beter worden besteedt om het positieve uit iemand te halen. En werkgevers mogen zich ook wat meer solidair opstellen en maatschappelijk verantwoordelijkheid nemen.
Zoiets is bij mij ook gebeurd.quote:Op woensdag 2 maart 2011 11:52 schreef ramakandra het volgende:
[..]
ik wilde intiemiteit en zij niet, we zouden hierover met begeleiders praten (zij heeft een mentale achterstand, ik een ASS) maar op de dag van de waarheid wilde zij niet meer. mischien om mij te testen, maar ik was haar tegen die tijd al zo kots beu... ze moest altijd over alles zeuren, niks was ooit haar schuld/verantwoordelijkheid en afspraken werden steeds afgezegd.
ik zal hier zelf ook wel niet de beste vriend zijn geweest, maar ik probeerde het tenminste. anyway, we waren niet bestemd voor elkaar dus hield de liefde op een gegeven moment op zowel voor haar als voor mij.
Wat vreemd dat je IRO is stopgezet. Zag UWV geen mogelijkheden meer? Als de Wajong nu al was aangescherpt had je misschien nog wel bij dat ICT-bedrijf gewerkt, zij het met bloed, zweet en tranen.quote:
Ik ken dat gevoel van hoop wel. Toen ik een gesprek bij Centrum autisme had en vertelde over mijn werk, zei die vrouw dat ze ook een andere vrouw met AS kende die ver is gekomen met haar kunst. Dat gaf mij het gevoel dat er misschien voor mijn werk ook ooit een plekje komt.quote:Op woensdag 2 maart 2011 19:23 schreef schaal_9 het volgende:
[..]
Wat vreemd dat je IRO is stopgezet. Zag UWV geen mogelijkheden meer? Als de Wajong nu al was aangescherpt had je misschien nog wel bij dat ICT-bedrijf gewerkt, zij het met bloed, zweet en tranen.
Mooi om te lezen dat er wel degelijk mensen zijn met ADD of autisme die succesvol zijn, en dat je je door hen laat inspireren. Heb je een zwak voor mensen met AD(H)D of autisme? Sja, ambities... ik moet eerlijk zijn dat ik sommige mensen met ASS ook wel een beetje als voorbeeld hanteer om te kijken wat er mogelijk is. Normale mensen hebben bepaalde (zachte) competenties waar ik moeilijk aan zou kunnen doen.
Petje af dus dat je ondanks de ergst denkbare positie (de bijstand is er niets bij) hoop houdt!
Het zou mooi zijn.quote:Op woensdag 2 maart 2011 19:54 schreef Captain_Maximum het volgende:
[..]
Ik ken dat gevoel van hoop wel. Toen ik een gesprek bij Centrum autisme had en vertelde over mijn werk, zei die vrouw dat ze ook een andere vrouw met AS kende die ver is gekomen met haar kunst. Dat gaf mij het gevoel dat er misschien voor mijn werk ook ooit een plekje komt.
Toen je nog werkte, had je in die tijd wel een goed salaris?quote:Op woensdag 2 maart 2011 20:59 schreef EchtGaaf het volgende:
Diploma's zijn dan ook geen sodemieter meer waard. Heb ik daar al die moeite voor gedaan![]()
Een grote verliespost.
Nee. Ver, ver beneden het niveau om de opleiding terug te verdienen. Dat is dan ook nooit gelukt. En zelfs dan geen enkele baantje kunnen behouden.quote:Op woensdag 2 maart 2011 21:01 schreef schaal_9 het volgende:
[..]
Toen je nog werkte, had je in die tijd wel een goed salaris?
Tja, moet je wel een groot concentratie hebben. En dat verlies ik juist als ik routinehandelingen moet doen. Ik kan dat zeker niet volhouden. Ik ben daar dus zeker niet geschikt voor.quote:Op woensdag 2 maart 2011 21:01 schreef schaal_9 het volgende:
[..]
Anders kun je nog altijd software tester worden
En... nog naar de stembus geweest?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |