Opname in kliniek: Wat kan ik verwachten?

Elke kliniek heeft weer zijn eigen programma. Je zou dus het beste morgen even kunnen bellen. Standaard dingen in de psychiatrie zijn: diverse therapien, psycho-educatie, psycho-motore therapie, creatieve therapie en muziektherapie, al dan niet wel of niet verplicht. Vaak worden mensen wel gestimuleerd om wat te gaan doen.

Ik ben vorig jaar opgenomen geweest, zou het nooit vrijwillig hebben gedaan, maar vond het er hartstikke leuk en je krijgt goed te eten, al die mensen komen er zo binnen, weten niet wat ervan te verwachten, viel mij alles mee en crea hadden we en sporten en groepsgesprekken

En waarom jij? Het lijkt mezelf niet eens heel erg alhoewel de uitgangspositie niet leuk is natuurlijk. Beetje sporten, praten over dingen, tot rust komen.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 00:07 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Ik heb het wel vrijwillig gedaan, omdat het echt niet meer ging heeft mijn psychiater een spoedaanmelding voor me gedaan. (die overigens ook wel lang duurde) Gedoetje, mag ik vragen waarom jij bent opgenomen?

Sja had een zelfmoordpoging gedaan zat in een scheiding en had soort postnatale depressie en milde borderline trekjen

En TS, waarom jij?

Waarom moet je worden opgenomen? Je behoorlijk helder over voor iemand die een spoedopname nodig zou hebben....

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 02:06 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Ik ben zwaar depressief, slaap heel erg slecht, eet slecht. Heb last van Post Traumatische Stress Klachen, ik hoor stemmen in me hoofd die er niet zijn. en denk er veel aan om het allemaal op te geven . Momenteel ga ik niet meer naar school. Want dat lukt gewoon niet meer, naar de keuken toe lopen is al een grote uitdaging voor me.

Vreselijke tijd

Maat van me is daar geweest om af te kicken. Ligt helemaal afgelegen man en dichtstbijzijnde stad is Bergen op Zoom. Eerste weken mag je helemaal niks zei die. Je mag zelfs niet mobiel bellen .

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 02:39 schreef Stokstaart het volgende:

[..]

Maat van me is daar geweest om af te kicken. Ligt helemaal afgelegen man en dichtstbijzijnde stad is Bergen op Zoom. Eerste weken mag je helemaal niks zei die. Je mag zelfs niet mobiel bellen .

Mja als je zwaar depressief bent heb je sowieso weinig zin om te bellen lijkt me. Dan wil je gewoon helemaal niks.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 03:08 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Dat meen je niet? Was dat ook PTC De Viersprong in Halsteren?

Jup
Zitten veel mensen daar met een RM (Rechterlijke Machtiging)
Maar zal wel een andere afdeling geweest zijn. Hij zat wel vrijwillig. Maar velen niet.
En je moet corvee en zulke shit doen. Dagactiviteit Maar misschien werkt het voor jou juist weer wel

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 03:10 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Mja als je zwaar depressief bent heb je sowieso weinig zin om te bellen lijkt me. Dan wil je gewoon helemaal niks.

True.
Kun je niet ambulant of via dagopvang therapie doen? Weet niet waar je vandaan komt maar je zit daar redelijk in de middle of nowhere. Tussen vreemde mensen in een ijzeren regime.

Mijn broer is daar ook geweest, de Viersprong in Halsteren. Op vrijwillige basis. Heeft er heel veel baat bij gehad. Wat hij het fijne er aan vond is dat hij veel erkenning kreeg en veel steun.

Altijd moedig zo'n stap, respect voor jou TS!

Je kunt zeker in je eerste weken minieme vrijheid en schijnbaar wantrouwen van de leiding verwachten. Ook vergaande regelmaat in dagritme en -onderdelen.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 00:03 schreef Gedoetje het volgende:
Ik ben vorig jaar opgenomen geweest, zou het nooit vrijwillig hebben gedaan, maar vond het er hartstikke leuk en je krijgt goed te eten, al die mensen komen er zo binnen, weten niet wat ervan te verwachten, viel mij alles mee en crea hadden we en sporten en groepsgesprekken

Gewoon een leuke vakantie dus; waar kan ik me inschrijven?

Nja doe m'n tante maar de groetjens. Die werkt daar .

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 03:08 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Dat meen je niet? Was dat ook PTC De Viersprong in Halsteren?

Een vriendin van mijn zusje is daar geweest in de Viersprong! Wat toevallig. Voor 1 dik jaar, helaas krijg je daar geen bezoek, maar je mag af en toe in de weekenden wel naar huis. Maar ik dacht ergens anders en ik dacht dat die er mee was gestopt, dan hebben ze blijkbaar meerdere vestigingen. Die meiden waren daar met een hele groep en waren eigenlijk niet meer te houden; de leiding kon hun niet meer aan, maar er zijn wel meiden die goed terecht zijn gekomen. Ik heb filmpjes gezien van de leiding die daar helemaal gestresst werden omdat die meisjes toch deden wat ze wilden doen, als ze bijv. uit wilden gaan, gingen ze gewoon weg en gingen ze uit. Het is wel een gesloten instelling, maar vrijheid krijg je er opzich wel, behalve als je een gevaar voor jezelf bent. En je gaat ook vreselijke dingen zien, de vriendin van mijn zusje heeft bijv. gezien hoe iemand helemaal gek wordt omdat ze een herbeleving krijgt en dat ze haar eigen haar uit haar hoofd trekt, dat ze haarzelf in haar gezicht ging krabben etc. Zo heb je meer van die nare dingen. Toen ze daar voor het eerst kwam deden de meiden erg uit de hoogte tegen haar, omdat ze al een groep waren maar later kreeg ze toch een band met die meiden. Nu spreekt ze nog steeds met die meiden. Er wordt daar trouwens ook vaak zelfmoord gepleegd.. ze heeft daar ook een dierbare vriendin verloren.. Als je iets wilt weten kan ik je wel antwoord geven..

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 14:26 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Heftig, Maar wel fijn dat ik bij jou antwoorden kan krijgen. Maar is het echt zo dat je geen bezoek mag krijgen door de weeks? Ook bij vrijwillige opname. Want dat vind ik wel heel heftig.

En mag je trouwens wel je laptop mee nemen ofzo?

Ja je mag sowieso geen bezoek krijgen want is een gesloten instelling, zij was ook vrijwillig daar, maar ze ging vaak in het weekend naar huis toe.

Weet niet of je een laptop mee mag nemen, maar ze was daar wel eens online volgens mij. Hebben ze ook vast wel computers dan?

Nouja lijkt me een groot verschil of je daar voor een depressie heen gaat of om af te kicken. Lijken mij ook twee compleet verschillende groepen.

Ben een keer op intake geweest voor een dagbehandeling maar het was echt helemaal niets voor mij. Beetje handvaardigheid, muziek en groepsgevoel kweken dat was het wel. Verder allemaal wazige types: kerel in groene driedeel met geitewollensokken. Dikke ADHD-toek die niet kon stoppen met lullen en verder bij de tour al dikke jankbuien bij een aantal. No way dat ik daar in ging, daar was ik alleen maar depressiever van geworden.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 15:05 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Woow, nooit geweten dat het een gesloten kliniek was. maarja, ik moet maar gewoon gaan. dit hou ik ook niet langer meer vol zonder goede hulp. Ik word namelijk compleet gek van mezelf.

Voel je je somber dan of zo?

Ik had enkele jaren geleden hetzelfde, maar dan behalve stemmen ook beelden die ik niet zelf bedacht. Mijn familie oefende veel druk op me uit om me vrijwillig op te laten nemen en medicatie te nemen maar ik weigerde, ik interpreteerde wat er met me gebeurde anders. Ik vond het allemaal maar eng, de stemmen die me dingen wilde doen geloven en de mensen om me heen die wilde dat ik er anders over zou gaan denken, een inrichting leek me helemaal een nachtmerrie alsof ik daar gehersenspoeld zou worden. Uiteindelijk ben ik niet gegaan dus neem mijn vooroordelen niet serieus, voor een ander kan het vast werken maar voor mij niet.

Suicidaal was ik niet omdat ik in een bestaan na deze geloof, dan zou ik alleen maar slechter af zijn maar er was wel dat alles overheersende gevoel van niet hier willen zijn gecombineerd met het idee dat er ergens anders een beter bestaan zou zijn. Uiteindelijk heb ik mezelf kunnen opbeuren en al snel ging het stukken beter met me ook al ben ik er nog niet. Succes met je opname, blijf geloven dat je er weer bovenop komt.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 16:16 schreef Pleurishonden het volgende:
Zou iemand het nog interessant vinden om morgenavond te horen hoe me intake is geweest?

We willen alles weten .

Allereerst veel succes morgen en tijdens je opname

Heb je al eens op hun site gekeken? daar staat misschien ook de nodige informatie die je zoekt.

Maar ook....Schrijf de vragen die je hebt op en neem ze mee naar de intake

Als je het briefje klaar hebt, stop je dat gelijk bij je papieren die je morgen mee moet brengen.
Of als je beetje chaotisch bent vast in je jas stoppen die je morgen aandoet.

Anders is het net als met mijn boodschappenlijstje die ligt 9 v/d 10 x nog op tafel

Succes TS

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 16:16 schreef Pleurishonden het volgende:
Zou iemand het nog interessant vinden om morgenavond te horen hoe me intake is geweest?

Ik wel iig. Dat je dat wil delen vind ik al best positief eigenlijk.

TS, ik weet zo even niet waar je precies komt te zitten, maar ze hebben daar een enkele pc en elk persoon mag een eigen laptop of pc hebben. Tis wel zo dat internet niet standaard is.

Heb zelf 8 maanden in een kliniek gezeten de eerste 2 weken zijn vaak het zwaarst.
Veel onderzoeken vaak mag je nog niet een weekend naar huis enz.
Ik zat in een kliniek voor onderzoek naar epelepsie of adhd.
Echt geen pretje geweest lig je te slapen sloopt er 1 even tijdens een aanval de halve kamer.
Vaak hebben ze daar een pc tv radio soms een biljart tafel.
Wij zaten vaak tot 2 uur snachts in het rokers hok.
Na een tijdje ga je je thuis wel missen ,maar de weken vliegen om

Je hebt altijd een paar 'vaste klanten' in een kliniek. Die zijn gehospitaliseerd, die komen er ook niet meer uit. Die lijken het wel prettig te vinden: hapje, drankje, verzorging, aandacht. Zo dreutelen ze dan het leven door...

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 00:11 schreef asfalthooligan het volgende:

Vaak hebben ze daar een pc tv radio soms een biljart tafel.
Wij zaten vaak tot 2 uur snachts in het rokers hok.
Na een tijdje ga je je thuis wel missen ,maar de weken vliegen om

Rokershok ja ik had nooit gerookt en heb daar leren roken, ik zat bij de Gelderse Roos in Tiel, daar zaten ook wel een paar verslaafden, die vonden het daar stukken beter dan elders, de Grift was een strafkamp zei een, Gelderse Roos was echt relaxed, bij Iriszorg geven ze geen benzodiazepines, daar werd je er mee volgedouwd

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 20:49 schreef Pleurishonden het volgende:
Zoals beloofd een verslagje van mijn beleving van mijn intake:

Ik moest om 09:30 in Bergen op Zoom zijn voor de intake. De intake werd door een redelijk jonge dame gedaan, waarmee zeer prettig viel te praten, bij dit intake gesprek waren mijn ouders erbij. Dat vond ik wel erg moeilijk, maar gelukkig ging dat meer over hoe het gezin er uit zag, en wat hun mening is in de situatie die ik nu beleef. Dit gesprek duurde ongeveer een 1,5 uur. We moesten een tekening maken over de gezinsleden en we moesten elkaar beschrijven. We hebben over een hoop gesproken en ik vond het een erg fijn gesprek.

Daarna moest ik om 13:30 voor een Psychiatrisch onderzoek van een uurtje naar Halsteren, ook bij de Viersrong. Dat gesprek heb ik wel prettig gevonden, maar ook een beetje raar. De meneer die mij kwam ophalen was wel een typisch man, Gaf mij wel een hand, maar mijn moeder niet. Daarna heb ik samen met hem gepraat over alle problemen die ik heb, hoe ik mijn verleden heb mee gemaakt. Na een uurtje met een gerust hart naar huis gegaan, ik maakte me toch wel zorgen om deze gesprekken. Wat zouden ze allemaal gaan vragen? En hoe zijn die mensen? Maar vooral de dame van het eerste gesprek was een zeer aardig persoon.

Na afloop van de gesprekken was ik dood en dood op. Alle energie was in een keer op, en ik ben in slaap gevallen in de auto. Daarna thuis nog lekker een paar uurtjes geslapen.

Ik hoop dat mensen die ook naar een intake moeten en dit ook eng vinden, dit een beetje rust geeft.

Liefst.

Goed gedaan

Fijn dat de intake meeviel. Hoe oud ben je als ik vragen mag? Kom je nog op de jongerenafdeling of op de volwassenafdeling. Als je op de volwassenenafdeling komt, welke klinische behandeling denken ze dan dat voor jou geschikt is? KKP, IKDP, IOP of Klinische Schematherapie Volwassenen? (zie de website van de Viersprong-doelgroep volwassenen-behandeling-klinische behandeling)

Ik vind het echt knap van je dat je deze stap hebt genomen, moet een moeilijke beslissing geweest zijn. Maar ik hoop voor je dat je nu echt aan je problemen kunt gaan werken. Heel veel succes en sterkte iig!

PS: Op de website staan ook "veelgestelde vragen" waar vragen staan wat de therapieën inhouden, hoe het zit met bezoek etc. Misschien dat je daar wat aan hebt om voor jezelf een duidelijker beeld te krijgen hoe het er aan toe gaat

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:16 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Hoi, ik ben nog maar 16. Dus ik kom op een jongeren afdeling. Ik krijg in het adviesgesprek te horen welk soort behandeling ik krijg.

Bedankt voor de tip met veelgestelde vragen. Ik ga ze doorlezen.

Op de pagina van de behandeling voor jongeren staat ook een dagboek van een patiënt, waarin beschreven wordt hoe een dag eruit ziet. Misschien is dat ook wel interessant om te lezen. De veelgestelde vragen staan bij dezelfde onderwerpen als in mijn vorige post, dus bij klinische behandeling volwassenen. Bij behandeling jongeren staan geen veelgestelde vragen, dus kan zijn dat voor volwassenen andere dingen gelden dan voor jongeren. Maar met dat dagboek kun je iig al een beetje lezen hoe het er aan toe gaat

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:22 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Dankjewel voor je tips, ik waardeer dit zo erg. en dat doe ik vooral omdat ik nu eindelijk steun voel. wat ik juist nooit heb gevoelt... Mijn ouders begrijpen het allemaal maar niet... en vrienden? Die heb ik niet... Ik ben echt blij dat jullie zo lief zijn om adviezen te geven enzo. Bedankt daarvoor.

Geen dank, het is niet niks wat je gaat doen en ik help je graag een beetje op weg, zodat je het wat minder spannend vindt. Weet je al wanneer je dat adviesgesprek hebt?

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:27 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Ik moet eerst nog donderdag 27 januari voor een groot onderzoek en een interview, die duurt doorgaan 3 tot 4 uur :| Wanneer het advies gesprek is... geen idee.... Maar zijn er mensen die het interessant vinden om af en toe wat updates lezen?

3-4 uur is wel lang ja, maar goed onderzoek is wel belangrijk. Ik vind het iig wel interessant om updates te lezen

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:27 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

.... Maar zijn er mensen die het interessant vinden om af en toe wat updates lezen?

Ik

Ik heb helaas mijn opname verkloot 6 jaar geleden. Tot nu toe nog steeds spijt van gehad.
Als er een kliniek is waar ik vertrouwen in heb dan is het De Viersprong wel.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:31 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Mag ik vragen waarom jij in behandeling was?

Ik ben er net 2 dagen geweest.. Maar vanwege een depressie en eetstoornis.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:40 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Mag ik vragen wat je er aan verkloot hebt?

Long story..

Maar ik was zo eigenwijs dat ik dacht dat ik alles zelf veel beter kon. Als ik iets meer mijn best daar had gedaan en niet zo vlug had opgegeven dan weet ik zeker dat het allemaal een stuk makkelijker was gegaan.
Ik ken mensen die daar ook hebben gezeten en de behandeling hebben afgemaakt en stuk voor stuk zijn ze allemaal erg tevreden. Je wordt daar behandeld als een mens en niet als een nummer.

Maar zoals ik al zei, is al een tijdje geleden en ben uiteindelijk goed op mijn pootjes terecht gekomen, alleen met een omweg.

Dus als ik je een tip mag geven, neem gebruik van de kans die je nu krijgt. Je hebt niet voor niets een halve sollicitatieprocedure moeten volgen om daar behandeld te mogen worden. Je wordt er alleen maar sterker van.

Niet om het e.e.a. te bagatelliseren, maar bij een traan hoort een lach, vooral als je bloed, zweet, en tranen ervaart.

Anyway: Ik moest vandaag aan dit topique denken toen ik dit liedje draaide:

Mocht je mee willen zingen, in deze spoiler is de tekst.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Sterkte TS
Ik heb niet al te lang geleden een soortgelijk topic geopend ik kan hem wel voor je opzoeken als je daar behoefte aan hebt?

Wegens pm; bij deze
Ervaring met opname in ggz kliniek iemand?

En...Wanneer ga je precies opgenomen worden TS?
Mogguh trouwens

quote:

Op zaterdag 15 januari 2011 15:20 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Goedemorgen,

Heel vervelend, maar ik heb nog steeds geen exacte datum gehoort. Wel wanneer ik een advies-gesprek heb.

Ik heb donderdag een intake in Den Haag bij De Jutters
En ik kreeg ook een uitnodiging van Yulius in Barendrecht en Adolescentenkliniek van het Erasmus MC. Zodra ik meer weet zal ik het hier direct laten weten.

Yulius is dat het oude RMPI?
Daar heb ik jaren geleden nog een poosje verbleven. Was wel te doen.

Neem voldoende vermaak mee, vaak is er niet zo heel veel te doen. Meestal krijg je een brief met wat je mee moet nemen geloof ik.

quote:

Op zondag 16 januari 2011 01:47 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Vermaak.... Hmmm... Ik hoop dat je een laptop mag nemen.

Ze hebben daar 2 afdelingen aan elkaar geschakeld op de benedenverdieping. De ene heette de Mistral en de andere heet de Moesson. De groepen zijn gemengd jongens en meisjes tot 18/19 jaar.
Het is er wel erg streng. Je mag niet bij elkaar op de kamer komen zonder toestemming en eten drinken pakken zomaar mag ook niet/ Ze hebben een pc waar je af en toe een half uurtje op mag, maar je mag geen pc/tv op je kamer hebben. Destijds stond er wel een heuse flipperkast.
Eten en drinken gebeurde louter op vaste tijden. Je mocht toen ook niet zomaar naar buiten gaan zonder toestemming en voor 22:00 moet je binnen zijn, 22:30 het licht uit. De leiding heeft een sleutel van je kamer en komt (ook 's nachts) met een sleutel regelmatig de kamer in om te kijken of je slaapt/aanwezig bent.
Roken moet vanzelfsprekend ook buiten.

Elke woensdag of donderdag krijg je een snack en is er sprake van dagtherapie met de groep ( die toen voornamelijk bestond uit spelletjes zoals Monopoly doen)
Natuurlijk heb je ook je eigen behandeltraject dat volledig buiten de groep gehouden zal worden.

Vrij streng allemaal en voor mij TE streng (ik had problemen thuis maar niet echt psychisch, werkte ook gewoon fulltime ). Maar als je depressief bent en behoefte hebt aan regelmaat en orde is het wellicht niet eens zo'n slecht idee. Ze hebben wel veel tijd voor je. Je kunt elk moment van de dag een gesprek aanvragen.
Ook is het iets leuker gesitueerd t.o.v. Halsteren. Je kunt zo naar buiten lopen (moet je natuurlijk vragen maar als je dat niet doet zal niemand je tegen houden) en er staat geen hek omheen. Wel om de gesloten afdeling die daar zit maar niet als je vrijwillig zit.
Ook zit je op loopafstand van het centrum van Barendrecht dus je kan zo ff naar het dorp gaan waar gewoon alle winkels zitten zoals AH, DA, Kruidvat , Free recordshop etc. Dus dat is wel relaxt.

Overigens is dit wel een tijd terug. Kan dus zijn dat er van alles veranderd is. Die afdelingen bestaan nog wel gewoon. Staan ook op Hyves

Hoe staat het er nu voor TS?

Ik word binnenkort ook opgenomen in een kliniek, jongvolwassenenkliniek 't Veld, van Altrecht in Zeist.

Ik blijf dit uit interesse volgen en als er belangstelling is, kan ik mijn verhaal ook wat uitgebreider doen

Hoe gaat het nu met je Pleurishonden, ben je nog naar de crisisopvang geweest?

Veel succes morgen met je grote onderzoek!

http://politiekenpsychiat(...)inleiding_opnam.html
Klopt ongetwijfeld wat deze vrouw zegt.
Echter heeft ze er wel voor gekozen om 2 keer opgenomen te worden, het gevoel dat ze het toch nodig had overheersde blijkbaar.

Ik ben wel benieuwd hoe het nu met TS gaat? Inmiddels is hij als het goed is al bijna een maand in de kliniek.

Ik had idd in een ander topic gelezen dat je naar de crisisopvang ging. Maar waarom ga je nu naar Yulius de Passaat ipv naar de Viersprong? Fijn dat je al een stuk bent opgeknapt en dat je medicatie voor je autisme krijgt en dat je psychotische klachten zijn gestopt Ik wens je heel veel succes met je behandeling en zou het leuk vinden als je af en toe een update geeft!

[ Bericht 7% gewijzigd door _Hestia_ op 26-02-2011 21:59:21 ]

quote:

Op zaterdag 26 februari 2011 22:29 schreef Pleurishonden het volgende:

[..]

Hoi,

De reden dat ik niet naar de Viersprong ga is omdat zij alleen Persoonlijkheidsstoornissen behandelen, en niet mensen met psychotische klachten of die suicidaal zijn. Wat bij mij het geval is. Daarom dus.

Aha oke

Jovatov en Pleurishonden, hoe staat het er nu voor? Ben benieuwd

Ik ben nu vijf weken opgenomen.

Het is verrekte zwaar, vooral dat ik steeds meer moet accepteren dat ik dingen lastig vindt, die ik van mezelf nooit lastig heb mogen vinden.

Het gaat wel snel, nu al vijf weken. Het weekend en op woensdagmiddag/avond (de oefendag) mag ik naar huis, en dat is heel fijn omdat op de afdeling veel spanning is.

De opname is in principe voor zes tot twaalf maanden, dus ik mag nog wel even

Heb je er echt wat aan? Ik heb zelf nooit het idee dat creatieve therapie e.d. Wat uithalen. Bij zo'n dagbehandeling heb je bijvoorbeeld enorm veel tijdsopvulling. Ik had weinig het idee echt grondig de confrontatie met mezelf aan te gaan.

En hoe voelt het om zo'n groot deel van je leven kwijt te zijn?

quote:

Op maandag 28 maart 2011 19:11 schreef Mishu het volgende:
En hoe voelt het om zo'n groot deel van je leven kwijt te zijn?

Dat een periode in je leven niet leuk is betekend niet dat alles kwijt is alsof het nooit gebeurt is of waardeloos is. In mijn geval heb ik jarenlang veel tijd gespendeerd aan het begrijpen van mijn eigen problemen en ze op te lossen. Ik had zelf liever willen feesten, geld verdienen en allerlei leuke dingen willen doen maar het had niet zo moge zijn. Toch heb ik er wel antwoorden aan overgehouden waardoor ik de rest van mijn leven nog wel leuke dingen kan doen, die ik nu meer waardeer dan voorheen toen ik alles als vanzelfsprekend zag.

Ok, thanks voor het antwoord. Wat had je als ik vragen mag?

quote:

Op maandag 28 maart 2011 19:10 schreef Mishu het volgende:
Heb je er echt wat aan? Ik heb zelf nooit het idee dat creatieve therapie e.d. Wat uithalen. Bij zo'n dagbehandeling heb je bijvoorbeeld enorm veel tijdsopvulling. Ik had weinig het idee echt grondig de confrontatie met mezelf aan te gaan.

Nou, dat ligt dan geheel aan de instelling waar je zo'n therapie volgt!
Mijn ervaring is, dat er geen sprake is geweest van tijdsopvulling. Elke minuut van de dag was therapeutisch. Zélfs het tandenpoetsen...

quote:

Op maandag 28 maart 2011 19:11 schreef Mishu het volgende:
En hoe voelt het om zo'n groot deel van je leven kwijt te zijn?

Kwijt? Als je zo ver heen bent dat je aan een opname toe bent, kun je er alleen maar meer voor terug krijgen.

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 09:29 schreef Moonah het volgende:

[..]

Nou, dat ligt dan geheel aan de instelling waar je zo'n therapie volgt!
Mijn ervaring is, dat er geen sprake is geweest van tijdsopvulling. Elke minuut van de dag was therapeutisch. Zélfs het tandenpoetsen...

Lol, leg eens uit, therapeutisch tandenpoetsen?

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 09:35 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Lol, leg eens uit, therapeutisch tandenpoetsen?

Gheghe, bij wijze van.
Hoewel, tijdens mijn opname (Viersprong) stond álles in het teken van therapie. Je werd continu door therapeuten, maar zéker ook door je mede-opgenomenen (ik vind patienten zo'n nare term) geconfronteerd met je gedrag. Werkelijk álles werd onder de loupe genomen. Zeer vermoeiend, confronterend, hard, niet leuk, maar enorm leerzaam.

Ik ben wel benieuwd naar een update eigenlijk

Beetje late reactie, maar geloof me, de Viersprong is echt top, weet niet welke afdeling je had, maar ik heb er de leukste als zowel de zwaarste tijd van mijn leven tot nu toe gehad

Heb er wel heel veel zware momenten gehad omdat je er heel erg tegen jezelf aan loopt omdat je veel met mentaliseren bezig bent, wat het allerzwaarste was wat wij daar hebben meegemaakt is de zelfmoord van mijn groepsgenoot/goede vriendin.

Hoe ervaar je het tot nu toe, welke afdeling etc?

Sterkte!

Wow dat lijkt me wel heftig, een groepsgenootje die zelfmoord pleegt Was het ook op de afdeling zelf of tijdens een verlof?

Nee, op Vrederust, in de separeercel..
Was fout van de verpleging, ze kwam daar met 'code rood' binnen, betekent dat ze haar om de 2 min moeten checken, ze heeft daar, pas op trigger, anderhalf uur gehangen, was nog niet 'dood' maar hersendood, hebben 4 dagen later de stekker eruit getrokken.. Kan me er nog steeds heel boos om maken maar aan de andere kant hebben we met de vriendinnengroep een goed afscheidsgesprek met haar gehad, zij was echt op en dit is echt beter zo (duldt niet van mensen dat ze zeggen dat dat niet zo is want ze kennen haar, haar klachten en achtergrond niet), dus met haar dood zelf hadden we wel vrede.. Maar de manier waarop, argh.. Daarna is onze afdeling, de MBTa daar toen ook opgeheven, er is daar alleen nog KST en deeltijd MBT.. Weet niet of de topic opener daar nu zit, maar kan hem een hoop vertellen hoe het daar gaat, zat ook in de patientenraad en dergelijke.

Jeetje dat is idd wel erg dat ze daar zo lang heeft kunnen hangen voor iemand het ontdekte Helemaal als ze eigenlijk om de 2 minuten gecheckt moest worden. Heftig hoor zoiets

Daar klopt helemaal niks van!

Bij de Viersprong mag je wel bezoek ontvangen, altijd! In het weekend ben je daar niet, en op de Viersprong IS geen gesloten afdeling
Je mag alleen het bezoek niet op de afdeling zelf ontvangen, je kan wel even een rondje lopen over het terrein en mijn vriend is ook wel eens gewoon op de afdeling geweest, wordt best veel getolereerd daar, dus dat klopt niet.
Ook heb je genoeg vrije tijd, wij hadden altijd van half negen tot half 2 therapie en dan nog 1 van 3 tot 4, daarna kan je gaan en staan waar je wilt zolang je maar om 10 binnen bent. Wat wil je nog meer weten? Anders doe het even via mijn profiel hier op FOK!, is makkelijker

Ohja, en nog zoiets:

Ondanks de heftige dingen en de dood van onze vriendin, wij waren daar met 11, nu zijn we dus nog met 10.. Niemand van ons had nog een opleiding, woonde vaak in opvangcentra van Jeugdzorg e.d., iedereen woont nu of geheel zelfstandig op zichzelf, of weer thuis, iedereen van ons studeert weer, iedereen waaronder ik zijn weer super gelukkig, heb een stabiele vriendengroep, nergens last meer van en ben net zoals ieder andere student, en dat heb ik allemaal aan die 7 maanden Viersprong te danken! En nee, ik zit niet even in een Piekperiode, want die piekperiode duurt al 2 jaar!

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 14:45 schreef iwannabehigh het volgende:

[..]

Ja je mag sowieso geen bezoek krijgen want is een gesloten instelling, zij was ook vrijwillig daar, maar ze ging vaak in het weekend naar huis toe.

Weet niet of je een laptop mee mag nemen, maar ze was daar wel eens online volgens mij. Hebben ze ook vast wel computers dan?

ONZIN! Dat het een gesloten afdeling is wil niet zeggen dat je geen bezoek mag krijgen.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 11:49 schreef iwannabehigh het volgende:

[..]

Een vriendin van mijn zusje is daar geweest in de Viersprong! Wat toevallig. Voor 1 dik jaar, helaas krijg je daar geen bezoek, maar je mag af en toe in de weekenden wel naar huis. Maar ik dacht ergens anders en ik dacht dat die er mee was gestopt, dan hebben ze blijkbaar meerdere vestigingen. Die meiden waren daar met een hele groep en waren eigenlijk niet meer te houden; de leiding kon hun niet meer aan, maar er zijn wel meiden die goed terecht zijn gekomen. Ik heb filmpjes gezien van de leiding die daar helemaal gestresst werden omdat die meisjes toch deden wat ze wilden doen, als ze bijv. uit wilden gaan, gingen ze gewoon weg en gingen ze uit. Het is wel een gesloten instelling, maar vrijheid krijg je er opzich wel, behalve als je een gevaar voor jezelf bent. En je gaat ook vreselijke dingen zien, de vriendin van mijn zusje heeft bijv. gezien hoe iemand helemaal gek wordt omdat ze een herbeleving krijgt en dat ze haar eigen haar uit haar hoofd trekt, dat ze haarzelf in haar gezicht ging krabben etc. Zo heb je meer van die nare dingen. Toen ze daar voor het eerst kwam deden de meiden erg uit de hoogte tegen haar, omdat ze al een groep waren maar later kreeg ze toch een band met die meiden. Nu spreekt ze nog steeds met die meiden. Er wordt daar trouwens ook vaak zelfmoord gepleegd.. ze heeft daar ook een dierbare vriendin verloren.. Als je iets wilt weten kan ik je wel antwoord geven..

Pleuris luister hier ALSJEBLIEFT niet naar.
Ik weet niet van wie zij het zusje is, maar in die groep waarin dat meisje zelfmoord pleegde zat ik zelf, en herbelevingen, filmpjes, haarzelf krabben? Ik word witheet van dit bericht, want dat soort dingen hebben er nooit plaatsgevonden. De enige filmpjes die er zijn zijn de herinneringen aan mijn overleden vriendin, dus ben best benieuwd wie 'haar zusje is'. Ze kwam er later bij, dan heb ik wel een beeld bij wie dat kan zijn, en diegene is eruit gekicked wegens drugs en drankgebruik, liegen en manipuleren. Zo zie je maar weer Ben dus heel benieuwd over wie we het hier hebben, want dit gaat hier wel om mijn vriendinnen, tevens zat ik zelf in die groep.
Bovendien, gesloten opnamen?! Kind, wat praat je?! De viersprong is geheel vrijwillig en helemaal open, we mochten gaan en staan waar we wilden zolang het niet onder therapie tijd was, en ook naar de kroeg, zolang we maar om 11 weer binnen waren ja?
Ook bezoek kan je gewoon ontvangen, al dan wel niet op de afdeling zelf. Dus ik zeg: Bullshit, was zelf 1 van die meiden als waar zij het hierboven over heeft

Kijk, nu wordt het interessant.

LET OP: Haal verschillende klinieken niet door elkaar!! Er zitten veel verschillen tussen!!

Ik ben zelf iets meer dan een jaar geleden opgenomen geweest in de Viersprong.

Er zijn een paar dingen die belangrijk zijn, als je het over ervaringen hebt in de Viersprong. het is namelijk zo dat er verschillende groepen/afdelingen en behandelmethode zijn, die ook verschillende visies en regels hebben.

Maar waar je ook zit binnen de Viersprong, ik kan me niet voorstellen dat agressie van patiënten wordt getolereerd. Tijdens mijn opname heb ik 1 keer iets meegemaakt van agressie, er werd direct ingegrepen en die aanstichter heeft uiteindelijk haar therapie moeten beëindigen.
Op sommige sites zie je spookverhalen over de 'kuil', maar dat zijn enorm opgeblazen verhalen van vroeger en is nu niks meer van over!
Over het algemeen denk ik dat het erg moeilijk is voor een buitenstaander om sommige dingen te begrijpen die binnen de Viersprong gebeuren. Je kan namelijk bepaalde gebeurtenissen niet los van elkaar zien.

Wat ik ontzettend goed aan de Viersprong vind is dat ze een erg uitgebreide intake doen, waarna ze je een advies geven. Ook als ze denken dat je beter iets anders kan doen, zullen ze je dat zeggen. Natuurlijk weet je nooit van ter voren hoe een behandeling uitpakt, omdat ieder persoon anders is.

Even een kleine uitleg over de verschillende groepen/behandelingen die klinisch zijn. (voor zover ik het weet!)
Er zijn verschillende groepen:
IKDP
IKP
Kliniek
jongerengroep

De IKDP is een behandeling voor mensen met meervoudige complexe persoonlijkheidsstoornis. Het is een behandeling van 6 of 9 maanden. Ik weet hier het meeste van omdat ik deze behandeling heb gedaan. Later zal ik hier meer over vertellen.

De KDP is een behandeling voor mensen met een
'eenvoudige' persoonlijkheidsstoornis. Het is een behandeling van 6 maanden (dacht ik). De 1e helft van de behandeling ben je een 'junior' je krijgt een 'senior' begeleider (senior is iemand die in de 2e helft van zijn behandeling zit) die je helpt. Je krijgt een soort van contract waarin je een doel, stelling, vraag hebt waar je je op richt tijdens de behandeling. (enkele vb die ik nog kan bedenken: 'ik mag kind zijn' of juist: 'ik ben volwassen' of: 'is dit wat ik doe/zeg wel echt goed voor me' ).

De kliniek is minder 'streng' dan de IKDP en KPD. Ik weet niet zo goed welke mensen hier precies terecht komen en weet er niet zo veel van. Ik weet wel wat verschillen. Buiten de therapieblokken om worden de mensen in de kliniek erg 'vrij' gelaten, terwijl bij de IKP en de IKDP de therapie dan eigenlijk doorgaat. Ook wordt contact tussen de patiënten in het weekend en na de therapie aangemoedigd, terwijl dat bij de IKP en IKDP niet de bedoeling is.

De jongerengroep weet ik helaas niks van af.

Ik heb zelf dus in de IKDP groep gezeten. In mijn 11 week heb ik wat vrienden een uitgebreide mail geschreven met een uitleg over de behandeling en mijn beleving. Het is een lang verhaal, maar misschien voor sommige van jullie wel interessant. Het gaat dus specifiek over mijn bevindingen in de IKDP groep!

-------------------------------------------------------

MAIL:

Deze week zit ik voor de 11e week in de Viersprong (van de 39 totaal). Ik ben dus over het eerste kwart heen en ik wil jullie graag een beetje een update geven over hoe het hier is. Omdat ik het zo duidelijk mogelijk heb proberen neer te zetten is het een erg lang verhaal geworden. Ik heb het daarom in 2 stukken verdeeld. Het 1e stuk gaat over mijn ervaringen end en het 2e stuk gaat wat meer over de regels, structuur en de theorie achter de therapie.
Lees wat je wilt lezen en lees niet wat je niet wilt lezen Wink

mijn ervaringen
Ik ben al redelijk gewend geraakt aan het leven en alles hier, al denk ik dat het nooit écht zal wennen.
Voor de opname dacht ik dat ik het heel erg moeilijk zou hebben met de strenge regels en de structuur. Al snel merkte ik echter dat ik het juist fijn vond, omdat het me duidelijkheid en houvast geeft. Natuurlijk zijn er ook een hoop regels waar ik het nut niet van zie of waar ik het niet mee eens ben, maar het is ook ondereel van de therapie om te leren wat je daar dan aan beleeft en hoe je daar het beste mee om kan gaan. Dat laatste begint me redelijk goed af te gaan (al word ik ook weleens opstandig of boos).

Tijdens mijn eerste periode ben ik erg hard aan het werk geweest. Ik wilde leuk gevonden worden (vooral de eerste 3 weken), wilde actief zijn, andere helpen en zelf zo snel en hard mogenlijk vooruit gaan. Tijdens mijn 3e zitting (gesprek met de psychotherapeut) ben ik er (met hulp) achter gekomen dat ik mezelf vaak klemzet door hard te werken. Dit harde werken gebruik ik als vlucht (uitleg staat in het 2e stuk) zodat ik niet bij mezelf stil hoef te staan (en geen angst of verdriet hoef te voelen). Dit vluchten doe ik soms door me erg op iemand anders te richten (en diegene te helpen), door praktische dingen te gaan regelen of door alles cognitief te gaan beredeneren. Vanaf het moment van de zitting probeer ik me bewust te worden van de momenten waarop ik hard werk en dat lukt me steeds beter. Soms probeer ik op die momenten stil te staan bij mijn angst, beleving en gevoel. Ik vind dit soms nog erg moeilijk om te doen, vooral omdat het verwarrend en onnatuurlijk voor me is om mijn oude patronen los te laten. Daarnaast vind ik het ook lastig omdat ik niet altijd iets beleef of voel als ik stil sta bij mezelf. Naast de vlucht van hard werken, neem ik soms een sterke rol aan als vlucht. Dit is iets dat ik al jaren doe en ook van mezelf herken. ik probeer deze rol hier nu zoveel mogelijk los te laten, al lukt dat zeker nog niet altijd.
Alles wat ik doe wil ik ook nog eens goed doen. Als ik iets niet goed doe word ik daar soms erg verdrietig van. Als iemand me feedback geeft, vat ik dat vaak op alsof er gezegd wordt dat ik het niet goed doe (waar ik dan verdrietig van word of juist boos).
Wanneer ik verdriet voel, vind ik het soms moeilijk om er echt bij te komen en het te uiten. Van de andere kant is het verdriet soms zo groot dat het lijkt dat het me gaat overspoelen. Wanneer het zo groot is, is het eigenlijk geen verdriet meer, ik huil dan wel, maar dan is het eerder huilen uit wanhoop en niet uit verdriet.
Omdat ik met mijn boosheid soms beter om kan gaan dan met mijn verdriet, stop ik mijn verdriet wel eens weg door boos te worden. Dan hoef ik me dus alleen nog maar op mijn boosheid te richten en niet op mijn verdriet. Dit is natuurlijk niet goed voor mezelf en ik probeer me hier bewust van te worden en het te veranderen.

Het gaat met mij erg op en neer, soms voel ik me redelijk en soms ben ik erg verdrietig. In mijn 3e en 4e week heb ik erg getwijfeld of ik wel door zal gaan met de behandeling. Mede doordat ik steeds meer het nut ging inzien van de behandeling, heb ik doorgezet. Nog steeds heb ik momenten dat ik hier echt weg wil en graag naar huis wil. Van de andere kant leer ik hier erg veel, ik krijg steeds meer inzichten in mijn eigen patronen en word me er ook steeds bewuster van. Verder heb ik in de afgelopen weken ook wat meer rust in mezelf ervaren. Ik zie dus ook het nut van de behandeling in en dat zorgt er steeds voor dat ik doorzet.
Ik merk in het leven buiten de Viersprong al een beetje dat ik verander. Ik ben me vooral meer bewust van alles dat ik doe, beleef, voel, denk, maar ook wel wat andere doen en zeggen. Van de ene kant vind ik het heel fijn om een verandering te merken, omdat dat me hoop geeft. Van de andere kant vind ik het ook moeilijk, zo merk ik dat ik soms minder vrolijk doe en gezellig ben (wat ik vroeger vaak als rol speelde), sommige grapjes vind ik niet meer leuk, of ik erg me aan mensen als zij b.v. cynisch zijn of (in mijn idee) belangrijke dingen niet serieus nemen. Tussen de structuurtijden door ben ik soms erg geneigd om me terug te trekken. Ik vind het fijn om soms alleen te kunnen zijn, om even uit de 'therapie-sfeer' te zijn. Het is eigenlijk niet zo goed voor me om dat te doen (omdat ik dan weer makkelijker in mijn oude patronen kan terug schieten).

Het leven met 8 andere mensen valt me op zich wel mee. ik slaap nu met 2 meiden op een slaapkamer en dat gaat eigenlijk best goed. Ik had verwacht dat ik hier veel meer moeite mee zou hebben, maar dat is niet zo. Ik vind het wel heel moeilijk dat er tijdens de pauzes/ vrije tijd ook nog steeds wordt 'getherapied'. als je dan iets doet, dan wordt je soms nog steeds bevraagd. Vaak zitten er in de woonkamer 2 of 3 mensen serieus te praten, waardoor de sfeer heel drukkend is. Het merendeel van de grapjes wordt bevraagd en op iedere slak wordt zout gelegd (Dit wordt gedaan om je bewust te maken van alles dat je doet, vindt en voelt).

De weekenden zijn nog erg zoeken voor me. Ik wil van de ene kant zo veel mogelijk genieten en veel dingen doen, terwijl het ook heel belangrijk voor me is om dat juist niet te doen, om rust te nemen en bij mezelf stil te staan. Ik leg nu soms veel druk op het weekend, dat alles perfect moet verlopen, wat me dan weer heel veel druk geeft, waarvan ik zo gestrest raak, dat het juist tegengesteld werkt. Ik moet dus echt proberen om rustig aan te doen in de weekenden en vooral ook vooraf (bijna) niets te plannen. Ik vind het echt heel erg fijn om in de weekenden lekker thuis te zijn!!

Ik kan hier gelukkig wel sporten. Het is soms zoeken naar tijd en ruimte in het rooster, maar het lukt me vaak wel. Ik heb een 2e racefiets gekocht en die staat nu hier, meestal ga ik minstens wel 1 keer in de week fietsen. Op maandagavond gaan we vaak met een klein groepje (medepatienten) sporten in de sporthal of tennisbaan die we hier kunnen reserveren.
Ik vind het erg fijn dat ik dit kan blijven doen, zowel omdat ik dan een beetje fit kan blijven, maar ook om af en toe eens niet te "therapien".

Ik kan op internet op de centrale pc (die je moet reserveren), dus ik kan af en toe mijn mail lezen. Buiten de therapieblokken en eten om, mag ik mijn mobiel gebruiken wanneer ik wil. Dit mag dan wel alleen als je van het terrein af bent. Als je op het terrein bent, dan moet je telefoon altijd uit staan.

De therapie
Om een beetje een beeld te geven van hoe het hier is:
We ontbijten van 7.55 (niet 7.54 of 7.56) tot 8.15 (niet 8.14 of 8.16). Dit ontbijt is ook therapie en er is een gezamelijk gesprek (steeds maar 1 iemand aan het woord dus) waarbij het de bedoeling is dat dit een serieus gesprek is. Na het eten moet je met je eigen bord en glas naar de keuken lopen (niet ook die van een ander) en mag daarna pas de rest van de tafel worden opgeruimd. 2 mensen wassen en drogen vervolgens af (terwijl er een vaatwasser in onze keuken staat, die we dus niet mogen gebruiken).
Verder moeten we altijd met z'n allen bij de therapieblokken zijn (als er 1 iemand ontbreekt, dan mag de therapie niet doorgaan), alleen als je een afspraak hebt (bv met de psychiater voor medicatie) of minstens 38,5 graden koorts hebt, dan mag je afwezig zijn.
We mogen geen autorijden en alcohol drinken (ook niet in het weekend) en we mogen niet naar De Viersprong worden gebracht of opgehaald in het weekend (verplicht met OV dus).
Je telefoon mag in huis en op het terrein niet aanstaan, alleen buiten het terrein en op het toegangspaadje.
Als je iets doet dat niet overeenkomt met de regels en afspraken, dan moet je een gesprek met de milieutherapeut voeren (wat vaak erg zwaar is).

Iedere dag moeten we om 7.35 op zijn en we mogen pas om 22.30 gaan slapen. 2 dagen in de week hebben we tot 19.00 programma en de andere 2 dagen tot 21.00, op vrijdag mogen we om 15.30 weg. Door de dag heen hebben we een paar keer een pauze van 10 minuten, 1 keer van 30 minuten en 1 keer van een uur (is niet precies hetzelfde iedere dag). Ook de maaltijden zijn therapietijd. Er wordt dan altijd een centraal gesprek gevoerd en vaak zit er ook een therapeut bij.
We mogen gelukkig ieder weekend naar huis toe, dat vind ik heel fijn. Op zondag moeten we om 20.00 terug zijn (m.u.v. zondagen als er een groepslid weggaat, dan moeten we om 12.30 terug zijn). 1 keer in de 2 weken ben ik op woensdag vrij van 10.00 tot 22.00, deze dag mag ik zelf (na overleg met de groep) invullen.

We zijn met 9 mensen in de groep. Van deze 9 mensen zijn er 3 die 6 maanden worden opgenomen en de rest 9 maanden. Iedereen is op een andere datum begonnen en dus zitten er mensen in de groep die er net zijn en mensen die bijna klaar zijn. De problematiek verschilt per persoon, maar we hebben ook allemaal 1 ding hetzelfde. Wat we namelijk allemaal doen is (onbewust) ons gevoel onderdrukken. Wij hebben allemaal ons gevoel van jongs af aan (onbewust) onderdrukt. De meeste mensen hier onderdrukken hun gevoel omdat het pijn doet, of omdat je niet weet hoe je er mee om moet gaan, of omdat het hen vroeger zo geleerd is. Het nadeel van dit onderdrukken is dat je je gevoelens niet verwerkt en dat deze zich in jezelf 'opstapelen' (Het niet uiten van je beleving en gevoelens helpt hier ook aan mee). Omdat het dan te hoog opgestapelt kan worden, kan het er soms ongecontroleerd of op ongepaste momenten uitkomen. Het kan ook zo zijn dat het in jezelf blijft zitten, maar dat dit op je algemene stemming slaat, wat kan leiden tot een depressie. (of een combinatie van depressie en ongecontroleerd uitten).
We hebben dit onderdrukken van de gevoelens op de volgende manier geleerd (een beetje theoretisch, maar misschien geeft het een beetje duidelijkheid):
Als je je gevoel niet wilt voelen dan kan je hier je angst voor zetten(onbewust).
Wat je dan doet is jezelf zo angstig maken, dat je angst veel groter wordt dan je verdriet/pijn, waardoor je alleen nog maar je angst voelt. Die angst uit zich in je lichaam door 'angstsignalen'. Dit is bij mij bijvoorbeeld: hoge/harde hartslag (kan in rust gerust 130 zijn en voelbaar zonder met mijn hand op mijn hart of pols te voelen), hoge ademhaling, kortademigheid, overmatig zweten, oorsuisen, mijn tanden/kaken op elkaar klemmen, hoofdhuid straktrekken, spieren aanspannen etc.
Omdat het heel vervelend is wanneer je angst zo hoog is, kan je daar dan weer voor vluchten, dit kan je doen door: afleiding te zoeken, cognitief redeneren, je heel sterk/stoer voor te doen, boos te worden, je terugtrekken etc. Dit vluchten hebben we ons ook al op jonge leeftijd aangeleerd en dit is voor ons een vast patroon geworden (en is dus moeilijk te doorbreken).
Wat wij in de therapie doen is leren inzicht te krijgen in deze patronen (vluchten of angstig worden) die we ons hebben aangeleerd. Als we dan inzicht krijgen in deze patronen, dan proberen we ons bewust te worden van elke keer dat we dit doen. De volgende stap is dan het doorbreken van deze patronen en om nieuwe patronen aan te leren. Dit kan dus zijn: het daadwerkelijk voelen van ons verdriet/pijn, het zelf bewust kort inzetten van angst/vlucht omdat het op dat moment tijdelijk beter is, of proberen de oorzaak van je verdriet aan te pakken.

De therapie is er naast het veranderen van deze patronen ook op gericht om er achter te komen waarom we deze patronen ons vroeger hebben aangeleerd. De reden is bij iedereen verschillend. Bij sommige komt het door hun opvoeding, problemen vroeger, trauma's die ze hebben meegemaakt, omdat ze kwetsbaarder zijn dan andere mensen etc. Bij mij is het nog erg onduidelijk waarom ik mij deze patronen heb aangeleerd. De therapeuten twijfelen bij mij een beetje of er ook een diagnostische reden voor is (bv dat ik een beperking heb in mijn hersenen). Deze week wordt er een onderzoek gestart om dit verder te bekijken. Ik ben nu al 3 weken aan het wachten op dit onderzoek en dat frustreert me. Ik heb het idee dat deze tijd namelijk niet helemaal optimaal kan besteden en dat vind ik erg moeilijk.

Al het gevoel moeten we hier met een vergrootglas bekijken en benoemen in de 4 B's: bedroefd, boos, blij of verdrietig. Al het gevoel kan namelijk in deze 4 B's worden ingedeeld. Ik vind dat soms wel heel moeilijk, omdat je dan een heeeeeeel klein beetje irritatie dat je hebt (omdat iemand zijn voeten bv niet veegt) meteen als boosheid moet uitten. Ik snap echter wel dat dit nodig is om er voor te zorgen dat je ieder gevoel (hoe klein ook) serieus neemt en dus ook niet stapelt.
Naast bovengenoemde dingen leren we natuurlijk ook hoe we met bepaalde situaties het beste om kunnen gaan.
Enkele dingen die ik daar uit heb gehaald heb ik hieronder genoemd:
-Als je het idee hebt dat iemand iets bepaald denkt over jou/de situatie en het is belangrijk voor je, check het dan door te vragen aan die persoon hoe hij/zij er over denkt. Bij mij is het heel vaak het geval geweest dat mijn idee niet klopte. (dus als je denkt dat iemand boos op je is, vraag dan aan die persoon of dat klopt).
-We leren hier onze verantwoordelijkheid nemen over dingen die je hebt gezegd en gedaan. Ook als je iets doet dat je liever niet had gedaan en je fouten toegeven (en daar dan zelf zo goed mogelijk leren omgaan dat je iets fout hebt gedaan)
- We leren hier ook om je eigen ruimte in te nemen (bv ervoor zorgen dat er voor je eigen 'beurt' evenveel tijd is als voor de beurt van een ander)

Tijdens de week hebben we meestal deze therapieblokken:
-Sociotherapie:
-koffie, thee, maaltijden, (als therapie, dus met een centraal, serieus gesprek)
-procesgesprek (iedereen vertelt waar hij/zij in het proces staat),
-beeldverslag (2 keer in de week 3 minuten film opnemen waarin je vertelt hoe het gaat en waar je mee bezig bent),
-zorg ('s avonds voor het slapen gaan en 's ochtend komt er iemand met je praten hoe het is)
-weekendbespreking (voor en na het weekend -voor: je plannen bespreken en hoe je je proces meeneemt - na: evalueren)
-Vaktherapie:
-bewegingstherapie (therapie dmv beweging in de sporthal, er wordt 70% gepraat en 30% bewogen),
-Beeldende Therapie (je kan hier je emoties/gedachten/beleving uiten op een creatieve manier -bv tekenen, schilderen, kleien)
-Lichaamswerk (Hierbij leer je je angstsignalen kennen, herkennen en erkennen. deze therapie is alleen in de eerste 10 weken van je opname)
-Boogschieten (boogschieten in het teken van concentratie, angst en bij jezelf zijn)
-Psychotherapie
-Zittingen (iedere 3 weken heb je een zitting van 1uur en 15 min. In de zitting praat je met je hoofdbehandelaar -de psychotherapeut- over bv hoe je nu met dingen omgaat, je gevoelens en emoties, je proces of over vroeger. Het is een individueel gesprek, maar al je groepsgenoten zitten wel mee te kijken van de zijkant. Dit om ervoor te zorgen dat iedereen van elkaar op de hoogte blijft, maar ook omdat je van elkaars zittingen kan leren. De groepsgenoten mogen niks zeggen).
-Nagolfzitting (na een zitting is de nagolfzitting, hierin mag iedereen vertellen wat hij/zij aan de zitting heeft beleefd).
-Groepszitting (hetzelfde als een zitting, maar dan met de hele groep).

EINDE MAIL
----------------------------------------------------------------------------
Dit was het einde van mijn mail.
Uiteindelijk heb ik na 5 maanden mijn behandeling moeten stoppen omdat het te zwaar en te veel voor me werd.
Ik had het toen zo moeilijk dat ik zelfs even op een crisisopvang ben opgenomen geweest.
Ondanks dat heb ik nooit spijt gehad van deze geïnvesteerde tijd en energie. Ik vind de mensen die bij de Viersprong werken erg professioneel en er is een hele duidelijke behandelmethode.

Ik heb in De Viersprong heel erg veel geleerd en uiteindelijk ben ik er veel beter van geworden.

Het beste voor iedereen!!

Wow respect hoor dat je die mail hier durft te posten! En je hebt het echt heel goed verwoord allemaal!

Maar wat me wel opvalt is hoe streng het is! Geen telefoon op het terrein en je mag zelfs niet eens weggebracht/opgehaald worden als je op weekendverlof gaat. Wat is daar de reden van? Het lijkt me echt heel lastig als echt de hele dag therapietijd is. Maar aan de andere kant ga je zo wel écht de confrontatie aan natuurlijk.

Jammer dat je de behandeling hebt moten stoppen omdat het te zwaar werd. Kon/wilde je niet overstappen naar een andere vorm dan? Want je hebt nu natuurlijk wel de zwaarste vorm gedaan die er is.

Hoe gaat het nu met je als ik vragen mag?

Het komt bij mij ook als enorm streng over. Ook het opruimen, dat je niet eens voor iemand anders een bord mag meenemen.

Zelf heb ik een zelfde soort traject gedaan voor jongvolwassenen. En ik was erg blij dat er niet overal regels over waren, bijvoorbeeld ook over telefoongebruik. Wel kon je er op worden aangesproken natuurlijk, als je je bord niet opruimde of constant met je telefoon zat. Maar zo streng, dat lijkt me niks.
En ook dat er maar één serieus gesprek mag worden gevoerd. Brr, komt me heel schools, star en onvrij over.

Wel knap dat je het hebt gedaan en vijf maanden hebt volgehouden. Ik weet dat hoe zwaar het is.

Uhm ik zou stapelgek worden (gekker als ik al was) in 'n kliniek zoals De Viersprong, serieus waar.

Zonder ff het hele topic door te lezen wat ik zeker nog ga doen: wat moedig!

Ik ken persoonlijk iemand die op de viersprong heeft gezeten op de jeugdafdeling..

Na lang wikken en wegen, vooral vanwege de reistijd, heb ik zelf gekozen voor een kliniek in Eindhoven.
Ook ik ga in opname voor een jaar, dat staat vast.
Ik sta 100% achter de keuze die mijn psychiater en ik hebben gemaakt maar man ik vind het ergens ook doodeng.

Heel veel sterkte.


Ohja en dat BzB nr..
Tuuuurlijk wat een nr zeg..
Mooiste is dat 1 van de bandleden zelf open gesloten afdeling van een ggz-instelling werkt
Moest ik even aan denken..
Sorry voor de onnuttige info..

quote:

Op dinsdag 22 januari 2013 15:23 schreef sami_2u het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wauw respect voor je openheid!

quote:

Op dinsdag 22 januari 2013 23:37 schreef Jovatov het volgende:
Het komt bij mij ook als enorm streng over. Ook het opruimen, dat je niet eens voor iemand anders een bord mag meenemen.

Zelf heb ik een zelfde soort traject gedaan voor jongvolwassenen. En ik was erg blij dat er niet overal regels over waren, bijvoorbeeld ook over telefoongebruik. Wel kon je er op worden aangesproken natuurlijk, als je je bord niet opruimde of constant met je telefoon zat. Maar zo streng, dat lijkt me niks.
En ook dat er maar één serieus gesprek mag worden gevoerd. Brr, komt me heel schools, star en onvrij over.

Wel knap dat je het hebt gedaan en vijf maanden hebt volgehouden. Ik weet dat hoe zwaar het is.

Idd, helemaal bij het ontbijt, dan heb ik echt nog geen zin in serieuze gesprekken hoor