De kunst van het loslaten van je ex: Deel 141.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:36 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
Weetje
Ik kan wel hier zeggen:' Don't worry, be happy, genoeg vissen in de zee,maak je geen zorgen, er zijn meer mensen op de wereld!Zij is jou niet waard, verspil je tijd niet etc.' En duizenden anderen zinnetjes,mantra's uit zelfhelp boeken op nachtkastjes van zoveel vrouwen maar als het op dat moment niet helpt,dan helpt het niet.

ik heb een vriendin die zegt altijd op het zwaarste moment: JohnfuckinMayer,laat het.
En dat helpt niet. Je moet gewoon fucking hard je kaken op elkaar houden en jezelf onder controle houden want anders knap je & dan heb je niks meer.

Verdomme ik word zo boos nu.

@JFM: En nu kan ik jou 100% volgen. Ik word zo gek van die kutmuren! Ik heb al twee-en-een-halve maand 'geduld' en alles en iedereen die er meer van weet zegt "geduld hebben" en ja, ik heb best geduld merk ik nu, maar ergens tijdens dat hele geduld hebben ben ik wel heel erg alleen aan het worden/zijn nu....

als je er niet in zit of hebt gezeten,zal je er geen fuck van snappen.

Jullie zijn allemaal toe aan een potje sex, dat werkt heel goed.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:50 schreef backgammon het volgende:
Jullie zijn allemaal toe aan een potje sex, dat werkt heel goed.

Nee.
ik wil een dikke knuffel.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:50 schreef Johnfuckinmayer het volgende:

[..]

Nee.
ik wil een dikke knuffel.

Ik wil je best knuffelen maar dat wil jij niet

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:51 schreef backgammon het volgende:

[..]

Ik wil je best knuffelen maar dat wil jij niet

want JFM heeft smetvrees?

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:49 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
als je er niet in zit of hebt gezeten,zal je er geen fuck van snappen.

Ik snap jouw omstandigheden niet, daar reageerde ik niet op. Ik snap je boosheid, je kaken op elkaar moeten houden omdat je er geen fuck aan kunt doen. Gewoon die onmacht. Al zou je willen, je kunt niets 0,0 doen.

Ik wil ook een knuffel!
JFM, knuffelen?

Nee dat denk ik niet, maar dan moeten we ergens afspreken

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:52 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik wil ook een knuffel!
JFM, knuffelen?

-hug-

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:52 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik wil ook een knuffel!
JFM, knuffelen?

Alles klaar voor morgen Neo?

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:55 schreef Johnfuckinmayer het volgende:

[..]

-hug-

-huggle-

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:58 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Alles klaar voor morgen Neo?

Jep, papiertje nog ff doornemen en zo ff uitprinten.

Stilgevallen hier?

@JFM: Is je ex nog steeds in je leven of heb je nu een punt bereikt waardoor je nu wel verder kunt?

Hij zocht contact vandaag enzo,huilend aan de telefoon.

ik heb zojuist besloten dat ik hem nooit meer terug wil.

quote:

Op zondag 2 januari 2011 23:44 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

@JFM: En nu kan ik jou 100% volgen. Ik word zo gek van die kutmuren! Ik heb al twee-en-een-halve maand 'geduld' en alles en iedereen die er meer van weet zegt "geduld hebben" en ja, ik heb best geduld merk ik nu, maar ergens tijdens dat hele geduld hebben ben ik wel heel erg alleen aan het worden/zijn nu....

Dat vind ik zo moeilijk. Ik laat niks van me horen om afstand te nemen, maar hoewel iedereen zegt dat ik er goed aan doe, voelt het zo verkeerd... 'Geef haar de tijd om te beseffen wat ze mist'. Ja leuk, maar helpt het dan als ik zo goed als uit haar leven verdwijn....?

Anderzijds, met contact houden komt het ook niet goed. Zo ziet het er tenminste niet naar uit. Ik word er radeloos van...

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:16 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
Hij zocht contact vandaag enzo,huilend aan de telefoon.

ik heb zojuist besloten dat ik hem nooit meer terug wil.

Een knuffel kan veel doen! zo ben je ineens genezen

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:24 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Sex ook dunkt me. Mja dat zal voorlopig nog wel niet gebeuren

Dat zei ik net al, iedereen is toe aan een potje sex.
Misschien klinkt dat heel stom maar dat breekt een soort band die je nog hebt met die persoon.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:20 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Ja. Je geeft haar daardoor de ruimte om zélf te gaan denken. Zonder dat ze direct vanuit emoties reageert Ze zal ongetwijfeld ook nog veel aan jou denken hoor.

Dank je. Ik denk, en hoop, dat je gelijk hebt. Ik heb vanavond bij familie gezeten, veel gepraat, het was erg emotioneel. Iedereen om mij heen zit vol onbegrip over de situatie, en aan de ene kant doet het mij goed dat ik niet de enige ben die het niet begrijpt. Aan de andere kant is dat des te frustrerender.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:26 schreef backgammon het volgende:

[..]

Dat zei ik net al, iedereen is toe aan een potje sex.
Misschien klinkt dat heel stom maar dat breekt een soort band die je nog hebt met die persoon.

Dat zal misschien zo zijn, maar ik heb op dit moment echt geen behoefte aan sex met iemand anders dan mijn ex. Ik denk niet dat ik er op dit moment gelukkiger van zou worden. Eerder het tegenovergestelde.
Dat betekent niet dat ik het niet mis, dat wel. Maar dan wel met mijn vriendin... mijn ex, bedoel ik.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:20 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Ja. Je geeft haar daardoor de ruimte om zélf te gaan denken. Zonder dat ze direct vanuit emoties reageert Ze zal ongetwijfeld ook nog veel aan jou denken hoor.

Echt Mr.Myst: In jouw situatie is wat CP zegt zo ontzettend waar.

Even open kaart Mr.Myst, ik weet echt wel dat mijn ex heel veel over me nadenkt. Dat weet ik omdat de weinige signalen die ik wel krijg duidelijk afwijkend zijn van haar 'gewone' doen. Daar zitten bakken emotie in.
Er geldt nog een andere 'wet' bij jou Mr.Myst; zolang jij je armen blijft uitstrekken zal zij het tegenovergestelde willen doen. Zie dat in de figuurlijke zin.
Wat CP zegt is alles waar je je op moet richten. En als je haar een keer ziet zorg dan dat je niet 'zielig' bent maar wees juist de vent waar ze verliefd op werd. Je wilt immers haar medelijden niet maar haar liefde

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:18 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Dat vind ik zo moeilijk. Ik laat niks van me horen om afstand te nemen, maar hoewel iedereen zegt dat ik er goed aan doe, voelt het zo verkeerd... 'Geef haar de tijd om te beseffen wat ze mist'. Ja leuk, maar helpt het dan als ik zo goed als uit haar leven verdwijn....?

Anderzijds, met contact houden komt het ook niet goed. Zo ziet het er tenminste niet naar uit. Ik word er radeloos van...

Mr.Myst:
Ergens zal dit zo ontzettend goed voor je zijn.Als jij jezelf niet kunt zijn zonder haar is dat iets waar je serieus over na moet gaan denken. Dat is dan geen liefde meer die in balans is, maar een liefde waarin je een enorme afhankelijkheid bent gaan ontwikkelen.

Benut deze periode om jezelf weer te gaan zijn. Om al die plannen die je hebt in jezelf te steken. Stop met denken dat zij dat goed van je zou vinden. Vind het goed van en voor jezelf. Deze periode is daar perfect voor. Want je moet haar die rust en ruimte nu geven en al die energie die je in haar en jouw relatie wilt steken kun je nu voor jezelf gebruiken.

Je zult gaan merken dat door die dingen ook echt te gaan doen je weer meer zelfrespect gaat krijgen en je zult gaan zien dat je lang niet zo afhankelijk van haar hoeft te zijn om gelukkig te zijn. Jouw geluk moet niet afhangen van alleen haar in jouw leven. Jouw geluk moet ook afhangen van dingen en doelen die je voor jezelf weet te bereiken. Ik weet dat je dat kunt. Succes!

Lieve iedereen, ik ga naar bed.

Succes met morgen!

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:42 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
Lieve iedereen, ik ga naar bed.

Succes met morgen!

Al met al; slaap ze JFM

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:30 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Echt Mr.Myst: In jouw situatie is wat CP zegt zo ontzettend waar.

Even open kaart Mr.Myst, ik weet echt wel dat mijn ex heel veel over me nadenkt. Dat weet ik omdat de weinige signalen die ik wel krijg duidelijk afwijkend zijn van haar 'gewone' doen. Daar zitten bakken emotie in.
Er geldt nog een andere 'wet' bij jou Mr.Myst; zolang jij je armen blijft uitstrekken zal zij het tegenovergestelde willen doen. Zie dat in de figuurlijke zin.
Wat CP zegt is alles waar je je op moet richten. En als je haar een keer ziet zorg dan dat je niet 'zielig' bent maar wees juist de vent waar ze verliefd op werd. Je wilt immers haar medelijden niet maar haar liefde

Ik hoop dat ze veel over mij nadenkt. Ik weet het niet, want ik krijg die signalen niet. Ik kan me echter niet voorstellen dat ze mij zo maar uit mijn hoofd kan zetten. Niet na alles wat er gebeurd is in die twee jaar, niet na de manier waarop we uit elkaar zijn gegaan en ik mijn ziel aan haar heb blootgelegd. Ik denk tenminste dat mij zoiets niet onberoerd zou laten.
Feit is dat het op dit moment met mij niet goed gaat. Nogmaals zonder zelfmedelijden, maar ik ga hier voorlopig niet uitkomen. Niet door op deze manier verder te gaan.
Misschien is dit íets te openhartig, maar mijn vermoeden (en die van mij omgeving) is dat ik depressief ben. Ik ben door deze situatie depressief geworden.

Een korte schets: 2010 was een rot jaar, in alle opzichten. In januari moest ik tijdens mijn afstudeerfase stoppen met mijn studie. Ik heb mijn diploma nét niet gehaald, en zal de opleiding nooit kunnen voltooien. Daar baal ik ontzettend van.
Daardoor heb ik ook een flinke studieschuld gekregen. Niet onoverkomelijk, maar ook echt niet fijn. In de tijd erna heb ik naar werk gezocht. Twee korte baantjes gehad, tijdelijk werk.
Bij de laatste baan ben ik ontslagen omdat ik voor het uitzendbureau geen dubbele baan wilde nemen, en ik geen vrij kreeg voor de crematie van de oma van mijn vriendin.

Daarna druk op zoek naar werk, zonder resultaat vooralsnog. Mijn vader is werkloos, mijn moeder heeft reuma gekregen, is aan de beterende hand.

Mijn vriendin gaf mij een doel: Ik moet zorgen dat ik werk vind, weer kan gaan studeren, want we moeten samen een toekomst opbouwen.
Dat valt nu weg, en vooral de manier waarop het gegaan is kan ik niet accepteren...
Alles bij elkaar opgeteld denk ik niet dat ik er op dit moment zelf uit kan komen. Ik loop over van emoties, geniet nergens meer van en zie het allemaal niet meer positief in. Dat is de laatste tijd alleen maar erger geworden. Mijn familie ziet me wegglijden en ze maken zich zorgen. Daar ga ik me alleen maar slechter door voelen.

Morgen ga ik naar de dokter. Kijken wat hij er van vindt. Hoewel ik er geen voorstander van ben, hoop ik dat hij me anti-depressiva voorschrijft. Om 'het topje' wat af te schaven. Zodat ik daardoor verder kan met mijn leven. Niet dat het verdriet er minder om zal worden, maar puur vanwege het feit dat ik op dit moment niet verder kan.
Als ik morgen een sollicitatiegesprek heb, word ik afgewezen. Ik kan me niet voor de volle 100% inzetten, hoe graag ik dat ook wil. Vrijdag heb ik een gesprek voor werkervaringstraject. Dat wil ik niet verpesten. Maar als ik daar in deze situatie ga zitten, gaat het mis. Stel dat ik word aangenomen, gaat het nog mis. Dat is niet negatief gedacht, eerder realistisch. Omdat ik absoluut niet goed in mijn vel zit. Door medicijnen te krijgen, hoop ik nogmaals dat het randje er een beetje vanaf gaat, waardoor ik me íets beter ga voelen.

Misschien is dit iets te openhartig, maar goed, zo is de situatie op dit moment.
Ik weet donders goed dat ik niet de enige ben die in een rotsituatie zit, en dat er mensen zijn die veel ergere dingen hebben meegemaakt. Misschien vinden mensen dat ik me aanstel, maar feit is, dat voor mij de emmer vol zit, zo kan ik niet verder.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:31 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Ja ik geloofde zelf ook niet toen mij dat gezegd werd hoor. Maar ik deed het wel, en na 3 maanden nam ze contact met me op. Niet dat er genoeg veranderd was om een succesvolle relatie voort te zetten, maar het gebeurde In de tijd hebben onszelf een stuk beter leren kennen.

Dat is het énige wat je wel kan doen, naar jezelf kijken en voor jezelf stappen vooruit zetten. Waar je niks aan kan doen , is zonde van je tijd om je druk over te maken. Zoals een ander tegen mij zij, energie die je in jezelf steekt is nooit verloren.

Precies, ik moet zorgen dat ik weer energie krijg, en dat ik die dan in mezelf kan gaan steken. Doorgaan met mijn leven/een nieuwe start maken, hoe je het ook wilt noemen.

Wie weet neemt ze contact op. Ik heb het bovenstaande verhaal wel aan een vriendin van haar verteld. Mijn ex mag weten hoe ik me voel, al denk ik niet dat die vriendin het snel doorbrieft aan mijn ex, want zo'n type is het niet. In hetzelfde gesprek kwam echter ook naar voren dat ik wel verder wil met mijn leven, een studie wil gaan doen/wil gaan werken. Dus dat is ook weer positief op te vatten.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:39 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Mr.Myst:
Ergens zal dit zo ontzettend goed voor je zijn.Als jij jezelf niet kunt zijn zonder haar is dat iets waar je serieus over na moet gaan denken. Dat is dan geen liefde meer die in balans is, maar een liefde waarin je een enorme afhankelijkheid bent gaan ontwikkelen.

Benut deze periode om jezelf weer te gaan zijn. Om al die plannen die je hebt in jezelf te steken. Stop met denken dat zij dat goed van je zou vinden. Vind het goed van en voor jezelf. Deze periode is daar perfect voor. Want je moet haar die rust en ruimte nu geven en al die energie die je in haar en jouw relatie wilt steken kun je nu voor jezelf gebruiken.

Je zult gaan merken dat door die dingen ook echt te gaan doen je weer meer zelfrespect gaat krijgen en je zult gaan zien dat je lang niet zo afhankelijk van haar hoeft te zijn om gelukkig te zijn. Jouw geluk moet niet afhangen van alleen haar in jouw leven. Jouw geluk moet ook afhangen van dingen en doelen die je voor jezelf weet te bereiken. Ik weet dat je dat kunt. Succes!

Op dit moment kan ik mezelf niet zijn omdat ik de situatie niet kan accepteren. Afhankelijkheid is daarin niet het goede woord, al begrijp ik heel goed wat je ermee bedoelt te zeggen. Onze relatie was zo ontzettend goed. Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven, geen invulling. In deze relatie zaten beide kanten: Doordat het zo'n goede aanvulling was, gaf het invulling aan mijn leven.

Hopelijk gaat dat, door dat kleine beetje hulp wat ik morgen hoop te krijgen, wel lukken om het proces van acceptatie in gang te zetten. Ik verwacht niet dat het meteen gaat werken, of dat het een wondermiddel is. Ik hoop dat het mijn gedachten wat positiever kan stemmen, zodat ik zelf de stap kan maken om verder te gaan.

Nogmaals, de wil is er, maar ik kan de stap niet maken. En zolang ik de stap niet kan maken, blijf ik in die negatieve spiraal hangen, en wordt deze niet doorbroken. Dan zal het alleen maar slechter gaan, en dat is iets wat niemand wil.
Als ik die spiraal kan doorbreken, zal ik mijn eigenwaarde en zelfrespect ook terugkrijgen. Ik was enorm gegroeid als persoon, doordat ik deze relatie had, en dat is nu weg. Dat kan en zal weer terugkomen, als ik die stap kan maken.

En ja, doordat ik dan positiever in het leven sta, kan ik (haar) laten zien wat ik waard ben. Dan heeft het meer kans dat het goed komt, al besef ik me dat dat absoluut geen garantie is.

Nu wordt het tijd om m'n bed in te duiken...

[ Bericht 1% gewijzigd door Mr.Myst op 03-01-2011 01:24:41 ]

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:39 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Mr.Myst:
Ergens zal dit zo ontzettend goed voor je zijn.Als jij jezelf niet kunt zijn zonder haar is dat iets waar je serieus over na moet gaan denken. Dat is dan geen liefde meer die in balans is, maar een liefde waarin je een enorme afhankelijkheid bent gaan ontwikkelen.

Dit

--

Dit klink misschien een beetje hard maar vraag jezelf eens af; zou jij een relatie met jezelf willen? je bent op het moment een wrak.

Ik geloof niet echt in AD, dat onderdrukt/verzacht en lost het niet op. Het zou misschien een idee zijn om aan de dokter door te geven dat je graag hulp wilt. In de vorm van een praatgroep of coach.

Denk er ook aan dat een relatie een balans nodig heeft.. je bent veelste afhankelijk van haar als ik zo een beetje je posts lees dus als je er nu voor kiest om haar eens op de 2e of 3e plek te zetten,
Jezelf altijd op de 1e plek. Werk aan jezelf, zorg dat je alles op een rijtje hebt, stabiel werk, misschien je opleiding alsnog afronden of een opleiding beginnen.
Onafhankelijk worden.

Iemand die onafhankelijk in het leven staat is een aantrekkelijk iemand ( dat straal je ook uit, je hebt dan een bepaalde uitstraling, kijk maar eens naar wat mensen op straat, je ziet dat sommige mensen gewoon goed in hun vel zitten en sterk in het leven staan, en andere niet).

Je kunt geen relatie hebben waarbij je afhankelijk bent van de ander, als die te veel voor je moet zorgen werkt het niet.
Ik zie het altijd zo; iedereen draagt een grote wereld bol op zn rug en het is fijn om die even tegen de ander aan te laten leunen maar dat kan maar voor even want die ander heeft ook zijn eigen bol te dragen.
De een kan meer dragen dan de ander, maar nooit alles. je zult echt zelf op eigen benen moeten kunnen staan anders werkt het niet, dan is de balans weg.

Dus wat ik wil zeggen is, zoek hulp, werk aan jezelf want werkelijk, ben je haar wel waard zoals je nu bent? Heb je haar iets te bieden? Nee? -> work on it. Ja? vergeet wat ik heb gezegt.

[ Bericht 57% gewijzigd door backgammon op 03-01-2011 01:26:36 ]

Ik heb doordat ik mijn ex-vriendin alles liet doen en te afhankelijk van haar was verloren terwijl zij eigenlijk dat helemaal niet aan kon, ik heb daar zo een spijt van gehad want ik wist goed dat zij het erg zwaar had en aan haarzelf meer dan te veel had.

Helaas was ik blind en zag het allemaal niet voor me gebeuren.

Ze was wel blij dat ik het alsnog zag wat er mis is gegaan, maar goed het heeft een hele hoop schade aangericht en een vertrouwens-breuk repareer je niet zo maar met woorden.
En daarbij is er zoveel gebeurt dat het beter ik haar "negeer"

quote:

Op zondag 2 januari 2011 21:13 schreef jeice het volgende:
* jeice meldt zich ook maar weer eens in dit topic...

O&N redelijk goed doorgekomen, al vond ik het wel lichtelijk vreemd dat ik 2 uur voor de jaarwisseling een smsje van m'n ex kreeg met daarin een gedichtje waarin het er op neer kwam dat ze hoopte dat ik een goed,gelukkig,vrolijk nieuwjaar had. Het was een beetje dubbel, aan de ene kant vond ik het lief dat ze nog aan me dacht en een best wel lief smsje stuurde, maar na alles wat er gebeurd is vond ik het moeilijk om die gedachte vast te houden en vond dat eigenlijk ook wel prima, een terugval is niet echt wat ik kan gebruiken nu.

Het is haar nog steeds niet gelukt om langer dan 5-6 dagen geen contact op te nemen met me. Vandaag liep ik ff door de stad om wat dingen te kopen, en ik kwam toevallig een vrouwelijke oud-collega tegen, (waar ik ook nog wel eens mee sms en chat, maar die al wel een vriend heeft en sinds kort zelfs samenwoont) erg leuke meid! We gaan binnenkort ergens een hapje eten en wat drinken om eens bij te kletsen. Toevallig liep de beste vriendin van m'n ex-schoonmoeder ook langs toen ik met haar stond te praten, maar die durfde niks te zeggen volgens mij. Alsof m'n ex ROOK dat ik met een leuke meid stond te praten kreeg ik tijdens dat gesprek weer een sms van haar. Ik heb tijdens het gesprek niet gekeken, maar zag het later. Ze vroeg of ik komende week tijd had om wat te gaan drinken om over het huis te gaan praten...

Dit had ze begin van deze week ook al gevraagd, ik had haar toen te kennen gegeven dat ik geen tijd had. Dat had ik stiekem wel, maar geen zin om de afgelopen week haar te zien of spreken, ik wilde vrolijk naar O&N toe, en ik had het idee dat zij wel eens roet in het eten kon gooien. Ik stuurde haar een smsje terug: "deze week heb ik geen tijd, misschien volgende week of de week erop" om nog maar eens te kennen te geven dat ik geen haast had. Maar ja, aan de andere kant kan ik er ook niet onderuit, we hebben tenslotte nog een huis samen, en spullen te verdelen. Het zou niet fair van mij zijn als ik haar lange tijd in onzekerheid laat daarover, want ze moet tenslotte wel meebetalen (wat ze nog niet gedaan heeft, dus die schuld loopt alvast op). Dus ik stuurde vandaag terug dat ik komende week waarschijnlijk wel tijd had en dat zij maar moest zeggen welke avond. We hadden de vorige keer afgesproken wat te gaan drinken op neutraal terrein, zoals een cafe of kroeg.

Maar gek genoeg kwam in het SMSje daarop van haar kant het voorstel om ergens een hapje te gaan eten. Ik mocht uitzoeken waar en haar dat laten weten als ik het wist. Misschien ligt het aan mij maar is uit eten gaan niet een tikkeltje, hoe noem je dat, "relatie-achtig"? Kijk, ergens maakt het me niet uit, of we nou gaan drinken of eten, het gesprek zal wel even duren lijkt me. Dus of we nou alleen drinken of er ook een hapje bij eten maakt niet uit, maar ik vond het ergens wel vreemd eigenlijk. Uit eten gaan is toch "anders" dan alleen ergens een drankje doen, maar goed...

Zou je niet gewoon eens vragen aan haar wat ze nou van je wil en verwacht? Dat gespeculeer de hele tijd... Zoals je het hier vertelt klinkt het alsof haar barman luchtbel uitéén is gespat en ze je terug probeert te winnen.

* Octagon needs to get a grip
Vanochtend alweer wakker geworden met haar in mijn hoofd

(wat is het hard gegaan vannacht - alweer een nieuw topic ! )

quote:

Op maandag 3 januari 2011 00:26 schreef backgammon het volgende:

[..]

Dat zei ik net al, iedereen is toe aan een potje sex.
Misschien klinkt dat heel stom maar dat breekt een soort band die je nog hebt met die persoon.

Ja het helpt.. Voor een uurtje. En daarna ist weer net zo kut..

Nou ik ga maar eens aankleden en werken. Yes!!

Afstand nemen/geven, allemaal goed en wel. Maar ben je er dan ook van bewust dat er een kans is dat je ex, terwijl jij afstaand neemt/geeft, verder gaat met haar leven.
Ze denkt dan misschien nog wel aan jou, maar misschien niet meer in termen van 'relatiemateriaal'.

Ik spreek ook maar uit eigen ervaring - ik denk dat er geen geijkte procedure ('de manier waarop je zeker goed doet') bestaat 'Hoe je te gedragen na een breuk ?'

goedemorgen iedereen... vandaag weer eens verschrikkelijk wakker geworden met haar in mijn hoofd... ontzettend slecht geslapen. Mag gelukkig wel weer naar het werk vandaag maar krijg haar niet uit mijn hoofd.
Blijf maar nadenken, analyseren en gissen naar wat er nou is, waarom dingen zo zijn gelopen en hoe dit nou kan. Haar totale stilte en keihard negeren helpen hier ook niet echt bij.
Ik begrijp nog steeds niet hoe dit heeft kunnen gebeuren (zelfs niet bij de 3de keer) maar ik kan blijkbaar zelf heel slecht accepteren dat ik er nooit achter ga komen. Als typische man wil je alles aanpakken met ratio en dat lijkt hier niet in te zetten. Ik blijf maar hangen in dit denken, redeneren en zoeken naar uitleg....
Ondertussen zie ik weer een unblock op msn, allerlei toegevoegde vrienden bij haar.... en dus nog meer om jezelf helemaal gek mee te maken... het wordt er op deze manier allemaal niet leuker op.
Aan de andere kant heb ik sinds juni vorig jaar (toen ze de 2de keer wegging) wel allerlei dingen opgeschreven, gedachtes, gebeurtenissen, uitspraken, waarvan ik zeg als ik ze nu teruglees dat moet je allemaal niet willen. Ze is bezig je te manipuleren, voor de kar te spannen hoe je het ook noemen wil....
En blijkbaar ben ik bereid dat allemaal te accepteren. De laatste keer zei ze zelfs dat het vreemd was weer in mijn armen te liggen, alsof ik het haar allemaal had vergeven. Ze snapte niet dat dat zomaar kon.
Maakt liefde dan werkelijk blind? Of is het gewoon de angst nooit meer zoiets te vinden, te weten dat je social skills niet van dien aard zijn dat je zomaar een nieuwe vriendin vindt, dat het met 30 steeds moeilijker word. Is het geen afscheid kunnen nemen van je comfortzone waarin alles makkelijk was en geregeld leek.... Ik weet het niet.....
En kom er op het moment ook niet uit....

quote:

Op maandag 3 januari 2011 08:15 schreef ennudan het volgende:
goedemorgen iedereen... vandaag weer eens verschrikkelijk wakker geworden met haar in mijn hoofd... ontzettend slecht geslapen. Mag gelukkig wel weer naar het werk vandaag maar krijg haar niet uit mijn hoofd.

Zou er iets in de lucht zitten ? Hier nl. net hetzelfde : wakker worden met haar in de gedachten, tijdens de 100km lange rit naar het werk is het er niet beter op geworden... ben er nog zenuwachtig bij geworden ook Maar haar contacteren : no way ! Ik moet sterk blijven... ze wil me niet aan haar zijde, dus zoekt ze het maar uit !

quote:

Op maandag 3 januari 2011 08:15 schreef ennudan het volgende:
Blijf maar nadenken, analyseren en gissen naar wat er nou is, waarom dingen zo zijn gelopen en hoe dit nou kan. Haar totale stilte en keihard negeren helpen hier ook niet echt bij.
Ik begrijp nog steeds niet hoe dit heeft kunnen gebeuren (zelfs niet bij de 3de keer) maar ik kan blijkbaar zelf heel slecht accepteren dat ik er nooit achter ga komen.

Een typische handeling als je gedumpt wordt... gaat wel weg hoor.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 08:15 schreef ennudan het volgende:
Als typische man wil je alles aanpakken met ratio en dat lijkt hier niet in te zetten. Ik blijf maar hangen in dit denken, redeneren en zoeken naar uitleg....

Ik ga me op voorhand excuseren bij de vrouwen die dit topic meelezen... Vrouwen handelen meestal niet uit ratio.
Blijkt mijn ex net de uitzondering te zijn die de regel bevestigt : ze heeft niet haar hart, maar wel haar verstand gevolgd.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 08:15 schreef ennudan het volgende:
Maakt liefde dan werkelijk blind? Of is het gewoon de angst nooit meer zoiets te vinden, te weten dat je social skills niet van dien aard zijn dat je zomaar een nieuwe vriendin vindt, dat het met 30 steeds moeilijker word. Is het geen afscheid kunnen nemen van je comfortzone waarin alles makkelijk was en geregeld leek.... Ik weet het niet.....
En kom er op het moment ook niet uit....

Ja, liefde maakt blind. Da's een welgekend fenomeen.
Die angst niemand meer te vinden, heb ik rond mijn 30ste ook gekend. En heb ik sinsdien (zo'n 8-tal jaar ;-)), ook al zijn mijn social skills ook niet echt 'je-dat' en kom ik zogoed als niet buiten, bijna altijd een vriendin gehad... so, don't worry

@Octagon ik weet niet of er iets in de lucht hangt of dat het iets anders is... misschien zijn het wel de zenuwen en het terugkrabbelen van mijn goeie voornemens om dit jaar voor mezelf te kiezen, actie te ondernemen etc....
Ik weet wel dat het er op het moment even niet beter van wordt.... en ik weet ook wel dat het allemaal niet zo erg is, dat er nog zoveel meer vissen zijn, dat ik allerlei dingen wel heb etc etc...
Maar dat wil er op het moment nog niet zo in in die stomme kop.
Ik hoop inderdaad dat je gelijk hebt en dat al dat denken en analyseren weggaat.... je schiet er uiteindelijk niks mee op (antwoorden krijg je toch niet) en sterker nog je maakt het alleen maar ergen voor jezelf (makkelijk gezegd, moeilijk gedaan)

Misschien wordt het dan toch eens tijd voor een cursus social skills voor dummies...

Weet echt neven niet wat ik met mezelf aan moet... ondanks al mijn goeie voornemens, to do lijstjes voor dit jaar etc...
Zeggen dat je gaat veranderen is makkelijk... uitvoering is niet altijd zo simpel...
Zeker niet als zij ook nog vaak de enige was waarmee je over dit soort dingen kon praten.
Heb sterk de neiging contact met haar te zoeken. Te vragen hoe het met haar gaat, gewoon praten. Zeker omdat ze straks in maart voor 8 weken naar India vertrekt (studie) en dan hebben we zeker geen contact meer ben ik bang. Aan de andere kant.. zij zwijgt mij dood (logische reactie voor haar zo ken ik haar ook wel) en dan denk ik... dan moet je het dus ook niet willen als zij er al zo op reageert

Sorry voor de wat verwarrend post.....even lastig op een rijtje te krijgen hier

Goedemorgen iedereen, wakker geworden met verdomde zenuwen voor mijn eerste tentamen,dat ik niet eens aan wat anders kán denken.


Grab a coffee and a cigarette en laat je dag goed beginnen,iedereen:)

* Octagon is a stupid f*ck

Net de laatste 2 emails van ex teruggelezen... waarom toch ?!

quote:

Op maandag 3 januari 2011 09:01 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
Goedemorgen iedereen, wakker geworden met verdomde zenuwen voor mijn eerste tentamen,dat ik niet eens aan wat anders kán denken.

Grab a coffee and a cigarette en laat je dag goed beginnen,iedereen:)

Verdomme toch... moet ik naast beginnen roken, ook nog eens koffie leren drinken

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:01 schreef Octagon het volgende:
* Octagon is a stupid f*ck

Net de laatste 2 emails van ex teruggelezen... waarom toch ?!

[..]

Verdomme toch... moet ik naast beginnen roken, ook nog eens koffie leren drinken

Ach emails teruglezen, msn checken, profielen, hyves, facebook, smsjes teruglezen.... heb het allemaal gedaan/doe het nog.... en schiet er niks mee op... je maakt jezelf er alleen maar gekker mee....
krijg hier op het werk even niks gedaan... ben er met de gedachte echt niet bij. Behoorlijk vervelend en lastig.
Wil graag met haar praten, contact zoeken, weer eens spreken met de persoon die je altijd begreep maar weet ook dat het geen zin heeft. Begrijp alleen de ommezwaai niet. Ik weet dat het echt iets voor haar is om heel hard de andere kant op te rennen als ze iets niet geregeld krijgt (om daar weer tegen dezelfde muur te lopen). Maar ik kan maar niet begrijpen dat ze hier de de zaken niet onder ogen kan/wil/durft te zien.

Koffie helpt niet .... wordt er alleen maar nog gekker van en 1 van mijn goeie voornemens was minder koffie....
En beginnen met roken lijkt me ook niet het beste voornemen

Ik moet zeggen dat ik op mn werk nou juist minder aan haar dacht, als ik thuis alleen ben dan is er geen afleiding.

Anyways, Goeie morguh !

Beetje een kater, gistere naar theatre show can mn zus geweest en daarna wat gedronken in de foyer, te veel dus maar wel gezellig geweest

Ik voel me helemaal super vandaag!

haha

Kom op he mensen, blijven door gaaaaan !

stug blijven doorgaan ja.... maar dit kan niet veel langer zo.... daar ga ik aan onderdoor.... ik blijf wel functioneren maar wordt er niet vrolijker van....

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:28 schreef ennudan het volgende:
stug blijven doorgaan ja.... maar dit kan niet veel langer zo.... daar ga ik aan onderdoor.... ik blijf wel functioneren maar wordt er niet vrolijker van....

Ik wil je niet de stuipen op het lijf jagen, alleen ik herken véél van wat je zegt - en half vorige maand ben ik er aan onderdoor gegaan.
Ik was ook stug blijven doorgaan (lees : hoop hebben op een goede afloop, alles analyseren, terugblikken, mezelf aan haar proberen uitleggen, ...) gedurende 2,5 maand. Ook op het werk bleef ik "redelijk" presteren. Blijkbaar heeft die periode me zovéél energie gekost dat ik -toen bleek dat ze een nieuwe vriend had- een week en half apatisch in de zetel gehangen heb.

'k Hoop voor jou dat je jezelf daar tegen wapent... want (zoals een vriend van me zei op 0&N) "geen enkele vrouw is dat waard".

@octagon weet je wat nou het stomme is.... die onzin speelt dus al sinds juni vorig jaar.... toen is ze (de tweede keer de eerste was maart 2009 en duurde een maand of 4/5) weggegaan al haar spull verhuisd etc... wel contact, nog wat eten, praten je weet het wel... ik een maand op vakantie en toen was het iedere dag smsen missen contact relatie noem maar op dus ik was nog geen uur thuis toen ze al op de stoep stond... weer 8 weken leuk en toen weer hetzelfde maar goed...
ik ben dus eigenlijk al 6 maanden aan het rommelen... wel niet wel niet... en heb eigenlijk al die tijd het gevoel dat ik stil sta...kom maar niet vooruit... heb een nieuwe baan maar dat is het ook niet helemaal en zo lijkt eigenlijk alles uit elkaar te vallen....
Ik ben bang dat ik binnenkort wel iets langer als een week in die stoel moet/ga hangen...

Verdomme, kom ik op school aan,is het tentamen afgelast.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:44 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
Verdomme, kom ik op school aan,is het tentamen afgelast.

Das balen.... aan de andere kant... kun je er ook niet voor zakken...

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:39 schreef ennudan het volgende:
@octagon weet je wat nou het stomme is.... die onzin speelt dus al sinds juni vorig jaar.... toen is ze (de tweede keer de eerste was maart 2009 en duurde een maand of 4/5) weggegaan al haar spull verhuisd etc... wel contact, nog wat eten, praten je weet het wel... ik een maand op vakantie en toen was het iedere dag smsen missen contact relatie noem maar op dus ik was nog geen uur thuis toen ze al op de stoep stond... weer 8 weken leuk en toen weer hetzelfde maar goed...
ik ben dus eigenlijk al 6 maanden aan het rommelen... wel niet wel niet... en heb eigenlijk al die tijd het gevoel dat ik stil sta...kom maar niet vooruit... heb een nieuwe baan maar dat is het ook niet helemaal en zo lijkt eigenlijk alles uit elkaar te vallen....
Ik ben bang dat ik binnenkort wel iets langer als een week in die stoel moet/ga hangen...

She's playing games with your heart.

Ze heeft wel het recht om haar eigen pad te kiezen. Liefde is ook loslaten. Als je heel veel om iemand geeft moet je daar niet kwaad om zijn, of onbegrip voor hebben. Dat iemand anders zijn of haar leven op een bepaalde manier leeft, wil niet zeggen dat jij dat ook zo moet doen. Toen het de vorige keer uitging met mijn ex dacht ik hetzelfde als jij, maar op een gegeven moment zie je alles meer in perspectief, en ga je juist denken dat je wil dat je ex gelukkig wordt.

Ik heb mijn ex gister ook een e-mail gestuurd dat ik echt hoop dat hij gelukkig wordt en een nieuwe liefde vindt, en dat ik het erg fijn vind die mooie dingen met hem te hebben mogen meemaken. En dat geeft echt zoveel rust. Ik heb geaccepteerd dat hij een nieuw 'pad' op is gegaan, dat moet hij zelf weten, het is zijn leven.

Goedemorgen . Voor Mr. Myst.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:39 schreef ennudan het volgende:
@octagon weet je wat nou het stomme is.... die onzin speelt dus al sinds juni vorig jaar.... toen is ze (de tweede keer de eerste was maart 2009 en duurde een maand of 4/5) weggegaan al haar spull verhuisd etc... wel contact, nog wat eten, praten je weet het wel... ik een maand op vakantie en toen was het iedere dag smsen missen contact relatie noem maar op dus ik was nog geen uur thuis toen ze al op de stoep stond... weer 8 weken leuk en toen weer hetzelfde maar goed...
ik ben dus eigenlijk al 6 maanden aan het rommelen... wel niet wel niet... en heb eigenlijk al die tijd het gevoel dat ik stil sta...kom maar niet vooruit... heb een nieuwe baan maar dat is het ook niet helemaal en zo lijkt eigenlijk alles uit elkaar te vallen....
Ik ben bang dat ik binnenkort wel iets langer als een week in die stoel moet/ga hangen...

Lijkt mij, en als buitenstaander is het altijd simpel om de situatie van de ander te analyseren/becommentariëren, dat zij een probleem heeft, dat ze niet weet wat ze wilt.
Natuurlijk ben jij daar niks mee, want zo'n uitspraak neemt jouw gevoelens voor haar niet weg. (ik spreek uit ervaring - ook tegen mij is gezegd dat zij een probleem heeft/het probleem is)

Als ik je toch één raad mag geven : als je echt dat gevoel hebt, dat je het niet meer gaat trekken, zoek dan op tijd hulp.
Zelf heb ik het niet voelen aankomen - ineens was het er - mijn omgeving dacht dat ik "domme dingen" (lees : zelfmoord) ging doen - dat wil je je omgeving ook niet aandoen