Zo, in 2 delen, een heel verhaal:
Voorop gesteld: ik ben geen expert
en niet professioneel getraind anders dan dat ik zelf af en toe er wat over bijlees. Dus neem mijn adviezen absoluut niet als de ultieme waarheid
want ik doe ook genoeg fout, maar misschien vind je er iets in.
Ik wilde gewoon een random portret maken, dat was de intentie
zonder referentie. En dat is trouwens ook wel aan het eindresultaat af te zien, maar dat geeft niks
ik had niet direct iets realistisch in mind.
Ik ben gewoon begonnen met vaag te tekenen wat ik voor me zag: een jonge man die vaag uit z'n ogen keek, in mijn voorstelling meer van voren onder verzwelgend wit licht. Die pijlen zet ik er niet altijd bij, maar dat is soms wel even handig als houvast: welke kleur en waar het licht vandaan komt
De achtergrond hielp een beetje onbewust de feeling te creeëren en het helpt naar mijn ervaring om er iets achter te hebben in plaats van wit omdat je anders veel te donker of te licht gaat werken.
Ik ben begonnen met wat highlights en schaduwen waar echt de meest gedefinieerde lichte en donkere stukken zouden komen. Van wat ik heb ervaren werkt het beste om de grote stukken eerst echt in te blokken en zo langzaam naar de details toe te werken. Ik heb eigenlijk bijna heel de tijd dezelfde brush genomen, en dat is mijn grootste punt van zelfkritiek uiteindelijk: dat het bijna overal even gedetailleerd ingebrushed is, dat ik zelfs sommige belangrijke stukken zoals bijvoorbeeld dat rechterjukbeen gewoon hup zo heb gelaten en dan dat oor links weer wel netjes heb geblend, terwijl dat eerder andersom zou moeten misschien.
Wat mij ook opviel: de lijntekening die ik op het begin had, dat gezicht, veranderde compleet toen ik die lijnlaag eenmaal uitzette. Ik heb toen gewoon de vormen die ik eronder gekleurd heb, een beetje het gezicht laten vormen
heeft gewoon zo zn voor en nadelen
Ik heb al vrij snel de ogen getekend, en die zijn behoorlijk toonaangevend voor het hele karakter van het gezicht. In dit geval zijn het ook niet de meest realistische vorm ogen, maar toen ik dat wel ervan probeerde te maken, verloor hij de complete gezichtsuitdrukking. Zo gelaten dus
Het wit gereflecteerde licht in zn ogen en zn pupil en wimpers zijn het lichtste en donkerste punt van de tekening. Alleen daar heb ik zwart en wit gebruikt, voor de rest maak ik daar eigenlijk geen gebruik van omdat je dat in het echt ook niet hebt, iets wat zo licht is of zo donker.
Vooral als het op schaduwen aankomt: vaak zijn schaduwen eerder blauw dan zwart. Een donkerblauw als schaduwkleur gebruiken voelt meteen een stuk echter aan. Vandaar dat ik die ook door het snelle kleurenpaletje heb gegooid, die hoop kleur die langs zn gezicht zweeft
Het felle tegenlicht wat van de linkerkant komt was al blauw, en dat gaf al iets van variatie in het volkomen roze gezicht, maar ik heb er ook nog wat groen tussengegooid for good measure. Om een of andere reden levend huidskleur heel erg op als je er complementaire kleuren instopt, alleen heb ik hier gewoon groen erop gekwakt en dat is ook niet de meest nette manier.
Omdat ik dat groen wel gaaf vond als tegenhanger, heb ik de toch al vreemd uitziende man nog vreemder gemaakt door hem een groen overhemd met paarse bretels en een soort velvet bruin vlinderdasje te geven
Toen nog wat bloemen op de achtergrond gestopt (in blauw, zo heb ik stiekem toch bijna alle kleuren erin gebruikt haha) en het laatste plaatje is eigenlijk het een na laatste: hierna heb ik nog wat met de curves zitten spelen en nog een rode laag erover omdat dit lichte toch niet de vibe had die ik zocht.
Wat zelfkritiek op het einde: vooral qua gezichtsvorm heb ik de highlights te intens en de donkere dingen te donker gemaakt
er zit overal teveel contrast in waardoor hij een erg glimmend en bobbelig hoofd kreeg. Ook is zn gezicht nogal plat. Tijdens het tekenen heb ik bij elke gezichtsfeature gewoon even stilgestaan bij hoe de schedel eronder zou uitzien: dat helpt heel erg met het bepalen van hoe het licht erop valt en welke vorm het krijgt.
Zo